Przedmowa autorów

Wiele dzieł włoskiego Odrodzenia powstało na naszej ziemi, nikt jednak nie zadał sobie trudu, aby dzieła te złączyć z indywidualnością pracujących u nas włoskich artystów, ich życiem je ożywić i powiązać w organizm rozwijający się i przekształcający w inne indywidualności, w szkoły i kierunki. Przedsięwzięcie takie jest istotnie i trudne i ryzykowne, gdyż rzadko kiedy mistrz oznaczał utwór podpisem lub monogramem. Odnosi się to przedewszystkiem do najwcześniejszej epoki renesansu. Jednym z artystów tych czasów zamierzamy się zająć w niniejszem studyum. Jest nim rzeźbiarz Jan Cini z Sieny. Przebywał on w Polsce blisko pół wieku; rozpoczął działalność w pierwszych latach panowania Zygmunta Starego, zatem w czasach najpiękniejszego rozkwitu sztuki... a przecie prócz rzeźb kaplicy Zygmuntowskiej nie wiążą jego nazwiska z żadnem innem dziełem, choć po ukończeniu tejże kaplicy żył i pracował lat trzydzieści... 

Studyum o Cinim nie tylko dla dziejów sztuki w Polsce, ale także dla historyi rzeźby włoskiej nie bez znaczenia, niniejszą rozprawą zaledwie może być rozpoczęte. Krytyka bowiem zestawionego w niej materyału, krytyka wszechstronna a przedewszystkiem analityczna, z czasem ustali z wszelkiem prawdopodobieństwem prace, które temu artyście przypisać należy. Droga i metoda z takim świetnym rezultatem zastosowane do badania historyi włoskiej sztuki powinnyby raz przecie pociągnąć badaczy sztuki w Polsce. 

Wiele z naszych przypuszczeń w miarę postępu nauki niezawodnie nie utrzyma się, ale nawet w tym przypadku praca nasza posłuży za pomost do celu, który sobie wytknęliśmy. 

Wypada nam w końcu złożyć podziękowanie za pomoc i uczynność w badaniach archiwalnych prof. Janowi Ptaśnikowi, p. Adamowi Chmielowi, p. Bolesławowi Biskupskiemu, Drowi Kazimierzowi Kaczmarczykowi i Drowi Władysławowi Zahorskiemu.