Daniel Dilger.

Mąż ten urodzony w r. 1572 a zmarły w r. 1645 był przez lat pięćdziesiąt wielce zasłużonym teologiem w Gdańsku, pełniąc obowiązki diakona przy kościele S-tej Katarzyny.

Hartknoch w swej historyi kościelnej Prus wspomina o nim jako o gorącym zwolenniku teologa Niemieckiego Jana Arndta, którego dzieło: „O prawdziwem Chrześciaństwie“ przełożone zostało na język polski. Z powodu zarzutów czynionych autorowi, Daniel Dilger wydał książeczkę w obronie prawowierności Arndta, sławił też z kazalnicy jego pisma.

Pełna powagi twarz starca zdaje się tchnąć tą żarliwością religijną, jaką w epoce wojny trzydziestoletniej odznaczał się protestantyzm. Że Daniel Dilger był jednym z najgorętszych tej wiary kapłanów świadczy wiersz pod jego wizerunkiem, skreślony przez Jana Mochingera, (także diakona przy kościele S-ej Katarzyny) w którym on kaznodziejską wymowę Dilgera do grzmotów i piorunów porównywa.

Syn Daniela Nataniel Dilger ur. 1604 + 1679 r. który był Pastorem w Gdańsku, znany jest lubownikom sztychów z pięknego portretu rytowanego przez Edelincka.