WIEK XX

W bieżącym wieku wskutek bardzo szybkiego rozwoju stosunków społecznych, handlowych oraz wynalazków technicznych, sztuki plastyczne stanęły wobec zagadnień całkiem nowych, które otrzymały nazwę ogólną - modernizmu; uważać jednak dzieła stworzone na podstawie owych zasad za styl XX wieku byłoby jeszcze przedwcześnie.  

Dla licznych typów budowli dzisiejszych (banków, domów handlowych i towarowych, fabryk lub hal dworcowych) musieli architekci tworzyć konstrukcje oraz formy nowe, często nawskróś oryginalne; - to stwarzanie ułatwiają, a nawet przyspieszają, nowe techniki oraz materjały budowlane (żelazo - szkło i żelazo - beton), wynalezione niedawno. Pozatem wiele uwagi poświęcono domom mieszkalnym, które przedewszystkiem są budowane wyłącznie z uwzględnieniem użyteczności, nic zaś, jak przedtem celem popisywania się „stylowemi" fasadami. 

Ornamentyka architektoniczna oraz rzemieślnicza wyzyskuje, zresztą bardzo oszczędnie albo silnie zmodernizowane motywa stylów historycznych - albo zwraca się do skarbów rodzimej sztuki ludowej. 

Rzemiosła artystyczne, oparte obecnie na zdrowych podstawach praktycznego projektowania, logicznej konstrukcji oraz umiejętnego wyzyskania materjałów, rozwinęły wszystkie swe działy do wyżyn dawnej (historycznej) świetności. Obecnie przy coraz oryginalniejszej pomysłowości i przy coraz doskonalszym wykonaniu, ciągle one pamiętają o celowości form, harmonji szczegółów oraz właściwościach tworzywa. 

Lecz niestety jeszcze zbyt często nic zdajemy sobie sprawy z konieczności unowocześnienia zarówno architektury, jak i rzemiosł dlatego tak wielu mieszkańców - zwłaszcza Polski - pozostaje w ciężkiej niewoli obcych form i obcych stylów.