OPRAWY INTROLIGATORSKIE POMYSŁU FRANCISZKA SEIFERTA.

DOTYCHCZAS sądzono, że z zasobów stempli, jakie posiadają oddawna zakłady introligatorskie, tyle już wydobyto koncepcji, że niemożliwością jest stworzyć coś nowego. Wystarczy, aby świeży umysł i czuła dłoń nowoczesnego artysty dotknęły tych zaśniedziałych tłoczków, a wnet powstaje ornament świeży, logiczny, związany z całością oprawy i ze sensem treści. Zwykłym narzekaniom na przestarzałe stemple niemieckie, z których jakoby nic nie było można wytworzyć, zaprzecza oprawa wydawnictw «Polskiej Sztuki Stosowanej«, w której z niemieckich tłoczków nawet rodzimy swojski motyw, oparty na sztuce ludowej, skomponował Franciszek Seifert, absolwent Państwowej Szkoły Przemysłu Artystycznego w Krakowie. Kompozycja oprawy »Missale Romanum« mająca tyle wdzięku należy do wyjątkowo szlachetnie skromnych. W tej skromności znajdujemy właśnie cały urok, podnoszący księgę do majestatycznej powagi, albowiem nie w przeładowaniu złotem, czy w przesadzaniu techniki »na ślepo« leży bogactwo oprawy, lecz w dyskretnej i harmonijnej prostocie.

Oprawę mszału, przeznaczonego ongiś dla barokowego kościoła lub ołtarza renesansowego, nie przeładowywano tak złoceniami, jak to niekiedy czyniły warsztaty introligatorskie na zamówienie niewybrednych pseudo-miłośników opraw. Młody grafik wykazał dużo poczucia w materjale i zrozumienie dla istoty oprawy, którą do tej pory zdobili wbrew wszelkim zasadom rzemiosła artyści-malarze błądzący w efektach czysto malarskich, gdy oprawa winna mieć zalety graficzne. 

W. K.