Ostatnio oglądane
Zaloguj się aby zobaczyć listę pozycji
Ulubione
Zaloguj się aby zobaczyć listę pozycji
W związku z przygotowaniami do międzynarodowej wystawy Sztuki Zdobniczej w Paryżu, wystawił w Warszawie Wacław Husarski szereg talerzy porcelanowych, wykwintnie malowanych. Prace te, to wysiłek artysty, dla którego zdobienie ceramiczne nie jest jedynym sposobem wypowiadania się. Trudności technicznego wykonania zostały rozwiązane w sposób możliwie prosty, bo manierą naszkliwnego zdobienia, utrwalonego w ogniu. Ten rodzaj techniki odczuwa Husarski znakomicie, zatracając w niej wszelkie ślady pewnego rodzaju kaligraficznej poprawności w przeprowadzeniu pomysłu. Maluje ze zrozumieniem kunsztu i swobodą starego majstra garncarskiego, który umiał wyrobić sobie własny styl. W gawędziarstwie tematów zdobywa się Husarski na jasność i dziecięcą beztroskę obrazowania, będącego nietylko wynikiem kultury artystycznej, ale także zrozumienia i sentymentu dla ludowego tworzenia. W ten sposób staje w gromadzie artystów pracujących na niwie ceramiki, w szeregach kładących podwaliny pod gmach swojskiej sztuki zdobniczej. Zasłużony poklask powinien być bodźcem do nowych prób i poszukiwań w zakresie technik zdobniczych ceramicznych, bo one zmuszą artystę do przyswajania sobie istotnego wyrazu różnorodnych manier i wymagań technicznych i mogą dać znowu nowości i niezaprzeczone wartości. Z nich powinny wreszcie nasze wytwórnie zacząć korzystać, nie grzeszą bowiem na ogół niczem, coby zdradzało jakiś ślad piętna rodzimej twórczości. Tadeusz Szafran.