C.

CELIŃSKI JÓZEF, architekt, wystawia 1780 r.

CELIŃSKI SŁAWOMIŁ, rzeźbiarz, syn Józefa i Leokadyi z Jaksów Kwiatkowskich, ur. w Warszawie d. 17 maja 1852 r. Rodzice jego w r. 1868 wyjechali z wszystkiemi swemi dziećmi do Krakowa, gdzie Sławomił za namową Szynalewskiego wstąpił do Szkoły sztuk pięknych. Około 1872 r. wystąpił z pierwszemi swemi robotami, a mianowicie: pośmiertny biuścik Stasi S., dwa biuściki Broni i Zosi E., biust ś. p. ks. Jerzego Lubomirskiego i babci (portret pani Matlińskiej), kolosalny biust ś. p. Wintentego Pola (wykonany w ciągu 28 godzin dla dekoracyi nabożeństwa żałobnego u Panny Maryi), Ambrożego Grabowskiego i Józefa Kremera (trzy ostatnie znajdują się w bibliotece Jagiellońskiej). Gdy Jan Matejko w r. 1874 objął zarząd Szkoły sztuk pięknych, Celiński wraz z Pruszkowskim, Lipińskim Hipolitem, Piwnickim, Pikardem, Abramowiczem i t. d. zapisał się do jego szkoły, gdzie w r. 1875 na konkursie szkolnym rzeźbiarskim zdobył stypendyum rządowe na wyjazd za granicę. Ponieważ Celiński był poddanym rosyjskim, ówczesny minister oświaty Stromajer po długim oporze zatwierdził nadane stypendyum Celińskiemu z warunkiem, aby tenże dalej się kształcił w Akademii wiedeńskiej, gdzie go przyjął do swej szkoły znakomity rzeźbiarz, profesor Kasper Zumbusch. W wiedeńskiej akademii wykonał figurę naturalnej wielkości pod tytułem »Giermek« (znajdującą się w zbiorach naszego towarzystwa), projekt nagrobka dla Seweryna Goszczyskiego (znajdujący się w bibliotece Jagiellońskiej) i parę biustów. W r. 1877 wyjechał do Włoch, zwiedził Wenecyę, Florencyę i Rzym, gdzie zabawił kilka miesięcy i wykonał figurę pod tytułem »Amor w pętach« i medalion w marmurze panny J. Z. Z końcem roku powrócił do Krakowa, wykonał parę robót w glinie palonej jak: krakowianka, biuścik małego Swolk., medalion Marylki C. W r. 1878 na wezwanie p. Sobańskiego przyjechał do Warszawy, gdzie wykonał konkursowe figury »Dawid«, »Wit Stwosz« w bronzie (nagrodzony), biust marmurowy ś. p. Róży Sobańskiej, takiż p. Władysławowej Kronenberg, płaskorzeźby w kamieniu treści religijnej: »Rozmnożenie chleba« i »Chrystus w ogrojcu«, kilka figur naturalnej wielkości do kościołów na prowincyi, jak św. Józef dla kościoła w Nieborowie, św. Antoni i Matka Boska w Samogoszczy, parę nagrobków na prowincyę, kilkanaście portretów, biustów i medalionów; kolosalny biust I. J. Kraszewskiego wykonany dla dekoracyi nabożeństwa żałobnego u św. Krzyża, medalion tegoż w bronzie, biusty Michałka i Adasia D., Helenki i Mity C. Romana S., portrecik w całej figurze i biust pani Maryi J., medalion w bronzie pana C., portrecik w całej figurze, biuścik i medalionik w kości słoniowej pani L. C., medalion pp. Mieczysławy N. i Stanisławy P., medalion p. Leona D., biuścik p. Maryi A., projekt na I-szy konkurs pomnika Adama Mickiewicza w Krakowie i wiele innych. Jakiś czas bawił w Nieborowie, gdzie zajmował się głównie ceramiką, wykonał tamże w glinie palonej parę biustów do ozdoby parku, medalion ks. Michała R. i kapitele gotyckie do wykończającego się wówczas tamże kościoła i do tegoż wszystkie detale rysował. Powróciwszy do Warszawy zajął się wykonaniem projektu na Il-gi konkurs pomnika A. Mickiewicza w Krakowie, za który otrzymał 2-gą nagrodę; następnie objął zarząd fabryki terakotowo-majolikowej p. Pawła Puzyny w Grużach na Litwie, która to fabryka podczas jego zarządu otrzymała za swe wyroby na wystawie wileńskiej złoty medal. Po powrocie do Warszawy stanął do III-go konkursu Mickiewiczowskiego w Krakowie. Projekt jego znajduje się w Bibliotece Jagiellońskiej. W tym także czasie wykonał grupę pod tytułem »Matka«. W r. 1889 wyjechał do Petersburga do cesarskiej fabryki porcelany jako modelator, lecz tam podupadł na wzroku i po półrocznym pobycie musiał ją porzucić. W tym czasie wykonał biuścik Anielci J. w terrakocie, w bronzie zaś kolosalny biust dra profesora Bogdanowskiego dla Akademii medycznej, malarza profesora Sołncewa, prof. Grotta (dwa ostatnie znajdują się w Muzeum cesarza Aleksandra III-go), kolosalny biust cesarza Mikołaja I. dla Arsenału, figurkę żołnierza na warcie, grupę z kilku figur składającą się: »Kopalnia węgla«, medaliony w terrakocie dra Botkina i Bogdanowskiego, biusty dra Karpowicza i muzyka Sołowiowa, bronzowe, znajdujące się na petersburskich cmentarzach, medalion w bronzie Anatola P., medalionik w kości słoniowej Wiary P., kolosalny biust Adama Mickiewicza i tegoż pamiątkowy medal, jak również dużo pracował dla bronzowników petersburskich. W 1899 r. zaciągnął się do partyi inżyniera Onufrowicza, udającego się dla budowy kolei do Mandżuryi, gdzie przebył trzy lata i w 1902 roku powrócił do kraju. Wystawia u nas od 1871 do 1884 r. W Muzeum narodowem jest jego projekt pomnika Mickiewicza, nie wystawiony. Tamże jego »Giermek«, własność krakowskiego Tow. Przyj. sztuk pięknych. OS.

CENGLER JULIUSZ FAUSTYN, rzeźbiarz, ur. 15 lutego 1828 r. w Krakowie, um. w Warszawie 26 kwietnia 1886 r. Rodzice byli obywatelami Krakowa, posiadaczami przy ulicy Szpitalnej kamienicy zwanej »pod rakiem«. Szkoły wydziałowe ukończył w rodzinnem mieście, następnie uczyć się zaczął rzeźby pod profesorem Ceptowskim w szkole technicznej. Wyszedłszy ze szkół poświęcił się artystycznemu złotnictwu, pracując we fabryce złotniczej Westfaleniego. Niedługo wyjechał do Drezna, ówczesne wypadki polityczne zniewoliły go po krótkim przeciągu czasu opuścić stolicę Saksonii; wrócił do Krakowa, skąd przeniósł się do Wiednia. Tutaj zapisany do Akademii, wyłącznie oddał się rzeźbie i pracować począł u Fernkorna, którego tak zadziwił w modelowaniu, że tenże go wezwał do pomocy przy modelowaniu konnego posągu arcyksięcia Karola. Przybył do Warszawy w końcu 1858 r. i tu urządził swoją pracownię początkowo na Lesznie, potem na Krakowskiem Przedmieściu w pałacu hrabiego Krasińskiego, a następnie przy ulicy Oboźnej. Zwrot w jego zajęciach pozwolił mu na to, że zakupił dla siebie posesyę na Solcu w Warszawie pod nr. 111 i tamże dom zbudowawszy, stale zamieszkał. Przez lat 15 był profesorem w Instytucie głuchoniemych, gdzie wielu wychowańców tego zakładu uzdolnił do sztuki a zwłaszcza do snycerstwa. Wolne chwile od zajęć poświęcał literaturze, pisywał wiersze, których nie drukował; brał udział w wystawie w Filadelfii, dokąd posłał prac swych parę. U nas nie wystawiał, okolicznościowo tylko załączam jego życiorys. Bibliografia: »Kłosy« z r. 1886, t. XLII, str. 326, t. XXI, str. 526. Łuszczkiewicz, Karta z dziejów rzeźbiarstwa. Kraków 1896, str. 25—26.

CERCHA MAKSYMILIAN, ur. w Krakowie 1818 r., twórca rysunków »Pomników Krakowa«, obecnie przez jego syna wydanych. Miał litografię artystyczną Towarzystwa naukowego. Malarz architektur i rysownik karykatur. Syn zegarmistrza, kolega Łuszczkiewicza w szkole sztuk pięknych, od r. 1844 pod Bizańskim, a następnie pod Stattlerem. Całe życie poświęcił Krakowowi i jego pomnikom. Uczył rysunków w szkołach niższych. Skromny pracownik, uczony i archeolog. Bibliografia: Dr. Jerzy Mycielski 1. cit. str. 641. Dr. J. B. Antoniewicz 1. cit. str. 206. K. 87. B. Podczaszyński. Pamiętnik sztuk pięknych str. 173.

CERCHA STANISŁAW, syn poprzedniego i wydawca »Pomników Krakowa«. Portrecista i malarz rodzajowy, wystawia od 1894 r. Żyje w Krakowie, jest współpracownikiem komisyi do badania historyi sztuki w Polsce w Akademii umiejętności. Wystawia przeważnie portrety, krajobrazy, między innemi »Z nad brzegów Dniepru«, »Cmentarz żydowski w Daszkowcach«. Na wystawie krajowej we Lwowie 1894 r. otrzymał medal bronzowy. Bibliografia: »Świat« 1894, str. 483.

CERTOWICZÓWNA TOLA, ur. na Ukrainie, rzeźbiarka, została uczennicą Guyskiego w 1881 r. Pochodzenie ukraińskie odbija się na Certowiczównie i jej pracach. Po ukończeniu studyów w Krakowie udaje się do Paryża i tam pracuje pod znakomitymi artystam i jak: St. Marceaux, Mercier, Chapu. Po latach dziesięciu powraca do Krakowa i tu zakłada pierwszą szkołę sztuk pięknych dla kobiet i prowadzi ją z wielkim nakładem finansowym. Co kwartał wyznaczała nagrody konkursowe w kwocie 200 koron dla swych uczennic, a przy końcu roku szkolnego nagrody w postaci medali złotych, srebrnych i bronzowych. W tej szkole uczyli malarstwa Jacek Malczewski i Włodzimierz Tetmajer. Fundatorka szkoły, wydawszy przeszło 20.000 koron, a nie znalazłszy żadnego poparcia przedsięwzięcia tak pożytecznego, musiała ją zwinąć w 1901 r. Wystawia od 1883 do 1901 r. Wykonała wiele portretów kobiecych, pomnik ks. Augustyna Kordeckiego na Skałce, który artystka darowała wraz z czterema wspaniałymi orłami bronzowymi. W Muzeum narodowem jest jej »Geniusz«, bronz naturalnej wielkości, dar artystki w 1903 r. Do prac ważniejszych należą: »Modlitwa dziecka«, »Święta Cecylia«, »Bonus pastor« w marmurze, nadnaturalnej wielkości, »Morfeusz«, »Fragment z pomnika«. Domowi Matejki ofiarowuje medalion mistrza, oraz znaczną kwotę. Odznaczenia: bronzowy medal na wystawie krajowej we Lwowie 1894 r. Mieszka w Bronowicach małych pod Krakowem, pracownię zaś w Krakowie ma na Wolskiej 16. Bibliografia: Trepka: Tola Certowiczówna, »Tygodnik illustrowany« z r. 1902, str. 926. »Świat« 1894, str. 483. Muczkowski 1. cit. str. 36. Sprawozdanie M. N. z 1903 r.

CHEŁMIŃSKI JAN, ur. w r. 1851 w Brzostowie, pow. radomskim. Sztuce zaczął się poświęcać bardzo młodo, zapisawszy się już w r. 1866 do szkoły rysunkowej warszawskiej. Zmuszony zarabiać na chleb codzienny, pracował jako fotograf i litograf, rozwijał się jako samouk dorywczo tylko i nie systematycznie. W końcu 1873 roku przyjeżdża do Monachium i zapisuje się do Akademii w szkole profesora Aleksandra Wagnera. W r. 1875 pracował pod kierunkiem Brandta. Szkołę tę w samym początku stanowili Chełmiński i Kowalski, dalej znów Tadeusz Ajdukiewicz, Kazimierz Alchimowicz, Wojciech Piechowski i kilku innych. Od 1876 r. zaś uczy się pod Franciszkiem Adamem. Osiada na dłuższy czas w Monachium 1887 r. Kilkuletni pobyt w stolicy Bawaryi gruntuje powodzenie Chełmińskiego nie tylko w Niemczech lecz w Anglii i Ameryce. Ciągłe obstalunki zmuszają artystę do udania się za ocean, gdzie osiedla się na czas dłuższy. Zawiązawszy stosunki w Ameryce, gdzie nawet się ożenił, powraca do Europy i zakłada pracownię w Londynie. Tam szybko znajduje uznanie wśród angielskiego towarzystwa. W 1892 r. otwiera w Londynie w galeryi Continental wystawę 60 swych utworów. Wystawia u nas od 1870 do 1901 r. Ważniejsze prace: portrety ks. Teresy bawarskiej, ks. Regenta, ks. Maksa Emanuela, cesarzowej rosyjskiej na polowaniu. »Powrót Napoleona z Moskwy«, reprod. w Figaro illustré (Salon 1893), »Panicze«, »Szczwacz ukraiński«, »Przejście Wilii przez Napoleona w 1812 r.«, »Książę Józef pod Lipskiem«, Kazimierz Pułaski i Choiseul« i t. d. Maluje sceny historyczno batalistyczne z epoki napoleońskiej (Księstwo Warszawskie i legiony). Jest jednym z najznakomitszych znawców mundurów historycznych. Wydaje teraz L'armée polonaise du Duché de Varsovie z tekstem Gąsiorowskiego u wydawcy Plon et Nourrit w Paryżu. Urządza często wystawy zbiorowe, między niemi cykl 9 obrazów z epoki napoleońskiej i ks. Józefa Poniatowskiego, wystawiony w 1904 r. w »Galerie des Artistes modernes« 19 rue Caumartin w Paryżu. W 1889 r. otrzymał I. nagrodę w Kensington za obraz: »Przejażdżka po Hyde-Parku«. Bibliografia: Dr. Jerzy Mycielski 1. cit. str. 715. Dr. J. B. Antoniewicz 1. cit. str. 343. Henryk Piątkowski: »Tygodnik illustrowany« z r. 1894, str. 196. »Świat« 1889, str. 430> 1892, str, 124.

CHEŁMOŃSKI JÓZEF, ur. w Boczkach pod Warszawą 6 listopada 1850 r. Kształcił się przez szereg lat w Warszawie pod prof. Wojciechem Gersonem, w latach 1873 i 1874 w Monachium.

Po jednorocznym pobycie w Warszawie (1875) osiadł w Paryżu, gdzie pracował do r. 1884. W roku tym przeniósł się do Warszawy, gdzie dotąd stale przebywa. Sława jego świtać zaczęła w r. 1872, wówczas gdy wyjechał do Monachium. W r. 1875 przybył do Paryża i odtąd też datuje się jego stałe powodzenie. Pomimo że wyłączność patryotyczna Paryżanów skąpi uznania cudzoziemcom, jednak imię jego bardzo zaszczytnie w artystycznym świecie odznaczone zostało w r. 1884 w Salonie przez mention honorable. W r. 1889 otrzymał w Paryżu medal honorowy, w r. 1891 takiż dyplom w Berlinie. Medal II złoty Monachium 1892 r. Lwów 1894 dyplom honorowy (najwyższa nagroda). Medal złoty San Francisco 1894 r. Jest najznakomitszym malarzem polskiego krajobrazu, jest pierwszym artystą, który zwrócić umiał uwagę Europy na piękności naszego kraju, wydobywszy z niego najciekawsze efekta, mglistość i nastrój świeży, stanowiący nową erę w rozwoju polskiej sztuki. Przedewszystkiem opiewa w swych dziełach kraj rodzinny, Mazowsze. Możemy go nazwać ojcem szkoły mazowieckiej naszego malarstwa. W Muzeum narodowem znajdują się jego: »Burza«, zakupiona w 1898 roku, »Czwórka« wspaniała, zakupiona 1899 r., »Folwark« malowany 1875 roku, depozyt. Inne prace ważniejsze: »Wyjazd do lasu«, »Dziewczyna z dzbanem«, »Babie lato«, »Sanki ścigane przez wilka«, »Powstańcy przed karczmą«, »Podróż na Ukrainę«, »Noc zimowa«, »Dymy«, »Łąka«, »Bociany«, »Świteź«, »Jesień«, »Zima«, »Trójka rosyjska«, »Wiosna«. Wystawia u nas od 1871 do 1903 r. W zbiorach Tow. Zach. S. P. w Warszawie są jego »Bociany« i »Sprawa przed wójtem«. Reprodukcyę jego obrazu »Burza« wydało nasze Towarzystwo w światłodruku kolorowym jako premię za rok 1897. »Sztuka polska« w 1904 r. reprodukowała jego: »Na folwarku«, »Trójka« i »Jesień«. Bibliografia: Dr. Jerzy Mycielski 1. cit. str. 713. Dr. J. B. Antoniewicz 1. c. str. 340. Stanisław Witkiewicz: Sztuka i krytyka u nas (1884—1898), wydanie trzecie. Lwów 1899. Henryk Piątkowski: Polskie malarstwo współczesne. Szkice i notaty. Petersburg 1895. Fejletony Cypryana Godebskiego w »Gazecie Polskiej« z r. 1875. »Kłosy« z r. 1886, t. XLII, str. 134. M. N. K. 87. »Świat« 1892, str. 887. »Sztuka polska« 1904, str. 13, 18, 28.

CHLEBOWSKA MARYA, żona Stanisława Chlebowskiego, malarka martwej natury i kwiatów. Wystawia 1883—4 r.

CHLEBOWSKI STANISŁAW, ur. w Pokutyńcach, gub. podolska 1835 r. um, w Kowanowicach pod Poznaniem 14 czerwca 1884 r. Wychowywał się w Odessie, gdzie kierował nim wuj rodzony, Edward Padlewski. Skończywszy pod jego opieką kursa i liceum, a objawiający się od dzieciństwa talent i pociąg do rysunku rozwinąwszy pod wpływem Aleksandra Wicherskiego, udał się Chlebowski w r. 1853 do Akademii sztuk pięknych w Petersburgu, gdzie otrzymał wielki złoty medal i stypendyum rządowe dla dalszego kształcenia się przez lat 6 za granicą. Jakoż w 1858 r. wyjechał najpierw do Monachium, następnie do Paryża, gdzie kształcił się pod kierunkiem Gerome’a, robił także wycieczki artystyczne do Belgii, Włoch i Hiszpanii. Wyruszył 1865 r. do Konstantynopola, zaproszony przez sułtana Abdul-Azisa. Wkrótce potem Abdul-Azis zamianował go swym malarzem nadwornym i zaprosił na mieszkanie do swego pałacu w Dolma-Bakcze. Za prace dla sułtana wykonane otrzymał order Medżije III klasy. Liczne też robił wycieczki na Wschód, chcąc należycie się przygotować do następnych prac. Dla zdrowia zimę spędzał w Kairze, od 1873 r. doznając pomocy Sefera Paszy Kościelskiego, zaglądał to do Wiednia, to znów do Drezna, to do Krakowa do rodziny i ziomków. Tak mu czas płynął do r. 1876, gdy przesycony życiem wschodniem, zrażony nieuczciwością pałacowych urzędników sułtańskich, przeniósł się na stały pobyt do Paryża, gdzie doznał licznych zaszczytów, otrzymawszy ordery: austryacki żelaznej korony III klasy, włoski Anuncyaty, belgijski Pour la mérite i meklembursko-szweryński korony Wendów. Przypadek stał się przyczyną śmierci: malując kolosalny obraz spadł z rusztowania i potłukł się. Opuścił Paryż, osiadł 1880 r. w Krakowie, potem zamieszkał w W. Ks. Poznańskiem, gdzie 14 czerwca 1884 r. życie zakończył, mając lat 49. Ważniejsze prace: »Bitwa pod Warną«, »Odsiecz Wiednia«, »Sułtan Achmet III na łowach«, portrety sułtana Abdul Azisa i Sefera Paszy, »Turczynki nad Bosforem«, »Bazar dywanów w Kairze«, »Arab na koniu«, »Główka chłopca arabskiego«, »Turek«. Na wystawie warszawskiej 1898 r. były: »Poselstwo kozackie u Katarzyny II«, »Joanna d’Arc w więzieniu«, »W pracowni« i »Matka z dzieckiem«. Bibliografia: Dr. Jerzy Mycielski 1. cit. str. 472. Dr. J. B. Antoniewicz l. cit. str. 268. »Kłosy« z r. 1884, t. XXXIX, str. 6. W. 98.

CHMIELEWSKI JULIAN, debiutuje 1899 r. Uczeń prof. Axentowicza w Akademii sztuk pięknych w Krakowie, osiadł w Warszawie.

CHMIELOWSKI ADAM, uczeń krakowskiej szkoły sztuk pięknych, obecny brat Albert, tercyarz. Poświęcił całe swe życie dobroczynności i umoralnieniu najniższych warstw robotniczych. W obrazach swych odznaczał się głębokim i poważnym nastrojem. Bibliografia: K. 87.

CHMIELOWSKA MARYA, debiutuje 1903 r.

CHODZIŃSKI KAZIMIERZ, ur. 1861 r. w Łańcucie, spędził trzy lata w krakowskiej szkole sztuk pięknych do roku 1883, potem w Akademii wiedeńskiej do roku 1887, ucząc się w Krakowie pod kierunkiem prof. Gadomskiego, a we Wiedniu pod profesorem Hellmerem Edmundem. 

Nagrodzoną była jego figura »Fauna tańczącego« w Wiedniu i w Krakowie w 1887 r. Do ważniejszych prac zaliczano jego biusty starca i staruszki, pomnik Kościuszki ustawiony obecnie w Chicago i pomnik Pułaskiego do Waszyngtonu. Miejsce obecnego stałego pobytu: Chicago 390 Fulton str. Wystawia u nas od 1880 r. OS.

CHOMIŃSKI TEODOR, debiutuje 1883 r. 

CHRONCEWICZ MARYA, debiutuje 1903 r. 

CHRZANOWSKI STANISŁAW, rzeźbiarz, wystawia 1901 r.

CHWALA ADOLF, wystawia od 1892—4 r.

CHWISTKOWA vide MAJEWSKA EMILIA.

CIĄGLIŃSKI JAN, u nas debiutuje 1900 r. Medal bronzowy we Lwowie 1894 r. Medal srebrny w San Francisco 1894 r. Jego szkic olejny jest w zbiorach warszawskiego Tow. Z. S. P. W Petersburgu wykonał portret pośmiertny Antoniego Rubinsteina, bardzo ceniony.

CICHOCKI FELIKS herbu Nałęcz, syn Teodora Andrzeja i Filipiny Cecylii wron, w roku 1899 ożeniony z księżniczką Konstancyą Maryą Światopełk Mirską, kanoniczką warszawską, profesor warszawskiego 5-go męskiego gimnazyum, ur. d. 18 maja 1861 r. w Warszawie. W szkołach pierwotne początki rysunków pod kierunkiem prof. Łozińskiego. Rodzice jego posiadali piękną galeryę obrazów, która na przyszłego artystę w dziecinnych latach robiła wrażenie, wśród niej znajdowało się dużo prac jego dziada i pradziada, przeważnie religijnych, jak i portretów, miniatur, i te na dziecinny umysł nie mały wpływ wywarły. Dziad jego, Sebastyan Cichocki herbu Nałęcz, ur. 1798, um. 1847 r. 1 pradziad Stanisław Cichocki herbu Nałęcz, ur. 1766, um. 1827 r., mieszkali w swoich dobrach w województwie Sandomierskiem parafii Szewno i do dziś dnia przechowały się po kościołach okolicznych pamiątki ich prac. Studya odbyte w warszawskiej Szkole rysunkowej od 1880 do 1884 r. pod kierunkiem prof. Wojciecha Gersona i Aleksandra Kamińskiego (w 1884 r. otrzymał stopień profesora rysunków), a następnie w krakowskiej Szkole sztuk pięknych w 1885 r. przez rok jeden na V kursie u prof. Leopolda Löfflera.

Później w monachijskiej Akademii od 1885 do 1888 r. pod kierunkiem prof. Hertericha i Otto Seitza. W końcu w paryskiej akademii Juliana od 1888 r. do 1900 r. pod kierunkiem prof. Bouguereau, Tony Roberta Fleury. Po powrocie do kraju przez lat siedm co roku spędzał na studyach po 6 miesięcy w podolskiej gubernii u hr. Adolfa Mostowskiego w Mytniku, malując szeregi obrazów z życia ludu miejscowego, oraz w tych okoliach wiele portretów. Najważniejsze prace wystawione, oraz otrzymane za nie odznaczenia: »Na poddaszu«, »W suterenie«, »Niewolnik turecki«, »Arab na modlitwie«, »Wspomnienie«, »Za światem«, »Bez jutra«, »Wiejscy atleci«, »Zjazd na polowanie«, »Po pacierzach«, Gdzie poleci«, »Grajek«. Portrety w Paryżu: portret kobiecy, za który akademia Juliana przyznała odznaczenie w r. 1888, portret biskupa Likowskiego, portret hr. A. Mostowskiego, portrety państwa Korwin Szymanowskich z Podola, portret inżyniera Laskowskiego z Warszawy. Portret Mathiasa Bersohna z Warszawy, znanego badacza sztuki polskiej. Religijne obrazy: N. M. Boska Prządka, św. Izydor, św. Jan Chrzciciel, Wniebowzięcie M. B. w kaliskiej gubernii w Zduńskiej Woli, Nawiedzenie i freski w kilku kościołach w Pułtuskiem. Na wystawie w Petersburgu zaszczytne odznaczenie za rysunki do reprodukcyi, w Petersburgu odznaczenie od Akademii za dobry kierunek pedagogiczny. Obraz św. Jan Chrzciciel znajduje się w Poznaniu w zbiorach Tow. przyj. nauk. Obraz N. M. Boska Prządka znajduje się w Muzeum narodowem, nie wystawiony. Miejsce obecnego stałego pobytu: Warszawa, Jerozolimska 73, róg Leopoldyny. OS. Bibliografia: K. 87.

CIECIŃSKI, wystawia w 1892 r. czternaście akwareli. 

CIECHOMSKI WALENTY, drzeworytnik, wystawia 1886 r. 

CIELECKI WŁODZIMIERZ, wystawia 1856—57 r.

CIEŚLEWSKI TADEUSZ, syn Franciszka, b. artysty śpiewaka opery warszawskiej i Matyldy z Kopczyńskich, ur. 1870 r. w Warszawie. 

Pierwsze studya odbył w warszawskiej szkole rysunkowej w latach od 1888 do 1891 r. pod kierunkiem W. Gersona, następnie w roku 1894 wyjechał na studya do Paryża pod kierunkiem Aman-Jean’a i Collina, gdzie uczęszczał do akademii Vitti. Po roku wrócił do Warszawy, skąd w roku 1900 odbył podróż do Włoch, zwiedziwszy większe miasta, najdłużej przebywał w Rzymie. Najważniejsze prace wystawione, oraz otrzymane odznaczenia: »Odpoczynek żniwiarek«, »Południe«, »Cyganki«. Medal srebrny za szkice na pocztówki na wystawie tychże w Warszawie 1901 r. Miejsce obecnego stałego pobytu: Warszawa, ul. Dobra 58. OS.

CIESZKOWSKI HENRYK, ur. 1835 r. w Królestwie Polskiem um. w Rzymie 1895 r. Wystawia 1884—1894 r. Uczeń Chrystyana Breslauera w Warszawie, peizażysta. Otrzymawszy stypendyum jedzie do Rzymu i tu pozostaje aż do śmierci. Mieszkał tam w odosobnieniu za Porta del Popolo. Widoki rzymskie jego są bardzo nierównomierne. Na wystawie warszawskiej 1898 r. były jego: »Noc księżycowa« i »Noc księżycowa w Rzymie«, w ogóle maluje zawsze kampanię rzymską. W zbiorach warszawskiego Tow. Z. S. P. jest jego: »Peizaż włoski«. W galeryi Tow. przyj. nauk w Poznaniu jest jego »Kampania rzymska z Tybrem w okolicy Aqua Acetosa«, malowana w Rzymie 1881 r. Bibliografia: »Tygodnik illustrowany« z r. 1895, str. 411. W. 98. 

CISZEWSKI IGNACY, rzeźbiarz, wystawia ozdoby architektoniczne 1857 r.

COGHEN EDWARD, wystawia 1854—57 r. 

CUKROWICZÓWNA MARYA, um. 19 marca 1899 r. w Krakowie. Wystawia 1865—1876 r. Mieszkała w Krakowie ul. Pijarska 3. Artystka malarka, córka radcy sądu wyższego, dra Aleksandra Cukrowicza. Bibliografia: Kai. Czecha 1900.

ĆWIKLIŃSKI ZEFIR, wystawia 1892—94 r. Nigdzie nie kształcił się, mieszka we Lwowie i maluje peizaże. 

CYBAŃSKI JAN, debiutuje 1904 r., b. urzędnik w Łańcucie czy Przeworsku. 

CYBULSKI KAROL, wystawia 1858—1870 r. Przeważnie akwarelle. W 1858 r. miniaturę na kości słoniowej. 

CYGALL STEFANIA, wystawia 1890—1891 r.

CYLKOW LUDWIK, debiutuje 1902 r. Illustrator i karykaturzysta, uczeń krakowskiej Akademii sztuk pięknych, mieszka w Paryżu. Wydaje wraz z L. Gottliebem »Tekę« w 1904 r. 

CYNK FLORYAN, ur. w Krakowie w r. 1838. Pierwsze początki malarstwa pobierał od r. 1854 w krakowskiej Szkole sztuk pięknych; uzyskawszy w r. 1862 stypendyum na dwa lata, pierwszy rok przebył w Monachium, pracując pod kierunkiem prof. Anschutza, drugi w Dreźnie pod prof. Erhardem. Po zwiedzeniu następnie celniejszych galeryi we Francyi i w Niemczech, powrócił do Krakowa, gdzie obecnie jest profesorem rysunków przy Akademii sztuk pięknych. W Muzeum narodowem jest jego »Chrystus całujący krzyż«, zakupiony w 1898 r., oraz »Święta rodzina«, kopia z Pronaciniego, nie wystawiona. Znane jego dzieło: »Miecznik i Marya« jako premia naszego Tow. za 1867/8 było rytowane przez Henryka Redlicha. Bibliografia: Dr. Jerzy Mycielski 1. cit. str. 643. M. N.

CZACHÓRSKI WŁADYSŁAW, ur. 1850 r. w Grabowczyku w Hrubieszowskiem. Kształcił się najpierw 1867 i 1868 r. w Warszawie pod Hadziewiczem, 1869 r. w Akademii drezdeńskiej, a od 1870 r. w Akademii monachijskiej pod Pilotym i Aleksandrem Wagnerem. W 1873 r. przyznaje mu Akademia wielki srebrny medal za kompozycyę zadaną, przedstawiającą scenę z »Kupca weneckiego«. W latach 1875 i 1876 podróżował i studyował we Włoszech, a 1876 i 1877 we Francyi. Od 1879 r. stale osiadł w Monachium. Odznaczenia: 1879 r. drugi złoty medal na wystawie monachijskiej, order św. Michała i tytuł honorowego profesora Akademii monachijskiej. Utwory rodzajowo-historyczne i wiele portretów. Wystawia u nas 1871—1889 r. Ważniejsze utwory: »Hamlet«, nagrodzony w Monachium 1879 r., »Ostatnie pytanie«, »Klejnoty«, portrety brata artysty, pani G. Bibliografia: Dr. Jerzy Mycielski 1. cit. str. 713. Dr. J. B. Antoniewicz 1. cit. str. 341. Piątkowski Henryk 1. cit. str. 165. »Tygodnik illustrowany« z r. 1898, str. 135.

CZAJKOWSKA MARYA, ur. d. 10 sierpnia 1879 r. w Bilczach Królewskich na Podolu. Studya odbyte w Monachium u prof. Ludwika Hertericha, Tehra i Schmidta w latach 1896—1900; u prof. Stanisławskiego i Mehofera w r. 1901. W Paryżu wreszcie u prof. Olivier Merson i Antoine de la Gandara i jako uczennica tamtejszej Akademii u prof. Humberta 1902/3 r. Wystawia u nas od 1891 r. cały szereg prac rodzajowych, krajobrazowych i portrety. OS.

CZAJKOWSKI JOZEF, ur. 1872 r. w Warszawie. Studya odbyte od r. 1891 w Akademii sztuk pięknych w Monachium, w pracowniach prof. Józefa i Ludwika Hertericha i prof. Karola Marra. Następnie w Paryżu w Akademii Juliana w szkole prof. Jean Paul Laurens’a i Benjamina Constant’a i w pracowni p. J. Mac Neil Whisthler’a. Najważniejsze prace wystawione, oraz otrzymane odznaczenia: »Szkice z podróży po Holandyi«, »Przed księgarnią w Paryżu« (własn. hr. E. Raczyńskiego), »W niedzielę przed kościołem« (wł. Tow. zach. sztuk pięk. w Warszawie), »Pożegnanie«, »Portret p. W.«, »Plein air« (pastel), »Wnętrze kościółka wiejskiego« (własn. hr. E. Raczyńskiego), »Nokturn«, »Portret własny«, »Portret hr. Róży Raczyńskiej«, »Ogród« (własn. Jego ces. wysokości arcyksięcia Karola Stefana), wystawione w »Sztuce«, i wiele innych portretów, peizażów, szkiców i studyów, oprócz tego kilimy, wystawione na ostatniej wystawie »Sztuki« w dziale »Sztuki stosowanej polskiej« w Krakowie i projekty na afisze dla tegoż Towarzystwa, z których jeden otrzymał I. nagrodę na konkursie Tow. Projekt witraża do kaplicy na Wawelu, nagrodzony I. nagrodą. Miejsce obecnego stałego pobytu: Kraków. OS.

CZAJKOWSKI STANISŁAW, ur. 1878 r. w Warszawie. Studya odbyte w krakowskiej Akademii od r. 1896 do 1902; kurs rysunkowy u prof. Jacka Malczewskiego, kurs malarski u prof. L. Wyczółkowskiego. Następnie rok w monachijskiej Akademii u prof. J. Hertericha i rok w Paryżu w akademii Juliana u prof. Benjamina Constant’a i Jean Paul Laurens’a. Peizaże wystawiał po raz pierwszy w r. 1902 w Krakowie, we Lwowie, w Warszawie i Poznaniu. Za granicą w Wiedniu w r. 1902 w Secesyi, w towarzystwie »Sztuka«, W 1903 r. w tow. »Sztuka« w Wilnie. W 1904 r. w Dusseldorfie z tow. »Sztuka« i na wystawie powszechnej w St. Louis w tow. »Sztuka«. Prócz tego urządził wspólnie z kolegami pierwszą peizażową wystawę w Krakowie w 1903 r. i w Warszawie 1904 r., do której należeli: St. Kamocki, Filipkiewicz, Procajłowicz i Szczygliński. Miejsce obecnego stałego pobytu: Kraków. OS.

CZAPKIEWICZ, debiutuje 1900 r. Uczeń krakowskiej akademii sztuk pięknych około 1895 r.

CZYNCIEL CELESTYN, ur. 5 kwietnia 1858 r. w Krakowie. Początkowe nauki pobierał w Krakowie, gdzie zdawszy egzamin dojrzałości w szkole realnej, w r. 1879 udał się do Wiednia na politechnikę na wydział chemiczny. W r. 1881 zdawszy I-szy egzamin państwowy, służył jako jednoroczny ochotnik w wojsku austryackiem, a po uzyskaniu stopnia oficerskiego ukończył wydział chemiczny. Otrzymawszy posadę chemika na Podolu rosyjskiem przy cukrowni, po 6-ciu miesiącach, z powodu złego stanu zdrowia, musiał ją porzucić i zapisał się w r. 1886 do szkoły sztuk pięknych w Krakowie pod kierunkiem dyrektora Jana Matejki; tu przebywał lat 3½, a potem studyował 3 lata w Monachium w szkole prywatnej Aschbégo. Najważniejsze prace wystawione: »Peonie«, »Wiosna«, »Bzy«, Portret ojca artysty, »Malwy«, »Bratki«, »Róże«, »Irysy«, portret pana A. S., »Azalie«, portret pani M. K., »W pracowni artysty«, »Phloxy«, »Nasturcye«, »Madonna Częstochowska w kwiatach«, »Maki«, Portret żony artysty, »Wazon«, »Owoce«, »Cynerarye«, portret pani H. C. i t. d. W Muzeum narodowem są jego »Kwiaty« nie wystawione. Miejsce obecnego stałego pobytu: Kraków, ul. św. Gertrudy nr. 5. OS.

CZYNCIELOWA ZOFIA ADOLFINA, wystawia 1903 r.