Bolesław II. Śmiały

Syn Kazimierza I., ur. 1041, urn. 1081. Panował od 1058 do 1080 lat 22. W 16 roku koronowany 1059. Bolesław daje pomoc Beli. Andrzeja króla Węgierskiego zwycięża. Belę koronuje 1060. Czechów ściga i gromi 1061. Najazdy Prusaków odpiera 1062. Pierwsze monety polskie. Król daje pomoc Izasławowi i na tronie go osadza 1067. Następnie król spieszy na pomoc Beli do Węgier, odbiera Przemyśl 1068 - 1069, skąd znowu powraca do Kijowa i Izasława powtórnie na tron przywraca 1077. Wojsko w Kijowie niewieścieje. W Polsce nieład i zepsucie. Rycerze po wracają, do domów opuszczając Bolesława. Król powraca 1078. Biskup krakowski Stanisław Szczepanowski upomina króla pospołu z kilku poważnymi mężami, grozi, nareszcie rzuca klątwę na króla. Bolesław uniesiony gniewem, wpada do kościoła na skałce i biskupa odprawiającego mszę zabija 1079. Tytuł króla upadł, który dopiero 1295 r. to jest za Przemysława był wskrzeszony. Bolesław opuszczony od narodu uchodzi do Węgier, gdzie w klasztorze Ossyaku życia dokonał 1080. Podczas bezkrólewia Węgrzy zdobyli Kraków.