Tom XV (R)

VON RAABEN v. RAAB. Karol, kapitan wojsk kor. 1749 r. (Czer. Perp.). Piotr, Fryderyk, Apollon i Wojciech, synowie Samuela, wyleg. w Ces. i zap. do ks. szlachty gub. wołyńskiej 1833 r. 

RABA h. KOS odm. Herb - podług Niesieckiego, na tarczy trzy pasy w poprzek; w koronie na hełmie Ślepowron z pierścieniem w dziobie. 

Senator w rodzinie: Maciej, kasztelan elbląski 1492 r., wojewoda pomorski, um. 1503 r. 

Dawna, już za czasów Krzyżackich osiedlona w Prusach rodzina, niemieckiego pochodzenia, właściwem jej nazwiskiem było Rabę v. Rappe i dotychczas jest w Śląsku rodzina Rabę herbu Jastrzębiec odm. wywodząca się z jednego pochodzenia z Rabami. Rabowie pisali się „z Waplewa”, swego dziedzicznego majątku. 

Maciej, poborca 1486 r., kasztelan elbląski 1492 r., wojewoda pomorski, miał syna Anzelma, ożenionego z Szymońską, który 1518 r. otrzymał konsens na dobra Tropen. Andrzej-Konstanty, kapitan dragunów 1667 r. Andrzej, syn Samuela, prowadził 1682 r. proces w Tryb, piotrkowskim. 

Po Mateuszu synowie: Antoni, regent ziemski malborski 1781 r. i Jan-Fryderyk, porucznik wojsk kor. 1788 r., ożeniony z Justyną Roszkowską, kupił w woj. Sandomierskiem majątek Zelechowo i Grodek 1786 r. Jan-Wilhelm, oficer gwardji pieszej 1789 r. Maciej, kapitan i Józef, porucznik legjonów 1803 r., synowie Jakóba (Metr. Kor., Sigil., Kancl., Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel.) 

RABANOWSKI. Jan podpisał elekcję 1697 r. z ziemia chełmską. (Vol. Leg.). 

RABASZOWSKI h. LUBICZ. Na Podlasiu i w Litwie. Krzysztof, żonaty z Konstancją Korycką 1668 r., miał syna Stanisława, dziedzica Mikocina, sekretarza król. 1673 r. Stanisław, pisarz gr. latyczowski 1664 r., a trembowelski 1666 r., miał synów: Adama, pisarza gr. trembowelskiego 1670 r., Jana i Stefana. Stanisław, pisarz gr. trembowelski, 1674 r. z woj. ruskiem, a Stefan 1697 r. z ziemią chełmską podpisali elekcje. (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel., Vol. Leg.).

Potomstwo Józefa, Karola, Macieja i Tadeusza, synów Krzysztofa, wnuków Jana, prawnuków Adama, osób 21 wyleg. w Ces. 1860 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

RABCEWICZ h. KOS. W Litwie; mają pochodzić od pruskiej rodziny Raba; z nich Stanisław, syn Jana, z synami: Marcinem i Józefem i tego drugiego syn Franciszek wyleg. w Ces. 1837 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. Maciej z synem Adolfem i Jan, synowie Kazimierza, zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1832 r. 

RABCZEWSKI h. POMIAN. Pisali się także Rapczewski; na Wołyniu. Jan, elektor 1733 r. z woj. kijowskiego. Franciszek dostał 3 włóki gruntu we wsi Lubieńki, woj. brzeskiego 1749 r. Ignacy, dziedzic dóbr Badijaczew 1759 r., cześnik 1762 r., Ignacy 1779 r. chorąży wołyńscy (cytowani w aktach Dubieńskich). Józef, archidijakon czerniechowski 1769 r., scholastyk kijowski 1781 r. (Sigil.). 

Andrzej, syn Tadeusza, z synami: Karolem i Dijonizym wyleg. w Ces. 1853 r. i zapisani do ks. szlachty gub. kijowskiej. Andrzej, syn Antoniego, z synem Michałem i tego syn Bartłomiej wyleg. w Ces. i zap. do ks. szlachty wołyńskiej 1860 r. 

RABCZYŃSKI v. RAPCZYŃSKI. Jan, podczaszy horodelski, fundował kościół św. Marcina we Lwowie 1700 r. Jan, Andrzej i Antoni, synowie Antoniego i Petroneli Ożarowskiej, 1718 r. Kazimierz, podżupnik solny, miał synów: Andrzeja i Jana 1718 r. Andrzej, podczaszy smoleński od 1755 r.; po Andrzeju z żony Anny synowie: Jakób, Klemens i Stefan 1777 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

RABE h. ŚLEPOWRON odm. Odmiana herbu, - pole tarczy białe. Byli na Śląsku, w którym posiadali majątek Adelsdorff 1449 r.; ma to być jedna familja z Rabami w Prusach. 

RABEK. Stanisław cytowany w aktach prużańskich 1750 r. Antoni i Ignacy, komornicy sądowi w Król. 1865 r. 

RABENSTEIN v. GNOJNICKI h. DROGOMIR. W Prusach Zachodnich właściwe ich nazwisko Rabenstein, które spolszczyli na Gnojnicki, zwykle; jednak brali obydwa te nazwiska, a niekiedy zamiast Rabenstein pisali się Rabiej; posiadali majątek Mszanno w pow. świeckim 1726 r.; jedna ich gałąź osiedliła się w Litwie. Jerzy 1632 r. w woj. trockiem. Albrycht, sędzia ziemski orszański, z żoną Anną Juszkiewicz fundowali kościół w m. Zabrzezu, pow. oszmiańskiego 1695 r. 

RABENWALD. Piotr otrzymał konsens na wieś Sonemberg Ferber 1516 r. (Metr. Kor.). 

RABICKI. Adam, podpisarz gr. sanocki 1643 r. Marcin, podpisarz gr. sanocki 1650 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lub.). 

RABIEWICZ. Walerjan, stronnik Augusta III. 

RABIEWSKI. Stanisław cytowany w aktach Tryb. Lub.

RABIŃSKI h. ŁODZIA. W ziemi liwskiej, w której posiadali majątek Rabiny. Serafin, syn Jakóba, 1582 r. Tomasz, syn Macieja, Bartłomiej, syn Stanisława i Wojciech, syn Marcina, 1609 r. 

Jan, syn Stanisława, nabył 1757 r. część dóbr Rabiny; tego syn Ignacy, ochrzczony 1765 r. w Korytnicy, wylegitymowany w Galicji 1804 r.

Marcin, zw. Krystofik, syn Stanisława, nabył 1775 r. części Rabiny, po nim synowie: Antoni 1763 r., Andrzej 1772 r. i Jakób 1780 r. ochrzczeni w Korytnicy, wylegitymowani w Galicji 1804 r. (Conv. i Don. Vars., Czer. Perp., Quater.). 

Po Janie, właścicielu tej wsi 1645 r,, a który podpisał elekcję 1648 r. z ziemią liwską, syn Maciej miał syna Jakóba, a ten syna Grzegorza, po którym syn Wojciech zostawił syna Stanisława, a ten syna Marcina, po którym syn Jakób z żony Bibjanny Robakowskiej miał synów: Antoniego i Aleksandra w wojsku ros., wyleg. w Królestwie 1859 r. Po Janie, pisarzu gr. sandomierskim 1729 r., syn Adam pozostawił syna Michała żonatego z Bogumiłą Przegalińską, z której synowie: Feliks, w wojsku ros., i Rajmund wyleg. w Król. 1847 r. 

Feliks powyższy ur. 1809 r. w Międzylesiu, w pow. stanisławowskim, wszedł 1827 r. do 7 pułku piechoty linjowej i 1831 r. został podporucznikiem w 3 pułk. ułanów (Wojskowe). 

RABIŃSKI. Antoni, prezes Trybunału w Lublinie 1825 r., otrzymał przyznanie szlachectwa w Król. 1834 r. z zasady posiadanego urzędu. 

RABROCKI. Podług Niesieckiego - w woj. krakowskiem. Bartłomiej, dziedzic dóbr Brzezno i inne 1581 r., miał syna Stanisława 1651 r. Mikołaj podpisał elekcję 1632 r. z woj. ruskiem. Stanisław, syn Stanisława, 1639 r. (Zap. Tryb. Lub., Conv. Vars.). 

de RABROT. Stanisław, syn Stanisława, otrzymał 1532 r. konsens na wójtostwo we wsi Rabrot. (Metr. Kor.). 

RABROWSKI. Jan, syn Jana, miał 1689 r. sprawę w Tryb. Lubels. 

RABSKI. Wojciech prowadził 1689 r. proces o sumy (Conv. Vars.). 

RABSZTYŃSKI h. KLAMRY. Pisano ich także Rapsztyńscy; - zagrodowa szlachta w pow. mozyrskim. Adam otrzymał wieś Olanice w star. owruckim 1597 r. Józef, posesor wsi Pierzchowca w woj. krakowskiem 1660 r. Aleksander podpisał elekcję 1674 r. z woj. kijowskiem. Szymon, podkomorzy owrucki 1731 r. Andrzej, kapitan regimentu pieszego, wyszedł do dymisji 1779 r. Wincenty, namiestnik ziems. owrucki 1791 r. (Metr. Kor., Lustr., Sig., Kancl.). 

RAC h. TOPACZ. Mikuta, bojar merecki, cytowany w Metr. Litews, 1528 r. Antoni otrzymał przywilej na Mołtawkę i Romejki 1752 r. (Metr. Kor.). Bartłomiej, syn Józefa, z synami: Józefem i tego potomstwo i Antonim w pow. oszmiańskim wyleg. w Ces. 1846 r. i zapisani do ks. szlachty gub. mińskiej. 

RACADOWSKI h. TRUPIA GŁOWA. Wzięli nazwisko od wsi Racadowa w woj. kaliskiem; czy nie późniejsi Racędowski? 

RACEWICZ h. BAWOLA GŁOWA. Jan, syn Aleksandra, udowodnił szlachectwo przed deputacją szlachty gub. kowieńskiej 1799 r.

RACEWICZ h. POBÓG. Jakób na Żmudzi cytowany w Metr. Litew. 1528 r. Potomstwo Adama i Krzysztofa, synów Augustyna, wnuków Grzegorza, w 1835 r. i potomstwo Szymona, syna Marcina, w 1848 r. razem osób 27 wyleg. w Ces. i zapisane do ks. szlachty gub. kowieńskiej. 

RACEWICZ h. TĘPA PODKOWA. Potomstwo Mateusza i Jana, synów Kazimierza, wnuków Adama, w 1849 r. i potomstwo: Marcina, Augustyna, Aleksandra i Jana, synów Jakóba, wnuków Stefana, razem osób 65 wyleg. w Ces. 1850 r. i zapisane do ks. szlachty gub. kowieńskiej. 

Nie wiem jakiego herbu, Kacper, syn Onufrego, z synami: Franciszkiem, Symplicym, Stanisławem, Ildefonsem, urzędnikiem w pow. telszewskim, Michałem i Kazimierzem wyleg. w Ces. 1852 r. i zapisani do ks. szlachty gub. kowieńskiej. 

RACĘDOWSKI. Stanisław i Wojciech, synowie Macieja i Anny Molskiej, wnukowie Jana i Jadwigi Grabskiej, cedowali 1732 r. sumę Godlewskiemu (Ks. Gr. Brzes. Recogn.). 

RACHANOWSKI. (Zapewne Rachański) Trojan, podkomorzy bełski 1609 r. (Conv. Vars.). 

RACHAŃSKI h. JUNOSZA. W woj. bełskiem, wzięli nazwisko od swego majątku Rachanie. Trojan-Mikołaj, chorąży bełski, pozyskał od Zygmunta I-go przywilej na 2 jarmarki dla swego miasta Rachanie 1509 r., a Stanisław-Trojan, chorąży bełski, pozyskał różne inne przywileje dla tegoż miasta 1548 i 1559 r. Stanisław-Trojan, chorąży bełski, dziedzic m. Rachanie 1583 r., tego żona Beata z Łopiennik rezygnuje wieś Ułan 1585 r. Stanisław, podkomorzy bełski 1697 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

RACHEMBERG. Jan otrzymał potwierdzenie przywileju 1519 r., Jan z Borowa został pasowany na rycerza 1532 r. (Metr. Kor.). 

RACHLEWICZ h. POBÓG. Jan w pow. Słonimskim 1633 r. Jan, syn Adama, zatwierdzony w szlachectwie przez deputację szlach. i zapisany do ks. szlachty gub. kowieńskiej 1808 r. 

RACHOCKI h. JUNOSZA. Piszą się z Rachocina. Wojciech, syn Jakóba z Rachocina, w woj. płockiem 1580 r. Franciszek, dziedzic dóbr Gutkowo 1778 r. (Don. Vars., Rada Nieustająca). Mikołaj, Pius i Ludwik, synowie Józefa, i inni osób 50 przyznani w szlachectwie i zapisani do ks. szlachty gub. kijowskiej 1802 r. 

RACHOWSKI h. BELINA. Byli w woj. Sandomierskiem. Piotr i Mikołaj, dziedzice wsi Rachów w woj. Sandomierskiem 1470 r. Wawrzyniec, podsędek łomżyński 1532 r. Marcin-Stanisław, Zofja i Bogumiła, dzieci Stanisława, prowadzili proces o sumę 1598 r. Jan, elektor z woj. sandomierskiego 1669 r. (Metr. Kor., Wyr. Lubel.). 

RACHWALSKI. Szlachta siewierska. N. przyłożył się do poskromienia buntu chłopskiego, podniesionego przez Napierskiego 1651 r. - Stanisław, syn Szymona, burgrabia lubelski, ożeniony z Dorotą Pełka 1682 r.; w 1684 r. był burgrabią radomskim (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).

RACHWAŁOWSKI h. RADWAN. Jedna gałąź rodziny Zebrzydowskich, od majątku Rachwałowice w Małopolsce brała w XV stoleciu nazwisko Rachwałowski. Tomasz z Zebrzydowic w 1510 r. otrzymał przywilej na szukanie metali (Akta Krakowskie, Metr. Kor.); temu samemu Tomaszowi, dziedzicowi Rachwałowic, daje Długosz w Lib. Benef. herb Grzymała. 

RACHWICZ. Kacper otrzymał 1498 r. pewne dobra (Metr. Kor.). 

RACIBOR v. Racibórz. Piszą się z Racibor. Stanisław, syn Mojżesza, dziedzic Racibor i Brzyszewa, prowadził proces o sumy 1580 r. i Paweł, syn Stanisława, proces o Brzyszewo 1580 r. Jan, syn Bernarda, dziedzic Racibor 1590 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). Mateusz, syn Jana, 1603 r. (Zap. Lubel.). 

RACIBOROWSKI h. JELITA. Wzięli nazwisko od wsi Raciborowice, w księstwie oświecimskiem. Benedykt i Stanisław, synowie Jakóba, 1589 r. Wojciech, syn Jana, dziedzic Racibory Stare 1598 r. 

Mikołaj, syn Jakóba, posesor wsi Wiewierze 1620 r. W tym czasie żyło dwóch braci: Marcin i Aleksander, synowie Jana i Agnieszki Krzeszowskiej; z nich Marcin, wojski oświęcimski 1640 r., deputat na Trybunał Radomski 1652 r., dziedzic Przypkowic, um. 1654 r., z żoną Zofją Trzebińską bezpotomny. 

Aleksander, wojski i burgrabia krzemieniecki 1678 r., tego z Barbary Straszanki synowie: 1) Mikołaj, jego syn Jan w Wielkopolsce; 2) Szymon na Raciborowicach, elektor 1674 r. z księstwa oświęcimskiego, żona Barbara Pieniążkowa, wojewodzianka sieradzka, z niej córka Marjanna l-o za Michałem Szamowskim, 2-o za Jezierskim, podstolim lubelskim, i synowie: Józef, regimentarz partji Ukraińskiej, pułkownik wojsk królewskich, żonaty z Libiszewską, Michał, kanonik łucki, Wojciech, stolnik latyczowski, z wojskiego 1763 r. miecznik 1772 r., a w 1776 r. podstoli czerwonogrodzki, poseł na sejm 1776 r., stronnik Czartoryskich w 1764 r., ostatecznie chorąży latyczowski, po którym z żony Lipińskiej, kasztelanki halickiej, synowie: Ludwik, starosta czerwonogrodzki 1793 r., marszałek szlachty gub. podolskiej, ożeniony z Anną Grabianką, starościanką liwską, i Pius, szambelan królewski 1784 r., walczył w powstaniu w 1794 r., za udział w czynnościach patryotycznych, aresztowany w Galicji w 1809 r., członek rządu tymczasowego galicyjskiego, ożeniony z Antoniną Pawsza (Wyr. i Zap. Tryb. Lub., Kancl., Sig., Vol. Leg.). 

RACIBORSKI h. RAWICZ. Racibor Kielegowicz w nagrodę zasług dostał w r. 1439 od Władysława ks. Mazowieckiego 17 włók gruntu, na których założył wieś Racibory, od tej wsi jego potomkowie wzięli nazwisko Raciborski i już w XV stoleciu przeniósłszy się na Podlasie, założyli kilka osad, którym od swej gniazdowej nadali nazwy. Andrzej, syn Piotra, 1543 r. Erazm, dziedzic Porośli 1543 r. Józef, syn Macieja, dziedzic wsi RaciboryDobroniewo w ziemi wiskiej 1561 r. Jan, dziedzic Kawieczyna, miał dwóch synów: Marcina i Mateusza, którzy 1563 r. zostali wprowadzeni do Kawieczyna; po Marcinie synowie: Anzelm, kanclerz poznański, kanonik włocławski 1635 r., Marcjan, Paweł i Walerjan, z których Paweł pozostawił syna Jakóba, dziedzica wsi Sokoły, a Walerjan z żony Aleksandry miał synów: Józefa, Michała i Stanisława, miecznika buskiego 1691 r.

Mateusz, drugi syn Jana, dziedzic Czarnolasu, pisarz ziems. czerski 1570 r., z żony Małgorzaty z Drwalewic miał synów: Jana, dziekana i oficjała warszawskiego, kanonika pułtuskiego 1626 r., który legował swe dobra Dawidy pod Warszawą na wychowanie seminarzystów poznańskich, a 1630 r. sprzedał dobra Czarnolas, i Pawła. 

Paweł, chorąży czerski 1599 r., zaślubił Marjannę Giżycką, kasztelankę czerską, i z niej pozostawił synów: Stanisława i Walerjana, dziedziców dóbr Cedrowice, Czarnolas, Wola Cedrowska, Sobikówi Buczały 1633 r. i Walerjan był żonatym z Jadwigą Słuźewską, której 1640 r. zapisał dożywocie. 

Stanisław v. Stanisław-Henryk, elektor 1648 r. z ziemi czerskiej, pozostawił dwóch synów: Mikołaja i Tomasza, którzy 1693 r. przeprowadzili dział dóbr: Krępa, Zgorzała, Dawidy, Ustanówek, Łubków, Piotrowice, Sobiekursko, Siodło i Chojny, i z nich Mikołaj, elektor 1674 r. z ziemi czerskiej, stolnik bracławski, z żony Konstancji Szeligowskiej miał córkę Annę i syna Jana, podczaszego smoleńskiego 1714 r. 

Tomasz, drugi syn Stanisława-Henryka, elektor 1673 r. z ziemi czerskiej, a 1697 r. z wojew. podlaskiego, z żony Zofji Suchockiej pozostawił syna Antoniego, elektora 1697 r. z ziemi czerskiej, miecznika liwskiego, który zapisał dożywocie żonie Konstancji Leżeńskiej i z tej żony miał synów: Franciszka, żonatego z Marjanną z Fischerów, Jana, Leonarda, Mikołaja, miecznika liwskiego, który 1739 r. sprzedał Cedrowice, Cedrowską Wolę i części Sobikowa, Norberta, podstarostę i sędziego gr. rawskiego 1686 r., ożenionego z Krystyną Jeziernicką. 

Leonard, miecznik liwski 1723 r., miał dwie żony: Aleksandrę Kołuską, której 1732 r. zapisał dożywocie, i Barbarę Wrzoskównę, z którą zeznał dożywocie 1741 r.; z tej żony pozostawił syna Wawrzyńca i córkę Petronelę. 

Kacper i Stanisław, synowie Jana, 1589 r. Krzysztof, dziedzic dóbr Racibory, syn Zacharjasza, 1598 r., miał syna Wawrzyńca, który 1617 r. zapisał dożywocie żonie Annie Uwielińskiej. Albert, Aleksander, Franciszek i Mikołaj, synowie Wojciecha i Anny Tarchalskiej, 1687 r.; Aleksander, elektor 1697 r. z woj. sieradzkiego, a po Franciszku syn Stanisław. Andrzej, starosta sieradzki 1715 r., miał syna Wojciecha, miecznika czerwonogrodzkiego 1765 r. Franciszek, syn Piotra i Teresy, pisarz gr. halicki 1768 r. i deputat na Trybunał, od 1781 r. podstarosta halicki (Metr. Lit., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Conv. i Don. Vars., Metr. Kor., Zap. Tryb. Piotrk., Kancl., Ks. Czer. Perpet.) 

Przed heroldją Królestwa wylegitymowali się: po Mateuszu, dziedzicu dóbr Racibory, na Podlasiu 1659 r., syn Marcin, tego syn Michał, po którym syn Mikołaj miał syna Mateusza, żonatego z Agatą Brzozowską, z której synowie: Karol i Wojciech wyleg. w Króles. 1844 r. Po Macieju, synie Grzegorza, dziedzicu dóbr Racibory i inne 1674 r., pochodzący Walenty z żony Krystyny Olędzkiej pozostawił syna Grzegorza, dziedzica wsi Racibory Nowe, w pow. łomżyńskim, wyleg. 1843 r.; z tej linji Józef, syn Krzysztofa, we 1843 r., Jan, syn Piotra, w 1845 r., Tadeusz, Wilhelm i Piotr, synowie Macieja, w 1845 r., Walenty i Kazimierz, synowie Macieja, w 1849 r., i Walenty, syn Krzysztofa, w 1854 r. wylegit, w Królestwie. 

Po Marcinie, synie Franciszka, dziedzicu dóbr Racibory Stare i Nowe 1722 r., na Podlasiu, syn Antoni, żona Małgorzata Zadrodowska, z niej syn Grzegorz wylęg. 1843 r. Po Feliksie, dziedzicu dóbr Łukawica 1791 r., syn Franciszek, po którym z żony Felicjanny Puzyna, synowie: Ludwik i Władysław a Walenty, Wojciech i Grzegorz, synowie Benedykta, Adam i Mateusz, synowie Sebastjana, wyleg. w 1848 r.; z tej linji Krzysztof, syn Jana, wyleg. 1848 r. 

Maciej, syn Szymona, i inni razem 50 uznani szlachtą przez deputację szlachecką gub. kijowskiej 1802 r. 

Z osiedlonych w Galicji wylegitymowani: Franciszek, podstarosta halicki (pw.) w 1782 r., Ludwik, członek Stanów 1817 r., Edward i Napoleon, członkowie Stanów, 1843 r. 

RACIBORZYŃSKI h. RAWICZ. Jakób, Jan, Piotr i Wawrzyniec, dziedzice Gorzejowa 1596 r. Kacper i Stanisław, synowie Jana, 1598 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

Paweł, Piotr, Antoni i Jan, synowie Michała, wyleg. w Ces. i zap. do ks. gub. wołyńskiej 1844 r. 

RACICKI. Joachim i Stanisław, bracia rodzeni, 1576 r. (Metr. Kor.). 

RACIESKI. Bartłomiej, starosta dybowski, zwolniony od wyprawy wojennej 1519 r. (Metr. Kor.). Bartłomiej i Jan 1674 r. z woj. kujawskiem, Jakób i Kacper z woj. poznańskiem 1679 r. podpisali elekcje. 

RACIEWICZ. Maciej na Żmudzi 1671 r. Maciej podpisał elekcję 1697 r. z woj. Sandomierskiem. 

RACIĘCKI h. POMIAN. Senator w rodzinie: N., kasztelan dobrzyński 1569 r. 

Rodzina kujawska, Niesiecki pisze ją Racieski. N., kasztelan i starosta dobrzyński, lustrator do Wielkopolski 1569 r. Bartłomiej z woj. brzesko-kujawskiem i Jan z woj. inowrocławskiem 1674 r. podpisali elekcje. Łukasz-Antoni, burgrabia koniński 1691 r. 

Franciszek i Michał, synowie Bartłomieja, podstolego czerniechowskiego, i Marjanny z Grodzkich, dali oblig 1703 r. bratu Jakóbowi. Antoni, Jan i Stanisław, synowie Michała i Katarzyny Szadokierskiej, 1730 r. Antoni, syn Jakóba i Jadwigi Łączyńskiej, 1740 r. Franciszek i Wawrzyniec, synowie Franciszka i Doroty Bieganowskiej, 1740 r.; po Franciszku syn Franciszek 1795 r. Łukasz, syn Wawrzyńca i Domiceli Rudnickiej, 1747 r. 

Antoni powyższy zaślubił Marjaunę Tulibowską i z niej miał syna Norberta, wojskiego radziejowskiego, komisarza do zbierania ofiar 1789 r. z woj. brzesko-kujawskiego, łowczego kowelskiego, a z drugiej żony Doroty Tchorzewskiej pozostawił Antoni syna Adama, dziedzica Sokołowa i Sokołówka, skarbnika kruświckiego 1790 r., żonatego z Magdaleną-Anną Zabłocką, z której syn Andrzej, dziedzic dóbr Modliborze, w pow. kujawskim, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. (Ks. Gr. Brzes. Recogn.).

Pochodzący po Jakóbie, dziedzicu dóbr Bielczewo 1737 r., syn Jan z żony Wiktorji Mniszewskiej miał syna Ludwika, dziedzica Dóbr Niemojewo, w pow. kujawskim, wyleg. w Król. 1837 r. 

Tomasz, dziedzic dóbr Zamysłowo 1740 r., w woj. poznańskiem, miał synów: Onufrego i Ignacego; po Onufrym z żony Nepomuceny Smoleńskiej syn Benon, dzierżawca dóbr, wylegitymowany w Król. 1839 r. Ignacy, drugi syn Tomasza pozostawił synów: Heronima, żonatego z Franciszką Rudnicką, z tej synowie: Franciszek, nadstrażnik celny, i Eugeniusz wylegitymowani w Król. 1844 r.; Stanisław, syn Ignacego, podprokurator w 1825 r., a sędzia Trybunału w Płocku 1830 r., dziedzic dóbr Michałkowo, wylegitymowany w Król. 1849 r. Z tej linji Władysław i Ignacy, ur. 1785 r. w Mikołajewicach w Sieradzkiem, kapitan 10 pułku p. w. X. W., kawaler Legii Honorowej, synowie Ignacego, wylegitymowani w Król. 1849 r. 

RACIGNIEWSKI. Aleksy i Jerzy w sprawie z Walentym Gierlachem o wieś Elasa w otrzymali 1549 r. zatwierdzenie wyroku uwalniające ich od procesów. (Metr. Kor.). 

RACISZEWSKI. Byli w Mazowszu; z nich Jacek cytowany w aktach wąsowskich 1671 r. 

RACKIEWICZ h. POBÓG. Na Podlasiu iw Litwie; pisali się niekiedy Raczkiewicz. Michał, w 1691 r. dziedzic dóbr Raczyny w ziemi drohickiej, tego syn Józef miał syna Szymona, tego syn Tadeusz pozostawił syna Michała-Heronima, po którym syn Teofil z żony Ludwiki Olechowiczówny miał syna Henryka, wylegitymowanego w Król. 1854 r. 

Feliks, Aleksander i Karol z synem Stanisławem, synowie Józefa, wylegitymowani w Ces. 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. 

RACŁAWOWICZ. Mitko, szlachcic pieniański, cytowany w Metr. Litew. 1528 r. 

RACŁAWSKI h. ODROWĄŻ. W Małopolsce, familja zgasła, pisała się z Racławic. Jan z przydomkiem Karwacian i Mikołaj cytowani w aktach krakowskich 1400 - 1404 r. Mikołaj z przydomkiem Grela 1432 r. Piotr, Maciej i Jan bracia z Gostynia 1510 r. (Metr. Kor.). 

RACY Grzegorz, węgier. został służebnym przy dworze królewskim 1654 r. (Metr. Kor.). 

RACZ v. RAC. Piotr i Stanisław podpisali pospolite ruszenie z woj. trockiem 1698 r. Antoni elektor 1733 r. z woj. trockiego. 

RACZAJTIS. Marcin, szlachcic żmudzki, cytowany w Metr. Litew. 1528 r. 

RACZEDOWSKI. Stanisław i Wojciech podpisali elekcję 1697 r. z woj. łęczyckiem; są to Racędowscy. 

RACZEK h. WARNIA. W Małopolsce i na Śląsku, dawna rodzina. Paweł należał do turnieju na weselu Jana Zamoyskiego 1583 r. Adam, sędzia ziem, mielnicki 1634 r. Franciszek i Ludwik w Litwie procesowali się o majątek z Paprockimi; na zakończenie ich sporów wyznaczona komisja z sejmu 1775 r. (Vol. Leg.). Karol, urzędnik pruski, dziedzic dóbr Czacka na Górnym Śląsku 1806 r., jego syn Józef, porucznik wojsk pruskich 1836 r.

RACZEWSKI h. OSTOJA. Jan otrzymał nobilitację 1775 r.; skarbnik 1776 r., miecznik lubelski 1781 r. Adam, syn Jana, wyleg. w Ces. i zap. do ks. szlachty gub. wołyńskiej 1845 r. 

RACZIŃSKI Adam, kupiec we Wrocławiu, z rodziny polskiej pochodzący, otrzymał nobilitację austryjacką 1704 r.; jego potomkowie posiadali znaczne majątki w Śląsku jak Sägewitz, Brese i inne. 

de RACZKI. Maciej, chorąży mniejszy sieradzki, występuje 1418 r. jako świadek (Metr. Kor.). 

RACZKIEWICZ v. RACKIEWICZ. Paweł, namiestnik szawelski 1507 r. Mikołaj Michnowicz, marszałek szowleński 1519 r. Paweł i Jan, sędzia bielski, bracia, dziedzice dóbr Rakszyski 1522 r. Stanisław Michnowicz, dziedzic dóbr Dowspudy 1523 r. (Metr. Lit.). Andrzej z Derbut, dwóch Józefów, elektorów 1669 r. z woj. trockiego. 

RACZKIEWICZ v. RACZKOWICZ h. GRYF. Na Litwie, biorą przydomek Norwid. Kazimierz, syn Józefa, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1801 r. 

RACZKIEWICZ h. JUNOSZA. Piotr, syn Jana, uznany szlachcicem przez deputację szlachecką gub. kowieńskiej 1799 r. 

RACZKIEWICZ h. KOŚCIESZA. Na Białej Rusi. Jan, syn Ignacego, z synem Antonim, Eliasz, syn Marcina, z synem Józefem i tego syn Franciszek, jednodworcy w pow. słuckim. wylegit. w Ces. i zapisani do ks. szlachty gub. mińskiej 1862 r. 

RACZKO h. OSTOJA. Dawna i zamożna w XVI stoleciu na Podlasiu rodzina; jedna jej gałąź przeniosła się do Litwy i brała przydomek Mosalski, ci zaś, którzy dziedziczyli na Podlasiu, od swego dziedzictwa Puczyce, brali przydomek Puczycki. Stanisław, syn Michała, dostał przywilej na puszczę grodzieńską 1514 r. i winien był dostawiać 4 zbrojnych na wojny 1528 r. (Metr. Litew.). Jerzy, sędzia generalny bielski 1515-26 r., dziedzic dóbr Puczyce i inne, winien był dostawiać na potrzeby wojenne 22 zbrojnych konnych; fundował kościół w Turośnie. Po Stanisławie z żony Katarzyny synowie: Jan, Paweł, Krzysztof i Heronim prowadzili proces o granice wsi Ruszkowo 1580 r.; z nich Paweł, dworzanin królewski 1591 r., wojski bielski, z żoną Zofją Branicką dostał w dożywocie wieś Mierzwicę. Jan, poborca mielnicki, dobry żołnierz, popadł w niewolę turecką i sejm 1598 r. wyznaczył 1000 zł. na jego wykup. Prokop, sędzia ziems. halicki, dziedzic wsi Wołsowice 1590 r. 

Adam, syn Jana, sędzia ziems. mielnicki 1620 r., elektor 1648 r. z woj. podlaskiego, z żony Katarzyny z Obór miał synów: Adama, Andrzeja, Jana i Wojciecha, którzy 1672 r. sprzedali wieś Wolę Załęską. Po Wojciechu, skarbniku mielnickim, z Anny Cieciszewskiej synowie: Adam i Jan sprzedali 1672 r. wsie Łubnę, Moczydłów i Żerdź. 

Adam, syn Jana, burgrabia mielnicki, z żony Katarzyny Mysłowskiej pozostawił synów: Dominika, Franciszka i Leona 1701 r. Cyrjak, łowczy mielnicki, miał synów: Jana, Mikołaja i Tomasza 1706 r. Po Adamie, skarbniku mielnickim, elektorze 1697 r. ziemi mielnickiej, z Teofili Nowosielskiej synowie: Paweł, Andrzej, Antoni i Stanisław 1718 r., z których Paweł, wojski drohicki 1722 r. Kazimierz, wojski mielnicki 1716 r. Franciszek, poseł ziemi nurskiej, podpisał elekcję 1764 r. z ziemią nurską. (Metr. Lit. i Kor. Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Czers., Sigil.). 

Z osiedlonych na Litwie, a biorących przydomek Mosalski N., dobry żołnierz, odznaczył się w bitwie z Tatarami pod Kłeckiem 1506 r. Mikołaj na Żmudzi 1621 r. Wyleg. w Ces. i zapisani do ksiąg szlachty: a) gub. wileńskiej po Macieju synowie: Wincenty i Antoni z synami: Ignacym, Kajetanem, Michałem i Leonardem 1851 r.; b) w gub. kowieńskiej potomstwo Stanisława, Józefa i Macieja, synów Kazimierza, wnuków Andrzeja, prawnuków Adama, razem osób 20 w 1856 r. 

RACZKÓW. Na Litwie Antoni podpisał konwokację generalną litewską 1764 r. 

RACZKOWSKI h. DRZEWICA. W Litwie; potomstwo Franciszka i Mateusza, synów Józefa, wnuków Jerzego, osób 43, wylegitymowane w Ces. 1848,1850, 1852 i 1855 i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

RACZKOWSKI h. GOZDAWA. W Litwie. Potomstwo Stefana i Piotra, synów Krzysztofa, wnuków Melchiora, prawnuków Mikołaja, praprawnuków Piotra, wylegitymowane w Ces. 1836 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

RACZKOWSKI h. JELITA. Na Litwie. Mikołaj, syn Stanisława, uznany szlachcicem przez deputacyę szlachecką gub. wileńskiej 1804 r. 

RACZKOWSKI h. POMIAN. Franciszek, kapitan artylerji koronnej, otrzymał 1791 r. nobilitację i herb Pomian (Sigil., Kancl., Vol. Leg.). 

RACZKOWSKI h. PORAJ. Jest to gałąź rodziny Garnyszów, która od wsi Raczkowic wzięła nazwisko Raczkowski; jej gniazdem woj. sieradzkie, z którego jedna gałąź w XVII stoleciu przeniosła się do Litwy. Dobiesław zwolniony od wyprawy wojennej 1497 r. (Metr. Kor.). N., dzielny rotmistrz, przyłożył się do zwycięstwa 1568 r. 

Walenty, dziedzic części Połownice, żonaty z Zofją Szypowską 1608 r., miał synów: Augustyna, który walczył pod Chocimem 1621 r., Jerzego i Walentego. Walenty z Raczkowic, sekretarz królów Zygmunta III i Władysława IV-o, mąż rycerski, lustrator do Mazowsza i Podlasia 1627 r., pozostawił synów: Adama i Franciszka, dziedzica wsi Chotel 1653 r. Po Zygmuncie synowie: Jan, Eliasz i Paweł, dziedzice wsi Skrzyniec i Wierzchowiska 1617 r.; po Janie synowie: Mikołaj i Jerzy, porucznik wojsk królewskich, w nagrodę zasług wojennych otrzymał w 1662 r. prawem emfiteutycznem królewszczyznę Piekary; był żonatym z Anną z Młodziejowic 1668 r. 

Mikołaj, drugi syn Jana, miecznik łukowski, pozostawił synów: Jana, Kazimierza, Michała i Mikołaja 1672 r. Samuel 1669 r. z wojew. brzeskiem-kujawskiem i Józef 1733 r. z wojew. inowrocławskiem podpisali elekcje. Szymon, porucznik wojsk koronnych, otrzymał 1791 r. dymisję. (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Conv. Vars., Sigil.).

Z osiedlonych na Litwie: Felicjan, syn Macieja, z synem Maciejem 1855 r., Adam, syn Mikołaja, z synami: Antonim i Piotrem i wnukami: Janem i Dominikiem wyleg. w Ces. 1855 r. i zap. do ks. szl. gub. wileńskiej. 

RACZKOWSKI h. PRUS I. W Mazowszu, z którego przenieśli się do Małopolski i Litwy; z nich Niemsta, podsędek warszawski 1453 r. Wojciech, miecznik łukowski, dwa lata służył w swojej młodości w wojsku kozackim; król Michał Wiszniowiecki wysłał go w 1672 r. jako komisarza dla dozorowania Kozaków, lecz gdy ci się zbuntowali, Raczkowskiego oddali w niewolę Tatarom. Mikołaj, pułkownik, walczył przeciwko Kozakom, Turkom i Tatarom; w 1671 r. wyznaczony do układów z Doroszenką. Adam z woj. Sieradzkiem i Andrzej z woj. Sandomierskiem podpisali elekcye 1697 r. 

Z osiedlonych w Litwie. Jan z woj. trockiem, a Piotr ze Żmudzią podpisali pospolite ruszenie 1678 r. Potomstwo Jana, syna Jana, wnuka Rafała, osób 67 w 1854 r. i potomstwo Antoniego i Jerzego, synów Macieja, wnuków Kazimierza, osób 26 w 1855 r. wylegitymowani w Ces. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Teofil, ksiądz, wziął udział w powstaniu 1863 r. lecz został schwytany i rozstrzelany w Kownie tegoż roku. 

Wylegitymowani w Galicji: Stanisław, Mateusz i inni 1782 r., Kazimierz Antoni, Piotr i Szczepan 1808 r. 

RACZULSKI. Piotr, dziedzic Nadarzyna 1682 r. (Conv. Vars.). 

RĄCZYC v. RADCZYC h. POBÓG. Jan z woj. bełzkiem podpisał elekcyę 1697 r. Krzysztof um. 1696 r. Michał 1753 r. 

RACZYŃSKI h. JASTRZĘBIEC. Filip wyleg. w Galicyi 1782 r. Franciszek, syn Józefa, z synami: Wincentym i Antonim wyleg. w Ces. 1843 r. i zapisani do ks. szlachty gub. mińskiej. Józef, Teofil, Franciszek i Jan, synowie Grzegorza, uznani szlachtą przez deputację szlachecką gub. kijowskiej 1803 r. 

RACZYŃSKI h. NAŁĘCZ. Hrabiowie i szlachta. 

Senatorowie w rodzinie: Michał-Kazimierz, kasztelan gnieźnieński 1709 r., kaliski 1720 r., wojewoda kaliski 1729 r., poznański 1737 r., um. 1738 r. Leon, v. Leonard, kasztelan santocki 1746 r., um. 1756 r. Kazimierz, marszałek nadworny koronny 1783 r., um. 1824 r. Ignacy-Antoni, biskup poznański 1793 r., arcybiskup gnieźnieński, prymas 1805 r., um. 1823 r. 

Pochodzą od tej gałęzi Nałęczan, która już w XIV stoleciu posiadała znaczne majątki w okolicach Wielunia, jak Rudę, Raczyn v. Radczyn, Kraszkowice i in. i pisała się od tych majątków. Bogusław podpisał konfederację szlachty wielkopolskiej 1352 r. Wierzbięta z przydomkiem Struś 1419 r. 

W początkach XV stolecia, dwóch braci, synów Andrzeja, dzieląc się majątkiem ojcowskim, gdy jeden wziął dobra Kraszkowice, od nich nazwał się Kraszkowskiem, drugi zaś od majątku Raczy na przybrał nazwisko Raczyński. Mikołaj, podsędek wieluński 1509 r. Jan, podstarości wieluński 1541 r., miał córkę Agnieszkę, która poślubiwszy Wojciecha z Małyszyna h. Nałęcz, przeniosła w dom męża Raczyn, od którego to majątku Małyski przybrał nazwisko Raczyński i jest protoplastą tego rodu, osiadłego w Wielkopolsce i zasłużonego w tej dzielnicy naszego kraju.

Wojciech umarł 1554 r. i pozostawił syna Jana, który w 1579 r. występuje jako dziedzic na Raczynie, Kopydłowie i Okalewie i z żony Jadwigi z Malińskich pozostawił syna Stanisława, piszącego się z Rudy, dziedzica na Raczynie, Kopydłowie i Okalewie; po Stanisławie z Elżbiety Rychłowskiej syn Piotr, tego z Ewy Rychłowskiej synowie: Zygmunt, Feliks i Samuel, po którym synowie: Stanisław i Leon, tego drugiego syn Stanisław. 

Zygmunt, syn Piotra i Ewy Rychłowskiej, elektor 1632 r. z wojew. kaliskiego, starosta jasieniecki, sędzia grodzki nakielski, zm. 1695 r., z Katarzyny Jełowickiej, podkomorzanki krzemienieckiej, miał synów: Franciszka-Stefana, Jana-Karola, starostę mieścińskiego, posła na sejm 1696 r., po którym synowie: Antoni i Józef; Michała-Kazimierza i Piotra, sędziego ziems. wieluńskiego, z których Franciszek-Stefan i Michał-Kazimierz są przedstawicielami dwóch linij tego rodu. 

I Linja zw. Kurlandzką. Franciszek-Stefan, dziedzic na Buczkach Wielkich i Małych, elektor 1674 r. z woj. poznańskiego, zaślubił Annę, córkę Jana Heydenstein, kasztelana gdańskiego, i z niej pozostawił syna Zygmunta, nominata na kasztelanią kaliską 1724 r.

Zygmunt zaślubił Magdalenę Sędzicką, z niej dwóch synów: Antoni i Józef, z których Antoni z żony Katarzyny Szygowskiej miał synów: Wojciecha, kapitana wojsk koronnych 1791 r. i Ignacego-Antoniego, kanonika 1784 r., scholastyka, a od 1793 r. biskupa poznańskiego, arcybiskupa gnieźnieńskiego i prymasa 1805 r., który złożył tę dostojność 1820 r. i umarł 1823 r.; kapłan pobożny, dokończył własnym kosztem budowy katedry poznańskiej, lecz nie łubiany od ziomków dla zbytniej uległości rządowi pruskiemu. 

Józef, drugi syn Zygmunta i Sędzickiej, miał z żony Karoliny Bońkowskiej, łowczanki płockiej, syna Wincentego, komandora maltańskiego, szambelana polskiego 1830 r., a następnie rosyjskiego, zm. 1857 r., po którym z Wilhelminy bar. Wolff von Ludinghausen synowie: Wilhelm, Aleksander, Atanazy, kapitan floty ros., zm. 1854 r. i Piotr. 

Wilhelm, rotmistrz wojsk rosyjskich, kurator gimnazyum w Mitawie, z żony Maryi bar. Wolff von Lüdinghausen córki: Adela za bar. Alfredem Wolff v. Lüdinghausen, Emilia za Arturem bar. Wolff v. Lüdinghausen i syn Zygmunt z Małyszyna i Raczyna, ur. 1861 r. w Mitawie, hrabia pruski 1905 r., ordynat obrzycki, członek dziedziczny pruskiej izby panów, zaślubił 1894 r. w Rzymie Antoninę, córkę Aleksandra bar. v. Budberg i z niej ma córki: Cecylję, Teresę i syna Zygmunta, ur. 1901 r. w Blasewitz. 

Aleksander, ur. 1813 r. w Mitawie, podpułkownik wojsk rosyjskich, horodniczy w Szawełkach 1856 r., z żony Tekli Jarockiej pozostawił syna Kazimierz-Władysława zm. młodo i córkę Wandę za Romanem Dąmbskim, zm. 1907 r. 

Linja Wielkopolska. Michał-Kazimierz, drugi syn Zygmunta z Jełowickiej, z skarbnika podsędek poznański, 1697 r. elektor z woj. kaliskiego, kasztelan gnieźnieński 1710 r., kaliski 1720 r., wojewoda kaliski 1729 r., a ostatecznie poznański, czynny i wymowny, posłował kilkakrotnie na sejmy; rezydent przy dworze Wiedeńskiem 1688 i 1689 r., nakłonił cesarza Leopolda I do dalszego toczenia wojny z Turkami; żonaty z Krystyną Krassowską, z niej córki: Konkordia za Serafinem Żychlińskim, Bona za Józefem Czapskim i trzech synów: Franciszek, Wiktoryn i Leon v. Leonard; po Franciszku syn Nikodem, stolnik kaliski. 

Wiktoryn zaślubił Magdalenę Działyńską, z niej syn Kazimierz, stolnik kaliski 1758 r., deputat ad pacta conventa 1764 r., pisarz wielki koronny 1768 r., złożył tę dostojność 1776 r., generał wielkopolski 1779 r., starosta czerwonogrodzki 1768 r., marszałek Rady Nieustającej 1782 r., obrany ogromną większością głosów, marszałek nadworny koronny 1783 r. i marszałek konfederacyi wielkopolskiej 1764 r., konsyljarz Targowicy, należał w 1770 r. do partyi tak zwanej patryotycznej, w 1792 r. komisarz od Targowicy do ułożenia formy Rządu, był członkiem komisyi do zarządu dóbr po-Jezuickich; na sejmie grodzieńskiem 1793 r. skłaniał się do podpisania rozbioru kraju; w r. 1798 otrzymał tytuł hrabiowski pruski z tą odmianą w herbie, - tarcza stoi na tablicy prostokątnej, ozdobionej wieńcem laurowym w środku, a jest podpartą z każdej strony przez olbrzyma przepasanego w półciała wieńcem i głowę mającego ozdobioną wieńcem, a podpierającego się na maczudze herkulesowej; - na tarczy korona hrabiowska, w niej panna między dwoma jeleniemi rogami jak w zwykłym herbie Nałęcz. Po upadku kraju marszałek Kazimierz zajmował się głównie kolekcyą akt do dyplomów dawnych i umarł w późnej starości 1824 r., zostawiwszy z żony Teresy Moszczeńskiej, kasztelanki sandomierskiej, córki: Magdalenę za Michałem ks. Lubomirskim i Michalinę za Filipem Raczyńskim. 

Leonard lub Leon, syn Michała-Kazimierza i Krassowskiej, dziedzic na Obrzycku, kasztelan santocki 1746 r., generał-lejtnant wojsk koronnych, gubernator Elbląga, starosta behrenhofski; um. 1756 r., z żony Wiridianny Bnińskiej, kasztelanki kowalskiej, 2v. Józefowej Mielżyńskiej, wojewodziny poznańskiej, córki: Estera, umarła panną, Katarzyna Radolińska, podkomorzyna wschowska, i syn Filip, dziedzic Obrzycka, Rogalina, Wojnowie i in., elektor 1764 r. z woj. poznańskiego, generał-major wojsk koronnych, starosta mościcki 1764 r., pułkownik regimentu pieszego 1774 r., poseł na sejm czteroletni, um. 1804 r., pozostawiając z żony Michaliny Raczyńskiej, marszałkówny koronnej, synów: Edwarda i Atanazego. 

Edward, ur. 1786 r. w Poznaniu, hrabia pruski od 1824 r., walczył w wojskach księstwa warszawskiego 1806 i 1809 r.; w 1812 r. członek deputacyi od konfederacyi generalnej do króla Fryderyka-Augusta Saskiego ze złożeniem mu aktu konfederacyi, następnie szambelan pruski 1816 r., poseł na sejm poznański 1811 r., opuściwszy służbę, oddał się cały literaturze ojczystej i podniesieniu dobrobytu kraju przez użyteczne zakłady i popierania górnictwa; uwiecznił swą pamięć jako wydawca kilkudziesięciu ważnych dzieł dla historyi; liczną swą bibliotekę, hojnie uposażoną, oddal na własność m. Poznaniowi; wspierał ubogich literatów i uczącą się młodzież; własnym nakładem wybudował kosztowny wodociąg w Poznaniu i oddał go na użytek publiczny; przyłożył się do bogatego odnowienia, tak zwanej złotej kaplicy, w kościele katedralnym poznańskim; z żony Konstancyi Potockiej, córki Szczęsnego, 1v. Janowej Potockiej, syn Roger, ur. 1820 r., dziedzic dóbr Rogalin, Mechlin i inne, umarł młodo 1864r., z żony Maryi z Gottschallów pozostawił syna hr. Edwarda, ur. 1847 r. w Dreźnie, dziedzica Rogalina i Jeżewa, szambelana papieskiego posła na sejm galic., prezesa Tow. Szt. pięknych w Krakowie 1895 r., który z 1-ej żony Maryi, córki ord. Zygmunta Krasińskiego i Elżbiety z hr. Branickich, ma syna Karola, a z 2-ej żony Róży, córki hr. Adama Potockiego i Katarzyny z hr. Branickich - synów: Rogera, ur. 1889 r. w Warszawie i Edwarda, ur. 1891 r. w Zakopanem. 

Hr. Karol, syn Edwarda i Krasińskiej, ur. 1878 r, w Rogalinie, właściciel Dembicy, Męciszewa, Kawęczyna, Zawady i in., żonaty z Stefanią, córką ks. Stanisława Światopołk-Czetwertyńskiego, dziedzica na Skidlu, ma z niej syna Konstantego, ur. 1906 r. w Zawadzie. 

Atanazy, drugi syn Filipa i Michaliny Raczyńskiej, ur. 1788 r. w Poznaniu, hrabia pruski od 1824 r., poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny pruski do Danii 1831 r. i Madrytu 1848 r., członek akademii sztuk pięknych i znawca szczególniej malarstwa, napisał po francusku trzy dzieła o tym przedmiocie i zebrał znaczną galeryę obrazów; w 1825 r. założył majorat obrzycki w Wiek Ks. Poznańskiem, dla którego otrzymał głos stały na sejmach prowincji poznańskiej w 1840 r., a w 1854 r. został dziedzicznym członkiem izby wyższej Pruskiej; z żony Anny-Elżbiety Radziwiłłówny, córki Dominika, pozostawił córkę Teresę za hr. Janem Erdödy, szambelanem austryackim, - i syna hr. Karola-Edwarda, szambelana pruskiego, drugiego ordynata obrzyckiego, ożenionego z Karoliną księżniczką Oettingen-Wallerstein. 

Z innych linii tego domu. Mikołaj, podsędek wieluński 1509 r. Józef, subdelegat zakroczymski 1720 - 1729 r. Wojciech, dziedzic dóbr Wola Malowana w pow. piotrkowskim 1753 r., ożeniony z Józefą Chrzanowską. Józef, pisarz gr. wschowski 1766 r. Po Kazimierzu, pisarzu wieluńskim, synowie: Jan, Kazimierz i Marcin 1771 r. Jakób, regent grodzki gnieźnieński 1792 r. Józef, opat cystersów w Lędzie, a koadiutor opactwa trzemeszyńskiego 1793 r. Antoni, opat cystersów w Lędzie 1793. Bonawentura, chorąży przedecki 1793 r. 

Józef, dziedzic dóbr Grzybowo Wielkie w Wielkopolsce 1762 r., miał syna Jakóba, po którym synowie: Jan, urzędnik w Banku Polskim 1839 r., Franciszek, urzędnik w Warszawie, w 1839 r. i, Józef, po którym syn Edward w 1839 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Stanisław, dziedzic dóbr Iłowa na Kujawach 1769r., pozostawił syna Marcina, po którym syn Józef z Katarzyny Makowskiej miał synów: Wojciecha, ur. 1800 r. w Bobrownikach, podporucznika wojsk polskich, w 1839 r. i Franciszka w 1848 r. wylegitymowanych w Królestwie; z tej linji Stefan, syn Kazimierza i Florentyny Garczyńskiej, wylegitymowany w Królestwie 1841 r. 

Od Michała, syna Wojciecha, w 1716 r. dziedzica dóbr Tuliszów, jego syn Teodor, piszący się z Małyszyny, nabył 1762 r. w grodzie chęcińskim części Lachowa i Łachowszczyzny, i z Magdaleny Reklewskiej pozostawił synów: Józefa-Jana i Antoniego. Po Józefie, wylegitymowanym w Galicji 1804 r., z żony Małgorzaty Trąbskiej syn Teofil, urzędnik w Krakowie, wylegitymowany w Król. 1838 r.

Alojzy, regent gr., a od 1736 r. skarbnik krasnostawski, miał synów: Kacpra, po którym z żony Maryanny Litwińskiej syn Bartłomiej, urzędnik skarbowy w Król., wylegitymowany w Król. 1844 r., i Stanisława, żonatego z Domicellą Budzyńską, z której syn Andrzej, zamieszkały w gub. wołyńskiej, wylegitymowany w Król. 1847 r. z synami: Stanisławem i Henrykiem. 

Kajetan, trzeci syn Alojzego, starosta koziański, elektor 1764 r. z woj. poznańskiego, z Salomei Zwolińskiej pozostawił synów: Xawerego-Michała-Ignacego 1767 r. w Lublinie i Jana-Ludwika 1773 r. w Piaskach ochrzczonych, wylegitymowanych w Galicji 1804 r.; Franciszek, syn Kajetana, wylegit. w Król. 1838 r. 

Leon, syn Xawerego i Marjanny, ur. 1792 r. we wsi Kozicach, w Lubelskiem, wszedł 1806 r. do artylerji pieszej i 1807 r. został podporucznikiem; 1809 r. porucznik 5 pułku pieszego, 1811 r., kapitan, wyszedł 1817 r. do dymisji. Odbył kampanie: 1806-7 przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austrji, 1812 r. w Rosji i 1813 r. przeciw sprzymierzonym (Quarter., Wojskowe). 

Pochodzący od Alojzego, dziedzica wsi Kozice, w woj. lubelskiem 1755 r., syn Jan z żony Ewy Suchodolskiej tych syn Marcelli, dziedzic dóbr Kozice, wyleg. w Król. 1837 r. 

Franciszek, miecznik, a w r. 1738 stolnik owrucki, dziedzic dóbr Koćmierzów, w woj. lubelskiem, z żony Anny Lubieckiej miał synów: Kazimierza, Aleksandra i Nikodema; po Aleksandrze z żony Katarzyny Kączewskiej syn Wincenty wyleg. w Król. 1842 r. Antoni, patron Trybunału w Lublinie, stolnik bydgoski 1792 r., zdolny i przebiegły, zebrał znaczny majątek; konsyljarz, został generałem-majorem za Targowicy 1793 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Sig.). 

Po Kazimierzu syn Andrzej sprzedał części wsi Raczyny w grodzie liwskim 1758 r., po którym synowie: Wawrzyniec 1738 r., Marcin 1741 r. i Paweł 1745 i. ochrzczeni w Knychówku i wylegitymowani w Galicji 1804 r. (Quater.). 

Osiedleni w Galicyi: Jan, członek Stanów, w 1782 r., Jakób i Wincenty w 1811 r. wylegitymowani w Galicji. 

Osiedleni w Litwie. Wojciech, 1648 r. elektor z pow. pińskiego. Daniel, Jezuita um. 1662 r. Andrzej, sędzia ziemski wiłkomierski, starosta rumborski, elektor 1674 r. z pow. wiłkomierskiego. Antoni, burgrabia gr. winnicki, elektor 1764 r. z bracławskiego. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: a) gub. wileńskiej - Ludwik, syn Juliana, z synami: Władysławem, Zygmuntem i Cezarym i Kazimierz, syn Juliana, 1849 r.; b) w gub. kowieńskiej Stefan, Ignacy, Konstanty, Karol, Juljan i Ludwik, synowie Michała, wnukowie Rafała, prawnuki Stanisława, 1849 r. 

RACZYŃSKI h. ŚLEPOWRON. Podług Kojałowicza w Litwie. Po Michale, subdelegacie grodzkim włodzimirskim 1767 r., syn Antoni, żonaty z Katarzyną Obrębską, z której syn Karol wyleg. w Król. 1850 r. Felicjan, Wawrzyńca, z synami: Władysławem, Pawłem i Antonim wylegitymowani w Ces. 1857 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

RACZYŃSKI. Stanisław nobilitowany 1775 r. Adam i Bernard, synowie Józefa, i inni wylegitymowani w Ces. i zapisani do ks. szl. gub. wołyńskiej 1850-62 r. 

RADACZYŃSKI. Jan, Maciej i Antoni w 1782 r., Karol syn, Mikołaj, Józef, Stefan, Jan i Bartłomiej wnukowie, a Hilary i Wojciech prawnukowie Macieja, w 1835 i 1848; Franciszek syn, a Adam, Paweł, Jan-Maciej, Józef, Franciszek i Ludwik, wnukowie Jana, 1848 i 1851 wyleg. w Galicji. 

RADANOWICZ. Juryka, rotmistrz wojsk królewskich, w nagrodę zasług wojennych, dostał indygenat 1658 r. Ignacy, viceregent grodz. Winnicki 1774 r. (V. Leg., Sig. Kancl.). 

RADAŃSKI. Władysław, mieszczanin gicki (Gyczinensis), otrzymał 1515 r. w nagrodę męstwa nobilitację i herb: w polu czerwonem ręka uzbrojona wychodząca z obłoków z mieczem dobytym trzymanym w dłoni; nad tern hełm (Metr. Kor.). 

RADAWIECKI h. BOŃCZA. Piszą się z Rada wiec w lubelskiem. Piotr, ziemianin wołyński(Mer. wołyń.) 1528 r. Stanisław, Mikołaj, Andrzej i Szymon, synowie Gaspra, 1590 r. Jan, syn Szymona, 1591 r. Stanisław żonaty z Katarzyną, córką Andrzeja Rogowskiego, 1604 r. Po Stanisławie syn Andrzej 1639 r., którego synowie: Kazimierz i Tomasz żonaty z Zuzanną Oszczepalską 1685 r. 

Andrzej, części Radawiec, Remigjusz, części Wilczopole, Jan, części wsi Mentow posiadacze w lubelskiem 1747 r. (Zap. i Wyr. Lubel., Conv. Vars., Lustr.). 

Antoni, syn Tomasza i Anny Kuczabskiej, nabył 1789 r. części Końszczyzny w grodzie lubelskim i wylegitymował się w Galicji 1804 r. (Quater.). 

Józef, syn Szymona i Rozalji z Chmielewskich, ur. 1785 r. w Chmielowie, wszedł 1809 r. do pułku 6 jazdy i 1812 r. został podporucznikiem; 1813 r. w 1 pułku gwardji francuskiej, przeszedł do 2 pułku strzelców pieszych; porucznik 1820 r., kapitan 1828 r., odbył kampanje: 1809 r. przeciw Austrji, 1812 r. w Rosji i 1813 r. przeciw sprzymierzonym (Wojskowe). 

RADCZENKO Michał otrzymał 1611 r. nobilitację (Sigil.). 

RADCZYNICZ Mikuła otrzymał 1500 r. przywilej na dobra i był żonatym z Fedką (Metr. Lit.). 

RADECKI h. DOLIWA. W wojewódz. bełskiem, Maciej, podsędek ziemski kamieniecki 1530 r. Jan, podsędek, został 1542 r. sędzią ziemskim kamienieckim. Paweł, scholastyk sandomierski w 1640 r. Jerzy v. Grzegorz, komornik 1654 r., pisarz ziemski bełski 1658 r., podsędek bełski 1663 r., z żony Katarzyny Burzyńskiej miał synów: Aleksandra, elektora 1674 r. z woj. bełskiego, i Cyrjaka; po Aleksandrze z Heleny Sulimowskiej synowie: Jan i Mikołaj. 

Cyrjak, sędzia bełski, dziedzic dóbr Mianowiec, chorąży bełski, ożeniony z Konstancyą Łaszczówną, wojewodzianką bełską w 1740 r. Stanisław, chorą ży bełzki 1707 r., żonaty z Zofją Firlejówną, kasztelanką sanocką. (Metr. Kor., Wyr. Tryb. Lubel.). 

RADECKI h. DRYA. W Wielkopolsce. Po Janie, dziedzicu dóbr Strzyżewo, synowie: Stanisław, kanonik poznański, płocki i pułtuski 1595 r., deputat na Trybunał koronny 1620 r., i Marcin, po którym z żony Zofii Gunieskiej syn Jan, dziedzic Chłędowa, ożeniony z Zofją Młodziejowską, z niej czterech synów: Stanisław ożeniony z Teresą Laskowską, Wojciech, skarbnik łęczycki, elektor z woj. poznańskiego 1674 r. Franciszek i Stanisław zwój. Sieradzkiem podpisał elekcyę 1697 r. Piotr, tego synowie: Stanisław, regent gr. lwowski i Walenty. Po Stanisławie, synu Jana, z Teresy Laskowskiej, syn Jan 1695 r., z żony Joanny Ramułt syn Michał zaślubił Antoninę Bobolecką i z niej miał syna Mateusza, komornika ziem, dobrzyńskiego 1773 r., którego z żony Katarzyny Kaczanowskiej syn Jakób. 

RADECKI h. GODZIEMBA. Senatorowie w rodzinie: Antoni, kasztelan lubaczowski 1735 r., um. 1737 r. Józef, kasztelan lubaczowski 1738 r., um. 1740 r. 

Dawna na Kujawach rodzina, jednego pochodzenia z Lubrańskimi i od tych przypuszczeni do dziedziczenia ordynacyi Lubrańskiej; wzięli nazwisko od wsi Radcza blisko Lubrańca. Dobiesław, podkoniuszy kujawski 1433 r. (Cod. Rzyszcz.). Stanisław otrzymał 1497 r. konsens na Borków i Dąbrówkę. Jan, wojownik na Wołoszczyznie, przyłożył się do zwycięstwa nad Tatarami pod Zbarażem 1575 r., jego syn Jan z Krukowa całe życie strawił w obozach, a umierając, zapisał Jezuitom swój majątek. Zygmunt, syn Stanisława, dworzanina król., dziedzic dóbr Strzeszewo 1599 r. 

Mikołaj-Stefan, stolnik żydaczowski 1664 r., piszący się z Krukowa, chorąży horodelski, podpisał elekcję 1697 r. z woj. bełskiem; pułkownik królewski, dzielnie bronił Torunia przeciw Szwedom 1655 r. i odznaczył się chlubnie pod Chocimem 1673 r. i pod Wiedniem, gdzie uderzywszy na Janczarów tureckich, zabrał im armaty i te przeciw nim obrócił 1683 r., deputat ad pacta conventa 1696 r.; miał dwie żony: N. Piotrowską, z niej syn Aleksander umarł młodo, i Teresę Lipską, chorążankę bełską, z niej córki: Barbara Kurdwanowska, kasztelanowa halicka, Helena Stadnicka, podstolina bełska, Zofia Wybranowska, i pięciu synów: a) Krzysztof, podstoli bełski, bezdzietny; b) Antoni, z chorążego horodelskiego, kasztelan lubaczowski, um. 1737 r., walczył pod królem Janem III i odznaczył się w bitwie pod Podhajcami; deputat na Trybunał 1736 r., z żony Eufrozyny Humieckiej, łowczanki podolskiej, trzy córki i czterech synów; z tych: 1) Tomasz, chorąży horodelski, ożeniony z N. Cetner, wdową po Łosiu; 2) Mikołaj, ksiądz pijar; 3) Józef, miecznik bełski, miał dwie żony: 1-szą Annę Koc, sędziankę ziem, bełską, z niej syn Mikołaj, podczaszy grabowiecki i 2-gą Iwanicką, chorążankę grabowiecką, z tej córka N.; c) Romuald, Jezuita, um. 1715 r.; d) Józef, z sędziego gr. i miecznika chorąży grabowiecki 1736, kasztelan lubaczowski 1738 r., poseł na sejmy i deputat na Trybunały koronne, z żoną Teodorą Suchodolską bezdzietny; e) Waleryan, starosta romanowski, elektor 1697 r. z woj. bełskiego, dziedzic dóbr Ruszcza i Nietuje, tego syn Franciszek, po którym syn Paweł miał syna Franciszka, i tego synowie: Kazimierz, Zygmunt i Stefan osiedleni w gub. wołyńskiej, wylegitymowani w Królestwie 1850-51. 

Z tej familii N. posłannik od konfederacji Tarnogrodzkiej 1717 r. do króla Augusta II-o z propozycyami spiesznej zgody. N., podstoli horodelski, porucznik pancerny 1755 r. Jan, skarbnik lubaczowski 1768 r., łowczy buski 1772 r. Michał, podstarosta buski 1768 r., podstoli grabowiecki 1778 r. Dominik, chorąży grabowiecki, komisarz do zbierania ofiar 1789 r., syn Józefa, chorążego grabowieckiego, i Elżbiety Iwanowskiej, nabył 1781 r. w grodzie łukowskim Wolę Bystrzycką. Dominik zaślubił Katarzynę Jezierską i z niej pozostawił synów: Antoniego, ochrzczonego 1784 r. w par. Wojcieszów, i Maksymiljana, ochrzczonego 1782 r. w Lublinie, wylegitymowanych w Galicji 1804 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lub., Metr. Kor., Sigil., Kancl., Quatern.). 

Stanisław, syn Michała i Agnieszki, ur. 1776 r. we wsi Watyńcu w Rosji, wszedł 1809 r. jako podporucznik do 15 p. p. X. W.; 1813 r. porucznik 7 p. jazdy nadwiślańskiej, wyszedł do dymisji 1817 r. (K. Wojskowe). 

RADECKI-MIKULICZ. Z tej familji Stefan, skarbnik różański, dziedzic dóbr Umiszcz i Czeluśnica 1740 r. (Akta Bielskie). Jakób, urzędnik prokuratorji w Król. pols. 1835 r. 

RADECKI h. RADWAN. Rodzina tatarska, na Litwie. Józef, syn Mustafy, uznany szlach. przez deputacją szlachty gub. wileńskiej 1817 r. 

RADECKI h. ROGALA. Na Litwie. Marcin, syn Kajetana, z synem Antonim i wnukiem Piotrem wyleg. w Ces. 1846 i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

RADEWICZ Lazar otrzymał przywilej na wieś Wraczkowce 1509 r. 

RADGOSKI i RADGOWSKI h. OSTOJA. Paprocki pisze ich Radogoski, a pisano ich także lubo mylnie Radgłowski; stara w ziemi łomżyńskiej rodzina, wzięła nazwisko od wsi Radgoszcz. Stefan sprzedał trzem synom swego krewnego Stanisława Radgoskiego wieś Radgoszcz za przywilejem ks. Konrada Mazowieckiego w 1462 r. Andrzej, dziedzic dóbr Radgoszcz 1489 r.; jego synowie: Marcin, Wawrzyniec i Zawisza 1511 r. (Akta Ostrołęckie). Stanisław, syn Marcina, 1540 r. Jan, syn Marcina, 1578 r. Krzysztof, Idzi i Marcjan, synowie Marcina, 1598 r. 

Piotr Adam i Jan, synowie Macieja, podwojewodzego łomżyńskiego, i Reginy Świeyko 1632 r., Heronim, podwojewodzy łomżyński 1639 r. Maciej, poborca ostrołęcki 1669 r., wojski łomżyński 1672 r., podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią łomżyńską; tego syn Aleksander, stolnik warszawski. Idzi, komornik łomżyński, podwojewodzy nurski, tego synowie: Walenty, Marcin i Jakób, podwojewodzy nurski, komornik ziemski zambrowski 1650 r., jego syn Stanisław, dziedzic dóbr Wierzbowo-Odraniewo, tego syn Adam 1729 r. 

Maciej, poseł na sejm 1699 r., następnie cześnik łomżyński, tego syn Jan, cześnik łomżyński 1715 r. Kazimierz, elektor 1697 r. z ziemi łomżyńskiej, stolnik łomżyński 1709 r. Stefan, stolnik łomżyński 1749 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).

Po Jakóbie, dziedzicu wsi Radgoszcz, Podosie i Choromany 1638 r., syn Mateusz, tego syn Wojciech, po którym syn Stanisław, tego syn Maciej, żona Ludwika Sicińska, z niej syn Antoni, urzędnik w Płocku, wyleg w Król. 1845 r. 

Po Pawle, dziedzicu dóbr Radgoszcz i Jemielite 1650 r., pochodzący Stanisław żonaty z Agatą Jemielicianką. z której syn Jan wyleg. w Król. 1852 r..

RADIOWSKI v. RADJOWSKI. Jan 1510 r. i Marcin 1512 r. otrzymali glejty (Metr. Kor.). Bazyli, Jan, Łukasz i Gaspar, bracia rodzeni, otrzymali 1666 r. przywilej na wieś Wnuczkowice (Zap. Tryb. Lub.). 

RADIWIŁOWICZ Wacław, bojar wilkiski, cytowany w Met. Lit. 1528 r. 

RADKE h. RADKE. Herb - na tarczy dwudzielnej w polu prawem błękitnem Minerwa w pancerzu złotym, sukni czerwonej, z hełmem na głowie zdobnym w pióra strusie, wsparta na włóczni prawą ręką, lewą trzymająca okrągłą tarczę z lwią głową złoconą: w lewem złotem ul otoczony pszczołami. Nad hełmem w koronie pół męża zbrojnego z pióropuszem białym na hełmie z mieczem w prawej z tarczą w lewej. Po Janie-Fryderyku, potwierdzonym w szlachectwie nadanym 1790 r., syn Jan-Teofil urzędnik w Kaliszu, wyleg. w Król. 1839 r. (V. Leg.). 

RADKE Jan-Karol, syn Józefa i Marjanny, ur. 1780 r. w Skarzynie w Poznańskiem, wszedł 1808 r. jako urzędnik zdrowia klasy I do 10 p. p. X. W. i 1815 r. sztabslekarz w4p. p. linjowej, um. 1819 r. (Ks. Wojskowe). 

RADKIEWICZ h. TARNAWA. Posiadali w Prusach Zachodnich w pow. świeckiem majątek Briesen 1855 r. 

RADKIEWICZ. Samuel, elektor 1632 r. z wojew. mińskiego. 

RADKIEWICZ. Jan, syn Teodora, oficer wojsk rosyjskich, otrzymał przyznanie szlachectwa w Ces. 1851 r. i zapisany do ks. szlachty gub. kijowskiej. Wawrzyniec, sztabskapitan wojsk rosyjskich, otrzymał w 1855 r. przyznanie szlachectwa w Król, z zasady posiadanego stopnia oficerskiego. 

RADKIEWICZ. Andrzej, syn Jakóba i Teresy, ur. 1772 r., wszedł 1787 r. do 10 p. Działyńskiego i 1798 r. został podporucznikiem; 1806 r. kapitan w 3 p. p., 1817 r. major, wyszedł do dymisji 1819 r.; odbył kampanie: 1794 r. przeciw Rosji, 1809 r. w Hiszpanji i został kawalerem Legji Honorowej. 

Józef, syn Wawrzyńca i Agnieszki, ur. 1789 r. w Oględowie, w pow. stobnickim, wszedł 1807 r. do 3 p. p. X. W. i 1812 r. został podporucznikiem, 1813 r. porucznik, wyszedł do dymisji jako kapitan; odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austrji, 1812 r. w Rosji i 1813 r. w Niemczech. 

Stanisław, syn Józefa i Katarzyny, ur. 1801 r. w Wylezinie, w pow. rawskim, wszedł 1821 r. na konduktora do sztabu kwatermistrzostwa generalnego wojsk; przeniesiony na ucznia do szkoły aplikacyjnej, wyszedł w stopniu podporucznika do kwatermistrzostwa (Ks. Wojskowe). 

RADKOWICZ. Michał, pułkownik wojsk koronnych 1661 r. (Sigil.). 

RADKOWSKI h. ROLA. Dominik-Wawrzyniec, regent gr. żydaczowski 1719 r. (Wyr. Tr. Lubel.). 

RADLICKI h. KORAB. Wzięli nazwisko od wsi Radlice w wojew. kaliskiem i od niej w XIV stoleciu brali miano Radlica. Jan Radlica. syn Michała, wyuczywszy się medycyny w Paryżu, uchodził za jednego z najbieglej szych lekarzy swojego czasu, tak, że gdy Ludwik król węgierski i polski ciężko zapadłszy na zdrowiu, prosił króla francuskiego o biegłego doktora, ten mu posłał Radlicę, któremu też Ludwik wdzięczny za wyleczenie nadał kanonię krakowką, a w 1382 r. i biskupstwo krakowskie. Adryan, pisarz grodzki poznański, podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. kaliskiem. Wawrzyniec z Zakrzewa, podsędek mielnicki 1660 r. Daniel komornik ziemski lwowski 1660 r. Andrzej, burgrabia gnieźnieński 1661 r., sędzia grodzki nakielski 1670 r., sędzia ziemski poznański, żonaty z Ewą Strzelską, um. 1678 r.; wystawił kaplicę przy kościele Franciszkanów w Poznaniu; marszałek Trybunału koronnego 1670 r. Krzysztof, burgrabia kościański 1683 r., łowczy rawski, z żony Anny z Trzcińskich miał synów: Stanisława, Macieja i Michała 1741 r. Marcin, pisarz ziemski płocki 1690 r. 

Kazimierz, wojski sieradzki 1720 r., i Teodor, wojski piotrkowski, elektorowie 1733 r. z wojew. łęczyckiego. Michał, łowczy rawski 1757 r. Antoni, wojski sieradzki 1755 r., elektor 1764 r. z wojew. sieradzkiego, podczaszy piotrkowski 1772 r. Chryzostom 1790 r., syn Michała (Sig., Conv. Vars., Kanc., Ks. Gr. Soch.). 

Po Michale, dziedzicu wsi Karśnice, w wojew. łęczyckiem 1773 r.. syn Józef żonaty z Teklą Morawską, z niej syn Napoleon, dziedzic wsi Strzaszkowo w pow. łęczyckim, wyleg. w Król. 1837 r.; sędzia pokoju łęczycki 1858 r. 

Od tej familji pochodzą rodziny Bochowski i Łaski herbu Korab i po wygaśnięciu Łaskich przeszedł na Radlickich ius patronatus na probostwo łaskie, plebanię Sadkowską, kantorję gnieźnieńską i dziekanię kaliską (Okolski). 

RADLICZ-HAZA h. ZAJĄC. Wawrzyniec z żoną Małgorzatą zachowani przy połowie wsi Trzebiczna 1512 r. Jan, burgrabia poznański 1682 r. Aleksander, deputat ad pacta conventa z wojew. poznańskiego 1696 r. Sebastyan, deputat ad pacta conventa z kaliskiego 1696 r., burgrabia koniński 1718 r. (Metr. Kor., Vol. Leg., Conv. Vars.). 

RADLIŃSKI h. DRZEWICA. Familja tatarska na Litwie. Mehmed, syn Jakóba, uznany szlachcicem przez deputacyą szlachecką gub. wileńskiej 1819 r. 

RADLIŃSKI h. GRYF. W wojew. Sandomierskiem w XIV wieku, pisali się w XV z Radlina lub z Radlna. Jerzy, protonotarjusz nadworny Władysława ks. Opolskiego 1390-1398 r. Gotard, starosta rogoziński 1476 r., żonaty z Martą z Dąbrówki i Mikołaj bracia rodzeni. Gotard jeden z najdzielniejszych wodzów w wojnie z Krzyżakami za Kazimierza IV przyłożył się do zwycięstwa pod Puckiem 1462 r. Łukasz 1521 r. Jan z synem Andrzejem otrzymali w dożywocie wsie Kuszlin, Januszowi Nowej Wsi 1526 r. Andrzej z Radlina z żony Katarzyny miał synów: Szczepana, Pawła, Tomasza i Andrzeja 1580 r. Baltazar żonaty z Anną Rupniewską 1598 r. (Metr. Kor., Wyr. Tryb. Lubel.). Daniel stawał na pospolite ruszenie z ziemią lwowską 1651 r. Syn Pawła, komornik lwowski, następnie regent żydaczowski, 1671 r. żonaty z Katarzyną Popławską (Wyr. Tryb. Lubel.) Adam, rotmistrz pancerny, łowczy łukowski 1664 r., i Stefan, wojski żytomierski bracia rodzeni. Antoni, komornik gr. bracławski 1791 r. Antoni, burgrabia Winnicki, komisarz do zbierania ofiar 1789 r. Baltazar, Michał i Antoni, dziedzice dóbr Milatyn 1783 r. (Akta Łubieńskie). Adam, syn Ignacego, deputat sądów pow. dubieńskiego 1844 r. 

RADLIŃSKI h. TARNAWA. Zamieszkiwali na Podlasiu. Wawrzyniec, syn Pawła, podsędek mielnicki 1661 r., elektor 1674 r. z ziemi mielnickiej, z żony Małgorzaty Szawłowskiej miał synów: Jana i Kazimierza. Jan, elektor 1674 r. z ziemi mielnickiej, burgrabia mielnicki 1680 r. Andrzej, rotmistrz wojsk królewskich 1661 r. Melchior z Zakrzewa, syn Gaspra, pisarz gr. mielnicki 1663 r. Kazimierz i Adam, synowie Stefana i Barbary Górskiej, 1691 r. 

Kazimierz, stolnik łomżyński 1721 r. Franciszek, burgrabia mielnicki 1739 r. Sebastjan z ziemią bielską i Wincenty Tarnawa z ziemią mielnicką podpisali 1764 r. elekcję. Kajetan, chorąży kawalerji narodowej 1780 r. (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel., Kancl.). 

Kasper, syn Wojciecha i Teresy z Raszewskich ur. 1790 r. w Przeczmierowie pow. miechowskiego wszedł 1809 r. do 15 p. p. X. W.; podporucznik 1812 r., 1813 r. porucznik przeszedł do 4 p. p. liniowej i 1821 r. został kapitanem; odbył kampanie: 1812 r. w Rosji i 1813 r. w Niemczech. 

Mikołaj, syn powyższych, ur. 1799 r. tamże, wszedł 1817 r. do 4 p. p. linjowej i 1820 r. został podporucznikiem, a 1831 r. kapitanem. Stanisław, podporucznik 4 p. p. linjowej, został 1831 r. porucznikiem, a następnie kapitanem; urzędnik rządu gub. warszawskiego, emeryt, um. 1869 r. mając 62 lat, pochowany na Powązkach (Ks. Wojskowe). 

RADŁOWSKI h. KLAMRY. Herb w polu niebieskiem, - dwie klamry, ukosem na sobie położone; na hełmie w koronie ogon pawi, na nim srebrna lilja. 

Byli na Śląsku iw Wielkopolsce; wzięli nazwisko od wsi Radiowo, w wojew. poznańskiem, którą jeszcze w 1702 r. posiadali. Stanisław 1680, żona Barbara Baranowska 1v. Sobieska, 2v. Iżycka. 

RADŁOWSKI h. RADŁO. Andrzej, syn Franciszka, z synem Remigianem wyleg. w Ces. i zapisani do ksiąg gub. wołyńskiej 1848 r. 

RADŁOWSKI h. WILCZEWSKI albo TRZY RADŁA. Na Podlasiu. Stanisław w wodz, bełskiem 1553 r. Jan, elektor 1733 r. z woj. ruskiego, z żony Anny Wężówny miał syna Michała, który 1749 r. sprzedał Belice. Jan z ziemią bielską podpisał elekcyę 1764 r. 

Po Antonim, w 1747 r. dziedzicu wsi Jabłonowo, Kąty na Podlasiu, synowie: a) Marek, tego syn Adam, dzierżawca folwarku Eyszeryszki, w pow. sejneńskim, wyleg. w Król. 1840 r.; b) Bartłomiej miał syna Grzegorza, tego syn Franciszek, z żony Teofili Łupińskiej pozostawił synów: Jana, Aleksandra i Adama wyleg. w Król. 1862 r. Adam, syn Marka i Konstancji, ur. 1788 r. w Kowalewszczyznie w pow. łomżyńskim, wszedł 1807 r. do 1 pułku gwardji konnej i 1808 r. przeniesiony w stopniu podporucznika do 7 p. jazdy nadwiślańskiej, a 1815 r. przeznaczony do 4 p. ułanów; odbył kampanie: 1807 i 8 we Francji, a 1809-1811 w Hiszpanii (Ks. Wojskowe).

RADNIEWSKI. Grzegorz z Katarzyny Spławskiej miał syna Jana i córkę Annę za Piotrem Smoguleckim 1615 r. Wojciech, syn Wojciecha, 1666 r. (Zap. Tryb. Piotrk., Conv. Vars.). 

RADOBYLSKI. Jestto gałąź rodziny Hubarewicz i pisali się Radobylski- Hubarewicz. Jan otrzymał wieś Newlicze 1524 r. Hryszka, dworzanin królewski 1539 r. (Metr. Lit.). 

RADOCHOWSKI lub RADOHOWSKI. Byli na Wołyniu. Mikołaj z żoną Małgorzatą zachowani przy posesjii 1520 r. Stanisław z żoną Zofją otrzymali 1605 r. młyn Ruda w star. Osieckiem (Metr. Kor.). Dymitr i Klemens 1650 r. Marcin, kanonik kamieniecki 1781-94. Maciej, Ludwik i Wiktor wylegitymowani w Galicji 1806 r. 

RADOCKI h. RADOCKI. Herb - w polu czerwonem biała ryba z lisim ogonem. Rodzina pochodzenia polskiego, w Śląsku, zniemczywszy się, pisali się Radotzky, Radock i Radocke; posiadała na Śląsku majątek Losslau 1650 r. Paweł z Lubczyna, dziekan przemyski, scholastyk sandomierski 1622 r.; tego brat Bartłomiej (Zap. Tryb. Lubel.) 

RADOGOLSKI. Byli w Litwie. Florjan miał dostawiać sześciu zbrojnych konnych z swych posiadłości na potrzeby wojenne (Metr. Litew. 1528). 

RADOGOSCKI h. JELITA. Podług Niesieckiego jednego pochodzenia z Secygniowskimi w woj. łęczyckiem; wzięli nazwisko od majątku Radogoszcz. Mikołaj 1439 r. Paweł, podstoli łęczycki 1537 r. Jan, kanonik łęczycki i łukowski. sekretarz królewski, rewizor starostw w Prusach 1563-1569 r. został kustoszem katedralnym płockim 1571 r. (Metr. Kor., Conv. Vars.) 

RADOJEWSKI h. OGOŃCZYK. Senator w rodzinie. Jan Chryzostom, kasztelan inowrocławski 1736, um. 1753 r. 

Jest to gałąź rodziny Zakrzewskich herbu Ogończyk, która w pierwszej połowie XVI stolecia od swego majątku Radojewice w woj. łęczyckiem wzięła nazwisko; brała przydomek Zbożny. Grzegorz Zbożycz, podsędek inowrocławski, został 1544 r. sędzią ziemskim. Adaukt żonaty z Orzelską miał synów: Piotra, po którym z żony Jadwigi Mycielskiej córka Anna za Kazimierzem Karskim, Jana, żonatego z Ewą Czarkowską, z niej córki, i Świętosława. 

Świętosław nabył 1621 r. wójtostwo we wsi Mątwy i z żony Wilkostowskiej pozostawił syna Wojciecha, chorążego inowrocławskiego, po którym z żony Katarzyny Kobierzyckiej syn Wojciech, łowczy inowrocławski 1668 r., zaślubił Barbarę Mycielską i miał synów: Mikołaja, chorążego bydgoskiego 1713 r., Jana Chryzostoma, podczaszego brzesko-kujawskiego 1726 r., chorążego brzesko-kujawskiego 1735 r., kasztelana inowrocławskiego 1736 r., żonatego z Barbarą Winklerówną, wdową po Józefie Rudnickim, i Rafała-Stefana, elektora 1669 r., podczaszego brzesko-kujawskiego, sędziego gr. kruświckiego stolnika brzeskiego 1732 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Ks. Gr. Brzes. Recog.). 

RADOLIŃSKI h. LESZCZYC. Książęta v. Radolin, hrabiowie i szlachta. 

Senator w rodzinie Andrzej, kasztelan krzywiński 1671, um. 1681 r. 

Dawna wielkopolska rodzina, wzięła nazwisko od wsi Radolina w woj. poznańskiem, którą już w XIV stoleciu posiadała; pochodzący od Andrzeja, kasztelana krzywińskiego otrzymali w 1836 r. tytuł hrabiowski pruski, a 1888 r. książęcy. 

Stanisław, dziedzic na Koszutach 1512 r., zaślubiwszy Dorotę, właścicielkę części Radolina, pisał się z Radolina, a syn jego Stanisław, dziedzic na Radolinie i Brudzewie, miał syna Andrzeja, pisarza gr. kaliskiego sędziego gr. i podstarościego poznańskiego 1668 r.. kasztelana krzywińskiego 1671 r.. dziedzica dóbr Jarocina, który restaurował i nadał kościół w Jarocinie; Andrzej, poseł na sejmy, dwukrotnie deputat na Trybunały, miał dwie żony: Zofję Szczypierską i Katarzynę, córkę Wojciecha Mycielskiego. z której pozostawił córki: Katarzynę, Zofje, Marjannę, Barbarę i synów: Andrzeja, Józefa-Stefana, Franciszka. Seweryna, Stanisława i Wojciecha. 

Wojciech dziedzic dóbr Brudzewa, Brzostownicy i Mchów elektor 1697 r. z wojew. kaliskiego wraz z bratem Stanisławem; Wojciech zaślubił Katarzynę Łaszczówną i z niej miał synów: Andrzeja i Józefa młodo zmarłych i Stefana, po którym z Anny z Zakrzewskich synowie: Franciszek żonaty z Konstancją Jaroszewską 1788 r. i Maksymiljana, którego z Franciszki z Bielickich syn Michał 1794 r. 

Józef-Stefan podkomorzy wschowski kilkakrotnie poseł na sejmy i deputat na Trybunały; z żony Teresy Świniarskiej córki Mikołaja, miał 6 synów: 1) Mikołaj pisarz gr. wschowski, elektor 1733 r. z wojew. kaliskiego, kawaler maltański dziedzic dóbr Roszkow cyt. w V. L. 1775 r. bezpotomny; 2) Andrzej, 3) Stanisław 4) Wojciech żonaty z Anną Bnińską, 5) Jan 6) Wawrzyniec, z nich Stanisław, podkomorzy wschowski, dziedzic dóbr Jarocina, Łobżenicy i innych, z żony Katarzyny Raczyńskiej, kasztelanki santockiej, pozostawił córki: Wirydiannę Kwilecką i Antoninę za Stanisławem Breza, ministrem stanu. Wawrzyniec, jego syn Antoni, po którym synowie: Maciej miał synów: Antoniego i Jana, współdziedziców dóbr Sakowo w pow. kaliskim, wyleg. w Król. 1838 r. i Ludwik, po którym z Anny Godlewskiej syn Wojciech, urzędnik w Kaliszu, wyleg. w Król. 1839 r. 

Andrzej, syn Józefa-Stefana, podkomorzy wschowski, dziedzic dóbr Kretków, Radolin, Stoki i t. d., będąc stronnikiem Henryka ks. pruskiego i proponując go do tronu 1764 r.; elekcyi Stanisława Augusta podpisać nie chciał; osiedliwszy się w Prusach, został szambelanem pruskim i pierwszy uwolnił chłopów w swych dobrach od poddaństwa; um. 1779 r.; z żony Anny Gajewskiej, kasztelanki rogozińskiej, 2v. za generałem pruskim Floto w, jego córka Teresa za baronem pruskim Fryderykiem von Domhardt i synowie: a) Jan-Ignacy, oficer wojsk pruskich 1789 r., marszałek sejmiku i poseł na sejm z pow. wałeckiego 1812 r., hrabia pruski od 1836 r., um. 1849 r., po którym z żony Maryi Nieborskiej, wdowy po jego bracie Józefie, córki: Józefa za Władysławem hr. Radolińskim i Emilia i syn Józef-Stanisław; b) Józef, dziedzic dóbr Kretkówi Borzęciczki, z żony Maryanny Nieborskiej 2v. za swym szwagrem Janem-Ignacym, syn Juliusz-Stanisław, kawaler maltański, szambelan pruski, hr. pruski od 1836 r. 

Jan, syn Józefa-Stefana i Świniarskiej, dziedzic na Radlinie i Jarocinie, zaślubił Brygidę, córkę Ignacego Gałeckiego, starosty bydgoskiego, i z niej miał synów: Franciszka bezdzietnego i Ignacego, dziedzica na Jarocinie, Radlinie i Siernikach, żonaty z Anną, córką Antoniego Kwileckiego. starosty wschowskiego, i z niej pozostawił córki: Petronelę za bar. de Habe, Gabryelę i syna Władysława-Emeryka, dziedzica dóbr Radolin i Jarocin, hrabiego pruskiego od 1836 r., założyciela majoratu z dóbr Jarocin. Radolin i in., szambelana pruskiego, po którym z żony Józefy hr. Radolińskiej syn hr. Hugo. 

Hr. Hugo, właściciel majoratu, szambelan pruski 1877 r., marszałek dworu cesarza Fryderyka III. ambasador niemiecki w Konstantynopolu, Petersburgu i Paryżu, kawaler maltański i kawaler orderów, w r. 1888 otrzymał tytuł książęcy z nazwiskiem von Radolin; zaślubił Łucję. Wakefield, córkę Alfreda, podpułkownika wojsk angielskich, z niej syn hr. Alfred, oficer wojsk pruskich, właściciel dóbr Tulce, żonaty z Elżbietą hr. von Konigsmark, córką hr. Karola ordynata na Schönebergu, i córka hr. Łucja zaślubiona Karolowi hr. Moy de Sons 1899 r. w Dreźnie; po hr. Alfredzie córka Łucja i syn Jan-Hugo ur. 1894 r. w Berlinie. 

Drugą żoną ks. Hugona jest Joanna hr. von Oppersdorff, córka hr. Hansa, kr. pruskiego szambelana, którą poślubił 1892 r. w Wielkim Głogowie, z której syn hr. Piotr ur. 1898 r. w Petersburgu. 

Andrzej, syn Andrzeja, kasztelana krzywińskiego, elektor 1697 r. z wojew. kaliskiego, miał dwie żony: Katarzynę Borkowską i Maryannę Sarnowską; z 1-ej żony synowie: Franciszek, kanonik poznański, Jan z żoną Teresą Chełmską bezpotomny, Adam ożeniony z Maryanną Malczewską, Stefan, dworzanin królewski, poległ na wojnie ze Szwedami za króla Augusta II-o i Seweryn, po którym córka Teresa za Michałem Starzyńskim. 

Z drugiej żony Sarnowskiej zostawił Andrzej córki: Katarzynę Zapolską, kasztelanowę wieluńską, Maryę Sierakowską, kasztelanowę brzesko-kujawską i Zofię Walewską, kasztelanowę spicimierską, i syna Andrzeja, dziedzica dóbr Żelazkowo 1719 r., którego z Maryanny Walewskiej syn Kajetan, skarbnik poznański 1757 r., wojski większy wschowski 1768-93, konfederat barski, zaślubił Małgorzatę Lubieńską i z niej miał córkę za Walewskim i syna Piotra, subdelegat gnieźnieński 1775 r., pisarza ziem, gnieźnieńskiego 1781 r., szambelana król. 1782 r., dziedzica dóbr Żelazkowa, za biegłego i czynnego w obywatelstwie, posła na sejmy 1775 i czteroletni, po którym z żony Tekli hr. Lackorońskiej córki: Izbella za Józefem Walewskim, Maryanna za Karolem Walewskim, Józefa 1v. Karśnicka, 2v. za włochem Boito i synowie: 1) Ludwik wylegitymowany w Królestwie 1841 r. bezdzietny, 2) Stanisław, dziedzic dóbr Żerniki, którego z żony Malwiny hr. Russockiej, synowie: Gustaw, oficer wojsk ros., i Alfred ożeniony z Anną Niemojewską, z niej potomstwo; 3) Włodzimierz, dziedzic dóbr Zborów, wylegitym. w Król. 1837 r.; 4) Aleksander, dziedzic dóbr Żelazkówa i Kościelec, wylegitymowany w Król. 1837 r., żona Eliza Lubieńska, z niej córki: Celina Radońska, Tekla za Józefem Radoszewskim, Marya, Anna, Zofia, Gabryela i syn Włodzimierz, młodo zmarły; 5) Roman, dziedzic dóbr Złotniki, wyleg. w Król. 1837 r., ożeniony z Eugenią Biernacką.

Stanisław, syn Andrzeja, kasztelana krzywińskiego, miał dwie żony: Agnieszkę Korytowską i Izabellę Łubieńską, kasztelankę sandomierską; z 1-ej córka Maryanna 1v. Janowa Dobrogojska, 2v. za Maciejem Poniatowskim, kasztelanem łęczyckim, z drugiej żony córka Konstancya za Franciszkiem Daleszyńskim i syn Ludwik (Metr. Kor., Wyr. Tryb. Piotr, i Lubel., Conv. Vars., Ks. Gr. Brzes. Recogn., Vol. Leg.). 

RADOMICKI h. KOTWICZ. Senatorowie w rodzinie: Heronim, kasztelan międzyrzecki od 1621 r., wojewoda inowrocławski 1632 r., um. 1652 r. Kazimierz-Władysław, kasztelan kaliski 1670 r. Maciej, kasztelan kaliski 1700 r., wojewoda kaliski 1702 r., inowrocławski 1703 -1725 r., ustąpił, wojewoda poznański 1726 r., um. 1729 r. Andrzej-Aleksander, kasztelan gnieźnieński 1702 r., kaliski 1702 r., poznański 1704 r., wojewoda kaliski 1709 r., poznański, ustąpił 1725 r. Władysław, kasztelan poznański 1709 r., wojewoda poznański 1729 r., um. 1737 r. Jan-Antoni, wojewoda inowrocławski 1726 r., um. 1728 r. 

Rodzina wielkopolska. Andrzej otrzymał glejt 1523 r. Hieronim, starosta wschowski 1621 r., kasztelan międzyrzecki, wojewoda inowrocławski 1632 r., z żony Katarzyny Opalińskiej, podkomorzanki poznańskiej, miał synów: Marcina, starostę wschowskiego 1640 r., wojownika przeciw Turkom, zmarłego młodo bezpotomnie, i Kazimierza-Władysława. 

Kazimierz-Władysław, dziedzic Klukowa, kasztelan kaliski 1670 r., tego dwie żony: Zofia Ossowska i N. Bukowiecka; z 2-ej córki: Anna za Damjanem Gałczyńskim, Izabella za Izydorem Wysogota-Zakrzewskim, i syn Władysław, starosta wałecki, z kasztelana wojewoda poznański, um. 1737 r.; uczony i autor, stronnik domu saskiego, z żony Gajewskiej, kasztelanki rogozińskiej, synowie: Maciej i Andrzej, starosta odolanowski i osiecki 1699, elektor 1697 r. z woj. kaliskiego, komisarz skarbu koronnego 1730 r., bezpotomny. 

Po Kazimierzu-Władysławie z 1-szej żony Ossowskiej synowie: Maciej, Andrzej-Aleksander, Stefan i Jan. 

Maciej, kasztelan kaliski 1700 r., wojewoda kaliski 1702 r., inowrocławski 1703 r., a ostatecznie poznański 1726 r., generał wielkopolski, jeden z najwierniejszych stronników Augusta II-o, fundator kościoła parafialnego w Żerkowie w Wielkopolsce 1717, um. 1729; z żony Konstancji Zalewskiej, podkomorzanki łęczyckiej, córka Katarzyna za Andrzejem Sapiehą. 

Andrzej-Aleksander, starosta nakielski 1699 r., z kasztelana gnieźnieńskiego kaliski 1702 r., poznański 1704 r., wojewoda kaliski 1709, ostatecznie poznański, rezygnował tę dostojność 1725 r.; marszałek Trybunału Koronnego 1709, gorliwy stronnik domu saskiego, żonaty z Franciszką Czarnkowską, starościanką osiecką, z niej syn Jan-Antoni, wojewoda inowrocławski 1726-28, umarł, marszałkując Trybunałowi Koronnemu 1728; starosta międzyrzecki, generał wielkopolski i prezes komisyi likwidującej długi króla Stanisława Leszczyńskiego, po którym z żony Doroty Broniszówny, kasztelanki kaliskiej, córki: Franciszka Szołdrska, wojewodzina inowrocławska, i Anna za Augustem Działyńskim, wojewodą kaliskim, a 2 v. za Gurowskim, marszałkiem wielkim litewskim, przeniosły w dom mężów większą część majątków familijnych. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Conv. Vars., Sigil., Kanc., Ks. Gr. Brzes.) 

RADOMIŃSKI h. PRUS II-o. Podług Paprockiego pochodzą od Zglenickich w woj. płockiem, którzy nabywszy wieś Radomino w ziemi dobrzyńskiej, od niej wzięli nazwisko Radomiński. Paweł, podstarości bobrownicki 1550 r. Bartosz, pisarz bobrownicki, zasłużony w obywatelstwie o. 1580 r. Stanisław 1648 i inny Stanisław 1697 podpisali elekcye z ziemią dobrzyńską. Jakób, syn Michała i Łucji Nagórskiej, 1728 r. Ignacy, syn Kazimierza i Heleny Trzebickiej, 1749 r. (Brzes. Gr. Recogn.). 

Po Jakóbie, dziedzicu dóbr Dębołęka na Kujawach; 1) Wacław, syn Jana i Agnieszki Zalewskiej, ur. 1798 r. w Debołęce, wyleg. w Król. 1837 z synami: Ryszardem i Nestorem urodzonym z Faustyny Grabińskiej i 2) Jakób, urzędnik w Warszawie, wyleg. w Król. 1837 z synem Józefem urodzonym z Cecylii Groczyczewskiej; Franciszek, tego syn Jan-Alojzy, biegły matematyk, nauczyciel szkół w Bydgoszczy, ostatecznie referendarz stanu i wizytator szkół w Król., zm. 1864 r. 

RADOMSKI h. BRODZIĆ. Podług Paprockiego zamieszkiwali pod Warszawą; z nich Andrzej sędzia kapturowy warszawski, podpisał elekcyę 1648 r. 

RADOMSKI h. POBÓG. W Małopolsce. Klemens, kanonik krakowski 1411-17 (Akta krakow.). Remigian, wojski radomski 1661 r. Adam-Franciszek, sekretarz król., burgrabia grodz. wieluński, podpisał elekcję 1697 r. z woj. Sandomierskiem (Metr. Kor.). 

Jan, miecznik chęciński 1765 r. Tomasz, komornik graniczny kaliski 1766 r. (Sigil. Kancl.). Ignacy i Nicetes wyleg. w Galicyi 1782 r. 

RADOMSKI h. PRUS III-o z odm. Odmiana herbu: na podkowie barkiem do góry, półtora krzyża; sądzę, że ten sam herb, co herb Radomski. Podług Niesieckiego mieli być w Litwie. 

RADOMSKI h. RADOMSKI. Kajetan i Leon wyleg. w Galicyi 1782 r. 

RADOMSKI h. RÓŻE v. RADOMSKI. Herb: tarcza przedzielona trochę na ukos od lewej ku prawej, pasem białym, nad tym u góry i u dołu róża; w koronie trzy pióra strusie. 

Wzięli nazwisko od majątku Radoml w po w. orszańskim, od którego pisali się także Radomlski i Radomski. Maciej, starosta filipowski w XVI stoleciu. 

RADOMSKI. Po Józefie, kapitanie wojsk polskich 1816 r., z żony Maryanny Koprowskiej syn Antoni wylegit. w Król. 1839 z zasady stopnia oficerskiego swojego ojca. 

Feliks, podporucznik strzelców, b. naczelnik kontroli w b. komisji umorzenia długu krajowego, zm. 1903 r.; z żony Anieli z Wojciechowskich syn Leopold (Wojskowe). 

RADOMYSKI h. ROGALA. Wzięli nazwisko od majątku Radomyśl w woj. podlaskiem. Maciej, syn Mikołaja, dziedzic Radomyśla -Setki-Zabłoci 1590 r. Andrzej, Stanisław, Adam, Wojciech, synowie Jana, 1593 r. Wojciech, kanonik lubelski, dziekan chodelski 1685 r. Józef, regent grodzki łukowski 1691 r.

Ignacy, cześnik wołyński od 1759. Adam, syn Jakóba, żona Franciszka Suchorzewska 1762 r. Mikołaj, syn Józefa, wnuk Jana, 1775 r. Antoni, regent ziemski łukowski 1781 r., komisarz do zbierania ofiar 1789 r. Ignacy, porucznik 1787 r., major 1792 r. wojsk koronnych (Wyr. i Zapisy Tryb. Lubel., Czer., Sigil., Kancl.). 

Piotr, syn Łukasza, nabył 1763 r. części Radomyśla, komornik ziemski łukowski 1773 r., żonaty z Ewą Popławską, z niej synowie: Ludwik, dziedzic dóbr Radomyśle, w 1845, a Antoni i Mateusz w 1847 wyleg. w Królestwie. 

Tomasz, komornik ziem, łukowski, pisarz ziem, łukowski 1783, z żony Anieli Celińskiej miał syna Antoniego, regenta ziem, łukowskiego, ochrz. 1787 r. w Łukowie, wylegit, w Galicji 1804 r. 

Franciszek, syn Sebastjana, nabył 1782 r. części Radomyśla w grodzie łukowskim, tego syn Józef, ur. z Anieli, ochrz. w Zbuczynie, wylegit. w Galicji 1804 r. (Quater.). 

Powyższy Antoni, vice-regent łukowski 1786 r., pozostawał syna Heronima, dziedzica dóbr Brzostowiec, w pow. radzyńskim, wyleg. w Król. 1843 r. 

RADONICKI. Piszą się z Radonie. Feliks i Maciej otrzymali 1510 r. konsens na kupno wójtostwa w Osinach, Mateusz, syn Wojciecha z Radonie, 1583 r. (Metr. Kor., Don. Vars.). 

RADOŃSKI v. RADUŃSKI h. ABDANK. Senator w rodzinie, Andrzej, kasztelan żarnowski 1665-1674 r. 

Wzięli nazwisko od wsi Radonie w Małopolsce, biorą przydomek Skarbek. Michał z Radoni w wojew. Sandomierskiem 1412 r. Remigian, syn Piotra, podpisał elekcyę 1632 r. z woj. Sandomierskiem; wojski chęciński 1661 r., z żony Barbary Suligostowskiej miał syna Felicjana, kanonika włocławskiego 1682 r. Andrzej, syn Stanisława, dziedzic Gawłowa i Sławna, komisarz do zapłaty wojska 1653 r., cześnik sandomierski 1661 r., kasztelan żarnowski, 1665 r. podpisał elekcyę 1674 r.; jego synowie: Franciszek podpisał elekcyę 1697 r. z woj. Sandomierskiem, Jan, Mikołaj i Wilhelm, po którym synowie: Mikołaj i Stefan.

Jan, miecznik bracławski 1698-1703 r. Antoni, chorąży poznański, podstarości i sędzia gr. chęciński, podpisał elekcje 1733 r. z woj. poznańskiem; żonaty z Apolonią Modlińską miał synów: Antoniego i Jana; po Janie, dziedzicu Rogienice, Ogórka i Szczodrowa, cześniku chęcińskim, z żony Tekli z Woyczyńskich synowie: Andrzej 1783 r., Jan 1786 r. ochrzczeni w Grzymałkowie, Teodor 1793 r. i Pantaleon 1794 r. ochrz. w Dzierzgowie, wylegitymowani w Galicji 1804 r.; po Janie syn Antoni, dziedzic Marchowice, tego syn Michał wyl. w Król. 1838 r. 

Antoni, syn Antoniego i Modlińskiej, z sędziego grodz. chęcińskiego, podstoli opoczyński 1750 r., regent ziem, chęciński 1763 r., pisarz ziem, radomski 1772 r., podsędek radomski 1781 r., w 1775 r. delegowany do układów z mocarstwami rozbierającemi Polskę, tegoż roku otrzymał prawem emfiteutycznem na lat 50 starostwo lelowskie; żonaty z Antonellą Czarnocką, pozostawił syna Anastazego, podstarostę chęcińskiego 1772, wojskiego opoczyńskiego 1781 r. komisarza do zbierania ofiar 1789 r., po którym z żony Teresy Trepkówny syn Karol wyleg. w Król. 1840 r.; tego z żony Salomei Olszewskiej synowie: Alfons i Edward w wojsku ros. 1846 r.; z tej linii Jakób, syn Jana, wyleg. w Król. 1843 r. 

Adam, miecznik 1750 r., wojski i pisarz gr. opoczyński 1768 r., sędzia gr. opoczyński 1772 r., miał syna Stanisława. Jan, komornik gr. radomski 1763 r. podwojewodzy 1764 r., miecznik 1766 r., podstoli 1781 r., stolnik chęciński 1791 r., otrzymał królewszczyznę Korczyn. (Metr. Kor., Conv. Vars., Wyr. i Zap. Tryb. Lubel. i Piotrk., Sigl., Kancl.). 

RADOŃSKI h. JASIEŃCZYK. Z ziemi warszawskiej przesiedlili się do woj. kaliskiego. Po Piotrze, dziedzicu dóbr Magnuszewice, w woj. kaliskiem, syn Tomasz, komornik gr. kaliski 1793 r., tego syn Marcin, dziedzic dóbr Jarantowa, radca towarzystwa kredytowego kaliskiego 1830 r., wylęg. w Król. 1837 r.; z tej linii Florenty, syn Jana, wyleg. w Król. 1838 r .Po Janie, podł. akt Heroldji Król. Polskiego, starościcu inowłodzkim, a zatem synu starosty Adama Radońskiego, herbu Łada, dziedzicu dóbr Szadek w woj. kaliskiem 1739 r., pochodzący: a) Tadeusz, syn Andrzeja, urzędnik w Kaliszu, wyleg. w Król. 1837 r. z synem Adolfem urodzonym z Zuzanny Nieniewskiej, i b) Szczepan, właściciel domu w Kaliszu, wyleg. w Król. 1839 r. 

RADOŃSKI h. ŁADA. Jan, podrządca krakowski 1590 r., jego synowie: Adam, Bartłomiej żonaty z Głuską, Jan Zbożny i Matijasz, dziedzic Bzowa, Czepurka i Ślazowa 1592 r. Piotr, pisarz gr. koniński i podstarości 1667 r., miał synów: Adama, Jana i Stanisława 1680 r.

Adam, starosta inowłodzki, marszałek Trybunału koronnego 1703 r., wielkiej wziętości w obywatelstwie, domownik, sekretarz i pisarz pokojowy króla Stanisława Leszczyńskiego 1706 r., regent kancelaryi koronnej 1708 r., ożeniony z Maryanną Tuczyńską, kasztelanką gnieźnieńską; jego synami byli: Aleksander, Antoni, Jan i Maciej, dziedzice dóbr Szadek 1739 r. Maciej, starosta łowicki 1741 r., żonaty z Teresą Rydzyńską, miał synów: Kazimierza, Michała i Mikołaja; z nich Kazimierz, starosta dębski 1764 r., pułkownik 1766 r., starosta powidzki, generał wojsk koronnych, kawaler orderu św. Stanisława 1772 r. Jan, komornik gr. gnieźnieński 1793 r. (Sigil., Metr. Kor., Wyr. i Zap. Tryb. Lubel.). 

RADOŃSKI h. RADWAN. W ziemi warszawskiej, piszą się z Siestrzeni. Aleksy i Wojciech, synowie Jana z Siestrzeni, 1579 r. Krzysztof, Paweł i Piotr, synowie Aleksego, 1667 r.; po Wojciechu synowie: Bartłomiej i Marek, a po Marku syn Jan 1584 r. Jan, syn Stanisława, podstarosty przasnyskiego, żonaty z Anną Mrokowską 1581 r. Jakób, syn Jana Czarny z Radonie 1582 r. Krzysztof Wodnicz, syn Jana z Parni 1584 r. Mikołaj i Jan, synowie Andrzeja, 1592 r. Kacper, syn Stanisława, 1596 r. 

Bartłomiej, syn Mikołaja, zastawił części Młosoły 1599 r. i z żony Katarzyny Bieniewskiej pozostawił synów: Tomasza, dziedzica części Radonie i Młosoły 1651 r. i Mikołaja, który 1653 r. udowodnił szlachectwo w Trybunale Piotrkowskim. Aleksy, Maciej i Piotr, synowie Andrzeja, 1638 r.. Ludwik z Radonie, skarbnik warszawski, syn Stanisława i Eleonory Wolskiej, 1680 r. .Adam i Bartłomiej podpisali elekcję z ziemią warszawską 1697 r. Adam ożeniony z Zofją Siestrzyńską 1721 r. (Don. Gr. Warsz., Wyr. Tryb. Piotrk.). 

RADORZYSKI v. RADORZYCKI. Piszą się z Radorzyszu. Mikołaj, dziedzic Woli Radorzyskiej 1591 r., miał syna Adama, żonatego 1610 r. z Urszulą Głoskowską, z której syn Andrzej 1644 r. Jan i Paweł, synowie Jana i Elżbiety Gzowskiej (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Czer. Perp.). Paweł z Woli, elektor 1669 r. z woj. lubelskiego. Kajetan podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią drohicką. 

RADOSTOWSKI h. ŁABĘDŹ. Podług Niesieckiego w woj. Sandomierskiem. Krzysztof, syn Franciszka, 1650 r. (Zap. Tryb. Lubel.). 

RADOSZEWNICKI. Marcin i Szymon, synowie. Stanisława i Zofji z Niesułowic 1684 r. (Conv. Vars.). 

RADOSZEWSKI v. RADOSZOWSKI h. OKSZA. Baronowie i szlachta. 

Senatorowie w rodzinie: Bogusław, biskup kijowski 1618 r., biskup łucki 1633 r. um. 1638 r. Marek, kasztelan wieluński 1633 r. Andrzej, kasztelan wieluński 1661 r. Michał, kasztelan brzeziński 1775 r. 

Pochodzą od tych Okrzyców, którym Bolesław Krzywousty nadał rozległe majątki w woj. Sieradzkiem: Radoszewice, Siemikowice, Lipnik, Dylów, Struże i inne. Stegniew i Bogusław, synowie Imbrama z Siemikowic, podzielili się majątkiem ojcowskim około 1430 r.; Bogusław dostał majątek Radoszewice, w ziemi wieluńskiej i jest protoplastą tego domu; biorą przydomek Boxa. 

Hieronim, syn Piotra z Siemikowic, 1556 r., pozostawił synów: Jana, Macieja i Wojciecha. Po Jarosławie syn Wawrzynie 1580 r., tego synowie: Andrzej i Wojciech. Andrzej, chorąży wieluński 1588 r., żonaty z Barbarą Popławską. Marcin i Jerzy, bracia rodzeni; z nich Marcin, wojski wieluński 1587 r., miał syna Piotra, a Jerzy, podkomorzy wieluński 1583 r., dziedzic dóbr Zminne i Modrze, poseł 1575 r., podpisał zjazd jędrzejowski 1576 r.: czynny i zdolny, wiele działał w elekcjach 1575 i 1587 r. jako stronnik szlacheckiej partji Zamoyskiego Jana, od której posłował do arcyksięcia Maksymiliana z protestacyą przeciw jego nieprawnej elekcyi; wierny Zygmuntowi III, wysłany był 1607 r. od szlachty wieluńskiej do rokoszan Zebrzydowskiego, aby ich odwieść od buntu i tego zlecenia wiernie dopełnił. Podkomorzy Jerzy miał synów: Bogusława i Marka. 

Bogusław, z kijowskiego biskup łucki, opat świętokrzyski 1632 r., kapłan rozumny i pobożny, jego było zdaniem, że biskupi i w ogóle duchowieństwo nie powinni być sędziami ale jednaczami w sporach; fundował Jezuitów w Charkowie 1622 r. 

Marek, podkomorzy wieluński 1616 r., elektor 1632 r. z ziemi wieluńskiej, kasztelan wieluński 1633 r., z żony Anny z Rudnik pozostawił synów: Andrzeja, Adama, Jana i Stanisława; z których Andrzej, elektor 1632 r. z ziemi wieluńskiej, cześnik wieluński 1643 r., kasztelan wieluński 1661 r. i Jan, stolnik wieluński, miał syna Jana, chorążego inowrocławskiego 1683 r., po którym z Zofii Walewskiej synowie: Stefan i Wojciech; z nich Stefan, podstarosta i sędzia grodz. kowalski 1768 r., chorąży kowalski 1775 r., dostał w 1775 r. prawem emfiteutycznym królewszczyznę Kruszyno; żonaty z Joanną-Małgorzatą Lubikowską. 

Leon na Radoszowie, rotmistrz królewski, podpisał elekcyę 1761 r. Roman, subdelegat nowomiejski 1772 r., podstoli chełmski, żona Kunegunda Szaniawska, synowie: Wojciech, Ksawery i Jerzy. Wojciech, sufragan sandomirski, biskup pireneński 1787, deputat na Trybunał koronny 1788 r., kawaler orderu św. Stanisława. 

Stanisław z Radoszewic cytowany w V. Leg. 1657 r., z Wiktoryi Olewińskiej zostawił sześciu synów; z nich Franciszek, starosta Szadkowski, żonaty z Franciszką Nieborowską, kasztelanką sochaczewską, miał syna Michała, stolnika gostyńskiego, starostę Szadkowskiego, deputata na Trybunały koronne 1754 i 1766 r., kasztelana brzezińskiego 1775 r., kawalera orderu św. Stanisława, po którym z żony Maryanny Olszowskiej syn Roch, żonaty z Kunegundą Wierzchlejską, synowie: Franciszek, dziedzic dóbr Krępa, i Józefat, dziedzic dóbr Dominikowice w pow. kaliskim, wyleg. w Król. 1838 r. Kasztelan miał mieć i drugiego syna Józefa, po którym z Tekli Waligórskiej syn Hipolit zaślubił Wandę Żurakowską i z niej pozostawił syna Kazimierza, ur. 1867 r., urzędnika w Krakowie, którego z Kamili Lewińskiej syn Stefan. 

Józef, prokurator Trybunału w Kaliszu 1813 r., prezes komisyi woj. kaliskiego 1825 r., radca stanu i dyrektor w komisyi spraw wewnętrznych Król. 1830 r., zaślubił Aleksandrę z Zajączków, siostrę Józefa ks. namiestnika w Król., za którą dostał w posagu rozległy majątek Opatówek pod Kaliszem. Jego synowie: Aleksander bezdzietny i Ignacy wyleg. w Król. 1837 r. Ignacy sprzedał dobra Opatówek i przeniósł się do ks. Sasko-Gota, gdzie został łowczym książęcym i otrzymał tytuł barona; po kilku latach jednak powrócił do ojczyzny; miał dwie żony: 1-szą Józefę Zelisławską, z niej synowie: Zygmunt, Józef ożeniony z Teklą Radolińską 1872 r., z 2-ej żony Amelii Rozdajczer, córka Aleksandra za Pawłem Jagminem. 

Jan, dziedzic dóbr Grzeszczyce 1720 r., miał syna Józefa, tego syn Szymon zostawił syna Antoniego, po którym syn Wincenty, pisarz sądowy w Warszawie, wylegit. w Król. 1844 r. (Metr. Kor., Ks. Gr. Brzeskie i Przedeckie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Don. i Conv. Vars., Sigil., Kancl.). 

Po Stefanie powyższym podstarościm i sędzim gr. kowalskim 1764 r., chorążym kowalskim 1775 r., syn Walenty, żona Teodora Lgocka, ich synowie: Wincenty, Albin i Walerjan, urzędnicy, wyleg. w Król. 1848-49 r. 

Jedna gałąź tej familji osiedliła się w Litwie. Paweł pierwszy prowincyał Jezuitów prowincyi litewskiej 1608 r. Leon-Jerzy, koniuszy, podskarbi i sędzia kapturowy trocki, podpisał konwokacyę 1764 r., rotmistrz królewski, elektor 1764 r. z woj. trockiego, koniuszy 1768 r., podczaszy 1768 r., a sędzia gr. trocki 1772 r. 

RADOSZKOWSKI h. JELITA. Aleksander, 1589 r. i Adam, 1602 r. podpisarze Trybunału Lubelskiego (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel.). 

RADOSZKOWSKI-BOURMEISTER h. SZALA. Herb: tarcza wzdłuż przedzielona, z lewej strony w polu błękitnem podkowa stojąca, na niej złoty krzyż, a w środku strzała biała żeleźcem na dół, z prawej strony w złotem polu szala, u jej belki wąż obwinięty z głową w prawo podniesioną, w środku szali gałązką oliwną; na hełmie w koronie skrzydło przeszyte strzałą z lewej ku prawej. 

Jan Bourmeister, sędzia Trybunału w Warszawie, dziedzic dóbr Drogoszewo, adoptowany od Stanisława Radoszkowskiego, przybrał jego nazwisko; nobilitowany z herbem Szala w 1828 r. wyleg. w Król. 1837 r.; żonaty z Zuzanną Lewandowską, z niej syn Oktawiusz wyleg. w Król. 1838 r. 

RADOSZYŃSKI h. RADOSZYŃSKI. Herb - litera ruska P przekrzyżowana ku dołowi lewego ramienia, na niej krzyż kawalerski; na hełmie w koronie trzy pióra strusie. 

Dawna wołyńska rodzina, której jedna gałąź już w XVI stoleciu przeniosła się do Litwy. Siemion i Roman, ziemianie wołyńscy, dostawiali z swych majątków, trzech zbrojnych konnych na potrzeby wojenne (Metr. Wołyń. 1528 r.). Jerzy, poborca kowieński 1581 r., sędzia ziemski, a ostatecznie podkomorzy kowieński, tego syn Jerzy, podstoli lidzki, po którym dwóch synów: Mikołaj, podstoli lidzki, i Jakób poległ w bitwie pod Wierzchowiskami 1655 r. Leon z pow. lidzkim podpisał pospolite ruszenie 1698 r. (Metr. Kor., V. Leg.). 

RADOWICKI v. RADOWIECKI h. GRZYMAŁA. Gniazdem tej rodziny wieś Radowice w ziemi dobrzyńskiej. Jan, Mikołaj i Piotr, synowie Romana, prowadzili proces 1597 r. o sumy. Jakób, Samuel i Maciej podpisali elekcyę 1648 r. z wojew. chełmińskiem. Po Albercie z Katarzyny Bojanowskiej synowie: Paweł i Świętosław, miecznik dobrzyński 1711 r., chorąży pomorski 1722 r., tego z Felicyanny Sumińskiej syn Stanisław 1740 r. N. dziedzic dóbr Przeczno pod Toruniem 1740 r. (Wyr. Tryb. Lubel., Sig., Metr. Kor., Kancl.). 

Stanisław k. r. 1660 pierwszy osiedlił się w Litwie w pow. wołkowyskim; jego syn Jerzy-Stanisław podpis, elekcyę 1674 r., podstarosta i łowczy wolkowyski 1744, żonaty z N. Ordyniec, po którym synowie: a) Antoni, łowczy wołkowyski, miał dwie żony: N. Kopeć, sędziankę bracławską, i Krystynę Gobiowską, wdowę po Gedrojciu; z 1-szej żony córka Eleonora Zawiszyna i synowie: Jerzy i Stanisław, z 2-ej żony syn Medard-Felicjan, podczaszy smoleński; tego syn Antoni, marszałek szlachty pow. wołkowyskiego, i córka Pelagia, kanoniczka w Warszawie 1865 r. a podobno i syn Aleksander wyleg. w Ces. 1841 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej; b) Benedykt, tego synowie: Wacław, ks. Dominikanin i Erazm, major wojsk pieszych królewskich, podpisał elekcyę 1764 r., z żoną N. Judycką, kasztelanką mińską, bezpotomny; c) Piotr, żona Olęcka, synowie: 1) Dominik podpisał elekcyę 1764 r., żona N. Wysocka; 2) Stefan AIojzy, łowczy wołkowyski, kasyer generalny skarbu litewskiego 1768-72, ożeniony z N. Puchalską; 3) Kaźmierz, tego synowie: (a) Jan, po którym synowie: Wincenty i Michał z synem Gustawem w 1841 r. (b) Piotr, po którym syn Michał z synami: Piotrem, Pawłem i Wawrzyńcem, (c) Józef, po którym synowie:  

Józef i Piotr i (d) Franciszek-Stanisław z synem Stanisławem w 1841 r. wyleg. w Ces. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

RADOWIECKI. Józef, kapitan wojsk polskich 1828 r., otrzymał przyznanie prawa szlachectwa w Król. 1838 r. z zasady posiadanego stopnia oficerskiego. 

RADOWSKI h. JASIEŃCZYK. W Litwie i na Ukrainie. Jan, ziemianin żmudzki, cyt. w Metr. Litew. 1525 r. Floryjan z woj. bracławskiem podpisał elekcyę 1697 r. Jan, miecznik bracławski 1766 r. (Sig.). 

RADULSKI h. PRUS III. W ziemi bielskiej, jednego pochodzenia z Sarnatowskimi, Tymińskimi i t. d.; wzięli nazwisko od wsi Radnie w pow. tykocińskim. Mikołaj-Łankuna, wójt w Siemieniu 1431 r., jego synowie: Stanisław, Piotr i Ranysko 1444-47 r. Leon, syn Macieja, dziedzic Radule, prowadził 1594 r. proces o sumy (Wyr. Tryb. Lubel.). 

RADUNSKI h. ABDANK - Patrz RADOŃSKI. 

RADUSKI h. NOWINA. Zygmunt, syn Wojciecha, z synami: Kandydern, Dyonizym i Tytusem wyleg. w Ces. i zap. do ks. szl. gub. wołyńskiej 1848 r. Kandyd ur. 1802 r. wm. Korcu z żony Anny z Tańskich, wszedł 1820 r. do kompanii 4 lekkiej artylerii pol. i 1824 r. został podporucznikiem, a 1831 r. porucznikiem (Ks. Wojskowe). 

RADWAN h. RADWAN. Niektórzy z członków rodu Radwańczyków zostali przy dawnem mianie Radwan, ztąd powstały osobne domy tego nazwiska w Małopolsce, Mazowszu i Śląsku. Filip z Brzeziny otrzymał potwierdzenie przywileju z 1366 r. Mikołaj, syn Jana, prowadził proces 1492 r. o dobra Raciechowy; dworzanin królewski, dostał 1494 r. zatwierdzenie dóbr Gorzyce (Metr. Kor.). Piotr, syn Jana, 1613 r. Andrzej, sekretarz królewski, fundował 1630 r. Bernardynów w Słonimie (Zap. Tryb. Lubel.). Jan z woj. Sieradzkiem podpisał elekcyę 1697 r. Marcin, skarbnik wieluński 1779 r. 

Po Janie z Zofii Ilijewicz, dziedzicu wsi Zerniki 1690 r., syn Aleksander, tego syn Józef, po którym Jan spłodził Antoniego, tego synowie: Wincenty, w wojsku rossyjskiem, w 1843 r., Paweł i Józef w 1847 r. i Jan w 1850 r. wyleg. w Król.; z tej linii Teofil, syn Pawła i Ludwiki z Chronowskich, w 1847 r. i Franciszek, syn Józefa, w 1855 r. wyle.g w Królestwie. 

RADWAN. Po Janie, synie Jana i Heleny Muszyńskiej, zostało potomstwo: córka Tekla za Janem Luba i synowie: August, dziedzic dóbr Czerwonka pod Sochaczewem 1826 r., Michał i Antoni, kapitan wojsk polskich 1815 r., a następnie pisarz magazynu solnego w Krzeszowicach, żonaty z Juljanną Wojciechowską, miał syna Jana, ur. 1840 r. Z tych braci Michał w 1837 r. a Antoni w 1841 r. otrzymali przyznanie szlachectwa w Król, z zasady posiadanych urzędów. Michał, ur. 1784 r. w Warszawie, wszedł 1805 r. za rządu pruskiego do służby cywilnej i 1811 r. został adjunktem komisarzy wojen, w administracji woj. i 1815 r. mianowany komisarzem do komisarjatu wojska; żonaty z Anną z Józefowiczów, pozostawił trzech synów. 

August, ur. 1788 r. w Warszawie, wszedł 1806 r. do 2 p. p. X. W. i 1807 r., z podporucznika został porucznikiem; 1808 r. kapitan 17 p. p., 1812 r. pod pułkownik, został 1820 r. pułkownikiem i wyszedł do dymisji w stopniu generała brygady (Ks. Wojskowe). 

RADWANKOWSKI. Stanisław, rotmistrz wojsk królewskich, dowodził załogą w Prusach, lecz oblężony przez ks. Alberta Pruskiego 1520 r., poddał się prawie bez oporu, za co oddany pod sąd i od czci odsądzony 1521 r. (Metr. Kor.); następnie tułał się po kraju, a obwiniony, że we Lwowie skradł i żydom sprzedał świętości, został spalony. 

RADWANOWSKI h. RADWAN. Wzięli nazwisko od wsi Radwany Zaorze w pow. wąsowskim. Jakób, syn Jana, 1619 r. 

RADWAŃSKI h. RADWAN. Piszą się z Radwanowie. Marcin zwolniony od wyprawy wojennej 1509 r. Marcin i Gabryel, synowie Wojciecha, 1582 r. Feliks, Piotr, Jan i Aleksander z Radkowa, synowie Jana, o działy dóbr Kossowa 1583 r.; po Feliksie syn Marcin 1592 r. Zygmunt i Baltazar, synowie Marcina, 1585 r. i Baltazar miał syna Wojciecha 1590 r. Marcin, syn Andrzeja, zapisał sumę żonie swej Jadwidze, córce Andrzeja Służewskiego, 1597 r. Gabryel, Stanisław i Michał, synowie Stanisława, 1598 r. 

Marcin zapisał sumę żonie Zuzannie Sasin 1608 r. Jan, wojski bielski 1668 r. Dwóch Adamów i Andrzej z wojew. płockiem, Marcin z Radwanów z wojew. krakowskiem, Stanisław z wojew. ruskiem podpisali elekcyę 1697 r. 

Franciszek i Józef, synowie Andrzeja, 1701 r. Antoni, podstoli owrucki 1737 r., regent krzemieniecki, żonaty z Brygidą Stecką. Jan, miecznik 1763 r., podstoli 1768 r., chorąży łucki 1783 r. Stanisław, podsędek 1763 r., a sędzia 1788 r. łucki. Andrzej, syn Macieja, sprzedał części Radwanowie 1740 r., i z żony Reginy syn Wojciech ochrzczony w Rudawie 1747 r., wylegit. w Galicji 1803 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Sig., Kancl., Quater.). 

Kajetan, syn Walentego, i Kazimierz, syn Jakóba, wylegit. w Królestwie 1847 r. 

RADWIŁOWICZ v. RADWILLOWICZ h. BIBERSZTEIN. Adam, syn Krzysztofa, uznany szlachcicem przez deputację szlachecką gub. kowieńskiej 1804 r. 

RADWIŁOWICZ h. POMIAN. W Litwie. Pochodzący po Wojciechu, synie Mateusza, Antoni z potomstwem i Józef z potomstwem, syn Piotra-Aleksandra, Franciszek i Andrzej z potomstwem, synowie Michała, Franciszek i Maciej, synowie Antoniego, Mateusz i Andrzej z potomstwem, synowie Macieja, i inni wylegit. w Ces. 1846-57 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

RADWIŁOWICZ h. RADWAN. W Litwie. Potomstwo: a) Onufrego i Michała, synów Antoniego, wnuków Fabiana, w 1849 r.; b) Kaźmierza i Piotra, synów Krzysztofa, wnuków Jana i c) Adama i Jana, synów Józefa, wnuków Mateusza, w 1863 r. wyleg. w Ces. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej . 

RADWONIEWSKI. Andrzej fundował Bernardynów w Słonimie 1661 r. 

RADYCZ. Jan, sekretarz litewski 1698 r. 

RADYK h. LEW z JEDNOROŻCEM. Aleksander, syn Jerzego, uznany szlachcicem przez deputację szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. 

RADYKIEWICZ. Kazimierz i Mikołaj 1697 r. a Marcin i Mateusz 1733 r. podpisali elekcye z woj. trockiem (V. Leg.) 

RADYKOWSKI. Jerzy i Stanisław, dziedzice dóbr Huherce 1496 r. (Metr. Kor.). 

RADŁOWSKI v. RADIŁOWSKI. Zasłużona w duchowieństwie ruskiem w XVI stoleciu rodzina. Grzegorz zwolniony od wyprawy wojennej 1509. Antoni otrzymał konsens 1558 r. na koadjutora, a 1559 r. był władyką przemyskim i Samborskim. Jan, posesor wsi Korczyn i Podhorodzice w woj. ruskiem 1569 r. Hryczko, Steczko, Andrzej, Bogdan, lgnący i Jan, synowie Jana, 1585 r. 

Jan, Andrzej i Stefan, synowie Bogdana, 1637 r. Jan, syn Dymitra, dziedzic części Uherce 1676 r. (Metr. Kor., Wyr. i Zap. Tryb. Lubel.) 

RADYMIŃSKI. Andrzej, stolnik żmudzki, walczył przeciw Szwedom w Inflantach 1625 r. Adam, podczaszy ciechanowski, miał synów: Antoniego i Franciszka 1706 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

RADYŃSKI h. RADWAN. Bernard, syn Andrzeja, Kacper i Hipolit, synowie Jana, i kilkunastu innych wyleg. w Ces. 1842-61 r. i zap. do ks. szk gub. wołyńskiej. 

RADYSZKIEWICZ h. PYPKA. Rodzina podlaska. Jan, dziedzic wsi Białoszyn 1763 r., miał syna Wincentego, po którym z Anny Bykowskiej synowie: Jan, Józef, urzędnik w Warszawie, i Ireneusz, dziedzic wsi Bobrek, w pow. radomskim 1843 r. wyleg. w Królestwie. 

Ireneusz ur. 1812 r. w Warszawie, kadet korpusu kaliskiego, został 1831 r. podporucznikiem 13 pułku piechoty (Ks. Wojskowe). 

RADYWONOWICZ. Iwan otrzymał 1530 r. potwierdzenie ziem w dobrach Rumszyszki w pow. kowieńskim (Metr. Lit.). 

RADZANOWSKI h. ABDANK. Byli w pow. wieluńskim. Marcin, poseł sandomierski, podpisał unię 1569 r. Stanisław, Jezuita, um. 1668 r. 

RADZANOWSKI h. PRAWDZIC. Senatorowie w rodzinie: N., kasztelan sierpski około 1560 r. Wojciech, kasztelan zawichostski 1592 r. Stanisław, kasztelan sierpski 1604 r. 

Dawna i zamożna mazowiecka rodzina, wzięła nazwisko od wsi Radzanowa w woj. płockiem. Paweł, chorąży płocki 1377 r. Janusz w nagrodę zasług otrzymał w 1400 r. przywilej od Ziemowita ks. Mazowieckiego na zamianę wsi Radzanowa na miasto i prawo chełmińskie dla niego, a 1397 r. dostał pozwolenie pobierania cła przy swem mieście Szreńsku. Zygmunt, chorąży płocki 1456 r. Stanisław, dziedzic Radzanowa 1496 r.; jego syn Mikołaj, żonaty z Katarzyną Zielińską 1 v. Czyrmińską, kupił od Grzębskich dobra Sarnów. 

Jan, syn Jana i Małgorzaty, posesor Radzikowa 1505 r., stolnik płocki, pozostawił synów: Feliksa i Prokopa, którzy dostali w roku 1506 od króla Aleksandra przywilej zamiany wsi Iłowa na miasto; po Feliksie synowie: Paweł, Wacław i Zygmunt, dziedzice Uhnowa. N., kasztelan sierpski, około 1560 r. ożeniony z N. Kostka, siostrą św. Stanisława Kostki. Wojciech, kasztelan zawichostski 1592 r. 

Stanisław, syn Andrzeja, dziedzic Rutowa, Uhnowa i Kurowa, chorążypłocki 1603 r., kasztelan sierpski 1604 r., żonaty z Anną Kłodzińską. Marcin, syn Stanisława i Elżbiety Iłowskiej, z chorążego 1632 r., podkomorzy płocki 1635 r. z Anną Iżbińską bezpotomny (Brzeskie Gr. Recogn., Metr. Kor., Conv. Vars., Wyr. Tryb. Piotr, i Lubel.). 

RADZEWIC v. RADZIEWICZ. Kazimierz z woj. brzesko litewskiem i Michał z woj. lubelskiem podpisali elekcję 1733 r. Jerzy, sędzia gr. brzesko-litewski 1775 r. (Rada Nieustająca). 

RADZEWSKI h. ŁODZIĄ. W Wielkopolsce, wzięli nazwisko od wsi Radzewo w pow. szremskim. Stanisław i Piotr, bracia, zamienili wieś Jeleńczewo na wieś Małpino, należącą do opactwa w Lublini 1535 r. Melchior i Piotr, synowie Stanisława, dziedzice wsi Marki 1618 r. Jan, syn Jana, prowadził sprawę o wieś Sławno 1683 r. 

Franciszek z Bnina, syn Jana i Maryanny z Pogorzelskich, starosta wschowski 1720 r. i rotmistrz, podkomorzy poznański 1726 r., podpisał elekcję 1733 r. z woj. poznańskiem; przez żonę Czarnkowską spokrewiony z Stanisławem Leszczyńskim, gorliwie popierał jego elekcję jako marszałek sejmu 1733 r. W 1716 r. przystąpił do konfederacji Tarnogrodzkiej i był od niej jednym z komisarzy do traktowania z królem Augustem II o pokój 1717 r.; w 1733 r. był marszałkiem sejmu, stanowczo Leszczyńskiemu sprzyjającym. 

RADZEWSKI v. RADZIEWSKI h. ŚWIERCZEK. Byli w Wielkopolsce; w 1782 r. posiadali majątek Widziszewo w pow. kościańskim. 

RADZIĄTKOWSKI h. ABDANK. Mikołaj, Florjan i Wacław, synowie Mikołaja, 1608 r. Florjan, podstarości opoczyński 1609 r.; po Wacławie synowie: Jan i Marcjan i z nich Marcjan miał syna Stanisława-Konstantego, dziedzica Myśliborza, który z woj. Sandomierskiem podpisał elekcję 1697 r. i był sędzią gr. opoczyńskim 1707 r. i starostą chachowskim(?) Samuel, syn Aleksandra, 1630 r. pozostawił synów: Florjana i Zygmunta. Stefan i Mikołaj, synowie Wojciecha, 1650 r. Wojciech, syn Mikołaja i Katarzyny z Pągowskich 1700 r. Marcjan, wojski opoczyński 1737 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Conv. Vars., Sig.). 

Po Andrzeju, dziedzicu wsi Rużyce Żmijowe 1739 r., pochodzący Karol, syn Jana, urzędnik w Warszawie, dziedzic wsi Kukaływ pow. łęczyckim, w 1837 r. i Mikołaj, syn Andrzeja, żołnierz w wojsku rosyjskiem, w 1850 r. wyleg. w Królestwie. 

RADZIBOR, Jan, syn Józefa i Ludwiki Żywotkówny, ur. 1786 r. w Mińsku, wszedł 1803 r. do wojska pruskiego i 1807 r. przeszedł do 3 pułku legii nadwiślańskiej i 1812 r. został podporucznikiem, a 1820 r. porucznikiem w 6 p.p. linjowej; 1828 r. został kapitanem, w 1831 r. majorem. Odbył kampanje: 1806 i 1807 r. przeciw Francji, 1808-1811 w Hiszpanii i 1812 r. w Rosji (Ks. Wojskowe).   

RADZICHOWSKI. Właściwie Radziechowski. Jan, syn Daniela, uznany szlachcicem przez deputację szlachecką gub. kijowskiej 1803 r. 

RADZICKI h. NAŁĘCZ. W Wielkopolsce, z której w XVII stuleciu przenieśli się do ziemi zakroczymskiej. Stanisław otrzymał 1565 r. zamek szamotulski. Andrzej, sędzia ziemski poznański, żona Katarzyna Różanek 1670 r. Marcin, pisarz ziemski i grodzki 1663 r., a regent zakroczymski 1676 r., poseł 1668 r. i 1674 r., pisarz gr. płocki, umarł 1690 r.; z żony Zofii Grabianki, stolnikówny czerskiej, jego syn Stanisław, podstoli zakroczymski 1688 r., z żony Anny Jasieńskiej miał syna Antoniego, podstolego 1718 r., sędziego ziem, zakroczymskiego 1726 r.; posła na sejmy, po którym z żony Kunegundy Żabickiej syn Józef, skarbnik 1754 r., podczaszy 1766 r., stolnik od 1768 r., a podkomorzy zakroczymski 1773 r., poseł na sejm czteroletni, w 1793 r. marszałek Targowicy, dostał prawem emfiteutycznem w 1775 r. królewszczyzny Wierzbowiec, Sundyn i Letniowce; jego żona Teresa Krajewska, kasztelanka płocka, z której synowie: Józef, komisarz w komisy i woj. mazowieckiego, urzędnik zdolny i pilny, wyleg. w Król. 1837 r. i Prokop, po którym syn Stefan wyleg. w Król 1837 r. (Metr. Kor., Conv. i Don. Wars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

RADZIECHOWSKI. Stefan, Jan i Wojciech, synowie Jana i Jadwdgi Chodowicz, 1628 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Jacek otrzymał 1632 r. potwierdzenie szlachectwa. 

RADZIECKI. Maciej z pow. lidzkim podpisał elekcję 1764 r. Gabryel, kanonik inflancki 1790-94 r. 

RADZIEJEWSKI. Jeremiasz i Konrad, synowie Daniela, uznani szlachtą przez deputację gub. kijowskiej 1815 r. 

RADZIEJOWSKI h. JUNOSZA. Senatorowie w rodzinie: Andrzej, kasztelan sochaczewski 1501 r., wojewoda płocki 1512 r. Mikołaj, kasztelan gostyński 1562 r. Stanisław, kasztelan rawski 1613 r., wojewoda rawski 1618 r., łęczycki 1628 r. Mikołaj, kasztelan łęczycki 1647 r. Heronim, podkanclerzy koronny, wojewoda inflancki w 1667 r. Jan-Szczęsny, kasztelan wieluński 1680 r. Michał-Stefan, biskup warmiński 1677 r., podkanclerzy koronny 1686 r., arcybiskup gnieźnieński i prymas 1687 r., um. 1705 r. Jan-Karol, kasztelan rypiński 1750 r. 

Słynna historyczna mazowiecka rodzina, wzięła nazwisko od wsi Radziejowice, w ziemi warszawskiej; począwszy od początku XVI stolecia ważne zajęła stanowisko nietylko wr Mazowszu, lecz w całym kraju; w drugiej połowie XVII stolecia niektórzy jej członkowie tytułowali się hrabiami na Radziejowicach i Kryłowie. Król Zygmunt I, pożyczywszy znaczną sumę pieniędzy od Andrzeja, wojewody płockiego, dał mu w zastaw starostwo mszczonowskie, i ten zastaw wieczystym uczynił dla Jana, syna wojewody, w 1530 r., a król Zygmunt August, wy nagradzając zasługi Mikołaja, kasztelana gostyńskiego, to starostwo oddał mu jako lenność prawem wieczystem w 1554 r., które przeszło po kądzieli do Prażmowskich. 

Andrzej, chorąży sochaczewski 1497 r., starosta rawski i płocki 1500 r., kasztelan sochaczewski 1501 r., wojewoda płocki 1512 r., dostał konsens na wykup m. Płońska; wojewoda z żony Małgorzaty z Kryska miał trzech synów: Jana, wojskiego czerskiego 1531 r., chorążego rawskiego 1540 r., żonatego z Urszulą z Osuchowa, Mikołaja i Stanisława.. 

Mikołaj, chorąży sochaczewski 1546 r. i starosta, kasztelan gostyński 1562 r., po śmierci brata Jana otrzymał w 1557 r. od króla Zygmunta Augusta przywilej na wieczne posiadanie po mieczu Mszczonowa a to w nagrodę tak jego własnych jak i jego żony, Eufrozyny Działyńskiej, wojewodzianki pomorskiej, która królową Katarzynę uczyła języka polskiego; jego synowie: Jan, podstoli sochaczewski 1604 r., dworzanin króla Zygmunta w 1575 r., był jednym z deputatów do zawiadomienia Stefana Batorego o jego elekcji, i od niego wysłany był do Polski, dla zawiadomienia, że złożył przysięgę na pacta conventa; Jan nabył Tarnów, Wolę Tarnowską, Rudę 1618 r.; starosta bielski, kampinoski i sochaczewski 1600 r., z żony Elżbiety pozostawił dwóch synów: Adama i Andrzeja. 

Stanisław, drugi syn Mikołaja, kasztelana gostyńskiego, dworzanin królewski, starosta sochaczewski 1608 r., kasztelan rawski 1613 r., wojewoda rawski 1621 r., a łęczycki 1628 r., otrzymał 1633 r. Opinogórę, w 1598 r. wysłany do Moskwy dla układów o pokój i poznania stanu rzeczy w tym kraju; deputat do korekty praw 1606 r., a na Trybunał Radomski 1617 i 1618 r. do zapłaty wojska 1613 r. Stanisław miał dwie żony: Katarzynę Sobieską, wojewodziankę lubelską, i Katarzynę Sapieżankę, staro ściankę uświatską, z tej córki: Eulalja-Eleonora Niszczycka, kasztelanowa sierpska, Katarzyna Brochowska, podkomorzyna zakroczymska, i synów: Mikołaja, dworzanina królewskiego, który podpisał elekcję 1632 r.; podczaszy sochaczewski, 1638 r. kasztelan łęczycki 1647 r., żonaty z Agnieszką Plichta, Adama, Jana-Szczęsnego i Piotra; a z 1-ej żony syna Heronima, który podpisał elekcję 1632 r.; starosta sochaczewski 1638 r., starosta łęczycki i kamionacki i wielkorządca krakowski 1648 r., podczaszy królowej Marji Ludwiki, marszałek sejmu 1615 r., podkanclerzy koronny 1651 r., wojewoda inflancki w 1667 r. Heronim, gdy Jan Kaźmierz, aby go oddalić od podkanclerstwa, chciał go mianować kasztelanem krakowskim, nie chciał się zgodzić na to; odsądzony od czci majątku, i dostojeństw, - rozjątrzony, gdy mu się nie powiodło podburzanie Austryi i kozaków do wojny z Polską, podniecił do niej Karola X króla Szwedzkiego; - wiadomo, że ta wojna stanowczy cios potędze Polski zadała, uszczupliła ją w granicach i zniszczyła wewnątrz, Radziejowski zaś ciągle przewodniczył najezdnikom. Przywrócony do czci 1662 r., w roku zaś 1667 mianowany wojewodą inflanckim, umarł w drodze, wracając z poselstwa 1667 r. w Adrjanopolu. Wojewoda miał trzy żony: Katarzynę z Kurozwęk Męcińską, wdowę po Wojnie, wojewodzie trockiem, Eufemję Tarnowską, wdowę po ks. Konstantym Wiśniowieckim, i Elżbietę Słuszka, wdowę po Adamie Kazanowskim, marszałku nadwornym koronnym; za pierwszą dostał w posagu hrabstwo kryłowskie, z tej żony córka Otylia za Tarnowskim, starostą wojnickim, z2-ej żony córka Anna za Wojciechem Prażmowskim, chorążym nadwornym koronnym, i synowie: Stanisław, starosta łomżyński i solecki i Michał-Stefan, z kanonika gnieźnieńskiego i warszawskiego i proboszcza Ś-go Michała w Krakowie, za protekcją swojego krewnego, króla Jana III biskup warmiński 1677 r., podkanclerzy koronny, ostatecznie arcybiskup gnieźnieński i prymas, a kardynał od roku 1686, przyłożył się do upadku kraju, intrygując ze Szwedami, i podniecając ich do wojny przeciw Augustowi II, którego elekcji długo nie chciał uznać, popierając stronę królewicza Jakóba Sobieskiego; um. w Gdańsku 1705 r. 

Jan-Szczęsny, syn Stanisława, w dyłęczyckiego, chorąży rawski 1666 r., kasztelan wieluński, starosta bolesławski 1662 r., poseł na sejm 1668 r., został zabity w pojedynku; restaurował zamek w Bolesławiu 1676 r. i nadał klasztor w tern mieście, co sejm 1667 r. zatwierdził; miał dwie żony: Joannę Brzostowską, wojewodziankę trocką, i Annę Wodzyńską, kasztelankę podlaską; z 1-ej żony córka Urszula-Krystyna Siemianowska kasztelanowa wieluńska, z drugiej żony miał być syn Jan-Karol (Niesiecki zalicza go do herbu Rawicz), pułkownik królewski i z chorążego kowalskiego kasztelan rypiński 1750-52 r., z żony Wiktoryi Ankiewiczówny córki: N. Glasenapp, Ludmiła za Józefem Grzymałą, N. Kossakowska i synowie: Ignacy i Antoni; po Antonim syn Franciszek z żony Barbary Miecznikowskiej pozostawił syna Ignacego, wylegitm. w Król. 1852 r. 

Do tej familii należał podług wywodów Heroldji Król. Kazimierz w 1773 r., chorąży smoleński, dziedzic dóbr Ostrowiec, jego syn Feliks, pułkownik wojsk polskich, deputowany z powr. hrubieszowskiego na sejm 1813 r., żonaty z Bronisławą Terlecką, z niej synowie: Jan, dziedzic wsi Peresławde w pow. hrubieszowskim, Józef i Oswald wyleg. w Król. 1840 r. 

RADZIEJOWSKI h. RAWICZ. Po Ignacym, dziedzicu dóbr Bożejewo, w woj. lubelskiem, wojskim buskim 1766 r., syn Wojciech, tego syn Teodor, żonaty z Franciszką Jaworską, z niej syn Rafał wyleg. w Król. 1842 r. Z tej familii Wojciech, wojski inowrocławski 1658 r., deputat na Trybunał Radomski 1655 r. i 1658 r. Ignacy, Remigian, podczaszy bracławski 1688 r. (V. Leg.). N., chorąży gnieźnieński 1778 r. Karol, podczaszy bracławski, miał syna Ignacego, tego syn Jan-Karol, pułkownik wojsk koronnych w 1764 r., sędzia kapturowy lwowski, z żony Maryanny Siemińskiej pozostawił synów: Michała, Feliksa i Ludwika, wyleg. w Galicy i 1782 r. 

RADZIEWANOWSKI h. JUNOSZA. Jan, syn Daniela, z synami: Piotrem, Antonim, Jakóbem, Grzegorzem, Filipem i Dyonizym wylęg w Ces. i zap. do ks. szl. gub. wołyńskiej 1855 r. 

RADZIEWSKI v. RADZIOWSKI h. ŚWIERCZEK. Ostafij, Kalinach i Hermak otrzymali 1552 r. w dożywocie wieś Wnuczkowie (Metr. Kor.). Piotr Heronim podpisał elekcję 1632 r. z woj. trockim. 

RADZIKIEWICZ h. POGONIĄ. Marcin, syn Michała, uznany szlachcicem przez deputacją gub. kowieńskiej 1819 r. 

RADZIKOWSKI h. OGOŃCZYK. Senatorowie w rodzinie: Andrzej, kasztelan dobrzyński 1381 r. Mikołaj, kasztelan słoński 1497 r., a dobrzyński 1505 r. Jan, kasztelan rypiński um. 1528 r. 

Wieś Radziki, od której wzięła nazwisko ta rodzina, była jedną z głównych posiadłości Ogończyków. Andrzej, kasztelan dobrzyński, który w 1384 r. kupiwszy majątek Kuczbork, dał początek rodzinie Kuczborskich. Radzikowscy tylko do XVII stulecia pozostali w posiadaniu. Radzikowa, przenieśli się na Podlasie do ziemi łukowskiej, w której w XVII w. posiadali kilka mniejszych majątków i do Litwy. 

Andrzej, kasztelan dobrzyński, dziedzic Kuczborka 1384 r. Jakób, chorąży dobrzański 1439 r. Mikołaj, kasztelan słoński 1497 r., a dobrzyński 1505 r., otrzymał w zastaw dobra Nowa wieś; komisarz do spraw 1515 r., um. około 1526 r., z żony Franciszki jego córka, Helena Laska, wojewodzina mazowiecka. Jan, kasztelan rypiński, um. 1528 r. i tę godność otrzymał Feliks Gorzeński. 

Stanisław żonaty z Dorotą Parulówną 1579 r. Adam, Paweł, Stanisław, Wojciech i Andrzej, synowie Jana, 1592 r.; z nich Wojciech, żonaty z Dorotą Szeliską, pozostawił synów: Piotra i Stanisława 1653 r. Piotr, syn Jana i Elżbiety Święcickiej, 1605 r. Feliks, syn Macieja, 1614 r. Aleksander, syn Józefa, 1616 r. Marcjan, syn Stanisława, elektor 1648 r. z ziemi warszawskiej, z żony Ludwiki Chlebowskiej miał synów: Aleksandra i Franciszka; po Franciszku z żony Katarzyny Glinieckiej synowie: Jacek i Franciszek. Piotr-Kazimierz regent łukowski 1668 r. Stanisław i Marjan, synowie Heronima, 1684 r. 

Michał, syn Stanisława, regent grodzki łukowski 1712 r. Wawrzyniec, podwojewodzy i wiceregent grodzki łukowski 1712 r. Józef, syn Andrzeja, stolnik żytomierski, zapisał 1731 r. dożywocie żonie Marjannie Kołuskiej. Franciszek, wojski mniejszy łukowski 1775 r., burgrabia i podsędek liwski, komisarz do zbierania ofiar z woj. mazowieckiego 1789 r. Mikołaj, podsędek łukowski 1780 r. (Metr. Kor., Conv. i Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Kancl., Sigil., Czers. Perp.). 

Bronisław z żony Anny miał syna Andrzeja 1674 r., po którym z żony Zofji Smoleńskiej syn Michał ochrz. 1699 r. w Hadynowie, z żony Barbary miał syna Karola, wylegit. w Galicji 1814 r. 

Mikołaj, syn Grzegorza, nabył 1739 r. części Rzążowa Kornicy i z żony Katarzyny miał synów: Mateusza 1732 r. i Fabjana 1736 r. ochrz. w Zbuczynie, wylegit. 1804 r. w Galicji. 

Jan, syn Jakóba, nabył 1757 r. części Radzikowa Wielkiego i z 1-ej żony Teresy pozostawił syna Macieja 1744 r., a z 2-ej żony Marjanny syna Szymona 1757 r. ochrzcz. w Zbuczynie, wylegit. 1804 r. w Galicji. 

Franciszek, syn Jana Świszek, miał syna Mikołaja, który 1771 r. nabył części Głuchówka, a 1791 r. ustąpił części Głuchówka, Górki, Skolimowa, Starawieś Franciszkowi Radzikowskiemu, subdelegatowi gr. drohickiemu, i z żony Agaty Raczkowskiej zostawił syna Józefa, ochrz. 1798 r. w Mordach, wył. 1804 r. w Galicji.  

Mateusz, syn Franciszka, z skarbnika wojski łukowski 1773 r., pisarz ziem, łukowski 1777 r., miał syna Cyprjana, z wojskiego miecznika łukowskiego 1790 r., który z żony Wiktorji Laskiej miał syna Antoniego, ochrz. 1788 r. w par. Ułan, wylegit. w Galicji 1804 r. 

Kazimierz, syn Tomasza, nabył 1788 r. części Rzążewa i z żony Marjanny zostawił synów: Franciszka 1785 r. i Michała 1794 r. ochrz. w Zbuczynie, wyleg. w Galicji 1804 r. 

Andrzej, syn Mikołaja, z żony Marjanny Modrzewskiej miał synów: Jana i Franciszka, wyleg. w Galicji 1804 r. (Quaterniones). 

Po Mikołaju, regencie gr. łukowskim 1703 r., pochodzący Wojciech, syn Cyprjana, dziedzic części we wsi Radzikowie, pow. siedlecki, i Adam, syn Bartłomieja, w 1848 r., Roch i Wiktor, syn Macieja, w 1850 r. i Stanisław, syn Antoniego, w 1854 r. wylegit. w Królestwie. 

Pochodzący po Wawrzyńcu, komorniku ziem, liwskim i wiceregencie gr. łukowskim, Ignacy, żona Maryanna Radzikowska, synowie: Antoni i Teodor wylegit. w Król. 1843 r.; z tej linji Wawrzyniec, syn Pawła, 1848 r., Tomasz, syn Jana, 1849 r., Juljan, syn Ignacego, w 1850 r. i Jan, syn Wiktora, w 1852 r. wylegit. w Królestwie. 

Pochodzący po Michale, dziedzicu, wsi Załuże, w ziemi ciechanowskiej 1714 r., Teodor, żona Karolina Radzikowska, syn Wojciech, urzędnik pocztowy, wylegit. w Król. 1852 r., z synem Edwardem; - z tej linji Tomasz, Franciszek i Wojciech, synowie Józefa, i Adam, syn Seweryna, w 1854 wylegit. w Królestwie. 

Piotr, syn Andrzeja, z potomstwem razem osób 15, uznani szlachtą przez deputację szlachty gub. kijowskiej 1802 r., a Aleksy, syn Mikołaja, wylegit. 1848 r. i zapisany w tejże gub. z synem Hilarym. 

Z osiedlonych w Litwie, Jan z powiatem oszmiańskim podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Felicjan podpisał konwokację. 1764 r. Edward, Józef i Teodozy, synowie Józefa, wnuki Teodora, wylegit. w Ces. 1850 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

RADZIKOWSKI h. RAWICZ. Józef, syn Franciszka, z synami: Polikarpem i Antonim wylegit. w Ces. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1845-48 r. 

RADZIŁOWICZ. Byli w Litwie, z nich Maciej 1667 r. (Akta Wąsowskie). 

RADZIŁOWSKI h. RADWAN. Krzysztof, sekretarz, radca i delegat miasta Kamieńca Podolskiego, otrzymał nobilitację 1769 r. (Sigil., Kancl.), uwolniony od scartabellatu 1775 r. podpisał elekcję 1764 r. Konstanty, regent gr. rawski 1777 r. (Rada Nieust.). Krzysztof, cześnik Jubaczowski, sekretarz królewski, 1780 r., żona Zofja Bobrownicka, córka Eufemia za Janem Nepomucenem Gołuchowskim 1800 r. 

RADZIMINOWICZ Jakób, burgrabia wileński, podpisał elekcję 1632 r. z woj. wileńskiem. Stanisław z woj. nowogrodzkiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r.  

RADZIMIŃSKI h. BRODZIĆ. Senatorowie w rodzinie: Ścibor, biskup płocki 1371 r., zm. 1390 r. Maciej, wojewoda mazowiecki 1400 r. Jan, kasztelan warszawski 1481 r. Stanisław, kasztelan zakroczymski 1582 r., czerski 1585 r., wojewoda podlaski 1588 r., zm. 1590 r. Wojciech, kasztelan zakroczymski 1591 r., czerski 1601 r. 

Wzięli nazwisko od swego majątku Radzimina, jedna z pierwszorzędnych mazowieckich rodzin. Obecnie wielu członków tej familii od środka XVII w., majątkowo podupadłszy, przenieśli się do herbu Lubicz. Ścibor z archidiakona biskup płocki 1371 r., um. 1390 r., wymurował kościół w Radzyminie. Maciej, dworzanin, a następnie marszałek ks. Mazowieckiego Ziemowita 1382 r., wojewoda mazowiecki 1400 r. Jan, podkomorzy zakroczymski 1472 r., kasztelan warszawski 1481 r. i hetman mazowiecki, otrzymał w nagrodę zasług przywilej na fundacje obronnego zamku w Radzyminie i pobieranie wtem mieście na swą korzyść podatków 1484, a 1498 r. dobra książęce; żonaty z Beatą Lasocką, z niej synowie: Jakób, Jan i Marcin. Jan, rotmistrz, dzielnie walczył na Bukowinie 1496 r., a ufny w protekcję króla Jana Olbrachta, lekceważył rozkazy swego władcy Konrada ks. Mazowieckiego, który mu skonfiskował majątki; Jan wtedy udał się do króla, a ten zmusił księcia do powrócenia mu majątków. - Zdaje się, że ten właśnie Jan, wyprzedawszy się w Mazowszu, przeniósł się do Litwy, i jest protoplastą rodziny piszącej się Frąckiewicz-Radzimiński. 

Marcin dostał w r. 1534 i 1539 zatwierdzenie przywilejów danych ojcu, w 1544 r. otrzymał od Zygmunta I połowę stawu do królewszczyzny Dęmbe należącego, w r. 1554 sprzedał Radzimin bratu Jakóbowi; z żony Doroty Łosiówny jego córka Anna Oborska i synowie: Czesław, Florjan, Krzysztof, Stanisław i Jan. 

Stanisław, dworzanin królewski, podpisał unię 1569 r.; starosta liwski i kamieńczykowski, szafarz poborów mazowieckich i podlaskich 1578 r., w 1587 r. stronnik Zamoyskiego, popierał elekcję Zygmunta III; tak wielkie miał poważanie między szlachtą, że ta w bezkrólewiu 1575 r. obrała go wojewodą mazowieckim, lecz że gorąco popierał elekcję cesarza Maksymiliana i posłem był do niego od swej partyi z zaproszeniem na tron, król Stefan unieważnił ten wybór; kasztelan zakroczymski 1582 r., a czerski 1585 r., został wojewodą podlaskim 1588 r., um. 1590 r.; z żony Teodory ks. Sanguszkówny, córki słynnego hetmana Romana, jego syn Jan, 1593 r. starosta liwski i dybowski, żonaty z Heleną Leśniowolską, kasztelanką czerską, rotmistrz, walczył pod Pskowem 1582 r., i um. 1621 r. 

Wojciech, syn Jana, cześnika czerskiego, dziedzic Wiązowmi i Babic, szafarz poborów mazowieckich 1591 r., starosta liwski, kasztelan zakroczymski 1591 r., a czerski 1601 r., z żony Małgorzaty ze Służewca, jego córka Anna za Rafałem Leszczyńskim, wojewodą bełskim, i synowie: Adryjan, starosta liwski, zm. 1630 r. i Jan, oboźny koronny 1616 r., starosta liwski i dybowski, wojownik przeciw rokoszanom Zebrzydowskiego, um. 1621 r.

Adryan, rektor Jezuitów w Poznaniu i Lwowie, słynny swego czasu teolog i kaznodzieja, um. 1525 r. Bartłomiej, miecznik 1525 r., a następnie cześnik czerski, podpisał w 1525 r. dekret przeciw heretykom, żona Anna Warszewicka, z niej syn Jan, dziedzic dóbr Miastkowa i od nich biorący nazwisko Miastkowski, córka Anna Lasocka 1552 r. Adam, starosta czchowski 1530 r. Bogusław po żonie Dorocie Krzynowłockiej, dziedzic dóbr Krzynowłoga w woj. mazowieckiem 1541 r., jego syn Jan i wnuk Jakób brali od tej wsi nazwisko Krzynowłodzki lub Krzynowłoski. Adyjan i Ludwik 1637 r. w ziemi warszawskiej, synowie Floryjana. Adam, syn Wojciecha, dziedzic dóbr Radzymin, Kozieżyn, Kępa i inne 1688 r. 

RADZIMIŃSKI h. DOŁĘGA. Adam, syn naturalny Baltazara Radzimińskiego, herbu Brodzie, na zalecenie Feliksa Szreńskiego, wojewody płockiego, nobilitowany z herbem Dołęga 1553 r. (Metr. Kor.). 

RADZIMIŃSKI h. LIS. Pisano ich także Radzymiński, w ziemi ciechanowskiej, z której jedna ich gałąź przeniosła się do Litwy. Andrzej-Aleksander, podkomorzy żmudzki 1637 r., ciwun szawdowski, podpisał elekcję 1648 r. z ks. żmudzkiem; żonaty z Anną Rudomina, kasztelanką nowogrodzką. Po Marcinie z żony N. Billewiczówny synowie: Jan umarł młodo we Włoszech, Olbrycht, podkomorzy żmudzki, ciwun szawdowski, i Aleksander, stolnik żmudzki 1649 r., żona Anna Aleksandrowicz, synowie: Wojciech i Malcher, Ignacy, dziedzic dóbr Olszewo w woj. wileńskiem 1756 r. 

Do tej familii zaliczają niektórzy Antoniego, kasztelana ciechanowskiego, zm. 1728 r., jakoż niektórzy z jego potomków wylegitymowali się z szlachectwa z herbem Lis i nazwiskiem Radzymiński, większa jednak ich liczba, używa herbu Lubicz i tym się rzeczywiście pieczętował kasztelan. 

RADZIMIŃSKI h. LUBICZ. Senatorowie w rodzinie: Antoni, kasztelan ciechanowski 1718 r. Józef, wojewoda gnieźnieński 1790 r., kasztelan Ks. warszawskiego 1808 r. a wojewoda Ks. warszawskiego 1813 r., wojewoda Królestwa Polskiego 1816-20 r. 

Licznie rozrodzona mazowiecka rodzina, głównie dziedziczyła w ziemi ciechanowskiej już w XVI stuleciu; jedna jej gałąź przeniosła się do Wielkopolski, druga wcześniej jeszcze do województwa lubelskiego, a z tego na Wołyń. Jan, Jakób i Michał, synowie Michała, 1544 r. (Akta Wiskie) Piotr, podstoli nurski, um. 1632 r. Wawrzyniec, łowczy ciechanowski, podpisał elekcję 1632 i 1648 r. z ziemią ciechanowską. Józef, deputat na Trybunał Koronny z ziemi nurskiej 1768 r. Michał, dziedzic dóbr Ciemniewo 1764-74. Stanisław, podstoli ciechanowski 1772-81. Mikołaj, wojski lubelski 1772 r. Stanisław, starosta janowski, poseł nurski 1768 r. Józef, kapitan wojsk polskich, odznaczył się w wojnie 1813 r. Aleksander, pułkownik i Wincenty, szef szwadronu wojsk polskich 1813 r. 

Jakób zw. Kozdroj, dziedzic na Radziminie, dla którego w 1451 r. otrzymał prawo chełmińskiej, miał syna Jakóba; tego syn Jakób, dziedzic na Zagdzewie i Radziminie, po którym z Małgorzaty Kosterzanki syn Olbracht z Radzimina Zagdzewski pozostawił syna Stanisława.

Stanisław, dziedzic Radzimina 1624 r. w pow. ciechanowskim, żonaty z Agnieszką Wierzbowską pozostawił syna Artyfika Zagdzewskiego z Radzymina, tego synowie: Maciej, Florjan i Wojciech. 

Florjan, poseł żeleźnicki, elektor 1674 r. z woj. płockiego, żonaty z Marjanną Grzybowską miał synów: Macieja, Arnolfa i Wojciecha. 

Maciej, podstoli nurski 1679 r., ożeniony z Katarzyną Mycielską, podczaszanką kaliską, osiedlił się w Wielkoposlce, z niej synowie: Aleksander, Antoni i Kazimierz; Antoni żonaty z Teresą Baranowską, z niej synowie: Tadeusz i Józef, sędzia ziemski gnieźnieński 1768 r., dostał prawem emfiteutycznem na lat 50 starostwo pobiedziskie; w 1790 r. wojewoda gnieźnieński, za wejściem Napoleona do Polski zawezwał szlachtę wielkopolską do stawania zbrojnie w obronie kraju; w 1806 r. przyjmował mową Napoleona, wjeżdżającego do Poznania; kasztelan a następnie wojewoda Księstwa Warszawskiego, ostatecznie wojewoda Królestwa, z żony Michaliny Złotnickiej, córki: Maryanna Moszczyńska, Łucja Rosen i Franciszka za Władysławem Łubieńskim, synowie: Piotr ożeniony z Teklą Pikarską, Felicjan i Jakób. 

Arnolf, drugi syn Florjana, chorąży husarski 1695 r., skarbnik wołyński 1702 r., pułkownik wojsk koronnych 1716 r., osiedlił się na Wołyniu, żonaty z Teofilą Radzimińską, miał córkę Katarzynę ks. Czetwertyńską, starościnę utajkowską, i synów: Tomasza i Antoniego bezdzietnych, Piotra, Jana i Józefa. 

Piotr, deputat na Trybunał Koronny 1738 r., miecznik 1730 r., cześnik 1736 r., a stolnik nowogrodzki 1739 r., chorąży wołyński 1740 r., ożeniony z Teofilą Stryjeńską, pozostawił synów: Jana i Wojciecha. 

Jan, drugi syn Arnolfa, cześnik czerniechowski 1740 r., żonaty z Bogumiłą ks. Czetwertyńską, miał syna Michała-Ignacego, wojskiego 1766 r., a stolnika lubelskiego 1778 r., chorążego urzędowskiego 1780 r., szambelana król, od 1774 r., posła na sejm czteroletni. 

Józef, ostatni syn Arnolfa, starosta dymitrowski, z żony Joanny Hulewiczówny synowie: 1. Arnolf, starosta dymitrowski, łowczy nowogrodzki 1765 r., podczaszy czerniechowski 1768 r., szambelan królewski 1768 r., stolnik czerniechowski 1784 r., z żony Katarzyny Gintowt-Dziewiałtowskiej synowie: Józef, stolnik czerniechowski 1788 r., a kowelski 1794 r., i Piotr, dziedzic dóbr Wolicy 1789-93 r. 2. Filip, marszałek sanocki w konfederacji barskiej, starosta tarleszyński, po odjeździe Kazimierza Pułaskiego, komendant fortecy Częstochowskiej, nie chciał po upadku konfederacji zdać tej fortecy wojskom ros., tylko polskim, i dopiero zmuszony rozkazem króla Stanisława Augusta, uledz musiał; żonaty z Pauliną Prószyńską, z niej synowie: 1) Gotfryd z żony Felicianny Mikoszewskiej syn Włodzimierz, tego żona Julianna Potrykowska, 2v. Małachowska, z niej syn Zygmunt, prezes sądu zjazdowego okręgu krzemienieckiego, członek wielu Tow. Naukowych i córki: Honorata za Hipolitem Breza i Róża; po Zygmuncie syn Stanisław i córka Zofja. 2) Jan, porucznik wojsk polskich, jego syn Antoni i córki: Hipolita za Aleksandrem Bobrem i Konstancya.

Wojciech, ostatni syn Florjana, cześnik czerniechowski 1680 r., z żony Marjanny Gołyńskiej miał syna Adama, po którym synowie: Antoni, Józef, stolnik czerwonogrodzki 1787 r., kawaler orderu św. Stanisława 1793 r. i Xawery. 

Xawery, dziedzic dóbr Biskupice, cześnik 1761 r., podstoli 1770 r. lubelski, starosta żeleźnicki, z żony Brygitty Ciesielskiej miał synów: Adama 1764 r., Antoniego 1767 r., Cyprjana 1768 r., ochrzcz. w Biskupicach, wylegitymowanych w Galicji 1804 r., i Piotra, szambelana król., kawalera ord. św. Stanisława 1791 r.; po Adamie z Marjanny Polanowskiej syn Józef, komisarz obwodu Sochaczew., wylegit. w Król. 1837 r. 

Wojciech, syn Stanisława i Szulmierskiej, dziedzic Konowowa i Słotwina, miał syna Adama, dziedzica Szulmierza, podczaszego ciechanowskiego 1680 r., elektora 1697 r., po którym synowie: Antoni i Franciszek, podkomorzy ciechanowski 1746 r. 

Antoni, stolnik 1713 r., a kasztelan ciechanowski 1718 r., starosta janowski, z żony Teresy Rudzińskiej, kasztelanki czerskiej, miał synów: Stanisława, marszałka kapturu ciechanowskiego, który podpisał elekcyę 1764 r., Józefa i Kazimierza, dziedzica dóbr Grzybowa, po którym z żony Anny Szpilewskiej syn Stanisław, tego syn Jan zaślubił Teresę Chrościkowską, z niej synowie: Franciszek, urzędnik w Hrubieszowie i Jacek wylegitymowani w Król. pol. 1844 r. Z tej linji Aleksander, Ignacy i Julian, synowie Maurycego, w 1846 r., Wincenty i Jan, synowie Antoniego, i Gabryel, syn Wincentego, w 1847 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Po Jakóbie, dziedzicu wsi Pęczków 1761 r., syn Fabjan, tego synowie: a) Wawrzyniec, żona Katarzyna Pepłowska, z niej synowie: Jakób, dziedzic dóbr Gołąbek, sędzia pokoju pow. warszawskiego, Józef, urzędnik w Warszawie, i Jan wylegitymowani w Król. 1839 r.; b) Mikołaj, żona Marjanna Smoleńska, z tej syn Andrzej wylegit. w Król. 1843 r. 

Michał, stolnik ciechanowski 1718 r., z żony Małgorzaty N. miał synów: Marcina, regenta gr., następnie pisarza ziem, bracławskiego 1732 r., a Winnickiego 1743 r., Remigiana i Teodora. 

Teodor, dziedzic dóbr Dąbek, Dłużniewo i innych 1765 r., cześnik łomżyński 1763 r., łowczy ciechanowski 1776 r., stolnik raciąski 1793 r., z żony Ewy Ołdakowskiej synowie: Wincenty, dziedzic dóbr Rytomoczydła, w pow. warszawskim, i Klemens wylegitymowani w Król. 1838-39 r. 

Po Szymonie, dziedzicu dóbr Świniary, Grządki i inne, synowie: Błażej, wojski sanocki, i Tadeusz, komisarz porządkowy różański 1796 r., jego synowie: Zefiryn, dziedzic dóbr Świniary w 1840 r. i Gorgoni w 1842 r. wylegitymowani w Królestwie (Metr. Kor., Ks. Gr. Czer., Kancl., Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Conv. i Don. Vars.) 

RADZIMOWSKI h. GRZYMAŁA bez bramy. Piszą się z Radzimowic w pow. szreńskim. Mikołaj, syn Feliksa, dziedzic Radzimowic 1552 r. (Wittyg).

RADZIMSKI h. NAPIWOŃ. Pochodzą od starej i niegdyś bardzo możnej rodziny pomorskiej Borek, i noszą herb, dwa wilki, jeden nad drugim w prawo. Domniemanym ich przodkiem jest Fryczko Borek, generał wielkopolski, któremu Władysław Łokietek, wynagradzając liczne usługi oddane mu przez wypędzenie Czechów z Wielkopolski i utrzymanie go na tronie, nadał miasto Gostyń z 40-tu wsiami; od tego Fryderyka Borka wywodzą się Gostyńscy Borkowicze i Radzimscy; ci wzięli nazwisko od miasta Radzima do dóbr Gostyńskich niegdyś należącego, a który z działu im przypadł; pomimo jednak świetnego pochodzenia, ta rodzina, podupadłszy majątkowo, nie miała nigdy wielkiego znaczenia nawet w swojej prowincji. 

Po Piotrze, synu Macieju, syn Wojciech, tego synowie: 1) Piotr, mąż rycerski 1558 r., jego synowie: Jan, Wojciech, podstarosta bobrownicki, poborca dobrzyński 1603 r. i Tomasz; 2) Stanisław, Jezuita, pobożny i uczony, nieprzyjaciel dysydentów, rektor w Kaliszu, um. 1622 r. Jan, w nagrodę zasług rycerskich otrzymawszy od Zygmunta III nadania w Litwie, w nich osiadł. Franciszek, miecznik poznański 1674 r. Stanisław Borek 1648 r. z woj. kaliskiem a Antoni, subdelegat grodzki sieradzki 1764 r. z woj. Sieradzkiem podpisali elekcye. 

RADZIŃSKI v. RADZYŃSKI h. PORAJ. Jan, Mikołaj, Jakób, Andrzej, Feliks i Stanisław, bracia rodzeni, otrzymali 1526 r. przywilej na dobra Radzyń; po Mikołaju synowie: Marcin żonaty z Felicją Skarbkówną 1581 r., Paweł z żony Elżbiety Skarbkówny miał synów: Walentego i Wojciecha 1600 r. Wawrzyniec, kanonik sandomierski 1600 r. 

Baltazar, syn Marcina, pisarz gr. łęczycki 1606 r., poborca łęczycki 1609 r., podstarosta łęczycki 1612 r., pozostawił syna Bartłomieja 1624 r. Mikołaj, syn Marcina, dziedzic dóbr Radzyń, łowczy nurski, elektor 1632 r. z ziemią nurską. Piotr, pisarz gr. koniński, elektor 1648 r. z woj. kaliskiego. Franciszek, miecznik kaliski 1658 r. Wojciech, elektor 1674 r. z woj. poznańskiego. Józef, cześnik łukowski 1687 r. N., skarbnik warszawski, elektor 1697 r. z woj. sandomierskiego (Metr. Kor., Zap. Tryb. Lubel., Con. i Don. Vars.). 

Po Piotrze, dziedzicu dóbr Krynice 1692 r. (Akta Brańskie), syn Kaźmierz, tego syn Jan, po którym syn Józef, dziedzic wsi Glinki, w pow. stanisławowskim, wylegit. w Królestwie 1811 r. 

Po Józefie, dziedzicu wsi Pokrzywnica-Majki, w pow. mławskim 1766 r., pochodzący Szczepan, syn Antoniego i Elżbiety Drabik, urzędnik w Warszawie, wylegitym. w Królestwie 1860 r. 

RADZISZEWSKI h. OGOŃCZYK. W Litwie. Potomstwo Juljana i Felicjana, synów Jerzego, wnuków Wilhelma, wyleg. w Ces. 1859 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

RADZISZEWSKI h. POBÓG. Wincenty, syn Ignacego, z synem Romanem wylegit. w Ces. 1841 r. i zap. do ks. szl. gub. wołyńskiej. 

RADZISZEWSKI h. PÓŁKOZIC. Niektórzy z Radziszewskich, w Litwie osiedlonych, właściwie herbu Radwan będących, jak Michał, generał-major 1787 r., brali herb Półkozic. 

RADZISZEWSKI h. POMIAN. Wzięli nazwisko od wsi Radziszewo w woj. krakowskiem, mają przydomek Sudzik. Piotr podpisany na akcie z 1439 roku. Piotr, dziedzic części wsi Olszówka k. 1470 r. (L. Ben.). Szymon-Ksawery wyleg. w Galicyi 1782 r. 

RADZISZEWSKI h. RADWAN. Senator w rodzinie, Aleksander, kasztelan liwski 1663 r., kasztelan podlaski 1667 r. 

Wzięli nazwisko od wsi Radziszewo, w ziemi drohickiej, licznie rozrodzeni przenosili się na Mazowsze i do Litwy. Bartłomiej, Piotr Andrzej, Maciej, Jakób i Zygmunt, synowie Stanisława, komornika ziem, drohickiego, dziedzica Radziszewa 1585 r. Maciej, podstarosta i pisarz gr. drohicki, nabył 1607 r. Radziszewo i Przyrodki, tego synowie: Aleksander i Kazimierz. Andrzej, podróżując po cudzych krajach, zaślubił Maryę ks. di Cordova hiszpankę, zmarłą w Rzymie 1645 r. Maciej, Andrzej, Marcin i Łukasz, synowie Jana, 1651 r. Florjan, Baltazar i Wojciech, synowie Krzysztofa, 1651 r. Aleksander, poborca mielnicki 1632 r., sekretarz królewski i sędzia deputat, elektor 1648 r. z woj. podlaskiego, podkomorzy 1658 r., kasztelan liwski 1663 r., a podlaski 1667 r., żonaty 1v. z Elżbietą Skotnicką, 2v. z Krystyną Kazanowską; starościanką łukowską. Jan, syn Przecława, podstoli 1692 r., stolnik liwski 1699 r. Jan, syn Jana, 1702 r. Marcin-Franciszek, elektor 1764 r. z ziemi warszawskiej. Mateusz, skarbnik łukowski 1772 r. 

Po Stanisławie, synu Mikołaja, dziedzicu wsi Łempice-Andrale na Podlasiu 1665 r., tego z Teofili Bojanowskiej syn Franciszek z żony Marjanny Łęskiej miał syna Tomasza, którego z Anny Jezierskiej syn Urban z Agnieszki Otwinowskiej pozostawił synów: Jana, w 1839 r., Franciszek, syn Tadeusza, urzędnik w Warszawie, z synami: Walentym, Antonim i Leonardem w 1839-57 r. oraz Antoni, podsędek w Czersku w 1844 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Po Franciszku, dziedzicu wsi Kaleszyce 1724 r., syn Wojciech, tego syn Tomasz, po którym syn Fryderyk wylegit. w Królestwie 1839 r. 

Po Józefie, synu Wojciecha, dziedzicu wsi Radziszewo-Przyrodki, w ziemi drohickiej 1758 r., syn Krzysztof, tego syn Antoni, po którym synowie: 1) Leon, tego żona Ewa Rogowska, syn Józef w 1845 r., 2) Bartłomiej ks. kanonik i administrator dyecezyi podlaskiej 1839 r., tegoż roku otrzymał prawa nowego szlachectwa i 3) Tomasz ks. proboszcz w Niemojkach w 1843 r. wylegit. w Królestwie. 

Po Tomaszu, dziedzicu wsi Kostry 1768 r., syn Marcin, po którym syn Antoni, burgrabia pałacu Brylowskiego w Warszawie, wylegit. w Królestwie 1850 r. 

Po Idzim, burgrabim mielnickim 1768 r., wylegitym. w Galicji 1804 r., z żony Honoraty Wolskiej synowie: Ludwik, budowniczy gub. lubelskiej, Antoni, urzędnik w Lublinie, wylegit. w Królestwie 1843 r. Antoni zaś w roku 1837 otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa.

Z osiedlonych w Litwie, a piszących się z Dorohobyla. Jakób podpisał konwokację 1764 r. Michał, chorąży starodubowski 1786-94 r., syn Gabryela, starosty nowogrodzkiego, generał-major wojsk królewskich, wiele działał w czasie sejmu czteroletniego, doradzał środki stanowcze, jak konfiskatę majątków zdrajcom stanu, usamowolnienie i powołanie chłopów do obrony kraju, szybkie powiększenie wojska i t. p.; uwięziony przez Targowicę 1793 r., zostawał trzy łata na wygnaniu, żonaty z Ludwiką Brzostowską, wojewodzianką inflancką; w 1799 r. marszałek szlachty pow. stwołowieckiego, miał syna Stanisława, pułkownika wojsk francuskich 1813 r., żonatego z Klarą Abramowiczówną. Paweł, chorąży starodubowski. Leon, namiestnik gr. piński 1793 r. Ignacy, regent ziemski Słonimski 1805 r. 

Wyleg. w Ces. i zapis, do ksiąg szlachty a) gub. grodzieńskiej; Stefan, syn Andrzeja, Ignacy z synem Eugenim i Aleksander z synem Michałem, synowie Józefa, 1844 r., b) okręgu białostockiego: Bartłomiej, Tomasz i Piotr, synowie Antoniego, Jan, Franciszek i Józef, synowie Józefa-Feliksa i Bartłomiej, syn Ignacego, 1852 r. a Franciszek, syn Jana-Józefa, 1854 r. 

RADZISZEWSKI h. ŚWIEŃCZYC. Marcin zapisany do ks. szlachty gub. kowieńskiej 1819 roku. Andrzej, Kazimierz, Ignacy i Stanisław, synowie Florjana, wylegit. w Ces. 1839 r. i zapisani do ks. szlachty gub. mińskiej. 

RADZISZOWSKI. Paweł i Albert, synowie Michała, Franciszek, tego syn Franciszek i Kazimierz, synowie Michała, wylegit. w Ces. i zap. do ks. szl. gub. wołyńskiej 1851 r. 

RADZIWANOWSKI v. RADZIWONOWSKI h. BEŁTY. W Litwie, Jan z pow. grodzieńskim, a Piotr i Stanisław z pow. wołkowyskim podpisali pospolite ruszenie 1698 r. Synowie Adama, Józef i Wincenty z synami: Aleksandrem i Adamem wylegit. w Ces. 1862 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

RADZIWIŁŁ h. TRĄBY odm. KSIĄŻĘTA. 

Herb: w polu złotem orzeł czarny darty z językiem wywieszonym, głową w lewo, na jego piersiach tarcza w czworo przekrzyżowana; w pierwszej części herb trąby, w drugiej części w polu blękitnem podkowa stojąca, w trzeciej części herb Wadwicz - tarcza w podłuż przedzielona na połowy czerwoną i białą, na każdej ryba łbem w górę, biała w połowie czerwonej, a czerwona w białej, w czwartej części herb Leliwa w polu błękitnem; na głównej tarczy trzy hełmy w koronach, które od XVII wieku zamieniono na mitrę książęcą. 

Senatorowie w rodzinie: Radziwiłł, wojewoda trocki 1466 r., kasztelan wileński 1475 r. Mikołaj, kasztelan trocki 1486 r., wojewoda wileński i kanclerz w. lit. 1491 r. Wojciech, biskup łucki 1499 r., wileński 1508 r. Mikołaj, wojewoda trocki 1505 r., wileński i kanclerz w. lit. 1510 r. Jurij, wojewoda kijowski 1510 r., kasztelan trocki 1522 r., wileński 1527 r., marszałek nadw. i hetman w. lit. 1531 r. Jan, kasztelan trocki 1522 r. Mikołaj, biskup żmudzki 1522 r., ustąpił 1528 r. Maciej, biskup kijowski i czerniechowski, um. 1544 r. Mikołaj, hetman w. lit. 1550 r., wojewoda trocki 1550 r., wileński 1566 r., kanclerz w. lit. 1566 r. Mikołaj, kanclerz w. lit. 1550 r., wojewoda wileński 1551 r. Mikołaj, marszałek nadw. lit. 1569 r., wielki lit. 1586 r., kasztelan trocki 1586 r., wojewoda trocki 1590 r., wileński 160 ^r. Mikołaj, wojewoda nowogrodzki 1579r, Wojciech, marszałek nadw. lit. 1579 r., wielki lit. 1586 r. Krzysztof, kasztelan trocki 1579 r., hetman polny 1579 r., wielki lit. 1589 r., podkanclerzy lit. 1579 r., wojewoda wileński 1584 r. Jerzy, biskup wileński 1581 r., krakowski 1591 r. Stanisław, marszałek wielki lit. 1592 r. Jurij, kasztelan trocki 1600 r. Jan, kasztelan trocki 1613 r. Krzysztof, hetman polny lit. 1615 r., wielki lit. 1635 r., kasztelan wileński 1633 r., wojewoda wileński 1633 r. Janusz, kasztelan wileński 1619 r. Albrecht-Stanisław, podkanclerzy lit. 1619 r., kanclerz w. lit. 1623 r. Albrecht-Władysław, kasztelan trocki 1626 r., wileński 1633 r. Aleksander-Ludwik, wojewoda brzeski 1631 r., marszałek nadw. lit. 1635 r., wielki lit. 1637 r., wojewoda połocki 1654 r. Zygmunt-Karol, wojewoda nowogrodzki 1642 r. Janusz, hetman polny lit. 1646 r., wielki lit. 1654 r., wojewoda wileński 1653 r. Michał-Kazimierz, kasztelan wileński 1661 r., wojewoda wileński 1667 r., podkanclerzy lit. 1668 r., hetman polny lit. 1668 r. Stanisław-Kazimierz, marszałek wielki lit. 1679 r. Dominik-Mikołaj, podkanclerzy lit. 1681 r., kanclerz w. lit. 1690 r. Jerzy-Józef, wojewoda trocki 1688 r. Karol-Stanisław, podkanclerzy lit. 1690 r., kanclerz lit. 1698 r. Jan-Mikołaj, wojewoda nowogrodzki 1709 r. Mikołaj-Faustyn, wojewoda nowogrodzki 1729 r. Michał-Kazimierz, kasztelan trocki 1735 r., wojewoda trocki 1737 r., kasztelan wileński 1742 r., wojewoda wileński 1744 r., hetman polny lit. 1735 r., wielki lit. 1744r. Jerzy, wojewoda nowogrodzki 17n6 r. Józef, wojewoda miński 1773 r., kasztelan trocki 1784 r., wojewoda trocki 1788 r. Karol-Stanisław, wojewoda, wileński 1762 r. Michał-Hieronim, kasztelan wileński 1775 r., wojewoda wileński 1790 r. Maciej, kasztelan wileński 1790 r. Michał, senator kasztelan 1821 r., a wojewoda Królestwa 1825-30 r. 

Znana litewska rodzina, jednego pochodzenia z Ostikami, otrzymała od króla Ferdynanda tytuł książąt na Ołyce i Nieświeżu 1547 r., potwierdzony przez Zygmunta Augusta w 1549 r. Pierwszym z tej rodziny, historycznie pewnym jest Radziwiłł (na chrzcie otrzymał imię Mikołaj), marszałek dworu ks. Witolda, um. 1466 r., pozostawiwszy z żony Eudoksji ks. Czetwertyńskiej syna Mikołaja, zw. Stary, namiestnika smoleńskiego 1482 r., kasztelana trockiego 1486 r., ostatecznie wojewodę wileńskiego i kanclerza w. lit. 1491 r., po którym z żony Anny Monwidówny dwie córki: Zofja za Stefanem Batorym ks. Siedmiogrodzkim, Anna zaślubiona Konradowi ks. Mazowieckiemu i czterech synów: Mikołaj, Wojciech, Jerzy i Jan, z których Mikołaj, podczaszy w. lit. 1495 r., namiestnik bielski i krajczy w. lit. 1487 r., wojewoda trocki 1505 r., a od 1510 r. wileński i kanclerz w lit., dostał po Glińskim dobra Goniądz i Rajgród, a w r.1515 otrzymał od cesarza tytuł księcia państwa rzymskiego; z żony Elżbiety Nasiłowskiej pozostawił synów: Mikołaja, biskupa żmudzkiego 1522 r., zm. 1529 r., Jana, podczaszego litewskiego, starostę bielskiego i lidzkiego, i Stanisława, starostę żmudzkiego 1530 r.; Wojciech, zw. Jałmużnikiem, biskup łucki 1499 r., a od 1508 r. wileński, um. 1519 r., a Jan i Jerzy są założycielami dwóch gałęzi tego domu. 

I Gałąź na Ołyce i Nieświeżu. Protoplastą tej gałęzi jest Jan, zw. Brodaty, starosta Słonimski i drohicki 1514 r., kasztelan trocki 1522 r., żonaty z Anną Kiszczanką, wojewodzianką smoleńską, za którą w posagu dostał Nieśwież z Ołyką, um. 1522 r., pozostawiając dwóch synów: Jana, krajczego w. lit., starostę tykocińskiego, zmarłego bezpot. i Mikołaja zw. Czarnym, kanclerza w. lit. 1550 r., wojewodę wileńskiego 1551 r., który w r. 1547 otrzymał od cesarza Karola V tytuł księcia państwa rzymskiego na Ołyce i Nieświeżu, zatwierdzony w Polsce 1549 r.; Mikołaj zaślubił Elżbietę Szydłowiecką, kasztelankę krakowską, która mu wniosła w posagu dobra Szydłowiec i z niej miał czterech synów: Jerzego, Stanisława, Wojciecha i Mikołaja-Krzysztofa (Metr. Kor.).

Ks. Jerzy, biskup wileński 1581 r., krakowski 1591 r., nuncjusz i kardynał 1584 r., był kandydatem do tronu papieskiego; um. 1600 r. 

Ks. Stanisław, zw. Pobożny, marszałek w. lit. 1592 r., starosta generalny żmudzki 1595 r., wspólnie z braćmi Wojciechem i Mikołajem-Krzysztofem założyli trzy ordynacje: kiecką, ołycką i nieświeską, zatwierdzone przez sejm 1589 r.; Stanisław I-szy ordynat ołycki, fundator Jezuitów, zaślubił Marjannę Myszczankę, kasztelankę wołyńską, i z niej miał dwóch synów: Mikołaja zmarłego młodo i Albrychta-Stanisława, podkanclerzego lit. 1619 r., a od r. 1623 kanclerza w. lit., starostę pińskiego, elektora 1648 r. z pow. pińskiego, protektora Jezuitów, zmarłego bezżennie, i ordynacja po jego śmierci przeszła do ordynatów nieświeskich. 

Ks. Wojciech, marszałek nadw. lit. 1579 r., a wielki lit. 1586 r., I ordynat kiecki, um. 1592 r., zostawiwszy z żony Anny Ketlerówny ks. kurlandzkiej, syna Jana-Wojciecha, po którym Michał-Karol z żony Izabelli Sapieżanki miał jedynego syna Stanisława-Kazimierza, stolnika w. lit. 1670 r., elektora 1674 r. z woj. nowogrodzkiego, marszałka w. lit. 1679 r., który z żoną Marją-Katarzyną de Belhune, umarł bezdzietnie 1690 r., a ordynacja kiecka przeszła do ordynatów nieświeskich. 

Ordynaci na Nieświeżu i Ołyce. Ks. Mikołaj-Krzysztof, najstarszy z synów Mikołaja i Elżbiety Szydłowieckiej, I ordynat nieświeski, zw. Sierotka, marszałek nadw. lit. 1569 r., wielki lit. 1586 r., wojewoda trocki 1590 r., a wileński 1604 r., fundator komandoryi maltańskiej stwołowickiej, hojny na kościoły, dobry gospodarz, um. 1616 r., pozostawiając z żony Eufemii ks. Wiśniowieckiej, czterech synów: Jana-Jerzego, kasztelana trockiego, z żoną Eleonorą ks. Ostrogską bezpot., Albrechta-Władysława, stolnika w. lit. 1620 r., krajczego w. lit. 1622 r., kasztelana trockiego 1626 r., a 1633 wileńskiego, zm. 1636 r. bezżennie; Zygmunta-Karola, komandora maltańskiego stwołowickiego 1625 r., krajczego w. lit. 1633 r., podczaszego w. lit. 1638 r., wojewodę nowogrodzkiego, zm. bezżennie, i Aleksandra-Ludwika, V ordynata nieświeskiego, stolnika w. lit. 1626 r., krajczego w. lit. 1630 r., wojewodę brzeskiego 1631 r., starostę szawelskiego i olickiego, marszałka nadw. lit. 1635 r., w. lit. 1637 r., elektora 1648 r. z woj. trockiego, ostatecznie wojewodę połockiego 165? r., który potrzykroć ponawiał związki małżeńskie: 1-ą jego żoną była Tekla-Anna Wołłowiczówna, z której syn Michał, 2-ą Eugenja-Katarzyna Tyszkiewiczówna, wojewodzianka wileńska, 1v. Wiśniowiecka i 3-ą Lukrecja-Marja ks. de Strozzi, z której syn Dominik, z nich Michał został ordynatem nieświeskim i ołyckim, a Dominik objął ordynację kiecką. 

Ks. Michał-Kazimierz VI ordynat nieświeski, a następnie i ołycki, elektor 1548 r. z woj. trockiego, a 1674 r. z woj. wileńskiego, stolnik w. lit. 1652 r. krajczy w. lit. 1653 r., podczaszy w. lit. 1656 r., od 1661 r. kasztelan wileński i starosta upicki, w r. 1667 został wojewodą wileńskim, w roku następnym podkanclerzy i hetman polny lit., um. 1680r., pozostawiwszy z żony Katarzyny Sobieskiej, kasztelanki krakowskiej, dwóch synów: Jerzego, starostę luboszańskiego i wojewodę nowogrodzkiego 1746 r., żyjącego z żoną Marją-Eleonorą ks. Anhalt Dessau bezpot. i Karola-Stanisława, VII ordynata nieświeskiego, starostę przemyskiego, kamienieckiego i rabsztyńskiego, koniuszego w. lit. 1686 r., podkanclerzego 1690 r., a kanclerza w. lit. 1698 r., żonatego z Anną ks. Sanguszkówną, wojewodzianką trocką, z której córki: Katarzyna za Janem-Klemensem Branickim, hetmanem w. kor., Konstancja, żona Jana-Fryderyka Sapiehy, kanclerza w lit. Tekla 1v. zaśl. Jakóbowi hr. Flemingowi, 2v. ks. Michałowi Wiśniowieckiemu, hetmanowi w. lit., i Karolina, żona Kazimierza Sapiehy, generała artylerji lit., 2v. Józefa ks. Jabłonowskiego, wojewody nowogrodzkiego, oraz trzech synów: Mikołaj-Krzysztof, podstoli w. It., umarł bezżennie, Hieonim-Florjan, chorąży w. lit. 1750 r., z żonami: Teresą Sapieżanką, Magdaleną Czapską i Angeliką Miączyńską bezpotomny, i ks. Michał-Kazimierz, zw. Rybenko, VIII ordynat nieświeski, starosta przemyski, koniuszy w. lit. 1728 r., kasztelan trocki 1735 r., a w r. 1737 wojewoda trocki, 1742 r. kasztelan wileński, od r. 1744 wojewoda wileński i hetman w. lit., miał dwie żony: Urszulę ks. Wiśniowiecką, kasztelankę krakowską, z której córki: Teofila za Ignacym Morawskim, generałem wojsk lit., Katarzyna za Stanisławem Rzewuskim, hetmanem w kor. i syn Karol-Stanisław, i Annę Mycielską, kasztelankę poznańską, z której córki: Weronika, żona Franciszka Czapskiego, wojewody chełmińskiego, Józefina za Michałem Grabowskim, koniuszym w. lit., Marja za Benjaminem Morykonim, Konstancja zaśl. Stanisławowi Brzostowskiemu, wojewodzie inflanckiemu, i syn Hieronim. 

Ks. Karol-Stanisław, IX ordynat nieświeski, zw. Panie Kochanku, generał wojsk lit., podczaszy w. lit. 1752 r. iw tymże roku miecznik w. lit., wojewoda wileński 1762 r. i kawaler orderu Orła Białego, po dwakroć wstępował w związki małżeńskie, z Marją ks. Lubomirską i Karoliną Rzewuską, kasztelanką krakowską, bezpotomny. 

Ks. Hieronim, podkomorzy w. lit. 1779 r., kawaler orderu św. Stanisława, umarł młodo 1787 r., pozostawiwszy z żony Zofii-Doroty ks. Tourn Taxis syna Dominika, X ordynata nieświeskiego, pułkownika wojsk polskich 1811 r., który miał dwie żony: Izabellę Mniszchównę, marszałkównę w. kor. (z tą się rozwiódł) i Teofilę Morawską, generałównę wojsk lit., 1v. Starzeńską, z której córka Stefanja zaśl. Ludwikowi ks. Sayn-Witgenstein i syn Aleksander-Dominik, urodzony przed otrzymaniem rozwodu z pierwszą żoną, otrzymał nazwisko i tytuł od cesarza austryjackiego, lecz został pozbawiony praw ordynacyi, ukazem cesarza ros. Aleksandra I, która przeszła do ordynatów kleckich, o co był wszczęty proces 1929 r.; Ks. Aleksander-Dominik, gros-major szwoleżerów, z żony Rózyny-Józefiny z Hittlów pozostawił córkę Leonildę-Antoninę za Józefem Korwinem i synów: Ludwika i Sergiusza. 

Ks. Ludwik, po wierdzony w tytule książęcym w Austryi 1882 r., żonaty z Antoniną Orłowską, 2v. zaś z Anną de Leczfalvy z 1-ej żony pozostawił syna ks. Aleksandra, właściciela dóbr Zagrobella, Janówka i Petryków, żonatego Wilhelminą z Ordödy d’Ordod. 

Ks. Sergjusz-Aleksander, potwierdzony w tytule książęcym w Austryi 1882 r., zaśl. Elżbietę hr. Cavriani, córkę hr. Ludwika, szambelana austr., z której córka ks. Joanna ur. 1884 r. w Wiedniu. 

Ordynaci na Kłecku, następnie na Nieświeżu i Ołyce. Ks. Dominik-Mikołaj, młodszy syn Aleksandra-Ludwika, wojewody połockiego, V ordynat kiecki, starosta lidzki, elektor 1674 r. z woj. nowogrodzkiego, podkanclerzy lit. 1681 r., kanclerz w. lit. 1690 r., miał dwie żony: Annę Połubińską, marszałkównę w. lit., i Annę ks. Lubomirską, marszałkównę w. kor.; z pierwszej żony pozostawił trzech synów, którzy są przedstawicielami trzech linij tego domu. 

Linja ordynacka i nieświeska. Ks. Jan-Mikołaj, najstarszy z synów Dominika-Mikołaja, VI ordynat kiecki, krajczy w. lit. 1699 r., starosta lidzki, wojewoda nowogrodzki 1709 r., um. 1729 r., pozostawijąc z żony Henryki Przebendowskiej, podskarbianki w. lit., syna Marcina-Mikołaja, VII ordynata kleckiego, krajczego w. lit. 1723 r., który miał żony: 1) Aleksandrę Bełchacką, kasztelankę biecką, z niej córka Antonina za Józefem Massalskim, podskarbim w. lit., i czterech synów: Józef, Antoni, Jakób i Dominik, 2) Martę Trembicką, z tej syn Michał-Hieronim. 

Ks. Józef, VIII ordynat kiecki, pułkownik pow. kowieńskiego, kawaler orderu św. Huberta, elektor 1764 r. z pow. kowieńskiego, pisarz w. lit. 1764 r., wojewoda miński 1773 r., kasztelan trocki 1784 r., wojewoda trocki 1788 r., z dwóch żon: Anieli Miączyńskiej, wojewodzianki podlaskiej, i Wiktoryi hr. Ostrorogówny, pozostawił kilkoro dzieci, z których: Konstancja Czudowska, Wiktorja Niesiołowska i Anna Lubańska. 

Ks. Antoni, sekretarz w. kor. 1773 r., umarł 1778 r., ks. Jakób, umarł bezżenny 1808 r., a ks. Dominik zaślubił Marję Czechnicką, z niej syn Aleksander i córki: Marja za Aleksandrem hr. Bnińskim i Anna, żona Atanazego hr. Raczyńskiego. 

Ks. Michał-Hieronim, ostatni z synów Marcina-Mikołaja, IX ordynat kiecki, ordynat ołycki i nieświeski, miecznik w lit. 1771 r., kasztelan wileński 1775 r., a od 1790 r. wojewoda wileński, zaślubił Helenę Przezdziecką, podkanclerzankę lit., z niej córka Aniela za Konstantym ks. Czartoryskim, generałem wojsk polsk., i synowie: Ludwik, Antoni-Henryk i Michał-Gedeon. 

Ks. Ludwik, ordynat kiecki, komandor maltański stwołowicki, żonaty z Marją Wodzińską, z niej córka ks. Helena za swym bratem stryjecznym Wilhelmem ks. Radziwiłłem, i synowie: ks. Leon, generał wojsk ros., żonaty z Zofją ks. Urusow, i ks. Walenty, członek rady stanu Królestwa. 

Ks. Antoni-Henryk, XI ordynat nieświeski, na mocy ukazu ces. ros. Aleksandra I, i ołycki, namiestnik w. ks. poznańskiego 1815 r., zaś. Ludwikę ks. Pruską, córkę ks. Ferdynanda, z niej synowie: Fryderyk-Wilhelm i Bogusław-Fryderyk. 

Ks. Fryderyk-Wilhelm, XII ordynat nieświeski i ołycki, członek dziedziczny pruskiej izby panów, generał-adjutant i naczelny inspektor twierdz państwa pruskiego 1860 r., kawaler orderu Orła Czarnego, zaślubił Matyldę ks. Clary etAldringen, córkę ks. Karola, z niej: córka Matylda za Hugonem ks. Windisch-Grätz i synowie: Antoni, Janusz żonaty z Marją, córką h. Władysława Mostowskiego, i Wilhelm. 

Ks. Antoni, XIII ordynat nieświeski, członek izby panów, generał artylerji wojsk pruskich 1871 r. i kawaler licznych orderów, zaśl. Marję, córkę margrabiego Henryka de Castellane, z niej córki: Elżbieta za Romanem hr. Potockim, ordynatem łańcuckim, Helena za Józefem hr. Potockim z Antonin i synowie: Jerzy i Stanisław I ordynat dawidgrodzki, poległ 1920 r. w wojnie z Bolszewją, po którym z Doroty ks. Radziwiłłówny, córki ks. Dominika, córka Marja ur. 1907 r. w Paryżu, zaślubiona ks. de Mailly. 

Ks. Jerzy ur. 1860 r. w Berlinie, XIV ordynat nieświeski, oficer wojsk pruskich, żonaty z Marją, córką hr. Władysława Branickiego, ma dzieci: Różę, za Ludwikiem ks. Światopołk-Czetwertyńskim, ks. Wojciecha ur. 1885 r., ks. Karola ur. 1886 r., ks. Leona ur. 1888 r. i ks. Teresę ur. 1889 r. w Berlinie i Elżbietę ur. 1894 r. w Nieświeżu. 

Ks. Wilhelm, syn ks. Fryderyka-Wilhelma, major wojsk pruskich, ces. ros. kamerjunkier, poślubił 1873 r. Katarzynę, córkę hr. Adama Rzewuskiego, z niej dzieci: Ludwika-Wanda za Gebhardem ks. Blucher von Wahlstatt, ks. Gabryela, ks. Wacław, kapitan dragonów wojsk ros., zaśl. 1906 r. Magdalenę Zawiszównę, wdowę po Ludwiku Krasińskim. 

Ks. Bogusław-Fryderyk, młodszy syn ks. Antoniego-Henryka, II ordynat na hrabstwie przygodzickiem, generał-major wojsk pruskich, członek dziedziczny pruskiej izby panów, zaśl. 1832 r. Leontynę, córkę ks. Karola Clary etAldringen, po której córka Felicja za Karolem ks. Clary etAldringen i synowie: Ferdynand, Władysław ks. Jezuita i ks. Karol. 

Ks. Ferdynand, XII ordynat na Ołyce i III na Przygodzicach, dziedzic znacznych dóbr, major wojsk pruskich, kawaler orderów i członek dziedziczny pruskiej izby panów, żonaty z Pelagją, córką ks. Leona Sapiehy, ma córkę Małgorzatę za Franciszkiem hr. Potockim z Peczary i synów: Michała, Karola i Janusza. 

Ks. Michał, ur. 1870 r. w Berlinie, oficer wojsk pruskich, zaślubił 1898 r. w Petersburgu Marję de Bernardaky, córkę Mikołaja, mistrza ceremonii dworu ros., z niej syn Antoni i córka Leontyna ur. 1899 r. w Petersburgu.

Ks. Karol ur. 1874 r. w Berlinie, podporucznik wojsk pruskich, żonaty z Józefą, córką hr. Andrzeja Zamoyskiego z Maciejowic, pozostawił syna, Michała ur. 1907 r. w Warszawie. 

Ks. Janusz, ur. 1880 r. w Berlinie, oficer gwardji wojsk pruskich, z żony Anny, córki ks. Stanisława Lubomirskiego z Równego, ma syna ks. Edmunda, ur. 1900 r. w Berlinie. 

Ks. Karol, syn Bogusława-Fryderyka, właściciel dóbr Bagatela i Czekanów w w. ks. Poznańskiem, major wojsk pruskich, zaśl. 1878 r. w Krakowie, Teresę, córkę ks. Jerzego Lubomirskiego, ordynata na Przeworsku, z niej syn ks. Władysław ur. 1881 r. w Krakowie. 

Ks. Michał-Gedeon, młodszy syn ks. Michała-Hieronima, wojewody wileńskiego, właściciel Nieborowa, generał brygady 1812 r., kawaler Legji Honorowej, naczelny wódz wojsk pols. 1831 r., senator kasztelan 1821 r., a wojewoda 1825 r. Król. Polskiego, komandor honorowy maltański, zaślubił 1815 r. Aleksandrę, córkę Karola Steckiego, z niej córka Michalina za Leonem hr. Rzyszczewskim i syn ks. Karol. 

Ks. Karol, właściciel Nieborowa i Szpanowa, żonaty z Jadwigą, córką Piotra Sobańskiego, marszałka szlachty pow. jampolskiego, pozostawił syna ks. Michała, dziedzica dóbr Nieborowskich, prezesa warsz. Tow. Dóbr. 1893 r., żonatego w Warszawie 1879 r. z Marją, córką Jana Kierżgajłło-Zawiszy. 

Linja na Szydłowcu. Ks. Michał-Antoni, drugi syn ks. Dominika, kanclerza w. lit., starosta lidzki, Wiłkomirski, metelski i niemonojański, krajczy w. lit. 1706 r., zaślubił Marjannę Dowmont Siesicką, córkę Michała, wojewody mścisławskiego, z niej córka Izabella za Tadeuszem Ogińskim, kasztelanem trockim, i syn ks. Leon-Michał, pan na Szydłowcu, Mirze, Krożach i Białej, strażnik polny lit. 1750 r., po którym z żony Anny Mycielskiej, córki Macieja, kasztelana poznańskiego, córka Teofila za Stanisławem Brzostowskim, wojewodą inflanckim, i synowie: ks. Mikołaj, generał wojsk, lit., żonaty z Marjanną Gawdzicką bezpot. i ks. Maciej, właściciel dóbr Szydłowieckich, podkomorzy w. lit. 1786 r., kasztelan wileński 1790 r., żonaty z Elżbietą, córką hr. Jana Chodkiewicza, starosty generalnego żdmudzkiego, pozostawił córkę Antoninę za Stanisławem Jurahą i syna ks. Konstantego, pana na Szydłowcu-Połoneczce, potwierdzonego w tytule książęcym w Rossyj 1845 r., po którym z Adeli, córki Mikołaja Karnickiego, córka Antonina za Zygmuntem Dembowskim i synowie: ks. Mikołaj, pan na Szydłowcu, żonaty z Heleną-Jadwigą, córką Teofila Benisławskiego, marszałka szlachty pow. rzeczyckiego; Maciej, Karol, Konstanty i Dominik. 

Ks. Maciej, właściciel dóbr Połoneczko, kawaler honorowy maltański, zatwierdzony w tytule w Ces. 1867 r., kawaler orderów, ces. ros. szambelan 1884 r., z żony Maryi-Jadwigi, córki hr. Stanisława Krasińskiego, pozostawił córki: Dorotę za Janem hr. Oppersdorfem, Jadwigę i synów: ks. Alberta, ur. 1868 r., żonatego z Prudencjanną, córką Patrika Milmo, Macieja i Franciszka ur. 1878 r. w Rzymie.

Ks. Maciej ur. 1873 r. w Zegrzu, mistrz ceremonji dworu ros., zaślubił 1897 r. w Krakowie Różę, córkę hr. Artura Potockiego z Krzeszowic, ma synów: Krzysztofa, Artura, Konstantego i Macieja. 

Ks. Karol, syn Konstantego, właściciel dóbr Towiany, w pow. wiłkomierskim, żonaty z Jadwigą, córką hr. Cezarego Broel-Platera, ma córki: Marję za Witoldem Skórzewskim, Taidę i synów: ks. Konstantego ur. 1873 r. w Towianach i ks. Janusza ur. 1877 r. w Towianach, żonatego z Izabellą, córką hr. Ludwika Wodzickiego, z niej córka Jadwiga, ur. 1905 r. w Tyczynie. 

Ks. Konstanty, syn Konstantego, ur. 1850 r., poślubił Ludwikę, córkę Franciszka Blanc, z niej córka Ludwika zaśl. w Paryżu 1894 r. Armandowi hr. de la Rochefoucauld de Doudeauville i syn ks. Leon, ur. 1880 r. w Ermenonville, żonaty z Klaudją, córką hr. Alfreda de Gramont. 

Ks. Dominik, ostatni syn Konstantego, ur. 1852 r. w Połoneczce, właściciel dóbr Balice, żonaty z Marją d’Agramonte, ma syna ks. Hieronima ur. 1885 r. w Cannes i córki: Dolores ur. 1886 r., zaślubioną Stanisławowi ks. Radziwiłłowi, i ks. Izabellę ur. 1888 r. 

Linja Berdyczowska. Ks. Mikołaj-Faustyn, ostatni z synów ks. Dominika, kanclerza w. lit., miecznik w. lit. 1710 r., właściciel dóbr Berdyczowa, wojewoda nowogrodzki 1729 r., regimentarz wojsk lit. 1738 r., z żony Barbary, córki Stanisława Kierzgajłło-Zawiszy, wojewody mińskiego, pozostawił czterech synów: ks. Jerzego, starostę luboszańskiego, wojewodę nowogrodzkiego 1746 r., żonatego z Salomeą Sapieżanką wojewodzianką mścisławską, bezpotomnego, Udalryka, Alberta i Stanisława. 

Ks. Udalryk, dziedzic dóbr Berdyczowa, generał wojsk lit., elektor 1764 r. z ziemi chełmskiej, pisarz w. lit., żonaty z Eleonorą Kamieńską, miał syna ks. Mateusza, ożenionego z Julją ks. Radziwiłłówną, z której ks. syn Aleksander, zmarł dzieckiem. 

Ks. Albert, starosta rzeczycki 1748 r., poślubił Annę Chalecką, z niej córki: Marja za Leonardem Pociejem, Alojza zaśl. Józefowi Judyckiemu i Barbara, żona Michała Puzyny, oraz syn ks. Dominik miał dwie żony: Konstancję Czapską, z której córka Marja za Wincentym hr. Krasińskim, z drugiej zaś żony Frąckiewiczówny córka Julja za Pruszyńskim i syn ks. Aleksander, ur. 1796 r. w Mińsku, podporucznik gwardji franc., 1814 r. porucznik, 1816 r. kapitan w szwadronie ułanów, 1817 r. w pułku strzelców kon., żonaty 1v. z Cecylją-Anielą Moszkowską, z której syn ks. Wilhelm-Trojden, 2v. ks. Aleksander ordynat na Żyrmunach i Annopolu, był żonaty z Joanną, córką bar. Jakóba Schafnagl. 

Ks. Stanisław, właściciel Berdyczowa, generał-porucznik wojsk lit., krajczy lit. 1752 r., podkomorzy w. lit. 1759 r., żonaty z Karoliną, córką Aleksandra Pocieja, wojewody trockiego, pozostawił córki: Annę 1v. za Dominikiem Przezdzieckim, 2v. za Tadeuszem Mostowskim, Marjannę za Stanisławem Sołtanem i syna Mikołaja, elektora 1764 r. z ks. żmudzkiego, generała wojsk lit., żonatego z Franciszką, córką hr. Michała Butlera, z tej córki: Julja za Mateuszem ks. Radziwiłłem, 2v. za Aleksandrem ks. Lubomirskim, Anna 1v. Narbuttowa, 2v. Chrapowicka, 3v. Leszkiewiczowa i synowie: ks. Michał, pułkownik wojsk pols., z żony Emilii, córki Leonarda Worcella, pozostawił córkę Marcelinę zaśl. Aleksandrowi ks. Czartoryskiemu i ks. Mikołaj, właściciel Berdyczowa, z żony Wiktorji-Emilji Narbuttówny pozostawił córki: Stefanję za Arkadjuszem Chrapowickim, 2v. zaśl. Kajetanowi Oskierce, Wandę za Adolfem Grocholskim i Marję zaśl. Michałowi hr. Tyszkiewiczowi, ordynatowi na Birży. 

RADZIWIŁŁOWICZ h. DOŁĘGA. Maciej wylegitymowany w Galicji 1782 r. 

RADZIWIŁŁOWICZ lub RADZIWIŁOWICZ h. LUBICZ. Karol, syn Michała, udowodnił w 1819 r. szlachectwo w deputacyi szlachty gub. wileńskiej. Gabryela, dziedziczka dóbr Borowa gub. mohilewskiej 1880 r. 

RADZIWIŁŁOWICZ h. ŁABĘDŹ. Mikołaj Karpowicz, ziemianin pow. oszmiańskiego 1584 r. (Dziad.). 

RADZIWIŁŁOWICZ v. RADZIWIŁOWICZ h. SULIMA. Na Żmudzi i w woj. trockiem. Marcin, Jan, Piotr i Wacław cytowani w Metr. Litew. 1528 r. Stanisław podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Mikołaj z pow. lidzkim i Stanisław z pow. grodzieńskim podpisali elekcyę 1764 r. August, syn Stanisława, udowodnił swoje szlachectwo w gub. kowieńskiej 1804 r. 

RADZIWIŁOWSKI. Krzysztof, sekretarz królewski, radca m. Kamieńca Podoi., podpisał elekcję w 1764 r. z woj. podolskiem (V. Leg.). 

RADZIWONOWICZ h. SULIMA. Jan, syn Andrzeja, Dominik i Stefan, synowie Karola, i inni osób 8 wylegitymowani w Ces. ros. 1839 r. i zapisani do ks. szlachty gub. mińskiej. 

RADZIWONOWSKI v. RADZIWANOWSKI h. BEŁTY. Synowie Adama: Józef i Wincenty z synami: Aleksandrem i Adamem wylegit. w Ces. ros. 1862 r. i zap. do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

RADZKI h. LUBICZ. Byli w Prusach wschodnich. Otto, porucznik wojsk pruskich k. 1720 r., jego synowie: Jan-Bernard, pułkownik wojsk polskich i saski i Teodor, poczmajster w Libawie 1746 r. 

RADZYMIŃSKI h. LIS. W Mazowszu, pisano ich także Radzimiński i mięszano z Radzimińskimi herbów Brodzie i Lubicz; ich gniazdem ma być miasteczko Radzimin, pod Warszawą. Z tym herbem wylegitymowali się w Królestwie 1840-54 r.: Mateusz, urzędnik w Płocku, syn Jana i Julji ze Śląskich, i Paweł i Modest, synowie Wawrzyńca, a wszyscy wnukowie Stanisława, dziedzica dóbr Szulmierz 1757 r., a prawnukowie Kaźmierza, syna Antoniego, kasztelana ciechanowskiego, którego inni potomkowie wylegitymowani w Królestwie jako Radzimińscy herbu Lubicz. 

RADZYŃSKI v. RADZIŃSKI h. JASIEŃCZYK. Sylwester podpisał elekcyę 1764 r. z woj. brzesko-kujawskiem. Adam, syn Jana, zasiadający w sądach pow. dubieńskiego na Wołyniu 1845 r. 

DE RAES h. RAES. Herb: tarcza wzdłuż przedzielona w prawej części w polu czarnem krzyż wycinany, srebrny, w lewej części osiem pasów ukośnych, z prawej ku lewej cztery szkarłatne i tyleż srebrnych; na hełmie w koronie dwa skrzydła orle barkami w prawo Rodzina niemiecka (a podług niektórych gałąź czeskiej rodziny Kolowrarth, noszących przydomek Kolowrart). Henryk, biegły inżynier sprowadzony od księcia Bogusława Radziwiłła, pierwszy osiedlił się w Polsce około 1640 r., nabył majątek Mikrzyce w Litwie, został podczaszym witebskim, i zaślubiwszy Marjannę Brzostowską, podstolankę rawską, miał z niej trzech synów: Jan, sędzia gr. rzeczycki 1708 r., deputat na Trybunał Litewski 1726 r., z żony Barbary Eysmontówny córka Felicja za Stanisławem Wołłowiczem, Stanisław, starosta celski, porucznik petyhorski, deputat na Trybunał Litewski 1724 r., stronnik Augusta III, tylko córki zostawił, a Kazimierz, najstarszy z braci, podczaszy witebski, deputat na Trybunał Litewski 1722 r., z żony Felicjanny Eysmontówny, podczaszanki orszański, pozostawił synów: Antoniego, horodniczego trockiego, Tadeusza, porucznika wojsk litewskich, bezpotomnych i Józefa, sędziego ziem, trockiego, którego z Anny z Karpiów synowie: Kazimierz, sędzia ziem., Tadeusz, sędzia gr. troccy 1791-96 r. i Franciszek-Antoni, podwojewodzy i sędzia grodzki trocki 1775-81 r., tego syn Henryk wyleg. w Ces. 1835 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej, razem z Wilhelmem, synem Kazimierza powyższego sędziego trockiego, i po Wilhelmie, marszałku pow. trockiego, z Antoniny Chlewińskiej córka Kazimiera, żona Franciszka hr. Broel-Platera. 

Z tej familii Hieronim, syn Antoniego, rotmistrz trocki, udowodnił swoje szlachectwo w gub. mohilewskiej 1786 r. Maciej, konfederat barski, biegły inżynier, domownik i przyjaciel ks. Radziwiłła, „Panie Kochanku” 1768-73 r. 

RAFACKI. Kazimierz z woj. nowogrodzkiem podpisał elekcyę 1697 r. (V. Leg.). 

RAFALSKI h. RAES. Walenty i Krzysztof w nagrodę zasług wojennych nobilitowani 1676 r. (V. Leg.); po Krzysztofie pochodzący Walenty 1764 r., jego syn August miał syna Józefa, urzędnika w Płocku, po którym z Domiceli Osieckiej, synowie: Józef, Wacław i Mieczysław wyleg. w Król. 1855 r. z herbem Raes. 

RAFALSKI Michał nabył grunty na fundację wsi Rafałowice 1582 r. (Metr. Kor.). Jan, syn Jana, z synami: Stanisławem i Franciszkiem i inni wylegit. w Ces. i zap. do ks. szl. gub. wołyńskiej 1862 r. 

RAFAŁOWICZ h. MIESIĄC. Rodzina tatarska w Litwie. Samuel, syn Romana, udowodnił swoje szlachectwo w gub. wileńskiej 1819 r. 

RAFAŁOWICZ h. ODYNIEC. Rodzina litewska. Maćko 1528 r. Jan i Wacław, bojarowie 1550 r. (Metr. Lit.). Jakób, dziedzic Popławy-Ruda 1590 r. Jerzy, ks. rektor Jezuitów w Łomży 1643 r. Walenty, elektor 1764 r. z woj. sieradzkiego. Andrzej, syn Tomasza, wnuk Tomasza de Pilwiele, viceregent gr. radomski 1786 r., został 1794 r. pisarzem ziem, sandomierskim i wylegit. się w Galicji 1804 r. 

Adolf, Symforjan, Franciszek i Walerjan z potomstwem, synowie Kaźmierza, wnukowie Jana, wyleg. w Ces. 1850-66 i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Wincenty z synami: Edmundem i Juljanem, Józef i Jan bracia w pow. pińskim wyleg. w Ces. 1859 r. i zapisani do ksiąg gub. mińskiej. 

RAFAŁOWICZ h. SIEKIERZ. Gabryel, syn Antoniego, Jan, syn Jana, Józef, syn Franciszka, i inni, razem 6 osób wylegit. w Ces. 1861 i zapisani do ks. szlachty gub. mińskiej. 

RAFAŁOWICZ. Jan otrzymał nobilitacyę 1790 r. (V. Leg.). Karol, syn Macieja, oficer wojsk, ros., otrzymał przyznanie szlachectwa w Ces. i zapisany do ks. szlachty gub. kijowskiej 1842 r., Aleksander, syn Macieja, z synami: Wacławem, Alojzym i Pantaleonem, Franciszek, syn Konrada, i inni wyleg. w Ces. i zap. do ks. szl. gub. wołyńskiej 1845 r. Ferdynand, syn Franciszka, wyleg. w Ces. 1862 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej i grodzieńskiej. 

RAFAŁOWSKI h. ŁABĘDŹ. W Litwie i na Rusi Czerwonej. Wzięli nazwisko od wsi Rafały, w ziemi różańskiej. Jan otrzymał indygenat 1664 r. Adam, syn Bartłomieja, wnuk Jakóba, w 1750 r. cytowany w aktach różańskich. Piotr, burgrabia płocki 1749 r. Józef, Wincenty, Onufry, i inni wyleg. w Galicji 1782 r. Leopold, syn Wawrzyńca, wyleg. w Ces. 1832 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

RAFANOWICZ h. BIAŁYNIA. Tadeusz, syn Jerzego, wyleg. w Ces. 1850 r. i zapis, do ksiąg, szlachty gub. grodzieńskiej. 

RAFANOWICZ h. JASTRZĘBIEC. W Litwie; piszą się z Sandrecza. Bartłomiej, Józef i Władysław, elektorowie 1733 r. z woj. trockiego. Wojciech, syn Władysława, udowodnił szlachectwo 1819 r. w gub. kowieńskiej. 

RAFANOWICZ h. ODYNIEC. Wincenty, syn Antoniego, z synami: Józefem i Kazimierzem wylegit. w Ces. 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. RAGIS. Rymko, szlachcic krozki, winien był dostawiać na potrzeby wojenne jednego konnego z swych posiadłości 1525 r. (Metr. Litew.), 

RAGLINSKI. Franciszek z ziemią dobrzyńską podpisał elekcyę 1679 r. (V. Leg.). 

RAGNIEWICZ. Jakób z pow. starodubowskim podpisał elekcyę 1764 r. 

RAGOWSKI h. ABDANK. Mikołaj, Dominik i Andrzej, synowie Stanisława, i Mikołaj i Stanisław, synowie Bernarda, 1581 r. (Wyr. Tr. Lubel.). Byli iw Śląsku, w którym w 1720 r. posiadali majątek Słupsko (Led.). 

RAGUL Andrzej, kapitan wojsk litewskich, w nagrodę zasług rycerskich otrzymał nobilitacyę 1673 r. (V. Leg.). 

RAGUSKI h. NIECZUJA. Adam-Tomasz, syn Franciszka, udowodnił szlachectwo przed deputacyą gub. wileńskiej 1804 r. 

DE RAHDEN h. RAHDEN. Jerzy, pułkownik wojsk kor. 1760 r. Ernest, starosta kandaweński, komisarz do granic 1775 r. (V. Leg). Krzysztof-Reinhold i Jerzy udowodnili szlachectwo przed deputacyą gub. kowieńskiej 1798 r.

RAHOZA h. SZRENIAWA Z KRZYŻEM. Dawna rusko-litewska rodzina; niektórzy jej członkowie kładli na Szreniawie w miejsce krzyża strzałę żelezcem w górę. 

Ostafi 9 koni, Teodor, Samuel i Stecko po dwa konie winni byli dostarczać z swych posiadłości 1525 r. (Metr. Litew.). Bazyli 1546 r., Hrehory 1550 r. i Andrzej 1551 r. dworzanie królewscy. Hrehory otrzymał 1560 r. od żony Marji Tyszkiewiczówny grunty. N. kanclerz wielki litewski, Bohdan, podskarbi wielki litewski, Bazyli, chorąży nadworny litewski i jego brat N., sędzia ziemski miński w XVI stuleciu. Michał, syn Wasila, za poparciem Jezuitów, z którymi był w ścisłych stosunkach metropolita grecko-kijowski od 1589 r., pod jego przywodem odbywały się synody w Brześciu Litewskim 1590, 1592 i 1596 r. i stanęła ostatecznie w 1596 r. Unja kościoła greckiego z rzymskim. Stefan, sędzia ziemski rzeczycki 1627 (V. Leg.). Michał z żoną Anną otrzymali w dożywocie wieś Strużany 1631 r. Samuel, stolnik grodzieński 1668 r., a miński 1673 r., żonaty z Konstancją Wieszczycką. Jan, elektor 1697 r. z woj. połockiego, Gabryel, podpisał elekcyę 1632 r. z woj. mińskiem. Karol, Tomasz, Michał i inni podpisali pospolite ruszenie 1698 r. 

Wojciech, subdelegat oświęcimski 1722 r. Franciszek, stolnik miński, tego syn Wojciech 1723 r. Józef, Jezuita 1737 r. Kazimierz, namiestnik Słonimski, patron Trybunału Litewskiego 1752 r. Onufry, cześnik starodubowski, podpisał konwokację generalną 1764 r. Karol, starosta kawszowski z synem Aleksandrem 1764 r. podpisali elekcyę z woj. połockiem. Kazimierz, horodniczy bracławski 1768-81 r. Antoni, krajczy witebski 1781 r. 

Ignacy, syn Kazimierza, z synami: Kaźmierzem, Adamem, Juljanem, Antonim, Władysławem, Wojciechem i Stanisławem, Wincenty, syn Kazimierza, z synami: Franciszkiem i Ignacym, Michał, syn Kazimierza, z synem Karolem i Antoni, syn Kaźmierza, w 1828-1842 r., a Piotr i Alojzy, synowie Antoniego, w 1848 r. wylegit. w Ces. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej (Metr. Lit. i Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

RAHOZIŃSKI. Sądzę, że omyłką druku zamiast Rohoziński zamieszczeni w V. Leg. Franciszek i Jakób, którzy z woj. wołyńskiem podpisali elekcyę 1764 r. 

RAJ. Stanisław posiadacz sołectwa we wsi Zajączki, w star, krzepickiem 1556 r. (Metr. Kor.) Samuel i Stanisław podpisali elekcję Augusta II z woj. mińskiem (V. Sig.). 

RAJCA v. RAYCA. Dymitr, syn Dymitra, i jego synowiec Marek zaporozcy nobilitowani 1679 r. (V. Leg.). 

DUNIN-RAJECKI h. ŁABĘDŹ. Senatorowie w rodzinie: Gedeon, kasztelan parnawski 1631 r., kasztelan miński 1634 r., wojewoda miński 1649 r. Krzysztof, kasztelan brzesko-litewski 1701 r. 

Podług Niesieckiego gniazdem tej rodziny jest wieś Rajec w pow. radomskim; z niej pierwszy Jan osiedlił się w woj. trockiem za czasów króla Zygmunta I. Jan cytowany w Metr. Litew. 1525 r. obowiązany był dostawiać na potrzeby wojenne dwóch zbrojnych jezdnych.

Jan, syn Mikołaja, miał syna Stanisława, który 1609 r. nabył części Chmielewa i Żelaznej i pozostawił synów: Aleksandra, Baltazara, Stanisława i Teofila, rotmistrza, który umarł 1621 r. na wyprawie chocimskiej. 

Baltazar (Balcer), podstarości włodzimierski 1641 r., z żony Zofji Wolskiej miał syna: Gedeona a Stanisława, syna Aleksandra, marszałka Wiłkomirskiego 1611 r., syn Jerzy-Zygmunt, marszałek Wiłkomirski, starosta kukawski, elektor 1674 r., pozostawił syna Michała, którego syn Bogusław miał syna Walentego, po którym z Barbary Rozwadowskiei syn January. 

January, ur. 1794 r. w Rakowcach w pow. mińskim, wszedł 1812 r. do 17 pułku jazdy X. War.; podporucznik 1815 r., przeszedł do 3 pułku ułanów, 1829 r. porucznik strzelców kon., 1831 r. kapitan, odbył kampanje: 1812 r. w Rosji, 1813 i 1814 r. w Danji; January wylegit. 1847 r. w Królestwie. 

Gedeon, syn Balcera, wojownik przeciw Szwedom i Moskwie, z kasztelana parnawskiego, kasztelan miński, a następnie wojewoda miński 1649 r., starosta rumborski, jego synowie: Władysław, starosta rumborski i Teofil, marszałek pow. lidzki 1662 r., kilkakrotnie poseł na sejmy i deputat na Trybunały, dzierżawca borysławski, komisarz do rady wojennej 1672 r., deputat na Trybunał skarbowy litewski 1661, z żony N. ks. Druckiej synowie: 

Jan-Teodor i Michał, starosta rumborski, trzykrotnie żonaty, z Siesickiej jego syn Adam, starosta rumborski, dziedzic dóbr Komaje i inne 1740 r., ożeniony z Marjanną Broniszówną, sędzianką ziemską Wiłkomirską. Jan-Teodor, cześnik bracławski, podstoli oszmiański 1674 r., deputat na Trybunały 1666 i 1668 r., poseł na sejmy, stronnik Michała Wiśniowieckiego, pisarz W. X. Lit., elektor 1669 i 1697 r., jego syn Michał, starosta berklański, żonaty z Anną Chreptowiczówną, podkomorzanką nowogrodzką. 

Wojciech, syn Balcera, dziedzic części Chorzewice, z pisarza sędzia ziem, trocki, z żony ks. Sokolińskiej jego synowie: Kazimierz-Konstanty, dworzanin królewski, deputat na Trybunał Litewski 1637 r., umarł młodo i Piotr, podkomorzy smoleński, rotmistrz królewski, um. 1659 r. 

Z tej familii, po Adamie, chorążym parnawskim 1648 r., a który podpis. elekcyę 1669 r., jego synowie: Jerzy bezdzietny i Mikołaj, po którym syn Michał z Franciszki Brzozowskiej miał syna Mikołaja 1720 r. Po Jerzym, podstolim derpskim (V. Leg.), pośle na sejm 1667 r., syn Teofil 1674 r., Teofil, pułkownik wojsk litewskich, poległ pod Zbarażem w bitwie z kozakami 1649 r. 

Po Samuelu, który osiedlił się na Wołyniu, syn Jakób, tego synowie: Paweł-Kazimierz i Józef około 1730 r. Krzysztof, cześnik latyczowski 1672 r., dziedzic dóbr Łowcza, w woj. ruskiem. Krzysztof, pisarz wielki litewski 1695 r., marszałek sądów kapturowych brzesko-litewskich 1697 r., ostatecznie kasztelan brzesko-litewski, z żoną Joanną Sapieha, wojewodzianką, 2v. Szyszkowska bezpotomny. Józef, budowniczy nowogrodzki 1768-78 r. Dyonizy, rotmistrz 1775 r., skarbnik nowogrodzki 1788-94 r. Jan wyleg. w Galicyi 1782 r. Konstanty wstąpił do wojska 1794 r., a następnie 1812 r. został pułkownikiem 19 pułku ułanów, 1813 r. przeznaczony na dowódcę 17 pułku jazdy, odbył kampanje 1794, 1812, 13 i 14 r. i otrzymał krzyż Legji Honorowej; dziedzic dóbr Obrynie w gub. mińskiej, um. 1844 r. (Ks. Wojskowe). 

Po Teodorze, horodniczym nowogrodzkim, synowie: Andrzej, komornik nowogrodzki, bezpot. i Michał, po którym synowie: Teodor, Hieronim, Jerzy-Dominik i Mikołaj; po Jerzym-Dominiku, podstolim derpskim, pośle na sejm 1668 r., z żony Emilianny Korfówny syn Jan, dziedzic dóbr Kościuszki; po Hieronimie trzech synów: 1) Krzysztof wzięty do niewoli moskiewskiej, w niej umarł, 2) Mikołaj, którego potomstwo wkrótce zgasłoi3) Aleksander, tego synowie: a) Stefan bezdz., b) Florjan, podstoli miński, bezdz., c) Zygmunt, podczaszy smoleński, żona Krystyna Kozakiewiczówna, z niej synowie: Dominik, strażnik Wiłkomirski 1740 r., dziedzic wsi Rudniki, i Michał, po którym syn Bogusław; d) Samuel, podstoli wołyński, trzykrotnie żonaty, jego synowie: Franciszek, Władysław, Józef, Tadeusz, Adam i Bogusław (najstarszy), po którym z Katarzyny Obuchowiczówny synowie: Stanisław, Kazimierz, Dyonizy i Wiktor, dziedzice dóbr Koszelew w woj. nowogrodzkiem. Józef i Michał, synowie Wojciecha, udowodnili szlachectwo w gub. kijowskiej 1816 r. 

Adam, chorąży parnawski, Jan, Aleksander, sędzia gr. trocki, i inni 1648 r., Jan-Teodor, podstoli oszmiański, i inni 1674 r., Krzysztof, Paweł i Wojciech 1697 r., Franciszek, Tomasz i Michał 1733 r., Bogusław i Józef, budowniczy i poseł nowogrodzki, 1764 r. podpisali elekcje (Don. Vars., Metr. Kor., Sig., Wyr. i Zap. Tryb. Lubel., Czer. Perp.). 

RAJECKI h. TRZASKA. Na Białej Rusi. Paweł, Jan i Walenty z potomstwem, synowie Bogusława, Kajetan i Franciszek, synowie Kazimierza, i inni wylegit. w Ces. 1847 r. i zapisani do ks. szlachty gub. mińskiej. 

Jest rodzina tatarska tego nazwiska i herbu w Litwie, z której Mustafa, syn Szabana, zapisany do ks. szlachty gub. wileńskiej 1819 r. (Dziad.). 

RAJKIEWICZ v. RAYKIEWICZ h. SAS. Stanisław, rotmistrz i poseł nowogrodzki, podpis, elekcyę 1764 r. Wincenty, podczaszy nowogrodzki 1791 r. Hilary, syn Ludwika, stanowy prystaw w pow. słuckim 1856 r. 

Antoni i Wincenty z synami: Juljanem, Baltazarem i Janem, Konstanty, syn Fanciszka, z synem Hipolitem i inni wylegitymowani w Ces. 1840 r. i zapisani do ks. szlachty gub. mińskiej. 

RAJKOWSKI v. RAYKOWSKI h. ABDANK. Józef, syn Sebastyana, 1703 r. (Akta Radomskie). Adam sprzedał swój majątek Franki 1777 r. (Akta Tykocińskie). Leopold, urzędnik w Kielcach 1865 r. Po Michale, dziedzicu dóbr Słomkowo 1742 r., pochodzący Ludwik, Aleksander, Stanisław, Kaźmierz i Jan, synowie Andrzeja, wyleg. w Królestwie 1855 r. 

RAJKOWSKI h. RAWICZ. Marcin i Piotr, synowie Wojciecha, Rafał i Józef, synowie Teodora, i kilkunastu innych wylegit. w Ces. i zap. do ks. szl. gub. wołyńskiej 1847 r.

RAJS h. RAES. Podług heroldji Królestwa Polskiego potomkowie Kazimierza de Raes, skarbnika mińskiego 1736 r., wzięli nazwisko Rais. Franciszek Rais, syn Heronima, a wnuk Kazimierza, skarbnika (pw), z Agnieszki Tomaszewskiej miał syna Sylwestra, urzędnika skarbowego, wyleg. w Króllestwie 1851 r. 

RAJSKI v. RAYSKI h. JELITA. Podług Paprockiego dom starodawny; wzięli nazwisko od wsi Rajska, pod miastem Sędziszowem. Jaśko cytowany w aktach krakowskich 1399 r. Piotr 1480 r. Jan i Stanisław, bracia, dziedzice Rajska 1530 r. i Stanisław 1531 r. kupił dobra Dąbkowice, 1547 r. sprzedał wieś Charmasy i w 1557 r. otrzymał przywilej na powiększenie cła w Rajsku; starosta rateński i olicki, zastawił 1562 r. wieś Ilikowice; po Stanisławie synowie: Jan, dworzanin król., Melchior, Stanisław i Mikołaj przeprowadzili 1571 r. dział dóbr; z nich Malcher, lustrator kobryński 1597 r., cytow. w V. Leg, a Stanisław, sekretarz królewski, 1648 r. elektor. Jan, porucznik wojsk polskich 1650 r., wojownik, przeciw kozakom był wysłany od Stefana Potockiego z pod Żółtych Wód do hetmana Mikołaja Potockiego z zawiadomieniem o niebezpieczeństwie, w jakim zostało nasze wojsko otoczone od kozaków. 

Po Melchiorze syn Stanisław, z żony Zofji Spinkówny miał synów: Henryka, cześnika połockiego, który podpisał elekcyę 1674 i 1697 r. z woj. brzesko-litew., i był żonaty z Latyczewską; jego brat Aleksander, stolnik starodubowski, podpisał elekcyę 1674 r. z woj. brzesko-lit.; gorliwy kalwin, bronił swoich współwyznawców w sporach z Jezuitami 1682 r. Stanisław, łowczy bracławski 1788 r. Stefan, pułkownik wojsk ros. 1791 r., a 1793 r. podkomorzy kobryński. Marcin, syn Stanisława, udowodnił swoje szlachectwo przed deputacją gub. wileńskiej 1800 r. Franciszek, syn Kazimierza, z potomstwem 6 osób udowodnili swoje szlachectwo w gub. kijowskiej 1817 r. (Metr. Kor., Wyr. Tryb. Lubel.). 

RAJSKI h. KIETLICZ. Podług Paprockiego dom starodawny i znaczny w Śląsku i ks. oświecimskiem. N., sędzia ziem, oświęcimski w XVI stuleciu, jego córka Anna za Mikołajem Brandys. Achacy, podsędek i podstarosta oświęcimski, elektor 1648 r. z woj. kaliskiego, komisarz do zapłaty wojska i deputat na trybunał skarbowy 1653 r. Po Ignacym, dziedzicu wsi Pyszowice w ks. siewierskiem 1765 r., z Urszuli Chromińskiej syn Daniel, podprefekt lelowski 1813 r., następnie sędzia pokoju pilecki, dziedzic dóbr Biały w pow. lelowskiem, wyleg. w Król. 1840 r., jego synowie: Emil i Konstanty, dziedzic dóbr Biała, sędzia pokoju pilecki 1860 r., żonaty z N. Ciechanowską, z niej potomstwo. 

RAJSKI h. KORAB. Wzięli nazwisko od wsi Rajsko, w woj. Sieradzkiem; jedna familja z Radlickimi. Jan, dziedzic wsi Rajska, um. 1578 r. 

RAJSKI. Ignacy, Franciszek, Jan Kanty i Tomasz, synowie Szymona, i inni wyleg. w Ces. ros. i zap. do ks. szl. gub. wołyńskiej 1844-51 r. 

RAJSZEL Ludwik, syn Józefa i Józefy z Szobantów, ur. 1803 r. w Mniszewie, w pow. radomskim, wszedł 1822 r. do 4 pułku piechoty linjowej i 1827 r. został podporucznikiem, a 1831 r. kapitanem w tymże pułku (Ks. Wojskowe). 

RAJTAROWICZ. Jan, podstarości pilaszkowski 1687 r. (Zap. Tryb. Lubel.). 

RAJUNĆ v. RAJUNIEC h. JASTRZĘBIEC. W Litwie, Józef-Jan z Upity podpisał elekcyę 1632 r. z woj. trockiem. Po Kazimierzu, synie Zacharyasza, syn Dominik z synami: Stanisławem i Pawłem w 1850 r. i potomstwo Marcina i Jana-Ignacego, synów Antoniego, wnuków Ludwika, osób 10 w 1855 r. wylegit. w Ces. ros. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

RAJUNĆ h, LUBICZ. W Litwie; z nich potomstwo: Józefa i Franciszka, synów Józefa, wnuków Michała, osób 16 w r. 1850 i potomstwo Gustawa, Aleksandra, Kazimierza, Marcina, Antoniego i Karola, synów Józefa, wnuków Aleksandra, osób 36 w 1850-66 r. wyleg. w Cesar. ros. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

RAJUNĆ h. RAJUNIEC. W Litwie; tego herbu wylegitymowani w Ces. ros. i zapisani do ksiąg szlachty: a) gub. kowieńskiej potomstwo: Ignacego, Kajetana, Michała i Stanisława, synów Józefa, wnuków Kazimierza, porucznika rzeczyckiego, i potomstwo Bogusława, syna Michała, razem osób 34 w latach 1825-1863; b) okręgu białostockiego, Apolinary, syn Hipolita, z potomstwem 1825 r. 

Józef, syn Stanisława i Wiktorji z Kalinowskich, ur. 1798 r. w Bajkach w gub. grodzieńskiej, wszedł 1817 r. do pułku grenadjerów i 1825 r. został podporucznikiem w 2 pułku strzelców pieszych (Ks. Wojskowe). 

RAJZACHER. Po Józefie, burgrabim i subdelegacie gr. sieradzkim 1781 r., syn Andrzej, tego synowie: 1) Roman żonaty z Felicjanną Niemieryczówną, z niej synowie: Sobiesław, Bruno, Karol i Roman wylegit. w Król. 1854 r.; 2) Józef, tego syn Marcin, dziedzic dóbr Kurzeszyn, w powiecie rawskim 1858 r., z żony Apolonji Bykowskiej pozostawił synów: Jakóba, Lucjana i Ambrożego wylegit. w Król. 1857 r. 

RAJZNER h. ŚLEPOWRON. N. N. udowodnili swoje szlachectwo w gub. grodzieńskiej przed rokiem 1830 r. 

RAK h. WARNIA. Byli w Litwie, Michał podpisał pospolite ruszenie 1698 r. z powiatem Słonimskim. 

RAKIELEWICZ h. KORAB. N. N. wylegit. przed deputacją szlachty gub. wileńskiej 1799 r.; a kijowskiej 1843 r. 

RAKIETTY właściwie RACHETTI. Rodzina włoska z Mantui. Józef w 1724 r. złożył do grodu warszawskiego genealogję swego rodu, opartą na świadectwie wydanem przez biskupa sanońskiego, z której widać, iż Antoni de Rachetti miał dwóch synów: Pawła i Tomasza 1686 r.; Tomasz um. bezpotomnie, a Paweł pozostawił z żony Bernardyny synów: Wincentego i Pawła; z nich Paweł miał synów: Wincentego, Feliksa i Józefa, a Feliks, syna Pawła, ks. kanonika smoleńskiego, proboszcza kościańskiego i mścibowskiego.

Wincenty, kapitan wojsk król., zaślubił Febronję z Cieciszewskich, która prowadziła proces o dobra Chudzynko i części Rrzechwa ze Stefanem Cieciszewskim i miał synów: Xawerego, Piotra ochrzcz. 1757 r. w Skaryszewie, i córkę Eleonorę za Antonim Suskim; Xawery, sekretarz król, był komisarzem starostwa warszawskiego 1729 r. (Don. i Obi. Gr. Warsz.). 

RAKIEWICZ h. HIPOCENTAURUS. Aleksander, dwóch Kazimierzów, Stanisław i Stefan podpisali elekcję 1697 r. z woj. trockiem, a Jan, pospolite ruszenie 1698 r. Stanisław, cześnik nowogrodzki 1699 r. (W. Tryb. Lubel.). Potomstwo Kazimierza i Jerzego, synów Andrzeja, wnuków Michała, osób 17 wylegit. w Ces. ros. 1860 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

RAKIEWICZ h. TRĄBY. W woj. trockiem, mają być jednego pochodzenia z Ostikami; N. N. udowodnili swoje szlachectwo przed deputacją szlachty gub. kowieńskiej w 1804 r. 

RAKILEWICZ. Stanisław, syn Ignacego, oficer wojsk ros., otrzymał przyznanie szlachectwa w Ces. ros. i zapisany do ks. szlachty gub. kijowskiej 1846 r. 

RAKINT h. ŁABĘDŹ. W Litwie. Sylwester z woj. trockiem podpisał elekcyę 1764 r. Dawid, syn Michała, z synami: Ferdynandem, Józefem, Aleksandrem i Benedyktem wylegit. w Ces. ros. 1839 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

RAKOCZY. Jerzy, syn księcia Siedmiogrodzkiego, z żoną Zofią Batorówną obrali 1646 r. plenipotenta. Franciszek otrzymał 1655 r. indygenat (Conv. Vars., Metr. Kor.). 

RAKOWICKI h. LELIWA. W Litwie; jedna gałąź rodziny Adamowiczów brała to nazwisko od majętności Rakowicze. 

RAKOWICZ h. LELIWA. Na Rusi Czerwonej i w Litwie. Mikita na Rusi Czerwonej 1400-1450 r. Marcin, syn Piotra, bojar kowieński 1514 r. (Metr. Lit.) Jan, domownik Radziwiłłów, wierszopis łaciński 1580-1600 r. N., dziedzic dóbr Strzelec w gub. lubelskiej 1882 r. 

RAKOWIECKI h. LELIWIN. Józef, major i Wiktor, porucznik w korpusie komunikacji lądowej i wodnej, synowie Józefa, otrzymali w 1847 r. prawa nowego szlachectwa w Król, z zasady swych stopni oficerskich. 

RAKOWIECKI h. ROLA. Wzięli nazwisko od wsi Rakowiec w woj. łęczyckiem. Józef i Maciej 1697 r. z woj. łęczyckiem, a Jan i Józef 1764 r. z woj. rawskiem podpisali elekcje. Marcin, syn Stanisława i Anny z Janiszewskich, podstoli 1689 r., cześnik latyczewski 1699 r. Piotr, syn Wojciecha, żonaty z Wiktorią Kuczyński, dożywocie 1726 r. Gabryel, łowczy owrucki 1761 r. Jan, burgrabia 1713 r., a komornik graniczny łęczycki 1775-94 r. Ludwik, radca pow. łęczyckiego 1813 r. - Ignacy-Benedykt, filolog, członek Towarzystwa przyjaciół nauk w Warszawie, kurator szkół woj. podlaskiego, a ostatecznie, rejent gub. mazowieckiej, głównie zajmował się badaniem przeszłości słowiańszczyzny. 

Po Kacprze, łowczym łęczyckiem, syn Józef, dziedzic dóbr Rakowiec 1718 r., z żony Eleonory Górskiej jego synowie: Wincenty 1840 r., Salwator w 1842 r. wylegit. w Król. Salwator, pułkownik saperów, zm. w Warszawie 1857 r., był żonaty z Olimpją z Lutkiewiczów (Zap. Tryb. Lub., Soch, i Brz. Gr. Racogn.). 

Po Piotrze, dziedzicu dóbr Buszkin 1758 r., syn Andrzej 1782 r., tego syn Franciszek, po którym synowie: Władysław, dziedzic wsi Badowe-Danki w pow. warszawskim, w 1848 r. i Teodor w 1849 r. wyleg. w Królestwie. 

RAKOWSKI h. DROGOMIR. Po Janie, synie Franciszka, dziedzicu wsi Czachy, w pow. zambrowskim 1735 r., syn Józef żonaty z Juljanną Konopkowną, z niej syn Leon, urzędnik, wylegit. w Królestwie 1852 r. (Inni potomkowie Jana z 1735 r. wylegitymowani z herbem Lubicz, a niektórzy z herbem Trzywdar). 

RAKOWSKI h. KOŚCIESZA. Podług Niesieckiego pochodzą z ziemi wiskiej (jak się zdaje w początkach XVI stulecia) Stanisław osiedlił się w Prusach, nabywszy w nich majątek Pustniki, a jego brat Jerzy osiadł w Warmii i od majątku tam kupionego Pudlak nazywany był Pudliński, jego synowie: Jan i Kacper, - po Janie był syn Bartłomiej, który wróciwszy do nazwiska Rakowski, osiedlił się w woj. połockiem, jego synowie: Heronim-Rafał i Sylwester; od nich po większej części pochodzą Rakowscy herbu Kościesza w Litwie i na Rusi Białej. Niektórzy z Rakowskich tego herbu wzięli nazwisko Stanisławowski; do tego herbu przyłączyli się także niektórzy Rakowscy herbu Trzywdar. 

Franciszek, sędzia gr. witebski, podpisał elekcyę 1697 r. Po Piotrze, synie Jakóba, dziedzicu wsi Wróblewo, w ziemi zakroczymskiej 1721 r., pochodzący Józef, syn Franciszka, dziedzic wsi Zbyszyn Wielki w pow. płockim, wyleg. w Król. 1843 r. Po Tomaszu, wojskim wąskim i sędzim gr. łomżyńskim, herbu Trzywdar, synowie: Stanisław, Adam, Michał, Mikołaj i Ignacy, dziedzice dóbr Rostki 1740 r.; z nich Stanisław miał syna Pawła, którego z Petroneli Roszewskiej synowie: Adam, dziedzic dóbr Ponikiew Wielki, w pow. pułtuskim w 1841 r. i Tytus w 1842 r. wylegit. w Król, z herbem Kościesza. 

Wylegitymowani w Ces. ros. i zapisani do ksiąg szlachty: a) gub. wileńskiej, Stanisław, syn Jana, z synami: Wawrzyńcem i Jakóbem i synowie Wawrzyńca: Piotr i Szymon 1851 r.; b) Klemens, syn Józefa, z synami: Kajetanem, Justynem i Konstantym 1861 r.; c) w gub. kowieńskiej, potomstwo Klemensa, Zygmunta i Ludwika, synów Franciszka, wnuków Marcina, prawnuków Bartłomieja, w 1859 r. 

Sądzę, że tego herbu Michał z woj. trockiem i Stanisław z pow. oszmiańskiem podpisali pospolite ruszenie 1698 r. Adolf, syn Rafała, Fortunat, syn Józefa, z synem Urbanem i inni wylegit. w Ces. ros. i zap. do ks. szl. gub. wołyńskiej 1845-53 r., a także do ksiąg szlachty gub. podolskiej. 

RAKOWSKI h. LUBICZ. W ziemiach północnego Mazowsza, na Kujawach i w Litwie, Wincenty, syn Wojciecha z Rakowa, 1494 r. Jakób i Wojciech 1632 r., Mateusz i Zygmunt 1648 r., Andrzej, Dominik, Jan i inni 1697 r. podpisali elekcyę. Kacper, burgrabia i subdelegat gr. brzeski 1788 r. Ignacy, podprefekt inowrocławski 1813 r. 

Po Wojciechu, dziedzicu wsi Rakowo 1711 r., synowie: a) Jan, tego syn Józef miał syna Bonawenturę, po którym synowie: Szymon, urzędnik pocztowy, i Roch, urzędnik w Kaliszu, wylegit. w Król. 1853 r.; b) Stanisław pozostawił syna Stanisława, którego syn Franciszek z żony Brygidy Wierzbickiej miał synów: Romualda w 1854 r. i Feliksa w 1855 r. wylegit. w Król. Po Piotrze, dziedzicu dóbr Wróblewo, w ziemi zakroczymskiej 1721 r., syn Eustachy, tego z żony Anastazji Tańskiej syn Feliks, dziedzic dóbr Wróblewo, wylegit. w Król. 1842 r. 

Po Janie, synie Franciszka, dziedzicu wsi Czachy, w pow. zambrowskim 1735 r., syn Maciej, tego syn Franciszek, po którym synowie: Franciszek, dziedzic wsi Kossuty, w pow. augustowskim, Ksawery, dr. medycyny i chirurgji, znany lekarz w Warszawie, ożeniony z N. Oborską i Stanisław, inżynier pow. ostrołęckiego, wylegitymowani w Król. 1844 r. Z tej linji Walerjan, syn Józefa, wylegit. w Król. (Józef, syn Jana powyższego, wylegit. z herbem Drogomir). 

Po Jakóbie, burgrabim gr. bobrownickim 1745 r., syn Fraciszek, żonaty z Marjanną Kozerską, z niej syn Konstanty, urzędnik w Warszawie, wylegit. w Król. 1850. 

Andrzej, dziedzic dóbr Skibice, w Brzeskiem, z żony Marjanny Dąmbskiej syn Konstanty, łowczy parnawski 1788 r., z żony Marjanny de Wituny miał synów: Ludwika, kanonika, Walentego, burgrabiego brzeskiego, żonatego z Heleną Kałowską, Piotra, burgrabiego gr. gostyńskiego 1790 r., Ignacego, Macieja i Józefa (Ks. Gr. Brzeskie); pochodzący: Otto, syn Jana i Henryki z Dokwów, w 1837 r.; Ignacy, syn Stanisława i Teresy z Chrząszczewskich, 1837 r.; Jan Nepomucen i Maksymiljan, synowie Józefa, w 1847 r., Lucjan, syn Leona, 1850 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Po Kazimierzu, regencie gr.. inowłockim 1780 r., z Joanny Pinińskiej syn Joachim, urzędnik w Warszawie, wylegit. w Król. 1847 r. 

Potomstwo Andrzeja, Stanisława, Jana i Bartłomieja, synów Piotra wnuków Tomasza, razem osób 21, wylegitymowane w Ces. ros. 1854 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Józef, syn Stanisława, i Wincenty, syn Antoniego, z synami: Wincentym i Mieczysławem wylegitymowani w Ces. ros. 1863 r. i zapisani do ks. szlachty gub. kijowskiej. 

RAKOWSKI h. RADWAN. W ziemi warszawkiej. Andrzej, podstarosta 1590 r., burgrabia gr. warszawski 1596 r., miał synów: Jana i Maksymiljana, po którym syn Jan, elektor 1648 r. z ziemi warszawskiej. Jan, syn Macieja, regenta ziem, czerskiego, 1597 r. Feliks-Stanisław, pisarz ziem, warszawski, nabył 1616 r. dobra Witki i Stojarty (Don. Gr. Warsz.). 

RAKOWSKI h. RAKOWSKI. Herb - w polu czerwnem półksiężyc srebrny rogami w górę, przeszyty mieczem; na hełmie w koronie rak w poprzek.

Podług Ledebura tego herbu Wojciech, dziedzic dóbr Kołaczkowo i Stanisławka w Wielkiem Ks. Poznańskiem, 1847 r.; po Stanisławie syn Apolinary, urzędnik sądowy pruski 1855 r.

RAKOWSKI h. TRZYWDAR. Senatorowie w rodzinie: Wojciech, kasztelan wiski 1607 r. Jan-Albrycht, wojewoda brzesko-litewski 1635 r., witebski 1639 r.

Protoplastą tej rodziny był Alberyk, a w spolszczeniu tego imienia Jałbrzyk z Rogienic, który za przywilejem Władysława IV Ks. Mazowieckiego w 1436 r. kupił od Junoszów wsie Raków i Roginie, w ziemi łomżyńskiej; od pierwszej z tych wsi tak ten Jałbrzyk jak i jego potomkowie brali nazwisko Rakowski; już w XVI stuleciu należeli do liczniejszych rodzin w północnem Mazowszu, a do zamożniejszych w ziemi łomżyńskiej, niektórzy z nich już w XVII wieku przenieśli się do Litwy, a w XVIII stuleciu osiedlili się w południowych prowincjach Rzeczypospolitej.  

Alberyk, (Jałbrzyk) sędzia gr. wiski 1426 r. Paweł, starosta i regent ziem, łomżyński 1553 r. Andrzej z Olszyn, podstarosta wiski 1574 r. Jakób, syn Pawła, dziedzic dóbr Sławiec, podstarosta łomżyński i koleński 1575 r., pisarz ziem, pułtuski 1578 r., poborca wiski 1593 r. Andrzej, Bartłomiej i Stanisław, synowie Stanisława, 1591 r.; po Bartłomieju synowie: Adam, Jan, Stanisław, Wacław i Mikołaj 1632 r. Stanisław, komornik wiski 1640 r. Maciej, dziedzic Oborszyna, podstoli nowogrodzki 1651 r., miał synów: Jana i Tomasza. 

Antoni i Jerzy, komornicy gr. wiscy 1713 r. Andrzej, cześnik trembowelski 1739 r. Józef, syn Jakóba, komornik ziem, radziłowski 1739 r. Wojciech, dziedzic dóbr Mnin 1750 r., sekretarz wiek kor., podczaszy wiski 1756 r., a stolnik 1764 r. Franciszek, komornik ziem, wiski 1768 r. Mateusz, cześnik nowogrodzki 1780 r., żonaty z Justyną Grotowską. Jakób, podwojewodzy 1778 r. i Daniel, regent 1778 r. wiscy, komisarze do zbierania ofiar 1789 r. Adam, szambelan król. 1787 r., kawaler orderu św. Stanisława 1790 r. Franciszek, skarbnik bracławski 1788 r. Paweł, komornik ziem, bracławski 1793 r. Józef, komisarz cywilno-wojskowy, obrany sędzią ziemiańskim pow. chęcińskiego 1790 r., wylegit. w Galicji 1804 r. 

Po Stanisławie, dziedzicu wsi Boginie i Czachy, sędzim wiskim 1547 r., syn Jan, dworzanin i strukczaszy Zygmunta Augusta, podstarosta wiski 1565 r, poseł na sejm Unji, podpisał ją 1569 r.; jego synowie: a) Maciej, po którym Kacper ożeniony z Komorowską i Mikołaj, chorąży wiski 1629 r. b) Jan, wójt w m. Radziłowice, dziedzic wsi Płocko, z podstolego podkomorzy 1582 r., starosta wiski 1589 r., dworzanin królewski, jeździł z polecenia królowej Anny Jagielonki do panów litewskich, nakłaniając ich do wyniesienia na tron Zygmunta III; z żony Doroty Oborskiej, starościanki kiernowskiej jego synowie: Mikołaj, Jezuita, Wojciech i Jan. 

Wojciech, łożniczy królewski 1589 r., skarbnik, następnie podkomorzy 1592 r., ostatnio kasztelan wiski 1607 r., starosta płocki, uciański, babimostski i rabsztyński, um. 1617 r.; z żony Zofji Pacówny, kasztelanki wileńskiej, jego syn Jan-Albrycht, podskarbi nadworny litew. 1628 r., wojewoda brzesko-litewski 1635 r., a następnie witebski, poseł do Anglji 1628 r. z żądaniem posiłków przeciw Szwedom, lub też pośrednictwa o pokój, zdolny i biegły w językach, z żoną Anną ks. Korecką, wdową po Chlebowiczu, kasztelanie wileńskiem bezpotomny. 

Jan, syn Jana i Oborskiej, powszechnie od ziemian wiskich łubiany i od nich podkomorzym w 1575 r. wybrany, um. 1628 r., z żony Jadwigi Buczyński j syn Stanisław, kustosz kielecki, kanonik płocki, sekretarz królewski i proboszcz pułtuski 1635 r.; opat płocki 1647 r., ulubiony sekretarz i domownik królewicza Karola, syna Zygmunta III, nakłonił go, że zrzekł s:ę kandydatury do tronu polskiego i obrał go za posła do stanów koronnych, aby je o tern zawiadomić. 

Wojciech, dziedzic wsi Rostki, z żony Agnieszki Rostkowskiej miał synów: Franciszka-Wawrzyńca i Tomasza; Franciszek-Wawrzyniec, cześnik wiski, rotmistrz łanowy wiski 1702 r., dziedzic dóbr Dembe, Budziska i Kołaczek, miał dwie żony: Barbarę Oborską i Bogumiłę Ohzamowską, z I-ej żony syn Michał, z II-ej synowie: Józef i Jan, skarbnik łomżyński 1776 r.; Michał, subdelegat żydaczowski, ustąpił dobra Jastrzębie, Borowie, Osiemkówka, Filipówka, Jaźwiny i Boczków, bratu Marcinowi. 

Józef, komornik ziem., następnie cześnik wiski 1734 r., z żony Teresy Sarneckiej miał syna Marcina, regenta żydaczowskiego 1764 r., szambelana król. 1773 r., wojskiego Winnickiego, posła na sejm czteroletni 1790 r. 

Tomasz, syn Wojciecha, skarbnik wiski 1713 r., wojski wiski, podstarosta i sędzia gr. łomżyński 1734 r. Adam, szambelan 1787 - 90 r., marszałek Trybunału koronnego 1785 r. Jakób, podwojewodzy wiski 1778 r., poseł na sejm czteroletni 1790 r. Wojciech, regent gr. i Antoni, archiwista koleńscy 1793 r. Antoni, żupnik wiski 1793 r. Mikołaj, radca woj. augustowskiego 1825 r. 

Pochodzący po Andrzeju, dziedzicu dóbr Olszyny i Taraszkowo 1663 r.: Seweryn, syn Stanisława, dziedzic wsi Rakowo-Boginie, 1837 r., Józef, syn Józefa, 1837 r., a Bartłomiej i Jan w 1842 r., synowie Joachima, Jan, syn Konstantego, w 1851 r. i Teodor, syn Franciszka, w 1854 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Po Janie, dziedzicu dóbr Dybła, w pow. wąsowskim 1609 r., pochodzący Jan, syn Jana, dziedzic części we wsi Niedźwiedzia, w pow. augustowskim, wylegit. w Król. 1838 r. 

Po Stefanie z przydomkiem Kitkiewicz, dziedzicu dóbr Baranowicze 1686 r., synowie: Józef, Kazimierz i Antoni; po Kazimierzu pochodzący: Andrzej 1844 r., Wincenty 1847r . i Szymon, urzędnik w gub. grodzieńskiej, w 1848 r„ synowie Wawrzyńca i Maciej, syn Antoniego, w 1854 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Po Tomaszu, synie Wojciecha, sędzim gr. i podstarościm łomżyńskim, a od 1730 r. wojskim wiskim, z żony Ewy z Opackich synowie: Stanisław, podstoli czerwonogrodzki 1769 r., a 1780 r. łomżyński, i Ignacy, po którym syn Tomasz miał syna Ferdynanda, tego syn Jan, dziedzic wsi Rakowo-Chmielewo, w pow. łomżyńskim, wylegit. w Król. 1842 r.; z tej familji Franciszek, syn Józefa, 1817 r., Stanisław, syn Pawła, w 1850 r. i Kalikst, syn Ignacego, 1851 r. wylegitymowani w Królestwie. Niektórzy zaś z potomków tegoż Tomasza, wojskiego, wylegitymowani z herbem Kościesza. 

Po Franciszku, dziedzicu wsi Dobrzyjałowo 1767 r., syn Bonifacy, dziedzic dóbr Konopki, sędzia pokoju augustowski, wylegit. w Król. 1838 r. z synem Antonim, po którym z Barbary Łaskiej syn Feliks, z tej linji Aleksander, syn Mikołaja, z Antoniny z Łyszczyńskich, wylegit. w Król. 1838 r. 

Po Janie, dziedzicu dóbr Rakowo, Boginie i Czachy 1773 r., synowie: 1) Maciej żonaty z Józefą Rakowską, z niej syn Florjan, dziedzic dóbr Starawieś w pow. hrubieszowskim, wylegit. w Król. 1838 r.; 2) Józef, tego syn Wojciech, z Zofji Świeżewskiej miał syna Tytusa wylegit. w Król. 1838 r. 

Po Jakóbie-Józefie, podwojewodzym i marszałku wiskim, pośle na sejm grodzieński 1793 r„ z Barbary Krajewskiej synowie: Kazimierz, dziedzic dóbr Dobrzyjałowo, w 1838 r. i Tomasz, po którym syn Władysław w 1843 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Andrzej, podkomorzy wendeński 1769 r., miał dwie żony: Annę Borowską, z niej syn Stanisław, podstoli czerwonogrodzki 1772 r., i Antoninę Śleszyńską, z której synowie: Ambroży, starosta stężycki, kawaler orderu św. Stanisława 1788 r., szambelan król., nabył dobra Różniszewo, Zagroby i Boguszki, Rafał, rotmistrz król, kawaler orderu św. Stanisława 1780 r. i córki: Anna za Romualdem Bystrym i Józefa, żona Mateusza Rakowskiego, podkomorzego malborskiego, których syn Wojciech-Antoni, ur. 1838 r., ma syna Adolfa (Conv. i Don. Vars., Wyr. i Zap. Tryb, Lubel., Ks. Gr. Czers., Sig., Kancl.). 

Fortunat i Adolf z potomstwem, synowie Pawła, wylegitymowani w Ces. ros. 1838 r. i zapisani do ks. szlachty gub. kijowskiej. 

Z osiedlonych w Litwie: Józef, syn Józefa, z synami: Władysławem i Edwardem w 1866 r. i Leon, syn Kazimierza, z synami: Władysławem i Anastazym i tego drugiego synowie: Władysław i Stanisław w 1837-66 r., wylegitymowani w Ces. ros., i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

RAKSIMOWICZ h. POBÓG. W Litwie. Kazimierz, syn Piotra, z synami: Janem, Józefem, Feliksem i Gabryelem wylegitymowani w Ces. ros. 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

RAKSZAWSKI. Piszą się z Rakszawy. Jan wylegit. w Galicji 1783 r. 

RAKSZEWICZ. Wencko, Jurij i Bohdan, szlachta żmundzka, winni byli dostawiać po jednym zbrojnym konnym na potrzeby wojenne 1525 r. (Metr. Lit.). 

RAKUZA v. RAKUSA h. BOGORJA. W Litwie i Białej Rusi, pisano ich niekiedy, lecz mylnie, R koza, niektórzy zaś piszą się Rakusa i biorą przydomek Suszczewski. Paweł, stolnik miński, podpisał elekcyę 1674 r. Eustachy. Dyonizy, Mikołaj, Eugeni i Wincenty, synowie Wincentego, wylegitymowani w Ces. ros. i zap. do ks. szl. wołyńskiej 1841 r. Jan, sędzia pokoju kalwaryjski 1841 r. Jakób, syn Dementego, kapitan wojsk, ros., sędzia pow. czauskiego 1856 r., Konstanty, syn Walerjana, pułkownik wojsk ros. 1860 r. Franciszek, syn Kazimierza, deputat szlachty pow. mohilewskiego 1844 r. 

RALAF. Jerzy, dziedzic wsi Łysiec, 1519 r. (Metr. Kor.). 

RALEWICZ. Jakób, szlachcic weloński, dostawiał z swych posiadłości jednego konnego na potrzeby wojenne 1525 r. (Metr. Lit.). 

RAŁKOWSKI. Maciej z ziemią wiską podpisał elekcyę 1697 r. 

RAŁO h. POBÓG. Jadath Rało wziął herb Pobóg na sejmie herodelskim 1413 r. V. L.; że byli Rałowie na Litwie jeszcze w połowie XVII stulecia świadczy Kojałowicz.

RAMAŃSKI h. JASTRZĘBIEC. Józef, Ferdynand, Heronim i Konstanty z synami: Andrzejem i Leopoldem, synowie Jana, wylegitymowani w Ces. ros. 1832 r. i zapisani do ks. szl. gub. wołyńskiej.

RAMAŃSKI h. ŚLEPOWRON. Cytuje ich Niesiecki z ksiąg grodzkich ostrzeszowskich. 

RAMEL h. RAMEL. Herb: w polu złotem mur czerwony o trzech blankach, nad nim gwiazda srebrna; na hełmie w koronie cztery pióra szachowane czarno i biało. 

Znakomita niemiecka rodzina, której jedna gałąź w XV i XVI stuleciach zamieszkiwała w Prusach. Henryk, rotmistrz król, odznaczył się w Inflantach, dostał 1583 r. dwór i grunt w Inflantach i otrzymał w nagrodę prawo zupełnego obywatelstwa w Rzeczypospolitej 1607 r. (Vol. Leg.); w 1611 r. był sekretarzem królewskim (Metr. Kor). 

RAMER h. RADWAN. Franciszek otrzymał nobilitacyę 1790 r. (Vol. Leg.). Protazy, syn Jana, wyleg. w Ces. ros. 1846 i zapisany do ks. szlachty okręgu białostockiego. 

Von RAMM. Jerzy-Henryk, syn Gotarda, wnuk Hermana, z synem wylegitymowani w Ces. ros. 1860 r. i zapisani do ks. szlachty gub. kowieńskiej. 

RAMIŃSKI. Józef, burgrabia (horodniczy) oszmiański 1755 r. (Sigil.). 

RAMLOCH. Jan zwolniony o wyprawy wojennej 1509 r. (Metr. Kor.). 

RAMMELMAN. Jakób, dworzanin królewski 1660 r. (Sigil.). 

RAMOCKI h. DROGOMIR. Niektórzy z Ramotowskich herbu Drogomir wzięli nazwisko Ramocki. Daniel, syn Jana, dziedzic wsi Ramoty-Jedwabne 1563 r. (Akta Łomżyńskie). 

RAMORINO. Hieronim, rodem z Genui, podpułkownik i dowódca 1 brygady dywizji pieszej, wstąpił do wojska francuskiego, a 1831 r. był pułkownikiem wojsk pols.; ozdobiony orderem Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

RAMOTOWSKI h. DROGOMIR. Wzięli nazwisko od wsi Ramoty w ziemi wiskiej, niektórzy z nich brali nazwisko Ramocki. Augustyn, ks. proboszcz dobrzyjałowski 1686 r. Antoni i Karol podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią wiską i łomżyńską. 

Po Adamie, komorniku koleńskim, elektorze z ziemi łomżyńskiej 1669 r., synowie: Jan i Wojciech; po Wojciechu syn Mateusz, tego syn Wawrzyniec miał syna Józefa, a ten syna Pawła, po którym synowie: Franciszek i Feliks wylegitymowani w Król. 1858-59 r. 

Pochodzący po Adamie, w 1734 r. dziedzicu wsi Ramoty, Antoni, syn Pawła, w 1853 r. i Tomasz, Mateusz i Franciszek, synowie Adama, w 1857 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Po Karolu, dziedzicu wsi Kumelsko 1725 r., syn Paweł, tego synowie: a) Bernard z żony Maryanny Wądołowskiej miał syna Józefa, pisarza magazynu solnego w Tykocinie, wylegit, w Król. 1840 r.; b) Szymon miał syna Macieja, tego z żony Jadwigi Kozikowskiej syn Wiktor wylegit. w Król. 1480 r.; z tej linji Kazimierz, syn Felicjana, wylegit. w Król. 1850 r. 

RAMPALSKI h. JELITA. Jakób 1552 r., którego żona opłacała pobór ze wsi Borowki w ziemi chełmskiej Wittyg) i Wawrzyniec, proboszcz w Nikluszewicach 1770 r. (Kancl.). 

De RAMPINELLIS. Oktawiusz-Brykcy otrzymał 1768 r. indygenat, a od króla Stanisława Augusta w 1770 r. dostał tytuł hrabiego z dodaniem do jego herbu dwóch skrzydeł orła białego (Kancl., Sig.). 

RAMSEY. Krystyn-Fryderyk 1749 r. i Karol-Ernest 1768 r. burgrabiowie elblągscy (Kancl., SigiL). 

RAMSZA h. GOZDAWA. Na Rusi Czerwonej iw Litwie. Paweł 1648 r., a Stanisław 1764 r. z woj. Witebskiem podpisali elekcye. Aleksander i Paweł, szlachta witebska, wzięci do niewoli przez Moskwę 1677 r. przez lat kilkanaście w niej zostawali (V. Leg.). Piotr, syn Aleksandra, Ramsza-Karwecki, urzędnik sądowy w gub. pskowskiej 1864 r. 

RAMUŁT lub RAMULT h. RAMULT. Herb: w polu czerwonem pięć róż białych dwie, jedna i dwie; w koronie pawi ogon. 

Podług tradycji naszych heraldyków, ten herb miał być przyniesiony z Francji do Polski przez Baldwina, biskupa krakowskiego, którego imię brała ta rodzina za przydomek, po bracie zaś tego biskupa Rajmundzie ma pochodzić rodzina Ramult v. Ramułt, dotąd istniejąca; prawdopodobniej jednak należy ona do dawnych miejskich krakowskich, przez nabycie majątków ziemskich weszłych od dawna we wszystkie prawa szlachty polskiej. Posiadłościami tej rodziny w XVI stuleciu były Zabłocie na Rusi Czerwonej i Szylec w woj. Sandomierskiem. Stanisław 1484 r. cytowany w aktach krakowskich. Mikołaj, rajca krakowski 1501 r. Mikołaj i Stanisław zwolnieni od wyprawy wojennej 1509 r. Jan z Zabłocia, autor 1570 r. Kacper, syn Stanisława, z Szylca 1570 r. Andrzej otrzymał 1578 r. wójtostwo wsi Borek, żonaty z Anną cedowali 1604 r. starostwo kruśwuckie. Jan, Marcin i Andrzej, synowie Jerzego, 1598 r.; po Andrzeju syn Jan, dziedzic wsi Szylce 1614 r. Marcin żonaty z Zofją z Czerskich 1765 r. N., pułkownik i rotmistrz husarski, chlubnie odznaczył się w wy prawdę przeciw Moskwie 1616-18 r. Aleksander-Mikołaj, oficyjał i kanonik sufragan łucki, proboszcz jarosławski, pleban ostrogski, wielki zwolennik Jezuitów, którym umierając 1658 r., zapisał swoją bibljotekę i część majątku; jego brat Jan, dziedzic dóbr Dmitrowice na Rusi Czerwonej, ożeniony z Anną Trojecką, stolnikówną przemyską. 

Mikołaj, syn Stanisława, nabył 1700 r. dobra Remie, Moczule i Stare Sioło; z żony Eudoksji Kościuszkówny syn Jerzy pisał się z Solca i zaślubiwszy Konstancję Oskierką, miał z nią synów: Stefana, Marcina, chorążego nowogrodzkiego, żonatego z Anną Siemieńską, Andrzeja, starostę jodłowickiego, ożenionego 1v. z Barbarą Dunikowską, 2v. z Aleksandrą Ligęzianką i Piotra, starostę osieckiego, jego żona Beata Dęmbińska. 

Stefan, dziedzic dóbr Remie i Moczule, z żony Reginy Oleszanki miał syna Jana, starostę rzeczyckiego, po którym z 1-ej żony Anny Siermianki synowie: Mikołaj, Hieronim, a z 2-ej Marjanny Dąmbskiej synowie: Teodat, Jezuita i Samuel, skarbnik piński. 

Hieronim, elektor 1697 r. z woj. brzesko-litewskiego, cześnik rzeczycki, starosta biecki, z żony Heleny Piotrowskiej miał syna Adama-Józefa, dziedzica dóbr Czernina, podczaszego drohowyskiego, po którym z Barbary Wiktorówny i Zofji Wilkońskiej synowie: Walerjan, Józef i Jerzy wylegitymowani w Galicji 1782 r. 

Mikołaj, syn Jana, starosty rzeczyckiego, dziedzic Remie, rotmistrz wojsk król., z żony Doroty Grabińskiej pozostawił syna Antoniego-Ignacego, podstolego Winnickiego, po którym z Wiktorji Glinkówny synowie: Franciszek i Marcin zginęli 1794 r., i Michał. 

Michał, dziedzic Jabłonicy w Sanockiem, miał z 1-ej żony Tekli Zajączkówny synów: Antoniego i Samuela poległego nad Berezyną, a z 2-ej Róży Dydyńskiej syna Jana. 

Antoni, ur. 1775 r., dziedzic dóbr Czermna, z żony Józefy Siedlewskiej pozostawił synów: Konstantego i Bronisława, dziedzica dóbr Czermna, po którym z żony Zofji Rupniewskiej syn Ludwik, tego ze Strzeleckiej syn Bronisław ur. 1884 r.; po Konstantym z żony Heleny Darskiej syn Kazimierz ur. 1862 r. Jan, syn Michała i Dydyńskiej, miał synów: Leona i Jana; po Janie syn Stefan. 

Oprócz powyższych. Krzysztof z Zabłocia, elektor 1632 r. z woj. ruskiego. Krzysztof i Stanisław, synowie Andrzeja, 1681 r. Jacek, syn Jana, 1681 r., miał synów: Stanisława, Wacława i Aleksandra. Stanisław Baldwin, skarbnik piński, elektor z woj. wileńskiego 1733 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. Tryb. Lubel. i Piotrk.). 

RAMUSZ. Stanisław, dziedzic dóbr Trzebinowa, wojski sandomierski 1585 r., był on synem Macieja (Zap. Tryb. Piotrk. i Lubel.). 

RAMZA v. RAMZE. N., major wojsk Rzeczypospolitej, w nagrodę zasług rycerskich nobilitowany 1676 r. (V. Leg.). 

RANACHOWSKI. Piszą się Ranachowa. Paweł, dziedzic Woli Za dębskiej, pisarz ziem, stężycki 1592 r., został sędzią ziem, stężyckim 1618 r.; tego synowie: Paweł i Wojciech. Po Wojciechu, pisarzu ziem, stężyckim, syn Andrzej, rotmistrz wojsk król. 1637 r. (Metr. Kor., Conv. i Don. Vars., Zap. Tryb. Lubel.).

RAPACKI h. LUBICZ. Wzięli nazwisko od wsi Rapaty, w ziemi ciechanowskiej. Józef, syn Andrzeja, dziedzic części we wsi Rapaty-Górki 1550 r. (Akta Ostrołęckie). Jerzy, Wawrzyniec, Paweł i Maciej, synowie Andrzeja, 1591 r. Andrzej, syn Trojana, 1590 r. (Conv. Vars.). 

Paweł w ziemi czerskiej 1628 r. ożeniony z Małgorzatą Boniecką. Jan i Stanisław, synowie Piotra, 1629 r. Adam z woj. łęczyckiem, Michał z woj. Sandomierskiem, Michał-Walenty, podstoli smoleński, podpisali elekcyę 1697 r., po Michale z Rapat syn Samuel, podstoli ciechanowski 1736 r. 

Po Marcinie, synie Pawła, z Katarzyny Popowskiej syn. Wojciech, żona Anna Gliszczyńska 1718 r., syn Maciej 1752 r., po którym synowie: 1) Antoni, 2) Ignacy, komornik ziem. 1739 r., komisarz do zbierania ofiar 1789 r. z woj. kaliskiego, a następnie sędzia ziem, koniński, jego synowie: Antoni i Ludwik, po którym z Tekli Chmielińskiej syn Feliks, posesor wsi Pścienno, w pow. kujawskim, wylegit. w Król. 1842 r. i3) Wincenty, po którym syn Aleksander wylegit. w Król. 1838 r. 

Po Franciszku, dziedzicu wsi Kawęczyn, 1710 r. (Akta Łomżyńskie), syn Józef, tego syn Jan, po którym syn Michał miał syna Wincentego dziedzica wsi Brańczyk, wylegit. w Król. 1848 r.; z tej linji Wawrzyniec, syn Wojciecha, wylegit. w Królestwie. 

Po Józefie, synie Szymona, dziedzicu wsi Bystre-Kurzyny, w ziemi łomżyńskiej 1710 r., synowie: a) Franciszek, żona Katarzyna Nosarzewska, z niej syn Michał wylegit. w Król. 1844 r.; b) Józef, tego syn Jan, po którym syn Michał miał syna Franciszka, dziedzica wsi Zymuny w pow. lidzkim, wylegit. w Król. 1844 r. 

RAPACKI h. WARNIA. Po Pawle, dziedzicu wsi Rapaty Górki i inne 1615 r., synowie: Wojciech i Jan; po Janie syn Adam, tego syn Piotr, jego syn Jakób, żonaty z Ewą Chmielińską, z niej syn Andrzej, dziedzic części we wsi Krajewo-Wielkie, pow. przasnyski, wylegit. w Król. 1847 r. 

RAPAŁOWSKI. Konstanty, z Hołowczyna, kasztelan mścisławski, 1630 r. komisarz do ordynacji woj. smoleńskiego. Aleksander Hołowczyński, kasztelan żmudzki, komisarz do urządzenia Tatarów 1613 r. (V. Leg.). 

RAPANOWICZ. Bernat, bojar kowieński, cytowany w Metr. Litew. 1522 r. 

RAPCEWICZ v. RARCEWICZ h. RAWICZ. Na Podlasiu. Po Teodorze, subdelegacie gr. łukowskim 1719 r., syn Jan, tego syn Jerzy, żonaty z Katarzyną Mielkiewiczówną. z niej syn Stanisław, osiedlony w pow. kobryńskim, wylegit. w Król. 1850 r. 

RAPCZYCKI. Piotr Długi, zachowany przy dobrach Krogulec 1517 r. Andrzej zwolniony od wyprawy wojennej 1519 r. (Metr. Kor.). 

RAPCZYŃSKI h. TOPÓR. N. z woj. Sandomierskiem podpisał elekcyę 1697 r. Jan i Andrzej, synowie Antoniego, 1718 r. (Zap. Tryb. Lubel.), Mikołaj, dziedzic wsi Gudziany na Żmudzi 1733 r., pochodzący po nim Stanisław, urzędnik w Sejnach, syn Stanisława i Reginy z Tonkielów, wylegit. w Król. 1843 r.

RAP v. RAPE v RAPPEN h. RAPPE. Herb: w polu niebieskiem trzy czarne krokwie, jedna na drugiej; w koronie trzy pióra strusie. 

Dawna niemiecko-pruska rodzina. Rugelliard podpisał pokój 146-1r. Krzysztof, kanclerz pruski 1609 r. Chrystjan Rappen otrzymał potwierdzenie szlachectwa 1648 r., a Demetry otrzymał nobilitację 1662 r. Justyn, Andrzej i Benedykt, bracia rodzeni, 1690 r. Stanisław, kanonik płocki 1700 r. 

Otto-Ernest, pułkownik wojsk Rzeczypospolitej, komendant w Białocerkwi 1660 r. (V. Leg.), otrzymał przywilej na wójtostwo Mojza 1670 r., kapitan 1672 r. 

Henryk-Otto-Ernest otrzymał prawo do dóbr Strocken 1691 r.; oboźny koronny, żonaty z Anną-Marją, dziedziczką Altembergu i Illmagen 1726 r. 

Krzysztof, starosta, major wojsk koronnych 1712 r., a generał 1717 r. Pochodzący od Melchiora-Ernesta, syna Fryderyka-Wilhelma, prowadzili proces o sukcesją w Trybunale lubelskim (Metr. Kor., Don., Gr. Vars., Sig., Zap. i Wyr. Tryb. Lub.). 

RAPICKI. Paweł otrzymał dobra Rapiszki 1626 r. (Metr. Kor.). 

RAPSZTYŃSKI h. CHOLEWA Wincenty-Józef, namiestnik ziems. owrucki 1771 r. (Wittyg). 

RAPSZTYŃSKI v. RABSZTYŃSKI h. KLAMRY i TOPÓR. Z piszących się Rapsztyński. Jan, dziedzic m. Kraśnika, kasztelan sandomierski 1479 r., marszałek nadworny kor., starosta płocki 1509 r. 

RAPSZTYŃSKI. Bazyli, stolnik derpski i Jan podpisali elekcję 1733 r. z woj. kijowskiem. Aleksander, Andrzej i Jan, synowie Antoniego, Adam, syn Aleksandra, i inni wylegitymowani w Ces. i zap. do ks. szl. gub. wołyńskiej w 1846 r. 

RAROG. Walenty, odznaczywszy się męstwem w obronie Smoleńska 1632-33 r., otrzymał nobiltację 1638 r. (Metr. Kor., V. Leg). 

RAROGIEWICZ h. RAPPE. Kajetan i Michał wylegitymowani w Galicji 1782 r. 

RAROWSKI h. RHOR. Herb: w polu czerwonem sześć cegieł złotych jedna, dwie i trzy; w koronie jabłko monarsze między dwoma delfinami, łbami ku jabłku. 

Osiedleni w Inflantach i w Litwie brali nazwisko Rhor, a inni Rarowski. Krzysztof kupił części dóbr Brzeźnicy 1608 r., a w 1640 r. był dziedzicem dóbr Rataje. Krzysztof, zaślubił Annę Bielską; z jego 4 synów: Krzysztof, ożeniony z Krystyną Przyłęcką, kupił 1647 r. wieś Rzuchowo - Jan i Serafin polegli pod Smoleńskiem 1610-11 r., Bartłomiej chlubnie walczył pod hetmanem Janem-Karolem Chodkiewiczem i w nagrodę dostał trzy wsie w Inflantach, a 1625 r. sołectwo wsi Krzeczów, jego potomstwo osiedliło się w tej prowincji i wróciło do nazwiska Rhor. Mikołaj, dziedzic dóbr Górek, wojownik przeciw kozakom i Szwedom. Joachim podpisał elekcję 1632 r. z woj. krakowskiem, dziedzic na Małkowicach w 1651 r., rotmistrz pospolitego ruszenia krakowskiego przeciw kozakom. Teodor, rotmistrz wojsk król. 1653 r. Joachim i Stanisław, synowie Seweryna, 1662 r. Piotr, dworzanin król. 1666 r. (Sig., Metr. Kor., Zap. Tryb. Lub.). 

RAROWSKI. Jan Rhor, potomek znakomitej familii śląskiej, przesiedlił się do Polski, dostał indygenat od Stefana Batorego i nabył wieś Laski w ziemi wieluńskiej 1570 r., z żony Działowskiej zostawił pięciu synów: Karola, Krzysztofa, Jana, Serafina i Bartłomieja; z nich Karol ożeniony z Masłowską pozostał w ziemi wieluńskiej 1570 i brał nazwisko Rarowski. 

RASAŁOWSKI h. ODYNIEC. Byli wylegitymowani w Ces. ros. i zap. do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1831 r. 

RASICKI. Byli w Litwie, z nich Baltazar 1687 r. 

RASIEWICZ h. HABDANK. Piotr, sekretarz kancelarji ziem, w Kamieńcu Podoi. 1777 r. (Wittyg.). Ignacy, syn Józefa i Anny z Jaworskich, 1795 r., tego siostra Franciszka, żona Jana Świercza (Ks. Brzes. Rec.). Teofil zasiadający w sądach pow. humańskiego 1810 r. 

RASINOWSKI. Walenty, urzędnik w Warszawie, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Król. 1842 r., jego syn Tadeusz 1853 r. 

RASIŃSKI v. RASZYŃSKI h. ROGALA. Stanisław, dworzanin król. 1540 r. Jan, burgrabia poznański i kaliski 1741 r. (Conv. Vars.). N. urzędnik sądowy w Szremie 1830 r., 

RASSUMOWSKI. Karol, burmistrz w Piotrkowie, otrzymał szlachectwo w Król. 1844 r., a prawa nowego szlachectwa 1849 r. 

RAST. Franciszek-Tymoteusz, kapitan wojsk król., otrzymał 1779 r. dymisję (Kancl.). 

RASTAROWSKI. N., rotmistrz wojsk Rzeczypospolitej, posłował do zbuntowanych Kozaków 1651 r. 

RASTAWIECKI h. SAS odm. BARONOWIE i SZLACHTA. Herb baronowski: na tarczy korona baranowska, lambry z prawej strony białe i niebieskie, z lewej złote i niebieskie - na tarczy księżyc srebrny, u strzały pióropusz czerwony tak na tarczy jak i na hełmie. 

Senator w rodzinie Ludwik, kasztelan Królestwa 1831 r. 

Andrzej, syn Mikołaja i Anny Terleckiej, vice-gerent brański, został baronem austryackim 1781 r., z żony Katarzyny Wysokińskiej jego syn Ludwik, dziedzic dóbr Nowosiółki i Dołhobyczów w pow. hrubieszowskim, zasłużony w obywatelstwie, vice-prezes zarządu pow. zamojskiego 1809 r., poseł na sejmy, kasztelan Królestwa polskiego 1831 r., sędzia pokoju pow. tomaszewskiego 1841 r., otrzymał przyznanie tytułu barona w Królestwie 1824 i 1850 r.; członek deputowany konfederacji generalnej obu narodów do Fryderyka Augusta Saskiego i księcia warszawskiego w 1812 r., z żony Teresy Krajewskiej pozostawił syna Edwarda, dziedzica dóbr Nowosiołkii i Dołhobyczów, kamerjunkier dworu polskiego 1829 r., vice-prezes Zachęty sztuk pięknych w Warszawie, członek Towarzystw uczonych w Petersburgu, Krakowie, Wilnie i Kopenhadze, literat i znawca sztuk pięknych, autor znakomitego dzieła pod tytułem Słownik Malarzy Polskich, z żoną Leonią Nakwaską bezpotomny. 

RASTWIŁOWICZ. Romaszko, bojar kowieński, cyt. w Metr. Litew. 1525 r.

RASZANOWICZ h. ROHR. W Litwie, piszą się z Bilcza. Stanisław 1648 r., a Mikołaj 1764 r. podpisali elekcye. Synowie Andrzeja: Władysław i Mikołaj, ten z synami: Pawłem i Janem wylegitymowani w Ces. ros. 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

RASZEK. Jerzy, rotmistrz wojsk król. 1778 r. (Sig.). 

RASZEWSKI v. RASZOWSKI h. GRZYMAŁA. Zawisza z Raszowa, wojski lubelski 1412 r. Jan, burgrabia ostrzeszowski 1568 r. 

Piotr, lustrator do Małopolski 1569 r. Paweł, dziedzic dóbr Stadowo i Jasień 1596 r. Jan otrzymał 1613 r. wójtostwo we wsi Sękowie; jego synowie: Piotr, sekretarz królewski 1648 r., lustrator do Prus 1659 r. Wacław i Stefan-Stanisław, pisarz gr. sandomierski 1697 r. Krzysztof, chorąży trembowelski 1701 r., miał syna Zygmunta. Franciszek, podstoli kijowski 1755 r., syn Jana i Katarzyny Niewiarowskiej. Józef, skarbnik 1775 r., a wojski, miecznik lubelski 1778 r., podstoli lubelski, dziedzic dóbr Kiełczowice, jego syn Wincenty, sędzia pokoju pow. zamojskiego 1813 r., żona Modesta Chylińska, synowie: Antoni, urzędnik w Warszawie i Jan, pisarz sądowy w Brześciu Kujawskim, wylegitymowani w Król. 1847 r.; z tej linji Roman, Walenty i Edward, synowie Jana i Malwiny Röhrich, wylegitymowani w Król. 1848 r. 

Jan, syn Andrzeja, skarbnik wyszogrodzki 1665 r., zaślubił Marjannę Przysiecką i z niej miał syna Franciszka, dziedzica Ruchocinka i Wiskowa 1730 r., po którym z żony Antoniny Świniarskiej dwóch synów: Dyzma i Marceli. 

Dyzma, dziedzic Chwałkowa, z żony Teresy Krzyżanowskiej miał dwóch synów: Jana i Franciszka-Baltazara, komornika ziem, wschowskiego, po którym z Teresy Ulatowskiej syn Walery z żony Marjanny Kościelskiej pozostawił synów: Juljana i Władysława. 

Jan, syn Dyzmy, zaślubił Helenę Krasicką, z niej synowie: Wojciech, Maurycy, Leopold i Stanisław w 1840 r., Dyzma, syn Jana i Heleny z Krysickich, ur. 1792 r. w Kraczkach, podporucznik artylerji, w 1842 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Marceli, drugi syn Franciszka, dziedzic wsi Sierosław 1748 r., z żony Anny Nowickiej miał synów: Ignacego, rotmistrza i Józefa, sędziego pokoju pow. konińskiego 1813 r., po którym z żony Józefy Neyman synowie: Lambert i Narcyz ur. 1793 r. w Koszulach, podporucznik 2p. strzelców konnych, wylegit. w Król. 1839 r., tego syn Włodzimierz, pozbawiony szlachectwa za przestępstwo polityczne. 

Lambert, ur. 1794 r. w Koszulach, podporucznik 3 pułku jazdy X. War., dziedzic Gorazdowa, żonaty z Nepomuceną Kęszycką, wojewodzianką gnieźnieńską, z niej syn Ignacy, dziedzic Jasieni, z żony Józefy Kaczorowskiej pozostawił synów: Gustawa, Antoniego i Kazimierza (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Conv. Vars., Ks. Gr. Soch.). 

Adolf, syn Jakóba, rotmistrz wojsk rosyjskich, horodniczy w Rosieniach na Żmudzi 1844-46 r. 

RASZKIEWICZ. Erazm, w woj. nowogrodzkiem 1612 r. Mateusz, syn Wawrzyńca i Agaty Rulewskiej, ur. 1783 r. w Sejnach, wszedł 1807 r. do 3p. p. X. War. i 1825 r. został podporucznikiem w bataljonie weteranów czynnych; um. 1852 r. w Warszawie (Ks. Wojskowe). 

RASZKO h. SAS. Na Rusi Czerwonej, pisano ich też Rasko. Fedko 1465 r. Lew, syn Iwana, dzierżawca markowski w woj. Witebskiem 1551 r. Prokop z Kropiwnik, dziedzic Wojsławic, czynny brał udział w bezkrólewiu 1574 r.; poborca w woj. ruskiem 1578 r., sędzia ziem. 1577 r., a podkomorzy halicki 1580 r. Jacek, syn Macieja, wylegit. przed deputacyą szlachty gub. kijowskiej 1803 r. 

RASZKÓW. Atanazy i Jan, synowie Stefana, i inni wylegitymowani w Ces. ros. i zap. do ks. szl. gub. wołyńskiej 1860 r. 

RASZKOWSKI h. GRZYMAŁA. Wzięli nazwisko od wsi Raszkowa w Małopolsce. Jan (Jaśko) cytow. w aktach krakowskich 1397 - 1416 r. Aleksander z woj. brzesko-lit. podpisał elekcję 1733 r. 

RASZKOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Wacław, burgrabia zamku krakowskiego 1570 r. (Wittyg). 

RASZPIŃSKI. Jest to właściwie przydomek jednej gałęzi rodziny Spinek herbu Prus, z której Tomasz podpisał elekcyę 1697 r. z woj. krakowskiem (V. Leg.). 

RASZTEN. Marcin 1669 r. i Jan 1697 r. z ks. żmudzkiem podpisali elekcje (V. Leg.). 

RASZYC h. WIEŻE. Zgasła dawna familja, pisano ją także Raszycki lub z niemiecka Raschitz, posiadała prócz innych majątek Kotulin i Popelwitz; pochodzą od tej rodziny: Kozłowski, Osiński, Boryński i Weprewski. Otto i Rudolf otrzymali od Książąt Śląskich prawo magdeburgskie dla swych dóbr Rudnik, Woźnica i inne 1255 r. - Piotr 1307 r. a jego syn N. 1343 r. konsyljarze ks. Raciborskich i Opawskich. Jerzy w 1607 r. sędzia ks. Opolskiego. Niektórzy z nich przesiedlili się do Moraw i ich potomkowie podobno istnieją dotychczas. 

RASZYŃSKI v. BASIŃSKI. Andrzej, Łukasz, Maciej, Marcin, Stanisław i Wawrzyniec, synowie Jana z Pęcic, 1588 r. Marcin i Mikołaj, synowie. Gotarda, 1611 r. Tomasz z Radzanowa, chorąży chełmiński 1679 r. (Don. Vars., Zap. Tryb. Lubel.). 

RATAJEWICZ h. RĘKOPIÓR. Jacek, sekretarz król. 1752 r., otrzymał 1769 r., nobilitację (Sig.); jego synowie: a) Antoni, ur. 1738 r., w Lubartowie, wylegit. w Galicji 1804 r., tego synowie: 1) Józef, dziedzic wsi Sitkówka w woj. krakowskiem, wylegit. w Król. 1837 r. i2) Stanisław wylegit. w Król. 1838 r., jego żona Elżbieta Żółtańska, ich syn Jan; b) Kajetan, żona Apolonja Pajęcka, z niej syn Ludwik wylegit. w Król. 1843 r., jego syn Jan; z tej familji Rufin, syn Józefa, 1837 r. i Witold, syn Wojciecha, w 1845 r. wylegitymowani w Królestwie. 

RATAJSKI h. JUNOSZA. Wzięli nazwisko od wsi Rataje, w woj. lubelskiem. Jan, dziedzic dóbr Mysłow, Łysykierz i t. d. 1690 r., żonaty z Dorotą Mysłowską, z niej synowie: Wiktor, Kaźmierz, Mikołaj, żona Teresa Chlebowska 1690 r. Antoni, pisarz Trybunału w Lublinie 1813 r. Walenty, żona Joanna Górska, ich córka Paulina za Mieczysławem hr. Dzieduszyckim 1860 r. Wojciech, syn Wojciecha, z synami; Wiktorem, Tomaszem i Józefem wylegitymowani w Ces. ros. 1839 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. 

RATALSKI. Paweł, syn Walentego, pisarz gr. 1652 r., komornik ziem, halicki 1683 r, żonaty z Heleną z Kargolina (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

RATKOWICZ. Michał, zaporożec, nobilitowany 1661 r. (V. Leg.). Jan, podstoli ziemi bielskiej, elektor 1669 r. z ziemi chełmskiej. 

RATKOWSKI. Andrzej, sędzia ziem, mielnicki 1544 r. Krzysztof-Michał otrzymał przywilej 1680 r. na dobra Zabrodzie. Mateusz, wojski łomżyński 1695 r. Wojciech, elektor 1733 r. z ziemi warszawskiej (Metr. Lit. i Kor., Zap. Tryb. Lub.). 

RATOMSKI h. KOŚCIESZA v. STOŁOBOK. Właściwe ich nazwisko Winko, a Ratomski, przydomek, który jednak już w XVI stuleciu przyjęli za nazwisko, niektórzy brali przydomek Kmita; można i dawna ruska rodzina na Białej Rusi i w Kijowszczyźnie. Jacek, syn Iwana, otrzymał 1507 r. potwierdzenie zapisu wsi Obryna; horodniczy miński, poseł do hordy 1509 r., dostał 1508 r. majątki Hliwin i Uperowicze w po w. borysowskim i Borowlany w pow.. mińskim. Jackowa Ratomska winna była dostawiać z swych posiadłości na potrzeby wojenne 17 zbrojnych konnych. Konstanty, dworzanin król. 1539 r. Wawrzyniec, starosta ostrski 1570 r. Michał, starosta ostrski 1615 r. Jan Kmita i Józef, łowczy kijowski w 1697 r., z woj. mścisławskiem, a Marcin-Antoni z synami: Antonim i Tadeuszem, Jakób i Trojan w 1764 r. z pow. orszańskim, podpisali elekcje. Marcin, podkomorzy orszańskim 1768 r. Romuald, chorąży husarski wojsk litewskich 1775 r., sędzia gr. bracławski 1778 r. Konstanty, syn Filipa, kasjer pow. czerykowskiego 1865 r. (Metr. Lit., Kor., Conv. Vars., Wyr. Tryb. Lub.). 

Tadeusz-Leon, syn Marcina, starosta chełmski 1768-88 r., dziedzic dóbr Żytynek na Wołyniu, ożeniony z Teofilą z Wereszczaków, miał synów: Franciszka, Marcina i Antoniego, posła na sejm 1820 r., sędziego pokoju pow. hrubieszowskiego 1830 r., po którym z Doroty Batowskiej synowie: Zefiryn, Stanisław, radca Towarzystwa kredytowego ziem., dziedzic dóbr Drohiczany w pow. hrubieszowskim 1858 r,, Wincenty i Leander, ur. 1807 r. w Zamościu, podporucznik strzelców kon., wylegitymowani w Król. 1839-42 r., ich bracia, Ludwik, syn Wincentego i Marjanny Bobrowskiej, ur. 1796 r. w Kozienicach, porucznik wojsk polskich 1822 r., Józef, dziedzic dóbr Zawadów w pow. hrubieszowskim 1858 r., kawaler krzyża wojsk polskich. Z tych braci Zefiryn ożeniony z Mar ją Skorupką, z niej córki.

RATOMSKI h. WIEŻE. Jan i Szymon, synowie Daniela. Józef i Franciszek, synowie Pawła, i inni 21 osób wylegitymowani w Ces. ros. 1847 r. i zapisani do ks. szlachty gub. mińskiej. 

RATOWICZ. Adam podpisał konwokację generalną z Litwy 1764 r. (V. Leg.). 

RATOWSKI h. JUNOSZA odmien. Wzięli nazwisko od wsi Ratowo w ziemi łomżyńskiej. Jakób i Piotr, synowie Macieja, 1499 r. Wawrzyniec z Ratoszyna, syn Mikołaja, podsędek łomżyński 1510-38 r., jego synowie: Jan i Mikołaj 1553 r. (Akta Łomżyńskie). Adam z Ratoszyna, żona Anna Mielecka 1606 r. 

Rafał, rotmistrz husarski, walczył pod Chocimem 1621 r., poległ w oblężeniu zbaraskiem 1649 r. Jan, syn Macieja, dziedzic części wsi Ratowo i Smłodowo 1630 r. Franciszek, syn Mikołaja, żona Jadwiga Słączewska dożywocie 1643 r. Konstanty, poseł woj. bracławskiego, elektor 1669 r. Tomasz, pisarz ziem, bracławski 1668 r., podpisał elekcję 1674 r. z woj. bracławskiem. Rafał, stolnik czerniechowski, żona Gryzelda z Chamców 1693 r. Seweryn z woj. bracławskiego, Adrjan z ziemi łomżyńskiej elektorowie 1697 r. 

Andrzej, syn Piotra, dziedzic wsi Ratowo Stare, żona Marjanna Gorazdowska 1709 r. Jan, podczaszy owrucki 1746 r. Józef, wojski mniejszy trembowelski 1768 r. r., a miecznik trembowelski 1772-91 r. Jan, regent ziem, piński 1778 r. Stanisław, vice-regent trembowelski, Józef i Erazm 1782 r., a Andrzej i Joachim 1794 r. wylegitymowani w Galicji (Metr. Kor., Wyr. i Zap. Tryb. Lub., Ks. Gr. Czers ). 

RATOWT h. BOŃCZA. W Litwie. Stanisław podpisał elekcyę 1697 r. z województwem nowogrodzkiem. Wylegitymowani w Ces. ros., i zapisani do ksiąg szlachty: a) gub. wileńskiej, Jan, syn Trojana, z synami: Piotrem i Adolfem i wnukami: Ignacym i Tytusem 1844 r.; b) w gub. kowieńskiej potomstwo Leona i Jana, synów Jakóba, wnuków Franciszka, prawnuków Jerzego, - osób 24 w 1852 r. i potomstwo Wiktora, Grzegorza i Justyna, synów Franciszka, wnuków Franciszka, prawnuków Stanisława, osób 15 w 1848 r. 

RATSCHIN h. RACZYŃSKI. Baronowie. Rodzina czeska, dziedzicząca i na Śląsku, nosiła tytuł baronów. Jeden z niej odznaczył się w wojnach husyckich 1426-31 r., 

RATULD h. RATULD. Można niegdyś, lecz już zgasła rodzina na Podgórzu, pisała się z Skrzydlna. Mikołaj 1445 r. i Jan 1466 r. cytowani w aktach krakowskich. Marek, dworzanin królewski 1469 r., dziedzic dóbr Szaflary, które gwałtem zabrał mu Komorowski; dziedzic Żywca, lecz król Kaźmierz IV w 1477 r. kazał je odebrać i powrócić Markowi, tego córka jedynaczka, zaślubiwszy Jana Pieniążka, sędziego krakowskiego, przeniosła w dom męża cały majątek ojcowski. 

RATULT h. SZELIGA. Piszą się z Zadarnowa, ma to być taż familia co h. Ratuld. N, konstytucją z r. 1775 r, ubezpieczony został w posiadaniu dóbr Przyłuki i Zadarnów w woj. brzesko-litewskiem. Aleksander, lekarz rządowy w Piotrkowie 1865 r. 

RATWIŃSKI (czy nie. Retwiński z Retwian?) z Ratwian Wojciech, poborca ziemi dobrzyńskiej 1603 r. (Don. Var.). 

RATYŃSKI h. KRZYWDA. Rodzina ta pochodzi z ziemi drohickiej i wzięła nazwisko od wsi Ratyńca, gniazda Krzywdziców, która niewiadomo dla jakich powodów w miarę rozrodzenia się przeszła do innych herbów. Jan z Ratyńca, będąc naganiony w szlachectwie, wylegitymował się 1717 r., stwierdzając, iż jest synem Stefana i Zofji Wrzoskówny, wnukiem Mateusza, prawnukiem Jerzego, który 1640 r. nabył części Ratyńca od Florjana, geometry drohickiego. (Conv. Vars.). 

Pierwszym występującym w Mińszczyźnie jest Andrzej, który 1628 r. nabył dobra Perezyry w pow. mińskim. Andrzej zaślubił Zofję Szabłowską i z niej miał syna Michała, dziedzica Perezyr, który 1682 r. nabył dobra Steckowszcznę i po którym z Agaty Jawgiełłówny, horodniczanki połockiej, syn Michał pozostawił dwóch synów: Kazimierza, regenta gr. przemyskiego 1720 r., i Antoniego, cześnika mińskiego 1716 r., elektora 1733 r. z woj. mińskiego, sędziego deputata na Trybunał, który miał dwie żony: Izabelę Pomorską, z niej synowie: Franciszek, Jan i Felicjan, miecznik miński 1757 r. 

Franciszek, starosta sieniawski, z żony Zofji Borzęckiej miał synów: Antoniego, Ignacego i Onufrego; Ignacy, elektor 1764 r. z woj. mińskiego, strażnik, oboźny, a ostatnio koniuszy miński i szambelan Stanisława Augusta, kawaler orderu św. Stanisława i komisarz do zbierania ofiar 1789 r., miał dwie żony: Anielę Niemorszańską. z niej synowie: Tytus, Edward i Piotr, dziedzice dóbr Perezyry, i Konstancję z Oskierków, z której synowie: Antoni, dziedzic Nowosiółki, chorąży pow. ihumeńskiego, i Stanisław, dziedzic dóbr Pralniki, sędzia sądu głów. 2 depart, gub. mińskiej, wylegit. się w gub. mińskiej 1825 r. 

RATYŃSKI h. ŁABĘDŹ. Marcin Cichosz, dziedzic części Dębe i Maleszowa Nowa 1620 r., miał syna Stanisława, tego dwóch synów: Jan i Łukasz; po Łukaszu, dziedzicu dóbr Dębe 1691 r., pochodzący: Michał i Józef, synowie Andrzeja i Antoniny z Olszewskich, w 1848 r., oraz Konstanty, Paweł i Piotr, synowie Michała i Marjanny z Rytlów, 1851 r. - wylegitymowani w Królestwie. 

Pochodzący od Franciszka, burgrabiego i vice-gerenta drohickiego 1739 r., August żonaty z Michaliną Okraszewską, z niej syn Stanisław wylegit. w Król. 1845 r. 

Jan, burgrabia mielnicki 1756 r., od niego pochodzący: Kaźmierz i Jan, synowie Bonawentury i Katarzyny z Suchodolskich, wylegitymowani w Król. 1843 r. 

Antoni, vice-gerent drohicki 1764 r., tego syn Wojciech ożeniony z Ewą Maleszewską, z niej synowie: a) Tomasz, dziedzic wsi Krępa-Kościana w pow. opatowskim, wylegit. w Król. 1842 r.; b) Mateusz, tego synowie: Józef, Ludwik, Franciszek i Marcin w 1844 r. wylegitymowani w Królestwie; z tej linji Franciszek i Jan, synowie Kaźmierza, wylegitymowani w Król. 1851 r. 

RATYŃSKI h. PAPARONA. Po Stanisławie, synie Macieja, herbu Ślepowron, dziedzicu wsi Ratyniec-Stary, syn Jakób 1626 r., tego syn Paweł miał synów: Władysława, Fabiana i Franciszka 1725 r.; po Fabianie syn Michał, dziedzic części wsi Grądy 1776 r., jego syn Nikodem, ochrzczony w Kossowie, którego synowie: Wiktor i Aleksander, profesor prawa i historji w gimnazjum krzemienieckiem, wywiedli swoje szlachectwo z herbu Paparona w 1819 r. 

RATYŃSKI h. RATULD. Potomstwo Jana i Józefa, synów Jana, wnuków Cyryla, osób 20 wylegitymowane w Ces. ros. 1863 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

RATYŃSKI h. ŚLEPOWRON. Wzięli nazwisko od wsi Ratyniec, w ziemi nurskiej. Wojciech, podstoli i poborca dobrzyński 1611 r. Franciszek, vice-gerent liwski 1739 r. Ignacy, burgrabia liwski 1739-60 r. Augustyn, radca pow. pułtuskiego 1813 r. Po Łukaszu, synie Jana, dziedzicu wsi Ratyniec 1724 r., z Konstancji Zalewskiej syn Marcin, tego syn Krzysztof, po którym syn Bartłomiej, tego synowie: Antoni, dzierżawca dóbr, i Jan wylegitymowani w Król. 1849 r. 

RATYŃSKI. W Galicji legitymowali się 1804 r. bez herbu: Franciszek i Mikołaj, synowie Macieja i Benedykty Pogorzelskiej, dziedzica części Buczyńca Szlacheckiego; Paweł, Fabian i Maciej, synowie Jakóba, wnukowie Michała; Wincenty, syn Jakóba, wnuk Pawła, dziedzic części Ratyniec Nowy; Tomasz i Antoni, synowie Jana, wnukowie Kazimierza, dziedzica części Ratyńca Starego (Quaterniones). 

RAUBE h. DROGOMIR. W Litwie. Potomstwo Józefa, Franciszka, i Antoniego, synów Andrzeja, wnuków Mikołaja, w 1854 r.; potomstwo Benedykta, syn Józefa, w 1854 - 1865 r., Michał, syn Józefa, wnuk Jakóba, z synami: Juljanem, Nikodemem, Michałem, Aleksandrem, Józefem i Franciszkiem w 1842-52 r., razem osób 58 wylegitymowani w Ces. ros. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

RAUCHORSKI. Walerjan, Józef i Franciszek, synowie Stanisława, wnukowie Walerjana, 1718 r. (Zap. Tryb. Lubel.).

RAUDOLFI. Szymon, szambelan Stanisława Augusta 1765 (Sig.). 

RAUER. Jan i Wiktor, Michał i Edward, synowie Józefa Wittmana, syna Józefa, ur. 1784 r. w Warszawie, majora wojsk polskich 1815 r. i Wiktorji Głuszyńskiej, z zasady stopnia oficerskiego ojca otrzymali przyznanie szlachectwa w Król. 1848 r. (Ks. Wojskowe). 

RAUGOWSKI (?) Maciej podpisał elekcję 1669 r. z ziemi ciechanowskiej. 

RAUTENBERG h. JUNOSZA odm. HRABIOWIE i SZLACHTA. Odmiana herbu: na tarczy baran w lewo, do połowy ostrzyżony; na hełmie w koronie pół barana, a podług herbarza szlachty pruskiej na tarczy baran w lewo pół biały pół czerwony, na hełmie dwa półksiężyce rogami w górę, nad niemi gwiazda.

Spolszczywszy się, brali przydomek Kliński i h. Junosza, dawna niemiecka w Prasach rodzina; jedna ich gałąź otrzymała tytuł hrabiowski państwa rzymskiego, lecz ta herb zmieniła. Jan ustąpił dobra Luboszcz 1602 r.; dworzanin król. 1606 r. (Metr. Kor.). Antoni, poseł od stanów pruskich 1609 r, Michał na Radzijewie, elektor 1648 r. z woj. pomorskiego. Jan-Erazm, sekretarz król. 1752 r. (V. Leg., Sig.). 

RAUTENFELS. Bartold otrzymał dobra Gablentz 1612 r. Bartłomiej, sekretarz królewski, należał do układów ze Szwedami oblężonemi w Toruniu i podpisał ich kapitulację 1658 r. Jan, sekretarz król. 1659 r. Wilhelm-Ludwik, szambelan król. 1787 r. (Sig.). 

RAUTENSTRAUCH v. RAUTENSZTRAUCH. Miejska warszawska rodzina. Józef otrzymał nobilitację 1790 r. (V. Leg.); zostawszy generałem był zarazem radcą stanu, generałem dyżurnym i dyrektorem generalnym w komisji wojny; po rewolucji 1831 r., w której nie brał udziału, był generał-adjutantem, członkiem rady administracyjnej Królestwa i naczelnie zarządzającym komunikacjami lądowemi i wodnemi, w Królestwie 1842 r., z żony Łucji ks. Gedroic jego córka Laura za Franciszkiem Bujno. 

Niewiadomo, czy tej familji Jan, syn Aleksandra, nadworny radca rosyjski, z zasady stopnia urzędniczego, dostał przyznanie szlachectwa w Ces. ros. 1838 r. i zapisany został do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej z synem Henrykiem-Wiktorem. 

RAUTER h. RUTENBERG. Ludwik, ochmistrz stanów pruskich, poseł na komisję 1609 r. (V. Leg.). 

RAWA h. PILAWA. Jerzy, rotmistrz rajtarski w nagrodę zasług wojennych nobilitowany 1662 r. (Sigil.); jego syn Tomasz miał syna Tomasza, po którym syn Michał żonaty z Marjanną Grabowską, pozostawił synów: 1) Jana, dziedzica wsi Chojnowo i2) Antoniego, po którym z Rozalii Biedrzyckiej syn Józef wylegitymowany w Król. 1848 r. 

RAWA h. RAWA. Herb: w polu białem złoty wazon z trzema czerwonemi różami; takiż wazon w koronie na hełmie. W Śląsku iw Prusach (Led). 

RAWA h. RAWICZ. W Małopolsce, Mazowszu, na Podlasiu i Litwie; gniazdem rodziny jest wieś Rawa w ziemi nurskiej, chociaż bardzo być może, iż małopolscy Rawowie z mazowieckimi nie mają żadnego związku krwi, a tylko toż samo nazwisko i herb; zdaje się nawet, że już zgaśli. Stanisław, Jan i Gotard, dziedzice dóbr Kraszewice, a Rafał, dziedzic dóbr Korytków w Małopolsce 1470 r. (L. Benef). Mikołaj, dworzanin król. 1485 r. Jan, poborca ceł krakowskich 1469 r. (Metr. Kor.). Antoni, syn Zygmunta, 1561 r. (Akta Łomżyńskie). Stanisław, kanonik warszawski, pleban karczewski 1588 r. Krzysztof z Rawy, syn Trojana, rotmistrz wojsk król. 1606 r. Antoni, Jan, Kazimierz, elektorowie 1669 r. z ziemi mielnickiej. Stanisław, syn Adama, i Grzegorz, syn Michała, dziedzice wsi Rawa w ziemi nurskiej 1697 r. Jakób, Maciej, Wojciech i kilkunastu innych podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią nurską i ciechanowską.

Po Mateuszu, burgrabim gr. różańskim i makowskim, z żony Marjanny Rawickiej, syn Józef, dziedzic wsi Rawa-Gockowo w pow. ostrołęckim, wylegit. w Król. 1849 r. (Don. Gr. Warsz.). 

Józef, syn Macieja, z synami: Janem, Tomaszem i Antonim i ich potomstwo, Paweł i Wiktor, synowie Krzysztofa, Antoni, syn Jana, wylegitymowani w Ces. ros. 1844 r. i zapisani do ks. szlachty okręgu białostockiego. 

RAWA. Józef, syn Hipolita, z synami: Hipolitem, Józefem, Feliksem, Aleksandrem i Władysławem, wylegitymowani z rangi wojskowej w Ces. ros. i zap. do ks. szlachty gub. wołyńskiej 1839-58 r. 

RAWDOWICZ h. WIENIAWA. W Litwie. Józef, Kaźmierz, Feliks i Benedykt z potomstwem, synowie Józefa, wnukowie Stanisława, wylegitymowani w Ces. ros. 1851 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

RAWECKI. Paweł z ziemią warszawską podpisał elekcyę 1697 r. (V. Leg.). 

RAWENA v. RAWENE h. ŁUK. Karol-Augustyn, syn Konstantego-Henryka, z zasady urzędu uznany szlachcicem 1848 r. i z swym synem Romualdem zapisany do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. 

Ferdynand, syn Konstantego i Marjanny, ur. 1792 r. w Białymstoku, wszedł 1812 r. do 1 p. gwardji pols.-franc., został 1822 r. podporucznikiem; porucznik 2 pułku ułanów, 1831 r. kapitan (Ks. Wojskowe). 

RAWEWALT. Szymon, rajca elblągski 1497 r. (Metr. Kor.). 

RAWICZ h. RAWICZ. Taż familja co Rawa herbu Rawa. Józef, burgrabia gr. różański 1791 r. Była także szlachta tego nazwiska i herbu w Śląsku w XVII stuleciu. 

Władysław, Seweryn i Piotr, synowie Jana, Józef, syn Seweryna, i inni wylegitymowani w Ces. ros. i zap. do ks. szl. gub. wołyńskiej 1853 r. 

RAWIECKI. Pisali się z Rawca, sądzę, że taż familja co Rawecki; z niej Antoni i Marcin podpisali elekcyę 1697 r. z woj. poznańskiem (V. Leg.). 

RAWIŃSKI. Kazimierz, syn Franciszka i Dominiki, ur. 1791 r. we wsi Wofie (?) gub. grodzieńskiej, wszedł 1812 r. do 6 pułku ułanów i 1813 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

RAWLUSZKIEWICZ h. LUBICZ. Jan, Alfons, Józef i Wincenty, synowie Wincentego, wylegitymowani w Ces. ros. 1854 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

RAWSKI h. PILAWA. (Żychl. daje im h. Prus. III). Jacek, podstoli bracławski, fundował Dominikanów w Lublinie 1607 r. Stanisław, dziedzic dóbr Dysy, w Rawskiem, elektor 1697 r. z woj. lubelskiego, miał syna Antoniego; tego syn Franciszek, subdelegat gr. piotrkowski 1762 r., zaślubił Marjannę Latalską, z której syn Władysław, dziedzic wsi Zamkowa Wola, po którym z żony Rozalji Borowieckiej synowie: Józef i Piotr wylegitymowani w Król. 1852 r.; z tej linji Korneli, syn Franciszka, właściciel Zamkowej Woli, w pow. rawskim, wylegit, w Król. 1854 r. 

Marcin, dziedzic Koziej Góry w Lubelskiem, elektor 1697 r. z woj. lubelskiego, tego z żony z Zofji Wolickiej syn Józef.

Grzegorz, syn Piotra, dziedzic wsi Kupiszcze, chorąży rawski 1704 r., z żony Małgorzaty Grzybowskiej pozostawił dwóch synów: Jana i Józefa. 

Jan, podsędek żytomierski 1761 r., zaślubił Magdalenę Iwańską i z niej miał synów: Wojciecha, Feliksa, i Grzegorza; po Feliksie syn Leon, a po Grzegorzu z Teresy Różyckiej synowie: Robert i Józef. 

Wojciech, najstarszy syn Jana i Iwańskiej, dziedzic Czeczelówki, sędzia gr. hajsyński, tego z żony Marjanny Jabłońskiej synowie: Józef, pisarz sądów hajsyńskich, Albin, Ignacy i Adolf wylegitymowani w Cesarstwie 1883 r. 

Józef, syn Grzegorza, dziedzic wsi Kupiszcze, z żony Urszuli Zarzyckiej miał syna Michała, a ten syna Bronisława, po którym synowie: Wincenty i Leon; po Wincentym z Marceli Zbrożkówny synowie: Wincenty, Jan i Kazimierz, a po Leonie z Franciszki Łozińskiej syn Erazm z Antoniny Grybowickiej pozostawił syna Tadeusza, ur. 1869 r. (Żychl.). 

RAWSZYCKI. Piotr, syn Jerzego, dziedzic Mentowa 1590 r. (Zap. Tryb. Lubel.). 

RAY h. JELITA. Na Ukrainie iw Białej Rusi. Wasili, namiestnik kijowski 1580 r., jego córka Ohrefina (Agrypina) za Jackiem Rutowiczem, chorążym kijowskim. Samuel i Stanisław podpisali elekcyę 1697 r. z woj. mińskiem. Wawrzyniec, Marceli, Paweł i Szymon, synowie Andrzeja, razem 17 osób wylegitymowani w deputacji szlachty gub. kijowskiej 1802 r. - Jan i Walenty, synowie Leona, Stanisław i Teodor, synowie Jana, i inni wylegitymowani w Ces. ros, 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

RAYCHEMBOK a SCHIMBERG. Michał zapisał 1576 r. dobra synowi swemu Teofilowi (Metr. Kor.). 

RAYCZYŃSKI h. ŚLEPOWRON. Roch, Stanisław i Jan z potomstwem, osób 14, synowie Antoniego, wnukowie Jana, wylegitymowani w Ces. ros. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1836 r. 

RAYKO. Teodor, elektor 1733 r. z woj kijowskiego. Ignacy i Mikołaj, synowie Teodora, udowodnili swoje szlachectwo przed deputacją szlachty gub. kowieńskiej 1802 r. Longin, syn Sylwestra, zasiadający w sądach pow. kijowskiego 1845 r. 

RAYMANOWSKI. Jan z woj. wołyńskiem podpisał elekcyę 1648 r. (V. Leg.). 

RAYMIR h. ABDANK. Byli w ziemi łukowskiej w XVI stuleciu. Jan Raymer, cześnik starodubowski, elektor 1669 r. z woj. kijowskiego. 

RAYOLA. Franciszek, konsul pols. w Neapolu 1790 r. (Kancl.), 

RAYTAROWSKI. Krzysztof, elektor 1733 r. z ziemi przemyskiej. 

RAŻALOWICZ. Karol, syn Macieja, wylegitymowany w deputacyi szlachty gub. kijowskiej 1847 r. 

RAZEWSKI. Jan, dworzanin król. 1671 r. (Sigil.). Aleksander, syn Franciszka, 1698 r. (Czers. Perp.). 

RAZGRADZKI. Wiktor, syn Aleksandra, wyleg. w Ces. i zapisany do ks. szl. gub. kowieńskiej 1862 r.

RAZICKI h. ABDANK, Stanisław, sekretarz król. 1658 r. (Don. Warsz.), administrator żup. mazowieckich 1664 r. (Lustr.). Jan, syn Tadeusza, z synem Tadeuszem wylegit. w Ces. ros. 1853 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

RAZIMOWSKI. Michał, sekretarz król. 1756 r. (Sigil.). 

RAZIMSKI. Mikołaj z ziemią czerską podpisał elekcyę 1697 (V.Leg.). 

RAZOMSKI. Mikołaj, syn Jana, cedował pewną sumę 1684 r. (Soch. Recogn.). 

RAZOWSKI. N, kapitan 2 regimentu nadwiślańskiego, kawaler Legji Honorowej, wyniesiony 1813 r. do godności Kawalera Cesarstwa (Ks. Wojskowe). 

RAZWODOWSKI h. GROTY. Potomstwo Stanisława, Dominika i Benedykta, synów Franciszka, wnuków Jana, osób 34 wylegitymowane w Ces. ros. 1842-60 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Z tej familii Florjan, syn Franciszka, kapitan wojsk ros. 1842 r. Aleksander, syn Antoniego, nadworny radca rosyjski 1859 r. 

RĄBALSKI. Pisano ich także Rębalski, Rembalski i Rąbelski. Jan, właściciel części Rembalewo, Rembalise, w powiecie inowrocławskiem 1532 r. (Akta pobor. z 1532 r.). Michał 1601 r., żona Agnieszka Zakrzewska (Akta Pozn.). 

RĄBIŃSKI h. ŁODZIA. Cytow. w Kurop. i Małach. Jan, żona Zofja Ponińska, dziedziczka dóbr Ponino i Jeligoza 1517 r. 

RĄBLEWSKI h. RAWICZ. Stanisław, Mikołaj i Sebastian, synowie Jana i Beaty, procesowali się o dobra Rąblewo 1566 r. Jan, syn Macieja, 1601 r. (Conv. Vars., Zap. Tryb. Lubel.). 

RĄCZEWSKI. Kazimierz, syn Jakóba, nadworny radca ros., z zasady urzędu uznany szlachcicem w Ces. ros. 1856 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

RĄCZKA. Jan. regent gr. grabowiecki 1679 r. Kazimierz, komornik gran. bełski 1685 r. (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel.). 

RĄCZKIEWICZ. Jan, syn Macieja i Agnieszki z Wagnerów, ur. 1791 r. w Salnowie, wszedł 1809 r. do 10 p. p. X. W. i 1813 r. został podporucznikiem; porucznik 1820 r. 2p. p. lin., 1830 r. kapitan, odbył kampanję 1813 r. w oblężeniu Gdańska (Ks. Wojskowe). RĄCZKOWSKI. N., towarzysz pancerny, zdobył 1683 r. w bitwie pod Wiedniem konia wielkiego wezyra tureckiego i ofiarował go królowi Janowi III-u. Piotr, cześnik kijowski 1685 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

DE RĄGA. Michał, sierżant gwardji pieszej kor., nobilitowany 1790 r. (Sig., Kanc., V. Lel.). 

RĄSZEWSKI. Józef, wojski grabowiecki 1779 r. (Sigil.). 

RDUŁTOWSKI v. RUDUŁTOWSKI h. DROGOMIR v. DROGOSŁAW. Senator w rodzinie Jan, kasztelan witebski 1735 r. nowogrodzki 1739 - 44 r. 

Pisano ich także Czudnikowski, rodzina kujawska, w końcu XVI stulecia osiedliła się w Litwie a pisała się z Radzik na Rdułtowie. Wawrzyniec, syn Jana, z Rdułtowa 1572 r. Michał, syn Stanisława, 1598 r. Jan, syn Michała, z Rdułtowa, 1629 r. Jan, z skarbnika mozyrskiego podkomorzy derpski, jego synowie: Michał, podczaszy czerniechowski, poseł 1668 r., elektor 1669 r., i Krzysztof-Piotr, podczaszy miński, rotmistrz królewski, podpisali pospolite ruszenie 1698 r. Po Janie, sędzim ziemskim nowogrodzkim, z Heleny Wańkowiczówny, stolnikówny mińskiej, synowie: Antoni, sędzia gr. nowogrodzki 1732-40 r., poseł na sejmy, podpisał elekcyę 1733 i Leon 1731 r. Konstanty, starosta szostakowski 1731 r. Joachim, podkomorzy nowogrodzki 1772-76 r. Jan, sędzia ziem, nowogrodzki z kasztelana witebskiego 1735 r. kasztelan nowogrodzki. Chryzostom, chorąży nowogrodzki 1778 r., dziedzic dóbr Snowie, stolnik króla Stanisława Augusta, starosta kaźmierowski 1775, z żony N. Rzewuskiej, chorążanki wielkiej litewskiej, córka Kandyda za Feliksem Jeleńskim i syn Kaźmierz, dziedzic dóbr Snowie 1806 r. (Conv. Vars., Zap. Tryb. Lubel.). 

Po Joachimie, wojskim halickim 1761 r., syn Józef, tego syn Józef-Adam, żonaty z Weroniką Tymińską, z niej synowie: Józef, podoficer wojsk ros., i Jan Kanty wylegitymowani w Król. 1862 r. Antoni z synem Mieczysławem i Stanisławem, synowie Walentego, wylegitymowani w Ces. ros. 1842 r. i zapisani do ks. szlachty gub. mińskiej. 

RDZAWSKI h. OSTOJA. Wzięli nazwisko od wsi Rdzawy w Małopolsce. Jan, dziedzic wsi Rdzawa 1470 r. (L. Benef.). Marcin, jego córka Anna Trembecka 1602 r. Jan, ks. Jezuita, zabity od Kozaków 1648 r. 

REBINDER. Gotard otrzymał prawem lennem 1586 r. dwór Arensburg v. Wejbl-Mojze (Metr. Kor.). Jan otrzymał indygenat 1768 r. (V. Leg.). 

RĘBISZEWSKI. Andrzej z ziemia łomżyńską podpisał elekcyę 1697 r. (V. Leg.). 

REBYKOWSKI. Jan, elektor 1669 r. z ziemi mielnickiej. 

RECEWICZ. W Litwie. Sebastjan podpisał konwokację generalną. 1769 r., 

RECEWSKI. Piotr, regent gr. sanocki 1678 r. (Zap. Tr., Lubel.). 

RECHLEWICZ h. POBÓG. Potomstwo Antoniego i Michała, synów Piotra, wnuków Antoniego, prawnuków Piotra, osób 15 wylegitymowane w Ces. ros. 1856 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

RECHLEWSKI. Jan, cześnik rawski 1661 r. Mikołaj, elektor 1733 r. z woj. rawskiego. Paweł, kanonik uniejowski, sędzia surogat 1788 r. (Sig., Wyr. Tr. Lubel). 

RECHLIŃSKI. Jakób cytowany w aktach łomżyńskich 1596 r. 

RECHONICZ. Wojciech, elektor 1669 r. z woj. kaliskiego. 

RECHOWICZ. Stanisław-Franciszek, syn Franciszka i Katarzyny Czerwińskiej, ur. 1783 r. w Krakowie, wszedł 1806 r. do 1 p. p. i 1807 r. został porucznikiem, a 1808 r. kapitanem adjutantem majorem; 1817 r. major, 1824 r., podpułkownik; kawaler Legji Honorowej, w 1813 r. podniesiony do godności kawalera Cesarstwa (Ks. Wojskowe). 

RECK v. de RECKE. Fryderyk-Jan, intendent dworu król. 1659 r. Jerzy, starosta mitawski 1738 r., major wojsk król. 1749 r. Bar. Krzysztof-Fryderyk, podporucznik wojsk król. 1759 r. (Sig., Kancl.).

RECKI. Wawrzyniec, elektor 1733 r. z woj. bełskiego. 

RECZKOWSKI. Stefan, elektor 1733 r. z woj. inowrocławskiego. 

RECZYCKI. Eliasz, syn Jana, z potomstwem udowodnił szlachectwo w deputacji szlachty gub. kijowskiej 1802 r. 

RECZYŃSKI h. LARYSA. Stefan, miecznik 1636 r., podsędek 1639 r. a 1643 r. sędzia ziem, nowogrodzki, żonaty z Ewą Strojłowską, miał syna Eliasza 1648 r. (Wyr. Tr. Lub., Don. Vars.). Jan z woj. krakowskiem podpisał elekcyę 1697 r. Dominik z synami: Władysławem i Konstantym i Michał, synowie Rafała, zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1802 r. Jan i Feliks, synowie Stanisława, wylegitymowani w Ces. ros. 1838 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

RECZYŃSKI h. ROGALA. Udowodnili swoje szlachectwo przed deputacyą szlachty gub. grodzieńskiej 1820 r., lecz mylnie oznaczyli swój herb Rogalę, gdyż byli herbu Larysa. 

REDCZYC. Szlachta zagrodowa w pow. owruckim, cytow. w aktach owruckich 1600 r. Tomasz, syn Aleksandra, 1609 r. (Wyr. Tr. Lub.). Teodor, elektor 1733 r. Aleksander i Jan, synowie Pawła, i inni 16 udowodnili szlachectwo przed deputacją gub. kijowskiej 1801 r. Aleksander, syn Macieja, urzędnik w gub. ołonieckiej 1865 r. 

REDEĆ. Franciszek otrzymał indygenat 1655 r. (Metr. Kor.). 

REDECKI h. GODZIEMBA. Piszą się z Redcza w Brzeskiem i są odnogą rodziny Lubrańskich. Dobiesław, podkomorzy brzeski 1439 r. Andrzej z Jarantowic 1457 r. Jan, kanonik kruświcki 1458 r., Miklasz, Jarand i Stanisław, bracia rodzeni 1460 r.; z nich Jan, starosta kruświcki 1460 r., a Jarand zapisał wiano 1460 r. na dobrach Kruków-Redecz żonie Małgorzacie z Krzywosądzy (Ks. Gr. Brz.). Krystyn, podstarości brzeski 1509 r. Stanisław otrzymał 1513 r. konsens na wójtostwo we wsi Obornikach, a tego syn Jerzy konsens 1518 r. na wójtostwo we wsi Borków. Marcin, syn Jana, 1613 r. (Wyr. Tr. Lub.). 

REDEL. Jakób, ur. 1769 w Warszawie, wstąpił 1788 r. do artylerji koron, i walczył jak chorąży wojsk litewskich 1792 r.; podporucznik 1793 r., porucznik 1794 r., kapitan 1795 r., przeszedłszy 1798 r. do legjonów włoskich, w nich chlubnie odznaczył się w kilku walkach i w 1810 r. został pułkownikiem wojsk Ks. Warszawskiego; walczył w 1812-14 r., i w 1817 r. został generałem brygady artylerji wojsk pols.; umarł 1845 r.. otrzymał szlachectwo 1844 r.; żonaty z Barbarą Dąbrowską, miał syna Władysława, który otrzymał prawa nowego szlachectwa w Król. 1855 r., tego syn Władysław 1865 r. 

REDER. Wojciech na Łubine z żony Anny Podolskiej miał córki: Teresę, Marjannę i Helenę 1677 r. (Wyr. Tr. Lub.). 

REDERN. Zygmunt, podkomorzy kr. pruskiego, kurator akademji berlińskiej, i jego bracia, wywiódłszy swoje pochodzenie od Adama-Wandalina, który 1641 r. otrzymał szlachectwo pruskie, i zatwierdzenie na sejmie 1648 r., uznani zostali szlachtą polską 1768 r. (V. Leg.).

REDIESKI (?) Marcin, elektor 1669 r. z woj. sieradzkiego. 

REDLER h. CHORĄGWIE. Antoni, syn Józefa, zapisany do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1802 r. 

REDLICH. Leopold, syn Wacława i Barbary z Ostromęckich, ur. 1801 r. w Orpusowie na Śląsku, wszedł 1816 r. do artylerji lekkokonnych i w 1824 r. uwolniony ze służby w randze podporucznika; tego syn Wincenty ur. z Petroneli z Grabskich 1831 r., był dozorcą wierzbołowskiej brygady kon. granicznej (Ks. Wojskowe.). 

REDWANOWSKI h. GRZYMAŁA. Stanisław opłacał pobór ze wsi Radwanak 1553 r. (Wittyg). 

REDYCH. Anastazy, syn Ignacego i Barbary z Mielewskich, ur. 1790 r. we wsi Mironice, wszedł 1821 r. do 4p. ułanów i 1830 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

REDYKOWSKI. Stefan z woj. ruskiem podpisał elekcyę 1648 r. (V. Leg.). 

REFEROWSKI. Ludwik, syn Xawerego i Katarzyny Kazierowiczówny, ur. 1799 r. w Białej Podlaskiej, wszedł 1817 r. na kadeta do grenadjerów gwardji i 1831 r. został podporucznikiem; otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

REFFUS. Kazimierz, syn Wawrzyńca, 1686 r. (Don. Vars.). 

REFKOWSKI h. ŚWIERCZEK. Niektórzy z Rewkowskich pisali się Refkowski jak Teodor, elektor 1733 r. z woj. wileńskiego i Wiktor, który podpisał konwokację generalną lit. 1764 r. (V. Leg.). 

REGANOWSKI. Mikołaj, pułkownik chorągwi lwowskiej, rotmistrz król. 1659 r. (Wyr. i Zap. Tr. Lub.). 

REGET. Franciszek, major wojsk kor. 1780 r. (Sig.). 

REGI v. REGIS h. STARY-KOŃ. W Litwie. Wawrzyniec, elektor 1733 r. z woj. brz.-lit. Potomstwo Antoniego, Alojzego i Andrzeja, synów Wincentego, wnuków Wawrzyńca, osób, 13 wylegitymowane w Ces. ros. 1854-66 i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

REGŁOWSKI. Antoni, elektor 1733 r. z woj. krakowskiego. 

REGMONT v. REGMUNT. Andrzej, 1669 r., a Władysław 1697 r. z woj. lubelskiem podpisali elekcyę. Stanisław i Krzysztof, posesorowie części wsi Sobieszczany w Lubelskiem 1747 r. (Lustr.). 

REGOWSKI h. ABDANK. Piszą się z Regowa. Mikołaj, syn Bernarda, dziedzic Regowa 1579 r., miał synów: Andrzeja, Dominika i Mikołaja, którzy w 1583 r. prowadzili proces o granice dóbr Regowa; po Andrzeju synowie: Anzelm i Feliks. 

Seweryn z Pękosławia, podstarości chełmski 1621 r., tego synowie: Stefan, Samuel i Seweryn, podwojewodzy i poborca chełmski 1627 r. Samuel z Pękosławia, podczaszy chełmski 1652 r., żonaty z Marjanną Bądzyńską (Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lub.). 

REGULSKI h. CIOŁEK. Kawalerowie (Chevalier) Ces. Francuskiego i szlachta. Piszą się z Reguł znacznych dóbr tego rodu w ziemi warszawskiej i biorą przydomki: Chłot, Falk, i Szarnkan i in.

Pierwszymi i historycznie znanymi członkami tej rodziny byli bracia rodzeni: Piotr, Mikołaj i Falisław (Falk), którzy są potomkami Andrzeja Ciołka, wojewody mazowieckiego z 1381 r., dziedzica Powsina, Raszyńca, Reguł i in., i ci są przedstawicielami trzech gałęzi tego rodu, z których gałęzie Piotra i Mikołaja wygaśli w XVI wieku, a gałąź Falisława prowadzi ród do dziś. 

Falisław v. Falk, od imienia którego ta gałąź przybrała przydomek Falk, dziedzic na Regułach 1421 r., żonaty z Dorotą z Raszyńca (Raszyn), miał synów: Falisława, Mikołaja i Stefana; po Mikołaju, zwanym Jelitko, dziedzicu na Regułach, synowie: Andrzej, Jakób i Mikołaj dziedziczyli na Regułach 1480 r., a 1497 r. mając proces o części Dąbrówki, wykazali się, że są herbu Ciołek. 

Falisław, dziedzic na Regułach i części Dąbrówki 1451 r., z żony Małgorzaty pozostawił trzech synów: Aleksego, Jana i Dersława. 

Dersław, dziedzic na Regułach 1478 r., z nieznanej nam żony miał synów: Macieja, żonatego z Małgorzatą i Jana, dziedzica na Regułach-Malich, który w 1521 r. zapisał 30 kóp gr. posagu żonie swej Dorocie, córce Bartłomieja de Zgorzały i tę sumę zabezpieczył na dobrach swych Reguły i z tej żony pozostawił synów: Bartłomieja, Jakóba i Stanisława. 

Jakób, dziedzic na Regułach-Malichach, zaślubił Agnieszkę Umiastowską i z niej miał córkę Zofję za Janem Proszkowskim i synów: Krzysztofa i Łukasza bezpotomnego. 

Krzysztof, dziedzic na Regułach-Malichach 1599 r., pokwitował 1608 r. z posagu po matce ojczyma swego Jana Pogroszewskiego; Krzysztof miał żonę Różę, córkę Bartłomieja Miedzechowskiego i z tej żony pozostawił trzech synów: Macieja, Marcina i Wojciecha, z których Maciej jest przedstawicielem linji Kawalerów (Chevalier) Cesarstwa Francuskiego, a Marcin prowadzi linję szlachecką, która mylnie wylegitymowała się w Królestwie z herbem Rawicz. 

Linia Kawalerów Francuskich h. Falk. Herb-tarcza w poprzek na trzy części podzielona: w górnej części w polu srebrnem kogut galicyjski czerwony w prawo; w prawej trzyma pioruny w szponach; w środkowej w polu czerwonem krzyż Legji Honorowej; w dolnej złotej cztery lufy karabinowe z bagnetami jedna nad drugą w prawo do wieży czarnej o dwóch basztach skierowane, wyobrażające zdobycie Saragossy. Na szczycie hełmu szlachecka korona; tarczę okalają labry czerwone z brzegami zielonemu z prawej strony srebrem, z lewej złotem podszyte. 

Maciej, dziedzic na Regułach-Malichach, dostał 1641 r. od ojca połowę dóbr Reguły-Malichy, a 1643 r. nabył części dóbr Reguły-Kuchy. 

Maciej miał dwie żony: Marjannę Pracką z niej syn Jan i Jadwigę Chylicką, z której syn Bartłomiej, żonaty z Marjanną Zamoyską pozostawił syna Szymon j, który 1746 r. sprzedał części wsi Reguły-Malichy Andrzejowi Falk-Regulskiemu.

Jan, syn Macieja i Prackiej, dziedzica na Regułach-Malichach, Kuchach i Zalesiu, zaślubił około 1671 r. Dorotę, córkę Stanisława Rybińskiego, i na dobrach, które 1682 r. otrzymał od ojca, zapisał żonie dożywocie; Jan z powyższej żony pozostawił jednego syna Andrzeja. 

Andrzej, dziedzic na Regułach-Malichach, Kuchach i Zalesiu, nabył 1701 r. części dóbr Dzierzki, Krupki, Sokółki i Białki, w ziemi warszawskiej, od Marjanny Rybińskiej; Andrzej, żonaty z Katarzyną Zamoyską, z którą w 1710 r. nabyli części wsi Reguły-Malichy, po śmierci tej żony zaślubił Elżbietę, córkę Antoniego Rozwadowskiego, podczaszego łukowskiego, i tej zabezbieczył dożywocie 1726 r.; z tej żony pozostawił Andrzej jednego syna Feliksa. 

Feliks, vicegerent gr. lwowski, 1770 r. sprzedał części swoje wre wsi Reguły-Malichy; komisarz do granic, ostatnio mecenas Trybunału Lubelskiego, zaślubił Annę, córkę Macieja Górskiego, z niej miał córki: Cecylię za Karwowskim, Wiktorję, żonę Romanowskiego i trzech synów: Bolesława, Erazma i Józefa. 

Józef, ur. 1773 .r. we wsi Wielki Las, w Lubelskiem, wstąpił do korpusu kadetów w Warszawie; po ukończeniu nauk wstąpił do IV pułku piechoty buławy wiel. kor., a 1797 r. do II legii pols. we Włoszech w stopniu kapitana adjutanta majora iw 1799 r. był adjutantem polowym przy gen. Rymkiewiczu. Od 1801 - 1807 r. zostawał w oblężeniu Peschiery, Mantui i podczas zajęcia przez wojska Rzymu; w 1807 r. umieszczony w nowo zorganizowanej legii nadwiślańskiej jako szef bataljonu, wyznaczony został do pełnienia obowiązków szefa sztabu, a 1808 r. otrzymał dowództwo II pułku tej legji i udał się do Hiszpanji, gdzie przybył pod mury Saragossy. 

Znana jest powszechnie mordercza walka pod murami Saragossy, tu tylko umieścimy kilka szczegółów o czynnym udziale bataljonu Regulskiego. Przez wykuty otwór w murach przez saperów francuskich, dostało się do miasta 80 grenadjerów, międy którymi był pułkownik Regulski, lecz nie zdołano przedrzeć się dalej, ponieważ wszystkie domy uzbrojone były strzelnicami; Regulski został ciężko ranny, a bataljon zmuszony był do cofnięcia się wyłomem i z liczby 80 żołnierzy wróciło tylko 27, unosząc swego kochanego pułkownika. 

Regulski przez pięć lat pozostawał w Hiszpanji i przyjmował udział prawne we wszystkich walkach i za waleczność i niepomierne zdolności wojskowe, wyniesiony dyplomem z 1813 r. od cesarza Napoleona do godności kawalera państwa francuskiego z herbem Falk i obdarowany dotacją 2000 franków rocznie. 

Pułkownik odbył kampanję rosyjską i był w bitwie pod Borodinem; w 1814 r. mianowany generalnym komendantem korpusu kadetów w Kaliszu, został dyrektorem nauk i czynności te pełnił do 1824 r. Regulski był kawalerem Legii Honorowej, krzyża wojskowego i orderu św. Stanisława kl. II; Józef wylegit. 1839 r. w Królestwie z herbem Falk, żonaty z Bibjanną Podczaską, um. 1851 r. w Warszawie i zostawił jednego syna Bronisława Bronisław, ur. 1816 r. w Kaliszu, asesor ekonomiczny w Wieluniu, zaślubił Walerję Krzywiec-Okołowiczówną i z niej pozostawił córkę Józefę za Kajetanem Chodeckim i syna Juljusza, ur. 1854 r., właściciela fabryki, następnie urzędnika kolei Warsz.-Wiedeńskiej, zm. 1924 r. w Warszawie, po którym z żony Bronisławy Chodakowskiej córka Alicja i synowie: Bronisław, Józef, Jan-Janusz i Tadeusz. 

Bronisław, ur. 1886 r., inżynier mechanik, powołany 1914 r. jako chorąży rezerwy na wojnę, pozostawał w szeregach armji do 1917 r.; następnie adjutant sztabu korpusu Dowbór-Muśnickiego, po demobilizacji korpusu i powrocie do kraju wstąpił do formujących się wojsk polskich w stopniu porucznika i wkrótce zostaje kapitanem; 1920 r. jako szef sekcji pełni służbę w oddziale operacyjnym; 1921 r. po ukończeniu szkoły sztabu generalnego powraca do sztabu i awansuje na majora, następnie podpułkownika, a ostatnio pułkownik sztabu generalnego; Bronisław otrzymał ordery Virtuti Militari, Krzyż walecznych i wiele odznak cudzoziemskich.

Józef, ur. 1886 r., b. urzędnik kolei Warsz.-Wiedeńskiej, obecnie przemysłowiec i handlowiec. 

Jan-Janusz, ur. 1887 r., po ukończeniu wyższych nauk handlowych i konsularnych w Liege, 1914 r. jako chorąży rezerwy, przebył całą kampanję w 260 p. p.; nagrodzony wielu orderami, awansował do kapitana włącznie; w 1917 r. bierze udział w organizacji wojsk polskich i przechodzi do I korpusu gen. Dowbór-Muśnickiego; w 1918 r. uwięziony przez bolszewików, ucieka w przebraniu i przybywa do Warszawy, aby 1920 r. wstąpić jako ochotnik do wojska i podczas ostatniej ofensywy pełnił funkcję szefa w kwaterze głównej Naczelnego Wodza; 1920 r. zwolniony do rezerwy w stopniu majora, został dyrektorem Tow. Siła i Światło. Jan-Janusz, żonaty z Haliną Maciejowską ma córkę Hannę ur. 1920 r. i syna Jerzego ur. 1924 r. 

Tadeusz, ostatni syn Juliusza, ur. 1896 r., wstąpił 1920 r. jako ochotnik do 4 p. ułanów i odbył całą kampanję bolszewicką; 1921 r. wyszedł do rezerwy i pracuje w przemyśle i handlu. 

Linia szlachecka wylegitymowana z herbem Rawicz. Marcin, syn Krzysztofa i Miedzechowskiej, dziedzic na Regułach-Malichach, elektor 1697 r., miał syna Bartłomieja, tego syn Franciszek, pisarz ziem, koniński 1757 r., którego synowie: Jan i Stanisław, po tym syn Kajetan żonaty z Anielą Danowską, z niej syn Ksawery wylegit. w Król. 1859 r. 

Jan, syn pisarza Franciszka, miał synów: Ignacego, kapitana wojsk polskich, następnie pisarz magazynu solnego w Nowem-mieście w 1844 r. i Michała, dzierżawcę dóbr w 1855 r. wylegitymowanych w Królestwie (Akta Czer., Warsz, Monografja Falk-Regulskich). 

REHBINDER. Jan, szlachcic inflantski, konsyljarz ros., otrzymał indygenat 1775 r. (V. Leg.). Konstanty, syn Grzegorza, i Aleksander, syn Aleksego, generałowie wojsk ros. 1865 r.

De REIBNITZ v. REYBNITZ h. REYBNITZ. Baronowie i szlachta. Zamożna i dawna śląska baronowska rodzina. Leopold, podpułkownik wojsk koronnych 1735 r. Ferdynand-Aleksander, podpułkownik 1748 r., pułkownik gwardji koronnej 1751 r., wyszedł 1767 r. do dymisji i otrzymał indygenat 1768 r. Franciszek, kapitan wojsk kor. 1783 r. (Metr. Kor., Sig., Kancl.). 

REICH. Marcin, sekretarz królewski 1732 r. (Sig.). Piotr, generał-adjutant buławy polnej lit., otrzymał nobilitacje 1790 r. (V. Leg.). 

REICHARD h. REICHARD. Herb: na tarczy czerwonej bocian na jednej nodze stojący, w prawej łapie kamień trzymający; nad hełmem dwa skrzydła barkiem w prawo (Hr. Ostrowski). 

Sebastjan, porucznik wojsk kor., i Fryderyk, kapitan wojsk kor., otrzymali nobilitację 1790 r. (V. Leg.). 

REICHENBACH h. REICHENBACH. Hrabiowie i szlachta. Dawna i zamożna niemiecka rodzina w Czechach, Morawji i Śląsku, godność baronowską otrzymała 1670 r., a hrabiowską państwa niemieckiego 1730 r.; jedna jej lin ja posiadała dziedzicznie tytuł nadłowczych na Śląsku. Hr. Henryk otrzymał indygenat 1775 r. Jan-Ernest i Jan-Wilhelm, synowie Krystjana, udowodnili swoje szlachectwo przed deputacją gub. wileńskiej 1819 r. Potomstwo Jakóba, Karola i Piotra, synów Karola, wnuków Dawida, prawnuków Jana, wylegitymowane w Ces. ros. 1860-65 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

REIN v. REYN. Franciszek-Teodozy, intendent generalny żup krakowskich 1706 r. (Lustr.). 

REINBERGER h. TRÓJSTRZAŁ. Herb: korona złota w polu błękitnem, na której dwie strzały na krzyż żeleźcem do góry złożone, w środku korony włożone zostają; nad tarczą szyszak z pięciu piórami strusiemi, na którym zbrojna ręka, strzałę trzecią trzymająca. 

Jan, kadet regimentu pieszego, otrzymał 1791 r. nobilitację i herb (Sigil., Kancl.). 

REINHARD h. RENARD z odm. Fryderyk, porucznik 1778 r., sztabskapitan wojsk kor. 1783 r. (Sig.). Karol-Florjan, syn Ludwika, i Samuel-Karol, syn Jana, herbu Lis, uznani szlachtą rosyjską 1835 r., z nich Samuel-Karol, doktór medycyny, pomocnik inspektora służby zdrowia w Królestwie, radca stanu, wylegit. w Król. 1842 r. 

REINISCH. Karol, syn Franciszka i Marjanny, ur. 1797 r. w Bagieniszkach, w Wiłkomierskiem, wszedł 1815 r. do 3 p. strzelców konnych i 1817 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

REINSCHMIDT. Aleksander, komisarz w komisji woj. mazowieckiego 1830 r., otrzymał prawa nowego szlachectwa 1841 r.; jego synowie: Józef i Aleksander, tego synowie: Czesław i Henryk 1859 r. 

REISNER h. KRUCYNI. Antoni, syn Xawerego i Antoniny Kalińskiej, ur. 1800 r. w Chrostowie, w gub. czernihowskiej, wszedł 1816 r. do bataljonu strzelców gwardji i 1822 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

REJNOWSKI. Stanisław, pisarz ziem, lwowski 1654 r. (Wyr. Tr. Lub.). 

REJOWSKI. Jakób, subdelegat gr. chełmski 1757 r. Seweryn, podstarości chełmski 1765 r. (Kancl., Wyr. Tr. Lub.). 

REKARSKI h. ROLA. Stanisław, podsędek brzesko-kujawski, deputat do zapłaty wojska 1634 r. (V. Leg.). 

REKIERT. Antoni, syn Andrzeja i Antoniny z Korbelskich, ur. 1803 r. w Krakowie, wszedł 1820 r. do 3p. strzelców pieszych i 1825 r. został podporucznikiem; porucznik 1831 r., tegoż roku awansował na kapitana w 21 p. piechoty (Ks. Wojskowe). 

REKLEWSKI h. GOZDAWA. Wzięli nazwisko od wsi Reklewice w Mazowszu; w XVIII stuleciu licznie rozrodzeni w woj. Sandomierskiem. Jan, chorąży czerski 1436 r. Jan, syn Jakóba, podstarosta opoczyński 1598 r. Wojciech, cześnik sandomierski 1660 r.; jego syn Stefan, podwojewodzy sandomierski, miał synów: Jakóba i Krzysztofa, vicegerenta 1735 r., a następnie pisarza stężyckiego. Andrzej, wojski 1725 r., podstoli 1736 r. sandomierski. Józef, podczaszy wiślicki 1768 r. Józef, subdelegat sandomierski 1789-92 r. 

Józef, sędzia pokoju opatowski 1813-25 r., jego syn Wincenty, podpułkownik artylerji wojsk polskich 1809 r., w 1811 r. przyłożył się do fortyfikacji Modlina. Alfred, dóbr Chmielów, Jan, dóbr Mirognowice i Leon, dóbr Skoszyn dziedzice w pow. opatowskim. Teodor ks. pleban zembrzycki, Michał, Wojciech, Tomasz i Antoni 1782 r. a Feliks i Maciej księża, synowie Antoniego, w 1827 r. wylegitymowani w Galicji. 

Po Andrzeju, dziedzicu wsi Borczyn w woj. Sandomierskiem 1746 r., synowie: a) Michał, dziedzic dóbr Skarzyno w pow. opatowskim, wylegit. w Król, polskiem 1838 r., jego syn Łukasz, naczelnik w górnictwie Królestwa polskiego; b) Leon, dziedzic dóbr Wronowo, wylegit. w Król. 1838 r.; z tej familji Józef, Ignacy, Antoni i Jan, synowie Karola i Józefy z Ławskich, wylegit. w Król. 1839 r.

Po Aleksandrze, regencie gr. 1746 r., a wojskim sandomierskim od 1748 r., syn Tomasz, tego syn Aleksander, po którym synowie: 1) Ludwik, dzierżawca dóbr, wylegit. w Król. 1857 r., z żony Cecylji Majzel jego syn Bronisław; 2) Tomasz, zamieszkały w gub. mohilewskiej, wylegit. w Król. 1853 r., z Bolesławy Kazimierskiej jego syn Bolesław (Sig., Wyr. Tr. Lub., Don. Vars., Ks. Gr. Czers.). 

Michał, syn Józefa i Anny, ur. 1793 r. w Boleszynie w Opatowskiem, wszedł 1809 r. do artylerji pieszej i 1812 r. postąpił na podporucznika, a 1813 r. na porucznika klasy 2 (Ks. Wojskowe). 

REKOSZ h. OSTOJA. Na Żmudzi. Po Andrzeju, synie Łukasza, dziedzicu dóbr Dowkintowskie na Żmudzi 1616 r., pochodzący Franciszek, syn Macieja i Rozalji z Sadowskich, expedytor poczty w Wierzbołowie, wylegit. w Król. 1845 r., jego syn Zenon. Potomstwo Antoniego i Wawrzyńca, synów Marjana, wnuków Jana, osób 15, wylegitymowane w Ces. ros. 1849 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

REKOWSKI h. ABDANK. Piszą się z Rekowa na Pomorzu. Andrzej otrzymał 1573 r. grunt w Rękowie; jego syn Jerzy, dziedzic Rekowa 1621 r. Po Feliksie syn Franciszek z Katarzyny Szaszkowskiej miał syna Konstantego, ur. 1782 r., kapitana wojsk pols., dziedzica Borzewiska w Wieluńskiem, Rudniczyska i Parzynowa w Ostrzeszowskiem, po którym z Elżbiety Kręskiej synowie: Artakserkses-Roman, Napoleon i Konstanty; po Konstantym, dziedzicu Wojcina w Płockiem, z żony Magdaleny Niegolewskiej syn Andrzej, ur. 1854 r., zaślubił Helenę hr. Sokolnicką i z niej córka Janina ur. 1879 r. Artakserkses-Roman, ur. 1811 r., dziedzic Rudniczysk, Gorazdowa, Żydowa i Rataje, oficer wojsk pols. 1831 r., z żony Józefy Raszewskiej pozostawił synów: Ludwika, żonatego z Melanją Stablewską i Franciszka, ur. 1856 r., po którym z Emilji Mieroszewskiej syn Roman. 

Napoleon, syn Konstantego i Kręskiej, ur. 1814 r., dziedzic Borzewiska, z żony Teofili Kosseckiej miał syna Kazimierza, dziedzica Kęszyc, po którym z żony Władysławy Otockiej synowie: Bolesław ur. 1870 r, i Stanisław ur. 1876 r. (Żychliński). 

REKŚĆ v. REKUĆ h. SYROKOMLA. Jedna z dawniejszych litewskich rodzin, podług Kojałowicza pochodzi od Monwidow; jej przodkiem miał być Rekuć, syn Kucia, a wnuk Jana Monwida, wojewody trockiego z 1432 r.; dowodzi, że jeden z tej rodziny w 1481 r. pieczętował się dwoma wężami w podłuż odwróconemi od siebie głowami, a połączonemi kołkiem; bezwątpienia przecież nie był to herb, ale godło osobiste i dowolne. Wojciech, starosta żmudzki, dziedzic Batoków, Kroż i in. 1530 r. Salomon podpisał elekcję 1632 r. z woj. mińskiem, podkomorzy wendeński od 1646 r. Paweł i Samuel z woj. mińskiem podpisali elekcję 1648 r. Samuel podpisał pospolite ruszenie z woj. mińskiem 1698 r. 

Wylegitymowani w Ces. ros. i zapisani do ksiąg szlachty: a) gub. wileńskiej: Mikołaj, syn Andrzeja, z synami: Ottonem, Ryszardem i Ludwikiem, Jan. syn Mikołaja, z synami: Franciszkiem i Antonim 1845 r.; b) w gub. kowieńskiej potomstwo Stanisława i Marjana, synów Melchjora, wnuków Mikołaja, prawnuków Balcera, w 1845 r.; potomstwo Cyprjana, syna Jana, 1852 r. i Albert, Tadeusz, Romuald i Paweł, synowie Jakóba, wnukowie Feliksa, w 1861 r. razem osób 35. 

REKSIŃSKI. Marcin otrzymał 1526 r. przywilej na dobra Reksino i Borczyno (Metr. Kor.). 

REKSZYŃSKI. Michał, syn Piotra, oficer wojsk ros., otrzymał przyznanie szlachectwa w Ces. ros. 1849 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.

REKUTOWICZ. Michno z bratem Mikołajem, plebanem widskim, otrzymali 1522 r. przywilej na poddanych (Metr. Lit.). 

RELCZECKI. Andrzej, komornik ziem, krakowski 1660 r. (Zap. Tr. Lubel.). 

RELICKI h. JASTRZĘBIEC. Piszą się z Relcza. Jakób, podstarosta i podsędek wendeński, cytowany w 1775 r.. wylegit. w Galicji 1803 r. 

RELICKI. Franciszek, syn Stanisława i Marjanny Kaperzanki, ur. 1775 r. w Łowiczu, wszedł 1806 r. do 5 p. p. wojska pol. i 1825 r. został podporucznikiem w korpusie inwalidów ros. i z zasady stopnia oficerskiego otrzymał w 1838 r. prawa nowego szlachectwa w Królestwie. 

RELIDZYŃSKI h. ŚLEPOWRON. Po Franciszku, dziedzicu wsi Wierzbowiec w pow. piotrkowskim 1750 r., syn Wincenty miał syna Benedykta, po którym z żony Ludwiki Hornowskiej synowie: Romuald, Józef i Jan wylegitymowani w Król. 1862 r. 

RELSKI. Jan nabył 1559 r. części wsi Kuzeszyn. Franciszek, starosta słomnicki 1592 r. (Metr. Kor.). Antoni i Stanisław w 1697 r. podpisali elekcję z woj. Sandomierskiem. 

Von REMBAU v. von REMBOW h. PORAJ odm. Odmiana herbu: dwa białe skrzydła, na każdem pas czerwony, a na tym róża biała. Dawna pomorska rodzina, zamieszkała w Prusach Zachodnich, przybrała następnie nazwisko Szadliński. 

REMBECKI v. REMBICKI. Byli w woj. lubelskiem. Jan, skarbnik lubelski 1649 r. (Metr. Kor.). Antoni, syn Franciszka i Barbary Białkowskiej, dziedzic części szlacheckiej we wsi Tarnowie 1758 r. (Akta Lubel.). Andrzej w Litwie, podpisał konwokacyę generalną lit. 1764 r. 

REMBERGER. Franciszek otrzymał 1793 r. nobilitację (Kancl.). 

REMBEROWICZ. Jan-Kazimierz, regent ziem, słomiński 1782 r. (Rada Nieust.), żył jeszcze 1800 r. 

REMBERTOWICZ. Jan, kapitan wojsk kor. 1752 r. (Sig.). Karol, syn Antoniego i Tekli, ur. 1791 r. we wsi Muksza, wszedł 1809 r. do batalionu saperów i 1818 r. został podporucznikiem, a 1822 r. porucznikiem; w 1831 r. kapitan I klasy (Ks. Wojskowe). 

REMBERTOWSKI v. REMBIERTOWSKI h. ŁADA. Piszą się z Rembiertowa pod Warszawą. Łazarz i Jan, synowie Jana z Rembiertowa 1525 r. Sebastjan i Barbara, dziedzice Rembiertowa i Kopany, działy dóbr 1556 r. Sebastjan, komornik tarczyński, podstarości czerski 1563 r., miał synów: Marcjana i Jana, podstarościego czerskiego 1580 r. Piotr, syn Bartłomieja, żonaty z Jadwigą Przedwojewską, miał syna Marcina, który sprzedał 1624 r. części Brzozówki, Przedworzyc i Kłody (Metr. Kor., Conv. i Don. Gr. Vars., Wittyg). 

REMBICZ. Jan, posesor sołtystwa na Rusi 1661 r. (Lustr.). 

REMBIELIŃSKI h. LUBICZ. Senator w rodzinie, Wiktor, kasztelan Królew. pols. od 1825-1831 r.

Wzięli nazwisko od wsi Rembielina w ziemi ciechanowskiej, pisano jednak ich także Rembeliński. Florjan, Mikołaj, Stanisław i Jan, kanonik gnieźnieński i łęczycki, synowie Krzysztofa, 1580 r. Mikołaj zostawił dwóch synów: Marcina i Mateusza; po Marcinie syn Dobrogost, elektor z ziemi sochaczewskiej 1648 r., jego syn Bonawentura z Katarzyny Głodzińskiej miał synów: Kacpra i Stanisława 1689 r.; po Kacperze, burgrabim gr. sochaczewskim, z Katarzyny Wyrożembskiej syn Mikołaj, żonaty z Anną Żeromską. 

Franciszek, syn Mikołaja i Żeromskiej, łowczy miński 1745 r., żonaty z Anną Kossakówną, nabył 1747 r. dobra Waliska; jego synowie: Stanisław i Franciszek. Stanisław, sekretarz gabinetowy Stanisława Augusta, starosta łosicki, chorąży Winnicki, podpisał elekcyę 1764 r.; jako sekretarz sejmu 1766 r. otrzymał w nagrodę zasług 20,000 zł.; poseł na sejm 1766 r. z żony Marjanny Łączyńskiej miał synów: Rajmunda, Wiktora i Andrzeja, radcę prefektury departamentu łomżyńskiego 1810 r. 

Wiktor, sędzia Tr. łomżyńskiego 1813 r., prezes Tr. augustowskiego 1825 r., ostatecznie senator Królestwa i kasztelan, dziedzic dóbr Rembielin, z żoną Izabelą hr. Ledóchowską, córką Józefa, szambelana, bezpotomny, wylegit. w Król. 1837 r. 

Rajmund, w 1806 r. prezes izby administracyjnej departamentu łomżyńskiego, intendent armji 1809 r., prefekt płocki 1813 r., radca stanu komisji woj. mazowieckiego 1820-30 r., poseł na sejmy i marszałek sejmu 1820 r., ważną oddał przysługę krajowi przez popieranie przemysłu i handlu i jemu głównie Łódź i Zgierz winne swój rozrost; dziedzic dóbr Krośniewic i Jedwabne, wylegit. w Król. 1837 r.; miał dwie żony: Agnieszkę Opacką, kasztelankę wiską, i N.; jego synowie: Eugeni, dziedzic dóbr Jedwabne i Mężenin, żonaty z N. Łączyńską, z którą rozwiódł się, i Aleksander, dziedzic dóbr Krośniewic, jego żona Pelagja hr. Zamoyska, córka ordynata Konstantego, 2v. za Ksawerym hr. Branickim, z niej synowie: Stanisław i Konstanty. 

Franciszek, syn Franciszka, łowczego mińskiego, dziedzic dóbr Waliska, które nabył od brata; cześnik nowogrodzki, a 1765 r., łowczy pomorski, wojski mniejszy krasnostawski 1781 r., żonaty z Juljanną Skorupkówną, z niej synowie: Franciszek Ksawery, rejent pow. siennickiego, i Ignacy, rz. radca stanu, członek Senatu 1866 r., wylegitymowani w Król. 1837 r., i Jan, dyrektor skarbowy w departamencie siedleckiem 1813 r., tego żona Anna Oknińska, z niej syn Ludwik, dziedzic dóbr Łazy, wylegit. w Król. 1887 r.; z tej linji Michał, syn Józefa, a wnuk Franciszka, cześnika nowogrodzkiego, dziedzic dóbr Waliska, radca Tow. Kred. Ziem. 1858 r., wylegit. w Król. 1837 r. 

Mateusz, drugi syn Mikołaja 1628 r., z Anny Łochockiej miał syna Wojciecha, dziedzica Rembielina, który podpisał elekcję 1648 r.; jego syn Jan, tego syn Aleksander, po którym syn Józef, dziedzic dóbr Rembielina i Wydrzywilki, z ziemi ciechanowskiej 1786 r., żonaty z Marjanną Pszczołkowską, z niej synowie: Kajetan, Tomasz, żupnik ciechanowski 1781 r., i Józef, po którym z Urszuli Mniewskiej syn Ignacy, posesor dóbr Michałowo w pow. kujawskim, wylegit. w Król. 1849 r. (Conv. i Don. Gr. Warsz., Metr. Kor., Sig., Kancl. Wyr., Tr. Lub., Ks. Gr. Soch.). 

Po Franciszku, wojskim mn. krasnostawskim (p. w.), syn Dominik, ochrzczony 1777 r. w Krasnym Stawie, żonaty z Agnieszką Bojanowską, z niej synowie: Stanisław i Józef wylegit. w Król. 1854 r. 

Po Janie, synie Antoniego, burgrabim łęczyckim 1788 r., dziedzicu wsi Ogrodziniec w pow. warszawskim, z żony Tekli Mroczkiewiczówny synowie: Juljan, Eugenjusz, kadet w Kaliszu, i Kazimierz, pisarz sądu w Koninie wylegit. w Król. 1840 r. Juljan, ur. 1802 r., wszedł 1818 r. do pułku strz. kon. gwar, i 1827 r. został podporucznikiem w 1 p. strz. kon. (Ks. Wojskowe). 

REMBIEWSKI h. JASTRZĘBIEC. Piszą się z Rembieszyc w woj. Sieradzkiem i biorą przydomek Kruszyna; jedna ich gałąź osiedliła się na Rusi Czerwonej, i Kruszyna z Galowa wiele przyłożył się do utrzymania Podola przy Polsce 1430 r. Piotr, sędzia ziem, dobrzyński 1490 r. Jan, podsędek poznański 1509 r. Marcin, pisarz ziem, kruszwicki 1510 r. Adam, cześnik sieradzki 1598 r., tego córka Jadwiga Walewska 1607 r. 

Adam, Ludwik i Piotr, synowie Sebastjana, 1617 r.; po Piotrze z żony Barbary Czosnowskiej córki: Faustyna, Katarzyna i Zofja 1620 r. Andrzej, poborca sieradzki 1648 r., tego syn Stanisław 1654 r., po którym synowie: Adam, Stefan i Rafał 1678 r. 

Po Jakóbie, dziedzicu dóbr Paprotnia 1708 r. (Akta Sieradz.), z Jadwigi Gomolińskiej syn Andrzej miał syna Pawła, po którym syn Antoni, żonaty z Wiktorją Cichocką, pozostawił syna Bogumiła wylegitymowanego w Królestwie 1852 r. 

REMBISZEWSKI v. RĘBIESZOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Biorą nazwisko od wsi Rembiszewo w pow. zambrowskim. Maciej 1444 r. Jan, syn Wietrzyka i jego bracia stryjeczni, Piotr: Krzysztof, Paweł i inni 1470 r. Michał, syn Stanisława, 1523 r. (Akta Łomżyńskie). Jan, syn Sylwestra, dziedzic Rembiszewa 1582 r. Andrzej, Tomasz, Jerzy, Walenty, Paweł i Józef, synowie Adama, 1659 r. (Wyr. Tr. Lub.). 

Jakób, dziedzic wsi Rembiszewo-Zegadły 1660 r., ożeniony z Dorotą Lutostańską; pochodzący po nim: Jan, Paweł, Antoni, Franciszek i Daniel, synowie Kaźmierza i Antoniny Leśniewskiej, 1844-47 r., Ignacy i Kazimierz, synowie Mikołaja, 1850 r., Ignacego z żony Izabeli Brajczewskiej syn Ferdynand, urzędnik w Kowlu na Wołyniu; Franciszek, syn Walentego, w wojsku ros., 1850 r., Konstanty, syn Kaźmierza, 1854 r. wylegitymowani w Królestwie. 

REMBISZEWSKI h. PRUS. Szlachta zagrodowa we wsi Rembiszewie-Zegadły, w pow. zambrowskim, niektórzy z nich brali nazwisko Zegadłowski; z tej familji Wojciech wywiódł swoje szlachectwo w grodzie wąsowskim 1558 r. 

REMBKOWSKI. Zygmunt, miecznikiewicz różański, podpisał elekcję 1764 r. z ziemią różańską (V. Leg.).

REMBOWSKI h. REMBOWSKI. Herb: podług Niesieckiego, w polu czerwonem kopja turniejowa, żelezcem w górę, przekrzyżowana dwoma strzałami, żelezcami w górę; na hełmie w koronie dwa skrzydła orle barkami w prawo. Obecnie ta rodzina kładzie w polu niebieskiem kopję złotą turniejową, żelezcem wgórę, przekrzyżowaną dwoma złotemi strzałami żelezcami na dół; na hełmie w koronie dwa skrzydła strusie: niebieskie i złote; jedna zaś gałąź kładzie na tarczy trzy skrzydła ułożone jak w herbie Jelita, a na hełmie w koronie dwa pióra strusie: białe i czarne. 

Pochodzą z woj. lubelskiego, w którem brali herb Jelita, osiedli w Prusach w XV stuleciu i jak herb, tak niektórzy z nich, zwłaszcza od XVIII stulecia zmienili i nazwisko na von Rembau, v. Rembow i ci biorą przydomek Sabiński v. Szabiński. Po N., z żony Bux była córka za Michałem Konarskim, wojewodą pomorskim, 1610 r. i synowie: Leonard, opat pepliński, Jerzy, dziedzic dóbr Małżewko i Wojciech, dziedzic dóbr Turza, którego synowie: Adrjan, dworzanin i sekretarz króla Zygmunta III 1590 r., mąż zdolny, otrzymał 1595 r. wieś Arnat, umarł młodo 1646 r., z żony Eleonory von Langnau zostawiwszy potomstwo, i Krzysztof, po którym z Dorpowskiej potomstwo, dziedziczące na Suminie i Secyminie; w ostatnich czasach Michał, generał-lejtnant wojsk pruskich, um. 1818 r., zostawił syna N. pułkownika wojsk pruskich. 

REMBOWSKI h. ŚLEPOWRON. Podług Paprockiego i genealogji domu Krasińskich mają pochodzić od Jakóba, dziedzica na Rembowie w ziemi ciechanowskiej, syna Sławka z Krasnego, sędziego ziem, różańskiego 1427 r. Krzysztof, syn Andrzeja, otrzymał 1520 r., dobra po ojcu. Marcin otrzymał 1568 r. wójtowstwo wsi Lekarzewice (Metr. Kor.). Stanisław, syn Jana i Wojciech, syn Abrahama, 1570 r. Gabryel, syn Jana, w nagrodę zasług wojennych otrzymał 1576 r. wieś Jezierzany. 

Jan, subdelegat płocki 1613 r. Krzysztof ożeniony z Heleną Syruciówną w pow. Słonimskim 1629 r. Maciej, podskarbi królewicza Jana Kazimierza 1638 r. Aleksander, dziedzic wsi Grądy-Jankowo, Samuel i Franciszek, ożeniony z Marjanną Miechowską 1636 r., synowie Jakóba i Teresy z Płochockich. Zygmunt i Jan, synowie Jana i Jadwigi z Milewskich, 1668 r. Andrzej, syn Krzysztofa, sekretarz król. 1684 r., pisarz skarbu kor. 1687 r. 

Kazimierz, syn Jana, kanonik płocki i pułtuski 1725 r. Aleksander, miecznik ciechanowski 1731 r. Antoni, syn Marcjana i Rozalii Młodzianowskiej, skarbnik zakroczymski, nabył 1758 r. części Śniadkowa Dolnego i był żonatym ze Salomeą Lasocką. Tesselin, opat wiślicki 1768 r. Stanisław, vicegerent sochaczewski i burgrabia gr. sochaczewski 1790 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. Tr. Lub. i Piotr., Ks. Gr. Soch.). 

Po Janie, dziedzicu dóbr Rembowo-Żaczki 1690 r. (Akta Wieluń.), syn Stanisław, tego syn Klemens miał synów: Franciszka i Antoniego, dziedzica dóbr Szczytniki, sędziego 1813 r.. a prezesa Tr. Kaliskiego 1824 r., deputata zm. Kalissa na sejm 1830 r., wylegitymowanych w Król. 1840 r.; po Antonim syn Lucjan, dziedzic dóbr Nowa wieś 1858 r. Z tej linji Wincenty, kapitan w. p., kawaler Legji Honorowej, Józef, synowie Wojciecha, i Franciszek, syn Zygmunta, wylegitymowani w Król. 1837 r. 

REMBOWSKI. Jan nobilitowany 1775 r. (V. Leg.). 

REMER h. GRZYMAŁA. Bartłomiej otrzymał nobilitację 1542 r. (Metr. Kor.). Mateusz, rotmistrz wojsk król. 1663 r. Stefan, elektor, 1674 r. z pow. wiłkomierskiego, podkomorzy parnawski 1681 r. Jakób w 1676 r. w nagrodę zasług i za obietnicę, że dwóch szlachty wykupi z niewoli tureckiej, otrzymał nobilitację, lecz tę jako podstępnie pozyskana cofnął sejm 1678 r. (V. Leg.). 

W 1696 r. Jan i Aleksander, porucznik roty pancernej, w Tr. Lubel. wywiedli pochodzenie swoje szlacheckie, a mianowicie, Walenty, dziedzic dóbr Wierzbice, podzielił 1606 r. te dobra między pięciu synów, z których Stanisław, żonaty z Anną Borkówną, miał syna Samuela, po Janie z Anny Krzeszówny syn ks. Aleksander, Zygmunt bezpotomny, Sebastjan i Walenty. 

Sebastjan zaślubił Katarzynę Gutteterówną i z niej pozostawił synów: Kaspra, Stanisława, Przecława i Aleksandra, po którym z żony Marjanny Polixianki syn Andrzej świadek przy wywodzie szlachectwa. 

Walenty, syn Walentego, zapisał 1616 r. posag żonie Annie Amendziance, z której syn Jan z żony Anny z Endów-Konieckiej, 2v. za Janem Ścibor-Chełmskim, łowczym krakowskim, miał synów: Jana i Aleksandra, którzy wyprowadzili powyższą procedencję 1696 r. (Wyr. Tr. Lub.). 

Marcin-Jan, cześnik bracławski 1700 r. Jan, miecznik żydaczowski 1719 r. Mateusz, starosta zetlemski. i Stefan, wojski trocki, elektorowie 1733 r. z woj. trockiego. Józef, stolnik krakowski 1744 r. Jan, chorąży czerniechowski, elektor 1764 r. z woj. krakowskiego (V. Leg., Sig., Conv. Vars., Kancl.). 

REMEROWICZ v. REMIROWICZ. Fedko i syn Krzysztof otrzymali 1500 r. przywilej na dobra w Trockiem. Krzysztof, syn Jerzego, sprzedał 1517 r. dobra Horaczyce (Metr. Lit.). 

REMIANOWSKI. Adam, dworzanin król. 1668 r. (Sigil.). 

REMIESZ. Podług Małachowskiego, lecz sądzę, że mylnie herbu Jelita, byli w pow. lidzkim, a dziedziczyli na Lipniszkach. 

REMIŃSKI h. POBÓG. Józef i Mikołaj, synowie Wincentego, wylegitymowani w Ces. ros. i zap. do ks. szl. gub. wołyńskiej 1851 r. 

REMISZEWSKI v. ROMISZOWSKI h. JELITA. Senatorowie w rodzinie: Jan, kasztelan rozpierski 1606 r. Aleksander, kasztelan sandecki 1791 r. 

Dawna w woj. Sieradzkiem i łęczyckiem rodzina; wzięła nazwisko od majątku Remiszowice. Florjan 1395 r. miał synów: Piotra i Jarosława, który od majątku Stoki wziął nazwiska Stokowski, i jest przodkiem rodziny. Po Piotrze z Rzepiszewskiej był syn Mikołaj, chorąży łęczycki, lecz z Przyrębskiej miał synów: Jakóba i Piotra, którzy zostawili tylko córki, a Adam, starosta łowicki 1550 r. z Małgorzaty Duninówny pozostawił synów: Jarosza, poborcę sieradzkiego 1589 r., tego z żony Strzęmboszówny synowie: Adam i Wincenty; Wojciecha, ożenionego z Ujejską, starostę kozubowskiego i siedleckiego, dziedzica dóbr Miroszew; Wacława, z marszałka dworu biskupa Myszkowskiego, kanonika krakowskiego, Jana, starostę rynkowskiego, kasztelan rospierskiego 1606 r., podkomorzego koronnego, zm. 1633 r.; Stanisława, ks. podskarbiego arcybiskupa Karnkowskiego, kanonika gnieźnieńskiego i opala paradyskiego; Piotra, chorążego sieradzkiego, i Mikołaja, który z Sarnowskiej miał czterech synów; z tych Jan, proboszcz łaski, scholastyk krakowski, kanonik gnieźnieński i łęczycki 1643-57 r., Łukasz, miecznik łęczycki 1679 r., Mikołaj i Stanisław, po którym synowie: Jan, Feliks i Andrzej. 

Franciszek, burgrabia zamku krak., z żony Anny miał synów: Aleksandra, Jana i Stefana 1720 r.; z nich Aleksander, dziedzic Bolesławca, skarbnik i burgrabia zamku krak. 1766 r., szambelan król. 1787 r., rotmistrz 1789 r., poseł na sejm czteroletni, kasztelan sandecki 1791 r, z żony Teresy Konarskiej jego córka Zofja za Ignacym Moszyńskim. 

Józef, Antoni, Aleksander i inni wylegitymowani w Galicji 1782 r. Sylwester, syn Wojciecha, wylegit. 1804 r. Jan i Jakób sprzedali części Toczysk 1731 r.; po Janie z Anny Wierzbickiej syn Stefan, 1766 r., a po Jakóbie syn Józef 1736 r. ochrzczeni w Nieczeczu, wylegit. w Galicji 1804 r.

Po Walentym, dziedzicu dóbr Jeżewo, w woj. płockiem 1729 r., syn Stanisław z żony Anny Gorzewskiej miał synów: 1) Bartłomieja, żonatego z Ewą Miłodrowską, z niej syn Marceli, major wojsk ros., wylegit. w Król. 1859 r.; 2) Szymona, tego synowie: Kajetan w 1839 r. Jakób i Józef 1840 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Po Kaźmierzu, synie Pawła, dziedzicu dóbr Remiszewo, w ziemi drohickiej 1738 r., z żony Magdaleny Skorupka syn Józef, po którym synowie; Piotr, właściciel części szlacheckiej we wsi Trzciniec w siedleckiem i Antoni w 1844 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Po Józefie, cześniku żytomirskim 1764 r., syn Ignacy, żonaty z Barbarą Kownacką, z niej synowie: Piotr, kapitan w. p., dziedzic dóbr Śladkowo w gub. kieleckiej i Hipolit, porucznik w. p., wylegit. w Król. 1845 r. 

Marcin, Daniel i Szymon, synowie Jana, udowodnili szlachectwo w deputacyi szlacheckiej gub. kijowskiej 1840 r. Ludwik, syn Jana, z synami: Adrjanem, Janem i Ludwikiem i tego synowie: Mieczysław i Lucjan wylegitymowani w Ces. ros. 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

REMISZEWSKI. Walerjan, żołnierz w wojsku ros., otrzymał przyznanie szlachectwa w Król. 1849 z zasady, że jego ojciec Karol był oficerem wojsk ros. Karol, syn Tomasza i Raciborskiej, ur. 1785 r. w Hryniowie w Galicji, wszedł 1809 r. do 7 p. jazdy nadwiślańskiej i 1813 r. został podporucznikiem, a 1816 r. porucznikiem w 3 p. strzelców konnych (Ks. Wojskowe). 

RENADZKI h. ABDANK. Józef, syn Antoniego, z synami: Romualdem, Wiktorem i Tomaszem 1845 r., a po Tomaszu synowie: Józef i Apolinary i po Romualdzie synowie: Jarosław, Aleksander i Romuald 1858 r. wylegitymowani w Ces. ros. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

RENARD h. RENARD. Hrabiowie, baronowie i szlachta. Herb: - w polu niebieskiem lis naturalnego koloru, z zadartym ogonem biegnący w prawo; na hełmie w koronie białe orle skrzydło, barkiem w prawo. Po otrzymaniu dostojności zmienili herb w sposób następujący: tarcza na cztery pola przedzielona z małą środkową tarczą, na której w polu zielonem głowa Turka w białym zawoju; na głównej tarczy w 1 i 4 części w polu niebieskiem złoty biegnący w prawo lis, w 2 części w polu czerwonem, białe orle skrzydło barkiem w prawo, w 3 części w polu złotem skrzydło czarne orle barkiem w lewo, dewiza herbowa: Ni jamais ni toujour. 

Ta obecnie jedna z najmajętniejszych rodzin pruskich, do której między innemi należy majorat Gross-Strelitz w Śląsku, dobra Nadworna w Galicji i Modrzejow w Polsce, jest pochodzenia francuskiego. Andrzej osiadł jako kupiec w Warszawie, a przez pokrewieństwo z rodziną Morel pozyskał względy Augusta II; z żony Teresy Waldsztein jego synowie: Jan, pułkownik gwardji wojsk pol., z synami: Jakóbem-Antonim, Janem-Piotrem i Benedykt zostali baronami polskimi 1720 r. 

Jan, odznaczywszy się w walce z konfederatami tarnogrodzkimi otrzymał nobilitację polską 1726 r., został cześnikiem, a w r. 1730 podstolim nurskim, starostą tyszowieckim, administratorem ekonomji malborkiej 1734 r., generał-majorem w. p. i generałem-lejtnantem saskim, a za waleczność okazaną w wojnie z Turkami 1737-39 r.. został mianowany hrabią państwa rzymskiego 1741 r.; dzierżawca żup krakowskich 1730-1733 r., z Teresy von Dryan jego syn Andrzej, starosta różański i makowski, poślubiwszy bogatą dziedziczkę Teressę-Annę bar. von. Sobeck und Kornick; przesiedlił się do Śląska; po jego synie Janie Babtyście z Alojzy hr. von. Gaschin syn Andrzej, szambelan austr., tajny radca pruski, ordynat na Gross-Strelitz, dziedzic dóbr Nadworna i t. d. - wielce czynny i przedsiębiorczy, z żony Eufemji Rudzińskiej miał syna Jana, dziedzica dóbr Modrzejów w Królestwie, ożenionego z Augustą-Anną bar. von Spiesz-Bülleheim, i Hipolita, porucznika wojsk pruskich, zm. 1858 r., żonatego z Laurą hr. Henckel von Donersmarck. 

RENDZINA v. RĘDZINA h. ŁADA z odm. Odmiana herbu-krzyż w podkowie, a belt i strzała ułamane (Wittyg). 

Byli w Mazowszu. Jan, marszałek nadworny ks. Mazowieckich 1510 r. Wawrzyniec i Jerzy, synowie Jakóba, 1563.; po Jerzym synowie: Jan i Wawrzyniec 1580 r. Mateusz i Wojciech, synowie Mikołaja, 1563 r.; po Mateuszu syn Paweł żonaty z Elżbietą Cybulską 1631 r. Wojciech i Mikołaj, synowie Sędziwoja, 1577 r., po Mikołaju synowie: Maciej i Wojciech 1606 r. Stanisław, Tobiasz i Walenty, synowie Jana, dziedzice Rendzin 1679 r.; po Stanisławie synowie: Franciszek żonaty z Elżbietą Skupieńską, Stanisław i Wojciech. 

Wojciech nabył 1645 r. części Sułkowiec i z żony Elżbiety Staniszewskiej miał syna Kazimierza, elektora 1697 r. z ziemi czerskiej, który zaślubił Annę Boniecką i z niej pozostawił synów: Krzysztofa i Tomasza; Tomasz, żonaty z Rozalją z Nietyxów, której 1729 r. zapisał dożywocie; miecznik wieluński 1730 r., miał syna Antoniego-Seweryna, dziedzica wsi Mięsy 1761 r. (Conv. i Don. Gr. Warsz.).

RENER v. RENNER. Krzysztof, dworzanin król. 1602 r. (Metr. Kor.). Mikołaj, pułkownik wojsk lit. 1758 r. (Kancl.). 

RENHARDT v. RENGARDT h. KLEJNFELD. Zygmunt-Magnus, syn Jerzego, udowodnił swoje szlachectwo przed deputacyą szlachecką gub. kowieńskiej 1817 r. 

RENIGER h. ŁUK. Feliks, syn Krystjana, z synami: Anicetym, Mamertem, Stefanem, Juljanem i Kalikstem wylegit. w Ces. ros. 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

Von RENKL v. RENCKL h. PORAJ odm. Dawna niemiecka rodzina w Prusach Zachodnich, która XVI stuleciu zmieniła nazwisko na Pisiński. 

RENNE h. RENNE. Jedna gałąź niemieckiej rodziny von Renne, już w XIV stuleciu dziedziczącej w Inflantach przesiedliła się na Żmudź w końcu XVI stulecia. Stefan, ciwun uzwentski, elektor 1733 r. ze Żmudzi. Mikołaj, dziedzic wsi Supożany w pow. kowieńskim 1757 r. Karol-Gustaw i Karol-Otton otrzymali 1773 r. patent na majorów. Feliks, szambelan król., kawaler orderu św. Stanisława 1789 r., konsyliarz Targowicy 1792 r. 

Feliks z synami: Eugenjuszem i Antonim, synowie Feliksa, wnukowie Mikołaja, wylegitymowani w Ces. ros. 1857 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

RENNIK. Aleksander-Dydak, syn Macieja, wylegit. w Ces. ros. 1831 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

REPCZYŃSKI. Wzięli nazwisko od wsi Repki w pow. ostrołęckim, od której też w XVI stuleciu zwano ich Repka. Paweł, syn Boruty, cytowany w aktach ostrołęckich 1535 r. Jan, Jerzy i Jakób 1540 r. (Metr. Lit.). 

REPELOWSKI. Sebastjan i Kazimierz, synowie Jana i Anny Giergontówny 1654 r. (Wyr. Tr. Lub.). 

REPINICZ. Kmita i Mitko otrzymali przywilej na wieś Cyktyno 1514 r. (Metr. Lit.). 

REPLAŃSKI. Teodor, syn Grzegorza, z potomstwem udowodnił szlachectwo przed deputacyą szlachecką gub. kijowskiej 1815 r. 

REPNICKI. Byli w pow. Słonimskim. Fedor 1619 r. 

REPNIK h. TOPÓR. Kaźmierz, syn Jana, udowodnił szlachectwo przed deputacją gub. kowieńskiej 1829 r. 

REPTOWSKI h. DWIE RÓŻE. Henryk, kanonik krakowski, wymurował kościół parafialny we wsi Repty (L. Benef.) Andrzej, scholastyk warszawski, kanonik katedralny poznański 1793 r., otrzymał nobilitacyę 1775 r.; deputat 1792 r. z sejmu czteroletniego do ułożenia kodeksu prawa (Kancl.). 

RESCHAL v. RESKALI. Jan Babtysta, syn Jana, vicezupnik bocheński 1660 r. (Zap. i Wyr. Tr. Lub.). 

RĘSKIEWICZ Byli na Białej Rusi; z nich Jerzy, skarbnik mozyrski 1676 r. (V. Leg.). 

REŚNICKI (?) Zbigniew, starosta opoczyński 1654 r. (Wyr. Tr. Lub.). 

RESNOWSKI. Władysław, rotmistrz wojsk król. 1712 r (Sig.).

RESPOND. Jan, komornik ziem, drohicki, i Marcjan, synowie Bartłomieja, dziedzice dóbr Jabłonny Ruskiej 1650 r.; po Marcjanie syn Andrzej 1653 r. (Wyr. i Zap. Tr. Lub.). 

RESZA h. RESZA. Herb: - na tarczy złotej dwie klamry bokami ku sobie spojone. 

Andrzej opłacał 1570 r. pobór ze wsi Gliszna na Pomorzu (Wittyg). 

RESZCZEŃSKI h. RAWICZ. W woj. krakowskiem, pisano ich także Reszczyński. Marcin w pow. łukowskim z Barbary Mikołajewskiej zostawił synów: Kajetana-Onufrego, Ignacego, Jana i Seweryna wylegitymowanych w Galicji 1782 r. z przydomkiem Kościeszek. Eljasz, syn Józefa, z synem Adolfem wylegitymowani w Ces. ros. i zap. do ks. szl. gub. wołyńskiej 1852 r. 

RESZKA h. PRUS I. Wzięli nazwisko od wsi Reszki w ziemi bielskiej na Podlasiu, obecnie niektórzy piszą się Reszko. Wojciech dostał zatwierdzenie starego szlachectwa od króla Zygmunta I w 1529 r., a od Zygmunta Augusta zatwierdzenie dawnych, a zaginionych nadań na wieś Krzewo na Podlasiu 1542 r.; z jego synów Paweł złożył w 1569 r. przysięgę na wierność Koronie i Stanisław, po którym córka Anna Selistowska. Andrzej, syn Pawła, burgrabia wiski, podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią wiską. Grzegorz-Antoni, burgrabia gr. wiski 1741 r. Michał, sekretarz król., otrzymał 1744 r. z żoną Salomeą z Karbonowiczów, Dubnice. Hilary, pisarz ziem, brzesko-litewski 1772 r. Jerzy, pisarz ziem. brzesko-lit. 1775 r. Dominik, regent ziem, brzesko-lit. 1793 r. 

Teofil i Florenty, synowie Onufrego, Klaudjusz i Paulin, synowie Nikodema, Aleksander, syn Leopolda, Napoleon i Franciszek, synowie Ignacego 1844-1845, Wincenty, syn Hilarego i Ludwik, syn Wincentego, 1847 r., oraz Florjan, syn Onufrego, w 1845 wylegitymowani w Ces. ros. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

Antoni, syn Ludwika i Marjanny z Michałowskich, ur. 1782 r. w Kamionce w Augustowskiem, wszedł 1797 r. jako kadet wojsk prus. do korpusu kadetów w Kaliszu; porucznik 1809 r. 13 p. p., kapitanem został 1817 r., majorem, a 1824 r. podpułkownikiem (Metr. Kor., Wyr. Tr. Lub., Conv. Vars., Ks. Czers., Wojskowe). 

RESZKA v. RESCIUS. Stanisław, syn Walentego, sekretarz kr. Stefana Batorego i poprzednio Henryka Walezego, dziekan warszawski i kanonik warmiński, opat jędrzejowski, nobilitowany od króla Zygmunta III; poseł kilkakrotnie do różnych książąt włoskich, do Rzymu, wreszcie i do Neapolu, dla odzyskania sum, tak zwanych neapolitańskich, tam umarł 1803 r. Taż familja co Roszkowski. 

RESZKOWSKI h. PRUS I. W Mazowszu. Stanisław, kanonik chełmski 1611 r. Franciszek, burgrabia gr. radziejowski 1666 r. Franciszek i Jan z woj. łęczyckiem podpisali elekcyę 1697 r. Karol, Jan, Świętosław, synowie Wojciecha, 1700 r. Jan, syn Kazimierza i Wiktorji z Brzezińskich 1788 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Ks. Gr. Brzes.).

RESZNOWSKI h. OGOŃCZYK. Józef występuje 1733 r. (Listy ord. hr. Zamoyskich). 

RESZYCA v. REZICA h. DWIE WIEŻE. Byli w części śląskiej woj. krakowskiego. Tomasz udowodnił swoje szlachectwo w grodzie krakowskim 1446 r. 

RETFIŃSKI v. RETWIŃSKI. W ziemi dobrzyńskiej. Wojciech, z podstarosty bobrownickiego podstoli i poborca dobrzyński 1606 i 1616 r. Mikołaj i Wojciech podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią dobrzyńską. Franciszek, viceregent ziem, dobrzyński 1791 r., regent gr. płocki 1793 r. (Conv. i Don. Vars.). 

RETLEŃSKI. Jakób, Walenty, Maciej i inni szlachta zagrodowa podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią nurską (V. Leg.). 

RETOWSKI h. JUNOSZA. Niektórzy z Ratowskich, herbu Junosza, pisali się w XV i XVI stuleciu Retowski, jak Wawrzyniec i Tomasz, synowie Jana, 1484 r. Wawrzyniec, podsędek łomżyński 1504 r. 

REUS h. REUS. Tomasz, syn Karola, udowodnił szlachectwo w deputacyi szlacheckiej gub. kowieńskiej 1804 r. 

REUT h. GOZDAWA. Na Białej Rusi iw Litwie; pochodzą z Inflant. Roman, poborca połocki 1589 r. Bazyli podpisał ugodę bendzińską 1589 r. Fiedor, poborca połocki 1601 r. Michał-Antoni, krajczy i poseł witebski 1733 r., a Józef-Leopold, poseł witebski, i Michał 1764 r. podpisali elekcye z woj. Witebskiem. Adam, budowniczy połocki 1768-81 r. Józef, sędzia ziem, witebski 1772 r. Mateusz oboźny 1775 r., a podstoli połocki 1788 r. Dominik, regent gr. wiłkomierski 1772 r. Antoni, budowniczy połocki 1778 r. Józef, rotmistrz witebski 1791 r. Paweł, vicegerent połocki 1793 r. Stanisław, syn Romualda, zasiadający w sądach pow. horodkowskiego gub. witebskiej 1840 r., jego brat Tomasz, sędzia pow. połockiego 1840 r. Wincenty, syn Władysława, marszałek szlachty pow. połockiego 1840 r. 

Ignacy wylegitymowany w Galicyi 1782 r. Po Manastym (?), chorążym wendeńskim 1580 r., syn Antoni, tego syn Bohdan, którego syn Mikołaj miał syna Jarosza, po którym syn Michał pozostawił syna Aleksandra, a ten syna Michała, którego syn Marcin miał syna Kacpra, który otrzymał przyznanie szlachectwa w gub. witebskiej 1828 r., tego z żony Antoniny Zygiewicz synowie: Wincenty, urzędnik w Warszawie, Tomasz i Aleksy wylegitymowani w Król. 1861 r. Potomstwo Jerzego i Jana, synów Jakóba, wnuków Leona, - a między innymi: Cyprjan i Leon, synowie Andrzeja, - Jan, Ignacy i Kajetan, synowie Wincentego, - Antoni, syn Leona, i inni w 1847 r. i potomstwo Leona, Bonifacego i Jakóba, synów Mikołaja, wnuków Karola, osób 18 w 1847 r. wylegitymowane w Ces. ros. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

REWECKI h. RAWICZ. Wincenty, syn Szymona, z synami: Feliksem, Aleksandrem i Wincentym wylegitymowani w Ces. ros. 1848 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

REWERAND. Klaudjusz na zalecenie hetmańskie otrzymał indygenat 1676 r. (V. Leg.).

De REWERDIL. Marek-Ludwik, rodem szwajcar, sekretarz królewski, nobilitowany 1668 r. (V. Leg., Sig., Kancl.). 

REWIEŃSKI h. LUBICZ. W woj. nowogrodzkiem. Daniel, łowczy i komornik graniczny nowogrodzki, i Michał podpisali elekcyę 1697 r. z woj. nowogrodzkiem. Adam, Józef, Daniel i inni podpisali pospolite ruszenie 1698 r. Mikołaj, Antoni z synami: Teodorem i Leonem, synowie Michała, wylegitymowani w Ces. ros. 1822-64 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

REWIEŃSKI. Piotr, syn Michała, oficer wojsk ros., otrzymał przyznanie szlachectwa w Ces. ros. 1858 r. i z synami: Michałem i Mikołajem zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. Józef-Bonawentura, syn Franciszka, urzędnik w pow. białostockim 1845 r. Jarosław, syn Antoniego, urzędnik w gub. wiatskiej 1865 r. 

REWIŃSKI. Franciszek, syn Mikołaja i Marjanny, ur. 1770 r. w Brozach, wszedł 1807 r. do 6 p. p. i 1809 r. został podporucznikiem, a w 1812 r. kapitanem w 5 p. p. linjowej (Ks. Wojskowe). 

REWKO h. ŚWIERCZEK. Brali przydomek Gawroński, byli w pow. grodzieńskim, zdaje się, że taż familja co Rewkowicz. 

REWKOWICZ v. REWKIEWICZ. Michno i Iwan, bojarzy pińscy, cytow. w Metr. Lit. 1525 r. 

REWNOWSKI h. ŚWIERCZEK. Wzięli nazwisko od wsi Rewna w pow. grodzieńskim. Antoni, syn Pawła, 1800 r., a Jan, syn Antoniego, w 1817 r. udowodnili szlachectwo przed deputacyą gub. wileńskiej. Mikołaj, syn Wincentego, urzędnik w gub. charkowskiej 1865 r. 

REWOLIŃSKI. Wojciech, syn Józefa i Rozalii z Bąkowskich, ur. 1785 r. w m. Wyrzysku w Poznańskiem, podporucznik inwalidów wojsk ros.. otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie z zasady stopnia oficerskiego 1838 r.; tego z żony Magdaleny syn Józef. Teofil, dr. medycyny, inspektor lekarski w gub. augustowskiej 1866 r. 

REWUD. Michał, poborca połocki 1589 r.; właściwie Reut (V. Leg.). 

REWULT. Aleksander, szlachcic połocki 1572 r. (Conv. Vars.). 

REXIN h. REXIN. Herb: w polu niebieskiem gryf czerwony ukoronowany. 

Rodzina kaszubska, jej gniazdem wieś Rexin pod Lauenburgiem, do niej należy majorat w ks. bytowskiem, złożony z dóbr Wołkowskich i Gucwińskich. Michał, kapitan, wojsk król., poseł pomorski na sejm 1697 r. Franciszek, podpułkownik wojsk kor. 1717 r., a 1739 r. pułkownik (Kancl., Sig.). Michał-Ludwik, pułkownik gwardji, starosta malborski 1737 r., stronnik Augusta II, generał-lejtnant wojsk koronnych 1753 r., żonaty z N. Goltz, (Metr. Kor.). Jan, kapitan wojsk kor., posiadał królewszczyznę Bielsk w woj. pomorskiem 1771 r. N., major wojsk pruskich 1813 r. 

REY h. OKSZA. Hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie: Władysław, wojewoda lubelski 1667 r. Jan-Michał, kasztelan zawichostski 1784 r.

Dawna małopolska rodzina z Szumska i od tego majątku również jak i od drugiego Topoli w Małopolsce dawano jej nazwiska w XV stuleciu Szumski i Topolski. Jaśko z Szumska dzielnie walczył w Prusach przeciw Krzyżakom i odznaczył się w bitwach pod Grunwaldem i Koronowem 1410 r.; sędzia 1434 r., a łowczy krakowski 1451 r. Jan z Bolechowie, proboszcz w Kościelcu 1432 r., kanonik krakowski i proboszcz św. Michała w Krakowie, posłował 1434 r. od Władysława III do papieża Eugenjusza; um. 1468 r. Stanisław, kanonik krakowski 1451 r., fundował kościół w Przemiankowie; um. 1464 r. Mikołaj Rey-Topolski, dziedzic wsi Topola, i Stanowice i Jakób, dziedzic części wsi Sędziwojowice 1470 r. 

Piotr, dziedzic dóbr Nagłowic, umarł bezdzietny, a jego brat Stanisław odziedziczył po nim majątek, od którego potomkowie tego Stanisława piszą „z Nagłowic”. Stanisław z Nagłowic miał dwie żony: Buczacką i Barbarę Herburt, wdowę po Żórawińskim. Mikołaj, ur. 1505 r. jeden z najznakomitszych naszych autorów XVI stulecia, zostawił kilkanaście dzieł wierszem i prozą; szczęśliwy był majątkowo, obdarzali go hojnie król Zygmunt August i arcybiskup Gamrat, a krewny Paweł Bystram, umierając bezdzietnie, zapisał mu swe majątki w woj. lubelskiem Popkowice i Skorczyce, w nich on założył m. Rejowiec 1547 r. a w pobliżu dziedzicznej wsi Nagłowic, miasto Okszę w 1553 r.; urzędów publicznych, aby niekrępować swobody życia, nie chciał przyjmować, jednak chętnie posłował na sejmy; otwarcie nie porzucił katolicyzmu, jednak sprzyjał reformie, oddał kalwinom kościół w Okszy iw wyznaniu kalwińskiem wychowywał synów swych i to wyznanie aż po XVII wiek przechowało się między jego potomstwem. Mikołaj um. 1567 r. i z żony N. z Sędziszowa zostawił trzech synów: Andrzeja, Mikołaja i Krzysztofa. 

Andrzej, dziedzic Dziemięrzyc, sędzia kapturowy krakowski 1587 r., z żony Katarzyny Dembińskiej, kasztelanki krakowskiej, miał córki: Annę Miękicką, Ewę Lanckorońską i syna Marcina, sędziego kapturowego krakowskiego 1632 r., żonatego z Anną-Marją Słupecką, kasztelanką lubelską, z której syn Andrzej, starosta libuski 1631 r. 

Mikołaj, ożeniony z Dorotą Chlebowiczówną, wojewodzianką wileńską, miał synów: Krzysztofa, bezpotomnego, Jakóba i Jerzego, żonatego z Barbarą z Wielkiej Wsi. 

Krzysztof, ostatni syn Mikołaja, poborca lubelski 1590 r., stolnik lubelski 1590 r., dziedzic na Popkowicach, z żony Katarzyny Drohojowskiej, córki Andrzeja, zostawił córki: Annę za Stanisławem Piekarskim, Katarzynę za Piotrem Boguszem i czterech synów: Marka, Adama, Stanisława i Andrzeja. 

Marek, podkomorzy wendeński 1634 r., miał dwie żony: Gołuchowską, z której syn młodo zmarły i Ożarowską, z tej córki: Elżbieta Borkowska, kasztelanowa lubaczowska, Suchodolska, Żbikowska, Gorajska, i syn Bogusław, dziedzic Rejowca i Woli Rejowskiej, elektor 1669 r. z ziemi chełmskiej, miecznik chełmski, podczaszy grabowiecki, elektor 1697 r. z woj. sandomierskiego, z żony Anny Ożarowskiej pozostawił syna Andrzeja.

Adam z Nagłowic, gorliwy obrońca kalwinizmu, zasiadał na synodzie toruńskim 1595 r., colloquium charitativum, z którego od swoich współwyznawców był delegatem do króla Władysława IV; podpisał elekcyę 1648 r. z woj. krakowskiego, żonaty z N. Wielowiejską. 

Stanisław, lustrator do Mazowsza i Podlasia 1611 r., dworzanin i sekretarz królewski 1612 r., stolnik lubelski 1621 r., elektor 1632 r. z woj. lubelskiem, żonaty z Zofją z Labiczyna. 

Andrzej, sekretarz i pokojowy królewski, starosta libuski, poseł na sejmy, zdolny i biegły w sprawach publicznych, posłował w 1637 r. od króla Władysława IV do Anglji i do Holandji dla uniewinnienia podwyżki cła w Gdańsku potrzebą pieniędzy na wojnę z Turcją; gorliwy kalwinista, był delegatem od synodu toruńskiego 1595 r. do króla Zygmunta III z prośbą o utrzymanie przywilejów dysydentom; otrzymał 1620 r. w dożywocie wieś Świętosławice; z żony Teofili Raciborskiej jego córki: N. Leszczyńska, Buczacka, N. Karwicka i dwóch synów: Władysław i Jan-Mikołaj. 

Władysław, stolnik lubelski 1650 r., chorąży krakowski i kanclerz królowej Marji Ludwiki 1658 r., podskarbi nadworny koronny 1659 r., marszałek dworu królowej Eleonory, starosta libuski, nowomiejski i sołotwiński, wojewoda lubelski 1667 r., elektor 1669 r. z woj. lubelskiego, należał 1660 r. do układów ze Szwedami w Oliwie; żonaty z Teofilą Gorajską, wojewodzianką kijowską, miał syna Jana. 

Jan-Mikołaj, starosta libuski, żupnik wielkopolski, po którym z Katarzyny Bojanowskiej córki: Zofja Maciejowa Twardowska, N. Potworowska i dwóch synów: Karol i Jan; z nich Karol, dziedzic dóbr Skoki, podstoli chełmski, sędzia grodzki krasnostawski, podpisał elekcyę 1674 i 1697 r.; żonaty z Marjanną Brzezicką, z niej córka Zofja 1v. Janowa Pepłowska, kasztelanowa wołyńska, 2v. za Udalrykiem ks. Radziwiłłem, koniuszym wielkim litewskim. 

Jan, młodszy syn Jana-Mikołaja, starosta libuski i pilźnieński, elektor 1733 r. z woj. sandomierskiego, rotmistrz król., zaślubił Teresę Siennicką i z niej pozostawił synów: Jana i Stanisława. 

Jan, łowczy, następnie podczaszy pilźnieński, starosta libuski 1760 r., żonaty z Zofją, córką Władysława Reya, podczaszego grabowieckiego, miał synów: Józefa, kanonika przemyskiego i chełmskiego 1768 r., scholastyka krakowskiego, prezydenta Trybunału, zm. 1777 r. i Jana-Michała. 

Jan-Michał, z skarbnika pilźnieńskiego wojski, a ostatecznie łowczy sandomierski 1770 r., starosta nowokorczyński 1779 r., kasztelan zawichostki 1784 r., dostał prawem kaduka po Buczackich majątek Krupę w woj. lubelskiem 1774 r.; z żony Ksawery Bukowskiej jego syn Kajetan, dziedzic dóbr Przecław, Rzemień i inne, został hrabią austryackim 1808 r. i z żony Katarzyny Potockiej, córki Dominika, jego córki: Anna za Eustachim hr. Romerem, Felicja za Jerzym Tyszkiewiczem, Teresa za Antonim Mysłowskim, Ludwika za Stanisławem Stojowskim, Aleksandra za Feliksem Boguszem, Emma za Franciszkiem hr. Wielogłowskim, i synowie: Dominik i Władysław.

Hr. Dominik, dziedzic na Przecławiu i Przyborowie, członek stanów galic., zabity od zbuntowanego chłopstwa 1846 r., żonaty z Karoliną hr. Ankwiczówną, z niej córka za Marcinem Kęszyckim i synowie: Stanisław i Mieczysław. 

Hr. Stanisław, ur. 1833 r., dziedzic na Przyborowie, Chotowie i in., żonaty z Wilhelminą Głogowską, córką Ludwika, c. k. szambelana austr., pozostawił synów: Mikołaja i Stanisława; po hr. Mikołaju, ur. 1866 r. w Przyborowie, dziedzicu Przyborowa, Chotowa i in., prezesie rady pow. pilźnieńskiej, z żony Marji z hr. Bobrowskich, córka Helena i synowie: Tadeusz, ur. 1897 r. i Andrzej ur. 1902 r. 

Hr. Stanisław, drugi syn Stanisława i Głogowskiej, ur. 1867 r. w Przyborowie, właściciel dóbr Michadu na Bukowinie, zaślubił Cecylję, córkę Stanisława Potockiego z Rymanowa, i z niej ma synów: Stanisława i Ludwika. 

Hr. Mieczysław, drugi syn Dominika, ur. 1836 r., dziedzic dóbr Przecław, Błonie, Tyszyma i in., poseł na sejmy galic., prezes rady pow. mieleckiej, żonaty z Józefą, córką bar. Kaźmierza Konopki, z niej córka Mar ja i syn Kazimierz. 

Hr. Władysław, syn Kajetana i Potockiej, ur. 1818 r., dziedzic dóbr Raniżów, Widełka i in., wiceprezes rady pow. kalbuszowskiej, zaślubił Marję bar. Brunicką, córkę bar. Maksymiljana, z niej synowie: Konstanty i Artur icórki: Emma za Józefem Ochockim i Jadwiga za Uhrynowskim. 

Ta linja hrabiowska Reyów pisze się Wrschowitz Sekerka z Nagłowic, aby uprawnić jedność swego pochodzenia ze starożytną czeską rodziną hrabiów Wrschowitz (Werszowicz) herbu Sekerka, lub Oksza. 

Von REYCHNÓW. Mieszczanie toruńscy nabyli prawa szlachectwa i posiadali majątek pod Kwidzynem w XVII stuleciu. 

REYCZYŃSKI h. ŚLEPOWRON. Kazimierz, syn Jerzego, udowodnił szlachectwo przed deputacyą szlachecką gub. kowieńskiej 1806 r. 

REYD. Aleksander-Michał, sekretarz król. 1663 r., komisarz artylerji kor., z żony Reginy pozostawił synów: Michała i Ludwika (Met. Kor., Sig., Wyr. i Zap. Tr. Lub.). 

REYER v. REYHER. Godfryd, burgrabia malborski 1717 r. Fryderyk, burgrabia malborski 1749 r. (Sigil.). 

REYFF. Aleksander i Konstanty udowodnili swoje szlachectwo przed deputacyą szlachecką gub. kowieńskiej 1820 r. 

REYHARDT h. POBÓG. Mikołaj, syn Teodora, major wojsk ros. 1819 r., otrzymał przyznanie szlachectwa w Ces. ros. 1837 r. i z synami: Adolfem, Ryszardem i Oskarem zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. 

REYKOWSKI h. RAWICZ. W Litwie. Jan z woj. trockiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Ewaryst, podporucznik w powstaniu 1831 r., kawaler krzyża wojsk polskich, następnie emigrant we Francji. Michał, syn Mateusza, z synem Donatem i bratem Kajetanem wylegitymowani w Ces. ros. 1850 r. i zapisani do ks. szlachty gub. wileńskiej.

REYMAN h. GRZYMAŁA odm. Rodzina niemiecka w Kaszubach, jedna jej linja wzięła od majątku nazwisko Dargolewski, druga Gołembiowski, a trzecia została przy właściwem rodzinnem. tego nazwiska. Alerbut (Eberhard), chorąży malborski 1472 r. (Metr. Kor.). Jan, komisarz dóbr marszałka wiel. kor., żonaty z Konstancją Makowską 1748 r. (Ks. Czers.). 

REYMAN. Bazyli otrzymał nobilitację 1765 r. (Metr. Kor.). Ludwik nobilitowany 1768 r. (V. Leg.). 

Karol, syn Karola i Rozalji, ur. 1786 r. w Prażczu w Wieluńskiem, wszedł 1806 r. do pułku artylerji kon. i 1818 r. wyszedł do dymisji w stopniu podporucznika: 1814 r. dostał krzyż Legji Honorowej. 

Franciszek, syn Józefa i Anny, ur. 1791 r. w Poznaniu, wszedł 1811 r. do 10 p. p.; 1813 podporucznik, 1820 r. porucznik, 1830 r. kapitan, został 1831 r. majorem (Ks. wojskowe). 

REYMER h. PRUS I. Rodzina w Litwie osiedlona, przybyszowa z Inflant, Jakób, elektor 1669 r. z ks. żmudzkiego. Maciej, generał-major wojsk królewskich, podpisał elekcyę 1674 r. z woj. inowrocławskiem. Mateusz, podkomorzy dorpski 1677 r. Jan, sędzia ziem, trocki 1698 r. 

Dominik z synem Gabrjelem i tego potomstwo: Karol z synem Fortunatem i tego potomstwo i Józef z synami: Franciszkiem, Kacprem, Szymonem i Józefem i tych potomstwo, synowie Kaźmierza, wnukowie Aleksandra, wylegitymowani w Ces. ros. 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Filip, syn Piotra i Zofji, ur. 1805 r. w Kodniu na Podlasiu, wszedł 1821 r. do 4 p. strzelców p. i 1825 r. został podporucznikiem, a 1831 r. porucznikiem w 7 p. ułanów (Ks. Wojskowe). 

REYMUNT h. BOŻA WOLA. W woj. ruskiem; z nich Franciszek 1686 r. 

REYN v. REYNE. Franciszek i Józef, bracia, otrzymali indygenat 1726 r. Nie wiem czy tej familji Franciszek-Teodozy, hr. Reyn, intendent generalny żup wielickich i bocheńskich 1705-18 r. (Lustr.). 

REYNHARD h. LIS. W Litwie; taż sama familja co Reinhard h. Renard z odm. Jan, Stefan z synami: Janem, Dawidem, Danielem Samuelem, Marcinem i Ludwikiem i ich potomstwo i Jan-Jerzy z synami: Janem, Andrzejem, Ferdynandem i Ludwikiem i ich potomstwo, synowie i wnukowie stefana, osób 39, wylegitymowani w Ces. ros. 1834-50 r. i zapisani do ksiąg Szlachty gub. kowieńskiej. 

REYNHOLD. N. ab Egerd otrzymał 1635 r. nobilitację (Metr. Kor.). Wilhelm, sekretarz król. 1660 r. N., kapitan, został podpułkownikiem 1749 r. nan, pułkownik 1749 r. Eryk-Emanuel, sekretarz król. 1754 r. N., pułkownik wojsk koronnych, komendant w Elblągu 1756 r. Eryk otrzymał indygeJat 1775 r. Fryderyk a Mirbach, starosta szrudański 1781 r. Ernest, major wojsk kor. 1783 r. Leon-Marcin, kapitan w regimencie ordynacji ostrogskiej, otrzymał nobilitację 1790 r. (Metr. Kor., Sig., Kanc., V. Leg.).

REYNISZ h. REYNISZ. Franciszek, syn Jana, udowodnił szlachectwo przed deputacyą szlachecką gub. kowieńskiej 1819 r. Jan, dziedzic dóbr Przarodek, w pow. Wiłkomirskim 1880 r. 

REYNOWICZ. Wojciech, syn Mateusza i Zuzanny, ur. 1807 r. w m. Szydłowie, wszedł 1827 r. do 3 p. p. linjowej i 1831 r. został podporucznikiem w 11 p. strz. pieszych (Ks. Wojskowe). 

REYOWICZ. Józef, łowczy podolski 1736 r. Franciszek, podczaszy grabowiecki 1783 r. (Wyr. Tr. Lub.). 

REYS h. JASTRZĘBIEC. Kazimierz, syn Erazma, udowodnił szlachectwo przed deputacyą szlachecką gub. kowieńskiej 1836 r. 

REYSKI de DUBNITZ h. DUBNITZ. Baronowie. Herb - tarcza w podłuż podzielona; w prawej części w polu niebieskiem lis naturalnego koloru wspięty w lewo, w lewej części białej chart biały z czerwoną obrożą na szyi wspięty w prawo; na hełmie korona szlachecka. 

Rodzina czeska, pochodząca z mieszczan pilźnieńskich, która 1531 r. otrzymała nobilitacyę i tytuł baronowski w Czechach 1723 r. Bar. Franciszek-Wacław, tego syn Jan-Wacław, żonaty z Marją bar. Schon v. Schenau, miał syna Franciszka, dziedzica Drzewicy, zatwierdzonego w tytule baronowskim w Królestwie 1824 r., a wylegit. 1837 r. w Królestwie, po którym z Ludwiki Szaniawskiej synowie: Józef, Czesław i Artur i córka Adela za Arturem hr. Ponińskim. 

Bar. Józef Ekmühl, dziedzic dóbr Szaniec, potwierdzony wraz z braćmi w tytule w Rosji 1857 r.. zaślubił Florę Bocheńską i z niej pozostawił córkę Marję za Florjanem Różyckim i synów: Czesława i Gustawa; po Czesławie z żony Tekli hr. Grabowskiej córki: Konstancja, Teresa, Marja i synowie: Alfred i Witold. 

Bar. Czesław, dziedzic dóbr Grabowo, miał dwie żony: Helenę Mierzejewską z niej syn Wacław i Leontynę Łączyńską, z której córki: Ludwika za Franciszkiem Krassowskim, Marja. Sylwja i synowie: Zdzisław, porucznik wojsk austr., i Franciszek, porucznik ułanów wojsk austr., żonaty z Marją z Skorupków, z niej dzieci. 

Bar. Artur, ostatni syn Franciszka, dziedzic dóbr Drzewicy, żonaty z Jadwigą z Lubowickich, pozostawił córki: Teresę, żonę Stanisława Świdzińskiego, Florę i synów: Stefana, Kazimierza, żonatego z Józefą z Bzowskich, i Artura, ur. 1857 r., dziedzica Drzewicy, znanego heraldyka. (Hr. Dunin-Borkowski). 

REYTAN v. REYTEN h. REYTAN. Herb: w polu czerwonem rycerz na białym koniu trzyma w każdej ręce kopję z proporcem; na hełmie, w koronie pół męża zbrojnego trzymającego w każdej ręce kopję z proporcem. Podług Niesieckiego - rycerz tak na koniu jak i w koronie trzyma dwie kopje i oszczep; niektórzy z rodziny kładli na tarczy iw koronie rycerza o jednej kopji z proporcem w ręku. 

Rodzina pochodzenia niemieckiego w Prusach Reuten, jedna jej linja wzięła w XVI stuleciu od majątku nazwisko Szymoeski v. Symoeski, druga została przy rodzinnem, lecz ta jej gałąź, która w XVII stuleciu osiedliła się w Litwie, zmieniła je na Reytan. Mikołaj, deputat z pow. nejdeburskiego w Prusach, podpisał akt 1612 r.; jego syn Jerzy, pisarz gr. żółkiewski 1638 r., zaślubił N. Saczko w Litwie, z niej syn Jan, po długiej służbie rycerskiej, osiedlił się w Litwie i z N. Borzymowskiej, 2v. za Aleksandrowiczem, zostawił dwóch synów: Franciszka, po którym były tylko córki, i Marcjana, elektora 1669 r. i 1697 r. z woj. nowogrodzkiego, wojskiego lidzkiego, rotmistrza wojsk król., który z żony N. Choromańskiej miał 5 córek i syna Michała, skarbnika mozyrskiego, chorążego husarskiego, wojownika przeciw Turkom pod Wiedniem 1683 r., zm. 1706 r., po którym z N. Rossudowskiej syn Dominik, rotmistrz nowogrodzki, podpisał elekcyę 1733 r. z woj. nowogrodzkiem; strażnik nowogrodzki i chorąży husarski 1755 r., ostatecznie podkomorzy nowogrodzki 1768 r., z żony Weroniki Wołodkiewiczówny pozostawił synów: Tadeusza, posła nowogrodzkiego na sejm 1773 r., który rozwinął na nim niezwykły hart duszy i patrjotyzm, sprzeciwiając się obiorowi marszałka Ponińskiego, nawet wyrok konfederacji skazujący go na utratę czci i życia nie zdołały złamać jego opozycji, rozbiór kraju przywiódł go o rozpacz i gwałtowne pomieszanie zmysłów, i Michała. 

Michał, pisarz ziem. 1778 r., a chorąży nowogrodzki 1793 r., poseł na sejm czteroletni, zaślubił Honoratę z Bogdanowiczów i z niej miał synów: Stanisława, marszałka szlachty pow. słuckiego 1840 r., i Dominika ur. 1788 r. w Gruszowie w pow. słuckim, który wszedł 1809 r. do sztabu gen. Dąbrowskiego; podporucznik w 9 p. ułanów, porucznik i kapitan, otrzymał 1809 r. krzyż złoty wojskowy i 1815 r. wyszedł do dymisji; um. w Gruszowie 1852 r., z żony N. Kamińskiej pozostawił syna Stefana i córkę N. za Borejszą (Ks. Wojskowe, Conv. Vars., Rada Nieu., V. Leg.). 

REYŻEWSKI v. REYŻOWSKI h. MOCHYRYN. Książęta. Rodzina tatarska w Litwie, wzięła nazwisko od wsi Rejże. Po Januszu syn Marcin, dziedzic części Pikcieniszek 1631 r. Dawid, rotmistrz wojsk litewskich, w nagrodę męstwa porównany w prawach obywatelskich z szlachtą na sejmie 1661 r. Józef, syn Mustafy, z synem Mustafą i wnukami: Józefem, Romanem i Aleksandrem wylegitymowani w Ces. ros. 1854 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. (Patrz Rody Tatarskie Dziedulewicza). 

REYZNEKIER. Jan, sekretarz król. 1704 r. (Wyr. Tr. Lub.). 

REYZNER. Jan, hr. żonaty z Cecylją z Kromaffów 1679 r., dworzanin król. 1691 r. (Metr. Kor., Don. Vars.). 

REZANOWICZ h. TACZAŁA. Na Białej Rusi. Maksymiljan, Paweł, Bazyli, Nicefor i Jan, synowie Józefa, Ignacy z synem Pawłem i inni, razem osób 26, w pow. mozyrskim, wylegitymowani w Ces. ros. 1842 r. i zapisani do ks. szlachty gub. mińskiej. 

REZGOL h. REZGOL. Antoni, syn Felicjana, z synami: Stanisławem i Aleksandrem wylegitymowani w Ces. ros. 1853 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. walońskiej.

REZNER (czy nie Reyzner). Jan podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią warszawską (V. Leg.). 

REŻYKOWSKI. Stanisław podpisał elekcję 1733 r. z woj. Sandomierskiem. 

RĘBIEWSKI h. ROGALA. Piotr, kanonik poznański 1488 r. Andrzej, poborca sieradzki 1635 r. 

RĘBISZEWSKI. Andrzej, Bartłomiej, Jan, Jerzy, Stanisław i Sylwester prowadzili proces o działy dóbr 1547 r. (Metr. Lit.). 

RĘBOWSKI h. ŚLEPOWRON. Niektórzy z Rembowskich herbu Ślepowron przyjęli stale ortografję swego nazwiska Rębowski. Kazimierz, dziedzic wsi Żebry-Włosty 1773 r. Wincenty, dziedzic wsi Wola-Chojnaty w pow. rawskim i Józef wylegitymowani w Król. 1837 r., synowie Wojciecha i Anny z Gogolewskich, i Franciszek, dziedzic wsi Boże-Strumiany, wylegit. w Król. 1838 r., syn Zygmunta i Pelagji Tyszkówny. 

RĘCKI (Rancki). Andrzej, podstarości kościański, zwolniony od wyprawy wojennej 1520 r. (Metr. Kor.). 

RĘCZAJSKI h. ROGALA. Senator w rodzinie. Wojciech, kasztelan warszawski 1579 r. 

Wzięli nazwisko od wsi Ręczaje w ziemi czerskiej, jednego pochodzenia z Rawskimi. Andrzej, stolnik warszawski 1539 r., z Jadwigi Dzierzgowskiej, wojewodzianki mazowieckiej, jego synowie: Jan i Wojciech, kasztelan warszawski, starosta kowalski, wymowny poseł na sejm 1575 r., rotmistrz królewski, dzielny wojownik przeciw Moskwie, który znaczny oddział rozgromił pod Pskowem 1581 r.; umarł k. 1591 r., żonaty z Katarzyną Olendzką miał synów: Wojciecha, ożenionego z Katarzyną Młochowską 1616 r., Hieronima, archidijakona krakowskiego, kustosza kieleckiego, proboszcza piotrowińskiego, kanclerza kardynała Maciejowskiego i egzekutora jego testamentu, sekretarza legacji 1611 r. do Pawła V papieża, Bartłomieja i Piotra. Wojciech i Stanisław, synowie Jana i Katarzyny Narzymskiej, dziedzice Woli Ręcząjskiej, Mostowka, Krzywicy i Kolna 1606 (Metr. Kor., Conv. i Don. Vars., Wyr. i Zap. Tr. Lubel.). 

RĘCZYNSKI h. ROGALA. Stefan, podsędek drobicki 1642 r. Po Stefanie, subdelegacie drohickim 1757 r., syn Dominik, żonaty z Dorotą Kuleszanką, synowie: Samuel, urzędnik pocztowy, wylegit. w Król. 1836 r., i Jan. 

Jan, ur. 1805 r. w Szuklach w Augustowskiem, wszedł 1825 r. do 4p. p. linjowej; kapitan 1831 r. (Ks. Wojskowe). 

RĘDZIEWSKI. Jedna z linji rodziny Łoyko wzięła przydomek familijny Rędziewski za nazwisko. Antoni, krajczy oszmiański 1736 r. (V. Leg.). 

RĘDZINA h. ŁADA. Patrz Rendzina. Jan, syn Wojciecha i Małgorzaty, ur. 1790 r. we wsi Milatyczach, wszedł 1809 r. do 6 p. jazdy i 1811 r. został podporucznikiem, a 1814 r. kapitanem i odbył kampanje: 1812 r. w Rosji i 1813 r. w Niemczech i został kawalerem krzyża Legji Honorowej; żonaty z Pelagją z Umienieckich, miał syna Jana, wylegit. w Galicji 1838 r. (Ks. Wojskowe).

RĘKORAJSKI. Michał 1488 r. Mikołaj zapisał sumę dla kościoła w Serocku 1522 r. (Metr. Kor.). 

RGIELEWSKI. Piszą z Rgielewa. Maciej, syn Macieja, 1579 r.; po Macieju, synowie: Adam, Wojciech, Jarosław, Piotr i Grzegorz 1618 r. Jan, syn Macieja, żonaty z Felicją Osińską 1619 r. (Ks. Gr. Brzes.). 

RHESSE. Jakób z żoną Barbarą otrzymali przywilej 1530 r. na wieś Gremlin (Metr. Kor.). 

RHAU h. KOTWICA. Karol, porucznik wojsk pruskich, dziedzic dóbr Romotten, adoptowany od N. Gutowskiego, otrzymał szlachectwo pruskie z przydomkiem Gutowski 1839 r. (Sieb.). 

RHODE. Franciszek-Adam, burgrabia elblągski 1715 r. Rafał, pisarz 1731 r. i Henryk, burgrabia m. Elbląga 1743 r. (Sigil., Kancl.). 

RIAUCOUR (Riokur). Baronowie. Rodzina francuska, osiedlona w Niemczech, nosiła tytuł baronów. Benedykt, podpułkownik wojsk kor. 1756 r. Ludwik-Józef, generał-major wojsk król. 1759 r. z stryjem Piotrem i tego synami: Andrzejem i Ludwikiem, biskupem ptolomejskim, otrzymali indygenat 1764 r. Jakób, pułkownik, następnie generał wojsk lit., żonaty z Heleną Bulewską, miał syna Józefa 1781 r. (Kancl., Sig.). 

RIBEAUPIERE. N., podpułkownik wojsk król. 1775 r. (Sigil.). 

RICCIARDETTI. Józef, Felicjan, Jan i Antoni, synowie Franciszka, łowczego król. 1754 r. (Metr. Kor.). 

De RICULLI. N., pułkownik 1759 r. Stefan, generał-major wojsk kor. 1762 r. (Sig.). 

RIDGER h. RIDGER. Herb: tarcza w podłuż przedzielona, w prawej części trzy pasy na ukos od prawej ku lewej, w lewej części ramię zbrojne, od prawej strony tarczy wychodzące, a trzymające w ręku znak w formie (§); na hełmie w koronie dwa skrzydła: prawe czerwone w połowie górnej, a w połowie dolnej białe, lewe na przeciw, w połowie górnej białe, a w dolnej czerwone, między niemi ramię jak na tarczy. Rodzina pruska pisząca się także Rüdger i Rydiger. Mikołaj w XVI stuleciu znaczne majątki posiadał w Prusach Zachodnich. 

RIECORD. Jan, pułkownik wojsk kor. 1771 r. (Sig.). 

De RIEDEL. Jan, major wojsk kor., 1770 r. wyszedł do dymisji. Karol-Hieronim, fligiel-adjutant wojsk król. 1773 r. (Kanc., Sigil.). Józef, syn Józefa i Salomei, ur. 1795 r. w Chorzelowie w Galicji, wszedł 1807 r. do artylerji i 1809 r. został podporucznikiem; porucznik 1811 r., kapitan 1812 r. klasy 2 (Ks. Wojskowe). 

RIEDERSEL. Herman, pułkownik wojsk kor. 1719 r. (Sig.). 

De RIESCH. Bar. Jan-Wilhelm, szambelan król. 1780 r. (Sig). 

De RIEUL. Właściwie Chardon de Rieul, szlachta francuska. Stefan, generał-major wojsk kor., od 1762 r. zdolny agronom, otrzymał indygenat 1768 r. (W. Leg.) 

RINGSDEMUTH. Jan otrzymał nobilitację 1582 r. (Metr. Kor.).

RINKOWICZ. Bohdan, szlachcic litewski, cytow. w Metr. Litews. 1528 r. jako obowiązany dostawiać z swych posiadłości jednego konnego na potrzeby wojenne. 

RIPANTI. Gabryel, szlachcic włoski, został mianowany 1743 r. margrabią od króla Augusta III. Jan-Franciszek, pokojowy król. 1766 r. (Sig.). 

RIPOL h. RAPPE. Herb: w polu niebieskiem krokiew potrójna o pasach złotych i czarnych. 

Jan-Jakób osiadł w Warmji, nabywszy majątek Kiersdorf, żonaty z Ludwiką Dąbrowską, z niej syn Franciszek-Józef, po którym z żony Elżbiety de Siehin, synowie: Mateusz, Jan i Adam, tego z żony Anny Straussówny synowie: Jan-Michał i Konstanty 1806 r. 

De RITSCHEL h. KARJATYDA. Wacław, syn Antoniego, budowniczy generalny Komisji spraw wewnętrznych, zdolny architekt, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie z zasady stopnia urzędowego w 1837 r., następnie zaś pozyskał herb z nazwą Karjatyda; jego syn Józef, dziedzic wsi Zawada blisko Częstochowy 1858 r., z żoną Pruszyńską bezpotomny. 

RITTBERG. Hr. Jan-Burhard a Kaunitz, szlachcic niemiecki, podpułkownik 1754 r., a pułkownik wojsk koronnych 1758 r., otrzymał indygenat 1768 r. (Kancl., Sig.). Hr. Antoni-Albracht, generał-major wojsk kor. 1760 r. (Obi. Warsz.). 

RITTENDORF. Józef, syn Wincentego i Rozalii, ur. 1782 r. w m. Małogoście, w Sandomierskiem, wszedł 1808 r. jako urzędnik zdrowia do artylerji pieszej i 1810 r. został urzędnikiem klasy 2., a lekarzem bataljonu 1 p. strzelców kon. (Ks. Wojskowe). 

RMIŃSKI. Jakób podpisał eklekcję. 1697 r. z woj. brzesko-kujawskiem (V. Leg.). 

RNASZOWSKI. Może omyłką druku zamiast Rynaczewski zamieszczony w V. Leg. Jan, który 1674 r. podpisał elekcyę z woj. lubelskiem. 

ROBACZEWSKI. Jan z woj. trockiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r. 

ROBACZNICKI. Mikołaj, kaleka na ręce i nogę, zwolniony 1509 r. od wyprawy wojennej iw jego zastępstwie powołany syn Zygmunt (Metr. Kor.). 

ROBACZYŃSKI h. TOPÓR. Piszą się z Robaczyna wsi w po w. kościańskim. (Wittyg). Wojciech 1566 r. opłacał pobór ze wsi Poświętne. N. 1663 r. miał sprawę z Sufczyńskim (Wyr. Tr. Lub.). Kazimierz, syn Stefana, deputat sądów zwinogrodzkich 1844 r. 

ROBAK h. OGOŃCZYK. W po w. mozyrskim. Kazimierz i Stefan podpisali elekcyę 1733 r. z woj. mińskiem. Michał z synem Ignacym, Józef, syn Stanisława, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1841. 

ROBAKIEWICZ. Jakób-Józef, susceptant akt gr. grabowieckich 1723 r. (Wyr. Tr. Lub.). 

ROBAKOWSKI h. RATULD. Janowi skonfiskowano dobra za niestawienie się na wojnę, Marcin, pisarz w żupach bocheńskich 1509 r. (Metr. Kor.). Andrzej podpisał elekcyę 1669 r. woj. kaliskiem. N. N. posiadali w Prusach Zachodnich majątek Warzeńko 1780 r. Stanisław, ks. pleban w Narajewie, wylegit. w Galicji 1782 r. 

ROBARDEY de FEULE. Jan Baptysta, konsyliarz król. 1785 r. (Kancl.). 

ROBASZEWSKI h. LUBICZ. W Litwie, Józef i Maciej podpisali konwokacyę generalną lit. 1764 r. Hieronim, syn Krzysztofa, udowodnił szlachectwo przed deputacyą szlachecką gub. kowieńskiej 1804 r. 

ROBAWIECKI. Kazimierz podpisał elekcyę 1669 r. z woj. lubelskiem. 

ROBCZYŃSKI. Antoni, syn Kazimierza, 1695 r. sprawa opieki. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

ROBECKI. Jan, marszałek mozyrski, starosta ejszycki, podpisał elekcyę 1674 r. z woj. mińskiego (V. Leg.). 

ROBERSON v. ROBERTSON h. GULDENSZTERN. Jan legitymował się 1614 r. (Metr. Kor.). Stanisław, syn Józefa, z bratem Józefem wylegitymowani w Ces. ros. 1852 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

ROBKOWSKI h. PRUS I. Piszą się ze wsi Robki w pow. bieckim. Paweł opłacał 1552 r. pobór ze wsi Tropie w pow. sandeckim, a Jakób 1581 r. z części Kobierzyna (Wittyg). 

ROBROWSKI. Antoni z woj. połockiem podpisał elekcyę 1764 r. (V. Leg.). 

ROBYCZYC. Jakób i Mikołaj mieli 1512 r. sprawę z Gorazdowskim o sumy (Metr. Kor.). 

ROCCATINI. Franciszek otrzymał nobilitacyę 1775 r. (V. Leg.). 

ROCCO. Rugier, major wojsk koronnych 1752 r. (Sig.). 

ROCHALSKI h. KOLUMNA. Maciej, syn Józefa, pozywa o sumy 1570 r. Paweł, żona Katarzyna z Rybińskich 1601 r. Stanisław, syn Franciszka, 1605 r. Piotr przezwany Mleczek 1609 r., dziedzic części wsi Rochale. Mikołaj, stolnik sandomierski 1627 r. Michał, syn Stanisława, 1649 r. Stefan, syn Stanisława, 1680 r. (Conv. Vars.). 

Synowie Andrzeja: Sylwester z synami: Józefem, Wincentym i Janem i Jerzy z synami: Ludwikiem i Andrzejem, - Feliks, syn Franciszka, Wincenty iJózef, synowie Michała, i Mikołaj i Antoni, synowie Macieja, wylegitymowani w Ces. ros. 1854 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. 

ROCHCICKI h. ROCHCICKI. Herb: w polu czerwonem sucha gałąź, na niej sroka naturalnego koloru w prawo, w koronie trzy pióra strusie. 

Zamożna w XVI stuleciu, lecz już zgasła rodzina śląska, spokrewniona z wielu polskiemi rodami. 

ROCHEMBERG de CLOCZDORF. Mikołaj otrzymał 1000 dukatów za służby wojenne 1463 r. Jan i Mikołaj otrzymał wolność polowania 1508 r. Jan dostał prawo pobierania czynszu 1512 r. (Metr. Kor.).

ROCHOWSKI. Jan i Łukasz sprzedali 1530 r. Rochów w Bialskiem (Metr. Lit.). Wojciech, syn Andrzeja, miał sprawę 1645 r. (Wyr. Tr. Lub.). Józef z woj. wileńskiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r. 

ROCHRA h. ROHR. N. N. udowodnili szlachectwo przed deputacją szlachecką gub. grodzieńskiej przed 1831 r. 

ROCIMIRSKI h. KORCZAK. Byli w woj. ruskiem. 

ROCZOWSKI. Jan, elektor 1674 r. z woj. sandomierskiego. 

ROCZYŃSKI. Jan z woj. krakowskiem podpisał elekcyę 1697 r. 

RODACKI h. WŁASNEGO. Herb: na tarczy ręka trzymająca gałązkę róży z trzema kwiatami. Aleksy w imieniu biskupa krakowskiego opłacał 1564 r. pobór ze wsi Błędowa (Wittyg). 

RODAKIEWICZ. Stanisław cytowany w aktach wąsowskich 1659 r. Adam, chorąży wojsk koronnych 1660 r. (Sig.). 

RODAKOWSKI h. GITEDZETYNIAN (?) Paweł, doktór prawa, adwokat, członek stanów galic., syn Franciszka i Justyny z Ziołuskich, wnuk Andrzeja i Marjanny z Janowskich, otrzymał nobilitacyę galicyjską 1828 r.; jego synowie: Henryk, artysta malarz, Maksymiljan i Józef, pułkownicy wojsk austrjackich. 

RODAYTIS. Hrehory, szlachcic krozki, winnien był z swych posiadłości dostawiać dwóch zbrojnych na potrzeby wojenne 1525 r. (M. Lit.). 

RODE. Hieronim podpisał ugodę z Prusami. Walter podpisał elekcję 1632 r. z Inflant (V. Leg.). 

RODECKI. Paweł, podstarości mozyrski, otrzymał 1530 r. przywilej na wieś Szado i wójtostwo w Mokroniskach (Metr. Kor.). Paweł, sędzia ziemski Samborski, cytowany w aktach Samborskich 1538 r. Jan, marszałek mozyrski, starosta ejszyski, 1674 r., a Maciej 1697 r. elektorowie ziemi chełmskiej. Po N. 1790 r. synowie: Jacek i Franciszek bezpotomni, i Wincenty, po którym potomstwo i córki: Jadwiga i Marja za Janem Bobrowiczem. Szymon-Tadeusz wylegit. w Galicji 1788 r. Tomasz, Walenty i Jan, synowie Józefa, udowodnili szlachectwo w deputacyi szlacheckiej gub. kijowskiej 1810 r. 

RODEMAN. Mikołaj de Knypow ślubował 1454 r. poddanie Prus Polsce (Metr. Kor.), a Michał ugodę z Polską 1609 r. (V. Leg.). 

RODKIEWICZ h. JASTRZĘBIEC. Karol, syn Jana, z potomstwem, Józef, syn Bartłomieja, i inni osób 57 w pow. słuckim wylegitymowani w Ces. ros. 1837-60 r. i zapisani do ks. szlachty gub. mińskiej. 

RODKIEWICZ h. LIS. Jerzy, syn Franciszka, wnuk Jerzego, z synami: Benedyktem, Antonim, Juljanem, Stanisławem, Kajetanem, Konstantym i Józefem, którego synowie: Jan i Antoni wylegitymowani w Ces. ros. 1860 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

RODKIEWICZ h. ŁUK Z STRZAŁAMI. Antoni, syn Józefa, z synem Józefem i wnukami: Feliksem i Antonim wylegitymowani w Ces. ros. 1847 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

RODKIEWICZ h. POBÓG. W Litwie właściwej i na Żmudzi. Po Feliksie, w 1608 r. dziedzicu wsi Chatuplany, pochodzący: Fabjan, syn Jana, dzierżawca dóbr, w 1844 r., Ignacy i Feliks, synowie Józefa i Katarzyny z Słuckich, Juljan. Stanisław, Ignacy, Władysław i Henryk, synowie Ignacego, w 1845 r. i Jan, syn Franciszka, w 1860 r. wylegitymowani w Królestwie. Wylegitymowani w Ces. ros. i zapisani do ksiąg szlachty: - a) gub. wileńskiej, Roman, syn Hipolita, z synami: Stefanem, Michałem, Marcinem, Władysławem i Jerzym 1837 r.; b) w gub. grodzieńskiej, Wincenty i Mikołaj, synowie Jana, 1844 r. 

Nie wiem, czy tej familji Mikołaj z woj. mińskiego podpisał elekcyę 1648 r. Jerzy z woj. nowogrodzkiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Michał, Jan i Wacław, synowie Jerzego, sprawa o dobra Hołoniów (Wyr. Tr. Lub.). Antoni-Krzysztof, namiestnik Słonimski 1738 r. Samuel, kanonik wileński w 1746 r. Leon, syn Leona, podpułkownik wojsk ros. 1863 r. 

RODKIEWICZ h. RODKIEWICZ v. TRZY GWIAZDY. Herb: w polu niebieskiem półksiężyc złoty rogami w górę, nad nim trzy gwiazdy złote rzędem; w koronie trzy pióra strusie. 

Na Rusi Czerwonej, mają przydomek Kruk. Kazimierz w 1782 r., a jego synowie: 1) Jan-Romuald, radca sądu szlacheckiego, z synem Stanisławem w 1833 i2) Szczepan z synami: Józefem, Teofilem i Erazmem w 1832 r. wylegitymowani w Galicji. 

Podług nowego herbarza szlacheckiego galicyjskiego - tego herbu Kajetan otrzymał 1808 r. tytuł hrabiowski w Austrji. 

RODKIEWICZ h. RUDNICA. Franciszek, syn Szymona, udowodnił szlachectwo w deputacyi szlacheckiej gub. kowieńskiej 1819 r. 

RODLINSKI h. ŚLEPOWRON. Wilhelm i Romuald, synowie Michała, wylegitymowani w Ces. ros. 1839 r. i zap. do ks. szl. gub. wołyńskiej.

RODOMAŃSKI h. ŚWIERCZEK odm. Zob. Rondomański. 

RODOWICZ h. JASTRZĘBIEC. Jan, syn Jakóba, 1802 i 1804 r. udowodnił szlachectwo w deputacji gubernji kowieńskiej. 

RODOWICZ h. LUBICZ. Potomstwu Leona, Jakóba i Józefa, synów Józefa, wnuków Jakóba, osób 26, wylegitymowane w Ces. ros. 1861 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

RODOWICZ h. PRUS I. Stefan na Hodowcach, komornik 1691 r. następnie skarbnik żytomierski 1693 r. (Wittyg). 

RODOWICZ h. RUDNICA. W Litwie rozrodzona rodzina. Potomstwu Franciszka, Jana i Mikołaja, synów Stanisława, wnuków Władysława, prawnuków Wawrzyńca, 1848 r.; potomstwu Józefa, syna Józefa, wnuka Stanisława, prawnuka Wawrzyńca, w 1848 r. razem osób 80; potomstwu: Michała, Aleksandra, Tomasza i Mateusza, synów Michała, wnuków' Jana, osób 76, w 1847-60 r. i potomstwo Franciszka, Szymona, Michała i Jana, synów Jakóba, wnuków Franciszka, osób 20, w 1852-66 r. wylegitymowane w Ces. ros. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

RODOWICZ h. TRĄBY. Potomstwo: Macieja, Antoniego i Jana, synów Hieronima, wnuków Andrzeja, wylegitymowane w Ces. ros. 1852-63 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Ignacy, syn Stanisława, zasiadający w sądach pow. kowieńskiego 1840 r. Potomstwo: Bartłomieja, Mikołaja i Samuela, synów Aleksandra, wnuków Stanisława, osób 27 wylegitymowane w Ces. ros. 1837-68 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

RODZIEWICZ h. ŁUK NAPIĘTY. Jedna z najwięcej rozrodzonych w Litwie rodzin. Z niej wylegitymowani w Ces. ros. i zapisani do ksiąg szlachty: a) gub. wileńskiej: Jan, syn Mikołaja, z synami: Pawłem, Mateuszem i Bartłomiejem i tego syn Mateusz 1847 r.; Tomasz i Józef z synami: Aleksandrem i Józefem, synowie Mikołaja, 1851 r.; Kazimierz, syn Szymona, z synami: Janem, Jakóbem i Maciejem i Jan i Franciszek, synowie Michała, 1860 r.; Michał, syn Józefa, z synami: Kazimierzem, Aurelim, Janem, Bernardem i Stanisławem 1836 r.; Maciej, syn Jana, z synami: Józefem i Piotrem 1854 r. i Mikołaj, syn Jana, z synem Tomaszem i wnukami: Kazimierzem i Franciszkiem 1855 r.; b) gub. grodzieńskiej, Antoni, syn Michała, z synami: Euzebim i Henrykiem 1838 r.; c) w gub. kowieńskiej: potomstwo Marcina i Izydora, synów Bazylego, wnuków Melchiora, osób 11 w 1857 r. Franciszek, syn Antoniego, Edward, syn Kazimierza, wylegitymowani w Ces. ros. 1839-61 r. i zapisani do ks. szlachty gub. mińskiej; Józef i Jan, synowie Gabryela, Eustachi, syn Antoniego, i inni wylegitymowani w Ces. ros. i zapisani do ks. szl. gub, wołyńskiej 1850-55 r. 

RODZIEWICZ h. POBÓG. Potomstwo Karola i Ksawerego, synów Antoniego, wnuków Józefa, prawnuków Andrzeja, wylegitymowane w Ces. ros. 1854-1855 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

RODZIEWICZ h. PODKOWA. Stanisław, syn Jana, udowodnił szlachectwo w deputacyi szlacheckiej gub. wileńskiej 1801 r. 

RODZIEWICZ h. RUDNICA. Maciej, syn Tomasza, udowodnił szlachectwo w deputacyi szlacheckiej gub. kowieńskiej 1804 r. 

RODZIEWICZ h. SAS. Licznie rozrodzeni w pow. pińskim, biorą przydomem Płotnicki. Ludwik, Michał i Samuel delegowani pow. pińskiego, Stanisław, rotmistrz pow. pińskiego, i Teodor, sędzia kapturowy pow. pińskiego, podpisali elekcyę z pow. pińskim 1764 r. 

Jan, syn Józefa, Grzegorz, syn Jana, z synami: Teodorem, Stefanem, Eustachim i Pawłem i inni, osób 48 r., wylegitymowani w Ces. ros. 1860 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

Paweł, syn Teodora i Anastazji z Wobiszewiczów, ur. 1792 r. we wsi Płotnicy w Mińszczyźnie, został lekarzem w korpusie kadetów w Kaliszu 1826 r.

Antoni, syn Tomasza, i Aleksandry Skokowskiej, ur. 1800 r. we wsi Kostrowie w Mińskiem, wszedł 1816 r. do 1 p. p. linjowej i 1824 r. został podporucznikiem, a 1831 r. kapitanem w 22 p. piechoty (Ks. Wojskowe). 

RODZIEWICZ h. TARNAWA. Potomstwo Dominika i Bonifacego, synów Eugenjusza, wnuków Józefa, wylegitymowane w Ces. ros. 1848 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Andrzej, Ludwik, Mikołaj i inni podpisali pospolite ruszenie 1698 r. Jan-Stanisław, horodniczy mścisławski, Jerzy, poseł kowieński, i inni podpisali elekcję 1733 r. Mateusz, podczaszy piński, nadał cerkiew niebyszyńską w pow. bobrujskim 1760 r. Jerzy, sędzia gr. i łowczy kowieński 1768 r., poseł na sejm i sędzia sejmowy 1775 r. Andrzej, retowski, i Gedeon, bracławski rotmistrze 1775 r. Teodor, regent ziem, i gr. 1768 r., cześnik piński 1781 r., pisarz ziem, piński 1 791 r., dostał prawem emfiteutycznem na lat 50 starostwo pupiańskie w pow. wiłkomierskiem 1775 r. (V. L.), z sejmu czteroletniego deputat do ułożenia kodeksu praw. Zacharjasz, skarbnik oszmiański, konsyljarz Targowicy 1792 r. Józef, horodniczy oszmiański 1768-84 r., deputat sądów głównych litewskich 1800 r. 

RODZIŃSKI h. RADWAN. Marcin, w 1695 r. dziedzic wsi Kozietuły w ziemi czerskiej (Akta Czerskie). 

RODZISZEWSKI h. ODROWĄŻ. Po Marcinie, burgrabim kamieńczykowskim 1745 r., synowie: 1) Joachim, żona Zofja Gębarzewska, syn Tymoteusz, nauczyciel szkół rządowych, wylegit. w Król. 1852 r. i Franciszek, żona Florencja Smarczewska, z niej syn Franciszek, oficer wojsk ros. wylegit. w Król. 1860 r. 

ROESLER h. LWY-ROŻYCZKI. Herb: w polu białem dwa lwy ukoronowane półzłote, półczarne, wspięte i zwrócone ku sobie, między niemi krzak róży czerwonej; na hełmie w koronie pół lwa trzymającego różę w łapie. 

Ten herb z szlachectwem otrzymał w 1791 r. Franciszek, zamożny mieszczanin warszawski, atę nobilitacyę zatwierdził mu sejm 1793 r. (Sig.). Jan-Michał, kapitan wojsk kor., wyszedł do dymisji 1771 r. (Kancl.). 

ROESLER h. PACYNA. Jan-Daniel, syn Marcina, zamożny obywatel i sędzia pokoju pow. warszawskiego, otrzymał w 1846 r. nobilitacyę z herbem i prawem nowego szlachectwa; jego synowie: Jan, Marcin i Daniel wylegitymowani w Król. 1851 r. 

ROFFEN. Adam, elektor 1733 r. z woj. kaliskiego. 

ROGACZEWSKI. Jan, prokurator sieradzki, z żoną Anną otrzymali 1454 r. prawo niemieckie dla wsi Gorzuchy (Metr. Kor.). Wacław, Adam i Piotr, synowie Jana, 1607 r. (Conv. Vars.). Krzysztof, syn Marjana, ustąpił części wsi Gieski bratu Piotrowi 1639 r., a 1648 r. synowi swemu Wacławowi. Ignacy wylegitymowany w Galicji 1783 r. 

ROGALA h. ROGALA. Jedna gałąź rodziny Rogalów, dziedzicząca na wsi Rogale w pow. ostrołęckim, zachowała nazwę rodu Rogala. Piotr, syn Macieja, 1474 r. Bronisz 1502 r. Mikołaj, dziedzic dóbr Dołhobyczów 1560 r., jego córka Elżbieta za Łazarzem Zamoyskim h. Jelita. Tomasz, syn Wincentego, 1563 r. Marcin, podsędek bełski 1590 r. Paweł i Stanisław, synowie Jana, 1592 r. Kazimierz, komornik ziemski i poborca ziemi łukowskiej 1661 r., tego synowie: Andrzej, Franciszek i Stanisław, (Conv. Vars.). Jan i Kazimierz z woj. Sieradzkiem podpisał elekcyę 1697 r. Bartłomiej, dziedzic dóbr Sokołów 1698 r., a jego brat Maciej z żony Anny Drozdowskiej miał syna Andrzeja. Franciszek, stolnik dobrzyński, żona Helena Rządkowska 1726 r. (Wyr. Tr. Lubel.). 

ROGALEWICZ. Tomasz, rodem ze wsi Dubina w Wileńszczyźnie, wszedł 1817 r. do 1 p. ułanów i 1830 r. został podporucznikiem w 2 p. mazurów, a 1831 r. awansował na porucznika (Ks. Wojskowe). 

ROGALEWSKI h. ROGALA. Niektórzy z Rogalów h. Rogala brali nazwisko Rogalewski. Maciej cytowany w aktach łomżyńskich 1631 r. 

ROGALIŃSKI h. ŁODZIA. Senatorowie w rodzinie: Władysław, kasztelan nakielski 1664 r. Stanisław, kasztelan sandecki 1775 r., a rogoziński 1779 r. Kacper, wojewoda inflancki 1786 r. 

Piszą się z Rogalina. Stanisław, dziedzic na Rogalinie 1430 r., z żony Krystyny N. miał synów: Andrzeja, kanonika katedralnego poznańskiego i egzekutora poborów, i Jana. Jan, dziedzic na Rogalinie i Dambiu 1470 r., zaślubił Barbarę Pogorzelską i z niej pozostawił syna Mikołaja, po którym z Katarzyny Sokolnickiej syn Andrzej, piszący się z Dzwonowa, dziedzic na Głęboczku 1560 r., z żony Katarzyny Iłowieckiej miał syna Jana, dziedzica Krześlic i Smolić 1630 r., po którym z żony Anny Szołdrskiej synowie: Aleksander i Władysław. 

Aleksander na Rogalinie, żonaty z Urszulą Jabłkowską, pozostawił syna Jana-Aleksandra, elektora z woj. poznańskiego 1697 r., cześnika inowrocławskiego 1699 r., po którym z Elżbiety Żernickiej syn Stanisław, dziedzic Turostowa, pisarz ziems. poznański, elektor 1697 r. z woj. poznańskiego, z Heleny Tworzjańskiej miał syna Antoniego, dziedzica Bogdanowa, sędziego ziems. wschowskiego 1754 r., którego z Heleny Rogalińskiej trzech synów: ks. Józef, dziekan kapituły poznańskiej, um. 1802 r., Kacper i Stanisław, szambelan król., kasztelan sandecki 1775 r., a rogoziński 1779 r., Kacper z Dzwonowa, starosta nakielski i obornicki 1761 r., elektor 1764 r. z woj. poznańskiego, wojewoda inflancki 1786 r., zaślubił Annę Golińską i z niej pozostawił córkę Teodorę, żonę Piotra Bielińskiego, senatora wojewody X. Warszawskiego. 

Władysław z Dzwonowa, syn Jana i Szołdrskiej, dziedzic Smolić, kasztelan nakielski 1664 r., z żony Anny Chojeńskiej miał syna Kazimierza, dziedzica Golejówka i Chojna, pisarza ziems. poznańskiego 1700 r., po którym z żony Teresy Marczewskiej syn Konstanty, dziedzic Golejewa i Sośnicy 1740 r., z żony Antoniny Skaławskiej pozostawił dwóch synów: Józefa, żonatego z Konstancją Denhoffówną, wojewodzianką połocką, i Hipolita, rotmistrza kaw. narodowej 1790 r., po którym z Ludwiki Wyssogota-Zakrzewskiej syn Walenty, podpułkownik 7 p. p. lit., żonaty z Ludwiką Nieżychowską, z niej syn Erazm, żona Martyna Markowska, ich syn Eustachy, poseł do parlamentu niemieckiego, po którym z Klaudji hr. Skorzewskiej syn Kazimierz, dziedzic Cerekwicy, z Leokadji Brzeskiej pozostawił syna Mieczysława (Metr. Kor., Kancl., Zap. i Wyr. Tr. Piotrk., Żychl.). 

ROGALIŃSKI h. NOWINA. Mikołaj 1520 r., h. Nowina, z żony Katarzyny Sokolnickiej miał synów, którzy wzięli nazwisko Przysiecki (zb.). 

ROGALLI h. ROGALA. Właściwie nazwisko tej familji Rogala, które zmienili, osiedliwszy się w Prusach iw części będąc zniemczeni; z nich Józef, kanonik krakowski 1727 r., proboszcz w Iłży, umierając 1765 r. znaczne zrobił zapisy kapitule. 

ROGALSKI h. BODZIEC. Herb: tarcza wpodłuż przedzielona, w prawej części w polu srebrnem z prawej strony róg jeleni czerwony, z lewej róg bawoli szary; - z lewej strony w polu czerwonem bogini sprawiedliwości Temis w niebieskiej szacie z mieczem i ważkami; na hełmie w koronie róg jeleni czerwony z prawej, a róg bawoli szary z lewej strony. 

Ten herb wraz z szlachectwem otrzymał 1846 r. Walenty, syn Franciszka, radca prokuratorji w Królestwie, poprzednio zaś w 1837 r. otrzymał on przyznanie prawa nowego szlachectwa z zasady posiadanego urzędu. 

ROGALSKI h. ROGALA. Wzięli nazwisko od wsi Rogale w pow. koleńskim, jedna ich linja przeniosła się do Litwy. Tomasz, syn Jana, 1578 r. Jan, syn Jakóba, 1581 r. r. (Conv. Vars.). Po Jakóbie, dziedzicu wsi Rogale 1728 r., syn Antoni, tego syn Paweł miał syna Jana, a ten syna Ignacego, po którym syn Karol pozostawił synów Henryka, Leopolda i Władysława, wylegitymowanych w Król. 1851-52 r. 

Potomstwo: Jana, Kazimierza, Jakóba i Jerzego, synów Stanisława, wnuków Kazimierza, osób 29, wylegitymowane w Ces. ros. 1861 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Józef, syn Jerzego i kilkunastu innych udowodniło szlachectwo przed deputacyą szlachecką gub. wileńskiej 1799-1828 r. 

Sądzę, że tego herbu Kacper, pisarz gr. czerski 1648 r. Jakób, elektor 1648 r. z ziemi różańskiej. Stanisław, wojski różański 1693 r. Maciej posiadał królewszczyznę Krzeszowkę w woj. łęczyckiem 1771 r. Antoni, delegat ziemi sochaczewskiej, elektor 1764 r. z woj. rawskiego, metrykant kor. i sekretarz król. 1774 r. (Kancl.). 

ROGALSKI h. ŚLEPOWRON. W Małopolsce. Jan, Kajetan, Ignacy i Stanisław w 1783 r., Maciej i Szczepan z przydomkiem Puch w 1782 r. a Jan, Łukasz, Wojciech, Leon i Grzegorz, synowie Szczepana, 1847 r. wylegitymowani w Galicyi. Jan, stolnik bracławski 1742 r. Ignacy, pisarz sądowy w Krakowie 1813. r. 

ROGALSKI. Konstanty, urzędnik w Warszawie, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Król. 1858 r. z zasady posiadanego urzędu. 

ROGASKI h. NAŁĘCZ. W woj. łęczyckiem, wzięli nazwisko od majątku Rogaszyce. Dobek 1436 r. Jan 1436 r. Dobrogost, dworzanin królewski, był przy napadzie Piekarskiego 1620 r. na Zygmunta III w kościele Św. Jana w Warszawie i ranionego Monarchę podniósł z ziemi. Jan, miecznik bracławski 1685 r. (Sig.). Jakób podpisał elekcyę 1697 r. z woj. łęczyckiem. 

ROGASZEWSKI h. PUCHAŁA. W Kujawach. Adam, archidiakon kujawski i kanonik łęczycki 1680 r. N., dziedzic dóbr Stanisławowo w Poznańskiem 1804 r. 

ROGAWSKI h. ROLA. Szlachta siewierska, obecnie piszą się z Rogaszyna. Jan-Walenty, dzielny dowódca partyzantów zwanych Lisowszczykami, wysłany od Zygmunta III z 8000 ludzi w pomoc cesarzowi przeciw zbuntowanym Siedmiogrodzanom i Węgrom, pobił ich w kilku bitwach, a głównie 1619 r., w której bitwie przeszło 7000 na placu położył. 

Po Janie, dziedzicu wsi Dziewki 1752 r. (Akta Siewierskie), syn Stanisław, tego syn Wojciech, dziedzic Mełchowa, w pow. olkuskim, radca woj. krakowskiego 1830 r., sędzia pokoju lelowski 1811 r., wylegit. w Król. 1839 r.; z tej linji Karol, syn syna i Anny z Bielińskich, i Stanisław wylegitymowani w Król. 1839 r. 

Po Janie, synie Andrzeja, który w 1791 r. udowodnił swoje szlachectwo, syn Michał, żona Agnieszka Grabiańska, synowie: Jan Nepomucen, dziedzic dóbr Zawady i Józef, dziedzic dóbr Niegowic w pow. olkuskim, wylegitymowani w Król. 1839 r. Antoni, dziedzic dóbr Zapolice i Włodzimierz, dziedzic dóbr Niegowice 1858 r. w Królestwie. Karol, poseł na sejmy galicyjskie i wiedeńskie 1861 r. 

ROGEWICZ h. ROGEWICZ. Herb: w polu białem, półczerwonego byka. 

W Śląsku i Luzacy I; pisali się zniemczeni Rogewitz. 

De ROGGE. Samuel, burgrabia elbląski 1759 r. Franciszek, porucznik wojsk kor. 1768 r. (Sig.). 

ROGIELSKI. Antoni, elektor 1733 z woj. sieradzkiego. 

ROGIENICKI h. TRZYWDAR. Właściwie z Rogienic. Alberyk (Jałbrzyk) nabywszy w 1436 r. wieś Raków w północnem Mazowszu, od niej nazwał się Rakowski; jednak jedna lin ja tego domu jeszcze w XVI stuleciu zachowywała dziedziczne nazwisko. Marcin i Piotr, synowie Pawła, 1510 r. cytowani w aktach łomżyńskich. 

ROGIEŃSKI v. ROGIŃSKI h. ROGALA. Bartłomiej i Sebastjan 1697 r., a Jan 1764 r. elektorowie z woj. płockiego. Po Andrzeju, synie Łukasza, dziedzicu wsi Krajowice-Dzwonki w woj. płockiem 1760 r., syn Paweł miał syna Piotra, którego syn Józef, urzędnik w Warszawie, żona Józefa Modzelewska, z niej syn Roman wylegit. w Król. 1861 r. 

ROGIŃSKI h. ROLA. Wzięli nazwisko od wsi Rogienice w ziemi wiskiej, od której też jeszcze w XVII stuleciu pisali się Rogienicki. Piotr i Bartłomiej 1418 r. Jałbrzyk 1431 r. Wojciech, syn Marcina, 1610 r. Paweł, syn Piotra, dziedzic wsi Rogienice-Piaseczno, ożeniony z Zofją Skrodzką 1693 r.

Po Kazimierzu, 1709 r. dziedzicu wsi Rogienice-Wypychy, synowie: Adam i Jakób; po Adamie syn Jan, żona Marjanna Górska, z niej syn Benedykt, dziedzic wsi Rogienic-Wypychy, w pow. łomżyńskim, wylegitymowany w Król. 1839 r. 

Jedna gałąź tego temu osiedliła się w Litwie. Stanisław ożeniony z Anną Syruć, dziedzic części wsi Pieszek w pow. Słonimskim 1623 r., jego synowie: Władysław, chorąży parnawski, podpisał elekcyę 1674 r. z pow. orszańskim. Paweł, Jerzy i Kazimierz z woj. wileriskiem podpisali pospolite ruszenie 1698 r. Jan, syn Pawła, udowodnił szlachectwo przed deputacyą szlachecką gub. wileńskiej 1800 r. 

ROGOBIŃSKI. N. z woj. Sandomierskiem podpisał elekcyę 1669 r. 

ROGOJSKI v. ROGOYSKI h. BROCHWICZ 2-i. Herb: w polu białem jeleń naturalnej barwy, biegnący w prawo; w koronie ogon pawi. Jednakże w Śląsku dziedziczący kładą jelenia czarnego ze złotemi rogami, a złotem pasem obwiązanego; w koronie dwa złote jelenie rogi. 

Rodzina śląska w ks. opolskiem, na majątku Rogoźnik dziedzicząca, stąd się pisze z Rogoźnika lub von Rogoźnik. - Jedna jej linja w XVII stuleciu przesiedliła się do Polski. Adam, podstoli gostyński, podpisał elekcję 1764 r. z woj. Sandomierskiem. Ignacy, regent ziems. oświęcimski 1777 r., a czchowski 1780 r., żonaty z Apolonją Skarszewską. 

Po Aleksandrze, synie Jana z Zofji Popielówny synowie: 1) Jan bezdzietny, 2) Sebastjan ksiądz, 3) Wincenty, tego z Marjanny Dulenbianki syn Karol i 4) Ksawery, po którym z Izabeli Remer, synowie: Aleksander i Maksymiljan, dziedzice dóbr Kochanowo w pow. radomskim, wylegitymowani w Król. 1848 r. 

Po Adamie, skarbniku chełmskim 1761 r., z żony Wiktorji Kiedrzyńskiej synowie: 1) Walenty, dziedzic wsi Królowej Woli w pow. rawskim, wylegit. w Król. 1843 r.; 2) Jan, którego z Marjanny Zambrzyckiej: Karol, Ignacy z synem Kacprem i Mateusz wylegitymowani w Król. 1850 r. 

Józef, pisarz ziem, czchowski, 1782 r., a jego wnuk Szymon 1847 r. i Jan i Ignacy 1782 r. i Andrzej, członek stanów, 1845 r. wylegitymowani w Galicji - Józef, dóbr Zalesiany i Andrzej, dóbr Łęki 1858 r. dziedzice. Antoni, komisarz cyrkularny w Jaśle i Karol, sekretarz Towarzystwa Kredytowego we Lwowie 1864 r. 

Walenty, syn Aleksandra i Katarzyny, ur. 1792 r. w Sandomierzu, wszedł 1806 r. do 7p. jazdy legji nadwiślańskiej i 1813 r. został podporucznikiem; przeniesiony do 4 p. strzelców kon., 1816 r. wyszedł do dymisji w stopniu porucznika (Ks. Wojskowe). 

ROGOLIŃSKI h. RAWICZ. Piszą się z Rogolina. Wawrzyniec, dziedzic Bukowna 1571 r. Zygmunt, syn Jana i Katarzyny Czerwińskiej, dziedzic dóbr Skornice 1649 r. (Conv. Vars.). Jan, Józef i Władysław podpisali elekcyę 1697 r. z woj. krakowskiem, 

ROGOSZEWSKI. Stanisław z Rogoszewa, nabywszy w północnem Mazowszu majątek Kubra 1445 r., od niego wziął nazwisko Kuberski.

ROGOWICZ h. ROGALA. Józef zapisany do ks. szlachty pub. mińskiej 1802 r. 

ROGOWSKI h. ABDANK. Jan z woj. Sandomierskiem podpisał elekcyę 1648 r. Po Antonim, pośle oświęcimskim na sejm 1764 r., (właściwie herbu Nabrain), syn Jan, tego syn Felicjan, żonaty z Teklą Jaworską, miał syna Józefa, w wojsku ros., wylegit. w Król. 1856 r. 

Michał w 1782 r., a jego syn Szczepan i wnuk Michał w 1833 r. wylegitymowani w Galicji. 

Józef, syn Andrzeja, udowodnił szlachectwo w deputacyi szlacheckiej gub, kowieńskiej 1805 r. Kazimierz, syn Józefa, zapisany do ks. szlachty gub. mińskiej 1803 r. 

Wincenty, syn Józefa z synami: Wincentym i Szymonem wylegitymowani w Ces. ros. 1847 r. i zap. do ks. szl. gub. wołyńskiej. 

ROGOWSKI h. DRYA. Piszą się z Rogowa w pow. gnieźnieńskim. Jakób i Jan, dziedzic Rogowa 1591 r. (Wittyg). 

ROGOWSKI h. DZIADOSZA. Senator w rodzinie: Hincza, kasztelan rozpierski 1450 r., podskarbi kor. 1451 r., kasztelan sieradzki 1454 r., sandomierski 1460-74 r. 

Rodzina śląska, pisała się z Rogowa, majątku w woj. Sieradzkiem. Hinko v. Hincza (Henryk) przyłożył się do małżeństwa Władysława Jegiełły z Jadwigą; on też w 1390 r. przyprowadził do Litwy znaczny zbrojny poczet rycerstwa polskiego przeciw Krzyżakom i zbuntowanemu Witoldowi, wynagradzając te jego zasługi Jagiełło nadał mu znaczne posiadłości, a między inne mi Działoszyn, od którego Hincza pisał się i herb swój nazwał Działosza; w 1390 r. po pobiciu Witolda był dowódcą załogi w Brześciu Litewskim. Jego syn także Hinko za młodu walczył pod Grunwaldem 1440 r., a 1439 r. pobił pod Korczynem zbuntowanego Spytka z Mielsztyna; towarzyszył Władysławowi III do Węgier i był w bitwie pod Warną 1444 r.; w 1455 r. traktował, lecz bez skutku z Krzyżakami o pokój; - pożyczał królowej Zofji pieniędzy i miał u niej dług znaczny. Hinko z kasztelana rozpierskiego kasztelan sieradzki, a ostatecznie sandomierski 1460 r., był nadto podskarbim koronnym i Władysław III często od niego pożyczał pieniędzy; majątek miał ogromny, który po śmierci bezpotomnego przeszedł na jego siostrzeńców Kobylańskich. Jakób z przydomkiem Nadobny, straciwszy majątek, udał się do Czech, gdzie przyjął wyznanie husyckie; za powrotem do kraju złączywszy się z kilku szlachty swego wyznania napadł i zrabował klasztor częstochowski w 1430 r.; król surowo ścigał ten występek. 

Niektórzy członkowie tej rodziny osiedlili się w Śląsku, Prusach i na Podlasiu, do nich jednak dołączyli się Rogowscy innych herbów; osiedleni na Podlasiu, brali nazwisko Hincza i Rogowski. Aleksander, wojski mielnicki, starosta łosicki, poseł na sejm Unji 1569 r. Marcin, syn Wawrzyńca, dziedzic wsi Rogowo 1650 r. 

Podobno tego herbu Piotr, landrat pruski w W. Ks. Poznańskiem 1802 r. Jan w 1838 r., a Piotr w 1846 r. dziedzic wsi Tworzymirki w Poznańskiem 

ROGOWSKI h. JASTRZĘBIEC. W północnem Mazowszu, z którego niektórzy przesiedlili się już w XV stuleciu do woj. bełskiego, a inni do Litwy i na Podlasie. Z osiedlonych w Mazowszu Ostasz 1442 r. cytowany w aktach zambrowskich. Jakób notowany w aktach ostrołęckich 1499 r. 

Po Krzysztofie, w 1520 r. dziedzicu wsi Wierzbie, Bronowice i inne (Metr. Kor.), synowie: Jan, Mikołaj i Paweł; po Janie syn Marcin, tego syn Paweł miał syna Grzegorza, a ten syna Wojciecha, po którym syn Józef, pozostawił syna Antoniego, a ten syna Mateusza, który z żony Małgorzaty Romotowskiej miał syna Jakóba, dziedzica wsi Rydzewo-Pieniążki w pow. augustowskim, wylegit. w Król. 1844 r. Z tej linii Stanisław, syn Franciszka, 1844 r., Jan, syn Dominika, 1850 r., Stanisław, syn Tomasza, 1852 r., Antoni i Sylwester, synowie Macieja, 1861 r. i kilku innych jeszcze wylegitymowani w Królestwie. 

Po Melchiorze, dziedzicu wsi Noski Śnietna 1684 r., pochodzący Paweł, syn Franciszka i Marjanny z Jabłonowskich, wylegit. w Królestwie 1843 r. 

Po Kaźmierzu, dziedzicu wsi Trzaski-Grzymały 1702 r., pochodzący: Mikołaj, patron Trybunału w Łomży, Jan i Stanisław, synowie Tomasza z Teresy Karwowskiej, 1837 r.; Jan, podsędek biebrzański, Stanisław i Franciszek, synowie Brunona i Julji Rydzewskiej, 1837 r., Jan, syn Stanisława i Leon, syn Michała, 1837 r.; Ksawery, syn Pawła i Zofji Morzyckiej, w 1840 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Po Pawle z Katarzyny Morzyckiej syn Stanisław, dziedzic wsi Trzaski 1718 r., tego syn Maksymiljan, po którym syn Walenty, ożeniony z Kunegundą Kiełczewską, pozostawił syna Andrzeja, właściciela części we wsi Trzaski w pow. łomżyńskim, wylegit. w Król. 1848 r. Z tej linji: Józef, syn Józefa, w 1855 r., Stanisław i Adam, synowie Stanisława, w 1857 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Z osiedlonych w woj. bełskiem Seweryn, podstarosta chełmski, deputat na Trybunał radomski 1618 r., poseł na sejmy, poborca chełmski 1618 i 1627 r. (V. Leg.). Samuel, podczaszy chełmski 1648 r., rotmistrz wojsk kor., jeden z najpierwszych odłączył się od Szwedów 1655 r., a poległ w bitwie przeciwko nim pod Gołębiem 1656 r., jego syn Jan podpisał elekcyę 1648 r. (Metr. Kor.). Franciszek, chorąży wendeński, ożeniony z Teresą Szmarzewską 1753 r. (Akta Lub.). 

Na Litwie, Stanisław z Żmudzią, Gabrjel i Maciej z woj. mińskiem podpisali pospolite ruszenie 1698 r. Antoni 1775 r. (V. Leg.). Roman i Robert, dziedzice dóbr Osmołówki w pow. ihumeńskim 1812 r. Stanisław, syn Izydora, zasiadający w sądach pow. białostockiego 1845 r. Szymon, syn Antoniego, z synami: Adolfem i Władysławem 1842 r., Jan, syn Franciszka z synem Michałem, Dominik, syn Franciszka z synami: Marcinem i Djonizym, Szymon, syn Franciszka, z synami: Tomaszem, Józefem, Stanisławem, Aleksandrem, Hieronimem i Konstantym, 1836 r.; Henryk, syn Tomasza, i Napoleon, Szymon i Konrad, synowie Józefa, 1857 r., Piotr i Eugeni, synowie Aleksandra, 1865 r. wylegitymowani w Ces. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. 

ROGOWSKI h. KORAB. Jakób, syn Macieja, i inni wylegitymowani w Ces. 1836 r. i zap. do ks. szl. gub. wołyńskiej. 

ROGOWSKI h. NABRAM. W woj. krakowskiem, mieli przydomek Pielsz a byli jednego pochodzenia z Porębskimi. N., starosta opoczyński, dostał rozkaz od Zygmunta I 1524 r.. aby zbierał Małopolan przeciwko Tatarom. Jakób, pisarz gr. radomski 1625 r. (M. Kor.). Kazimierz, towarzysz znaku pancernego, poseł z ks. oświęcimskiego i Felicjan, elektorowie z ks. oświęcimskiego 1764 r.

Zygmunt, stolnik parnawski, z żony Barbary Morskiej syn Stanisław 1700 r. Krzysztof, burgrabia krakowski 1735-40 r. Juljan, syn Antoniego, wnuk Dominika i Józefy Brzeskiej, generał-adjutant królewski 1775 r. (Akta Warszawskie), dziedzic wsi Łasemin (Kancl.). 

ROGOWSKI h. ŚLEPOWRON. Jan w 1782 r., a jego syn Lubin i Jan w 1829 r. wylegitymowani w Galicji. 

ROGOWSKI h. ORLA v. SZASZOR. Senator w rodzinie: Olbieg, kasztelan rawski 1465 r. 

Olbieg, hetman Witolda, w. ks. litewskiego, zebrał znaczny majątek, za który jego syn Olbieg, kasztelan rawski 1465 r., kupił znaczne dobra, jak Rogów, Kalinę, Olszę, Mrogę i t. d., te jednak po kądzieli przeszły w inne domy. Piotr, stolnik wyszogrodzki 1440 r., nabył część na wsi Gozdowo w woj. płockiem. Stanisław, komornik Stefana Batorego, chlubnie odznaczył się w wojnie z Moskwą 1578 -81 r. 

Po Stanisławie, dziedzicu dóbr Kopona i Wola Żołwińska 1664 r., synowie: Jan i Stanisław, rotmistrz królewski, ożeniony z Katarzyną Mirską, strażnikówną lit., jego syn Jan, deputat do boku królewskiego z sejmu 1710 r., z żony Katarzyny Bienieckiej miał syna Józefa, z łowczego stolnik 1764 r., elektora 1764 r. z ziemi warszawskiej, a chorążego warszawskiego 1768 r., po którym z Anny Kobylińskiej synowie: Jan, biskup kamaceński, sufragan i oficjał generalny chełmiński 1793 r., i Roman, wojski 1780 r., a cześnik warszawski 1793 r., poseł na sejm czteroletni 1790 r., miał dwie żony: Marjannę Młocką i Katarzynę Bromierską, chorążankę płocką. Ignacy, syn Romana, dziedzic: dóbr Zbiroży w pow. warszawskim, wylegit. w Król. 1840 r. 

Z tej linii po Macieju z Felicjanny Cybulskiej syn Hipolit, sędzia pokoju sochaczewski, dziedzic dóbr Paprotni, wylegit. w Król. 1837 r. Z tej familii, Stanisław 1674 r., Kaźmierz 1697 r. i Roman 1764 r. podpisali elekcje. Antoni, burgrabia 1773 r., komornik ziem, i Maciej, viceregent sochaczewscy 1781 r. 

Z osiedlonych w Litwie wylegitymowani w Ces. i zapisani do ksiąg szlachty: a) gub. wileńskiej: Piotr, syn Jana, z synami: Józefem, Dawidem i Adamem 1839 r.; b) gub. kowieńskiej: potomstwo Jakóba i Macieja, synów Piotra, wnuków Jana-Karola, prawnuków Krzysztofa, osób 18, w 1853-55 r.

Niewiadomo którego herbu: Maciej, konfederat barski, rotmistrz wojsk królewskich, towarzyszył Kaźmierzowi Pułaskiemu do Ameryki i był przy jego śmierci; za powrotem do ojczyzny walczył pod Dubienką 1792 r., zostawił ciekawe pamiętniki. Bogusław i Jan, szambelani królewscy 1788 r. Jan, porucznik wojsk, kor., nabył 1784 r. wieś Rudę, Kowale i Stępocin i wylegit. w Galicji 1804 r. (Metr. Kor., Don. i Conv. Vars., Sigil. Quater.). Michał, podprefekt obornicki 1813 r. Tomasz, major wojsk pol. 1822 r. 

ROGOŻA v. ROHOZA h. STRZEMIĘ. W Małopolsce. Mikołaj i Piotr dziedzice części wsi Góra 1470 r. (L. Ben.). 

ROGOZIŃSKI h. OKSZA. Wzięli nazwisko od wsi Rogoźno w woj. Sieradzkiem. Stefan, komendant załogi w Presburgu ze strony Władysława III, dzielnie bronił tego miasta przeciw stronnikom Królowej Elżbiety. Stanisław, dziedzic Rogoźna 1556 r., miał syna Macieja. Andrzej i Jan przeprowadzili dział dóbr Rataje i Brzeźno 1563 r.; po Andrzeju z żony Agnieszki synowie: Zygmunt i Stanisław, którzy 1605 r. sprzedali Rogoźno i Wolę Rogozińską. Mikołaj z żoną Anną otrzymali 1589 r. w dożywocie wójtostwo w Żarnowcu. Stanisław, wojski sieradzki 1593 r., zapisał 1597 r. dożywocie żonie Dorocie, a 1598 r. nabył wsie Jakubice i Baszkow; poborca 1590 r., podkomorzy sieradzki 1605 r. Gabryel, dziedzic dóbr Glewiec 1590 r., miał syna Jana, burgrabiego krakowskiego, zm. 1625 r., żonatego z Dorotą Biskupską, podkomorzanką łęczycką. 

Jan i Bartłomiej, synowie Mikołaja, cześnika kaliskiego, 1601 r. Gaspar, wojski sieradzki 1607 r. Jan, sekretarz król. 1619 r. Paweł i Jan, synowie Pawła i Katarzyny Sułkowskiej, 1668 r. Jan 1674 r., Mikołaj 1697 r. elektorowie z woj. łęczyckiego. Franciszek, elektor 1697 r. z woj. kaliskiego, a Kazimierz z woj. inowrocławskiego. 

Jan, podczaszy czerwonogrodzki 1775 r. Tadeusz, syn Mikołaja i Zofji Lubawskiej, 1776 r. Wacław, major wojsk koronnych 1782 r. (M. Kor., Wyr. Tr. Piotrków., Kancl.). Adam 1810 r., syn Jana-Wacława, wnuk Wawrzyńca, prawnuk Wojciecha. 

Pochodzący: a) po Mikołaju, dziedzicu dóbr Rząśni w woj. Sieradzkiem 1600 r., Aleksander, dziedzic dóbr Dłużniewic w pow. opoczyńskim, Jan, dziedzic dóbr Krassówka i Władysław, dziedzic dóbr Krzepino w pow. kieleckim, synowie Teodora, wylegitymowani w Król. 1838 r.; b) po Piotrze, dziedzicu wsi Prądzewo w pow. łęczyckim 1662 r., Wojciech, referendarz stanu, radca Prokuratorji, znakomity prawnik z synem Michałem, urzędnikiem w Warszawie 1861 r.; (tenże referendarz Wojciech) otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1838 r. Jan, urzędnik w Warszawie i Florjan, dziedzic dóbr Ruchny w woj. mazowieckiem, synowie Tadeusza i Pelagii Jelińskiej, wylegitymowani w Król. 1837 r. 

Tomasz, Jakób i Stanisław 1782 r., a Jan, Ignacy, Teodor, Wincenty i Michał, wnukowie Tomasza, w 1834 r. wylegitymowani w Galicji. 

ROGOZIŃSKI Eliasz-Albin, towarzysz pancerny, w nagrodę zasług rycerskich nobilitowany 1662 r. (V. Leg.).

de ROGUIN August-Gabryel, pułkownik wojsk koronnych 1758 r. (Sigil.). 

ROGULSKI h. JASTRZĘBIEC. Piszą się z Rogulic w woj. łęczyckiem. Marcin, dziedzic Rogulic 1552 r., sędzia gr. łęczycki, miał syna Andrzeja 1589 r. (Conv. Vars.). 

ROGULSKI h. ROGALA. Jan otrzymał nobilitację 1595 r.; z jego potomków Szczęsny z ziemią liwską 1648 r., Adam z woj. Sandomierskiem 1697 r. podpisali elekcje. Jan wylegitymowany w Galicji 1782 r. Potomstwo Michała i Jana, synów Michała, wnuków Stefana, prawnuków Tomasza, a praprawnuków Stanisława, i potomstwo Szymona, syna Stanisława, osób 21, wylegitymowane w Ces. ros. 1860 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Ignacy, syn Jana i Marjanny, ur. 1791 r. w Warszawie, wszedł 1807 r. do artylerji i tegoż roku postąpił na podporucznika do pułku 2 legii nadwiślańskiej, a 1808 r. został porucznikiem w tymże pułku; 1815 r. przeniesiony do 3 pułku p. 1., 1816 r. przeszedł do kadetów kaliskich. Odbył kampanję 1808 r. w Hiszpanii i był w bitwach pod Tudelą i Saragosą i wzięty był do niewoli angielskiej, w której pozostawał do 1814 r. (Ks. Wojskowe). 

ROGUSKI h. ABDANK. Podług dawniejszych heraldyków w Mazowszu, na Rusi Czerwonej i w Litwie. Wojciech, wojski latyczowski, um. 1638 r. Wojciech, rotmistrz wojsk królewskich, poległ pod Cecorą 1620 r., z Barbary Liszko jego córka Marja za Joachimem Jerliczem. Feliks-Erazm i Karol, synowie Celestyna, 14 osób w 1802 r., i Jakób, syn Teodora, i inni. 23 osoby w 1803 r. udowodnili szlachectwo w deputacji szlacheckiej gub. kijowskiej. 

ROGUSKI h. NIECZUJA. Adam, syn Franciszka, z synem Dominikiem i wnukami: Janem, Aleksym i Dominikiem wylegitymowani w Ces. 1860 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

ROGUSKI h. OSTOJA. Wzięli nazwisko od wsi Roguszyna w pow. ostrołęckim; licznie rozrodzona i po większej części zagrodowa szlachecka rodzina. 

Jakób, syn Mikołaja, otrzymał 1525 r. w Moszczonej 7 włók lasu. Maciej i Piotr, synowie Grzegorza, sprzedali 1525 r. części dóbr. Feliks, sędzia gr. liwski 1578 r., tego syn Florjan 1609 r. (Metr. Kor., Conv. Vars.). 

Sylwester, kanonik kujawski i warszawski 1580 r. Kazimierz 1674 r. z ziemią zakroczymską i Stefan 1697 r. z woj. Sandomierskiem podpisali elekcje. 

Piotr, poseł liwski, elektor 1764 r. z ziemi liwskiej. Antoni 1782 r., syn Wojciecha, właściciel części szlacheckiej we wsi Roguszyno. Maciej, podwojewodzy tarczyński, Ludwik, komornik gr. wyszogrodzki i Jan, regent ziem, i gr. liwski 1791 r. Jakób, komornik ziem, liwski 1793 r. 

Mateusz, syn Andrzeja, nabył 1761 r. części Świętochowa Starego; tego synowie: Antoni, ur. z Barbary Zaleskiej, ochrz. 1757 r. w Pniewnikach, Stanisław, syn tegoż i Eleonory Sitnickiej, ochrz. 1787 r. i Franciszek, syn tychże, ochrz. 1773 r., wylegitymowani w Galicji 1804 r. 

Wojciech zw. Pezik, syn Macieja, ustąpił części Połazie synom swoim: Antoniemu i Wawrzyńcowi; Melchior, syn Wawrzyńca i Kaźmiery Polkowskiej, ochrz. w Liwie 1762 r. i Krzysztof, syn tychże ochrz. 1771 r., wylegitymowani 1804 r. w Galicji. 

Piotr, syn Wojciecha Pezik, nabył 1748 r. części Roguszyna; Marcin, syn Piotra i Marjanny Koszewskiej, ochrz. w Pniewnikach 1751 r., Karol, syn Piotra i Karoliny, ochrz. 1770 r., i Florjan, syn tychże, ochrz. 1773 r., wylegitymowani w Galicji 1804 r. (Quaterniones). 

Po Franciszku, podwojewodzym liwskim 1698 r., syn Mikołaj, tego synowie: a) Fabjan, po nim syn Maciej, tego syn Ignacy, właściciel części wsi Zawady, pow. siedleckiego, wylegit. w Król. 1847 r.; b) Marcin miał syna Michała, a ten syna Mikołaja, po którym z żony Elżbiety Dyckman synowie: Henryk i Mikołaj, radni m. Warszawy, wylegitymowani w Król. 1848 r.; nadto Mikołaj otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1849 r. 

Piotr, podwojewodzy 1750 r., burgrabia i poseł 1764 r., regent ziem, i gr. 1765-81, pisarz ziem, i gr. liwski 1793 r., tego syn Grzegorz, żonaty z Agatą Roguską, z niej synowie: Jakób, urzędnik w Warszawie, Leonard i Jan, ks. wikary w Liwie, wylegitymowani w Królestwie 1849 r.; z tej linii Jan, syn Józefa, w 1850 r. wylegit. w Cesarstwie. 

Po Franciszku, burgrabim gr. liwskim 1792 r., syn Hipolit, jego synowie: Jan, Hyacynt, Franciszek i Teofil wylegitymowani w Król. 1858 r. 

Teofil, syn Antoniego, urzędnik w Warszawie, wylegit. w Ces. 1834 r., a w Królestwie 1841 r. Jan, Stanisław, Teofil i Aleksander, synowie Antoniego, i inni wylegitymowani w Ces. i zap. do ks. szl. gub. wołyńskiej 1834-49 r. 

ROHACZEWSKI. Szlachta zagrodowa w Litwie. Iwan, Hawryło i Teodor 1545 r. (Metr. Lit.). Razyli ożeniony z N. Tokaczówną, administrator majątków biskupa wileńskiego, zabił się w napadzie melancholii 1577 r. 

ROHAN, h. ROHAN-ZBOGUŃSKI. Herb: tarcza wzdłuż przedzielona, z prawej strony szachownica czerwona i czarna, kwadraty czarne otoczone białemi obwódkami; z lewej strony w polu błękitnem trzy lilje: dwie i jedna, między niemi trąbka pocztowa z taśmą i dwoma chwastami; na hełmie w koronie trzy białe strusie pióra. 

Ten herb wraz z szlachectwem polskiem otrzymał 1832 r. Karol Rohan, naczelnik poczty w Zalesiu. 

ROHATYŃSKI. Książęta szczepu Ruryka, panujący na Rohatyniu na Rusi Czerwonej. Teodor popierał Polaków w wojnie z Węgrami 1387 r. Ci książęta przestali istnieć w pierwszych latach XV stulecia. 

ROHATYŃSKI. Bohdan, dzierżawca Oleska, dostał od Władysława Jagiełły majątek Rohatyń na Rusi Czerwonej, lecz gdy wziął stronę Swidrygiełły, ten majątek mu odjęto i nie zwrócono aż 1431 r. po uroczystem zapewnieniu, że zamek Oleski wiernie królowi dochowa. Andrzej, poseł na zjazd 1453 r., przestrzegł posłów litewskich, że Polacy chcą ich napaść i uwięzić dla wymuszenia na nich zrzeczenia się Podola i Wołynia; to tak rozgniewało tych posłów, że tłumnie, nie czekając końca obrad, odjeżdżali do Litwy, wracali Polakom z unii horodelskiej przybrane herby, a nawet tę unię chcieli zerwać. Jan, dziedzic wsi Lubanicz 1522 r. (Metr. Lit.). 

ROHLAND h. POGOŃ 4-a. Paweł, kasjer prowentów wielkorządów krakowskich, w nagrodę zasług nobilitowany 1776 r. (Sig., Kancl.) nabył wieś Obice w pow. chęcińskim, wylegit. w Galicji 1804 r.; jego synowie: Franciszek, dziedzic dóbr Tuszowa i Żabiej Woli w pow. lubelskim, i Stanisław, dziedzic dóbr Podgaje w pow. miechowskim wylegitymowani w Król. 1838 r.; po jednym z tych braci syn Roman, dziedzic dóbr Wierciszów w pow. lubelskim 1858 r. 

Franciszek, syn Pawła i Barbary, ur. 1781 r. we wsi Sławęcicach, w Miechowskiem, wszedł 1806 r. jako porucznik do 5 p. strzelców pieszych i 1807 r. został kapitanem; 1812 r. szef bataljonu 18 p. p.; umieszczony w pułku grenadjerów gwardji pieszej, postąpił 1815 r. na podpułkownika, a 1820 r. na pułkownika, 1831 r. był generałem brygady, którą dowodził pod Grochowem. Odbył kampanie: 1806 i 7 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austrji, 1812 i 13 r. przeciw Rosji i 1819 r. dostał order św. Anny 2-iej klasy. Franciszek zaślubił 1817 r. Paulinę z Finków, zm. 1854 r. i pochowaną w Bychowie pod Lublinem, pozostawił syna Michała (Ks. Wojskowe). 

ROHOWICKI książęta. Byli na Wołyniu jeszcze w XVI stoleciu, lecz nie wiem jakiego pochodzenia. Michał 1510 r. prowadził proces o dobra. Iwan dwóch, a Wasil i Fedor jednego zbrojnego winni byli dostarczać z swych posiadłości 1525 r. (Metr. Lit.). 

ROHOZA h. SZRENIAWA. Niektórzy członkowie familii Rahoza, herbu Szreniawa, zmienili nazwisko na Rohoża. Franciszek, stolnik miński, żona Patronela 1698 r. Kazimierz, horodniczy bracławski 1793 r. (Wyr. Tryb. Lub.). Maciej, syn Adama, sędzia pow. surazkiego 1849 r. 

ROHOZICZ Bazyli, dworzanin król. 1550 r. (Metr. Lit.). 

ROHOZIŃSKI h. LELIWA. Dawna rusko-wołyńska rodzina, wzięła nazwisko od wsi Rohozny na Wołyniu, z której dostarczała dwóch zbrojnych konnych na potrzeby wojenne 1522 r. (Metr. Lit.). Iwaszko sprzedał dobra Demidów 1518 r. Bazyli i Maciej podpisali elekcję 1632 r. Dymitr, dziedzic dóbr Rohozny 1667 r. Po N., mieczniku lubaczowskim, z Marji ks. Mazowieckiej, syn Adam, dziedzic na Rokitnie, ożeniony z Jełowiecką Katarzyną 1695 r. 

Stanisław, łowczy kijowski 1723 r. Adam, łowczy kijowski 1736 r., po którym z Teofili Hulewiczówny, 10 synów i 4 córki. Stanisław, stolnik drohicki, ożeniony z Rozalją Peretyatkiewicz, 1737 r. Piotr, komornik gr. nowogrodzki 1760 r. Jakób, wojski mn. łucki 1765 r. Michał, horodniczy krzemieniecki 1765 r. Józef, chorąży, Franciszek, regent gr. 1768-73 r., a pisarz ziem. 1788-93 r. łuccy. Jan, wojski mn. łucki 1772 r. Franciszek, starosta ławecki 1775 r., stolnik nowogrodzki 1775 r. Jan, wojski łucki i Józef, komornik gr. nowogrodzki 1778 r. Fortunat, pisarz ziem. 1791 r., Wincenty, vice-regent 1791 r., a burgrabia 1791 r. i Stanisław, łowczy 1791 r. a cześnik 1793 r. łuccy. (Wyr. Tr. Lubel., Sig., Kancl.). 

Spirydjon, syn Antoniego, radca woj. sandomierskiego 1825 r., dziedzic dóbr Gorzyczan i Domaradzie, w pow. sandomierskim, wylegit. w Ces. ros. i zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1837 r., a w Król. 1839 r.; jego brat Patrycy wylegitymowany w Król. 1842 r. 

Patrycy, syn Antoniego i Anieli, ur. 1796 r. we wsi Domaradzice na Wołyniu, wszedł 1809 r. do p. 12 p. i 1816 r. jako podchorąży do batalionu grenadjerów gwardji, 1819 r. został podporucznikiem; w 2 p. p. i 1824 r. wyszedł do dymisji w stopniu porucznika; powołany 1830 r. został kapitanem w 17 p. p., um. 1847 r. we wsi Ryszewo, pow. pułtuskiego (Ks. Wojskowe). 

ROHR h. ROHR. Herb: w polu czerwonem sześć cegieł złotych 1, 2, 3; w koronie kula ziemska między dwoma delfinami ogonami w górę. 

Stara rodzina śląska, posiadała w XVI stoleciu znaczne majątki na Górnem Śląsku. Trzej bracia, synowie Mikołaja, Andrzej, dziedzic Galowice, Dawid, dziedzic dóbr Kamień i Jan, dziedzic na Ratajach. Jan przeniósł się do Polski, otrzymał indygenat od Stefana Batorego i nabył majątek Laski w ziemi wieluńskiej; z 5-u jego synów: Karol, Krzysztof, Jan, Serafin i Bartłomiej, jedni, jak Karol, wzięli nazwisko Rarowski, inni, jak Bartłomiej, który w nagrodę zasług wojennych dostał trzy wsie w Inflantach, i Krzysztof ożeniony z Katarzyną Rielską, córką Joachima kronikarza, został przy rodzinnem Rohr. Po Krzysztofie zostali synowie: Krzysztof, Joachim, Jan i Mikołaj, wojownik przeciw Szwedom i Moskwie 1656-62 r., z żony Niewiarowskiej jego synowie: Jan i Andrzej, ożeniony z Wiśniewską, z niej synowie: Aleksander i Mikołaj, po Aleksandrze synowie: Mikołaj i Wawrzyniec. pułkownik wojsk Księstwa Warszawskiego i pułkownik gwardji króla neapolitańskiego, kawaler maltański, z żony Katarzyny Jabłonowskiej, jego syn Jan-Wilhelm ur. 1806 r. w m. Węgrowie.

Józef, syn Stanisława i Marjanny Jarskiej, ur. 1800 r. we wsi Zubrzycy, w Białostockiem, wszedł 1817 r. do bataljonu strzelców gwardji i 1820 r. został podporucznikiem, a 1829 r. porucznikiem i 1831 r. kapitanem w 4 p. strzelców pieszych (Ks. Wojskowe). 

ROHTENHOFF-ROHTA, żona Adelgunda z Wiehmannów 1671 r. (Metr. Kor.). 

ROICKI v. ROJECKI h. ŁABĘDŹ. Stanisław, elektor 1669 r. z woj. bełskiego. Tomasz-Franciszek Dunin, viceregent gr. bełski 1692 r., wojski czerniechowski 1706 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

ROIŃSKI Jan, syn Jakóba, cytowany w Aktach Łomżyńskich 1606 r. 

ROIZIUSZ. Właściwie Ruiz de Moroz, rodem hiszpan, jeden z najuczeńszych prawników swojego czasu, profesor prawa w Akademii Krakowskie] 1542 r., referendarz duchowny litewski 1563-71 r., kanonik wileński, pleban w Krożach; król Zygmunt August szacował go i często zdania jego używał, i nie pozwolił udać się mu do Wiednia, dokąd na profesora akademii wzywał go cesarz Ferdynand; ostatecznie kustosz katedralny wileński, um. 1571 r. 

ROJECKI h. TRZASKA. Na Podlasiu w pow. brańskim, zkąd się przenieśli w inne strony kraju. Maciej i Adam przesiedlili się do woj. krakowskiego; po Macieju był syn Szymon, po Adamie z Różyckiej czterech synów, z tych Krzysztof był w wojnie z Moskwą za Stefana Batorego, Jan ożeniony z Magdaleną Kochowską, Maciej i Wojciech-Józef, burgrabia warszawski 1793 r. 

ROJEK h. KRZYWDA. Piszą się z Zabłocia. Józef wyleg. w Galicji 1782 r. 

ROJEK h. RAWICZ. Przybyli z Czech w XVII stoleciu, jedna przecież gałąź pozostała się i dotychczas istnieje w swojej pierwotnej ojczyźnie; W Polsce zamieszkiwali głównie w woj. Sieradzkiem. Paweł, syn Jakóba, sprzedał Rokitnicę Lenkowi 1596 r. Jakób, cześnik sieradzki 1661 r. Jan, łowczy sieradzki 1736 r. (Conv. Vars., Sig.). Jan, subdelegat łukowski 1757 r. Antoni podpisał elekcję 1764 r. z woj. Sieradzkiem. Mikołaj, podpisarz sądowy w Częstochowie 1813 r. 

Po Janie, dziedzicu wsi Parzyńców 1715 r. (Akta Sieradzkie), syn Tomasz, żona Agnieszka Piekarska, synowie: 1) Paweł, pisarz sądowy w Szadku 1830 r.; następnie archiwista akt dawnych w Kaliszu, wylegit. w Król. 1839 r.; 2) Jan, żona Helena Cygańska, syn Józef wylegit. w Król. 1839 r., jego synowie z Anieli Markowskiej, Juljan i Józef, Rudolf, Ildefons, Antoni i Juljan, synowie Michała i Antoniny z Suchorskich, wylegitymowani w Król. 1840 r. Ludwik, urzędnik, wylegit. w Galicji 1856 r. 

ROJEWSKI v. ROJOWSKI h. CHOLEWA. Senator w rodzinie: Jakób, kasztelan wiślicki 1684 r. 

Wzięli nazwisko od wsi Rojewa w ziemi dobrzyńskiej; jedna ich linja przeniosła się do Małopolski iw XVIII wieku dziedziczyła w woj. lubelskiem. Mikołaj, chorąży bydgoski 1510 r. Piotr, wojownik z hetmanem Janem Zamoyskim na Wołoszczyźnie. Jakób, cześnik dobrzyński 1666 r., stolnik 1670 r., sędzia kapturowy sandomierski 1674 r. i elektor z ziemi dobrzyńskiej, kasztelan wiślicki 1684 r.; jego córka Krosnowska, wojewodzina czerniechowska i syn Tomasz. Franciszek, starosta drohowyski, rotmistrz król., poseł na sejm 1696 r. Stanisław, cześnik dobrzyński, elektor 1697 r. z woj. sandomierskiego. Franciszek, podczaszy dobrzyński 1699 r. 

Jan, podczaszy urzędowski 1744 r., tego syn Józef 1756 r. Piotr, kapitan wojsk kor. 1773 r. Tomasz, cześnik urzędowski 1777 r. Antoni, cześnik urzędowski 1778 r., żona Joanna Nieprzecka, z niej synowie: Karol, Stanisław, Leon i Wojciech. Ignacy, Kajetan, porucznik wojsk kor., Michał, kanonik płocki, synowie Jana, stolnika urzędowskiego, i Teresy Malińskiej, wylegitymowani w Galicji 1804 r. (Quaterniones).

Stefan, syn Macieja, z synem Wincentym i tego synowie: Antoni i Ludwik wylegitymowani w Ces. i zap. do ks. szl. gub. wołyńskiej 1845 i 1846 r. 

Bartłomiej, podstarosta nowomiejski 1678-83 r., ożeniony z Zofią Trzecieską. Piotr, pisarz gr. sanocki 1678 r. Józef 1710 r., syn Franciszka, pisarza gr. sanockiego. Jakób, chorąży parnawski, poseł 1705 r. Jan, poseł na sejm 1733 r. Jan, syn Walentego i Wiktorji Brzozowskiej, ur. 1798 r. w Zabłociu w Bydgoskiem, podporucznik wojsk polskich 1822 r. Marcin, podporucznik 3 p. p. linjowej, kapitan, kawaler krzyża wojsk polskich 1831 r. 

Pochodzący: a) po Janie, w 1729 r., dziedzicu wsi Sobianowice (Akta Lubelskie); Baltazar, syn Ignacego i Elżbiety z Podhorskich, dziedzic dóbr Bystrzycy w pow. lubelskim, w 1837 r., Leonard, syn Antoniego, dziedzic dóbr Podlodowa, w 1838 r. i Antoni, syn Kajetana i Wiktoryi Dobrańskiej, dziedzic dóbr Nowydwór, urzędnik w Warszawie z synem Zdzisławem w 1850 r. wylegitymowani w Królestwie; nadto Antoni, syn Kajetana, radca stanu, viceprokurator senatu, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa z zasady posiadanego urzędu; b) po Andrzeju, dziedzicu dóbr Michno 1740 r., syn Walenty, tego synowie: 1) Józef, dziedzic dóbr Wierzchociny, sędzia pokoju kujawski, i Jan wylegitymowani w Królestwie 1842 r. 

Ignacy w 1806 r., Feliks, członek stanów, w 1817 r. wylegitymowani w Galicji. 

ROJEWSKI h. TRZASKA. Na Podlasiu iw Litwie. Stanisław i Michał, bojarowie witebscy 1525 r. (Metr. Lit.). Ambroży, syn Kazimierza, z synami: Zygmuntem i Kaźmierzem wylegitymowani w Ces. 1851 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

ROJKIEWICZ i ROTKIEWICZ h. JASTRZĘBIEC. Grzegorz-Józef, sekretarz król., komisarz do granic między Polską i Litwą 1745 r. Antoni, porucznik wojsk polsk., zm. 1811 r., z żony Tekli z Perzynów miał synów: Polikarpa i Wojciecha. 

Polikarp ur. 1787 r. w Warszawie, dziedzic dóbr Mironice, burmistrz m. Karczewia, z żony Honoraty Ługowskiej pozostawił synów: Ksawerego, ur. 1816 r. w Kielcach, tego syn Władysław, i Alfonsa, ur. 1824 r. w Kielcach, burmistrza m. Soboty, po którym z Józefy Gorlikowskiej synowie: 1) Stanisław, uczestnik wojny franc.-niemieckiej 1870 r., tego z żony Emy Gaillard syn Alfons, i 2) Wincenty, urzędnik drogi wiedeńskiej, um. 1882 r. 

Wojciech, drugi syn Antoniego i Tekli, ur. 1794 r., sekretarz gimnazjum realnego w Warszawie, z żony Zuzanny Bogackiej miał syna Antoniego, urzędnika żeglugi parowej, po którym z Włodzimiry Piaseckiej synowie: Józef, którego synowie: Feliks i Tadeusz,-Władysław, tego syn Wacław, Kazimierz, Mieczysław, jego synowie: Juljan i Jerzy-Walery i Zdzisław; po Kazimierzu synowie: Henryk i Stefan (Metr. Kor., Sig., Don. Gr. Warsz.). 

ROJSKA Katarzyna, córka Stanisława, ustąpiła sumy wnukowi swemu Jakóbowi, synowi Mikołaja (Gr. Piotrk.). 

ROKALEWSKI h. SAMSON. Mają przydomek Watta. Wojciech-Stanisław podpisał elekcyę 1697 r. z woj. kaliskiem (V. Leg.).

ROKAŃSKI. Byli w Śląsku w XVII stuleciu. 

ROKATOWICZ h. DZIAŁOSZA. Monimond przyjął ten herb 1400 r. Wołczek, chorąży lwowski 1432 r., podkomorzy lwowski 1436 r., podpisał traktat brzeski z Krzyżakami. 

ROKICKI h. LUBICZ. Wzięli nazwisko od majątku Rokicie w ziemi dobrzyńskiej. Wojciech walczył pod Pskowem 1582 r. Grzegorz, w młodości żołnierz, został księdzem; kanonik łowicki, proboszcz kurzelowski, um. w 1629 r. Stanisław, Jezuita um. 1675 r. Dyonizy, Grzegorz i Paweł, synowie Jana, 1694 r. Teodor, syn Piotra, z synem Michałem, wnukiem Antonim i prawnukami: Aleksandrem, Feliksem i Pawłem wylegitymowani w Ces. 1862 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

ROKICKI h. RAWICZ. Senator w rodzinie: Michał, kasztelan miński 1778 r. 

Mają pochodzić od Jana Pakosza, starosty rawskiego. Rafał, dworzanin Zygmunta Augusta 1572 r. Piotr kupił dobra Osiek i Dobryszew w woj. Sieradzkiem od Łopateckich 1636 r. Maciej, syn Jana, w woj. rawskiem 1647 r. (Akta Rawskie). Ludwik i Franciszek 1632 r., a Adam 1674 r. podpisali elekcje z woj. rawskiem. 

Po Kaźmierzu, dziedzicu dóbr Węgrzynowe 1766 r., syn Ignacy, żona Anna Zbikowska, syn Ignacy, urzędnik w Żychlinie, wylegit. w Król. 1842 r. 

Z osiedlonych w Litwie. Stanisław i Mikołaj podpisali pospolite ruszenie 1698 r. Franciszek, strażnik, został 1744 r. koniuszym oszmiańskim; regent kancelarji mniejszej litewskie], zabiegły prawnik, zebrał znaczny majątek; jego synowie: Alojzy, deputat na Trybunał litewski, i Michał, kasztelan miński, marszałek Trybunału litewskiego 1778 r., um. 1778 r., z żony Marjanny Oskierko, 2-o Straszewiczowej, córka Izabella Prozorowa i synowie: 1) Ludwik, marszałek szlachty pow. rzeczyckiego, po którym z żony Anny hr. Platerówny, córka Tekla Prozorowa; 2) Alojzy, tego syn Michał, marszałek szlachty gub. mińskiej, kamerjunkier dworu ros. 1863 r., w 1844 r. marszałek szlachty pow. rzecyckiego, z żony Korneli Prozorówny miał syna Ludwika.

Józef, syn Józefa, z synem Stanisławem i wnukiem Józefem wylegitymowani w Ces. ros. 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. Potomstwo Ignacego i Andrzeja, synów Bartłomieja, wnuków Andrzeja, prawnuków Jerzego; Bolesław, syn Antoniego, wnuk Kaźmierza, prawnuk Jerzego, wylegit. w Ces. 1856 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Sądzę, że tego herbu Jerzy, regent gr. smoleński 1772 r. Stanisław, syn Jakóba, zasiadający w sądach pow. oszmiańskiego 1848 r. Juljan, syn Ignacego, Stanisław i Ignacy, synowie Piotra, i inni, osób 13, w pow. mozyrskim, wylegitymowani w Ces. 1839 r. i zapisani do ks. szlachty gub. mińskiej. 

ROKICKI h. ROGALA. Wzięli nazwisko od wsi Rokicie w ziemi dobrzyńskiej. Dersław z Rokicia 1434 r. podpisał 1434 r. zapewnienie wyniesienie na tron jednego z synów Jagiełły. Jakób i Paweł podpisali elekcję 1632 r. z ziemią dobrzyńską. Paweł 1648 r., Adam, Krzysztof i inni 1697 r., Kazimierz 1764 r. podpisali elekcye z ziemią dobrzyńską. 

Pochodzący po Adamie, synie Jana, dziedzicu wsi Rokicie 1741 r., ożenionym z Agnieszką Białowiejską, syn Franciszek, tego syn Stanisław wylegit. w Król. 1846 r.; tego syn także Stanisław wyleg. w Cesarstwie. 

Po Kazimierzu, dziedzicu wsi Węgrzynowe, w woj. płockiem 1766 r. syn Adam, tego synowie: 1) Andrzej, jego syn Jan, z żony Salomei Chełmickiej miał synów: Melchiora, dziedzica dóbr Przywitowo w pow. lipnowskim i Leona, dziedzica wsi Borki, wylegitymowanych w Królestwie 1838 r.; 2) Walenty, żona Kunegunda Umińska, z niej syn Franciszek wylegit. w Król. 1842 r.; z tej linii Stanisław, syn Antoniego, urzędnik, wylegitymowani w Król. 1842 r. 

Sądzę, że tej familii dziedziczący na Ukrainie. Mikołaj, poborca bracławski 1635 r. Ignacy, kanonik łucki, deputat na Trybunał koronny 1768 r. Franciszek, horodniczy zwinogrodzki 1781 r., miecznik Winnicki 1778-94 r. 

Jan-Onufry, elektor 1764 r. z woj. czerniechowskiego, fligiel-adjutant 1770 r., generał-adjutant wojsk kor. 1779 r., chorąży zwinogrodzki 1779 r. starosta chotecki 1789 r., zaślubił Wiktorję Grzymalankę i z niej miał syna Anzelma, ochrz. 1780 r. w Sawinach, wylegit. w Galicji 1804 r. (Kancl., Qua terniones). 

ROKITNICKI h. PRAWDZIC. Senator w rodzinie: Tomasz, kasztelan rypiński 1775 r. 

Wzięli nazwisko od wsi Rokitnicy w ziemi dobrzyńskiej, lecz była inna linia już w XV stuleciu istniejąca, która posiadała wieś Rokitnicę w ziemi łomżyńskiej, i z niej się pisała. - Jan Kuleszyc 1462 r. i Adam 1501 r. z Rokitnicy łomżyńskiej; z Rokitnicy dobrzyńskiej - Jerzy i Walerjan, rotmistrz kr. 1531 r.; po Jerzym synowie: Stanisław i Krzysztof 1582 r. Walerjan, chorąży dobrzyński 1589 r. Mikołaj z ziemią dobrzyńską i Maciej podstarosta drohicki. podpisali elekcję 1632 r., a Ludwik i Mikołaj z ziemią chełmińską. Stanisław, pisarz ziem, dobrzyński, tego synowie: Kazimierz i Maciej, elektorowie 1648 r. z ziemi dobrzyńskiej. 

Marcin ożeniony z Swaracką koło 1606 r., jego syn Jakób-Stanisław, chorąży i starosta dobrzyński, rotmistrz królewski, elektor 1648 r. z ziemi dobrzyńskiej, był z Stefanem Czarnieckim w Holsztynie; dzielny wojownik czynny wziął udział w konfederacji gołąbskiej; z żony Aleksandry jego syn Jan, starosta rypiński, podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią dobrzyńską; żona Bogumiła Dąmbska, z niej córka Anna Podoska, wojewodzina płocka, i syn Andrzej, cześnik różański, podpisał elekcję 1733 r., po którym z żony Teresy Sulińskiej synowie: Kazimierz-Andrzej i Tomasz. 

Kazimierz-Andrzej, dziedzic Gozdowa, kanonik płocki, deputat na Trybunał koronny 1728 r., archidiakon pułtuski, oficjał i sufragan płocki 1771 r., biskup alejski 1779 r. 

Tomasz, łowczy 1744 r., stolnik 1752 r., elektor 1764 r. z ziemi dobrzyńskiej, a chorąży dobrzyński 1768-75 r., ostatecznie kasztelan rypiński 1775 r. ustąpił 1782 r.; miał dwie żony: N. Starorypińską, z niej syn Ignacy i Kunegundę Przeciszewską, z tej synowie: 1) Michał-Kazimierz, elektor 1764 r. z ziemi dobrzyńskiej, szambelan królewski 1782 r., starosta moszewski, deputat na Trybunał 1777 r., kawaler orderu św. Stanisława 1789 r., marszałek dobrzyński Targowicy 1792 r.; 2) Stanisław, wojski sierpski 1786-96 r.; 3) Józef, wojski raciąski, cześnik płocki, generał-major wojsk koronnych, kawaler orderu św. Stanisława 1790 r., marszałek Targowicy woj. płockiego 1792 r., ożeniony z Antoniną Sierakowską, kasztelanką płocką. 

Po Macieju, dziedzicu wsi Arcelino 1773 r., z Katarzyny Małowiejskiej synowie: 1) Klemens, ur. 1784 r. w Czachowie, podporucznik 1808 r., porucznik 1810 r., kapitan strzelców pieszych 1831 r., dziedzic dóbr Skrzynki w pow. płockim, wylegit. w Król. 1838 r., jego syn z Aleksandry Gumowskiej, Mikołaj w wojsku ros. 1842 r.; 2) Ludwik, żona Balbina Karczewska, z niej synowie: Michał, urzędnik w Płocku, Włodzimierz i Jan wylegitymowani ; w Król. 1841 r. (Metr. Kor., Con. Vars., Sig., Kancl., Zap. Tryb. Piotr. i Lub., Ks. Wojskowe). 

ROKOSSOWSKI h. GLAUBICZ. Senator w rodzinie: Jakób, kasztelan szremski 1569 r., podskarbi wielki koronny 1580 r. 

Dawna wielkopolska rodzina. Maciej w Wielkopolsce 1520 r. Jakób, dziedzic dóbr Stare Długie 1564 r., podsędek poznański 1565 r., poseł na sejm Unii, celnik generalny wielkopolski i małopolski, otrzymał w dożywocie miasto Ostrzeszów 1569 r.; podkomorzy poznański 1570 r., dzierżawca żup wielickich i bocheńskich 1579 r. Jakób, kasztelan szremski 1569 r., podskarbi nadworny koronny, podskarbi wielki koronny 1580 r., w elekcji 1573 r. był naprzód za Piastem, następnie głosował za arcyksięciem Ernestem; z żony Reginy Kościelskiej, wojewodzianki łęczyckiej, zostawił potomstwo. 

Piotr, scholastyk gnieźnieński, prezydent Trybunału koronnego 1755. r. Józef, kanonik gnieźnieński i poznański 1768 r., proboszcz gnieźnieński 1775 r., oficjał generalny poznański 1787 r., archidiakon szremski 1793 r. Franciszek-Maciej, podstoli wschowski 1768-81 r.; żona Joanna Wyszogota-Zakrzewska. Tomasz, pisarz grodzki pyzdrski 1768 r., komornik gr., wojski gnieźnieński 1775-81 r. 

Cyprjan, kapitan 1774 r., rotmistrz kawalerji naród. 1790 r., szambelan 1791 r., kawaler orderu św. Stanisława. Cypryjan 1782 r. i Tomasz 1802 r. wylęg. w Galicji. Po Kaźmierzu, dziedzicu dóbr Gembice w woj. poznańskiem 1700 r., pochodzący Franciszek, syn Donata-Wojciecha i Zuzanny Jabłońskiej, wyleg. w Król. 1840 r. Po Macieju, dziedzicu dóbr Strzałkowy, w woj. poznańskiem 1760 r., syn Tomasz, po którym synowie: Bolesław w 1839 r. i Teobald w 1849 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Jan, starościc bachtyński, rotmistrz kawalerji narodowej 1787 r. Wojciech, syn Jana i Katarzyny, ur. 1785 r. we wsi Wagnaszowce, w pow. żytomierskim, wszedł 1809 r. do p. 15 jazdy X. W. i 1809 r. został podporucznikiem, a 1810 r. porucznikiem; kapitan w 4 p. strzelców konnych, wyszedł 1817 r. do dymisji. Konstanty i Stanisław, synowie Jana, Karol, syn Kajetana, i in. wy legit. w Ces. i zapisani do ks. szl. gub. wołyńskiej 1844-45 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Kancl., Wyr. i Zap. Tryb. Piotrk. i Lubel., Ks. Wojskowe). 

ROKOSSOWSKI h. OKSZA. Po Stanisławie, dziedzicu dóbr Nowawieś, Toporów i inne w woj. kaliskiem, pochodzący Piotr, syn Faustyna i Joanny z Sułkowskich, dzierżawca dóbr, wyleg. w Król. 1848 r.. 

ROKOSZ h. OSTOJA. Rodzina pochodzenia węgierskiego w Małopolsce; pisali się z Koszyc i Korcie. Dobiesław dostał w 1398 r. przywilej dla swych dóbr na prawo niemieckie od Władysława Jagiełły. Jan z Koszyc - 1421 r. Jan, podstarosta 1441 r., burgrabia 1450-52 r. a sędzia krakowski 1459-64 r., miał trzech synów: Konstantego, który młodo umarł, Wacława, który długo służąc w wojsku węgierskiem, umarł dowódcą załogi w Warasdynie, i Hipolita, po którym z Wielogłowskiej było sześciu synów; z tych Bartłomiej, ożeniony z N. Glińską, był strukczaszym króla węgierskiego; Stanisław ożeniony z Jadwigą Pieniążek, Dobiesław, dóbr Sieciechowice i Jan, dóbr Koszyce koło 1470 r. dziedzice. Jerzy z Dzwierzna 1516 r. Jakób otrzymał 1526 r. przywilej dla Gorlina. Jakób, dziedzic na Bogumiłowicach, jego córka Dorota Stadnicka 1560 r. Stanisław i Jan polegli na wojnie przeciw Kozakom 1638 r. Samuel, stolnik miński 1674 r. (Metr. Kor., Wyr. Tr. Lub.). 

ROKOSZCZYŃSKI. N. podpisał elekcję 1697 r. z ziemią dobrzyńską (V. Leg.). 

ROKOTAŃSKI. Piotr z woj. wołyńskiem podpisał elekcję 1648 r., a Stanisław 1733 r. z woj. podlaskiem. Jan, porucznik 1778 r., rotmistrz wojsk kor. 1784 r., wyszedł do dymisji 1790 r. (Sig., Kancl.). 

ROKOTOWSKI h. PRUS I. Podług Paprockiego w woj. rawskiem, byli iw Litwie, lecz ci podług Niesieckiego zmieniają herb, pochylając wierzchnią część krzyża i przedłużając jedno ramię spodniego krzyża. 

Jan, syn Mikołaja, miał sprawę 1597 r. (Conv. Vars.). N., deputat na Trybunał litewski 1672 r. 

ROKOWSKI h. TOPÓR. Z Śląska przenieśli się do Polski; z nich Marcin, dziedzic wsi Roków w księstwie oświecimskiem 1389 r. Lorek i Jan zastawili 1492 r. wieś Raciechowy (Metr. Kor.). Stanisław odznaczał się pobożnością i wymową, um. 1649 r. W Śląsku w 1706 r. posiadali majątki Brosławice, Miedar i t. d. 

ROKSIEWICZ h. LUBICZ. Cypryjan i Jan z synami: Ignacym i Janem, synowie Stefana, wnukowie Andrzeja, wylegitymowani w Ces. 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

ROKSZYCKI v. ROXICKI h. POBÓG. Senatorowie w rodzinie: N., kasztelan połaniecki 1560 r. Marcin, kasztelan połaniecki 1626 r. 

Jedna rodzina z Filipowskimi i Konicpolskimi; ich przodkiem ma być Jakób Koniecpolski, sędzia ziem, sieradzki, zmarły 1470 r.; z żony Remiszowskiej jego syn Jan, cześnik sieradzki, żonaty z Zofią Sławińską, miał córki: Elżbietę i Katarzynę za dwoma Krzysztoporskimi. Przedbór, pisarz ziem. wiślicki 1507 r. N. kasztelan połaniecki 1560 r. Marcin-Melchior, syn Feliksa 1578 r. 

Marcin, kasztelan połaniecki 1626 r., deputat na Trybunały, fundował Bernardynów w Suliszowie; z N. Podłęskiej jego synowie: Władysław-Ignacy, 1642 r. dworzanin królewski, ożeniony z węgierką hr. Cecylii Banfi - i Wojciech-Kazimierz. Po N. były córki: Elżbieta za Kacprem Załuskim, Katarzyna za Andrzejem Warszyckim, podkomorzym sieradzkim, fundatorka Dominikanek w Piotrkowie, i Zofia za Janem Karkowskim, wojewodą płockim. 1620 r. Mikołaj podpisał elekcję 1632 r., a Antoni i Władysław 1697 r. Baltazar, syn Jana, nabył 1636 r. części Woli Wiewieckiej. Michał fundował Dominikanów w Woli Rokszyckiej, czyli w Niewiarkowie 1698 r. 

Wincenty z Koniecpola, syn Władysława i Wiktorji z Tutkowic, sprzedał 1738 r. dobra Mirosławice, Grabowiec i m. Roxice, w. Piotrkowice w pow. chęcińskim, i z żony Apolonii miał syna Hermenegilda, po którym z Elżbiety Michalczewskiej syn Kajetan, ochrz. 1772 r. w par. Grudzień, wylegit. 1804 r. w Galicji. (Metr. Kor., Conv. Vars., Kancl., Zap. Piotrk. Quaterniones). 

ROKUS v. ROKUSZ h. HIBRYDA. Herb: pół konia nieco wspiętego w prawo, a zakończonego ogonem rybim; toż samo w koronie. 

Rodzina niemiecka w Prusach, właściwie jej nazwisko Seefeld, które spolszczyła na Rokus v. Rokusz; Niesiecki pisze ich Rokosz, a pisano ich także Rokuszowski; była to można w XVI i XVII stoleciu rodzina w Prusach, lecz już zgasła. 

ROLA h. ROLA. Niektórzy z członków rodu Rola zachowali swoją rodową nazwę. Mikołaj, podkomorzy inowrocławski 1451 r. Jakób, właściciel części wsi Wysokie, cytow. w Lib. Benef. k. r. 1470 r. Jan z Ruchocina, syn Jana, kupił 1592 r. Komorniki. Jan, burgrabia 1663 r., komornik gran. liwski 1668 r. 

Michał-Antoni, burgrabia liwski 1746 r. Jan, burgrabia liwski 1760 r., poseł i sędzia kapturowy 1764 r., a komornik grodzki liwski 1775 r. Józef, skarbnik przasznyski 1791-93 r. Józef, burgrabia gr. liwski, i Andrzej podpisali elekcję z ziemią liwską 1764 r. Michał wylegitymowany w Galicji 1782 r. Gaspar, syn Kazimierza, nabył 1762 r. części Domaniny-Gąsiory; Jan, Antoniny i Franciszek, synowie Gaspra i Anny z Ostojskich, ochrz. w Ułanie, wylegitymowani w Galicji 1804 r. Maciej, syn Kazimierza, nabył 1743 r. części Domaniny; jego syn Macieja i Magdaleny z Zakrzewskich, ochrz. 1756 r. w Ułanie, wylegit. 1803 r. (Quaterniones). 

Pochodzący, po Janie pośle i sędzim kapturowym liwskim 1764 r.: Tomasz, właściciel części szlacheckiej we wsi Rozwadowie, pow. łukowskim i Onufry, synowie Józefa i Małgorzaty z Turskich, wylegitymowani w Król. 1838 r.; Władysław, syn Antoniego, Jan, syn Fabiana i Krystyny Turskiej, 1840 r., a Hilary, syn Antoniego, i Marcin, syn Józefa, w 1843 r. wylegitymowani, w Królestwie. 

ROLAY Jan-Hubert, kapitan wojsk Kor. 1773 r. (Sig.).

ROLBIECKI h. SAS ODM. Odmiana herbu: w polu czerwonem półksiężyc rogami do góry, w każdym rogu gwiazda złota, nad półksiężycem dwie srebrne strzały; w koronie pół lwa srebrnego. 

Rodzina pruska, właściwe jej nazwisko von Rolbeck. Jan, burgrabia, miał sobie zarzucone szlachectwo i wyrokiem Trybunału z 1765 r. odsądzony od niego, ale sejm 1768 r. zatwierdził w prawach szlachectwa, dwóch z tej rodziny: Jana z jego synowcem Antonim, tego żona Maryanna Winkler syn Adam, radca pow. mławskiego 1813 r., dziedzic dóbr Grąbiec w woj. płockiem, wylegit. w Król. 1837 r.; tej linii Józef, syn Krzysztofa, 1840 r., Teodor i Aleksander, synowie Macieja i Julii Morykoni, 1848 r., wylegitymowani w Królestwie.

Józef, syn Krzysztofa i Łucji z Gerke, ur. 1798 r. w Targowisku w Poznańskiem, wszedł z korpusu kadetów do artylerji i 1811 roku przeszedł do 11 p. p., a 1813 r. został podporucznikiem, 1821 r. - porucznikiem; w 1831 roku był majorem komisarzem wojennym. 

Maciej, syn Karola i Marjanny z Kucharskich, ur. 1786 r. we wsi Wielka, w obwodzie michałowskim, wszedł 1801 r. jako chorąży do wojska pruskiego i 1804 r. został podporucznikiem; 1807 r. przeszedł do wojska polsk. jako kapitan do sztabu gen. Dąbrowskiego, a następnie do 10 p. p. X. W.; szef bataljonu w tymże pułku 1813 r.; umieszczony w stopniu majora w. p. 1 strzelców p., 1820 r. postąpił na podpułkownika. Odbył kompanie: 1806 r. przeciw Francji, 1807 r. przeciw Prusom, 1812 r. w Rosji, a 1813 r. przeciw sprzymierzonym (Ks. Wojskowe). 

ROLICKI. Roch, syn Kazimierza, z potomstwem udowodnili szlachectwo w gub. kijowskiej 1802 r. 

ROLICZ. W Litwie; Aleksander, dworzanin królewski i poseł 1648 r. z woj. brzesko-lit. i Stanisław 1697 r. z woj. nowogrodzkiem podpisali elekcje. 

ROLIKOWSKI (błędnie ROLSKOWSKI). Franciszek podpisał elekcję 1697 r. z woj. bełskiem. (V. Leg.). Patrz Kulikowski. 

ROLIŃSKI h. ROLA. Edmund, syn Kazimierza, z synem Karolem wylegit. w Ces. 1858 r. i zapisani do ks. szlachty gub. kijowskiej. 

ROLIŃSKI h. ŚLEPOWRON. Byli zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed rokiem 1830. Marcin, syn Aleksandra i Marjanny z Wurtzerów, ur. we Lwowie 1776 r., otrzymał dyplom doktora medycyny 1800 r. w Wiedniu; profesor anatomii uniwersytetu warsz., um. 1839 r.; żonaty z Anną Zalewską, miał syna Adolfa. 

ROLSANOWICZ. Wincenty, syn Wacława, otrzymał przyznanie szlachectwa z stopnia oficerskiego w Ges. ros. 1840 r. i zapisany do ks. szl. gub. wołyńskie]. 

ROLSKI h. ROLA. W Litwie i na Rusi Czerwonej. Jan Nepomucen w 1783 r., a jego wnukowie: Michał i Józef 1850 r. wylegitymowani w Galicji. Jerzy, Jakób i Jan z potomstwem, synowie Jakóba, wnukowie Adama, wylegitymowani w Ges. ros. 1842 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

ROLSKI. Józef, kapitan wojsk, kor., otrzymał nobilitację 1791 r. (Kancl.), zatwierdzoną na sejmie grodzieńskim 1793 r.; jego syn Jan, po którym Teodor, kapitan wojsk polskich 1822 r., wylegitymowany w Król. 1854 r. 

Teodor, syn Jana i Zofji z Siedleckich, ur. 1784 r. w Staniątkach, wszedł 1809 r. do p. 5 jazdy X. W. i 1810 r. awansował na podporucznika; porucznik 1813 r. w 4 p. strzelców kom, postąpił 1821 r. na kapitana i 1831 r. został majorem w 6 p. ułanów; um. 1861 r. w Warszawie. 

ROMADANOWICZ. Rodzina tatarska. Romadan, tłomacz królewski, otrzymał 1480 r. grunty w pow. lidzkim, nazwane Romadanowszczyzną i miał syna Mahmecia, występującego w popisie wojska lit. 1528 r. Alej, syn Mahmecia, właściciel Romadanowszczyzny, pozostawił syna Romadana. W lustracji Kierdeja z 1631 r. występuje potomstwo Romadana, syna Mahmecia, wnuka Tahira i prawnuka Achmecia (Dziadulewicz). 

ROMAN h. ŚLEPOWRON. Licznie rozrodzona i po większej części zagrodowa mazowiecka szlachta; wzięła nazwisko od wsi Romany w ziemi wiskiej. Włodzisław 1422 r. Jan 1425 r. Mikołaj, syn Pawła, 1475 r. i inni cytowani w aktach liwskich i wiskich. 

Jan z Grójca, poborca ciechanowski 1618 r., miecznik ciechanowski 1620 r. Jan, podsędek ciechanowski 1634-43 r., tego synowie: Wojciech, wojski sandomierski 1641 r., Bogusław, wojski łomżyński, Jan, podstoli wiski i Wojciech, łowczy łomżyński 1651-66 r. 

Paweł-Józef, syn Władysława, komornik ziemski ciechanowski 1754-75 r. Tomasz, urzędnik komisji policji 1791 r. (Metr. Kor., Con. Vars., Sig.) 

Jakób-Achacy, podczaszy i dworzanin król., poseł wiski 1648 r., Adam, Szymon i kilkunastu innych 1697 r., Antoni i Józef 1764 r. wszyscy z ziemi ciechanowskiej podpisali elekcje. Fabian wylegitymowany w Galicji 1782 r. 

Pochodzący: a) po Tomaszu, dziedzicu wsi Romany-Sędzięta 1615 r., Andrzej, Antoni i Apolinary, synowie Franciszka i Magdaleny Kobyleńskiej 1846-52 r., Tadeusz, właściciel części wsi Romany-Sędzięta, w 1841 r. i Teofil w 1843 r., synowie Józefa, i Antoni, syn Józefa, 1851 r.; b) po Janie, podsędku ciechanowskim 1663 r., syn Andrzej miał syna Stanisława, a ten syna Andrzeja, którego syn Baltazar z żony Balbjanny Rostkowskiej pozostawił syna Józefa, 1843 r.; c) po Janie, dziedzicu dóbr Mielżyn 1701 r., z Katarzyny Stawskiej syn Franciszek, po tym syn Michała i Barbary z Górskich, Franciszek, urzędnik w Terespolu, wylegitymowany w Król. 1848 r., jego syn Apolinary; d) po Władysławie 1740 r. z Rozalii Kijewskiej synowie: Paweł i Michał, dziedzice dóbr Krajewo w ziemi ciechanowskiej; po Michale syn Ignacy, żonaty z Cecylją Sokołowską, z niej synowie: Juljan, urzędnik w Płocku, Wincenty, nauczyciel szkół publicznych w Warszawie, w 1845 r.; z tej linii Michał, syn Piotra, w 1860 r.; e) po Wojciechu, burgrabim gr. ciechanowskim 1768 r., syn Jakób, z żony Marjanny Zalewskiej jego synowie: Antoni, dziedzic wsi Romany-Tuszki, Błażej i Kaźmierz w 1842 r.; z tej linii Grzegorz, syn Wojciecha, 1842 r. i Franciszek, syn Szymona, 1850 r.; f) po Pawle, dziedzicu wsi Romany-Skierki i Zajki 1770 r., z żony Almy Radziszewskiej syn Jan, żona Katarzyna Sobolewska, tych synowie: Mikołaj, Konstanty i Roman w 1837 r.; z tej linii Eustachi, syn Aleksandra, w 1837 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Po Fabianie, dziedzicu dóbr Żelechów 1782 r., syn Placyd, szambelan, żonaty z Anielą Grabowską z niej synowie: Seweryn i Wiktor, dziedzic dóbr Żbików, wyl. w 1839 r., a prawa nowego szlachectwa otrzymał 1843 r. 

Antoni, ur. 1787 r. w Warszawie, wszedł 1811 r. jako aplikant do ministerjum wojny i 1815 r. mianowany sekretarzem w komisarjacie wojskowym, żonaty z Agnieszką z Ruszkowskich, pozostawił córki: Emilję i Józefę. 

Jan, kapitan pułku gwarji naród., z żony Reginy z Zielińskich pozostawił syna Aleksandra, ochrz. 1807 r. w par. N. P. Marji w Warszawie, w 1826 r. zostającego w szkole podchorążych. 

Ludwik, syn Franciszka i Marjanny z Lisieckich, ur. 1804 r. w Starym Porycku, wszedł 1824 r. do 1 pułku strzelców kon. i 1831 r. został podporucznikiem; za waleczność dostał order Krz. zł. Virtuti Militari. 

Seweryn, syn Placyda i Anieli Grabowskiej, podczaszanki rzeczyckiej, ur. 1788 r. w m. Żelechowie, wszedł 1805 r. do wojska austr. pułku ułanów, a 1809 r. przeniósł się do 14 p. kirasjerów X. W. jako podporucznik; 1811 r. postąpił na porucznika, a 1812 r. przeniesiony do 12 p. strzelców pieszych lit. w stopniu kapitana i 1826 r. został majorem w 8 p. p. linjowej. Odbył kampanie: 1805 r. przeciw Francji, 1809 r. przeciw Austrji, 1812 r. przeciw Rosji, a 1813 r. przeciw sprzymierzonym. 

Wiktor, syn Placyda i Anieli z Grabowskich, ur. 1785 r. w m. Żelechowie, wszedł 1806 r. do powstania mazowieckiego i 1809 r. został podporucznikiem, a 1811 r. porucznikiem w pułku lekkokonnym gwardji polsko-francuskiej; kapitan, umieszczony 1815 r. w szwadronach wzorowych ułanów, a 1817 r. postąpił na podpułkownika, i 1825 r. został asesorem w Komisarjacie ubiorowym wojska. Odbył kampanie: 1806 i 1807 r. przeciw Prusom, 1808 r. w Hiszpanji, 1812 r. w Rosji, 1814 r. we Francji i za waleczność ozdobiony krzyżem kawalerskim Legii Honorowej; um. w Warszawie 1847 r., pozostawiwszy z żony Marjanny z Grotthusów syna Adolfa 1829 r. i córkę Marjannę 1833 r. ur. w Warszawie w par. św. Andrzeja. (Ks. Wojskowe). 

ROMAN. Józef, syn Andrzeja i Marjanny z Miecznikowskich, ur. 1786 r. we wsi Popielzy, podporucznik wojsk pol. 1815 r., od 1833 r. podporucznik inwalidów wojsk ros., otrzymał przyznanie szlachectwa w Król. Pol. 1839 r. z zasady posiadanego stopnia oficerskiego (Ks. Wojskowe). 

ROMAIN. Piotr otrzymał indygenat 1676 r. (V. Leg.). 

ROMAINVILLE h. PELIKAN. August-Izydor wylegitymowany w Galicji 1788 r. Józef, urzędnik w Galicji 1843 r. 

ROMAJEWSKI. Ludwik z woj. nowogrodzkiem podpisał elekcję 1697 r.

ROMANCOW v. ROMANZOW, v. RUMIANCOFF. Hr. Piotr, syn Aleksandra, feldmarszałek ros., pogromca Turków, zw. Zadunajski, otrzymał indygenat 1775 r. (Metr. Kor., Kancl., Sig., V. Leg.). 

ROMANEŃKO Andrzej, zaporożec, nobilitowany 1659 r., dostał dobra Skopce w starostwie perejasławskiem na wieczność (V. Leg.). 

ROMANKIEWICZ h. DROGOSŁAW. Cytow. u Kurop. i Małach. Jacko podpisany na przywileju wielkiego ks. Witolda z 1393 r. 

ROMANOWICZ h. BOŃCZA. Michał, syn Jakóba, z synami: Kaźmierzem i Józefem wylegitymowani w Ces. ros. i zap. do ks. szl. gub. wołyńskiej 1846 r. 

ROMANOWICZ h. KOTWICA. Rodzina tatarska w Litwie. Aleksander, syn Dawida i Zofji Ułanówny, z braćmi: Józefem, Jakóbem, Mustafą i Stefanem uznani szlachtą przez deputację szlachty gub. wileńskiej 1817 r. 

ROMANOWICZ h. LUBICZ. W Litwie. Niekrasz, szlachcic nowogrodzki, Iwaszko, szlachcic weloński i inni cytowani w Metr. Litews. 1525 r. Miszko, dworzanin kr. Bony 1530 r. Michał, podstarości brzesko-lit. 1547 r. (Metr. Lit.). Jan-Dyonizy na Żabikowie, zdolny prawnik, sekretarz król, i viceinstygator litew. 1690 r., uwolniony od abusum szlachectwa 1678 r., jego synowie: Antoni i Marcin. 

Tadeusz, elektor 1764 r. z pow. orszańskiego. Franciszek, sędzia ziemi wileński 1778 r., poseł na sejm czteroletni 1790 r. Kamil, sędzia gr. witebski, konsyliarz Targowicy 1792 r. (Wyr. Tr. Lubel. Sigil., V. Leg.). 

Są także Romanowicze na Białej Rusi, nie wiem, czy tego herbu, mający przydomek Scybut. Michał, syn Michała, sędzia pow. oszmiańskiego - 1840 r. z przydomkiem Piastun, wylegitymowani w Galicyi. Wawrzyniec, Nicefor, Bazyli, ks. Jan i Szczepan 1782 r.; Bazyli urzędnik w Galicji 1821 r. i Jan i Franciszek, synowie Bazylego, 1823 r. 

Felicjan, syn Jana, z synami: Franciszkiem, Antonim, Ignacym i Benedyktem, i Mateusz, syn Franciszka, wylegitymowani w Ges. ros. 1850 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. Maciej z synami: Kazimierzem i Józefem, Michał i Józef, synowie Józefa, wylegitymowani w Ces. ros. 1846 r. i zapisani do ks. szlachty gub. mińskiej. 

ROMANOWICZ Jerzy, elektor 1697 r. z ziemi warszawskiej. Stanisław, syn Józefa, podczaszego wendeńskiego, nabył 1781 r. części wsi Zarzecza, w ziemi łukowskiej, z żony Agnieszki Rozwadowskiej jego córka Łucja ur. 1791 r. (Quaterniones). 

ROMANOWSKI h. BOŃCZA. Licznie rozrodzeni w Litwie. Potomstwo: a) Karola, Michała i Mikołaja, synów Władysława, wnuków Jana, osób 17, w r. 1848; b) Benedykta, Szymona, Mikołaja i Piotra, synów Jana, wnuków Piotra, osób 46, w 1859 r.; c) Antoniego, Marcina i Tomasza, synów Michała, wnuków Stanisława, osób 19, w 1862 r.; d) Antoniego i Mateusza, synów Marcina, wnuków Stefana, osób 11, w 1867 r.; e) Feliksa i Michała, synów Felicjana, wnuków Bartłomieja; w 1839 r. i Jerzego i Władysława, synów Kacpra, wnuków Stefana, 1852-61 r. wylegitymowane w Ces. ros. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Sądzę, że tej familji Jakób, szlachcic witebski, dla wierności dla ojczyzny przez lat kilkanaście więziony w Moskwie (V. Leg. z 1677 r.). Franciszek podpisał konwokację 1764 r. Piotr, sędzia gr. witebski 1781 r. Jan Kanty, podklucznik wileński 1791 r. Tomasz, syn Jana, geometra rządowy w pow. wyłkowyskim 1865 r. 

ROMANOWSKI h. BOŻAWOLA. Dawna czerwonoruska rodzina. Jan Hlib, na Rusi Czerwonej 1411 r. Piotr i Mikołaj, bracia, 1448 r. Mikołaj, podczaszy 1454 r., a podstoli lwowski 1459 r., jego brat Marcin, dziedzic dóbr Świrze, z którego pisali się jego potomkowie. Jakób miał sumę na wsi Cierzynie 1524 r. Andrzej żonaty z Anną Nowodworską 1530 r. Jan poborca chełmski 1588 r. Jerzy i Andrzej na Wołyniu 1590 r. Andrzej, podsędek bełski 1640 r., zostawił córki z żony Elżbiety Światopełk-Zawadzkiej, Jan, kanonik chełmski 1667 r. Jan-Karol, chorąży 1669 r., podkomorzy chełmski 1680 r. (Metr. Kor., Kancl., Sigil.). Jan i Stanisław, elektorowie z ziemi chełmskiej 1697 r. 

Seweryn, podkomorzy chełmski 1707 r. Tomasz, chorąży 1701 r., syn podkomorzego Jana, a podkomorzy chełmski 1716 r., zacięty wróg Augusta II-go, w 1716 r. był marszałkiem ziemi chełmskiej i konfederacji tarnogrodzkiej i komisarzem do Litwy, aby szlachtę tameczną skłonić do łączenia się z konfederacją; pozostawił synów: Michała i Konstantego. Tomasz, wojski halicki, porucznik pancerny, i Józef, podstoli trembowelski, dziedzic dóbr Olchowiec 1755 r. Krzysztof, podstoli chełmski, popierał zamysły Czartoryskich w detronizacji Augusta III i w tym celu zawiązał konfederację chełmską 1757 r., lecz ta upadła, gdy Czartoryscy cofnęli się od projektu. Józef, regent ziemski 1766 r., a pisarz ziemski chełmski 1768 r. Jan, regent gr. lubelski 1781 r. Witalis, łowczy 1772 r., a wojski halicki 1790-93 r. 

Andrzej i Wit 1782 r., a Józef, wnuk Andrzeja, 1825 r. wylegitymowani w Galicji. Rafał, syn Jana i wnuk Jana z synami: Wincentym Franciszkiem, Janem i Ignacym w r. 1851 r. i Jan, syn Andrzeja, z synem Ignacym i wnukiem Michałem w 1862 r. wylegitymowani w Ces. ros. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Po Krzysztofie, stolniku chełmskim 1748 r., syn Antoni, żonaty z Wiktorją Szulakiewiczówną, tych syn Leon, patron Trybunału w Radomiu, wylegit. w Król. 1849 r. Pochodzący po Tomaszu (p. w.), podkomorzym, chełmskim 1717 r., Filip z synem Gustawem, Teodor zmarły 1852 r., sędzia kryminalny w Warszawie, Marcin, dziedzic dóbr Chrapków, synowie Józefa, wylegitymowani w Król.1850 r. Szymon, syn Ignacego, z synami: Gabryelem i Klemensem, Benedykt z synami: Pawłem i Michałem, Teodor z synami: Sofronim i Kuźmą, Andrzej z synami: Janem i Stefanem, Jan z synem Janem, synowie Jana, i inni, osób 15, w pow. słuckim, wylegitymowani w Ces. ros. 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. Wincenty, syn Andrzeja, Jakób, Aleksander i Walerjan, synowie Jakóba, wylegit. w Ces. ros. 1834 - 1848 r. i zapisani do ks. szlachty gub. wołyńskiej. 

ROMANOWSKI h. PRAWDZIC. Ryli uznani szlachtą przez deputację szlachecką gub. kowieńskiej 1817 r. 

ROMANOWSKI h. SZAŁAWA. Niektórzy z Romanowskich herbu Boża wola zmienili ten herb na Szaławę, utrzymując może nie bezzasadnie, że to jest ich herbem rodowym; z nich Jan-Wilhelm, członek stanów Galicji, tytułujący się hrabią, lecz nie wiem z jakiej zasady, - mąż zacny i powszechnie szanowany, z żony Tekli Makomaskiej jego córka Marja Kaszowska 1842 r. 

ROMANOWSKI Juljan, syn Jana i Katarzyny z Kwiecińskich, otrzymał prawa nowego szlachectwa 1854 r. z zasady, iż ojciec jego był porucznikiem weteranów wojsk Ks. Warszawskiego (Ks. Wojskowe). 

ROMAŃSKI h. ŚLEPOWRON. Benedykt-Stanisław podpisał elekcję 1697 r. z Żmudzi. Ignacy, kapitan wojsk kor. 1770 r. N. namiestnik żytomierski 1790-94 r. Dominik wylegit. w Galicji 1809 r. Józef, dziedzic dóbr Pławice w pow. krasnystawskim 1858 r. 

Po Janie, synie Antoniego i Magdaleny z Smarczewskich, wojskim halickim, dziedzicu dóbr Mieleszki w pow. łęczyckim 1787 r., z Konstancji Syronowskiej synowie: Antoni wylegit. w Galicji 1803 r. (Quaterniones) i Józef żonaty z Antoniną Zubrzycką, z niej syn Franciszek wylegit. w Król. 1856 r.; z tej familii Józef, syn Piotra, wylegit. w Król. 1857 r. 

Daniel, syn Piotra, wnuk Ignacego, prawnuk Józefa, z synem Józefem i tego syn Feliks wylegit. w Ges. ros. 1843 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

ROMANUS. Abraham, podpułkownik 1772 r., kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława 1774 r., generał-lejtnant wojsk ros., otrzymał indygenat 1775 r. Karol, audytor wojsk kor. 1796 r. (Sig., Kancl., V. Leg.). 

ROMASZEWSKI h. JELITA. Marcin, syn Piotra, z synami: Janem, Wincentym i Fortunatem wylegit. w Ges. ros. 1847 r. i zapisani do ks. szlachty gub. kijowskiej. 

ROMASZEWSKI. Marcin i Grzegorz, synowie Piotra, Stefan i Jan, synowie Grzegorza, i inni wylegit. w Ges. ros. i zap. do ks. szl. gub. wołyńskiej w 1847 r. 

ROMASZKAN v. ROMASZKANY h. ROMASZKAN, Baronowie i szlachta. 

Herb: w polu białem na zielonem wzgórzu krzak różany z pięciu kwiatami: jeden, dwa i dwa; takiż krzak róży na koronie na hełmie - labry białe i czerwone. 

Rodzina ormiańska, nobilitowana na Wołoszczyźnie. Jakób, Michał i Grzegorz zapisani w poczet szlachty galicyjskiej 1789 r.; po Jakóbie synowie: Piotr 1834 r. i Michał 1848 r., a wnuk Mikołaj został baronem austryjackim 1856 r. Baronowie: Piotr dóbr Ostapie 1860 r., Zygmunt, dóbr Dobrzany i Mikołaj, dóbr Krechowice 1864 r. dziedzice w Galicji.

ROMASZKIEWICZ h. TRĄBY. Stanisław, syn Jana, uznany szlachcicem. przed deputacją szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

ROMASZKO v. ROMASZKA h. ŚLEPOWRON. Aleksander podpisał elekcję 1632 r. z ziemią różańską. Potomstwo: Stanisława, Antoniego, i Szymona, synów Jerzego, osób 16, wylegit. w Ces. ros. 1862 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

ROMASZKOWICZ v. ROMASZKIEWICZ h. MOGIŁA. NN. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed r. 1831. 

ROMASZKOWICZ v. ROMASZKIEWICZ h. ŚLEPOWRON. Piotr, Mateusz, szlachcic oszmiański, Bartłomiej i Bieńko, bojarzy żołudkowscy cyt. w Metr. Litews. 1525 r. N., rotmistrz wzięty do niewoli od Tatarów 1653 r. ułatwił ucieczkę Potockiemu, synowi hetmana, czem tak rozgniewał Tatarów, że przy zawarciu pokoju z Rzecząpospolitą 1654 r., gdy innych jeńców uwolnili, jego zatrzymali w wiecznej niewoli. Teofil i Stefan podpisali konwokację generalną lit. 1764 r. 

Józef, Andrzej, Jan i Antoni z potomstwem, synowie Ignacego, wnukowie Kacpra, prawnukowie Stanisława, wylegit. w Ces. ros. 1839-61 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Jan, syn Ludwika, z synem Pawłem wylegit. w Ces. ros. 1846 r. i zapisani do ks. szlachty gub. mińskiej. 

ROMATOWSKI h. DROGOMIR. Krystjan, kanonik kujawski 1483 r. Jan, Wojciech i Sebastjan, synowie Macieja, 1551 r. (Metr. Kor.). Wawrzyniec, burgrabia krakowski 1568 r.Wojciech fundował Bernardynów 1642 r. i kościół św. Wojciecha wWłocławku. Ludwik z woj. kaliskiem, Polichron z ziemią dobrzyńską podpisali elekcję 1697 r. 

Byli także Romatowscy, właściwie Ramotowscy, tego herbu w ziemi wiskiej, i ci pisali się de Marusze. Adam, dziedzic wsi Kisielnica-Murawy 1615 r. Augustyn, 1674 r. z ziemi wiskiej i Adam z ziemi ciechanowskiej 1697 r. elektorowie. Maciej, syn Wojciecha, wnuk Mikołaja, dziedzic wsi Kilian w ziemi wiskiej 1719 r. Józef, pisarz magazynu solnego w Tykocinie 1825 r. 

ROMBOLD v. ROMBOWD. Rombold, dzielny wódz ks. Witolda, marszałek litewski, walczył przeciw Moskwie 1407 r., w 1409 r. oswobodził Żmudź z pod władztwa Krzyżaków; posłował do Polski i do cesarza Zygmunta, starając się usilnie o koronę królewską dla Witolda, po którego śmierci wziął stronę Swidrygiełły przeciw Zygmuntowi Kiejstutowiczowi i wzięty był do niewoli od niego 1431 r., lecz na prośbę panów polskich uwolniony; gdy powtórnie wziął stronę Swidrygiełły, a pod Oszmianą popadł w niewolę, - został ścięty, a jego majątek skonfiskowany. Jan podpisał elekcję 1632 r. z woj. połockiem. 

ROMEL. Jan, syn Józefa, udowodnił szlachectwo w deputacji szlacheckiej gub. kowieńskiej 1852 r. 

ROMER h. JELITA odm. Hrabiowie i szlachta. 

Herb: tarcza na ukos podzielona na pola niebieskie i złote; na niej dwie laski pielgrzymskie na krzyż. Niektórzy jednak kładą, pole tarczy czerwone, laski białe; osiedleni w Koronie w części XVII i XVIII stuleci brali herb Jelita, lub zwykły lub też o dwóch kopiach skrzyżowanych. 

Senatorowie w rodzinie: Aleksander, kasztelan zawichostski 1757 r. Karol, kasztelan czchowski 1765 r. 

Rodzina pochodzenia niemieckiego, nobilitowana w Niemczech 1470 r., gdzie dotąd jedna jej gałąź zamieszkuje (głównie w Saksonii), pisząc się Romer i Romer. Do Polski przybyła w XVI stuleciu, a jak się zdaje z gałęzi nieszlacheckiej, gdyż z niej Marcin, mieszczanin krakowski, nie indygenat polski, ale nobilitację otrzymał w 1543 r., i pisał się z Chyszowa na Biezdziatce. - Adam, ks. proboszcz św. Mikołaja, akademik krakowski, um. 1616 r. 

Aleksander, dziedzic na Biezdziatce i Bezdziedzy, zm. 1564 r., z żony Magdaleny miał syna Jana-Marcina, pisarza nowomiejskiego, po którym, z Aleksandry Walewskiej, miecznikówny sieradzkiej, synowie: 1) Józef, sędzia gr. nowomiejski, poseł na sejmy i deputat na Trybunały, z Ludwiki Reyówny, starościanki libuskiej, jego synowie: Michał i Ignacy; 2) Jan, podstol, pilźnieński 1740 r., żonaty z Joanną Ankwiczówną, chorążanką pilźnieńską, z niej córka Anna 1v. za Józefem Łętowskm, a 2v. za Michałem JordanemStojowskim, i synowie: Józef, kustosz kijowski, deputat na Trybunał 1739 r. i Eliasz żonaty z Anną Faliszewską. Aleksander, syn Eliasza, dziedzic Biezdziedzy, elektor 1697 r. z woj. sandomierskiego, stolnik wieluński 1712 r., zaślubił Rozalję Gumowską i z niej miał syna Aleksandra. 

Aleksander, z chorążego pilźnieńskiego kasztelan zawichostski 1757 r., pułkownik pancerny 1759 r., elektor 1764 r. w woj. Sandomierskiem, miał dwie żony: Krystynę Dębińską, 1v. Łętowską, i Apolonię Olszewską, 2v. za Michałem Stojowskim, - z tej syn Gyprjan, dziedzic dóbr Biezdziedzy został hrabią austryjackim 1832 r., po którym z żony Ewy Jordan-Stojowskiej synowie: Nikodem i Eustachy. 

Hr. Nikodem, dziedzic dóbr Biezdziatki, zaślubił Emilję Pilińską, z której synowie: Feliks, Stanisław i Emil. 

Hr. Feliks, dziedzic Inwałdu, Wiśniowej i in., c. k. szambelan austr., żonaty z Adelą z hr. Bobrowskich ma córki: Felicję za Teodorem hr. Draskovich de Trakostjan, Emilję za Andrzejem Horodyskim i synów: hr. Romana, właściciela dóbr Leszczowa, po którym z żony Marjanny z Schindlerów synowie: Arpad, Włodzimierz i Adam. 

Hr. Adam, właściciel dóbr Inwałdu i Zagornik, c. k. szambelan, po którym z żony Elżbiety z hr. Vetter von der Lilie, dzieci: Feliks, ur. 1882 r., Marja, ur. 1884 r., Karol, ur. 1885 r., szef protokułu dyplomatycznego w Polsce, Adam, ur. 1892 r. i Rodryg, ur. 1893 r. 

Hr. Stanisław, drugi syn Nikodema i Emilii z Pilińskich, właściciel dóbr Biezdziatki i Lublicy, zaślubił Marję hr. Bobrowską, z niej córki: Michalina za Ludwikiem Szwantowskim, Celina za Mieczysławem de Marasze, i syn, hr. Stefan, c. k. szambelan, właściciel Biezdziatki i Lublicy ma córki: Marję, Elżbietę i syna Wilhelma, ur. 1903 r.

Hr. Emil, najmłodszy z synów Nikodema, właściciel Zwiernika i Rudynia, żonaty z Emmą Romer, córką hr. Eustachego, ma dzieci: Eustachego, żonatego z Joanną z Milieskich, z której córki: Apolonja, Kaźmiera i Marja, - Bronisławę, Ewę za Adamem Faliszewskim i Tomasza, właściciela Ocieka, żonatego z Marją, córką Stanisława hr. Potockiego z Rymanowa, z której córki: Jadwiga, Marja i Elżbieta. 

Hr. Eustachy, syn Cyprjana i Stojowskiej, właściciel Stempina, zaślubił Annę z hr. Reyów, z której synowie: Wilhelm, Bronisław, Władysław i Zygmunt żonaty z Jadwigą z Duninów. 

Hr. Wilhelm, właściciel Stempina, żonaty z Eugenią hr. Dzieduszycką, z niej córki: Emilia, Urszulanka w Krakowie, Jadwiga i Helena. 

Hr. Bronisław, właściciel Borowa, zaślubił Konstancję z Wiktorów, z której dzieci: Józefa za Bolesławem Szczerbińskim, Ludwik, ur. 1856 r., którego z Marji ze Szczerbińskich syn Zygmunt, Aleksander, ur. 1858 r., Konstanty żonaty z Marją 1v. Tustanowską, z tej syn Eustachy, 2v. z Marją z Podlewskich, z tej syn Konstanty i córki: Marja, Jadwiga, Barbara i Anna. 

Hr. Władysław, syn Eustachego i Reyówny, poślubił Wandę z Wiszniewskich, z tej córki: Anna za Stanisławem hr. Jabłonowskim i Marja za Tomaszem Wydźgą. (Hr. Bork.). 

Marcin z Chyszowa z żony Anny Ostrowskiej miał synów: Jana, cześnika bracławskiego, pisarza gr. nowomiejskiego, który podpisał elekcję 1697 r. z woj. Sandomierskiem, i Piotra, podstolego żytomierskiego 1709 r., po którym syn Karol, miecznik radomski 1759 r., kasztelan czchowski, um. 1767 r. Józef, podczaszy chełmski, deputat na Trybunał koronny 1728 r. Jan-Antoni, stolnik ciechanowski 1737 r., żona Teofila N. Ignacy, cześnik pilźnieński, i starosta tyrawski 1764 r. (Sig., Kancl., Wyr. Tr. Lubel.). 

Po Tomaszu, w 1727 r. dziedzicu dóbr Ossowki, syn Stefan, żona Teresa Niemieryczówna, z niej syn Jan Kanty, dziedzic dóbr Krajowa w woj. Sandomierskiem, podprefekt za czasów Ks. Warszawskiego, wylegit. w Król. 1837 r., jego syn Ludwik. 

Po Wojciechu, dziedzicu dóbr Podlodów i Obręczno, w woj. Sandomierskiem 1752 r., pochodzący: Józef, syn Kaźmierza i Maryanny Wysockiej, nauczyciel szkoły we wsi Lubnicy woj. krakowskiem, wylegit. w Król. 1837 r. 

Ludwik, syn Jana i Teresy z Jankowskich, ur. 1802 r. we wsi Trablicach, woj. sandomierskie, wszedł 1818 r. jako kadet do szkoły artylerji i 1820 r. został konduktorem w korpusie inżynierów, a 1821 r. przeniesiony na elewa do szkoły aplikacyjnej; awansował 1823 r. na podporucznika do sztabu kwatermistrzostwa (Ks. Wojskowe). 

Czy Romerowie osiedleni w Litwie są gałęzią Romerów linji małopolskiej, czy też pochodzą z Romerów linji saskiej - trudno stanowczo rozstrzygnąć; podług tradycji familijnej, ich przodek Szymon, szlachcic inflancki, osiadł w Kurlandji i um. 1530 r.; jego syn Stefan, pułkownik wojsk, król, walczył pod Kircholmem 1605 r. iw nagrodę zasług dostał od ks kurlandzkiego majątek Halswig, z żony Elżbiety von der Ropp, zostawił dwóch synów: Mateusza i Krzysztofa, protoplastów dwóch linji tego domu. 

Linja Mateusza. Mateusz, pułkownik wojsk król. 1662 r., generał-major artylerji 1673 r., podkomorzy parnawski 1665 r., generał artylerji litewskiej 1687 r., wyłożył na tęż artylerję przeszło 140.000 złotych, które jego potomkom sejmy 1690 i 1768 r. kazały zapłacić; Mateusz z żony Barbary von Weindte zostawił córki: Elżbietę Rosen, Annę żonę Gotfryda von Ropp, i Agnieszkę Białozorową i synów: Mateusza, Stefana i Jerzego; po Jerzym, wojskim wiłkomierskim, staroście zosielskim i łojewskim, majorze wojsk król., który podpisał elekcyę 1697 r. z woj. trockim, córki: Anna Chreptowiczowa, kasztelanowa nowogrodzka, i Helena Billewiczowa. 

Stefan, pisarz ziem, trocki, z żony Kierdejówny miał syna Mateusza, z podstolego chorążego trockiego 1707 r., po którym z Felicjanny Judyckiej pięciu synów: Antoni, Stefan i Jerzy bezpotomni; 4) - Józef, tego synowie: Andrzej, starosta menczelski, i Mateusz, oficer wojsk litewskich (sądzę, że z tej linii Franciszek, syn Ignacego, z synami: Aleksandrem, Henrykiem, Ignacym, Franciszkiem, Józefem, Antonim, Wincentym i Hipolitem wylegit. w Ces. ros. 1851 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej); 5) - Jakób, tego z Teresy z Rakiewiczów syn Kazimierz, tego z Marjanny z Jawelskich synowie: Dominik, sędzia trocki, Onufry, major wojsk ros. i Józef, asesor sądów pow. trockiego, wylegitymowani w Ces. ros. 1838 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej; jego synowie: Modest, Michał, Antoni, Jan i Wincenty. 

Mateusz, ostatni syn podkomorzego Mateusza, chorąży 1704 r., podpisał elekcję 1697 r., następnie sędzia ziem., a ostatecznie podkomorzy trocki, pułkownik gwardyi król. 1710 r., żona Helena Kierdejówna, z niej synowie: Krzysztof, Jezuita i Stefan, chorąży trocki, miał dwie żony: 1-a Helenę Sulistrowską, z niej córki: Kazimiera Jeleńska - N. Turczynowicz, i Helena 1v. Sołtan, 2v. Wejssenhoff, i czterech synów: Stefan-Dominik, Franciszek, Damazy i Jan, i Eleonorę Szadurską, z niej synowie: Antoni i Józef. 

Stefan-Dominik, pisarz gr. 1742 r., sędzia ziem. 1752 r., chorąży 1766 r., a podkomorzy trocki 1771 r., marszałek trocki konfederacji radomskiej 1786 r., komisarz do rozgraniczenia kraju z dworami rozbierającemi Polskę 1775 r., poseł na sejm czteroletni, miał dwie żony: Barbarę Wołodkowiczównę, z niej córka Teresa za Tadeuszem Puzyną, generałem wojsk litewskich, i Annę Pacównę, z niej córka Krystyna za Marcinem Białozorem, brygad jerem wojsk litewskich, i syn Michał. 

Michał, sędzia ziem, trocki, dobry patrjota, prezydent miasta Wilna, prezes sądów głównych, a ostatecznie marszałek szlachty gub. wileńskiej, z żony Racheli de Raes córka Anna za Ksawerym Podbereskim i Paulina za Kończą i trzech synów: Seweryn wylegit. w Ces. ros. 1838 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej, Stefan, wylegit. w Ces. ros. 1838 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej, Stefan wyl. w 1831 r. z synem Michałem i Edward (najstarszy) wylegit. w Ces. ros. 1838 r., um. 1878 r. miał dwie żony: Annę i Zofję Białozorówny; z Anny synowie: Alfred i Eugeni, z Zofii synowie: Edward i Izydor. 

Franciszek podpisał elekcję 1764 r., skarbnik trocki 1771-81 r., żona Salomea Mrokowska, z niej syn Janusz bezpotomny, i córki: Wincenta Żórawska, Tekla Wilczyńska, Barbara Odyniec i Teodora Suchodolska. 

Damazy, kapitan wojsk pruskich, sędzia ziemski trocki 1781 r., chorąży, a ostatecznie podkomorzy trocki, żona Katarzyna Ważyńska, z niej synowie: Hilary i Onufry bezpotomni, i córki: N. za Ignacym Wańkowiczem, 2v. Nikodemowa Borewiczowa, szambelanowa polska, Ignacja za Ambrożym Korsakiem, chorążym oszmiańskim, i Alojza za Michałem Korsakiem, sędzią oszmiańskim. 

Jan, horodniczy i sędzia gr. 1764 r., a sędzia ziem, trocki 1780 r., prezydent sądów trockich 1800 r., żona Benedykta Glindziczówna, z niej synowie: Bolesław, marszałek szlachty pow. trockiego, Ludwik i Józef bezpotomni, i Aleksander, dziedzic Władykiszek, kapitan wojsk polskich, żonaty z Joanną Sieklucką, z której córki: Aleksandra za Marcinem Rosochackim, Walerja i Melania, i synowie: Seweryn, sędzia trocki, ożeniony z Teodorą Matusiewicz, Jan, Ryszard, Aleksander i Bolesław; po Ryszardzie z Kaźmiery Kostrowiczówny syn Eugenjusz, ur. 1862 r., a po Bolesławie z Elżbiety Romerówny syn Stefan, ur. 1831 r. 

Józef, ostatni syn chorążego Stefana, dziedzic Bykowa, żonaty z Kazimierą de Wralden, z niej synowie: Jan i Ludwik; Jan, marszałek pow. rzeżyckiego 1840 r., z żony Konstancji Benisławskiej miał synów: Józefa i Jana; po Józefie z Antoniny Iwaszkiewiczówny synowie: Mieczysław, Wincenty i Stanisław ur. 1875 r., a po Janie z żony N. Sabolówny synowie: Jan, Włodzimierz i Wacław. 

Ludwik, drugi syn Józefa i Waldenówny, porucznik wojsk polskich, miał dwie żony: Ksawerę Sokołowską, z niej synowie: Felicjan i Jarosław, i Ludwikę de Walden, z której syn Artur; po Felicjanie z Michaliny Kołakowskiej synowie: Józef ur. 1859 r., Jarosław i Michał. 

Linja Krzysztofa. Krzysztof, syn Stefana i Elżbiety von der Ropp, rotmistrz wojsk król., dziedzic dóbr Heermeisterhofen, z żony Małgorzaty von Hahn miał dwóch synów: Andrzeja i Stefana; Andrzej, porucznik wojsk król., po którym syn Jerzy-Fryderyk, porucznik wojsk król., miał syna Michała-Fabjana, kapitana wojsk ros., synowie: Fryderyk, sędzia asesorji litewskiej, Ludwik, chorąży wojsk ros., i Antoni, porucznik wojsk pruskich, jego synowie: Jakób, Ludwik i August 1840 r.; po Auguście z żony Barbary Kamińskiej synowie: Daniel i Jan. 

Stefan, drugi syn Krzysztofa, porucznik wojsk król., pozostawił syna Jana-Andrzeja, tego z żony N. von Schultz syn Jan-Zygmunt, porucznik, wojsk kor., po którym syn Jan-Gotfryd, zm. 1816 r., pozostawił syna Wilhelma, tego synowie: Oskar i Jan, oficerowie wojsk ros., Wilhelm i Aleksander (Żychl.).

ROMEYKO h. ŚLEPOWRON. Michno, horodniczy witebski, otrzymał 1497 r. przywilej na dobra (Metr. Lit.). Heronim, towarzysz husarski 1660 r. Kaźmierz udowodnił szlachectwo przed deputacją szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

ROMIEJOWSKI. Marcin zwolniony od wyprawy wojennej 1520 r. (Metr. Kor.). Andrzej i Kazimierz, dziedzice wsi Łubowa i Pierwoszewo 1672 r. Andrzej, syn Jerzego; po Kazimierzu synowie: Franciszek, Stanisław, Adam i Aleksander, dziedzice Sierniki, Merlewa i Stare 1685 r. (Wyr. Tr. Piotrk.). 

ROMISZEWSKI v. ROMISZOWSKI h. JELITA. Taż familia, co Remiszowski herbu Jelita. Jarosz, poborca sieradzki 1589 r. Franciszek, podstoli chełmski 1684 r. Aleksander Sarjusz, elektor 1764 r. z ks. Zatorskiego. Po Karolu, dziedzicu dóbr Sierakowo 1767 r., z Zuzanny z Chwalibogów syn Ambroży, dziedzic dóbr Rzeszówek w pow. kieleckim, wylegit. w Król. 1838 r., z żony Aleksandry Dąbskiej jego synowie: Feliks, Tomasz i Kryspin. 

Piotr, syn Ignacego i Barbary, ur. 1790 r. we wsi Komieńczycach, w pow. kieleckim, wszedł 1809 r. do 3 p. jazdy Ks. W. i 1810 r. został podporucznikiem, a 1812 r. kapitanem w 21 p. jazdy; sędzia pokoju okręgu szydłowskiego i członek rady szpitala w Busku (Ks. Wojskowe). 

ROMOCKI h. PRAWDZIC. W ziemi ciechanowskiej. Stanisław, podstarosta ciechanowski 1692 r. Józef, dziedzic dóbr Zajączki 1737 r. (Akta Zakroczymskie). Po Stefanie z Pląskowskiej syn Kajetan, żonaty z Katarzyną Starorypińską, z niej syn Antoni, dziedzic dóbr Sadłowo w gub. płockiej, wylegit. w Król. 1837 r., jego synowie: Julian, Euzebi i Kazimierz. 

ROMOCKI v. RUMOCKI h. ŚLEPOWRON. W ziemi dobrzyńskiej i woj. płockiem. Jan, wójt m. Płońska 1523 r. Adam, podstarosta płocki, i Walenty, podstarosta bielski 1580 r. Wojciech i Wawrzyniec, synowie Adama, 1609 r.; po Wojciechu Jan i Mikołaj, elektorowie 1674 r. z ziemi dobrzyńskiej. Jan-Stanisław, podsędek 1699 r., sędzia gr. i marszałek konfederacji dobrzyńskiej 1704 r., podpisał elekcję 1697 r. 

Euzebi, kanonik regularny w Czerwińsku, i Stefan, starosta lidzborski, elektor 1764 r. z ziemi wyszogrodzkiej', bracia rodzeni. Stefan, szambelan król., chorąży płocki 1773 r., kawaler orderu św. Stanisława 1791 r. Kajetan, szambelan król. 1786 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Wyr. Tr. Piotrk., Kancl.). 

Po Mikołaju, dziedzicu dóbr Xięte-Wierzchownica i Swiedziebno 1727 r., synowie: Jan, Antoni i Franciszek; po Franciszku syn Jan, tego żona Julianna Prze Ciszewska, z niej synowie: Franciszek, dziedzic dóbr Brzuzy, Heronim, dóbr Ossowa i Stanisław, dóbr Łążyn w pow. lipnowskim dziedzice, wylegitymowani w Król. 1839-40 r. 

Po Antonim, synie Mikołaja, syn Walenty, tego żona Juljanna Czartoryska, z której syn Feliks, dziedzic dóbr Xięte w pow. lipnowskim, wylegit. w Król. 1839 r. 

ROMOTOWSKI h. DROGOMIR. Taż familia co Romatowski. Ignacy, syn Piotra, z synami: Edwardem i Piotrem wylegit. w Ces. ros. 1862 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. Aleksander, dziedzic wsi Andrychy w pow. augustowskim 1858 r. 

ROMOWSKI. Tomasz, kanonik i oficjał krakowski 1525 r. (Metr. Kor.). 

ROMSAY Ernest-Karol, burgrabia elbląski 1770 r. (Sig.). 

ROMSZA. Aleksander z pow. orszańskim 1674 r., a Jan z woj. Witebskiem 1697 r. podpisali elekcje. Patrz Rymsza. 

RONGZA v. RONCZY h. RATULD. Józef podpisał konwokację gener. lit. 1764 r. Potomstwo Jana i Stanisława, synów Stefana, wnuków Jana, prawnuków Piotra, i potomstwo Leona i Jakóba, synów Dominika, wnuków Jana, prawnuków Piotra, osób 21, wylegitymowane w Ges. ros. 1859 r., i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

RONCZEWSKI. Kazimierz, syn Jakóba, udowodnił szlachectwo w deputacji szlachty gub. kijowskiej 1806 r. Daniel, syn Aleksandra, udowodnił szlachectwo w gub. kijowskiej 1816 r. Daniel, syn Jana, sztabs-kapitan wojsk ros., urzędnik w pow. telszewskim 1844 r. 

RONDA Michał, podporucznik wojsk kor. 1792 r. (Sig., Kancl.). 

RONDINI Sylwester, kapitan wojsk kor. 1736 r. (Sig.). 

RONDOMAŃSKI h. ŚWIERCZEK. Krzysztof i Samuel z woj. trockiem podpisali pospolite ruszenie 1698 r. Maciej, syn Felicyana, z synami: Marcelim, Tadeuszem i Maksymilianem wylegit. w Ces. ros. 1863 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. witebskiej. RONIKIER h. GRYF. Hrabiowie i szlachta. 

Rodzina niemieckiego pochodzenia, na Żmudzi, miała otrzymać tytuł hrabiowski od cesarza Rudolfa II w 1596 r. Stefan podpisał elekcję 1674 r. z ks. Żmudzkiem. Jan, stolnik piński 1768 r. 

Michał-Aleksander, syn Piotra a wnuk Dominika, zręczny i zabiegły, w młodości służył w wojsku ros. W 1733 r., popierając stronę Augusta III-o, odznaczył się męstwem w walce z stronnikami Leszczyńskiego; szambelan i pułkownik, został generałem-majorem 1759 r., a następnie generałem-lejtnantem wojs. lit.; popierając zamysły Czartoryskich, osadził wojskiem 1764 r. okolice Warszawy i przeszkadzał skupianiu się partii republikańskiej; w nagrodę łowczy nadworny, litewski 1764 r., a w 1765 r. cześnik wiel. litewski, dostał w 1775 r. prawem emfiteutycznem starostwa chwejdańskie i śniatyńskie; pisał się na Rostoku, a nabył od Potockich obszerny majątek Załoźć; cześnikowstwo złożył 1787 r.; w r. 1783 został zatwierdzony w tytule hrabiowskim od cesarza Józefa I; miał dwie żony: Teresę Miączyńską, wojewodziankę podlaską, z niej syn Antoni - i Józefę hr. Miączyńską, starościankę makowiecką, z niej synowie: a) hr. Stanisław-August, przyznany w dostojności hrabiowskiej w Ces. ros. w 1850 r. z swym synem Michałem, urodź, z Tekli Burdzickiej, po którym z żony Kaźmiery Podhorodeńskiej syn hr. Stanisław; b) Kazimierz przyznany w dostojności hrabiowskiej w Ces. ros. 1850 r., a w Król. 1852 r.„ żonaty z Ludwiką ze Zbijewskich, z której dzieci: Cezary, Bronisław, Adam, Edward, Gustaw, Roman, Teresa za Michałem hr. Wołłowiczem, Józefa, żona Aleksandra hr. Opperman i Ludwika zaśl. Piotrowi O’Brien de Lascy. 

Hr. Bronisław, właściciel dóbr Czermno, potw. w tytule hrabiowskim w Rosji 1850 r., zaśl. Kamillę, córkę hr. Stanisława Ronikiera i Tekli Burdzickiej, z niej syn hr. Zdzisław, ur. 1850 r., żonaty z Anną Sierakowską. 

Hr. Adam, właściciel Korytnicy, potwierdzony w tytule hr. w Rosji 1850 r., miał dwie żony: Wandę Chrzanowską, z której syn hr. Bohdan, ur. 1873 r., i Zofję z hr. Starzeńskich, córkę hr. Józefa, z które] córki: hr. Marja za Janem Skarbek-Kruszewskim, Józefa ur. 1860 r. i syn hr. Wiktor ur. 1849 r., żonaty z Wandą z Węcławowiczów, córką Henryka, z której dzieci: Adam ur. 1881 r., Henryk ur. 1882 r. i Kaźmierz ur. 1886 r. 

Hr. Edward, pułkownik wojsk ros., potwierdzony w hrabiostwie 1850 r., zaśl. Olgę Orłowską, z niej syn Edward żonaty z Eugenią Komarówną i Michał ur. 1862 r., po którym z Jadwigi z Brzozowskich córki: Janina i Cecylja. 

Hr. Gustaw, potw. w tytule hrabiowskim 1850 r., z żony Stefanii Skarbek-Kruszewskiej ma córkę Gustawę za Narbuttem 

Hr. Roman, potw. w tytule hrabiowskim w Rosji 1850 r., zaśl. Marję, córkę ks. Konstantego Lubomirskiego, z niej córki: Ludwika za Tadeuszem Ostrowskim, Katarzyna i Teresa, zakonnica we Lwowie. (Hr. Dunin-Borkowski, Metr. Kor., Sig., Kancl.). 

RONKINTOWICZ. Stefan z woj. trockiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r. 

RÖNNE v. RENNE h. RÖNNE. Baronowie. Niemiecka, w Inflantach osiedlona rodzina. Nie wiem, czy posiadają indygenat polski. Jan-Ernest, pułkownik wojsk lit. 1685 r. Karol-Gustaw, major wojsk lit. 1770 r. Stefan, syn Karola-Ernesta, osiedlony w Litwie, udowodnił szlachectwo przed deputacją szlachecką gub. kowieńskiej w 1798 r. Wilhelm, generał-lejtnant wojsk ros., prezes Heroldji w Król. 1850-51 r. (Metr. Kor., Sig.). 

RONNENBERG h. NEWLIN. Ernest i Szymon otrzymali nobilitację od króla Zygmunta Augusta. Do tej familii należał majątek Kapiołki w pow. lelowskim. Abraham um. 1626 r.; jego syn Abraham, Jezuita, um. 1639 r.

RONOWSKI. Właściwie Runowski. Stanisław, podsędek chełmski 1631 r. (V. Leg.). Baltazar, pisarz gr. chełmski 1691 r. (W. Tr. Piotr.). 

ROPECKI. Jan otrzymał konsens na wykup wsi Kuniszcze 1514 r., (Metr. Kor.). 

ROPELEWSKI v. ROPELOWSKI h. SUCHEKOMNATY. Wzięli nazwisko od wsi Ropele, w ziemi zakroczymskiej. Stanisław, syn Marcina, 1619 r. (Conv. Vars.), elektor 1632 r. z woj. krakowskiego. Maciej, Mikołaj i Wojciech 1697 r., a Antoni 1764 r. podpisali elekcje. Wawrzyniec, Kaźmierz i Antoni, właściciele wsi Ropele 1775 r. (V. L.). 

Po Wojciechu, dziedzicu wsi Ropele 1643 r., syn Maciej, tego syn Stanisław miał syna Jana, po którym syn Jan pozostawił syna Wawrzyńca, a ten syna Antoniego, żonatego z Anną Gumowską, z niej syn Wincenty żołnierz we flocie ros., wylegit. w Król. 1861 r.

Po Antonim, współdziedzicu wsi Ropele 1793 r., syn Franciszek z żony Karoliny Jędrzejewskiej miał syna Konstantego, wylegit. w Król. 1850 r. 

ROPKIEWICZ Walenty otrzymał indygenat 1793 r. (Kancl.). 

ROPKOWSKI Michał zwolniony od wyprawy wojennej 1509 r. (Metr. Koronna). 

ROPP v. von der ROPP h. ROPP. Herb -w polu złotem, na wierzchu czerwonej krokwi pięć piór strusich błękitnych; nad hełmem w koronie trzy pióra strusie błękitne (Hr. Ostrowski). 

Gotfryd-Fryderyk, podstoli inflancki, żona Anna Romer 1706 r. Krzysztof, major 1717 r., a 1731 r. podpułkownik wojsk lit. Jerzy, porucznik wojsk litewskich, podpisał konwokację generalną lit. 1764 r. Adam-Krzysztof, szambelan królewski, starosta zedykański 1771 r., kawaler orderu św. Stanisława 1772 r. Wilhelm, syn Jana, dziedzica Eckost, i Doroty-Elżbiety ab Hohenasternbe. 1784 r. (Sig., Kancl.) N. kupił dobra Szadowskie na Żmudzi od Poniatowskich 1798 r. ROR. Ferdynand, podstoli trocki, starosta somiliski, elektor 1669 r. z woj. trockiego. N., horodniczy trocki 1676 r. Paweł, burgrabia trocki 1676 r. (Sig., V. Leg.). 

RORER. Michał, sekretarz królewski 1756 r. (Sig.). 

RÖRICH. Po Erneście, sztabs-lekarzu wojsk pol., z żony Joanny Schön syn Leon, ur. 1822 r. w Radomiu, urzędnik policji, otrzymał przyznanie szlachectwa w Król. 1857 r. z zasady stopnia oficerskiego swego ojca. 

ROROWSKI. Kaźmierz z woj. nowogrodzkiem podpisał elekcję 1697 r. 

ROSACKI. Jan, syn Jana, 1658 r. prowadził proces o sumy (Conv. Vars.). 

ROSALSKI v. ROSSALSKI h. ŚLEPOWRON. Klemens, kapitan wojsk kor. 1776 r. (Sig., Kancl.). Michał, syn Michała, udowodnił szlachectwo przed deputacją szlachecką gub. wileńskiej 1798 r. 

ROSAŁOWSKI. Jakób z ziemią wiską podpisał elekcję 1697 r. (V. Leg.). 

ROSAU de DELDENHEIM h. ROSAU. Raronowie. Herb: na tarczy podzielonej na 6 części z tarczą środkową, w polach 1 i 6 złotych mur czerwony z dwiema basztami; w 2 polu błękitnem trzy złote krzyżyki; w 3 i 6 złotych o dwóch pasach czerwonych w słup siedem mitr biskupich; w 5 złotem krzyż błękitny; w 7 czerwonem dwa skrzydła srebrne barkami do siebie; nad tarczą środkową korona złota szlachecka. Nad tarczą dużą trzy hełmy: w 1 na skrzydle błękitnem barkiem na lewo trzy złote krzyżyki, w środkowym dwie trąby w połowie złote i czerwone, w lewym ogon pawi. 

Wawrzyniec Rosau, konsul w Bordeaux, otrzymał 1754 r. indygenat i tytuł baronowski, z prawem dodania nazwiska swej babki de Deldenheim (Metr. Kor.). 

ROŚCICHOWSKI Jan miał sprawę w Tryb. Lubelskim 1700 r.

ROŚCICKI. Stanisław i Elżbieta nabyli wieś Zachowiejów 1697 r. (Metr. Kor.). 

ROŚCIERSKI. Stanisław z woj. Sieradzkiem podpisał elekcję 1697 r. 

ROŚCIESKI. Paweł, pisarz ziem, stężycki, podczaszy gostyński 1661 r., Jego syn Jan 1676 r. (Sig.). Marcin i Jakób, synowie Jerzego, 1667 r. Jakób, dziedzic Gortyczyna 1683 r. (W. Tr. Piotrk.). 

ROŚCISŁAWSKI. Michał, cześnik płocki, sędzia kapturowy 1699 r. (W. Tr. Piotrk.). 

ROŚCISZ h. KOŚCIESZA. Podług Paprockiego dom starodawny i zasłużony na Podlasiu iw woj. brzesko-litewskiem; żaden z następnych heraldyków nie wspomina o nich. 

ROŚCISZEWSKI h. JUNOSZA. Senatorowie w rodzinie: Adam, kasztelan dobrzyński, um. 1443 r. Ziemak, kasztelan wyszogrodzki 1484 r. Rosłan, kasztelan gostyński 1510 r. Adam, kasztelan raciąski 1597 r. Adam, kasztelan raciąski 1710 r. Bartłomiej, kasztelan rypiński 1731 r. Franciszek-Ignacy, kasztelan sierpski 1777 r. 

Dawna i rozrodzona mazowiecka rodzina, podług Paprockiego posiadała w woj. płockiem obszerne majątki. Niesiecki powiada, że jeden z Jej członków imieniem Ziemiak zaślubi ks. Mazowiecką, lecz o tern pokrewieństwie milczą historycy; że Jednak tradycja tego małżeństwa od bardzo dawna utrzymywała się w tej rodzinie, bardzo być może, iż ono w samej rzeczy miało miejsce. Podług tegoż heraldyka pochodzą od tej rodziny: Borkowscy, Borowscy, Kisielewscy, Zamosccy, Stopińscy i Odnoscy. Adam, kasztelan dobrzyński, um. 1443 r. Tomasz-Ziemak, stolnik płocki 1462 r. Ziemak z Borkowa (może przodek Junoszów Borkowskich), kasztelan wyszogrodzki 1484 r. Paweł-Ziemak, cześnik 1471 r., a sędzia ziem, płocki 1497 r. (to imię Ziemak, łacińskie Terencius, było rodowem w rodzie Junoszów). Stanisław otrzymał 1497 r. dobra w nagrodę zasług. 

Rosłan (Rozesław), (kasztelan gostyński?) um. 1512 r., jego syn Gotard miał syna Pawła, po którym syn Paweł z Rościszewa pozostawił syna Wojciecha; Piotr, syn Wojciecha, z żony N. Kosmaczewskiej miał syna Walentego, podstolego łęczyckiego, tego z N. Turnowskiej syn Seweryn żonaty z Marjanną Żórawską, z niej syn Karol, miecznik nowogrodzki, którego z żony Teresy Karskiej syn Aleksander, sędzia ziemiański płocki, po którym Honoraty Chełmickiej syn Stefan, ur. 1816 r., z żony Bronisławy Trzcińskiej pozostawił syna Edwarda, ur. 1852 r., żonatego z Klementyną Rościszewską. 

Wojciech 1552 r., z Anny Wierzbowskiej jego syn Zygmunt, scholastyk wileński, kanonik wileński 1598 r., otrzymał nominację na biskupstwo przemyskie, lecz nie objąwszy go, umarł. Adam, kasztelan raciąski 1597 r., jego córka Jadwiga Olsztyńska, skarbnikowa wiska. 

Po Pawle pisarzu 1526 r., a sędzim płockim 1560 r., synowie: 1) Paweł, po którym z Kossobuckiej synowie: Michał, Andrzej, Stanisław i Florjan, i 2) Jan dziedzic dóbr, Borkowo, Śmiedzianowo i Białyszewo 1605 r., z żony Zofji Ciesielskiej miał synów: Mikołaja, dworzanina król. 1606 r., Jakóba, po którym z Ewy Tolibowskiej synowie: Michał, rotmistrz król., został ks. Franciszkaninem, um. 1657 r., i Stanisław, dziedzic na Borkowie i Rościszewie, z Doroty Garnyszówny jego synowie: Jan, Konstanty, Wojciech 1 Felicjan. 

Stanisław, syn Jana i Ciesielskiej, dziedzic dóbr Kisielewo, tego z Katarzyny z Ostrowskich synowie: Bartłomiej i Stanisław, podstoli różański, dziedzic dóbr Zalesie, z żony N. Wesslówny zostawił syna Adrjana z Borkowa, cześnika bracławskiego, ożenionego z Anną Okrąglicką i Jakóba, stolnika bracławskiego 1696 r. (V. Leg.). 

Franciszek, podwojewodzy dobrzyński, z Anny Bromirskiej, miał pięciu synów: 1) Franciszka, sędziego ziem, brzesko-kujawskiego, pisarza gr. kowalskiego 1724 r.; 2) Tomasza, stolnika dobrzyńskiego, chorążego zawskrzyńskiego 1744 r.; 3) Antoniego, łowczego brzesko-kujawskiego; 4) Bartłomieja z podstolego dobrzyńskiego 1718 r. kasztelana rypińskiego 1731 r., starostę bobrownickiego, dziedzica dóbr Świętosław 1735 r., jego syn Józef, żonaty z Jadwigą Długołęcką, miał syna Franciszka wylegit. w Król. 1844 r. 

5) Jan-Zygmunt (najstarszy), wojski płocki 1717 r., następnie chorąży zawskrzyński 1737 r., żonaty z Bogumiłą Sielską, z niej pięciu synów: Józef, podczaszy dobrzyński, bezpotomny; Mateusz, chorąży zawskrzyński, bezpotomny; Tomasz, podczaszy raciąski, po którym z Barbary Mężyńskiej potomstwo; Fabjan, podstoli dobrzyński 1781 r. i Franciszek-Ignacy, pisarz ziem, płocki i deputat na Trybunał 1746 r., sędzia ziem, płocki 1764 r., kasztelan sierpski 1777 r., kilkakrotnie poseł na sejmy, z żony Teofili Hondorffówny, cześnikówny nowogrodzkiej, córka Marjanna Karniewska, stolnikowa sierpska, i synowie: Jan, chorąży sierpski 1789 r., dziedzic dóbr Borowice i inne, kapitan gwardji, poseł na sejm czteroletni, z żoną Julją Mokronowską, strażnikówną koronną, miał syna Józefa i córkę Antoninę, i Franciszek, dziedzic dóbr Łubki pod Płockiem, sędzia ziem, płocki, komisarz do rewizji żup solnych 1764 r., z żony Anny Nieborskiej pozostawił syna Aleksego, dziedzica dóbr Łubek, wylegit. w Król. 1839 r., jego syn Aleksander. 

Stanisław przeniósł się na Ukrainę i z żony Ludwiki Tysza-Bykowskiej, miał syna Jana, łowczego kijowskiego 1724 r., sędziego ziem, żytomierskiego, po którym z żony Franciszki Nitosławskiej córki: Julia, 1v. Błędowska, 2v. Strutyńska, starościna horodelska, i syn Kajetan, łowczy kijowski 1752 r. ożeniony z Marjanną hr. Krasicką, kasztelanką chełmską, po której śmierci został księdzem i był kanclerzem łuckim 1772 r., scholastykiem kijowskim 1773 r., dziekanem kijowskim 1781-93 r. Kajetan, dziedzic znacznych dóbr Chodorkowa i Makarowa, pozostawił córki: Annę 1v. Czarnecką, 2v. Buchanów, 3v. Malewską, Józefę, Franciszkę za Szymanowskim, marszałkiem kijowskim; na te siostry spadł majątek ojcowski, po bezdzietnych ich braciach: Janie, staroście rożowskim, ożenionym z Jabłonowską i Onufrym zabitym przypadkowo na polowaniu (Metr. Kor., Kancl., Sig., W. Tr. Piotr.).

Józefa, córka Kajetana, wyszła za Kazimierza Rościszewskiego, chorążego owruckiego 1790 r., który z tej żony miał córkę Annę ks. Woroniecką i syna Walentego, a z 2-iej żony N. Niemiryczówny synów: Erazma i Szczęsnego. 

Walenty, dziedzic klucza Lipowieckiego, marszałek szlachty kijowski, zaślubił Pelagję Zaleską, z której córka Ludwika za Włodzimierzem ks. Trubeckim i synowie: Edmund i Franciszek; po Edmundzie z żony N. Stępkowskiej córka Ludwika za Henrykiem Straszyńskim. 

Franciszek, syn Walentego i Zaleskiej, dziedzic dóbr Kosara, z żony Pelagji Rościszewskiej pozostawił syna Bolesława, dziedzica Kosara i Widawa, po którym z Wandy z Zaleskich synowie: Karol i Włodzimierz; po Karolu, dziedzicu Równa, z żony Stanisławy Witowskiej córka Marja za Janem Rościszewskim, a po Włodzimierzu, dziedzicu Kosara, z żony Ludwiki Busse córki: Rita i Aniela. 

Erazm, syn Kazimierza i Niemiryczówny, z żony Anny Szymanowskiej miał córkę Karolinę za Piotrem Mężyńskim i syna Adolfa, dziedzica dóbr Kustowce i Humińce, po którym z Idalji Rakowskie] córka Helena za Konstantym Iżyckim i syn Erazm, dziedzic Kustowce, tego z Aleksandry Niewmierzyckiej córka Marja za Władysławem Carossi i syn Jan z żony Marji, córki Karola Rościszewskiego, ma syna Jana i córkę Renatę. 

Szczęsny, syn Kazimierza i Niemiryczówny, żonaty z N. Madejską, pozostawił syna Walerego, po którym z żony N. Rohozińskiej synowie: Hipolit, Kazimierz, Rudolf i Szczęsny; po Rudolfie z żony N. Trzcińskiej synowie: Jan, Roman i córka N. Jaroszyńska (Akta rodzinne). 

Po Wojciechu, dziedzicu dóbr Mdzewo, Strzegowo i inne w woj. płockiem 1772 r. Jakób, syn Tomasza i Rozalii z Pomianowskich, dziedzic dóbr Bombolice, Ludwik, dziedzic dóbr Kosiny Stare w pow. mławskim, i Franciszek, dziedzic wsi Pączkowo, synowie Jana, Filip, dziedzic wsi Brudzicy, i Ludwik, synowie Antoniego, Maksymiljan, syn Jana z Róży Nałęczówny, 1837 r., a Józef, dziedzic dóbr Biskupice, syn Jana, w 1840 r. oraz Wiktor i Leonard, synowie Kaźmierza, 1845 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Po Wawrzyńcu, dziedzicu wsi Brzeźno 1737 r., Marceli i Jakób, synowie Rajmunda i Urszuli z Zaborowskich, wylegit. w Król. 1837 r., a Marjan i Aleksander, synowie Heliodora i Elżbiety Zastrow, w 1839 r. Po Karolu, dziedzicu dóbr Wierznica Wielka i Soszki 1773 r., synowie: 1) Aleksander, żonaty z Honoratą Chełmicką, z niej synowie: Tadeusz, dziedzic wsi Szońca w pow. mławskim, Norbert, Stefan i Walenty w 1837 r.; 2) Fabjan, tego z żony Beaty Woźnickiej synowie: Sylwester i Maciej, prezes sądu kryminalnego w Warszawie 1830 r., sędzia najwyższej instancji, 1837 r. wylegitymowani w Król. 1837 r., a prawa nowego szlachectwa otrzymali 1838 r. Z tej linii po Karolu syn Franciszek, dziedzic dóbr Kadłubowe i Lasocino, wylegit. 1838 r.; Teofil, syn Walentego i Józefy z Święckich, 1849 r. i Juljusz, syn Aleksandra, w 1857 r. wylegitymowani w Królestwie.

Po Feliksie, podsędku łukowskim, pośle na sejm czteroletni, z Marjanny Jaszowskiej syn Daniel, ur. 1779 r. w Kąkolowniki, żonaty z Karoliną de Vanier, z niej synowie: Stanisław i Walenty wylegit. 1837 r.; z tej linji Ignacy, syn Wincentego, wylegit. w Król. 1841 r. 

Po Janie, komorniku ziem, płockim 1785 r., z Anny Nieborskiej syn Antoni, dziedzic części wsi Korytowo Wielkie w pow. płockiem, wylegit. w Król. 1843 r. 

Po Stanisławie, synie Pawła, podczaszym rypińskim, dziedzicu dóbr Grudzień, Gołochowo i inne 1771 r., syn Ignacy, tego syn Ignacy wylegit. w Król. 1854 r. 

Stanisław, syn Ignacego i Józefy, ur. 1785 r. we wsi Barcikowie, w Płockiem, wszedł 1801 r. na junkra do pułku piechoty wojsk pruskich i 1809 r. przeszedł na podporucznika komendanta placu 3 klasy w sztabie Ks. V.; porucznik 1811 r. w 8 p. p., został 1812 r. kapitanem, pełniąc obowiązki adjutanta placu twierdzy Modlina. Odbył kompanie: 1806 r. przeciw Francji i 1812 r. w Rosji (Ks. Wojskowe). 

Edmund, Rosław, Wiktor, Kajetan i Marcin, synowie Walentego, z potomstwem, 29 osób, udowodnili szlachectwo w gub. kijowskiej 1802 r. 

Kazimierz, żonaty z Marjanną Karwowską, osiadł w Małopolsce i miał syna Jana-Adama, po którym z żony Zofji Jastrzębskiej syn Franciszek, dziedzic Smykowca, wylegit. w Galicji 1782 r., z Antoniny z Grabińskich synowie: Jan i Karol; po Janie, ur. 1781 r., dziedzicu Smykowca, członku Stanów, wylegit. 1817 r., syn Franciszek. Karol, syn Franciszka i Grabińskiej, nabył 1830 r. dobra Kosary w pow. czechryńskim i z żony Bony Szymanowskiej miał córkę Pelagję za Franciszkiem Rościszewskim na Ukrainie i syna Zygmunta, dziedzica dóbr Tymoszówki, po którym z Aliny z Zakrzewskich synowie: Adam, Franciszek i Zygmunt. 

Adam, dziedzic Bandrowa, z żony Stefanji Trypolskiej pozostawił syna Karola, radcę M. S. Z., który z żony Rity Szczukówny ma syna Jerzego, oficera wojsk polskich. Franciszek, dziedzic części Kosara, żonaty z Walerją ze Zbyszewskich ma córki: Eleonorę za Karolem, Marję za Janem Czarnowskimi i syna Edwarda, dziedzica Kosara, zm. 1920 r. 

Zygmunt, ostatni syn Zygmunta i Zakrzewskiej, zaślubił Elodję Straszyńską i z niej ma córkę Alinę, zakonnicę Niepokalankę, i syna Oskara, po którym z Marji z Zielińskich syn Bolesław i córki: Alina i Marja. (Zbiory rodzinne). 

ROSE h. RÓŻE. Antoni, syn Zacharjasza, ur. 1779 r. w Bledzewie w Poznańskiem, płatnik generalny wojsk polskich 1808 r., otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Król. 1843 r. 

de ROSE Jan-Ludwik, kapitan artylerji wojsk koronnych 1746 r. (Metr. Kor., Sig.). 

ROSEN h. PORAJ odm. Hrabiowie, baronowie i szlachta. Odmiana herbu: w polu czerwonem trzy białe róże, dwie i jedna; na hełmie w koronie ogon pawi między dwoma gronostajami.

W Prusach i Inflantach. N., rotmistrz w 1568 r., wszedł z swą rotą do Dorpatu, sądząc, że mu mieszkańcy dopomogą do wypędzenia Moskwy. Walter podpisał elekcję 1632 r. z woj. inflanckim. Rajnhold, pułkownik wojsk król., odznaczył się w wyprawie smoleńskiej 1633-38 r.; komendant w Elblągu 1635 r. Fabian-Wilhelm, pułkownik król. 1659 r. (V. L.), kapitan gwardji Jana Kazimierza, odznaczył się w wojnie z Prusakami; osiadł w Wielkopolsce, i nabywszy majątek Krukowo, przywrócony do czci 1659 r. (V. Leg.); ożeniony z Jadwigą Mielżyńską, wdową po Manieckim, z niej synowie: Mikołaj, podstoli wschowski 1699 r., i N., po którym z Błociszewskiej potomstwo, z którego N., pułkownik, był w 1781 r. kandydatem do kasztelanii gnieźnieńskiej. Józef, żupnik woj. poznańskiego i kaliskiego, elektor 1764 r. z woj. kaliskiego; pułkownik regimentu pieszego, został 1768 r. generał-adjutantem (Sig., Kancl.). 

Z tej familii Gustaw został hrabią szwedzkim 1561 r. Konrad, marszałek francuski, został hrabią z tytułem von Bollweiler, um. 1717 r. Gustaw-Fryderyk, został baronem szwedzkim 1731 r. Obecnie ta rodzina posiada znaczne majątki w Inflantach i kilku z niej posiadało wysokie dostojności w Ces. ros. z tytułem baronowskim. Michał, syn Michała, urzędnik w Warszawie 1865 r. 

Jedna gałąź tej rodziny dziedziczy do tychczas w Litwie, lecz pisze się Rossen, inna zaś spolszczyła nazwisko na Rożen. 

ROSENAU. Jerzy otrzymał przywilej na wsie Plattendinst i Soldau 1526 r. (Metr. Kor.). 

ROSENBERG v. ROZEMBERG, h. PORAJ odmień. Herb: tarcza w poprzek przedzielona, w górnej części trzy pół księżyce rzędem barkami w górę, w dolnej części trzy róże na trzech szypułkach, lecz z jednego korzenia wychodzących, przy każdej szypułce dwa listki. 

Dawna czeska rodzina; już za czasów Krzyżaków osiedlona w Prusach pod panowaniem polskiem; rozdzieliła się na trzy gałęzie, które z zmianą herbową wzięły od majątków nazwiska: Gruszczyński, Lipiński i Mojaczewski.

Jest inna tegoż nazwiska familja w Kurlandji i Prusach, mająca herb: na tarczy pas, na nim trzy róże; na hełmie w koronie trzy pióra strusie.

Jest i w Polsce rodzina tego nazwiska i herbu Poraj. Niesiecki pisze ją Rozemberg, przybyła z Śląska do Polski i osiedliła się na Rusi Czerwonej, gdzie założyła na gruntach królewskich wieś Rozemberg, a w wynagrodzeniu zasług otrzymała tej wsi wójtostwo. Jan na Rusi Czerwonej 1451 r. Andrzej, syn Jana, podstarosta łucki 1565 r., jego syn Jan, chorąży sanocki, po którym syn Antoni, major wojsk król., dziedzic wsi Wasilówki, um. 1734 r., tego synowie: 1) Jan, miecznik inflancki, oberstlejtnant wojsk kor., żonaty z Teresą Lasocką, miecznikówną smoleńską, 2v. za Zakrzewskim, z której córki: Rozalia Leśniowska, miecznikówną sieradzka, i Karolina Frankowska. 

2) Mateusz, pułkownik wojsk polskich, czynny wziął udział w konfederacji barskiej, żonaty z Elżbietą Ejsmuntówną, z niej syn Józef, nauczyciel prywatny, po którym syn Alojzy, radca stanu ros., dziedzic dóbr Kniahynin, jego syn Józef-Jacek, literat 1870 r. 

ROZENBERGER. Mikołaj, dworzanin Jana Olbrychta i poseł od niego w 1498 r. do cesarza Maksymiliana z żądaniem posiłków przeciw sułtanowi Bajezidowi II-u i Stefanowi, wojewodzie wołoskiemu. 

ROSENBLUTH. Franciszek, syn Karola i Kunegundy z Kosteckich, ur. 1792 r. w m. Buhasku (?) w Sanockiem, wszedł 1808 r. do 3 pułku ułanów i 1820 r. został podporucznikiem, a 1822 r. przeniesiony do korpusu pociągu (Ks. Wojskowe). 

ROSENFELD. Antoni, syn Benedykta i Reginy z Ryblów, ur. 1797 r. w m. Szenitz na Węgrzech, wszedł 1822 r. z uniwersytetu wiedeńskiego jako lekarz batalionowy do 2 p. p. liniowej i tegoż roku otrzymał dymisję (Ks. Wojskowe). 

ROSENGARDT. Józef, syn Franciszka, ur. 1793 r. w m. Opawie na Śląsku, wszedł 1812 r. ze szkoły kadetów warszawskich do 4 p. jazdy i tegoż roku został podporucznikiem, a 1815 r. przeniesiony do sztabu kwatermistrzostwa generalnego wojska, 1817 r. został porucznikiem; był żonatym z Józefą z Bańkowskich (Ks. Wojskowe). 

de ROSENSTEIN. Bar. Baltazar, pułkownik wojsk kor. 1660 r. (Sig.). 

ROSENTHAL h. ROSENTHAL. Józef, urzędnik w Galicji z swym bratem urzędnikiem w Morawji otrzymali szlachectwo galicyjskie 1780 r., poprzednio zaś w 1749 r. Teodor-Antoni, urzędnik w Czechach, otrzymał szlachectwo niemieckie z tytułem Taulów von Rosenthal. Z jego potomków Antoni, starosta cyrkularny w Czortkowie, otrzymał indygenat galicyjski 1821 r. Jan, urzędnik w Galicji 1843 r. 

ROSENWERTH. Patrz de ROZENWERTH. 

ROSICKI h. LIS. Wzięli nazwisko od majątku Rosice w Litwie, który Andrzej i Paweł sprzedali Lwu Sapieże, kanclerzowi wici, litewskiemu, w 1601 r. Michał-Mikulicz i Olexy, dziedzic części Rosice 1585 r. 

ROSICKI h. SAMSON. Byli w Wielkopolsce. Jan udowodnił szlachectwo w deputacji szlacheckiej gub. wileńskiej 1812 r. 

ROSIEJEWSKI v. ROSIEJOWSKI. Byli w Małopolsce. Klemens 1429 r. i Zbigniew 1462 r. cytowani w aktach krakowskich. Jan nabył wójtostwo w m. Stobnicy 1563 r. (Metr. Kor.). 

ROSIEWICZ Ignacy, syn Józefa i Rozalii, ur. 1801 r. we wsi Brzozowie w gub. wołyńskiej, wszedł 1823 r. do 3 p. p. liniowej i 1831 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

ROSIŃSKI h. ROSINIEC. Felicjan, syn Macieja, z synami: Wincentym, Teodorem, Bazylim i Józefem; Jan z synami: Kazimierzem, Konstantym i Franciszkiem i inni, w pow. rohaczewskim, wylegit. w Ces. ros. i zapisani do ks. szl. gub. mińskiej 1861 r. 

ROSIŃSKI h. SAMSON. N., sędzia i poseł inowrocławski 1587 r: Kazimierz, regent gr. radomski 1673 r. (W. Tr. Piotrk.). Franciszek, posesor wsi Rudka 1767 r. (Akta Radomskie). Michał wylegit. w Galicji 1782 r.

ROSIŃSKI h. ŚLEPOWRON. Z północnego Mazowsza przenieśli się na Podlasie i do Litwy. Jan 1648 r. z woj. trockiem, Ludwik z pow. wołkowyskim podpisali pospolite ruszenie 1698 r. Tomasz podpisał elekcję 1764 r. z woj. nowogrodzkiem. Aleksander, burgrabia gr. ostrołęcki 1790-94. 

Po Wacławie, z pisarza gr. sędzim ziem, łukowskim 1658 r., pochodzący Jan, syn Józefa i Teresy z Bielińskich, urzędnik w Warszawie, wylegit, w Król. 1859 r. 

Bracia: 1) Tomasz w woj. nowogrodzkiem, z żony Elżbiety Gryffin, cześnikówny brzesko-litewskiej, synowie: Tadeusz i Mikołaj; 2) Antoni ożeniony z Eufrozyną Iwanowską 1760 r.; 3) Jakób w woj. krakowskiem, miał dom w Wieliczce, um. 1775 r., jego żona Anna Chwalibóg. 

Józef-Tadeusz, syn Tomasza, łowczego starodubowskiego, i Elżbiety z Gryffinów, kapitan wojsk polsk., zm. 1827 r. w Warszawie, z żony Teresy z Bielińskich pozostawił trzech synów: Jana 1813 r., Ksawerego 1816 r. i Edwarda 1816 r. ur. w Warszawie. 

Mikołaj, syn tegoż Tomasza i Elżbiety, ur. 1785 r. we wsi Miratycze, w Grodzieńskiem, wszedł 1811 r. do 9 p. jazdy Ks. Warsz. i 1812 r. został podporucznikiem; 1815 r. przeniesiony do 3 p. ułanów, wyszedł 1817 r. do dymisji (Ks. Wojskowe). 

ROSIŃSKI. Franciszek, syn Ignacego, Józef, syn Tomasza i inni wylegitymowani w Ces. ros. i zap. do ks. szl. gub. wołyńskiej 1851-56 r. 

ROSIŃSKI Feliks, naczelny prokurator senatu, dziedzic dóbr Jagodne w pow. łukowskim 1858 r., otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie w 1838 r. z zasady posiadanego urzędu. 

ROSKA v. ROSKI h. WADWICZ. Zamożna niegdyś w Litwie i na Białej Rusi rodzina. N., szlachcic krewski, dostawiał dwóch zbrojnych konnych z swych posiadłości (Metr. Litews. 1525 r.). Lew, syn Jana, dzierżawca markowski 1551 r., jego syn Stefan, podkomorzy królewski, tego syn Adam, podkomorzy oszmiański, um. 1597 r., posłował 1588 r. od stanów litewskich do nowoobranego króla Zygmunta III z żądaniem zatwierdzenia praw i przywilejów litewskich; podpisał ugodę będzińską 1589 r. Erazm, Wojciech, Stefan, Michał i Grzegorz działy dóbr 1546 r. (Metr. Lit.). Jerzy, chorąży witebski, jego syn Stefan, wojownik przeciw Moskwie 1652 r. 

ROSKAMPFF. Jan, pisarz 1731 r., burgrabia 1740 r. łucki (Sig.). 

ROSKAU h. ROSKAU v. FOGELWEDER ODM. Odmiana herbu: w polu czerwonem pas ukośny od prawej ku lewej; na nim trzy złote gwiazdy rzędem; na hełmie w koronie gwiazda złota. 

Stara niemiecka za Krzyżaków w Prusach osiedlona rodzina, od majątku Bajersce brała przydomek Bajerski. Jan-Lucjan, dziedzic dóbr Karszewo w pow. gnieźnieńskim 1834 r. 

ROSKI h. SULIMA. Wzięli nazwisko od wsi Rosy w woj. Sandomierskiem. Mikołaj, właściciel części wsi Rosy, zaświadczał w 1502 r. szlachectwo biskupa Erazma Ciołka.

ROSKOSZEWSKI. Fabian z ziemią ciechanowską podpisał elekcję 1697 r. 

ROSKOSZNY von GFÄTLENBERG. Wacław Roskoschny, urzędnik w Galicji otrzymał nobilitację galicyjską 1818 r. z przydomkiem von Gfätlenberg. 

ROSKOWSKI h. DOŁĘGA. Jan otrzymał 1611 r. nobilitację (Metr. Kor.). Adam i Maciej z Roskowa podpisali elekcję 1697 r. z ziemią ciechanowską. 

ROŚLAK. Jan, regent gr. owrucki, notowany w aktach Tr. Lub. 1739 r. 

ROŚLAKOWSKI Antoni, syn Jakóba i Marjanny, ur. 1795 r. w Warszawie, wszedł 1810 r. do artylerji pieszej Ks. Warsz. i 1813 r. został podporucznikiem; 1816 r. przeniesiony do 1 p. strzelców pieszych, w 1819 r. postąpił na porucznika, 1826 r. na kapitana w 4 p. p. liniowej i 1831 r. na majora 1 p. strzelców pieszych (Ks. Wojskowe). 

de ROSŁAW. N., chorąży 1781 r. N., sztabschirurg 1792 r. (Sig.). 

ROSŁAWOWICZ h. TOPÓR. Piotr, porucznik kowieński 1791 r. Ławryn, syn Wojciecha, udowodnił szlachectwo w gub. kowieńskiej 1804. 

ROSŁAWSKI Wawrzyniec, cześnik rawski 1564 r. (Conv. Vars.). 

ROSŁECKI. Kaźmierz-Stanisław, podstoli, sędzia gr. kapturowy, poseł Słonimski, podpisał elekcję 1764 r. (V. L.).

ROSŁOWIEC v. ROSŁOWICZ. Jerzy podpisał konwokację generalną lit. 1764 r. Bazyli, syn Jakóba, marszałek szlachty pow. w gub. czernichowskiej 1844 r. 

ROSMOWSKI. Jan, syn Franciszka i Petroneli, ur. 1786 r. w Warszawie, wszedł 1806 r. do 2 p. p. wojsk Ks. Warsz. i 1811 r. został podporucznikiem; 1812 r. porucznik tegoż pułku, przeniesiony 1815 r. do 1 p. p. liniowej i 1816 r. wyszedł do dymisji wskutek otrzymanych ran (Ks. Wojsk.). 

ROŚNICKI. Piotr cytowany w aktach krakowskich 1442 r. Antoni, pułkownik wojsk koronnych 1768 r. (V. Leg.). 

ROSNOWSKI h. OGOŃCZYK. Dawna wielkopolska rodzina, z której jedna linia przeniosła się w XVII stuleciu na Ruś Czerwną. Jakób, podkomorzy sieradzki 1418 r. Jakób otrzymał 1489 r. konsens na wieś Łagiewniki; cześnik poznański 1525 r., stolnik poznański, bronił w 1520 r. Wielkopolskę w czasie wojny z Albrechtem, mistrzem krzyżackim od napaści Krzyżaków i Brandeburczyków; jego synowie: Benedykt, Andrzej, Jakób, Marcin, i Jan. Andrzej, kanonik pułtuski 1580 r. Maciej, dziedzic dóbr Witakowice w pow. gnieźnieńskim 1640 r. Piotr 1647 r. w Wielkopolsce ożeniony z Dorotą Wyssogota-Zakrzewską. Jan 1648 r., Piotr 1674 r., Franciszek i Mikołaj 1697 r., Aleksy, Chryzostom i Stanisław 1764 r. podpisali elekcje. 

Po Franciszku, synie Wojciecha, dziedzicu dóbr Białężyce w pow. pyzdrskim 1699 r., syn Wojciech, tego syn Franciszek miał syna Wojciecha, żonatego z Wiktorją Gałecką, z niej syn Onufry, dzierżawca dóbr, wylegit. w Król. 1844 r.

Po Janie, dziedzicu dóbr Czarne Piątkowo 1758 r., z żony Franciszki Rychłowskiej syn Filip wylegit. w Król. 1838 r. (Metr. Kor., W. Tr. Piotrk., Kancl., Sig.). 

Z osiedlonych na Rusi Czerwonej, Wojciech, wojownik przeciw Turkom, w 1681 r., jako regimentarz pilnował Rusi Czerwonej od najścia Tatarów; łowczy lwowski, porucznik husarski 1689 r., pułkownik pancerny 1715 r. Józef, marszałek woj. ruskiego w konfederacji tarnogrodzkiej 1716 r., stolnik sanocki 1728-36 r., komisarz do traktowania o pokój 1716 r., pierwszy odkrył zdradę Gorzeńskiego i skłonił Ledóchowskiego, marszałka konfederacji, że mu odjął dowództwo, a zamianował Branickiego, regimentarzem i marszałkiem wojska związkowego; ożeniony z Wiktorją Siemianowską, chorążanką sandomierską. Po N. z żony Sołtykówny trzech synów: N., ks. Bernardyn, Stanisław, chorąży czerwonogrodzki, ożeniony z N. Jeżewską, i Jan, ożeniony z Wolską 1780 r. Stanisław, chorąży husarski 1755 r. Józef, chorąży przemyski, porucznik pancerny 1755 r. Wojciech, z podstolego podczaszy przemyski 1771-82 r. 

Jan, Tadeusz i Antoni 1782 r., Mikołaj 1792 r., a jego syn Adam 1823 r. i Franciszek 1826 r. wylegitymowani w Galicji. 

ROSOCHACKI h. PRUS. Wzięli nazwisko od majątku Rosochate w ziemi nurskiej, który w 1714 r. sprzedał Kuczyńskim, Stanisław Rosochacki, lecz następnie wróciły do rodziny i dotąd w jej rękach zostają. Piotr 1430 r., Mikołaj 1462 r., Jan 1740 r., Piotr, syn Jana, cytowani w aktach nurskich, łomżyńskich i wiskich. 

Adam, dziedzic dóbr Kargoszyn 1699 r., jego synowie: Stanisław, dziedzic wsi Lady-Borowe 1719 r. i Szymon; od tego pochodzący. Antoni, dziedzic wsi Rosochate-Kościelne, i Jan, synowie Marcina i Joanny z Święcickich, w 1843 r. i Klemens, syn Hilarego, w 1852 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Jedna gałąź tej rodziny osiedliła się na Podlasiu już w XV stuleciu, zkąd przeszła do Litwy; podług Metr. Lit. z 1525 r. ci Rosochaccy, ziemianie drohiccy, winni byli dostawiać dwóch zbrojnych konnych na potrzeby wojenne. Mikołaj-Franciszek, ciwun, pisarz ziem, trocki 1655 r., sędzia ziem, trocki 1661 r., pisarz ziem, wileński, regent i poseł wileński 1668 r., pisarz skarbowy lit., poseł na sejmy; jego syn Władysław-Michał, starosta niemojecki 1674 r. (V. Leg.). Jan-Stanisław, podczaszy trocki, syn Stanisława, wnuk Walerjana, 1690 r. (W. Tr. Piotr.). 

ROSOCHACKI h. PRUS III. N. N. udowodnili szlachectwo w gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

ROSOCHOWSKI. Władysław, syn Stanisława i Jadwigi Lutosławskiej, 1668 r. (W. Tr Piotr.). Jan, syn Feliksa, 1618 r. (Akta Warszawskie). Stanisław z woj. łęczyckiem podpisał elekcję 1648 r. 

ROSOCKI. Andrzej z woj. ruskiem podpisał elekcję 1674 r. (V. Leg.). 

ROSOŁOWSKI h. PRUS II. Stanisław, syn Bazylego, zapisany do ks. szlachty gub. kowieńskiej 1802 r. Karol, syn Antoniego, z synem Zygmuntem i tegoż syn Tadeusz wylegitymowani z zasług wojennych w Ces. ros. i zap. do ks. gub. wołyńskiej w 1847-57 r. 

ROSOPOLSKI Paweł, Jerzy i Jan, synowie Świętosława i Anny z Chinowskich, 1645 r. (W. Tr. Piotr.) 

ROSOSKI h. RAWICZ. N. N. opłacali pobór ze wsi Rosochy w ziemi rawskiej 1550 r. (Wittyg). 

ROSPANT v. ROSPĄD h. JELITA. Mikołaj, dziedzic wsi Żerniki 1470 r., cytowany w L. Ben. Maciej i Mikołaj 1540 r. proces o sumy (Metr. Lit.). Stanisław Rospęd, syn Macieja, dziedzic Jabłoni 1581 r. Lucja za Kaźmierzem Kossowskim 1693 r. (Metr. Kor.). 

ROSPERSKI h. JUNOSZA. Wzięli nazwisko od majątku Rosprza, blisko m. Piotrkowa. Tomisław i Klemens 1372 r., synowie Stanisława, podkomorzego sieradzkiego. Dersław z Klwowa i Klemens, bracia 1406 r. Już w początkach XVI stulecia ich ślad ginie; zdaje się, że wygaśli. 

ROSPERSKI v. ROSPIERSKI h. NABRAM. Byli w Prusach Zachodnich i brali przydomek Rosperttz; posiadali w 1740 r. majątek Bachotek. Zbigniew Lanckoroński h. Zadora od wsi Rosprza pisał się Rospierskim, a Emeryk, dziedzic wsi Strążecin, Henryk, dóbr Grabie i Jakób, dóbr Grotkowice 1470 r., dziedzice. (Lib. Ben.). 

ROSPINI. Wojciech występuje przed Tr. Piotrk 1684 r. (W. Tr. Piotrk.) 

ROSPUD v. ROSPUT. Podług Niesieckiego w Prusach Wschodnich. Hieronim, sędzia gr. drohicki 1522 r. (Metr. Lit.). 

ROSS h. GOZDAWA. Aleksander, sekretarz król. 1721 r., wniósł do obiaty świadectwo z Bretanii o swem pochodzeniu szlacheckiem (Metr. Kor., Sig.). Wilhelm występuje przed aktami Tr. Lub. 1768 r. (W. Tr. Lub.). 

ROSSA. Sebastjan żonaty z Dorotą N. 1564 r. Stanisław przeprowadził swą legitymację 1592 r. (Gon. Vars., Metr. Kor.). 

ROSSADOWSKI. W Litwie. Joachim, chorąży husarski 1775 r. (V. L.). Stanisław, horodniczy lidzki 1793 r. Józef, oficer wojsk polskich, został 1812 r. porucznikiem 19 p. wojsk Ks. Warsz.; żonaty z Izabelą z Kibertów miał syna Franciszka, podoficera wojsk, ros., który 1860 r. otrzymał prawa nowego szlachectwa z rangi oficerskiej swego ojca (Ks. Wojskowe). 

ROSSALSKI h. BOŻA-WOLA. Klemens, kapitan wojsk koron., otrzymał 1776 r. dymisję (Kancl.). N. N. udowodnili szlachectwo przed deputacja szlachecką gub. grodzieńskiej przed 1831 r. 

ROSSEN h. PORAJ. Taż familia co Rosen herbu Poraj odmień. Potomstwo Jerzego i Krzysztofa, synów Andrzeja, wnuków Krzysztofa, osób 20, w r. 1833 i potomostwo Antoniego i Józefa, synów Michała, wnuków Jana, osób 33, w 1858-68 r. wylegitymowane w Ces. ros. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

ROSSET. Otto, syn Benignusa i Marjanny z Gołyńskich, ur. 1790 r. we wsi Donaklu, gub. wileńskiej, wszedł jako adjunkt do sztabu głównego armii francuskiej i w odwrocie armii został w Wilnie 1812 r.; lekarz batalionowy 1819 r. w 4 p. sztrzelców konnych (Ks. Wojskowe).

ROSSI. Jan Kanty otrzymał nobilitację 1792 r. (Kancl., Sig.). 

ROSSMAN. Fryderyk, syn Jana i Heleny z Kehrerów, ur. 1796 r. w m. Ratysborzu na Śląsku, wszedł 1812 r. do korpusu inżynierów jako dozorca budowniczy i 1818 r. postąpił na podporucznika, a 1823 r. porucznika, i 1830 r. został kapitanem. 

Henryk, syn powyższych, ur. 1787 r. w m. Kosstritz, w król, saskiem, wszedł 1808 r. do korpusu inżynierów Ks. Warsz. i 1812 r. został porucznikiem, kapitanem 1814 r., awansował 1824 r. na podpułkownika, a 1831 r. na pułkownika. Po wyjściu z wojska jako właściciel dóbr Bielawy w pow. warszawskim oddał się pracy na roli i 1846 r. został mianowany sędzią pokoju okręgu warszawskiego i prezydującym w radzie opiekuńczej zakładów dobroczynnych. Henryk um. 1850 r. i z żony Emilii z Schmitów pozostawił córki: Wandę za Łukaszem Böttich, Joannę za Konstantym White i synów: Henryka, Ludwika, dziedzica dóbr Bielawy, i Wilhelma, którzy otrzymali przyznanie praw szlacheckich w Król. 1856 r. z zasady stopnia oficerskiego ojca. 

ROSSOCHACKI h. PRUS III. Józef, syn Rafała, oraz Franciszek i Feliks wylegit. w Ces. ros. 1837 r. i zapisani do ks. szlachty gub. wileńskiej. 

ROSSOWIECKI h. PRZYJACIEL. Antoni, subdelegat gr. halicki, wylegit. w Galicji 1782 r. Aleksander, syn Michała, i Andrzej, syn Stefana, wylegit. w Ces. ros. i zap. do ks. szl. gub. wołyńskiej 1850 r. 

ROSSOWSKI v. ROSOWSKI h. POBÓG. Wzięli nazwisko od wsi, Rososice w woj. Sieradzkiem. Mikołaj 1400 r. (Akta Sieradzkie). Wawrzyniec, cześnik łęczycki 1661 -1666 r. (V. Leg.). Tomasz, Paweł, Michał i Jakób, synowie Stanisława, 1668 r. (W. Tr. Piotrk.). Kaźmierz, syn Andrzeja, podpisał elekcję 1697 r. z woj. Sandomierskiem. Tomasz, kanonik poznański i Paweł, pleban dąbrowiecki 1745 r. Józef, Stanisław, Adam, Jakób i Jan wylegit. w Galicji 1782 r. Emil, Aleksander, Paweł i Michał z potomstwem, synowie Michała, udowodnili szlachectwo w gub. kijowskiej 1802 r. 

Stanisław, literat i tego brat Władysław, artysta malarz, ur. 1857 r. w Monasterzyskach, po którym z Tekli Kulskiej synowie, Tadeusz i Feliks. 

ROSSUDOWSKI h. ROCH III. Łukasz, rotmistrz wojsk, król. 1660 r. Władysław, podstoli 1719 r., następnie stolnik owrucki, tego syn Michał. N. udowodnił szlachectwo w deputacji szlacheckiej gub. wileńskiej 1800 r. 

Byli w XVII stuleciu w woj. brzesko-litewskiem; pisano ich także Rosudowski. Józef, komisarz cywilno-wojskowy nowogrodzki 1791 r., żonaty z Rozalją Wojniłłowiczówną, córką Adama, podkomorzego nowogrodzkiego. Edward, syn Józefa, kasjer pow. słuckiego 1844 r. 

de ROSSY. Maciej, kapitan wojsk król. 1665 r. (Sig.). 

ROSTECKI h. ŁABĘDŹ. Pisali się także Rostek, lub von Rostek; byli w Prusach Zachodnich i w Wielkopolsce. Mikołaj podpisał elekcję 1697 r. z woj. paznańskiem. Feliks, podporucznik 4 p. strzelców pieszych, został 1831 r. kapitanem (Ks. Wojskowe). 

ROSTEK h. DĄBROWA. Taż familia co Rostkowski, herbu Dąbrowa. Mikołaj 1477 r. (Akta Ostrzeszowskie). Walenty, syn Daniela, i Mikołaj, syn Macieja, z Rostek 1609 r. w ziemi wiskiej. Maciej de Rostki, syn Feliksa, 1612 r. (W. Tr. Piotrk.). 

ROSTEK h. ROLA. W Litwie i na Wołyniu. Stefan 1648 r., Mikołaj i Stefan z Rostków, wojski nowogrodzki, 1674 r. podpisali elekcje. Józef, syn Jana, z synem Justynem wylegit. w Ces. ros. 1846 r. i zapisani do ks. szlachty gub. wileńskiej. 

ROSTKIEWICZ v. ROSTKOWICZ h. ŁODZIA. Szczepan i Michał wylegit. w Galicji 1782 r. 

ROSTKOWSKI h. DĄBROWA. Senatorowie w rodzinie Jan, kasztelan zakroczymski 1570 r. Kazimierz, kasztelan wiski 1698 r.

Dwie były rodziny tego nazwiska i herbu; jedna pisząca się z Kostkowa wsi pod miastem Przasnyszem, druga z Rostek w ziemi zakroczymskiej i wiskiej. Domarat z Karniowa, żyjący około 1360 r., miał syna Krystyna, ten zaś czterech synów, którzy wzięli nazwiska od majątków: Stanisław Karniewski, Jakób Młodzianowski, Mikołaj Mikoszewski i Świętosław Smolechowski; tego ostatniego synowie byli: Nadmir, który został przy nazwisku ojca i Nawój, który odziedziczywszy Rostków, wziął nazwisko Rostkowski; z jego synów: Jakób nabył w Prusach majątek Sternberg, wziął nazwisko Kostka i był protoplastą tej znakomitej, a już zgasłej rodziny, Nawój 1528 r., ksiądz, i Jan Rostkowski, sędzia ziem, ciechanowski, tego syn Jan, kasztelan zakroczymski 1570 r., miał synów, którzy obaj brali nazwisko Kostka: Pawła, chorążego ciechanowskiego, zm. 1607 r., który sprzedał Rostków na cele dobroczynne, i św. Stanisława Kostkę, zmarłego w Rzymie 1569 r.; na nich zgasła rodzina Rostkowskich z Rostkowa. 

Z Rostkowskich z Rostek (których jedna linia brała od tej wsi miano Rostek). Gotard dostał w 1405 r. w nagrodę zasług od Jana ks. Mazowieckiego 20 włók gruntu zwanego Suchodół w ziemi ciechanowskiej. Przybysław 1423 r. Falisław 1424 r. Mikołaj, syn Jakusza, 1477 r. Mikołaj, Jan, Piotr, Paweł, Aleksy, Grzegorz, Dersław i Tomasz, synowie Stanisława, 1518 r. Paweł, syn Boruty, dziedzic wsi Rostki-Konkowo w ziemi wiskiej i inni cytowani są w aktach wiskich, zakroczymskich i ciechanowskich. Jan, deputat do zapłaty wojska 1634 r. Jan z ziemią łomżyńską i inni z ziemią różańską podpisali elekcję 1632 r. Stanisław, sekretarz królewski, kanonik płocki, proboszcz pułtuski 1639 r. Tomasz i Felicjan, synowie Jana, dziedzice Łęki 1660 r. Kazimierz, regent ziem. 1686 r., pisarz ziem. 1690 r., elektor 1697 r., a kasztelan wiski 1698-1714 r., miał synów: Adama, podczaszego warszawskiego 1717 r., starostę wiskiego i tyszowskiego 1746 r., i Antoniego, dziedzica dóbr Jedwabne, podczaszego 1725 r., podstolego 1735 r., chorążego 1741 r., a podkomorzego łomżyńskiego 1746 r., żonatego z Wiktorją Wilczewską; z niej syn Jakób, łowczy wiski, dziedzic dóbr Jedwabne, Chorzele i inne 1778 r. 

Jan, starosta wąsoski i wiski 1752 r., marszałek sejmiku wiskiego i deputat do rewizyj żup solnych 1764 r. Po Pawle, komorniku ziem, wiskim, z Maryanny Jemielitówny synowie: Kazimierz, miecznik bracławski, i Wojciech, burgrabia 1728 r., a podsędek wiski 1731 r., którego synowie: Tomasz, dziedzic dóbr Wysokie, i Antoni; tego syn Paweł, żona Antonina Klimaszewska, z niej syn Antoni, burmistrz m. Przerośli, wylegit. w Król. 1844 r., z Teresy Steckiej jego syn Antoni. 

Po Tomaszu, synie Adama, dziedzicu wsi Sławoczewo 1684 r., syn Marcin, tego syn Wojciech miał syna Macieja, żonatego z Joanną Stokowską, z niej syn Jan, urzędnik w Piotrkowie, wylegit. w Król. 1842 r.; z tej linii Józef, syn Stanisława i Katarzyny z Kietlińskich, dziedzic dóbr Kamocinka, w 1842 r. i Władysław, syn Macieja, w 1843 r. wylegitymowani w Królestwie.

Po Szymonie, dziedzicu wsi Gierlachy na Podlasiu, synowie: Marcin i Michał 1701 r.; po Michale syn Szymon, tego syn Adam pozostawił syna Stanisława, żonatego z Józefatą Nienałtowską, z niej synowie: Wincenty i Józef, wylegitymowani w Król. 1842 r., a Jan 1848 r.; z tej linii Antoni, syn Idziego, wylegit. w Król. 1850 r. 

Po Jakóbie, dziedzicu dóbr Niedrosz 1729 r., syn Jakób, tego syn Baltazar, po którym syn Marcin z żony Franciszki Uszyńskiej miał syna Leopolda, współdziedzica dóbr Dłużniewo w pow. płockim, wylegit. w Król. 1845 r. 

Pochodzący po Tomaszu, dziedzicu wsi Rostki w pow. zakroczymskim 1723 r.: Szczepan, Stanisław i Ignacy, synowie Dionizego i Apolonii Rostkowskiej, 1838 r., Antoni, syn Jakóba, 1838 r., Jan, Mateusz i Franciszek, synowie Jana, 1839 r., Feliks, syn Pawła, 1862 r., Antoni, syn Piotra, wnuk Dionizego, 1842 r., Aleksander, syn Szczepana, i inni 1838 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Po Janie, dziedzicu wsi Zdziary 1732 r. (Akta Płockie), syn Ambroży, żona Zofia Malińska, z niej syn Paweł, dziedzic wsi Zdziary Małe, wylegit. w Król. 1838 r. 

Po Karolu, dziedzicu wsi Primusowa Wola 1763 r., pochodzący: Józef, dziedzic dóbr Zacharzów w pow. opoczyńskim, 1837 r., Antoni, dziedzic dóbr Daleszewic w pow. miechowskim, 1838 r., Michał, dziedzic dóbr Miedzna Murowana, 1838 r., Jan w 1839 r. i Romuald, dziedzic dóbr Trzebiatowa, w 1839 r. wylegitymowani w Królestwie, wszyscy synowie Józefa (Kancl., Sigil.). 

Wojciech, podstoli płocki, osiadł około 1600 r. w woj. bełzkiem, w którem nabył majątek Turkowice; z Heleny Russjan jego synowie: Jan, archidiakon chełmski, proboszcz tyszowiecki, i Stanisław, po którym z Zofii 'Wereszczyńskiej synowie: 1) Wojciech, kustosz chełmski, proboszcz kunowski, 2) Kazimierz, sędzia grabowiecki, jego syn Jan, miecznik liwski - bezpotomny i 3) Jakób, żona Helena Siestrzewitowska, z niej synowie: Antoni, kanonik chełmski, proboszcz tarnogórski 1730 r., dziekan chełmski 1768 r., Dominik, Jezuita 1740 r., Jakób i Felicjan, starosta kopajgrodzki, wylegitymowani w Galicji 1782 r.; Felicjan, żona Maryanna Wybranowska, ich syn Antoni, szambelan król. 1786 r., żona Tekla Penczkowska, z niej synowie: Erazm, porucznik wojsk pol. 1830 r., wylegit. w Król. 1838 r., i Klemens, porucznik 8 p. p. liniowej 1825 r.; z tej. linii bracia: Tomasz, porucznik wojsk koronnych, i Adam, kanonik płocki i pułtuski, proboszcz warszawski, archidjakon dobrzyński, sufragan łucki i biskup filadelski, um. 1738 r. 

Piotr, opat mogilski 1697 r. Adam, starosta wiski, poseł do liana tatarskiego 1726 r., z żony Anny Bełżyckiej syn Adam-Stanisław, starosta tyszowiecki 1756 r., pułkownik husarski 1753 r. Józef, pisarz gr. i sędzia kapturowy lwowski 1733 r. Józef, opat mogilski koło 1740 r. Marcin, kanonik kijowski 1768-78 r. Feliks, łowczy horodelski 1768-81 r., posiadał królewszczyznę Kuryłówce. Andrzej, dziekan chełmski 1772 r. Wojciech, podpułkownik wojsk austrjackich, generał-adjutant i pułkownik wojsk koronnych 1772 r., wylegit. w Galicji 1782 r. 

Jedna linia tej familii osiedliła się na Podlasiu i w Litwie. Karol, chorąży kowieński, komisarz do wypłaty wojska 1637 r. (V. Leg.). Jan 1648 r. z woj. wileńskiem, Kaźmierz, cześnik drohicki, Aleksander i inni podpisali pospolite ruszenie 1698 r. Kaźmierz, oboźny mścisławski 1793 r. Potomkowie Adama, Mateusza i Stanisława, synów Piotra, wnuków Jerzego, prawnuków Adama, osób 32, wylegitymowani w Ges. ros. 1839 r.-60 i zapisani do ks. szlachty gub. kowieńskie]. 

ROSTKOWSKI h. PNIEJNIA. Kaźmierz i Antoni 1782 r. a Jan, syn Antoniego, w 1843 r. wylegitymowani w Galicji. 

Maciej, syn Michała z Rostek Wielkich, ustąpił 1790 r. części tych dóbr synowi swemu Janowi, wylegit. w Galicji 1804 r. 

Karol, Michał i Antoni, synowie Jakóba i Franciszki Zajączkowskiej, przeprowadzili dział dóbr Rożenek; Józef, syn Karola i Apolonii Otwinowskiej, ochrzcz. 1764 r. w par. Sławnie, wylegit. w Galicji 1804 r. (Quaterniones). 

ROSTOCKI h. JUŃCZYK. Senator w rodzinie: Teodozy, arcybiskup kijowski i halicki, metropolita grecki unicki całej Rusi 1790-96 r. 

Rodzina wołyńska, wzięła nazwisko od majątku Rostki, miała przydomek Bolbas v. Bołbas, który w XV i XVI stuleciach był jej właściwą nazwą; jedna jej gałąź w XVII stuleciu przesiedliła się do Litwy, niektórzy z jej członków brali herb Łabędź, - inni pisali się Rostowski. Andrzej Bołbas podpisał elekcję 1632 r. z woj. wołyńskiem. Aleksander, pisarz ziem, krzemieniecki, żona Anna Bukojemska, ich córki: Anna i Helena za Witwińskimi i synowie: Jarosz i Wojciech 1660 r. Marcin, starosta lelowski 1669 r., ulubiony dworzanin króla Michała, podpisał elekcję 1674 r., starosta kampinoski 1688 r. Stefan, wojski nowogrodzki 1671 r. Michał, strażnik wołyński, podpisał pospolite ruszenie 1698 r. 

Samuel, Jezuita, um. 1730 r. Kaźmierz, sędzia gr. i podstarosta 1764 r., a oboźny Słonimski 1786 r., jego syn Teodozy, biskup grecko-unicki chełmski 1786 r., arcybiskup kijowski i halicki, metropolita całej Rusi, pierwszy z metropolitów unickich senator Rzeczypospolitej 1790 r.; um. 1805 r. Franciszek, strażnik Słonimski 1780 r. Stefan, vicegerent żytomierski 1789 r.

Jan, syn Józefa i Anny z Borowieckich, ur. 1801 r. we wsi Zienkowie, w gub. wołyńskiej, wszedł 1818 r. do 4 p. strzelców pieszych i 1821 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

ROSTOCKI h. ŚLEPOWRON. Piotr, syn Michała, wylegit. w deputacji szlacheckiej gub. kowieńskiej 1820 r. 

ROSTOCKI. Albin i Tomasz, synowie Tomasza, wylegitymowani w Ces. ros. i zap. do ks. szl. gub. wołyńskiej 1861 r. 

ROSTOGA. Licznie rozrodzeni w ziemi wieluńskiej. Wojciech i Jan zachowani przy kopalniach 1559-1569 r., a Paweł i Wawrzyniec 1585 r. (Metr. Kor.). Walenty sprzedał 1635 r. łąki w Lubojni. Zygmunt i Adam cedowali 1641 r. sołectwo wsi Gonczyca. Walenty z ziemią wieluńską podpisał elekcję 1648 r. Wojciech i Zygmunt, synowie Adama, 1650 r. Stanisław, posesor sołectwa w Wierzchowiskach 1660 r. Walenty, żona Marja Konopnicka 1663 r., ich córka Anna 1674 r. (Akta Wieluńskie).  

ROSTOK. Jan z woj. bełskiem podpisał elekcję 1697 r. 

ROSTOPCZA. Byli w woj. czerniechowskiem. Kacper, pisarz ziem, nowogrodzki-siewierski, komisarz do rozgraniczenia woj. kijowskiego i czernichowskiego 1610 r. Andrzej podpisał elekcję 1648 r., a Michał, jako Rostopora (!) 1674 r. (Metr. Kor., Sig., V. Leg.). 

ROSTOWICZ. Stanisław, szlachcic wieloński, w Litwie, cytowany w Metr. Lit. 1525 r. 

ROSTOWSKI h. TUŃCZYK II. Taż familja co Rostocki, herbu Tuńczyk, i bierze także przydomek Bolbas. Jan w Litwie 1625 r. ożeniony z Maryanną Łopacińską. Jan-Karol, chorąży 1633-1638 r., a marszałek kowieński 1655 r., komisarz do zapłaty wojska 1650 r., fundator kościoła w Wędziapolu. Stanisław, Jezuita, profesor akademii wileńskiej, autor, um. 1786 r. Jan, regent gr. aktowy wileński 1791 r. Marcin i Teodor, synowie Jakóba, i inni 22 osoby, udowodnili szlachectwo przed deputacją szlachecką gub. kijowskiej 1802 r. Potomstwo Zygmunta, Filipa, Piotra i Tomasza, synów Jana-Karola, wnuków Tomasza, osób 56, wylegitymowane w Ges. ros. 1842 -50 r. i zapisane do ks. szlachty gub. kowieńskiej. 

ROSTOWSKI h. ROLA. Zygmunt i Piotr, synowie Jana-Karola, (ciż sami co herbu Juńczyk II) udowodnili szlachectwo w deputacji gub. kowieńskiej 1791 r. 

ROSTOWSKI Józef, syn Jana i Agnieszki z Witkowskich, ur. 1792 r. w Dereczynie, w pow. Słonimskim, wszedł 1812 r. do 3 p. gwardji lit., 1815 r. przeniesiony do szwadronu ułanów gwardji, a 1817 r. do pułku strzelców konnych, został 1824 r. podporucznikiem i otrzymał prawa nowego szlachectwa z zasady stopnia oficerskiego w Król. 1839 r.; jego syn Józefat, ur. z Anieli z Manugiewiczów, wylegit. w Król. 1856 r. 

ROSTROGA (?) Adam, żonaty z Anielą Skrońską, miał syna Wojciecha 1663 r. (Lustracje). 

ROSTROPOWICZ h. BOGORJA. Po Janie, podstolim oszmiańskim 1690 r., dziedzicu majątku Piotrowszczyzna na Podlasiu, syn Maciej, tego syn Szymon miał syna Jana, po którym synowie: 1) Kaźmierz wylegit. w Król. 1851 r. i 2) Józef, po którym z Franciszki Hauschild syn Annibal, dziedzic dóbr Skotniki, wylegit. w Król. 1851 r. 

ROSTROWICZ. Jan, szlachcic nowogrodzki, w Litwie, cytowany w Metr. Lit. 1518 r. prowadził proces z Steckowiczem. 

ROSTWOROWSKI h. NAŁĘCZ. Senatorowie w rodzinie: Jakób, kasztelan przemętski 1612 r. Jan-Wiktoryn, kasztelan wiski 1738 r. Jan-Antoni, kasztelan zakroczymski 1762 r. 

Dawna wielkopolska rodzina, wzięła nazwisko od wsi Rostworowa w woj. poznańskiem; jedna jej linja w połowie XVII stulecia przesiedliła się na Podlasie i do Mazowsza, odziedziczywszy, po kądzieli majątki po Leśniewolskich, i z tej linii bracia Andrzej i Franciszek Ksawery, synowie Jana-Antoniego, mieli w 1801 r. otrzymać tytuł hrabiowski austrjacki, ten im jednak nie został przyznany w Królestwie Polskiem. 

Przodkiem wszystkich obecnie żyjących Rostworowskich jest Dzierżek z Rostworowa 1430 r., po którym syn Bieniasz, dziedzic na Rostworowie, miał syna Wojciecha, dziedzica dóbr Rostworowa i innych w Wilekopolsce 1556 r., po którym synowie: Maciej, sędzia ziem, wschowski 1574 r., z żoną Jadwigą Dłuską, bezpotomny, i Jakób, chorąży kaliski, po którym z Zofji Krotowskiej, wojewodzianki inowrocławskiej, córki: Zofja za Janem Potulickim, Anna za Andrzejem Małachowskim, i synowie: Jakób, kasztelan przemętski 1612 r., którego z Elżbiety Opalińskiej, krajczanki wiek kor., synowie: Jan ożeniony z Zofją Baranowską, kasztelanką kamieńską, dziedzic dóbr Kleczewo, od którego pochodzą Rostworowscy osiedleni w Wielkopolsce, i Wawrzyniec, podstoli poznański 1641 r., a chorąży kaliski 1642 r., podpisał elekcję 1632 r. z woj. poznańskiem. Wawrzyniec zaślubił Annę Leśniowolską, wojewodziankę podlaską, i odziedziczywszy Leśniowolę pod Warszawą, w niej osiadł; jego córka Katarzyna Cieciszewska, starościna mielnicka, i synowie: Andrzej, chorąży liwski 1685 r., Wacław, chorąży kaliski 1674 r. i Jacek. 

Jacek, dziedzic dóbr Leśniowoli i Głoskowa, chorąży liwski 1683 r., z Zofji Stadnickiej, kasztelanki lubaczowskiej, jego córka Katarzyna Godlewska, kasztelanowa podlaska, i synowie: Franciszek-Hieronim, dziedzic dóbr Leśniowoli, stolnik podlaski 1706 r., i Jan-Wiktor (starszy), podczaszy czerski 1703 r., kasztelan wiski 1738 r., z żony Salomei Zbierzchowskiej miał synów: Jana-Franciszka, starostę żytomierskiego, Jana-Antoniego (starszy), starostę czerskiego 1755 r., kasztelana zakroczymskiego 1762 r., elektora 1764 r. z ziemi zakroczymskiej, po którym z Konstancji Lanckorońskiej, kasztelanki rawskiej, synowie: Jan, kanonik kijowski, Andrzej i Franciszek Xawery. 

Andrzej, szambelan i sekretarz gabinetowy Stanisława Augusta, sędzia ziem, czerski 1787-94 r., poseł sejmu czteroletniego, członek rządu tymczasowego galicyjskiego 1809 r., z Józefy hr. Komorowskiej, kasztelanki santockiej, miał córki: Marję za Adamem Potockim, Angielinę za Janem hr. Drohojowskim, Helenę za Ferdynandem bar. Witzingerode, generałem ros., Zofję i synów: 1) Jana, pułkownika wojsk ros., wylegit. w Król. 1837 r., zm. 1853 r., po którym z żony N. Rosengarten jego synowie: Juliusz, po którym z Józefy bar. Kobylińskiej córka Julia za Adamem Rostworowskim i Janusz, mistrz dworu ros. w 1860 r., dyrektor stada rządowego w Janowie, z żoną Karoliną Hoffler, 1v. Franciszkową hr. Potocką, bezpotomny. 

2) Stefan, major wojsk pol., dziedzic dóbr Kowalewszczyzny w gub. augustowskiej, wylegit. w Król. 1833 r., z żony Izabelli Orsetti synowie: Roman i Adam, ożeniony z Leonją Potocką, z której synowie: Aleksander, Wiktor i Jan. 

Franciszek Ksawery, syn Jana-Antoniego, tytuł hrabiowski otrzymał 1801 r., um. 1802 r., z żony Izabelli hr. Małachowskiej, wojewodzianki sieradzkiej, córka Rozalja, kanoniczka w Warszawie, i synowie: Stanisław, Antoni, Jan Nepomucen i Mikołaj; po Mikołaju, kapitanie wojsk pols., wylegit. w Król. 1838 r., z żony Anny hr. Dzieduszyckiej córka Justyna za Marjanem hr. Czapskim. 

Stanisław, dziedzic dóbr Stok-lacki, pułkownik wojsk pols., wylegit. w Król. 1848 r., z żony Urszuli hr. Potulickiej, córka Marja Łempicka i synowie: 1) Joachim-August ożeniony w 1855 r. z hr. Maryą Mielżyńską, 2v-. z Heleną hr. Moszyńską, z tej synowie: Stanisław i Jerzy; 2) Feliks, żona Jadwiga Popiel, z której synowie: Michał, Władysław i Kazimierz; 3) Gabryel, po którym z Konstancji z Łempickich syn Stefan ożeniony z Jadwigą hr. Łubieńską. 

Antoni, członek rady stanu Królestwa Polskiego, dziedzic dóbr Milejowa, wylegit. w Król. 1837 r., z żony Marjanny Jansenówny, syn Antoni, po którym z Klary Osuchowskiej synowie: Antoni i Wawrzyniec. 

Jan Nepomucen, ostatni syn Franciszka Xawerego, poseł na sejmy Król. Polskiego, dziedzic dóbr Mirowice w pow. warszawskim, wylegit. w Król. 1838 r., żonaty z Kamillą de Zejdler-Zborowską. 

Z tej familii: Jacek, elektor 1764 r. z ziemi drohickiej, podczaszy podlaski 1772 r., córka Ludwika Potkańska, podkomorzanka radomska, i syn Konstanty, podczaszy podlaski 1781 r., żonaty z Anną Cieciszowską, z niej syn Julian, dziedzic dóbr Kłoczowa, w pow. łukowskim, wylegit. w Król. 1838 r. 

ROSUDOWSKI h. ROCH III. Wawrzyniec, syn Zacheusza, prowadził 1578 r. proces o sumy (Conv. Vars.). 

ROSUSZEŃSKI. Stefan z Chrapony podpisał elekcję 1648 r. z woj. płockiem (V. Leg.). 

ROSYNIEC h. ROSYNIEC. 

Herb: Rosyniec jest odmianą herbu Ślepowron, przez dodanie do niego na tarczy z każdej strony podkowy, jednej strzały z prawej, żeleźcem w górę, z lewej - żeleźcem na dół. 

Tę odmianę brali Ślepowrończykowie, dziedzice na majątku Raszyn pod Warszawą; albo więc ten herb właściwie nazywał się Raszyniec, lub też wieś Raszyn nazwano w XIV w. Rosin v. Rossyn. Jedna linia tych Rossyńców wzięła w XV stuleciu nazwisko Górka - podobno nawet byli i Rossińscy; nazwa rodowa Rossy nieć zniknęła już w końcu XV wieku. 

ROSZ v. ROS h. GOZDAWA v. GODULA. 

Paprocki tej rodzinie daje herb Gozdawę, Długosz w Lib. Benef. - herb Godulę; ten herb zatem był jakąś odmianą Gozdawy. Stanisław, dziedzic części wsi Brzeście k. 1470 r. (L. Benef.). 

ROSZANOWICZ h. ROHR. Paweł, syn Mikołaja, udowodnił szlachectwo przed deputacyą gub. wileńskiej 1820 r. 

ROSZCZEWSKI h. JUNOSZA. Samuel z synem Stanisławem, Jan i Damazy-Wiktoryn udowodnili szlachectwo w deputacji szlacheckiej gub. wileńskiej 1799-1804 r. Elżbieta, żona Leona Ptaszyckiego 1845 r. 

Profesor Leon Białkowski na podstawie akt Heroldji Petersburskiej zbadanych osobiście podaje następujące uzupełnienie. 

Przekład z polskiego na rosyjski dla Heroldji (nieudolną ruszczyzną) a z tych tłumaczeń notaty poniższe. 

Samuel, syn Jana, Roszczewski, wraz z żoną Katarzyną, córką Jana, Pacewiczówną, obywatele pow. kowieńskiego, zapisują najstarszemu synowi Stanisławowi majętność Sawieczany, kupioną za sto kóp od pp. Jana i Racheli Rubielewiczów Sawieczańskich, Jerzego i Wojciecha Dragatów, obywateli pow. kow., nabytą wraz z sianożęciami i uroczyskiem Wejdynas zwanem i Lipiszki w Żagowiczach leżące. 

Drugi syn, Jan, i trzeci Adam, mają swój udział w tychże Sawieczanach. Córka Samuelostwa, Anna Roszczewska za Zacharjaszem Kojałowiczem już posag otrzymała; druga zaś córka - Bogumiła za Michałem Sołominem dostaje 20 kóp litew. i za konia 10 kóp oraz bydła, trzody i sprzęty; trzecia córka - Katarzyna za Kazimierzem Wiladowskim, dostanie 20 kóp. litew. posagu oraz parę wołów, dwie krowy i konia. Jest jeszcze córka Katarzyna (druga tego imienia) niezamężna. - Zapisodawcy niepiśmienni. Zapis datowany w Sawieczanach 5.II.1675 r. Oblatowany dn. 10.VI.1676 w sądzie Grodzkim Kowieńskim. 

(Rządzący Senat Departament Heroldji. Sprawa o szlachectwie Roszczewskich. Nr 2489 karta 6-7). 

R. 1753 dn. 31 grudnia oblatowano w sądzie grodzkim Kowieńskim. 

Jan, syn Stanisława, R. zeznaje testamentem podział majątku między żoną swą Judytą z Montwiłłów Roszczewską i dziećmi z nią zrodzonemi, t. j. synami: Stanisławem, Janem i Piotrem i córkami: Heleną, Marcjanną, Zofją i Judytą. Żąda dla siebie skromnego pogrzebu w kościele paraf, wędziagolskim. 

Synowie mają matce dawać corok razem wszyscy trzej po solance żyta, jęczmienia, grochu, owsa i pszenicy i po jednej dobrze wykarmionej świni, oraz każdy ma dać rocznie po 3 złote matce na sól.

Najstarszy, Stanisław, dostaje majętność Sawieczany, pustą i bez najmniejszego zasiewu i budynków, Jan zaś i Piotr dostają Pacewicze. Siostry dostaną od braci po 400 złp., po jednej sosze wołów, dwie krowy, po 1 koniu i wyprawę. 

Najstarsza córka: Anna Satkiewiczowa już została wyposażona. Ci, co osiądą w Pacewiczach, mają corok dawać do kościoła paraf. wędziagolskiego po tynfie na mszę za duszę ojca antecesorów, tak jak on dawał za swych rodziców - Podpisał własnoręcznie w Pacewiczach 23. XII.1753 r. (Tamże, karta 8-10). 

Ignacy Zabiełło, chorąży generalny pow. kowieńskiego, generał-major wojsk W. Ks. Lit., naznacza Stanisława R. porucznikiem pow. kowieńskiego "w okolicy Sawieczanach” dn. 4.II.1779 r. („kredens”) (Tamże karta 11).

Tenże takimż kredensem z 5.II.1779 r. naznacza Piotra R. porucznikiem tegoż pow. "w okolicy Pacanach”. (Tamże karta 12). 

R. 1795 dnia 23. II. oblat, w sądzie ziems-kowieńskim Stanisław Junosza i Anna z Rukujżów małż. Roszczewscy, porucznikostwo pow. kowień., majętność swą Sawieczany w pow. kowieńskim zapisują synom swym: Benedyktowi, Janowi i Florjanowi. Górki zaś: Marjanna, Katarzyna, Bogumiła, Agnieszka i Wiktorja mają dostać od braci po 400 zip. i po dwie krowy. - Datowany testam. w Kownie 21.II.1795 r. (Tamże karta 13-14). 

Synowie Benedykta i Marjanny z Ejgirdów: 

Józef-Nikodem, metryka chrztu z 15.XI.1800 r. w kościele Wędziagolskim. (Tamże karta 15). 

Paweł-Benedykt, ur. 23.III.1817 r. metr, w tymże kościele. (Tamże karta 17 verso). 

Synowie Jana i Marcjanny z Zasimowskich-Roszczewskich: 

Ludwik-Adam, ur. 10.XII.1802 (metr. w kość. wędziagol.). (Tamże karta 16). 

Damazy-Wiktor, ur. w okolicy Sawieczanach, dn. 19.XII.1809 r., ochrzczony 20.XII.1809 r. (metryka chrztu w kość. wędziagolskim). (Tamże karta 17). 

Jan pozostawił syna Damazego i córkę Elżbietę, żonę Stanisława Nowkuńskiego, matkę Józefa Nowkuńskiego; ich synowie: Tadeusz, lekarz i Józef, inżynier, Dyrektor kierownik budowy kolei Herby - Gdynia. 

Damazy, syn Jana, z żony Emilji Mackiewiczówny miał córkę Elżbietę za Leonem Ptaszyckim, których synowie: Stanisław i Jan (j. w. przy rodzie Ptaszyckich). 

Ci Roszczewscy uznani zostali za szlachtę starożytną przez Wileńską Deputację Wywodową, jako Roszczewscy herbu Junosza decyzją z dnia 24.III.1804 r. 

Damazy-Wiktor i brat stryjeczny Paweł-Benedykt zostali przyłączeni do wywodu i uznani za szlachtę decyzją Wileń. Szlach. Deput. Zgrom. 3.IX.1834 r. (Tamże karta 5). 

Piotr, syn Jana, miał 2-ch synów: Tadeusza i Józefa (metryki chrztu z r. 1780 r.) zatwierdzonych w szlachectwie 1804 r. - (Tamże karta 4 verso).

ROSZCZEWSKI h. LUBICZ. W Litwie. Stanisław z woj. trockiem podpisał elekcję 1697 r. Leon, komornik wileński 1768-73 r. Aleksander i Piotr, synowie Karola, Józef, syn Onufrego, z synami: Adolfem, Hipolitem, Konstantym, Teodorem i Ksawerym i Klemens, syn Onufrego, z synem Bolesławem wylegitymowani w Ces. ros. 1860 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

ROSZCZKOWSKI h. GRABIE. Ignacy, oficer wojsk ros., z synami: Ignacym, Leonem, Franciszkiem i Kaźmierzem z zasług wojennych wylegitymowani w Ces. ros. i zap. do ks. szl. gub. wołyńskiej 1844 r. 

ROSZCZYC h. LIS. Jerzy, rotmistrz wojsk koronnych, odznaczył się na wyprawie przeciw Kozakom na Wołoszczyznie 1653 r. i N., deputat z woj. wileńskiego do korekty praw 1609 r. Jan dostał w nagrodę zasług trzy włóki w włości Dywińskiej w Litwie, co sejm 1667 r. zatwierdził (V. Leg., Sig.). 

ROSZEWSKI h. CIOŁEK. N. w woj. nowogrodzkiem podpisał elekcję 1697 r. z pow. orszańskim. Zenon, rotmistrz wojsk koronnych 1792 r. (Sig.)

ROSZEYKO h. ŚLEPOWRON. Józef i Wojciech z potomstwem, synowie Mateusza, wnukowie Kaźmierza, wylegitymowani w Ces. ros. 1852 r. i zapisani do ks. szlachty gub. kowieńskiej. 

ROSZKIEWICZ h. GOZDAWA odm.; odmiana herbu: Na tarczy Gozdawa z przepaską srebrną; w koronie trzy pióra strusie. 

Walenty otrzymał nobilitację 1775 r., z żony Magdaleny Łochowskiej jego synowie: Mikołaj, urzędnik banku w Warszawie, i Ludwik, kapitan wojsk ros., wylegitymowani w Król. 1837 r. 

Cyprjan, syn Walentego, ur. 1797 r. we wsi Czarny Las, wszedł 1812 r. do 10 pułku jazdy i 1822 r. został podporucznikiem w 1 pułku ułanów, w 1831 r. porucznik, awansował tegoż roku na kapitana. 

Feliks, syn tegoż Walentego, ur. 1794 r., wszedł 1809 r. do 6 pułku jazdy X. Warsz. i 1812 r. został porucznikiem w 3 p. gwardji litewsko-francuskiej, i przeniesiony do gwardji polsko-francuskiej awansował 1813 r. na kapitana i 1831 r. był majorem w 1 p. strzelców konnych.

Mikołaj, brat powyższych, ur. 1787 r., wszedł 1811 r. na porucznika adjutanta do korpusu inspekcji wojska X. Warsz.; przeniesiony do 16 p. jazdy, został 1815 r. kapitanem (Ks. Wojskowe). 

ROSZKIEWICZ h. ŁODZIĄ. N. N. udowodnili szlachectwo w deputacji szlacheckiej gub. grodzieńskiej przed rokiem 1831. 

ROSZKIEWICZ h. WADWICZ. Podług Ledebura w Wiel. Ks. Poznańskiem; należał do nich majątek Wygnanowo w 1846 r. N., oficer wojsk pruskich 1842 r. 

ROSZKO Jan podpisał elekcję 1733 r. z woj. brzesko-litewskiem. 

ROSZKOWSKI h. DOŁĘGA. Gniazdem tej rodziny wieś Roszków w woj. płockiem. Stanisław 1502 r. (Akta Płockie). Zygmunt, kanonik warszawski, podskarbi mazowiecki 1510-12 r. Piotr, opat mogilski, kustosz chełmiński, kanonik warmiński 1696 r. Tomasz, Wojciech i Zygmunt, elektorowie 1697 r. z woj. płockiego 

ROSZKOWSKI h. GRABIE. Józef, syn Onufrego, z synem Janem, i Stanisław, syn Piotra, z synami wylegitymowani w Ces. ros. i zap. do ks. szl. gub. wołyńskiej 1858 r. 

ROSZKOWSKI h. KORWIN. W Litwie i na Białej Rusi; z nich Onufry, oboźny witebski 1778-82 r. Ludwik i Antoni, synowie Ignacego, 1822 r., Bartłomiej, Fortunat, Henryk i Antoni, synowie Ludwika, 1848 r., Józef, Juliusz i Maurycy, synowie Antoniego, 1851 r. wylegitymowani w Ces. ros. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

ROSZKOWSKI h. ŁODZIA. Senatorowie w rodzinie: Andrzej, kasztelan szremski 1536 r. Jan, kasztelan przemętski 1576 r., poznański 1611 r. Andrzej, kasztelan inowrocławski 1640 r. 

Jest to gałąź słynnej rodziny Górków, która od wsi Roszki w woj. poznańskiem wzięła nazwisko Roszkowski. Andrzej, kasztelan szremski 1536 r., jego córka Katarzyna Rozrażewska, a syn Jan, kasztelan przemętski od 1576 r., a następnie poznański, czynny brał udział w bezkrólewiach 1574 i 1587 r.; miał trzy żony i za Barbarą Pampowską ogromny dostał majątek. 

Andrzej, chorąży inowrocławski 1625 r., a podkomorzy 1632-40 r., w 1640 r. kasztelan inowrocławski, stronnik królewicza Karola, syna Zygmunta III, kilkakrotnie poseł na sejmy w 1627 r., deputat na Trybunał radomski. Michał w Wielkopolsce, żona Marjanna Woźnicka 1740 r. Ignacy, subdelegat radomski 1747 r. Ignacy, susceptant 1788 r., a vice-regent sieradzki i subdelegat piotrkowski 1793 r. 

Po Wojciechu, dziedzicu wsi Piotrowice 1736 r., pochodzi Józef, dziedzic wsi Piotrowice w woj. Sandomierskiem, i Antoni wylegitymowani w Król. 1837-39 r., synowie Tadeusza z Pelagii Wasiutyńskiej. 

Po Romualdzie, synie Sebastyana, dziedzicu wsi Kropiwnica-Racibory 1795 r. (Akta Tykocińskie), z Tekli Chrzanowskiej syn Antoni, urzędnik w Warszawie, wylegit, w Król. 1839 r.

ROSZKOWSKI h. NIECZUJA. Niektórzy kładli na tarczy pień sękaty i takiż pień między dwoma skrzydłami w koronie. 

Po Ludwiku, synie Tomasza i Petroneli z Umińskich, dziedzicu wsi Kotlin 1737 r., z Barbary Słuckiej synowie: Walenty bezpotomny i Andrzej, tego z Eufrozyny Mierzewskiej syn Wincenty, urzędnik w Warszawie, wylegit. w Król. 1842 r. wraz z synem Feliksem, urodzonym z Korduli Sadowskiej. 

ROSZKOWSKI h. OGOŃCZYK. Piszą się z Roszków, wsi na Kujawach, jedna familia z Trzebuchowskimi; obecnie licznie rozrodzeni. N., rotmistrz w wojsku hospodara wołoskiego Bogdana, a następnie Stefana Batorego, wojownik przeciw Moskwie. Po Wawrzyńcu, który k. 1650 r. osiedlił się w woj. krakowskiem, synowie: Stanisław, ksiądz, Jan poległ pod Wiedniem 1683 r. i Kazimierz, tego synowie, Jacek ożeniony z Barbarą Kozłowską i Stanisław, sekretarz królewski 1729 r. Jan, vicegerent gr. lubelski 1791. 

Jedna gałąź tej familii już w XV stuleciu osiedliła się na Podlasiu, gdzie założyła kilka osad z nazwą Roszki, z których podług Metr. Litews. 1525 r. winna była dostawiać 10-u konnych zbrojnych, na potrzeby wojenne. Antoni, komornik ziems. bielski 1762 r. Paweł, z komornika podsędek 1778-81 r., i Mikołaj, regent 1778 r. bielscy. 

Pochodzący: a) po Janie, dziedzicu wsi Skowreszyn 1683 r. (Akta Sandomierskie) Wiktor, syn Szymona i Heleny z Dworakowskich, w 1852 r. wylegit. w Królestwie; b) po Adamie, dziedzicu wsi Somachy 1758 r. na Podlasiu, syn Mikołaj, synowie: Antoni, komisarz policyjny w Warszawie, 1839 r., i Jan, dziedzic wsi Gąski w pow. warszawskim, 1842 r., a nadto Romuald, syn Jana, urzędnik w Warszawie, w 1839 r. z prawami nowego szlachectwa i Ludwik, syn Jana, 1839 r. wylegitymowani w Królestwie; c) po Szymonie, synie Jana, dziedzicu wsi Roszki na Podlasiu 1777 r., syn Kajetan, żona Maryanna Dobrzycka, syn Józef, urzędnik w gub. lubelskiej, 1847 r. wylegit. w Królestwie; d) po Antonim, komorniku ziem, bielskim 1763 r., Feliks i Michał, synowie Jana, wylegitymowani w Król. 1850 r. 

Do tego herbu przyjęty został Jan nobilitowany 1613 r. (V. Leg.); pochodzący od niego Franciszek i Piotr, synowie Michała, z Reginy Włodkowskiej, 1838 r., Wincenty, syn Jakóba, 1839 r., Kaźmierz, właściciel części wsi Kropiwnica-Gośki w pow. łomżyńskim, syn Karola, 1839 r., Aleksander i Maciej, synowie Ignacego, 1847 r., Franciszek, syn Augusta, 1852 r., Jakób, syn Fabiana, 1845 r., Leon, syn Kaźmierza, 1848 r., Piotr, dzierżawca dóbr, i Makary, urzędnik w Warszawie, synowie Romualda i Joanny z Mocarskich, 1847 r., Jan, syn Jana, i Katarzyny z Płońskich, 1849 r., Dominik, syn Jana, 1849 r., Michał, syn Marcina, 1850 r., Sylwester, syn Grzegorza, 1852 r., Michał, Ambroży i Wincenty, synowie Jana i Agnieszki z Kierznowskich, 1848 r., Teodozy, syn Macieja, Florenty i Tomasz, synowie Adama, Ignacy, syn Macieja, Fabian, syn Piotra, Józef, syn Tomasza, 1850 r., Bonawentura i Wincenty, synowie Jakóba, 1861 r., Adam, syn Szymona, 1862 r. i wielu innych wylegitymowani w Królestwie.

Antoni z potomstwem, syn Dominika, i Adam, syn Karola, 1853 r. Józef, Maksymilian, Franciszek i Jan z potomstwem, synowie Stanisława, wylegitymowani w Ces. ros. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego 1856 r. 

ROSZKOWSKI h. ROLA. Kapica daje Roszkowskim na Podlasiu osiedlonym a dziedziczącym na osadach Roszki w ziemi bieskiej, wylegitymowanym w Królestwie z herbem Ogończyk, nie wiem czy właściwie, herb Rola. 

Hieronim, dziedzic dóbr Roszki 1675 r., żonaty z Katarzyną Czermińską, miał syna Wojciecha, chorążego gostyńskiego, po którym z Konstancji Gniewoszówny syn Felicjan, tego z 1-ej żony Aleksandry Freydzianki synowie: ks. Antoni, kanonik inflancki, pleban w Brozy 1793 r., i Józef, a z 2-iej żony Jadwigi Wierzbowskiej synowie: Leon, Daniel i Paweł wylegit. w Galicji 1803 r. 

Piotr, syn Józefa i Józefy Krzesinowskiej, ochrzczony 1776 r. w Opatówku, wnuk Antoniego i Marjanny Pieniążkówny, wylegit. 1804 r. w Galicji (Quaterniones). 

ROT v. ROTT. Szlachta inflancka. Tomasz, stolnik i sędzia gr. trocki, elektor 1697 r. z woj. trockiego. Michał, ks. Jezuita, zwany apostołem Inflant, całe życie poświęcił na krzewienie oświaty między ludnością łotyską w Inflantach; um. 1785 r. 

Karol, syn Krzysztofa, z synami: Konstantym i Tytusem 1843 r., i Mikołaj, syn Stanisława, 1847 r., wylegitymowani w Ces. ros. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

Była w Śląsku rodzina tego nazwiska. Zygmunt posłował od cesarza Zygmunta do Witolda. Jan, Dominikanin, biskup multański, gdy zbyt gorliwie skłaniał schizmatyków do Unii, od nich zabity 1439 r. Jan, biskup wrocławski 1497 r., kazał śmiercią ukarać Mikołaja ks. opolskiego, który na niego i na innych książąt śląskich na zjeździć w Wrocławiu z puginałem napadł. 

ROTARIUS v. ROTARJUSZ h. GRYF. Jan-Wilhelm osiadł w Polsce 1676 r. i chlubnie odznaczywszy się w wojnach przeciw Turkom za Jana Sobieskiego, został koło 1700 r. pułkownikiem królewskim i podkomorzym wendeńskim, um. 1728 r.; z Barbary Tymińskiej jego syn Wojciech-Łukasz, stolnik łomżyński 1752 r., i córki: Helena Ledóchowska, chorążyna łomżyńska, i Teresa Miaskowska, cześnikowa poznańska. 

Antoni i Ignacy, synowie Łukasza, Wincenty, syn Ignacego, i inni wylegit. w Ces. ros. i zap. do ks. szl. gub. wołyńskiej 1834 r. 

ROTARSKI h. GRYF. Po Wojciechu, dziedzicu wsi Małyszyn w woj. podlaskiem 1792 r., z Tekli Moczarskiej syn Ignacy, żonaty z Magdaleną Pietrowiczówną, z niej syn Józef, dziedzic dóbr Skorczew w pow. miechowskim, wylegit. w Król. 1844 r. 

ROTEMBERG Jan, dworzanin król. 1591 r. (Don. Gr. Warsz.). 

ROTEMBERGIER Jan, dworzanin król. 1510 r. (Metr. Kor.).

ROTENBURG. Ludwik, chorąży 1772 r., a Franciszek, podpułkownik wojsk koronnych (Kancl., Sig.) i Franciszek 1790 r. otrzymał nobilitację. 

ROTERMUND v. ROTTERMOND h. KOTWICA odm. Herb: tarcza na ukos od prawej ku lewej przedzielona; w górnej części w polu czerwonem kotwica czarna w lewo, w dolnej części niebieskiej złoty karp łbem w górę; na hełmie w koronie między dwoma dartemi czarnemi skrzydłami karp złoty łbem w górę. 

Rodzina czeska, kupiecka w Krakowie, z której Grzegorz w 1591 r. a Jan i Stanisław 1609 r. otrzymali nobilitację. Jan, podstarosta i sędzia gr. oświęcimski, dziedzic dóbr Klecze 1628 r. Samuel i Tomasz de Klecze z woj. krakowskiem podpisali elekcję 1648 r. Joachim, pisarz skarbu koronnego 1755-60 r. Józef, pułkownik artylerji koronnej i generał-major 1759-1773 r., generał-lejtnant 1773 r. Andrzej, komornik ziemski lelowski 1790-94 r. Wojciech szambelan królewski 1788 r. (Metr. Kor., Sig. Kancl., Wyr. Tr. Lubel.). Karol, tytułujący się hrabią, szambelan austryjacki, komisarz cyrkularny w Żółkwi 1820 r. Uwdest, porucznik wojsk belgijskich 1846 r., tytułował się hrabią. 

Aleksander Maciej 1782 r., a Andrzej i Wojciech 1787 r. wylegitymowani w Galicji. 

ROTERMUND Franciszek i tego synowie: Modest, Antoni i Jan Nepomucen wylegit. w Ces. ros. i zap. do ks. szlachty gub. wołyńskiej 1862 r. 

ROTH h. TOPÓR. Franciszek płacił 1536 r. pobór ze wsi Przecławic w pow. proszowskim (Wittyg). 

ROTHENHOFF v. ROTTENHOF. Karol-Krzysztof otrzymał indygenat 1768 r. (V. Leg.). Roth a Rothenhoff Heronim, dworzanin król. 1671 r. Jakób-Fryderyk, kapitan wojsk kor. 1765 r., następnie 1769 r. major (Sig.)

ROTKIEWICZ h. JASTRZĘBIEC. Przenieśli się z Litwy do Polski. Sylwester, ksiądz, doktór św. Teologii, kanonik regularny, um. 1703 r. Tomasz, referendarz stanu w Królestwie 1830 r. Po Jakóbie syn Józef, sędzia pokoju pow. pileskiego, dziedzic dóbr Kroczyce, wylegit. w Król. 1841 r., z żony Marjanny Bobińskiej, jego synowie: Józef i Krzysztof ożeniony z N. Gröben, dzierżawca dóbr 1873 r. 

ROTKIEWICZ h. POBÓG. Właściwie Rodkiewicz. N. N. udowodnili szlachectwo w gub. grodzieńskiej przed 1831 r. Sądzę, że tego herbu Władysław na Litwie, ożeniony z Wandą Koziełłówną 1860 r., i Dominik, żonaty z Kazimierą Klottówną 1850 r. 

ROTNIEWSKI Mikołaj, syn Macieja, prowadził sprawę 1586 r. (Don. Gr. Warsz.). 

ROTTERMAN Tomasz podpisał 1669 r. elekcję z woj. krakowskiem. 

ROTTOW. W Litwie. Antoni podpisał konwokację generalną litewską 1764 r. 

ROTTOWIŁ. Karol podpisał konfederację generalną warszawską 1764 r. (V. Leg.).

ROTUNDUS v. ROTHUNDUS h. ROLA. Augustyn Rotundus-Mielicki, sekretarz królewski, wójt wileński, doktór obojga prawa, znakomity uczony i autor 1568-94 r. z polecenia króla Zygmunta Augusta pisał historję Litwy, która w rękopiśmie zaginęła. 

ROUBA h. DROGOMIR. Mają przydomek Stetkiewicz. N. N. udowodnili szlachectwo w gub. kowieńskiej i wileńskiej 1799 -1807 r. 

ROUBA h. ROLA. Salomon, syn Antoniego, udowodnił szlachectwo przed deputacją szlachecką gub. wileńskiej 1820 r. 

ROUGET h. KRZYŻOWIEC. Mikołaj, syn Mikołaja i Magdaleny z Knackesów, ur. 1782 r. w Warszawie, wszedł do służby wojskowej 1806 r. jako porucznik, w 1807 r. został kapitanem w korpusie inżynierów wojsk Ks. Warszawskiego, w 1820 r. pułkownik korpusu weteranów odbył kampanie: 1806, 1807 i 1812-14 r.; walczył w kilkunastu bitwach, był dobrym malarzem i kaligrafem, napisał dzieło o budownictwie i słownik inżynierji wojskowej; w 1836 r. otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie, a następnie dostał herb z nazwą Krzyżowiec; um. 1847 r. w Warszawie. 

ROULLE Józef, kapitan wojsk koronnych 1774 r. (Kancl., Sig.). 

ROUNIAŃSKI h. DWIE TOPOLE. Herb: w polu błękitnem dwie topole; w koronie na hełmie skrzydło białe orle. 

Helena w nagrodę zasług jej męża z córką Anastazją otrzymały w r. 1780 tytuł baronowski od Stanisława Augusta. 

ROUSSEAU h. NIEBODAR. Piotr-Józef otrzymał nobilitację z herbem Niebodar 1790 r.; jego córka Marjanna Wasiutyńska wylegit. w Król 1845 r. Sądzę, że z tej familii: Jacenty, s. Jana i Apolonji z Cybulskich, ur. 1796 r. we wsi Nynadyse gub. kijowskiej, wszedł 1816 r. do 8 pułku piechoty liniowej i 1820 r. został podporucznikiem. Antoni, urzędnik komisji skarbu w Królestwie, powieściopisarz, um. 1863 r. 

le ROUX de la MAGDALAIN. Piotr, podporucznik 1749 r., a Józef-Ludwik, podpułkownik 1753 r. wojsk koronnych (Sig.). 

ROWBICKI h. JASTRZĘBIEC. N. N. wylegitymowani w Ces. ros. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej, a Władysław i Tadeusz z synami: Bonifacym, Teofilem i Wincentym, synowie Kaźmierza, 1856 r. - gub. kowieńskiej. 

ROWCZEWSKI. Gabryel z woj. Witebskiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r. 

ROWICKI h. LUBICZ. Wzięli nazwisko od wsi Rowiska w ziemi liwskiej; jedna jej linja przeniosła się na Podlasie i rozrodziwszy się, brała przydomki: Goleń, Tomasiak, Romiej i t. d. Po Janie, synie Stanisława, dziedzicu wsi Rowiska-Kęsy 1600 r., pochodzący: Józef, syn Franciszka, w 1843 r., Antoni, syn Adama z Elżbiety Połaskiej, 1845 r., Aleksander, syn Józefa, 1843 r. i Antoni, syn Franciszka, w 1849 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Jan, syn Marcina, dziedzic wsi Żelaźnik w ziemi drohickiej 1692 r. Tomasz, cześnik lidzki, deputat na Trybunał litewski 1694 r. Paweł, syn Stanisława, dziedzic części wsi Rowiska 1779 r. Franciszek, pisarz gr. różański. Paweł, Stanisław i Wojciech 1697 r. a Jan 1764 r. podpisali elekcje. 

Franciszek wy legit, w Galicji 1782 r. Jakób, Józef, Antoni, synowie Jana, Stanisław, Wawrzyniec i Jan, synowie Walentego i Petroneli Kozłowskiej, oraz Jan i Baltazar, synowie Antoniego, wylegitymowani w Galicji. 1804 r. (Quaterniones). 

Po Szymonie-Tadeuszu, synie Ludwika, synowie: Grzegorz, oficer wojsk polskich w pułku gwardji poległ, pod Samosierą 1808 r. Alojzy odbył kampanię 1807 r., w 1813 r. podprefekt ostrołęcki, żona Róża Rościszewska. 

ROWICKI Jacek nobilitowany 1790 r. (V. Leg.). 

RÓWIEŃSKI. Książęta. 

Semen Wasilewicz, książę Nieświeski, otrzymawszy działem po ojcu majątek Kołodno, pisał się kniaziem Kołodyńskim, nabywszy zaś na Wołyniu majątek Równe, od niego tytułował się księciem Rówieńskim; z Maryny Olizarówny zostawił tylko dwie córki: Anastazję ks. Holszańską i Marję, która brała tytuł księżny Rówieńskiej, a w 1506 r. dostała przywilej na wieś Kwasiłów, i 1512 r. dostała od króla Zygmunta na wieczność dwa dworzyszcza: Stepanowskie i Moleszczyńskie (Metr. Lit.). 

ROWIŃSKI h. BOŻA-WOLA. W Wielkopolsce i na Litwie. Jan, chorąży husarski, walczył w Inflantach i pod Chocimem przeciw Turkom 1621 r. Aleksander, syn Hieronima, 1666 r. Wincenty, podczaszy wieluński, podpisał elekcję 1674 r. Walerjan ożeniony z Katarzyną Kwilecką w Wielkopolsce koło 1730 r. Jan, podczaszy nowogrodzki, deputat do poboru kwarty, podpisał elekcję 1764 r.; sędzia ziem, nowogrodzki 1768-81 r. Hilary, komornik ziem, lwowski 1770 r., sędzia gr. żydaczowski 1778 r. Franciszek, mostowniczy nowogrodzki 1778-91 r. 

Po Macieju, w 1791 r. dziedzicu dóbr Świniary 1791 r., synowie: 1) Teofil, dziedzic dóbr Bohanowo (?) w pow. kujawskim, wylegit. w Król. 1843 r., z synem Romualdem i2) Ignacy, dziedzic dóbr Sadłowo, wylegit. 1843 r. z synem Juljanem, urodzonym z Serafiny Popowskiej. 

Jan i Higin wylegitymowani w Galicji 1782 r. Wincenty, syn Szymona, z synami: Józefem, Feliksem i Longinem wylegitymowani w Ces. ros. i zap. do ks. szl. gub. wołyńskiej 1849-52 r. 

ROWIŃSKI h. ROCH. Pochodzący: po Feliksie, komisarzu generalnym woj. wielkopolskich 1792 r., synowie: Lucjan i Marjan, żołnierz w wojsku ros. w 1850 r., a Jan w 1856 r. wylegitymowani w Królestwie. 

ROWSKI. Albert podpisany na przywileju Swidrygiełły z 1405 r. Jan w pow. wąsowskim 1598 r., ożeniony z Dorotą Zwolską, wdową po Czyszkowskim. 

ROXA Fabian-Wilhelm, elektor 1669 r. z woj. poznańskiego. 

LE ROY-BOSROGIER vide Bosrogier. N. otrzymał indygenat 1768 r. van Roy Jakób, radca królewski 1784 r. (Sig.). 

ROYCEWICZ h. LELIWA. Sebastyan podpisał konwokację litewską 1764 r. Potomstwo: Józefa, Kaźmierza i Michała, synów Jakóba, wnuków Stefana, w 1843 r. i potomstwo: Franciszka, Jakóba i Józefa, synów Zygmunta, wnuków Antoniego, osób 25, w 1866 r., wylegitymowane w Ces. ros. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

ROŻAŁOWSKI h. GOZDAWA. Stefan, syn Jana, marszałek szlachty pow. lityńskiego 1840 r. 

RÓŻAN. Zendlinger-Rożan Józef otrzymał 1775 r. nobilitację (V. Leg.). 

RÓŻANKA h. PRUS. Miejska krakowska rodzina. Stanisław, doktór medycyny, rajca krakowski 1570 r. Marcin, vicegerent krakowski 1621 r. Stanisław, pisarz gr. krakowski 1669 r.-78, komornik lełowski 1670 r., pisał się z Chotla, był ożeniony z Magdaleną Frezerówną. Stanisław z bratem osiedlili się w Litwie 1640 r. Po Stanisławie z Katarzyny Szantys byli synowie: Wincenty i Józefat-Jan, ks. karmelita, autor 1681 r. (Wyr. Tr. Piotrk.). 

ROŻANOWICZ h. KOŚCIESZA. Potomstwo Jana, Jerzego i Józefa, synów Pawła, wnuków Jerzego, w 1850 r. i potomstwo Ignacego i Kazimierza, synów Andrzeja, wnuków Józefa, prawnuków Jana, w 1852 r., razem osób 28, wylegitymowane w Ces. ros. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

ROŻANOWICZ h. ŚLEPOWRON. Podług Wielądka, ta rodzina pochodzi z Korony, z której przesiedliła się na Wołyń i do Litwy. Jan miał być posłem na sejm 1557 r. Jan przeniósł się w XVII stuleciu do pow. mozyrskiego, jego syn Michał zostawił dwóch synów, z których Tadeusz osiedlił się w Małorosji, a Antoni, elektor 1733 r. z woj. mińskiego, miał syna Michała, ten zaś sześciu synów, z których Wojsław, koniuszy mozyrski 1765 r., a wojski mścisławski 1776 r. Ignacy, komornik rzeczycki, Józef, dziedzic dóbr Żabieniec, rotmistrz miński, ożeniony z N. Dłuską 1775 r. 

ROŻANOWSKI h. OGOŃCZYK. Piszą się z Czebierowa. Andrzej-Jan, poborca radomski 1589 r. Józef, kanonik żmudzki 1791 r. Paweł, syn Grzegorza, z synami: Janem i Józefem wylegitymowani w Ces. ros. i zap. do ks. szl. gub. wołyńskiej w 1845 r. 

RÓŻAŃSKI h. KARP. W Litwie. Maciej, syn Antoniego, z synami: Michałem i Franciszkiem i Feliks i Jerzy, synowie Michała, w 1832 r. wylegit. w Ces. ros. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

RÓŻAŃSKI h. PORAJ. Z Kujaw przenieśli się do Małopolski. Mikołaj, poborca inowrocławski 1564-76 r. Benedykt, opat Cystersów w Kimbarowce, fundował klasztor Cystersów w dolinie Anielskiej 1744 r. Jan z woj. Sandomierskiem i Tomasz z kaliskiem podpisali elekcję 1764 r. 

Wincenty, syn Kaźmierza, deputat szlachty pow. kowelskiego 1848 r, Andrzej, dziedzic dóbr Padniewo w W. K. Poznańskiem 1854 r. Piotr, dziedzic wsi Gallow w pow. stobnickim 1858 r. 

Po Michale, skarbniku oszmiańskim, dziedzicu dóbr Borów 1738-60 r., z Doroty Tymińskiej synowie: Jan, Kajetan i Józef; po jednym z nich Józef, syn Norberta, wójt gminy w Młocinach pod Warszawą, w 1846 r. i Teodor, syn Kajetana, 1866 r. wylegitymowani w Królestwie; po Józefie syn Pankracy w wojsku ros. 1847 r.

Ignacy, syn Wojciecha, udowodnił szlachectwo w gub. wileńskiej 1811 r. Jan i Józef z potomstwem, synowie Feliksa, udowodnili szlachectwo w gub. kijowskiej 1802 r. 

Sebastjan 1782 r., Dominik-Kajetan, Jan Kapistran 1791 r., a Jan, syn Dominika, w 1819 r. wylegitymowani w Galicji. Kajetan, żona Magdalena Lange, synowie: Teodor, porucznik gwardji austryjackiej, i Feliks, żona Marja Mikułowska, z niej synowie: Stanisław i Feliks i córki: Anna i Marja 1882 r. 

RÓŻAŃSKI h. ROLA. Mikołaj, syn Aleksandra, z synami: Karolem, Teodorem i Franciszkiem wylegit. w Ces. ros. 1846 r. i zap. do ks. szl. gub. wołyńskiej. 

RÓŻAŃSKI h. RÓŻANA. Jan, syn Rocha, obrońca prokuratorji otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Król. 1842 r. z zasady posiadanego urzędu, a następnie herb Różana. 

RÓŻAŃSKI Antoni, syn Wincentego i Teresy z Goszczyńskich, ur. we Lwowie 1782 r., wstąpił 1809 r. do powstania samborskigeo, został tegoż roku podporucznikiem porucznik 1810 r. w 12 p. jazdy, 1813 r. kapitan w 8 pułku ułanów, przeszedł 1817 r. do korpusu żandarmerji w randze majora: z żony Emilji pozostawił syna Gustawa, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r. z rangi swego ojca (Ks. Wojskowe). 

RÓŻAŃSKI. Andrzej, porucznik w regimencie łanowym, otrzymał nobilitację 1790 r. (V. Leg.). 

ROZBICKI h. ŁADA. Podług Ledebura w woj. poznańskiem. Pisali się z Posadowa. Piotr, żona Jadwiga Wielęcka 1673 r. w Wielkopolsce, córka ich Marya Suraniecka. Andrzej w Wielkopolsce 1713 r. Jerzy, komornik gr. wschowski, z woj. kaliskiem i Jan-Zbigniew z woj. poznańskiem podpisali elekcję 1733 r. August, dziedzic dóbr Sokolniki 1804 r. 

ROZBICKI h. NOWINA. Paweł, syn Wojciecha, z synem Ignacym, Jan, syn Wojciecha, i Adam, syn Franciszka, wylegit. w Ces. ros. 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

ROZBICKI h. ROZMIAR. W Wielkopolsce. Andrzej podpisał elekcję 1674 r., deputat do kwarty 1696 r. Jan 1746 r., syn Jakóba (Akta Warszawskie). Jan, dziedzic wsi Brzoza i Grodzisko w woj. poznańskiem 1775 r. Maksymiljan, syn Mikołaja, dziedzic dóbr Lipowszyc w pow. piotrkowskim wylegit. w Królestwie 1851 r. Po Andrzeju w 1696 r. (pw.) pochodzący Soter, syn Ignacego i Józefy z Kraszkowskich, wylegit. w Królestwie 1841 r. i Władysław jego brat w Król, i w Ces. ros. 1841 r. 

ROZBICKI h. SZRENIAWA. Jan płacił pobór 1553 r. ze wsi Posadowa w pow. poznańskim (Wittyg). Norbert, zasiadający w sądach pow. grodzieńskiego, syn Jana, z synami: Leonardem, Remigjanem i Aleksandrem 1825-36 r.; Stanisław, syn Józefa, 1853 r. i Adam, syn Pawła, 1866 r. wylegitymowani w Ces. ros. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

ROZBICKI. Mikołaj, syn Macieja de Wańtuchy, pow. drohicki, 1581 r. Dominik, syn Pawła i Zuzanny z Przeuskich, w imieniu braci swych rodzonych: Andrzeja i Stanisława, zamienił 1788 r. części w Przewuskach; po Dominiku syn Paweł, ochrzczony 1780 r. w Sokołowie, wylegit. w Galicji 1804 r. (Quaterniones). 

ROZBICKI. Grzegorz, syn Samuela, z synami: Janem, Szymonem i Wiktorem i inni wylegitymowani w Ces. ros. i zap. do ks. szl. gub. wołyńskiej w 1855 r. 

ROZBIERSKI. Pisano ich także Rosbierski. Antoni, radca apelacyjny, viceprezes foralny w Galicji, w 1813 r. nobilitowany. 

ROZBORSKI. Jan, podczaszy 1490 r., pisarz ziem. 1505 r. przemyski (Metr. Kor.). Hieronim, kanonik krakowski 1550 r. Jan w Litwie 1690 r. cyt. w aktach warszawskich. 

ROZDOBIECKI. Na Wołyniu. Maciej, namiestnik żytomierski 1605 r. 

ROZDOLSKI. Piotr wylegitymowany w Galicji 1783 r. 

ROZDRAŻEWSKI h. DOLIWA. vide ROZRAŻEWSKI. 

ROZDZIAŁKOWSKI. Seweryn z woj. krakowskiem, Stanisław z woj. Sieradzkiem 1669 r., Jakób z woj. inowrocławskiem 1733 r. podpisali elekcje. 

ROZDZIAŁOWSKI. W woj. Sieradzkiem, wieś Rozdziały. Mikołaj, Łukasz i Jan, dziedzice dóbr Rozdziały i Lipiny, sprzedali te majątki Konopnicckim z Kroczewa 1577-79 r. Baltazar i Antoni, synowie Stanisława, 1700 r. (Akta Sieradzkie, Wyr. Tr. Piotrk.). 

ROŻECKI h. PORAJ. W ziemi czerskiej. Adam, syn Mikołaja, 1596 r. Mikołaj i Sebastyan z ziemią czerską, a Aleksander z woj. Sandomierskiem podpisali elekcję 1697 r. Stanisław, komornik gran. 1773 r., sędzia ziem. 1779 r. czerski. Michał, komornik gr. 1781 r., a sędzia gr. czerski 1791 r. Józef, burgrabia rawski 1790 r. Po Stanisławie, komorniku ziem, czerskim 1749 r., syn Jakób, tego syn Tomasz miał syna Mikołaja, dzierżawcę dóbr Szweyki w pow. rawskim, wylegit. w Król. 1840 r. Po Stanisławie, sędzim gr. czerskim, syn Maksymilian, żona Helena Jeżewska, z niej syn Aleksander wylegit. w Król. 1844 r. 

ROZEMBARSKI h. JASTRZĘBIEC. Podług Paprockiego dawna na Podgórzu rodzina. Mikołaj otrzymał konsens na żupy bocheńskie 1503 r. (Metr. Kor.). Wojciech, zm. 1509 r., zrobiwszy znaczne zapisy kościołom krakowskim. Andrzej, Heronim i Jan, synowie Andrzeja, 1599 r. (W. Tr. Piotrk.). 

ROZEMBERG h. PORAJ vide ROSENBERG. 

ROZEN h. GRYF. Jedna z najdawniejszych gałęzi rodu Gryfitów. Paprocki daje jej za przodka Sulisława Gryfowczyka, dziedzica na Grodku, który zabiwszy wojewodę krakowskiego, ścigany prawem, uszedł do Węgier i był tam hetmanem narodowym; oddawszy zaś znaczne zasługi królowi Kazimierzowi W., powrócił do ojczyzny i otrzymał w dziedzictwo majątki: Ossowę, Borowę, Pałecznicę i inne i dawne dziedzictwo rodziny Grodek; jego synowie: Piotr i Klemens podzielili się majątkiem ojcowskim 1370 r. (Akta Krakowskie).

Piotr wymurował zamek Rożnówy. Rożen pod Grodkiem, z którego pisała się rodzina i wzięła nazwisko; ten zamek oddał w posagu swej córce Barbarze, żonie słynnego wojownika Zawiszy Czarnego, po synie którego, gdy przeszedł do Tarnowskich, syn Piotra Zygmunt upominał się prawem i orężem o niego i chwilowo odzyskał, gdy jednak nie mógł spłacić posagu swej ciotki, zmuszony był ten zamek napowrót ustąpić Tarnowskim. Prócz Zygmunta miał jeszcze Piotr synów: Rafała i Andrzeja, którzy w 1404 r. zmuszeni byli oddać żydom lichwiarzom krakowskim majątki Borowę, Pałecznicę i Dzierszenin, aby spłacić długi ojcowskie. 

Rafał kupił w 1432 r. majątek Rostoki w pow. sandeckim, a po Zygmuncie byli synowie: Adam, Andrzej i Jakób i z nich Jakób za młodu służył w wojsku króla Macieja węgierskiego, a powróciwszy do ojczyzny był podsędkiem krakowskim i sędzią sandeckim; jego synowie: Adam, Gabryel i Zygmunt. 

Adam służył za młodu w wojsku króla węgierskiego Janusza, jego syn także Adam podpisał kaptur 1586 r.; podsędek krakowski 1606 r., deputat na Trybunał Koronny, sześć razy był podobno marszałkiem tego trybunału; sędzia kapturowy krakowski 1587 r., deputat ad pacta conventa 1583 r. i do zapłaty wojska 1613 r., za młodu wojownik we Wołoszech i w Moskwie. 

Gabryel, rotmistrz królewski i przełożony nad działami za Zygmunta Augusta; jego syn Olbrycht miał trzy żony, z Pluchowskiej jego syn Marcin um. młodo. 

Zygmunt, ostatni syn sędziego Jakóba, dworzanin kr., dzielny wojownik przeciw Wołoszy i przeciw Tatarom, jako pułkownik przeciw Moskwie za Stefana Batorego, w jednej z bitew z Wołoszą 1573 r. Król Stefan zamianował go pułkownikiem, otrzymał starostwo derpskie; odznaczył się w oblężeniu Pskowa 1581-82 r.; z żony N. Pucek jego synowie: Jan, Olbrycht ożeniony z Zofią Baranowską i Zygmunt; cała ta linia Rożnów była wyznania arjańskiego, a następnie kalwińskiego. 

Andrzej, dziedzic Rożnowa i Kąsny 1401 r., z żony Dobrochny miał syna Piotra, po którym dwóch synów: Eleazar i Jan; Eleazar, dziedzic dóbr Brujnik 1470 r. (Lib. Benef.), pozostawił syna Piotra, dworzanina król. 1530 r., po którym potomstwo wygasło w trzeciem pokoleniu. 

Jan, drugi syn Piotra, dziedzic Kąsny 1500 r., miał syna Jana, po którym z Barbary z Jarochowskich syn Stanisław, dziedzic wsi Kąsny, pozostawił syna Mikołaja, którego z Katarzyny Kozierowskiej syn Adam zaślubił Zofję Bramińską i z niej miał syna Stanisława. 

Stanisław żonaty z Izabelą Starołęcką, z niej syn Jan, po którym z Anny Strzyżewskiej syn Klemens, podstoli czerniechowski 1765 r., wylegit. w Galicji 1782 r., zaślubił Katarzynę Janowską i z niej pozostawił syna Marcina, który z 1-ej żony Tekli Cieńskiej miał syna Bolesława, tego syn Michał; Marcin z 2-iej żony Salomei Błeszyńskiej pozostawił syna Marjana, po którym z Magdaleny Nalepówny syn Zygmunt, ur. 1865 r. (Żychl.).