Przedmowa

Przypuszczając, iż jedną z przyczyn, dla których nie posiadamy dotychczas choćby najbardziej zwięzłej pracy, omawiającej dzieje naszego farfurnictwa, jest trudność znalezienia odpowiednich do tego materjałów, bądź to mieszczących się po różnych archiwach, bądź też rozrzuconych po rozmaitych czasopismach i wydawnictwach, począłem od szeregu lat gromadzić wszystko to, co z rozwojem farfurnictwa polskiego pozostaje w bezpośrednim związku, co na ten rozwój rzuca odpowiednie i właściwe światło. 

Zebrany materjał, skrupulatnie sprawdzony, niejednokrotnie skorygowany i odpowiednio opracowany, miałem zamiar wydać w formie książki, gdy jednak przekonałem się, że praca moja może przeciągnąć się na długie lata, nim zdołam wypełnić całkowicie plan, jaki przystępując do omawianego zagadnienia z góry sobie naszkicowałem, zdecydowałem rozbić całą pracę na kilka części, które zamierzam publikować w oddzielnych zeszytach, jako „materjały do historji polskiej ceramiki”.

Ile takich zeszytów uda mi się wydać, trudno przewidzieć, narazie puszczam w świat zeszyt pierwszy, zawierający, między innemi, nieco wiadomości o farfurniach radziwiłłowskich, o których dotychczas nikt nie pisał, na wstępie zaś zeszytu staram się zapoznać czytelników z wyrobami z gliny w dawnej Polsce.

Pracę swoją ujmuję wyłącznie ze stanowiska historycznego i bynajmniej nie wgłębiam się w technikę produkcji wyrobów ceramicznych, pozostawiając to specjalistom, technologom-cerarmikom. W toku swej pracy wyroby ceramiczne nazywać będę „far furami”, tak, jak je nazywali nasi przodkowie, wytwórnie zaś, z których wychodziły te wyroby, będą nosiły, zgodnie z powyższem, miano „farfurni”.

Z. Przyrembel

Orszymowo pod Płockiem w lecie 1935r.