Powszechna wystawa krajowa w r. 1929.

Konferencja międzyministerjalna w Poznaniu w sprawie powszechnej wystawy krajowej

Organizacja Powszechn. Wystawy Krajowej postąpiła o krok naprzód, drugi już w ciągu zaledwie dni kilku. Pierwszym była znana uchwała Rady Ministrów z ubiegłego poniedziałku, oficjalnie zatwierdzająca urządzenie Wystawy w Poznaniu w r. 1929 i tem samem podkreślająca pewne obowiązki ze strony Rządu wzglądem niej zaciągniętej; drugim ważne obrady toczące się przez cały dzień sobotni w gmachu Dyrekcji P. W. K. z delegatami poszczególnych Ministerstw, umyślnie do Poznania przybyłymi. Skoro bowiem faktem stało się, że Rząd swoją powagą sankcjonuje zamierzone dzieło, nie mogło być wątpliwości, że otoczyć je zechce swą opieką, stąd potrzeba jak najżywszej wymiany myśli, jak najintenzywniejszej dobrą wolą natchnionej współpracy.

Konferencje o których mówić mamy, cechowało właśnie to zrozumienie, ożywienie i dobra wola. Przybyli do Poznania pp. Delegaci nie tylko starali się wniknąć w intencje Dyrekcji, nie tylko ocenili jej dotychczasową pracę i trafnie pojęli wielkość i trudność zamierzonego dzieła, ale także poruszyli niejedną myśl świeżą, rzucili nie jeden promień światła na szereg zagadnień wystawowych i niezawodnie z racji zajętego stanowiska nawiązali żywy kontakt między Rządem, opiekunem imprezy, a Dyrekcją, Zarządem, Radą Główną jako jej wykonawcami. Z drugiej strony dostojne zebranie było niejako dla Dyrekcji punktem wyjścia do obliczenia dotychczasowych dokonań, do podzielenia się w pewnej mierze odpowiedzialnością, do wspólnego roztrząśnięcia kwestji spornych, co wszystko razem stanowić musi o znacznym postępie prac przygotowawczych.

Zarówno z przemówienia wstępnego p. Naczelnika Dyr. b. Woj. Wachowiaka, jak z referatu p. radcy Robińskiego wynikały jasno motywy kierujące pracami organów wykonawczych oraz dyrektywy dla dalszej działalności pod auspicjami Rządu, podczas gdy pp. inż Müller, Jerzy Warchałowski i p. T. Marweg informując Delegatów Ministerjalnych o postępach robót przygotowawczych wprowadzili ich niejako w samo życie przyszłej Wystawy, dostarczając materjału do dalszej działalności. 

Konkretny projekt stworzenia międzyministerjalnego Komitetu dla spraw wystawowych, obok świeżo powstałej w Warszawie ekspozytury Dyrekcji P. W. K., oto dalszy pozytywny rezultat obrad.

*****

Obrady zagaił o godzinie 11, p. dr. Wachowiak, witając zebranych i wypowiadając swą radość z tego, iż dzieło, do którego inicjatywę dał Poznań, a które stać się ma chlubą całego Narodu, tak żywy oddźwięk znalazło w sferach oficjalnych; bez ich poparcia, tak samo jak bez atmosfery sympatycznej w całej Polsce wykonanie go byłoby nie do pomyślenia. Następnie mówca uniewinnił nieobecność prez. Ratajskiego i przedstawił porządek dnia, obejmujący konferencję, zwiedzanie terenu Wystawy, wreszcie obiad wieczorny. Program konferencji dotyczył: 1) obecnego stanu prac przygotowawczych, 2) spraw organizacyjnych, 3) zagadnień wystawowych ogólnych, 4) zagadnień wystawowych specjalnych, 5) wolnych wniosków.

Po przyjęciu programu przez obecnych, zabrał głos ponownie p. dr. Wachowiak ściśle przedstawiając istotny stan rzeczy na różnych polach organizacji wstępnej, przyczem poruszył także kwestje finansowe i techniczne.

Uzupełnieniem niejako były dwa referaty dalsze: inż. Müller według planu, wygotowanego przez Wydział Budowlany, objaśnił rozkład terenów i gmachów, omówił sprawę dostaw materjałów i robocizny, oraz wskazał na najpilniejsze zadania czynników rządowych tam gdzie idzie o prace budowlane dla Wystawy. P. T. Marweg przedłożył rezultat wielostronnych rozważań, ujawnionych w ustalonym już projekcie podziału eksponatów na grupy i klasy, oraz warunków dla wystawców.

Jako ostatni referent przemawiał p. Jerzy Warchałowski słusznie podkreślając, że do działu “Kultura i Sztuka” Kierownictwo Wystawy szczególną przywiązuje wagę: kultura była naszą ostoją czasu niewoli, jest otuchą i radością naszego dziś życia, zmagającego się z materjalizmempowszedności. Mówca jest spokojny o to, iż zajmie ona na wystawie miejsce właściwe, skoro ta troska przenika sfery kierownicze i skoro Wystawa odbędzie się w Poznaniu “najkulturalniejszem” z miast polskich. Mówca jako kierownik działu liczyć się będzie z trudnemi warunkami ekonomicznemi, ale opierając się na współpracy z Ministerstwem Oświaty ma przekonanie, że kultura Polski i polska twórczość artystyczna znajdą na Wystawie dostojny wyraz i oprawę.

Po przemówieniu p. J. Warchałowskiego dr. Wachowiak otworzył nad referatami dyskusję, wśród której poruszono niezmiernie interesujące zagadnienia, osią ich było takie czy inne zgrupowanie eksponatów, kwestja bynajmniej do rozstrzygnięcia niełatwa. W tym kierunku szły zapytania przedstawicieli Min. Spr. Wojskowych, Sprawiedliwości, Oświaty, Przemysłu i Handlu, Poczt i Telegr. co dowodzi, że problemat jest do rozwiązania trudny, a troska o najgodniejsze wystąpienie Rządu, jako wystawcy dominuje. Ze strony Min. Spraw, zagrań, p. Min. dr. Bertoni wyraził dążenie, aby propaganda szła w kierunku wydatnego udziału emigracji w Wystawie, zachęciła obcych do jak najliczniejszego zwiedzania i dostarczyła placówkom zagranicznym potrzebnego materjału. Nie mniej żywej dyskusji był udział pułk. Sokołowskiego, zabierającego głos w sprawie pokazu przemysłu wojennego, on również wysunął myśl ujednolicenia taktyki wszystkich Ministerstw, co da się osiągnąć przez stworzenie Komitetu międzyministerjalnego. 

Po wyjaśnieniach prez. Samulskiego, dyr. dr. Wachowiak odpowiedział na podniesione zagadnienia generalnie. Na przykładach wskazał jak rządy mogą poprzeć wystawy przyczem zacytował dział niemiecki na międzynarodowej wystawie w St. Louis, gdzie rząd oddał do dyspozycji organizatorom wystawy podsekretarza Stanu, 13 radców ministerjalnych i 160 wybitnych urzędników. P. dr. Wachowiak raz jeszcze podkreśla, że cele Wystawy są wyłącznie ideowe, a ideą naczelną: chwała polskiego imienia. 

Przystąpiono do 3) i 4) punktu obrad, które przedstawił p. radca Robiński rozpatrując zadania Rządu z dwóch punktów widzenia. 1) Rząd jako opiekun P. W. K. 2) Rząd jako wystawca. Po dyskusji postanowiono, że cały materjał zostanie przesłany delegatom oraz podkreślono potrzebę częstych zebrań w Poznaniu. Zakończył obrady dyr. dr. Wachowiak streszczając ich przebieg w trzech punktach zasadniczych: powstanie Komisja międzyministerialna z komisarzem rządowym dla spraw Wystawy, poszczególne Ministerstwa potworzą komitety, wreszcie komitety te zajmą się kwestją budżetu danego Ministerstwa na cele Wystawy. Nastąpiło zwiedzanie pracowni, gmachu i terenów wystawowych.

“Echo powszechnej wystawy krajowej”

Mając na względzie konieczność nawiązywania i utrzymywania stałego kontaktu pomiędzy Powszechną Wystawą Krajową, a całem społeczeństwem, Powszechna Wystawa Krajowa przystąpiła do wydawania własnego organu, pod tytułem “Echo Powszechnej Wystawy Krajowej”. Pierwszy numer tego organu ukazał się 1-go października r. b. Powszechna Wystawa Krajowa zaprosiła wybitnych przedstawicieli życia społecznego kraju oraz emigracji polskiej zagranicą, w liczbie 100 osób, do współpracy z “Echem”, w charakterze korespondentów, z działu kultury, sztuki, przemysłu, handlu, rzemiosła, sportu, turystyki, wychowania fizycznego it. d. Celem “Echa Powszechnej Wystawy Krajowej” będzie zaznajomienie społeczeństwa z zagadnieniami wystawowemi wogóle i zagadnieniami, odnoszącemi się do samej Powszechnej Wystawy Krajowej, wreszcie stałe informowanie zainteresowanych o postępujących pracach Wystawy. Narazie “Echo” ukazywać się będzie co miesiąc, w miarę zbliżania się terminu otwarcia Wystawy, odstępy czasu zostaną zmniejszone.

Akcja pp. Wojewodów na rzecz powszechnej wystawy krajowej

Współpraca wszystkich czynników dla ogólnonarodowego czynu, jakim będzie Powszechna Wystawa Krajowa w roku 1929 w Poznaniu, wzbiera nasilę. Protektorat Prezydenta Rzeczypospolitej oraz udział i opieka Rządu są tej współpracy naczelnymi momentami. Do nich przybywają dalsze, mianowicie akcja pp. Wojewodów i obywatelskie stanowisko Banku Polskiego. 

Na skutek okólnika, rozesłanego przez p. Ministra Spraw Wewnętrznych, niektórzy W ojewodowie już rozpoczęli żywą akcję na rzecz Wystawy. Panowie Wojewoda poznański Adolf hr. Bniński, W ojewoda wileński Raczkiewicz, W ojewoda lubelski Remiszewski, zwrócili się do wszystkich samorządów, ich władzy podlegających z wezwaniem, by przyjęły czynny udział w Wystawie, której znaczenie jest wprost olbrzymie. Samorządy mogą to w pierwszym rzędzie uczynić wstawiając w swoje budżety na lata 1927/28/29 odpowiednie kwoty, jako subwencje dla Wystawy w gotówce, lub też podpisując deklaracje gwarancyjne. Zabezpieczając w ten sposób Komitetowi Wystawowemu niezbędne fundusze, samorządy ułatwią tem samem wykonanie zamierzonego dzieła.

Prasa amerykańska a powszechna wystawa kraj.

 Jak wiadomo emigracja polska ma zająć na Wystawie miejsce wybitne, przedstawiając w szeregu tabel, wykresów i rysunków stan swego dorobku na cudzych ziemiach. 

Liczne pisma polskie w Stanach Zjednoczonych zajęły już zdecydowane stanowisko w stosunku do tej imprezy. Wszystkie, bez wyjątku artykuły, zamieszczone w gazetach takich jak np. “Wiadomości Codzienne”, “Dziennik Chicagowski”, “Dziennik Związkowy”, “Dziennik Zjednoczenia”, “Dziennik Polski”, “Kurjer Polski”, “Kurjer Narodowy”, “Rekord Codz.”, “Monitor Clevelandzki”, “Trybuna Polska”, “Dziennik dla wszystkich” nacechowane są szczerą życzliwością i troską o to, by pokaz pracy polskiej, prowadzonej i na emigracji, wypadł jak najświetniej.

Zasługa czynnej inicjatywy przypada tu naszemu poselstwu w Waszyngtonie, a w szczególności radcy handlowemu tegoż Poselstwa p. Wańkowiczowi, który w porozumieniu z amerykańsko-polską Izbą handlowo-przemysłową w Nowym Yorku poruszy czynniki kompetentne i zyska współpracę najszerszych warstw obywatelstwa polskiego w Nowym Świecie. Równocześnie i na polskim gruncie postępuje praca w kierunku pozyskania współudziału emigracji dla PWK. W tej chwili Izba Handlowo-Przemysłowa Polsko-Amerykańska podejmuje w Warszawie p. W . E. Lorda, sekretarza gen. Izby Handlowo-Przemysłowej Amerykańsko-Polskiej na Stany Zjednoczone, który w dniach najbliższych przyjedzie także do Poznania i tutaj zapozna się z aktualnem zagadnieniem współudziału emigracji w Wystawie. Istnieje dążenie do stworzenia przy pomocy p. W . E. Lorda Komitetu Obywatelskiego w Ameryce, którego zadaniem byłoby podjęcie robót przygotowawczych i przeprowadzenie całej sprawy.

Kongresy i zjazdy w roku wystawy 1929

W związku z Powszechną Wystawą Krajową zapowiadają się na rok 1929 liczne kongresy i zjazdy, które spowodują znaczne wzmożenie się ruchu komunikacyjnego i spotęgują zapotrzebowanie pomieszczenia. Różne organizacje międzynarodowe, wszechsłowiańskie a także krajowe ustalają daty i miejsce swych zjazdów na 2 lata i więcej naprzód. Z tego powodu stało się, koniecznem utworzenie specjalnego komitetu, który dbać będzie o to, aby zjazdy te nie zastały miasta i ludności nieprzygotowanymi. Dzięki inicjatywie czynników miarodajnych powołany został do życia i rozpoczął swą działalność z dniem 15 bm. Komitet, w skład którego wchodzą przedstawiciele Województwa, Miasta, Prasy, Organizacyj świeckich i duchownych, Towarzystw Kobiecych itd. W wszystkich sprawach, dotyczących kongresów i zjazdów, odbyć się mających w Polsce w roku Powszechnej Wystawy Krajowej zwracać się należy pod adresem: Komitet dla kongresów i zjazdów w r. 1929 w Poznaniu, ulica Grunwaldzka 22.

Bank Polski, a powszechna wystawa krajowa

Bank Polski uchwalił kwotę 200.000 zł. gotówką jako subwencję na Powszechną Wystawę Krajową w r. 1929.

Wystawa rozwiąże kwestję mieszkaniową w Poznaniu

W związku ze wzmożonem zapotrzebowaniem mieszkań z powodu organizowania w Poznaniu Powszechnej Wystawy Krajowej na rok 1929, powstała myśl stworzenia Spółdzielni mieszkaniowej urzędniczej. Spółdzielnia ta miałaby wybudować wielki kompleks domów o mieszkaniach 2-3 pokojowych, (w ogólnej liczbie 4000 pokoi), co znakomicie ulżyłoby trudnościom mieszkaniowym miasta, rosnącego w tak szybkiem tempie jak Poznań. W okresie trwania Wystawy mieszkania te służyłyby oczywiście na pomieszczenie przyjezdnych gości, po zakończeniu jej przeznaczone zostaną na użytek prywatny. Bank Gospodarstwa Krajowego w osobie swego prezesa Dr. Góreckiego zainteresował się tą sprawą w sposób nader przychylny i wyraził gotowość udzielenia w ramach ustawy o rozbudowie miast swego najżyczliwszego poparcia. Istnieje uzasadniona nadzieja, że roboty wstępne zostaną jeszcze w tym roku podjęte.

Udział stolicy w powszechnej wystawie krajowej

Warszawa, stolica Polski, zajmie na Wystawie w r. 1929 w Poznaniu miejsce godne, odpowiadające ważności swego stanowiska w Państwie. Mianowicie pokaże całokształt swej wszechstronnej działalności we własnym, specjalnie zbudowanym pawilonie. Znajdą tam pomieszczenie przedewszystkiem wszelkiego rodzaju modele i objekty, na ścianach rozwieszone zostaną wykresy i tablice. Obszar, przewidziany pod pawilon Warszawy zajmie kilkaset m. kw. Miejsce dla niego wybierze architekt budownictwa stołecznego, który w najbliższych dniach umyślnie do Poznania przybędzie. 

Budowa wielkiej hali wystawowej

Wydział budowlany Powszechnej Wystawy Krajowej przesłał Magistratowi wynik przetargu publicznego na pobudowanie Wielkiej Hali A. na terenie dotychczasowych Targów Poznańskich i otrzymał jej zatwierdzenie. W obec czego roboty rozpoczęte zostaną w dniach najbliższych, t. zn. natychmiast po zakończeniu strajku robotników murarskich i ciesielskich.

Co zyska uniwersytet poznański na powszechnej wystawie krajowej?

Gmachy świeżo zbudowane w Poznaniu na cele uniwersyteckie, tj. gmach chemji i anatomji nie miały do tej pory szans bliskiego wykończenia. Ponieważ Powszechna Wystawa Krajowa musi dysponować wszystkiemi istniejącemi budowlami, a cieszy się życzliwem poparciem całego Rządu, Ministerstwo Wyznań Rei. i Ośw. Publ. wstawiło obecnie w budżet dodatkowe sumy 800.000 i 1.200.000 na doprowadzenie obu monumentalnych pałaców do stanu używalności. Po skończeniu się Wystawy, gmachy oddane będą Uniwersytetowi, który w ten sposób rychło zdobędzie możność rozwinięcia swej pracy w dziedzinie naukowej i pedagogicznej.

O park rozrywkowy. Powszechna wystawa krajowa będzie uczyć i bawić

Projekt parku rozrywkowego na terenach Powszechnej Wystawy Krajowej w roku 1929 w Poznaniu już się krystalizuje. 

Prawdopodobnie powstanie specjalne konsorcjum dla eksploatacji całości i ono przeprowadzi układy z teatrami, z instytucjami muzycznemi, baletem etc. oraz zorganizuje tysiączne atrakcje i niespodzianki. Wystawa będzie uczyć liczne rzesze, Wystawa pomnoży dobrobyt kraju, ale Wystawa musi także bawić.

Drzewo dla powszechnej wystawy kraj. - a lasy państwowe

Dyrekcja Powszechnej Wystawy Krajowej otrzymała upewnienie za pośrednictwem swej gen. delegatury warszawskiej, że drzewo dla potrzeb budowlanych Wydziału budow.-technicznego otrzyma z lasów państwowych drogą kupna z wolnej ręki. 

Warunki spłaty ustalono nader przystępne; wszakże nie może być mowy o darowiźnie, gdyż zasadą ustawową jest, że nikt drzewa z lasów państwowych otrzymać nie może.

Rządowe instytucje a powszechna wystawa kraj. monopole wystąpią wspaniale

Już dzisiaj można powiedzieć, że udział przedsiębiorstw rządowych stanowić będzie nadzwyczajną atrakcję w ogólnym pokazie naszej wytwórczości, jakim stanie się niewątpliwie Powszechna Wystawa Krajowa. 

Monopol tytoniowy np. przygotowuje dział swój wspaniale. Na czele prac organizacyjnych stanie według otrzymanych wiadomości p. Krzyżanowski, który posiada znakomite przygotowanie w kierunku urządzania wystaw: prowadził bowiem tego rodzaju prace swego czasu z wielkim sukcesem w dawnej Rosji. Najprawdopodobniej wystąpią razem monopole: tytoniowy, spirytusowy i solny z własnymi pawilonami co uważać należy za koncepcję niezmiernie korzystną.

Monopol tytoniowy wystawi w pierwszym rzędzie całą fabrykę papierosów, która w oczach widza będzie demonstrować całą produkcję, we wszystkich jej fazach, począwszy od krajania surowego tytoniu, aż do odbierania z maszyn gotowego już towaru w opakowaniu, który widzowie mogą nabywać po cenach normalnych.

Zostaną przy tem zademonstrowane maszyny najróżniejszego typu, a kilku ludzi stale pracujących na oczach widzów najlepiej objaśni ich konstrukcję. Dalej: Monopol tytoniowy chce również pokazać całkowitą plantację tytoniu. Istnieją dwa projekty: albo zostanie zbudowana w tym celu specjalna oranżerja, gdzie rośliny rosnąć będą w doniczkach albo, co byłoby lepiej pawilon Monopolu otoczony będzie polem, uprawionem pod tytoń, a przedstawiającem zwłaszcza w sierpniu i wrześniu efektowny widok. Pozatem Monopol tytoniowy pokaże dużych rozmiarów model największego w Europie magazynu dla surowego tytoniu, który w tych czasach buduje się w Radomiu. Model ten ma zawierać w swem wnętrzu miniaturowe urządzenia wind, maszyn etc., które przy naciśnięciu guzika elektrycznego przed widzem zaczną sprawnie funkcjonować. 

Dla mas zwiedzających będzie to niezawodnie dużą atrakcją. Istnieje również projekt ujawnienia systemu, za pomocą którego odtruwa się tytoń. Obecnie Monopol pracuje właśnie nad wyborem jednej z kilku już istniejących metod. Jak widać około PW K krząta się także Rząd z dużą energją.

Wieża Eiffel na powszechnej wystawie krajowej w Poznaniu

Ma Paryż swoją wieżę Eiffel do której jest mimo krytyk bardzo przywiązany; mieć będzie Poznań swoją Wystawową Wieżę Obserwacyjną. Jest ona pomyślana jako obelisk o 70 m wysokości, z windą osobową, z balkonem na szczycie, oświetleniem efektownem, etc. Wieża ta, jako impreza dochodowa może być wyzyskaną przez zainteresowane firmy budowlane, a wzniesioną zostanie wspólnym kosztem przedsiębiorstw, rozumiejących wartość reklamy. Wszakże codzienne wspaniałe oświetlenie Eiffla, strugami gwiazd i blaskiem stu słońc olśniewających Paryż jest niczem innem jak formą reklamy Citroen’owskich samochodów.

Pierwsze posiedzenie komisji międzyministrajlnej dla spraw P. W. K. w Warszawie

W dniu 8-go b. m. odbyło się w Warszawie pierwsze posiedzenie Komisji Międzyministerjalnej do spraw Powszechnej Wystawy Krajowej pod przewodnictwem podsekretarza stanu w Min. Przemysłu i Handlu, Dra F. Doleżala. Porządek dzienny obejmował ukonstytuowanie się Komisji, referaty delegatów P. W. K. oraz dyskusję i wnioski.

Po przemówieniu wstępnem przewodniczącego, który podkreślił doniosłość sprawy i apelował do wytężenia wszystkich sił, celem opanowania ogromu przewidzianej pracy, zabrał głos delegat Min. Przemysłu i Handlu, p. radca W cisło, który przedstawił i uzasadnił uchwały, przyjęte przez zebranych po krótkiej i rzeczowej dyskusji. Brzmią one jak następuje: 1) Na zasadzie uchwały Rady Ministrów z dnia 29 sierpnia r. b. oraz § 5 statutu organizacyjnego Ministerstwa Przemysłu i Handlu, konstytuuje się stała Międzyministerjalna Komisja do spraw P. W. K. w roku 1929, złożona ze stałych delegatów mianowanych przez poszczególnych ministrów, 2) w charakterze przewodniczącego urzęduje Podsekretarz Stanu Ministerstwa Przemysłu i Handlu, zaś w jego zastępstwie delegat tegoż Ministerstwa. 3) Komisja funkcjonuje jako ciało opinjodawcze we wszystkich sprawach Wystawy, wymagających uzgodnienia pomiędzy resortami, oraz wysłuchuje sprawozdań delegatów w zakresie działalności poszczególnych Ministerstw. 4) Posiedzenia Komisji zwołuje przewodniczący. 5) Uchwała niniejsza zostanie przedstawiona Ministrowi Przemysłu i Handlu do akceptacji.

Nastąpiły referaty pp. generalnego delegata P. W. K. p. Karola Rosego i inż. Müllera. Pierwszy z nich podkreślił życzliwe stanowisko Rządu względem P. W . K., drugi przedstawił dotychczasowy stan prac przygotowawczych oraz program działalności na okres najbliższy. Zaczerń rozwinęła się żywa dyskusja na temat wysuwanych przez Dyrekcję P. W . K. postulatów dotyczących szczegółowych programów wystawiania, budżetu poszczególnych ministerstw, wykończenia gmachów uniwersytet, etc. Zabierali głos pp. Bertoni, Repeczko, Sokołowski, Doleżał, Giebartowski, Wojno, Scherer, a wyjaśnień udzielali pp. Rose i Müller. W ostatecznej konkluzji p. podsekr. stanu Doleżał przeprowadził uchwały, uwzględniające opinje dyskutujących, w następującem brzmieniu: 1) Komisja przyjęła wszystkie postulaty Zarządu P. W. K. co do programu Komitetów w poszczególnych Ministerstwach i roli jego w Komisji międzyministerjalnej, 2) wzorem kilku Ministerstw należy stworzyć bezzwłocznie komitety wystawowe we wszystkich Ministerstwach, których zadaniem jest opracowanie planu Wystawy danego resortu oraz należycie umotywowanego budżetu. 3) Delegaci poszczególnych Ministerstw winni swoje postulaty w odpisie przesłać wszystkim innym delegatom Ministerstw. 4) Następne posiedzenie Komisji przewodniczący naznacza na dzień 2 listopada rb.

Sztuka krakowska na powszechnej wystawie krajowej w Poznaniu w roku 1929

Celem zorganizowania wystawców z dziedzinysztuk plastycznych na terenie krakowskim dla wzięcia udziału w Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu w roku 1929, odbyło się w gmachu Akademji Sztuk Pięknych w Krakowie liczne i ożywione zebranie artystów i historyków sztuki. Po wysłuchaniu wyczerpującego referatu o wystawie, wygłoszonego przez dyrektora działu kultury, p. Jerzego Warchałowskiego, ukonstytuowano miejscowy komitet sztuk plastycznych, wybierając na prezesa radcę Tadeusza Stryjeńskiego, na wiceprezesa dziekanaWładysława Jarockiego, na sekretarza art.-mai. Stefana Filipkiewicza. Oprócz tego polecono poszczególnym członkom komitetu poczynienie wstępnych przygotowań organizacyjnych dla architektury, malarstwa, grafiki, rzeźby, sztuki stosowanej, sztuki ludowej i sztuki retrospektywnej. 

Koleje a powszechna wystawa krajowa

Celem odpowiedniego zorganizowania działu kolejowego w Powszechnej Wystawie Krajowej, która wykaże całokształt 10 letniego dorobku Państwa Polskiego, Ministerstwo Komunikacji wyłoniło Komitet Centralny dla spraw P. W. K., którego organ wykonawczy ma siedzibę w Poznaniu. Na jego czele stanął prezes poznańskiej Dyrekcji Koleji Państwowych, p.Ruciński. Dodać należy, że tenże Komitet wykonawczy już pracuje nad uzupełnieniem eksponatów wystawy komunikacyjnej, która tak chlubnie odznaczyła się na ostatnich Targach Lwowskich.

»Echo powszechnej wystawy krajowej« 

Ukazał się ostatnio Nr. 1 »Echa Powszechnej Wystawy Krajowej«, oficjalny, organ Wystawy Powszechnej 1929 r. Na wstępie pisma widnieje autograf Pana Prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego, zachęcającego »wszystkie produkujące czynniki do wzięcia jak najszerszego udziału w urządzeniu Wystawy wedle swych sił i możności«. Dalej następuje artykuł wstępny od wydawnictwa i redakcji, która zapowiada współpracownictwo z »Echem« przeszło stu korespondentów, jako czołowych reprezentantów świata gospodarczego, naukowego, kultury, sztuki it. p. w kraju i zagranicą.

Związek spółdzielni spożywców rzeczypospolitej polskiej na powszechnej wystawie krajowej

Istnieje uzasadnione przekonanie, że P. W .K . w r. 1929 da faktycznie pełny obraz całej polskiej aktywności i pracy. Świeżo zgłosił do Dyrekcji P. W. K. swój udział jako wystawca, Związek Spółdzielni Spożywców Rzeczypospolitej Polskiej z główną siedzibą w Warszawie. Związek zamierza wystąpić z własnym pawilonem i dać możliwie najświetniejszy wyraz swej pracy, pragnie też w najbliższym czasie dokonać wyboru miejsca pod własny pawilon na terenach P. W. K. Ponieważ na rok 1929 Związek spodziewa się przybycia do Polski najwybitniejszych przedstawicieli międzynarodowego ruchu spółdzielczego niezawodnie będzie mu możliwem tak sprawą pokierować, by obrady odbyły się w Poznaniu w epoce trwania Wystaw.

Warunki konkursu na projekt plakatu powszechnej wystawy krajowej w r. 1929

Zarząd Powszechnej Wystawy Krajowej rozpisuje niniejszem konkurs na projekt plakatu Wystawy. 

Udział w konkursie mogą brać wyłącznie obywatele Rzeczypospolitej Polskiej. 

Treścią zadania konkursowego jest symboliczne uplastycznienie idei Powszechnej Wystawy Krajowej, mającej przedstawić całość naszego dorobku kulturalnego i gospodarczego w pierwszem dziesięcioleciu niepodległego bytu państwowego. Plakat ma mieć 70 cm szerokości i 90 cm wysokości i być zaopatrzony w napis: Powszechna Wystawa Krajowa 1929 maj-wrzesień Poznań. Ponieważ przewiduje się nadruk napisu w rozmaitych językach, należy pismo tak umieścić, by je można bez szkody dla całości zastąpić innem. Projekt winien być dostosowany do reprodukcji w technice litograficznej w najwyżej w sześciu kolorach. Zarząd Powszechnej Wystawy Krajowej wyznacza 3 nagrody za względnie najlepsze prace: I. nagroda w sumie 2500 zł., II. nagroda w sumie 1500 zł., III. nagroda w sumie 1000 zł. 

Sąd konkursowy stanowią: 1) Józef Czajkowski, dyrektor Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie, 2) redaktor Kucik, Naczelnik Wydziału Propagandy Powszechnej Wystawy Krajowej, 3) Karol Maszkowski, dyrektor Państwowej Szkoły Zdobniczej w Poznaniu, 4) architekt Jerzy Müller, 5) prof. Władysław Skoczylas, 6) radca Roger Sławski, naczelny architekt Powszechnej Wystawy Krajowej, 7) Dr. Mieczysław Treter, dyrektor Towarzystwa Szerzenia Sztuki Polskiej wśród obcych, 8) Dr. Wachowiak, naczelny dyrektor Powszechnej Wystawy Krajowej, 9) Jerzy Warchałowski, dyrektor działu kultury Powszechnej Wystawy Krajowej. 

Projekty należy zaopatrzyć godłem i do przesyłki dołączyć zalepioną kopertę, zaopatrzoną w to samo godło, a zawierającą wewnątrz nazwisko i miejsce zamieszkania autora. Termin nadsyłania prac upływa z dniem 5 grudnia, godzina 12. Dla prac zamiejscowych miarodajną jest data stempla pocztowego. Prace nagrodzone wraz z prawem reprodukcji przechodzą na własność Powszechnej Wystawy Krajowej. Autor pracy konkursowej zobowiązany jest wykonać potrzebne rysunki zależnie od techniki, jaką plakat będzie wykonany. Sąd konkursowy może polecić do zakupienia Dyrekcji Wystawy prace nienagrodzone, a wyróżniające się.