D.

DĄBROWA (DĄBROWSKI) EUGENIUSZ, ur. 4 listopada 1870 r. w Przywiłowie w Królestwie Polskiem. Do szkół uczęszczał w Warszawie.

W 1890 wyjechał do Paryża, gdzie przebywał przez dwa lata. Później w Berlinie i w Monachium spędza 4 lata. Przez cały rok bawi we Włoszech i wiele podróżował po Algierze, Tunisie, skąd na wystawę w Krakowie przysyłał swoje prace, był w Anglii, w Skandynawii, Szwajcaryi i innych krajach. Do żadnych szkół malarskich nigdy nie uczęszczał, bo uważa je za zupełnie zbyteczne i służące tylko do manierowania uczniów przez profesorów. Prace swoje wystawiał w Monachium, Berlinie 1 innych miastach za granicą, w kraju w Krakowie, Lwowie, Warszawie, Poznaniu i Kijowie, gdzie mu skradli całą wystawę, składającą się z 35 obrazów. W Krakowie miał 2 osobne wystawy: I. w grudniu 1900 r., II. we wrześniu 1902 r. W 1904 r. na jubileuszowej wystawie dał znakomitą pracę »Jesień«, oraz »Wieczór« i »Jabłonie«. U nas wystawia od 1895 r. jako Dąbrowski, a od 1900 r. jako Dąbrowa. Od 1900 r. stale przebywa w Krakowie, ul. Podwale 1. 2. OS.

DĄBROWSKI BONAWENTURA, ur. około 1805 r. w Warszawie, um. 1861 r. w Warszawie. Syn malarza Antoniego. Kształcił się w Warszawie w szkole uniwersyteckiej pod akademicznym kierunkiem Antoniego Blanka. Powstanie listopadowe, niewola rosyjska, przerywają na wiele lat jego pracę. Powróciwszy, osiada w Warszawie, maluje portrety i miniatury. Ważniejsze prace: miniatura Antoniego Brodowskiego i portret żony artysty, wystawiony w Warszawie 1898 r. W zbiorach warszawskiego Tow. Z. S. P. jest jego »Portret kupca«. W galeryi Tow. przyj. nauk w Poznaniu jest jego »Królowa Bona«, oraz portreciki na blasze Antoniego Brodowskiego i Franciszka Smuglewicza. Bibliografia: Dr. Jerzy Mycielski 1. cit. str. 292. Dr. J. B. Antoniewicz 1. cit. str. 178. W. 98.

DĄBROWSKI EUGENIUSZ vide DĄBROWA.

DĄBROWSKA JADWIGA, debiutuje 1900 r. 

DĄBROWSKA WALERYA, z domu Kieszkowska, ur. w Sanockiem, rzeźbiarka, wystawia od 1893 do 1896 r. Kształciła się początkowo we Lwowie, potem zaś we Wiedniu pod kierunkiem Koniga i Dülla. W końcu odbyła studya w Paryżu w akademii Juliana i przez dwa lata pracowała samodzielnie w Peszcie. Tam wykonała wiele portretów, w części na zamówienie rządowe. W 1898 r. prace jej zwróciły uwagę ministra Wlasicza, który przedstawił artystkę cesarzowi. Ważniejsze prace: biust historyka Toldy Terencza, generała Hordliczki, główka murzyna, portret pani K. Bibliografia: »Wędrowiec« 1900, str. 831.

DACZYŃSKI STANISŁAW (Leopold Maksymilian), ur. 4 lutego 1856 r. w Wiśniczu w Bocheńskiem. Do szkół średnich, realnych uczęszczał początkowo w Bochni, następnie w Krakowie, a w 1875 r. wstąpił do ówczesnej Szkoły sztuk pięknych w Krakowie, a po ukończeniu tejże został przyjęty do szkoły kompozycyjnej pod osobistym kierownictwem Matejki, gdzie pozostawał przez lat trzy, t. j. aż do 1884 r. włącznie. Studyował również pod kierunkiem prof. Łuszczkiewicza, Szynalewskiego, Cynka, Jabłońskiego, Grabińskiego i Löflera.

Najważniejsze prace wystawione, oraz otrzymane za nie odznaczenia: W Tow. przyj. sztuk pięknych w Krakowie wystawił w 1884 r. »Branki« (epizod z najazdów tatarskich w XVII. w.), »Na czatach«, »Tatar«, »Dumki ukraińskie«, »Przez stepy«, »Na stanowisku«, »Z polowań na Pokuciu«, »Przystanek na polowaniu«, »Przedmiotem«, »Z nad Dniestru«, »Przy myśliwskiem ognisku«, »Z polowania na niedźwiedzie« — i wiele innych, przeważnie z dziedziny łowieckiej na tle swojskiem, ze szczególnem uwzględnieniem cech etnograficznych. Na wystawie sztuki polskiej w Krakowie w 1887 r. otrzymał medal bronzowy za prace dekoracyjne. Na wyst. kraj. we Lwowie w 1894 r. medal srebrny za obraz myśliwski »Przedmiotem«. Od 1888 roku jest nauczycielem rysunku i dekoracyi przy Szkole ceramicznej w Kołomyi, gdzie otrzymał w ciągu swej działalności »list szczególnego uznania« z Wydziału kraj. za wzięcie udziału w wyst. kraj. we Lwowie w r. 1894 w pracach dekoracyjnych keramicznych. Kolegował z Rossowskim, Hernciszem, Krzeszem, Fałatem, Styką, Buchbinderem, Zembaczyńskim, ś. p. Sokołowskim i Źmurką. Przygotowuje wydanie pamiętnika, który ma się ukazać pośmiertnie. Wystawia u nas 1879 —1896 r. Miejsce obecnego stałego pobytu: Kołomyja. OS.

DAMAZY K., patrz KOTOWSKI DAMAZY. 

DANISZEWSKI FRANCISZEK, wystawia 1887—8 r.

DAUN ALFRED, rzeźbiarz, ur. 1854 r. w Baranowie. Kształcił się najpierw w Bochni pod Hanuszem, a następnie w Krakowie po ukończeniu techniki w szkole sztuk pięknych pod kierunkiem prof. Gadomskiego. Wreszcie, dzięki pomocy dra Henryka Jordana 1881 r. i później za dwoma nawrotami w akademii wiedeńskiej pod Hellmerem. W 1889 r. powołał go Jan Matejko na docenta modelowania w krakowskiej szkole sztuk pięknych, przy której został później profesorem rzeźbiarstwa w latach 1891 — 1898 r. Wykonał posągi »Lilii Wenedy« i »Grażyny« na plantacyach krakowskich, oraz biusty marmurowe w parku Jordana, przedstawiające sławnych polaków. W galeryi Tow. przyj. nauk w Poznaniu jest jego terrakotowe »Popiersie Chrystusa«, dar naszego Towarzystwa 1890 r. Bibliografia: Dr. J. B. Antoniewicz 1. cit. str. 347. K. 87.

DAWID JULIUSZ, polski malarz obrazów historycznych, nieznany bliżej. Wystawia 1857 r. sceny z czasów Jana III., Zygmunta III., »Śmierć Czarneckiego«, »Posłowie polscy ofiarują koronę Henrykowi Walezemu«, przeważnie akwarelle.

DAWIDOWICZ MIKOŁAJ, wystawia 1885—1903 r. 

DĘBICKI STANISŁAW, ur. 1866 r. Przebywał w Monachium, Paryżu i na Huculszczyźnie. Mieszka we Lwowie. Artysta współcześnie bardzo ceniony. Wystawia w dziale malarstwa u nas od 1890 r. W 1897 r. wystawia rzeźbę. Rzeczywisty członek secesyi wiedeńskiej.

Wykonał dekoracyę westibulu teatru lwowskiego, a obecnie pracuje nad dekoracyą katedry we Lwowie. Z zamilowaniem oddaje się wydawnictwom ozdobnym i zdobnictwu wogóle. Illustruje »Bajki, baśnie i klechdy« Kasprowicza, »Bajkę o Kasi i królewiczu« Rydla. Posiada znany zbiór drzeworytów japońskich. Jego obraz »Mały rabin« reprodukowała »Sztuka polska« 1904 r. Bibliografia: Adam Łada Cybulski, »Sztuka polska«, Lwów, 1904, str. 12.

DEDRZEŃSKI WŁADYSŁAW, rzeźbiarz, cyzeler i odlewnik, wystawia 1887—1889 r. Założył na Podgórzu odlewarnię i fabrykę wyrobów metalowych, z której wyszła »Lilia Weneda« stojąca na plantach i prawie wszystkie części nie ustawionego dotychczas konnego pomnika Kościuszki. Medal srebrny na wystawie lwowskiej 1894 r. Bibliografia: »Świat« 1894 r., str. 483.

DE LAVEAUX LUDWIK, ur. w r. 1868 w Jaronowicach (Król. Polskie).

W 18-tym roku życia już jest uczniem krakowskiej szkoły sztuk pięknych. W kilka lat później wyjeżdża do Monachium i jako uczeń tamtejszej akademii maluje wiele studyów, z których kilka zyskuje uznanie na wystawach w Krakowie, Monachium i Warszawie. W r. 1889 bierze udział w konkursie rysunkowym »Tygodnika ilustrowanego« i otrzymuje pierwszą nagrodę. W tym samym czasie zwraca na wystawie krakowskiej uwagę piękna jego akwarela »Praczki« i duży obraz »Most podgórski przy zachodzie słońca«. De Laveaux bawi następnie w Bronowicach, gdzie wraz z A. Gierymskim maluje cały szereg obrazów i szkiców, poczem udaje się do Paryża i tam przebywa już do swej śmierci w r. 1904. W Paryżu dopiero rozwinął się wielki talent artysty. Stworzył tam kilkadziesiąt obrazów, które wystawiano w Salonie paryskim a następnie zakupiono do Anglii i Ameryki. Z przybyłych na wystawę do Krakowa, wymienić należy peizaż »Z okolic Paryża«, portret własny artysty, »Opera paryska«, »Ulica Paryża przy oświetleniu latarni«, »Głowa wieśniaczki« i w. in. Ogólne zaciekawienie budził »Przestrach«. Przeszło sto szkiców znajduje się w posiadaniu siostry zmarłego artysty, p. Emilii Karczowej w Krakowie. OS. Bibliografia: Henryk Piątkowski, »Tygodnik illustrowany« z r. 1894, str. 244. Nie mając oddzielnej podobizny, podajemy grupę rodzeństwa.

DEMBOWSKI LEON, ur. 1823 r., um. w Krakowie 21 lutego 1904 r., profesor krakowskiej szkoły sztuk pięknych. Jego uczniem był Wojciech Grabowski i Stanisław Tarnowski. Wystawia 1854—1889 r. Widoki z Tatr przeważnie i z okolic Krakowa. W muzeum im. Lubomirskich we Lwowie jest jego »Widok Bielan pod Krakowem«, dar ks. Sadoka Barącza. Pod koniec życia był profesorem szkoły realnej w Krakowie, malował przeważnie akwarellą. Bibliografia: Dr. J. B. Antoniewicz 1. cit. str. 343. »Tygodnik illustrowany« z r. 1904, str, 219. 

DERDACKI MAURYCY, wystawia w 1865 r.

DESKUR JÓZEF, ur. 1861 roku w Warszawie. Studya odbyte w gimnazyum w Krakowie. Następnie chodził na filozofię a zarazem i do szkoły rysunkowej w Pradze czeskiej.

Bawił przez trzy lata w akademii monachijskiej, a potem przez dwa lata w Paryżu w akademii Juliana. Uczył się pod kierunkiem Czerniaka w Pradze, w Monachium Hackl’a, Gabel’a, Lindenschmidta i w prywatnej szkole Pigelheim’a i Uhdego, w Paryżu u Lefevre'a i Boulanger’a. Najważniejsze prace wystawione, oraz otrzymane odznaczenia: Cykl »Sfinx« wystawiony w Warszawie. 12 kartonów do »Tysiąc nocy i jedna« i cykl »Wojna«, wystawione tamże; za cykl z 6-ciu kartonów na wystawie jednobarwnej w Warszawie pierwsza nagroda 1903 r. W Krakowie wystawiał kartony do »Tysiąc nocy i jedna« i inne, oraz studya. U nas wystawia od 1897 r. Miejsce obecnego stałego pobytu: Sancygniów, w Królestwie Polskiem, gub. kieleckiej. OS.

DIETRICH WŁADYSŁAW, wystawia 1890—1901 r. Uczeń krakowskiej Szkoły sztuk pięknych, udał się 1892 r. do Wiednia dla studyów nad malowaniem dekoracyi teatralnych. W Muzeum narodowem są jego dwie »Głowy starców«, nie wystawione. Bibliografia: »Świat« 1892, str. 142. 

DŁUSKI B., wystawia 1875—1883 r.

DMOCHOWSKI WŁADYSŁAW, malarz koni, wystawia 1870—81 r. Wiele prac wykonał dla hr. Milewskiego, między innemi karton do witrażu jego fundacyi w kościele N. Panny Maryi w Krakowie. Mieszka w Wilnie. 

DOBERS KAMILLA, wystawia 1866 r. akwarelle przedstawiające kwiaty. 

DOBROWOLSKI MARCELI, przez pewien czas asystent gabinetu historyi sztuki Uniw. Jagiell. Wystawia 1898 r. portret, »Podwórze« i »Peizaż«.

DOLŻAN ANTONI, malarz martwej natury. Wystawia 1895—98 r. 

DOMRAD MICHAŁ, patrz ICHNOWSKI. Pod tym pseudonimem wystawia 1893—1901 r. znany malarz Michał Ichnowski. 

DORĘGOWSKI EDWARD, wystawia 1894—97 r. 

DORNHELM JAKÓB, rzeźbiarz i cyzeler, wystawia 1890—1899 r. wraz z żoną. Medal srebrny na wystawie lwowskiej 1894 r. Bibliografia: »Świat« 1894, str. 483.

DOWGIRD TADEUSZ, wystawia 1885 r. 

DROŻDŻYŃSKI ANTONI, wystawia 1880—1885 r. Uczeń krakowskiej szkoły sztuk pięknych, osiadł na Wołyniu. 

DRUŻBACKA HELENA, wystawia 1892—1902 r. Pochodzi z Kamieńca Podolskiego, uczennica Jacka Malczewskiego. 

DUDRAK ANDRZEJ, rysownik i drzeworytnik, wystawia od 1867 do 1871r. (N. P. Czy nie jest to przypadkiem mylnie podany w spisach Brydak Andrzej, litograf?)

DUKSZYŃSKA DUKSZTA EMILIA, ur. 1847 r. w Petersburgu, um. w Warszawie 1898 r. Uczennica Kaniewskiego i Lessera. Medal złoty na wystawie pracy kobiet w Warszawie 1877 r. Następnie uczyła się w Dreźnie u Hübnera, potem w Monachium u Flugena i Bodenmüllera, wreszcie w Paryżu, Amsterdamie i Antwerpii. W akademii petersburskiej 1891 r. otrzymała medal srebrny. Przeważnie malowała portrety, cieszące się wziętością. W Muzeum narodowem jest jej obraz »Drwal mazowiecki«, nie wystawiony. Wykonała portrety: Aleksandra Lessera, członków rodziny hr. Potockich i Przeździeckich, dra Kosińskiego, Mazarakich i wiele innych. Ważniejsze kompozycye: »W święto«, »Pierwszy smutek«, »Prządka«, »Rzymianka«, »Wnętrze pracowni malarskiej« i t. d. Na wystawie warszawskiej 1898 r. były jej »Studyum z natury« i »Portret dziewczynki«. W zbiorach Chojnowskiego w Warszawie jest jej obraz »Dwie rywalki« i »Gimnazistka powracająca do domu«. W zbiorach warszawskiego Tow. Z. S. P. jest szereg jej prac: »Studyum«, »Murzynek«, portret własny i »Portret A. Lessera«. Bibliografia: »Tygodnik illustrowany« z r. 1898. K. 87 Wielka Enc. illustr., Enc. Orgelb. »Ruch« 1887. »Kuryer codzienny« W. 98. »Świat« 1891, str. 292. 

DULĘBIANKA MARYA, ur. 1862 r. w Krakowie. 

Studya odbyte w Warszawie pod kierunkiem prof. Gersona i w Paryżu pod kierunkiem prof. Tony Roberta Fleury, Bouguereau, Carolus Duranda i u Hennera. Najważniejsze prace wystawione, oraz otrzymane odznaczenia: »List pochwalny« na wystawie krakowskiej 1887 r. Mention honorable na wystawie międzynarodowej w Paryżu 1900 r. za obrazy: »Na pokucie« i »Sieroca dola«. U nas wystawia od 1881 r. W muzeum narodowem jest jej »Studyum dziewczyny« nie wystawione. Miejsce obecnego stałego pobytu: Lwów, Plac Maryacki 9. OS. Bibliografia: K. 87. 

DUNIKOWSKI KSAWERY, rzeźbiarz, ur. w Krakowie 1876 r., jest wychowańcem akademii sztuk pięknych w Krakowie, którą ukończył pod kierunkiem prof. Dauna i Laszczki ze złotym medalem. Przebywał na studyach we Włoszech, a ostatniemi czasy został powołany na profesora rzeźby w szkole sztuk pięknych w Warszawie. Prace wystawiał w Tow. sztuk pięknych w Krakowie od 1902 r. i w towarzystwie »Sztuka«. Pierwsze studya rzeźbiarskie rozpoczął w Warszawie u Syrewicza i Wasilkowskiego. W r. 1904 w Warszawie zastrzelił malarza Pawliszaka, co było skutkiem ostrego zajścia powszechnie znanego. OS. Bibliografia: W. Pr. »Tygodnik illustrowany« z r. 1904, str. 217.

DUTCZYŃSKA IRMA, debiutuje na wystawie jubileuszowej 1904 r. Mieszka w Wiedniu.

DYKAS TOMASZ, rzeźbiarz, ur. 24 września 1850 r. w Gumniskach pod Dębicą w Galicyi, szkołę realną ukończył we Lwowie. Studya w Krakowie od 1870 do 1873 r. w szkole sztuk pięknych, gdzie otrzymał dwie konkursowe nagrody. Potem w Wiedniu od 1878 do 1883 r. pod kierunkiem Zumbuscha. Odbył później podróż artystyczną po Włoszech, Francyi i Niemczech. Otrzymuje w r. 1881 pierwszą nagrodę na konkursie pomnika Mickiewicza w Krakowie. W r. 1885 pierwszą nagrodę na konkursie drugim tegoż pomnika. Jego projekt pomnika Mickiewicza jest w Muzeum narodowem, nie wystawiony. Wystawia u nas od 1902 r. W 1885 r. osiadł we Lwowie, gdzie dotąd pracuje. Prócz licznych portretów w biustach i medalionach, wykonał pomnik Tyzenhausa do Warszawy, trzy pomniki Mickiewicza do Przemyśla, Tarnopola i Złoczowa, trzy pomniki marmurowe na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie, pomnik Tadeusza Zulińskiego w kościele Dominikanów we Lwowie, pięć figur do kościoła ormiańskiego we Lwowie, a obecnie pracuje nad czterema marmurowemi figurami i marmurową płaskorzeźbą (pochód na Golgotę) do archikatedry łacińskiej we Lwowie. OS.

DYLCZYŃSKI CYPRYAN, ur. w Warszawie 1836 r., żyje w Warszawie. Kształcił się w warszawskiej szkole sztuk pięknych, następnie w Dreźnie i Monachium pod Kaulbachem. Przez kilka lat bawił w Paryżu, poczem osiadł w Warszawie. Malarz historyczny, wystawia u nas 1861—1888 r. Ważniejsze prace: »Modlitwa Jana Kazimierza«, »Słowacki na Wschodzie«, »Heidenstein czyta Batoremu swe pamiętniki«, »Skarga świadkiem testamentu Zygmunta III«, »Śmierć Jagiełły«, »Łazienki«. W zbiorach warszawskiego Tow. Z. S. P. jest jego illustracyjny rysunek: »Była szkoła sztuk pięknych w Warszawie«. Bibliografia: Dr. Jerzy Mycielski 1. cit. str. 451. Dr. J. B. Antoniewicz 1. cit. str. 272.

DYMITROWICZ LUDOMIR, profesor rysunków w Warszawie. Rysuje i maluje architektury perspektywiczne, przypominające Gryglewskiego. Cykl akwarellowych widoków Częstochowy został przez niego wydany w Warszawie. 

DYRDOŃ HENRYK, ur. 1860 r., um. 5 listopada 1894 r. w Krakowie. Wystawia 1888—91 r. Maluje życie na Podhalu. Uczeń Jana Matejki, pracował przy dekoracyi kościoła N. Panny Maryi w Krakowie. Współpracownik »Świata«. Ostatniem dziełem jego był portret księcia Czetwertyńskiego. Bibliografia: Leonard Lepszy: Malarstwo krakowskie. »Rocznik krakowski«, tom VI, str. 248, Kraków 1904. »Świat« 1889, str. 525, 1894, str. 532. 

DYZMAŃSKI WACŁAW, debiutuje dwoma portretami 1904 r.

DZBAŃSKI KONSTANTY, ur. w Łomnie 1823 r. Malarz rodzajowy i historyczny. Kształcił się najpierw we Lwowie pod Janem Maszkowskim, a następnie przez cztery lata w akademii wiedeńskiej. Wróciwszy do kraju, bawił najpierw w Żółkwi, a następnie od 1855 r. we Lwowie, gdzie przez lat jedenaście (1867—1877) był sekretarzem Tow. Przyj. sztuk pięknych. Żyje w Ożydowie. Prace znane: »Caritas rzymska«, »Pastuszki przy ognisku« i liczne rysunki. Bibliografia: Dr. Jerzy Mycielski 1. cit. str. 639. Dr. J. B. Antoniewicz 1. cit. str. 218. 

DZIDOWSKA, wystawia 1893—4 r.