J.

JABŁONOWSKA księżniczka, wystawia akwarellę w 1864 r. 

JABŁOŃSKI IZYDOR PIOTR JOACHIM (vel PAWŁOWICZ), to ostatnie właściwe nazwisko jego ojca, ur. d. 4 kwietnia 1835 r. w Krakowie. Wystawia u nas od 1855 do 1880 r. Studya odbyte w dawnej szkole sztuk pięknych w Krakowie od 1849 do 1857 r. najpierw pod kierunkiem Wojnarowskiego, następnie Wojciecha Stattlera i Wład. Łuszczkiewicza. Równocześnie uczył się modelowania w rzeźbie pod kierunkiem Henryka Kossowskiego, peizażu u prof. Płonczyńskiego, zaś anatomii pod drem Kozubowskim, prof. Uniw. Jag., słuchał wykładu historyi sztuki Józefa Kremera. Otrzymawszy prywatne stypendyum dla kształcenia się w malarstwie dekoracyjnem kościelnem zagranicą od Tadeusza hr. Dernatowieża w kwocie 250 talarów pruskich rocznie na lat 3, odbył studya w Akademii monachijskiej przez przeciąg lat 1858—59 pod kierunkiem Hildensbergera, Schlotawera, Anschütza, Wittmanna i Schwinda, poczem wybrał się w podróż przez część Szwajcaryi, Włoch, w połowie odbytą piechotą, aż stanął w Rzymie w końcu sierpnia 1859 r. Tam uczęszczał na studya w akademii św. Łukasza i przygotowywał szkice do dekorowania ścian i obrazów ołtarzowych w kościele zbudowanym w dobrach swego protektora na Podlasiu (których nie wykonał wskutek śmierci swego dobroczyńcy). W końcu maja 1860 r. wyjechał na Wschód; Ateny i Konstantynopol poznał w towarzystwie Aleksandra Jabłonowskiego, uczonego. W Konstantynopolu zawdzięczał gościnność dłuższą domowi Wład. Jordana i Zygmunta, później jenerała, oraz państwa H. Groplerów w Bebek; po 3 miesięcznym pobycie wyjechał do Ziemi świętej i Egiptu.

Podróż tę w ciągu 14 miesięcy odbył zapracowanym groszem w ciągu drogi i pobytów. W Jeruzalem będąc przez 8 miesięcy wykonał przeszło 40 portretów rysunkowych, między temi 5 akwarel oraz kilka obrazków. W czerwcu 1861 r. wrócił do Rzymu. Zrobienie kopii portretu króla Jana III-go na żądanie hr. Oskara Sosnowskiego, oraz pożyczka u A. Szuberta, peizażysty, a nadto akt z ambasady Austro-Węgier, ułatwiający przejazd gratis statkiem parowym z Ankony do Tryestu, a koleją za ⅓ ceny do Wiednia i Krakowa, ułatwiły powrót do kraju. Trapiony febrą, odetchnął w Oświęcimiu w gościnie pani Szubertowej, matki zgasłego przedwcześnie Leona, rzeźbiarza, i Awita, fotografa, znalazł się nareszcie w rodzinnym Krakowie, gdzie znów, po smutnym pobycie na Podlasiu, na stałe zamieszkał. Wezwany przez P. Kicińskiego, malarza dekoracyjnego, do ozdobienia sklepień wnętrza kościoła Nawrócenia św. Pawła na Stradomiu w Krakowie obrazami Patronów Kor. Pol., pokrył własnymi pomysłami odpowiednie miejsca, z wyjątkiem trzech obrazów w lunetach, które własnymi pomysłami ozdobili Fr. Streit (Św. Kazimierz), Ant. Kozakiewicz (Św. Jan Kanty) i Karol Sagnowski (Św. Wincenty Kadł.) jako pomocnicy techniczni. Wszystko uskuteczniono w ciągu letnich miesięcy 1862—63 r. pod kontrolą Wojciecha Eliasza (Radzikowskiego) seniora. Poczem wezwany przez Klemensa Popiela, kanonika honorowego tarnow. do Czermina (w Galicyi), wykonał kilka obrazów kościelnych, jeden rodzajowo-historyczny: »Wernyhora na łożu śmiertelnem«, kilkanaście portrecików rysunkowych, widok szkicowy »Orla« nad Wisłą. Dalej w ciągu lat w Krakowie wykonał kilka ołtarzowych obrazów: N. P. Maryi Różańcowej, Niepokalanego poczęcia, św. Stanisława bisk., św. M. Wojciecha dla fary w Żółkwi, a większych rozmiarów Wniebowzięcie N. P. Maryi do kościoła Dominikańskiego tamże, kilka rodzajowych, historyczno-religijnych, portretów z natury: Jana Matejki i innych osób. W r. 1863 na skale wąwozu w Mnikowie wykonał nadnaturalnej wielkości figurę N. P. Maryi. Pierwszą jego pracą, jako ucznia Szkoły sztuk pięknych krakowskiej była akwarella »Matka Świętych polskich w otoczeniu tychże«. Zamknął swoją działalność malarską 5-ma szkicami projektów na witraże do kaplicy polskiej w kościele N. P. Maryi w Castelpetroso, przedstawiających św. błog. i świątobliwych Polaków. Jeszcze jako uczeń szkoły sztuk pięknych został przeznaczony przez dra Michała Łuszczkiewicza, dyrektora Instytutu technicznego, do nauczania rysunków w szkole parafialnej św. Szczepana na Piasku w Krakowie pismem z dnia 9 marca 1853 r. za remuneracyą, zaś 15 lutego 1877 r. na wniosek dyrektora Jana Matejki objął obowiązki w szkole sztuk pięknych w charakterze nauczyciela zastępcy za wynagrodzeniem odpowiedniem. Rzeczywistym profesorem mianowany dnia 11 września 1877 r., posunięty do rangi VIII-mej dnia 8 czerwca 1894 r. Nakoniec wskutek upadku zdrowia na własną prośbę został przeniesiony w stan spoczynku dnia 22 lipca 1895 r. Odznaczenia: w 1877 r. dnia 20 listopada zamianowany kawalerem orderu św. Sylwestra. W 1898 r. otrzymał medal jubileuszowy Franciszka Józefa I. do noszenia. W r. 1903 został udarowany krzyżem »Bene-Merenti«, ustanowionym z woli Leona XIII. Szczycił się przyjaźnią wielkiego Jana Matejki od r. 1852 do śmierci tegoż i był kumem jego. Jako rzeczoznawca przysięgły pełnił obowiązki w ciągu 22 lat, a na własną prośbę zwolniony 27 października 1899 r. OS. Wystawia u nas od 1855 r.

JABŁOŃSKI LUDWIK, malarz rodzajowy, wystawia od 1860 do 1867 r. Prawdopodobnie jego jest »Oficer od ułanów z r. 1831« w Muzeum narodowem, nie wystawiony, a oznaczony w katalogu tylko nazwiskiem: Jabłoński. Ten sam wypadek zachodzi w katalogu warszawskiego Tow. zach. sztuk pięknych (1904) co do rysunku »Poświęcenie kolumny Zygmunta«. Bibliografia: M. N.

JACUŃSKI BOLESŁAW, rzeźbiarz, ur. w Wilnie. Wystawia u nas od 1883 do 1894 r. W 1885 r. wystawia w Warszawie swój projekt na pomnik Mickiewicza w Krakowie (pod godłem »Ziarnko do ziarnka«, nr. 7). Bibliografia: »Tygodnik illustrowany« z r. 1885, str. 77, tom VI. 

JAGIELSKI LUDWIK, ur. w Szamotułach 1824 r., um. w Gostyniu 1884 r. Wystawia w 1865 r. W zbiorach Tow. przyjaciół nauk w Poznaniu jest jego »Święty Jan Chrzciciel na puszczy«, darowany przez ks. Kazimierza Jagielskiego, proboszcza w Raszkowie w 1888 r. 

JAGMIN STANISŁAW, rzeźbiarz, debiutuje 1903 r. Uczeń prof. Laszczki w Akademii sztuk pięknych w Krakowie. Mieszka w Warszawie i tam wystawia. W zbiorach Tow. Z. S. P. w Warszawie jest jego rzeźba w gipsie: »Spętany«. 

JAKIMOWICZ MIECZYSŁAW, ur. 1881 r. w Warszawie. Po kilkomiesięcznem uczęszczaniu do Szkoły rysunkowej warszawskiej, zapisał się w 1900 r. do krakowskiej Akademii sztuk pięknych. Przez rok uczęszczał na kurs prof. Unierzyskiego. W 1901 r. zapisał się do Akademii we Florencyi, w 1903 r. pierwszy raz wystawił swe prace w »Sztuce«. W 1904 r. otrzymał drugą nagrodę na konkursie Tow. zachęty sztuk pięknych w Warszawie za prace rysunkowe. OS. Debiutuje u nas 1904 r.

JANISZEWSKA JULIA, rzeźbiarka, debiutuje 1900 r. 

JANISZEWSKI STANISŁAW, rzeźbiarz, wystawia 1870 r. marmurowe popiersie Lelewela. 

JANKOWSKA OLIMPIA, wystawia kopię w 1865 r. Zmarła w Krakowie, pozostawiając szereg fundacyi i zapisów. 

JANKOWSKI CZESŁAW BORYS, urodzony 21 maja 1862 r. w Warszawie. Studya odbyte w warszawskiej Szkole rysunkowo-malarskiej pod kierunkiem Gersona i Kamińskiego w latach mniej więcej 1880—1881. Zaczyna karyerę swą od rysunków i akwarel do pisma ogrodniczego »Ogrodnik polski«. Równocześnie rysuje i maluje plany ogrodnicze i architektoniczne, i zaczyna występować po raz pierwszy w r. 1881 na łamach pism illustrowanych warszawskich. W r. 1885 na jesieni wyjeżdża do Krakowa i pozostaje tam do r. 1888. Tu zaznajamia się z całą kolonią artystów krakowskich z Matejką i Jackiem Malczewskim na czele, oraz Juliuszem Kossakiem. W Krakowie też zasila illustracyami i pracami, nie egzystujące już, wykwintne pismo »Świat«. Zaangażowany przez znaną paryską »L’Illustration«, opuszcza z żalem Kraków. Przybywa do Paryża w charakterze współpracownika zakontraktowanego w tym tygodniku gdzie pracuje bez przerwy lat 3, poczem na jakiś czas pismo to opuszcza, zmuszony do tego nadwątlonem zdrowiem wskutek nadmiernej pracy.

Po chwilowym spoczynku nad brzegami morza (gdzie maluje pierwsze swe olejne studya morskie), wraca napowrót do Paryża, i tam przez lat parę pracuje nad monumentalnem wydawnictwem amerykańskiem, które wskutek nadmiernych nakładów upada. Równocześnie maluje i rysuje illustracye i obrazki dla wszystkich prawie wydawców francuskich, angielskich i niemieckich, wzory dla techników, projekty na mody i modele, illustruje najpierwszych autorów francuskich i zagranicznych, od czasu do czasu zasilając pisma swojskie i obsyłając wystawy krajowe. Tutaj też w Paryżu powstaje cykl obrazów olejnych większych rozmiarów, z którego w kraju wystawione były tylko dwa duże obrazy olejne: »Dziecię Chrystus« idący po morzu, zatytułowany »Idę«, oraz »Przeznaczenie«. Najważniejsze prace wystawione oraz otrzymane odznaczenia: »Robotnik przy pracy«, Salon 1902 r.; tegoż roku na wystawie międzynarodowej w Aix-en-provence-Marsylia otrzymuje grand prix z medalem zasług i tytułem członka jury nieustającego. Tenże »Robotnik«, pastele i rysunki, razem wystawione na takiejże wystawie w Bordeaux 1903 r., otrzymują premier grand prix, drugi krzyż zasług i potwierdzenie tytułu członka nieustającego jury, tudzież tytuł hors concours. »Rybacy« na wystawie międzynarodowej w Marsylii w r. 1903 otrzymują premier grand prix z powinszowaniem członków sądu. Jankowski wybrany wskutek tego prezesem jury, oraz vice-prezesem całego składu jury z pomiędzy 250-ciu członków. Otrzymuje trzeci krzyż zasług oraz tytuł razem z hors-concours komisarza sekcyi sztuk pięknych na następnej wystawie międzynarodowej w Lorient, gdzie także za obrazy wyznaczają mu najwyższą nagrodę. Na wystawie w Marsylii r. 1904 zamianowany członkiem komitetu inicyatywy. W Paryżu powstał znany szereg illustracyi pastelowych do »Dziadów«, »Niepokalana Gwiazda«, »Sen Matki«, »Życie artysty«, »Wydziedziczony«, »Rodzicielka. Wystawia u nas od 1886 do 1901 r. Reprodukcyę jego »U podnóża sztuki« znajdujemy w albumie artystycznym naszego Towarzystwa za rok 1886. OS. Bibliografia: K. 87. B. Rozwadowski: »Sen« Czesława Jankowskiego, »Świat« 1893, str. 275.

JANKOWSKI STANISŁAW, wystawia portret w 1887 r. 

JANKOWSKI WILHELM, wystawia widok Pragi w 1859 r. 

JANOWSKA BRONISŁAWA wystawia od 1896 r. Patrz również RYCHTER JANOWSKA BRONISŁAWA.

JANOWSKI LUDOMIR, herbu Janina, syn Wilhelma i Julii z Tomkowiczów herbu własnego, ur. 1 grudnia 1862 r. s. st. w Kurjanowszczyźnie, powiat wilejski, gub. wileńska.

Studya odbyte: Szkoła rysunkowa wileńska i Akademia sztuk pięknych w Petersburgu od r. 1879 do 1885. Odznaczeń otrzymał pięć, których dokładniej nie wymieniam dla braku informacyi. Wystawia u nas od 1891 r. OS. 

JANOWSKI STANISŁAW, ur. 1866 r. w Krakowie. Studya odbyte: od 1884—87 r. w Krakowie, a od 1887 do 1890 r. w Monachium, W Krakowie uczył się u prof. Szynalewskiego, Jabłońskiego i Łuszczkiewicza za dyrekcyi Matejki.

W Monachium u prof. Hertericha starszego, następnie u prof. Lietzenmayera za dyrekcyi Fr. A. v. Kaulbacha. Od r. 1891 pracuje samodzielnie. Najważniejsze prace wystawione: w latach 1894—6 malował wraz z Bolierem, jako dający firmę, panoramę »Tatry«. Obrazy wystawiał oprócz w kraju, także w Berlinie i Karlsruhe. Najwięcej powodzenia miały jego zimowe obrazy: »Zima«, zakupiona przez Tow. sztuk pięknych w Krakowie w 1886 r., wystawiona w tymże roku w Berlinie na wszechświatowej wystawie sztuki. OS. Wystawia u nas od 1886 r. (Data niepewna).

JANUSZEWSKI JAN, debiutuje 1901 r. Uczeń profesora Axentowicza w krakowskiej Akademii sztuk piękn.

JAREMICZ E. Wystawia widok z Kijowa 1895 r.

JAROCKI STANISŁAW, urodz, w Warszawie 1871 r. Studya odbył początkowo pod kierunkiem prof. Gersona w Warszawie, następnie w Krakowie w Szkole sztuk pięknych, którą ukończył z medalem pod Łuszczkiewiczem, Unierzyskim i Löfflerem, potem pojechał do Paryża i tam pracował w akademii Colarosiego pod kierunkiem Rafaela Colina, Mersona i Anan Jeana, dostał tam na konkursie rysunkowym »pochwałę honorową«, następnie był rok w akademii Holossego w Monachium i wreszcie 2 lata pracował samodzielnie w Rzymie. 

Wystawia u nas od 1897 r. Prace jego były na wystawach: w Warszawie, Krakowie, Lwowie, Wilnie, Łodzi, Rzymie, Moskwie i Petersburgu; tytuły większych prac: »Promień słońca«, »U wejścia do katakumb«, »Cisza«, »Marzyciel«, »Z okolic Oszmiany«, »Przed egzaminami«, »Oświata«, »Ostatnie śniegi«. Przeważnie maluje peizaże, czasami obrazy rodzajowe, lecz prawie zawsze na tle peizażu. Obecnie stale mieszka w Wilnie, gdzie został mianowany profesorem szkoły rysunkowej i prowadzi tam kurs malarstwa, rzeźby i rysunku z gipsów i natury (jest to najwyższy kurs w szkole); pracownię wynajął po Bolesławie Rusieckim. Obecnie maluje obraz »Plac katedralny w Wilnie« przy świetle lamp elektrycznych. Wakacye spędza w Zalesiu (pow. oszmiański, gub. wileńska); jest to dziś już podupadła, lecz ongi świetna rezydencya książąt Ogińskich. W czasach studenckich założył parę Towarzystw, i tak: w Szkole sztuk pięknych w Krakowie »Bratnią pomoc« i jest jej członkiem honorowym. W Monachium założył »Sokoła« (podobno upadł), w Rzymie »Czytelnię« (przy Caffe Grecco na Via Condotti), która egzystuje. W Wilnie w czasie trwania wystawy sztuki należał do sądu przyjmowania obrazów. OS.

JAROCZYŃSKl MARYAN JAKÓB IGNACY, ur. w Toruniu 1819 r., um. 14 stycznia 1901 r. w Poznaniu. W 20 roku życia po ukończeniu szkół wyjechał do Królestwa i osiadłszy we Włocławku malował wiele portretów osobistości lokalnych. W 1841 r. udaje się do Berlina, gdzie wstępuje do Akademii sztuk pięknych i tam pozostaje do 1844 r. jako uczeń Schadowa. List pochwalny w Berlinie. Wystawia od 1857 do 1873 r. Malarz, rzeźbiarz i sztycharz. Wykonał liczne znakomite sztychy, będąc uczniem rytownika Kielisińskiego, znanego bibliotekarza kórnickiego i sfragistyka. Następnie wyjechał do Drezna i Prus zachodnich, poczem w 1846 r. przybywa do Warszawy; tu zawiązuje stosunki z Lesserem, Kaniewskim i Hadziewiczem. W 1848 r. wyjechał do Poznania, kupił zakład litograficzny, wykonywa prace rytownicze do wydawnictw kórnickich hr. Tytusa Działyńskiego, oraz wiele illustracyi dla księgarza Żupańskiego. W 1853 r. otrzymuje stanowisko nauczyciela rysunków w świeżo otwartem gimnazyum realnem w Poznaniu, a następnie kierownika szkoły rysunków wieczornych, założonej 1866 r. przez Towarzystwo Politechniczne. Z jego szkoły wyszli: rzeźbiarz Marcinkowski, twórca pomnika Słowackiego w Miłosławiu, Sokołowski, Michalski, Bujakiewicz. Na wystawie powszechnej w Wiedniu 1873 r. wystawia »Traktat toruński«, który ofiarował Towarzystwu przyjaciół nauk w Poznaniu. Oprócz tego malował obrazy do kościołów i historyczno-rodzajowe kompozycye. Ze sztychów podniosę portret Tytusa hr. Działyńskiego. W galeryi Tow. przyjaciół nauk w Poznaniu są obecnie jego prace: »Wernyhora na łożu śmiertelnem« i portret własny artysty, nabyty przez jego uczniów i darowany 1888 r. W dziale rzeźb zaś bronzowe popiersie Kopernika a gipsowe J. I. Kraszewskiego. Bibliografia: Dr. J. B. Antoniewicz 1. cit. str. 207. K. 87. »Tygodnik illustrowany« z r. 1901, str. 274. 

JAROSZEWICZ, debiutuje 1900 r. 

JAROSZYŃSKI JOZEF, ur. 1835 r. uczeń akademii wiedeńskiej. Mieszkał w Delatynie. Wystawia od 1855 do 1900 r. całe mnóstwo prac rodzajowych i krajobrazów. List pochwalny we Lwowie 1894 r. Jego »Dziewczyny w lesie« są w Muzeum narodowem (? oznacz, w katalogu W. Jaroszyński), nie wystawione. »Odpoczynek w polu«, »Kazimierz Pułaski z konfederatami«, »Podróż na Rusi«, »Lirnik«, »Kmicic i Oleńka«, »Noc zimowa«, »Handlarz koni«, »W zamieci«, »Wesele huculskie«, »Zagroda wiejska«, »Spotkanie z wilkiem« i t. d. Bibliografia: »Świat« 1894, str. 483. K. 87.

JARZYMOWSKI STEFAN, ur. około 1850 r., um. 1890 r., rzeźbiarz, uczeń Filippiego w Krakowie, kształcił się potem w Monachium 1872 r. i w Paryżu, osiadł we Lwowie. Wystawia 1873 r. »Dżumę«. W Monachium wykonał na zadany temat małą grupę »Dornröschen«. Jedną z jego prac swojskich jest »Grajek«. Bibliografia: Henryk Piątkowski w »Tygodniku illustrowanym« z r. 1890, str. 109. 

JASIEŃSKA GABRYELA Z ZAŁĘSKICH, ur. w Przezwodach w Sandomierskiem 1862 r. Wystawia 1884 r. W Monachium pracowała pod kierunkiem Brandta, wyszła we Lwowie powtórnie za p. Zaleskiego. 

JASIEŃSKI STANISŁAW, wystawia od 1879 do 1881 r. 

JASIEŃSKI WŁADYSŁAW, ur. 1872 r. w Sadłowicach w Sandomierskiem, debiutuje 1902 r. Gimnazyalne nauki pobierał w Radomiu, gdzie pierwsze początki rysunku dał mu prof. Pinko. Następnie studyował w Paryżu i w Monachium. Illustruje publikacye dla dzieci p. Zofii Bukowieckiej w Warszawie. 

JASIEWICZ FR. Wystawia studyum 1899 r. 

JASIŃSKA, wystawia 1894 r. 

JASIŃSKI ARKADYUSZ, wystawia studyum 1864 r. 

JASIŃSKI EMIL, ur. 1865 r., uczeń szkoły sztuk pięknych w Krakowie. Wystawia od 1890 r. rodzajowe obrazy i peizaże. Bibliografia: K. 87. 

JASIŃSKI FELIKS, ur. 6 maja 1862 r. w Ząbkowie (Król. Polskie), rytownik i akwaforcista, uczeń pp. Le Rat i Leona Gaucherel. Mention honorable Paryż 1885 r. Wystawia od 1884 do 1901 r. same prawie akwaforty i dwa drzeworyty. Mieszka od lat kilku w Paryżu, gdzie otrzymał złoty medal na wystawie powszechnej za sztychy z obrazów Burne-Jonasa. Wedle obrazu Zdzisława Jasińskiego wykonał akwafortę »Chora matka«. W 1892 roku Towarzystwo daje swym członkom jako premię jego znakomitą akwafortę: »Konstytucya trzeciego maja« wedle Matejki. W 1888 r. powołała go na stałego współpracownika Gazette des Beaux Arts w Paryżu. Bibliografia: Henryk Piątkowski w »Tygodniku illustrowanym« z r. 1901, str. 585. K. 87.

JASIŃSKI, wystawia 1879—94 r. Z powodu częstego nie podania imion w spisach, rozróżnić trudno nieraz artystów tego nazwiska. Oprócz tu wyliczonych jest bowiem jeszcze JASIŃSKI IGNACY, którego obraz »Rozbójnicy w kaźni« znajduje się w Muzeum narodowem. Zdaje się, że jest to obraz wystawiony 1879 r. u nas przez niego pod nazwą »Zbójcy«. W zbiorach warszawskiego Tow. Z. S. P. jest szereg prac Ignacego Jasińskiego: »Pogorzelcy«, rysunek, »Studyum« (nr. 128), »Scena rodzajowa«, »Studyum« (nr. 183), autoportret i portret Edwarda Meyera. 

JASIŃSKI JÓZEF, rzeźbiarz, debiutuje 1903 r.

JASIŃSKI ZDZISŁAW, ur. 1863 r. Uczeń szkoły sztuk pięknych w Krakowie i Akademii monachijskiej. Wystawia od 1886 do 1891 r. Obecnie we Lwowie jest głównym dekoratorem teatru miejskiego. Mniejszy medal złoty na wystawie w Berlinie 1891 r. za obraz »Chora matka«. Dekoracya allegoryczna w pałacu cesarskim w puszczy białowieskiej. Dyplom honorowy i medal złoty na wystawie w San Francisco 1894 r. Bibliografia: »Świat« 1891, str. 367, 564. K. 87. 

JASKÓLSKI EDMUND, rzeźbiarz, wystawia 1865—1867 r. 

JEZIERSKI ANTONI, ur. 1859 r., uczeń krakowskiej Szkoły sztuk pięknych i szkoły kompozycyjnej J. Matejki. Żyje w Kołomyi. W 1890 roku został przyjęty do Akademii sztuk pięknych w Monachium. Jego obraz »Komunia« zakupiło ministeryum wyznań i oświaty dla Muzeum narodowego, gdzie jest jako depozyt złożony. Lwów 1894 r. medal bronzowy. Bibliografia: K. 87. M. N. »Świat« 1890, str. 614. 

JEZIORAŃSKI BOLESŁAW, rzeźbiarz, debiutuje na wystawie jubileuszowej 1904 r. Mieszkał w Paryżu, obecnie Warszawa, Aleja Róż.

JORDAN, wystawia 1893—4 r. Pod tym pseudonimem, zdaje się, wystawiał ROZWADOWSKI ZYGMUNT. 

JUŁTYNOWSKA MARYA, wystawia 1876 r. kopię z »Lituanii«. 

JURJEWICZ FRANCISZEK, ur. 9 sierpnia 1849 r. w Pskowie. Studya odbyte w Paryżu 1875—1876 r. pod kierunkiem peizażysty Emila Dardoise. Wystawiaj prace w Wilnie, Warszawie, Lwowie i Krakowie. U nas w 1894 r. Miejsce obecnego stałego pobytu: Wilno. OS.