August II

Syn Jana Jerzego, Elektora Saskiego, ur. 1670, um. 1733. Panował od 1697 naprzód do 1705, powtórnie od 1709 do 1733, razem lat 32. Prymas na zjeździe w Łowiczu ogłasza Augusta królem, następnie w Warszawie składa naród przysięgę. Król wyrusza na Turków pod Podhajce 1697. Karol XII. zmusza do pokoju króla Danii - i znosi Moskali nad Narwą, 1700. August zawiera z Piotrem carem w Birzach przymierze przeciw Karolowi XII. 1701. Szwedzi odnoszą zwycięztwo pod Kliszowem 1702. Bezkrólewie 1704. Leszczyński obrany królem. Tytuł ten przyznaje mu August w Altransztadt, 1706. Dopiero po porażce Karola XII. pod Połtawą August ogłasza manifest przeciwko abdykacyi swojej 1709. Tatarzy i Kozacy pustoszą Ukrainę pod dowództwem Paleja 1712. Pokój Karłowicki 1714. Konfederacya Tarnogrodzka przeciwko Sasom 1715. August odsyła wojsko do Saksonii 1717. Car zamyśla detronizować Augusta. Sejm w Grodnie 1718. Potwierdzenie unii kościelnej w Zamościu 1720. Eleonora kr. Szwedzka uznaje królem Augusta. Pokój między Polską, Moskwą i Szwecyą w Nisztad 1721. Rozruch toruński 1724. Sejm w Grodnie 1726. Moskwa zabiera Kurlandją. August we wszystkiem ulegał Rossyi. Historycy: Stanisł. Leszczyński król - filozof, Ignacy Naramowski, Kazim. Bernacki.