ZOFJA KOSSUTH-LORECOWA

1890 † 1922. 

NIEPRZECIĘTNA choć krótka twórczość zmarłej w zaraniu życia artystki, pozostawia w historji przemysłu artystycznego zwięzłą lecz dobitną kartę dziejów Jej pracy na polu sztuki zdobniczej. 

Urodzona w Radomsku, otrzymuje średnie wykształcenie w Kielcach, a wyższe w Uniwersytecie Jagiellońskim dokąd poprowadziłają miłość przyrody i zamiłowanie do studjów botanicznych. Jednocześnie oddaje się z całym zapałem studjom rysunkowym na kursach dla kobiet im. Dra Baranieckiego i w Szkole Sztuk Pięknych Marji Niedzielskiej. Niebywała pracowitość połączona z dużą dozą wrodzonej kultury, wprowadza w Jej artystycznych dążnościach moment logicznej struktury w koncepcji zdobniczej i technicznem przeprowadzeniu pomysłu. Zdecydowane i zwarte formy wskazują o bezpośredniej, szczerej prostocie niezbędnej w sztuce stosowanej, do której jako jedna z pierwszych kobiecych pracowniczek wprowadziła wdzięk niewieści w pracach warsztatowych. Szeroka znajomość technik, opanowanie rysunku i poczucie formy, umożliwiło zmarłej przedwcześnie artystce pracę w różnych kierunkach sztuki stosowanej, a w szczególności w grafice, tkactwie i batikarstwie. Jako słuchaczka Uniwersytetu upamiętniła swe nazwisko w licznych, mozolnie wykonanych tablicach wykładowych, przestrzegając w nich zasad graficznej estetyki. Szereg nagród uwieńczyło Jej przelotne istnienie; wybitniejsze prace dostały się do zbiorów Departamentu sztuki a po śmierci przybyło jeszcze 7 nagród uzyskanych w związku z Wystawą Paryską.