Tom VI (JA-JU)

JASIECKI v. JASICKI. Szymon, syn Adama, żonaty z Jadwigą Ligocką 1594 r. Maciej, syn Jana, dziedzic na Trzydniku, w pow. lubelskim 1621 r. (Ks. Gr. Przedeckie, Zap. Tryb. Lubel.). 

JASIELEWICZ h. ZNIN. Kazimierz, dziedzic dóbr Ejdgirgoli, w pow. kowieńskim 1782 r., miał syna Ignacego, po którym synowie, Józef i Kazimierz zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1805 r. 

JASIELKOWSKI. N., podstoli czerniechowski 1735 r. (Sigil.). 

JASIELNICKI v. JASILNICKI. Marcyan, syn Stanisława, wziął w zastaw 1659 r. od Radziejowskiego dobra Marków, w ziemi sochaczewskiej (Ks. Grodzkie Sochaczewskie). 

JASIENICKI. Wacław, syn Jana, wnuk Ignacego, prawnuk Michała, syna Mikołaja, wylegitymowany w Cesarstwie 1849 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. podolskiej (Bon.). 

JASIENIECKI h. KORNIC. W wojew. wołyńskiem. Marcin, dziedzic dóbr Detynicze 1658 r., z żony Łotuszyńskiej miał syna Stanisława, po którym z żony Anny Szeptyckiej synowie, Józef i Jan 1760 r. Z tych Jan zaślubił Różę Morlauz i z niej pozostawił syna Andrzeja, dziedzica dóbr Murzyniec, chorążego wojsk polskich, po którym z żony Salomei Suchodolskiej syn Karol-Franciszek, dziedzic dóbr Lipianka, deputat pow. dźwinogrodzkiego, zaślubił Teklę Ułaszynównę, chorążankę trembowelską, z której synowie: Józef, Ludwik i Prosper, żonaty z Maryą Ułaszynówną, współdziedzice dóbr Lipianki i Krasnopółki, wylegitymowani w Cesarstwie 1838 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej. 

Wincenty, syn Wojciecha i Maryanny z Rodewiczów, wnuk Jana i Doroty Czyżewskiej, major kawaleryi narodowej 1796 r., żonaty z Anną Kozłowską (Don. Vars.). 

JASIENIECKI. Marcin, żonaty z Anastazyą Dubrawską, miał syna Pawła, po którym z Maryanny Jaworskiej dwóch synów, Hrehory i Jordan; po Hrehorym z żony Pelagii Jaworskiej synowie, ks. Jan i Piotr, a po Jordanie z żony Zofii Hoszowskiej synowie, Eliasz i Konstanty wylegitymowani w Galicyi 1782 r. 

Ks. Jan, syn Hrehorego, grecko-kat. pleban w Żukotynie, zaślubił Maryę Szajdzicką i z niej pozostawił syna Jakóba, grecko-kat. plebana w Potoku Wielkim, po którym z żony Katarzyny Łankiewiczówny synowie: ks. Julian, ks. Leon, ks. Antoni, ks. Jan i ks. Emilian wylegitymowani w Galicyi 1832 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

JASIENOWSKI Apostoł, w wojsku zaporoskim, za wierne życzliwości i przysługi okazane Rzeczypospolitej otrzymał nobilitację 1676 roku (Vol. Leg.). 

JASIEŃSKI h. DOŁĘGA. W ziemi dobrzyńskiej, piszą się z Jasienia. Licznie rozrodzeni, brali przydomki: Dzięgel, Gebelis, Kubdzyk i inne. Andrzej, Baltazar, Jakób, Jan i inni, dziedzice Jasienia 1564 r. (Ks. poborowe). Heronim, pisarz grodzki chełmski 1578 r. Jan, burgrabia grodzki chełmski 1582 r. Heronim, komornik graniczny chełmski 1604 r., miał synów: Filipa, Jakóba, Jana i Wojciecha; z nich Jan, dziedzic dóbr Serebryszcze, pozostawił synów, Władysława i Heronima (Zap. Tryb. Lubel). Szymon 1648 r., Jan, Kazimierz, Piotr, Tomasz i Walenty z ziemią dobrzyńską, Franciszek i Seweryn z ziemią chełmską 1697 r. podpisali elekcye. Ludwik, cześnik bracławski 1699 r., żonaty z Elżbietą Zaruską. 

Jan-Paweł i Antoni, synowie Antoniego, oraz Ignacy-Jan, syn Jana, wylegitymowani w Królestwie 1843-1851 r. 

Po Antonim syn Mikołaj, właściciel dóbr Bidziny, kapitan wojsk koronnych 1785 r., poseł na sejm czteroletni 1790 r. i skarbnik pilzneński, szambelan Stanisława Augusta 1793 r., zaślubił Agnieszkę Kuczkowską i z niej miał córkę Joannę 1v. Ławską, 2v. Życzyńską i sześciu synów: Feliksa, Ignacego, Jana, Józefa, Maksymiliana i Teodora. 

1) Feliks, dziedzic dóbr Olchowca, radca departamentu lubelskiego 1812 r., zaślubił Teresę Szlubowską i z niej miał córki, Joannę za Józefem Karskim i Konstancyę za Ludwikiem Rulikowskim.

2) Ignacy, właściciel Rozwadówki i Dołholisk, radca departamentu siedleckiego 1813 r., z żony Apolonii Szlubowskiej pozostawił synów: Augustyna i Rocha, wylegitymowanych w Królestwie 1837 r., i Rajmunda. 

Augustyn, dziedzic Rozwadówki, podporucznik 1 pułku jazdy lubelskiej, został 1831 r. porucznikiem 10 pułku ułanów; zaślubił Walentynę Wiercińską i z niej miał synów, Teodora i Juliusza, ożenionego z Ksawerą Zbylitowską. 

Roch, dziedzic Dołholisk, sędzia pokoju okręgu włodawskiego 1862 r., z żony Natalii Cieszkowskiej pozostawił córki: Apolonię za Władysławem Jasieńskim, Julię za Ignacym Zakrzewskim, Joannę, żonę Edwarda Kasperskiego, Józefę, Konstancyę i Maryę. 

Rajmund, dziedzic Romaszek, oficer wojsk polskich, sędzia pokoju okręgu włodawskiego 1834 r., poślubił Emilię Piotrowską i z niej miał synów: Władysława, Ignacego i Rajmunda, wylegitymowanych w Królestwie 1843 r. Władysław z Apolonii Jasieńskiej ma synów: Jana, Stanisława, Tadeusza i Kazimierza, a Ignacy z żony Maryi Księżopolskiej ma syna Leona. 

3) Jan. dziedzic Kowali, wylegitymowany w Królestwie 1838 r., z żony Eleonory Rogowskiej pozostawił córkę Klementynę za Józefem Deskurem. 

4) Józef, dziedzic Wojciechowic, radca wojew. sandomierskiego, poseł na sejm 1825 r., ożeniony z N. Rogóską. 

5) Maksymilian, dziedzic dóbr Ruszczy, z Zuzanny Jawornickiej pozostawił córkę Honoratę za Aloizym Leszczyńskim i syna Leona, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r., żonatego 1v. z Teresą Bajerówną, 2v. z Karoliną Tracewiczówną. 

6) Teodor, ostatni z synów szambelana Antoniego, dziedzic dóbr Bidzin, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., poślubił Elżbietę Karską, podczaszankę sandomierską, i z niej miał córki: Aleksandrę za Konstantym Konarskim, Maryę za Maksymilianem Skotnickim, Teklę za Aleksandrem Rusockim, Konstancyę, żonę Samuela Kosseckiego, i synów: Ewarysta, Ksawerego i Władysława. 

Ksawery, dziedzic Bidzin, zaślubił Aleksandrę Baczyńską i z niej pozostawił córki: Maryę za Maryanem Ośmiałowskim, Jadwigę za Adolfem Skotnickim, Wandę Rogójską i synów, Zdzisława i Augusta. Zdzisław, dziedzic Grzegorzewie, z Jadwigi Wołowskiej ma córki, Jadwigę Siemiątkowską, Aleksandrę za Wincentym hr. Łosiem i syna Feliksa, żonatego z Łabęcką. August, dziedzic Bidzin, z żony Zofii Ośmiałowskiej pozostawił córkę Zofię, żonę Felicyana Niegolewskiego (Bon.). 

JASIEŃSKI h. GOZDAWA. Senator w rodzinie, Paweł, podskarbi koronny 1475 r., kasztelan sandomierski 1479 r. 

Piszą się z Jasieńca, w pow. gostyńskim. Krystyn, łowczy sochaczewski, miał córki, Katarzynę za Tomaszem Magnuszewskim, Barbarę za Piotrem Kiernoskim, stolnikiem gostyńskim, i syna Pawła. Paweł, dziedzic Uchania, stolnik chełmski 1467 r., podstoli 1468 r., a od 1471 r. stolnik sandomierski, starosta bełzki i chełmski, marszałek nadworny koronny 1473 r., podskarbi koronny 1475 r., ostatnio kasztelan sandomierski 1479 r., zaślubił Katarzynę Oleśnicką, wojewodziankę sandomierską, i z niej miał synów: Zbigniewa, Pawła i Jana. Paweł, dworzanin królewski 1500 r., starosta kampinoski 1504 roku (Metr. Kor., Bon.).

JASIEŃSKI v. JASIŃSKI h. JASIEŃCZYK. Zagrodowa szlachta w ziemi czerskiej, wzięła nazwisko od wsi Jasieńca. Klemens, komornik sądowy czerski 1425 r., miał synów, Jakóba i Jana; po Jakóbie z Małgorzaty z Kopytowa synowie, Mikołaj żonaty z Katarzyną Lipską i Andrzej, dziedzic na Jasieńcu 1506 r., pozostawił córki, Annę za Andrzejem Łychowskim, Urszulę 1v. za Stanisławem, a 2v. za Marcinem Miedzechowskimi i synów, Heronima i Stanisława. 

Heronim, dziedzic na Jasieńcu 1550 r., z żony Anny Zbroskiej miał synów: Andrzeja, Stanisława, Krzysztofa i Wawrzyńca. Andrzej zaślubił Małgorzatę Falęcką i z niej pozostawił córkę Katarzynę za Mikołajem Tomikowskim i syna Floryana, żonatego z Dorotą, córką Bartłomieja Laskowskiego. 

Wawrzyniec, najmłodszy syn Heronima, dziedzic na Czachowie 1580 r., zaślubił Annę Czachowską i z niej miał córkę Annę za Marcinem Wilkotarskim i syna Samuela. 

Stanisław, młodszy syn Andrzeja, dziedzic na Jasieńcu 1560 r., pozostawił synów, Wojciecha i Gabryela, żonatego 1v. z Jadwigą Piotrowską, 2v. z Anną Wągrodzką, który z 1-ej żony miał syna Stanisława. 

Andrzej, kanonik warszawski i pisarz ziemski warszawski 1482 r. Heronim, dziedzic na Zbroszy 1501 r., miał syna Mikołaja, dziedzica na Jasieńcu, po którym synowie: Sebastyan żonaty z Elżbietą Piotrowską, Piotr i Jan ożeniony z Emerencyanną Korycką. Andrzej, Piotr i Kazimierz podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią warszawską. 

Andrzej, dziedzic na Grabowie 1700 r., z żony Zofii z Bylinów miał synów, Tomasza i Jana. Tomasz, ożeniony z Heleną Czarnecką, pozostawił syna Maurycego, burgrabiego grodzkiego nurskiego 1780 roku, po którym z Anastazyi Czarnowskiej syn Grzegorz ożeniony z Wiktoryą Brudzińską. 

Jan, dziedzic na Grabowie burgrabia czerski 1733 r., zaślubił Maryannę Wilkowską i z niej pozostawił synów: Florentego, Teodora, Aleksego-Antoniego, burgrabiego, a następnie 1771 r. komornika granicznego czerskiego, żonatego 1v. z Franciszką Dunin-Jastrzębską, 2v. z Maryanną Szymanowską, i Kornela-Józefa, burgrabiego 1769 r., a od 1771 r. viceregenta czerskiego, ostatnio 1792 r. sędziego ziemiańskiego czerskiego, żonatego 1v. z Antoniną Tyborowską, 2v. z Józefą Ostromęcką. 

Po Wojciechu z Katarzyny Czajkowskiej syn Andrzej zaślubił Zofię Jeziorkowską i z niej miał synów: Marcina, burgrabiego grodzkiego warszawskiego 1730 r., ożenionego z Barbarą Kroczewską, Michałai Antoniego.  

Michał, dziedzic części Kanic 1724 r., żonaty z Konstancyą, córką Andrzeja Pruskiego, miał syna Franciszka, subdelegata ziemskiego warszawskiego 1773 r., a w 1783 r. podwojewodzego błońskiego, po którym z Katarzyny Radwańskiej córki: Józefa za Michałem Wyszyńskim, Joanna za Janem Perzanowskim, Maryanna za Jakóbem Żero i synowie, Klemens, podstarosta liwski 1774 r., i Teodor, chorąży wojsk koronnych 1791 r. Antoni, najmłodszy syn Andrzeja, dziedzic dóbr Komory, w ziemi liwskiej 1750 roku, z żony Cecylii Mrokowskiej pozostawił syna Dominika, ożenionego z Maryanną Buchowiecką, po którym syn Rafał wylegitymowany w Królestwie 1841 roku. 

Jan, stolnik latyczowski 1767 r., ożeniony z Anielą Kucińską. Leon, dziedzic na Jasionnie 1781 r., żonaty z Maryanną Wodzińską, podkomorzanką liwską. Klemens, syn Antoniego, wylegitymowany w Królestwie 1843 roku. 

Jan, podstarosta i sędzia grodzki czerski 1727 r. z żony Angeli Rzewuskiej miał córki, Salomeę 1v. za Kazimierzem Wojna-Orańskim, skarbnikiem czerniechowskim, 2v. za Karolem Duninem-Wąsowiczem, generał-majorem wojsk koronnych, i syna Baltazara, regenta ziemskiego i grodzkiego 1741 r., pisarza ziemskiego czerskiego 1759 r., kawalera orderu św. Stanisława 1790 r., po którym z żony Katarzyny, córki Józefa Lasockiego, syn Tadeusz i córki, Maryanna za Janem Pniewskim i Teresa za Ignacym Zaborowskim (Ks. Ziem, i Gr. Czerskie, Wareckie, Grójeckie i Błońskie, Don. Vars., Bon.). 

JASIEŃSKI h. JASTRZĘBIEC. W wojew. wileńskiem. Józef, archidyakon wileński 1537 r., proboszcz suraski 1541 r. Wojciech, cześnik 1538 r., kuchmistrz nadworny litewski 1546 r., ciwun wileński, dzierżawca gieranoński, uszpolski i peniański 1555 r., miał syna Mikołaja, dworzanina królewskiego 1568 r., pisarza litewskiego 1576 r., ostatnio podkomorzego wileńskiego 1581 r., który, zaślubiwszy Maryannę, córkę Pawła Sapiehy, wojewody nowogrodzkiego, pozostawił córki: Apolonię za Aleksandrem ks. Massalskim, wojewodą mińskim. Justynę, żonę Marcina ks. Gedroica, wojewody mścisławskiego, Aleksandrę za Marcinem Bilińskim, stolnikiem wiłkomierskim, Cecylię za Konstantym Judyckim, stolnikiem rzeczyckim, Elżbietę Samuelową Kazanowską, Konstancyę, Brygidkę w Wilnie, i Jadwigę. Jan, poborca 1628 r., podkomorzy wileński 1632 r. (Metr. Lit., Bon.). 

Kazimierz i Mikołaj podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 r. Bartłomiej i Ignacy, sędzia kapturowy, z wojew. wileńskiem, a Jakób z księztwem żmudzkiem podpisali elekcyę 1764 r. Jan-Bogusław, krajczy kowieński 1765 r., starosta michałowski, poseł na sejm 1775 r. Jan, krajczy wileński 1765 r. Ignacy, krajczy 1780 r., a od 1789 r. wojski wileński. 

Justyn i Norbert, synowie Ignacego, wnukowie Antoniego, potomkowie Wojciecha, dziedzica dóbr Brzozowa, na Podlasiu 1560 r., zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1803 r. 

JASIEŃSKI h. PORAJ. Licznie rozrodzeni w wojew. krakowskiem, a piszą się Jasienny, w pow. ksiąskim. Adam, starosta dubrownicki 1512 r. i rotmistrz królewski 1519 r. Adam, dworzanin królewski 1532 r., starosta bolesławski. Andrzej, syn Ignacego, dziedzic Jasienny, Lścina i Jemielnicy 1542 r., ożeniony z Katarzyną Szafrańcówną. Krzysztof, burgrabia zamku krakowskiego 1597 r. Jan i Szymon z wojew. krakowskiem, a Aleksander Andrzej i Michał z wojew. Sandomierskiem podpisali elekcyę 1674 roku. 

Jan, dziedzic na Lścinie 1690 r., miał dwie żony, Maryannę Jordanównę, z niej syn Antoni, i Katarzynę Petryczynównę, z której córka Barbara 1v. Rochowska, 2v. za Kraszkowskim i syn Stanisław, Cysters. 

Antoni, dziedzic na Jasiennej, z żony Anny Olszewskiej miał synów, Tymoteusza i Felicyana, podczaszego latyczowskiego 1763 r., po którym z Teresy Rzochowskiej córka Barbara Pruska i syn Ignacy. 

Ignacy, żonaty z Ewą Węgierską, miał kilku synów, z których Piotr z żony Krystyny Zakrzewskiej pozostawił syna Maksymiliana, a z 2-iej żony Maryanny Faliszewskiej miał córkę Elżbietę-Rozynę za Pawłem Storcem i synów: Franciszka, Aleksandra i Augusta, wylegitymowanych w Królestwie 1838-1841 r. 

Maksymilian, dziedzic Owadowa, Jabłonny i Bujak, akademik prawa, podporucznik 18 pułku piechoty 1831 r., następnie prezes dyrekcyi szczegółowej Tow. Kred. Ziemskiego w Radomiu, miał z żony Joanny Węgierskiej córki, Julię i Zofię. 

Franciszek, współwłaściciel Kończyc 1850 r., z żony Heleny Boczkowskiej pozostawił córkę Jadwigę za Józefem Rudzieńskim i syna Ignacego, ożenionego z Julią-Eleonorą Lipińską. 

Aleksander, współwłaściciel Kończyc, z żony Lucyny Boczkowskiej pozostawił córkę Irenę, żonę Edwarda Podkólińskiego (Metr. Kor., Ks. Gr. Krakowskie i Sandomierskie, Bon.). 

JASIEŃSKI h. PORONIA. W wojew. chełmińskiem i pomorskiem. Jan, starosta nowski 1465 r., miał dwóch synów, Adama, starostę newskiego 1502 r., i Feliksa, dziedzica Ostrowitego, po którym córka Zofia za Jakóbem Konojackim. Sebastyan, sędzia ziemski tczewski 1604 r. Franciszek, sędzia ziemski pucki 1726 r., miał syna Stanisława, sędziego ziemskiego tczewskiego 1750 r. Antoni, sędzia ziemski tczewski i poseł pucki, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. pomorskiem. 

JASIEŃSKI h. RAWICZ. Zagrodowa szlachta w ziemi łukowskiej, pisze się z Jasionki. Jan, Mikołaj i Sebastyan, synowie Leonarda, 1589 r. Walenty, syn Andrzeja, 1590 r. Antoni, Krzysztof, Maciej, Sebastyan, Stanisław i Wawrzyniec, synowie Wojciecha, dziedzice na Jasionce 1599 r. Paweł, Stanisław i Teodor, synowie Jana, 1609 r. (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel). 

Walenty, podwojewodzy radomski 1687 r., komornik graniczny lubelski 1689 r., miał dwie żony, Helenę Bojanowską, z niej córki, Elżbieta za Wojciechem Wereszczyńskim, Teresa za Janem Pawłowskim i syn Władysław, i Rozalię Zakrzewską, z której syn Tomasz. Antoni, podwojewodzy radomski 1690 r., z żony Maryanny Stradomskiej miał córkę Annę Kątską. Jan, podstarosta i sędzia grodzki łukowski, podsędek, a ostatnio 1724 r. sędzia ziemski liwski. Józef, regent grodzki łukowski 1752 r. Józef, pisarz grodzki, wojski mniejszy 1775 r., a od 1778 r. miecznik łukowski. Ksawery, sędzia grodzki łukowski, następnie liwski, wojski mniejszy 1781 r., miecznik 1788 r., był ostatnio 1790 r. wojskim większym łukowskim. Leon, wojski mniejszy łukowski 1778 r., a liwski 1781 r., podstoli 1787 r., został w tymże roku podczaszym liwskim (Don. Vars., Bon.). 

Antoni z Jasionki, syn Franciszka, Baltazar, syn Ksawerego, i Gabryel, syn Maurycego, wylegitymowani w Królestwie 1838-1841 r. 

JASIEŃSKI h. ROGALA. Andrzej i Wojciech Witnikowicze, otrzymali nobilitacyę 1597 r. i został im przywrócony herb Rogala, jaki używali ich przodkowie (Metr. Kor.). 

JASIEŃSKI h. SAS. Podług Niesieckiego w wojew. łęczyckiem, zamieszkiwali jednak i w ziemi sanockiej. Jan, syn Mikołaja, dziedzic na Jasionowie 1438 r. Paszko, syn Mikołaja, z żony Małgorzaty z Łanganowskich miał syna Jana, dziedzica na Jasionowie 1460 r., żonatego z Apolonią Herburtówną. 

Adam, dziedzic na Jasieńcu 1560 r., miał syna Stanisława, po którym synowie: Andrzej żonaty z Katarzyną Kromolicką, Jan i Paweł. Jan z wojew. ruskiem, Kazimierz z wojew. łęczyckiem 1648 r., a Jan i Stanisław z wojew. łęczyckiem 1697 r. podpisali elekcye. Wojciech, burgrabia i pisarz grodzki radziejowski 1711 r. Julianna, córka Ludwika, żona Mikołaja Szczawińskiego 1730 r. Kazimierz, podczaszy żydaczowski 1780 roku. Franciszek, łowczy lubaczowski 1784 r. (Metr. Kor., Ks. Gr. Przedeckie, Bon). 

Jan, Józef i Wojciech, synowie Tadeusza, potomkowie Jana, dziedzica dóbr Jasieniec w 1701 r., wylegitymowani w Królestwie 1851 r. 

JASIEŃSKI h. TOPÓR. Piszą się z Jasieni, w pow. chęcińskim. Jan, Mikołaj i Stanisław, dziedzice na Jasieni i Baryczu 1540 r. Mikołaj, dziedzic na Sokołowie Dolnym i Górnym, w pow. chęcińskim 1547 r., zaślubił Zofię Przypkowską i z niej miał syna Krzysztofa, burgrabiego krakowskiego 1591 r., po którym z żony Katarzyny z Gładyszów syn Szymon Piotr, podstarosta oświęcimski 1623 roku, deputat na Trybunał radomski 1626 r., pozostawił syna Samuela, poborcę Zatorskiego 1626 r. 

Jan Roczko, regent grodzki chęciński 1685 r. Klemens, burgrabia grodzki warszawski 1767 r., dziedzic Miedzny i Straszowej Woli, w pow. opoczyńskim. Kacper, posesor Ossego 1786 r., żonaty z Teodorą Stępowską. Aleksy, komornik graniczny ciechanowski, właściciel Grabkowa i Radoni 1792 r. (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Bon.). 

JASIEŃSKI. Feliks, syn Mikołaja z Jasiony, 1509 r. Mikołaj, dziedzic Jasienia, w pow. rawskim, a Krzysztof i Wojciech Grzanka, dziedzice Jasionny, w pow. sochaczewskim 1579 r. (Ks. poborowe). Andrzej, syn Wojciecha, dziedzic części Jasiony, wojski gostyński 1680 r., z żony Maryanny Grochowskiej miał synów, Adama i Ludwika. Ludwik, łowczy rawski 1723 r., z żony Anny Walewskiej pozostawił córkę Zofię, żonę Wacława Nieborowskiego. Grzegorz 1760 r., żonaty 1v. z Maryanną Sikutówną, 2v. z Katarzyną, córką Józefa Regulskiego, miał córkę Joannę-Maryannę 1v. za Rochem Umiastowskim, 2v. za Maciejem Przychodzkim i syna Józefa, dziedzica na Regułach-Kuchach 1774 r. Stanisław, stolnik wyszogrodzki 1768 r., miał córkę Teklę za Augustynem Karskim, podkomorzycem różańskim 1794 r. (Don. Vars. Ks. Gr. Sochaczewskie).

Augustyn z synami: Henrykiem, Teofilem i Zygmuntem, Jan z synem Władysławem i Maciej, synowie Walentego, wnukowie Antoniego, syna Michała, wylegitymowani w Cesarstwie 1847 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej. 

Franciszek, syn Franciszka i Józefy, ur. 1789 r. w Kielcach, postąpił na służbę 1806 r. do 1 pułku piechoty Ks. Warszawskiego; w 1814 r. przeznaczony do odkomenderowanego oddziału na wyspę Elbę z cesarzem Napoleonem, po powrocie 1816 r. przeznaczony został do szwadronu strzelców konnych gwardyi i wyszedł do dymisyi w stopniu podporucznika. Odbył kampanie 1806 i 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, a w 1812 r. był czynnym w Rosyi. 

Roman, syn Tadeusza i Tekli z Michałowskich, ur. 1806 r. we wsi Goźlinie, w obwodzie łukowskim, postąpił 1825 r. do 3 pułku strzelców pieszych i w 1830 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

JASIEWICZ h. RAWICZ. Józef, strukczaszy oszmiański 1748 r. Izydor, komornik oszmiański 1782 r. Kazimierz, cześnikiewicz latyczowski 1785 r. Jerzy-Stanisław, Kacper i Sykstus, synowie Szymona, Benedykt, Kajetan i Michał, synowie Ignacego, Józef i Wincenty, synowie Nikodema, Grzegorz z synem Karolem, Kazimierz i Wincenty, synowie Józefa, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1837 roku (Bon.). 

JASIEWICZ h. SAS. Michał, dziedzic Kuropatowszczyzny, w pow. oszmiańskim 1704 r., miał syna Kazimierza, po którym syn Antoni pozostawił synów, Stanisława i Tadeusza; po Stanisławie synowie, Antoni z synem Stanisławem i Kazimierz, a po Tadeuszu synowie: Antoni, Kazimierz i Wincenty zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1800 r. 

JASINOWSKI. Józef, syn Jana i Małgorzaty z Olszewskich, ur. 1792 r. we wsi Ostrołęce, w wojew. augustowskiem, postąpił na służbę 1809 r. do pułku strzelców litewskich i w 1812 r. został podporucznikiem w 12 pułku piechoty Ks. Warszawskiego; w 1815 roku przeznaczony do 4 pułku strzelców pieszych, awansował 1816 r. na porucznika i w 1819 roku wyszedł do dymisyi w randze kapitana. Odbył kampanię 1809 r. przeciw Austryi i w 1812 r. był w bitwach w Rosyi pod Wiazmą, Krasnem i nad Berezyną (Ks. Wojskowe).

JASIŃSKI h. DOŁĘGA. Po Franciszku, synu Jana, dziedzicu wsi Jasina 1731 r., syn Szymon, ożeniony z Maryanną Szabłowską, zostawił syna Franciszka, dziedzica wsi Szabły, w pow. łomżyńskim, wylegitymowanego w Królestwie 1848 r. 

Po Franciszku, podwojewodzym błońskim 1788 r., z żony Małgorzaty Słuckiej syn Tomasz, oficyalista prywatny we wsi Wielka Wieś, w pow. piotrkowskim, wylegitymowany w Królestwie 1848 r. 

Potomstwo Nikodema, syna Grzegorza, a między innymi: Edward i Władysław, synowie Jana, Aleksander, syn Karola, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1848 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

JASIŃSKI h. GOZDAWA. Taż familia co Jasieński, herbu Gozdawa; z nich zamieszkali na Litwie biorą przydomek Herbst. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

JASIŃSKI h. JASIEŃCZYK. Feliks-Aleksander, dziedzic dóbr Dreidorf, zmarły 1838 r., z Zofii von Jenichen miał syna Fryderyka, radcę sądowego w Wągrowcu, w Wiel. Ks. Poznańskiem, 1850 r. (Led.). 

JASIŃSKI h. JASIŃSKI. Herb - w polu czerwonem litera Z biała; na hełmie w koronie między dwoma orlemi skrzydłami takaż litera Z. Byli na Szlązku i pisali się z Dombrówki; jedna ich linia przesiedliła się do Prus Zachodnich. Albrecht, major wojsk pruskich, um. 1741 r. 

JASIŃSKI h. JASION. Herb - w polu błękitnem trzy pióra gęsie, jedno przy drugiem szypułkami na dół; na hełmie w koronie trzy pióra strusie. 

Ten herb wraz z potwierdzeniem szlachectwa dostał w 1848 roku Franciszek, syn Jana, poprzednio zaś w 1841 r. otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie. 

JASIŃSKI h. JASTRZĘBIEC. Po Ludwiku, dziedzicu dóbr Mirosławiec, w wojew. łęczyckiem 1770 r., syn Stanisław miał syna Feliksa, po którym z żony Maryanny Giżewskiej syn Stanisław-Onufry wylegitymowany w Królestwie 1851 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: a) gub. wileńskiej, Aleksander, syn Tadeusza, pułkownik wojsk rosyjskich, i Jan Karol, syn Ignacego, 1853 r.; b) gub. mińskiej: Aleksander, Bernard i Tadeusz, synowie Franciszka, Jan i Józef, synowie Marcina, oraz Józef, syn Stanisława, obywatele pow. ihumeńskiego, 1835-1839 r.; c) gub. wołyńskiej, Marcin, syn Aleksandra, i inni 1845 r. 

JASIŃSKI h. JELITA. Na Rusi Czerwonej. Szczepan, syn Stanisława i Barbary Bibinkówny, wnuk Wojciecha i Anny Drohomireckiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. (Bon.). 

JASIŃSKI h. PORAJ. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

JASIŃSKI h. RAWICZ. Taż familia co Jasieński, herbu Rawicz; z piszących się Jasiński, Antoni, cześnik liwski, regent grodzki łukowski 1738 r., miał syna Marcina, a ten Joachima, po którym syn Michał, ożeniony z Teklą Jezierską, pozostawił synów, Władysława i Henryka, wylegitymowanych w Królestwie 1849 r.; z tej linii Kazimierz i Konstanty, synowie Leona, wylegitymowani w Królestwie 1848 -1849 r. 

Antoni Kochanko, dziedzic Bereźnicy, syn Władysława i Katarzyny Wierzchowskiej, wnuk Feliksa i Maryi Sędzickiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., zaślubił Barbarę Pawłowską i z niej pozostawił syna Kazimierza, po którym z Apolonii Glinieckiej syn Józef-Nikodem, członek Stanów galic., wylegitymowany w Galicyi 1833 r. 

Po Antonim, synu Pawła i Anny z Brzostowskich, dwóch synów, Maciej wylegitymowany w Galicyi 1783 r. i Stefan, po którym z Wiktoryi Opolskiej synowie: Paweł, Wawrzyniec, Andrzej, Mikołaj i Tomasz wylegitymowani tegoż 1783 r.; po Mikołaju syn Tomasz z żony Praksedy Witoszyńskiej miał syna Andrzeja, wylegitymowanego w Galicyi 1820 r. wraz z synami: Tomaszem, Antonim, Grzegorzem, Janem i Eliaszem (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

JASIŃSKI h. SAS. Joachim-Onufry, syn Stefana i Maryanny Truszkowskiej, wnuk Jana i Teresy Popławskiej, wylegitymowany w Galicyi 1788 r., miał z Zofii Próchnickiej syna Władysława, który legitymował się w Galicyi 1822 roku. 

Po Stanisławie, synu Józefa, z żony Wiktoryi Rogalskiej syn Kazimierz zaślubił Agnieszkę Niebylską i z niej miał synów, Jana i Dominika, wylegitymowanych wraz z ojcem w Galicyi 1849 r. (Zbiory Dr. M. Dunina Wąsowicza). 

Michał z synem Wincentym wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1867 r. 

JASIŃSKI h. STRZAŁA. Rodzina tatarska na Litwie. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1819 r. 

JASIŃSKI h. TOPÓR. Po Michale, który w 1727 r. kupił majątek Kanicę od Rozwadowskich (Akta Warszawskie), syn Jakób miał dwóch synów, Ignacego i Wojciecha; po Ignacym z żony Maryanny Hercówny synowie: Antoni, Ludwik, urzędnik w Komunikacyi lądowej i wodnej, Rafał, Szymon i Andrzej z synem Klemensem, urodzonym z Magdaleny Łapińskiej, wylegitymowani w Królestwie 1839 r.; po Wojciechu z żony Maryanny Ciechomskiej synowie, Franciszek, urzędnik w Lublinie, i Tomasz wylegitymowani w Królestwie 1844 r. 

Michał, syn Antoniego, z synem Mieczysławem w 1834 r. i Wincenty, syn Michała, w 1853 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

JASIŃSKI h. ZŁOTOWĄŻ. Herb - w polu błękitnem, pomiędzy dwoma złotemi wężami w górę wspiętemi, miecz ostrzem w górę; na hełmie w koronie trzy pióra strusie, na których herb Leliwa. 

Ten herb wraz ze szlachectwem nadany został w 1823 r. Jakóbowi, doktorowi medycyny i chirurgii, fizykowi pow. lipnowskiego, a od 1831 r. fizykowi m. Warszawy; Jakób zmarł 1855 r., pozostawiwszy z żony Barbary Jasińskiej syna Leona 1856 r. 

JASIŃSKI. Stanisław i Franciszek, synowie Aleksandra i Aleksandry z Grzymałów, wnukowie Jana i Krystyny Michałowskiej, prawnukowie Maurycego, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Franciszek z Ludwiki Kosowskiej miał synów: Mateusza, Michała i Kazimierza; z nich: Mateusz z żony Maryanny Bereznickiej pozostawił syna Jakóba, Michał z Maryanny Wyszyńskiej miał synów: Adama, Franciszka, Andrzeja, Jana, Wincentego, Antoniego, Feliksa i Marcelego, a po Kazimierzu z Anny Matkowskiej synowie: Michał, Mikołaj i Stanisław, wszyscy wylegitymowani w Galicyi 1849 roku. 

Maciej, syn Kacpra i Zofii Zwoińskiej, wnuk Krzysztofa, z żony Maryanny z Tatów miał synów: Józefa, Jana i Wincentego, wylegitymowanych w Galicyi 1782-1829 r. 

Józef, syn Jana i Agnieszki Kołoderskiej, z żony Katarzyny Nęcińskiej miał synów: Antoniego, Józefa i Szymona, wylegitymowanych w Galicyi 1782 r.; po Józefie z Łucyi Zarybińskiej syn Benedykt wylegitymowany w Galicyi 1834 r. 

Antoni i Antoni, synowie Marcina, wnukowie Stanisława i Katarzyny Korczyńskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. 

Wojciech, syn Piotra i Agnieszki Jabłońskiej, zaślubił Katarzynę Tarasowską i z niej miał synów: Jakóba, Ignacego, Marcina i Błażeja, wylegitymowanych w Galicyi 1782 r. 

Piotr, syn Franciszka-Józefa i Witoszyńskiej, wnuk Wojciecha i Jadwigi Kłossowskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., z żony Rozalii Poli oreckiej miał syna Pawła. 

Paweł-Józef, syn Wojciecha i Jadwigi Kłossowskiej, skarbnik parnawski 1742 r., z żony Joanny Gordonówny pozostawił córki, Annę za Teodorem Matkowskim, Konstancyę za Józefem Mioduszewskim i synów, Marcina i Piotra, wylegitymowanych w Galicyi 1782 r.; po Marcinie syn Joachim Rajmund z żony Katarzyny Sarnickiej miał syna Michała, wylegitymowanego w Galicyi 1837 r. 

Jan, dziedzic na Swaryczewie, syn Józefa i Anny Swaryczewskiej, wnuk Antoniego i Konstancyi Pieskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., zaślubił Ewę Wolańską i z niej miał syna Stanisława-Hipolita, po którym z Anny z Kislingów synowie, Andrzej i Grzegorz; po Andrzeju z Oktawii z Plohnów syn Ludwik. 

Antoni, syn Jana i Agnieszki Jadasiewiczówny, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. wraz z synami, Józefem i Maciejem, urodzonymi z Maryanny Stryjewskiej (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza).   

Ignacy, syn Józefa i Heleny, nr. 1783 r. we wsi Pinkimichach (?), w Cesarstwie, postąpił 1808 r. jako podporucznik do gwardyi narodowej i w 1812 r. został porucznikiem; w 1816 r. przeznaczony do 4 pułku piechoty liniowej, wyszedł do dymisyi 1819 r. w randze kapitana. 

Jan, syn Ignacego i Apolonii, ur. 1780 r. we wsi Hłubokie (Głębowie), w Galicyi, postąpił na służbę 1812 r. do batalionu strzelców pieszych i w 1813 r. został podporucznikiem w 6 pułku piechoty Ks. Warszawskiego, a w 1816 r. awansował na porucznika i 1819 r. wyszedł do dymisyi; odbył kampanię 1812 r. przeciw Rosyi. 

Józef, syn Jana i Maryanny Zdanowiczówny, ur. 1794 r. w m. Tykocinie, w 1809 r. wszedł do służby do 1 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i 1827 r. został podporucznikiem; odbył kampanię 1809 r. przeciw Austryi, a w 1812 r. był w bitwie pod Borysowem. 

Stanisław, syn Józefa i Maryanny, ur. 1788 roku w Warszawie, w 1807 r. wszedł do 2 pułku piechoty jako podporucznik, a przeniesiony 1808 r. do pułku gwardyi francuzkiej, postąpił 1811 r. na porucznika i w tymże roku został kapitanem w 8 pułku jazdy legii nadwiślańskiej; wyszedł do dymisyi 1822 r. Odbył kampanie 1806 i 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, a w 1812 roku przyjmował udział w bitwach w Rosyi; w 1811 r. ozdobiony krzyżem Legii Honorowej za kampanię w Hiszpanii (Ks. Wojskowe). 

JASIŃSKI. Wincenty, syn Franciszka i Maryanny z Isakowiczów, ur. 1789 r. we wsi Widawszczyznie, w obwodzie oszmiańskim, postąpił 1812 r. jako kadet do 17 pułku Ks. Warszawskiego i w tymże roku został podporucznikiem, a 1813 r. porucznikiem; kapitan 1814 r., w 1815 r. został przeniesiony do 2 pułku strzelców konnych i w 1831 r. awansowany na majora z przeznaczeniem do obowiązków adjunkta sztabu dywizyi strzelców konnych. Wincenty od 1835 r. umieszczony w komendach inwalidnych, z zasady stopnia oficerskiego otrzymał przyznanie praw szlachectwa w Królestwie 1837 r. (Ks. Wojskowe). 

JASIONKOWSKI. Byli na Ukrainie; z nich Stefan, podczaszy bracławski 1749 r. 

JASIONOWICZ h. OGOŃCZYK. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. 

JASIONOWSKI. Piszą się z Jasionowa, na Podlasiu. Po Stanisławie syn Jan, dziedzic na Jasionowie 1450 r., miał syna Wacława. Jerzy żonaty z Anną Uchaczówną 1520 r. (Bon.). Sebastyan, syn Sebastyana Uchacza, prowadził 1589 r. proces o sukcesyę po Janie Uchaczu - Jasionowskim (Wyr. Tryb. Lubel.).  

JASIUKOWICZ h. JASIEŃCZYK. Ignacy i Antoni, synowie Andrzeja, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1832 r.; z nich Antoni, właściciel wsi Myszkowice, w pow. olkuskim, wylegitymowany w Królestwie 1839 r.; jego syn Andrzej-Konstanty. 

Antoni, syn Antoniego i Teresy, ur. 1788 r. we wsi Korczykach, w gub. wileńskiej, postąpił 1812 roku na służbę do 18 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1815 r. został porucznikiem w 2 pułku piechoty liniowej; w 1813 roku był w oblężeniu twierdzy Modlina (Ks. Wojskowe). 

JASKI h. JASKI. Herb - tarcza w podłuż przedzielona, w części prawej czerwonej głowa ośla srebrna, w części lewej błękitnej lew złoty, trzymający maczugę kolczastą; nad tarczą hełm, na nim korona. 

Właściwem nazwiskiem tej rodziny było Chor’e, lecz gdy w 1534 r. Paweł Chone, zwany Jaski, rajca gdański, otrzymał od Karola V nobilitacyę a wnukowie jego w 1630 r., Andrzej i Izrael, zostali przypuszczeni do herbu przez Mikołaja Wolskiego, marszałka wielkiego koronnego, zaczęli pisać się von Jaski, a nawet niekiedy ten przydomek brali za nazwisko, opuszczając nazwisko Chone. Izrael Kochne Jaski, dworzanin królewski, dzierżawca berwaldski i rysemburski, w ekonomii malborskiej 1655 r. 

Posiadali znaczne majątki na Pomorzu i w Prusach Wschodnich. N., generał-Iejtnant i gubernator w Królewcu, a Karol-Fryderyk, generał-major i komendant w Szczecinie 1835 r., obydwaj w służbie pruskiej (Metr. Kor., Led.). 

JAŚKIEWICZ h. SULIMA. Mikołaj, kanonik chełmski, sufragan kijowski 1767-1770 r. 

Prokop i Józefat, synowie Tadeusza, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1852 roku. 

JASKŁOWSKI h RADWAN. Dawna mazowiecki rodzina, jednego pochodzenia z Rybińskimi Radwańczykami; Paprocki pisze ją Jasklewski. Jan, podsędek zakroczymski 1565-1582 r. (jest to Jaskułowski), pochodzący od niego Kazimierz, syn Jana i Franciszki z Dobrowolskich, właściciel części szlacheckiej we wsi Jaskłowie, w pow. pułtuskim, wylegitymowany w Królestwie 1846 r jego syn Mateusz, w wojsku rosyjskiem. Kajetan, prezydent w m. Pułtusku, i Konstanty, urzędnik w Warszawie 1865 r. 

Stanisław, kanonik płocki, wiślicki i sandomierski 1588 r. Stanisław, syn Jakóba, 1622 r. Michał, syn Bartłomieja i Ewy Ostaszewskiej, dziedzic na Jaskłowie 1766 r. (Metr. Kor., Don. Vars.). 

Paweł, syn Piotra, z synami, Piotrem i Antonim 1839 r., Karol, syn Antoniego, oraz Konstanty, Eustachy i Aleksander, synowie Piotra, w 1851 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

JASKMANICKI v. JAKSMANICKI h. LELIWA. Stanisław, dziedzic Jaskmanic, w ziemi przemyślskiej 1508 r. (Ks. poborowe), komornik ziemski 1511 r., sędzia ziemski przemyślski i poborca ziem ruskich 1518 roku miał synów, Jana i Andrzeja. Jan, stolnik przemyślski 1538 r., podsędek, a ostatnio starosta bełzki 1541 r. Andrzej, dziedzic Wroblowic 1528 r., miał synów, Jana i Andrzeja, po którym syn Mikołaj i córka Zofia za Żulińskim. 

Mikołaj, dziedzic Wroblowic, Rolowa i Bojar 1589 r., z żony Elżbiety Herburtówny pozostawił synów: Andrzeja, Jakóba, Jana i Marcina; z nich Jan miał synów: Aleksandra, Jakóba, żonatego z Maryanną Niedrzwiecką, Krzysztofa i Rafała. 

Jan, starszy syn Andrzeja, pisarz, a następnie sędzia ziemski przemyślski 1597 r., miał synów: Kacpra, Ludwika, Walentego, Piotra i Marka; z nich Marek pozostawił syna Adama, po którym z Barbary Boratyńskiej syn Aleksander z żony Barbary Brzezińskiej miał syna Samuela, którego córka Zofia zaślubiona Michałowi Łazowskiemu. 

Piotr, stolnik sanocki 1660 r., za żoną Anną Wesslówną otrzymał znaczne majątki, jak Mikłowice, Orchowiec i inne; jego synowie, Andrzej, podstoli kijowski 1689 r., z żony Anny Grzymalanki miał córkę Petronelę Andrzejową Świrską i synów, Andrzeja i Józefa (Metr. Kor., Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Bon.). 

JASKOLD v. JASKOLD h. LELIWA. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1831 r. 

JASKOLD v. JASKOLD h. LESZCZYC. Wojciech, bojar wołkowyski 1528 r. Adam-Bazyli, skarbnik wołkowyski. i Jan, podczaszy witebski, fundowali Dominikanów w Klimówce, na Litwie 1686 r. Jan, Stanisław i inni podpisali pospolite ruszenie 1698 r. N., ciwun pojurski, z ks. żmudzkiem, Józef z wojew. nowogrodzkiem 1697 r., Antoni, horodniczy wołkowyski, Dominik, starosta dziagirski, i Jan, poseł od wojska litewskiego, oraz Józef 1764 r. z pow. wołkowyskim podpisali elekcye. Franciszek, cześnik czerniechowski 1700 r., z żony Konstancyi Massalskiej miał syna Antoniego, po którym syn Benedykt pozostawił syna Karola. Jan, rotmistrz wołkowyski, skarbnik lidzki 1791 r. Zofia za Ignacym Bentkowskim 1830 r. 

Jan i Józef z synem Romualdem, synowie Antoniego, w 1840 r., a Mikołaj, syn Ryszarda, w 1865 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

JASKOLECKI v. JASKULECKI h. RADWAN. W Wielkopolsce. Melchior, stronnik elekcyi Henryka Walezego 1573 r. Jakób, syn Stanisława, 1581 r., jego brat Piotr 1585 r. Dobrogost, dziedzic dóbr Prusinowa, rotmistrz królewski, zaciągnął w Wielkopolsce 1650 r. dla elektora brandeburskiego rotę jezdną, która w 1676 r. została gwardyą przyboczną elektorską. Ludwik podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. poznańskiem. Jan żonaty z Anną Rutkowską 1692 r. (Don. Vars., Wyr. Tryb. Piotrk.).

JASKOLECKI h. ZAREMBA. Jakób Mańkowski, herbu Zaremba, w Wielkopolsce, nabywszy wieś Jaskółki, od niej brał nazwisko Jaskolecki; z żony Anny Podkockiej. 2v. Czachorskiej, zostawił dwóch synów, z których Jan pozostał przy rodzinnem nazwisku, a Maciej 1579 r., ożeniony z Małgorzatą Niniewską, brał nazwisko Jaskolecki. 

JASKÓLSKI v. JASKULSKI h. LESZCZYC. Senatorowie w rodzinie: Chryzostom, kasztelan santocki 1649-1653 r. Maryusz-Stanisław, kasztelan sanocki 1663-1676 r., kijowski 1676-1680 r., wojewoda czerniechowski 1680 r., um. 1683 r. 

Wzięli nazwisko od wsi Jaskółki, w pow. kaliskim, którą w 1598 r. sprzedali Wysockim. Błażej, dziedzic na Jaskółkach, ożeniony z N. Marcinkowską 1568 r., miał syna Jana. Maciej, z miecznika podsędek kaliski 1627 r., poseł na sejmy, deputat na Trybunał radomski 1629 r. Chryzostom, pisarz grodzki poznański i poseł na sejm 1638 r., sędzia kapturowy i poseł poznański 1648 r., kasztelan santocki 1649 r., deputat na Trybunał skarbowy lwowski 1653 r., był żonatym z Elżbietą Kobierzycką. Mikołaj, proboszcz w Strzelnie 1643 roku. Aleksander, podsędek i surogat kaliski 1666 r., ożeniony z Katarzyną Gorazdowską, miał syna Adama. 

Maryusz-Stanisław, pułkownik wojsk koronnych 1649 r., strażnik polny koronny 1653 r., zastępca pisarza polnego koronnego 1659 r., kasztelan sanocki 1663 r., podpisał elekcyę z wojew. ruskiem 1674 r.; kasztelan kijowski 1676 r., a wojewoda czerniechowski 1680 r., starosta stuliński i krzemieńczucki, dobry żołnierz i dyplomata, popadł w niewolę pod Korsuniem, z której wyswobodzony, dzielnie walczył pod Beresteczkiem w 1651 r. i Białocerkwią w 1653 r. W 1654 r. wysłany do liana tatarskiego, odwiódł go od przymierza z Moskwą i Kozakami, a skłonił do pomocy Polsce; po raz drugi wysłany na Krym 1656 r., powrócił ze znacznemi posiłkami tatarskimi, które ważną oddały przysługę krajowi w wojnie ze Szwedami. W 1656 r. walczył pod Warszawą, a w bitwie pod Kwidzynem rozbił Szwedów i zmusił do ucieczki przez Wisłę; w 1657 r. wysłany do sułtana ze skargą na Rakoczego o najście Polski, sprawił jego zrucenie z tronu, za co otrzymał starostwo stulińskie na dożywocie dla siebie, a po jego zgonie dla swych potomków na lat 30. Obrany od skonfederowanego wojska marszałkiem, okazał się wyrozumiałym i skłonnym do zgody, ale śmiało upominał się o żołd dla wojska. W 1662 r. dostał królewszczyznę Czaple, na Podolu, a 1666 r. należał do układów z Jerzym Lubomirskim; um. 1683 r., z żoną Zofią Koniecpolską bezpotomny.  

Wojciech, syn Piotra, brata wojewody, starosta stuliński, dziedzic dóbr Grodzice i Jamno, w wojew. kaliskiem, pułkownik wojsk królewskich 1686 r. i komisarz do oznaczenia granic z Węgrami, z żony Ludwiki Ciświckiej miał dwóch synów, Jana i Józefa; pochodzący po jednym z nich Łukasz, syn Tomasza i Antoniny z Kołuckich, podpułkownik wojsk polskich, zaszczytnie odznaczył się w wojnach 1806-1814 r., walczył w Hiszpanii i odbył kampanię 1812 r.; ozdobiony krzyżem złotym wojsk polskich i oficerskim orderu francuzkiego Legii Honorowej. Łukasz, naddzierżawca ekonomii rządowej Ratyń, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., um. 1851 r. z żoną Anną Dangielówną, córką bar. Tomasza-Adama, bezpotomny. 

Floryan, pisarz grodzki żydaczowski 1664 r. Stanisław, skarbnik owrucki 1701 r. Jakób podpisał elekcyę z ziemią warszawską 1697 r.; z żony Zuzanny Czajkowskiej miał syna Józefa, ożenionego z Rozalią Białecką, z której syn Wawrzyniec z Eleonory Krośnianki pozostawił syna Franciszka (Don. Vars., Wyr. Tryb. Piotrk.). 

Maciej, syn Michała i Teresy Rybickiej, wnuk Marcina i Heleny Psarskiej, wylegitymowany w Galicyi 1783 r. (Bon.). 

JASKOŁOWSKI v. JASKUŁOWSKI. Jan, podsędek zakroczymski 1579 r., miał synów, Jakóba i Sebastyana. Jan, syn Wojciecha. 1600 roku. Franciszek, syn Piotra, 1600 r. (Don. Vars.). Piotr cytowany w aktach wąsoskich 1636 r. Andrzej i Jakób podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią zakroczymską. Stanisław ożeniony z Agnieszką Świecińską 1790 r. (Ks. Gr. Przedeckie). 

JAŚKOWSKI h. JASIEŃCZYK. Po Janie, wojskim łęczyckim 1788 r., syn Paweł, ożeniony z Katarzyną Pomianowską, miał syna Jana Nepomucena, dziedzica dóbr Chociwia, w pow. rawskim 1858 r., wylegitymowanego w Królestwie 1846 r., i ożenionego z Kretkowską, wdową po kasztelanie Królestwa Polskiego. 

JAŚKOWSKI h. LESZCZYC. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1831 r. 

JAŚLIKOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Po Jakóbie-Kazimierzu, dziedzicu dóbr Wyganowice 1690 r. (Akta Krasnostawskie), syn Michał, właściciel części we wsi Brzezice, ożeniony z Teresą Milewską, miał syna Kazimierza 1763 r.,. po którym syn Ignacy zaślubił Małgorzatę Jabłońską i z niej pozostawił syna Józefa, nauczyciela szkół rządowych w Warszawie, profesora literatury starożytnej w Akademii duchownej warszawskiej, wylegitymowanego w Królestwie 1842 r. 

JAŚLIKOWSKI h. KORCZAK. Licznie rozrodzeni w wojew. lubelskiem. Jakób, podstarosta krasnostawski, Adam Kątny, Andrzej Chwast, Feliks Dych, Stanisław Wit i Wojciech Krzozon, dziedzice na Jaślikowie 1564 roku (Ks. poborowe). Sebastyan, komornik króla Augusta Zygmunta 1569 r. Andrzej, Heronim, Krzysztof i Sebastyan, synowie Marcina, 1583 r.; po Heronimie syn Mikołaj, a po Sebastyanie syn Wojciech, dziedzic na Siedliskach, miał syna Krzysztofa. Bartłomiej, Maciej i Wincenty, synowie Stanisława, 1593 r.  

Jan, podstarosta krasnostawski i pisarz kancelaryi królewskiej 1605 r., żonaty z Elżbietą Karwowską. Wojciech, syn Adama, miał syna Gabryela z przydomkiem Kątny, który podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. czerniechowskiem. Michał, skarbnik czerniechowski 1635 r. Jakób, syn Mikołaja, żonaty z Petronelą Piotrowską, pozostawił dzieci: Adama, Annę, Heronima, Ludwika, Maryannę i Teresę 1666 r.; z nich Adam żonaty z Zofią Zaleską. Aleksander, pisarz grodzki przemyślski 1667 r. Antoni i Kacper z ziemią chełmską, Michał z wojew. lubelskiem i Franciszek z wojew. bełzkiem podpisali elekcyę 1697 r. 

Michał, podstoli czerniechowski, otrzymał 1744 r. w dożywocie królewszczyzny Czajczyce i Szajczyce, w pow. bracławskim; um. 1763 r. Paweł, subdelegat piotrkowski 1746 r., syn Wawrzyńca i Trepczanki, wnuk Michała i Maryanny Wolskiej. Józef, starosta hodowicki 1759 r. Antoni i Józef, synowie Jana i Zofii Maszewskiej, wnukowie Stanisława i Anny Szpojnarowskiej. Antoni, starosta parnawski, um. 1716 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Sigil., Don. Vars., Bon.). 

JAŚNIEKOWICZ. Michał, syn Michała, z synami, Ignacym i Wilhelmem, oraz Stanisław, Michał i Ignacy, synowie Ignacego, wylegitymowani w Cesarstwie 1854 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

JAŚNISKI v. JAŚNICKI. Zagrodowa szlachta na Rusi Czerwonej. Fedko Steczkowiątko, Łukasz, Olechno i Wacław, dziedzice Jaśniszcz, a Demian, dziedzic na Jaśnicy 1578 r. (Ks. poborowe). Aleksander, syn Stefana i Krystyny Karlińskiej, wnuk Grzegorza, prawnuk Piotra i Anny Mroczkówny, Jan, syn Jana i Anastazyi Tiahura-Jaśnickiej, oraz Szymon, syn Piotra i Teodozy i Łozińskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. z przydomkiem Berynda. 

Jakób i Onufry, synowie Stefana i Tacyanny Łozińskiej, wnukowie Piotra i Anny Żerebeckiej, z przydomkiem Maksymie a Jan i Teodor, synowie Andrzeja i Krystyny, wnukowie Jerzego i Maryanny Łozińskiej, z przydomkiem wylegitymowani w Galicyi 1807 r. 

Michał, Teodor, Jan i Jerzy, synowie Jana i Maryanny Jezierskiej, Eliasz, syn Andrzeja, Szczepan i Konstanty, synowie Teodora i Maryanny Żerebeckiej, Andrzej i Szczepan, synowie Eliasza i Anastazyi Żerebeckiej, Szczepan, Jan i Michał, synowie Stefana i Heleny Jaśniskiej, Jan, syn Jana, Bazyli, syn, a Jan, wnuk Jana, Antoni i Jakób, synowie Konstantego, oraz Szymon, syn Jana, Antoni i Andrzej, synowie Szymona, wylegitymowani w Galicyi 1782-1834 r. (Bon.). 

JASNOBORSKI. Jaśko, kozak zaporoski, w nagrodę wierności dla Rzeczypospolitej nobilitowany 1649 r. (Vol. Leg.).    

JASNOGÓRSKI h. JASIEŃCZYK. Właściwem nazwiskiem tej miejskiej krakowskiej rodziny było Lichtenberg, które zmieniła na Jasnogórski, otrzymawszy nobilitacyę. Stanisław, dworzanin królewski 1629 roku, kuchmistrz nadworny koronny 1634 r., posesor dóbr Chylice i Jastrzębia, ożeniony z Zuzanną Kochanowską. Szymon-Felicyan, regent ziemski czerniechowski, otrzymał 1726 r. w posiadanie dobra Rodrmany i Dworzyszcza, w wojew. czerniechowskiem; burgrabia liwski 1746 r., starosta ronianowski, z synowcem swoim Ignacym podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią liwską. 

Franciszek i Norbert, synowie Wawrzyńca, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1845-1860 r. 

JASNOWSKI. Jakób, syn Szymona i Magdaleny Jakubowskiej, wnuk Józefa i Agaty Łukowickiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. (Bon.). 

JASOWICZ. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

JASTKIEWICZ. Jerzy, syn Stefana i Praksedy Wasiutyńskiej, wnuk Jana i Anastazyi Szankowskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. (Bon.). 

JASTKOWSKI h. RAWICZ. Dawna małopolska rodzina, wzięła nazwisko od wsi Jastkowa, w pow. lubelskim. Dziedzice tej wsi: Jan, Michał, Grot i Bernard, synowie Prandoty, cytowani w Lib. Ben. około 1470 roku. Andrzej Grot z Jastkowa 1530 r. Piotr, Jakóbi Grot, dziedzice na Jastkowie 1531 r. (Ks. poborowe). Marcin, Adam i Stanisław, synowie Bernarda, a Wojciech, Jakób i Sebastyan, synowie Jakóba, 1533 r. Stanisław, syn Wojciecha, dziedzic Jastkowa 1599 r. Aleksander, sekretarz królewski, pisarz grodzki 1666 r., miecznik 1667 r., a podsędek przemyślski 1671 r., podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. ruskiem; ostatnio był sędzią ziemskim przemyślskim 1683 r. Anna, miecznikówna przemyślska, żona Andrzeja Choińskiego, skarbnika chełmskiego 1665 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubek i Piotrk., Don. Vars.). Jakób podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem. Wiktoryn 1700 r., ożeniony z Kuczkowską, miał syna Stefana, po którym z 1-ej żony Prusinowskiej syn Aleksander ożeniony z Kobierską, a z 2-iej żony Brzostowskiej synowie, Jerzy, cześnik trembowelski, ożeniony z Anną Przerębską, i Józef, rektor Jezuitów w Słonimie. Jerzy-Franciszek, skarbnik drohicki 1770 r., żonaty z Rozalią Frytschówną. Po Wincentym, dziedzicu na Jastkowie 1796 r., z żony Katarzyny Kotnickiej córki, Józefa, Rozalia i synowie, Wiktor i Wincenty (Bon.). JASTOWSKI. Piotr podpisał elekcyę 1697 roku z wojew. Sandomierskiem. 

JASTRZĘBOWSKI h. POBÓG. Piszą się z Jastrzębowa, w pow. gnieźnieńskim. Maciej i Andrzej, synowie Jana, 1500 r. Marcin 1697 r. z wojew. kaliskiem, a Mikołaj 1764 r. z wojew. płockiem podpisali elekcye. Stefan, miecznik łęczycki 1732 r., stolnik 1735 r., a ostatnio chorąży inowłodzki, podstarosta i sędzia grodzki bydgoski 1744 r., żonaty z Zofią Poniatowską. Antoni, chorążyc inowłodzki 1774 r. Paweł, kanclerz gnieźnieński, archidyakon pomorski, kanonik i oficyał łowicki 1810 r., um. 1813 r. (Ks. Gr. Sochaczewskie).  

Po Stefanie, w 1750 r. dziedzicu wsi Dzierzbice, w wojew. łęczyckiem, syn Antoni, ożeniony z Wiktoryą Witksicką, pozostawił synów, Aleksandra-Kazimierza w 1838 r. i Marcelego-Nikodema w 1848 r. wylegitymowanych w Królestwie. 

Wojciech, syn Mateusza i Maryanny z Leśnikowskich, ur. 1799 r. w Gierwatach, nauczyciel szkół publicznych, a od 1859 r. komisarz leśny w Królestwie Polskiem, profesor nauk przyrodzonych w Instytucie marymonckim, autor kilku dzieł gospodarno-naukowych. 

JASTRZĘBSKI h. DĄBROWA. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej 1800 - 1819 r. 

JASTRZĘBSKI h. DOŁĘGA. W ziemi gostyńskiej i na Litwie. Wincenty 1504 r. Feliks i Stanisław, dziedzice Jastrzębi 1579 r. (Ks. poborowe). Władysław-Kazimierz, Tomasz i Józef podpisali konfederacyę olkienicką 1700 r. 

Marcin, syn Jana, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 roku. 

JASTRZĘBSKI h. JASTRZĘBIEC. Paweł, regent grodzki liwski 1682 r. Piotr, syn Jakóba, dziedzic Dupina, miał córkę Zofię i synów, Jakóba i Stanisława 1693 r. Jan, dziedzic Głuskowa 1702 r., skarbnik podolski, z żony Jadwigi Kąckiej pozostawił córki, Konstancyę Izbińską, Agnieszkę za Michałem Zabłockim, i synów, Antoniego, burgrabiego zakroczymskiego 1729 r., żonatego z Ewą Dunin-Wąsowiczówną, i Wojciecha, ożenionego z Maryanną Rędzianką. Jan, sędzia grodzki liwski 1745 r. Michał, kapitan wojsk koronnych 1786 r. (Wyr. Tryb. Piotrk., Ks. Gr. Czerskie). 

Po Marcinie, w 1712 r. sędzim ziemskim łukowskim, herbu Ślepowron, pochodzący: Józefat, podoficer wojsk rosyjskich, syn Franciszka i Scholastyki z Marcinkiewiczów, w 1854 r., Aleksander, Franciszek Ksawery i Józef, synowie Jakóba i Justyny z Bobińskich, w 1852 r., Konstanty, urzędnik celny, Jan i Aleksander, synowie Ludwika i Teresy z Jastrzębskich, w 1851-1854 r. wylegitymowani w Królestwie; inni potomkowie Marcina wylegitymowani z herbem Ślepowron. 

Po Jakóbie, skarbniku łukowskim, dziedzicu dóbr Ostrowce, w wojew. Sandomierskiem 1758 r., z żony Katarzyny z Zakrzewskich synowie, Stanisław i Dydak 1787 r.; po Dydaku z żony Eufrozyny Wielogłowskiej synowie: Stanisław, dziedzic dóbr Kawęczyno, w pow. stobnickim, Kajetan i Jan Kanty, dziedzic dóbr Rzeszówka, w pow. miechowskim, wylegitymowani w Królestwie 1839 r. 

Jan Kanty, ur. 1793 r. we wsi Jankowicach, w obwodzie miechowskim, wszedł do służby 1810 r. do 14 pułku kirasyerów Ks. Warszawskiego i w 1815 r. został przeznaczony do szwadronu wzorowych strzelców konnych, a w 1817 r. umieszczony w pułku strzelców konnych gwardyi; wyszedł 1819 r. do dymisyi w stopniu podporucznika. Odbył kampanie, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech, a 1814 r. był we Francyi (Ks. Wojskowe).

Po Antonim-Kazimierzu, sędzim grodzkim łukowskim 1741 r., syn Antoni miał syna Feliksa, doktora medycyny, ożenionego z Maryanną Mrozowską, z niej syn Jan wylegitymowany w Królestwie 1852 r. 

Po Zacharyaszu-Zenonie, podstarościm i podwojewodzym kolneńskim 1628 roku, synowie, Jakób i Jan; potomkowie Jana wylegitymowani w Królestwie z herbem Ślepowron, Jakób zaś miał synów, Stanisława i Wojciecha, potomstwo tego drugiego wylegitymowane w Królestwie z herbem Ślepowron, a potomek Stanisława, Benedykt, syn Adryana i Anastazy! z Prosieńskich, wylegitymowany w Królestwie 1852 r. z herbem Jastrzębiec. 

Z osiedlonych na Litwie, potomstwo Michała, syna Władysława, a mianowicie: Jan, Fabian, Romuald i Tomasz, synowie Jana, i inni, oraz potomstwo Adama, a między innymi: Stanisław i Romuald, synowie Ignacego, Franciszek i Stanisław, synowie Aleksandra, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1852-1868 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

JASTRZĘBSKI h. JASTRZĘBSKI. Herb-tarcza w czworo przedzielona, w 1 i 4 części białej, krzyż czarny, w 2 i 3 części błękitnej, strzała w podłuż żelezcem w prawo. Podług Ledebura byli w Prusach Zachodnich; z nich N., oficer jazdy pruskiej 1855 r. 

JASTRZĘBSKI h. KORWIN. Stanisław, syn Pawła i Heleny Bardeckiej, wnuk Wojciecha i Agnieszki Roźniatowskiej, prawnuk Jana i Katarzyny Sulatyckiej, wylegitymowany w Galicyi 1783 r. (Bon.). 

JASTRZĘBSKI h. ŁABĘDŹ. Licznie rozrodzeni w ziemi czerskiej, piszą się Duninami-Jastrzębskimi i biorą przydomki: Cycuń, Kozioł, Wnuk i inne. Władysław, dziedzic na Jastrzębi, w pow. grójeckim 1480 r., miał synów: Stanisława, Heronima i Mikołaja; z nich Stanisław pozostawił córkę Jadwigę za Jakóbem Warszem-Michałowskim i synów: Andrzeja, Filipa i Jana Wnuka, który miał kilkoro dzieci, i z których Mikołaj zaślubił Katarzynę Widowską, a Stanisław miał synów, Adama, żonatego z Jadwigą Podsędkowską, i Jakóba, po którym z żony Elżbiety z Zawiszów syn Samuel, dziedzic na Jastrzębi, pozostawił syna Jakóba, ożenionego z Maryanną Gośniewską 1676 r. 

Mikołaj, najmłodszy z synów Władysława, zaślubił Dorotę z Nadolnej i z niej miał córkę Małgorzatę za Stefanem Kozietulskim i syna Jana, dziedzica na Brześciach 1570 r., po którym syn Stanisław, ożeniony z Elżbietą Magnuszewską, pozostawił córkę Agnieszkę Dębińską i synów, Pawła i Jana. 

Jan, żonaty z Agnieszką Lubiszewską, pozostawił synów: Krzysztofa, ożenionego z Maryanną Czerwińską, Walentego, żonatego z Zofią Miedzechowską, i Mikołaja, po którym z Katarzyny Zawiszanki synowie, Samuel ożeniony z Katarzyną Czerwińską, i Wojciech, dziedzic na Kozietulach 1650 r., poślubił Annę Wojczyńską i z niej miał córkę Helenę za Kazimierzem Łoskim.   

Paweł, starszy syn Stanisława i Magnuszewskiej, dziedzic na Brześcach 1608 r., ożeniony z Zofią Oborską, pozostawił córkę Ewę za Janem Umieckim i synów, Andrzeja i Stanisława. Andrzej, dziedzic na Jastrzębi 1658 r., zaślubił Maryannę Gośniewską i z niej miał synów, Jakóba, ożenionego z Zofią Magnuszewską, i Jana, po którym z żony Felicyanny Wierzchowskiej córki: Agnieszka za Janem Młochowskim, Maryanna za Wojciechem Szczakowskim, Weronika, żona Stefana Świerczewskiego, i synowie: Józef, subdelegat grodzki czerski 1734 r., Franciszek i Gabryel. 

Franciszek, właściciel Pabierowic 1740 r. miał dwie żony, Franciszkę Świerczewską, z tej syn Adam, subdelegat grodzki czerski 1754 r., i Salomeę Baranowską, z której córki, Rozalia za Pawłem Młochowskim, Franciszka za Aleksym-Antonim Jasieńskim, komornikiem granicznym czerskim, i synowie, Maksymilian i Jan, po którym córka Antonina 1v. za Adamem Załęskim, 2v. żona Pawła Obarowskiego. 

Gabryel, dziedzic na Kawęczynie i Pabierowicach 1750 r., poślubił Rozalię Młochowską i z niej miał córki, Petronelę za Józefem Wylezińskim, Franciszkę za Antonim Rożeckim i syna Aleksego, żonatego 1v. z Katarzyną Parolówną, z której syn Wawrzyniec i córka Maryanna, 2v. z Maryanną Siekierzyńską, z niej córka Helena (Ks. Gr. Wareckie, Czerskie i Grójeckie, Don. Vars.). 

JASTRZĘBSKI h. ŚLEPOWRON. Licznie rozgałęziona w różnych stronach kraju rodzina; jej gniazdem jest ziemia łomżyńska, a przeszedłszy na Podlasie, założyli wieś Jastrzębie, która w miarę rozradzania się rodziny była dzieloną i przybierała nazwy: Jastrzębie-Daćbogi, Jastrzębie-Łupiny, Jastrzębie-Mroczki i inne. Mścisław i tego syn Stanisław 1471 r. Jan, syn Stanisława, 1552 r. Marek i Jan, synowie Andrzeja, dziedzice na Jastrzębiach-Tworkach, a Jan-Krzysztof, pisarz łukowski, i Paweł, synowie Wojciecha, właściciele na Jastrzębiach-Mroczkach 1597 r. (Mil., Wyr. Tryb. Lubek). Zawisza, syn Jakóba, 1603 roku, Idzi, syn Stanisława, geometra łomżyński 1611 r., Wojciech, syn Jana, dziedzic wsi Ratowo Stare, w ziemi łomżyńskiej, ożeniony z Anną Konarską, 1632 r. i wielu innych cytowani w aktach ciechanowskich, łomżyńskich i wizkich. W 1641 roku kilkunastu osiadłych w ziemi łomżyńskiej wywiodło swoje szlachectwo w grodzie łomżyńskim. Maciej, żonaty z Jadwigą Zerkówną, miał synów, Jana-Stanisława i Jerzego; z nich Jan-Stanisław, pisarz grodzki żydaczowski, następnie 1662 r. wojski halicki, zaślubił Zofię Fredrównę i z niej miał synów, Franciszka, pisarza ziemskiego halickiego, który w 1697 r. jako komornik ziemski lwowski podpisał elekcyę z ziemią halicką, i Stanisława-Floryana, podczaszego trembowelskiego 1697 r., wojskiego, a następnie sędziego ziemskiego halickiego 1720 r., po którym z Brygidy Lychowskiej syn Michał-Jan, miecznik 1744 r., a od 1760 r. stolnik halicki, zaślubił Joannę Sierakowską i z niej pozostawił synów: Ignacego, kanonika kijowskiego, Jana, szambelana Stanisława Augusta 1786 r., ożenionego z Zofią Skarbkówną, Ksawerego, Tadeusza i Antoniego, wylegitymowanych w Galicyi 1782 r. 

Antoni, starosta dołpotowski 1767 r., żonaty z Józefą-Ludwiką Łosiówną, skarbniczanką lwowską, miał córkę Teresę za Mikołajem Łosiem, członkiem Stanów galic., i syna Franciszka; Ksawery pozostawił syna Kazimierza, a Tadeusz z Konstancyi Kaweckiej miał synów, Jana i Feliksa (Bon.)., 

Adam, syn Andrzeja i Maryanny Mroczkówny, dworzanin królowej Anny Jagiellonki, kilkakrotnie jeździł od niej z różnemi zleceniami do jej szwagra króla Jana III szwedzkiego i w nagrodę zasług dostał królewszczyznę w pow. wiślickim; z żony N. Grajewskiej zostawił czterech synów; z tych dwóch było księżmi, a Wojciech-Kazimierz i Dominik, ożeniony z Anną Buszkowską, zostawili potomstwo. Andrzej, podsędek przemyślski 1682 r. Floryan i Jan z ziemią łomżyńską, Stefan z wojew. bracławskiem 1697 r., a Ksawery z wojew. wołyńskiem 1764 r. podpisali elekcye. Marcin, cześnik owrucki, podsędek łukowski 1700-1704 r., ostatnio 1713 r. sędzia ziemski łukowski, stanąwszy na czele szlachty swego powiatu, dzielny przez jakiś czas w 1705 r. stawiał opór Szwedom, nie uznając elekcyi Stanisława Leszczyńskiego. Franciszek-Andrzej, regent ziemski łukowski 1719 r. Kazimierz, poseł na sejm 1733 r., gorliwy obrońca elekcyi Stanisława Leszczyńskiego. Józef, podstoli łukowski 1747 r. Kazimierz-Antoni, skarbnik bydgoski, podstarosta łukowski 1750 r. Kazimierz, sędzia grodzki 1775 r., a ziemski łukowski 1783 r. Piotr, burgrabia łomżyński 1784 r. 

Po Andrzeju, mieczniku bracławskim, podstarościm grodzkim łukowskim, z żony Jezierskiej było dwóch synów, Józef-Fabian, cześnik łukowski, dziedzic dóbr Krężnica Wielka 1754 r., i Kazimierz, po którym z Zofii Wężówny synowie: Wincenty, ożeniony z Burdzicką, Józef-Benedykt, regent ziemski 1777 r., podsędek 1785 r., a od 1786 r. sędzia ziemski łukowski, ożeniony z Jaczewską, Antoni, komornik ziemski łukowski 1788 r., i Ignacy, ksiądz. 

Po Józefie-Fabianie, cześniku łukowskim, z żony Katarzyny Trzcińskiej synowie: Jan Nepomucen, wojski niniejszy trembowelski 1780 r., Michał, stolnik łukowski, ożeniony z Antoniną Głuską, i Kazimierz, skarbnik, wojski, a od 1790 r. miecznik lubelski i podwojewodzy łukowski 1791 r., dwukrotnie żonaty. 

Jan, Ignacy, Andrzej, Kacper, Franciszek i Wojciech, oraz Józef, Jan i Tomasz, synowie Antoniego i Katarzyny Skarżyńskiej, wnukowie Wojciecha i Magdaleny Umańskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. 

Józefat i Wojciech, synowie Aleksandra i Elżbiety Zacharskiej, wnukowie Błażeja, wylegitymowani w Galicyi 1808 r., a po Józefacie z 1-ej żony Barbary Gajewskiej syn Karol-Aleksander, a z 2-iej żony Heleny Nideckiej syn Bonawentura; Waleryan-Benedykt i Emilian-Józefat, synowie Karola-Aleksandra i Franciszki Trembeckiej, oraz Roman-Józef, c. k. porucznik i kawaler orderu Leopolda, i Teofil-Władysław, synowie Bonawentury i Pelagii Mierzeńskiej, wylegitymowani w Galicyi 1854-1855 r.

Pochodzący po Janie, dziedzicu dóbr Kisielnicy, Muraw i Łub, w ziemi wizkiej: Łukasz, syn Mateusza i Łucyi ze Strzeszewskich, dziedzic JASTRZĘBSKI. 23 wsi Jastrzębie-Duchny, w pow. łomżyńskim, Jan, urzędnik sądowy, i Andrzej, woźny sądowy w Łomży, synowie Franciszka, Szymon, syn Błażeja i Maryanny z Chomentowskich, Jakób, syn Andrzeja, Tomasz, syn Adama, Jakób, syn Wawrzyńca, Baltazar, syn Andrzeja, Piotr, syn Jakóba, Tomasz, syn Antoniego, Jan - Nepomucen, syn Józefa, Łukasz, syn Antoniego, Wojciech, syn Łukasza, Stanisław i Mikołaj, synowie Jana, Łukasz, syn Joachima, Michał, syn Antoniego, Andrzej i Tomasz, synowie Józefa, Józef, syn Wojciecha, Michał, syn Jana, Bolesław-Bonifacy, syn Pawła, Stanisław Floryan, syn Tomasza, Jan-Adam, syn Bonifacego, wylegitymowani w Królestwie 1839 -1860 r. 

Pochodzący od Andrzeja, subdelegata grodzkiego łukowskiego 1657 r.: Stanisław, właściciel wsi Jastrzębie - Daćbogi, w pow. siedleckim, Jan, Maciej i Antoni, synowie Wojciecha i Maryanny z Gołębiowskich, wylegitymowani w Królestwie 1854 r. 

Pochodzący od Jana, dziedzica wsi Kowies, w pow. drohickim 1715 r.: Kazimierz, syn Mateusza, dziedzic części szlacheckiej we wsi Sałaty, w pow. siedleckim, Aleksander, syn Jana, z synem Władysławem i Jan, syn Wojciecha, wylegitymowani w Królestwie 1843-1854 r. 

Pochodzący po Piotrze, dziedzicu dóbr Głębów, w ziemi nurskiej: Paweł, syn Kazimierza, obrońca sądowy w pow. biebrańskim, Jan i Walenty, synowie Jacka, Jan, proboszcz w Lublinie, Maciej i Franciszek, synowie Grzegorza i Maryanny z Duchnowskich, Leopold, syn Szymona, i Bonifacy, syn Macieja, wylegitymowani w Królestwie 1838-1842 r. 

Po Andrzeju, dziedzicu wsi Wola Kamionowa, w pow. łukowskim 1782 r., syn Wincenty ożeniony z Rozalią Burdzicką, z niej syn Kazimierz Wincenty, dziedzic dóbr Trebienia, w pow. siedleckim, wylegitymowany w Królestwie 1837 roku. 

Po Zacharyaszu, podstarościm grodzkim kolneńskim 1627 r., pochodzący: Józefat, syn Wojciecha, i Jan, syn Jana i Jadwigi z Kosickich, urzędnik celny wylegitymowani w Królestwie 1850-1852 r.; inni potomkowie Zacharyasza wylegitymowani w Królestwie z herbem Jastrzębiec. 

Po Marcinie, sędzim ziemskim łukowskim 1712 r., pochodzący: Tomasz, syn Franciszka, Tomasz, woźny w Warszawie, i Andrzej, synowie Mikołaja, oraz Jan, syn Aleksego, wylegitymowani w Królestwie 1851-1858 r.; inni potomkowie Marcina wylegitymowani z herbem Jastrzębiec. 

Z osiedlonych na Litwie, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej: Mikołaj z synem Jerzym i wnukiem Andrzejem 1832 r., Józef, syn Mikołaja, 1838 r, Stanisław, syn Antoniego, z synami: Józefem, Felicyanem i Piotrem i inni 1844 r.; 2) okręgu białostockiego: Antoni, syn Mikołaja, z synem Cezarym, Feliks, syn Leopolda, Franciszek, syn Antoniego, i inni 1838-1865 r.

JASTRZĘBSKI h. ZAREMBA. Byli w Wielkopolsce. Katarzyna, żona Krzysztofa Cieleckiego, kasztelana szremskiego 1615 r. Jadwiga za Jerzym Cieleckim, podstolim poznańskim 1630 roku. Stanisław z wojew. kaliskiem, Walenty z ziemią dobrzyńską 1697 r., a Piotr z wojew. Sandomierskiem 1764 r. podpisali elekcye. Po Janie, dziedzicu dóbr Czajęczyce 1763 roku (Akta Kaliskie), syn Jan miał syna Piotra, ożenionego z Maryanną Kruszewską, z której syn Bonawentura wylegitymowany w Królestwie 1840 r. 

Bonawentura, ur. 1790 r. we wsi Żydowic, w obwodzie kaliskim, postąpił 1803 roku jako junkier do wojska pruskiego, pułku dragonów, i w 1807 r. wyszedłszy do dymisyi, postąpił w stopniu podporucznika do 8 pułku piechoty Ks. Warszawskiego; porucznik 1809 r., został 1812 r. kapitanem w tymże pułku, a przeniesiony 1815 r. do 3 pułku piechoty liniowej, awansował 1820 r. na majora i w 1831 r. był podpułkownikiem, następnie pułkownikiem i dowódcą 14 pułku piechoty. Odbył kampanie 1806 r. i 1807 r. przeciw Francyi, 1809 r. przeciw Austryi, a w 1812 r. był w bitwach pod Smoleńskiem, Wiazmą, Borysowem i nad Berezyną; um. 1867 r. w Sandomierzu, pozostawiwszy córkę i syna (Ks. Wojskowe). 

Władysław, właściciel Latkowszczyzny, mostowniczy nowogrodzki 1720 r., miał synów: Franciszka, Jana, Władysława, skarbnika orszańskiego, i Stanisława; z nich Franciszek zaślubił Maryannę Kolińską i z niej pozostawił córkę Franciszkę, żonę Michała Ordy, i synów, Jana, regenta orszańskiego 1803 r., a od 1823 r. sędziego granicznego rzeczyckiego, po którym synowie, Józef i Karol, i Leona, regenta rohaczewskiego, po którym z Anieli Wolskiej syn Symeon. 

Jan, drugi syn mostowniczego Władysława, rotmistrz pow. rzeczyckiego, szambelan królewski 1786 r., zaślubił Franciszkę z Korewów i z niej miał synów, Macieja, rotmistrza rzeczyckiego 1789 r., i Feliksa-Jana, regenta rzeczyckiego 1803 r., po którym z Joanny Kruszewskiej synowie: 

Jan-Mikołaj, Jan-Edward i Józef-Lucyan. Jan-Mikołaj, major inżynieryi, z żony Klary z Serwirogów, pozostawił synów: Mikołaja, Włodzimierza, Konstantego i Stanisława; po Włodzimierzu z Augusty Jastrzębskiej córka Marya i syn Michał, a po Konstantym z Elwiry Witosławskiej córka Wanda i synowie, Włodzimierz i Konstanty (Bon.). 

JASTRZĘBSKI. Wojciech, Stanisław, Tadeusz, Jan, Kazimierz i Franciszek, oraz Jan, Ignacy i Tadeusz, członkowie Stanów galic., wylegitymowani w Galicyi 1782 r. 

Franciszek, syn Wojciecha i Maryanny, ur. 1794 r. w Kozienicach, w obwodzie radomskim, wszedł do służby 1812 r. i w 1813 r. został podporucznikiem w 11 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1820 r. wyszedł do dymisyi w randze porucznika. 

Jan, syn Józefata i Barbary z Gajewskich, ur. 1791 r. we wsi Łysogórze, w Galicyi, postąpił na służbę 1808 roku do 8 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1815 r. został podporucznikiem w 2 pułku piechoty liniowej, a w 1824 r. wyszedł do dymisyi; w 1812 r. otrzymał krzyż złoty polski.

Jan, syn Maksymiliana i Genowefy z Rudkowskich, nr. 1792 r. we wsi Świrydy, w obwodzie zasławskim, postąpił na służbę 1816 r. i w 1820 r. został podporucznikiem w 4 pułku strzelców konnych. 

Józef, syn Onufrego i Katarzyny ze Świeszewskich, ur. 1807 r. we wsi Wielec Kamienny (?), w obwodzie siedleckim, wszedł do służby 1824 r. do 1 pułku strzelców pieszych, a w 1828 r. został podporucznikiem w 8 pułku ułanów. 

Piotr, syn Szczepana i Maryanny z Czyżewskich, ur. 1779 r. w m. Krakowie, postąpił 1807 r. na służbę do 3 pułku ułanów i w 1812 r. został porucznikiem z przeniesieniem do 20 pułku ułanów Ks. Litewskiego, a w 1813 r. przyłączony do 16 pułku ułanów Ks. Warszawskiego, wyszedł 1823 r. do dymisyi (Ks. Wojskowe). 

JASUD h. TACZAŁA. Potomstwo Jakóba, syna Piotra, a mianowicie: Stanisław, Antoni i Benedykt, synowie Józefa, Antoni i Józef, synowie Leopolda, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1850-1866 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

JASUDOWICZ h. ŚLEPOWRON. Maciej, syn Mikołaja, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. 

JASUDOWICZ h. ZAREMBA. Sylwester i Jan podpisali z wojew. trockiem pospolite ruszenie 1698 roku. Adam podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. Potomstwo Stefana, syna Mikołaja, a między innymi: Bolesław i Adam, synowie Józefa, Jan, syn Mikołaja, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1853-1867 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

JASZCZOŁD v. JASZCZUŁT h. TRĄBY odm. Odmiana herbu - trąbki w polu czerwonem, a nad każdą trzy róże białe. 

Jaszczołd było imieniem używanem w północnem Mazowszu, i to na granicach tej części Litwy, w której badania dzisiejsze mieszczą Jadźwingów. W początkach XV wieku była w wojew. płockiem rodzina tego nazwiska, dziedzicząca na majątku Miszewie i jeden z nich, Jakób, kanonik płocki, wybudował we wsi Miszewie w 1441 r. kościół parafialny. Ślad tej rodziny ginie w XVI stuleciu, natomiast w tym czasie pojawiają się Jaszczołtowie na Podlasiu, dziedzice wsi Jaszczołty, w ziemi drohickiej; niepodobna jednak z pewnością oznaczyć, czy ta rodzina pochodziła od powyżej wymienionej płockiej, lub czy była miejscową. 

Wojciech, syn Pakosława, dziedzic na Jaszczołtowicach 1452 r. Jadwiga, wdowa po Mikołaju i jej syn Wawrzyniec 1453 r. Mikołaj, syn Jana z Jaszczołtów, w ziemi czerskiej 1563 r. (Ks. Gr. Brzeskie i Zap. Tryb. Piotrk.). Bartłomiej, syn Bernarda, z żony Barbary miał syna Rosława 1566 r. Jan, syn Grzegorza, ożeniony z Anną Grzegorzewską 1560 r. Mikołaj, syn Jana Lubiecha, z Zofii Rudzkiej pozostawił syna Andrzeja, żonatego z Anną Błędowską 1585 r. Jan, syn Jakóba Lubiecha, miał syna Andzieja, dziedzica na Jaszczołtach 1580 r. (Ks. Gr. Czerskie). 

Piotr podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią mielnicką. Ignacy, burgrabia 1770 r., komornik ziemski poznański 1783-1793 r. Jan, komornik ziemski poznański 1783 roku. Szymon, kanonik smoleński 1790 roku. Wojciech, zdolny malarz i dekorator, przyozdabiał pałace w Puławach i Wilanowie, um. 1821 r. Antoni, syn Tomasza, urzędnik w pow. poniewieskim 1859 r. 

Po Antonim, dziedzicu dóbr Zdzichy, na Podlasiu 1736 r., syn Wojciech, ożeniony z Małgorzatą Bogusławską, pozostawił synów: Jana, porucznika w komunikacyi lądowej i wodnej, Franciszka i Henryka, wylegitymowanych w Królestwie 1840 r. 

Hipolit i Adam, synowie Tomasza, Andrzej z synem Franciszkiem i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1836-1840 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. Jakób, syn Jana, z synem Janem-Leopoldem wylegitymowani w Cesarstwie 1853 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

JASZCZOWSKI v. JASZCZEWSKI h. PRUS I. Wincenty, syn Adama, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1848-1861 roku. 

JASZCZOWSKI. Piszą się z Jaszczowa, w pow. lubelskim. Mikołaj, łowczy chełmski 1522 r. Jan i Stanisław 1620 r. (Bon.). 

JASZCZUKIEWICZ h. JASTRZĘBIEC. Kazimierz, Feliks i Adam, synowie Jerzego, Piotr i Leonard z synami, Stanisławem i Franciszkiem wylegitymowani w Cesarstwie 1862 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. 

JASZCZUŁTOWSKI h. BELINA. Piotr, dziedzic na Jaszczułtowicach 1566 r. (Ks. poborowe), miał syna Andrzeja, ożenionego z Katarzyną Mąkowską; po Andrzeju synowie, Mikołaj i Stefan 1611 r. Wacław i Andrzej, synowie Jana, 1601 r. (Ks. Gr. Przedeckie). 

JASZCZUN. Piotr, syn Jana, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1848 r. 

JASZCZUROWSKI h. RAWICZ. Byli w wojew. Sandomierskiem. Stefan, syn Jakóba, z Joanny Oskiej miał dwóch synów, Macieja, kustosza kolegiaty nowosądeckiej, wylegitymowanego w Galicyi 1782 r., i Karola-Antoniego, po którym z Zofii Turskiej syn Walenty, dziedzic Połomu Małego, zaślubił Agnieszkę Grabowską i z niej pozostawił córkę Leokadyę i synów, Edwarda-Euzebiusza i Józefa. Edward-Euzebiusz, żonaty z Maryanną Rylską, miał syna Mieczysława-Juliana, po którym z Maryanny z Brajerów syn Tadeusz, a po Józefie z żony Malwiny z Nemetzów córka Bronisława za Janem-Aloizym Seferowiczem i synowie, Józef i dr. Kazimierz (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

JASZCZYŃSKI. Kazimierz podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. Jazon, syn Mikołaja, urzędnik w gub. wołyńskiej 1855 r. 

JASZEWICZ h. ZNIN. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1807 r. 

JASZEWSKI h. JASTRZĘBIEC. Po Franciszku, synu Jana, syn Bonifacy z synami: Janem, Bonifacym, Karolem i Antonim wylegitymowani w Cesarstwie 1860 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

JASZEWSKI h. ŚLEPOWRON. W ziemi czerskiej i na Litwie. Brali przydomek Kołmasz. Po Sasinie z Jaszewa 1408 r. pochodzący, Pełka był dziedzicem na Jaszewie, a Paweł na Woli Jaszewskiej. Z nich Pełka, zwany Kołmasz, podsędek 1470 r., a od 1473 r. cześnik czerski, dziedzic na Jaszewie, Chojnowie i Jazgarzewie, pozostawił synów: Andrzeja, Jakóba, Łaszcza i Mikołaja. 

Andrzej otrzymał z działów części Jazgarzewa i nazwał się Jazgarzewskim, Jakób i Mikołaj dostali Jaszewo, a Łaszcz, dziedzic części Jazgarzewa, nazywany Jazgarzewskim, pozostawił córkę Katarzynę za Andrzejem Kubańskim. 

Jakób, dziedzic na Jaszewie 1510 roku, miał syna Jana, zwanego Pełka, po którym kilku synów; z nich Stanisław był żonatym z Zofią Łosowską, Krzysztof zaślubił Katarzynę Odrzywolską i z niej miał córkę Zofię, żonę Jana Karskiego, i synów, Franciszka i Mikołaja, cześnika warszawskiego 1619 r., żonatego z Elżbietą Opacką, a Heronim, dziedzic na Jazgarzewie, z żony Doroty Modzelewskiej pozostawił córkę Katarzynę za Wacławem Jordanowskim (Ks. Ziem, i Gr. Czerskie i Wareckie). 

Po Franciszku, synu Jana, dziedzicu dóbr Jasin, cytowanym w aktach bobrownickich 1731 r., syn Szymon, ożeniony z Franciszką Szabłowską, miał syna Franciszka, właściciela wsi Szabły, w pow. łomżyńskim, wylegitymowanego w Królestwie 1848 r. 

Po Janie, dziedzicu dóbr Dąbrówki w 1772 r., synowie: 1) Józef, tego syn Wojciech z synami, Piotrem i Teodorem, urzędnikiem w Warszawie, w 1837 r.; 2) Kajetan zaślubił Maryannę Szpotównę i z niej pozostawił synów: Andrzeja, dziedzica dóbr Buków, w wojew. Sandomierskiem, Adama i Józefa 1837-1839 r., wylegitymowanych w Królestwie. 

Po Ignacym-Macieju, rotmistrzu mozyrskim, z żony Maryanny Bukowskiej synowie: 1) Floryan, posesor wsi Puczniew, w 1843 r., i 2) Jan Nepomucen, po którym z żony Julianny Roszkowskiej syn Ignacy, urzędnik górniczy, z synami, Leonem i Michałem, urodzonymi z Anieli Sekulskiej, w 1853 r. wylegitymowani w Królestwie. 

JASZEWSKI. Ludwik, syn Franciszka i Salomei Wilczyńskiej, ur. 1799 r. we wsi Moszczanicy, w Galicyi, postąpił na służbę 1817 r. do 3 pułku piechoty liniowej iw 1822 r. został podporucznikiem w 3 pułku strzelców pieszych; porucznik, awansował 1831 r. na kapitana w 3 pułku piechoty liniowej (Ks. Wojskowe). 

JASZKIEWICZ h. TRĄBY. Kazimierz w 1698 r. podpisał pospolite ruszenie przeciwko Sapiehom. Chryzostom, syn Dominika, z synami: Janem, Waleryanem i Ludwikiem wylegitymowani w Cesarstwie 1842 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

JASZKOWSKI h. ZADORA. Właściwe ich nazwisko Jaśkowski, gdyż je wzięli od wsi Jaśkowie, w wojew. krakowskiem. Leonard, dziedzic Jaszkowic, około 1470 r. cytowany w Lib. Benef. 

JASZOWICZ. Samuel, towarzysz w chorągwi husarskiej Aleksandra Lubomirskiego, w nagrodę 46-letniej służby wojskowej otrzymał nobilitacyę 1662 r. (Vol. Leg.). Paweł, syn Wojciecha, 1607 r. Kazimierz żonaty z Katarzyną Olszamowską 1698 r. Jerzy, syn Samuela, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

JASZOWSKI h. LUBICZ. W Małopolsce i na Podolu. Heronim, Stanisław i Jan, synowie Jana, Jan, syn Marcina, 1610-1640 r. Jan ożeniony z Zofią Figlar 1617 roku. Andrzej, syn Walentego, dziedzic dóbr Kozice 1631 r., z żony Anny Wereszczyńskiej miał synów: Franciszka, Władysława i Stanisława (Akta Radomskie). Franciszek, regent ziemski stężycki, dziedzic dóbr Węglin, Łychowo i inne 1680 r., z żony Barbary Studzińskiej pozostawił córkę Katarzynę za Kazimierzem Płońskim. 

Franciszek-Piotr z wojew. lubelskiem 1648 r., a Andrzej z wojew. Sandomierskiem 1697 r. podpisali elekeye. Jan, miecznik podlaski 1762 r. Andrzej, vicesgerent łukowski, cytowany w Vol. Leg. 1775 r. Antoni, skarbnik i sędzia pograniczny podolski 1779-1793 r., wojski niniejszy 1782 r., łowczy 1783 r., cześnik, podstoli czerwonogrodzki 1788 r., ostatnio podkomorzy uszycki i kawaler orderu św. Stanisława, pozostawił syna Stanisława, po którym z Teresy Orłowskiej, łowczanki koronnej, córki, Kamila i Anna 1820 r. Franciszek, pisarz Trybunału w Lublinie 1850 r. 

Piotr z Jaszowic i Antoni wylegitymowani w Galicyi 1782 r., a Ludwik 1806 r. Józef, syn Adama i Jadwigi Wysoczańskiej, miecznik żytomierski 1755 r., zaślubił Agnieszkę Chodorowską, stolnikównę chełmińską, i z niej miał córkę Zuzannę za Antonim Pieściorowskim, i synów, Macieja i Tomasza, członka Stanów galic., wylegitymowanych w Galicyi 1782 roku. Z nich Maciej, z żony Heleny Pleszczyńskiej, pozostawił synów, Inocentego i Piotra, a Tomasz, dziedzic Ostrowa, z żony Teresy Pleszczyńskiej miał córkę Salomeę za Franciszkiem Łazowskim. 

Tomasz, stolnik nurski 1767 r., miał dwie żony, Maryannę Mniszkównę, z tej synów, Antoniego i Władysława, i Franciszkę Górską, z której synowie, Józef i Jerzy; z nich: Władysław, Józef i Jerzy wylegitymowani w Galicyi 1782 r. (Bon.).

Po Stanisławie, dziedzicu wsi Grudziszki w 1731 r., syn Adam miał syna Piotra, po którym z żony Anieli Tatomirówny synowie: 1) Józef-Jan, kapitan wojsk polskich, dziedzic dóbr Wola Łychowska, w pow. warszawskim, wylegitymowany w Królestwie 1844 r.; 2) Franciszek Ksawery, po którym z żony Aloizy Matulajówny synowie: Henryk, urzędnik w Warszawie, Józef, podpisarz sądowy w Lublinie, i Władysław wylegitymowani w Królestwie 1844 r.; 3) Franciszek, tego syn Maciej ożeniony z Teklą Gawlikowską, z niej syn Franciszek, urzędnik w Lublinie, wylegitymowany w Królestwie 1853 r. z synami: Leonem, w 1874 r. podprokuratorem sądu kryminalnego w Warszawie, Ignacym i Michałem, urzędnikiem górniczym. 

JASZOWSKI h. OWAD. Piszą się z Jaszowic, w pow. radomskim. Mikołaj i Piotr 1415 r. Jan, syn Tomasza, dziedzic na Jaszowicach 1440 r. Andrzej z Jaszowic 1450 r. Klemens, dziedzic na Górze, notowany około 1470 r. w Lib. Benef. Mikołaj, syn Jana, 1486 r. (Ks. Ziem. Radomskie). 

JASZTOWT. Kazimierz, Jezuita 1686 r. Aleksander 1700 r. 

JASZWIL. Jan, kanonik wileński, kapelan króla Zygmunta III w 1597 r. 

JATOWT h. POMIAN. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

JATOWT h. WIENIAWA. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799-1820 r. 

JATOWT v. JATTOFT h. ZAGŁOBA. Stanisław, komornik ziemski wileński, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. wileńskiem. Jan, syn Grzegorza, cytowany w aktach nowogrodzkich 1772 r. Kazimierz, syn Wiktora, z synami, Józefem i Wincentym, Antoni, syn Michała, z synami: Wincentym i Ferdynandem i wnukami, Mateuszem i Stanisławem, Fabian, syn Adama, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1845-1864 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

Ludwik, syn Franciszka i Rozalii, ur. 1789 roku we wsi Lubliny (?), w obwodzie radomskim, postąpił na służbę 1809 r. do batalionu saperów Ks. Warszawskiego i w 1812 r. został podporucznikiem, 1816 r. porucznikiem, a 1819 r. kapitanem klasy 2-iej w tymże batalionie; 1821 r. przeniesiony na reformę do 8 pułku piechoty liniowej, wyszedł do dymisyi 1824 r. Odbył kampanię w Rosyi 1812 r. i przyjmował udział w bitwach pod Smoleńskiem, Możajskiem, Czerykowem i nad Berezyną (Ks. Wojskowe).

JAUCH. Joachim-Daniel, major 1720 r., następnie pułkownik artyleryi koronnej 1735 r., a w 1751 r. generał-major wojsk koronnych, budowniczy królewski, był w łaskach u króla Augusta II; z żony Munnichówny jego córka Konstancya za Henrykiem Lelewelem, a syn August miał otrzymać indygenat. Franciszek 1753 r., Ferdynand-Jerzy 1754 r., Ernest-Ulryk 1767 r. podpułkownicy wojsk koronnych (Don. Vars., Sigil., Ks. Gr. Czerskie).

JAWDYŃSKI h. KORWIN. N. ustąpił trzy włóki we wsi Jacznej, w ekonomii grodzieńskiej, na rzecz syna 1726 r. (Metr. Lit.). N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1831 r. 

JAWECKI h. NAŁĘCZ. Na Rusi Czerwonej. Jakusz z Potoczan, nabywszy wieś Jawcze, w ziemi halickiej, pisał się Jaweckim, i w 1443 r. był komornikiem sądowym halickim. 

Bazyli, Jan, Joachim, Józef, ks. Mikołaj i ks. Szymon, synowie Piotra i Anny z Eliaszowiczów, wnukowie Jana i Pelagii z Bekierskich, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Z nich ks. Mikołaj, pleban gr.-kat. w Horyhladach, zaślubił Ludwikę Niedzialkowską i z niej miał synów, Onufrego Heronima i ks. Piotra, po którym z żony Serafiny Stupnickiej syn Emilian, żonaty z Olimpią Tomaszewską, ma córki, Erazminę i Karolinę (Bon.). 

JAWGIEL h. JASTRZĘBIEC. Potomstwo Kazimierza, syna Michała, właściciela dóbr Ławkówi Kudziniszki 1727 r., w ks. żmudzkiem, a mianowicie: Jan i Ludwik, synowie Leona, Teofil i Robert, synowie Rajmunda, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1861-1866 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

JAWGIEL v. JAWGIEL h. ŁABĘDŹ odm. Odmiana herbu - pole tarczy błękitne i łabędź wspiera się jedną łapą na Abdanku. Dawna litewska rodzina, jednego pochodzenia z Jundziłami; pisownia jej nazwiska była bardzo zmienną, pisano ją bowiem Jaugel i Jawgel, bierze przydomki Mingajłło i Imingajłło. Sebastyan, chorąży upicki 1613 r. (Vol. Leg.). Waleryan, horodniczy połocki, podpisał elekcyę 1632 r. Rafał, syn Dawida, a wnuk Walentego, miecznik upicki, podpisał pacta conventa 1669 r. i tegoż roku poseł na sejm; w 1674 r. podpisał elekcyę z pow. upickim. Ignacy, skarbnik wiłkomierski, podpisał konwokacyę 1764 r.; poborca pogłównego w pow. wiłkomierskim, podpisał elekcyę z pow. wiłkomierskim 1764 r. Julian, syn Antoniego, marszałek szlachty pow. wiłkomierskiego 1851 r. 

Potomstwo Antoniego, syna Macieja, a między innymi: Teodor Franciszek, Onufry, Jan i Karol w 1857 r. i potomstwo Józefa, syna Józefa, a między innymi, Ignacy i Julian z synem Witoldem, synowie Józefa, w 1840-1863 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg gub. kowieńskiej. 

JAWICKI h. JANINA. Byli w wojew. lubelskiem w XVI protoplastą był Mikołaj Pszonka, w 1440-1480 r. dziedzic wsi i Jawice, i od tej drugiej wsi biorący nazwisko Jawicki. 

JAWID. Michał, syn Zacharyasza, wnuk Jana, sprzedał dobra Hranicze 1780 roku, w wojew. mińskiem. Karol, syn Jana, z synem Antonim wylegitymowani w Cesarstwie 1858 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.

JAWISKI. Byli na Białej Rusi. Chryzostom i Jan podpisali pospolite ruszenie 1698 r. 

JAWISZOWSKI. Byli w XV stoleciu w księztwie oświecimskiem i pisali się z Jawiszowic; z nich Mikołaj 1428 r. Michał 1472 r. 

JAWŁOWSKI h. BIAŁYNIA. Krzysztof z ziemią warszawską podpisał elekcyę 1697 r. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej i wileńskiej 1800 r. 

JAWNUTA h. ZADORA. Jan (Jawno), starosta 1410 r., a wojewoda trocki 1412 r., przybrał 1413 r. w Horodle na sejmie herb Zadorę; za bunt został ukarany śmiercią przez wiel. ks. Zygmunta 1433 r. 

JAWOR h. POBÓG. Byli w północnem Mazowszu. Po Piotrze dzieci: Katarzyna, Zofia i Piotr 1597 r. Jerzy, syn Wojciecha, 1644 r. (Wyr. Tryb. Label., Don. Vars.). Stefan, łowczy warszawski 1660 r. (Sigil.). 

JAWORNICKI h. GOZDAWA. Z Mazowsza przenieśli się w różne strony Rzeczypospolitej, a głównie do wojew. sandomierskiego, w którem w XVII i XVIII stoleciach liczyli się do zamożniejszego obywatelstwa. Piotr podpisał uchwały pokrzywnickie 1587 r. Samuel, surogator grodzki wieluński w zastępstwie hetmana Koniecpolskiego, więzionego w Turcyi 1620 i 1621 r. Jan z Anny Pilczyckiej miał córkę Barbarę Krzysztoporską 1622 r. i syna Marcina. Aleksander-Marcin i Jan podpisali elekcyę 1648 r. z wojew. Sandomierskiem. Marcin, rotmistrz wojew. sandomierskiego 1666 r. Józef, syn Jana, pisarz grodzki sandomierski 1666-1670 r., podstarosta chęciński 1673 r., podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. Sandomierskiem; z żony Katarzyny Łuszczewskiej jego synowie: Jan, Stanisław i Władysław. Z nich Stanisław z Ludwiki Złockiej miał syna Władysława, a Władysław, chorąży liwski 1723 roku, zaślubił Ludwikę Daniszewską, stolnikównę parnawską, i z niej pozostawił synów, Józefa, Antoniego i córkę Eleonorę. 

Józef, dziedzic dóbr Czerwonki, Kozery i Kozerki, żonaty z Maryanną Goiszewską 1746 r., podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią sochaczewską; cześnik nowogrodzki, podwojewodzy sochaczewski 1775 r., miał synów, Jana i Wojciecha, szambelana Stanisława Augusta 1790 r. Wojciech, dziedzic dóbr Słupia, Janowice, Grochocice i Montwice, zaślubił Maryannę Kuczkowską i z niej miał córkę Zuzannę za Maksymilianem Jasieńskim z Ruszczy, i kilku synów; z nich: Paweł, dziedzic dóbr Kurowa, Melchior, dziedzic dóbr Czecharzewic (?), i Adam, dziedzic dóbr Staburzewic (?), w 1837 r., a Józef, ożeniony z Zofią Bajerówną. z której synowie: Michał, dziedzic dóbr Bronowie, Antoni i Adolf, dziedzic dóbr Jaworowa, w 1841 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Antoni, młodszy syn chorążego Władysława, podczaszy dobrzyński 1757 r., zaślubił Kunegundę Oborską i z niej pozostawił syna Jana, wojskiego sochaczewskiego 1777 r., komisarza cywilno-wojskowego 1790 roku (Wyr. Tryb. Piotrk., Ks. Gr. Sochaczewskie, Don. Vars.). 

Jan z Obic, syn Jana, podstarosta chęciński 1672 r. Kazimierz 1674 r., Marcin i Władysław 1697 roku, Paweł, cześnik czerniechowski, Wojciech i Wojciech, podczaszy żytomierski, 1764 r. podpisali elekcye z wojew. Sandomierskiem. 

Andrzej, dziedzic Jasie, w wojew. Sandomierskiem, miał synów: Antoniego, Pawła i Wojciecha 1752 r. Wojciech, cześnik malborski 1760-1765 r., szambelan Stanisława Augusta, ożeniony z Józefą, córką Stanisława Młodeckiego, pisarza ziemskiego sandomierskiego. Józef, radca wojew. sandomierskiego 1824 r., sędzia pokoju pow. kozienickiego 1836 r. 

Po Andrzeju powyższym, dziedzicu wsi Jasie, syn Antoni 1752 r., pozostawił syna Wojciecha, po którym z żony Katarzyny Jastrzębskiej syn Roch, dziedzic dóbr Postronna, w pow. sandomierskim, wylegitymowany w Królestwie 1842 r. 

Jan 1803 r., Eustachy-Mateusz syn, a Ksawery-Ludwik, Marceli-Jan i Feliks, wnukowie Jana, 1830 r. wylegitymowani w Galicyi. 

Po Józefie, podkomorzym, sochaczewskim 1773 roku, pośle na sejm 1764 r., syn Wojciech miał syna Feliksa, asesora Trybunału w Warszawie, dziedzica dóbr Łuków, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r. 

Po Antonim, dziedzicu dóbr Kornacice i Buszkowice, zmarłym 1784 r., synowie, Ignacy i Wojciech; po Ignacym syn Erazm, dziedzic dóbr Brzezie Szlacheckie, w pow. opatowskim, wylegitymowany w Królestwie 1840 r. 

JAWOROWICZ. Stanisław podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. brzesko-litewskiem. 

JAWOROWICZ Łukasz otrzymał nobilitacyę na sejmie 1768 r. (Sigil.). 

JAWOROWSKI h. LUBICZ. Byli w północnem Mazowszu, już w początkach XV stolecia przenieśli się na Podlasie i założyli w ziemi bielskiej osadę Jaworówkę; szlachta po większej części zagrodowa i licznie rozrodzona. Feliks, syn Bogdana, Feliks i Jan, synowie Jerzego, i kilku innych złożyło w 1569 r. przysięgę na wierność Koronie po przyłączeniu do niej Podlasia. Jan, syn Piotra, właściciel części we wsi Jaworówka 1622 r., ożeniony z Katarzyną, córką Macieja Kapicy. Jerzy, syn Macieja, żonaty z Agnieszką, córką Grzegorza Zendziana 1665 r. Mateusz, syn Kazimierza, dziedzica dóbr Zendziany 1687 r., miał córkę Elżbietę za Jakóbem Kapicą (Mil.). 

Aleksander 1648 r. z wojew. nowogrodzkiem, Mateusz 1697 r. z ziemią nurską, Benedykt z wojew. płockiem, Józef-Jan z pow. rzeczyckim, Benedykt, regent drohicki, z ziemią dobrzyńską i Kazimierz z wojew. mścisławskiem 1764 r. podpisali elekcye. 

Antoni, syn Marcina Mikuć z Jaworówka, żonaty z Kunegundą, córką Szymona Kapicy 1773 r. Franciszek, żonaty z Salomeą Karśnicką, podkomorzanką wieluńską, miał syna Benedykta. 

Benedykt, z miecznika 1783 r. wojski większy sierpski, miał synów: Apolinarego, Antoniego i Michała; z nich: 1) Apolinary, ożeniony z Jadwigą Laguna, pozostawił synów: Modesta, Fortunata i Marcelego, wylegitymowanych w Królestwie 1842 roku; 2) Antoni, ożeniony z Łucyą Gąsowską, miał synów, Michała-Mateusza i Stanisława, wylegitymowanych w Królestwie 1850 r.; 3) Michał, tego syn Adam, po którym syn Piotr ożeniony z Maryanną Płaską, z niej synowie, Walenty i Antoni wylegitymowani w Królestwie 1854 roku. 

Po Marcinie, właścicielu dóbr Malewicze i Łuczkowo, cytowanym w aktach brańskich 1653 r., pochodzący: Wilhelm, Andrzej i Wincenty, synowie Stanisława, w 1840-1843 r., Józef, syn Józefa i Rozalii z Czapskich, 1840 r., Jan, Kajetan i Romuald, synowie Piotra i Maryanny z Sikorskich, w 1849 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Po Melchiorze, dziedzicu dóbr Kadłubowki 1692 r., syn Krzysztof miał syna Wojciecha, tego syn Mateusz pozostawił syna, Jana, ożenionego z Pulcheryą Majkowską, z niej synowie: Józef, Maryan, Konrad i Aleksy wylegitymowani w Królestwie 1842-1852 r. 

Po Wawrzyńcu, synu Macieja, w 1749 r. właścicielu części wsi Jaworówki, w ziemi bielskiej: 1) Mateusz, po którym syn Wojciech, właściciel wsi Bagienki, w pow. łomżyńskim, i 2) Paweł wylegitymowani w Królestwie 1849 r.; po Pawle synowie: Franciszek, Andrzej i Antoni urodzeni z Anieli Gąsowskiej. Z osiedlonych na Rusi Czerwonej, Kazimierz, syn Felicyana i Teofili Pomianówny, wnuk Władysława i Anny Massalskiej, wylegitymowany w Galicyi 1789 r. 

Z osiedlonych na Litwie. Adam z synami: Antonim, Wincentym, Stanisławem, Janem i Waleryanem, oraz Maciej, synowie Wojciecha, Stanisław i Andrzej, synowie Dominika, Szymon, Franciszek i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1840-1852 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. 

JAWOROWSKI h. POBÓG. Wzięli nazwisko od wsi Jawory, w ziemi łomżyńskiej, od której też jeszcze w XVII stoleciu brali nazwę Jawor, a jedna ich linia dochowałają do początków XIX wieku. Piotr, właściciel części wsi Jawory, cytowany w aktach wąsoskich 1430 r. Albert, podsędek łomżyński 1552 r. Maciej, burgrabia zambrowski 1629 r., tego synowie, Jan i Marcin; po Marcinie syn Maciej miał syna Jana, po którym synowie: 1) Michał miał syna Kazimierza, ożenionego z Apolonią Rutkowską, z niej syn Jan, właściciel części we wsi Gackie, pow. augustowskiego, wylegitymowany w Królestwie 1854 r.; 2) Stefan, tego syn Łukasz, po którym syn Antoni, ożeniony z Salomeą Zajączkowską, pozostawił syna Stanisława, wylegitymowanego w Królestwie 1866 r. 

JAWOROWSKI h. SAS. Michał, syn Bazylego, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1835 r. 

JAWORSKI h. JANINA. Byli w Małopolsce. Piotr cytowany w aktach krakowskich 1441 r. Mikołaj, dziedzic wsi Kupimierz, około 1470 r. cytowany w Lib. Benef. Jan i Stanisław, dziedzice na Jaworze, w Sandomierskiem 1578 r. (Ks. poborowe). 

JAWORSKI h. JELITA. W ziemi przemyślskiej, piszą się z Jawory i biorą przydomek Saryusz. Jan, dziedzic na Lutosławicach, w Sieradzkiem 1582 r., miał synów: Walentego, Jana, Mikołaja i Jakóba. 

Jan zaślubił Lutosławską i z niej pozostawił syna Mikołaja, po którym z żony Palczewskiej syn Krzysztof-Stanisław, ożeniony z Zofią Osiecką, miał synów, Józefa i Stanisława; z nich, Józef, skarbnik bracławski 1716 r., dziedzic Jeżowa, Wilczysk i in., z żonami, Pelagią Minocką i Marcyanną Stadnicką bezpotomny, a Stanisław z dwóch żon, Teresy Grabkowskiej i Franciszki Wojciechowskiej pozostawił synów, z 1-ej żony: ks. Tomasza, Józefa i Bogusława, a z 2-iej żony synów, Antoniego i Jana, piszących się z Lutosławic i wylegitymowanych w Galicyi 1782 r. bez wskazania herbu. 

Józef, drugi syn Stanisława i Grabkowskiej, dziedzic dóbr Mierzenia i Kwapinki, skarbnik bracławski 1750 r., z żony Katarzyny Chłopickiej miał syna Kazimierza, wylegitymowanego w Galicyi 1782 r., vicesgerenta grodzkiego bieckiego, pisarza ziemskiego czchowskiego, a ostatnio radcę sądu szlacheckiego lwowskiego, po którym z Maryanny Bontaniówny synowie: Wincenty, stolnik nowogrodzki 1791 r., Cypryan i Julian; z nich Julian z 1-ej żony Tekli Jagniątkowskiej pozostawił córkę Teodorę za Ignacym Zabielskim i synów, Floryana i Juliana, a z 2-iej żony Maryanny Wojciechowskiej synów: Władysława, Kazimierza i Stefana. 

Bogusław, trzeci syn Stanisława i Grabkowskiej, cześnik buski 1750 r., ostatnio stolnik nowogrodzki, z żony Heleny Leszczyńskiej miał synów: Alberta-Wincentego, Franciszka Borgiasza i Jana Nepomucena, wylegitymowanych w Galicyi 1782 r. Z nich Albert-Wincenty, dziedzic Jeżowa i Wilczysk, z Justyny Pleszyńskiej miał syna Józefa-Jana, po którym z Józefy Majchrowiczówny synowie: Józef, Eugeniusz i Leopold; po Józefie z Anieli Zarzyckiej syn Ignacy-Józef, a po Leopoldzie z Teofili Bahrówny synowie: Bronisław-Zygmunt, Bolesław-Jan i Władysław-Leopold, profesor Uniwersytetu krakowskiego. 

Jakób, trzeci syn Jana na Lutosławicach, dziedzic Kodrąbia 1624 r., miał synów, Jana-Mikołaja i Stanisława, po którym z żony Radziątkowskiej syn Jan zaślubił Pęgowską i z niej pozostawił synów: Kazimierza, Stanisława i Marcina. Marcin, dziedzic dóbr Skarbek, z żony Anny Dunin-Wolskiej miał syna Marcina, po którym z Konstancyi Łabuskiej syn Franciszek, podpułkownik gwardyi konnej koronnej, z żony Ludwiki z Gierszdorffów pozostawił córkę Aleksandrę za Stanisławem Podoskim i synów: Teodora, Józefa, Karola, Jana, Franciszka i Ludwika, wylegitymowanych w Galicyi 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza).  

JAWORSKI h. KOŚCIESZA. W wojew. Sandomierskiem i na Mazowszu, zkąd przeszli na Litwę. Andrzej z Jaworza, komornik graniczny sandomierski 1426 roku. Michał, dzielny żołnierz, kilkadziesiąt lat służył w wojsku, kilkakrotnie popadał w niewolę i stracił w bitwach rękę i nogę; w nagrodę zasług otrzymał od króla Zygmunta III pewien kaduk, a na proźbę wojska w 1623 r. dostał pensyę dożywotnią. Marcin podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. Sandomierskiem. Szymon, syn Wojciecha, ożeniony z Anną Pełka, cytowany w aktach radomskich 1688 r. Jan i Stanisław z wojew. krakowskiem, Piotr, ożeniony z Anastazyą Uleniecką, z wojew. płockiem, Andrzej z ziemią warszawską, Fabian i Władysław z ziemią dobrzyńską 1697 r., Antoni, Jan i Wojciech z wojew. Sieradzkiem, a Józef z wojew. bełzkiem 1764 r. podpisali elekcye. 

Piotr, syn Andrzeja i Anastazyi Brzumińskiej, dziedzic na Raciborach-Brzuminie, burgrabia sochaczewski 1720 r.. zaślubił Franciszkę Sankowską i z niej miał córkę Franciszkę za Walentym Młochowskim i syna Wawrzyńca, po którym z Agnieszki Siemieńskiej córka Józefa za Józefem Kobyłeckim (Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie). 

Po Bartłomieju, właścicielu wsi Korczyska, cytowanym w aktach sieradzkich 1592 r., syn Jerzy miał syna Wojciecha, po którym syn Bartłomiej pozostawił syna Stanisława, tego syn Andrzej miał syna Michała; Michał poślubił Zofię Leśniewską i z niej pozostawił syna Józefa, po którym z Maryanny Wyganowskiej syn Aleksander, żonaty z Teresą Łopatecką, miał syna Michała, dziedzica dóbr Kotarwic, w pow. radomskim, wylegitymowanego w Królestwie 1840 r. Z tej linii, Stanisław, syn Tomasza, Filip, syn Stanisława, oraz Wincenty i Stanisław, synowie Michała, wylegitymowani w Królestwie 1850 roku. 

Po Bogusławie-Józefie, dziedzicu dóbr Makowice 1731 r., syn Stanisław miał syna Andrzeja, ożenionego z Maryanną Zglenicką, z której syn Sylwester wylegitymowany w Królestwie 1844 r. 

Jan, stolnik mozyrski 1712 r., miał synów, Józefa i Franciszka; po Józefie syn Jakób pozostawił syna Gabryela, ożenionego z Katarzyną Wyszomierską, z której syn Maryan wylegitymowany w Królestwie 1855 roku, a po Franciszku syn Paweł miał syna Jana, żonatego z Teodorą Starzyńską, z której syn Wincenty wylegitymowany w Królestwie 1855 r. 

JAWORSKI h. SAS. Hrabiowie i szlachta. Licznie rozrodzeni na Rusi Czerwonej i w Małopolsce. Ich protoplasta Wańcza z synami: Chodkiem, Jankiem i Zankiem, pochodzący z Węgier, dostali od Władysława Jagiełły w 1431 r. pustosze, zwane Turek, na Rusi Czerwonej, i założyli na niem trzy osady: Turkę, Jaworę i Ilnik; przywilej ojca zatwierdził im król Władysław III w 1444 r., a ich potomkowie: Roman Jaworski, Dymitr Turecki, Iwaszko i Fedor Ilniccy, właściciele wsi Turka, w ziemi przemyślskiej, otrzymali w 1519 r. od króla Zygmunta I zatwierdzenie pierwotnego nadania. Od tych trzech wsi, powyżej wymienionych, wzięły nazwiska trzy rodziny: Turecki. Jaworski i Ilnicki; Jaworscy rozdzielili się na kilkanaście linij, rozróżniając się przydomkami: z Jawory, Cybowicz, Fajewicz, Gołdycz. Kosaczewicz, Kotarbowicz, Petraszewicz, Piorkowicz it. d.

Linia pisząca się z Jawory stale aż do ostatnich czasów była wierną wyznaniu grecko-wschodniemu i gorąco stawała w jego obronie, gdy inne linie przeszły na unię i wyznanie katolickie. Z linii wyznania grecko-wschodniego. Sylwester, biskup perejasławski, był jednym z najzaciętszych przeciwników unii kościoła na synodzie brzesko-litewskim 1596 r. Bazyli, poseł na sejm 1648 r., protestował przeciw restytucyi biskupa przemyślskiego Hulewicza. Stefan, Bazylianin, teolog, profesor i kaznodzieja w Kijowie, pozyskawszy względy cesarza Piotra I, został od niego mianowany naprzód arcybiskupem riazańskim, a w 1702 r. patryarchą moskiewskim; prezes najwyższego Synodu 1721 r., umarł 1722 r. 

Z innych linij. Samuel, komornik ziemski sanocki 1650 r. Jerzy i Stefan podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. ruskiem. Jan, stolnik mozyrski i rotmistrz królewski 1712 r. Po Jakóbie, podczaszym trembowelskim, z żony Anny Bukowskiej, córka Jadwiga za Maciejem Załęskim, miecznikiem czerskim 1740 r. Karol, miecznik owrucki, żonaty z Katarzyną Ochryńską 1742 r. Andrzej, miecznik mozyrski, miał synów, Franciszka i Andrzeja Mikołaja 1750 r. N., pisarz ziemski sanocki około 1750 r., zebrał znaczny majątek, który po bezpotomnym odziedziczywszy brat, kanonik przemyślski, obrócił cały na dobro kościoła, fundował Kapucynów w Krośnie i podźwignął z upadku kilka kościołów, a mianowicie w Sanoku i Lisku. Stefan, skarbnik chełmski 1764 r. Jerzy, podczaszy nurski, zaślubił Magdalenę Nowosielecką i z niej pozostawił córkę Maryannę za Ludwikiem Sobolewskim 1770 r. Bonawentura, regent skarbu koronnego 1768 r. Grzegorz, podsędek, a Józef, komornik przemyślscy 1780 r. Bazyli, wojski buski 1780-1794 r. Józef i Jan, oficerowie w wojsku koronnym 1790-1794 r. Wincenty, radca pow. soleckiego 1813 r. Ignacy, podpisarz sądowy w Stopnicy 1825 r. Teodor, podpułkownik, i Stanisław, dziekan opatowski 1830 r. Zacharyasz, syn Andrzeja, urzędnik w gub. podolskiej 1859 r. Henryk, syn Michała, sędzia Trybunału w Płocku 1874 r. 

Jakób i Andrzej, synowie Jana i Anny Komarnickiej, wnukowie Piotra i Anastazyi Kulczyckiej, 1793 r., a po Jakóbie z Heleny Witkowskiej synowie: Jan-Amos, Michał, Szczepan i Andrzej 1805 r. wylegitymowani w Galicyi z przydomkiem Balowicz. 

Jacek, syn Michała i Katarzyny z Ihnaciowiczów-Jaworskich, wnuk Samuela i Maryanny z Ilnickich, 1782 r., a Grzegorz, syn, Jan, Józef, Andrzej i Mikołaj, wnukowie Jacka, 1849 r. wylegitymowani w Galicyi z przydomkiem Cybowicz. 

Jacek, Jan, syn Stanisława, wnuk Aleksandra, Grzegorz, syn Michała i Maryi Ortyńskiej, Antoni, syn Stefana i Maryanny Szeptyckiej, Aleksander i Eliasz, synowie Stanisława i Anastazyi Śniatyńskiej, Mikołaj, Andrzej, Bazyli i Antoni, synowie Bazylego, Symeon i Tomasz, synowie Grzegorza, Bazyli, syn Andrzeja, Samuel i Mikołaj, synowie Andrzeja, Michał i Jerzy, synowie Jacka, a po Samuelu wnukowie, Jan i Michał, synowie Stefana i Maryanny Doskowskiej, Jan, syn Jana, z synem Mikołajem, oraz Aleksander, syn Stefana, Aleksander, Teodor i Ignacy-Eliasz, synowie Aleksandra, Jan i Mikołaj, synowie Stefana, wylegitymowani w Galicyi 1782-1845 z przydomkiem Czerwakowicz. 

Teodor i Paweł, synowie Jana i Heleny Kopystyńskiej, wnukowie Jana i Eufrozyny Turzańskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. z przydomkiem Czerwakowicz-Chuda. 

Tadeusz, Józef, Antoni i Kazimierz, synowie Aleksandra, a po Tadeuszu wnuk Karol-Jan, syn Pawła, oraz Michał wylegitymowani w Galicyi 1782-1834 z przydomkiem Dubik, a Antoni z synami: Feliksem, Wincentym i Janem, oraz Wincenty z synami, Mikołajem i Kacprem i inni jako Dubikowie-Jaworscy zapisani do ksiąg szlachty gub, mińskiej 1802 r. 

Stefan i Paweł wylegitymowani w Galicyi 1782 r. z przydomkiem Fajewicz. 

Jerzy i Jan, synowie Jana, Jan, Teodor i Jan, synowie Jacka, oraz Jerzy, syn Jerzego, 1782 r., a Piotr, syn Jana i Anastazyi Pasławskiej, wnuk Jacka, 1801 r. wylegitymowani w Galicyi z przydomkiem Gołdycz. 

Antoni, trzech Janów, dwóch Jerzych, Jan, syn Jana, Szczepan i Teodor wylegitymowani w Galicyi 1782-1850 r. z przydomkiem Gołdycz-Leniewicz, a Grzegorz, syn Jacka, Michał, Eliasz i Jan z synami, Grzegorzem i Teodorem wylegitymowani w Galicyi 1782 r. z przydomkiem Gołdycz- Worączak. 

Antoni-Andrzej, trzech Bazylich, czterech Grzegorzów, trzech Jakóbów, dwóch Michałów, Maciej, Mikołaj, Onufry, dwóch Piotrów, Samuel z synem Janem, Szymon, dwóch Szczepanów, czterech Teodorów, oraz Mikołaj, wnuk Bazylego, Franciszek i Ignacy, synowie Mikołaja, wylegitymowani w Galicyi 1782-1844 r. z przydomkiem Horoszkowicz. 

Jan, syn Andrzeja, Jan, syn Teodora, Jakób z synami, Maciejem i Michałem, Michał, Andrzej i Piotr, synowie Bazylego, Bazyli, syn Andrzeja, komornik bełzki, Bazyli, Dymitr, dwóch Jacków, trzech Grzegorzów, Mikołaj, Aleksander, Samuel, trzech Teodorów, Jan, Zacharyasz z synami: Tomaszem, Ignacym i Grzegorzem, oraz Stefan i Aleksy wylegitymowani w Galicyi 1782-1832 r. z przydomkiem Ichnaciewicz. 

Szczepan, trzech Grzegorzów, dwóch Jerzych, czterech Aleksandrów, siedmiu Janów, Łukasz, dwóch Bazylich, Mikołaj, czterech Teodorów, Konstanty, Eliasz, trzech Andrzejów, dwóch Piotrów, dwóch Michałów, Jacek, Bazyli, Michał, i dwóch Janów, a Bazyli, Jacek, Jan i Michał, synowie Aleksandra, Jan i Grzegorz, wnukowie Teodora, Andrzej, wnuk Jana, oraz Michał i Andrzej, wnukowie Jana, wylegitymowani w Galicyi 1782-1842 roku z przydomkiem Josypowicz n. Jusypowicz. 

Paweł, dwóch Janów, dwóch Jerzych, Dymitr, Szczepan, Bazyli, Mikołaj, Józef, Stanisław z synem Łukaszem i tego synowie, Szczepan i Jan wylegitymowani w Galicyi 1782-1808 r. z przydomkiem Kosaczewicz, a Teodor i Ludwik, synowie Stanisława i Magdaleny Jankowskiej, z przydomkiem z Jawory Kosaczewicz 1806 roku. 

Szczepan i Piotr, bracia, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. z przydomkiem Kotarbowicz.

Piotr, syn Szymona, dwóch Janów, Andrzej, Teodor, Michał, Grzegorz, Stefan i Bazyli wylegitymowani w Galicyi 1782-1806 r. z przydomkiem Liskowicz v. Łyskowicz. 

Czterech Teodorów, dwóch Grzegorzów, ks. Teodor, trzech Bazylich, Mikołaj, pleban w Łosińcu, Paweł, dwóch Bazylich, trzech Michałów, trzech Janów, Piotr, Kajetan, Józef, Szczepan, Kazimierz, dwóch Stefanów i Ignacy, oraz Piotr, syn, a Jan i Jakób, wnukowie Michała, i Mikołaj, syn i Józef, wnuk Józefa, wylegitymowani w Galicyi 1782-1854 r. z przydomkiem Martycz. 

Piotr, Michał, Antoni i Jakób, synowie Stefana, wnukowie Andrzeja, wylegitymowani w Galicyi 1795 r. z przydomkiem Miryowicz. 

Dwóch Mikołajów, Łukasz, Pantaleon, Szczepan, Tadeusz, dziesięciu Janów, dwóch Piotrów, Gabryel, dwóch Grzegorzów, Paweł, trzech Michałów, Jacek, Kajetan, dwóch Teodorów, Jerzy i Eliasz, oraz Szczepan i Jan, wnukowie Michała, Jan, Łukasz, Auksenty, Teodor i Andrzej, synowie Jana, wnukowie Mikołaja, Ignacy, syn, Jakób, wnuk Mikołaja, Piotr i Łukasz, wnukowie Mikołaja, wylegitymowani w Galicyi 1782-1849 r. z przydomkiem Ostraszewicz. 

Jan z wnukiem Piotrem, Mikołaj i Bazyli, synowie Michała, Antoni, syn Andrzeja, Daniel, Szczepan i Jan wylegitymowani w Galicyi 1782- 1841 i z przydomkiem Petraszewicz. 

Jan, syn Stanisława, Konstanty, syn Jana, Tomasz i Jerzy, synowie Stefana i Maryanny Komarnickiej, Stefan, syn Jerzego, oraz Onufry, Michał i Bazyli, wnukowie Konstantego, wylegitymowani w Galicyi 1782-1833 r. z przydomkiem Piorkowicz. 

Dwóch Janów, Dymitr, Jacek, Łukasz, Jerzy, trzech Bazylich, Teodor, Szczepan, Piotr, Marcin, Stanisław, Andrzej, Eliasz, Jan, syn Teodora, Jan, syn Piotra, Jan, syn, Konstanty i Jakób, wnukowie Piotra, Aleksander, syn i Teodor, wnuk Stanisława, wylegitymowani w Galicyi 1782-1846 r. z przydomkiem Piszkowicz, a Grzegorz Nazyanzeński, sędzia, ostatnio prezes sądu przemyślskiego, Aleksander, komornik graniczny, Bazyli i Andrzej, synowie Stefana, wylegitymowani w Galicyi 1782 roku z przydomkiem z Jawory i Turki Piszkowicz. 

Piotr, syn Jerzego i Maryanny Horodyskiej, wnuk Jana i Tacyanny Bilińskiej, prawnuk Michała i Maryanny Tuszyńskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. z przydomkiem Piszkowicz, zaślubił Teresę Kropiwnicką i z niej miał synów: Jana, Mikołaja, Teodora i Jakóba. Z nich Teodor, radca sądu kryminalnego we Lwowie, z żony Katarzyny Kuczyńskiej pozostawił syna Apolinarego-Jakóba, posła na sejmy galicyjskie i do rady państwa, ministra dla Galicyi, tajnego radcę i kawalera austryjackich orderów 1891 r., po którym z żony Otylii Malinowskiej synowie, Kazimierz żonaty z Maryą Chrząszczówną i Tadeusz.

Jakób, najmłodszy z synów Piotra i Kropiwnickiej, miał syna Jana, zm. 1901 r., po którym z Julii z Bandrowskich synowie: Mikołaj, radca sądu apelacyjnego w Serajewie, Józef, pleban grecko-kat. w Łuczyńcach, żonaty z Natalią Czapelską i Włodzimierz. 

Paweł, Bazyli i Jerzy 1782 r., a Andrzej, syn Bazylego, 1805 r. wylegitymowani w Galicyi z przydomkiem Romanowicz. 

Andrzej, syn Jana, Szczepan i Teodor, synowie Jana, Teodor i Szczepan, synowie Jacka, Michał, syn Teodora, Jerzy, syn Bazylego, Michał, syn Aleksandra, Michał, Maciej i Szczepan, synowie Jerzego, i dwóch Janów 1782 r, a Franciszek, syn Jana, 1796 r., oraz Mikołaj, syn Grzegorza, a wnuk Michała, Jan, syn, i Mikołaj, Józef, Szczepan i Jakób, wnukowie Jerzego, Grzegorz, syn, Jan i Teodor, wnukowie Jerzego, a Narcyz-Marcin, syn Jana, 1822-1834 r. wylegitymowani w Galicyi z przydomkiem Szustejowicz. 

Dwóch Janów, Paweł, Jerzy, Michał i Andrzej 1782 r., a Bazyli, syn Grzegorza, a wnuk Pawła, 1830 r. wylegitymowani w Galicyi z przydomkiem Zubowicz. 

Andrzej, Dymitr, Grzegorz, trzech Janów, Ignacy, Michał, Tomasz, Józef, Wojciech, syn, Franciszek, wnuk Jana, a Onufry i Bazyli, wnukowie Andrzeja, wylegitymowani w Galicyi 1782-1846 r. 

Po Józefie-Kazimierzu, dziedzicu wsi Makowiec 1731 r., syn Józef miał syna Sebastyana, po którym z Maryanny Kamińskiej syn Paweł, sędzia pokoju w Warszawie i dziedzic dóbr Żelazowa Wola, w pow. łowickim, wylegitymowany w Królestwie 1840 r. 

Po Józefie-Wojciechu, subdelegacie lubelskim 1735 r., syn Józef, po którym syn Jan-Bartłomiej, dyrektor kancelaryi prokuratoryi generalnej, wylegitymowany w Królestwie 1842 r., z żony Pelagii Kosińskiej miał syna Rudolfa w wojsku rosyjskiem. 

Po Feliksie, mianowanym podczaszym wendeńskim 1758 r. synowie Wincenty-Kazimierz i Ignacy-Karol; po Wincentym-Kazimierzu synowie: Dyonizy, Franciszek i Teofil wylegitymowani w Królestwie 1842 r. 

Jan, subdelegat lubelski 1761 r., miał synów, Antoniego i Michała; Antoni, ożeniony z Wiktoryą Falkowską, pozostawił syna Wincentego, urzędnika w Warszawie, wylegitymowanego w Królestwie 1848 r., a Michał, żonaty z Katarzyną Osińską, miał synów, Władysława i Henryka, urzędnika sądowego, wylegitymowanych w Królestwie 1852-1854 r.

Z linii Jaworskich tego herbu osiedlonej na Rusi Czerwonej, a piszącej się z Jawory-Bobronicz. Po Teodorze z Maryanny Krzelickiej syn Andrzej-Antoni, starosta kotelnicki 1742 r., z żony Konstancyi Siekierzyńskiej zostawił córki: Ksawerę za Antonim Horodyskim, podczaszym dźwinogrodzkim, Franciszkę za Kazimierzem Libiszowskim, Katarzynę 1v. za Michałem hr. Komorowskim, a 2v. za Wojciechem Horodyskim i dwóch synów, Józefa i Gabryela, którzy w 1779 r. otrzymali tytuł baronowski, a 1782 r. tytuł hrabiowski w Austryi od cesarza niemieckiego Józefa II z odmianą w herbie - tarcza w czworo przedzielona z tarczą środkową, na której herb Sas; na głównej tarczy w 1-ej części herb Zadora, w 2-iej części herb Topór, w 3-iej części herb Jelita, w 4-ej części herb Rogala. Nad tarczą pięć hełmów, na 1-ym ozdoby herbowe herbu Jelita, na 2-im herbu Zadora, na 3-im herbu Sas, na 4-ym herbu Topór, na 5-ym herbu Jelita.

Hr. Józef, miecznik żytomierski 1762 r., pisarz grodzki lwowski i komornik ziemski przemyślski 1772 r., tajny radca austryjacki 1785 r., kawaler orderu św. Stanisława 1791 r., a członek Stanów galic. i szambelan austryjacki 1791 r., miał dwie żony, Elżbietę Dunin-Łabęcką, z której syn Aleksander, żonaty z Teklą Bronicką, skarbniczanką wiślicką, pozostawił syna Stanisława i Anielę Orzechowską, wojszczankę przemyślską, z niej córka, Zuzanna za Wincentym ks. Woronieckim i synowie, Hugo żonaty z Ewą Jaszczowską i Ludwik, po którym z żony Anny z Wakarych syn Józef pozostawił syna Hugona, porucznika kirasyerów austryjackich. 

Hr. Gabryel, dziedzic dóbr Ropczyce, członek Stanów galic. 1782 r., szambelan Stanisława Augusta i kawaler orderu św. Stanisława 1788 r., miał dwie żony, Maryannę Załęską, miecznikównę czerską, i Teklę Batowską, z której córka Katarzyna-Joanna za Franciszkiem hr. Starzeńskim. Hr. Gabryel miał jeszcze przybrane dzieci, córkę Leopoldynę Natal-Jaworską, córkę Krystyny Natalówny,, i syna Gabryela-Adama, syna Antoniego (?) i Joanny Bedalleówny, porucznika wojsk austryjackich, po którym z żony Maryanny Butiagin syn Gabryel, żonaty z Józefą-Kamilą hr. Vitzthum de Eckstaedt, pozostawił syna Gabryela. 

Kazimierz, członek Stanów galic., Franciszek, syn Stefana, Jan, syn Bazylego, Jan, syn Jana i Barbary Szumlańskiej, wnuk Józefa i Katarzyny Paparówny, Grzegorz, Michał, Mikołaj, Jan, Bazyli i Antoni, synowie Jana i Katarzyny Łuckiej, wnukowie Bazylego i Maryanny Tuchalskiej, Jan, Dymitr i Łukasz, synowie Dymitra, wnukowie Michała, Józef-Benedykt, syn Jakóba, Michał, Stanisław i Szymon, synowie Jacka i Anastazyi Martynowskiej, wnukowie Romana, Ignacy, syn Dominika i Maryanny Tustanowskiej, wnuk Jana i Maryanny Srokowskiej, Józef i Mikołaj, synowie Tomasza i Konstancyi Grążewskiej, wnukowie Stanisława i Maryanny Wiśniewskiej, oraz bracia, Michał i Samuel, a po Samuelu wnukowie, Jan i Bazyli, synowie Bazylego i Katarzyny Turzańskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782-1852 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

Dyonizy, syn Wincentego i Tekli z Krotkieskich, ur. 1801 r. we wsi Opatówku, w obwodzie opatowskim, postąpił na służbę 1820 r. do 3 pułku piechoty liniowej i w 1825 r. został podporucznikiem; porucznik 1831 r., tegoż roku awansował na kapitana w 23 pułku piechoty i otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. 

Jan, syn Antoniego i Maryanny, urodzony w Warszawie 1787 roku, wszedł do służby 1808 r. do 2 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1818 r. został podporucznikiem w korpusie weteranów; odbył kampanię 1809 r. przeciw Austryi, a w 1812 r. był w bitwach pod Smoleńskiem, Jarosławem i Krasnem, za co otrzymał krzyż srebrny Legii Honorowej.

Marcin, syn Michała i Maryanny z Zarembów, urodzony w Warszawie 1776 r., postąpił na służbę 1794 r. do kawaleryi narodowej; podporucznik wojsk francuzkich 1805 r., został w 1812 r. przeniesiony w randze porucznika do 7 pułku jazdy legii nadwiślańskiej i ostatnio był sztabskapitanem 3 okręgu żandarmów. Odbył kampanie: od 1797 r. do 1801 r. w Niemczech, od 1803 r. do 1805 r. we Włoszech, a od 1808 r. do 1813 r. w Hiszpanii; żonaty z Urszulą Możdżeńską, pozostawił syna i córkę. 

Teofil, syn Ignacego i Tekli Siemońskiej, ur. 1800 r. we wsi Buczajach, gub. podolskiej, wszedł do służby do 3 pułku piechoty liniowej 1820 r. i w 1825 r. został podporucznikiem, a przeniesiony 1827 r. do 7 pułku piechoty, był 1831 r. porucznikiem adjutanta polowego przy gen. Małachowskim; ozdobiony krzyżem złotym Virtuti Militari. 

Wojciech, syn Józefa i Maryanny z Przybyłowskich, ur. 1808 r. w Sandomierzu, postąpił 1828 r. do 7 pułku piechoty liniowej i w 1831 r. został podporucznikiem w 12 pułku piechoty (Ks. Wojskowe). 

Maciej, syn Wojciecha, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1847-1848 r. 

JAWOSZ v. JAWOYSZ h. BIAŁYNIA. Samuel, syn Jana, z synami: Grzegorzem, Piotrem i Felicyanem, obywatele pow. pińskiego, wylegitymowani w Cesarstwie 1844 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

JAWOYSZ v. JAWOJSZ h. GRABIE. Potomstwo Kacpra, syna Mikołaja. a między innymi: Michał, Franciszek i Zygmunt, synowie Heronima, Stefan, syn Józefa, i inni w 1852 r., a potomstwo Władysława, syna Michała, oraz Macieja po jego synach: Antonim, Józefie, Franciszku i Kazimierzu w 1850 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

JAWOYSZ h. GRYF. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej i kowieńskiej w 1799 r. 

JAWOYSZ h. MOGIŁA. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej przed 1830 r. 

JAWOYSZ h. TRĄBY. Dawna żmudzka rodzina. Piotr, sędzia grodzki miński 1594 r. Michał 1595 r. w pow. rosieńskim. Samuel z wojew. trockiem 1697 r., a Antoni i Piotr z pow. upickim 1764 r. podpisali elekcye. 

JAWOYSZ v. JAWOJSZ. Andrzej, żonaty z Zofią Kwiatkowską, miał syna Ignacego, który z dwóch żon, Katarzyny Szczęsnowiczówny i Anny Kwiatkowskiej pozostawił synów, Józefa-Aloizego i Antoniego, wylegitymowanych w Galicyi 1782 r. 

Józef-Aloizy, pisarz ziemski sanocki 1778 r., zaślubił Katarzynę Janicką i z niej miał córkę Annę za Stanisławem Duninem-Borkowskim i trzech synów: ks. Ignacego, ks. Ludwika i Antoniego (Zbiory Dr. M. Dunina Wąsowicza). 

JAWRYSZ. Byli na Litwie; z nich Mikołaj podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. wileńskiem. 

JAWSZA h. LELIWA. Jan, Marcin i Władysław, synowie Kazimierza, dziedzice dóbr Szukie, na Żmudzi 1702 r.; z nich Jan miał synów: Antoniego, Heronima, Bartłomieja, Franciszka i Jakóba, a po Antonim synowie, Dominik i Franciszek zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1800 r. Wiktoryn, syn Dominika, dziedzic dóbr Szukie, pozostawił synów, Józefa-Ignacego i Jana-Dominika (Bon.). 

JAWSZEWSKI. Paweł, m. k. r., z ziemią zakroczymską podpisał elekcyę 1764 roku. 

JAWSZYC h. GRYF. Jakób podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

JAZDOWSKI h. DĄBROWA. Dawna mazowiecka rodzina, wzięła nazwisko od wsi Jazdowa, później Ujazdowa, wcielonej obecnie do m. Warszawy. Po Wojciechu z Jazdowa syn Mikołaj, kasztelan wizki, zamienił z biskupem kijowskim w 1242 r. swą wieś Szawłowice, na Kujawach, na ich wieś Powsin, blisko Warszawy leżącą. Trojan z Jazdowa cytowany w aktach wizkich 1430 r. Adam, poseł na sejm, Antoni, Józef i Maciej podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią wizką. Józef podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. Antoni, major 4 pułku strzelców pieszych 1831 r. 

Potomstwo Marcina, syna Mikołaja, a między innymi: Ignacy i Tadeusz, synowie Marcina, Antoni, syn Onufrego, Jan, syn Józefa, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1848-1867 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

JAZDOWSKI h. JELITA. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

JAZDOWSKI h. LUBICZ. Maksymilian, syn Ignacego, z synami: Aleksandrem, Antonim i Feliksem wylegitymowani w Cesarstwie 1838 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.

JAZGARSKI. Andrzej, dziedzic na Jazgarzewie, w ziemi czerskiej 1475 r., miał syna Heronima, po którym córka Barbara za Abrahamem Uwielińskim i synowie: Jan, Jerzy, Pełka i Stanisław; z nich Jerzy zaślubił Katarzynę Wągrodzką i z niej miał córki, Annę za Stanisławem Gromnickim, Jadwigę za Janem Wągrodzkim i syna Andrzeja. Andrzej, dziedzic na Jazgarzewie 1569 roku, zaślubił Elżbietę Służewską i z niej pozostawił córki, Barbarę za Piotrem Zabłockim, Zofię, żonę 1v. Pawła Ulenieckiego, 2v Wojciecha Otrębusza i synów, Andrzeja i Jana, podpisarza ziemskiego i grodzkiego warszawskiego 1598 r., poborcę ziemi warszawskiej 1619 r., żonatego z Zofią Gołkowską. 

Stanisław, najmłodszy syn Heronima, miał synów: Heronima, Mikołaja i Jana, dziedzica na Jazgarzewie i Chojnowie, po którym, z żony Katarzyny Kiełpińskiej córki, Anna za Jakóbem Żukowskim i Jadwiga 1v. żona Rafała Jeżewskiego, 2v. za Janem Szumłańskim (Ks. Gr. Czerskie, Don. Vars.). 

JAZGARZEWSKI. Taż familia co Jazgarski. Jan cytowany w aktach czerskich 1406 roku. N. podpisał elekcyę 1697 roku z wojew. brzesko-litewskiem. 

JAZŁOWIECKI h. ABDANK odm. Odmiana herbu - na hełmie w koronie pół lwa złotego w prawo, trzyma w łapie Abdank biały. 

Podług Paprockiego i innych heraldyków była to gałąź rodziny Buczackich, czytałem przecież w herbarzu Paprockiego dopisek własną ręką tego autora zrobiony, że Jazłowieccy byli popowiczami, po kądzieli tylko z Buczackimi złączeni, i tradycya tego pochodzenia Jazłowieckich utrzymuje się nawet dotychczas na Podolu; jednakże w aktach urzędowych z XV stolecia częste są wzmianki, że Buczaccy z Jazłowieckimi byli jedną rodziną, nawet często zdarzało się, że taż sama osoba brała nazwisko Buczacki lub Jazłowiecki, stosownie do tego, jak która jakie majątki posiadała. Godząc te sprzeczności, należy przypuścić, że były dwie rodziny z nazwiskiem Jazłowiecki, jedna tegoż pochodzenia co Buczaccy, zgasła mniej więcej jednocześnie z nimi, druga, być może, że nizkiego pochodzenia i zbogacona przez spokrewnienie się z Buczackimi, a po ich wygaśnięciu dziedzicząca znaczną część ich majątków z Buczacem, i biorąca herb z odmianą im właściwą; do roku tedy mniej więcej 1550 r. Jazłowieccy należeliby do rodziny Buczackich, a po tej dacie do spokrewnionych tylko po kądzieli z nimi. 

Heronim Buczacki v. Jazłowiecki, wojewoda podolski 1605 r., podług twierdzenia wszystkich heraldyków był ostatnim ze swojej familii, są jednak dotychczas Jazłowieccy na Ukrainie, wywodzący się od tej rodziny, i z nich Gabryel, syn Piotra, miał udowodnić szlachectwo w gub. kijowskiej 1802 roku. 

JAZŁOWSKI. Byli w XVII stoleciu na Rusi Czerwonej.

JAŹWICKI Jan, syn Filipa i Apolonii, ur. 1766 r. w m. Kryszynie w Rosyi, postąpił w 1790 r. do 5 pułku piechoty i w 1797 r. został podporucznikiem i w tymże roku mianowany porucznikiem w legionach polskich we Włoszech, był przeniesiony w 1824 r. do korpusu weteranów w stopniu kapitana; odbył kampanię we Włoszech 1797-1799 r., a od 1803-1814 r. był w Ameryce. Jan z żony Maryanny Olszewskiej miał syna Jana, podoficera w wojsku rosyjskiem, który w 1861 r. otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie z zasady stopnia oficerskiego swego ojca. 

JAŹWIECKI h. BIBERSTEIN. Zofia, żona Stanisława Bystrzejowskiego, podwojewodzego sandomierskiego 1580 r. Mikołaj, dziedzic Łopuchowa i Świeszewa, a Andrzej, dziedzic Jaszczwi, w pow. pilzneńskim 1581 r. (Ks. poborowe). Po Andrzeju, podstarościm niepołomickim, z żony Doroty Sługoćkiej synowie: Andrzej, Jan, Jerzy i Mikołaj 1590 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Krzysztof, pisarz i sztygar bocheński 1626 r., um. 1630 r. Jan, Maciej i Stanisław podpisali elekcyę 1764 r. z wojew. płockiem. Ignacy, burgrabia nurski 1793 r. JAŹWIŃSKI h. GRZYMAŁA. Wzięli nazwisko od wsi Jaźwiny, w ziemi nurskiej, a że posiadali także wsie Ślasy i Jastrzębie, dziedziczący na nich pisali się Śląskimi i Jastrzębskimi; stanowcze rozdzielenie się tych trzech rodzin dopiero w końcu XVI stulecia nastąpiło. Andrzej, pisarz ziemski ciechanowski 1449 r. Po Piotrze, dziedzicu na Jaźwinach, syn Paweł 1520 r., miał syna Wojciecha, po którym syn Józef, dziedzic dóbr Pęczki 1615 r., pozostawił syna Andrzeja. Andrzej 1640 - 1660 r., ożeniony z Heleną Dzierzgowską, wdową po Nałęczu, miał syna Maksymiliana, który podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią ciechanowską. Marcin, syn Jana, komornika ziemskiego zambrowskiego, ożeniony 1v. z Zofią Wyhowską 1676 r., a 2v. z Potencyanną Żabicką 1689 r. 

Adam, Maciej i Stanisław, dziedzice na Jaźwinach 1578 r. (Ks. poborowe). Andrzej, Bartłomiej, Benedykt, czterech Jakóbów, trzech Janów, dwóch Józefów, Kazimierz, dwóch Marcinów, trzech Stanisławów i dwóch Wojciechów podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią nurską. Samuel, stolnik nowogrodzki 1746 r. Wacław otrzymał w posesyę wieś Wierzchówkę 1770 r. Agnieszka za Tadeuszem Czerskim 1775 r. Piotr, porucznik 1789 r., został majorem kawaleryi narodowej (Kancl.). Marcin, podczaszy sanocki 1780 r. Feliks, szambelan Stanisława Augusta 1788 r., zaślubił Katarzynę Uzłowską i z niej miał dwóch synów, Antoniego i Wincentego. 

Antoni, urodzony we wsi Czereniewie, w pow. wilejskim, po skończeniu Uniwersytetu wileńskiego w stopniu magistra filozofii, postąpił na służbę do wojska Ks. Warszawskiego i w 1819 r. został kapitanem artyleryi; następnie był w Petersburgu w instytucie pedagogicznym profesorem, a w wieku starszym zamieszkał w majątku swoim Korytnic, w mińskiem. 

Wincenty, młodszy syn Feliksa, ur. 1795 r. w Mińsku gubernialnym, wszedł do służby 1812 r. do 3 pułku gwardyi litewskiej i w 1821 r. został podporucznikiem 1 bateryi artyleryi lekkokonnej; odbył kampanię 1812 r. przeciw Rosyi, a w 1814 r. był w bitwach pod Trois, Chateau-Thierri, Montros i Montmiraille (Ks. Wojskowe). 

Po Janie, w 1590-1620 r. dziedzicu wsi Jaźwiny, syn Wojciech zostawił czterech synów: Tomasza, Jana, Jakóba i Macieja, po których liczne potomstwo zamieszkuje obecnie w Galicyi i w Królestwie. Po Tomaszu synowie, Jakób i Ludwik; z nich Jakób, 1706 r. dziedzic na Łuniewie-Szczubłach, ożeniony z Anną Lipską, miał czterech synów, z których Mikołaj pozostawił syna Jacka, skarbnika ciechanowskiego, ożenionego z Jadwigą Cichowską, z niej synowie: Ignacy, Piotr i Józef. 

Ignacy, komisarz cywilno-wojskowy zakroczymski 1792 r., dziedzic dóbr Pijanowo, Głosów i inne, w zakroczymskiem, z żony Teresy Łaszczyńskiej miał syna Franciszka, referendarza stanu w Królestwie, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r. 

Piotr, dziedzic dóbr Poddniestrzany w Galicyi, generał wojsk polskich, z żony Józefy Janickiej pozostawił córkę Julię za Tadeuszem Skrzyńskim i synów, Karola i Aleksandra, porucznika w 6 pułku ułanów 1831 r., ozdobionego krzyżem złotym Virtuti Militari, po którym z Wincentyny, córki Aleksandra Błędowskiego, córka Stefania, żona Juliusza Starzeńskiego. 

Józef, szambelan króla Stanisława Augusta, dziedzic dóbr Mackowice, w Galicyi, ożeniony z Rozalią Chrzanowską, pozostawił córki: Józefę za Piotrem Smarzewskim, Emilię Siarczyńską, Krystynę, żonę Mikołaja Drohojowskiego, Julię i Wandę. 

Paweł, drugi syn Jakóba z 1706 r., dziedzic dóbr Wydżgowo, ożeniony z Heleną Godlewską, miał syna Walentego, sędziego kapturowego 1764 r., po którym ze Scholastyki Dorffówny synowie: Antoni, Ignacy, Leon i Maciej. Ignacy-Antoni, burgrabia nurski 1790 r., następnie sędzia pokoju pow. stanisławowskiego 1816 r., dziedzic dóbr Rudzienko i Dobra, wylegitymowany w Królestwie 1840 r. 

Ludwik, młodszy syn Tomasza, dziedzic dóbr Jaźwiny 1721 r., zostawił liczne potomstwo, z którego: Franciszek i Ignacy, synowie Pawła, Jan, syn Baltazara i Emilii z Gliszczyńskich, Wincenty, dziedzic wsi Jaźwiny, Ignacy-Jan, Walenty i Wiktor, synowie Stanisława i Salomei z Żelazowskich, wylegitymowani w Królestwie 1847 -1861 r. 

Byli Jaźwińscy tego herbu na Litwie; z nich Bartłomiej, sędzia nowogrodzki 1800 r.; wielu z tych litewskich Jaźwińskich przeszło do herbu Pomian. 

JAŹWIŃSKI h. POMIAN. Podług familijnej tradycyi ich herb był Grzymała, lecz go niewiadomo z jakiego powodu, osiedliwszy się na Rusi Białej, zmienili na Pomian; protoplastą tych Jaźwińskich, herbu Pomian, był Jan, żyjący około 1600 r.; z jego potomków, Jan 1714 r., Stefan, komornik ziemski trocki, dworzanin skarbu litewskiego w 1786 r. Joachim, kapitan wojsk polskich 1829 r. Franciszek, rodem z Terebezów, na Litwie, porucznik 1 pułku ułanów, został 1831 r. kapitanem 1 pułku jazdy sandomierskiej. Zacharyasz, syn Szymona, i kilkunastu innych udowodniło szlachectwo w gub. mińskiej 1802 r. Stanisław, syn Wincentego, wylegitymowany w Królestwie 1839 roku.  

JĄBIŃSKI. Jerzy, syn Krzysztofa, 1621 r. Walenty żonaty z Zofią Łakińską 1622 r. (Ks. Gr. Przedeckie).

JĄCZEWSKI h. JASTRZĘBIEC. Paweł wyznaczony 1775 r. komisarzem do rozsądzenia sprawy o wykupno wsi Makowa, w ziemi dobrzyńskiej (Vol. Leg.). 

JĄCZYŃSKI h. LIS. N. z wojew. brzesko-litewskiem podpisał elekcyę 1697 r. N., regent halicki, cytowany w Vol. Leg. 1775 roku. Tadeusz, rodem z Tarnówka, w poznańskiem, kapitan 20 pułku piechoty 1831 roku, ozdobiony krzyżem złotym Virtuti Militari. 

JĄDROWSKI. Piotr, burgrabia brzeski-kujawski 1459 r. Stanisław żonaty z Katarzyną ze Skibie 1466 r. Jakób, syn Piotra, 1494 roku. Maciej i Jan, dziedzice Jądrowic, w pow. brzesko-kujawskim 1566 r. (Ks. Gr. Brzeskie, Ks. poborowe). 

JĄGAJŁŁOWICZ. Jan podpisał konfederacyę generalną litewską 1764 r. (Vol. Leg.). 

JĄGSKI. Kazimierz podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. 

JĄKOWSKI. Wacław podpisał elekcyę 1648 roku z ziemią warszawską. 

JEDLECKI. W Wielkopolsce i na Rusi Czerwonej. Maciej i Stanisław cytowani w aktach sandeckich 1562 r. Jakób, Jan i Walenty, dziedzice na Jedlczy 1579 r. (Ks. poborowe). Świętosław 1632 r. z wojew. poznańskiem i Dominik 1764 r. z wojew. kaliskiem podpisali elekcye. Sebastyan, dziedzic na Jedlczy 1683 roku (Zap. Tryb. Lubek). Jan, vicesgerent 1780 r., a Kajetan, subdelegat 1784r. grodzcy Winniccy, Ignacy, vicesgerent grodzki sanocki 1782 r., żonaty z Elżbietą Świderską. 

JEDLEŃSKI h. PÓŁKOZIC. Piszą się z Jedlni, w pow. opoczyńskim i Jedlonki, w pow. radomskim; jednego pochodzenia z Janiszewskimi. Jakóbi Jan, dziedzice na Janiszewie, przeprowadzili 1462 r. działy tych dóbr ojczystych, Jakób otrzymał Jedlnię, a Jan pozostał przy Janiszewie. Jan, dziedzic na Jedlonce 1463 r., miał syna Piotra, po którym syn Mikołaj był 1499 r. dziedzicem Jedlonki. Mikołaj z Jedlny żonaty z Katarzyną, córką Piotra Nowowiejskiego 1537 r. Jan, syn Pielgrzyma i Katarzyny, 1570 r. Maciej, pisarz grodzki chęciński 1595 r. (Ks. Gr. Opoczyńskie i Radomskie). 

JEDLEWSKI. Bartłomiej-Stanisław, panegirysta, dziekan kolegiaty lubelskiej 1687 r. (Zap. Tryb. Lubek). 

JEDLICKI. Maciej, syn Jana, dziedzic na Jedlicach i właściciel części Proboszczowie, w pow. łęczyckim 1576 r. (Ks. poborowe). 

JEDLIŃSKI v. JEDLEŃSKI h. NABRAM. Wzięli nazwisko od wsi Jedlny, w wojew. krakowskiem, na pamiątkę której, nabywszy znaczny przestwór lasów w wojew. Sieradzkiem, założyli na wykarczowanym dwie osady i nazwali je Jedlno i Wola-Jedlińska. Jakusz i Żegota zaświadczali szlachectwo Łukasza Waldorffa w grodzie krakowskim 1432 r. Piotr, dziedzic Jedlna 1552 r. (Ks. poborowe). Wojciech, syn Jana, 1565 r. Jan-Stanisław i Wojciech, bracia, dziedzice majątków Jedlno, Wola-Jedlińska i Jankowice 1575 r. 

Po Wojciechu syn Stanisław miał syna Sebastyana, który podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sieradzkiem; Sebastyan pozostawił syna Jana, tego syn Jan miał syna Piotra, po którym syn Stanisław, ożeniony z Agnieszką Chylińską, pozostawił synów, Hilarego i Wojciecha. 

Hilary miał syna Ignacego, burmistrza wm. Łomży, wylegitymowanego w Królestwie 1850 r., po którym z żony Henryki Wolinówny synowie, Chwalisław i Ignacy w wojsku rosyjskiem 1854 r. 

Wojciech, młodszy syn Stanisława i Chylińskiej, miał syna Wincentego, ożenionego z Dorotą Kumosówną, z której syn Jan wylegitymowany w Królestwie 1855 r. 

JEDLIŃSKI. Stanisław, asesor kolegialny, naczelnik pow. kaliskiego, otrzymał w 1855 r. przyznanie szlachectwa w Królestwie z zasady posiadanego stopnia urzędowego. 

JEDLNICKI. Byli w wojew. lubelskiem i w 1760 r. posiadali majątek Grzybów. 

JEDŁOWNICKI. Posiadali w 1634 r. majątek Ścibrzyce (?), w wojew. lubelskiem. 

JEDWABIŃSKI h TRZYWDAR. Wzięli nazwisko od wsi Jedwabne, w ziemi wizkiej; zamożna w XV i XVI stoleciach rodzina. Arnold z synami: Michałem, Gniewkiem i Dobiesławem cytowani 1432 r. w aktach wąsoskich. Jan, podsędek wizki, podpisał w 1468 r. pewien przywilej Władysława Ks. Mazowieckiego. Jan, sędzia ziemski wizki i wójt łomżyński 1480 r. Mikołaj, dziedzic dóbr Lelekowa 1552 roku. Po Feliksie-Andrzeju 1564 r., syn Adam miał syna Jana, dziedzica dóbr Jedwabne, po którym synowie, Stanisław i Jan podpisali elekcye 1632 i 1648 r. z ziemią wizką. Jan, dziedzic dóbr Jelonki, z Katarzyny Wierzbowskiej miał synów, Pawła i Jana 1667 r. Paweł, chorąży wizki 1647-1675 r., podpisał elekcyę 1648 r. i 1674 r. z ziemią wizką; umierając ostatni ze swojej familii, zapisał wieś Olszynę Jezuitom łomżyńskim (Ks. Gr. Łomżyńskie i Wizkie). 

JEGIERSKI h. NIECZUJA. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1831 r. 

JEGLIŃSKl h. LUBICZ. Potomstwo Macieja, syna Kazimierza, a między innymi: Franciszek, syn Piotra, Ignacy, Kazimierz i Konstanty, synowie Jana, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1858-1867 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

JELATOWICZ. Byli w wojew. trockiem. Krzysztof w 1698 r. podpisał pospolite ruszenie przeciwko Sapiehom. 

JELEC h. LELIWA. Ludwik, syn Jakóba, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1859 r. 

JELEC h. LELIWA i CHORĄGWIE KMITÓW. Herb - w polu błękitnem Leliwa, a nad nią dwie złote chorągwie o trzech frendzlach, jedna nad drugą; na hełmie w koronie dwie klamry na krzyż. Właściwym przecież herbem Jelców były same chorągwie, do których w XVII stoleciu dodali Leliwę dla oznaczenia pokrewieństwa kądzielnego z rodziną tego herbu, a podobno z Tyszkiewiczami. 

Dawna rusko-ukraińska rodzina. Podług Paprockiego i genealogii Jelców skreślonej w XVII wieku jej protoplasta Hrehory, syn Worony (prawdopodobnie Tatar ochrzczony), wszedł do służby wojskowej króla Władysława Jagiełły; jego syn Aleksander, stronnik Świdrygiełły, miał założyć na Podolu miasto Winnicę. Po Aleksandrze, czy też po jego synu Hrehorym, było siedmiu synów: 1) Piotr, od którego dwóch synów, Niemiery i Czerlenki, wywodzą się rodziny, Niemiera v. Niemira i Czerlenkowski; 2) Tymoteusz z ruska Tysza, protoplasta Tyszów-Bykowskich; 3) Matwiej, tego syn Kmita domniemany przodek Kmitów-Czarnobylskich; 4) Eleazar, z ruska Olizar, z przydomkiem Wołczek, przodek Olizarów-Wołczkiewiczów; 5) Worona, protoplasta Woroniczów; 6) Holenko, protoplasta Stryblów i Hosckich; 7) Iwan z przydomkiem Jelec, przodek Jelców. Ten Iwan miał dwóch synów, Teodora i Jacka, w przemianie ruskiej imienia, Jacenę v. Jaczynę, którym król Kazimierz IV powrócił majątek Ludczyce, Szeliszcze i Turbów, niewiadomo z jakiego powodu zabrane im przez Włodzimierza Olelkowicza ks. Kijowskiego. Od tych braci pochodzą dwie gałęzie tej rodziny, jedna osiedlona na Litwie, a istniejąca dotychczas i druga zgasła w początkach zeszłego stolecia, dziedzicząca w południowych stronach kraju. 

Jacek (Jacyna), dziedzic Ludczyc, dworzanin królewski 1525 roku, dzierżawca czarnobylski, za żoną Maryną ks. Glińską dostał w posagu majętność na Ukrainie zadnieprskiej; jego syn Fiedor, dworzanin królewski 1526 r., starosta owrucki, dostał w nagrodę zasług majątek Litwinowicze, a po dwóch żonach, N. Kołkównie i N. Uhrynowskiej odziedziczył w posagu znaczne majątki na Rusi Czerwonej i Ukrainie. Starosta z 1-ej żony miał syna Jana również majętnie ożenionego z N. Wnuczkówną, za którą dostał w posagu majętności Kornin i Malin; z 2-iej żony Uhrynowskiej miał dwóch synów, Andrzeja, podstarostę Winnickiego 1560 r., ożenionego z N. Hoscką, i Dymitra, dziedzica dóbr Petryczyn, pisarza ziemskiego kijowskiego 1582 r., deputata na Trybunał koronny, po którym z Maryi Olizarówny-Wołczkiewiczówny czterech synów: Filip, Konstanty, Jan i Teodor. 

Filip, podstoli kijowski 1604 r., z żony Reginy Łozczanki, zostawił syna Ignacego-Aleksandra, z Jezuity oficyała i kanonika kijowskiego 1633-1664 r., fundatora i nadawcę kolegium Ksawerowskiego. 

Konstanty, z pisarza podstoli i poborca kijowski 1628 roku, zmarł 1634 r.; z żoną Krystyną Tyszkiewiczówną, wojewodzianką kijowską, bezpotomny. 

Teodor, podwojewodzy kijowski, rotmistrz królewski 1619 r., pisarz ziemski kijowski 1620 r., podsędek, a w 1624 r. chorąży kijowski, walczył przeciwko zbuntowanym Kozakom 1625 r., i był komisarzem do ich urządzenia; w powstaniu Bohdana Chmielnickiego, gdy nie mógł dla paraliżu, którym był dotknięty, ratować się ucieczką, został zamordowany. Teodor z żony Baranowskiej, kasztelanki ciechanowskiej, siostrzenicy prymasa, miał syna Kemigiana, chorążego kijowskiego 1659 r. (Vol. Leg.), rotmistrza husarskiego i wojownika przeciwko Kozakom w oblężeniu zbaraskim, po którym z żony Sylwestry Zamoyskiej, kasztelanki kijowskiej, córki, Zofia Wojakowska, Dorota Kurdwanowska i dwóch synów, Michał-Teodor, podczaszy kijowski 1692 r., bezpotomny, i Jan-Wacław, cześnik kijowski 1668 r., po którym z żony Teresy Stawskiej córki: Aniela za Michałem Finkiem, Magdalena 1v. za Mielęckim, starostą brzeźnickim, 2v. za Jakóbem Rojowskim, stolnikiem parnawskim, 3v. za Józefem Nakwaskim, starostą ciechanowskim, Maryanna za Jerzym Starzechowskim, stolnikiem żydaczowskim, Barbara 1v. za Franciszkiem Orzechowskim, łowczym przemyślskim, 2v. za Michałem Urbańskim, - podczaszym żydaczowskim, i synowie, Józef, chorąży sanocki 1699 r., zabity w Rzeszowie od Lubomirskiego, chorążego koronnego, z żoną Eleonorą Bieganowską bezpotomny, i Antoni, podczaszy przemyślski, generał wojsk koronnych 1711-1714 r. dziedzic całego rodzicielskiego majątku, umarł bezpotomny, a o sukcesyę po chorążym Józefie, Krasiccy, jako najbliżsi krewni, długi toczyli proces z Jezuitami, którzy przywłaszczyli sobie większą część tej sukcesyi. 

Gałąź litewska tej rodziny nie wyrównywała zamożnością poprzedniej; jej założyciel Fiedor (Teodor), syn Iwana, zostawił kilku synów, od jednego z nich, imieniem Bułhak, wywodzi się rodzina tego nazwiska na Litwie, drugi zaś syn Hrehory 1535 r. zatrzymał rodzinne nazwisko Jelec, i zostawił syna Bazylego, po którym syn Hipacy, dziedzic dóbr Matyjowce, Dytkowce i inne 1560-1597 r., podsędek Słonimski, z żony N. Tryznianki zostawił synów, Bazylego i Łukasza, dziedziców dóbr Niwy, w pow. Słonimskim 1592 r. 

Łukasz z żony N. Korsakówny miał dwóch synów, Teodora, wojskiego pińskiego, ożenionego z Maryanną Hornowską, z której syn Mirosław, i Heronima, po którym było dwóch synów.

Bazyli, starszy syn Hipacego, współdziedzic dóbr Solentwy (?), w pow. pińskim 1597 r., ożeniony z Anną Turowską, miał z niej dziewięciu synów, z nich prawie wszyscy zostawili liczne potomstwo. Maciej, łowczy Słonimski, Jan, Stanisław, Daniel, Mirosław, Kazimierz, Stefan i Andrzej z wojew. brzesko-litewskiem, a Maksymilian, podstoli smoleński, i Teodor z wojew. nowogrodzkiem podpisali elekcyę 1697 r. Tadeusz, Antoni, Jerzy i Leon podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 r. Józef, sędzia grodzki wiłkomierski, cytowany w Vol. Leg. 1775 r. 

Aleksander i Adam, synowie Józefa, Antoni, Eustachy i Józef z synami: Jarosławem, Aloizym, Eustachym, Antonim i Michałem, Władysław, syn Piotra, i kilkunastu innych wylegitymowani w Cesarstwie 1838-1857 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

JELECKI. Byli na Litwie; z nich Andrzej, poborca rzeczycki 1580 r., cytowany w Vol. Leg. 

JELENIAK. Karol, syn Jakóba i Katarzyny z Kępskich, ur. 1785 r. we wsi Trzcińcu, w obwodzie kaliskim, postąpił na służbę 1806 r. do 12 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1813 r. został podporucznikiem; przeniesiony do pułku gwardyi pieszej, awansował tegoż 1813 r. na porucznika, a w 1815 r. przeznaczony z pułku ułanów do 7 pułku piechoty, wyszedł 1817 r. do dymisyi. Odbył kampanie, 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, a w 1812 r. przyjmował udział w bitwach pod Smoleńskiem, Możajskiem, Woronowem, Wiazmą i nad Berezyną i 1813 r. był ozdobiony krzyżem srebrnym polskim (Ks. Wojskowe). 

JELENIEWICZ h. PÓŁKOZIC. Byli na Litwie w pow. prużańskim. Jan, dziedzic dóbr Lasy i Szwejkowszczyzna 1690 r. Jan 1713 r., ożeniony z Katarzyną Kurowską, Maciej, dziedzic majętności Łazowa 1737 r., żonaty z Konstancyą Aksamitowską, Józef 1758 r., ożeniony z Maryanną Adamowiczówną i wielu innych cytowani w aktach prużańskich. 

JELENIEWSKI h. KORCZAK. Na Mazowszu i Litwie. Jakób, sędzia ziemski nurski, dziedzic wsi Jelenicy 1515 r. Wojciech cytowany w aktach wąsoskich 1626 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej, Jan-Romuald, syn Szymona, z synami: Eustachym, Romualdem i Adamem 1858 r. 

JELENIEWSKI h. NAŁĘCZ. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1831 r. 

JELENIEWSKI v. JELENIOWSKI h. SYROKOMLA. Pisali się z Jeleniewa, w Sandomierskiem. Marcin, kanonik sandomierski 1586 r. Jan podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem. Jan-Franciszek, żonaty z Teresą Brzozowską, miał córkę Katarzynę za Marcyanem Olszamowskim, łowczym bracławskim 1720 r. (Ks. Gr. Czerskie).

N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r. Kazimierz, Karol, Onufry, Jan, Łukasz z synem Julianem, Mikołaj z synami, Cezarym i Józefem, Grzegorz z synem Marcinem, synowie Mikołaja, Mikołaj z synem Tomaszem, Antoni i Ignacy, synowie Franciszka, wylegitymowani w Cesarstwie 1847-1866 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.

JELENKOWSKI h. STRZAŁA. Wilhelm, syn Erazma, wylegitymowany w Cesarstwie 1843 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

JELEŃSKI h. KORCZAK. Jakób, Mateusz i Stanisław otrzymali nobilitacyę 1764 r. (Vol. Leg.); mieli oni być synami Franciszka, skarbnika zakroczymskiego, i Joanny z Gordziałkowskich. Z nich Jakób, deputat na Trybunał litewski 1769 r., rotmistrz wilkiski, pisarz grodzki szawelski, a ostatnio sędzia grodzki rosieński, poślubił Konstancyę Kiełpszównę i z niej miał synów, Józefa i Wiktora. 

Józef, dziedzic Rezgole, szambelan Stanisława Augusta 1783 r. i starosta błądajowski, z żony Teresy Szulcówny pozostawił synów: Marcina, Adolfa, Edwarda, Ignacego, Jana i Aleksandra, po którym z Pauliny Ciszkiewiczówny syn Bolesław. 

Wiktor, młodszy syn sędziego Jakóba, podstoli rosieński 1794 r., z żony Pauliny Gzowskiej miał synów: Saturnina, Stanisława, Edwarda i Wiktora. 

Mateusz, drugi syn skarbnika Franciszka, podstoli żmudzki 1770 r., z żony Teodory z Iwanowiczów miał syna Jerzego, dziedzica dóbr Warpuciany, w pow. berżańskim, po którym z Dominiki Mikuckiej synowie: Mateusz, Otton i Julian (Bon.). 

JELEŃSKI h. KORCZAK odm. Odmiana herbu - na hełmie w koronie trzy pióra strusie. 

Senatorowie w rodzinie: Rafał, kasztelan nowogrodzki 1773 r., um. 1780 r. Gedeon, kasztelan nowogrodzki 1780 r., um. 1798 r. 

Licznie rozrodzeni na Litwie, a szczególniej w pow. mozyrskim, w którym od połowy XVII stolecia aż po koniec Rzeczypospolitej posiadali prawie dziedzicznie urzędy ziemskie. 

Maciej, rotmistrz królewski, podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. nowogrodzkiem; jego syn Felicyan, skarbnik wileński 1690 r. Paweł, dziedzic dóbr Dunajczyce 1636 r. z żony Aleksandry Zubkówny miał synów: Adama, żonatego z Heleną Korsakówną, który podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. nowogrodzkiem, Jana i Konstantego. Jan, pisarz ziemski 1661 roku, a podsędek 1673 r., ostatnio sędzia ziemski mozyrski, podpisał 1669 r. pacta conventa; deputat na Trybunał skarbowy litewski 1673 r., w 1674 r. podpisał elekcyę z pow. mozyrskim. Mąż zasłużony w obywatelstwie, poseł na kilka sejmów, miał dwie żony, Petronelę Andruszewiczównę i Łucyę Oskierczankę; pozostawił synów: Samuela, Dadźboga, Bogusława i Michała. Z nich Michał, sędzia ziemski mozyrski 1704 r., i Dadźbog, podczaszy mozyrski, podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. mińskiem. 

Dadźbog, podczaszy, następnie sędzia ziemski mozyrski 1742 roku, z dwóch żon, Żabianki i Katarzyny Goliaszówny miał synów: Michała, podkomorzego mozyrskiego 1754 r., Gedeona i Rafała. 

Gedeon, cześnik 1738 r., podczaszy i podstarosta mozyrski 1752 r., pisarz dekretowy litewski 1753 r., sędzia ziemski 1765 r., podkomorzy i starosta mozyrski 1771 r., ostatnio kasztelan nowogrodzki 1780 r. i kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława, biegły prawnik, lecz zacofany w swoich poglądach, um. 1798 r. 

Rafał, pisarz grodzki 1738 r., podsędek oszmiański 1758 r., marszałek Trybunału litewskiego 1746 r., sędzia ziemski wiłkomierski 1765 r., kasztelan nowogrodzki 1773 r. i kawaler orderu św. Stanisława, um. 1780 r.; z dwóch żon, Anieli Lenkiewiczówny i Petroneli Kościałkowskiej miał córki: Maryannę Horwatt, Bogumiłę Wazgird, Apolonię Porzecką, Salomeę Iwanowską, Rozalię Wolbekową i synów: Konstantego, miecznika mozyrskiego, który podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. nowogrodzkiem; sędziego ziemskiego, a ostatnio podkomorzego mozyrskiego i kawalera orderu św. Stanisława, żonatego z Anną z Morykonich, Józefa i Jana. 

Józef, koniuszy mozyrski 1768 r., deputat na Trybunał litewski, sędzia grodzki, a następnie 1773 roku ziemski trocki, pułkownik buławy wielkiej litewskiej 1778 roku, ciwun trocki i generał-major wojsk litewskich 1783 r., z żony Teresy Petruszewiczówny miał córkę Annę Komarową i synów: Ignacego, miecznika mozyrskiego 1790 roku, Rafała, Kazimierza, Michała i Gedeona, podkomorzego wileńskiego, żonatego z Maryanną ks. Gedroicówną. 

Rafał, sędzia graniczny mozyrski 1812 r., z żony Anny Czaplińskiej pozostawił synów: Ignacego, Konstantego i Ludwika, marszałka szlachty pow. trockiego 1858 r., po którym z Konstancyi Lenkiewiczówny, córka Konstancya za Witoldem Jeleńskim. 

Kazimierz, trzeci syn generała Józefa, chorąży mozyrski 1811 r., marszałek szlachty pow. mozyrskiego 1814 r., zaślubił Maryę Horwattównę i z niej miał synów: Władysława, Zygmunta, Kazimierza, Bolesława, Stefana i Mieczysława. Z nich Zygmunt z żony Amelii Oskierczanki pozostawił syna Władysława, Kazimierz, ożeniony z Teresą Borzęcką, miał córkę Maryę za Mieczysławem Jeleńskim i syna Józefa, Bolesław z Katarzyny Giecewiczówny pozostawił synów, Maryana i Konstantego, a Mieczysław, żonaty 1v. z Jadwigą Obuchowiczówną, 2v. z Maryą Jeleńską, umarł bezpotomnie. 

Michał, czwarty syn generała Józefa, z żony Maryanny Mościckiej miał córkę Teresę za Bułharynem i syna Józefa, po którym z 1-ej żony Antoniny Rajeckiej córka Antonina, żona Konstantego Rudzkiego i syn Kazimierz-Gedeon, a z 2-iej żony Honoraty Jasieńskiej synowie: Teodor, Michał i Władysław. 

Jan, najmłodszy z synów kasztelana Rafała, miecznik mozyrski 1769 r., pisarz grodzki smoleński i starosta szyicki 1771 r., sędzia ziemski mozyrski 1774 r., a ostatnio pisarz dekretowy W. Ks. Lit. i kawaler orderu św. Stanisława, zaślubił Eleonorę Obuchowiczównę i z niej pozostawił córki, Franciszkę za Oskierką, podkomorzym rzeczyckim, Petronelę za Lenkiewiczem, chorążym mozyrskim, i synów: Romualda, podsędka mozyrskiego 1805 r., żonatego z Teresą z Oskierków, Feliksa i Pawła. 

Feliks, dziedzic Ludzieniewicz, marszałek szlachty pow. mozyrskiego, z żony Kamili Rdułtowskiej pozostawił córkę Malwinę za Emilem Oskierką i syna Jana-Napoleona. 

Paweł, chorąży mozyrski 1804 r., dziedzic dóbr Ludzieniewicze, z Barbary Lenkiewiczówny miał córkę Annę za Stanisławem Horwattem i syna Antoniego. Antoni, dziedzic dóbr Okniste, z żony Sabiny Dybowskiej pozostawił synów: Pawła, żonatego z Emilią Niemorszańską, Witolda, ożenionego 1v. z Konstancyą Jeleńską. 2v. z Maryą Tarczyńską, Bronisława, Maryana, żonatego z Heleną Rożniatowską, Edwarda, ożenionego 1v. z Wandą Wagnerówną, 2v. z Kieniewiczówną i Adama. 

Konstanty, trzeci syn Pawła i Zubkówny, podczaszy 1662 r., a od 1687 r. wojski mozyrski, podpisał 1697 r. elekcyę z wojew. nowogrodzkiem; z żony Zofii Wojniłłowiczówny, stolnikówna mińskiej, miał syna Ludwika, po którym syn Kazimierz, cześnik mozyrski 1721 r., zaślubił Annę Czechowską i z niej pozostawił córki, Zofię za Kazimierzem Zagórskim, podkomorzycem wendeńskim, Katarzynę za Adamem Hordyną, strażnikiem starodubowskim, i synów, Marcina, starostę fastowickiego i rotmistrza mozyrskiego, ostatnio 1771 r. strażnika mozyrskiego, który 1764 r. podpisał elekcyę, i Stanisława. 

Stanisław, starosta boryszkowski, koniuszy mozyrski, podpisał elekcyę 1764 r. z pow. grodzieńskim; sędzia ziemski mozyrski 1789 r., zaślubił Krystynę Lenkiewiczównę i z niej miał córki: Judytę, żonę Franciszka de Raesa, podczaszego trockiego, Katarzynę za Józefem Medekszą, chorążym kowieńskim, Rachelę za Filipem Obuchowiczem, chorążym stwołowickim, i synów, Tadeusza i Samuela-Kazimierza. 

Tadeusz, rotmistrz wojsk polskich, z Karoliny Sołtanówny miał syna Rajmunda, po którym z Michaliny Bodzianowskiej synowie: Oktawiusz-Bronisław, Jan, Mieczysław i Władysław. 

Samuel-Kazimierz, rotmistrz przedniej straży buławy wojsk litewskich, podkomorzy mozyrski 1826 r., z Antoniny Lenkiewiczówny miał syna Ignacego-Stanisława, po którym z Maryi Michałowskiej syn Władysław (Metr. Litew., Zap. i Wyr. Tryb. Litewskiego, Vol. Leg., Bon.). 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej, Józef, syn Jakóba, z synami: Marcinem, Aleksandrem, Ludwikiem, Edwardem i Janem i inni 1834 r.; 2) gub. kowieńskiej, potomstwo Franciszka, syna Jana, a mianowicie, Aleksander, syn Józefa, z synem Aleksandrem i Jerzy, syn Mateusza, z synem Marcinem 1853-1865 r. 

JELEŃSKI h. NAŁĘCZ. Byli w Prusach Zachodnich i na Mazowszu; jednego pochodzenia z Górskimi Nałęczami. Adam, cześnik sochaczewski, podpisał elekcyę z ziemią czerską 1648 r. Jan, chorąży liwski 1747 r. Wielu członków tej rodziny zmieniło nazwisko na Jeliński. 

JELEŃSKI h. ODROWĄŻ odm. Odmiana herbu - na tarczy przy Odrowążu z prawej strony pół krzyża kawalerskiego, a w szczycie hełmu pawi ogon. 

Byli w wojew. brzesko-litewskiem. Gabryel, poborca 1621 r., a w 1631 r. sędzia ziemski brzesko-litewski, poseł na sejm i deputat na Trybunał skarbowy 1626 r., przyłożył się do fundacyi Bazylianów w Brześciu Litewskim 1629 r. Heronim-Kazimierz, chorąży i podstarosta brzeski 1655 r. Józef, podkomorzy derpski 1660 r. Maciej-Kazimierz, skarbnik brasławski 1690 r. Marek podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. brzeskiem-litewskiem. 

Maciej, dziedzic Haponowszczyzny, w wojew. Witebskiem 1650 roku, miał syna Adama, po którym z KonstancyI Wojno-Jasienieckiej syn Kazimierz zaślubił Katarzynę Ejdziatowiczównę i z niej pozostawił synów: Kazimierza, Piotra i Stanisława; z nich Kazimierz z żony Heleny ze Szczuków miał synów, Tadeusza i Michała. 

Tadeusz zaślubił Domicelę Horodecką i z niej pozostawił synów: Jana, Józefa i Andrzeja; po Janie z Maryanny Przewalskiej synowie: Michał żonaty z Cecylią Szukszcianką, Bazyli, Bonifacy i Adam, po Józefie z AnastazyI Przewalskiej synowie: Ludwik, Paweł i Jan, a po Andrzeju z Magdaleny Rodkiewiczównej syn Julian. 

Michał, młodszy syn Kazimierza, żonaty z Anielą Styrykiewiczówną, miał synów, Jana i Dominika; po Janie synowie, Grzegorz żonaty z Łucyą Przewalską i Julian, po Dominiku z Krystyny z Mackiewiczów synowie: Jan, Antoni, Piotr i Józef (Zap. i Wyr. Tryb. Litewskiego, Bon.). 

JELEŃSKI. Jan z Fursztów wylegitymowany w Galicyi 1782 r. 

JELIŃSKI h. NAŁĘCZ. Taż familia co Jeleński, herbu Nałęcz; z piszących się Jeliński, Józef, subdelegat lubelski, poseł na sejm 1764 r., miał syna Michała, po którym pozostała wdowa Maryanna z Wodarskich wylegitymowana w Królestwie 1843 r. wraz z synem Ignacym, właścicielem wsi Mazury, w pow. łomżyńskim. Filip, podporucznik 4 pułku ułanów, i Michał, podporucznik 3 pułku strzelców pieszych 1831 r. 

JELITKO h. JELITA. Senatorowie w rodzinie: Piotr, kasztelan sandomierski 1317-1330 r. Klemens, kasztelan czchowski 1385 r. Stanisław, kasztelan brzeski 1425-1433 r. 

Dawna i zamożna w XV stoleciu małopolska rodzina. Piotr z Pacanowa, kasztelan sandomierski 1317 r. Staśko, podczaszy krakowski w 1352 r Klemens, podczaszy krakowski 1376 r., kasztelan czchowski 1385 r., um. 1413 r., pozostawiwszy synów, Stanisława i Tomasza. Stanisław, kasztelan brzeski 1425 r., żonaty ze Stachną z Mikułowie. Jan, dziedzic wsi Łukowy, około 1470 r. cytowany w Lib. Benef. 

JELITOWSKI h. JELITA. Piszą się z Jelitowa, w pow. kaliskim. Jan, Maciej, Sebastyan i Wojciech, dziedzice na Jelitowie 1579 r. (Ks. poborowe). Jan, sekretarz królewski 1600 r.; jego brat Stanisław, kanonik kaliski, um. 1618 r. 

JELMIŃSKI Tomasz, metrykant kancelaryi niniejszej koronnej, sekretarz królewski 1694 r., naznaczony komisarzem do rozgraniczenia dóbr królewskich Prasnysz (Sigil.). 

JELNICKI h. JEŁOWICKI. Dominik z synem Maciejem, Jan, syn Samuela, Jan, syn Heronima, i inni, razem 38 osób, wylegitymowani w Cesarstwie 1841 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

JELNICKI h. NOWINA. Po Janie, subdelegacie opoczyńskim 1739 r., syn Jan zostawił syna Cyryaka, po którym syn Karol, ożeniony z Florentyną Dietmanówną, pozostawił synów: Władysława-Antoniego, Edwarda i Teodora (dwaj ostatni urzędnicy w Warszawie 1865 r.), wylegitymowanych w Królestwie 1853 i 1854 r. 

JELNO. Maciej podpisał pospolite ruszenie 1698 roku z wojew. trockiem. 

JELONEK. N., rewizor komory celnej w Lesznie, w Wielkopolsce, nobilitowany 1775 r. (Vol. Leg.). 

JELSKI h. PIELESZ. Podług Kojałowicza niektórzy z tej rodziny kładli w polu czerwonem krzyż kawalerski w górnem przekrzyżowaniu mieczy; nad hełmem w koronie trzy pióra strusie. 

Senator w rodzinie, Wincenty, kasztelan dobrzyński 1555 r. 

Gniazdem tej zasłużonej krajowi rodziny była ziemia dobrzyńska, w której w 1555 r. Wincenty, ożeniony z Dorotą Nakwaską, był kasztelanem dobrzyńskim; w tym też czasie jedna ich gałąź przeniosła się na Litwę i istnieje tam dotychczas, gdy dziedzicząca w ziemi dobrzyńskiej zgasła w końcu XVII stolecia. Z osiedlonych na Litwie, Mikołaj, podstarosta 1616 r., stolnik i poborca piński 1619 r., deputat na Trybunał skarbowy litewski, w młodości służył wojskowo, był w oblężeniu Moskwy 1612 r. i w tym roku, z narażeniem życia przedarłszy się zręcznie przez wojsko nieprzyjacielskie, zawiadomił hetmana Chodkiewicza o niebezpiecznem położeniu załogi. Roman, wojski piński 1617 r., posesor dóbr Mokra Dubrowa, ożeniony z Katarzyną ks. Sołomerecką. 

Krzysztof, sekretarz królewski, stolnik mścisławski 1632 r., poseł na sejm, ożeniony z Barbarą Radoszyńską, miał syna Michała, po którym syn Józef, stolnik mozyrski 1698 r., walczył przeciwko Sapiehom pod Olkienikami, i pozostawił syna Macieja, stolnika owruckiego. Maciej zaślubił Zofię Giecewiczównę i z niej pozostawił syna Ignacego, porucznika gwardyi pieszej litewskiej 1782 r., ostatnio pułkownika wojsk polskich i kawalera krzyża Virtuti Militari, po którym z żony Scholastyki Gorzkowskiej syn Witalis, ur. 1787 r. w Warszawie, postąpił 1806 r. do pułku gwardyi cesarskiej i w 1811 r. został podporucznikiem z przeniesieniem do 15 pułku piechoty Ks. Warszawskiego; porucznik 1815 r. w 3 pułku strzelców pieszych, przeniesiony 1816 r. do korpusu weteranów, awansował 1831 r. na kapitana w 10 pułku piechoty. Witalis zmarł w Warszawie 1852 r. bezżennie. 

Łukasz, pułkownik królewski, marszałek piński 1648-1662 r., napadnięty od ogromnej potęgi Kozaków Chmielnickiego, aby uchronić powiat piński od zniszczenia, poddał się im, uznając władzę Chmielnickiego w obszerności monarszej, skoro tylko jednak otrzymał posiłki od hetmanów litewskich, uderzył na nieostrożnych i ciężką zadał im klęskę; chlubnie walczył przeciwko Moskwie i był jednym z komisarzy do uspokojenia Ukrainy. Po marszałku Łukaszu syn Roman, rotmistrz królewski, dzielny wojownik przeciwko Moskwie, wszedł do służby hetmana Wyhowskiego (1660 r.) i dowodził znacznym oddziałem jego wojska; z żony Maryanny Kotowskiej zostawił córkę Helenę, zaślubioną Mikołajowi ks. Dolskiemu i syna Józefa, wojownika pod Wiedniem 1683 roku, chorążego grodzieńskiego, po którym z Konstancyi z Łazów synowie, Jerzy i Michał-Władysław. Jerzy, podczaszy grodzieński 1724 r., ożeniony z Ludwiką Bułharynówną, miał synów: Józefa, ożenionego z Wąsowską, Floryana, kanonika inflanckiego, i Michała. Władysław-Wojciech, starosta piński, pułkownik petyhorski 1735 r., poseł na sejmy, umarł 1762 r.; z żony Heleny Brzostowskiej jego synowie: Józef, Konstanty, Stanisław i Franciszek. Józef, porucznik pow. grodzieńskiego, podpisał elekcyę 1764 roku z pow. grodzieńskim; podczaszy, wojski 1766 r., a ostatnio chorąży grodzieński 1773 r. Tomasz, syn Józefa i Urszuli Bachurówny, ur. 1789 r. we wsi Wisłoczy, pow. żytomierskiego, wszedł do wojska rosyjskiego 1809 r. jako praporszczyk i 1815 r. został przeniesiony do 6 pułku piechoty liniowej Królestwa Polskiego, a w 1817 r. wyszedł do dymisyi. Konstanty, stolnik starodubowski 1788-1791 r. i kawaler orderu św. Stanisława, poseł na sejm czteroletni, bezpotomny. Stanisław, pułkownik kawaleryi narodowej litewskiej, kawaler orderu św. Stanisława, po którym z żony Róży Prozorówny synowie, Józef i Karol. Karol, chorąży i humeński, zaślubił Ludwikę ze Steinbergów i z niej pozostawił synów, Michała, dziedzica dóbr Dudzicze, po którym z Maryi z Baranowiczówcórka Zofia za Januszem Uniechowskim, i Aleksandra, dziedzica Zamościa, żonatego z Heleną Kałęczyńską, z niej córka Aleksandra za Zygmuntem Glogerem i syn Jan. Franciszek, podstoli grodzieński 1777 r., podkomorzy starodubowski 1780-1796 r., poseł na sejm czteroletni, marszałek Trybunału litewskiego 1784 r. i kawaler orderu św. Stanisława, wielkiej wymowy i gorący patryota, z sejmu czteroletniego delegowany do ułożenia kodeksu praw, gorliwy obrońca Konstytucyi 3 Maja, z żony Amelii ks. Sapieżanki, kanclerzanki litewskiej, zostawił córki, Karolinę za Janem lir. Jezierskim, Izabelę za Antonim Potockim i synów: Leona, Ludwika, Michała i Władysława.  

Leon, ur. 1794 r. we wsi Imielonza (?), gub. wileńskiej, wszedł do służby 1810 r. do 8 pułku jazdy Ks. Warszawskiego i w 1812 r. został podporucznikiem, a w miesiąc później porucznikiem w 20 pułku jazdy; przeniesiony 1813 r. do 16 pułku jazdy, awansował 1820 r. na kapitana w 1 pułku strzelców i w 1824 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanię w Rosyi 1812 r. i 1813 r. został ozdobiony krzyżem złotym polskim i krzyżem Legii Honorowej. Komisarz obwodu sandomierskiego 1825 r. i referendarz stanu, dziedzic dóbr Szumsko, w gub. radomskiej, wylegitymowany w Królestwie 1838 r., umarł 1853 r., z żoną Bronisławą Biernacką, kasztelanką sieradzką, bezpotomny. 

Ludwik, pułkownik wojsk polskich, kawaler Legii Honorowej, szambelan i prezes Banku Polskiego 1831 r., minister skarbu i poseł do Wiednia, miał dwie żony, Klotyldę Moniuszkównę i Gabryelę hr. Dupailau i z nich pozostawił córkę Izabelę, żonę Adama Bychowca i synów. Włodzimierza i Ludwika. Włodzimierz zaślubił Zofię Kałęczyńską i z niej pozostawił synów: Wilhelma, Piotra i Władysława, radcę Dyrekcyi Głównej Tow. Kred. Ziem., ożenionego z Aleksandrą hr. Czacką. 

Michał, oficer wojsk polskich i kawaler Legii Honorowej, z żony Klotyldy Moniuszkówny pozostawił synów: Konstantego, Aleksandra, ożenionego z Leontyną Dubus, Leona, pułkownika wojsk ros.. żonatego z Ludwiką Grabowską, Adama, ożenionego z Henryką Jelską, i Ksawerego. 

Władysław, rotmistrz kawaleryi narodowej 1793 r., członek Stanów, wylegitymowany w Galicyi 1829 r., był żonatym z Maryą Sadowską, 1v. żoną Jana Moszyńskiego. 

Adam, strażnik 1780 r., a wojski wołkowyski 1793 r., z żony Róży Kobylińskiej pozostawił synów: Feliksa, Franciszka, Józefa i Tadeusza. Władysław, podsędek pow. maryampolskiego 1813 r. 

Po Józefie, ożenionym z Katarzyną Lindemanówną, dziedzicu wsi Kawkokalnie, w pow. kowieńskim, syn Władysław zaślubił Dominikę Zawadzką, i z niej pozostawił syna Józefa, właściciela folwarku Borowszczyzna, w pow. kalwaryjskim, wylegitymowanego w Królestwie 1844 r. 

Placyd, syn Józefa i Joanny Wąsowskiej, deputat sądów gub. grodzieńskiej w 1851 r., z synami: Józefem i Rufinem i braćmi, Władysławem i Ottonem, Ludwik, syn Franciszka, z synem Władysławem, Józef i Fabian, synowie Adama, i kilkunastu innych wylegitymowani w Cesarstwie 1835-1864 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

JELSKI h. SULIMA. Jan, syn Antoniego, z synem Karolem, wnukiem Janem i prawnukiem Rygobertem wylegitymowani w Cesarstwie 1855 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

JEŁOWICKI v. JAŁOWIECKI h. JEŁOWICKI. Herb - w polu czerwonem litera II ruska, biała, z wywiniętemi na zewnątrz końcami, ma niejakie podobieństwo bramy namiotowej, na wierzchniej belce litery stoi krzyż; na hełmie w koronie pięć piór strusich. 

Dawna ruska rodzina, przydomku Bożeniec, od którego daje i herbowi tę nazwę; podług heraldyków ma pochodzić od książąt perejasławskich, szczepu Ruryka, a że posiadała majątek Jełowicze, w pow. łuckim, wzięła nazwisko Jełowicki. 

Hniewosz na Wołyniu, cytowany w Metr. Lit. 1528 roku, dostawiał ze swych posiadłości pięciu zbrojnych konnych na wyprawy wojenne; pozostawił córki, Bohdanę za Michałem Jeło-Malińskim, Nastazyę za Jerzym Szaszewskim i synów: Dymitra, Antoniego i Sawę. Z nich Dymitr, dziedzic Mirohoszczy, miał córkę Katarzynę za Stefanem ks. Poryckim i syna Benedykta. Antoni, sędzia ziemski krzemieniecki 1566 r., ożeniony z Rainą Łahodowską, pozostawił córkę Zofię 1v. za Wacławem Wielhorskim, 2v. za Stanisławem Wilamem i synów: Andrzeja, Michała i Mikołaja. 

Mikołaj zaślubił Aleksandrę ks. Czartoryską i z niej miał synów: Aleksandra, wojskiego krzemienieckiego 1647 r., ożenionego z Eufrozyną Pociejówną, Jerzego i Andrzeja, po którym z Reginy Pstrokońskiej córka Maryanna za Krzysztofem Morsztynem i synowie, Mikołaj-Aleksander, stolnik nowogrodzki 1672 r., żonaty z Eufrozyną Nowosielecką i Marcyan, wojski krzemieniecki 1650 r., ożeniony z Katarzyną Rostocką, miał syna Adama, dziedzica dóbr Rostoki, po którym syn Konstanty, stolnik nowogrodzki 1718 r., pozostawił syna Józefa. 

Sawa, najmłodszy syn Hniewosza, podsędek 1570 r., wojski 1598 r., a ostatnio horodniczy krzemieniecki, zaślubił Dorotę Skaszewską i z niej miał synów: Heronima, łowczego i starostę chełmskiego 1632 r., żonatego z Halszką Bielecką, Zacharyasza, Krzysztofa i Daniela. 

Zacharyasz, sekretarz królewski 1607 r., wojski, a następnie horodniczy krzemieniecki 1611 r., lustrator do Podola i Ukrainy 1611 r., stolnik kijowski 1623 r., poseł na sejm i deputat na Trybunał skarbowy 1629 r., z żony Zofii Ledóchowskiej miał córkę Elżbietę 1v. za Gabryelem-Franciszkiem Drużbiczem, 2v. za Michałem Matczyńskim i synów: Mikołaja, Stanisława i Wacława. 

Krzysztof, podstoli wołyński 1610 r., poseł na sejm i deputat na Trybunał radomski 1620 r., miał dwie żony, Aleksandrę ks. Woroniecką, z której syn Filon i Aleksandrę ks. Sokolską, z niej syn Eliasz, którzy podpisali elekcyę 1648 r. z wojew. wołyńskiem. 

Filon, dziedzic dóbr Łanowce, podstarosta krzemieniecki 1638 r., wojski włodzimierski 1640 r., elektor 1648 r. z wojew. wołyńskiego, ostatnio sędzia ziemski krzemieniecki, gorąco bronił przywilejów wyznania grecko-wschodniego i protestował przeciwko wszelkim ograniczeniom; żonaty z Elżbietą Podhorodeńską, umarł bezpotomnie. 

Eliasz, drugi syn Krzysztofa, żonaty z Katarzyną Chocimierską, miał córkę Maryannę za Wacławem Siemaszką i synów: Michała, Dymitra i Jana, rotmistrza królewskiego 1687 r. 

Michał, dziedzic dóbr Sokola, ożeniony z Katarzyną Dołgiertówną, pozostawił córki: Maryannę za Tomaszem Wkryńskim, Franciszkę Kawecką, Eufrozynę, żonę Michała Pruszyńskiego, i syna Konstantego, stolnika pińskiego 1712 r., po którym z Agnieszki Taszyckiej syn Michał, dziedzic dóbr Łanowce, łowczy łucki 1769 r., zaślubił Franciszkę Izdebską i z niej miał córkę Józefę za Antonim Jaroszyńskim i trzech synów: Konstantego, Wacława i Stefana.   

Konstanty, chorąży hajsyński 1816 r., ożeniony z Teklą Brzozowską, podkomorzanką hajsyńską, miał córki, Konstancyę za Włodzimierzem Brzozowskim, Różę za Karolem Zbyszewskim i synów: Floryana, żonatego z Józefą z Proskurów, Tytusa i Adolfa, po którym z Pauliny Sobańskiej synowie: Kazimierz, Wacław, Ludwik i ks. Adolf. 

Wacław, drugi syn Michała, ożeniony z Honoratą Jaroszyńską, pozostawił synów: Aleksandra, Edwarda i Eustachego, po którym z Maryi Kossowskiej synowie: Eustachy. Edward i Aleksander. 

Edward, marszałek ziemi podolskiej, podporucznik legii litewskiej w korpusie Szeptyckiego, przeszedł następnie do wojsk francuzkich i za odznaczenie się w wyprawie algierskiej został nagrodzony krzyżem Legii Honorowej; um. w Wiedniu 1848 r. 

Aleksander, poseł ziemi podolskiej na sejm warszawski 1831 roku, podporucznik legii litewskiej i kawaler krzyża złotego Virtuti Militari, został następnie księdzem i był założycielem Braci Zmartwychwstańców w Rzymie; um. 1877 r. 

Stefan, najmłodszy syn Michała, dziedzic dóbr, Łanowce, marszałek szlachty pow. krzemienieckiego, ożeniony z Antoniną Iwaszkiewiczówną, miał córkę Stefanię za Antonim Złotnickim i syna Teodora. 

Dymitr, drugi syn Eliasza, wojski nowogrodzki, a następnie 1719 r. chorąży czerniechowski, miał dwie żony, Franciszkę Cetnerównę i Helenę Czarnowską, z których pozostawił kilku synów. Z nich Marcin, starosta wielatycki, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. wołyńskiem; z żony Franciszki Piaskowskiej miał córkę Eufrozynę za Ignacym hr. Krasickim i syna Ignacego, starostę zawideckiego i kawalera orderu św. Stanisława 1791 r., po którym z Katarzyny Kordyszówny córka Tekla za Hipolitem Rohozińskim i syn Marcin pozostawił syna Napoleona. 

Daniel, najmłodszy syn horodniczego Sawy, wojski 1622 r., podkomorzy krzemieniecki 1640 r., podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. wołyńskiem; miał dwie żony, Zofię Pilawską i Barbarę Czołhańską, z tej synowie: Andrzej, łowczy i wojski łucki, dziedzic dóbr Horodyszcza i Bystrzycy, uwolniony od kondemnaty 1667 r., z żoną Aleksandrą Babińską bezpotomny, Jakób Stanisław i Heronim-Aleksander. 

Jakób-Stanisław, pisarz ziemski krzemieniecki 1650 r., miał synów: Michała, miecznika wołyńskiego, zm. 1709 roku, Aleksandra, miecznika rzeczyckiego 1708 roku, ożenionego z Heleną Kuberską, 2v. Kurdwanowską, Daniela i Andrzeja. 

Daniel, podstoli kijowski 1705 r., żonaty z Eleonorą Horainówną, miał synów, Jana i Franciszka. Jan zaślubił Annę Janiczównę i z niej pozostawił synów, Józefa i Stefana, pisarza ziemskiego 1776 r., a następnie 1781 r. podsędka łuckiego, po którym z Felicyanny Borejkówny syn Mikołaj, cześnik poleski 1794 r., z Apolonii Sławoszewskiej pozostawił córkę Marcelinę za Erazmem Peretiatkowiczem i syna Józefa, ożenionego z Franciszką Rymińską, z której synowie, Adolf i Artur.

Józef, starszy syn Jana i Janiczówny, miał dwie żony, Anielę Joachimowiczównę, z tej syn Antoni, i Maryannę Mosakowską, z której syn Tomasz; po Antonim, podkomorzym dubieńskim 1794 r., z Tekli Korzeniowskiej syn Konstanty-Wojciech, a po Tomaszu, żonatym 1v. z Katarzyną Tarkowską, 2v. Balbiną Nowowiejską, syn Heronim i córki: Marya za Janem Sokołowskim, Fabia za Karolem Hulewiczem i Tekla za Ignacym Jełowickim. 

Andrzej, najmłodszy z synów Jakóba-Stanisława, zaślubił Krystynę Szaszewską i z niej miał syna Józefa, miecznika rzeczyckiego 1721 r., po którym syn Aleksander, ożeniony z Krystyną Biernacką, pozostawił córkę Zuzannę za Dominikiem Bohdaszewskim i syna Józefa. Józef, żonaty z Elżbietą Kamieńską, miał syna Tadeusza, ożenionego z Elżbietą Rohozińską, z której syn Edward zaślubił Ludwikę Witwicką i z niej pozostawił córki: Joannę, żonę Józefa Szujskiego, profesora Uniwersytetu krakowskiego, Józefę za Piotrem Szujskim i Elżbietę, żonę Adama Tyszkowskiego. 

Heronim-Aleksander, najmłodszy syn Daniela i Czołhańskiej, łowczy wołyński, z żony Zofii Kurdwanowskiej, kasztelanki zawichostskiej, miał synów: Jana-Franciszka, Kazimierza, Józefa i Heronima-Macieja. 

Jan-Franciszek, miecznik, a następnie podkomorzy wołyński 1695-1706 r., miał córkę Zuzannę za Fortunatem hr. Tarnowskim i syna Franciszka, starostę nowosielskiego 1728 r., po którym z Elżbiety Wybranowskiej synowie: Jan, kanonik inflancki 1776 r., Tomasz, scholastyk kijowski 1781 r., Stanisław i Wojciech, starosta nowosielski 1759 r., podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. wołyńskiem; w 1772 r. był oboźnym polnym litewskim. 

Stanisław, miecznik łucki 1767 r., szambelan Stanisława Augusta i rotmistrz kawaleryi narodowej 1782 r., poślubił Klarę Pruszyńską i z niej miał synów: Lamberta, Aleksandra, Jana-Felicyana i Ignacego. 

Lambert, marszałek szlachty pow. krzemienieckiego 1826 r., z żony Maryanny Sieniucianki pozostawił synów, Józefa i Adolfa; po Józefie z Idalii Cieciszewskiej syn Kazimierz żonaty z Janiną hr. Jezierską, a po Adolfie z żony Antoniny Pruszyńskiej córka Walentyna za Wacławem Mogilnickim. Adolf ożeniony z Janiną ks. Czetwertyńską 1830 r. 

Aleksander, żonaty z Barbarą Zwolińską, pozostawił córki, Aleksandrę za Gracyanem Sierzputowskim, Kamilę Stanisławową Zakrzewską i synów, Władysława i Stanisława, po którym z Izabeli Gojrzewskiej synowie: Edward, Kazimierz i Władysław. 

Jan-Felicyan, marszałek pow. krzemienieckiego 1824 r., z żony Cecylii Orłowskiej miał córki: Maryę za Janem Czosnowskim, Karolinę, żonę Józefa Byszewskiego i Lucynę za Antonim Pruszyńskim. 

Ignacy, ostatni z synów rotmistrza Stanisława, miał dwie żony, Teklę Jełowicką, z tej syn Henryk żonaty z Kamilą Omiecińską, i Emilie Sławoszewską, z której synowie: Gracyan ożeniony z Eweliną Sulatycką, Wiktor zaślubił Wincentynę Zwolińską i Feliks.

Kazimierz, drugi syn łowczego Heronima, starosta Hulanicki, stronnik Leszczyńskiego, z żony Anny z Wilgów jego córka Teresa za Wojciechem Olędzkim, kasztelanem chełmskim, i synowie: Piotr, miecznik czerniechowski 1731 r., a od 1759 r. starosta perejasławski, ożeniony z Justyną Krzewską, Franciszek, starosta Hulanicki 1731 r., Antoni, Michał i Remigian. 

Antoni, chorąży 1748 r., a od 1768 r. podkomorzy nowogrodzki i kawaler orderu św. Stanisława, zaślubił Zofię Wybranowską i z niej miał syna Erazma i córki, Teresę za Józefem Grują, starostą kotelnickim, i Łucyę Misiewską, starościnę białogrodzką. 

Michał, łowczy owrucki 1729 r., ostatnio 1757 r. chorąży smoleński, miał synów, Franciszka, ożenionego z Ludwiką Maniecką i Daniela, po którym z Marceli z Wigurów synowie: Antoni, Remigian, Leon żonaty z Ludwiką Moszyńską i Jan ożeniony z Reginą Moszyńską. 

Remigian, ostatni z synów starosty Kazimierza, skarbnik żytomierski 1742 r., starosta hulanicki 1748 r., stolnik, a ostatnio chorąży łucki 1768 r., z Franciszki Grocholskiej pozostawił córkę Cecylię za Rafałem Rakowskim, marszałkiem nowogrodzkim-wołyńskim, i synów, Tomasza i Pawła, ożenionego z Anastazyą hr. Tarnowską, kasztelanką konarsko-łęczycką, z której synowie, Edward i Marcin. 

Edward, ur. 1800 r. we wsi Aresztowie, w pow. rówieńskim, uczeń szkoły kadetów drezdeńskich, postąpił na konduktora nadkompletnego 10 sztabu kwatermistrzostwa 1820 r. i w tymże roku został podporucznikiem; porucznik 1829 r., awansował 1831 r. na kapitana w sztabie naczelnego wodza. Edward zaślubił Felicyannę Dąbrowską i z niej miał córkę Anastazyę za Izydorem hr. Dzieduszyckim i syna Adolfa-Maryana, po którym z Jadwigi hr. Tyszkiewiczówny córki, Marya za Adamem, i Jadwiga za Stanisławem ks. Lubomirskimi. 

Marcin, oficer wojsk polskich, zaślubił Maryannę Rakowską i z niej pozostawił synów: Władysława, ożenionego z Zofią Nartówną, Franciszka, żonatego z Leonardą Suszeńską i Ludwika. 

Józef, trzeci syn łowczego Heronima i Kurdwanowskiej, miecznik, a następnie 1701 r. łowczy wołyński, miał córkę Antoninę za Karolem Niemiryczem, chorążym wizkim, i synów, Jana-Marcina, starostę szczurowieckiego, żonatego z Joanną Baranowską, i Mikołaja, skarbnika wołyńskiego 1722 roku, a ostatnio podkomorzego wendeńskiego 1744 r., po którym z Franciszki ks. Czetwertyńskiej córka Katarzyna, żona Felicyana ks. Czetwertyńskiego i syn Michał, skarbnik wołyński, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. wołyńskiem. Michał, łowczy łucki i starosta bracławski 1767 r., zaślubił Aleksandrę hr. Tarnowską i z niej miał córkę Juliannę za Michałem hr. Krasickim i syna Michała, podkomorzego łuckiego 1798 r.      

Heronim-Maciej, ostatni z synów łowczego Heronima i Kurdwanowskiej, wielkich zdolności i nauki, w młodości służył wojskowo, następnie zostawszy księdzem, przy protekcyi króla Augusta II został kanonikiem krakowskim, lwowskim i chełmskim; sufragan, proboszcz i oficyał lwowski, biskup pelleński, pisarz wielki 1714 r. i sekretarz wielki koronny 1731 r., kilkanaście razy deputat na Trybunał, przyjaciel hetmana Sieniawskiego, godził go z konfederatami tarnogrodzkimi 1716 r. Biskup umarł 1732 r. (Metr. Kor., Kancl., Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Don. Vars., Bon.). 

Justyna, żona Maksymiliana Brzostowskiego, wojewody brzesko-litewskiego 1640 r. Teresa za Dominikiem Stempkowskim, kasztelanicem bracławskim 1731 r. Konstanty, chorąży buski, ożeniony z Ludwiką Żebrowską, miał córkę Różę za Franciszkiem Kaszowskim, podstolim dobrzyńskim 1750 r. Antoni, Jan, kanonik inflancki, Antoni, członek Stanów galic., i Michał, łowczy łucki, wylegitymowani w Gabcyi 1782 r. Sylwester, opat dubieński i świętokrzyski 1788 r. 

Wincenty, syn Antoniego i Marceli, ur. 1806 r. na wyspie S. Domingo, wszedł w 1821 r. na kadeta funduszowego do korpusu kadetów kaliskich; podporucznik 1830 r., awansował 1831 r. na porucznika, a następnie tegoż roku został kapitanem w 12 pułku piechoty (Ks. Wojskowe). 

Po Michale, chorążym smoleńskim 1757 r., syn Stanisław, ożeniony z Emilią Piotrowską, pozostawił synów, Zdzisława i Stanisława, wylegitymowanych w Królestwie 1846 r. 

JEŁOWICZ h. NAŁĘCZ. Na Litwie i Wołyniu, mieli przydomek Bukojemski i ten w XVII wieku wzięli za nazwisko. 

JEMIAŁKOWSKI. Taż rodzina co Jemiołkowski, z piszących się Jemiałkowski. Aleksander ożeniony z Jadwigą 1677 r. Aaron, Wacław, Ludwik, Wojciech, Jan i Stanisław 1678 r. Łukasz, Mikołaj i Jerzy, synowie Stanisława, 1685 r. Stanisław, dziedzic Jemiałkowa 1590 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.). Jakób, właściciel części szlacheckiej we wsi Brudna, 1727 r. cytowany w aktach lubelskich. 

JEMIELEŃSKI. Pochodzą z Jemielna, w pow. gnieźnieńskim. Andrzej na Jemielnie 1448 r. Jan, dziedzic części Jemielna 1500 r. Stanisław, dziedzic Jemielińska 1580 r. (Ks. poborowe). 

JEMIELICKI h. BOŻA-WOLA. Pisano ich także Jemielecki; jest to gałąź rodziny Jemielita v. Jemielity w ziemi łomżyńskiej. Jan, syn Mroczesława, vicegerent łomżyński 1582-1585 r. Jan, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

JEMIELICZ. Walenty podpisał elekcyę 1674 roku z ziemią łomżyńską.  

JEMIELITA v. JEMIELITY h. BOŻA-WOLA i PIELESZ. Pisano ich niekiedy Jemielisty; wzięli nazwisko od wsi Jemielite, w północnem Mazowszu, którą już w XIV stoleciu posiadali, a w XV licznie byli rozrodzeni. Mroczysław i Wawrzyniec, synowie Stanisława, 1358 r. Wielisław 1421 r., Ziemak, syn Piotra, 1499 r., Mścisław i Jakób, synowie Mroczka, 1504 r., Mikołaj z Giełczyna, ożeniony z Anną Aksamitowską, 1542r., Jan, poborca łomżyński 1592 r. i wielu innych cytowani w aktach łomżyńskich, wizkich i nurskich. Stanisław, stolnik i szafarz poborów inowrocławski, cytowany w Vol. Leg. 1613 r. Tomasz, syn Andrzeja, miecznik chełmski 1640 r., pozostawił syna Jana, sędziego grodzkiego trembowelskiego 1689 r., po którym synowie, Michał i Paweł, łowczy trembowelski. Marcin, syn Andrzeja i Emerencyi Modzelewskiej, dziedzic wsi Jemielite i Chomentowo 1647 r. Marcin-Floryan, proboszcz w Wąsoszu 1669 r. Wawrzyniec, poseł na sejm elekcyjny 1669 r. Franciszek, sędzia grodzki, skarbnik i marszałek sejmiku łomżyńskiego 1710 r. Wojciech, burgrabia łomżyński 1725 r. Hilary, syn Walentego, skarbnik inflancki, 1724 roku wojski liwski, hojnie nadał Jezuitów w Łomży. 

Franciszek z ziemią łomżyńską, Stefan i Wojciech z ziemią nurską 1697 r., a Franciszek z ziemią bielską 1764 r. podpisali elekcye. 

Po Janie, w 1591 i 1601 r. poborcy i podsędku, a od 1604 r. sędzim ziemskim łomżyńskim, zostało liczne potomstwo, z którego: Piotr, syn Ignacego i Joanny z Sierzputowskich, urzędnik w Magistracie m. Warszawy, z synem Władysławem, urodzonym z Ludwiki Brackiej, Kazimierz, syn Jakóba i Rozalii z Jastrzębskich, Walenty, syn Jakóba i Rozalii z Jemielitów, Ignacy, syn Antoniego, Maciej, syn Jana, Mateusz, syn Łukasza, Wojciech, syn Rocha, Piotr, syn Leona, Jakób, Stanisław i Maciej, synowie Tomasza, wylegitymowani w Królestwie 1845-1858 r. z herbem Pielesz. 

Szymon z synami, Franciszkiem i Kazimierzem, Józef z synami, Ignacym i Romualdem, Ignacy, syn Szymona, i kilkunastu innych wylegitymowani w Cesarstwie 1831-1856 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. Ignacy, kanonik podlaski 1862 r. 

JEMIELITY h. POBÓG. Grzegorz, syn Jana i Katarzyny Mężeńskiej, z Jemielitego-Żabina, udowodnił swoje szlachectwo 1646 r. Jakób, syn Jakóba, Stefan, syn Jana, Mateusz, syn Marcina, i Wojciech, syn Macieja, dziedzice na Starych Jemielitach 1646 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.). 

JEMIELNICKI. Wzięli nazwisko od wsi Jemielna v. Jemielnik, w wojew. krakowskiem, lecz pisali się także Miłoszewskimi od Miłoszewa, innego swojego majątku. Z Jemielnickich: Jan (Jaśko) w 1398 r., Jakób i Jan 1424-1436 r. cytowani w aktach krakowskich. Andrzej, Prokop i Jerzy, synowie Macieja, 1519 r. (Metr. Kor.). Jan i Andrzej, synowie Tomasza, 1596 r. (Wyr. Tryb. Lubek). Katarzyna za Jakóbem Potockim, podkomorzym halickim 1540 roku. Andrzej, dzielny wojownik przeciwko Szwedom w Prusach 1626 r. i na wyprawie smoleńskiej 1633 r., um. 1638 r. 

JEMIELSKI h. NIECZUJA. Senatorowie w rodzinie: Stanisław, kasztelan kowalski 1619 r. Stanisław, kasztelan inowrocławski 1681 r. Stanisław, kasztelan nakielski 1704 r.

Dawna i zamożna w XVII stoleciu kujawska rodzina, pisała się z Jemielna, w pow. przedeckim. Tadeusz, dziedzic Poczałkowra 1550 r. Elżbieta, córka Jana z Jemielna, żona Ambrożego Oporowskiego 1552 r. Tadeusz, żonaty z Anną Zarembianką z Kalinowy, miał synów, Stanisława i Wojciecha 1584 r. Jan, poborca ziemi łomżyńskiej 1603 r. Stanisław, skarbnik inowrocławski 1607 r. Stanisław, ze stolnika inowrocławskiego kasztelan kowalski 1619 r.; jego córka Elżbieta zaślubiona Adamowi Dąbskierau, kasztelanowi słońskiemu. Jan podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. brzesko-kujawskiem. Franciszek, vicerotmistrz wojsk królewskich 1661 r. Stanisław i Daćbog, synowie Jana, 1668 r. Stanisław, dziedzic dóbr Dziewierzewo, poseł na sejm 1674 r., wojski inowrocławski 1676 r., a ostatecznie 1681 r. kasztelan inowrocławski, ożeniony z Anną Bętkowską, miał córkę Zofię za Kazimierzem Nieborskim, kasztelanem sierpskim. Stanisław, dziedzic dóbr Słomkowa, wojski inowrocławski 1681 r., kasztelan nakielski 1704 r,. miał syna Franciszka 1724 r. (Metr. Kor., Sigil., Ks. Gr. Brzeskie, Przedeckie, Wyr. Tryb. Piotrk., Don. Vars.). 

JEMIELSKI. Jan, syn Andrzeja, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1853 r. 

JEMIOŁKOWSKI h. DOLIWA. Pisano ich także Jemiałkowski i Jemiełkowski, szlachta po większej części zagrodowa. Andrzej, dziedzic na Słupi 1620 r. Jan 1632 r., a Jarosz 1674 r. z wojew. kaliskiem podpisali elekcye. N., vicegerent sądowy podolski 1780 r.

JEMIOŁOWSKI h. PORAJ. Gniazdem tej rodziny Wielkopolska, z której jedna ich linia przesiedliła się na Ruś Czerwoną i Podole. Adam, sędzia grodzki bełzki, umarł 1628 r. Mikołaj, właściciel części wsi Swaryszowa, towarzysz lekkiej chorągwi, poborca podarków uchwalonych na zapłatę wojska 1669 r., rewizor królewszczyzn w pow. grabowieckim, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. bełzkiem. Mikołaj, ożeniony z Katarzyną Iłowiecką, zm. 1692 r., pozostawił ciekawy pamiętnik swojego czasu; jego córka Maryanna za Maszkiewiczem. Adam, pisarz grodzki 1701 r., podstarosta i sędzia grodzki bełzki 1713 r., ożeniony z Aleksandrą Bolestraszycką (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

JEMŁANIN. Jakób z wojew. Sandomierskiem podpisał elekcyę 1697 r. 

JENCEWICZ. Józef podpisał elekcyę 1764 roku z wojew. Smoleńskiem. 

JENCZYK h. JUŃCZYK. Jan i Rafał, synowie Tomasza, Józef z synami, Józefem i Janem i inni, jednodworcy pow. mińskiego, zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1832 r. 

DE JENDRZEJOWICZ h. JENDRZEJOWICZ. Herb - w polu błękitnem podkowa srebrna stojąca; w koronie między dwoma piórami strusiemi ramię w zbroi, w lewo trzyma w ręku miecz do cięcia. 

Ten herb wraz ze szlachectwem galicyjskiem i tytułem Edler otrzymał w 1786 r. Jan Jendrzejowicz.       

JENICZ h. DRYA. Na Litwie i Wołyniu, biorą przydomek Skumin. Eliasz, Jerzy, Paweł i Stanisław 1632 r., Jerzy 1648 r. i Józef 1764 r. podpisali elekcye z wojew. wołyńskiem. Po Janie synowie: Aleksander, miecznik mścisławski 1721 r., Michał i Samuel. Piotr, wojski trembowelski 1746 r. Wiktor, syn Michała, rotmistrz wojsk rosyjskich, prezydujący w sądach pow. dźwinogrodzkiego 1845 r. Kacper, syn Józefa, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1849 r. 

JENTKIEWICZ h. ŚWINKA. Nikodem, syn Józefa, deputat szlachty pow. nowogrodzko-wołyńskiego 1859 r. Włodzimierz i Józef, synowie Pawła, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1837 r. 

JEREMINOWICZ h. TARNAWA. Byli w pow. Słonimskim. Andrzej, syn Dominika, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1820 r. 

JERLICZ h. LIS odm. Odmiana herbu-strzała dwukrotnie przekrzyżowana na ukos od prawej ku lewej stronie. 

Dawna rusko-podolska rodzina. Wasil około 1560 r., z żony Anny Butowiczówny zostawił trzech synów: Matwieja (Macieja), dworzanina ks. Ostrogskich, zm. 1622 r., Łukasza, po którym córka za N. Toporowskim i Eleazara (Olizara), wojownika za Stefana Batorego w Moskwie, po którym z żony Katarzyny Sośniękiej siedmiu synów i dziesięć córek. Z synów: Jan z żony Krystyny z Paszkiewiczów zostawił trzech synów; Maciej ożeniony z Aleksandrą Dubicką; Joachim walczył i był ranny pod Chocimem 1621 r., a 1648 r. napadnięty od zbuntowanych Kozaków, z trudnością ocalił życie, następnie służył rycersko pod Stefanem Czarnieckim i był ranny w bitwie pod Mohylowem, napisał ciekawy pamiętnik swojego czasu. Joachim z żony Maryanny Roguskiej zostawił dwóch synów, Bazylego, który służąc rycersko, ciężko był ranny 1664 r., i Heronima. 

Benedykt, skarbnik owrucki 1702 r. Aleksander, stolnik mozyrski 1717 r. Stefan, miecznik owrucki 1721 r. Jerzy, miecznik mścisławski 1754 r. Pius, wojski kijowski 1762 r., stolnik owrucki 1764-1766 r., cytowany w Vol. Leg.; jego brat Jerzy, z miecznika 1775 r. cześnik owrucki, pozostawił syna Jana, pułkownika wojsk koronnych, bardzo zamożnego, którego przeszło dwumilionowy majątek odziedziczyła jedynaczka córka. Roch, generał-major i brygadyer wojsk koronnych 1777-1789 r., poseł na sejm 1784 r., towarzyszył królowi Stanisławowi Augustowi w podróży do Kaniowa. Michał, porucznik wojsk koronnych 1787 r. Marcin, major wojsk koronnych 1789 r. (Sigik). Wojciech, dziedzic dóbr Zbarażowki i inne 1784-1794 r. 

JERLIKOWICZ. Byli na Podlasiu w XVII stoleciu. 

JERMAŁOWICZ h. SAS. Jan z synem Maciejem, Maciej z synami: Andrzejem, Dominikiem i Janem, oraz Tomasz z synem Kazimierzem zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1803 r.

JERMAŁOWICZ. Mikołaj, syn Leona i Teodory z Kościuszków, ur. 1790 r. we wsi Blaczynie (?), w obwodzie słuckim, postąpił na służbę 1812 r. do 23 pułku strzelców pieszych i w 1822 r. został podporucznikiem w 3 pułku strzelców pieszych; porucznik 1831 r., awansował tegoż roku na kapitana i otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. Odbył kampanię 1812 r. w Rosyi i był w bitwach, pod Borysowem i nad Berezyną (Ks. Wojskowe). 

JERMOŁA h. ZAREMBA odm. Odmiana herbu - zamiast kamieni kładą gwiazdy w murze (Bon.). Jan, celnik podlaski i dworzanin królewski 1547 r., ciwun i horodniczy trocki 1549 roku, pozostawił syna Stanisława, celnika podlaskiego 1550 r. (Metr. Lit.). 

JERMOŁOW. Gabryel i Mikołaj, porucznicy wojsk koronnych 1771 r. N., generał-adjutant wojsk ros., kawaler orderu Orła Białego 1786 roku (Kancl., Sigil.). 

JEROWSKI. Józef, major wojsk koronnych 1740 r., żonaty z Konstancyą Żywiołkowską, miał syna Franciszka, kapitana 1765 r., majora 1774 r., a ostatnio podpułkownika wojsk koronnych, po którym z dwóch żon, Petroneli Grochowskiej i Antoniny Łoskiej, chorążanki owruckiej, synowie: Andrzej, Jan i Józef. Z nich Andrzej był żonatym z Maryanną Krosnowską, starościanką snochowską (Sigil., Ks. Gr. Czerskie, Don. Vars.). 

JERUZALSKI Byli na Podlasiu. N., stolnik bielski 1668 r. Franciszek żonaty z Katarzyną Orłowską 1756 r. Apolonia, żona Ludwika Grabowskiego 1758 r. (Ks. Gr. Sochaczewskie). Wojciech, chorąży wojsk koronnych 1784 r. (Sigil.). Józefa, żona Marcina Czerwińskiego 1810 r. 

JERZERZEŃSKI. Adam ożeniony z Jadwigą Rylską 1661 r. Zygmunt żonaty z Katarzyną z Plichtów 1663 r. (Ks. Gr. Sochaczewskie). 

JERZMANOWSKI h. DOŁĘGA. Baronowie i szlachta. Na Kujawach i w Prusach Zachodnich. Piszą się z Jerzmanowa, w pow. brzesko-kujawskim. Piotr, dziedzic Jerzmanowa 1560 r., zaślubił Dorotę Wstowską i z niej miał synów: Jakóba, Jana, Melchiora i Wawrzyńca, żonatego z Anną Nieszczewską. Jakób, dziedzic na Wstowie 1615 r., z żony Anny Winnickiej pozostawił synów, Macieja i Wacława (Ks. Gr. Przedeckie). Jan 1648 r. z wojew. inowrocławskiem, Adam 1697 r. z wojew. brzesko-kujawskiem i Franciszek 1764 r. z wojew. łęczyckiem podpisali elekcye.

N. z żony Kwiatkowskiej zostawił trzech synów: 1) Jakóba, dziedzica dóbr Kęsice, w Wielkopolsce, po którym z żony Katarzyny Zawadzkiej córka za Andrzejem Tomickim; 2) Wawrzyńca, dziedzica dóbr Byszew, Goraj i Zbijew, w wojew. łęczyckiem, ożenionego z Heleną Idzikowską, z niej synowie, Aleksander, Jezuita 1730 roku, i Maciej, tego syn Jan ożeniony z Agnieszką Wyrzykowską; 3) Grzegorza, osiedlonego w wojew. Sieradzkiem, dziedzica Chrostowa i Wrzosowa 1680 r., po którym z dwóch żon, Zofii Otrębuszówny i Teresy Zawadzkiej zostało sześciu synów; z nich: a) Jan bezpotomny; b) Sebastyan, tego z Konopnickiej synowie: Marcin, Michał i Kazimierz 1740 roku; c) Seweryn służył wojskowo, z żony Rozalii Porczyńskiej zostawił potomstwo; d) Rafał zmarły młodo; e) Wojciech, osiedlony na Podolu, bezpotomny; f) Józef, ożeniony z Urszulą Waliszewską, dziedziczką dóbr Waliszewice, w wojew. Sieradzkiem, miał syna Michała. 

Michał, ożeniony z Ludwiką Szawłowską, zostawił trzech synów; z tych: (a) Józef wylegitymowany w Królestwie 1837 r.; (b) Antoni, tego syn Józef ożeniony z Teklą Targowską, z niej synowie: 1) Feliks, naczelnik pow. piotrkowskiego, następnie komisarz policyi w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1849 r. z synami, Aleksandrem i Emilianem, urodzonymi z Anny Turskiej; 2) Albert, tego syn Bolesław ożeniony z Anastazyą Smoleńską, z niej synowie, Bolesław i Teodor wylegitymowani 1854 r.; (c) Karol ożeniony z Rozalią Szczawińską, z niej synowie, Maksymilian, radca Towarzystwa Kredytowego, wylegitymowany w Królestwie w Królestwie 1837 r., i Franciszek, po którym z żony Petroneli Kossowskiej syn Maurycy wylegitymowany w Królestwie 1838 r. 

Feliks, ur. 1792 r. we wsi Andrychowicach, w cyrkule myślenickim, wszedł do służby 1809 r. do pułku artyleryi konnej Ks. Warszawskiego i w 1816 r. został podporucznikiem w batalionie strzelców gwardyi; 1821 r. porucznik, postąpił 1830 r. na kapitana, a w 1831 r. na majora w 5 pułku strzelców pieszych i tegoż roku otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. Odbył kampanię 1812 r. w Rosyi i był w bitwach pod Smoleńskiem, Możajskiem, Czerykowem, Wiazmą i Borysowem. W 1844 r. postanowieniem Rady Administracyjnej został naznaczony naczelnikiem pow. piotrkowskiego; um. 1857 r. w Sieradzu, pozostawiwszy żonę Anielę Turską i czworo dzieci. 

Z innych członków tej familii. Franciszek, burgrabia łęczycki 1768 r., pisarz grodzki przedecki, jeden z najwymowniejszych i najzacniejszych posłów sejmu rozbiorowego 1773-1775 r., należał do opozycyi Rejtana, i oponował przeciwko działaniom Adama Ponińskiego; również wykazał zacny patryotyzm na sejmie czteroletnim, na którym był sędzią sejmowym; chorąży inowłodzki, kawaler orderu św. Stanisława, zaślubił N. Katyńską, za którą dostał w posagu znaczny majątek Elditten, w Warmii. 

Po Franciszku z żony Anny Błociszewskiej, synowie: Aleksy, ur. we wsi Mniewie, w obwodzie łęczyckim, podporucznik 1807 r. w 3 pułku piechoty Ks. Warszawskiego, porucznik 1808 r., został tegoż roku kapitanem, wylegitymowany w Królestwie 1838 roku, Ksawery, dziedzic dóbr Dąbie, w pow. łęczyckim, wylegitymowany 1848 r., i Stanisław, po którym z żony Ewy Jękrzyckiej synowie: Ignacy, dóbr Zagaje, Ludwik i Karol, patron Trybunału w Kaliszu, wylegitymowani w Królestwie 1838 r.; po patronie Karolu z żony Pelagii Jerzmanowskiej syn Edmund w wojsku rosyjskiem.

Urban, syn Seweryna, stolnik krzemieniecki, regent ziemski i grodzki warszawski 1780 r., ożeniony z Maryanną Szczawińską, kasztelanicówną kujawską. Karol, skarbnik orłowski 1788 r., wojski mniejszy łęczycki 1791 r. Wojciech, burgrabia orłowski 1789 r. Stanisław, syn Michała, dziedzic wsi Plewnik, w wojew. łęczyckiem 1792 r. Wiktor, szambelan Stanisława Augusta 1793 r., ożeniony z Teresą z Rafałowiczów. Jan żonaty z Elżbietą Barsówną 1794 r. Elżbieta, żona Walentego Chmielińskiego 1800 r. 

Antoni, syn Michała i Maryanny Jasińskiej, wnuk Sebastyana i Maryanny Konopnickiej, wylegitymowany w Galicyi 1789 r. 

Po Sewerynie, dziedzicu dóbr Góry 1746 roku, cytowanym w aktach łęczyckich, syn Marcin, po którym syn Wojciech, ożeniony z Józefą Radomińską, pozostawił syna Leona - Leonarda, wylegitymowanego w Królestwie 1839 roku. 

Kajetan, syn Heronima i Maryanny, ur. 1795 r. we wsi Bandrzychowie, w obwodzie bydgoskim, postąpił na służbę 1811 r. do 8 pułku Ks. Warszawskiego i w 1820 r. otrzymał dymisyę w stopniu podporucznika; odbył kampanię 1812 r. w Rosyi i był w bitwie pod Borysowem. W 1831 r. był podporucznikiem w 11 pułku strzelców pieszych. 

Paweł, pułkownik i kawaler Legii Honorowej, chlubnie odznaczył się w legionach włoskich 1797-1800 r., i otrzymał donacyę 500 franków rocznie. Mianowany baronem cesarstwa francuzkiego, w 1814 r. towarzyszył Napoleonowi I na wyspę Elbę; za powrotem do ojczyzny wziął uwolnienie z wojska w stopniu generała i w 1824 r. otrzymał przyznanie tytułu baronowskiego w Królestwie. Generał brygady 1831 r., kawaler orderu krzyża polskiego i komandor Legii Honorowej; um. w Paryżu 1862 r., mając lat 83, z żony Maryi hr. Desormaux pozostawił syna (Ks. wojskowe). 

JERZYKIEWICZ v. IRZYKOWICZ h. LELIWA. Dawna litewska rodzina, wywodząca się od Monwidów. Jarosz, poborca podlaski 1592 roku. Zygmunt ożeniony z Barbarą Dzieduszycką 1612 r. Konstanty, cześnik dobrzyński 1752 r. Po Franciszku, cześniku ciechanowskim, syn Jan miał syna Piotra, ożenionego z Bogumiłą Dembowską, z niej synowie: Julian, Celestyn, Teofil i Michał wylegitymowani w Królestwie 1861-1866 r. 

JERZYKOWSKI h. OSTOJA. W Wielkopolsce, a jedna gałąź na Podolu; pochodzą od nich Baranowscy, herbu Ostoja. Wojciech, dziedzic dóbr Borkowa 1527 r., zostawił z dwóch żon sześciu synów; z nich Dobrogost, dziedzic na Kozarzewie, burgrabia koniński, i Jan, który towarzyszył Aleksandrowi ks. Słuckiemu w jego podróży do Włoch. Jan żonaty z Maryanną Komorowską 1670 r. Jan-Franciszek, burgrabia poznański 1689 r. Marcin podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. braciawskiem. Stanisław, właściciel części Tymowa, w wojew. krakowskiem, miał synów, Andrzeja i Jana, 1700 r. pisarza ziemskiego kościańskiego, po którym córka Katarzyna za Janem-Franciszkiem Wyszogotą-Zakrzewskim 1710 roku. 

Po Adamie, żyjącym około 1660 r., pochodzący: Leonard, Wacław i Romuald, synowie Ignacego, wnukowie Kazimierza, wylegitymowani w Cesarstwie 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.

Po Stefanie, dziedzicu dóbr Oborzysko 1756 roku, synowie, Michał, i Franciszek cytowani w aktach poznańskich 1762 r.; po Franciszku z żony Katarzyny Kosteckiej syn Marceli-Tadeusz wylegitymowany w Królestwie 1837 roku. 

JERZYŃSKI. Stanisław, poborca warszawski 1629 r. Marcyan 1648 r. z wojew. płockiem, a Stanisław 1697 r. z wojew. inowrocławskiem podpisali elekcye. Faustyn, syn Kazimierza, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r. 

JESIEWICZ. Marcin podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. (Vol. Leg.). 

JESIOTROWSKI h. SZTUMBERG. Marcin 1626 r. Kacper podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. podlaskiem. 

JESIPOWICZ h. ANCUTA. Herb - w polu błękitnem strzała rozdarta, po lewej jej stronie półksiężyc, pod strzałą gwiazda sześciopromienna. 

Andrzej, Jan. Józef, Ludwik z synem Piotrem, synowie Jana, wnukowie Hrehorego, prawnukowie Teodora, oraz Benedykt z synem Wincentym, Ignacy, Józef i Piotr, synowie Dominika, wnukowie Szymona, a prawnukowie powyższego Hrehorego, wylegitymowani w ziemstwie Witebskiem i orszańskiem 1773 r. (Bon.). 

JESKA v. JESZKA v. JASKI h. JESKA. Herb - w polu srebrnem trzy poprzeczne czarne wręby, z najwyższej belki wyskakuje pół lwa złotego z wywieszonym językiem, z maczugą w łapach; w koronie nad hełmem takież rzeki i lew (Hr. Ostr.). 

Rodzina morawska, osiedlona w XVII stoleciu w Wielkopolsce. Maciej, komornik ziemski nakielski 1751 r., miał syna Jana-Krystyana, po którym z żony Krystyny Skłodowskiej syn Norbert-Antoni, asesor kolegialny, urzędnik w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1850 r. 

Wojciech Jeszka, syn Jana i Elżbiety, ur. 1792 r. we wsi Batowicach, w Wiek Ks. Poznańskiem, wszedł do służby 1807 r. do 10 pułku Ks. Warszawskiego i w 1811 r. został podporucznikiem, a 1812 r. porucznikiem w tymże pułku; wyszedł do dymisyi 1815 r. Odbył kampanię 1812 r. przeciw Rosyi i był w bitwach w Kurlandyi (Ks. Wojskowe). 

JESMAN h. KORCZAK. Senatorowie w rodzinie: Krzysztof, kasztelan miński 1670 r. Krzysztof, kasztelan nowogrodzki 1672-1677 r., wojewoda smoleński 1677 r., um. 1687 r. Dawna litewska rodzina. Iwan, dworzanin królewski 1514 r., miał syna Hleba, delegata do oznaczenia granic z Moskwą, dworzanina królewskiego 1532 r., dziedzica Usaja, po którym córka Halszka za Iwanem ks. Bahrynowskim i synowie: Paweł, Iwan, Hleb i Mikołaj. 

Paweł, dzierżawca mejszagolski 1562 r., z żony Bohdany ks. Korskiej miał syna Jana. Iwan, dziedzic Synkowicz, Lewkowicz i Kotry, pozostawił synów: Iwana, Jana i Benedykta; z nich Iwan od dóbr Synkowicze pisał się Jesman-Synkowski i był marszałkiem królewskim 1584 r. Z tej linii Jan był pisarzem ziemskim Słonimskim 1610 roku, Damian podpisał elekcyę 1632 r., a Krzysztof, pisarz ziemski 1621 r., podsędek Słonimski, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. nowogrodzkiem. 

Mikołaj, syn Iłleba, dziedzic Hermaniszek, w mińskiem 1590 r., podstarosta nowogrodzki i deputat na Trybunał litewski 1591 roku, zaślubił Aleksandrę Meleszkównę i z niej miał córkę Zuzannę, żonę Adama Przysicckiego, pułkownika wojsk litewskich. 

Paweł, deputat na Trybunał litewski 1609 r., sędzia grodzki miński 1615 r. Mikołaj, podczaszy miński 1635 r. Józef, podsędek Słonimski, i Jan, sędzia grodzki wołkowyski, deputat na Trybunał 1645 r. Krzysztof, porucznik królewski, komendant załogi w Birżach, dzielnie bronił tej fortecy oblężonej przez Szwedów; z chorążego Słonimskiego 1663 r., starosta wisztyniecki 1669 r., kasztelan miński 1670 r., miał córkę Konstancyę za Dominikiem Przysieckim, budowniczym połockim, i synów: Krzysztofa, Dominika, Ludwika i Franciszka. 

Krzysztof, rotmistrz Słonimski 1656 r., chorąży Słonimski 1663 roku, kasztelan nowogrodzki 1672 r., podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. nowogrodzkiem; wojewoda smoleński 1677 r., z żony Rozalii Łużeckiej miał córkę Eleonorę za Tomaszem-Janem Romanowskim, chorążym chełmskim, i synów, Michała-Jana, koniuszego nowogrodzkiego, i Ludwika, przeora Dominikanów wileńskich. 

Damian, towarzysz husarski, nie chciał należeć do związku wojskowego 1665 r., w 1674 r. chorąży Słonimski, i Mateusz z pow. Słonimskim, Samuel z wojew. połockiem 1674 r., Krzysztof i Dominik z wojew. mińskiem, Stanisław i Józefat z wojew. nowogrodzkiem 1697 r., Jakób z wojew. mińskiem i Ignacy, rotmistrz połocki, z-wojew. połockiem 1764 roku podpisali elekcye. 

Mateusz, chorążyc Słonimski, wziął czynny udział w pospolitem ruszeniu 1698 r. i w bitwie z Sapiehami pod Olkienikami 1700 r.; pisarz ziemski Słonimski 1701 r. Józef, generał wojsk litewskich 1723 r. Karol, koniuszy 1747 r., surogator ziemski Słonimski, żonaty z Petronelą Proszeńską. Ignacy, sędzia ziemski połocki 1765-1794 r. Paweł, chorąży Słonimski 1770 r., ożeniony z N. Rejtanówną, podkomorzanką nowogrodzką. Stanisław, regent ziemski miński 1788-1791 r., ożeniony z Heleną Tyszkiewiczówną. Tekla, żona Tadeusza Bujnickiego, generał-adjutanta królewskiego 1795 r. (Metr. Lit., Bon.). Teodor, Dymitr, Andrzej i Jan, synowie Jakóba, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r. Justyn, dziedzic wsi Jawsykowicz (?), w pow. borysowskim, restaurował cerkiew w tej wsi 1840 r. Jarosław, syn Ignacego, sędzia pow. bychowskiego 1859 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. grodzieńskiej, Michał z synami: Antonim, Fabianem i Tytusem i Samuel z synami: Adamem, Mieczysławem, Bogusławem i Kazimierzem 1837 r.; 2) gub. mińskiej: Szymon z synem Józefem, Władysław, syn Dominika, i inni razem 17 osób, w 1862 r. 

JEWICKI. Waleryan podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. 

JEWLEWICZ. Biorą przydomek Janowicz. Jan, posesor dóbr Radziwonów, Sławiowice, Bokłabowszczyzna i Stare Sioło, wmścisławskiem 1520 r. Po Andrzeju z Maryny Wigurzanki syn Aleksander 1665 r. (Bon.). 

JEWŁASZEWSKI h. TOPÓR. Senator w rodzinie, Kazimierz-Ludwik, kasztelan smoleński 1658 r., wojewoda brzesko-litewski 1659-1664 r. 

Rusko-litewska rodzina na Rusi. Makary, władyka piński i turowski 1573 r., um. 1575 r., zostawiwszy córkę Zofię za Szczęsnym Samsonowskim i synów, Jana, zm. 1582 r., i Teodora, wojownika przeciwko Moskwie 1564 r. Teodor, mostowniczy piński 1566 r., poseł na sejm 1579 r., podsędek nowogrodzki 1592 r., dziedzic dóbr Skubiatowskich, które nabył od Gosławskich, z wyznawcy grecko-wschodniego kalwin, biegły prawnik, zajmował się interesami kilku możnych litewskich rodzin, a głównie Chodkiewiczów i zostawił ciekawy pamiętnik swojego czasu; z żony Hanny Bołotówny zostawił dwie córki, i dziewięciu synów, z których: Jarosz był dworzaninem Jana Karola Chodkiewicza, hetmana, następnie pisarz ziemski nowogrodzki 1606 r., żonaty z Aleksandrą Pietraszewską, Jan zabity był w zwadzie trybunalskiej w Nowogródku, Ławryn (Wawrzyniec) i Marcin. 

Z tej familii Kazimierz-Ludwik, sekretarz królewski 1627 r. (Vol. Leg.), podwojewodzy wileński 1643 roku, starosta wiłkomierski 1649 roku, kasztelan smoleński 1658 r., a wojewoda brzesko-litewski 1659 r., zdolny dyplomata, jemu zawdzięczała Rzeczpospolita nakłonienie hetmana Kozaczyzny Wyhowskiego do poddania się Polsce i układów w Hadziaczu 1658 r.; poprzednio zaś wysłany do Bohdana Chmielnickiego, skłonił go, że nietylko nie połączył się ze Szwedami i Rakoczym na zgubę Polski, lecz nawet odwołał od Rakoczego Kozaków, którzy byli w jego wojsku. 

JEWLASZKO v. JEWŁASZKOWICZ h. KORCZAK. Dawna białoruska rodzina, i do niej podobno należał Iwan, który w 1399 r. poległ nad Worskłą w bitwie z Tatarami. Zeńko, koniuszy nowogrodzki 1481 r. Wasil miał syna Michała, pisarza litewskiego 1519 r., który brał przydomek Świniuski. Iwaszko cytowany w Metr. Lit. 1528 r. Hrehory, syn Marka, poległ w bitwie z Tatarami pod Sokalem. Wasil i Marek 1570 r. (Metr. Lit.). 

JEWNICKI h. LUBICZ. Na Białej Rusi. Franciszek i Felicyan, synowie Marcina, jednodworcy, Kacper i Jan z synami: Ignacym, Tomaszem i Piotrem wylegitymowani w Cesarstwie 1840 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

JEWNIEWICZ. Na Litwie. Jan, bojar mejszagolski, cytowany w Metr. Litew. 1528 r. Jan podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. 

JEŻ h. DRZEWICA. W ziemi sochaczewskiej i w północnem Mazowszu. Jan z Markowa, dziedzic Grodzisławic, chorąży sochaczewski 1443 r. Jan, podkomorzy i starosta łomżyński 1453 r. Paweł, sędzia ziemski sochaczewski 1501 r. Marcin cytowany w aktach radomskich 1544 r. Piotr i Mikołaj, dziedzice na Dzierzgowie, Wyczołkach i Jeżowej Woli 1579 r. Stanisław, podwojewodzy sochaczewski, podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią sochaczewską. 

Bernard miał dwie żony, Urszulę Kempińską, z niej dzieci: Jan, Bernard, Katarzyna, Zofia i Stanisław, i Zofię Krosnowską, z której córki, Elżbieta Chądzyńska, Anna za Piotrem Karśnickim i synowie, Kazimierz i Wojciech 1650 r. Kazimierz zaślubił Maryannę Bieniecką i z niej miał córkę Maryannę za Wiktorem Kozickim i synów, Kazimierza i Adama; z nich Kazimierz, poborca radomski 1684 r., z żony Katarzyny Strzałkowskiej pozostawił syna Bernarda, komornika radomskiego 1690 r., a następnie viceregenta grodzkiego stężyckiego. 

Teresa, córka Jakóba, za Janem Slesińskim 1661 r. Władysław, syn Jana, 1662 r. Andrzej, syn Jakóba, 1665 r. Samuel, Stanisław, Jan i Jakób, synowie Stanisława, 1684 r. Jan, kanonik i kustosz płocki 1691 r. Adam, Aleksander i Kazimierz podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem. Krzysztof, syn Jakóba, 1715 r. Łukasz z wojew. płockiem podpisał elekcyę 1764 r. (Ks. Gr. Sochaczewskie, Zap. Tryb. Lubek, Don. Vars.). 

JEŻEWSKI h. BRODZIC. Piotr z Jeżewa, kanonik płocki i warszawski 1408 r. Marcin, podsędek ciechanowski 1419 r., podsędek zakroczymski 1428 r., starosta warszawski, ostatnio 1442 r. sędzia ziemski zakroczymski i wyszogrodzki, miał syna Piotra, kanonika warszawskiego i płockiego, podkanclerzego mazowieckiego 1455 r. Mikołaj, starosta ciechanowski 1437 r. Jan, starosta warecki 1476 r. (Metr. Kor., Bon.). 

JEŻEWSKI v. JEŻOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Senator w rodzinie, Adam, kasztelan raciążski 1720 r., urn. 1729 r. 

Dawna i rozrodzona mazowiecka rodzina, jednego pochodzenia ze Szumskimi i Dzierzgowskimi. Maciej i Jan z Jeżewa zamieszczeni w przywileju danym Jastrzębczykom przez Ziemowita ks. Mazowieckiego 1408 r. Marcin, syn Macieja, pisarz nadworny książęcy 1447 r. Paweł, kanonik łęczycki i kurzelowski 1459 r. Piotr, podwojewodzy płocki 1478 r. Andrzej, żonaty z Barbarą Kunicką, kasztelanką, sierpską, miał synów: Tomasza, żonatego z Heleną Miszewską, Stanisława, ożenionego z Katarzyną Konarską i Jana, po którym z Anny Grębeckiej synowie, Piotr i Paweł. Jerzy, poborca wizki 1539 r. Marcin, podwojewodzy różański 1552 r., podstarosta różański i makowski 1567 r. Stanisław podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. płockiem. 

Po Janie, dziedzicu na Kucharach 1470 r., było dwóch synów, Jan, pleban w Jeżewie, i Zygmunt, który straciwszy majątek, osiadł w Chojnicach, i ożeniwszy się w tem mieście, przyjął prawo miejskie, a zniemczywszy nazwisko na Geschan, miał syna Kacpra, pułkownika, który, nie będąc uznanym od swych krewnych Jeżewskich, pozyskał nobilitacyę 1555 r. od króla Zygmunta Augusta i dał początek rodzinie von Geschan w Prusach Zachodnich. 

Po Marcinie, dziedzicu na Jeżewie, rotmistrzu królewskim, syn Piotr, chorąży płocki, z żony Katarzyny Podoskiej pozostawił syna Macieja, będącego, podług Duńczewskiego, kasztelanem warszawskim; po Macieju z Zofii Szumińskiej, kasztelanki dobrzyńskiej, trzech synów: Stanisław, generał wojsk cesarskich, poległ w wojnie przy zdobywaniu miasta Kiel, a Wawrzyniec i Paweł są założycielami dwóch linij tego domu. 

Linia starsza. Jej założyciel Wawrzyniec, dziedzic dóbr Jeżewa, Szumska, Borkowa Kościelnego i innych, poległ pod Beresteczkiem 1651 r.; z żony Katarzyny Garlińskiej, miecznikówny ciechanowskiej, zostawił dwóch synów, Wojciecha, który poległ w wojnie z Kozakami wkrótce po ojcu, i Bartłomieja, dziedzica na Jeżewie, Szumsku i Kowalewie, dzielnego wojownika przeciwko Szwedom, Kozakom i Rakoczemu, po którym z żony Konstancyi Wilkanowskiej, kasztelanki wyszogrodzkiej, córka Helena za Janem Szawłowskim, stolnikiem wyszogrodzkim, i dwóch synów, Adam i Antoni. 

Adam, z dworzanina króla Jana III miecznik 1706 roku, stolnik płocki, pisarz ziemski zawskrzyński i deputat na Trybunały koronne, a w 1715 r. podkomorzy płocki, w 1720 r. kasztelan raciążski, zm. 1729 r.; z żony Maryanny Kuklińskiej, stolnikówny ciechanowskiej, zostawił czterech synów: Antoniego-Wacława, łowczego zakroczymskiego, Jana-Maurycego, archydyakona płockiego i kanonika kujawskiego, Józefa i Bartłomieja. 

Józef, z podczaszego zawskrzyńskiego stolnik płocki, major wojsk koronnych, wymowny i wielkiej wziętości w obywatelstwie, trzykrotnie deputat na Trybunały, kilkakrotnie poseł na sejmy, wiele przyłożył się do zerwania sejmu 1740 r.; marszałek sejmiku płockiego 1752 r., tegoż roku, zamienił za przywilejem królewskim wieś Rościszew na miasto; z żony Katarzyny Rościszewskiej, wdowy po Wysockim, kasztelanie bydgoskim, jego synowie, Piotr, kapitan, i Benedykt, generał-major wojsk koronnych 1775 r., wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Benedykt, ożeniony z Józefą Zboińską, pozostawił synów, Aleksandra, dziedzica dóbr Modła - Unikowo, w pow. przasnyskim, i Ksawerego, dziedzica dóbr Rościszewa, wylegitymowanych w Królestwie 1838 r. 

Bartłomiej, ożeniony z Febronią Kuczborską, podkomorzanką zakroczymską, miał syna Wojciecha, stolnika płockiego, cytowanego w Vol. Leg. 1775 r., po którym z żony Martyny Oborskiej synowie, Mikołaj, miecznik raciążski, Kazimierz, pisarz ziemski płocki i córki, Renata za Szymonem Zboińskim, podczaszym dobrzyńskim, i Maryanna Żórawska, podczaszyna płocka. 

Antoni, młodszy syn Bartłomieja i Wilkanowskiej, stolnik płocki 1713 r., dziedzic na Kowalewie i Mogielnicy, ożeniony z Magdaleną Żórawską, podkomorzanką płocką, miał synów, Melchiora, kanonika kujawskiego i płockiego, i Jana, łowczego płockiego, po którym z Apolonii Karnkowskiej, kasztelanki wyszogrodzkiej, córki: Estera za Antonim Zakrzewskim, sędzią grodzkim płockim, Maryanna za Kazimierzem Młodeckim, stolnikiem wyszogrodzkim, i Bogumiła Pawłowa Jaroszewska. 

Linia młodsza. Jej założyciel Paweł, pułkownik wojsk cesarskich, z żony Barbary Molskiej, chorążanki ciechanowskiej, miał trzech synów: Mikołaja, Pawła i Wojciecha. Mikołaj miał syna Bartłomieja, ożenionego z Anną Mlicką, z której syn Jan, komornik graniczny płocki, podstoli różański 1743 r., z żony Teresy Konarzewskiej pozostawił syna Józefa, kapitana wojsk polskich, wylegitymowanego w Galicyi 1783 r. 

Paweł, dziedzic na Szczawinie, zostawił z żony Teresy Ciechanowskiej synów: Jakóba, kanonika płockiego, Stanisława, majora wojsk saskich, dziedzica dóbr Bereżanki, na Podolu, i Marcina, pisarza ziemskiego gostyńskiego, po którym z żony Katarzyny Szczawińskiej, starościanki gąbińskiej, syn Józef. 

Wojciech, najmłodszy syn Pawła, dziedzic na Jeżewie 1678 r., z żony Małgorzaty Kłusowskiej miał syna Bartłomieja, ożenionego z Kunegundą Bromirską, który pozostawił syna Wojciecha, dziedzica na Dąbrusku, ożenionego z Maryanną Rakowską, z której syn Adam-Sabba, dziedzic wsi Dąbruska i Sędka 1775 r., żonaty z Anną Jezierską, miał synów: Franciszka, Antoniego, Dominika i Stanisława; z nich Franciszek i Stanisław wylegitymowani w Galicyi 1806-1812 r., i Franciszek, jako dziedzic dóbr Hołubię i Pasieczne, w gub. lubelskiej, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. 

Antoni z Rozalii Czajkowskiej pozostawił syna Ignacego, wylegitymowanego w Królestwie 1854 r., po którym z Konstancyi Jurzyńskiej synowie, Władysław i Bronisław (Metr. Kor., Ks. Gr. Płockie i Sochaczewskie, Don. Vars., Sigil., Bon.). 

Ignacy, syn Antoniego i Rozalii z Czajkowskich, ur. 1801 r. w Warszawie, postąpił 1819 r. do służby z ochoty jako żołnierz do pułku grenadyerów gwardyi i 1825 r został podporucznikiem 4 pułku strzelców pieszych (Ks. Wojskowe). 

Jan, syn Andrzeja i Anastazyi Tarnowskiej, dziedzic Bohutyna, wylegitymowany w Galicyi 1783 r., zaślubił Teresę Wasilkowską i z niej miał córkę Apolonię (Bon.). 

Antoni, Konstanty i Dydak, synowie Józefa, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej, Michał, syn Stanisława, z synami: Janem, Jerzym i Władysławem 1863 r.; 2) gub. podolskiej: Jan z synami, Władysławem i Tytusem, Emilian z synami: Konradem, Romanem i Edwardem, Zefiryn z synami, Władysławem i Adamem, oraz Wincenty, syn Adama, 1850-1862 r. 

JEŻEWSKI h. LIS. Rodzina kaszubska, ma przydomek von Wittk, lub von Wittken, należały do niej majątki Mgowo w 1780 r., a Topolno w 1854 r., na Pomorzu. Wojciech, dziedzic na Karszynie, burgrabia pomorski 1715 r., stolnik wiłkomierski 1720 r., podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. pomorskiem; z żony Doroty Klińskiej miał córki, Aleksandrę za Fabianem Ostrowickim, Teresę za Janem Powalskim i syna Franciszka, skarbnika zakroczymskiego 1730 r., asesora sądowego świeckiego 1750 r., po którym z Doroty Jezierskiej córki, Regina za Franciszkiem Piwnickim, Magdalena Kalksteinowa i synowie, Jan i Mateusz. 

Po Janie, właścicielu dóbr Salno i Antoniewo 1762 r., z żony Anny Bystramówny syn Floryan, dziedzic dóbr Działyń, w pow. lipnoskim, wylegitymowany w Królestwie 1838 r.; Floryan był żonatym z Ewą Zalewską i pozostawił syna Cyryla. 

Mateusz, młodszy syn Franciszka i Jezierskiej, viceregent grodzki kowalewski 1775 r. (Vol. Leg.), zaślubił Maryannę Działowską i z niej miał córkę Ludwikę za Józefem Trembeckim i syna Nikodema, szambelana pruskiego, po którym z Konstancyi Zaborowskiej córki, Wanda za Władysławem Kublickim, Marcela za Apolinarym Kurowskim i syn Anastazy z żony Ksawery Cisowskiej pozostawił córki, Wiktoryę za Józefem Morawskim, Emilię za Zdzisławem Rutkowskim i synów, Dominika i Augusta (Bon.). 

JEŻEWSKI h. PORAJ. Leon z synami: Romanem, Konradem i Edwardem, ks. Wincenty i Zefiryn z synami: Adamem, Władysławem i Paulinem, synowie Adama, wnukowie Antoniego, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1852-1870 r. 

JEZIERNICKI v. JEZIORNICKI h. ŚWIENCZYC. Mikołaj, podstoli mścisławski 1697 r. Andrzej, stolnik inflancki 1714 r. Jan-Karol z Zofii Latoszyńskiej miał synów, Kazimierza, podstolego mścisławskiego, i Andrzeja, krajczego brzesko-litewskiego 1718 r., po którym z żony Eleonory Ejsmontówny syn Michał, łowczy smoleński zaślubił Annę Kłodnicką i z niej pozostawił synów, Kazimierza i Franciszka; po Franciszku synowie: Andrzej, Tadeusz i Feliks. 

Wiktor, syn Andrzeja, wylegitymowany w Cesarstwie 1818 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

JEZIERSKI h. JEZIERZA. Seweryn, syn Antoniego, z synami: Kalikstem, Wojciechem, Zenonem, Maksymilianem i Wacławem wylegitymowani w Cesarstwie 1844 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

JEZIERSKI h. LEWALD. Karol, Wincenty, Erazm, Nikodem i Paweł, synowie Piotra, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1844 r. 

JEZIERSKI h. NOWINA. Hrabiowie i szlachta. Senator w rodzinie, Jacek, kasztelan łukowski 1775-1796 r. 

Mają pochodzić od Jezierskich, herbu Prus II, i dlatego wielu z nich bierze przydomek Gołąbek v. z Gołąbek, właściwy tym Jezierskim; nazwisko obie te rodziny miały wziąć od wsi Jeziory, w ziemi warszawskiej, a rozłączenie herbowe miało nastąpić w drugiej połowie XVI stolecia, gdy jeden z Jezierskich, przesiedliwszy się do ziemi łukowskiej, zaślubił tam majętną dziedziczkę tego herbu. 

Jan, pisarz ziemski łukowski 1626 r. Antoni przyłożył się do fundacyi klasztoru Bernardynów w Łukowie 1628 r. Abraham podług Wielądka pierwszy ze swojej rodziny, odziedziczywszy za żoną Jadwigą Kraszewską wieś Gołąbki, wziął przydomek Gołąbek; jego synowie, Krzysztof i Jan. Krzysztof nabył 1686 r. od Kaźmierskich część dóbr Sarnowo, Kierzków i Wola Dębska; miecznik łukowski 1713 r., starosta grójecki, a od 1716 r. podstoli kijowski, z żony Teresy-Maryanny Cieciszewskiej zostawił synów: Ludwika, Stanisława-Rajmunda, Antoniego i Józefa. 

Ludwik, komornik, z podstolego sędzia ziemski lubelski 1753 r., miał dwie żony, Wiktoryę Stoińską, sędziankę ziemską lubelską, i Wiktoryę Treterównę, z tej syn Jan, kanonik krzemieniecki, proboszcz adamowski 1779-1791 r. Ludwik z 1-ej żony miał trzy córki i dwóch synów; z córek: Franciszka Bielska, Teresa Drzewiecka i Maryanna 1v. Żukowska, 2v. Żabicka; z synów, Wincenty, oficyał lubelski, scholastyk kamieniecki 1780-1791 r., i Jacek. 

Jacek, skarbnik 1761 r., wojski mniejszy 1770 r., miecznik 1771 r., w 1775 r. kasztelan łukowski, niepospolitych zdolności i jeden z wybitnych osobistości swojego czasu, za młodu był rządcą majątku prymasa Podoskiego, i zrobiwszy dużą fortunę, nabył znaczną ilość dóbr ziemskich i otrzymał prawem emfiteutycznem królewszczyzny Osiek, Dzieciniów, Tyśmienicę, Jedlonkę i Świetkową Wolę na lat 50. Kasztelan w 1801 r. pozyskał tytuł hrabiowski austryjacki z herbem Nowina i z tym wylegitymowali się jego potomkowie z tytułu hrabiowskiego w Królestwie Polskiem, lecz ze szlachectwa wylegitymowali się z herbem Prus II, a chcąc pogodzić te sprzeczności, utworzyli sobie herb własny, złożywszy oba powyżej wspomnione herby, to jest, dzielą tarczę, w poprzek na dwie połowy, w górnej kładą herb Prus II, w dolnej Nowinę; nad tarczą korona hrabiowska, w której dwa hełmy ukoronowane, w pierwszym noga zbrojna, w lewo zgięta w kolanie, w drugim ręka uzbrojona mieczem Hr. Ostr.). 

Hr. Jacek umarł 1805 r., miał trzy żony: Zofię Miszewską, Marcelę Grotkowską, z tej córka Katarzyna za Józefem Jezierskim, i Różę Szczutowską; z 1-ej żony córka Maryanna za Onufrym Oborskim, generał-adjutantem wojsk litewskich, i syn Karol. 

Hr. Karol, pułkownik wojsk Rzeczypospolitej, poseł na sejm czteroletni, dziedzic dóbr Sobienie Murowane i Kiełczewskie, Jeziory, Zambrzyków i Trzcianka, urn. 1826 r.; z żony Zuzanny Bielińskiej pozostawił trzech synów: Jacka, Stanisława i Jana, którzy otrzymali 1819 r. potwierdzenie tytułu hrabiowskiego przez deputacyę Senatu.

Hr. Stanisław, dziedzic dóbr Mińska, poseł na sejmy 1816-1831 r., członek Komisyi umorzenia długu krajowego, z żony Maryi hr. Małachowskiej, wojewodzianki mazowieckiej, zostawił córki, Anielę za Maurycym de Campo-Scipionem i Wandę za hr. Stanisławem Aleksandrowiczem, oraz trzech synów: Karola, Mieczysława i Władysława.

Hr. Karol, dziedzic dóbr Mińskich, otrzymał zatwierdzenie tytułu hrabiowskiego w Rosyi 1849 r.; w młodości oficer wojsk rosyjskich 1860 r., szambelan, a następnie ochmistrz dworu rosyjskiego, ożeniony z Maryą Morawską, córką generała i słynnego poety, pozostawił córki, Różę za Tadeuszem Chłapowskim i Natalię, żonę Marcina Popiela. 

Hr. Mieczysław otrzymał potwierdzenie tytułu hrabiowskiego w Rosyi 1849 roku; z żony Salomei z Worcellów pozostawił syna Mikołaja, po którym z Olgi Kosseckiej, referendarzówny rady Stanu Królestwa córki: Olga za Michałem Siemiątkowskim, Zofia, Marya i syn hr. Stanisław. 

Hr. Władysław, najmłodszy syn Stanisława, dziedzic dóbr Sobienie, zatwierdzony w tytule hrabiowskim w Rosyi 1849 r., miał dwie żony, Józefę Biernacką, z niej synowie, Seweryn i Stanisław, i Barbarę Katerlankę, z której synowie: Franciszek, Józef i Karol. 

Hr. Seweryn, ur. 1848 roku, dziedzic dóbr Jakimowice, zaślubił 1v. Zofię z Kurtzów, z której syn hr. Władysław i córka Janina zaślubiona Edmundowi Różyckiemu, 2v. Maryę z Wielogłowskich, z niej córka Irena za Andrzejem Walchnowskim i syn hr. Zygmunt. 

Hr. Stanisław, drugi syn hr. Władysława, ożeniony z Wandą Ciecierską, ma córkę hr. Różę i syna hr. Józefa. 

Hr. Franciszek, trzeci z synów hr. Władysława, ur. 1858 r., zaślubił Stefanię z Grabińskich, córkę Stanisława, i z niej ma dzieci: hr. Izabelę, hr. Zofię, hr. Jerzego i hr. Władysława. 

Hr. Józef, czwarty syn hr. Władysława, ur. 1860 r., dziedzic Przybysławic, żonaty z Izabelą, córką hr. Józefa Mielżyńskiego. 

Hr. Karol, ostatni z synów hr. Władysława, ur. 1863 r., zaślubił Maryę-Helenę z Karnkowskich. 

Hr. Jan, najmłodszy z synów hr. Karola i Bielińskiej, dziedzic dóbr Garbowa, poseł na sejmy 1816-1831 r., wysłany był 1831 r. z deputacyą do cesarza Mikołaja; marszałek szlachty gub. lubelskiej 1845 r., koniuszy dworu rosyjskiego, um. 1858 r., pozostawiwszy z żony Karoliny Jelskiej, podkomorzanki starodubowskiej, córki: Amelię za hr. Sewerynem Łubieńskim, Maryę za Sergiuszem ks. Galicynem, Jadwigę za Wandalinem hr. Pusłowskim, dziedzicem dóbr Kossowskich, na Litwie, i dwóch synów, hr. Edwarda i hr. Waldemara, oficera wojsk rosyjskich, zmarłego 1855 r., po którym z żony Julii hr. Bobryńskiej syn hr. Aleksander, ur. 1852 r., dziedzic dóbr Garbów, Ryki i in., zaślubił Wiktoryę, córkę hr. Michała Tyszkiewicza, ordynata na Birżach i z niej ma syna hr. Jana, ur. 1879 roku i córkę Irenę, ur. 1887 r. 

Jan, syn hr. Karola, Karol, Mieczysław, Władysław, Aniela i Wanda, synowie i córki hr. Stanisława, otrzymali w 1842 r. przyznanie tytułu hrabiowskiego w Królestwie Polskiem.

Stanisław, a w zakonie Rajmund, drugi syn Krzysztofa, podstolego kijowskiego, Dominikanin, biskup bakoński 1732-1782 r., kustosz 1759 r., oficyał 1770 r., a dziekan lwowski 1780 r., umarł 1782 r. 

Antoni, trzeci syn Krzysztofa i Cieciszewskiej, podstarosta 1741 r., łowczy, następnie stolnik i burgrabia lubelski 1758 r., deputat do kwarty 1764 r., z żony Izabeli Jasińskiej pozostawił córki, Katarzynę za Dominikiem Radeckim, Joannę i syna Rajmunda, skarbnika 1771 r., wojskiego urzędowskiego 1775 r., cześnika 1778 r., a podstolego łukowskiego 1780- 1788 r., po którym syn ks. Jan. 

Józef, czwarty syn Krzysztofa, podstolego kijowskiego, regent ziemski łukowski 1768 r., miał syna Franciszka, ożenionego z Zuzanną Daniszewską, po którym synowie: Jakób, urzędnik tabaczny, z synem Edwardem, radcą honorowym i urzędnikiem w Warszawie, urodzonym z Barbary Rudnickiej, w 1840 r., i Wincenty, sędzia pokoju pow. włocławskiego, z synem Stanisławem, urodzonym z Elżbiety Sojeckiej, 1840 r. wylegitymowani w Królestwie z herbem Prus II. 

Jan, młodszy syn Abrahama i Kraszewskiej, pisarz ziemski lubelski 1680 r., ożeniony z Ludwiką Bonarówną, miał syna Stefana, po którym z Zofii Kurowskiej syn Stanisław, ożeniony z Ewą z Sereńków, miał syna Szymona-Stanisława, subdelegata grodzkiego lubelskiego 1786 roku, który z Joanny Bielskiej, podczaszanki łukowskiej, zostawił liczne potomstwo i z tego Michał był towarzyszem kawaleryi narodowej 1789 r., a Konstanty, komornik ziemski warszawski 1794 r., pozostawił synów, Józefa i Antoniego; po Józefie synowie, Edmund i Leon wylegitymowani w Królestwie 1850-1853 r., a po Antonim z Teresy Wietrzykowskiej syn Franciszek, w wojsku ros., wylegitymowany w Królestwie 1838 r. 

Stanisław, dziedzic na Jeziorach-Gołąbkach 1650 r., miał synów: Antoniego, Franciszka, Jana, Tomasza i Stanisława. Z nich Antoni, łowczy łukowski 1715 r., zaślubił Annę Grabowską i z niej miał syna Jacka, cześnika gostyńskiego 1738 r., łowczego 1756 r., podczaszego 1759 r., a ostatnio 1770 r. chorążego łukowskiego, po którym z żony Justyny Gordonówny córka Anna za Ignacym Cieciszewskim, podkomorzym liwskim, i synowie, Teodor, kanonik katedralny kijowski 1781 r., i Piotr. 

Piotr, skarbnik 1771 r., wojski mniejszy 1778 r., miecznik 1780 r., a od 1789 r. wojski większy łukowski, szambelan Stanisława Augusta i kawaler orderu św. Stanisława, poślubił Maryannę Chudzyńską i z niej miał córkę Teresę, żonę Piotra Skulskiego. 

Franciszek, drugi syn Stanisława, łowczy, cześnik, stolnik, a ostatnio 1720 r. chorąży łukowski, ożeniony z Maryanną Kamińską, pozostawił córkę Katarzynę za Adamem Rudzieńskim, kasztelanem konarsko-łęczyckim, i syna Jana-Franciszka. Jan-Franciszek, regent ziemski 1741 r., pisarz ziemski łukowski 1748 r., po którym z żony Izabeli Kiełczewskiej synowie: Franciszek, Antoni, Kazimierz i Wojciech-Stanisław. Franciszek w młodości towarzysz w chorągwi ordynacyi ostrogskiej i regent ziemski łukowski, został księdzem i był kanonikiem kaliskim i lubelskim 1789 r.; niepospolity publicysta, żywy brał udział w czynnościach sejmu czteroletniego i wydał kilka broszur w duchu postępu i patryotyzmu, które wielki wywierały wpływ i prostowały opinię; um. 1791 r. Antoni, regent ziemski łukowski, a następnie 1777 r. komornik ziemski stężycki, miał syna Walentego. Kazimierz, dziedzic Zalesia, podpułkownik artyleryi i szambelan Stanisława Augusta 1775 r. Wojciech-Stanisław, komornik ziemski stężycki 1791 r., po którym z żony Karoliny Świderskiej synowie, Józef, dziedzic dóbr Łukowszczyzna, w pow. warszawskim, i Kajetan, urzędnik w Warszawie, wylegitymowani w Królestwie 1837-1839 r. Inni potomkowie Jana-Franciszka wylegitymowani z herbami, Prus II i Prus III.

Krzysztof, miecznik łukowski 1723 r., stolnik wendeński i starosta grójecki 1740 r., miał dwie żony, Annę Krosnowską, z tej córki, Izabela za Józefem Karwickim i Franciszka za Janem Charczewskim, kasztelanem słońskim, i Zofię Dąbrowską, z której syn Józef zaślubił Apolonię Lachowską i z niej pozostawił synów, Antoniego-Jana i Antoniego-Filipa, wylegitymowanych w Galicyi 1782 r.; po Antonim-Janie z żony Maryi Kąckiej syn January-Eustachy, z Jadwigi Hierowskiej pozostawił synów, Adama-Damazego i Leonarda-Emeryka (Kancl., Sigil., Wyr. i Zap. Tryb. Lubek, Ks. Gr. Łukowskie i Czerskie, Don. Vars., Bon.). 

Klemens i Michał, synowie Kazimierza, wylegitymowani w Cesarstwie 1847 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

JEZIERSKI h. PRUS II. Dawna w ziemi warszawskiej rodzina, wzięła nazwisko od wsi Jeziory, blisko miasta Tarczyna; licznie rozrodzona, rozdzieliła się na kilka linij, z których niektóre zmieniły nawet herb, przeszedłszy do herbów: Nowina, Rogala i Złotogoleńczyk. 

Stanisław, właściciel części we wsi Jeziory, cytowany w aktach warszawskich 1409 r. Jan i Maciej, synowie Tomasza, i kilkunastu innych 1521 r. (Akta Warszawskie). Mikołaj, Jerzy, Walenty i Bartłomiej, synowie Jana i Barbary z Miękickich 1560 - 1590 r. Adam, burgrabia rawski, poborca kaliski, i Gabryel, dobry żołnierz, szedł pieszo na ochotnika do szturmu Pskowa 1582 r., synowie Jakóba z Wielkich Jezior. Piotr, dziedzic dóbr Jeziorna i Zawady 1606 r., z synami, Andrzejem i Janem cytowani w aktach warszawskich. 

Franciszek, posesor dóbr Rudki 1660 r., miał synów: Stanisława, Wojciecha i Krzysztofa. Stanisław, komornik ziemski bełzki 1678 r., miał córki, Teresę za Jackiem Łosiem, sędzim ziemskim bełzkim, Annę za Jakóbem Trzeszczkowskim i syna Franciszka, żonatego z Anną Stawską. 

Wojciech, posesor dóbr Rudki 1670 r., podwojewodzy oświęcimski 1675 r., skarbnik owrucki, z żony Anny Sławińskiej, sędzianki grodzkiej oświęcimskiej, miał córkę Marcyannę za Andrzejem Niewiarowskim i synów, Pawła-Stanisława, żonatego z Anną Żeleńską, burgrabianką krakowską, i Przecława.

Przecław miał dwie żony, Annę Grobicką, z niej syn Józef, i Jadwigę Michalewską, z której córki: Zofia za Janem Mąkowskim, Julianna za Józefem Marczewskim, Franciszka Zaćwilichowska i syn Antoni. Józef, dziedzic dóbr Lgoty, skarbnik owrucki 1750 r., zaślubił 1v. Salomeę Lgocką, z której córki: Józefa za Andrzejem Mieczyńskim, podczaszym zakroczymskim, Aniela za Józefem Wędrogowskim, cześnikiem różańskim, i Zofia za Michałem Zabawskim; z 2-iej żony Joanny ze Szoberów, łowczanki inowłodzkiej, synowie, Adam-Przecław i Ignacy, chorąży wojsk austryjackich 1788 r., wylegitymowani w Galicyi 1782 roku. 

Antoni, drugi syn Przecława, dziedzic na Witkowicach, cześnik lubelski 1746 r., podczaszy urzędowski 1760 r., ostatnio pisarz ziemski lubelski, miał dwie żony, Rozalię Karską z niej syn Józef i Eleonorę Ścibor-Rylską, z której córka Antonina za Antonim Leśniowskim i syn Marcin. 

Po Józefie, synu Antoniego i Maryanny Karskiej, skarbniku lubelskim 1777 r., mieczniku łukowskim, pośle na sejm 1780 r., synowie: Józef, radca honorowy, Waleryan, Józef-Błażej, Aleksander i Wiktor wylegitymowani w Królestwie 1837 r.; z tej linii Waldemar, syn Jana, wylegitymowany w Królestwie 1841 r. 

Krzysztof, trzeci syn Franciszka, posesora Rudek, miał synów: Ignacego, subdelegata grodzkiego sandeckiego 1738 r., Józefa i Franciszka. Józef, stolnik łukowski, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem; z żony Maryanny Raciborskiej miał córkę Helenę za Józefem Wężykiem Rudzkim, stolnikiem łukowskim. Franciszek, podsędek ziemski łukowski 1713 r., z żony Konstancyi Minorówny miał syna Franciszka, po którym synowie: Stanisław, Tomasz i Szymon wylegitymowani w Galicyi 1782 r. (Ks. Gr. Krakowskie i Czerskie, Bon.). 

Po Władysławie, właścicielu dóbr Słomiana i Kotliny 1753 r., w wojew. Sandomierskiem, syn Wojciech miał syna Macieja, ożenionego z Zuzanną Smosarską, z niej syn Jan, obrońca sądowy w Przasnyszu, wylegitymowany w Królestwie 1840 r. 

Po Janie-Franciszku, pisarzu ziemskim łukowskim, syn Ignacy miał syna Józefa, ożenionego z Maryanną Łagodzką, z której syn Ignacy, podoficer wojsk rosyjskich, wylegitymowany w Królestwie 1855 r. 

Inni potomkowie Jana - Franciszka wylegitymowali się z herbem Prus III i Rogala, natomiast potomkowie Józefa, czwartego syna Krzysztofa, podstolego kijowskiego, należąc do Jezierskich, herbu Nowina, jak Jakób z synem Edwardem i Wincenty z synem Stanisławem, synowie Franciszka, wylegitymowali się w Królestwie z herbem Prus II. 

JEZIERSKI h. PRUS III. Pisali się z Jezierska, wsi w wojew. kaliskiem. Jakób. proboszcz w Uniejowie 1427 r. Adam, burgrabia kcyński 1581 r. Maciej z żony Eleonory Kamieńskiej miał syna Andrzeja, po którym z Zofii Szomowskiej syn Jan-Antoni, dziedzic Minkówki 1730 roku (w aktach Heroldyi nazwany stolnikiem wieluńskim), zaślubił Magdalenę Kobyłecką i z niej miał córki, Rozalię za Aleksandrem Sulgostowskim, Maryannę zaślubioną Antoniemu Kaweckiemu i synów, Andrzeja, cześnika radomskiego, żonatego z Franciszką Plichcianką, i Jana.

Jan, dziedzic Woli Brzeskiej 1755 r., miecznik zakroczymski 1760 r., skarbnik dobrzyński 1763 r., ostatnio cześnik łukowski, z żony Eufrozyny Myszczyńskiej, podwojewodzianki zakroczymskiej, miał córkę Annę za Adamem-Sabbą Jeżewskim i synów: Józefa, Antoniego i Jana. 

Józef, dziedzic na Sieklukach 1790 r., z żony Wiktoryi Siemiradzkiej miał synów: Wita-Modesta, Feliksa, Jakóba, Piotra i Ignacego. 

Wit-Modest, ur. 1792 r. we wsi Trzylatkowie, w obwodzie rawskim, postąpił na służbę 1809 r. do pułku artyleryi pieszej Ks. Warszawskiego i w 1820 r. został podporucznikiem w 1 pułku strzelców pieszych, a w 1821 r. wyszedł do dymisyi. W 1831 r. był porucznikiem 12 pułku piechoty i otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari; jego syn Aleksander wylegitymowany w Królestwie 1845 r. 

Feliks, ożeniony z Rozalią Czajkowską, miał synów: Hipolita, Felicyana i Eustachego, ten z synami: Stefanem, Sergiuszem, Mikołajem i Aleksym, wylegitymowanych w Królestwie 1839-1854 r. 

Hipolit, ur. 1807 r. we wsi Trzylatkowie, w obwodzie warszawskim, wszedł do służby 1824 r. do 2 pułku piechoty liniowej i w 1831 r. został podporucznikiem. 

Antoni, drugi syn Jana i Myszczyńskiej, cześnik przemyślski 1792 r., zaślubił Annę Święcką i z niej pozostawił synów, Tadeusza i Franciszka; Tadeusz, dziedzic dóbr Zaremby-Jartuzy, w pow. łomżyńskim, z synem Rudolfem, i Franciszek z synem Władysławem wylegitymowani w Królestwie 1838 r. (Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie, Ks. Wojskowe, Bon.). 

JEZIERSKI h. ROGALA. Dawna w Prusach Zachodnich rodzina, wzięła nazwisko od wsi Jezierzyc, w wojew. chełmińskiem; pod panowaniem Krzyżaków przybrała nazwisko von Lewaid, które w XVI stoleciu zarzuciwszy dla polskiego nazwiska Jezierski, brała jednak je zawsze jako przydomek. W XVI wieku rozdzieliła się na dwie linie, jedną, która została się w Prusach Zachodnich i Wielkopolsce i drugą osiedloną na Litwie. 

Oswald, sędzia ziemski chojnicki 1552 r. Kryspin, podstarosta tucholski 1555 r. Mikołaj, miecznik ziem pruskich 1670 r. Wojciech, sędzia ziemski tucholski 1690 r. Feliks, Jan, sądowy ziemski mirachowski i poseł świecki, Jan, Michał, podwojewodzy pomorski i poseł pow. gdańskiego, oraz Wawrzyniec podpisali elekcyę 1764 r. z wojew. pomorskiem. Jan-Paweł, sędzia ziemski tucholski 1765 r., żonaty z Reginą Daszewską, miał syna Michała (Metr. Kor., Sigil., Kancl., Don. Vars., Zap. Tryb. Piotrk.). 

Józef i Franciszek, synowie Józefa i Heleny z Bielickich, wnukowie Stanisława i Elżbiety z Miłkowskich, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. 

Michał, sędzia ziemski i rotmistrz tucholski, dziedzic dóbr Chełmy, Dobrogoszcz i Klińcze, z żony Doroty Grabowskiej, zostawił pięciu synów; z tych Wojciech, dziedzic na Ciszewie, tylko córki zostawił, a Remigian był kanonikiem gnieźnieńskim, oficyałem kamieńskim, proboszczem tucholskim i chojnickim; zm. 1715 r. Z trzech innych:

Mikołaj, sądowy tucholski, dziedzic dóbr Chełmy, ożeniony z Elżbietą Lniską, miał pięciu synów; z tych Konstanty, sędzia ziemski tucholski, poseł na sejm 1696 r., a Remigian, sądowy tucholski, po którym z Reginy Przebendowskiej synowie, Jakób, sądowy tucholski, i Michał, chorąży malborski 1768 r., a pomorski 1770 r., po którym z Anny Pawłowskiej synowie, Antoni i Michał. 

Jan, czwarty syn Michała i Grabowskiej, sądowy mirachowski, dziedzic dóbr Pace i Dobrogoszcz, zostawił z Jadwigi Chrząstowskiej, kasztelanki nakielskiej, sześciu synów; z nich: 1) Antoni z żony Maryanny Pawłowskiej miał syna Mikołaja, sądowego tucholskiego 1768 - 1771 r., po którym z żony Konstancyi Powalskiej, wdowy po N. Pruskim, synowie, Antoni i Ksawery, kanonik kujawski; 2) Karol 1723 r., ożeniony z Anną Derengowską, miał syna Jana, pisarza grodzkiego chełmińskiego 1766 r., po którym synowie: a) Karol, regent ziemski pomorski 1770 r., a mirachowski 1778-1781 r., ożeniony z Maryanną Trembecką, z niej syn Mateusz, i b) Melchior, ożeniony z Antoniną Biesiekierską, pozostawił synów, Maksymiliana i Jana, dziedzica dóbr Janowice, w pow. kujawskim, z synem Juliuszem, urodzonym z Franciszki Czekierskiej, wylegitymowanych w Królestwie 1838-1843 r. 

Melchior, najmłodszy z synów Michała i Grabowskiej, sądowy ziemski mirachowski, a w 1719 r. stolnik wiłkomierski, ożeniony z Eufrozyną Niezabitowską, miał synów, Michała i Fryderyka; po Michale, sądowym mirachowskim, deputacie na Trybunał koronny 1768 r., z żony Barbary Czarlińskiej syn Jan, sędzia ziemski tucholski 1770-1780 r., poseł na sejm 1764 r., miał synów: Michała, chorążego pomorskiego 1770-1788 r., Nepomucena i Józefa, a po Fryderyku, kapitanie wojsk królewskich, z Jadwigi Piorunowskiej syn Stanisław miał syna Józefa, po którym dwóch synów: 1) Tomasz żonaty z Maryanną Zielińską, z niej syn Wojciech-Tomasz, urzędnik w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1853 r., 2) Antoni ożeniony z Teklą Czerniejewską, z niej synowie, Edward-Maksymilian wylegitymowany w Królestwie 1851 r., Franciszek, którego z żony Jadwigi Rogalskiej synowie, Feliks-Sylwester, urzędnik górniczy w Pankach, wylegitymowany w Królestwie w 1853 r., i Marcin, dziedzic dóbr Soczewki, w gub. mińskiej, wylegitymowany w Królestwie 1859 r. z synem Edwardem, urodzonym z Katarzyny Domejkówny. Z tej linii Anastazy-Bonifacy, syn Wacława wylegitymowany w Królestwie 1839 r. 

Jerzy, syn Michała, w 1584 r. przesiedlił się na Litwę i zostawił sześciu synów; z tych: 1) Balcer, marszałek dworu ks. Radziwiłłów; 2) Kryspin, ożeniony z Obryńską, miał z niej siedem córek i synów, Piotra i Jerzego; 3) Jan, kanonik wileński; 4) Paweł ożeniony z Buchowiecką; 5) Jerzy, ożeniony z Łoknicką, miał synów, Jana i Melchiora, dziedzica wsi Linowce 1676 r., po którym syn Feliks, dziedzic dóbr Linowce i Jachowicze, um. 1702 roku, zostawiwszy synów: Aleksandra, zm. 1714 r., Pawła, Kazimierza, Heronima i Jerzego, który podpisał pospolite ruszenie 1698 r., i zostawił syna Jerzego-Mateusza, dziedzica dóbr Zdzitów 1758 r.

Szymon-Michał, szósty syn Jerzego, podpisał elekcyę 1642 r. z wojew. brzeskiem; jego syn Marcin zaślubił Dziewałtowską i z niej miał synów: Jana, Kazimierza, Krzysztofa i Marcina. Marcin pozostawił syna Piotra, chorążego nowogrodzkiego, po którym dwóch synów, Jan i Krzysztof. Jan, dziedzic Czerniechowa, komisarz cywilno-wojskowy nowogrodzki 1791 r., z żony Urszuli Mitarnowskiej miał synów: Michała, Tadeusza i Stanisława, którzy 1817 r. przed deputacyą szlachecką wylegitymowali się z tytułu hrabiowskiego. Z nich: 

Tadeusz, dziedzic dóbr Basławice, z żony Wojnilowiczówny pozostawił syna Ottona, po którym z Adeli Burthaire de Verny syn Franciszek. 

Stanisław, dziedzic Nowego Dworu, miał dwie żony, Malinowską, z tej córka Pamela bar. Rempel, i Virginię de Mory, z której syn Leon, dziedzic dóbr Mołczany, zaślubił Maryę Gumowską i z niej pozostawił córki: Zofię za Bolesławem Białkowskim, Karolinę za Bronisławem d’Erseville i Maryę (Bon.). 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. kowieńskiej, Tomasz, syn Jana, i inni 1832 r.; 2) gub. grodzieńskiej, Jakób, syn Onufrego, z synami: Kajetanem, Franciszkiem i Piotrem, Wojciech z synami, Bolesławem i Kalikstem i inni 1845-1852 r. 

Do Jezierskich herbu Rogala dołączyli się Jezierscy innych herbów, a mianowicie pochodzący od Piotra, miecznika łukowskiego 1780 r., przez jego syna Leona, ożenionego z Elżbietą de la Grange, Wincenty, radca dworu, nauczyciel szkół publicznych w Kielcach, wylegitymowany w Królestwie 1857 r., a także Franciszek, syn Józefa i Maryanny ze Zwolińskich, właściwie do herbu Prus III należący, wylegitymowany w Królestwie 1859 r. 

JEZIERSKI h. ŚLEPOWRON. Piszą się z Jezior. Paweł na Jeziorach 1411 r. Mikołaj z Wielkich Jezior 1540 r., miał dwóch synów, Jana i Piotra; Jan, dziedzic dóbr Zawady, z żony Barbary Mlekickiej pozostawił syna Jerzego, a po Piotrze synowie, Jan ożeniony z Anną Kussowską i Andrzej, dziedzic Jezior, miał córkę Agnieszkę za Janem Kaweckim i syna Marcyana (Ks. Gr. Czerskie i Wareckie, Don. Vars.). 

Stanisław, zwany Kula, dziedzic na Wielkich Jeziorach 1550 r., miał synów: Heronima, Wincentego i Wojciecha. Wojciech, dziedzic na Wielkich Jeziorach 1560 r., miał syna Stanisława, po którym synowie, Jan żonaty z Maryną Oborską i Marcin z żony Jadwigi Oborskiej pozostawił syna Jana, po którym z 1-ej żony Doroty Zagórskiej synowie: Aleksander, Franciszek i Jan, z 2-iej żony Małgorzaty Wilskiej syn Walenty (Ks. Gr. Czerskie). 

JEZIERSKI h. ZŁOTOGOLEŃCZYK. Wojciech, zwany Gołąbek, miał syna Wojciecha, rotmistrza królewskiego 1659 r., po którym z Justyny Potockiej syn Krzysztof, rotmistrz królewski, miał syna Stefana, żonatego z Tacyanną Jaśniską, z której syn Teodor zaślubił Annę Lewkowską i z niej pozostawił siedmiu synów. Z nich: Michał z Maryanny Łozińskiej miał synów, Jana i Teodora; Jakób z Anny Żerebeckiej, syna Stefana; Aleksander z Aleksandry Żerebeckiej, synów: Stefana, Jana i Michała; Mikołaj z Anastazyi Żerebeckiej, synów, Teodora i Michała; Konstanty z Anny Jaśniskiej, synów, Jana i Eliasza; Jan z Anny Żerebeckiej, synów, Antoniego i Gabryela, po którym z Anny Żerebeckiej synowie, Mikołaj i Jan, a po Janie z Eudoksyi Żerebeckiej syn Bazyli; Stefan z Maryanny Szymańskiej miał syna Andrzeja, po którym z Praksedy Przedrzymirskiej syn Jakób zostawił z Katarzyny Żerebeckiej syna Jana. Synowie Teodora i Lewkowskiej z synami i wnukami wylegitymowani w Galicyi 1782 - 1834 r. (Bon.). 

Jan, syn Andrzeja, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1856 r. 

JEZIERSKI. Grzegorz, syn Ferdynanda i Maryanny, nr. 1792 r. w Porycku, gub. wołyńskiej, postąpił 1809 r. do 16 pułku jazdy Ks. Warszawskiego i w 1815 r. został podporucznikiem w 3 pułku strzelców konnych, a w 1817 r. był przeniesiony do 4 pułku strzelców konnych. 

Julian, syn Ferdynanda i Maryanny z Jezierskich, ur. 1792 r. w Porycku, w obwodzie włodzimierskim, wszedł do służby 1809 r. do 16 pułku ułanów Ks. Warszawskiego i 1815 r. został podporucznikiem w 3 pułku strzelców konnych i w 1821 r. przeniesiony do 2 pułku strzelców konnych, postąpił na porucznika, a w 1831 r. awansował na kapitana; odbył kampanię 1812 r. w Rosyi i był w bitwach pod Mirem, Romanowem, Jarosławem i Woronowem. 

Jan, syn Piotra i Urszuli, ur. 1804 w m. Grzybowie, w obwodzie gostyńskim, wszedł do służby 1822 roku do 2 pułku strzelców konnych i w 1830 r. został podporucznikiem. 

Wojciech, syn Szymona i Tekli z Krajewskich, ur. 1796 r. we wsi Karczówek, w obwodzie stanisławowskim, postąpił na służbę 1818 r. do pułku grenadyerów gwardyi i w 1824 r. został podporucznikiem 6 pułku piechoty liniowej; porucznik 1831 r., awansował tegoż roku na kapitana w 20 pułku piechoty; umarł w Warszawie 1871 r. (Ks. Wojskowe). 

Jan i Łukasz, synowie Tomasza, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1838 r. 

JEZIERSKI. Jan, syn Kazimierza i Katarzyny, ur. 1782 r. w Kaliszu, wszedł do służby 1806 r. do 4 pułku jazdy Ks. Warszawskiego, a przeznaczony 1813 r. do 4 pułku ułanów, był od 1815 r. w 1 pułku strzelców konnych i w 1823 r. został podporucznikiem w kompanii 1 dywizyonu pociągu gwardyi; przeniesiony 1835 r. do komend inwalidnych, otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1838 r. z zasady stopnia oficerskiego. Odbył kampanię 1809 r. w Saksonii i był w bitwach 1812 r. w Rosyi; jego synowie, Antoni i Włodzimierz wylegitymowani 1855 r. w Królestwie.

JEZIERZA h. JEZIERZA. Po Stanisławie, dziedzicu dóbr Żylina, w pow. wileńskim 1711 r., syn Jerzy miał syna Antoniego, po którym syn Seweryn-Adam zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1819 r. 

JEZIERZYŃSKI h. JEZIERZA. Pochodzą z Jezierzan, w ziemi warszawskiej. Adam, syn Walentego, Bartłomiej i Mikołaj, syn Erazma, dziedzice na Jeziorzanach 1580 r. (Ks. poborowe). Po Bartłomieju z żony Ewy Kruszewskiej syn Jan 1636 r. Stanisław, syn Mikołaja, podstarosta i sędzia grodzki warszawski, poborca i pisarz ziemi warszawskiej 1639 r., podpisał elekcyę 1642 r. z ziemią warszawską; miał dwóch synów, Franciszka i Adama, który podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią warszawską; Adam, dziedzic Jezierzan, komornik graniczny tarczyński 1684 r., był żonatym z Anną, córką Zygmunta Prażmowskiego. 

Wojciech z ziemią warszawską i Seweryn z wojew. wileńskiem podpisali elekcyę 1648 r. Mikołaj, dziedzic na Jezierzanach, miał dwóch synów, Jana i Andrzeja, po którym z Doroty Ogrodzińskiej córka Anna za Tomaszem Oczosalskim i syn Jan, właściciel dóbr Groty 1667 r. (Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie). 

JEZIORAŃSKI h. JEZIORA. Herb - w polu błękitnem dwie gwiazdy i kołczan, złote, topór stalowy; w koronie nad hełmem trzy pióra strusie. 

Dominik, zm. w Warszawie na Solcu 1800 r., z żony Urszuli miał syna Jana, ur. 1796 r. w Warszawie, naczelnika sekcyi w Komisyi Skarbu, który w 1842 r. otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie. Jan, zm. w Warszawie 1846 r., z żony Wandy, córki Grzegorza Dolańskiego, porucznika artyleryi koronnej, pozostawił córki: Helenę, Urszulę, Wandę, Maryannę i trzech synów: Aleksandra, Karola i Jana; z nich Jan i Karol wylegitymowani w Królestwie 1855 r. 

Jan, urodzony w Lublinie, urzędnik akcyzy w Warszawie, poślubił 1861 r. w Warszawie Wandę, córkę Stanisława Gołębiowskiego. Karol, ur. 1832 r. w Lublinie, sekretarz Komisyi Rząd. Przychodów i Skarbu, zaślubił 1854 r. w Warszawie Adelajdę-Julię, córkę Ferdynanda Guyot, kapitana wojsk francuzkich, i z niej pozostawił córki: Maryę, Michalinę i Irenę, oraz synów: Kazimierza, Jana, Bolesława, Franciszka, Leona i Wieńczysława. 

JEZIORKOWSKI h. RADWAN. W ziemi warszawskiej i na Litwie. Maciej na Jeziorkach miał syna Piotra, dziedzica części dóbr Karczewia 1582 r., po którym z Anny Walickiej syn Wojciech. Stanisław, syn Adama, dziedzic na Ślasach 1580 r., pozostawił synów, Adama i Jerzego; po Adamie synowie: Augustyn, Jan i Paweł. Po Wojciechu, dziedzicu na Sokołowie 1580 r., z Doroty Płochockiej synowie: Jan, Krzysztof, Andrzej i Paweł. Jan, ożeniony z Katarzyną Komorowską, miał synów, Jakóba i Jana 1650 r. Jan, syn Aleksandra, 1690 r. Jan, syn Andrzeja, zaślubił Joannę Magnuszewską i z niej pozostawił syna Stanisława 1702 r. Adam i Wojciech 1632 r., Adam 1674 r. i Jakób 1697 r. podpisali elekcye z ziemią warszawską. Gacpar ożeniony z Maryanną Zbąską 1744 r. (Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie).

JEZIORKOWSKI h. RAWICZ. Zamożna i dawna w ziemi wizkiej rodzina, wzięła nazwisko od wsi Jeziorka. Jan, w 1422 r. dziedzic Jeziorka, otrzymał w 1430 r. od książąt mazowieckich w nagrodę zasług 10 włók gruntu we wsi Górki; jego syn Trojan, sędzia ziemski ostrowski, dziedzic wsi Rogienicy 1440-1465 r., a w 1463 r. sędzia ziemski łomżyński, zostawił synów, Piotra i Marcina 1470 r. Marcin miał pięciu synów; z tych: Wojciech, kanonik warszawski 1527-1541 r., Jan, łowczy łomżyński, deputat do korekty statutu mazowieckiego 1531 r., a Józef, starosta kolneński, wyznaczony w 1526 r. od króla Zygmunta do odbioru przysięgi na wierność temu monarsze od ziemian wizkich. 

Jakób, syn Józefa, dziedzica Jeziorka, sędzia ziemski łomżyński 1525 r., cześnik wizki 1542 r., dziedzic dóbr Rogienicy, miał syna Jana, łowczego 1620 r., a od 1623 r. pisarza ziemskiego wizkiego, zm. 1631 r., po którym z żony Doroty Brzostowskiej synowie, Wojciech, dziedzic dóbr Jeziorka, i Adam. Po Wojciechu, pisarzu ziemskim wizkim, z żony Urszuli Kobylińskiej sześciu synów; z tych Ignacy, miecznik wizki 1664 r., ożeniony z Jadwigą Laskowską, miał syna Jana-Ignacego, miecznika 1669 r., a chorążego różańskiego 1683-1690 r., dziedzica Dzierzbi, Porytego, Zaborowa i in., który podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią różańską. Jan-Ignacy miał żony, Joannę Kuczborską i Agnieszkę-Ewę Wojsławską, z których córki, Agnieszka za Tomaszem Niewodowskim, Teofila za Adamem Grabią i trzech synów: Wojciech, Adam i Aleksander. 

Wojciech, z miecznika 1710 r., regent ziemski łomżyński 1718 r., umarł 1746 r.; z żony Eleonory Zielińskiej, podkomorzanki łomżyńskiej, pozostawił syna Antoniego, dziedzica dóbr Pniewo, Rybno i inne, po którym syn Kazimierz miał syna Józefa, komisarza przy moście warszawskim, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. 

Jan, chorąży różański 1719 r., miał mieć jeszcze żonę Agnieszkę Niewodowską, z której syn Jan, dziedzic dóbr Jeziorka 1743 r., pozostawił synów: 1) Fabiana, tego synowie, Mikołaj, dzierżawca dóbr rządowych, i Wojciech wylegitymowani w Królestwie 1838 r.; 2) Kajetana ożenionego z Heleną Jezierską, z niej synowie, Józef i Ignacy wylegitymowani w Królestwie 1839 r. 

Adam, młodszy syn Jakóba i Brzostowskiej, zaślubił Gryzeldę Rudnicką i z niej miał syna Jana, po którym z Jadwigi Górskiej synowie: Maciej, Mikołaj i Stanisław. Stanisław, ożeniony z Maryanną Piotrowską, pozostawił synów: Wiktoryna, żonatego z Zofią Proszkowską, 1v. Kossakowską, Adama i Andrzeja. 

Adam, cześnik łomżyński 1715 r., miał dwie żony, Annę Bogusławską, z tej syn Antoni, komornik ziemski zakroczymski, i Maryannę Glinkównę, z której syn Leon, kapitan wojsk koronnych 1783 r.   

Andrzej, pułkownik wojsk koronnych 1764 r., zaślubił Rozalię Komorkiewiczównę i z niej miał synów: Jana, Piotra i Stanisława. Jan, kapitan wojsk koronnych, sekretarz departamentu wojskowego 1788 r. Stanisław, komornik graniczny sieradzki 1784 r., komornik ziemski krakowski 1791 r., dziedzic dóbr Błeszna, sędzia pokoju pow. częstochowskiego 1816 r., miał dwie żony, Ewę Kiełczewską i Maryannę z Chwalibogów (Bon.). 

Tadeusz, syn Stanisława i Maryanny z Chwalibogów, ur. 1796 r. we wsi Błesznie, w obwodzie częstochowskim, wszedł do służby 1816 r. do 4 pułku strzelców konnych i w 1822 r. został podporucznikiem, a w 1826 r. wyszedł do dymisyi w randze porucznika (Ks. Wojskowe). 

Jan, ożeniony z Jadwigą Domańkowską, miał synów, Stanisława, wojskiego czerwonogrodzkiego 1630 roku, żonatego z Zofią Lanckorońską, i Walentego, dziedzica dóbr Malejowce i Słobody Malejowskiej, rotmistrza królewskiego i miecznika podolskiego 1627 r., po którym z Anny z Białobóźniczy Smiotanczanki, chorążanki podolskiej, córki: Maryanna za Piotrem Silnickim, Helena za Krzysztofem Dzierzkiem i Krystyna 1v. za Krzysztofem Świrskim, miecznikiem podolskim, 2v. za Jerzym Wołodyjowskim. Józefa, żona Waleryana Brzoski, chorążego łomżyńskiego 1650 r. 

Augustyn, Ignacy, Jan, Wacław i Wojciech 1648 r. z ziemią wizką, Alfons i Ludwik 1674 r. z wojew. brzesko-litewskiem, Michał z wojew. Sandomierskiem i Wojciech z ziemią łomżyńską 1697 r. podpisali elekcye. 

Ludwik, podstoli piński 1671 r., stolnik brześciański 1685 r., ożeniony z Anną Drohojowską, chorążanką przemyślską, miał córkę Eleonorę, żonę Łukasza Omiecińskiego, skarbnika czerskiego. Anna, ksieni Benedyktynek w Łomży 1708 r. Aleksander, chorąży nurski 1729 r., ożeniony z Eleonorą Zielińską, podczaszanką różańską. Modest, cześnik łomżyński 1764 r. Ignacy, podwojewodzy ostrowski 1790-1794 r.; jego żona Elżbieta z Oborskich umarła blisko stoletnia w 1853 r. Heronim, urzędnik w Suwałkach 1842 r. (Ks. Gr. Łomżyńskie, Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.). 

Piotr, syn Józefa i Elżbiety, ur. 1770 r. we wsi Trzeboniu, w obwodzie bydgoskim, postąpił na służbę 1806 r. do 11 pułku Ks. Warszawskiego i został zamianowany podporucznikiem, a w 1808 r. porucznikiem; kapitan 1809 r., wyszedł do dymisyi 1819 r. Odbył kampanie, 1807 r. przeciw Prusom, 1812 r, w Rosyi i był w bitwach w Kurlandyi. 

JEZIORNICKI h. ŚWIENCZYC. Wiktor, syn Andrzeja, wylegitymowany w Cesarstwie 1828 roku i zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

JEŻOWSKI h. CIOŁEK. Maciej otrzymał nobilitacyę od króla Zygmunta I, a do herbu Ciołek został przyjęty od Macieja Drzewieckiego prymasa, Bernarda Maciejowskiego, kasztelana czchowskiego; pisarz skarbu koronnego, proboszcz brzeźnicki i nowowiejski, został 1540 r. archidyakonem warszawskim (Metr. Kor.). 

JEŻOWSKI v. JEŻEWSKI h. PRUS I. Senator w rodzinie, Jerzy, kasztelan ciechanowski 1543 r., warszawski 1544-1557 r. 

Dawna mazowiecka rodzina, wzięła nazwisko od wsi Jeżowce, w ziemi warszawskiej. Marcin, pisarz książąt mazowieckich 1444 r. Jan, kanonik płocki 1484 r. Jan, chorąży zakroczymski 1514 r., miał synów: Rafała, Marcina, Gabryela, Jana i Jerzego. Rafał, podsędek warszawski 1543 r., z żony Katarzyny z Rudna pozostawił córkę Annę za Janem Leżeńskim. Marcin, żonaty z Dorotą Kucharską, sędzianką wyszogrodzką, miał syna Jana. 

Gabryel, podsędek 1548 z., sędzia ziemski warszawski 1551 r., pozostawił synów: Stanisława, dziedzica na Kruszewie, żonatego 1v. z Zuzanną Dobrzyszewską, 2v. z Katarzyną Wolską, Mikołaja i Rosława, dziedzica na Kruszewie 1610 r., po którym synowie: Rafał, Marcin, Heronim i Seweryn. 

Jerzy, syn chorążego Jana, komornik i dworzanin Zygmunta I, poborca wizki, starosta osiecki, sędzia ziemski warszawski 1538 r., kasztelan ciechanowski 1543 r., a warszawski 1544 r., miał synów: Stanisława, dziedzica Duchnowa, pisarza ziemskiego warszawskiego, żonatego z Anną Kuryłowską, Mikołaja i Jerzego. 

Mikołaj, dziedzic dóbr Niegowa i Cisie, poborca ziemi warszawskiej, chorąży liwski 1558 r., miał synów: Jerzego, Kacpra, Stanisława i Macieja. Maciej, dziedzic dóbr Cisie 1580 r., miał synów: Jakóba, żonatego z Katarzyną Wyrzykowską, Stanisława, ożenionego z Maryną Mlędzką, Marcyana, ożenionego 1v. z Katarzyną Niebrzydowską, 2v. z Maryą Sokołowską, i Pawła, żonatego z Zofią Bełczącką, 

Jerzy, najstarszy z synów chorążego Mikołaja, sędzia grodzki 1605 r., a od 1613 r. ziemski warszawski, pozostawił synów: Jana, Adama, ożenionego z Małgorzatą Suchorzewską, Andrzeja i Wacława. Jan, dziedzic na Niegowie 1624 r., z żony Barbary Biernackiej miał syna Krzysztofa, po którym córka Katarzyna za Tomaszem Prackim i synowie, Antoni i Jacek; po Antonim syn Franciszek ożeniony z Maryanną Regulską, a po Jacku, który podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią warszawską, z Zofii z Nietyksów syn Stanisław z żony Maryanny Umiastowskiej miał córki: Dorotę za Tomaszem Zawistowskim, Małgorzatę 1v. za Andrzejem Siestrzyńskim, 2v. za Józefem Mrokowskim i Cecylię za Wojciechem Omiecińskim (Metr. Kor., Ks. Gr. Czerskie, Zap. Tryb. Piotrk., Don. Vars.). 

JEŻOWSKI h. STRZEMIĘ odm. Odmiana herbu - tarcza w poprzek przedzielona, w górnej większej części herb Strzemię, w dolnej-Pilawa. 

Senatorowie w rodzinie: Michał, kasztelan lubelski 1406 r. Stanisław, kasztelan biecki 1408 r.

Dawna małopolska rodzina. Michał, kasztelan lubelski 1406 r. Stanisław, kasztelan biecki 1408 r., miał synów, Spytka, burgrabiego krakowskiego 1415 r. i Dobka, burgrabiego krakowskiego 1424 r., po którym synowie: Wojciech, Janusz i Stanisław. Wojciech, dziedzic Lichwina, Ilkowic i Rosławic 1462 roku, fundator kościoła św. Jakóba na Kazimierzu pod Krakowem. Janusz, dziedzic dóbr Wilczysk i Wojnarowej, notowany około 1470 r. w Lib. Benef. 

Paweł, kanonik wiślicki i kurzelowski 1467 r. Po Felicyanie, rotmistrzu królewskim, zm. 1577 r., synowie: Jan, biskup ołomuniecki, zm. 1599 r., Stanisław i Atanazy, zmarły 1564 r., biegły w obcych językach. Jan, rotmistrz królewski, umarł 1618 r. na wyprawie moskiewskiej. Po Stanisławie z żony N. Promieńskiej synowie, Jan walczył w Prusach przeciwko Szwedom 1627 r. i Władysław-Stanisław wielkiego poetyckiego talentu. Andrzej z wojew. Sandomierskiem 1632 r., Wawrzyniec z wojew. ruskiem 1697 r. podpisali elekcye. Jan wylegitymowany w Galicyi 1783 r. 

JEŻOWSKI. Tomasz, syn Józefa i Julianny, ur. 1787 r. w Gorzeniu, w Galicyi, wstąpił do służby 1808 r. do 6 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1809 r. został podporucznikiem i tegoż roku awansował na porucznika w tymże pułku, a w 1835 r. był przeniesiony do komend inwalidnych 10 okręgu straży wewnętrznej. Odbył kampanię 1809 roku przeciw Austryi i 1812 r. był w bitwach w Rosyi (Ks. Wojskowe). Tomasz otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie z zasady stopnia oficerskiego 1837 r. 

JĘCZEWICZ. Józef podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Smoleńskiem. 

JĘCZEWSKI. Byli na Mazowszu. N., towarzysz husarski, poległ pod Chocimem 1621 r. 

JĘCZMIŃSKI v. JĘCZMIEŃSKI. Biorą przydomek von Gerstencweig. Benedykt, kapitan wojsk koronnych 1779 r. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

JĘDRUSKI. Szczepan, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., z żony Agnieszki Janiszewskiej miał syna Wincentego, dziedzica na Kawsku, po którym z Justyny Krynickiej synowie: Michał, Jan i Mikołaj. 

JĘDRYCHOWSKI. Byli w wojew. łęczyckiem; z nich Szymon, poeta i autor w języku łacińskim 1713 r. Jan, syn Andrzeja, i Wojciech, syn Chryzostoma, cytowani w aktach łęczyckich 1792 r. 

JĘDRZEJEWICZ. Marcin, urzędnik magistratu m. Warszawy, otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1843 r. 

Józef, oficer w legionach 1800 r., podpułkownik wojsk Ks. Warszawskiego, za Królestwa kongresowego radca wojewódzki i sędzia pokoju pow. warszawskiego, umarł 1832 r.; z żony Ludwiki Gutzow, 1v. Tykiel, jego syn Józef Kalasanty, doktór filozofii, nauczyciel w instytucie marymonckim, umarł 1853 r., pozostawiwszy z żony Ludwiki Chopinówny, siostry słynnego Fryderyka Chopina, córkę za Ciechomskim i trzech synów: Henryka, oficera wojsk rosyjskich 1858 r., Fryderyka, młodo zmarłego, i Antoniego, urzędnika przy żegludze parowej na Wiśle 1860 r.

JĘDRZEJEWSKI v. JĘDRZEJOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Pisali się z Jędrzejowie, wsi w wojew. Sandomierskiem. Jan-Stanisław, dworzanin królewski, wysłany był od Zygmunta Augusta w 1549 roku do cara Iwana Groźnego do zawiązania układów handlowych. Bartłomiej, Mateusz i Wojciech, synowie Jana, 1598 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). Aleksander, chorąży husarski, dzielnie walczył pod Beresteczkiem 1651 r. Franciszek Ksawery i Paweł, synowie Józefa, cytowani w aktach radomskich 1773-1776 roku. Kilkunastu tego nazwiska zapisanych zostało do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802-1815 r. 

Klemens, syn Wawrzyńca i Krystyny, ur. 1788 r. w m. Kazimierzu, w wojew. lubelskiem, postąpił 1808 r. jako podchirurg do 15 pułku piechoty Ks. Warszawskiego; zm. 1817 r. (Ks. Wojskowe). 

Po Janie, subdelegacie grodzkim opoczyńskim 1786 r., syn Szymon zostawił syna Józefa, rządcę dóbr Powozie (?), w pow. łuckim, wylegitymowanego w Królestwie 1859 r. 

JĘDRZEJOWICZ h. JĘDRZEJOWICZ. Herb - w polu błękitnem podkowa stojąca; na hełmie w koronie, między dwoma niebieskiemi strusiemi piórami, ramię w zbroi z mieczem w lewo do cięcia wzniesionym. 

Ten herb wraz ze szlachectwem otrzymał w 1786 r. Jan, kupiec ormiański, dziedzic dóbr Nieborów i inne, w cyrkule rzeszowskim; z jego potomków, Ludwik, dziedzic dóbr Zaczernię, ożeniony z Heleną Mieroszewską, ordynatówną mysłowiecką, i Dawid, urzędnik w Krakowie 1806 roku. Maksymilian, dóbr Zniatynia, Jan, dóbr Zaczernie i Kazimierz, dóbr Humieniec dziedzice, w Galicyi 1864 r. 

JĘDRZEJOWSKI v. JĘDRZEJEWSKI h. NAŁĘCZ. W ziemi chełmskiej; brali przydomki Ditiuk, Bruski i in. Aleksy, Heronim, Hryćko, Iwan, Jan i Michał, dziedzice Andrzejewa 1564 r. (Ks. poborowe). Stanisław, podwojewodzy lubelski 1592 r. Iwan, władyka chełmski i bełzki unicki 1604 r. Aleksander Ditiuk, dziedzic na Woli Wołoskiej 1640 r. Heronim, kanonik kijowski i sekretarz królewski 1686 r. Antoni, cześnik liwski 1740 r., z żony Maryanny Chodakowskiej miał syna Grzegorza (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel., Don. Vars.). 

Adam-Karol z Jędrzejowie wylegitymowany w Galicyi 1782 r., a Antoni, syn Stanisława i Maryanny Szotarskiej, wnuk Michała i Zofii Czermińskiej, oraz Józef i Bonifacy z przydomkiem Ditiuk wylegitymowani w Galicyi 1782 r. bez wskazania herbu. 

Jan, syn Wincentego i Katarzyny z Trzeźnińskich, ur. 1802 r. we wsi Karniowicach, w obwodzie m. Krakowa, postąpił 1825 r. do 5 pułku piechoty liniowej i 1831 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

Ignacy, syn Antoniego, z synami, Włodzimierzem i Robertem i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1842-1862 r.

JĘDRZEJOWSKI. Onufry-Antoni, syn Antoniego-Józefa, wnuk Franciszka i Konstancyi z Jaszowskich, otrzymał zatwierdzenie szlachectwa w Galicyi 1822 r. (Bon.). 

Robert-Floryan, deputat sądów pow. rówieńskiego, i Władysław, synowie Ignacego, wnukowie Antoniego, wylegitymowani w Cesarstwie 1855 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej. 

JĘDRZYCHOWSKI v. JĘDRYCHOWSKI h. NAŁĘCZ., Jakób, Jan i Łukasz, dziedzice dóbr Jędrzychy, w łęczyckiem 1576 r. (Ks. poborowe). Marcyan podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. łęczyckiem. Wojciech, syn Chryzostoma, wnuk Marcyana, prawnuk Kiliana, notowany w aktach łęczyckich 1792 roku. 

JĘGIEĆ. Kazimierz podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. 

JOACHIMOWSKI h. PRZYKORWIN. Jan, syn Jakóba, komisarz policyi w Warszawie, otrzymał 1837 r. przyznanie szlachectwa w Królestwie z zasady posiadanego orderu św. Stanisława IV klasy; jego synowie, Franciszek, urzędnik w Radzie Administracyjnej, i Ignacy wylegitymowani w Królestwie 1855 i 1865 r. 

JOASZKIEWICZ. Franciszek podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. (Vol. Leg.). 

JOCHER h. NAŁĘCZ. Adam-Benedykt, syn Benedykta, znakomity filolog i bibliograf, w 1830 roku profesor w Uniwersytecie wileńskim, następnie bibliotekarz Akademii medycznej 1841 r., zm. 1860 r., otrzymał przyznanie szlachectwa w Cesarstwie 1845 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej z synami: Janem-Maksymilianem, Stanisławem-Floryanem i Adamem-Teofilem. 

JOCZ h. GODZIEMBA. Właściwem nazwiskiem tej rodziny, pierwiastkowe w Prusach Zachodnich osiedlonej, było Jotsch, które zmieniła, osiadłszy na Litwie, na Jocz. Piotr podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. wileńskiem. Maciej, Teofil i inni podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 r. Antoni-Józef, syn Romana, z synami: Janem, Stanisławem i tego syn Adam wylegitymowani w Cesarstwie 1851 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. Ludwik-Euzebiusz, inżynier dróg żelaznych w Królestwie, syn Bartłomieja, wnuk Macieja, wylegitymowany w Cesarstwie 1845 r., a w Królestwie 1850 r.; z żony Barbary Rakowskiej miał syna Mieczysława. 

JOCZYŃSKI Marcin-Kazimierz, łowczy wileński 1700 r. 

JODKIEWICZ v. JODKOWICZ h. RUDNICA. Józef, dziedzic dóbr Podłoźniki 1739 r. (Akta Prużańskie). Jan podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. Jerzy, syn Łukasza, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r., a jego syn Jan 1819 r.

JODKO h. LIS. Rozrodzeni w pow. lidzkim, biorą przydomek Narkiewicz. Jerzy, syn Mikołaja, miecznik litewski i namiestnik mejszagolski 1514 r., a ostatnio kuchmistrz litewski 1517 r., miał synów, Stanisława i Jerzego. Jerzy, bojar lenny Jana Kmity, marszałka litewskiego, już w początkach XVI stolecia miał tak znaczne majątki ziemskie, że z nich dostawiał 29 zbrojnych konnych na potrzeby wojenne, w 1538 r. trzymał dzierżawą część dóbr Antokolskich pod Wilnem, i kupił większą część tych dóbr i dóbr Dziewałtowskich na Litwie; wojski brzeski, z żony Barbary Bujwidówny zostawił liczne potomstwo, z którego Anna była za Stanisławem Krasickim, kasztelanem przemyślskim 1600 r., a syn Stanisław miał córki, Dorotę za Bartłomiejem Skorulskim i Zofię za Mikołajem Ginetem. 

Marcin, syn wojskiego Jerzego, dziedzic dóbr Jodki, miał syna Jana, chorążego lidzkiego 1644 r., po którym syn Stanisław, stolnik nowogrodzki 1676 r., zaślubił Zofię z Białopiotrowiczów i z niej pozostawił synów, Kazimierza i Dawida, Dawid, dziedzic Jodek i Bykowszczyzny, chorąży lidzki 1737 r., z Elżbiety Ryłłówny miał synów, Józefa i Franciszka. 

Franciszek, dziedzic Miodowa 1768 r. z żony Anny Zawiszanki pozostawił córkę Julię za Aleksandrem Olędzkim i synów: Aleksandra, Ksawerego i Jerzego, zapisanych do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1823 r. 

Aleksander, rotmistrz wojsk francuzkich, kawaler Legii Honorowej. 

Ksawery, dziedzic Młodowa i Rzeczycy, marszałek szlachty pow. ostrogskiego, zaślubił Anielę Radowicką i z niej pozostawił córkę Franciszkę za Stanisławem Strawińskim i synów, Ksawerego i Tomasza, po którym z Jadwigi Zwolińskiej synowie: Olgierd, Kazimierz i Ksawery. 

Jerzy, najmłodszy z synów Franciszka, dziedzic Bębnówki Wielkiej, na Wołyniu 1847 r., sędzia graniczny nowogrodzki, żonaty z Adelą Zaleską, marszałkówną dubieńską, pozostawił córki, Magdalenę za Bronisławem, Annę za Kazimierzem Mogilnickimi i synów, Antoniego i Jana. 

Antoni, dziedzic Wolicy, sędzia pokoju pow. ostrogskiego, z żony Heleny Czosnowskiej pozostawił córki, Adelę za Heronimem Kieniewiczem i Zofię za Stanisławem Horwatem, a Jan, dziedzic Bębnówki Wielkiej, zaślubił Jadwigę Chylińską, i z niej pozostawił córki: Paulinę za Kazimierzem Godlewskim, Martę za Franciszkiem Horodyńskim, Adelę i synów: Jerzego, Franciszka, Edwarda i Jana (Metr. Lit., Metr. Kor., Bon.). 

Stanisław, syn Jerzego-Konstantego, zaślubił Zofię z Kornów, strażniczankę inflancką, i z niej miał synów, Franciszka i Jerzego; 1) Franciszek, podczaszy 1757 r., stolnik, a ostatnio 1770 r. wojski inflancki, po którym synowie, Karol, strażnik inflancki, i Józef, sędzia grodzki inflancki 1768 r.; 2) Jerzy, stolnik lidzki 1751 r., podkomorzy 1764 r., a marszałek lidzki 1770-1780 r., kawaler orderu św. Stanisława, dziedzic dóbr Horodna, ożeniony z N. Obrycką, miał syna Feliksa, starostę dziewieńskiego, po którym z N. Jeleńskiej córka Petronela za Mikołajem Szatkowskim. 

Aleksander, opat unicki dermański, dubieński i świętokrzyski 1761-1771 r. Józef, skarbnik i poseł inflancki, podpisał elekcyę 1764 r. Franciszek, regent grodzki i komornik lidzki 1780 r. Wiktor, podporucznik wojsk polskich 1822 r., w 1831 r. porucznik 3 kompanii artyleryi pieszej. Ksawery, rotmistrz wojsk rosyjskich 1840 r. 

Piotr, syn Macieja, z synami, Janem i Ignacym, oraz Wincenty, syn Macieja, wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

Wincenty, syn Justyna, z synami, Janem i Pantaleonem, oraz Ludwik wylegitymowani w Cesarstwie 1841 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

Leonard, oficer w legionach włoskich 1800 roku, chlubnie odbył wszystkie następne kampanie aż do 1814 r., podpułkownik inżynieryi wojsk polskich 1824 r., kawaler Legii Honorowej i krzyża wojsk polskich, otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1837 r.; z żony Barbary Bukrzewskiej jego syn Konstanty, dziedzic dóbr Bruszewo, w pow. łomżyńskim, inżynier miasta Warszawy 1869 r., ożeniony z Józefą Sokołowską, pozostawił syna Józefa. 

JODKOWSKI h. NAŁĘCZ. Jan, stolnik mścisławski, deputat na Trybunał skarbowy litewski 1658 r. Michał, konfederat olkienicki 1700 r. Jerzy podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. podolskiej: Karol, strapczy pow. taraszczańskiego 1859 r., Piotr, Jan, Albin, Konstanty i Franciszek, synowie Pawła, 1851 r.; 2) gub. wileńskiej: Michał, syn Jana, z synami: Kazimierzem, Franciszkiem, Feliksem i Adolfem 1859 r.; 3) gub. grodzieńskiej: Adam, syn Jana, z synami: Janem, Maciejem i Stanisławem, Jan, syn Mikołaja, z synem Aleksandrem i kilkudziesięciu innych 1840-1853 r.; 4) gub. kijowskiej, Paweł, syn Jana, z synami: Karolem, Janem, Franciszkiem, Piotrem, Konstantym i Albinem 1851 r. 

JODŁOWNICKI h. DRUŻYNA. Wacław z Jodłownika, w pow. szczyrzyckim 1508 r., sędzia grodzki biecki 1521 r., miał syna Sebastyana. Bernard Goleski, poślubiwszy Zuzannę z Jodłownika, przyjął od otrzymanych za nią dóbr nazwisko Jodłownicki; ich córki: Anna za Janem Wilczkiem, Barbara za Piotrem Wielogłowskim, Zofia za Erazmem Markuszowiczem, Bogumiła i Zuzanna (Bon.). 

JODŁOWNICKI h. JASTRZĘBIEC. Pisali się z Jodłownika, wsi w wojew. krakowskiem. Wacław 1431 r., Władysław 1453 r. cytowani w aktach krakowskich. 

JODŁOWSKI h. BOŃCZA. Stanisław, profesor w Akademii krakowskiej 1641 r. Wojciech 1672-1676 r. panegirysta. Jan-Kazimierz żonaty z Maryanną Mączyńską 1695 r. (Don. Vars.). Kamil, rektor Pijarów w Warszawie, um. 1718 r. 

Ignacy, proboszcz w Rzeszowie, Franciszek i Stanisław wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Mikołaj, syn Franciszka, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1826 r. 

Po Aleksandrze, burgrabim grodzkim ostrzeszowskim 1783 r., pochodzący: Jan, syn Andrzeja i Anieli z Ciszewskich, w 1855 r., Jan, syn Wojciecha i Emilii ze Stokowskich, Andrzej, syn Franciszka i Katarzyny ze Skoczyńskich, oraz Stanisław, Karol i Mikołaj, synowie Józefa i Honoraty z Rutkowskich, w 1858 i 1860 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Franciszek, syn Krzysztofa i Agaty ze Strumiłów, ur. 1793 r. we wsi Kozłowie, w obwodzie kieleckim, postąpił na służbę 1817 r. do 2 pułku strzelców konnych i w 1831 r. został podporucznikiem 5 pułku strzelców konnych; um. 1854 r. w gminie d’Espels, we Francyi. 

Józef, syn Krzysztofa i Agaty ze Strumiłów, ur. 1810 r. w m. Opocznie, postąpił 1819 r. do pułku strzelców konnych gwardyi i w 1830 r. został podporucznikiem w 5 pułku strzelców konnych. 

Wincenty, ur. 1784 roku we wsi Kozłowie, w obwodzie kieleckim, wszedł do służby 1806 r. do 2 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1812 r. został podporucznikiem, a w 1815 r. wyszedł do dymisyi; porucznik 1831 r. w 13 pułku piechoty liniowej, awansował tegoż roku na kapitana. 

JODUSZKO. Jan-Michał, syn Macieja, skarbnik rzeczycki, ożeniony z Elżbietą Kwiatkowską 1692 r. (Akta Słonimskie). 

JODZIESZKO h. BEŁTY odm. Odmiana herbu - w polu czerwonem dwa bełty na krzyż; na hełmie w koronie trzy pióra strusie. 

Byli na Żmudzi; z nich Szymon, ksiądz 1683 r., syn Balcera, wnuk Wojciecha. 

JODZIEWICZ h. SZEPTYCKI. Nikodem podpisał elekcyę 1697 r., a Jakób pospolite ruszenie 1698 r. z woje w. wileńskiem. Leon, syn Tadeusza, urzędnik pow. ihumeńskiego 1859 r. Antoni, syn Michała, z synami: Wincentym, Józefem, Janem i Marcinem wylegitymowani w Cesarstwie 1846 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

JOHANSON h. RADWAN. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

JOHN v. JOHNE. Po Krzysztofie-Gotfrydzie, nobilitowanym w 1790 r., syn Ferdynand-Piotr, ożeniony z Karoliną Schmidtówną, zostawił czterech synów; z tych: 1) Juliusz, aptekarz w m. Gostyniu, tego z żony Barbary Czaplicówny syn Adolf, w 1855 r.; 2) Franciszek; 3) Konstanty; 4) Aleksander, podprokurator sądu kryminalnego w Augustowie, a następnie sędzia apelacyjny 1856 r., wylegitymowani w Królestwie 1856 r. 

JOKISZ. Mikołaj i Władysław, synowie Seweryna, wnukowie Jana Bogumiła, prawnukowie Jana-Daniela, Gotlib i Karol (ten drugi z synami: Konstantym, Julianem i Mikołajem), synowie Karola-Augusta, wnukowie Jana-Daniela, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1834-1852. 

Wawrzyniec, Władysław i Karol, synowie Jana, i Gotlib, Karol, Julian i Mikołaj, synowie Karola, wylegitymowani w Cesarstwie 1836 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. 

JOŁTUCHOWSKI. Na Podolu. Ignacy z synem Teodorem, Grzegorz z córką Zofią, Stefan z synami: Karolem, Janem i Teodorem, synowie Jana, wnukowie Stefana, w 1843 r. z przydomkiem Gawrylenko, a Maciej z synami: Wincentym, Antonim, Heronimem, Janem, Pawłem i Franciszkiem, Józef z synem Teofilem, Jan z synami, Pawłem i Dominikiem, i Stefan z synami, Janem i Filaretem w 1861-1863 r. z przydomkiem Skoropis wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej. 

JONAKOWSKI. Józef, syn Jana i Konstancyi z Baranowskich, wnuk Kazimierza i Zofii Kublickiej, wylegitymowany w Galicyi 1783 r. (Bon.). 

JONASZEWSKI. Byli w Prusach Zachodnich, a zniemczeni zmienili pisownię języka na Jonaschewsky; z nich Karol-Fryderyk, oficer wojsk pruskich 1775 r. 

JONEMAN h. GOZDAWA. Józef, viceregent ziemski wschowski, otrzymał nobilitacyę 1775 r.; regent 1780 r., a pisarz grodzki wschowski 1783 r., dziedzic Wygnańczyc, sędzia pokoju pow. wschowskiego 1813 r. 

JONGA v. JONGE. Aleksander, ożeniony z Ludwiką Sztankarówną, cytowany w aktach prużańskich 1742 r. 

JORDAN h. JORDAN v. BRANDYS. Baronowie. Herb - w polu czerwonem ramię w zbroi w prawo, dzierży miecz podniesiony do cięcia; w koronie takież ramię z mieczem w prawo. 

Stara szlązka rodzina, pisała się von Jordan und Alt Patschau; rozdzieliła się na dwie linie, jedna osiedlona w Bawaryi i Prusach, druga na Szlązku. Linia bawarska otrzymała w 1789 roku zatwierdzenie szlachectwa z odmianą herbową, i z niej Jan-Jerzy, generał-lejtnant, zmarły 1841 r., otrzymał w 1814 r. tytuł barona; linia szlązka zgasła po mieczu na Krzysztofie-Gotlibie 1811 r., lecz potomstwo jego córki, Anny-Karoliny, zaślubionej Ludwikowi Juske, urzędnikowi na Szlązku, otrzymało w 1855 r. pozwolenie od króla pruskiego przybrania nazwiska i herbu Jordanów. 

Z tej rodziny Jordanów pochodzący Dawid, pułkownik wojsk Rzeczypospolitej, otrzymał w 1673 r. indygenat polski, a w 1676 r. wywiódł się ze szlachectwa i złożył przysięgę poddaństwa polskiego; jego potomstwo podobno istnieje dotychczas w Galicyi.

JORDAN h. TRĄBY. Senatorowie w rodzinie: Jan, kasztelan biecki 1503 r., um. 1507 r. Mikołaj, kasztelan biecki 1509 r., wiślicki 1511 roku, a wojnicki 1515 r., um. 1521 r. Achacy, kasztelan żarnowski 1536 r., zawichostski 1543 r., a biecki 1545 r., um. 1547 r. Spytek-Wawrzyniec, kasztelan sandecki 1549 r., podskarbi wielki koronny 1550 r., wojewoda sandomierski 1555 r., krakowski 1561 r., kasztelan krakowski 1565 r., um. 1568 r. Franciszek, kasztelan wojnicki 1688 r., um. 1694 r. Michał, wojewoda bracławski 1710- 1739 r. Adam, kasztelan wojnicki 1760 r., um. 1763 r. 

Dawna i zasłużona krajowi rodzina; jej przodkowie już za króla Kazimierza W-go, wiele przyłożywszy się do urządzenia górnictwa krajowego i żup solnych w Wieliczce i w Bochni, i te w XV stoleciu trzymając w arendzie, doszli do tak znacznych majątków, że w wieku XVI liczyli się do najmajętniejszych rodzin małopolskich. Przez ciąg XVII stolecia Jordanowie utrzymywali się w znaczeniu i dopiero, licznie rozrodzeni w XVIII wieku, zeszli z wysokiego, jakie długo zajmowali, stanowiska. 

Z najdawniej historycznie znanych członków tej rodziny Hanko (Jan), syn Wilhelma, był w 1350 r. wójtem w Myślenicach i bachmistrzem wielickim 1355 r., a jego syn Wojciech, bachmistrzem wielickim 1368 r. Hanko, drugi syn bachmistrza Hanka, dziedzic na Zakliczynie i Makowie, wójt myślenicki 1378 r., miał dwóch synów, Jana i Piotra. Jan, dziedzic na Zakliczynie, górmistrz wielicki 1432 r., dziedzic Stojowic i Czechowej Woli, miał dwóch synów, Jana, dziedzica Stojowic, protoplastę Stojowskich, i Mikołaja, którzy należeli do najmajętniejszego obywatelstwa krakowskiego, obaj byli górmistrzami wielickimi i znaczny handel prowadzili z zagranicą. 

Mikołaj, podróżnik do ziemi świętej i kawaler bożogrobski, dziedzic na Gniazdowicach i właściciel Zakliczyna, z niego się pisał, w czem naśladowany był od swych potomków aż do czasów ostatnich; z nich jednak niektórzy, nabywszy Melsztyn, pisali się też i od tego majątku, lub z Zakliczyna i Melsztyna. Ów Mikołaj z żony Elżbiety miał synów, Tobiasza, wójta myślenickiego, i Jordana, dziedzica na Zakliczynie, bachmistrza wielickiego, właściwego protoplastę rodziny Jordanów, po którym z żony Jadwigi Lanckorońskiej, marszałkówny wielkiej koronnej, córki, Felicya za Stanisławem Szafrańcem-Młodziejowskim, Jadwiga za Andrzejem Pukarzowskim i synowie, Jan i Mikołaj są przedstawicielami dwóch gałęzi, starszej i młodszej.

Gałąź starsza. Jej założyciel Jan, dziedzic na Zakliczynie, w 1502 r. wielkorządca krakowski, w 1503 r. kasztelan biecki, starosta oświęcimski i lubomlski, po ojcu i stryju znaczny odziedziczył majątek, który tak powiększył zabiegłem gospodarstwem i przemysłem, że liczył się do najbogatszych obywateli małopolskich swojego czasu, posiadał między innemi, majątki Tymbark, Dębno, Lipnik, Nowotarg i in., oraz kilkanaście kamienic i sklepów w Krakowie; w 1504 r. dostał żupnictwo wielickie i bocheńskie, pożyczywszy królowi Aleksandrowi Jagielończykowi 14,000 dukatów i tegoż roku, pożyczywszy temuż monarsze 12,000 dukatów, wziął w zastaw starostwo spiskie. Kasztelan um. 1507 r., zostawiwszy z żony Doroty z Kępna córkę Zofię za Stanisławem Kosseckim i czterech synów: Zygmunta, Achacego, Krzysztofa, żonatego z Zofią Stojowską, i Hermolausa. 

Zygmunt, dworzanin królewski 1538 r., z żony Komorowskiej zostawił dwóch synów, Stanisława, po którym z Anny Milanowskiej prócz innych syn Krzysztof, sędzia kapturowy krakowski 1587 r., i Jakóba, rotmistrza pieszego, wojownika przeciw Wołochom 1572 r., dziedzica dóbr Tęgoborze, który otrzymawszy za żoną Jadwigą Herburtówną majątek na Rusi Czerwonej, w nim się osiedlił i od niego, zdaje się, pochodzą Jordanowie dotychczas w tej prowincyi istniejący. 

Achacy, starosta brzeźnicki, sandecki i bolesławski, poborca krakowski 1539 r., w 1519 r. dzierżawca ceł sandomierskich i lubelskich, z kasztelana żarnowskiego kasztelan zawichostski 1543 r., a biecki 1545 r., um. 1547 r., pozostawiwszy z żony Zofii Wielogłowskiej córkę Zofię za Jakóbem Wielopolskim i synów, Stanisława i Mikołaja. 

Mikołaj, poseł na sejmy, żonaty z Gierałtowską, miał z niej pięciu synów; z nich: 1) Jan, strukczaszy króla Stefana, rotmistrz na wyprawie wołowskiej 1572 r., w wojnie moskiewskiej chlubnie odznaczył się w kilku potyczkach i szturmach; z żony Anny Niewiarowskiej miał synów: Adama, żonatego z Konstancyą Świętochowską, Jana, ożenionego z Anną Michałowską i Andrzeja; 2) Achacy, dziedzic Bobowej 1580 r., poborca, podstarosta i sędzia grodzki krakowski 1586 r., z żony Anny Cieklińskiej miał synów: Achacego, Seweryna i Zygmunta; 3) Samuel miał córki, Annę i Elżbietę, oraz syna Samuela; 4) Gabryel, żonaty z Katarzyną Stanisławską, pozostawił syna Olbrachta, ożenionego z Jadwigą Herburtówną; 5) Mikołaj z żony Bogumiły z Podwerbic pozostawił córki: Katarzynę, zakonnicę, Magdalenę za Krzysztofem Grochowskim, Zofię za Mikołajem Ossolińskim i synów: Marcina, Baltazara i Mikołaja. 

Stanisław, starszy syn kasztelana Achacego, z Elżbiety Mroczkówny zostawił czterech synów: Adama, Zbożnego, Piotra i Kacpra. Zbożny żonaty z Beatą Pieniążkówną, Piotr z Reginy Gierałtowskiej miał córkę Annę za Marcinem Walkanowskim, a Kacper zaślubił Zofię Pieniążkównę i z niej pozostawił córki: Annę za Krzysztofem Gosławskim, Katarzynę, żonę Piotra Brzechffy i Zofię, żonę Jakóba Manieckiego.

Adam, najstarszy z braci, z żony Zofii Koniecpolskiej, kasztelanki sieradzkiej, miał synów, Aleksandra i Stanisława. Z nich Stanisław, podczaszy 1613 r., a podkomorzy krakowski 1621 r., poseł na sejmy, ożeniony z Krystyną Borkówną, z niej córki, Dorota za Gabryelem Oraczewskim, Zofia za Aleksandrem Ługowskim, starostą lelowskim, i synowie, Mikołaj, rotmistrz i dworzanin królewski, z żoną Barbarą Ługowską, starościanką lelowską, bezpotomny, i Michał, podkomorzy krakowski, starosta dobczycki, bocheński i wielicki 1659 r., dzielny wojownik przeciwko Kozakom 1648 r., przyłożył się do poskromienia buntu Napierskiego, um. 1664 r.; z żony Katarzyny Męcińskiej, kasztelanki wieluńskiej, jego córki, Barbara 1v. za Pawłem Stokowskim, kasztelanem wojnickim, 2v. za Stanisławem Piegłowskim, kasztelanem oświęcimskim, Zofia 1v. za Stanisławem Dąmbskim, kasztelanem brzesko-kujawskim, 2v. za Aleksandrem Pisarzowskim, i synowie: Piotr-Mikołaj, Franciszek i Jan-Aleksander. 

Piotr-Mikołaj, kanonik krakowski 1674 r., sandomierski i kamieniecki, proboszcz w Żarkach, um. 1706 r. 

Franciszek, starosta dobczycki 1666 r., podczaszy krakowski, cześnik koronny 1683 r., kasztelan wojnicki 1688 r., um. 1694 r., pozostawiwszy z Barbary Korycińskiej, kanclerzanki koronnej, córkę Maryannę za Stanisławem Warszyckim, miecznikiem koronnym, i syna Michała, cześnika krakowskiego 1689 r., łowczego koronnego 1704 r., wojewodę bracławskiego 1710 r., starostę dobczyckiego i ostrołęckiego, który w 1733 r., porzuciwszy stronę Stanisława Leszczyńskiego, oświadczył się za Augustem III i przyłożył się do przeprowadzenia tej elekcyi. Wojewoda umarł 1739 r., z dwóch żon, Anny Morsztynówny, starościanki kowalskiej, i Anastazyi Myszkowskiej, kasztelanki bełzkiej, pozostawił córki, Barbarę 1v. za Stanisławem Lasockim, kasztelanem konarsko-kujawskim, Konstancyę za Stanisławem Łętowskim, podkomorzym krakowskim, i synów, Stefana, który podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. krakowskiem, i Adama. 

Adam, deputat na Trybunał koronny 1756 r., starosta łukowski, generał-major 1759 r., a w 1760 r. generał-lejtnant wojsk koronnych i tegoż roku kasztelan wojnicki, po matce najbliższy krewny Józefa Myszkowskiego, kasztelana sandomierskiego, zmarłego bezpotomnie, prowadził długi proces z Wielopolskimi o ordynacyę pińczowską Myszkowskich; z żoną Maryanną ks. Lubomirską, chorążanką koronną, bezpotomny. 

Hermolaus, najmłodszy syn kasztelana Jana i Doroty z Kępna, dworzanin królewski 1576 r. zaślubił Katarzynę, wdowę po Jakóbie Łapka, żupniku wielickim, i z niej miał synów: Jakóba, Jerzego, Jana, Stanisława, Spytka-Wawrzyńca i Krzysztofa. 

Jakób, dworzanin Zygmunta Augusta, wojownik przeciwko Tatarom, miał córkę Annę za Gładyszem i syna Hermolausa. 

Jerzy, rotmistrz królewski, towarzysz wojewody Łaskiego do Węgier, z żony Maryny Sadowskiej pozostawił synów: Jerzego, Marcina, Samuela i Władysława. 

Jan, dziedzic dóbr Siekluki 1580 r., rotmistrz królewski, z żony Zofii Podfilipskiej miał synów: Aleksandra, Andrzeja i Józefa.

Spytek-Wawrzyniec, piąty syn dworzanina Hermolausa, rotmistrz królewski, chlubnie odznaczył się w wojnie z Gdańszczanami 1577 r., za co otrzymał publiczne podziękowanie na sejmie i również dzielnie walczył w wojnie z Moskwą 1579-1581 r.; starosta sandecki, stolnik krakowski 1584 r., a w 1591 r. szafarz poborów wojew. krakowskiego. Spytek-Wawrzyniec um. 1596 r., pozostawiwszy z żony Zofii Rokoszówny syna Spytka, rotmistrza królewskiego i stolnika lwowskiego 1611 r., po którym z Anny Sopiechowskiej córka Barbara za Stefanem Strońskim i synowie: Hermolaus, Adam i Spytek. 

Hermolaus, starosta Samborski, ożeniony z Eufrozyną Mniszchówną, wojewodzianką sandomierską, siostrą carowej Maryny, zostawił syna Jerzego, sędziego grodzkiego sandeckiego i podczaszego krakowskiego 1692 r., po którym z Heleny Drohojowskiej trzech synów: Władysław, Józef i Jan. 

Władysław, podczaszy krakowski, zm. 1717 r., z żony Katarzyny Męcińskiej, starościanki wieluńskiej, miał syna Kazimierza, starostę siemichowskiego, który podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem; Władysław miał trzy żony: Maryannę Wiktorównę, Franciszkę Drohojowską i Maryannę Krasińską, podkomorzankę różańską, z pierwszej żony pozostawił córki: Anielę za Józefem-Wincentym hr. Gołuchowskim, Konstancyę 1v. za Pawłem Gostkowskim, stolnikiem bracławskim, 2v. za Franciszkiem Sędzimirem, 3v. za Jakóbem Gawrońskim, podstolim mozyrskim, Katarzynę za Józefem Taszyckim, stolnikiem malborskim, Zuzannę za Pawłem Paszycem i Salomeę za Antonim Bobrownickim. 

Józef, podstarosta i sędzia grodzki sandecki 1724 r., ożeniony był z Konstancyą Łętowską, chorążanką krakowską, i z niej miał syna Józefa, podwojewodzego bieckiego, który podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. krakowskiem, i córki: Helenę za Aleksandrem Sędzimirem, burgrabią krakowskim, Teofilę 1v. Bzowską, 2v. za Stanisławem Światopełk-Zawadzkim, szambelanem ; Stanisława Augusta, i Eufrozynę za Stanisławem Kotkowskim, podczaszym nowogrodzkim. 

Jan, trzeci syn Jerzego i Drohojowskiej, cześnik krakowski 1729 r., ożeniony 1v. z Anną Jordanówną, cześnikówną krakowską, 2v. z Teresą Strusówną, chorążanką, wieluńską, miał córki, Konstancyę za Stanisławem Walewskim, kasztelanem spicimirskim, Helenę za Józefem Wężykiem, kasztelanem kanarsko-sieradzkim i synów: Hermolausa, Spytka i Olbrachta. 

Spytek, poseł na sejm 1764 r., podpisał elekcyę 1764 r. z ks. oświecimskiem; wojski krakowski, podstoli 1769 roku, ostatnio chorąży oświęcimski 1772 r., zaślubił Teresę Russocką i z niej miał córki: Maryannę za Adamem Łodzińskim, burgrabią krakowskim, Elżbietę za Józefem Wężykiem, chorążym radomskim, Magdalenę 1v. za Ignacym Sucheckim, starostą kahorlickim, 2v. za Wincentym Trembeckim, szambelanem Stanisława Augusta, i synów: Jana, Józefa, Tadeusza, Joachima, Jakóba i Franciszka, wylegitymowanych w Galicyi 1782 r. 

Jan, dziedzic Bolesławia i Ujazdu, major wojsk koronnych 1768 r., z Anny Rudnickiej pozostawił córki: Katarzynę za Kajetanem Bierzyńskim, Agnieszkę za Augustynem Siemońskim i Justynę za Józefem Łąckim. 

Józef, kapitan gwardyi królewskiej 1778 r., zaślubił Rozalię Kotkowską i z niej pozostawił syna Hermolausa, dziedzica dóbr Winiary, w pow. czerskim, kapitana gwardyi szwoleżerów, kawalera Legii Honorowej i krzyża polskiego Virtuti Militari. ostatnio radcę Tow. Kred. Ziem. 1825 r., wylegitymowanego w Królestwie 1839 r., zm. 1853 r., z żoną Martyną Zaborowską bezpotomnego.

Joachim, miecznik, a następnie chorąży Zatorski i oświęcimski 1788 r., miał córkę Teresę za Wincentym Wojuckim. 

Jakób, dziedzic dóbr Kozy, z żony Anny Morsztynówny, miał synów, Seweryna i Karola, po którym z Matyldy Dunin-Wąsowiczówny córki, Konstancya za Tomaszem hr. Stadnickim i Aleksandra za Konstantym Dembowskim. 

Spytek, syn stolnika Spytka, rotmistrz królewski 1640 r., właściciel dóbr Hryńkowce, z żony Elżbiety Siąskiej miał córki: Annę 1v. za Andrzejem Morawcem, rotmistrzem królewskim, 2v. za Heronimem Konarzewskim, sędzią ziemskim podolskim, 3v. za Gabryelem Silnickim, kasztelanem kamienieckim, Agnieszkę 1v. za Stanisławem Krzeczkowskim, 2v. za Mikołajem Stadnickim, 3v. za Wojciechem Miastkowskim, chorążym nowogrodzkim, i syna Michała. 

Michał, dziedzic dóbr Kolendziany, cześnik wyszogrodzki 1686 roku, z Barbary Miastkowskiej pozostawił córki: Apolinarę za Michałem Szymanowskim, Urszulę za Sebastyanem Rzewuskim, Teresę za Michałem Pruszyńskim, Ewę za Janem Kłosowskim i syna Franciszka, cześnika wyszogrodzkiego 1705 r., po którym z Heleny Wrzospolskiej córka Karolina 1v Baworowska, 2v. za Józefem Strzemeskim, starostą hadziackim, i syn Józef-Barnaba, cześnik wyszogrodzki 1725 r. 

Krzysztof, najmłodszy z synów dworzanina Hermolausa, dziedzic dóbr Zawady 1581 r., z żony N. Sułowskiej miał synów: Stanisława, podstarostę białocerkiewskiego 1603 r., Jana, opata hebdowskiego 1589 r., a następnie sandeckiego, i Adama, po którym z Zuzanny ze Schylingów synowie: Andrzej, Jan i Krzysztof. 

Andrzej, dziedzic na Tęgoborzu 1638 r., pozostawił syna Stanisława, rotmistrza królewskiego 1665 r., miecznika chełmskiego 1668 r., po którym z Katarzyny Chodakowskiej córki, Maryanna za Ludwikiem Rylskim, Barbara za Janem Tworzyańskim i synowie, Rogacyan i Andrzej.

Rogacyan, łowczy wyszogrodzki 1689 r., cześnik krakowski 1701 r., ostatnio sędzia grodzki krakowski, miał dwie żony, Teresę Otflnowską, z której syn Andrzej, pułkownik wojsk koronnych 1731 r., żonaty z Maryanną Dunin-Wąsowiczówną, starościanką lubelską, i Różę z Czernych, z niej synowie: Adam, Michał, deputat na Trybunał, ożeniony z Katarzyną Podczaską, Dyzma, cześnik krakowski 1753 r., dziedzic dóbr Suliszow, ożeniony z Anną Chwalibożanką, burgrabianką krakowską, Antoni i Ignacy. 

Antoni, łowczy bełzki i podwojewodzy pilzneński, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. krakowskiem; z żony Elżbiety Różyckiej jego synowie, Andrzej i Ludwik wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Andrzej z 1-ej żony Głowackiej pozostawił synów, Antoniego i Ludwika, a z 2-iej Eufrozyny Bobrownickiej synów, Tadeusza i Stanisława. Z nich Ludwik, generał wojsk polskich 1831 r., wylegitymowany w Królestwie 1843 roku, z żony Apolonii Milewskiej pozostawił synów: Władysława, Eugeniusza, Zygmunta i Bolesława.

Ludwik, młodszy syn łowczego Antoniego, z żony N. Komarnickiej miał syna Franciszka, po którym z Ludwiki Głowackiej córka Ludwika za Janem Kochanowskim i syn Adolf ożeniony z Zofią Kochanowską. 

Ignacy, najmłodszy syn cześnika Rogacyana, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem; z żony Zuzanny Gołuchowskiej miał synów: Faustyna, Onufrego, Karola i Tomasza, dziedzica dóbr Szymoniewic, po którym z Joanny Zielińskiej syn Józef, urzędnik w Sandomierzu, wylegitymowany w Królestwie 1843 r. 

Andrzej, drugi syn Andrzeja i Chodakowskiej, miecznik chełmski 1691 r., z żony Krystyny Tworzyańskiej miał córki, Annę za Jakóbem Otfinowskim, Barbarę za Aleksandrem Duninem-Rzuchowskim i syna Jana, miecznika chełmskiego, po którym z Anny Chwalibożanki synowie: Stanisław, Teodor i Wincenty. 

Teodor, komornik graniczny lelowski 1783 roku, zaślubił Ludwikę z Chwalibogów, burgrabiankę krakowską, i z niej miał synów: Józefa, Spytka i Jana Kantego, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. 

Spytek, ur. 1787 r. we wsi Jaranowicach, w obwodzie kieleckim, wszedł do służby 1809 r. do 15 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1811 r. został podporucznikiem; porucznik, awansował 1813 r. na kapitana w 2 pułku piechoty, a w 1816 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanię w Rosyi 1812 roku; był żonatym z Anielą Bobrowską. 

Wincenty, młodszy syn miecznika Jana, z żony Tekli Lgockiej miał córkę Annę za Andrzejem Małachowskim i syna Teofila, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r., po którym z Teresy Jordanówny synowie, Romuald i Feliks wylegitymowani 1860 r. 

Gałąź młodsza. Jej protoplasta Mikołaj, młodszy syn Jordana i Lanckorońskiej, wielkorządca krakowski, starosta spiski, brzeźnicki i bolesławski, administrator żup solnych wielickich, kasztelan biecki 1509 r., wiślicki 1511 r., a wojnicki 1515 r., zrobił znaczny zapis 427 grzywien rocznie dla Akademii krakowskiej; um. 1521 r., a będąc żonatym z Anną z Jarosławia, kasztelanką krakowską, wdową po wojewodzie ruskim Odrowążu, miał córkę Katarzynę za Janem Szczekockim i synów, Jana, ożenionego z Anną Iskrzycką, podkomorzanką kamieniecką, i Spytka-Wawrzyńca. 

Spytek-Wawrzyniec, z kasztelana sandeckiego podskarbi koronny, wojewoda sandomierski 1555 r. i krakowski 1561 r., a ostatecznie kasztelan krakowski 1565 r., gorąco stawał w obronie Zygmunta I w rokoszu szlachty pod Lwowem, a w 1551 r. dopomógł znaczną kwotą pieniędzy na zebranie wojska przeciwko Tatarom pustoszącym południowe prowincye Rzeczypospolitej; ogromny odziedziczony po rodzicach majątek tak powiększył szczęśliwemi obrotami i oszczędnością, że uchodził za jednego z najbogatszych panów współczesnych. Kasztelan umarł 1568 r., pozostawiając z żony Anny Sieniawskiej, hetmanówny koronnej, córki: Elżbietę za Stanisławem Bonarem, a 2v. za kasztelanem Mikołajem Ligęzą, Annę za Kacprem Zebrzydowskim, wojewodą kaliskim, Magdalenę 1v. za Stanisławem Wapowskim, podkomorzym sanockim, 2v. za Stanisławem Sobkiem, kasztelanem sandomierskim, Barbarę 1v. za Piotrem ks. Zbaraskim, 2v. za Andrzejem Zborowskim, marszałkiem nadwornym koronnym, i Zofię za Samuelem Zborowskim.

Spytek, pułkownik wojsk koronnych, poległ pod Beresteczkiem 1651 r. Stanisław, pułkownik królewski, w 1655 r. wysłany do hana tatarskiego, skłonił go do odstąpienia Kozaków i do dostarczenia Janowi Kazimierzowi 60000 Tatarów na wojnę przeciwko Szwedom; w 1662 r. zastępował marszałka wojska rokoszowego, a w 1663 r. otrzymał nad niem chwilowe od króla Jana Kazimierza dowództwo. Krzysztof podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. krakowskiem; burgrabia krakowski 1676 r., um. 1693 r., pozostawiwszy z Anny Proszkowskiej synów: Józefa, kanonika krakowskiego 1703 r., Krzysztofa i Jerzego. Adam, stolnik łomżyński 1687 r., chorąży Zatorski, ożeniony z Eufrozyną Kruszelnicką. Kazimierz podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem. Mikołaj, podstoli sanocki 1702 r., żonaty z Ewą Raciborską. Andrzej, chorąży wieluński 1748 r. Jan, pisarz graniczny krakowski z wojew. krakowskiem, Kazimierz z wojew. Sandomierskiem i Jan z ks. oświecimskiem podpisali elekcyę 1764 r. 

Andrzej, Antoni, Felicyan, Józef, Mikołaj i Kazimierz wylegitymowani w Galicyi 1782 r., a Jan, syn Józefa, członek Stanów galic., 1817 r., oraz Michał, syn Kazimierza, 1838 r. i jego syn Teofil-Mikołaj 1845 r. 

Po Kazimierzu, który w 1697 r. podpisał elekcyę, z żony Zofii Jeżówny synowie, Adam i Andrzej; po Andrzeju z Franciszki Barańskiej syn Tomasz zaślubił Teresę Chotecką i z niej pozostawił syna Antoniego-Barnabę, po którym z Honoraty Iwańskiej syn Karol wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1835 r. (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Kanck, Sigil., Don. Vars., Ks. Gr. Nowokorczyńskie, Arch. Szemetowskie, Bon.). 

JORDANOWSKI h. TRĄBY. Wzięli nazwisko od wsi Jardanowice (dziś Jordanowice), w ziemi warszawskiej i dlatego pierwotnie pisali się Jardanowskimi. Bogufał, kuchmistrz nadworny ks. mazowieckich 1481 r., ożeniony z Katarzyną Starzyńską. Piotr; starosta błoński, ukarany śmiercią 1526 r. za domniemane otrucie Janusza ks. Mazowieckiego. Kacper, Mikołaj, Wacław i Walenty, synowie Stanisława, dziedzice Jardanowic 1579 r. (Ks. poborowe). Jan podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią sochaczewską. Walenty, dziedzic Szypowic 1582 r., z Elżbiety Witkowskiej miał córkę Katarzynę za Jakóbem Łychowskim, łowczym halickim. Krzysztof, syn Stanisława, z żony Zofii Magnuszewskiej miał córkę Elżbietę 1600 r. (Ks. Gr. Czerskie i Błońskie, Don. Vars.). 

JORDAŃSKI h. SZELIGA. Po Janie, synu Pawła, dziedzicu dóbr Łodzi w 1720 r., syn Wojciech sprzedał tę wieś 1759 r.; pochodzący od niego: Klemens z synami, Albinem i Serafinem i tego syn Józef, Jan Kanty i Stanisław z synami: Polikarpem, Kanutem i Lucyanem wylegitymowani w Cesarstwie 1832-1848 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej. 

JORSKI v. JÓRSKI h. ŚLEPOWRON. W północnem Mazowszu, taż familia co Jurski, biorą przydomek Grzymała. Andrzej, syn Jana, dziedzic na Jurzcu, w ziemi wizkiej 1577 r. Stanisław podpisał elekcyę 1648 roku z wojew. łęczyckiem. Po Franciszku, komorniku ziemskim różańskim 1776 r., z żony Katarzyny Damięckiej synowie, Józef, współdziedzic dóbr Strzelni, w pow. przasnyskim, radca Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego 1862 r., i Klemens, dziedzic dóbr Iłowa, w pow. hrubieszowskim, wylegitymowani w Królestwie 1841 roku. 

Józef, ur. 1791 r. we wsi Chmielonach (?), w obwodzie przasnyskim, postąpił 1806 r. na służbę do 19 pułku strzelców konnych francuzkich i w 1807 r. został podporucznikiem, a w 1813 r. porucznikiem z przeznaczeniem do 2 pułku strzelców pieszych; kapitan 1824 r. z pełnieniem służby kasyera, był w 1831 r. majorem, a następnie podpułkownikiem jazdy sandomierskiej i krakowskiej. Odbył kampanie 1806 i 1807 r. przeciw Prusom, a w 1813 r. przeciw Rosyi i był w bitwie pod Kobryniem; w 1814 r. został ozdobiony krzyżem kawalerskim Legii Honorowej. 

Klemens, ur. 1790 roku we wsi Strzelni, w obwodzie przasnyskim, wszedł 1807 r. do służby jako podporucznik 5 pułku piechoty strzelców i w 1809 r. został porucznikiem w 2 pułku strzelców pieszych, a w 1811 r. awansował na kapitana; major 1818 r., postąpił 1824 r. na podpułkownika. Odbył kampanie, 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, a w 1812 r. był w bitwach w Rosyi pod Borysowem i nad Berezyną. W 1830 r. został ozdobiony krzyżem złotym polskim. 

Wawrzyniec, trzeci syn Franciszka i Damięckiej, ur. 1796 r. we wsi Strzelni, postąpił na służbę 1815 r. do 2 pułku strzelców pieszych i w 1816 r. został podporucznikiem, a 1817 roku przeniesiony do sztabu wyższego na adjutanta polowego, awansował 1821 r. na porucznika (Ks. Wojskowe). 

Łukasz, regent ziemski i grodzki wąsoski 1768 r., miał syna Andrzeja, po którym z Wilhelminy Ryszewskiej córka Maryanna za Józefem Sosnkowskim, szambelanem Stanisława Augusta. Ludwik, skarbnik ciechanowski 1775 r. Jan, syn Bartłomieja i Anny Sokołowskiej, dziedzic na Jurzcu 1780 r. (Don. Vars.). 

JOSEWICZ. Marcin podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. 

JOTEYKO h. OSTOJA. Walenty, proboszcz w Kownie około 1670 r. Tomasz, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1803 roku. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej, Marcin z synami: Kazimierzem, Ignacym, Tadeuszem i Antonim, oraz Bartłomiej, synowie Stanisława, 1835-1851 r. 

JOTKIEWICZ h. LELIWA. Aleksander i Michał podpisali pospolite ruszenie 1698 r. z pow. grodzieńskim. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

JOTKIEWICZ h. ZYZEMSKI. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

JOUNGA patrz JUNGA h. JOUNGA. 

JOWSZYN. Stanisław z wojew. trockiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Karol, urzędnik w gub. augustowskiej 1842 r. 

JÓZEFOWICZ h. DRZEWICA. Rodzina tatarska na Litwie. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1819 r. 

JÓZEFOWICZ h. IŁGOWSKI i ABDANK. Stanisław, syn Mateusza, wylegitymowany w Cesarstwie 1837 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

JÓZEFOWICZ h. LELIWA. Aleksander z synami: Anastazym, Janem i Maryanem, Teofil z synami, Narcyzem i Teodorem, Antoni i Maurycy, synowie Jana, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1848 r. 

JÓZEFOWICZ h. ODSIECZ. Herb - w polu błękitnem kopia żelezcem do góry i dwie chorągwie białe ukośnie skrzyżowane; nad hełmem w koronie biała chorągiew (Hr. Ostr.). 

Adam, syn Franciszka i Urszuli z Długiewiczów, ur. 1784 r. w m. Sulmierzycach, w poznańskiem, wszedł do służby 1806 r. do 4 pułku jazdy Ks. Warszawskiego i w 1816 r. został podporucznikiem szwadronu strzelców konnych gwardyi, a w 1819 r. postąpił na porucznika; odbył kampanie, 1806 i 1807 r. przeciw Prusom, a w 1812 r. był w bitwach pod Smoleńskiem, Możajskiem, Wiazmą, Czerykowem, Medyną, Małym Jarosławkiem, Krasnem i nad Berezyną. Adam w 1813 r. został ozdobiony krzyżem kawalerskim srebrnym Legii Honorowej; porucznik komend inwalidnych 10 okręgu straży wewnętrznej 1835 roku, otrzymał 1837 roku przyznanie szlachectwa w Królestwie z zasady stopnia oficerskiego i przybrał herb Odsiecz (Ks. Wojskowe). 

JÓZEFOWICZ h. PRAWOMIAN. Ksawery, pisarz aktowy w Warszawie, profesor prawa, otrzymał w 1848 r. nobilitacyę z herbem Prawomian; z żony Emilii Jasieńskiej jego synowie, Franciszek Ksawery i Michał, asesor Prokuratorii 1874 r., wylegitymowani w Królestwie 1850 r. 

JÓZEFOWICZ h. RADWAN. Rodzina tatarska na Podlasiu. Samuel, rotmistrz tatarski 1702 r., żonaty z Heleną Korycką. Samuel, dziedzic dóbr Zalutyń 1733 r., miał syna Dawida, ożenionego z Maryą Obulewiczówną, z której syn Maciej wylegitymowany w Królestwie 1839 r. 

Po Aleksandrze, w 1790 r. dziedzicu dóbr Małaszewice, pochodzący: Aleksander, Mustafa z synem Abrahamem, urodzonym z Elżbiety Buczackiej, Maciej z synem Janem i Amurat z synami: Janem, Aleksandrem, Jakóbem i Dawidem, urodzonymi z Maryi Józefowiczówny, synowie Rafała, Maciej, syn Dawida, Samuel i Józef, synowie Dominika, Samuel, syn Jana, oraz Adam, syn Samuela i Heleny z Lisowskich, wylegitymowani w Królestwie 1841-1864 r. 

JÓZEFOWICZ-HLEBICKI h. LELIWA. Senatorowie w rodzinie: Abraham, podskarbi ziemski litewski 1510 r., um. 1519 r. Aleksander, kasztelan miński 1740 r., um. 1742 r. 

Na Litwie i Białej Rusi. Abraham Ezofowicz, neofita, otrzymał nobilitacyę i herb Leliwę; horodniczy kowieński 1495 r., podskarbi ziemski litewski 1510 r., starosta kowieński 1519 r., tenutaryusz solecki 1517-1519 r., w 1519 roku zapisał Andrzejowi Falkiewiczowi wsie Adryanki i Załozki, w pow. drohickim (Akta Brzesko-Litewskie). Starosta m. Smoleńska, wójt miński i starosta kozienicki, ożeniony z Hanną Wasilewną (ks. Zbaraską?), miał córkę Marynę za Baltazarem Sobkiem, starostą soleckim, i synów: Jana, Konstantego, a podług dokumentów złożonych w deputacyi witebskiej 1806 r. i syna Wojciecha. 

Jan, wójt brzeski 1520 r., dworzanin królewski, starosta ucyański 1527 r., miał dwie żony, Jadwigę Iliniczównę, starościankę brzeską, i Hannę Kotowiczównę; umarł 1545 r. 

Konstanty, wójt miński 1521 r., dziedzic dóbr Hrynkówki, piszący się Józefowiczem, prowadził proces 1536 r. o należne mu 10000 dukatów od ojczyma swego Jana Świętyckiego. 

Wojciech, podobno trzeci syn podskarbiego Abrahama, dziedzic dóbr Bikolenicze i Hlebiszki, od których rodzina Józefowiczów przybrała przydomek Hlebicki, miał syna Józefa, który w 1591 r. zapisał swe dobra synom swoim, Bieniaszowi i Janowi. 

Bieniasz, dziedzic dóbr Bikolenicz 1600 r., pozostawił syna Krzysztofa, dziedzica na Bikoleniczach, po którym córka Katarzyna za Jarosławem Jesmanem i trzech synów: Aleksander, Piotr i Mikołaj, który podpisał elekcyę z wojew. Witebskiem 1648 r. 

Aleksander, dziedzic Bikolenicz, miecznik miński 1643 r., zaślubił Urszulę Orzechowińską i z niej miał syna Jerzego, podstolego witebskiego, wojskiego połockiego, dziedzica dóbr Bikolenicz, Szczuczyna litewskiego i innych, który miał dwie żony, Annę ks. Połubińską i Katarzynę Scipionównę, chorążankę wendeńską; z 1-ej żony córki, Teresa za Janem Scipionem, kasztelanem smoleńskim, i Eleonora za Pawłem Młockim, cześnikiem warszawskim, z 2-iej żony syn Aleksander. 

Aleksander, starosta lidzki i orszański, kasztelan miński 1740 r., ożeniony z Dominiką ks. Massalską, starościanką grodzieńską, pozostawił syna Jana, starostę orszańskiego 1746 r., posła na sejm 1764 r. (Vol. Leg.), po którym z Heleny Nowackiej syn Wincenty, starosta merecki, chorąży husarski, podpisał elekcyę 1764 r.; stronnik Massalskich, kawaler orderu św. Stanisława, poseł na sejm czteroletni, komisarz Targowicy 1792 r., poseł na sejm grodzieński 1793 r., z żony Maryi Platerówny, kasztelanki trockiej, miał trzech synów, z których dwóch służyło w wojsku rosyjskiem. 

Piotr, drugi syn Krzysztofa, dziedzic dóbr Usaja i Bikolenicz, podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. połockiem; z żony N. Koźmińskiej miał syna Stanisława, mostowniczego pińskiego, po którym z 1-ej żony Krystyny Jabłońskiej synowie, Nikodem, podczaszy kowieński, i Dominik, a z 2-iej żony Zofii Hołyńskiej syn Zygmunt. 

Dominik, stolnik, następnie podstoli orszański, miał syna Antoniego, sędziego grodzkiego 1761 r., sędziego ziemskiego 1765 r., a ostatnio chorążego orszańskiego 1783 r. i posła na sejmy, po którym sześciu synów; z nich: Franciszek, sędzia sądów głównych białoruskich, Leonard, rotmistrz witebski, żonaty z Anną Karpiłowiczówną, Jan i Jerzy, chorążowie gwardyi konnej, Joachim, rotmistrz połocki, i Wincenty, po którym z żony Fiony ks. Druckiej-Sokolińskiej synowie: Michał, Jerzy, Dymitr i Jan. 

Zygmunt, syn Stanisława i Hołyńskiej, rotmistrz kawaleryi narodowej, z żony Katarzyny Kędzierzyńskiej miał syna Macieja, dziedzica dóbr Babczej-Kępy, w wojew. płockiem 1760 r., po którym z żony Elżbiety Kobylińskiej syn Walenty, dziedzic dóbr Lasotki, burgrabia płocki 1784 r., ożeniony z Julianną Komorowską, pozostawił synów: Wincentego, Ignacego, Ludwika i Piotra, wylegitymowanych w Królestwie 1837-1858 r. 

Wincenty, pisarz Senatu w 1865 r., z żony Michaliny Hoffmanówny, miał synów: Wincentego, Zygmunta, ożenionego z Anielą hr. Tarłówną, Piotra i Ludwika. 

Ignacy, dziedzic dóbr Gorzechowa, radca Towarzystwa Kredytowego Ziem., zaślubił Różę Sumińską i z niej pozostawił córki, Joannę za Ludwikiem Mulertem, Maryę za Józefem Rusieckim i synów: Stanisława, Henryka i Franciszka, po którym z Antoniny Niemczewskiej córka Róża Gutowska i syn Stanisław żonaty z Konstancyą hr. Suchodolską. 

Ludwik, dziedzic dóbr Lasotki, zaślubił Wenefrydę Kuczkowską i z niej miał syna Wacława, po którym z Wężykówny syn Artur ożeniony z Leśniewską (Bon.). 

Waleryan, skarbnik starodubowski 1768 r., zaślubił Salomeę Uruską, chorążankę mohylowską, i z niej miał synów, Walentego, podkomorzego mohylowskiego, i Wincentego, dziedzica Niemierzy, wylegitymowanych w Cesarstwie i zapisanych do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1837 r. 

Po Macieju, w 1758 r. subdelegacie grodzkim radomskim, syn Maciej, po którym synowie: 1) Kazimierz ożeniony z Maryanną Bentkowską, z niej synowie, Aleksander i Leon wylegitymowani w Królestwie 1855 r.; 2) Julian ożeniony z Weroniką Banaszewską, z niej syn Jan Kanty wylegitymowany w Królestwie 1866 r. 

Bartłomiej i Eliasz, synowie Samuela, Grzegorz, syn Stefana, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1800 - 1803 r. Aloizy, Antoni i Michał, bracia, i po Michale synowie, Eugeniusz i Antoni, w pow. borysowskim zamieszkali, wylegitymowani w Cesarstwie 1835-1840 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

JÓZEFOWICZ-SERNICKI. Marcin i Dominik podpisali konfederacyę generalną litewską 1764 r. 

JÓŹWIK Wojciech-Ludwik, syn Andrzeja i Rozalii z Czudnowiczów, ur. 1804 r. w m. Szczuczynie, licencyat medycyny i chirurgii Uniwersytetu warszawskiego, został 1827 r. mianowany lekarzem batalionowym w 1 pułku strzelców pieszych, a w 1831 r. był lekarzem batalionowym 1 dywizyi piechoty i otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe).

JUCEWICZ h. JUŃCZYK. Ludwik, piwniczy żmudzki 1780 r. Jerzy, oboźny rosieński 1790-1794 roku. Pochodzący od Jana, syna Stanisława, a między innymi: Kazimierz, Jerzy, Fortunat i Franciszek w 1844 r.; po Mikołaju, synu Melchiora, pochodzący: Aleksander, syn Jana, Józef, syn Ignacego, i inni 1854 r., i po Józefie, synu Michała, pochodzący: Anicety, Julian i Ludwik z potomstwem, synowie Michała, 1858 r., a także po Andrzeju, synu Stanisława, Wincenty i Stanisław, synowie Tadeusza, Jan, syn Józefa, i inni 1859 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Jan, Piotr, Stanisław i Antoni, synowie Emiliana, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1843 r. 

JUCEWICZ h. LELIWA. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1808 r. 

JUCEWICZ h. RAWICZ. Mają przydomek Kiełpsz; N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

JUCHNIEWICZ h. GOZDAWA. Mają przydomek Zebowicz. Jan, syn Jana, z synem Andrzejem i wnukami, Adamem i Benedyktem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1845 r. 

JUCHNIEWICZ h. JUŃCZYK. Potomstwo Tadeusza, syna Stanisława, a między innymi, Feliks, syn Stanisława, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1843 r. 

JUCHNIEWICZ h. LELIWA. Licznie rozrodzeni na Litwie i na Białej Rusi. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej, Antoni z synami, Ferdynandem i Benedyktem i tego synem Adamem, Kazimierz, syn Andrzeja, z synami: Jerzym, Stanisławem, Michałem i Marcinem i inni 1854 r.; 2) gub. kowieńskiej, potomstwo Bartłomieja, syna Szymona, a między innymi: Aleksander i Antoni, synowie Karola, Bolesław, syn Adama, i inni 1849 r.

Są też licznie rozrodzeni na Białej Rusi Juchniewiczowie tego herbu i przydomku Błażewicz. Wincenty z synem Donatem, Justyn i Adam, synowie Fabiana, i inni 42 osoby, obywatele pow. dynaburskiego, wylegitymowani w Cesarstwie 1863 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

Piotr, syn Józefa, rotmistrz wojsk rosyjskich, urzędnik w gub. witebskiej 1840 r. Maksymilian, syn Stanisława, oficer topografów w Królestwie Polskiem 1862 r. 

JUCHNOWICZ h. LELIWA. Dwie są gałęzie tej rodziny, a nawet zdaje się, że dwie różne rodziny tegoż nazwiska i herbu, jedna na Litwie, wywodząca się od dawnej rodziny Monwidów, druga na Wołyniu; licznie w XVI i XVII stoleciach rozrodzone, brały różne przydomki, litewska: Monwid, Sungin i Hlebowski, wołyńska: Koszko, Jęło, Kuniewski i inne. Z gałęzi litewskiej, która w znacznej części przeszła w XVI stoleciu na wyznanie kalwińskie: Wacław cytowany w Metr. Litew. 1528 r. Marcin, poborca lidzki 1581 r. Jan i Paweł w pow. Słonimskim 1670 r. Michał i Sebastyan Hlebowscy podpisali pospolite ruszenie 1698 r. Michał podpisał 1764 r. konfederacyę generalną litewską. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej, Józef i Bartłomiej, synowie Michała, 1859 r.; 2) gub. mińskiej: Antoni z synami, Janem i Hilarym, oraz Ignacy z synami: Adamem, Antonim i Tadeuszem, synowie Stanisława, 1863 r. 

Z osiedlonych na Wołyniu. Andrzej cytowany w Metr. Litew. 1528 r. Iwan, poseł i sędzia ziemski bracławski, podpisał Unię 1569 r. Andrzej Koszko zamienił z ks. Ostrogskim swój majątek Sycików na jego Krasnysta w 1582 r.; jego córka jedynaczka zaślubiła Hniewosza Piaseczyńskiego, a jego krewny archimandryta kijowski wziął za zezwoleniem Ławryna Piaseczyńskiego nazwisko Piaseczyński z warunkiem, że do jego sukcesyi nie będzie rościł prawa. Niektórzy z Juchnowiczów wzięli też w XVI stoleciu nazwisko Świętorzecki. 

Jan, Aleksander i Szymon, synowie Teodora, wnukowie Leona i Heleny Samborskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. (Bon.). 

JUCHNOWSKI h. NOWINA v. ZŁOTOGOLEŃCZYK. Mikołaj, nobilitowany 1591 r., został przypuszczony do herbu od Jezierskich. 

JUCHNOWSKI h. PRUS I. Byli na Wołyniu i Rusi Czerwonej. Jerzy, chorąży lwowski, dziedzic dóbr Stankowa, cytowany w Niesieckim. Bonifacy podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. Józef 1782 r. i Ignacy, kanonik lwowski, 1783 r. wylegitymowani w Galicyi. 

JUCKIEWICZ h. OSTOJA. Na Białej Rusi. Jan-Tadeusz, syn Mikołaja, Jan z synami: Henrykiem, Janem i Józefem i inni, razem 23 osoby, wylegitymowani w Cesarstwie 1846 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

JUDEJKO Franciszek, syn Mikołaja i Agnieszki z Gołembiowskich, ur. 1790 r. we wsi Piastowie, w obwodzie radomskim, wszedł do służby 1809 r. do 3 pułku ułanów Ks. Warszawskiego i w 1827 r. został podporucznikiem korpusu weteranów i inwalidów; odbył kampanię 1809 r. przeciw Austryi i w 1812 r. był w bitwach w Rosyi pod Mirem, Romanowem, Możajskiem, Moskwą i Krasnem (Ks. Wojskowe). 

JUDYCKI h. ŁABĘDŹ. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r. 

JUDYCKI h. RADWAN odm. Herb - na tarczy w polu czerwonem, w miejscu środkowej części chorągwi strzała rozdarta u dołu, żelezcem w górę; na hełmie w koronie kruk w prawo, trzymający w dziobie pierścień, a stojący na strzale położonej poprzek na koronie żelezcem w prawo. Podług familijnej tradycyi tego domu jego właściwym herbem miał być Waldorf odmienny, to jest, w polu białem trzy pasy czarne w środku tarczy, na części białej strzała żelezcem w górę. 

Senatorowie w rodzinie: Mikołaj-Władysław, kasztelan nowogrodzki, 1660 r., um. 1670 r. Michał, kasztelan miński 1742-1758 r. Jan, kasztelan miński 1758 r., rezygnował 1777 r. Przybyszowa i zasłużona na Litwie rodzina, podług Okolskiego ma pochodzić z Korony i jej właściwym herbem miał być Korwin, tradycya zaś familijna wywodzi ją z nad Renu i daje jej herb Waldorf odm.; wreszcie podług dawnego miejscowego podania ma być nobilitowaną od Zygmunta Augusta. 

Protoplasta tej rodziny na Litwie, Bazyli Dymitrowicz, dostał od króla Zygmunta Augusta znaczne nadania w pow. rzeczyckim, jak Świerzno, Żurowice i Bołotno; jego syn Aleksander, podsędek i poborca rzeczycki 1589 r., w nagrodę zasług wojennych w wojnie z Moskwą otrzymał od króla Stefana Batorego znaczną przestrzeń ziemi w pow. rzeczyckim, na której założył osady Judycze i Krywsko. W następstwie hojności tych dwóch monarchów Judyccy stali się najmożniejszą rodziną w pow. rzeczyckim i przez cały wiek XVII, jakkolwiek licznie rozrodzeni, utrzymali się na swojem majątkowem stanowisku i zajmowali prawie dziedzicznie co najważniejsze urzędy we wspomnionym powiecie. Ów Aleksander Bazylewicz zostawił z żony Kaczyńskiej trzynastu synów; z nich: 

1) Heronim, podkomorzy brzesko-litewski 1625 r., zostawił synów: Aleksandra i Samuela, którzy podpisali elekcyę 1632 r., i Heronima. 

2) Dadzibog v. Bohdan, pisarz ziemski rzeczycki 1636 r., żonaty z Halszką Rohozianką, miał córkę Zuzannę za Cypryanem Jesmanem i dwóch synów, z których Waleryan-Stanisław przy własnych zabiegach i poparciu biskupa Isajkowskiego prędko postępował w godnościach; sekretarz królewski i kustosz smoleński 1652 r., kanonik 1654 r., a archidyakon wileński 1657 r., proboszcz trocki 1661 r., pisarz wielki litewski 1657-1670 r., referendarz litewski i prałat wileński 1670 r., um. 1673 r.   

3) Leon, podstarosta rygski, poległ na wojnie. 

4) Mikołaj, chorąży rzeczycki 1626 r., z żony Zofii ks. Sokolińskiej miał córkę Zofię za Bazylim ks. Łukomskim. i synów: Władysława, Adama, tego syn Konstanty, i Jana, podczaszego rzeczyckiego, który podpisał elekcyę 1632 r. z pow. rzeczyckim. 

5) Konstanty, stolnik rzeczycki, z żony Cecylii Jasieńskiej miał córkę Zofię za Michałem Tyszkiewiczem, sędzią ziemskim połockim, i syna Aleksandra, dworzanina królewskiego, wojskiego rzeczyckiego, starostę jaświońskiego, pułkownika wojsk królewskich i regimentarza na Żmudzi, który wiele przyłożył się do wypędzenia z niej Szwedów 1657-1669 r. i wyłożył znaczną sumę pieniędzy na zaciąg żołnierzy, i tę sejm 1677 r. polecił mu zwrócić. Kmiślanty z żony Anny Rudzkiej miał synów: Jerzego, starostę jaświońskiego, który podpisał elekcyę 1674 r. z ks. żmudzkiem, Mikołaja i Jana. Jerzy, podstoli rzeczycki, starosta jaświoński, z żony Katarzyny Benetówny pozostawił córkę Felicyannę za Mateuszem Romerem, podstolim trockim, i syna Michała-Aleksandra, starostę jaświońskiego, żonatego z Rozalią Kozieł-Poklewską, chorążanką oszmiańską. 

6) Jan, podczaszy i pisarz ziemski rzeczycki, żonaty z Anną Ujejską, umarł bezpotomnie, a majątek zapisał kościołowi strzeżyńskiemu. 

7) Filon, poborca 1609 r., a następnie sędzia ziemski rzeczycki, walczył pod hetmanem Chodkiewiczem w Inflantach i w nagrodę zasług dostał wieś Kościeniewieże i Korzeniewo, w wojew. czerniechowskiem; z żony Katarzyny Rudzińskiej jego synowie, Waleryan, stolnik rzeczycki, żonaty z Elżbietą Kozielecką i Andrzej. 

8) Jerzy, marszałek rzeczycki 1604 roku, miał sześciu synów, wszystko ludzi rycerskich; z nich: Mikołaj-Władysław, komandor stwołowicki, stolnik rzeczycki, generał artyleryi litewskiej, od 1660 roku kasztelan nowogrodzki, starosta skirstemoński, dzielny wojownik przeciwko Szwedom, dowodził po zabitym hetmanie Gosiewskim wojskiem litewskiem, lecz był pobity od wojsk moskiewskich, a w 1655 r. należał do małej liczby tych panów litewskich, którzy zaprotestowali przeciwko poddaniu Szwedom Litwy przez hetmana Radziwiłła; wielki zwolennik Jezuitów, fundował im kolegium w swem mieście Myszy, um. 1670 r.; Filon-Aleksander, wojski brasławski, a następnie marszałek rzeczycki podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. mińskiem; Piotr, podczaszy rzeczycki, 1635 r., podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. mińskiem; Tomasz, kawaler maltański; Aleksander poległ w boju z Tatarami; Jerzy, dworzanin i rotmistrz królewski, marszałek rzeczycki, deputat na Trybunał skarbowy litewski 1655 r., pułkownik wojsk królewskich, poległ w bitwie ze Szwedami pod Pułtuskiem 1656 r. 

9) Bazyli, kawaler maltański, komandor poznański. 

10) Rafał, ksiądz Bernardyn. 

11) Gabryel zmarł młodo.  

12) Krzysztof, wojski rzeczycki 1627 r., deputat na Trybunał litewski 1631 r.; jego syn Jerzy. 

13) Adam, kapitan piechoty w wojnie pruskiej przeciwko Szwedom 1627-1629 r., dowodził artyleryą pod Brodnicą 1628 r.; z żony Anny Komajewskiej jego syn Stanisław-Michał, z wojskiego chorąży rzeczycki 1669 r., dowodził w 1659-1660r. załogą w fortecy lachowickiej przez pół roku i dzielnie jej bronił przeciwko potędze wojsk moskiewskich i przyłożył się do ich pobicia przez Sapiehę i Czarnieckiego. Stanisław-Michał, dziedzic dóbr Hołdowicze i Denisowszczyzna, które sejm 1661 r. uwolnił na lat 30 od wszelkich podatków i ciężarów publicznych, jako zniszczone od nieprzyjaciela i na tymże sejmie dostał w nagrodę zasług rycerskich królewszczyznę Kamionkę i 24000 złotych gotówką, a nadto w 1677 r. dostał jeszcze majątek Plesowice; podkomorzy, a ostatnio marszałek rzeczycki 1699 r., z żony Zofii Kopciówny miał córkę Justynę za Michałem Sołtanem, podkomorzym starodubowskim, i synów: Antoniego, Kazimierza, podkomorzego rzeczyckiego 1710 r., i Piotra. 

Antoni, poseł rzeczycki 1688 r., chorąży 1690 r., podkomorzy 1699 r., ostatnio marszałek rzeczycki 1701 r., stronnik Sapiehów, miał córkę Krystynę za Stefanem Frąckiewiczem-Radzimińskim, starostą trabskim, i synów, Jana, chorążego i starostę rzeczyckiego 1729 r., pisarza wiel. litew., ostatnio 1758 r. kasztelana mińskiego, żonatego z Eleonorą Rudomina-Dusiacką, starościanką raduńską, i Michała. 

Michał, chorąży 1715 r., marszałek rzeczycki 1729 r., stronnik Leszczyńskiego 1733 r., marszałek Trybunału litewskiego 1740 r., kasztelan miński 1742 r., zm. 1758 r., pozostawił córki: Maryannę za Krzysztofem ks. Puzyną, starostą upickim, Teofilę za Erazmem Radowickim, podstolim wołkowyskim, Barbarę 1v. za Kazimierzem Tyzenhauzem, starostą diamenckim, 2v. za Antonim Giełgudem, kasztelanem żmudzkim, i synów, Antoniego, żonatego z Zofią Unichowską, i Józefa. 

Józef, starosta rzeczycki i strzałkowski 1775 r. (Vol. Leg.), oboźny 1774 r., strażnik litewski 1776 r., marszałek Trybunału litewskiego 1777 r., deputat do konstytucyi z sejmu 1786 r., w wojnie 1792 r. generał-lejtnant i dowódca korpusu na Białej Rusi, kawaler orderu św. Stanisława, mąż zacny i dobry patryota, miał dwie żony Maryannę Ogińską, wojewodziankę witebską, i Aloizę ks. Radziwiłłównę, starościankę rzeczycką, i z nich miał synów: Jana, Stanisława i Józefa. 

Józef, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty, gub. mińskiej 1840 r., żonaty z Julią ks. Radziwiłłówną, miał córki, Idalię za Adamem Naruszewiczem i Katarzynę za Sewerynem Dernałowiczem. Piotr, najmłodszy z synów Stanisława-Michała, pisarz ziemski rzeczycki 1711 r., miał syna Michała, sędziego ziemskiego rzeczyckiego 1738 r., po którym z 1-ej żony Teresy Broel-Platerówny syn Tadeusz, a z 2-ej żony Racheli Galińskiej, skarbnikówny orszańskiej, synowie: Józef, Joachim, deputat na Trybunał litewski 1762 r., starosta zahorański, Marcin i Mateusz; po jednym z powyższych braci pochodzący, Jan, syn Wincentego i Eleonory z Kozłów, nauczyciel szkoły elementarnej w m. Zambrowie, wylegitymowany w Królestwie 1850 r. (Bon.).

JUDYNOWICZ h. NIECZUJA. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. 

JUDZKI v. JUCKI. W Wielkopolsce i w Prusach Zachodnich. Marcin, dziedzic dóbr Żółcz Mały 1580 r. (Ks. poborowe). Krzysztof podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. poznańskiem. Walenty cytowany w Vol. Leg. 1775 r. Kazimierz, porucznik w konfederacyi barskiej, w bitwie pod Pakością 1769 r. tak był ciężko raniony, że jako zabitego zostawiono go na polu walki. 

JUGOSZEWSKI h. ABDANK. Wzięli nazwisko od wsi Jugoszewa, w Małopolsce. Jan i Jakób Kielcz, dziedzice na Jugoszewie, Bielińcu i Rybitwach, a Mikołaj, dziedzic wsi Radzanów, około 1470 r. cytowani w Lib. Benef. Stanisław, dziedzic Jugoszewa 1578 r. (Ks. poborowe). Paweł, podstarosta sandomierski 1598 r. Stanisław, poborca sandomierski 1602 r. Erazm i Paweł podpisali elekcyę 1632 r. z wojew. Sandomierskiem. Walenty, syn Stanisława, cytowany w aktach radomskich 1630-1654 r., z żony Anny Chomętowskiej, kasztelanki żarnowskiej, miał córkę Maryannę za Samuelem Giebułtowskim. Stefan, poborca radomski 1677 r. 

JUKOWSKI h. GRZYMAŁA. Wzięli nazwisko od wsi Jukowa, w wojew. łęczyckiem. Wojciech, podsędek gostyński 1535 r. Wojciech i Stanisław, dziedzice Jukowa 1579 r. (Ks. poborowe). Andrzej podpisał elekcyę 1632 r. N., starosta wąbrzeski 1642 r. Aleksander, miecznik gostyński 1662 r. N., rotmistrz królewski, ciężko ranny w wojnie z Kozakami 1649 r. Wojciech, sędzia grodzki 1775-1780 r., pisarz grodzki łucki 1781 r. Adam, komornik graniczny kijowski 1778 r. Adam i Kajetan na Wołyniu 1811 roku. Piotr, marszałek szlachty pow. Winnickiego, dziedzic dóbr Brahiłów 1820 r.; jego synowie, Feliks i Hilary. 

Hilary, nr. 1795 w m. Brahiłowie, w obwodzie Winnickim, postąpił 1815 r. na służbę do 1 pułku strzelców pieszych i 1816 r. został podporucznikiem, a w 1817 r. wyszedł do dymisyi i był w 1840 r. sędzią pow. Winnickiego. 

JUMASZEW. Teodor, syn Dominika, z synami, Filipem i Piotrem, i tego synowie: Dominik, Józef i Wincenty wylegitymowani w Cesarstwie 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

JUNCZEWSKI. Byli w wojew. Sieradzkiem. Dersław z Junczewa cytowany w aktach sieradzkich 1398 r. Mikołaj, syn Andrzeja, 1458 r. 

JUŃCZYK h. JUŃCZYK. Podług Paprockiego byli w wojew. Smoleńskiem, a po jego podbiciu przez Moskwę 1514-1520 r. przenieśli się na Żmudź. Stefan, dworzanin Zygmunta Augusta; jego syn Jerzy, rotmistrz przeciwko Moskwie 1579-1581 r.

JUNDZIŁŁ h. ŁABĘDŹ. Hrabiowie i szlachta. Dawna rusko-litewska rodzina, już w początkach XV stolecia liczyła się do zamożniejszych obywateli swojej prowincyi i aż do ostatnich czasów utrzymała się na tem stanowisku. 

Protoplastą linii, która w 1798 r, otrzymała tytuł hrabiowski pruski, był Jundził, starosta na Dubicy 1468 r., który miał synów: Mikołaja, Pawła, Szymka i Jana. 

Mikołaj, kuchmistrz ks. Heleny 1495-1505 r., namiestnik koniawski i dubicki, chorąży wielki litewski 1509-1511 r., marszałek litewski 1496- 1516 r.. dostał 1495 r. wraz ze swymi braćmi w nagrodę zasług od króla Aleksandra Jagielończyka kilka majątków. 

Paweł, dworzanin królewski 1516 r., miał córkę Hannę 1v. za Mikołajem Stirpejką, chorążym upickim, 2v. za Stanisławem Żłobickim, i syna Mikołaja, sędziego ziemskiego Słonimskiego 1560 r., dworzanina królewskiego, który miał dwie żony, Hannę z Micutów, z niej syn Krzysztof i Helenę Tuszewicką, po której synowie, Jarosz i Wojciech. Krzysztof, podstarosta Słonimski, deputat na Trybunał litewski 1589 r., z żony Małgorzaty Zdanówny zostawił kilku synów; z nich Hektor bezpotomny, Samuel ożeniony z Krystyną ks. Drucką-Sokolińską, Chryzostom i Aleksander, rotmistrz wojsk królewskich, dzielnie walczył z Kozakami. 

Szymek, trzeci syn Jundziła, pozostawił synów: Sebastyana, namiestnika przełajskiego i dowgowskiego, Mikołaja, dworzanina królewskiego, namiestnika mereckiego 1539 r., następnie wojskiego i koniuszego grodzieńskiego, i Wojciecha, dzierżawcę uszpolskiego, ciwuna i horodniczego wileńskiego 1542 r., po którym córka Jadwiga za Janem Irzykowiczem, starostą mielnickim, i synowie: Malcher, Mikołaj i Stanisław. 

Jan, czwarty syn Jundziła, dziedzic na Krzemienicy, starosta dubicki i koniawski 1517 r., miał dwie żony, Marynę ze Syruciów, z której syn Maciej, i Małgorzatę Budziłównę. Maciej, marszałek królewski 1537 r., z żony Benigny Raczkówny pozostawił synów, Jerzego i Andrzeja. 

Jerzy, podkomorzy wołkowyski, starosta sękłowski, rotmistrz królewski przeciwko Moskwie 1568 i 1579-1581 r., dostał w nagrodę od króla Stefana Batorego w 1580 r. królewszczyznę Bułę, w pow. Słonimskim; był żonatym z Reginą Bohowitynówną. 

Andrzej, marszałek wołkowyski 1586 r., marszałek i poborca wiłkomierski 1589 r., podpisał ugodę będzińską, a przeszedłszy na wyznanie kalwińskie, gorliwie je popierał i bronił; z żony Katarzyny Olędzkiej zostawił synów, Jana i Adama. 

Jan, z podkomorzego marszałek wołkowyski, marszałek Trybunału litewskiego 1622 r., z żony Halszki ks. Łukomskiej miał syna Jerzego, poborcę lidzkiego 1626 r., następnie chorążego lidzkiego, który pokłóciwszy się o granicę majątków z wojewodą trockim Chodkiewiczem, od jego sług zabity został 1639 r.; z żony Katarzyny Jewłaszewskiej jego córki, Symforoza Klukowska i Aleksandra Osmolska.

Adam, wojski wołkowyski 1620 r., deputat na Trybunał litewski 1635 r., miał dwie żony, Annę Rajską, z niej córka Katarzyna za Jerzym Słuszką, wojewodzicem wendeńskim, i syn Samuel, podstoli kowieński, i Zofię Makowiecką, z której syn Michał. 

Michał, stolnik witebski 1668 r., podpisał elekcyę 1674 r. z pow. wołkowyskim; miał trzy żony: Danielę Jewłaszewską, Eleonorę Kamieńską, miecznikównę nowogrodzką, i N. Rossudowską, z których synowie: Ludwik ożeniony z Eleonorą Robertówną, Augustyn, Antoni i Jerzy. 

Augustyn, urodzony z Kamieńskiej, zabiegły gospodarz, znaczny zostawił majątek; miał dwie żony, Konstancyę Naruszewiczównę i Juliannę Wojniłowiczównę, z 1-ej żony córki, Barbara Moniuszkowa i Justyna, z 2-iej syn Tadeusz, podkomorzy, następnie marszałek grodzieński 1765-1768 r., poseł na sejmy, dziedzic dóbr Brzostowicy, Narewki, Hołynki i Lipska, podpisał elekcyę 1764 r. z pow. grodzieńskim. Tadeusz z dwóch żon, Franciszki Łazówny, kasztelanki mścisławskiej, i Anieli Zaleskiej, kasztelanki wizkiej miał córki: Barbarę za Antonim Mokronowskim, starostą złotoryjskim, Konstancyę za Adamem lir. Starzeńskim, Annę 1v. za Karolem Morawskim, generałem wojsk litewskich, 2v. za Piotrem lir. Bielińskim i dwóch synów, Piotra, generała wojsk litewskich 1792 r., który podpisał elekcyę 1764 r. z pow. grodzieńskim, i Franciszka. 

Franciszek, podkomorzy grodzieński 1784 r., kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, został mianowany hrabią pruskim 1798 r.; dziedzic rozległych dóbr Brzostowicy, Ikazni, Milek i in., z żony Teresy Burzyńskiej, wojewodzianki mińskiej, miał syna hr. Wiktora, dziedzica dóbr Brzostowicy, porucznika 8 pułku ułanów i kawalera krzyża Virtuti Militari, zamieszkałego po 1831 r. w Szwajcaryi, po którym z żony Teresy-Karoliny Cichockiej, generałówny wojsk koronnych, córki: Emilia zmarła panną, Helena za Aleksandrem Chodźką, Konstancya, panna, Marya za Stanisławem Sołtanem, Teresa za Ryszardem Daszkiewiczem, Zofia, panna, Antonina, kanoniczka w Warszawie, młodo zmarła, Albertyna za Stanisławem Sołtanem i Magdalena za Aloizym Tachet de Comtes; z synów: hr. Karol umarł bezpotomny, hr. Adam i hr. Wiktor, oficer wojsk szwajcarskich, miał dwie żony, siostry Szwajcarki, Maryę i Adelę de Reiff, z 1-ej żony syn hr. Karol, z 2-iej żony syn hr. Stanisław i córka Marya za Bronisławem Romerem. 

Antoni, syn stolnika Michała i Rossudowskiej, z Antoniny Telszewskiej miał synów: Józefa, Demetriusza, Bazylianina, i Mikołaja, po którym z Reginy Bouffałówny, wojszczanki grodzieńskiej, syn Tadeusz, generał wojsk litewskich, z żony Reginy z Henningów pozostawił córkę Teresę za Janem ks. Połubińskim i synów, Ignacego i Stanisława. 

Ignacy, urzędnik w Komisyi sądowej edukacyjnej wileńskiej, sekretarz Wileńskiego Tow. Dobroczynności, z żony Józefy Jundziłłówny pozostawił syna Ignacego, wylegitymowanego w Cesarstwie 1848 r. i zapisanego do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.

Stanisław, dziedzic Reginowa, z żony Zofii ks. Połubińskiej pozostawił córki: Paulinę 1v. za Stanisławem Lipskim, 2v. za Konstantym Siekluckim, Józefę Balińską, Teresę za Adamem Jundziłłem i syna Tadeusza, po którym z żony Stefanii Twardowskiej synowie, Stanisław ożeniony z Jadwigą Jundziłłówną i Kazimierz. 

Jerzy, ostatni syn stolnika Michała i Rossudowskiej, miał syna Felicyana, po którym z Heleny ks. Połubińskiej, chorążanki Słonimskiej, córka Rachela za Michałem Przecławskim i synowie, Michał i Konstanty. 

Michał, oficer wojsk pruskich, z żony Joanny Bychowcówny miał córkę Irenę za Maciejem Więckowskim i synów: Rufina, Apolinarego i Władysława, po którym z Bogumiły Suchodolskiej synowie, Konstanty żonaty z Anną Lipską, a Waleryan z Zofii Wołłowiczówny pozostawił córki, Maryę za Adamem Jelskim, Jadwigę za Stanisławem Jundziłłem i syna Stefana, żonatego z Melanią Dowgiałłówną. 

Konstanty, młodszy syn Felicyana i ks. Połubińskiej, miecznik 1785 r., a w 1787 r. łowczy Słonimski, z Aleksandry Siekluckiej miał córki: Maryę za Wincentym Siekluckim, Józefę za Ignacym Jundziłłem, Emilię za Ksawerym Turskim i syna Jana, dziedzica dóbr Iwacewicze, w pow. Słonimskim, po którym z Zofii Frankowskiej synowie: Witold, Jan i Stefan, żonaty z Julią Laską, wylegitymowani w Cesarstwie 1862 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej (Bon.). 

Po Benedykcie, dziedzicu dóbr Jasieńce, w pow. lidzkim, z żony Róży Dowgiałłówny, syn Bonifacy-Stanisław, Pijar, profesor Uniwersytetu wileńskiego, założyciel ogrodu botanicznego w Wilnie, umarł 1847 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. grodzieńskiej: Aloizy i Adam, synowie Konstantego, Fabian, Rufin, Apolinary i Władysław, synowie Michała, i po Władysławie synowie: Ignacy, Waleryan, Konstanty, Franciszek i Maurycy, Ignacy i Stanisław z synem Ferdynandem, synowie Mikołaja, 1835 r.; 2) gub. mińskiej: August, syn Jana, z synami, Janem i Feliksem, Ludwik, syn Józefa, z synami, Gabryelem i Tymoteuszem, oraz Stanisław z synami, Dominikiem i Stanisławem 1862 roku. 

JUNDZIŁŁ-RYŁŁO h. WIENIAWA. Adam, cześnik lidzki 1698 r. Aleksander-Ryłło-Jundziłł, skarbnik połocki, czynnie działał w konfederacyi olkienickiej 1700 r. przeciwko Sapiehom. Konstanty, syn Ludwika, lekarz w gub. orenburskiej 1874 r. 

JUNGA v. YOUNGA h. YOUNGA. Herb - w polu czerwonem trzy wycinki srebrne od wierzchu tarczy, spiczaste ku dołowi, na każdym pierścień złoty z brylantem w górę. Nad tarczą dwa hełmy w koronach, na prawym ramię nagie trzyma w ręku strzałę żelezcem w lewo, na lewym hełmie pół lwa z ogonem zadartym, wyskakującego z korony w prawo; pod tarczą dewiza herbowa „Salus per Christum“.

Dawna szlachecka szkocka rodzina, właściwą pisownią jej nazwiska było Young v. Younga, którą stosownie do brzmienia w języku polskim pisano Jung, Junga, a niekiedy mylnie Junge. Jerzy, gorliwy katolik i stronnik królowej szkockiej Maryi Sztuart, czynny brał udział w obronie jej praw i wyswobodzenia z więzienia; wyprzedawszy się z części swoich majątków, a drugą część straciwszy przez konfiskatę, opuścił ojczyznę i przeniósł się do Prus Zachodnich, w których otrzymał indygenat. Z jego dwóch synów, Adryan, Jezuita, biegły w językach i autor kilku dzieł treści teologicznej, umarł 1607 r., a Abraham, porucznik piechoty gwardyi szkockiej króla Zygmunta III, towarzyszył temu monarsze do Szwecyi 1598 r., a w 1600-1603 r. dzielnie walczył w Inflantach, i w nagrodę zasług otrzymał od króla Zygmunta III w 1604 r. naczelnictwo nad wszystkimi Szkotami osiedlonymi w Polsce z prawem sądownictwa i pobierania od nich podatków. Jakób, syn Abrahama, walczył w bitwie z Kozakami pod Zbarażem; jego syn Jerzy, rewizor dochodów skarbowych 1680-1693 r., miał kilku synów, z których, Jakób i Jerzy przesiedlili się na Litwę i od nich wywodzą się Jungowie, herbu Lilia, w tej prowincyi osiedleni, a najstarszy Aleksander, kapitan dragonów króla Augusta II, odznaczywszy się w wojnie ze Szwedami 1700-1708 r., został majorem gwardyi królewskiej i walczył przeciwko konfederatom tarnogrodzkim, opuściwszy zaś służbę jako pułkownik, zaślubił Antoninę Ostrowską, herbu Grzymała, i z niej miał syna Jerzego, po którym z żony Maryanny Ślubicz-Załęskiej synowie, Jakób żonaty z Teofilą Skwarską i Franciszek. 

Franciszek, podpułkownik 1791 r., a następnie pułkownik wojsk koronnych, ożeniony z Anastazyą Kostecką, pozostawił pięciu synów. Z tych Otto, ur, 1778 r. w m. Łowiczu, wszedł do służby 1806 r. jako podporucznik do 2 pułku piechoty i w 1807 r. został porucznikiem, a 1808 r. kapitanem; major 1817 r., awansował 1829 r. na podpułkownika. Kawaler krzyża wojskowego polskiego i Legii Honorowej, chlubnie odbył kampanię 1812-1814 r., wylegitymowany w Królestwie 1843 r., um. 1851 r.; był żonatym z Franciszką Stamirowską. Antoni i Franciszek osiedleni na Wołyniu, bezdzietni. Franciszek, podporucznik ułanów 1816 r., kapitan 13 pułku jazdy. Jan, ur. 1793 r. w Zamościu, wszedł do służby 1808 r. do 8 pułku piechoty i w 1809 r. został podporucznikiem, a w 1813 r. porucznikiem. Józef, piąty syn pułkownika Franciszka, w młodym wieku odbył jako porucznik kampanię 1792 r., kapitan, um. w 1825 r., zostawiwszy z żony Anny Konopackiej cztery córki i tyluż synów; z córek: Leontyna za Narcyzem Puchalskim, Kamila za Antonim Skrzyszowskim, Aniela za Rogalskim i Zofia; z synów: 1) Romuald, oficer wojsk polskich 1831 r., za odznaczenie się w bitwie pod Kuflewem otrzymał krzyż wojska polskiego Virtuti Militari; był żonatym z Teklą Cybulską; 2) Konstanty, po którym z żony N. Skrzyszowskiej syn Bolesław ożeniony z Gumowską, z niej córki: Anna, Henryka i Stefania; 3) Adam otrzymał w 1871 r. w Galicyi wraz z braćmi, Konstantym i Jerzym Władysławem zatwierdzenie dawnego szlachectwa polskiego; z żony Izabeli Jaszowskiej jego synowie: Mieczysław, Zdzisław i Włodzimierz, rotmistrz, wojsk austryjackich, zaszczytnie odznaczył się w bitwie pod Sadową 1866 r. i otrzymał krzyż zasługi austryjacki, z żony Rogalskiej jego syn Adam; 4) Jerzy-Władysław, dziedzic dóbr Trzcieniec w Galicyi 1876 r., ożeniony z Wandą Smarzewską, herbu Zagłoba, pozostawił córkę Józefę. 

Z gałęzi tej rodziny, która osiedliwszy się na Litwie, stanowczo zmieniła pisownię nazwiska na Jung, i od dodatku lilii do herbu rodzinnego zowie swój herb Lilią, Aleksander, ożeniony z Ludwiką Stankarówną, cytowany w aktach prużańskich 1742 r., a Adam, z synami, Karolem i Józefem i tego syn Daniel, Aleksander z synem Janem i tego syn Józef, oraz Stefan, synowie Stanisława, wylegitymowani w Cesarstwie 1839-1851 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

JUNGE. Karol-Fryderyk, podpułkownik wojsk koronnych, otrzymał nobilitacyę 1775 r. (Vol. Leg.). 

JUNGER. Jan, syn Dawida i Krystyny Handki, ur. 1773 r. w m. Lesznie, w W. Ks. Poznańskiem, wszedł 1806 r. do służby jako porucznik płatnik do 12 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1808 r. został kapitanem w tymże pułku; umieszczony 1815 r. w 3 pułku piechoty liniowej, postąpił 1817 r. na majora, a w 1825 r. został przeniesiony do administracyi Komisyi Rządowej Wojny. Odbył kampanie, 1807 r. przeciw Prusom, a 1809 r. przeciw Austryi. 

JUNICZ. N. Junicz, łowczyc mścisławski, deputat na Trybunał litewski 1768 r. 

JUNIEWICZ h. JUNOSZA. Maciej, syn Macieja, wylegitymowany w Cesarstwie 1843 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

JUNIEWICZ h. LELIWA. Kazimierz, syn Jana, z synami, Tomaszem i Aleksandrem i tego syn Adam wylegitymowani w Cesarstwie 1841-1854 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

JUNIEWICZ h. ŁABĘDŹ. Stefan, strażnik nowogrodzki 1714 r. Michał, komornik trocki 1786 r. Michał, syn Józefa, z synem Antonim-Kazimierzem i tego syn Henryk wylegitymowani w Cesarstwie 1842 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. Antoni, syn Kazimierza, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1842 r. 

JUNKOWICZ v. JENKOWICZ h. KORCZAK. Fedor dostawiał na potrzeby wojenne 1 konia; jego synowie, Jenko, podstarosta włodzimierski, i Wasil, cytowany w Metr. Litew., dzierżawca krasnosielski i haliczański 1546 r. Jan, zwany Płotnicki, 1760 r. i Antoni 1783 r. w pow. pińskim. 

JUNOSZA h. JUNOSZA. Właściwie Junosza jest nazwą herbu, a nie nazwiskiem, jednakże jeszcze w XVI stoleciu brali tę nazwę jako nazwisko familijne niektórzy z członków tego rodu. Junosza, syn Junoszy, sędziego ziemskiego wyszogrodzkiego i zakroczymskiego, sprzedał Rakowskim w 1436 r. wsie Rakowo i Boginie (Mil.). Paweł notowany w aktach pińskich 1506 r. Jan, dziedzic na Gumowie 1578 r. Arnolf, skarbnik ciechanowski 1605 r., miał synów: Arnolfa, Jakóba, Jana i Pawła (Don. Vars.). 

JUNOWICZ h. JANADAR (?). Potomstwo Michała, syna Samuela, a między innymi: Alfons i Kazimierz, synowie Antoniego, Nikodem i Waleryan, synowie Wincentego, oraz Franciszek, Zygmunt i Józef, synowie Antoniego, wylegitymowani w Cesarstwie 1863 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

JUNOWICZ h. JUNOSZA. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r. 

JUNOWICZ h. LELIWA. Na Litwie; brali przydomek Olechnowicz. Antoni podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. trockiem. Tomasz, rotmistrz kowieński 1791 r. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej, Józef i Bartłomiej, synowie Michała, 1855 r.; 2) gub. kowieńskiej: Ignacy i Dydak, synowie Macieja, Jakób i Stanisław, synowie Stanisława, i inni 1853-1857 r. 

JUŃSKI h. JUŃCZYK. Po Marcinie, dziedzicu wsi Kuczowola 1760 r. (Akta Kaliskie), syn Aleksander, po którym syn Augustyn, ożeniony z Balbiną Pieczyńską, pozostawił synów: Jana, Józefa i Eugeniusza, wylegitymowanych w Królestwie 1854 r. 

JURAHA i JURAHA-GĘDROIC herbów KOTWICA, PORAJ i JURAHA. Książęta i szlachta. Niesiecki daje Jurahom przydomku Gedroic herb Poraj, Jurahom bez tego przydomku herb Kotwicę odm. (w polu czerwonem kotwica, nad którą krzyż), sam jednak powiada, że Jurahowie z przydomkiem i bez tego przydomku są jedną i tąż samą rodziną. Niektórzy z Jurahów z przydomkiem i bez niego brali i dotychczas biorą herb złożony, to jest, tarcza wzdłuż przedzielona, w prawej części w polu błękitnem herb Hipocentaurus, lewa część w poprzek przedzielona, w górnej części Kotwica odmienna (jak wyżej), w dolnej części herb Poraj. Jeszcze nawet czwartą herbową odmianę wzięli Jurahowie, to jest, dzielili tarczę w podłuż, w prawej części kładli herb Poraj, w lewej znak w kształcie litery S, położonej w poprzek, na nim strzałę bez pióropusza przekrzyżowaną z lewej strony. 

Podług genealogii Jurahów ich protoplastą miał być Jerzy (Jurij), w przemianie tego imienia Juraha, syn Hurdy, a brat Dowmonta, protoplasty Gedroiców; ten Juraha, starosta łucki, jeden z najgorliwszych stronników w ks. litewskiego Świdrygiełły, walczył z polakami w jego obronie 1431 r., wzięty do niewoli pod Oszmianą, ukorzył się w. ks. Zygmutowi Kiejstutowiczowi, lecz stracił namiestnikostwo łuckie, a natomiast dostał uposażenie, w pow. oszmiańskim; tak jego syn Aleksander, jak i dalsi potomkowie brali jego imię Juraha za nazwisko. Aleksander miał dwóch synów; z nich N. pozostał w swem dziedzictwie w pow. oszmiańskim, a drugi Jacek, dostawszy za żoną ks. Maryną Duliczanką znaczne posiadłości w wojew. nowogrodzkiem, jak Darów, Czerniechowo, Hołdowicze, Sulatycze i in., w niem się osiedlił, a porzuciwszy herb rodzinny Hipocentaura, wziął herb żony Kotwicę odmienną. 

Bohdan, syn Jacka, cytowany w Metr. Litew. 1528 r., powinien był podług niej dostarczać 5 zbrojnych konnych na potrzeby wojenne; z żony Teodory Kopciówny miał synów, Benedykta i Teodora (Fiedora); z nich Benedykt, sędzia pow. nowogrodzkiego 1569 r. marszałek litewski, deputat w 1569 r. do korekty statutu litewskiego, zostawił syna Adama bezpotomnego, a Fiedor z żony Eudoksii Żorawnickiej, 2v. za Janem Czyżem, miał czterech synów: Gerwazego, Hipacego (Pocieja), Wasila i Iwana. 

Wasil miał syna Teodora, ożenionego z N. Abramowiczówną, z której czterech synów: Piotr, Mikołaj, Kazimierz i Aleksander, po którym z N. Bielikouzówny synowie: Michał, Andrzej, Bogusław i Heronim. 

Iwan, czwarty syn Fiedora, podkomorzy nowogrodzki, ożeniony z N. Rymińską, miał syna Mikołaja, po którym z Barbary Podlipskiej syn Iłrehory, pułkownik królewski, pozostawił syna Stanisława, który podpisał elekcyę 1648 roku z wojew. wileńskiem. Jego syn Piotr-Samuel podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. nowogrodzkiem; podstoli oszmiański i rotmistrz królewski, ożeniony z N. Porazińską, pozostawił synów, Bazylego i Andrzeja-Michała. Bazyli, skarbnik nowogrodzki, ożeniony z N. Tomkowiczówną miał synów, Mikołaja i Antoniego. 

Andrzej - Michał, horodniczy wileński, sędzia ziemski i rotmistrz oszmiański, deputat na Trybunał litewski 1709 r., należał do konfederacyi olkienickiej 1700 r., posłował na sejmy i był sędzią kapturowym 1697 r.; z żony Teresy Kleczkowskiej, miecznikówny, oszmiańskiej, jego córka Eleonora za Józefem Soroką, horodniczym mścisławskim, i pięciu synów. Z nich: Antoni umarł młodo 1727 r.; Jan, Jezuita, profesor Akademii wileńskiej, mąż uczony i autor 1739 r.; Kazimierz, Jezuita, dobry kaznodzieja; Wojciech, tego synowie, Michał i Antoni podpisali konwokacyę generalną litewską 1764 r., po Antonim syn Ignacy 1798 r., a jego synowie, Franciszek i Albert wylegitymowani w Cesarstwie 1838 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej z herbem Kotwica. 

Józef-Tadeusz, najmłodszy z synów Andrzeja-Michała, krajczy oszmiański 1739 r., dziedzic dóbr Krawczewicze, miał syna Stanisława, oboźnego nowogrodzkiego 1752 r., po którym dwóch synów; z nich: 1) Franciszek, regent grodzki wileński 1780-1794 r., rotmistrz kawaleryi narodowej, pozostawił syna Władysława, po którym synowie: Piotr, Stanisław, Karol i Romuald wylegitymowani w Cesarstwie 1846 r.; 2) Józef, rotmistrz husarski, regent ziemski i grodzki 1787-1794 r., zostawił czterech synów: Stanisława i Michała, oficerów wojsk polskich, Jana i Kazimierza, oficerów w wojsku rosyjskiem 1832 r. 

JURASZKIEWICZ. Łukasz, podczaszy żytomierski 1725 r. (Sigil.). 

JURCEWICZ h. LUBICZ. Kazimierz, skarbnik Słonimski 1686 roku. Władysław, rotmistrz miński 1784 r. Tadeusz, syn Antoniego, z synami: Antonim, Ignacym, Kazimierzem, Michałem i Pawłem zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1820 r. 

JURCZEWSKI h. DROGOSKAZ. Hipolit postąpił na służbę 1814 r. jako kadet do artyleryjskiej inżynieryi wojsk polskich i w 1833 r. został podporucznikiem w korpusie inżynierów Komunikacyj lądowych i wodnych; porucznik 1835 r., był w 1838 r. przeznaczony do p. o. inspektora głównego traktu szosowego i w 1840 r. postąpił na kapitana. Kawaler orderu św. Stanisława IV klasy, otrzymał 1841 r. przyznanie szlachectwa w Królestwie z zasady swego urzędu (Ks. Wojskowe). 

JURCZEWSKI. Michał, cześnik buski 1686 r. 

JURCZYCKI. Piszą się z Jurczyc, w pow. krakowskim. Andrzej, Jakusz, Franek, Bieniek, Rafał i Wacław, dziedzice Jurczyc 1404 r. Kacper, syn Mikołaja, 1500 r. (Bon.). 

JURCZYŃSKI. Herkules, dziedzic dóbr Sanniki, w ziemi bielskiej 1582 r. Michał cytowany w aktach latyczowskich 1752 r. 

JURECKI h. GRZYMAŁA. Kazimierz i Jan, synowie Wincentego, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1849 r. 

JURECKI h. PRUS I. Po Wojciechu, z żony Teresy Wichrowskiej, córka Anna 1v. Regulska, 2v. Kurowska. Andrzej z wojew. kaliskiem podpisał elekcyę 1697 r. Stanisław, podoficer artyleryi 1831 r., kawaler krzyża wojsk polskich; umarł 1840 r. w Anglii. 

JUREWICZ h. JUNOSZA. Józef, syn Wincentego, z synem Franciszkiem wylegitymowani w Cesarstwie 1853 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

JUREWICZ h. LUBICZ. Kazimierz, Marcin, Piotr i Samuel podpisali elekcyę 1648 r. z ks. żmudzkiem. N., komendant w Bychowie 1700 r. Samuel, miecznik wołkowyski 1701 r., pisarz dekretowy litewski, poseł na sejm 1718 r., żonaty z N. Bystrzanowską. Jan, Samuel, Jezuita, i Jerzy, synowie Marcina, horodniczego Słonimskiego 1720 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej: Maciej, syn Stanisława, z synami, Franciszkiem i Janem i tego synowie, Franciszek i Stanisław 1844 r.; Józef i Paweł z synami: Antonim, Tadeuszem i Franciszkiem, synowie Kazimierza, 1845 r. Maciej, syn Bartłomieja, z synami: Antonim, Dyonizym, Piotrem i Janem 1855 r.; 2) gub. kowieńskiej: Jerzy i Julian, synowie Kazimierza, Antoni, Roman i Jerzy, synowie Tadeusza, Wincenty, syn Karola, i inni 1835-1865 r.; 3) gub. mińskiej: Jakób z synem Antonim, Gabryel i Andrzej, synowie Macieja, i inni, razem 11 osób, w 1862 r. 

JUREWICZ v. JURJEWICZ h. ŚLEPOWRON. Wincenty, syn Franciszka, z synami, Antonim i Piotrem, i Dominik, synowie Marcina, wylegitymowani w Cesarstwie 1845 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

JUREWICZ. Wojciech, syn Gaspra, zapisany do ksiąg szlachty gnb. kowieńskiej 1819 r., a Józef i Szymon, synowie Michała, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r. z przydomkiem Łukiański. 

JURGASZKO. Adam, syn Antoniego i Barbary z Chrynkiewiczów, ur. 1802 r. w m. Lidzie, gub. grodzieńskiej, z korpusu kadetów w 1821 r. umieszczony w 1 pułku strzelców pieszych, został w 1828 roku podporucznikiem, a w 1831 r. porucznikiem w 8 pułku piechoty liniowej; otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

JURGIELEWICZ h. DOŁĘGA. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. grodzieńskiej: Stanisław, syn Dominika, i Antoni, Ignacy i Piotr, synowie Jana, 1845 r.; 2) gub. kowieńskiej, potomstwo Jerzego, syna Jana, a między innymi: Mateusz i Stanisław, synowie Józefa, Heliodor, syn Pawła, i inni 1860 r.; 3) gub. wołyńskiej, Stanisław i Jan, synowie Dominika, i inni 1845 r. 

JURGIELEWSKI h. PODKOWA v. DOŁĘGA odm. Odmiana herbu - podkowa stojąca, w niej strzała żelezcem w górę; na hełmie w koronie trzy pióra strusie. Byli w XVII stoleciu w pow. grodzieńskim. Michał, łowczy grodzieński 1720 r. 

JURGIENSOHN h. DOŁĘGA. Jerzy, syn Karola, z synem Reinholdem, Jerzy, syn Jerzego, z synem Janem, Engelbert, z synem Fromholdem, oraz Karol i Wilhelm, synowie Karola, wylegitymowani w Cesarstwie 1849 -1862 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

JURGIEWICZ h. JURGIEWICZ. Herb - w polu czerwonem tarcza fioletowa ze skrajem srebrnym; w koronie nad hełmem, między dwoma orlemi skrzydłami, prawem białem, lewem czerwonem, wieża do połowy zrujnowana, na niej ręka trzymająca miecz. 

Na Litwie i Podlasiu, często mieszani z rodziną Jurjewicz; osiedleni na Podlasiu, brali przydomek Naczory. Maciej nobilitowany 1581 r. Feliks, przydomku Kasza, w wojew. mińskiem 1586 r. Stanisław, naczelny poborca wileński 1601 r. Andrzej, kanonik wileński, doktór filozofii i teolog, um. 1640 roku. 

Antoni, syn Marcina-Antoniego i Apolonii z Bernat, wnuk Sebastyana i Eufrozyny z Konar, prawnuk Kacpra, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. (Bon.). 

JURJEWICZ h. KOTWICA. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. 

JURJEWICZ h. LUBICZ. Na Białej Rusi i Litwie, taż sama familia co Jurewicz. Zofia fundowała cerkiew w Orszy 1505 r. Jan-Mikołaj, namiestnik bystrzycki i ławaryski 1553 r., żonaty z Nastazyą ks. Prońską. Jan, podstoli witebski 1687 r., ożeniony z Krystyną Przecławską. N., kanonik wileński 1693 r. Kniaź Jakób z wojew. mińskiem, a Piotr z wojew. połockiem podpisali elekcyę 1764 r. Stanisław, rotmistrz piński 1775 r., ożeniony z Anielą Tchorznicką. Piotr, skarbnik starodubowski 1780 r. Stanisław, syn Józefa rotmistrz wojsk rosyjskich, marszałek szlachty gub. witebskiej 1859 r. 

Stanisław-Leon, syn Samuela i Heleny Tryznianki, podstoli czerniechowski 1716 r., z Anny Przecławskiej miał syna Franciszka, podstolego czerniechowskiego, po którym z Rozalii Mroczkówny syn Ignacy, rotmistrz pow. Słonimskiego 1786 roku, z żony Maryanny Witosławskiej miał synów: Franciszka, Jana i Ignacego. 

Franciszek zaślubił Maryę Marecką i z niej pozostawił córki, Józefę, Helenę, i synów, Michała i Stanisława, a Ignacy z Petroneli Przedpełskiej miał syna Erazma, po którym z Elżbiety Szusterówny syn Aureli, oficer wojsk austryjackich 1880 r. (Bon.). 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej: Onufry, Kazimierz, Józefi Wincenty, synowie Felicyana, wnukowie Stefana, 1859 r.; 2) gub. mińskiej: Józef z synem Janem, Teodor z synem Antonim i Stanisław z synem Stanisławem, synowie Ignacego, w 1861 r., oraz Hilary, Antoni, Tomasz i Marcin z synem Józefatem, synowie Dominika, 1845 r. 

JURJEWICZ h. POMIAN. Wacław, Jerzy, Napoleon, Jan i Maurycy, synowie Kazimierza, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1836 r. 

JURJEWSKI. Hawryło, Konstanty i Teodor, dziedzice Jurjewicz 1552 r., w wojew. połockiem. Dawid, dziedzic Jurjewicz 1622 r. Jan i Kazimierz 1667 r. (Bon.). 

JURKIEWICZ v. JURKOWICZ h. DOŁĘGA. Jakób podpisał konfederacyę olkienicką 1700 r., a Dawid, manifest szlachty litewskiej 1763 r. Potomstwo Ignacego, syna Stanisława, a między innymi: Wincenty i Józef, synowie Antoniego, Adam i Ignacy, synowie Michała, Stanisław, syn Stanisława, i Franciszek, syn Jana, wylegitymowani w Cesarstwie 1850 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

JURKIEWICZ h. JANINA. Kazimierz z synem Julianem, Wincenty, syn Antoniego, Augustyn z synem Adamem i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1837-1862 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

JURKIEWICZ h. NIECZUJA. Samuel-Sebastyan, towarzysz pancerny, za odznaczenie się męztwem pod Chocimem 1673 r. otrzymał nobilitacyę 1685 r.; z Zofii Pawłowiczówny jego syn Dominik 1720 r., ożeniony z Antoniną Warszawską, miał syna Dominika-Józefa 1740 r., po którym z żony Eleonory Łabęckiej syn Stanisław, ożeniony z Rozalią Bieganowską, od którego pochodzą: Felicyan w 1782 r., Grzegorz w 1788 r., a jego wnuk Bazyli w 1830 r. wylegitymowani w Galicyi. 

Dominik-Józef z drugiej żony Anastazyi Molskiej miał syna Tomasza 1760 r., po którym było dwóch synów, Jan i Paweł wylegitymowani w Galicyi 1830 roku. Z nich Jan miał syna Walentego, wylegitymowanego w Królestwie 1843 roku, a Paweł pozostawił syna Stanisława, po którym z Henryki Kowalewskiej syn Karol, urzędnik celny, wylegitymowany w Królestwie 1862 r. 

JURKIEWICZ h. SAS. Gabryel 1782 r., a prawnukowie Gabryela: Józef, Aleksander, Ignacy i Jan w 1834 r. wylegitymowani w Galicyi. 

JURKIEWICZ h. ŚLEPOWRON. Krzysztof, miecznik nowogrodzkisiewierski, z wojew. wileńskiem 1648 r., a Jan z wojew. mińskiem 1697 r. podpisali elekcye. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1815 r. 

JURKIEWICZ. Piotr, syn Mikołaja, z zasady posiadanego orderu św. Włodzimierza IV klasy otrzymał przyznanie szlachectwa w Cesarstwie 1855 r. i z synami, Michałem i Hipolitem zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. 

JURKOWIECKI h. PILAWA. W Małopolsce, gdzie posiadali w XVII stoleciu majątek Niegłowice. Paweł 1478 r. (Akta Krakowskie). Mikołaj, pisarz grodzki biecki 1616 r., miał syna Kacpra. Wacław, kanonik sandomierski 1660 r. Olbracht, komornik ziemski biecki 1683 r. Stefan podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. krakowskiem. Mikołaj, podstoli żytomierski 1700 r. Jan Ludwik, pisarz ziemski biecki 1721 r. 

JURKOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Wzięli nazwisko od wsi Jurkowie, w pow. sandomierskim, brali przydomek Jurek. Henryk, dziedzic wsi Stropieszyn, w wojew. Sandomierskiem 1434 roku. Pasko, przydomku Siwowąs, osiedlił się na Rusi Czerwonej 1453 r. Adam, dziedzic Jurkowie 1508 r. Stanisław, starosta tykociński 1542 r., jego potomstwo osiedliło się na Litwie. Wawrzyniec, syn Mikołaja, poborca w wojew. Sandomierskiem 1589 i 1593 r. Andrzej, Jan i Jerzy, synowie Szymona, 1600 r. 

Po Mikołaju córka Anna Łętowska i synowie, Piotr i Jan, jeden z lepszych poetów z czasów Zygmunta III 1600-1604 r. Stefan-Władysław, rotmistrz pow. gostyńskiego, podpisał elekcyę 1648 r. Stanisław, doktór teologii, profesor, bibliotekarz i rektor Akademii krakowskiej, protonotaryusz apostolski, proboszcz św. Floryana w Krakowie, um. 1656 r. Stanisław, podczaszy parnawski 1717 r. Franciszek ożeniony z Barbarą Stadnicką 1720 r. Tomasz, vicesgerent sandomierski i subdelegat grodzki radomski 1779 r., z żony Maryanny Mysłowskiej miał synów: Antoniego, Franciszka i Gabryela. Wojciech, regent grodzki czerniechowski 1780 r. Kajetan, podkomorzy królewski 1792 r., żonaty z Konstancyą Twarowską. Michał, radca pow. szydłowieckiego 1813 r. 

Józef, syn Feliksa i Maryanny, ur. w Krakowie 1796 r., postąpił na służbę 1809 r. do 2 pułku piechoty liniowej i w 1820 r. został podporucznikiem w 2 pułku strzelców pieszych, a w 1824 r. był przeznaczony do p. o. adjutanta placu twierdzy Zamościa. Odbył kampanię w 1812 roku w Rosyi i znajdował się w bitwach pod Smoleńskiem, Małym Jarosławem, Możajskiem i Borysowem. 

Karol, syn Kazimierza i Konstancyi, ur. 1802 r. we wsi Bartelach, wszedł do służby 1819 r. do 2 pułku strzelców pieszych i w 1822 r. został podporucznikiem, a w 1831 r. porucznikiem, i tegoż roku postąpił na kapitana; otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

Po Andrzeju-Michale, subdelegacie radomskim 1728 r., z Róży Siedliskiej synowie, Franciszek i Józef. Pochodzący po Franciszku, skarbniku łukowskim, wojskim nowogrodzko-siewierskim 1766 r., Antoni i Feliks z synem Kazimierzem, synowie Mikołaja i Katarzyny z Markiewiczów, oraz Bartłomiej, syn Idziego i Joanny ze Święcickich, sekretarz policyjny w Warszawie, w 1854-1861 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Po Józefie, podczaszym sochaczewskim 1731-1754 r., pośle na sejm 1735 r., pochodzący: Gustaw, podoficer wojsk rosyjskich, Józef, Bolesław i Juliusz, synowie Aleksandra i Józefy z Warszawskich, oraz Juliusz-Jan, Grzegorz-Wincenty, Ludwik i Józef-Floryan, synowie Jana, wylegitymowani w Królestwie 1848-1855 roku. 

Tomasz, syn Jana, Józef, Franciszek, Feliks, Antoni i Jan, synowie Wawrzyńca, Jan-Bonawentura, syn Ludwika i Wiktoryi Wilczkowskiej, wnuk Andrzeja i Barbary Swaryczewskiej, Jan, Franciszek, Stanisław i Ignacy, synowie Józefa i Wiktoryi Węglowskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782- 1807 r. Józefa, żona Feliksa hr. Dembińskiego 1800 r, 

Feliks, Jakób i Maciej, synowie Jana i Jadwigi Morskiej, wnukowie Jana i Anny Żurakowskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. z przydomkiem Siwowąs (Bon.). Dominik, syn Józefa, i inni 1816 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.

Z osiedlonych na Litwie. N., żona Dymitra Danilewicza 1430 roku. Jan podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. Wincenty, syn Wawrzyńca, z synami: Michałem, Andrzejem i Janem, Aleksander, syn Macieja, z synem Aleksandrem, Karol, Władysław i Dominik, synowie Andrzeja, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1850 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

JURKOWSKI h. RADWAN. Adam, syn Pawła, radca nadworny rosyjski, z synami: Mikołajem, Aleksandrem i Adamem wylegitymowani w Cesarstwie 1841 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

JURKOWSKI. Walenty, kapitan artyleryi wojsk polskich, szef biura w Komisyi wojny 1824-1830 r., otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1843 r. z zasady posiadanego stopnia oficerskiego. 

JURŁOW. Jan Timofiejewicz Pleszczajew, dzierżawca jaświoński 1516 r. Iwan miał córki: Barbarę za ks. Jerzym Borowskim, Katarzynę 1v. za Maciejem Ogińskim, ciwunem wileńskim, 2v. za Grzegorzem Wołłowiczem, wojewodą smoleńskim, i Hannę za Jerzym Jodką (Metr. Lit.). 

JUROWIECKI. Józef w 1782 r., a jego wnuk Marcin 1844 r. wylegitymowani w Galicyi. 

JUROWSKI h. PRZYJACIEL odm. Odmiana herbu - w polu błękitnem serce leżące bokiem na lewo, strzałą z prawej strony od góry ukośnie przeszyte; w koronie pięć piór strusich (Hr. Ostr.). 

Na Litwie; ich majątkiem gniazdowym wieś Jurowieże, w pow. grodzieńskim, jednego pochodzenia z Pawłowiczami, tegoż co oni herbu. Mikołaj, stolnik wołkowyski, poseł na sejm, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. nowogrodzkiem; był żonatym z Anną Kurczówną. Jakób 1674 r. z pow. grodzieńskim, a Antoni i Hrehory z wojew. trockiem 1697 r. podpisali elekcye. Heronim podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. Helena, żona Tymoteusza Chamskiego 1835 r. 

Józef, syn Michała, z synem Michałem, Józef, Piotr, Michał i Mikołaj, synowie Dominika, Piotr, syn Michała, z synem Janem i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1852-1854 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

JURSKI v. JÓRSKI h. ŚLEPOWRON. Protoplastą tej rodziny był Jan ze Skarzyńca, który, w 1436 r. nabywszy od Władysława ks. Mazowieckiego wieś Jurzec, pisał się od niej z Jurca, lub Jurskim; jego potomkowie założyli kilka osad z nazwą Jurec i pisali się Jurskimi v. Jórskimi, a jedna ich linia wzięła nazwisko Chrzanowski. Floryan, syn Jana, cytowany w aktach wąsoskich 1437 r., a Mikołaj z Wielkiego Jurca 1535 roku. Stanisław, starosta tykociński, instygator królewski 1546-1550 roku. Józefa, stolnikówna ciechanowiecka, żona Ignacego-Jakóba Bachmińskiego, pułkownika wojsk koronnych 1760 r. Andrzej, cześnik łomżyński, dziedzic dóbr Wistka, na Kujawach 1764 r.

JURSZA h. PRZYJACIEL. Jursza, starosta łucki 1431 r., wojewoda kijowski 1437 r. Iwan, marszałek litewski, namiestnik włodzimierski 1488 r. Jerzy podpisał elekcyę 1764 r. z pow. lidzkim. 

N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1809 r. Antoni z synem Jakóbem i Franciszek z synami: Andrzejem, Antonim i Szymonem zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1834 r. 

JURY. Fryderyk, syn Wilhelma i Julianny ze Szulców, ur. 1802 r. w Płocku, z korpusu kadetów kaliskich postąpił do 3 pułku strzelców pieszych i w 1827 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

JURZYC h. ŚLEPOWRON odm. Odmiana herbu - kładą gwiazdę wewnątrz podkowy na tarczy. 

Krzysztof, bojar mielnicki, cytowany w Metr. Litew. 1528 r. Jerzy, pułkownik królewski, w 1632 r. wysłany z małym oddziałem na pomoc do oblężonego przez Moskwę Smoleńska, przebił się przez obóz nieprzyjacielski i wzmocnił załogę tego miasta; w 1646 r. walczył przeciwko Kozakom. Jerzy, jako wojski brzeski, pułkownik królewski, i Krzysztof podpisali elekcyę 1648 r. z wojew. brzesko-litewskiem. 

JURZYŃSKI. W północnem Mazowszu. Stanisław cytowany w Vol. Leg. 1646 r. Krzysztof, wojski ciechanowski 1670 r. Józef, Joachim i Wojciech 1697 r. z ziemią ciechanowską, a Maciej z wojew. Sieradzkiem podpisali elekcyę. 

Stanisław, urodzony we wsi Świerczyńsku, w obwodzie sieradzkim, postąpił 1790 r. jako kadet do brygady ks. Sułkowskiego; podporucznik, następnie porucznik, został 1806 r. kapitanem w 7 pułku piechoty Ks. Warszawskiego, a w 1831 r. był kapitanem 16 pułku piechoty (Ks. Wojskowe). Tomasz, kanonik pułtuski 1842 r. Ignacy, właściciel folwarku Kwasiborzyno, w pow. mławskim 1858 r. 

JUŚCIŃSKI h. ŚLEPOWRON. Po Janie, dziedzicu dóbr Pierwatycze (?), notowanym w aktach łuckich 1758 r., syn Floryan miał syna Ignacego, po którym synowie, Ludwik, podsędek w Hrubieszowie, i Marcin wylegitymowani w Królestwie 1842-1844 r. Wiktor, rejent w Lublinie 1874 r. 

JUŚCIŃSKI. Piotr, syn Kajetana, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1850 r. 

JUSEWICZ v. JUSSEWICZ h. KORCZAK. Maciej, mostowniczy kowieński 1768-1769 r. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej, Józef, syn Antoniego, z synami: Stanisławem, Bernardem, Józefem i Augustynem 1827-1848 r.; 2) w gub. kowieńskiej: Jan, syn Macieja, z synami: Antonim, Ignacym, Józefem i Janem i ich potomstwo 1861 r. 

JUŚKIEWICZ. Józef, sekretarz królewski 1702 r. Gabryel wylegitymowany w Galicyi 1782 r. 

JUSTIMONT v. JUSTIMONTI h. PÓŁKOZIC. Wawrzyniec, rodem Włoch, kupiec krakowski, dzierżawca żup bocheński 1600 r., otrzymał nobilitacyę 1589 r. Andrzej, łowczy sanocki, urn. 1663 r,

JUSTYCKI Adam i Kacper, synowie Józefa, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1845 r. 

JUSTYNOWICZ h. ZABAWA. Potomstwo Jakóba, syna Józefa, a między innymi: Ambroży i Władysław, synowie Kacpra, Jan, Józef i Antoni, synowie Wincentego, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1861 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

JUSZCZACKI. Byli na Wołyniu. Jan, archiwista grodzki owrucki 1790-1793 r. Onufry, syn Antoniego, z synami: Adamem, Józefem, Karolem i Konstantym wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1843 r. (Bon.). 

JUSZCZYŃSKI. Szymon, syn Piotra, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1835 r. 

JUSZKIEWICZ h. JASTRZĘBIEC. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r. 

JUSZKIEWICZ h. LELIWA. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

JUSZKIEWICZ h. PRUS I. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej 1800-1830 r. 

JUSZKIEWICZ h. ŚLEPOWRON. Jedna z najwięcej obecnie rozrodzonych rodzin litewskich, tern więcej, że do niej przeszli, jeżeli nie wszyscy, to większa część Juszkiewiczów innych herbów. Mikołaj, Maćko, Michał, Piotr, Jagmin i wielu innych notowani w Metr. Litew. 1528 r. Michał, sędzia pow. kowieńskiego 1584 r. Samuel, dzielny rotmistrz i pułkownik królewski, chlubnie odznaczył się w bitwie pod Łojowem 1649 r. z Kozakami; w nagrodę zasług sejm 1658 r. nadał mu pięć służb w królewszczyznie Kudrawce, w pow. wiłkomierskim. Samuel dostał za żoną Zofią Milewską majątek w Prusach Zachodnich i tam się osiedlił; jego syn Jan, prowincyał Jezuitów prowincyi wielkopolskiej i autor 1724 r. 

Karol i Michał podpisali elekcyę 1674 r. z ks. żmudzkiem. Samuel Bohdan, podczaszy kowieński 1687 r. Bogusław podpisał elekcyę 1697 roku z wojew. trockiem. Zygmunt, podsędek kowieński, cytowany w Vol. Leg. 1696 i 1698 r., poseł na sejm koronacyjny 1697 r. Jan podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. Józef, regent ziemski i grodzki brasławski 1776 r. Józef, klucznik kowieński 1789 r. Antoni, prałat żmudzki i kawaler orderu św. Stanisława 1800 r. Teodor, syn Sylwestra, urzędnik w pow. nowelskim 1845 r. Zenon, kanonik tyraspolski 1859 r. Adam, syn Wincentego, urzędnik w gub. pskowskiej 1874 r. 

Jan, rotmistrz i pułkownik piechoty węgierskiej, podpisał elekcyę 1648 r. z ks. żmudzkiem. Jego syn Józef, towarzysz husarski, miał dwóch synów, Jana i Jakóba, a po Janie synowie, Michał i Jerzy; Mikołaj z synem Wincentym i Antoni z synem Antonim, synowie Jana, wnukowie Michała, oraz Kajetan i Wincenty, synowie Bogusława, wnukowie Michała, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1825 r. 

Jerzy, młodszy syn Jana, miał dwóch synów, Dominika i Marcina; po Dominiku syn Jerzy, a po Marcinie synowie: Feliks, Jerzy i Marcin zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1825 r. 

Jakób, drugi syn Józefa, miał syna Pawła, po którym synowie, Dominik i Jan; po Dominiku syn Józef i po Janie syn Józef zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1825 r. 

Po Bartłomieju, towarzyszu kawaleryi narodowej 1730 r., dziedzicu wsi Gnojno, syn Roch miał syna Jakóba, tego syn Piotr, ożeniony z Maryanną Rojkówną, miał syna Franciszka Ksawerego, aptekarza w m. Przysucha, wylegitymowanego w Królestwie 1849 r., po którym z żony Florentyny Osieckiej syn Henryk, podoficer w wojsku rosyjskiem, był żonatym z Emilią Chełmońską. 

Franciszek zaślubił 2v. Wandę Kierszównę, córkę Karola i Katarzyny Staniszewskiej i z niej pozostawił syna Franciszka, ożenionego z Władysławą Gostkowską (Bon.). 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej: Jakób, Szymon, Stanisław i Tomasz, synowie Jerzego, wnukowie Piotra, 1835 r.; 2) gub. grodzieńskiej: Józef z synami, Janem, Jakóbem i Jan z synami: Pantaleonem, Izydorem i Rufinem, synowie Jana, 1845 r.; 3) gub. mińskiej: Grzegorz i Aleksander z synem Apolinarym, synowie Mikołaja, Ignacy z synem Józefem, Sofroni, syn Michała, i inni, więcej niż 60 osób 1842-1853 r.; 4) w gub. kijowskiej: Jan, Józef i Michał, synowie Marcina, Stefan, Hipolit i Jan, synowie Jana, oraz Antoni, Aleksander i Adolf, synowie Juliana, 1861 r.; 5) w gub. kowieńskiej: Leon i Antoni, synowie Chryzologa, oraz kilkudziesięciu innych 1847-1861 r. 

JUSZKIEWICZ. Józef, Ignacy, Tadeusz i Kazimierz, synowie Pawła, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1846 r. 

JUSZKIEWICZ v. JUŚKIEWICZ-KRASKOWSKI. Jan, syn Daniela, radca kolegialny, z zasady stopnia urzędniczego, otrzymał przyznanie szlachectwa w Cesarstwie 1852 r. i z synami: Mikołajem, Wiktorem i Janem zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.

JUSZKOWSKI. Pisali się z Juszkowiec, w wojew. wołyńskiem. Bazyli i Mikita 1569 r. Teodor żonaty z Maryanną Czarnecką 1635 r. Hrehory podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. bracławskiem. Aleksander-Józef, skarbnik parnawski 1710 r. Łukasz, dziedzic Sabarówki, Juszkowiec i Hreczyniec 1735 r., ożeniony z Maryanną Kopczyńską, miał syna Franciszka, właściciela Kopijówki i Teodorówki (Bon.). 

JUSZKOWSKI. Eliasz, dobry żołnierz, w nagrodę zasług wojennych w Inflantach i w Moskwie, nobilitowany 1613 r. Kazimierz podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. kaliskiem. 

JUSZYŃSKI h. GARCZYŃSKI. Eliasz, syn Macieja, dziedzic dóbr Niemorszany Wielkie 1735 r., na Żmudzi, miał syna Dawida, po którym z żony Kunegundy Buczackiej syn Aleksander wylegitymowany w Królestwie 1843 r. Po Kazimierzu, dziedzicu dóbr Gudziany, syn Jan, ożeniony z Felicyą Januszewską, pozostawił syna Samuela, żołnierza gwardyi ros., wylegitymowanego w Królestwie 1843 r. 

JUSZYŃSKI h. TWARDOST. Herb - w polu czerwonem serce szachowane biało i błękitno; w koronie trzy pióra strusie, środkowe białe, prawe błękitne, lewe czerwone. 

W Małopolsce. Krzysztof, cześnik sandomierski 1671 r. Wawrzyniec, podczaszy podolski 1700 r. Władysław, podczaszy podolski 1714 r., z żony Doroty de Rovenne miał synów, Michała i Ludwika (Don. Vars.). Antoni i Józef wylegitymowani w Galicyi 1782 r. 

Po Piotrze, subdelegacie piotrkowskim, pochodzący: Karol-Stanisław, Karol-Józef i Kazimierz-Karol, synowie Grzegorza i Pauliny z Wejssów, oraz Roch, syn Kazimierza i Placydy z Juszyńskich, wylegitymowani w Królestwie 1852-1856 r. 

Michał-Heronim, oficyał kielecki, proboszcz w Szydłowie, profesor szkół w Pińczowie 1789 r., jeden z najznakomitszych naszych bibliografów, um. 1830 r. Józef-Michał, scholastyk sandomierski, dziedzic dóbr Świerczek, biskup sandomierski 1859-1865 r. Grzegorz, podsędek pow. siennickiego 1842 r., sędzia Trybunału w Kielcach 1856 r., radca Prokuratoryi 1865 roku. Grzegorz, syn Józefa, rejent w Kielcach 1874 r. 

JUTRKOWSKI h. ŚWINKA. W pow. ostrzeszowskim. Jan, dziedzic wsi Strzyżów, w 1487 r. zrobił zapis na utrzymanie w tej wsi plebana. Jakób 1528 r. (Metr. Kor.). 

JUTROWSKI h. ROGALA. Z Wielkopolski przenieśli się na Ruś Czerwoną. Piszą się z Jutrowa, w pow. ostrzeszowskim. Piotr, dziedzic na Czachorach, Maciej na Sośnicy, a Wojciech na Sadowie, w pow. kaliskim 1579 r. (Ks. poborowe). Marcin, syn Macieja, w ziemi kaliskiej 1594 r. Jan z Jutrowa zastawił dobra 1596 r. Andrzej, syn Wojciecha, 1597 r. (Don. Vars.). Teodor, syn Gabryela, w ziemi czerskiej 1647 r.

JUTRZENKA von MORGENSTERN h. JUTRZENKA. Herb - tarcza wzdłuż przedzielona, w prawej części czerwonej sześć gwiazd, w lewej błękitnej - półksiężyc. 

Paweł, syn Pawła i Anny z Fiszerów, ur. 1781 r. w Trzebiatkowie, na Pomorzu, z korpusu kadetów berlińskich wstąpił 1797 r. jako podchorąży do wojska pruskiego pułku piechoty generała Thile i w 1798 r. został podporucznikiem, a w 1806 r. wzięty do niewoli przez wojska francuzkie, przyjął służbę w tymże stopniu w 10 pułku piechoty Ks. Warszawskiego; porucznik 1807 r., został 1808 r. kapitanem, a w 1817 r. majorem w 2 pułku piechoty liniowej. Przeniesiony do 1 pułku strzelców pieszych, postąpił 1829 r. na podpułkownika, a w 1831 r. był dowódcą 6 pułku strzelców pieszych; odbył kampanie, 1806 r. przeciw Francyi, 1807 r. przeciw Prusom, a 1812 r. przeciw Rosyi, i w 1813 r. otrzymał krzyż kawalerski Legii Honorowej (Ks. Wojskowe). 

JUŹWIKIEWICZ h. LELIWA odm. Odmiana, herbu - w koronie nad hełmem ręka uzbrojona mieczem. 

Bracia, Dyzma, towarzysz pancerny, i Maciej, porucznik wojsk koronnych, otrzymali nobilitacyę 1777 r. (Kancl.). Helena, żona Onufrego Brezy, miecznika włodzimierskiego 1780 r. Jan, syn Onufrego, urzędnik w gub. mińskiej 1860 r. Ignacy i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1854-1861 r.