BŁ. P. INŻ. JÓZEF SARE 1850-1929

Dnia 24 marca zmarł inż. Józef Sare, Wiceprezydent miasta Krakowa, Prezes licznych instytucji społecznych i kulturalno-oświatowych, przemysłowych i dobroczynnych. 

Błp. Józef Sare należał do tych jednostek, które cechuje wybitna indywidualność, wielkoduszność a przytem wrodzona skromność i pracowitość.

Urodził się pod Krakowem w Chorowicach w r. 1850. Już jako młody chłopiec bierze czynny udział w powstaniu 1863 r. Pierwsze nauki pobiera w Krakowie, później w Wiedniu, a w r. 1868 wstępuje jako inżynier do służby budownictwa państwowego, pracując przy budowie koleji zachodnio-galicyjskiej, przy budowie mostu na Wisłoce itd. Przydzielony do działu architektury Namiestnictwa pracuje we Lwowie, Tarnowie iw Krakowie, dosłużywszy się przy ówczesnej delegaturze w Krakowie stopnia szefa Urzędu Budownictwa. Z prac błp. Józefa Sarego wymienić należy projekty i budowy uniwersyteckie, kliniki: chirurgiczna, okulistyczna, psychjatryczna, chorób wewnętrznych, Collegium medicum, Collegium phisicum, zakład weterynarji, gimnazjum im. Sobieskiego i św. Anny, gmach starostwa, gmach województwa iw. i. Pracuje przy budowie Teatru Miejskiego, przy gmachu poczty, przebudowie Starego Teatru i t. d. 

Wybrany pierwszy raz do Rady m. w Krakowie z kurji inteligencji, piastuje kilkakrotnie tę godność, a w r. 1905 wybrany wiceprez. miasta, pozostaje na tym stanowisku aż do ostatniej chwili Swego żywota.

W r. 1914 bierzy czynny udział w pracach Naczelnego Komitetu Narodowego oraz przy tworzeniu Legjonów polskich. Do licznych zasług Jego dla grodu Jagiellonów położonych, należy wymienić współpracę przy stworzeniu Wielkiego Krakowa przez przyłączenie Podgórza wraz z sąsiedniemi gminami; był również twórcą Parku Wolskiego, brał czynny udział w założeniu miejskiej elektrowni, miejskich zakładów sanitarnych, zakładu czyszczenia miasta, przy rozbudowie wodociągu, gazowni iw. i. Niewątpliwie do zasług największych błp. wiceprezydenta Sarego zaliczyć się musi dzieło nabycia przez gminę miasta Krakowa kopalni węgla w Jaworznie, kamieniołomów w Berestowcu i w Miękini. W uznaniu wielkich zasług około miasta odznaczony został w r. 1926 krzyżem Polonia Restituta. Wrażliwy na wszelkie przejawy artystycznej twórczości, zajmuje się wszystkiem żywo, co na tem polu uczyniono. Złożony ciężką chorobą pracuje dla miasta do ostatniej chwili, załatwiając sprawy złączone z godnością wiceprezydenta, odbywa konferencje nie opuszczając łoża. Tak pojmował życie, tak rozumiał spełnianie nałożonych obowiązków. 

Odszedł wielki Człowiek i Obywatel, który potrafił zaskarbić Sobie serca wszystkich mieszkańców miasta, pozostawiając po sobie żal obywateli dla których bezgranicznie i objektywnie oddawał usługi. Państwo polskie straciło obywatela wielkich zasług dla odbudowującej się ojczyzny. 

Redakcja.