Katarzyna Leszczyńska.

KRÓLOWA POLSKA.

Była ona jedyną córką Jana Henryka Opalińskiego kasztelana poznańskiego i Zofii Czarnkówskiej starościanki międzyrzeckiej. Słynna z piękności zaślubiła w r. 1698 Stanisława Leszczyńskiego, któremu wniosła w posagu dobra Sierakowskie, odwieczne gniazdo tej linij Opalińskich.

Katarzyna ukoronowaną była razem z mężem w r. 1705. Po długiem z powodu toczącej się wojny rozstaniu się ze Stanisławem, połączyła się z nim w r. 1714 w księztwie Dwóchmostów, gdzie z dwóch córek starsza Anna umarła.

Wśród ciężkich zmian losu, Katarzyna Leszczyńska zachowała chrześciańską rezygnacyę; pełna prawdziwej pobożności, wzorowa żona i matka, umiała przelać te przymioty w córkę Maryę, później królowę Francyi. Umarła w 66 roku życia w Lunewilu 19 Marca 1747. Strapiony mąż wzniósł jej piękny nagrobek dłuta Mikołaja Dawida w kościele Najświętszej Panny de Bonsecours, a w 19 lat później sam obok niej został pochowany.

Sławny dom Opalińskich herbu Łodzią dzielił się na dwie linie, jedna pisząca się z Opalenicy wygasła w r. 1696, druga linia Sierakowska* (z której był Łukasz Opaliński marszałek nadworny kor. pisarz i mówca znakomity, oraz Krysztof autor satyr, dziad Katarzyny Leszczyńskiej), wygasła w r. 1775 na Wojciechu Opalińskim wojewodzie mazowieckim później sieradzkim.

Malarz Vanloo przedstawił Katarzynę Leszczyńską w stroju królewskim. Wspaniałą jej postać pokrywa płaszcz haftowany w pogonie litewskie i herby Leszczyńskich. Według obrazu holenderskiego artysty wykonał rycinę Larmessiu W Paryżu.