Władysław II

Syn Bolesława III., ur. 1104, um. 1159. Panował od 1139 do 1149 lat 9. Otrzymawszy w podziale ziemie Krakowską, Sieradzką, Łęczycką, Szląsk i Pomeranją 1139, z namowy żony, a wbrew woli zjazdu czyli narady odbytej w Krakowie 1141, braci z posiadłości ruguje. Lud sie oburza na takie gwałty, na czele stanęli Jakób Świnka, arcybiskup gnieźnieński i Wszebor, wojewoda sandomirski 1142, lecz nareszcie pokonani pomimo odniesionych korzyści nad rzeką Pilicą 1143. Duchowieństwo domaga się klątwy u Papieża. Książęta wygnani zamknęli się w Poznaniu 1146. Władysław oblega Poznań 1147. Papież Eugieniusz III. wyrzeka klątwę. Jakób Świnka arcybiskup gnieźnieński sam do obozu przyjeżdża i klątwę na Władysława i żonę jego ogłasza. Następnie wszyscy ci, którzy byli przychylni Książętom, spieszą na odsiecz obleganym w Poznaniu; za danym znakiem wypada razem i załoga z Poznania, a uderzywszy na wojsko książęce, zupełną klęskę zadaje; Władysław zaś ratuje się ucieczką do Czech i do Niemiec. Agnieszka, żona Władysława, a córka Leopolda, Margrabi Austryackiego, broni jeszcze Krakowa, lecz zwyciężona przez wojska sprzymierzone braci panującego uchodzi za Władysławem do Niemiec 1148.