Tom XI (MIED-MN)

Linia hrabiowska. Jej przedstawiciel Jan, starosta i sędzia generalny siewierski 1658 r., zaślubił Benignę-Esterę bar. Wilczkównę i z niej pozostawił synów: Jana-Krzysztofa, Andrzeja Leopolda, żonatego z Katarzyną Guzowską, Jerzego-Antoniego, kanonika krakowskiego, deputata na Trybunał koronny 1738 r., rewizora skarbu koronnego, który zapisał cały majątek synowcowi Felicyanowi, proboszczowi w Mysłowicach, gdzie fundował kościół, i Kazimierza. 

Jan-Krzysztof podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. krakowskiem; ordynat Mysłowicki, poseł na sejmy i deputat na Trybunał koronny, stolnik podlaski, żonaty 1v. z Barbarą hr. Oppersdorff, 2v. z N. hr. Kolowrot-Krakowsky, umarł bezpotomny. 

Kazimierz, dziedzic Małobądzia i Obiechowa, podstoli bielski 1710 r., chorąży siewierski, miał dwie żony, Wiktoryę Prószyńską, córkę Jerzego, cześnika mińskiego, i Katarzynę Dąmbską, miecznikównę inowrocławską. 2v. Trzebiatowską, 3v. Stradomską, z której synowie: Józef, Felicyan i Stanisław. Józef, ordynat Mysłowicki, burgrabia krakowski 1750 r., łowczy stężycki, miał dwie żony, Agatę-Agnieszkę Dobińską, z niej syn Jan Nepomucen, ordynat Mysłowicki, podczaszy wendeński 1770 r., z Katarzyną Szwykowską bezpotomny, i Annę Waxman, z której syn Wincenty, ordynat Mysłowicki, zm. 1780 r. bezpotomnie.

Stanisław, dziedzic Małobądzia i Obiechowa, starosta będziński 1786 r., sędzia pokoju krakowski 1813 r., zaślubił Magdalenę Szambównę i z niej pozostawił syna Józefa, szambelana Stanisława Augusta, który został 1798 r. hrabią pruskim z odmianą w herbie, i z dwóch żon, Konstancyi, córki Eliasza Wodzickiego, generała małopolskiego, i Ludwiki Wielopolskiej, miał córkę Felicyę za Franciszkiem Wężykiem, kasztelanem Królestwa, i Jadwigę Siemieńską, z której córka Ludwika, żona Wincentego Siemieńskiego. 

Felicyan, średni syn Kazimierza i Dąmbskiej, ordynat Mysłowicki, nabył 1759 roku dobra Deszno, Wojciechowice i Krzcięcice od Stockich; generał-major wojsk koronnych 1782 r. i szambelan Stanisława Augusta 1770 r., kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, z Heleny Łętowskiej, podkomorzanki krakowskiej, miał synów: Stanisława, Jana Kantego, Felicyana, dziedzica Drogini, członka Stanów galicyjskich, wylegitymowanego w Galicyi 1782 r., i Karola, żonatego z Teklą Bełdowską, z której syn Karol. 

Stanisław, ur. 1756 r., ordynat Mysłowicki, poseł na sejm czteroletni, szambelan Stanisława Augusta 1788 r., zaślubił Kunegundę, córkę hr. Maksymiliana Zborowskiego, i z niej miał synów: Aleksandra, ordynata Mysłowickiego 1845 r., podpułkownika wojsk Ks. Warszawskiego, Ignacego, podpułkownika wojsk polskich 1831 r., Jana i córki, Franciszkę za Sewerynem hr. Zborowskim i Helenę za Ludwikiem Jędrzejewiczem. 

Jan, ostatni syn Stanisława i Zborowskiej, dziedzic m. Chrzanów i Pieskowej Skały, ordynat Mysłowicki, senator Rzeczypospolitej krakowskiej 1833 r., zaślubił Wiktoryę Klose i z niej pozostawił córkę Wiktoryę za Karolem Dembińskim i dwóch synów, Sobiesława i Stanisława. 

Sobiesław, ur. 1820 r., dziedzic Gołkowic i Pieskowej Skały, ordynat Mysłowicki, członek Akademii Umiejętności, otrzymał 1869 r. tytuł hrabiowski austryjacki z odmianą herbu, i z żony Julii, córki Władysława Gruszeckiego, pozostawił córkę Cezarynę za Stanisławem hr. Aleksandrowiczem i syna Aleksandra. 

Stanisław, ur. 1827 r., dziedzic Karniowic, ordynat Mysłowicki, wyjednał u rządu sprzedaż ordynacyi i zmienienie w majorat pieniężny, z prawem używania tytułu ordynata; poseł na sejmy galic. 1833 r. i do rady państwa w Wiedniu, kawaler orderów, hrabia austryjacki 1869 r., z żony Emilii Oesterle miał córki, Annę Oesterle, Maryę Zawiszową i synów: Jana Karola, Krzysztofa, żonatego z Maryą Zawiszanką i Sobiesława. 

Hr. Jan-Karol, ur. 1854 roku, ordynat, oficer rezerwy wojsk austryjackich ułanów i sędzia śledczy w Krakowie, żonaty z Maryą, córką Franciszka Ożegalskiego i Józefy Suchorzewskiej. 

Hr. Sobiesław, ur. 1856 r., dziedzic Rabki, Karniowic i Gołkowic, szambelan saski, członek rady pow. krakowskiej, był żonatym z Anną Oesterle-Borgeaud i z niej miał córkę Emilię. 

Jan Kanty, nr. 1761 roku w Czechach, syn Felicyana i Łętowskiej, sędzia pokoju miechowski 1813 r., zaślubił Antoninę Jaklińską, podsędkównę krakowską, i z niej miał syna Augusta, dziedzica Wyganowa, sędziego pokoju miechowskiego, wylegitymowanego w Królestwie 1810 r., po którym syn Tadeusz pozostawił syna Felicyana, żonatego z Gustawą Szembekówną. 

Linia szlachecka. Stanisław, syn Wojciecha i Elżbiety Czaplińskiej, dziedzic Bieńkowiec 1694 r., w krakowskiem, z żony Ewy Poniatowskiej miał syna Adama-Jana, wojskiego halickiego 1738 r., łowczego łęczyckiego, po którym z Barbary, córki Jakóba Otwinowskiego, stolnika wyszogrodzkiego, i Anny Jordanówny, synowie: Gabryel, Jerzy, prałat i kanclerz krzemieniecki 1791 r., i Kanty. Gabryel, ur. 1752 r. w par. Niedźwiedź, dziedzic Kowalowa i Pękosławia 1779 r., miał dwie żony, Franciszkę Kłosowską i Rozalię Księską, miecznikównę nowogrodzką, i z Kłosowskiej pozostawił syna Jacka-Stanisława, ur. 1780 r., posesora dóbr Koczanów, naddzierżawcę ekonomii rządowej Nasiechowice, w miechowskiem, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r., po którym z Anieli Grodzickiej synowie, Andrzej-Jerzy i Leonard, żonaty z Maryą hr. Lubieniecką. Andrzej-Jerzy, ur. 1813 r., dzierżawca dóbr Raków, nabył 1869 r. dobra Czechy, i z żony Walentyny, córki Wincentego Zwierkowskiego i Aleksandry Markowskiej, zaślubionej 1864 roku w Drochlinie, w kieleckiem, pozostawił syna Henryka-Wincentego, ur. 1867 r. w Wolicy, gub. kieleckiej. Kanty, ostatni syn łowczego Adama-Jana, zaślubił Annę Dembińską i z niej miał syna Józefa, dziedzica dóbr Czechy, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r., po którym syn Władysław, dziedzic Suliszowa 1858 r., z Felicyi Laskowskiej pozostawił córkę Emilię za Janem Rekowskim i dwóch synów, Józefa i Kazimierza, żonatego z Maryą Domikowską (Conv. Vars., Zap. Tryb. Lubel., Sigil., Kancl., Ks. Gr. Przedeckie, Brzeskie i Sochaczewskie, Zap. Tryb. Piotrk., Quaterniones, Akta po-Galicyjskie, Zbiory Jerzego Zwierkowskiego, Hr. Bork., Żychl.). 

Józef, ur. w Pieczonogach, w krakowskiem, wszedł 1809 r. do 16 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1810 r. mianowany sekretarzem w dyrekcyi żywności wojska Ks. Warszawskiego, postąpił 1811 r. na kontrolera I klasy do dyrekcyi administracyi wojennej, a 1812 r. mianowany podporucznikiem nadliczbowym w jeździe Ks. Warszawskiego, 1815 roku awansował na szefa biura tajnego przy generale dywizyi Wielhorskim, ministrze wojny; ostatnio tegoż roku umieszczony został w stopniu kapitana adjutanta potowego przy generale piechoty. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. przeciw Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi, za co ozdobiony krzyżem złotym Virtuti Militari. Józef um. 1849 r. w dobrach swoich w Suliszowie (Ks. Wojskowe).

Wojciech z Mieroszewic, cześnik halicki, nabył 1783 r. dobra Dalowice od Niemojewskich; w 1768 roku cześnik sandecki, z żony Katarzyny Miłkowskiej miał synów, Jacka-Piotra, ur. 1771 r., i Kazimierza-Piotra-Jana Wincentego, ur. 1768 r., ochrzczonych w Krzcięcicach, którzy legitymowali się w Galicyi 1804 r. (Quaterniones). 

MIEROWSKI. Pisali się z Mierowic. Andrzej, syn Pawła, i Jadwiga Stanclewska, małżonkowie, uczynili 1615 r. zapis dożywocia (Don. Vars.). Mikołaj podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. krakowskiem.  

MIERSKI v. MIRSKI h. JELITA. Piszą się z Mierzyna. Jan i Rafał, bracia rodzeni, dziedzice Mierzyna 1544 r. Stanisław, dziedzic Wronikowa 1550 r. Stanisław, Dorota i Zofia, syn i córki Rafała, 1556 r. Stanisław, syn Jana, 1571 r. Jan i Marcin, synowie Benedykta, 1571 r. Stanisław, Mikołaj, Jan, Anna za Janem Komorowskim, synowie i córka Wiktoryna, 1577 r. Zofia, żona Piotra Gidzielskiego 1578 r. Stanisław, dziedzic Mierzyna 1617 r. Jan i Łukasz-Piotr, synowie Jana, 1631 r. Jerzy, syn Jana, 1683 r. Marcin podpisał elekcyę 1697 roku z wojew. Sieradzkiem. Jan z Mierzyna 1732 r. N. z wojew. Sandomierskiem, N. z wojew. Witebskiem podpisali elekcyę 1733 r. Piotr-Franciszek, stronnik Augusta III (Conv. Vars., Ks. Gr. Piotrk., Zap. Tryb. Lubel.). 

MIERUCKI v. MIRUCKI h. LESZCZYC. Podług Paprockiego w Wielkopolsce, pod Kcynią. Franciszka, Jezuitę, cytuje lecz bez daty Niesiecki. Kazimierz z wojew. inowrocławskiem podpisał elekcyę 1697 r. Maryanna, żona Józefa Kurcewskiego, burgrabiego wschowskiego 1765 r.  

MIERUCKI h. PORAJ. Stanisław 1697 r. i Józef 1733 r. z wojew. kaliskiem podpisali elekcye. Antoni, w poznańskiem około 1740 r., zostawił potomstwo. 

MIERWICZ. N., kapitan wojsk koronnych, więziony od Moskwy, otrzymał zapewnienie nagrody na sejmie 1635 r. (Vol. Leg.). 

MIERZANOWSKI h. CHOLEWA. Piszą się z Mierzanowa, w ziemi ciechanowskiej. Stanisław, wójt w Małagoszczy, był 1693 r. plenipotentem Niemstów (Metr. Kor., Wyr. Tryb. Lubel.). Jan-Klemens, administrator zamku dębowickiego 1754 r. (Wittyg).  

MIERZCHLIŃSKI. Kazimierz v. Mateusz-Kazimierz, kanonik kolegiaty chockiej 1679 r., proboszcz piątkowski, w imieniu kapituły obierał plenipotentów, a 1680 r. tytułowany kanonikiem lipskim w Choczu (Zap. Tryb. Piotrk.). 

MIERZECKI Jan z ziemią nurską podpisał elekcyę 1697 r.

MIERZEJEWSKI v. MIERZEJEWSKI h. LUBICZ. W północnem Mazowszy, a głównie w ziemi różańskiej; mieli przydomek Repka i jeszcze w XVI stoleciu pisali się Repka z Mierzejowa; jednego pochodzenia z Stroniewskimi, szlachta zagrodowa. Michał 1492 r. Józef, syn Wojciecha, 1556 r. Marcyan, elektor 1632 r. z ziemi różańskiej. Marcin, wojski i podstarosta różański, 1648 r., Jan 1669 r. i Adam 1764 r. z ziemią różańską podpisali elekcye. Marcyan, syn Jana, dziedzic Swaczowa 1660 r., elektor 1669 r. z wojow. sandomierskiego, z Anny Leszczyńskiej miał synów, Franciszka, dziedzica m. Radomyśla i Rudy 1670 r., cześnika inflanckiego 1698 r., i Augustyna z Mierzejowa, dziedzica Skrzyńca, Wierzchowisk i Zarzece, rotmistrza wojsk pieszych 1682 roku, miecznika czerniechowskiego, po którym z Eutrozyny Suchorabskiej córki, Maryanna, Zofia i synowie: Dominik, Kazimierz, Marcin i Stefan 1682 r. Maciej, sędzia Trybunału koronnego piotrkowskiego 1783 r. Jakób, Maciej i Wojciech, synowie Grzegorza, 1783 r., i z nich Maciej, komornik różański 1779 r. Andrzej, syn Antoniego, 1781 roku (Conv. Piotrk. i Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk.). Stanisław, dziedzic części wsi Mierzejewo-Bryski 1693 r., miał syna Jana, a ten syna Andrzeja, którego syn Jakób pozostawił syna Jana Nepomucena, żonatego z Wiktoryą Filichowską, z której syn Dyonizy wylegitymowany w Królestwie 1850 r. Inni Mierzejewscy pochodzący od tegoż Stanisława w 1693 r. wylegitymowani z herbem Szeliga. Po Mateuszu, w 1753 r. burgrabim różańskim, syn Jan miał syna Józefa, żonatego z Krystyną Tchorzewską, z której synowie: 1) Andrzej, dziedzic dóbr Mościsk, w pow. radomskim, wylegitymowany w Królestwie 1848 r. z synem Edmundem, urodzonym z Agnieszki Szabrańskiej; 2) Ludwik, po którym z Rozalii Łabędzkiej syn Jan wylegitymowany w Królestwie 1848 r. Józef z Krasowa, w pow. radzyńskim, syn Jana, wnuk Kiliana, otrzymał 1767 roku części Krasowa od swego ojca, i tegoż roku wspólnie z żoną Eleonorą Hruświcką nabyli części wsi Krasów Wielki i Stara Wieś; Józef wylegitymował się w Galicyi 1804 roku (Quaterniones, Akta po-Galicyjskie).  

MIERZEJEWSKI v. MIERZEJEWSKI h. SZELIGA. Senatorowie w rodzinie: Walenty - Kazimierz, kasztelan zakroczymski 1724 roku, um. 1737 r. Andrzej-Krzysztof, kasztelan konarsko-łęczycki 1746 r., sochaczewski 1748 r. Licznie rozrodzona w ziemi łomżyńskiej rodzina, zkąd przeszła w różne strony kraju; wzięła nazwisko od wsi Mierzejewo, w pow. ostrołęckim, którą posiadała już w początkach XV stolecia, i jedna jej gałąź w XVIII stoleciu doszła do senatorskiej dostojności i znaczne majątki posiadała na Podolu i Litwie, a głównie w pow. lidzkim, gdzie w początkach XVII wieku osiedlili się niektórzy z członków tej rodziny.  

Mikołaj 1421 r. Dadzibog i Ścibor, synowie Jana, 1455 roku. Paweł, syn Dersława, Jakób, syn Tomasza, Piotr, syn Świętosława, i Stanisław, syn Andrzeja, z Mierzejewa, prowadzili 1473 r. proces w Ostrołęce. Boruta, Stanisław i Wojciech, synowie Niemierzy, mieli 1494 r. sprawę w ziemstwie ostrołęckim (Mil.). 

Bronisz i Wojciech, synowie Jana, 1512 r.; po Broniszu synowie, Feliks i Serafin 1550 r. Jan, dworzanin królewski 1536 r., podkomorzy drohicki 1538 r. Maciej, proboszcz w Miastkowie 1560 roku. Jan, syn Arnolfa, 1578 r. Krzysztof, syn Stanisława, 1590 r. Feliks, syn Tomasza, 1592 roku. Bartłomiej, syn Marka, i Mateusz, syn Bartłomieja, 1592 r. Adam i Aleksander, synowie Melchiora, 1593 r. Andrzej, Jan, Marcin i Mateusz, synowie Jana, 1598 r.; po Mateuszu synowie, Tomasz i Walenty 1599 r. 

Adam, syn Feliksa, dziedzic na Mierzejowie-Jankach 1601 r., dworzanin i rotmistrz królewski 1605 roku, żonaty z Zofią Krakowińską, nabyli 1610 roku części wsi Krakowiany Wielkie. Wojciech, rotmistrz królewski 1609 r. Jan, syn Stanisława, 1610 r. Adam i Wojciech, synowie Stanisława, 1645 r. Aleksander, dworzanin Jana-Kazimierza, używany od niego do różnych spraw publicznych. 

Jan z wojew. lubelskiem i Jan z ziemią chełmską 1669 roku, Adam, Andrzej, Augustyn i trzech Balcerów, Bartłomiej, Floryan, Franciszek, Jacek, dwóch Jakóbów, ośmiu Janów, Józef, Klimunt, Krzysztof, Łukasz, pięciu Maciejów, pięciu Mateuszów, pięciu Marcinów, Ostafiej, pięciu Pawłów, dwóch Piotrów, Sebastyan, sześciu Stanisławów, Szymon, trzech Tomaszów, dwóch Walentych i pięciu Wojciechówz ziemią nurską, a Jan i Stefan z ziemią łomżyńską 1697 roku podpisali elekcye. Olbracht, wojski liwski 1697 r. 

Walenty-Kazimierz na Mierzejewie-Jankach, dziedzic Zabłotowa, cześnik i pisarz ziemski halicki, starosta skalski i rotmistrz pancerny 1721 r., kasztelan zakroczymski 1724 r., elektor 1733 r. z wojew. mazowieckiego, miał dwie żony, Zofię Jacimirską i Agnieszkę Lanckorońską, córkę Franciszka, i z pierwszej żony pozostawił syna Andrzeja-Krzysztofa. Andrzej Krzysztof, z cześnika halickiego i rotmistrza pancernego starosta rakowiecki, elektor 1733 roku z wojew. podolskiego, kasztelan konarsko-łęczycki 1746 r., a sochaczewski 1748 roku, podpisał elekcyę 1764 roku z wojew. ruskiem; miał dwie żony, Rozalię Daniłowiczównę, starościankę borecką, i N. Puzyniankę, pisarzównę litewską, lecz zdaje się, że miał i trzecią żonę, Salomeę Tarłównę, starościankę goszczyńską; z drugiej żony synowie, Andrzej i Kajetan podpisali elekcyę 1764 roku z wojew. ruskiem, i z nich Kajetan, dziedzic dóbr Hołobutow, na Rusi Czerwonej, którą sprzedał Salutyckim, był starostą brylińskim 1774 roku. 

Marcin, syn Kacpra i Katarzyny Wojszówny, miał synów, Jakóba, dziedzica wsi Mierzejewo-Janki 1723 roku, i Franciszka-Józefa, chorążego pancernego 1722 r., wojskiego trembowelskiego 17.36 r., dziedzica dóbr Hlibów, starostę uszyckiego, który miał syna Kajetana, i córki: Ewę, żonę Adama Karszy, cześnika bracławskiego, Apolonię i Eleonorę. Jakób, syn Damazego, dziekan ostrowski, proboszcz czerwiński 1770 r. Józef, starosta jastrzębski, wojski 1770 r., cześnik 1772 roku podolski, strażnik polny koronny, dostał prawem emfiteutycznem starostwo trechtymirowskie na Ukrainie 1775 roku na lat 50; chorąży podolski 1777 r., ostatnio oboźny koronny i kawaler orderu św. Stanisława, zacięty nieprzyjaciel konstytucyi 3 maja i Targowiczanin 1792 r., poseł 1786 i 1788 r. na sejm czteroletni. Felicyan, kantor inflancki 1777 r., infułat kodeński 1781 r. Floryan, burgrabia łomżyński 1788 r. Jan, burgrabia łomżyński 1790 r. (Metr. Litew., Conv. Vars., Don. Gr. Vars., Sigil., Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk.). 

Z osiedlonych w Wielkopolsce. Łukasz, Szymon i Stanisław 1669 r. z wojew. brzesko-kujawskiem i Floryan 1697 r. z wojew. inowrocławskiem podpisali elekcye. Po N. z Heleny Zakrzewskiej synowie, Grzegorz z Kunegundy Zbierzchowskiej miał córkę Maryannę, i Marcin, dziedzic Rusinowa, podczaszy bracławski 1731 r., elektor 1733 r. z wojew. brzesko-kujawskiego, następnie podczaszy bydgoski 1746 r., ożeniony z Karoliną Sartowską, 1v. za Franciszkiem Zakrzewskim, chorążym kruszwickim. 

Po Marcinie, dziedzicu wsi Rusinów 1755 r., syn Jakób miał syna Bonifacego, tego synowie, Jan i Tomasz wylegitymowani w Królestwie 1839 r.; z tej linii Antoni, syn Szymona i Zofii Tuszewskiej, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. 

Katarzyna, żona Marcina Jabłkowskiego, starosty zgierskiego 1740 r. Magdalena 1v. za Antonim Kretkowskim, kasztelanicem kowalskim, 2v. za Michałem Mierzyńskim, podczaszym radziejowskim 1750 r. 

Po Andrzeju z Teresy Broniewskiej synowie, Andrzej i Stanisław, i z nich Andrzej pozostawił syna Antoniego, chorążego kawaleryi narodowej 1792 r. 

Stanisław, cześnik parnawski, elektor 1733 r. z wojew. brzesko-kujawskiego, podczaszy bracławski, z żony Maryanny Głembockiej miał synów, Jakóba i Stefana. Michał, chorąży poznański, pisarz grodzki kowalski 1767 r., pozostawił syna Jana. Po Grzegorzu z Franciszki Jarnowskiej synowie, Jakóbi Wojciech 1780 r. Zygmunt, łowczy inowrocławski 1792 r. (Ks. Gr. Brzeskie). 

Po Stanisławie, w 1693 r. dziedzicu wsi Mierzejewo-Bryski, pochodzący: Wincenty, urzędnik w Warszawie, syn Walentego i Maryanny Borzym, w 1837 roku; Floryan, urzędnik w Radzyniu, Erazm, podporucznik wojsk polskich, Leon, Józef i Antoni, synowie Jana i Rozalii Wojna, 1838-1840 r.; Wincenty, syn Franciszka i Maryanny Grabowskiej, 1840 r.; Władysław, Ignacy, Józef i Konstanty, obrońca sądowy w Warszawie, synowie Stanisława-Adama i Maryanny Przybyłowskiej, 1851-1857 roku; Józef, syn Jana, 1854 r.; August i Fabian, urzędnicy w Warszawie, Edmund, Lucyan i Stanisław, synowie Macieja i Franciszki Jaworskiej, 1854-1860 r.; Piotr, syn Floryana, 1858 r.; Maciej, syn Jana, i Ignacy, syn Antoniego, 1856 r.; Jan, syn Józefa i Urszuli Górskiej, 1859 r.; Franciszek, syn Józefa i Antoniny Bełdyckiej, 1862 r.; Józef, w wojsku rosyjskiem, syn Franciszka, 1866 r.; Edward, osiedlony w gub. podolskiej, syn Jana, wnuk Józefa, prawnuk Jana, w 1848 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Erazm, ur. 1797 r. w Święcu, w obwodzie konstantynowskim, wszedł 1816 r. do 2 pułku ułanów i w 1825 r. został podporucznikiem; porucznik 1831 r., ozdobiony krzyżem złotym Virtuti Militari, przemieszkiwał ostatnio we wsi Kowieski, obwodzie siedleckim. 

Franciszek, rodem z Brześcia Kujawskiego, postąpił 1807 r. do 15 pułku Ks. Warszawskiego i był podporucznikiem w korpusie pociągu żywnościowego 1821 r. (Ks. Wojskowe). 

Po Stanisławie, synu Wojciecha, dziedzicu dóbr Nowa-Wieś-Kujawy, w pow. łomżyńskim 1742 r., syn Adam miał syna Karola, a ten syna Józefa, którego syn Stanisław żonaty z Maryanną Grabowską, z której synowie, Wiktor i Józef wylegitymowani w Królestwie 1854 r.; z tej linii Antoni, urzędnik w Płocku, syn Józefa, i tego syn Tacyan wylegitymowani w Królestwie 1853 r. 

Po Andrzeju, dziedzicu dóbr Sompolinek, na Kujawach 1771 r., synowie: 1) Stanisław żonaty z Apolonią Mławską, z tej syn Józef, major wojsk polskich, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.; 2) Antoni z żony Agnieszki Sakowskiej pozostawił syna Józefa, dziedzica dóbr Chalno, w pow. kujawskim, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. 

Józef, ur. 1792 r. we wsi Wąsoszach, w obwodzie pyzdrskim, wszedł 1806 r. do 6 pułku ułanów Ks. Warszawskiego iw 1808 r. został podporucznikiem; porucznik 1811 r., przeniesiony 1813 r. do pułku gwardyi wielkiego księstwa Bergskiego, awansował tegoż roku na kapitana, a 1821 r. na majora z przeniesieniem do kompanii 2 weteranów, a w 1831 r. był dowódcą 2 pociągu żywnościowego. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. w Austryi, 1813 r. w Saksonii i 1814 r. we Francyi, za co otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari i order Legii Honorowej. Józef ostatnio stale mieszkał w Skierniewicach, a um. 1848 r. w Łowiczu, pozostawiwszy z Anny Gzowskiej syna Stanisława-Jana, ur. 1828 r., i córkę Helenę-Praksedę, ur. 1832 r. w Warszawie (Ks. Wojskowe). 

Po Józefie, dziedzicu dóbr Mierzejewo, syn Jacek, żonaty z Maryanną Żorawską, z niej syn Józef, dzierżawca wsi Żebry, w pow. pułtuskim, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. 

Po Macieju, synu Piotra, który w 1789 r. sprzedał Duchnowskim swój majątek Chomentowo, w ziemi łomżyńskiej, z Franciszki Ponikiewskiej syn Antoni, dzierżawca dóbr Slezany, w pow. stanisławowskim, wylegitymowany w Królestwie 1842 r. 

Maciej, kapitan 1 pułku strzelców, kawaler Legii Honorowej, za waleczność przy zdobyciu Samosiery zaszczycony został pensyą do wygaśnięcia rodu w linii prostej. 

Mikołaj wcielony 1815 roku jako kapitan do batalionu wzorowego strzelców, wyszedł tegoż roku do dymisyi; w 1831 r. był majorem jazdy nowogrodzkiej i otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. 

Nikodem, syn Jana i Teodory Gaszyńskiej, ur. 1811 r. we wsi Patoki, w obwodzie Sieradzkiem, wszedł 1830 r. do pułku strzelców konnych gwardyi (Ks. Wojskowe). 

Z osiedlonych na Litwie. Bogusław, wojski lidzki, podpisał elekcye 1648, 1669 i 1674 r. z wojew. nowogrodzkiem. Albrycht, podczaszy miński 1666 r. Stanisław, podczaszy lidzki, rotmistrz nowogrodzki, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. nowogrodzkiem i pospolite ruszenie 1698 r. 

Antoni żonaty z Joanną Chreptowicz 1710 r. Michał-Ignacy, stolnik sieradzki, deputat wojew. nowogrodzkiego 1722 r. Michał, horodniczy smoleński 1757 roku, ożeniony z Teresą z Ciekawych (Arch. Dubr.). Barbara, żona Michała Kosielskiego 1760 r. Józef, podczaszyc i poseł nowogrodzki 1764 roku. 

Antoni, deputat szlachty pow. słuckiego 1809 r. Kalikst, marszałek szlachty pow. brzesko-litewskiego 1817 r., deputowany na sejm 1820 i 1830 r. N., żonaty z Klarą z Wojniłowiczów, miał syna Maurycego i córki: Alinę, Julię i Zofię 1850 r. Zofia, żona Zygmunta Wańkowicza 1862 roku. Stanisław, syn Stanisława, dziedzic dóbr Poszatryc 1882 r. 

Mierzejewscy, legitymujący się w Galicyi, odmienili herb Szeligę, kładąc pole tarczy złote, półksiężyc i nad nim krzyż kawalerski, czerwone. Walenty 1782 roku i Józef-Albert na Mierzejewie 1783 roku wylegitymowani w Galicyi. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej: Jacenty, syn Antoniego, z synami: Antonim, Ignacym i Michałem i Wawrzyniec, syn Antoniego, 1843 r.; Maciej, Józef i Antoni, ten z synami, Antonim i Janem, synowie Jana, 1839 r. 

MIERZEJEWSKI Paweł, asesor sądu kryminalnego w gub. lubelskiej, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1845 r. 

MIERZEŃSKI h. LELIWA. Podług Niesieckiego mieli być w ziemi czerskiej, a pochodzić od Krzeszów h. Leliwa. z których Stanisław, żyjący około 1480 r., nabywszy majątek Mierzno, w ziemi czerskiej, od niego był nazwany Mierzeński, niekiedy Mierzyński. Stanisław z żony Czasławskiej miał syna Benedykta, który z Secygniewskiej pozostawił kilku synów, z których Walenty z Kempińskiej pozostawił trzech synów, iz nich Abraham zN. Morsztynówny, starościanki filipowskiej, miał syna Krzysztofa, po którym z Katarzyny Wyżyckiej, stolnikówny bielskiej, byli synowie: Jan ożeniony z Katarzyną Jedlecką i Stanisław, po którym z Zofii Matuszewskiej synowie, Franciszek i Maryan, i ten drugi z Konstancyi Kobierzyckiej, pisarzówny ziemskiej kaliskiej, pozostawił synów: Józefa, Macieja i Benedyktyna 1740 r.

Z tej familii. Adam i Jan 1648 r., Franciszek i Jan 1669 r. z ziemią zakroczymską podpisali elekcye. Jan, podstoli wołkowyski, a w 1653 roku marszałek wiłkomierski, starosta Wasilkowski, deputat na Trybunały i poseł na sejmy, deputat do konstytucyi z sejmu 1652 roku, ożeniony z Zofią Wyssogota-Zakrzewską. Adam, podczaszy zakroczymski 1664 r., chorąży mozyrski 1692 r., żonaty z Elżbietą Brudzińską. 

Kazimierz, syn Andrzeja, burgrabia różański 1730 roku. Stanisław, łowczy różański, z Katarzyny Orzechowskiej, kasztelanki przemyślskiej, miał syna Józefa 1750 r. Maryanna, żona Antoniego Kołątaja, podstolego mścisławskiego 1750 r. Pelagia za Bonawenturą Jastrzębskim 1830 r. 

MIERZEWSKI h. LESZCZYC. Wzięli nazwisko od majątku Mierzewa, w Wielkopolsce, a pisali się z Popowa. Tomko (Tomasz) z Mierzą, łowczy sieradzki 1436 r. Fryderyk w Wielkopolsce 1537 r., ożeniony z Dorotą Mielżyńską. Stanisław w Wielkopolsce 1556 r. Jakób otrzymał przywilej dla Mierzewa 1557 r. Andrzej, towarzysz wojsk koronnych, otrzymał 1582 r. grunty w Inflantach. Abraham otrzymał 1584 r. pewne dobra. Walenty, subdelegat grodzki przedecki 1591 r. Mikołaj, syn Mikołaja, 1598 r. Maciej, poborca kaliski 1598 r. 

Adam, rotmistrz wojsk koronnych 1601 r. Mikołaj, burgrabia poznański, sprzedał 1602 r. wieś Tarnowin, w poznańskiem; łowczy poznański, otrzymał 1602 r. części wsi Stobno, a 1615 r. puścił wieś Mrowino, w poznańskiem, synowi swemu Zygmuntowi. Wojciech, syn Jana, 1625 r. Jan, syn Stanisława, zapisał 1629 r. posag żonie swej Jadwidze na dobrach Mierzwica. Piotr, podczaszy (?), 1632 r. z wojew. krakowskiem, Stanisław z Popowa 1674 r., Marcin i Stefan 1697 r. z wojew. kaliskiem i Michał 1697 roku z ziemią nurską podpisali elekcye. Marcin żonaty z Anną Piramowską 1691 r. 

Jan, skarbnik kaliski 1703 r. Franciszek, scholastyk gnieźnieński, archidyakon i oficyał poznański, prezydent Trybunału koronnego 1716 r.; jego brat Maciej miał syna Stefana 1751 r., ożenionego z Zofią Wyssogota Zakrzewską. 

Franciszek i Marcin, bracia, dziedzice Osiecza 1727 r. Dwóch Stanisławów z wojew. kaliskiem 1733 r. i Maciej z wojew. kaliskiem 1764 r. podpisali elekcye. Maciej, miecznik kaliski 1743 r., miał syna Ignacego, elektora 1764 r. z wojew. kaliskiego, następnie 1787 r. wojskiego kaliskiego. Maciej, komornik poznański, i Antoni, porucznik wojsk koronnych 1780 r., bracia rodzeni, procesowali się z Kęszyckimi o dobra Babin, w wojew. kaliskiem; z nich Maciej, podsędek 1787 r., ostatnio 1788 r. sędzia ziemski wschowski, a Antoni, pułkownik wojsk koronnych, deputat z wojew. kaliskiego 1790 roku (Metr. Kor., Ks. Gr. Przedeckie, Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.). 

Po Stefanie, dziedzicu dóbr Balino, Ciosna i Wrzostkowo, w Wielkopolsce 1738 r., pochodzący Leon, dziedzic dóbr Osieczy, w pow. konińskim 1858 roku, syn Macieja i Katarzyny Karczewskiej, wylegitymowany w Królestwie 1838 r. 

Po Stanisławie, dziedzicu dóbr Osiecza i innych 1750 r., synowie: Stefan, Ignacy i Stanisław; z nich Stanisław miał syna Tomasza, którego z Maryanny Skorzewskiej synowie: 1) Antoni, dziedzic dóbr Sługocinka, w pow. konińskim, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.; 2) Paweł, po którym z Izabeli Bogdańskiej synowie: Józef, Heronim i Stefan wylegitymowani w Królestwie 1839 r.; 3) Piotr, tego syn Ignacy, żołnierz w wojsku rosyjskiem, wylegitymowany w Królestwie 1854 r. 

MIERZWIŃSKI h. LESZCZYC. Synowie Jana, wnukowie Jakóba: 1) Adam z synem Gotardem, 2) Wincenty z synem Janem i 3) Benedykt z synami, Jakóbem i Janem, a wszyscy z potomstwem wylegitymowani w Cesarstwie 1852 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MIERZWIŃSKI h. OGOŃCZYK. Wzięli nazwisko od wsi Mierzwina, w ziemi bielskiej. Maciej, ziemianin ziemi bielskiej 1530 r. Bartłomiej, występujący 1547 r., miał synów, Jakóba i Tomasza, dziedzica dóbr Pierzchały 1589 r.; po Jakóbie synowie: Jakób, Maciej i Wojciech. Dorota, córka Michała z Mierzwina, żona Macieja z Łap, pokwitowała 1553 r. brata swego rodzonego Tomasza z posagu (Mil.). Grzegorz, syn Michała, 1556 r. Maciej, żonaty z Anną Zaleską, i Jakób, synowie Kacpra, 1579 roku. Jan, syn Klemensa, dziedzic Mierzwina 1580 r. Bartłomiej, syn Jerzego, 1580 r. Po Wojciechu syn Wawrzyniec 1585 r. Stanisław i Jakób, synowie Jana, dziedzice Mierzwina 1586;r. Krzysztof, dziedzic Słunkowa, ożeniony z Katarzyną Jemielską 1594 r. Michał, syn Piotra, 1596 r. Andrzej i Prokop, synowie Sebastyana, 1597 r. Jan, syn Gotarda, 1598 r. 

Stefan, syn Krzysztofa, 1615 r. Grzegorz z wojew. podlaskiem 1632 r., N. i Paweł z wojew. Sandomierskiem i Prokop z ziemią bielską 1669 roku podpisali elekcye. Jakób z Mierzwina, burgrabia bielski 1670 r. Maciej, syn Bartłomieja, 1678 r. Wojciech, syn Stanisława, dziedzic na Niwinie i Peptonach 1678 r. Po Nikodemie (Mikołaju), burgrabim brańskim, syn Jakób Jan, geometra ziemi bielskiej 1691 r., prowadził proces o dobra Falki-Filipy. Stanisław, elektor 1697 r. z wojew. sandomierskiego. 

Róża, żona Michała Choińskiego 1701 r. Konstanty z Mierzwina, vicegerent 1701 r., łowczy bielski 1702 roku. Józef-Michał, vicegerent Winnicki 1708 r. N. z wojew. Sieradzkiem, Jan z wojew. podlaskiem podpisali elekcyę 1733 r. Józef, namiestnik 1736 r., subdelegat grodzki krakowski 1740 r., wojski bracławski 1750 r., żonaty z Maryanną Kossowską. Antoni, skarbnik bielski 1740 r., z żony Franciszki Janiszewskiej pozostawił córki: Apolonię, Barbarę, Eleonorę i synów, Józefa i Marcina. Paweł podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią bielską. Teresa, żona Joachima Hilchena, skarbnika nurskiego, 1770 r. Franciszek, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., żonaty z Magdaleną Lityńską, skarbniczanką nowogrodzką. Konstancya, żona Stanisława Matczyńskiego, stolnika halickiego 1782 r. Petronela za Benedyktem Jaruzelskim, chorążycem bielskim 1799 r. 

Po Stanisławie, w 1790 r. dziedzicu wsi Janówko, na Podlasiu, synowie, Stanisław, urzędnik w Warszawie, i Jan wylegitymowani w Królestwie 1842 r. 

Fabian, syn Michała-Adama, z synami, Aleksandrem i Franciszkiem, oraz Jan, syn Józefa, i Piotr, syn Michała, wylegitymowani w Cesarstwie 1866 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego 

MIERZWIŃSKI h. PRUS 1. Jan, subdelegat grodzki halicki, i Stanisław wylegitymowani w Galicyi 1782 r. 

MIERZWIŃSKI. Aleksander, chorąży roty kozackiej wojsk koronnych, w nagrodę męztwa i ran odniesionych w bitwie pod Cudnowem wraz z swym bratem Pawłem dostali zapewnienie 10,000 złotych, ubezpieczonych na królewszczyźnie Korczyn, w pow. chęcińskim, które Aleksander zapożyczył na wojnę (Vol. Leg.). 

Józef, Bartłomiej i Ignacy wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Franciszek z potomstwem, syn Józefa, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1801 r. 

MIERZWIŃSKI Stanisław, nadzorca domu badań w Warszawie, otrzymał prawa nowego szlachectwa 1841 r. 

MIERZYŃSKI h. JASTRZĘBIEC. Wzięli nazwisko od wsi Mierzeńca, i Mierzynia, w wojew. płockiem. Mikołaj, kanonik płocki i warszawski, administrator biskupstwa płockiego, otrzymał w nagrodę zasług również jak jego bracia i krewni: Szczęsny, Andrzej, Tomasz, Michał, Stefan, Jakób, Wacław i Stanisław, dziedzice wsi Mierzyńca, w 1471 roku od książąt Mazowieckich uwolnienie od wszelkich sądów z wyjątkiem książęcego, a w 1463 r. Konrad ks. Mazowiecki wysłał kanonika Mikołaja na sejm, aby starał się odzyskać dla niego Płock, zajęty przez króla Kazimierza IV, lecz tego nie dopiął dla oporu króla nieprzychylnego Piastom. Maciej, syn Włodka, 1486 r. Jan, Walenty i Stanisław, synowie Marcina, dziedzice Mierzyna 1549 r. Jan, syn Jakóba i Anny, 1553 r. Jakób, syn Jana, 1555 r. Dorota, żona Piotra Lasockiego 1555 r. Mikołaj, żonaty z Zofią Miączyńską, miał syna Jakóba 1570 r. Krzysztof, syn Stanisława z Osieka, 1588 r. 

Krzysztof, poborca zakroczymski 1603 r. Katarzyna, żona Jerzego Gnińskiego 1630 roku. Adam z ziemią zakroczymską, Aleksander, Daniel, Krzysztof, Samuel i Stanisław z Mierznia, i Stanisław z Mierznia na Chomranicach z wojew. krakowskiem i Jakób z ziemią ciechanowską podpisali elekcyę 1648 r.; po Krzysztofie synowie, Jakób i Paweł 1652 roku. Adam i Wojciech, synowie Pawła, 1654 r. Jakób, syn Jana, 1654 r.

Adam, podczaszy zakroczymski, Franciszek i Jan z ziemi zakroczymskiej, Adam z wojew. krakowskiego i Wojciech z wojew. poznańskiego elektorowie 1669 r. Teofila, żona Stanisława Bromirskiego 1676 r. Jan, Andrzej, Stanisław i Stefan, synowie Stanisława, 1680 roku. Zygmunt, poborca wojew. krakowskiego 1682 roku. Daniel i Jan, synowie Abrahama, 1691 r. Jakób, skarbnik zakroczymski 1697 roku. Po Janie z Teresy Żabickiej córka Anna za Pawłem Nietyksą 1699 r. Cypryan, Franciszek i Jan, elektorowie 1697 r. z ziemi zakroczymskiej. 

Jan, stolnik?, ożeniony z Maryanną Kaniewską 1711 r. Stanisław i Michał, synowie Jana, 1713 r. Aleksander z Mierzyna, miecznik 1714 r., podczaszy 1720 r. żytomierski, starosta stężycki 1736 r. Marcyan, stolnik zakroczymski 172? r. Józef, syn Stanisława, ożeniony z Katarzyną Bidzińską 1732 r. Paweł z Kroczewa, cześnik bracławski, żonaty z Justyną z Gumowa 1732 r. Andrzej, oboźny, z wojew. mazowieckiem, N. z wojew. Sandomierskiem, Bonifacy z wojew. płockiem, Jan z ziemią wieluńską, Ludwik i Wojciech z ziemią dobrzyńską 1733 r. podpisali elekcyę. 

Stanisław żonaty z Maryanną Osiemborowską 1750 r. Michał-Antoni, syn Józefa i Ewy Sokołowskiej, dziedzic Ołgonowa, komornik ziemski płocki 1759 r., miecznik, pisarz i subdelegat grodzki kowalski 1761 r., podczaszy radziejowski 1764 r. i tegoż roku elektor z wojew. brzesko-kujawskiego, stolnik bydgoski 1789 r., z Magdaleny Mierzejewskiej miał synów, Józefa, chorążego, i Rafała, podporucznika 1790 r. wojsk koronnych (Conv. Vars. i Piotrk., Don, Vars., Sigil., Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Ks. Gr. Czerskie, Nowokorczyńskie i Brzeskie). 

Wincenty, podsędek w Poznaniu 1813 r. Jan, poseł na sejm poznański 1854 r. N., dziedzic dóbr Bytyń, w Wiek Ks. Poznańskiem 1860 r. Helena, żona Mieczysława Kruszelnickiego 1880 r. Stanisław żonaty z Zofią Jarochowską 1880 r. Konstancya, żona Stefana Łąckiego, ordynata na Podsadowie 1889 r. 

Po Michale powyższym, w 1758 r. dziedzicu dóbr Ołgonów, w wojew. brzesko-kujawskiem, synowie: 1) Józef, tego z Karoliny Słubickiej syn Henryk, dziedzic dóbr Ołgonów, wylegitymowany w Królestwie 1837 roku; 2) Rafał, po którym z Maryanny Zagajewskiej synowie: Eugeniusz, Tadeusz i Rafał, współdziedzice dóbr Wąsosze, w pow. konińskim, wylegitymowani w Królestwie 1837 r. 

Henryk, ur. 1801 roku w Ołgonowie, w obwodzie brzesko-kujawskim, wstąpił 1819 r. do 1 pułku strzelców konnych i w 1827 r. został podporucznikiem; porucznik 1831 r., tegoż roku wyszedł do dymisyi. 

Rafał, syn Rafała, ur. 1801 r. we wsi Wąsoszach, w obwodzie konińskim, postąpił 1820 r. do 3 pułku strzelców konnych iw 1824 r. został podporucznikiem; porucznik 1831 r., został ozdobiony krzyżem złotym Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

MIERZYŃSKI h. JUNOSZA. Po Janie, dziedzicu dóbr Turza Mniejsza 1728 r., syn Paweł miał syna Franciszka, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r. z synami: Piotrem, Adolfem i Maryanem, urodzonymi z Maryanny Gesztoff. 

MIERZYŃSKI h. LELIWA. Daniel, w pow. sandeckim 1640 roku, ożeniony z Zofią Trembecką. Michał i Jakób wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Rafał, dziedzic dóbr Baryłowa, w Galicyi 1866 r. 

MIERZYŃSKI h. POWAŁA. Wincenty, syn Józefa, z synami: Zacharyaszem, Konstantym i Piotrem wylegitymowani w Cesarstwie 1853 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Teofila, córka Jana, dziedziczka dóbr Ejgirgole, w gub. kowieńskiej 1882 r. Józef, syn Pawła i Katarzyny, ur. 1794 r. we wsi Kłodno, w obwodzie czerskim, wstąpił 1812 r. do 8 pułku Ks. Warszawskiego, a następnie był w 1 pułku piechoty; porucznik 4 pułku piechoty 1831 r. Odbył kampanię 1812 w Rosyi i walczył pod Smoleńskiem, Możajskiem i Juchnowem. Józef um. 1858 r. w Krakowie, pozostawiwszy żonę i syna (Ks. Wojskowe). 

MIERZYŃSKI Ksawery, kapitan wojsk Ks. Warszawskiego 1813 r., a następnie kapitan inwalidów, otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie z zasady stopnia oficerskiego 1838 r. 

MIESCKI. Piotr, syn Andrzeja, 1578 r. Mateusz i Wojciech, synowie Stanisława, 1608 r. notowani w aktach bobrownickich (Ks. Bobrownickie, Dudki Warszawskie). 

MIESICKI. Herman-Adolf, oberstlejtnant wojsk koronnych, dostał indygenat 1662 r. z zastrzeżeniem udowodnienia religii katolickiej; w 1663 r. mianowany pułkownikiem rejtaryi królewskiej (Sigil.). Ernest 1669 r., a Sebastyan i Sebastyan-Ernest 1733 r. podpisali elekcye z wojew. kaliskiem. 

MIESOJED h. ŁABĘDŹ. Pisano ich także Messojed; na Litwie. Po Michale, synu Antoniego, synowie: 1) Wojciech z synami, Kazimierzem i Szymonem; 2) Stanisław z synami, Michałem i Stanisławem i 3) Mateusz z synem Tomaszem i po wszystkich potomstwo, osób 50, wylegitymowani w Cesarstwie 1852 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MIESOWSKI v. MIĘSOWSKI. Byli w ziemi warszawskiej. Zygmunt, syn Jana ze wsi Miesy, 1544 r., miał syna Jana 1570 r. (Conv. Vars.). 

MIESTELSKI. Sebastyan z ziemią nurską podpisał elekcyę 1648 r.

MIESZCZAŃSKI h. ŁABĘDŹ. Po Władysławie, dziedzicu wsi Stradówek, w wojew. Sandomierskiem 1762 r., syn Władysław miał syna Kazimierza Macieja, dziedzica wsi Głaniszew, w pow. kaliskiem, żonatego z Nepomuceną Boes, z której synowie: Władysław, Kazimierz i Antoni wylegitymowani w Królestwie 1853 r. Kazimierz, syn Władysława i Anieli, ur. 1803 r. we wsi Niewodnicy, w obwodzie białostockim, postąpił 1828 r. jako lekarz batalionowy do 3 pułku strzelców konnych iw 1830 r. został sztabs-lekarzem w1 pułku strzelców konnych (Ks. Wojskowe). 

MIESZCZEWSKI. Wojciech, syn Pawła z Mieszczewa, 1517 r. Wincenty 1529 r. (Ks. Gr. Brzeskie). 

MIESZKOWICZ. Bazyli z wojew. ruskiem podpisał elekcyę 1697 r. Jan z przydomkiem Przyłuski, starosta i poseł bracławski 1776 r. 

MIESZKOWSKI h. JUNOSZA. Niesiecki pisze ich Mięszkowski; ostatni podług niego z tego domu był Jacek, rektor Jezuitów w Bydgoszczy w XVII stoleciu. 

MIESZKOWSKI h. LIS. Byli w Mazowszu, zkąd się przenieśli do Litwy. Potomstwo Józefa, Tadeusza i Jana, synów Stanisława, wnuków Stanisława, a między innymi: Stanisław i Dominik, synowie Kajetana, Adam i Ignacy, synowie Józefa, Maciej, Michał, Stanisław i Jan, synowie Tadeusza, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1860 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Wincenty, syn Antoniego, dóbr Kowszany, i Nikodem, syn Piotra, dóbr Możejkiszki dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r. 

W Galicyi z przydomkiem Odrowąż i herbem Lis wylegitymowani: Antoni, Feliks, Kazimierz i Mikołaj 1782 r., a Jan, syn Kazimierza, 1821 r. 

MIESZKOWSKI h. MORA. Dom dawny i rozrodzony w Mazowszu. Piszą się z Mieszek, w ziemi zakroczymskiej. Andrzej, zwany Bardun z Mieszek, nabył 1494 r. części Mieszek od Stefana z Mieszek, w ziemi ciechanowskiej. Akt ten wnieśli do ksiąg 1539 r. Stanisław, Leon, Maciej i Szymon, synowie Piotra z Mieszek-Barduny. Paweł, syn Bartłomieja, dziedzic wsi Mieszki 1500 r., miał córkę Barbarę, żonę Andrzeja ze Smogorzewa, która w 1507 r. pokwitowała ojca swego z posagu. Marcin, stolnik krakowski 1518 r. Maciej, syn Daćboga z Mieszek, winien był 1532 r. sumę Mikołajowi, synowi Mroczesława z Mieszek. Feliks, dziedzic Zabłocia 1535 r. Wojciech, syn Mroczka, 1539 r. Jan, Arnolf, Mikołaj i Wojciech, synowie Stanisława, 1539 r. 

Abraham v. Wojciech-Abraham, dziedzic na Zagrobach, podstarosta błoński 1579 r., a 1606 r. podstarosta wyszogrodzki, żonaty z N. Wysokińską. Jakób, Abraham i Paweł, dziedzice dóbr Mieszki i Zawady 1581 r. Paweł, syn Macieja, 1581 r. Franciszek i Stanisław, synowie Adama, 1582 r. Andrzej i Seweryn, synowie Stanisława, 1585 r. Gaspar, syn Krzysztofa, 1590 r. Piotr, syn Wojciecha, 1590 r. Andrzej, Szymon, Barbara i Katarzyna, synowie i córki Andrzeja i Katarzyny, dziedzice Buszkowa i Błażejowie 1594 r. Krzysztof, syn Marcina, 1596 r. Jan, łożniczy królewski 1596 r. 

Stanisław, kanonik przemyślski 1601 r. Floryan, syn Mikołaja, 1602 r. Wojciech, syn Szymona, 1603 r. Maciej i Paweł, synowie Wojciecha zwanego Krupa i Zofii z Popowa, 1604 r. Szymon, syn Borzyma, 1606 r. Grzegorz, syn Macieja, 1613 r. Po N., w ziemi różańskiej, z Zofii Glinieckiej synowie, Jakób, który w 1618 r. udowodnił szlachectwo zamordowanego brata swego Wojciecha, dworzanina królewskiego. Franciszek, Jakób i Wojciech, synowie Pawła-Abrahama, 1623 roku. Franciszek, Jakób, Jan, Paweł i Wojciech, synowie Wojciecha, 1625 r. 

Aleksander z ziemią zakroczymską 1648 r., Tomasz z ziemią ciechanowską 1669 r. podpisali elekcye. Andrzej, syn Adama, Adam, syn Mateusza, i Wacław, syn Walentego, 1654 r. Andrzej, syn Wawrzyńca i Maryanny, 1654 r., komornik zakroczymski 1673 r., miał syna Jana. Jan, syn Tomasza, 1677 r. Aleksandra, żona Jerzego Dogiela, stolnika trembowelskiego 1678 r. 

Andrzej, Idzi, Jakób i Jakób-Grabala, Jan, Maciej, Kacper, Stanisław i dwóch Wojciechów z ziemi zakroczymskiej, Andrzej, Hyacynt. Jan i Kazimierz z Mieszek, trzech Łukaszów, Łukasz z Mosaków, Michał, Piotr, Piotr z Mosaków, Stanisław i Szymon z ziemi ciechanowskiej, Jakób i Jan z ziemi nurskiej elektorowie 1697 r. 

Po Stefanie synowie, Jan i Kazimierz; Kazimierz miał synów: Aleksandra, Franciszka i Michała z Wielkich Mieszków, stolnika czerniechowskiego 1727 r., a wyszogrodzkiego 1736 r., po którym syn Rafał-Mikołaj. Zygmunt, podstarosta zakroczymski 1713 r., żonaty z Heleną Duczymińską. Władysław z Mieszków, dziedzic Bielczowa, stolnik czerniechowski 1730 r. Adam, Andrzej, dwóch Franciszków, Jakób, Jan, Marcin, Michał, Paweł i Wojciech, elektorowie 1733 r. z wojew. mazowieckiego, a Marcin 1764 r. z wojew. sandomierskiego. 

Agnieszka, żona Kacpra Lipińskiego 1774 r. Ignacy, szambelan Stanisława Augusta 1784 r. Piotr, komornik różański, komisarz do zbierania ofiar z dóbr ziemskich 1789 r. Katarzyna za Joachimem Drużbackim, łowczym sanockim 1800 r. Wojciech ożeniony z Anielą Kiecką 1850 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Don. i Dudki Warsz., Ks. Gr. Czerskie i Sochaczewskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Po Adamie, burgrabim grodzkim zakroczymskim 1700 r., syn Stanisław miał syna Tomasza, po którym z Magdaleny Ossowskiej synowie: 1) Kazimierz, dziedzic wsi Mieszki-Lesinki, w pow. pułtuskim, wylegitymowany w Królestwie 1842 r.; 2) Jakób, którego z żony Elżbiety Bielińskiej syn Jan, dziedzic dóbr Zalesie, w pow. rawskim, wylegitymowany w Królestwie 1843 r. 

Po Franciszku, dziedzicu wsi Mieszki, w ziemi zakroczymskiej 1762 r., syn Paweł pozostawił z Maryanny Glinieckiej synów: 1) Piotra, żonatego z Magdaleną Borowską, z niej synowie, Antoni, dziedzic dóbr Glinice i Zbroszki, w pow. pułtuskim, i Feliks wylegitymowani w Królestwie 1839 r.; 2) Franciszek, po którym z Katarzyny Poniatowskiej syn Andrzej, porucznik wojsk polskich, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. Z tej linii: Julian, Mikołaj i Antoni, synowie Adama i Agnieszki Dębskiej, wylegitymowani w Królestwie 1842 r. 

Andrzej, syn Franciszka i Poniatowskiej, ur. 1800 r. we wsi Gnatach, w obwodzie pułtuskim, postąpił 1819 r. do 1 pułku piechoty liniowej iw 1822 r. został podporucznikiem, a 1830 r. porucznikiem w pułku grenadyerów gwardyi, w 1831 r. awansował na kapitana. 

Antoni, syn Piotra i Magdaleny, ur. 1781 r. we wsi Glinicach, w obwodzie pułtuskim, wszedł 1807 r. w stopniu kapitana do 8 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i 1812 r. został majorem w 22 pułku piechoty litewskiej; pułkownik 1815 r., wyszedł 1817 r. do dymisyi, a w 1830 r. mianowany dowódcą gwardyi ruchomej wojew. płockiego. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. Po wyjściu z wojska był sędzią pokoju pow. pułtuskiego.  

Feliks, brat powyższego, ur. 1783 r. we wsi Glinicach, postąpił 1806 r. do 4 pułku Ks. Warszawskiego i w 1807 r. został podporucznikiem; kapitan 1810 r., przeniesiony do 1 pułku strzelców pieszych, a 1815 r. do korpusu weteranów. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1808-1812 r. w Hiszpanii i 1812 r. w Rosyi (Ks. Wojskowe). 

Po Marcinie, który w 1767 r. sprzedał Steckim swój majątek Bielczów, syn Seweryn zaślubił Krystynę Lisicką i z niej miał synów, Wojciecha, rejenta w Kielcach, i Jana Nepomucena, wylegitymowanych w Królestwie 1838 r. 

Po Macieju, dziedzicu dóbr Szydłówek 1770 r., syn Józef z żony Maryanny Stawskiej pozostawił syna Feliksa, posesora wsi Młodnice, w pow. radomskim, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r. 

Po Ignacym, komorniku ziemskim nurskim 1790 roku, syn Teodor, żonaty z Józefą Kosicką, miał syna Jana, wylegitymowanego w Królestwie 1860 roku. 

Wincenty z synem Antonim i Antoni z synem Janem, synowie Kazimierza, wnukowie Jerzego, wylegitymowani w Cesarstwie 1855 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.  

MIESZKOWSKI h. ODROWĄŻ. Niesiecki pisze ich Mięszkowski, lecz zdaje się mylnie, gdyż wszyscy członkowie tego domu i w XVIII i XIX wieku pisali się stale Mięszkowski; licznie rozrodzona wielkopolska rodzina. Michał, komornik poznański 1434 r. Mikołaj wyrobił w 1539 roku, przywilej na jarmarki w swem mieście Sarnowie. Jakób, podczaszy kaliski, deputat na Trybunał koronny 1580 roku. Piotr i Mikołaj w Wielkopolsce 1591 roku. 

Mikołaj, poborca kaliski 1626, 1627 i 1632 roku, obciążony długami, ustąpił Stanisławowi Szołdrskiemu swój majątek pod obowiązkiem płacenia długów, co sejmy 1626, 1632 i 1647 r. zatwierdziły.

Piotr, kanonik poznański 1631 r., sekretarz królewski, archidyakon warszawski, um. 1659 r. Mikołaj i Paweł 1632 r. z wojew. kaliskiem, Jacek 1648 r. z wojew. poznańskiem, a Andrzej i Ignacy 1669 r. z wojew. kaliskiem podpisali elekcye. Bartłomiej, sędzia deputat z wojew. kaliskiego 1633 r. Krystyna, żona Heronima Kwileckiego 1660 r. Ignacy, instygator lubelski 1664 r. Zofia, żona Łukasza Cieleckiego 1670 r. Maciej, syn Jacka i Anny z Starkowieckich, ożeniony z Anną Wyssogota-Zakrzewską 1670 r. Mikołaj, instygator koronny 1683 roku. Daniel-Stanisław, sędzia deputat na Trybunał koronny 1685 roku. Piotr-Paweł, biskup marobjański, sufragan kujawski, dziekan kruszwicki 1686 r. Władysław podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sieradzkiem. Jadwiga, żona Franciszka Skaławskiego, kasztelana gnieźnieńskiego 1699 r. 

Jan żonaty z Ewą Miączyńską 1710 r. Jakób, Dorota i Anna, syn i córki Macieja Odrowąża, 1712 r. Katarzyna, żona Adama Biesiekierskiego 1720 roku. Jakób, burgrabia kościański, syn Macieja, wnuk Jacka i Anny Starkowieckiej, pozwał 1727 r. Stanisława Starkowieckiego, Jezuitę, o sumy. Franciszek i N. 1733 r. z wojew. poznańskiego, Wojciech 1764 roku z wojew. poznańskiego, a Wojciech 1764 r. z wojew. sieradzkiego elektorowie. Jadwiga, żona Jana Koszutskiego 1740 roku. Katarzyna, żona Jana Wierusz-Kowalskiego 1770 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Conv. Vars.). 

Po Andrzeju, w 1700 r. dziedzicu wsi Chyby, w wojew. poznańskiem, syn Adam miał syna Jacka, żonatego z Rozalią Sulewską, z tej syn Tomasz, urzędnik górniczy, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. 

Po Franciszku i Tomaszu, synach Kazimierza, w 1733 r. dziedzicach dóbr Lutom Wielki, Sokolniki i Rudki, pochodzący: Ludwik, Paweł i Maksymilian, synowie Nepomucena i Aleksandry Koźmińskiej, 1838 roku; Franciszek i Andrzej, synowie Stanisława i Elżbiety Gnatowskiej, 1839 r.; Jan, kanonik czerwiński, proboszcz w Borzęcinie, i Klemens, dzierżawca dóbr Konotop, w pow. warszawskim, synowie Stanisława i Józefy Łempickiej, 1839 r.; Karol, podleśny rządowy w gub. augustowskiej, syn Antoniego, 1839 r.; Antoni, dziedzic wsi Świdry Małe, syn Szymona, 1839 roku; Kazimierz, syn Ignacego i Joanny Konopka, 1843 r.; Adam, syn Szymona i Franciszki Bojarskiej, 1841 r.; Antoni, syn Antoniego i Marty Kozłowskiej, 1839 r.; Franciszek i Józef, synowie Karola i Wiktoryi Zaremba, 1830 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Wincenty, syn Jana i Aleksandry, ur. 1798 r. w Żarnowie, w wojew. Sandomierskiem, wstąpił 1816 roku do 3 pułku strzelców konnych iw 1830 r. wyszedł do dymisyi. 

Ignacy, syn Franciszka i Anny Malinowskiej, ur. 1797 r. we wsi Ciechanowie, w obwodzie płockim, wszedł 1812 r. do 8 pułku jazdy Ks. Warszawskiego iw 1817 r. postąpił na porucznika; przeniesiony 1818 roku do 7 pułku piechoty liniowej, w 1824 r. awansował na porucznika; a 1831 r. na kapitana i tegoż roku na majora w 10 pułku piechoty; ozdobiony krzyżem złotym Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

Szczepan z Wielkich Mieszków i Jan wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Mikołaj z potomstwem, syn Franciszka, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r. Polikarp, syn Kazimierza, prokurator w Pułtusku 1866 r. 

MIESZUKOĆ. Zapewnie mylnie zamieszczony w Vol. Legum Nieszukoć Stanisław, który z księstwem żmudzkiem podpisał elekcyę 1697 r. 

MIETELSKI h. GRABIE. Piszą się z Mietla, w wiślickiem. Mściszek występował 1428 r. w Wiślicy w sprawie Mikołaja z Maciejowic (Ks. Ziem. Wiślicka). 

MIETELSKI h. KORWIN. Stanisław na Wołyniu 1702 r. (Akta Krzemienieckie). Jerzy, stolnik żytomierski, delegowany z sejmu 1775 r. do odzyskania zaległości, należnych skarbowi od ordynacyi Ostrogskich, był jednym z plenipotentów majątku ks. Lubomirskiego, wojewody kijowskiego (Sigil.,Kan cl.). Jan, syn Zacharyasza, zasiadający w sądach pow. kamienieckopodolskiego 1840 r. 

MIETELSKI h. OSTOJA. W wojew. Sandomierskiem; piszą się z Mietla. Jan, z przydomkiem Skrobot, skupił znaczne dobra od Pęcławskich około 1500 r.; z N. Chomentowskiej jego syn Piotr z N. Nagórskiej miał synów, Marcina, ożenionego w Prusach z Bronicką, wojszczanką nowogrodzką, i Krzysztofa, po którym syn Heronim. 

Mikołaj, dziedzic Ostrowa 1515 r. Mikołaj, syn Pawła, 1579 roku. Kacper i Tomasz, bracia rodzeni 1589 roku. Jan Gałka, prokurator lubelski 1591 r. Jakób, dziedzic na Mietlu 1592 r. Heronim, starosta sandomierski 1594 r. Jan i Wawrzyniec, synowie Mikołaja, 1596 roku. Bartłomiej, Remigian i Stanisław, synowie Walentego, 1599 r. 

Piotr, syn Baltazara, 1614 r. Andrzej, Krzysztof i Stanisław, dziedzice Mietla 1630 r. Krzysztof, burgrabia grodzki kamieńczykowski 1635 r. Jan, syn Mikołaja, 1650 r. Elżbieta, żona Aleksandra Lubańskiego 1665 r. Stanisław, regent grodzki sandomierski 1666 r., pisarz grodzki chęciński, żonaty z Teresą z Jedlca 1682 r. 

Heronim Gałka na Mietlu, komornik graniczny pilzneński 1650 r., pisarz grodzki sandomierski, elektor 1669 i 1674 r. z wojew. sandomierskiego, podstoli sandomierski 1678 r., z Maryanny Głuszyńskiej miał synów: Antoniego, Jerzego i Mikołaja 1688 r. i z nich Antoni, elektor 1697 r. z wojew. sandomierskiego, był cześnikiem sandomierskim 1723 r., i z Anny Młodawskiej pozostawił syna Marcina, chorążego pancernego, stolnika chełmińskiego, po którym z Heleny Kosseckiej córki, Franciszka za Ferdynandem Kosseckim, Rozalia za Rafałem Horodyńskim, starostą pasierbowskim, i syn Andrzej, rotmistrz wojsk koronnych 1793 r. 

Mikołaj z Mietla, najmłodszy syn podstolego Heronima, elektor 1697 r. z wojew. sandomierskiego, zaślubił Teresę z Wnorowa Suliszewską iz niej pozostawił córkę Annę 1v. za Adamem z Żelechowa Złockim, 2v. za Michałem Sienieńskim i synów, Heronima z Mietla, towarzysza roty pancernej 1706 r., elektora 1733 r. z wojew. sadomierskiego, żonatego z Justyną, córką Michała Złockiego, i Bernarda, cześnika łukowskiego, który podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. kijowskiem. 

Tomasz, pisarz grodzki sandomierski 1651 r. Jacek, pisarz podkomorski, elektor 1669 r. i 1674 roku z wojew. sandomierskiego, vicegerent grodzki sandomierski 1677 r., miał synów, Franciszka-Ksawerego i Józefa 1688 r., i z tych Ksawery, kanonik kijowski, był 1690 r. deputatem na Trybunał koronny, a Józef notowany 1754 roku podczaszym kołomyjskim. Po Krzysztofie, komorniku sandomierskim, synowie, Andrzej i Heronim 1686 r. Gaspar, rektor Jezuitów lubelskich 1690 r. Aleksander, elektor 1697 roku, z wojew. sandomierskiego. 

Stanisław Skrobot z Mietla, elektor 1697 r. z wojew. sandomierskiego, komornik sandomierski, podwojewodzy wiślicki 1704 r., stolnik mielnicki 1705 r., z żony Zofii z Migulina Żabińskiej pozostawił synów, Franciszka i Stefana. Jan, archidyakon tarnowski, proboszcz w Książu, podarował części Gołysławic Teofilowi Mietelskiemu 1733 r. Adam, miecznik zakroczymski 1738 r. Jan z Mietla żonaty z Justyną z Krzesinowa 1740 r. Krzysztof, chorąży zakroczymski 1740 r. Teodora za Józefem Błońskim, podstolim kijowskim 1750 r. Teresa za Józefem Drozdowskim, miecznikiem Winnickim 1751 r. Józef-Jan Ostoja z Mietla 1769 r. Andrzej, miecznik zakroczymski 1770 r., syn Józefa i Maryanny Borysławskiej, z Urszuli Mrokowskiej miał córkę Annę za Antonim Jankowskim, skarbnikiem rzeczyckim, i syna Józefa, szambelana Stanisława Augusta 1791 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel i Piotrk., Kancl., Ks. Gr. Nowokorczyńskie). 

Andrzej i Wojciech wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Antoni, posesor części Klępia Dolnego, prawnuk Mikołaja, syna towarzysza Heronima powyższego, legitymował się w Galicyi 1802 r. (Akta po-Galicyjskie). 

Wojciech, syn Antoniego i Franciszki, ur. 1785 r. we wsi Janowie, w obwodzie łomżyńskim, wszedł 1809 r. do pułku gwardyi polsko-francuskiej i w 1813 r. został podporucznikiem; przeniesiony 1815 r. do 2 pułku ułanów, awansował 1822 r. na porucznika. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi: pod Witebskiem, Smoleńskiem, Możajskiem, Moskwą i in., 1813 roku w Niemczech i 1814 r. we Francyi (Ks. Wojskowe). 

MIETLICKI. Jan, komornik ziemski brzeski, dziedzic Mietlicy i Ruczewa 1583 r. Jan pozwany 1593 r. o wycięcie drzewa w Bodzewie. Jan, syn Stefana, z Mietlicy, 1593 r. Krzysztof żonaty z Agnieszką Raszkowską 1597 r. Adam i Wacław, synowie Jana, 1605 roku, iz nich Wacław, sędzia grodzki brzeski, żonaty z Zofią z Osuchowy. Jan 1669 r. z wojew. kaliskiego i N. z wojew. poznańskiego 1733 r. elektorowie. 

Ignacy z wojew. poznańskiem 1764 r. podpisał elekcyę. Józef, stolnik czernihowski 1769 r., za żoną Magdaleną Kretkowską, chorążanką gostyńską, wdową po Izbińskim, sędzim ziemskim sochaczewskim, znaczny dostał majątek. Michał, syn Łukasza, stanowy prystaw powiatu lucyńskiego 1840-1849 r. 

MIETNOWSKI. Wzięli nazwisko od wsi Mietnowo, pod Wieliczką; rodzina już zgasła. Mikołaj podpisał przymierze z Krzyżakami 1436 roku. Maciej, dziedzic części wsi Mietnow 1470 r. (Lib. Benef.). 

MIETULSKI. Stanisław z wojew. Sieradzkiem podpisał elekcyę 1764 r. 

MIEZEWICZ h. BRONIKOWSKI. Michał, syn Dominika, i Jan, syn Macieja, zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1819 r. 

MIEZIN. Brali przydomek Ombut. Mikołaj, żonaty z Maryanną Żabianką, miał córki, Annę i Helenę 1707 r. Stanisław-Felicyan żonaty z Heleną Danejkówną 1711 r. (Arch. Dubrj.)

MIEZINIEC. Jacek, namiestnik zwiachelski 1494 r. (Metr. Litew.). 

MIEŻUTOWICZ. Kazimierz, syn Jana, i Jan, syn Antoniego, dziedzice dóbr Tronkinie 1882 r. w gub. kowieńskiej. 

MIĘDZOBROCKI v. MIĘDZOBRODZKI. Na Rusi Czerwonej; mają przydomek Jonasz. Kazimierz-Antoni w 1782 r., a jego syn Augustyn-Mikołaj i wnukowie: Piotr, Jan, Michał, Antoni-Jan, Paweł, oraz Joachim i Józef, wnukowie Kazimierza-Antoniego, wylegitymowani w Galicyi 1834 r. 

MIĘDZYBŁOCKI h. TOPACZ. Jan, syn Antoniego, wnuk Franciszka, prawnuk Piotra, praprawnuk Wojciecha, z synami: Antonim, Maciejem, Józefem i Janem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1849 r. 

MIĘDZYBROCKI v. MIĘDZYBRODZKI. Taż rodzina co Międzobrocki; z niej Mikołaj z przydomkiem Jonasz wylegitymowany w Galicyi 1782 r. 

MIĘDZYCHOWSKI h. JASIEŃCZYK. Taż familia co Miedzichowski i Miedzychowski; z piszących się Międzychowski Maciej, syn Stanisława, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 roku. Jan, naczelnik pow. w Wojniczu, w Galicyi 1864 r. 

MIĘDZYGÓRSKI h. KOPASINA. Jakób I Jan, dziedzic wsi Rudawa, pod Wiślicą, i Piotr, dziedzic wsi Międzygórze około 1470 r. (Lib. Benef.).

MIĘDZYGÓRSKI h. TOPÓR. Właściwie Zaklika, herbu Topór; wzięli nazwisko od wsi Międzygórze, w wojew. krakowskiem. Jan, dziedzic wsi Międzygórze, i Andrzej, dziedzic części wsi Słupów I Zwierzynek 1470 r. (Lib. Benef.). Mikołaj w 1476 r. cytowany w aktach krakowskich.

MIĘDZYLESKI h. JASTRZĘBIEC. Wawrzyniec Miedzyleski, proboszcz wileński, protonotaryusz papieski, pisarz litewski 1511 r., kaznodzieja króla Zygmunta Iw 1518 r., a biskup kamieniecki od 1519 r., dostał od cesarza Maksymiliana dla swojej i pokrewnych sobie rodzin, herbu Jastrzębiec, Myszkowskich, Bielawskich, Dzierzgowskich, Niemirowiczów i Szczytów w 1518 r. odmianę w herbie i prawo kreowania nowej szlachty, na co przywilej przytacza Paprocki w herbach rycerstwa polskiego. Biskup Wawrzyniec dostał w 1519 r. przywilej na zamianę na miasto wsi Czarnokozińce, a 1526 r. delegowany był od Zygmunta I dla objęcia Mazowsza po śmierci ostatnich jego książąt. 

MIĘKICKI v. MIĘKISKI h. TRZY-TRĄBY. Dom możny w XVI wieku w Małopolsce, a nazwisko wzięli od wsi Miękisze. Zygmunt, w ziemi przemyślskiej 1520 r., miał trzech synów: Walentego, który, udawszy się na Zaporoże, był zabity na Wołoszczyznie 1574 r., Stanisława, po którym był syn Jan, i Andrzeja. 

Andrzej, dziedzic Krzepic, pisarz ziemski bełski 1531 r., wojski lubaczowski 1551 r., zaślubił N. Podhorecką i z niej pozostawił syna Krzysztofa, który w 1553 r. otrzymał przywilej na poręby w lasach starostwa bełskiego. Krzysztof, dziedzic Miękisza, Świdnica i Podhorce, zasłużony w obywatelstwie, poseł na sejmy, w bezkrólewiu 1575 r. zrobił wniosek, aby wszyscy biorący udział w elekcyi zobowiązali się, że żadnych datków od kandydatów do Korony brać nie będą; poseł 1584 r., za pierwszą żoną Anną Miesopad znaczny majątek odziedziczył; miał i drugą żonę, Annę Broniewską, podkomorzankę poznańską, z którą 1593 roku zapisał dożywocie, i z tych żon pozostawił synów: Andrzeja, Heronima, Krzysztofa, Mikołaja i Stanisława, dziedziców dóbr Włochy i Jeleniewa, którzy 1597 r. pozwali Aleksandra ks. Ostrogskiego o zabójstwo ich brata Jana. 

Andrzej z Miękisza, pisarz ziemski bełski 1601 r., miał córkę Katarzynę i synów: Aleksandra, Mikołaja i Piotra, dziedziców na Świdnicy. 

Heronim z Miękisza, dziedzic Jeleniewa 1602 roku, zaślubił Zofię z Sienna i z niej pozostawił synów, Mikołaja i Zbigniewa, dziedziców na Miękiszu 1623 r. 

Krzysztof, dziedzic wsi Chocimia, Świdnicy i Włochy 1608 r., miał synów: Adama, sekretarza królewskiego 1618 r., Heronima, Jana, Władysława i Zbigniewa, z których Adam, Jan i Władysław sprzedali 1637 roku części Lutowiska Piotrowi Mohyle, arcybiskupowi kijowskiemu i halickiemu, metropolicie całej Rusi. 

Barbara, żona Jana Jezierskiego 1550 r. Dorota, żona Walentego Lanckorońskiego, podkomorzego kamienieckiego 1570 r. Mikołaj, starosta gródecki 1579 r. Jerzy żonaty z Anną z Żółkwi 1560 r. Ludwik, dziedzic Dobroszyna i Żabocina 1597 roku, żonaty z Elżbietą, córką Jerzego ks. Zbaraskiego, pozostawił synów, Jana i Floryana, elektora 1632 r. z wojew. wołyńskiego. Jan, syn Prokopa, 1626 r. Anna, żona Andrzeja Brodowskiego, podsędka chełmskiego 1645 r. Jan z Miękisza, elektor 1669 r. i 1674 roku z wojew. krakowskiego. Daniel, żonaty z Anną z Wieruszyc, miał syna Jana 1670 r., który podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. krakowskiem (Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Metr. Kor.). 

MIĘKIŃSKI h. DWIE-STRZAŁY. Michał, podstarosta i sędzia grodzki ostrzeszowski 1718 r., deputat z wojew. malborgskiego na Trybunał koronny 1724 r. Stanisław, łowczy i sędzia grodzki wieluński 1725 r..(Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

MIĘSICKI. Zobacz Miesicki. MIĘSOWSKI. Patrz Miesowski. 

MIĘSZKOWSKI. Zobacz Mieszkowski. 

MIĘTKA. Paweł otrzymał rangę podporucznika w regimencie pieszym wojsk koronnych 1792 r. (Sigil.). 

MIGASIEWICZ. Franciszek, rodem z Warszawy, wszedł 1809 roku do 2 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i 1815 r. wyszedł do dypiisyi; postąpiwszy powtórnie do wojska, 1831 r. został podporucznikiem w korpusie pociągu (Ks. Wojskowe). 

MIGDAŁ. Jerzy z wojew. wileńskiem podpisał elekcyę 1697 r. 

MIGDAŁOWSKI. Aleksy, dziedzic wsi Migulec, pozwał 1584 r. Bukowskiego o zadanie ran (Wyr. Tryb. Lubel.). 

MIGIEWICZ h. LUBICZ. Mateusz i Maciej z potomstwem, synowie Macieja, wnukowie Jana, wylegitymowani w Cesarstwie 1862 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Antoni, syn Macieja, dziedzic dóbr Dakie, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MIGIEWICZ h. PRZYJACIEL. Jerzy, syn Stanisława, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

MIGURSKI. Maciej v. Mateusz, geometra przysięgły królewski 1791 r. (Kancl, Sigil.). Walenty, syn Walentego i Katarzyny z Marczewskich, ur. 1802 r. we wsi Linowie, w obwodzie sandomierskim, wszedł 1819 r. do 4 pułku piechoty liniowej iw 1824 r. wyszedł do dymisyi; po powrocie do pułku 1831 r. został porucznikiem 2 kompanii strzelców kaliskich (Ks. Wojskowe). 

MIHANOWICZ. Mateusz podpisał elekcyę 1764 roku z wojew. połockiem. 

MIJAKOWSKI h. JASIEŃCZYK. Niesiecki tej rodzinie daje herb Ogończyk; zamieszkiwali w wojew. płockiem i krakowskiem. Jan, Mikołaj, Stanisław, Walenty i Zygmunt, synowie Szymona, 1579 r. Stanisław, dworzanin naprzód Tarnowskiego, kasztelana wojnickiego, następnie wojewody Piotra Zborowskiego, dowcipny i uczony, celował w pisaniu listów; dziedzic dóbr Krasne i Lasocice, um. 1624 r., i z żony Małgorzaty Balińskiej miał synów: Jacka, definitora Dominikanów, słynnego w swym czasie kaznodzieję, zm. 1647 r., wiele z jego kazań ogłoszonych jest drukiem, i Andrzeja. 

Po Andrzeju syn Waleryan miał syna Tomasza, po którym syn Franciszek, żonaty z Heleną Jaszewską, pozostawił synów, Jakóba i Mikołaja, dzierżawcę wsi Bratoszewicz, w pow. radomskim, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r. 

Piotr 1632 r. z wojew. krakowskiem, a Stanisław, skarbnik nowogrodzki, 1669 r. z wojew. Sandomierskiem podpisali elekcye; z nich Stanisław, żonaty z Zofią-Anną Sienieńską, kasztelanką mścisławską, pozostawił córkę Magdalenę Gąsecką. Anna, żona Stanisława Achingera 1680 roku (Conv. Vars., Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Antoni, syn Macieja i Joanny, ur. 1806 r. wm. Uhnowie, w przemyślskiem, postąpił 1825 r. do 2 pułku strzelców pieszych iw 1831 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

MIJOMSKI h. NIESOBIA. Pochodzą od starej rodziny Krzywosądów; nazwisko wzięli od wsi Mijomice, w wojew. Sieradzkiem. Andrzej zwolniony od wyprawy wojennej 1537 r. Jerzy i Stanisław, synowie Macieja, 1552 r. Jan, sędzia ziemski ostrzeszowski 1560 r. Wacław, syn Piotra, dworzanin królewski 1580 r., zmarły młodo, żonaty z Zofią Bujakowską, zbytnią hojnością obdłużył znaczny majątek. Jan, syn Jana, 1580 roku. Anastagor, Stanisław i Poliksena, rodzeństwo 1584 r. (Metr. Kor., Conv. Vars. i Piotrk., Wyr. Tryb. Lubel.). 

MIJOMSKI h. ZAREMBA. Andrzej świadczył 1528 r. w Wieluniu w sprawie Rakowskiego (Metr. Kor.). 

MIJOWSKI. Jan 1563 roku (Conv. Vars.). Jakób, skarbnik bełski 1650 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

MIKAŁOWSKI h. POBÓG. Franciszek i Stanisław, synowie Kazimierza, wylegitymowani w Cesarstwie 1857 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. 

MIKAN (MICAN) h. WŁASNEGO. Herb - w polu błękitnem zielona gałązka oliwna, nieco ukośnie w prawo stojąca, liśćmi naturalnemi pokryta; nad koroną dwa wieńce ukośnie ku sobie stykające się, trzymane przez dwie muzy z chorągiewkami w drugim ręku. 

Stefan, doktór medycyny i filozofii, pisał się także Mikański, a po łacinie Micanus; słynął z nauki i biegłości w leczeniu; w nagrodę zasług dla nauki otrzymał 1556 r. szlachectwo i herb powyższy (Metr. Kor.). 

MIKIEL. Jestto pierwotny przydomek Żmijewskich, brany jako nazwisko. Szymon, syn Mikołaja ze Zmijewa-Mikły, pozwany 1581 r. przez Ryczyckie o najazd (Conv. Vars.).

MIKIŃSKI. Michał, pisarz grodzki ostrzeszowski, prowadził 1719 r. proces w Trybunale lubelskim z sukcesorami Andrzeja Potockiego (Wyr. Tryb. Lubel.). 

MIKITA h. JASIEŃCZYK. N., wojownik w wojsku litewskiem, wzięty do niewoli od Krzyżaków 1414 r. Jan, syn Józefa, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1800 r. 

MIKITINICZ. Ihnat, dziedzic części dóbr Skazni, na Litwie, pisarz litewski 1498 r., sprzedał część Skazni Sapiehom 1517 r. (Metr. Litew., Bon.). 

MIKITOWICZ. Kazimierz na Żmudzi 1621 r. 

MIKITYNICZ. Książęta (Kniaziowie). Kn. Matwiej, po przybyciu z Moskwy z królową Heleną, namiestnik kniażycki i teteryński, otrzymał 1502 r. dwór Struny, w pow. wileńskim; namiestnik mohylowski, birsztański i oniksztyński 1507 r., dostał 1508 r. dobra Jezdno, a w 1509 r. za żoną Fedorą dobra Kniażyce. Kn. Matwiej miał jeszcze dwie żony, kn. Ludmiłę Duchniczównę i Tomiłę, córkę kn. Michajła Zasławskiego-Mścisławskiego; z drugiej żony córki, Dobrochna 1v. za Fedorem kn. Korskim, 2v. Chalecka, starościna owrucka, Nastazya za Daniłem Meleszką i syn Jarosław, a z trzeciej żony pozostawił kn. Matwiej córkę Hannę i synów: Iwana, Ostafiego i Michała. 

Kn. Jarosław, marszałek królewski i dzierżawca lachowicki 1549 r., pozostawił trzech synów: Jarosława, Mikołaja i Szczęsnego, z których Szczęsny i Jarosław od dóbr Hołowczyna wzięli nazwisko i pisali się kn. Hołowczyńskimi (Metr. Litew., Bon., Wolff). 

MIKLASZEWICZ v. MIKLASZOWICZ. Miklosz otrzymał grunta, a syn jego Bartłomiej zatwierdzenie tego nadania 1528 r. Kuźnia, puskarz Witebski, dostał 1541 r. dwie wsie nieosiadłe (Metr. Litew., Bon.). 

MIKLASZEWICZ-DUBISKI v. MIKŁASZEWICZ h. OSTOJA. Na Litwie. Szymon, woźny wojew. połockiego 1673 roku. Jerzy, elektor 1697 roku z wojew. połockiego, a Kazimierz 1698 r. podpisał pospolite ruszenie z wojew. trockiem. Kazimierz, podczaszy połocki 1702 r. Andrzej, Aleksander, Michał, Paweł, Prokop i Stefan, urodzeni z Matkowskiej, prowadzili 1722 r. w Trybunale lubelskim proces z Matkowskimi (Wyr. Tryb. Lubel.). 

Józef, metrykant litewski 1755 r., ponieważ Szemiotowie zarzucali jego rodzinie nieszlachectwo, otrzymał na sejmie 1764 r. przyznanie niewątpliwego szlachectwa. Antoni, chorąży wojsk koronnych 1778 roku (Sigil., Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Arch. Dubr.). Maryanna, córka metrykanta Józefa, za Józefem Duhamelem, szambelanem Stanisława Augusta 1780 r. 

MIKLASZEWSKI v. MIKLASZEWSKI h. OSTOJA. Paweł, Stanisław i Wojciech w nagrodę męztwa okazanego w wojnach przeciwko Moskwie otrzymali nobilitacyę 1623 r. (Metr. Kor.); z nich Wojciech nabył 1631 r. grunta we wsi Szczerbowice, i z żony Eleonory Rdułtowskiej pozostawił synów: Franciszka, Jana, Stanisława, Teodora i Wojciecha, 1650 r. występujących z stryjem Adamem, proboszczem, następnie kustoszem pileckim. 

Po Pawle synowie: Aleksander, Jan, Seweryn, Stanisław i Wojciech, oraz córki, Anna i Katarzyna. Aleksander, dziedzic Kłodzienka, nabył 1650 roku Chlewnię i Grodzisko; podwojewodzy i subdelegat sochaczewski 1657 r., elektor 1669 i 1674 r. z ziemi sochaczewskiej, żonaty z Katarzyną Dąbrowską, której zapisał 1690 r. dożywocie, miał trzy córki: Elżbietę, Magdalenę i Maryannę. 

Aleksander, Jan-Seweryn i Stanisław, elektorowie 1648 r. z wojew. krakowskiego. Stanisław żonaty z Zofią z Reklewa 1664 r. Jan z wojew. Sandomierskiem, Stanisław z ziemią sochaczewską, Stanisław z wojew. mińskiem 1669 roku, Heronim, Piotr i Stanisław z ziemią sochaczewską i Mikołaj z wojew. Witebskiem 1697 r., a Andrzej i Stanisław z wojew. Sandomierskiem i Floryan z wojew. Witebskiem 1733 r. podpisali elekcye. Urszula, żona Łukasza Izbińskiego, stolnika sochaczewskiego 1680 r. Tomasz, sekretarz królewski 1698 r. Anna, żona Adama Okęckiego 1698 r. 

N., pułkownik wojsk zaporoskich, bronił Nieświeża przeciw Szwedom 1706 r. Heronim-Józef z Drezewic, żonaty z Elżbietą, córką Jana Zakrzewskiego, 2v. za Kazimierzem Sperskim, miał synów, Piotra i Stanisława 1710 r. Franciszek, pisarz wojew. krakowskiego 1711 r., subdelegat krakowski 1718 r., żonaty 1v. z Barbarą Srebrnicką, 2v. z Katarzyną Wolańską, podsędek krakowski, zostawił dokładny opis skarbca krakowskiego 1730 r. Andrzej i Józef, bracia rodzeni 1729 r. Maciej, pułkownik wojsk koronnych 1741 r. Tadeusz, subdelegat grodzki 1750 r., komornik ziemski krakowski, miał synów, Antoniego i Wincentego 1765 r. Stanisław, vicegerent grodzki nowokorczyński 1753 r. Józef v. Józef-Szymon, kapitan 1777 r., major regimentu gwardyi pieszej koronnej 1786 r. Jan, kapitan gwardyi pieszej koronnej 1783 r., ożeniony z Heleną Dzięciołowską, i Józef, synowie Andrzeja, wojskiego pilzneńskiego, i Heleny Paszkowskiej. Maciej, dziedzic dóbr Żółcz, w wojew. gnieźnieńskiem 1788 r. Dyonizy, syn Jana, stanowy prystaw pow. krzemienieckiego 1849 roku. Dyonizy, dziedzic dóbr Wrzask, w pow. łęczyckiem, i Józef, rejent w Kaliszu, dziedzic wsi Piekart 1858 r. (Metr Kor., Conv. Vars., Sigil., Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Po Andrzeju, w 1753 roku dziedzicu wsi Żołądkowo, w wojew. poznańskiem, syn Szymon, żonaty z Maryanną Brzeznicką, miał syna Andrzeja, burmistrza m. Serei, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r. 

Andrzej postąpił 1809 r. do wojska Ks. Warszawskiego i w 1813 r. został podporucznikiem, a w 1816 r. wyszedł do dymisyi i 1817 r. mianowany na burmistrza m. Pren, a w 1821 roku przeszedł na burmistrza do m. Sereje (Ks. Wojskowe). 

Piotr-Paweł, syn Aleksandra, dziedzic dóbr Bielawy 1701 r., pozostawił syna Andrzeja, po którym synowie: 1) Marcin, tego syn Walenty, dziedzic dóbr Popiele, sędzia Trybunału w Siedlcach, wylegitymowany w Królestwie 1845 r., prawa nowego szlachectwa otrzymał 1847 r.; 2) Józef, po którym z Maryanny Wierzbickiej synowie, Józef, patron Trybunału w Kaliszu, wylegitymowany w Królestwie 1845 r., i Juliusz, nadleśny rządowy w gub. kaliskiej, wylegitymowany 1845 r.; 3) Wojciech, po którym syn Michał, budowniczy gub. płockiej, wylegitymowany w Królestwie 1854 roku. Roman, syn Józefa i Maryi Pęskiej, zaślubił 1912 roku Stanisławę, córkę Szymona Kaniewskiego. 

Po Marcinie, subdelegacie grodzkim poznańskim 1758 r., syn Marcyan, żonaty z Teresą Popławską, z której Kazimierz, dzierżawca wsi Piotrowice, w pow. sochaczewskim, wylegitymowany w Królestwie 1846 r. 

Maciej w 1761 r. sprzedał Chylińskim swą wieś Nowawieś; z żony Bogumiły Rozbickiej jego syn Józef-Wojciech, dziedzic dóbr Wardężyna, w pow. konińskim, a Mateusz i Józef, synowie Józefa, wylegitymowani w Królestwie 1838 r. 

Jan, syn Józefa i Tekli, ur. 1807 r. we wsi Siedliskach, w obwodzie krasnostawskim, wszedł 1826 r. do 2 pułku ułanów, i w 1831 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

MIKLEWICZ. Marcin podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią dobrzyńską. 

MIKLIŃSKI i MIKLEŃSKI. Sebastyan pozwał 1613 r. Lanckorońskiego o napad. Szymon i Maryanna, małżonkowie, zachowani przy wybraniectwie we wsi Rogach, w sanockiem 1757 r. (Conv. Vars., Sigil.). 

MIKLASZEWSKI h. OSTOJA. Jestto rodzina Miklaszewski, z której N. N. osiedleni na Ukrainie, przeszedłszy pod panowanie Rosyi, należeli do zamożniejszych rodzin na Ukrainie Zadnieprskiej, i z nich w ostatnich czasach Andrzej, syn Michała, rzeczywisty radca stanu rosyjski, marszałek szlachty gub. ekaterynosławskiej 1863 r. 

MIKLASZEWSKI. Kazimierz, syn Marcina i Honoraty, ur. 1785 r. w Szpakowie, na Wołyniu, wstąpił 1809 r. do 16 pułku jazdy Ks. Warszawskiego iw 1815 roku został porucznikiem; przeniesiony do 3 pułku strzelców konnych, wyszedł 1819 r. do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Saksonii; otrzymał krzyż srebrny Virtuti Militari. 

Michał, syn Wojciecha i Katarzyny, ur. 1788 roku we wsi Teino, w poznańskiem, wszedł 1806 r. do 10 pułku piechoty Ks. Warszawskiego, a w 1815 r. przeszedł do 2 pułku strzelców pieszych i 1819 r. został podporucznikiem; porucznik 1828 r. w 3 pułku strzelców pieszych, awansował 1831 r. na kapitana. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 roku przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym (Ks. Wojskowe).

MIKOŁAJCZEWSKI Licznie rozrodzeni w wojew. brzesko-litewskiem. Jan, syn Jakóba, 1548 r. Jerzy, dziedzic Falibożyc 1551 r. Jan, syn Łukasza, 1559 r. Mateusz, syn Mikołaja, 1563 r. Jan, stryj, oraz Jan, Maciej, Michał, Mikołaj i Piotr, synowie Zacharyasza, synowcowie, dziedzice dóbr Mikołajczewicze 1565 r. Jan, syn Mikołaja, 1570 r. Tomasz i Andrzej, synowie Jana, 1576 roku. Adam, Andrzej, Feliks, Piotr i Wojciech, synowie Stanisława i Anny z Przywieczerzyna, 1576 r. Andrzej zw. Papuga, syn Jana, dziedzic wsi Paruski 1577 r., komornik ziemski brzeski 1587 r., żonaty z Anną Brzezińską. 

Feliks, syn Stanisława, dziedzic Mikołajczewic i Jerzmanowa 1602 r. Andrzej, syn Jakóba, 1622 r. Andrzej, syn Mikołaja, zapisał 1622 r. dożywocie żonie swej Elżbiecie Zatyńskiej. Jan, kanonik chełmiński 1623 roku. Andrzej ożeniony z Katarzyną N., 2v. za Zygmuntem Błędowskim 1654 r. (Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Brzeskie i Przedeckie). 

MIKOŁAJEWICZ h. MURDELIO. Byli na Litwie w XVI wieku; można rodzina. Jan, marszałek hospodarski 1501 r. Mikołaj, podstoli litewski, starosta bielski 1501 r. Wacław, pisarz wielki litewski, poseł do Moskwy 1554 r. Jan, marszałek litewski, starosta wilkijski 1564 r. Maciej i Marcin w pow. Słonimskim 1613 r. (Zbiory St. Dziadulewicza). Jest także na Rusi Czerwonej rodzina ormiańska tego nazwiska; z niej Stefan, autor, 1772 r. Józef, proboszcz żółkiewski, zm. 1849 r. Jerzy, dziedzic dóbr Mosorówka, na Ukrainie 1855 r. 

MIKOŁAJEWSKI h. ABDANK. Piszą się z Mikolajewic Wężykowych, w gnieźnieńskiem; w XVII wieku przeszedłszy na wyznanie reformowane, gorliwymi byli obrońcami tej wiary. Jan, dziedzic Mikołajewic, Chotowa i Głowaczewa 1531 r., żonaty z Barbarą N. Po Stanisławie z Anny z Balina synowie: Adam, Jan, Jerzy i Stanisław, dziedzice Dembego 1611 r., i z nich Adam miał synów: Marcina, Władysława i Zygmunta. Daniel, superintendent zborów kalwińskich w Wielkopolsce, rektor gimnazyum w Lesznie, um. 1633 r.; czynny, pracowity i uczony, wydrukował kilka pism treści teologicznej i należał do redakcyi skróconej biblii kalwińskiej. N., elektor 1669 roku ż wojew. poznańskiego. Stanisław, senior kościołów kalwińskich 1693 r. Jan, dwóch Stanisławów, dwóch Tyburcych i Waleryan z wojew. poznańskiem podpisali elekcyę 1697 r. Konstanty na Rusi Białej 1724 r. 

MIKOŁAJEWSKI h. LIS. Licznie rozrodzeni w wojew. Sieradzkiem, zkąd przeszli do wojew. krakowskiego. Jerzy, podczaszy krakowski 1548 r. Sebastyan i Wojciech, elektorowie 1632 r. z wojew. sieradzkiego. Wacław Stanisław, syn Jana, 1635 roku. Marcin, dziedzic Słunkowa 1635 r., żonaty z Zofią Rajską, miał syna Marcina. Heronim, syn Stanisława, 1647 r. Jan 1648 r. z wojew. Sieradzkiem, Malcher z wojew. kaliskiem, Stanisław, sędzia grodzki sieradzki, Tomasz i Wawrzyniec z wojew. Sieradzkiem 1669 r. podpisali elekcye.

Stanisław, dziedzic dóbr Szadek, Przedzyn i Morawin, podstarosta i sędzia grodzki sieradzki 1671 r., z Jadwigi Złotnickiej miał synów, Jana i Wojciecha. 

Andrzej, syn Marcina, 1723 r. Antoni i Wawrzyniec, synowie Stanisława, 1727 r. Andrzej z wojew. Sieradzkiem, Antoni i Wawrzyniec z wojew. kaliskiem i Stefan z wojew. łęczyckiem podpisali elekcyę 1733 r. 

Pod koniec XVIII wieku i legitymując się przed Heroldyą Królestwa ci Mikołajewscy przybrali herb Ogończyk. 

MIKOŁAJEWSKI h. OGOŃCZYK. Pisali się z Drzewice, w Wielkopolsce. Piotr, syn Jana, 1596 r. Stanisław, syn Jerzego, 1598 r. Jan, syn Stanisława, zastawił 1612 r. wieś Lichinek. Jerzy, syn Stanisława, żonaty z Heleną Wolską 1624 r. (Ks. Gr. Przedeckie). Jan, ożeniony z Zofią Rozdrażewską, miał syna Albrychta 1645 r., tego córka Zofia Zaleska 1660 r., urodzona z Anny Sulmowskiej. Franciszek podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. inowrocławskiem. Wojciech, kanonik chełmiński 1793 r. 

Po Stanisławie, dziedzicu dóbr Suliszewic i Dębe, w wojew. Sieradzkiem (herbu Lis), zm. 1618 roku, synowie, Stanisław i Adam; po Adamie syn Marcin miał syna Ignacego, a ten syna Wojciecha, po którym syn Stanisław z Zuzanny Miniewskiej pozostawił syna Aleksandra, dziedzica połowy wsi Bujny Szlacheckie, w pow. piotrkowskim, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r. 

MIKOŁAJEWSKI h. PÓŁKOZIC. W ziemi sochaczewskiej. Feliks, poborca 1528 r., następnie sędzia grodzki sochaczewski 1532 r., miał syna Łukasza, dziedzica Mikołajewa,
po którym syn Adryan zaślubił 1v. Zofię Dembowską, 2v. Elżbietę Sienieńską i pozostawił trzech synów: Adryana, Jana i Waleryana, którego córka Maryanna za Sewerynem Zakrzewskim. 

Jan, podstarosta 1596 r., następnie 1604 r. podczaszy sochaczewski, miał syna Feliksa, dziedzica dóbr Pawłowice, po którym z Katarzyny Osińskiej synowie: Jan, Piotr i Zygmunt; po Zygmuncie, dziedzicu Pawłowic i Dembówka, elektorze 1669 r. z ziemi sochaczewskiej, z żony Maryanny Piwo syn Waleryan, dziedzic wsi Grabie i Maszny, pozostawił syna Kazimierza, dziedzica Dembówka, żonatego z Barbarą Pomorską. 

Jan, najstarszy syn Feliksa, zaślubił Annę Wituską, której w 1675 r. zapisał dożywocie, i miał syna Waleryana, dziedzica Lubomina i Mazowce, po którym z Maryanny Łuszczewskiej syn Franciszek i córki: Anna, Ewa i Maryanna. 

Piotr, drugi syn Feliksa i Osińskiej, elektor 1669 r. z ziemi sochaczewskiej, miał trzech synów: Franciszka, Łukasza i Mikołaja; po Łukaszu, poborcy sochaczewskim 1712 r., z żony Justyny Dąmbskiej syn Piotr. 

Stanisław, z podstolego chorąży sochaczewski 1594 r., miał syna Jana, dziedzica Glinianki i Rzerzówka 1628 r., po którym z Jadwigi Pękoszewskiej syn Mikołaj, skarbnik sochaczewski 1644 r., elektor 1648 roku z ziemi sochaczewskiej, zm. 1659 r., z żony Katarzyny z Lipia pozostawił syna Franciszka, skarbnika czerniechowskiego 1669 r., żonatego z Jadwigą Trzemeską. Jan, pisarz grodzki sochaczewski, i Stanisław, synowie Mikołaja, przeprowadzili 1668 r. działy dóbr Gradowa, Woli Borzymowej, Pustej i Suchej. 

Szczęsny i Waleryan 1648 r., a Jan, Piotr i Zygmunt 1674 r. podpisali elekcye z ziemią sochaczewską. Andrzej, rotmistrz królewski 1650 r. Konstanty, chorąży wojsk koronnych 1698 r., żonaty z Anną Bartkowską i Kazimierz, bracia rodzeni. Po Waleryanie córka Maryanna za Janem Miączyńskim, stolnikiem czerniechowskim 1733 r. (Ks. Gr. Sochaczewskie, Metr. Kor., Zap. Tryb. Piotrk., Wyr. Tryb. Lubel). 

MIKOŁAJEWSKI. Daniel i Jan, synowie Heronima, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1815 r. 

MIKOŁAJSKI h. LIS. Walenty podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. krakowskiem. Maciej, doktór filozofii, poeta, profesor w Akademii zamojskiej, um. 1689 r. Józef, profesor tejże Akademii 1733 r. 

MIKORSKI h. OSTOJA. Hrabiowie i szlachta. Senator w rodzinie, Józef-Andrzej, kasztelan rawski 1791 r. 

Stara sieradzka rodzina, wzięła nazwisko od swego majątku Mikorzyce, w po w. piotrkowskim; właściwym jej herbem był Poraj, który, jak się zdaje, w końcu XVII stolecia dopiero zmieniła na Ostoję. Jan, dziedzic dóbr Dorucha 1435 r. Mikołaj i Fryderyk, dziedzice dóbr Mikorzyc 1445 r. Andrzej 1450 r., miał córkę Annę za Bernardem z Mielęcina. Jan, dziedzic dóbr Wysocino, skarbnik kujawski 1465 r. Stanisław z Mikorzyc 1570 r., z żony N. Ziemęckiej miał trzech synów: Samuela, Krzysztofa i Jana, dziedziców Mikorzyc 1631 r. 

Samuel, dziedzic dóbr Kamionacz Wielki 1626 roku, pozostawił syna Jana, po którym z N. Kobierzyckiej syn Adam zaślubił Annę Skrzyńską i z niej miał córkę Ewę Błędowską i dwóch synów, Franciszka i Kazimierza, skarbnika różańskiego 1701 r., po którym z 1-ej żony Anny Kośnińskiej synowie, Mateusz, sędzia kapturowy ziemi gostyńskiej, elektor 1733 r. z wojew. rawskiego, podstoli gostyński 1735 r., i Wojciech żonaty z Franciszką Łuszczewską; a z 2-iej żony Konstancyi Wilkanowskiej, której 1696 r. zapisał dożywocie, zostawił Kazimierz córki: Helenę, Katarzynę i Wiktoryę 1v. Rosnowską, 2v. Winnicką. 

Franciszek, starszy syn Adama, dziedzic Mikorzyc 1686 r., zaślubił Zofię Miastkowską iz niej miał syna Jana, dziedzica Sojek, komornika i sędziego kapturowego ziemi gostyńskiej, elektora 1733 r. z wojew. rawskiego, pisarza ziemskiego gostyńskiego 1740 r., deputata na Trybunał koronny 1749 r., podczaszego 1754 roku, ostatnio miecznika gostyńskiego, po którym z 1-ej żony Doroty Skarbkówny synowie: Feliks-Antoni, Łukasz, łowczy gostyński 1779 r., Paweł, Stanisław, prałat kłodawski 1784 r., i N., Franciszkanin, a z 2-iej żony Franciszki Proszkowskiej córka Bohdana Rościszewska i synowie, Józef-Andrzej i Franciszek Ksawery. 

Feliks-Antoni, dziedzic Luszna, Woźnik Wielkich i Stępowa, regent grodzki gostyński 1752 r., pisarz ziemski, ostatnio sędzia ziemski 1771 r. gostyński, deputat na Trybunał koronny, dostał 1775 r. prawem emfiteutycznem na lat 50 królewszczyzny Osmolin, Muchów, Skórzewo, Brodnia i Bróg; z dwóch żon, Anny Kleniewskiej i Anny Stępuwskiej pozostawił córki: Brygitę za Wojciechem Zarembą-Cieleckim, starostą muchnowskim, Balbinę 1v. Drewnowską, 2v. Cieszkowską, Izabelę Franciszkową Dmochowską i syna Dyonizego, generał-adjutanta buławy polnej litew. 1777 r., szambelana i posła grodzieńskiego, żonatego z N. Krosnowską. Dyonizy, poseł wyszogrodzki na sejm 1793 r., patryota, protestował przeciwko rozbiorowi kraju, iw jednej z swoich mów oświadczył, że trzeba życzyć, aby wojsko cudzoziemskie obsadziło Izbę poselstwa, aby świat wiedział, że przemocą zmuszona, a nie z dobrej woli zgadza się na rozbiór kraju; prosił też, aby jego i jemu podobnych uwolniono od funkcyi poselskich; poseł na sejm czteroletni, był za wyswobodzeniem miast. 

Paweł, z cześnika podczaszy 1757 r., stolnik gostyński 1778 r., podsędek łęczycki 1779 r., komisarz do zbierania ofiar z dóbr 1789 r., z żony Urszuli Łuszczewskiej miał córki, Katarzynę Górską, Joannę za Janem Zakrzewskim, sędzią grodzkim radziejowskim, i syna Andrzeja, regenta gostyńskiego 1782 r., podstolego orłowskiego 1785 r., po którym z N. Bombekówny córki, Urszula Tykielowa, i Weronika Kuczborska. 

Józef-Andrzej, vicegerent gostyński 1750 roku, cześnik gostyński 1756 r., elektor 1764 r. z wojew. rawskiego, podstarosta i sędzia grodzki gostyński 1766 r., chorąży gąbiński 1769 r., podkomorzy gostyński 1774 r., ostatnio kasztelan rawski 1791 r. i kawaler orderów, Orła Białego i św. Stanisława, w 1775 r. dostał prawem emfiteutycznem starostwo gąbińskie; hrabią pruskim został 1798 r. z odmianą herbową - na podstawie podłużnej z ozdobą u spodu, tarcza owalna z skrajem złotym, podparta z każdej strony przez olbrzyma, opartego na maczudze, z zielonymi wieńcami na głowach i biodrach; nad tarczą korona hrabiowska w niej pięć piór pawich. Na tarczy w polu czerwonem herb Ostoja, miecz o złotej rękojeści między dwoma złotemi pół księżycami barkami ku sobie. Kasztelan Józef-Andrzej z Krystyny-Anieli Miaskowskiej, kasztelanki lendzkiej, miał pięć córek i syna Jana; z córek: Tekla Nakwaska, starościna wyszogrodzka, Barbara za Janem Wodzińskim, Urszula za Józefem Łempickim, chorążym wyszogrodzkim, Józefa Michałowa Łubieńska, szambelanowa, i Kunegunda Lasocka, kasztelanowa sochaczewska. 

Hr. Jan, dziedzic wsi Słubice, którą wspaniałemi ogrodami ozdobił, otrzymał przyznanie tytułu hrabiowskiego w Królestwie 1842 roku; z żony Maryi Brant jego syn Roman ożeniony z N. Sawary, księżną Rowigo, córką marszałka francuskiego, a 2v. z Heleną Młokosiewiczówną, marnotrawny, stracił majątek i umarł w nędzy.

Franciszek Ksawery, elektor 1764 r. z wojew. rawskiego, wojski mniejszy 1768 r., a pisarz ziemski gostyński 1777 r., rotmistrz pancerny 1775 r., podstoli gąbiński 1776 r., pisarz ziemski 1781 r., sędzia ziemski kaliski 1791.r., poseł na sejm czteroletni, dostał w 1775 r. prawem emfiteutycznem na lat 50 starostwo ostrzeszowskie i królewszczyznę Czernino; z żony Elżbiety Bielińskiej miał córkę Barbarę Łukomską i syna Józefata, sędziego pokoju odolanowskiego 1813 r., prezydenta sądu krajowego w Poznaniu 1824 r., wylegitymowanego w Królestwie 1838 r., po którym z Katarzyny Wierzchlejskiej córka Zofia Łączyńska i synowie, Feliks i Józef. 

Feliks, dziedzic dóbr Żdżary, wylegitymowany w Królestwie 1838 r., z żony N. Brzozowskiej pozostawił córki, Paulinę Bogusławską i Zofię Celińską. 

Józef, drugi, syn Józefata, zaślubił Teofilę Fontowiczównę i z niej miał córki: Helenę za Michałem hr. Mycielskim, Ludmiłę, Zofię Lasocką i Lechię. 

Józefat miał i drugą żonę, Teofilę Siemiątkowską, i z niej pozostawił córki: Emilię za Stanisławem Biesiekierskim, Kazimierę za Wiktorem Zbijewskim, Elżbietę za Adamem Żychlińskim, Leontynę za Antonim Siemiątkowskim i trzech synów: Aleksandra, Franciszka i Edmunda. 

Aleksander, dziedzic Rudnik, z żony Pauliny Skoroszewskiej pozostawił córki, Emilię, Paulinę Skórzewską i synów: Edmunda, Ksawerego i Mieczysława. 

Franciszek, dziedzic Dobrosołowa, w konińskiem, z N. Suchorzewskiej miał syna Napoleona, po którym z Anny Mikorskiej córki, Celina, Stanisława i syn Tadeusz. 

Edmund, ostatni syn Józefata i Siemiątkowskiej, dziedzic Brzezia, w pleszowskiem, z 1-ej żony Romany Skoroszewskiej pozostawił córki: Annę za Napoleonem Mikorskim, Helenę za Stanisławem hr. Sokolnickim, Maryę Bojanowską i syna Henryka, a z 2-iej żony Anny Sokolnickiej pozostawił syna Franciszka, ur. 1863 r. 

Oprócz powyższych. Anna za Janem Łabęckim, łowczym królewskim 1673 r. Barbara za Józefem Kossobudzkim, skarbnikiem ciechanowskim 1750 r. Hipolit, wojski mniejszy wyszogrodzki, elektor 1764 roku z wojew łęczyckiego, miecznik wyszogrodzki 1789 r., um. 1827 r. w późnej starości. Jan, regent grodzki łęczycki 1780 r., komisarz do zbierania ofiar z dóbr 1789 r. Adam, stolnik orłowski 1790 r. Ludmiła, żona Teodora Jeske-Choińskiego 1888 r. (Conv. Piotrk., Sigil., Kancl., Ks. Gr. Sochaczewskie, Metr. Kor., Zap. Tryb. Lubel., Żychl.). 

MIKOSZ h. MIKULIŃSKI. Walenty, Stefan i Jan, synowie Mikołaja, 1524 r. Barbara z synami: Jakóbem, Mikołajem, Piotrem i Stanisławem, dziedzice Księżopola 1580 r. Serafin, dziedzic wsi Skupie, miał córkę Zofię 1584 r. Jan, Krzysztof i Marcin, synowie Stanisława, dziedzice wsi Dmochy 1584 r. Stanisław, syn Jakóba, 1598 r. (Metr. Kor., Wyr. Tryb. Lubel.).

MIKOSZA h. GOZDAWA. Rafał, syn Jana, z synami: Kazimierzem, Kacprem i Waleryanem i Tadeusz, syn Jerzego, wylegitymowani w Cesarstwie 1846 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

MIKOSZA h. KOTWICZ. Byli na Białej Rusi i na Litwie. Józef, syn Józefa, z synem Bolesławem 1846 r., i Wawrzyniec, syn Macieja, z synami: Kazimierzem, Kajetanem i Onufrym 1847 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

MIKOSZA. Stanisław podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Witebskiem, a pospolite ruszenie 1698 r. Kazimierz, starosta wielkosielski, rotmistrz wojew. witebskiego, następnie wojski litewski 1755 r., podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. Witebskiem. Adam, cześnik orszański, deputat wojew. witebskiego 1745 r. Roman, rotmistrz witebski, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Witebskiem; sędzia ziemski witebski 1778-1781 r. Franciszek, prałat i kantor żmudzki 1768-1772 r. Stanisław, strażnik witebski 1768-1793 r. N., żona Dominika Korsaka, chorążego dziśnieńskiego 1780 r. Józef, tłomacz poselstwa polskiego w Turcyi, zostawił opis Turcyi 1787 r., przełożony na język niemiecki. Leokadya, dziedziczka wsi Niedorośla v. Załuszczyzna 1786 r. Róża za Janem Korsakiem, podwojewodzym połockim 1790 r. Józefat, komisarz cywilno-wojskowy pow. oszmiańskiego 1790 r. (Arch. Dubr.). 

Józef, syn Józefa i Maryanny, ur. 1792 r. we wsi Polanach, wojew. wileńskiem, wszedł 1812 r. do 18 pułku jazdy Ks. Warszawskiego i tegoż roku został podporucznikiem, a w 1815 r. przeniesiony do 3 pułku ułanów, wyszedł do dymisyi 1817 r. (Ks. Wojskowe). 

Apolinary, syn Wincentego, porucznik wojsk rosyjskich, zasiadający w sądach pow. witebskiego 1840-1849 roku. Michał, syn Józefa, sędzia pow. zawilejskiego 1840 r. Kazimierz, syn Michała, porucznik wojsk rosyjskich, zasiadający w sądach pow. święciańskiego 1840 r. Józef, syn Józefa, zasiadający w sądach gub. wileńskiej 1849 r. 

MIKOSZEWICZ. Józef wylegitymowany w Galicyi 1782 r. 

MIKOSZEWSKI h. DĄBROWA. Domarat z Karniowa żyjący w XV stoleciu od majątku Mikoszewice, w północnem Mazowszu, wziął nazwisko Mikoszewski. Z jego potomków Jan, syn Jana i Felicyi, 1579 r. Jan, w pow. upickim, ożeniony z Barbarą Kierdej 1601 roku. Aleksander, akademik krakowski, poeta, 1655 r. Floryan i Jarosz podpisali elekcyę 1669 r. z ziemią różańską. Eliasz na Żmudzi 1670 r. Bernard, kanonik kijowski, rektor szkół w Żytomierzu 1777-1793 roku. Franciszek, szambelan Stanisława Augusta 1786 r., podkomorzy zasławski 1791 r., z żony Anieli Kołyszko, cześnikówny żmudzkiej, miał córkę Eufrozynę za Kajetanem Malinowskim i syna Ksawerego. 

Ksawery, dziedzic Ledóchowki, żonaty 1823 r. z N. Skiporówną, pozostawił syna Henryka, dziedzica Ledóchowki, żonatego z Anielą, córką Franciszka Kamieńskiego. Felicya, żona Godfryda Radzimińskiego, chorążego zasławskiego 1820 r. (Powiat Starokonstantynowski, Sigil.). 

Jan, syn Jana i Magdaleny Wyrzykowskiej, nr. 1786 roku we wsi Glinkach, obwodzie krakowskim, wszedł 1807 r. do 1 pułku gwardyi konnej iw 1813 r. awansował na podporucznika w 7 pułku jazdy legii nadwiślańskiej; przeniesiony 1815 r. do 4 pułku ułanów, przeszedł 1817 r. do korpusu żandarmów. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1808 roku w Hiszpanii, 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Saksonii i 1814 r. we Francyi. 

Kajetan, nr. 1783 r. w Zasławiu, na Wołyniu, wstąpił 1807 r. do artyleryi konnej Ks. Warszawskiego i w 1812 roku został porucznikiem, a 1815 r. wyszedł do dymisyi i osiadł na Wołyniu, gdzie dzierżawił wieś Kupczyńce. W 1831 roku wstąpił ponownie do wojska w randze majora, i wzięty do niewoli, wkrótce życie zakończył; był żonaty z Dorotą, córką Tomasza Kołyszki, i z niej miał córkę Gertrudę za bar. Waldenau i syna Benedykta (Ks. Wojskowe). 

MIKOSZEWSKI Jan, syn Jana, radca prokuratoryi, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1866 r. 

MIKOSZYŃSKI. Bohdan hetmanił wojsku zaporoskiemu 1586 r. 

MIKOTTY v. MEKOTTY. Dyonizy, sekretarz królewski, w nagrodę zasług wspólnie z żoną Anną Kromerówną otrzymali w dożywocie młyn na Brudnie, pod Warszawą 1684 r. (Don. Vars.). 

MIKOWICZ. Byli na Podlasiu; z nich Jan, marszałek litewski 1567 r. Abraham, na Podlasiu 1575 r. Władysław z pow. kowieńskim podpisał pospolite ruszenie 1698 r. 

MIKOWSKI. Jerzy i Katarzyna, małżonkowie, sukcesorowie Piaseckich, pozwani 1722 r. o sumy. Franciszek, podczaszy chełmiński 1725 r., pozwał Głębockich o sumy (Zap. Tryb. Lubel.). 

MIKROWSKI Nestor, woźny wojew. wołyńskiego, bracławskiego i czerniechowskiego 1654 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

MIKSZEWICZ h. DĄBROWA. Mikołaj, syn Michała, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r. 

MIKSZEWICZ h. GOZDAWA. Szymon konfederat generalny litewski 1764 r. Stanisław, Juliusz i Oktawian z potomstwem, synowie Antoniego, wnukowie Jana, prawnukowie Samuela, syna Bartłomieja, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1841 r. 

Stanisław żonaty z Dorotą Grużewską 1800 r. Natalia, żona Jana Grużewskiego 1800 roku. Anna i Wiktorya, żony Zygmunta Grużewskiego, w kowieńskiem 1810 r. Witalis, syn Stanisław, dóbr Werpiany, Władysław, syn Antoniego, dóbr Żołpie i Drufiszki dziedzice 1882 r. w gub. kowieńskiej.

MIKSZTAŃSKI. Stanisław podpisał konfederacyę generalną litewską 1764 roku. 

MIKUĆ Karol otrzymał nobilitacyę 1790 r. (Vol. Leg., Sigil.). 

MIKUCKI h. ŚLEPOWRON. Gniazdem tej rodziny jest wieś Mikuty, w ziemi wiskiej, od której w XV stoleciu brali nazwę Mikuta, i tę w początkach XVI wieku zmienili na nazwisko Mikucki. Maciej 1476 r. Mikołaj z synem Włodkiem 1544 r. Piotr, syn Macieja, naganiony w szlachectwie, udowodnił 1638 roku na zjeździe warszawskim, że jest szlachcicem herbu Korwin i to zaprzysiągł brat jego stryjeczny Wojciech, syn Bartłomieja, z pow. wiskiego (Don. Vars.). 

Adam 1669 i 1674 r. z ziemią wiską, Jerzy 1669 r. z wojew. trockiem, Jan, Maciej, Piotr i Stanisław 1697 roku z ziemią wiską, oraz Antoni z wojew. mazowieckiem 1733 roku podpisali elekcye. 

Po Macieju syn Jakób-Antoni, podwojewodzy wiski, elektor 1733 r. z ziemi wiskiej, łowczy i pisarz grodzki sochaczewski 1746 r., miał synów, Antoniego, podwojewodzego wiskiego 1746 r., komornika granicznego 1754 r., ostatnio wojskiego niniejszego orłowskiego 1765 roku, pisarza grodzkiego brzeskiego 1774 r., po którym z żony Barbary N. synowie, Antoni i Paweł (Conv. Vars., Don. Vars., Ks. Gr. Sochaczewskie). 

Po Macieju, w 1732 r. komorniku ziemskim radziłowskim, elektorze 1733 r. z wojew. mazowieckiego, synowie: 1) Jan z Ewy Łempickiej miał synów: Baltazara, Marcelego i Pawła, ten z synami, Stanisławem i Antonim wylegitymowany w Królestwie 1841 r.; 2) Józef, po którym z Anny Przysieckiej syn Marceli, urzędnik w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1841 roku. 

Po Auguście, dziedzicu wsi Byczki-Kurzątki 1747 r. (Akta Kolneńskie) synowie: 1) Wawrzyniec, dzierżawca dóbr Przyborowa, w gub. augustowskiej, wylegitymowany w Królestwie 1838 r., i 2) Jan, po którym syn Szymon żonaty z Rozalią Romatowską, z której synowie: Walenty, Andrzej i Baltazar wylegitymowani w Królestwie 1848 i 1849 r. 

Byli i na Litwie. Maciej z ks. żmudzkiem podpisał elekcyę 1733 r. Michał, regent aktowy żmudzki 1781 r., stolnik i pisarz grodzki żmudzki 1791 r. Dyonizy i Stanisław, regenci rosieńscy 1793 r. Wincenty, prałat, archidyakon i kustosz 1825 roku wileński, administrator biskupstwa wileńskiego 1827 r., um. 1853 r. Józef, Benedykt i Aleksander z potomstwem, synowie Macieja, wnukowie Piotra, prawnukowie Antoniego, oraz Zygmunt, Jan, Antoni, Wincenty i Konstanty, synowie Aleksandra-Ezechiela, i inni, osób 49, wylegitymowanych w Cesarstwie 1848, 1851 i 1860 r. zapisano do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Antoni, dóbr Dojne i Dusejki i Józef, dóbr Porejgi, synowie Ezechiela, Onufry, syn Antoniego, dóbr Zabieliszki, Zygmunt, syn Ezechiela, i Józefa, córka Piotra, dóbr Nieszekoce 1882 r. w gub. kowieńskiej dziedzice.

MIKUCZESKI h. LIS. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

MIKULCZEWSKI h. RAWICZ. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

MIKULEC h. KORCZAK. Stanisław, rodem z Lublina, w nagrodę zasług dla Rzeczypospolitej i na przedstawienie Sebastyana Branickiego, biskupa kamienieckiego, otrzymał nobilitacyę i do herbu Wramby (Korczak) przyjętym został przez tegoż biskupa 1538 r. (Metr. Kor.). 

MIKULEŃSKI h. MIKULIŃSKI. Właściwe Mikuliński. Władysław z wojew. krakowskiem podpisał elekcyę 1697 r. Po śmierci Mikołaja, posesora dóbr Szymony, w ziemi liwskiej, 1773 r. otrzymał tę wieś Szymoński (Kancl.). 

MIKULEWICZ. Jan, towarzysz chorągwi pancernej 1664 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). Jerzy, Szymon i Wawrzyniec, synowie Jerzego, 1783 roku (Lustracye Województw). 

MIKULI v. MIKUL. Szlachta mołdawska, pochodzenia ormiańskiego, uznana w Galicyi. Stefan, Jakób, Aryton, Mikołaj i Teodor 1811 r., a Jakób, syn Stefana, członek Stanów, 1845 r. Karol, znakomity muzyk i kompozytor 1848-1862 roku. Krzysztof, dóbr Zakrzewie, Kajetan, dóbr Grabież 1855 r. i Henryk, dóbr Zuryn 1864 r. dziedzice w Galicyi. 

MIKULICKI. Jan, posesor wsi Knieżyce 1490 r. (Metr. Kor.). Jan, pisarz ziemski i poborca bracławski 1590 r. Aleksander i Melchior, synowie Jerzego, 1646 r. (Conv. Vars.). 

MIKULICZ h. MIKULICZ v. GOZDAWA odm. Herb - w polu niebieskiem srebrny pół księżyc, rogami w górę; w jego środku krzyż, na nim lilia, srebrne; w koronie trzy pióra strusie. 

Stara litewska rodzina, jedna jej linia nosiła przydomek Skumin, druga Radecki; linia Skuminów istniała jeszcze w końcu XVII stolecia, linia Radeckich istnieje do tego czasu. Mikulicze, jak się zdaje, wychodźcy smoleńscy, posiadali na Litwie majątek Zamosze, w pow. bracławskim, którego właścicielem w 1525 r. był Jacko, syn Mikuły Wasilkowicza; tego synowie, lub krewni: Fedor, Jan i Walko sprzedali Sapiehom Zamosze 1528 r. Borys Mikulicz 1534 r. i inni poprzedni kładli na swych pieczątkach znamię, które prawdopodobnie było ich rodzinnem, zanim uformowali sobie herb na podobieństwo polskich. 

Chlimont Andrzejowicz nabył 1522 r. ziemię w pow. lidzkim. Andrzej, bojar nowogrodzki, dostał 1522 r. przywilej na wieś Jakowszczyznę. Mikuła otrzymał pewne nadanie, co potwierdzono 1529 roku jego synowi Waskowi. Fedor, dworzanin królewski 1534 r. Semen, dworzanin królewski 1540 r., otrzymał 1541 r. wójtostwo mińskie. Borys 1543 r. Iwan żonaty z Polonią Krywcówną, horodniczanką trocką, 1v. Januszową ks. Lubecką 1549 r. Iwan i żona jego Tomiła Andrejewna 1572 r. Fedor, poborca mozyrski 1581 r., otrzymał 1593 r. przywilej na wieś Bednarówkę. Jan zw. Łaziski, dziedzic Łazisk, żonaty 1593 r. z Zofią N. 

Heronim, ihumen monasteru czernczyckiego, fundował bractwo w Łucku 1617 roku. Jan Janowicz zastawił 1620 r. Czyżowi sianożęcia. Teodor 1632 r. z wojew. nowogrodzkiem, a Jan i Jerzy 1669 r. z wojew. wileńskiem podpisali elekcye. Jerzy-Kazimierz, pisarz oszmiański, podpisał pacta conventa 1669 r. Teodor Skumin, biskup gracyanopolitański 1681 r. N., towarzysz pancerny, wziął do niewoli ali-baszę tureckiego w drugiej bitwie pod Parkanami 1683 r. 

Antoni, kapitan regimentu dragonów 1721 r. Szymon Radecki, syn Jana i Eufrozyny Pepłowskiej, podstoli drohicki 1730 roku, żonaty z Konstancyą, córką Marka-Michała Rzeczyckiego i Katarzyny Kotowskiej (Ks. Gr. Nowokorczyńskie). Franciszek, komornik kijowski, łowczy wschowski, i Józef z wojew. wołyńskiem, Jan i Stefan z wojew. lubelskiem, trzech Mikuliczów z wojew. ruskiem podpisali elekcyę 1733 r. Aleksander Radecki, stronnik Augusta III. 

Szymon, podstoli kijowski 1742 r. Stefan, skarbnik lubelski 1745 r. Józef, łowczy i deputat na Trybunał lubelski 1745 r. Krystyna, żona Jakóba Grużewskiego 1750 r. Franciszek, komornik graniczny lubelski 1752 r. Karol, fligiel-adjutant królewski 1776 r. Wawrzyniec, kapitan wojsk koronnych 1780 r. Ferdynand, syn Michała, kapitan wojsk pruskich 1788 r.; jego syn Fryderyk-Wilhelm, kapitan wojsk pruskich 1805 r. (Metr. Kor., Metr. Litew., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Sigil., Kancl.). 

Regina, żona Aleksandra Karczewskiego 1801 r. Teodor za udział w działaniach politycznych w Królestwie uwięziony 1822 r. Adam i Kazimierz, oficerowie wojsk polskich 1831 r. Karol, syn Tadeusza, marszałek szlachty pow. nowogrod-wołyńskiego 1845-1849 r„ żonaty z] Celiną Ciechońską, marszałkówną zasławską. Ludwik żonaty z Kamilą Bortkiewiczówną 1870 roku. 

Jakób-Tadeusz Mikulicz-Radecki był zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej na zasadach dowodów szlachectwa wykazanych z 1596 r.; z żony Aleksandry Bromirskiej jego syn Aloizy wylegitymowany w Królestwie 1847 roku. 

Potomstwo Ferdynanda, syna Jana, a między innymi: Ignacy, Antoni i Józef, synowie Rafała, Ludwik, Edward, Wacław i Leon, synowie Stanisława, i inni, Michał, syn Kandyda, z synami, Konstantym i Ignacym wylegitymowani w Cesarstwie 1833, 1849 i 1861 r., zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Aldona, Anna, Hyacynta, Jadwiga, Marya, Michalina i Zofia, córki Edmunda, dóbr Radeck, Karol Radecki, syn Bogusława, szambelan, dóbr Kurki, i Edward, syn Stanisława, dóbr Kozaczyzna, dziedzice 1882 r. w gub. kowieńskiej.

MIKULIŃSKI h. MIKULIŃSKI. Herb - w polu błękitnem trzy litery M drukowane srebrne (podług niektórych złote) jedna nad drugą tak, że ramiona górnych zachodzą na dolne, w środku najwyższej krzyż złoty; w koronie pięć piór strusich. 

Rusko-podolska rodzina. Olech 1545 roku. Iwan i Piotr 1546 r. Jan i Marcin, synowie Mikołaja, dziedzice;dóbr Mikulińce 1586 r. Mikołaj, regent bracławski, podpisał ugodę będzińską 1589 roku. Iwan z Mikuliniec, pisarz ziemski i poborca bracławski 1591 r. Hordyj i żona Regina Czeczel 1599 r. Anna, żona ks. Stefana Czetwertyńskiego, podkomorzego bracławskiego 1600 roku. 

N., pułkownik, naprzód w wojsku Dymitra Samozwańca II, następnie w wojsku Piotra Sapiehy, dzielnie walczył przeciwko Moskwie i przyłożył się do zwycięztwa pod Ugliczem i Horodyszczem 1609 r. Anna, żona Andrzeja Jarmolińskiego 1610 r. Marusza, żona Fedora ks. Czetwertyńskiego 1615 r. Marusza za Teodorem Kopijowskim 1620 r. Aleksander, rotmistrz, poborca bracławski 1642 r., żonaty z Maryanną Olizarówną, przywrócony do czci na sejmie 1638 r. Gordyasz, na Podolu około 1620 r., jego córka za Marcinem Rutowiczem. Teodor, patron Trybunału lubelskiego 1659 r. Władysław, elektor 1669 r. z ziemi przemyślskiej. Jan, syn Władysława, w ziemi przemyślskiej 1675 r., ożeniony z Katarzyną Terlikowską. Roman żonaty z Anną Błażowską 1679 r. 

Władysław, dziedzic Bukowiec, wojski 1701 roku, cześnik czerniechowski, żonaty z Konstancyą z Brzezia, 1v. Pisarzewską, miał synów, Władysława i Mikołaja zGłobina 1714 r. Antoni, posesor wójtostwa we wsi Suszyny 1762 r., cześnik podolski 1788 r, żonaty z Teresą N. Jan-Antoni Karpa wylegitymowany w Galicyi 1782 r. (Metr. Kor., Wyr. i Zap. Tryb. Lubel.). 

MIKULITSCH v. MICKULITSCH h. MIKULITSCH. Herb - tarcza przedzielona na cztery części: w I części białej orzeł czarny jednogłowy; w części II i III, w polu złotem, dwie kotwice na krzyż; w polu IV białem lis skaczący. Nad tarczą dwa hełmy; nad pierwszym w koronie orzeł czarny, nad drugim w koronie lis. Franciszek-Michał, radca gubernialny galicyjski, został mianowany 1783 r. szlachcicem galicyjskim z tytułem Edler. 

MIKULSKI h. DOŁĘGA. Jerzy, syn Kazimierza, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1805 r. Jan, syn Antoniego, dziedzic dóbr Jurgajce 1882 r. w gub. kowieńskiej. 

MIKULSKI h. PIELESZ. Synowie Szymona: Jan, Stefan i Zygmunt, ten z synami: Feliksem, Jakóbem i Andrzejem wylegitymowani w Cesarstwie 1844 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

MIKULSKI h. RAWICZ. Po Janie, podczaszym nowogrodzkim, dziedzicu dóbr Włuki, Daniszewo i inne, w ziemi wyszogrodzkiej 1736 r., synowie, Jan i Tomasz. Tomasz miał syna Franciszka, po którym syn Wawrzyniec, właściciel kolonii Mokotów, pod Warszawą, wylegitymowany w Królestwie 1842 r. synami, Aleksandrem i Konstantym, urodzonymi z Rozalii Osieckiej. 

MIKULSKI h. SAS. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej: January, syn Stefana, Florenty, syn Andrzeja, z synami: Józefem, Andrzejem i Aleksandrem; Stefan i Bolesław, synowie Stanisława, 1853 r.; Stanisław, Walenty i Jan, synowie Jana, Jan, syn Wincentego, z synami, Stefanem i Aleksandrem, Jakób, syn Konstantego, z synem Antonim, Antoni, syn Konstantego, z synem Wiktorem i tego synowie, Ludwik i Emilian 1861 r. 

Po Marcinie, dziedzicu wsi Bystrzyki 1705 r., syn Józef miał syna Antoniego, żonatego z Elżbietą Krasnodębską, z niej syn Urban, urzędnik w Banku Polskim, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. 

MIKULSKI h. STRZEMIĘ. Maciej z synami: Ludwikiem, Kazimierzem, Stanisławem i Janem, Jan z synami, Józefem i Janem i ich potomstwem, synowie Franciszka, wnukowie Kazimierza, wylegitymowani w Cesarstwie 1851 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MIKULSKI. Po Szymonie, dworskim królewskim 1771 r., nobilitowanym 1775 roku, syn Józef z żony Józefy Toglińskiej pozostawił synów: Feliksa, Bronisława, Kazimierza, Seweryna, Władysława, Józefa i Dyonizego, wylegitymowanych w Królestwie 1856 r. 

MIKULSKI. Marcin, elektor 1669 r. z ziemi chełmskiej, podczaszy nowogrodzki 1685 r., miał syna Michała, starostę niechworowskiego. Andrzej z wojew. Witebskiem, Jan z wojew. brzesko - litewskiem, Tomasz z wojew. bracławskiem i Walenty z ziemią nurską podpisali elekcyę 1697 r. Stefan ze Żmudzią, Jan z wojew. nowogrodzkiem i Mateusz z powiatem Słonimskim podpisali pospolite ruszenie 1698 r. 

Chryzostom 1701 r. Andrzej, rotmistrz królewski 1705 r., otrzymał przywilej na posesyę Sowiej Woli. Franciszek, subdelegat grodzki nowokorczyński 1731 r., żonaty z Teresą N. Władysław, elektor 1733 r. z wojew. brzesko-litewskiego. Józef, stronnik Augusta III. Aleksander, wojski 1768 r., sędzia ziemski 1768 r., a chorąży Słonimski 1778 r., komisarz do zbierania ofiar z dóbr 1789 r.; jego syn Michał-Szczęsny, kanonik lwowski, kustosz stanisławowski, administrator arcybiskupstwa lwowskiego. Andrzej, sędzia grodzki Słonimski 1778 r., prezes sądów Słonimskich 1799-1803 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). Anna za Janem 1790 r. i Teresa za Adamem 1850 r. Bispingami. Zofia za Franciszkiem Abramowiczem, chorążym wileńskim 1840 roku. 

Aleksander, syn Michała i Józefy, ur. 1795 r. w m. Słonimie, wszedł 1812 roku jako podporucznik do pułku 20 piechoty Ks. Warszawskiego i w 1815 r. przeniesiony do 3 pułku strzelców pieszych, został w 1816 roku przeznaczony na adjutanta polowego przy generale brygady; wyszedł do dymisyi 1819 r. Odbył kampanię 1813 r. przeciw sprzymierzonym. 

Fanciszek, syn Bartłomieja i Agaty Goiewiczówny, ur. 1799 roku w Starej Częstochowie, postąpił 1817 r. do pułku grenadyerów gwardyi i w 1830 r. wyszedł do dymisyi. 

Jerzy, syn Jana i Elżbiety Drewnowskiej, ur. 1791 r. w m. Oszmianie, wszedł 1809 r. do wojska rosyjskiego i w 1811 r. był w pułku 42 jegierskim; zabrany do niewoli 1812 r., przeszedł 1813 r. do 18 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1830 r. został podporucznikiem w batalionie 1 weteranów czynnych (Ks. Wojskowe). 

MIKUŁOWICZ. Ignacy i Stanisław, starosta mamiński, podpisali elekcyę 1764 r. z wojew. trockiem. Stanisław, dziedzic dóbr Staw, w pow. gostyńskim 1858 r. 

Józef, syn Jakóba i Maryanny, ur. 1810 r. w Piątku, wszedł 1821 r. na kadeta funduszowego do korpusu kadetów w Kaliszu iw 1830 r. został oficerem (Ks. Wojskowe). 

MIKUŁOWSKI h. DRZEWICA. Jeszcze w początkach XVI stolecia nazywali się Zajączkowskimi, ale nabywszy majątek Mikuło wice, w pow. opoczyńskim, wzięli nazwisko Mikułowski. Stanisław, syn Benedykta, żyjący około 1630 r., miał synów: 1) Szymona, po którym synowie, Andrzej i Stanisław, ten drugi z Rogalińskiej pozostawił synów, Jakóba i Stanisława 1741 r.; 2) Samuela, pisarza grodzkiego radomskiego 1664 r., który podpisał elekcye 1669 i 1674 r. z wojew. Sandomierskiem; posła na sejmy, deputata na Trybunał, sędziego kapturowego, podstarostę i sędziego grodzkiego, następnie sędziego ziemskiego radomskiego, po którym z Aleksandry Kiełczewskiej, podsędkówny lubelskiej, córka Maryanna i syn Remigian, cześnik radomski, zostawił synów: Jana, Jezuitę, Antoniego-Remigiana, Samuela i Jacka. 

Remigian, dziedzic na Mikułowicach, chorąży wiłkomierski, podpisał elekcyę 1697 roku z wojew. Sandomierskiem; żonaty z Aleksandrą-Pauliną Kossakowską, lv. Miączyńską, miał synów: Antoniego, Ignacego, Mikołaja, elektorów 1764 r. z wojew. sandomierskiego, Wiktora i Wojciecha. 

Wiktor z Mikułowie, dziedzic dóbr Wielogóra i Dąbrówka Nagórna, w powiecie radomskim, chorąży kowalski 1746 r., zaślubił Teresę Polanowską i z niej miał synów: Antoniego, Ignacego, Jacentego i Karola, komornika ziemskiego radomskiego, który w 1768 r. sprzedał dobra Wielogóra bratu swemu Antoniemu. 

Antoni na Mikułowicach, dziedzic Wielogóry, sędzia grodzki radomski, sędzia deputat na Trybunał lubelski i pisarz ziemski radomski 1786 r., poseł na sejmy 1782 i 1788 roku, zaślubił Annę Lubowidzką, łowczankę rawską, i z niej pozostawił synów: Adama ur. 1783 r., Rafała ur. 1778 r., Szymona ur. 1776 r. w par. Wesoła, i Tomasza, legitymujących się w Galicyi 1803 r.; po Rafale z żony Franciszki Kamińskiej syn Seweryn wylegitymowany w Królestwie 1841 r., a Szymon z Mikułowie i Tomasz, dziedzic Wielogóry, sędzia pokoju radomski 1813 r., radca Tow. Kredytowego 1830 r., wylegitymowani w Królestwie 1838 i 1841 r. 

Franciszek, syn Karola i Elżbiety Sosnowskiej, ur. 1802 r. w Bazowie, w obwodzie sandomierskim, wszedł 1821 r. do kompani 2 lekkiej artyleryi pieszej i w 1831 r. został podporucznikiem w 1 pułku strzelców pieszych (Ks. Wojskowe). 

Ignacy, drugi syn Wiktora, dziedzic Dąbrówki Nagórnej, skarbnik radomski 1770 roku, miał dwie żony, Teofilę Kroczewską, z niej syn Spirydyon, i Juliannę Wąsowiczównę, z której synowie: Antoni, Józef, Tadeusz i Wincenty, oraz córki, Marcyanna i Maryanna. Tadeusz, żonaty z Konstancyą Chlewicką, miał syna Seweryna, urzędnika w Radomiu, wylegitymowanego w Królestwie 1846 r.; Józef, dzierżawca dóbr Malkowice, w pow. sandomierskim, i Wincenty wylegitymowani w Królestwie 1839 r. 

Jacenty, trzeci syn Wiktora, pułkownik wojsk koronnych 1794 r., miał żony, Maryę Buszczyńską, wojszczankę kijowską, i Katarzynę Widderównę, z której syn Karol, regent w Stobnicy, wylegitymowany w Królestwie 1841 r. 

MIKUŁOWSKI h. RAWICZ. Wzięli nazwisko od wsi Mikułowie, w wojew. Sandomierskiem. Stanisław cytowany w aktach krakowskich 1399 r. Stachna, żona Stanisława Jelitki 1425 r. Jan i Piotr, dziedzice wsi Łąki około 1470 roku (Lib. Benef). Rafał, żonaty z Anną Dłuską 1579 roku, miał syna Wojciecha. Krzysztof 1581 r., Józef 1593 r., a Kacper 1595 roku dziedzice Mikułowie. 

Po Stanisławie synowie: Franciszek, elektor 1669 r. z wojew. sandomierskiego, Jacek, Michał i Piotr. Walenty podpisał elekcyę 1669 roku z wojew. rawskiem. Po Franciszku z Mikułowie syn Benedykt, elektor 1697 r. z wojew. sandomierskiego. 

Benedykt, podstarosta i sędzia grodzki sandomierski, deputat na Trybunał koronny 1726 r., poseł na sejmy, stolnik sandomierski od 1730 r., dziedzic dóbr Pęcławice i Łukowice, z Katarzyny Laskowskiej pozostawił siedmiu synów: Marcina i Remigiana, ożenionych z Borowskiemi, Adama i Izydora, Jezuitów, Mateusza, Ludwika i Teodora. 

Marcin, dziedzic Kochowa i Kochówka, elektor 1733 r. z wojew. sandomierskiego, wojski 1764 r., łowczy 1769 r., cześnik 1770 r., ostatnio podstoli sandomierski 1773 r., pozostawił syna Antoniego, elektora 1764 r. z wojew. sandomierskiego, komornika granicznego opoczyńskiego 1767 r., skarbnika sandomierskiego, sędziego deputata na Trybunał 1786 r., który w 1769 r. otrzymał dobra Kochówi Kochówek i te w 1791 roku sprzedał Łąckiemu; Antoni z Maryanny Chomętowskiej pozostawił syna Karola-Teodora-Marcina, ochrzczonego 1772 r. w par. Modlibożyce, wylegitymowanego w Galicyi 1804 r. 

Remigian, syn sędziego Benedykta, pisarz grodzki radomski 1721 r., miał synów: Łukasza, Rygoberta i Sabbę, elektorów 1764 r. z wojew. sandomierskiego; z nich Łukasz był 1779 roku pisarzem ziemskim radomskim, a Sabba, skarbnik wiślicki 1779 roku, z miecznika łowczy 1784 r., następnie wojski, cześnik i ostatnio podstoli wiślicki. 

Ludwik, syn sędziego Benedykta, miał syna Wincentego, po którym z Franciszki Hiroszówny synowie: Konstanty, urzędnik górniczy, wylegitymowany w Królestwie 1844 r., Józef, rzeczywisty radca stanu, członek senatu w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., prawa nowego szlachectwa otrzymał 1864 r., Feliks wylegitymowany w Królestwie 1837 r. i Ignacy, w wojsku rosyjskiem, wylegitymowany w Królestwie 1839 roku. 

Teodor, syn Benedykta, sędziego, pozostawił synów: 1) Jana, żonatego z Małgorzatą Małecką, z której syn Tadeusz, w wojsku rosyjskiem, wylegitymowany w Królestwie 1848 r.; 2) Jakób, tego syn Tadeusz, urzędnik w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1838 roku. Z tej linii Filip z żony Jadwigi Dobrzańskiej miał syna Heronima, współdziedzica dóbr Stopce, urzędnika w Lublinie, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. z synami, Adolfem i Eugeniuszem, urodzonymi z Walentyny Łaźnińskiej, wylegitymowanymi w Królestwie 1841 r. 

Stanisław z Mikułowie zaślubił Ludwikę Dulską i z niej pozostawił synów, Jana Kantego, komornika granicznego sandomierskiego 1780 r., który nabył 1791 r. części Gdowszczyzny przed aktami grodu radomskiego i legitymował się w Galicyi 1804 r., i Antoniego, komornika granicznego sandomierskiego, który 1788 r. zapisał dożywocie żonie swej Konstancyi, córce Łukasza Boxa-Radoszewskiego, skarbnika płockiego, i Kunegundy Korzeniowskiej, i z niej pozostawił synów, Karola, ochrzczonego w par Modlibożyce, i Michała-Mateusza-Józefa, ochrzczonego 1790 r. w par. Biechów, legitymujących się w Galicyi 1803 r.; Michał, nadzorca generalny owczarń rządowych, wylegitymował się w Królestwie 1841 roku z synami, Antonim i Michałem (Akta po-Galicyjskie, Quaterniones). 

Stanisław z żony Katarzyny z Czajęczyc miał synów: Gabryela, Marcina i Wojciecha 1695 r. Wiktor, cześnikowicz radomski, elektor 1733 r. z wojew. sandomierskiego. Samuel, kanonik kijowski 1745 r. Piotr i Teodor podpisali elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem. Feliks, miecznik radomski 1786 r. Filip, łowczy pilzneński 1790 r. (Metr. Kor., Sigil., Kancl., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Wacław z synem Julianem wylegitymowani w Cesarstwie 1839 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. 

Feliks, syn Wincentego i Franciszki, ur. 1804 r. we wsi Sieciechowie, wszedł 1823 r. do 3 pułku piechoty liniowej i w 1831 r. awansował na podporucznika; wzięty do niewoli rosyjskiej i zesłany do gub. wiatskiej, wstąpił do wojska rosyjskiego. 

Józef z Maryanny Skotnickiej miał synów: Floryana, Jerzego i Tytusa; z nich Floryan, ur. 1802 r. we wsi Potoku, w obwodzie sandomierskiem, postąpił 1821 r. do kompanii 4 lekkiej artyleryi pieszej iw 1831 r. został porucznikiem. 

Jerzy, ur. 1807 r. w Chrzanowie, w obwodzie janowskim, wszedł 1824 r. do 6 pułku piechoty liniowej i w 1831 r. awansował na podporucznika w 22 pułku piechoty. 

Tytus, ur. 1805 r. we wsi Orzechowie, w lubelskiem, postąpił 1823 r. do 4 pułku ułanów i w 1831 r. został podporucznikiem. 

Roman, syn Tomasza i Maryanny, ur. 1793 roku we wsi Pniowki, w Galicyi, postąpił 1812 r. do pułku artyleryi pieszej Ks. Warszawskiego iw 1816 r. został podporucznikiem, a w 1818 r. wyszedł do dymisyi; podsekretarz w Komisyi Rządowej Wojny, przeniesiony 1831 r. do sztabu korpusu 2 jazdy w stopniu porucznika, awansował tegoż roku na kapitana i otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. 

Seweryn, syn Jakóba i Tekli, ur. 1794 r. w Radzyniu, wszedł 1810 r. do pułku artyleryi pieszej Ks. Warszawskiego i w 1826 r. został podporucznikiem w batalionach weteranów czynnych, a w 1831 r. przeniesiony do 6 pułku ułanów, został porucznikiem; odbył kampanię 1812 r. w Rosyi pod Smoleńskiem, Możajskiem i Borysowem. 

Wincenty, syn Sabina i Heleny z Gródeckich, ur. 1789 r. w Gromadzicach, wszedł 1807 r. do 1 pułku ułanów gwardyi francuskiej i w 1808 r. został porucznikiem, a 1812 r. kapitanem; przeniesiony 1815 r. do szwadronów instrukcyjnych ułanów, przemianowany do szwadronu ułanów gwardyi, pułkownik i dowódca legii litewsko-ruskiej 1831 r., wyszedł tegoż roku do dymisyi. Odbył kampanie: 1808 r. w Hiszpanii, 1809 roku w Austryi, 1810 i 1811 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi; za waleczność otrzymał krzyż srebrny kawalerski Legii Honorowej (Ks. Wojskowe). 

MIKUSIEWICZ. Jakób, Stanisław i Walenty, bracia rodzeni, 1789 r. (Ks. Lustracyi). 

MIKUSZEWSKI. Zofia, żona Jana Małachowskiego, skarbnika czerniechowskiego 1730 r. Anna, żona Jana Kurowskiego 1740 r. 

MIKUTA h. NIECZUJA. Pisali się z Wahanowa i byli w wojew. trockiem; z nich Bogusław-Maryan podpisał 1697 r. elekcyę z wojew. trockiem. Szymon i Wawrzyniec, synowie Andrzeja i Agnieszki, 1710 roku (Wyr. Tryb. Lubel.). Bartłomiej zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

MIKUTOWICZ h. LUBICZ. Wawrzyniec, Antoni, Michał i Jerzy z potomstwem, synowie Jana-Krzysztofa, Aleksander i Maciej, synowie Kacpra, i inni, potomkowie Krzysztofa, Jan, Kacper i Jerzy, synowie Krzysztofa, wnukowie Jerzego, 1852 r.; Kazimierz z synem Kazimierzem, syn Antoniego, wnuk Bartłomieja, prawnuk Piotra, praprawnuk Marcina, 1851 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MIKUTOWICZ h. OSTOJA. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani: 1) do ksiąg szlachty gub. wileńskiej: Mateusz, syn Jerzego, z synem Michałem, wnukiem Michałem i prawnukami: Sewerynem, Liberyuszem i Apolinarym, 1847 r.; 2) gub. kowieńskiej: Jakób, Ludwik i Adam z potomstwem, synowie Szymona, wnukowie Samuela, prawnukowie Jana, 1851 roku. 

MILADOWSKI. N. został 1654 r. stolnikiem orszańskim (Metr. Litew.). Ludwik i Mikołaj, posesorowie Kuleszowa, w pow. orszańskim 1662 r. (Lustracye). Maryanna, żona Pawła Chudzińskiego 1705 r. 

MILAKOWSKI. Helena, żona Wojciecha Kobyłeckiego 1600 r. Dorota, żona Sebastyana Kobyłeckiego 1720 r. Patrz Miłakowski. 

MILANOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Licznie rozrodzeni na Mazowszu i nazwisko wzięli od wsi Milanowa (dziś Wilanów), pod Warszawą, którą dostał Stanisław ze Strzedrzykowa w nagrodę zasług od Jana ks. Mazowieckiego 1377 r. Jan był podkomorzym mazowieckim 1387 r. Jan, podkomorzy czerski 1450 r. Andrzej dostał 1487 r. przywilej na wykup wsi Dembica, a w 1490 r. był łowczym lubelskim. Po Mikołaju, który kupił 1502-1506 r. wieś Czerniaków, syn Jan, stolnik czerski 1543 r., miał synów, Andrzeja i Adryana; po Adryanie z żony Barbary, córki Stanisława Służewickiego, syn Wawrzyniec zaślubił Annę Przedworską i z niej pozostawił synów, Jana i Stanisława, elektora 1669 r. z ziemi czerskiej. 

Trojan, syn Stanisława, 1552 r. Gabryel, Jan i Krzysztof, synowie Andrzeja, 1581 r. Marcin i Wojciech, synowie Marcina, 1581 r. dziedzice na Milanowie. Krzysztof, Marcin, Mikołaj, Paweł, Sebastyan i Wojciech zwani Kostry 1583 r.; po Sebastyanie syn Sebastyan, dziedzic wsi Kostry, żonaty z Anną Bzicką. Andrzej, syn Stanisława z Milanowa, 1589 r. Jan, syn Piotra Piekut, 1592 r. Andrzej, Jakób, Jan i Mikołaj, synowie Andrzeja, dziedzice Milanowa i Błonie 1592 r. Feliks, Jan, Paweł, Stanisław i Katarzyna, żona Jana Wereszczyńskiego, synowie i córka Jakóba Niemiec, dziedzica wsi Kostry 1592 r. Samuel, syn Mikołaja, żonaty z Heleną Wągrodzką 1599 r. 

Marcin, syn Andrzeja, 1601 r. Maciej, syn Adama Czajka, sprzedał 1605 r. części Milanowa Bartłomiejowi, synowi Mikołaja Czop Milanowskiego; po Bartłomieju syn Jerzy miał syna Jana, dziedzica Sowina, żonatego z Elżbietą Sowińską. Wojciech, syn Marcina, z powiatu lubelskiego, pozbawiony czci szlacheckiej za zabójstwo, dla wielkich zasług rycerskich przywrócony do szlachectwa 1605 r. Po Adamie, synu Piotra Krajny, dziedzicu wsi Kostry, synowie: Andrzej, Jan, Marcin i Wojciech 1612 r. Jan, syn Mikołaja, żonaty z Dorotą Otwinowską 1616 roku. Maciej i Stanisław, synowie Pawła, i z nich Stanisław zapisał 1620 r. dożywocie żonie Zofii Wereszczyńskiej. 

Walenty, syn Piotra Czop, dziedzic na Milanowie 1597 r., miał synów, Feliksa i Jana; z nich Feliks zaślubił Agnieszkę z Domaszewnicy i pozostawił syna Floryana, vicerotmistrza pancernego, który w 1660 r. nabył Pieszą Wolę, a miał z Heleny Kłusowskiej córki, Agnieszkę, Katarzynę i synów: Feliksa, Kazimierza i Stanisława. 

Feliks, dziedzic Woli Wołoskiej, chorąży pancerny 1680 r., zaślubił Rozalię Zarudną i z niej miał syna Stanisława, dziedzica Woli Wołoskiej, stronnika Augusta III, po którym syn Antoni był dziedzicem części Woli Wołoskiej (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Don. Vars.). 

Krzysztof, starosta ratneński 1651 r., wojski parczowski 1661 roku, poborca wojew. 1662 r. i miecznik lubelski 1664 r., żonaty z Teresą Domasławską (Sigil.). 

Krzysztof 1648 r., Jan i Wojciech 1669 r. podpisali elekcye z wojew. lubelskiem. Jan, dziekan garwoliński, proboszcz parysowski 1667 roku (Ks. Gr. Sochaczewskie). Paweł i Wojciech 1782 r., a Bazyli i Michał 1790 r wylegitymowani w Galicyi. 

MILANOWSKI h. SUCHE-KOMNATY. W wojew. krakowskiem i na Podolu. Jan, podczaszy, został 1503 r. wojskim trembowelskim i tegoż roku otrzymał wójtostwo Śliwniki, a w 1520 r. wójtostwo w Parczewie; Jan był żonatym z Anną Rychcicką. Stanisław, burgrabia krakowski 1503 r., łowczy królewski, podskarbi nadworny koronny 1505 roku, wojski gostyński, podpisał w 1055 r. testament króla Aleksandra Jagiellończyka; um. 1509 r. Andrzej, żupnik w Wieliczce 1510 roku. Marcin dostał 1525 r. wójtostwo w Parczowie; miał syna Wojciecha, który pozostawił syna Marcina. Anna, żona Stanisława Jordana 1540 roku. Stanisław, posesor wsi Brody, w krakowskiem 1564 r., z Doroty Rakowskiej pozostawił syna Mikołaja, żonatego z Dorotą Zbroską. Mikołaj ożeniony z Barbarą Chocimirską 1566 roku. Jan, stolnik kamieniecki, po którym sukcesorowie, Jan i Mikołaj 1580 r. 

Jan, wojski czernihowski 1623 r. N., stanowniczy królewski, towarzyszył 1638 r. Władysławowi IV w podróży do Baden. Jakób, wojski nowogrodzki 1645 r. Maciej-Kazimierz, elektor 1669 r. z wojew. krakowskiego. Felicyan, wojski nowogrodzko-siewierski, elektor 1669 r. z ziemi zakroczymskiej, żonaty z Zofią Brudzińską, pozostawił synów, Adama-Jana, elektora 1733 roku z wojew. brzesko-litewskiego, i Jakóba. Adam podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. brzesko-litewskiem (Metr. Kor., Conv. Vars., Wyr. Tryb. Lubel.). 

Szymon, syn Szymona, zasiadający w sądach pow. telszewskiego 1840 r. Władysław, syn Szymona, urzędnik w gub. mohylowskiej 1865 r. Józef, dziedzic dóbr Bałancy 1882 r. w gub. kowieńskiej. 

Stanisław i Szymon z potomstwem, synowie Szymona, wnukowie Andrzeja, 1847 r. i Melchior, syn Andrzeja, z synami, Józefem i Ignacym 1852 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MILAŃSKI h. BRODZIC. Wzięli nazwisko od wsi Milan, w ziemi łomżyńskiej. Piotr Żoch i Nadbor 1462 r., Andrzej, syn Lenarta, z synem Mścisławem 1501 r. i inni cytowani w XVI stoleciu w aktach łomżyńskich. Zdaje się, że ta familia zgasła, lub wzięła inne nazwisko. 

MILARTOWSKI. Stefan, sługa Wojciecha Tolibowskiego, starosty bobrownickiego, pozwany 1677 r. o najazd (Wyr. Tryb. Piotrk.). 

MILASZKIEWICZ. Teodor, biskup grecko-unicki chełmski 1625 r., um. 1626 r.

MILATOWSKI. Jan z wojew. trockiem podpisał pospolite ruszenie 1698 roku. 

MILATYCKI. Krzysztof zyskał 1599 r. przezysk (karę sądową) na Stanisława Żarskiego (Wyr. Tryb. Lubel.). Wojciech podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. lubelskiem. 

Józef, syn Wincentego i Apolonii, ur. 1804 roku we wsi Chybice, w obw. opatowskim, wszedł 1820 r. do 8 pułku piechoty liniowej iw 1825 r. został podporucznikiem; porucznik 1831 r. i tegoż roku kapitan, otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe) 

MILATYŃSKI h. WŁASNEGO. Herb - w polu błękitnem podkowa srebrna barkiem do góry; nad hełmem w koronie ręka zbrojna z mieczem (Żychl.). 

Brali nazwisko od wsi Milatyna, na Rusi Czerwonej. Marcin i Jan z Milatyna podpisali konfederacyę szlachty czerwonoruskiej 1464 roku. N., łowczy bełski, miał córkę Teklę za Janem Pogórskim, chorążym lityńskim 1800 roku. 

MILBE v. MÜLBE h. ODWAGA v. KONOPACKI. Jedna gałąź rodziny Konopackich za panowania Krzyżaków zniemczyła nazwisko na von Mülbe v. Milbe, a pod panowaniem polskiem wzięła polskie nazwisko Milewski i pisała się von der Mülbe-Milewski; należała ona do majętnych w Prusach Zachodnich. Fabian z pow. rastenburgskiego podpisał 1609 r. akta pruskie, a w 1612 r. był komisarzem od Stanów pruskich (Vol. Leg.). 

MILBERG h. LICHTYAN. Herb - na tarczy obramowanej złotem, w polu srebrnem na tarczy mniejszej trójściętej w polu wyższem dwudzielnem z prawej srebrnem, z lewej czerwonem, koło zębate pół czerwone, pół srebrne; w środkowem polu srebrnem kotwica czarna z gałązką zieloną ukośnie skrzyżowane, w najniższem polu czarnem miecz lewo-ukośnie, rękojeścią do góry, na jego środku kask dragoński w lewo. Nad hełmem w koronie koło zębate w prawej połowie srebrne, w lewej czerwone (Hr. Ostr.).

Teodor dla znajomości praw krajowych otrzymał nobilitacyę 1790 r.; żonaty z Reginą-Maryą Krokoszyńską, pozostawił dwóch synów, Henryka-Ottona i Ludwika. 

Henryk-Otto, ur. 1785 r. w Warszawie, wstąpił 1800 r. jako podchorąży do wojska pruskiego iw 1806 r. został podporucznikiem; w 1807 r. przeszedł do wojska polskiego w stopniu porucznika do 1 pułku legii nadwiślańskiej i tegoż roku został kapitanem i 1810 r. przeznaczony na adjutanta polowego przy generale Chłopickim, a 1813 r. w tymże stopniu został adjutantem w sztabie generalnym armii francuskiej; podpułkownik 1814 r., naznaczony do pełnienia obowiązków szefa sztabu korpusu polnego wracającego z Francyi, i 1815 r. przeznaczony na podszefa sztabu dywizyi gwardyi; pułkownik 1820 r., przeniesiony na szefa sztabu korpusu rezerwowego, w 1829 r. posunięty na generała brygady, a w 1831 roku naznaczony dowódcą brygady złożonej z czterech batalionów pułku grenadyerów. Odbył kampanie: 1806-1807 roku w Prusach, 1808-1811 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi, za co ozdobiony krzyżem srebrnym Legii Honorowej, krzyżem kawalerskim polskim, a za męstwo w Hiszpanii mianowany kawalerem państwa francuskiego z dotacyą 506 franków rocznie. 

Generał, dziedzic dóbr Szczepankowa, w obwodzie łomżyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1838 r., zaślubił Józefatę Bykowską i z niej pozostawił syna Teodora-Stanisława, który będąc nieuleczalnie chory i do żadnej pracy fizycznej i umysłowej niezdolny, otrzymał w drodze łaski 1864 r. dożywotnią pensyę skarbową w ilości 554 rubli. 

Ludwik, drugi syn Teodora, ur. 1787 r. w Warszawie, postąpił 1802 r. do pułku piechoty wojska pruskiego iw 1806 r. awansował na podporucznika; otrzymawszy dymisyę, wszedł 1807 r. na porucznika do 1 pułku piechoty legii nadwiślańskiej i został 1811 roku kapitanem w tymże pułku, a w 1812 r. naznaczony na szefa batalionu w 20 pułku piechoty; przeznaczony jako major do sztabu kwatermistrzostwa generalnego wojska, postąpił 1815 r. na podpułkownika i um. w 1824 r. Odbył kampanie: 1806- 1807 r. w Prusach, 1808-1811 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym i za waleczność został kawalerem Legii Honorowej (Ks. Wojskowe). 

Juliusz, asesor sądowy 1856 r., podsędek w Łomży 1866 r., żonaty z Emilią Lasocką, sędzianką błońską. N., dziedzic dóbr Szczepanków, w gub. łomżyńskiej 1880 r. 

MILBERG. Baronowie. N. był pułkownikiem wojsk koronnych 1726 r. (Sigil.). 

MILBICZ. Karol, syn Daniela i Franciszki, ur. 1794 r. w Poznaniu, wszedł 1809 r. do 11 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1812 r. awansował na podporucznika w 18 pułku piechoty; przeznaczony 1815 r. do 4 pułku strzelców pieszych, otrzymał tegoż roku urlop nieograniczony. Odbył kampanie, przeciw Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym (Ks. Wojskowe). 

MILCZARSKI. Kacper, syn Wojciecha i Maryanny Chmarkowskiej, ur. 1785 r. w m. Dubinie, w Ks. Poznańskiem, wszedł 1807 r. do 11 pułku piechoty i w 1826 roku został podporucznikiem w korpusie weteranów; w 1835 r. umieszczony w komendach inwalidnych, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1841 r. 

MILCZEWSKI. Podług Małachowskiego byli w wojew. Witebskiem. 

MILCZYŃSKI. Kazimierz, syn Łukasza i Magdaleny Kibińskiej, ur. 1803 roku w Zamościu, wstąpił 1821 roku do 2 pułku strzelców pieszych iw 1831 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

MILDENHEWER. Mikołaj, burmistrz m. Girdawy, złożył 1454 roku przysięgę homagialną (Metr. Kor.). 

MILECKI Jan 1674 r., a Adam 1697 r. z ziemią sochaczewską podpisali elekcye. Patrz Milęcki. 

MILEJKO v. MILEYKO h. ŚLEPOWRON. Roman i Wołczko, synowie Milejki, podpisali Unię Polski z Litwą 1401 r. Stanisław na Żmudzi 1621 r. Józef, mostowniczy mścisławski 1791 r. 

Zygmunt, Franciszek, Leopold i Maciej, synowie Wincentego, wnukowie Stanisława, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1859 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MILEJOWSKI v. MILEJEWSKI. Maciej z Milejowa, wikary katedralny krakowski 1454 r. Jakób i Paweł z Milejowie 1555 roku. Krzysztof i Jerzy, synowie Sebastyana; z nich Jerzy występował 1583 r. w Trybunale lubelskiem. Wojciech, syn Jana z Guzowa, 1590 r. Piotr, dziedzic Milejowie 1592 r. (Conv. Piotrk., Wyr. Tryb. Lubel.). 

MILENKIEWICZ. N., posesor wsi Zielińcza 1792 r. (Lustracya). N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. Władysław, podporucznik w powstaniu 1831 r., następnie emigrant we Francyi. 

MILEŃSKI Jan, odźwierny królewski 1522 roku. Piotr, syn Jakóba, 1546 r. Jan żonaty z Jadwigą Wiszczelską 1549 r. Mikołaj, poborca w Wielkopolsce 1564 r. Erazm i Krzysztof 1567 r. Maciej i Tomasz, synowie Seweryna, 1627 r. Jakób, pisarz ziemski wschowski, deputat z wojew. kaliskiego 1676 r. Andrzej, Jakób i Stefan z wojew. płockiem podpisali elekcyę 1697 r. (Conv. Vars., Ks. Gr. Przedeckie, Wyr. Tryb. Lubel.). 

MILENTZ. Jan-Deodat, kupiec gdański, został radcą królewskim 1790 r. (Sigil.).

MILER. Patrz Miller. 

MILEROWICZ. Stanisław, syn Marcina i Agnieszki, ur. 1776 roku w m. Kemblowie, w poznańskiem, wszedł 1802 roku do wojska pruskiego, a wzięty do niewoli 1806 r., wcielony został do pułku 4 legii nadwiślańskiej; przeniesiony 1815 r. do 1 pułku piechoty liniowej, został 1825 roku podporucznikiem w batalionie weteranów czynnych; um. 1831 r. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym (Ks. Wojskowe). 

MILESKI h. GRZYMAŁA. Baltazar, Stanisław i Wawrzyniec, dziedzice części Mileski-Stoki i Wola Mieczkowa, prowadzili 1559 r. proces o granicę swych wsi z dobrami królewskiemi Wiączyn Polny; w sprawie tej wyznaczona komisya wydała dekret (Metr. Kor.). 

MILEWICZ h. DĄBROWA. Na Litwie. Szymko, Piotr i Marcin, bojarowie królewscy 1542 r. (Metr. Litew.). 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej: Jakób i Jerzy z synem Stanisławem, synowie Tadeusza, wnukowie Bartłomieja, prawnukowie Samuela, 1856 r.; Antoni, Heronim i Mikołaj z potomstwem, synowie Mikołaja, i inni potomkowie Bartłomieja, syna Samuela, 1861 r.; Józef i Jakób z potomstwem, synowie Tomasza, wnukowie Tomasza, syna Macieja, i inni potomkowie tegoż Tomasza, syna Macieja, jak Apolinary, Józef i Franciszek, synowie Franciszka, Antoni i Andrzej, synowie Andrzeja, i inni 1848, 1852 i 1867 r. Józef, syn Tomasza, dóbr Sudymty, Domicela, córka Ignacego dóbr Mejliszki, dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MILEWICZ h. KOŚCIESZA. Wincenty, syn Jana, z synami, Dominikiem i Tadeuszem wylegitymowani w Cesarstwie 1851 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

MILEWICZ h. ŻUBRZA-GŁOWA. Ambroży, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

MILEWICZ. Franciszek, syn Jana i Klary, ur. 1785 r. w m. Lipawie, w Kurlandyi, wszedł 1806 r. do legii północnej i w 1815 r. przeszedł do 5 pułku piechoty liniowej i w 1816 r. otrzymał dymisyę w stopniu podporucznika; w 1821 roku postąpił ponownie do służby na dozorcę budowli w korpusie inżynierów, i um. 1830 r. Odbył kampanie: 1806 r. z Prusami, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech i za waleczność ozdobiony krzyżem Legii Honorowej (Ks. Wojskowe). 

MILEWSKI h. BOŃCZA. Hipolit, syn Michała, z synami, Oskarem i Lucyanem wylegitymowani w Cesarstwie 1837 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.

MILEWSKI h. JASTRZĘBIEC. Bardzo rozrodzona rodzina w Koronie; jej gniazdem północne Mazowsze; jednego pochodzenia z Brulińskimi. Janusz, Piotr, Nasił, Świętosław, Wojciech, Paweł i inni zamieszczeni na przywileju danym Boleścicom przez Ziemowita ks. Mazowieckiego 1408 r. Wielisław z Milewa dostał w nagrodę zasług od Jana ks. Mazowieckiego w 1415 roku dwadzieścia włók ziemi i lasu niedaleko Łomży, gdzie założył wieś Milewo od rodziny swojej tak nazwaną. Stanisław, Marcin i Mikołaj sprzedali Kruszewskim za przywilejem książęcym swój majątek Lubnicę, w ziemi łomżyńskiej 1426 r. Mikołaj, dziedzic Milewa i Kamionki 1447 r. Wawrzyniec, pisarz grodzki kamieniecki 1552 r. Paweł, syn Grzegorza, Stanisław, syn Jakóba, i Stefan, syn Wojciecha, dziedzice Milewa 1579 roku. Jakób, kanonik krakowski i gnieźnieński 1579 r., dziekan łowicki, sufragan krakowski, biskup laodycki 1581 r., um. 1584 r.; jego brat stryjeczny Piotr, opat mogilski 1580 roku. Stanisław, syn Grzegorza Bolesty, z ziemi ciechanowskiej, nabył 1596 r. części dóbr Wierzchonie. Stanisław, dziedzic Krogulca, podstoli kamieniecki, rotmistrz królewski 1596 r., podstoli podolski 1599 r., żonaty z Eufrozyną Chocimierską. 

Gabryel, Jan i Zygmunt, synowie Stanisława, 1606 r. Mikołaj, z żoną Agnieszką otrzymali 1615 r. wójtostwo Świdniki, a w 1624 r. był Mikołaj dworzaninem królewskim. Mikołaj, rotmistrz królewski 1623 r. Maciej i Tomasz, synowie Seweryna, 1627 r. Adam i Wojciech, synowie Pawła z Milewa, 1628 r. Piotr, z towarzysza pancernego ksiądz, następnie kanonik lwowski 1638 r., szczególny dobrodziej ks. Dominikanów, których fundował w Jaworowie, a nadał we Lwowie. Fabian, deputat z wojew. bracławskiego 1642 roku. Wojciech Gąsowicz, pisarz skarbu królewskiego i kapitan dragonów 1650 r. 

Andrzej, kanonik lwowski, pleban milczycki 1653 roku, miał brata Wojciecha. Gabryel, wójt tenczyński, po nim wdowa Anna Mikoładowska, oraz córka Anna i syn Gabryel 1654 r. Stefan, elektor z wojew. krakowskiego 1669 r. Jan-Jerzy, komornik lwowski 1677 r. Michał, pisarz grodzki siewierski 1686 r. Aleksander, pułkownik wojsk koronnych, żonaty z kasztelanką Ludwiką z Głogowa 1693 r. 

Po Andrzeju syn Adam, komornik ziemski 1702 r., następnie 1713 r. wojski bełski, miał syna Krzysztofa, vicegerenta grodzkiego zakroczymskiego 1723 r., pisarza grodzkiego sochaczewskiego, który w 1725 r. nabył Głowczyn; burgrabiego i sędziego grodzkiego wyszogrodzkiego 1727 roku, ostatnio 1737 r. starostę gródeckiego. Remigian, łowczy latyczowski 1719 r. Bartłomiej, posesor Chruślina, podstoli owrucki, miał synów: Antoniego, Andrzeja, Jakóba, Marcina, Sebastyana i Stanisława, którzy 1736 r. przeprowadzili działy dóbr, i z nich Stanisław, vicegerent ziemski trembowelski 1725 r., podczaszy zakroczymski 1736 r., miał córkę Helenę-Anielę za Józefem Joachimem Komorowskim, kasztelanem bełskim, a po Antonim z Maryanny Jastrzębskiej synowie, Jan żonaty z Petronelą Sobieszczańską i Marcin. Kazimierz-Antoni, vicegerent, pisarz grodzki 1711 r., miecznik 1713 roku, ostatnio 1724 r. cześnik halicki. Po Tomaszu synowie, Adam i Antoni-Mikołaj, łowczy miński 1725 r., nowogrodzki 1731 roku, miał syna Ignacego. Marcin, elektor 1733 r. z wojew. wołyńskiego. Tomasz, komornik ziemski różański 1778 r., komisarz do zbierania ofiar z pow. mławskiego 1789 r. Szymon, namiestnik żytomierski, został 1785 r. sędzią pogranicznym. Piotr, burgrabia różański 1793 roku (Conv. Vars. i Piotrk., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Metr. Kor., Sigil., Kancl.). 

Antoni, Józef, Paweł-Kacper, Stanisław z Bylicy i Wojciech 1782 r., Józef, Stefan i Kajetan-Wawrzyniec 1789 r. wylegitymowani w Galicyi. 

Po Szymonie, podstarościm kolneńskim 1620 r., podstolim i podsędku łomżyńskim i ostrołęckim 1635-1646 r., synowie, Jan i Stanisław; po Stanisławie syn Walenty, burgrabia łomżyński 1682 r., miał syna Wawrzyńca, a ten syna Jana, po którym syn Jakób, żonaty z Anielą Klimską, pozostawił syna Stanisława, wylegitymowanego w Królestwie 1848 r.; z tej linii Ludwik-Bartłomiej, syn Józefa, wylegitymowany w Królestwie 1845 r. 

Jan z żoną Maryanną Nałęczówną kupili dobra Główno i Główczynko 1691 r. (Akta Warszawskie); po tym Janie synowie, Jakób i Tomasz, i z nich Jakób, dziedzic Główczyna, wojski zakroczymski 1710 roku, żonaty z Maryanną Nowodworską, 1v. Lasocką, 2v. Kobylnicką, pozostawił syna Marcina, a ten syna Stanisława, po którym z Teresy Bielawskiej syn Jan, urzędnik w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1851 r. z synem Wincentym, urodzonym z Konstancyi Botwiłowiczówny. 

Po Adamie, wojskim łomżyńskim 1715 r., syn Antoni miał syna Kazimierza; tego syn Ignacy pozostawił syna Macieja, a ten syna Franciszka, żonatego z Teklą Pałuską, z której synowie: Józef, Kazimierz i Władysław wylegitymowani w Królestwie 1848 r. 

Jakóba, dziedzica dóbr Osiek 1718 r., syn Dyonizy miał syna Ignacego, żonatego z Elżbietą Piskowską, z której synowie: Józef, Piotr i Symforyan wylegitymowani w Królestwie 1843 r. Po Tomaszu, dziedzicu dóbr Chechły, syn Tomasz zaślubił Franciszkę Krajewską, i z niej miał synów, Piotra, dziedzica dóbr Chechły, i Mateusza, wylegitymowanych w Królestwie 1837 roku. 

Jedna gałąź tego domu, osiedlona na Podlasiu i bardzo rozrodzona, od swego dziedzictwa wsi Kapice, wzięła nazwisko Kapica, inna zaś do tego nazwiska dodawała rodzinne Milewski, jako przydomek. Ci Podlascy Kapicowie-Milewscy zmienili nieco herb, kładąc na podkowie krzyż kawalerski złoty, a na tym jastrzębia; wielu też Jastrzębczyków Milewskich przeszło do herbu Ślepowron i na odwrót. 

MILEWSKI h. LUBICZ. Mikołaj i Paweł z uwagi na oddane zasługi otrzymali 10 włók gruntu pod Zambrowem 1454 r. (Mil.). 

MILEWSKI h. POMIAN. W Prusach Zachodnich i na Kujawach. Krzysztof, poseł malborgski na sejm 1613 r., deputat na Trybunał radomski i do zapłaty wojsku. Fabian, sądowy malborgski, poseł 1646 i 1648 r. Aleksander, elektor 1669 i 1674 r. z wojew. pomorskiego. 

Andrzej na Kujawach 1704 r., cześnik starodubowski 1705 r., zaślubił Klarę Tolibowską, bratankę Wojciecha, biskupa poznańskiego, za którą otrzymał dobra Brwilino Górne, i miał z niej synów: Franciszka, Józefa, burgrabiego brzeskiego 1732 r., i Ludwika, dziedziców wsi Brzezie; po Franciszku z Ludwiki Kozickiej syn Wojciech sprzedał 1763 r. dobra Brwilino. Andrzej, Dobrogost, Grzegorz, Józef, komisarz brzesko-kujawski, Ludwik, dwóch Pawłów, Walenty i Wawrzyniec z wojew. brzesko-kujawskiem, a Mateusz, poseł wojew. chełmińskiego, z wojew. chełmińskiem podpisali elekcyę 1733 roku. Franciszka, żona Konstantego Kurdwanowskiego, wojskiego gąbińskiego 1734 r. N., dziedzic dóbr Cielemierz, pod Świecem 1772 r. Jan Nepomucen, komornik graniczny inowrocławski 1790 r., komisarz cywilno-wojskowy wojew. inowrocławskiego 1791 r., szambelan Stanisława Augusta, żonaty z Maryanną Jasińską (Ks. Gr. Brzeskie). 

MILEWSKI h. ŚLEPOWRON. Jedna z najwięcej rozrodzonych naszych rodzin; jej gniazdem ziemia ciechanowska, zważając zaś na podobieństwo imion familijnych w XV stoleciu, zdaje się być jednego pochodzenia z Ślepowrończykami na Krasnem. Michał dostał w nagrodę zasług 1414 r. od Jana ks. Mazowieckiego 30 włók gruntu nad rzeką Ruś, w ziemi łomżyńskiej, na których wybudował wieś Milewo. Falka, żona Szymona, sprzedała 1414 roku części swe we wsi Piski Stefanowi, rodzonemu bratu swego męża. Szymon ustąpił części Piski 1430 r. braciom swym rodzonym, Janowi i Stefanowi. Krystyn, Marcin, Paweł, Piotr, Trojan i Wawrzyniec, dziedzice Milewa 1436 r. 

Wrocisław, Mikołaj, Przedbor, Paweł i Maciej kupili 30 włók gruntu, zwanego Skiejtowstok, w ziemi wiskiej za przywilejem książęcym 1432 r. Andrzej, kuchmistrz książąt Mazowieckich 1439 r. Bartłomiej, Jakób, Mikołaj i Stanisław, bracia rodzeni, 1451 r. Paweł, syn Stanisława, 1470 roku, i Mścisław, syn Krystyna, 1501 r. dziedzice Milewa. 

Po Sławku synowie: 1) Mikołaj, dziedzic dóbr Łosie 1552 r., jego potomkowie brali przydomek, a niekiedy i nazwisko Łoś, jak N., kanonik ostrołęcki 1612 r.; 2) Jan wziął w zastaw pewne grunta we wsi Susku od Walentego z Suska, co zatwierdzili Stanisław i Janusz książęta Mazowieccy 1512 r. Ambroży, proboszcz w Kłeczkowie 1554 r. Jan Mikołajowicz, Stanisław Wojtkowicz, Stanisław Dudrejewicz, Mikołaj i Michał dostali prawem feudalnem pewne grunta w ziemi tykocińskiej od Gastolda, wojewody połockiego 1516 r. Wojciech, syn Stanisława, 1583 r. Marcin, pisarz grodzki sandomierski 1583 roku, podstarosta lubelski, żonaty z Magdaleną N., miał syna Jana. Krzysztof, syn Stefana, dziedzic Milewo-Leśne i Milewo-Litwa 1584 roku. Jakób, Michał, Piotr i Urban, synowie Jakóba, dziedzice Milewa-Zabiele 1585 r. Krzysztof był jednym z delegatów od Stanów Rzeczypospolitej do arcyksięcia Maksymiliana w 1587 r. z żądaniem, aby jako nieprawnie obrany królem ustąpił z kraju. Adam, Jan, Szymon i Walenty, synowie Jana, 1590 r. Jan i Krzysztof, synowie Feliksa, 1597 r. 

Marcin, syn Jakóba, 1605 r. Jan, podstarosta 1623 r., wojski 1626 r. nurski. Marcin, podstarosta nurski, elektor 1632 r. z ziemi nurskiej, żonaty z Anną z Kuczyna, pozostawił córki: Helenę, Katarzynę, Marcyanę, Zofię i syna Jana. Stefan żonaty z Maryanną Łempicką, sędzianką wiską 1640 r. Jan, podpisarz grodzki łomżyński 1643 r., pisarz żup solnych 1649 r., podstoli drohicki 1662 r. 

Jan-Stanisław, wojski 1653 r., a w 1661 r. łowczy smoleński, odznaczył się w oblężeniu Smoleńska i z własnej szkatuły płacił rycerstwo, co sejm 1661 r. kazał mu zwrócić; poseł na sejm 1659 r. Jan z ziemi łomżyńskiej, Maciej z ziemi bielskiej i Michał z ziemi wiskiej elektorowie 1669 r. Stanisław i Stefan, synowie Andrzeja, 1678 r. Po Janie, podpisarzu grodzkim łomżyńskim, syn Mateusz zapisał 1692 r. dożywocie na dobrach Piski Choromany żonie swej Petroneli Żylińskiej. Władysław, namiestnik i regent grodzki pow. oszmiańskiego 1695 r. (Arch. Szem.). Kilkudziesięciu z tej rodziny podpisało elekcyę 1697 r. z różnych województw. Michał, Marcin i Karol z powiatem oszmiańskim podpisali konfederacyę olkienicką 1700 r. 

Andrzej, Franciszek, Józef i Ludwik, synowie Andrzeja, 1710 roku. Aleksander z Milewa, dziedzic części Bychawki, instygator sądowy 1714 r. Augustyn, Ignacy, dwóch Janów, Kazimierz z wojew. mazowieckiem, Władysław z wojew. podlaskiem i Wojciech z wojew. płockiem podpisali elekcyę 1733 r. Jakób, syn Michała, 1755 r. Wiktorya, żona Floryana Drewnowskiego, sędziego grodzkiego łomżyńskiego 1765 roku. Antoni, pułkownik wojsk koronnych 1777 roku. Franciszek, szambelan królewski 1784 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Sigil., Conv. Vars.). Aurelia, żona Hermenegilda Garczyńskiego, komisarza cywilno-wojskowego ziemi drohickiej 1800 r. 

Stanisław, syn Jana, sprzedał 1708 r. części Milewa Grzegorzowi Mroczkowi, a Paweł Mroczek odstąpił 1715 r. części wsi Mroczki Jakóbowi i Wojciechowi, synom Stanisława Milewskiego; Marcin, syn Wojciecha, sprzedał 1765 roku części wsi Tarały-Michały Andrzejowi Wąsowskiemu i jako Marcin, dziedzic z Mroczków-Milewa, legitymował się w Galicyi Zachodniej 1803 roku. 

Jan, syn Jakóba, nabył 1763 r. w grodzie liwskim części Skarzyna od braci Skarżyńskich i legitymował się 1808 roku w Galicyi Zachodniej (Akta po-Galicyjskie). 

Po Piotrze, który w 1480 r. dostał 10 włók gruntu we wsi Milewo-Gałąski (Akta Wąsoskie), syn Stefan miał syna Zygmunta, a ten syna Jana, tego syn Rosłan pozostawił syna Jakóba, którego syn Jan miał syna Józefa, a ten syna Stanisława, po którym z żony Franciszki Sarnackiej syn Jakób, urzędnik sądowy w Łomży, wylegitymowany w Królestwie 1844 r., następnie był asesorem sądu w Łęczycy 1866 r. 

Adam, dziedzic dóbr Milewo Wielkie i Betków 1646 roku, miał potomstwo; po tym pochodzący: Łukasz, żonaty z Petronelą Myszkowską, z tej synowie, Teodor, zastawny posesor wsi Wyrębowo, w pow. sieradzkim, i Szymon 1837 roku; Kazimierz, urzędnik celny, syn Macieja i Katarzyny Skarżyńskiej, 1840 roku; Bartłomiej, syn Macieja, 1851 r.; Piotr, syn Jana i Maryanny Ossowskiej, Paweł, syn Macieja i Maryanny Niedziałkowskiej, Antoni i Józef, synowie Jana, Wawrzyniec, tego syn Antoni, Piotr, po którym syn Antoni, wszyscy 1851 r.; Franciszek, urzędnik w m. Chorzele, syn Wojciecha, 1853 r.; Aleksander, syn Franciszka, 1853 r.; Konstanty, urzędnik w Warszawie, syn Józefa, 1857 roku; Teodor, syn Jana i Franciszki Królikowskiej, 1858 roku; Franciszek, syn Michała, w wojsku rosyjskiem, 1843 r.; Michał, syn Franciszka, 1843 roku; Henryk, w wojsku rosyjskiem, syn Jakóba i Walentyny Zaremba, 1844 r., i Włodzimierz i Jakób, synowie Józefa i Julianny Dołżańskiej, 1862 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Jan, herbu Jastrzębiec, w 1792 r. zapisał Dominikanom w Sochaczewie 1000 złotych na swym majątku Głowczynie (Akta Sochaczewskie); jego syn Wawrzyniec miał syna Pawła, a ten syna Stefana, którego syn Stanisław z Józefy Krośnickiej pozostawił syna Tadeusza, dziedzica wsi Milewo-Wierzchonice, w pow. pułtuskim, wylegitymowanego w Królestwie 1841 r.; Walenty, Adam, Marcin, Hipolit-Jan, żona Konstancya Rudnicka, z tej syn Edward, pisarz sądowy w Kaliszu, wylegitymowani w Królestwie 1854 roku. Z tej linii Dominik, syn Jana i Joanny Rawa, wylegitymowany w Królestwie 1859 r. 

Po Walentym, geometrze i pośle łomżyńskim na sejm 1697 r., syn Adam, po którym synowie: 1) Antoni, tego syn Maciej miał syna Jana, żonatego z Agatą Sagatyńską, z niej syn Adam wylegitymowany w Królestwie 1842 r.; 2) Wojciech miał syna Jana, a ten syna Andrzeja, po którym z Urszuli Ciborowskiej syn Ignacy wylegitymowany w Królestwie 1848 r.; Kazimierz, syn Łukasza, wnuk powyższego Jana, żonaty z Maryanną Nowowiejską, pozostawił syna Mateusza, wylegitymowanego w Królestwie 1844 r.; 3) Jana syn Antoni miał syna Wojciecha, po którym z Domiceli Babińskiej syn Mikołaj wylegitymowany w Królestwie 1844 r. 

Andrzej, dziedzic dóbr Ustronie 1704 roku (herbu Pomian), z Anny Tolibowskiej miał mieć jeszcze syna Aleksandra, po którym syn Wojciech zaślubił Brygidę Rościszewską i z niej miał syna Hilarego, urzędnika sądowego w Płocku, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r. z synem Maryanem. 

Bartłomiej, dziedzic wsi Milewo-Zabiele, w ziemi wiskiej 1713 roku, z żony Jadwigi Maleszewskiej pozostawił syna Michała, a ten syna Bartłomieja, po którym z Maryanny Łojewskiej syn Adam, dziedzic części wsi Nadbory-Brzostowo, w pow. łomżyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1856 r. 

Po Tomaszu, dziedzicu dóbr Witoszyn 1718 r., syn Józef miał syna Walentego, a ten syna Jana, po którym z Salomei Mossakowskiej syn Józef, dziedzic części we wsi Mossaki-Rukle, w pow. przasnyskim, wylegitymowany w Królestwie 1844 r.; z tej linii Franciszek, proboszcz w m. Błoniu, i Wiktor, dzierżawca dóbr Przetycz, w pow. pułtuskim, synowie Józefa, 1841 r., i Józef, syn Antoniego i Anny Nałęczówny, w 1845 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Antoni-Mikołaj, łowczy miński, dziedzic dóbr Czochanie 1725 roku, herbu Jastrzębiec, miał syna Michała, a ten syna Antoniego, po którym z Klary Bogdaszewiskiej syn Stanisław wylegitymowany w Królestwie 1849 r. 

Po Bartłomieju, podstolim owruckim, dziedzicu dóbr Puchały i Sokola Łąka, w ziemi łomżyńskiej 1729 r., (herbu Jastrzębiec) który miał pozostawić syna Stanisława, a ten syna Antoniego, po którym z Maryanny Łazowskiej syn Jakób, dziedzic wsi Szczepkowa, w pow. mławskim, wylegitymowany w Królestwie 1839 r.; z tej linii Julian, żołnierz w wojsku rosyjskiem, syn Kazimierza, 1847 r., i Kazimierz, syn Antoniego, 1847 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Stanisław, dziedzic wsi Cieszkowa-Szczyty i Borzewiska 1740 roku, zaślubił Konstancyę Rogozińską i z niej pozostawił syna Konstantego, burgrabiego sieradzkiego 1760 r., wojskiego mniejszego 1770 roku, miecznika 1771 r., ostatnio 1780 r. łowczego Szadkowskiego i sędziego deputata na Trybunał 1790 r., po którym syn Kajetan zaślubił Justynę Tymieniecką i z niej miał syna Józefa, dziedzica dóbr Mikorzyn, w pow. konińskim, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r . 

Po Wojciechu, dziedzicu wsi Brwilino 1763 r., (herbu Pomian) syn Tomasz miał synów, Jana właściciela domu w Warszawie, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r., i Antoniego-Bolesława, żonatego z Moniką Latosińską, z której syn Jan wylegitymowany w Królestwie 1844 r. 

Po Szymonie, podstolim i podsędku łomżyńskim 1638 r., syn Jan miał syna Antoniego, a ten syna Piotra, po którym syn Adam pozostawił synów: 1) Antoniego, którego syn Józef pozostawił syna Mateusza, dziedzica części wsi Milewo, w pow. łomżyńskim, wylegitymowanego w Królestwie 1854 r.; 2) Stanisława, którego syn Antoni miał syna Jana, żonatego z Elżbietą Kossakowską, z której syn Feliks wylegitymowany w Królestwie 1854 r. Inni członkowie tej linii wylegitymowani w Królestwie z herbem Jastrzębiec. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej: Wincenty, syn Michała, z synami: Witoldem, Oskarem, Wincentym, Janem i Ludomirem 1843 r.; Wiktor, syn Macieja, z synem Stanisławem i Wincenty, syn Wincentego, z synem Karolem 1851 r.; 2) w gub. kowieńskiej: Ferdynand, Felicyan, Leon i Ignacy z potomstwem, synowie Antoniego, wnukowie Józefa, 1843-1867 r. i potomstwo Antoniego, Jana i Józefa, synów Kazimierza, wnuków Macieja, prawnuków Michała, 1846, 1848 i 1861 r.; 3) w gub. grodzieńskiej: Adam, syn Grzegorza, z synem Grzegorzem 1844 roku; 4) w okręgu białostockim: Adam i Antoni, synowie Augustyna, Józef, Kajetan, Wacław i Paweł, synowie Jana, Antoni i Franciszek, synowie Jana, i Michał, syn Mateusza, 1845 r., a Antoni i Jan, synowie Adama, 1846 r.

Kazimierz, syn Ferdynanda, dóbr Janotyszki-Polesie-Kazimierzowo, i Stanisław, syn Leona, dóbr Dowkintławki, w gub. kowieńskiej dziedzice 1882 roku. 

MILEWSKI h. ŚLEPOWRON odm. v. MILAN. Herb - w polu błękitnem, na barku srebrnej podkowy krzyż kawalerski, na nim kruk z pierścieniem w dziobie; nad hełmem w koronie, na pawim ogonie podkowa z krzyżem na barku. 

Jedna linia Ślepowrończyków-Milewskich z Milewa, w ziemi ciechanowskiej, brała powyższą odmianę w herbie, i z niej Maciej, dziedzic na Łukianach, Ukrupowie i Milewie-Tosiach, deputat na Trybunał litewski 1734 r., zaślubił Cecylię Judycką i z  niej miał syna Dominika-Mateusza, dziedzica na Łukianach i Wojsznaryszkach, horodniczego, kraj czego, a od 1740 r. stolnika oszmiańskiego, po którym z Maryanny Szymkowiczówny dwóch synów, Karol i Michał. 

Karol, dziedzic dóbr Nacz 1760 r., zaślubił Franciszkę Korejwiankę i z niej pozostawił dwóch synów, Henryka i Rudolfa; po Henryku, dziedzicu Milwinowa i Bogdanowa, z Waleryi Moczydłowskiej synowie: Karol, ur. 1872 r., Rejnhold, ur. 1874 r. i Bogusław, ur. 1875 r. 

Rudolf, drugi syn Karola, miał dwie żony, Waleryę i Józefę Gąsowskie, i z 1-ej żony syn Józef, ur. 1858 r., a z 2-iej żony córka Marya i synowie: Edward ur. 1863 r., Stanisław, ur. 1868 r. i Waleryan, ur. 1870 r. 

Michał, drugi syn stolnika Dominika-Mateusza, z żony Katarzyny Wojno-Jasienieckiej pozostawił syna Hipolita, dziedzica Cicinia, sędziego granicznego oszmiańskiego 1825 r., po którym z Józefy, córki Franciszka Szwańskiego, syn Oskar. 

Oskar, dziedzic na Geranonach, palestrant litewski, od 1876 r. hrabia papieski, zaślubił Weronikę Wołk-Łaniewską i z niej pozostawił córkę Maryę za Szymonem Mejsztowiczem, sędzią honorowym nowoaleksandryjskim, i synów, Ignacego, dziedzica na Geranonach, hrabiego papieskiego od 1876 r., i Hipolita, dziedzica Ługomicze i Łazduny, hrabiego papieskiego od 1876 r., żonatego z Kazimierą, córką Aleksandra Hołyńskiego (Hr. Bork.). 

MILEWSKI h. ŁUCZYŃSKI. Jedna gałąź rodziny Kapica-Milewski, herbu Jastrzębiec, niewiadomo z jakiego powodu brała herb Łuczyński, i ci Milewscy zamieszkiwali w ziemi bielskiej. 

MILEWSKI. Jan, posesor wsi Dąbie 1516 roku, chorąży poznański 1521 r. Marcin żonaty z Dorotą Jarzembkówną 1524 r. Mikołaj z Hruzowy, wojski kaliski, deputat na Trybunał koronny 1579 r. Fabian i Mikołaj, bracia, nabyli 1583 r. wójtostwo wsi Krwatka. Jakób, podkomorzy poznański 1668 roku. 

Jan, syn Franciszka, subdelegat ziemski sieradzki 1757 r. Sebastyan, burgrabia grodzki łęczycki 1781 r. Antoni, komornik ziemski wieluński 1791 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Wyr. Tryb. Piotrk.).

Antoni, syn Tomasza i Rozalii Romanowiczówny, nr. 1790 r. we wsi Tarchominie, w pow. warszawskim, wszedł 1820 r. jako lekarz batalionowy do 4 pułku strzelców pieszych i w 1830 r. przeniesiony do kompanii 1 armii garnizonowej. 

Franciszek, syn Wojciecha i Eleonory Kowalewskiej, ur. 1802 roku we wsi Kleszewie, w obwodzie pułtuskim, wstąpił 1820 r. do 1 pułku strzelców pieszych i w 1831 r. został podporucznikiem; wzięty do niewoli i zesłany do gub. wiatskiej, postąpił do wojska w korpusie orenburgskim. 

Jan, syn Kazimierza i Katarzyny Kaszyńskiej, ur. 1790 r. w m. Goślinach, w Galicyi, wszedł 1808 r. do pułku artyleryi Ks. Warszawskiego i w 1811 r. awansował na porucznika klasy II, a 1812 roku na porucznika klasy I; przeniesiony 1815 r. do 1 pułku strzelców pieszych, był 1816 r. kwatermistrzem, a 1819 r. postąpił na kapitana i w 1822 r. umieszczony w kompanii weteranów. Odbył kampanie, 1809 r. przeciw Austryi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym; był żonatym z Józefą Łaszewską, która um. 1875 r. w Lesznie, pod Błoniem. 

Melchior, syn Marcina i Antoniny Lewandowskiej, ur. 1792 r. w Poznaniu, postąpił 1810 r. jako pisarz przy płatniku dywizyi do administracyi wojennej i 1815 r. umieszczony jako audytor w 4 pułku strzelców pieszych, otrzymał 1816 r. dymisyę. Odbył kampanię 1813 r. przeciw sprzymierzonym; pozostawił syna Marcina (Ks. Wojskowe). 

Apolonia, żona Ludwika Jordana, generała wojsk polskich 1830 r. Karol żonaty z Maryą bar. von Heydel 1850 roku. Alfred żonaty z Maryą Kołaczkowską 1855 roku. 

MILEWSKI. Franciszek, syn Michała i Petroneli Pokrzywnickiej, ur. 1782 r. we wsi Gruczynie, w pow. lubelskim, postąpił 1809 roku do 17 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1809 r. został podporucznikiem, a 1811 r. porucznikiem; przeniesiony 1815 r. do 1 pułku piechoty liniowej, przeszedł 1817 r. do korpusu żandarmeryi, a w 1835 r. był porucznikiem komend inwalidnych 10 okręgu straży wewnętrznej; odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. przeciw Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym, za co otrzymał krzyż złoty wojskowy. Franciszek otrzymał 1839 r. prawa nowego szlachectwa w Królestwie (Ks. Wojskowe). 

Karol, inspektor w instytucie panien w Puławach, autor i tłomacz, zm. 1853 r., otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1845 roku; jego syn Jan Nepomucen, w wojsku rosyjskiem, wylegitymowany w Królestwie 1849 r. 

MILĘCKI v. MILECKI h. CIOŁEK. Barbara, wdowa po Jerzym z Milęcina, z synami, Jakóbem i Szymonem otrzymali 1526 r. przywilej dla swej wsi. 

Jakób, syn Jerzego, dziedzic na Milęcinie 1563 r. Stanisław, podstarosta warszawski 1563 r. Heronim, Maciej, Mateusz, Piotr i Stanisław, synowie Feliksa z Myśliczyna, 1582 r.; po Heronimie z Maryanny Gasińskiej syn Aleksander 1593 r. Adam, dziedzic Bachowie 1597 r. 

Adam, syn Krzysztofa, 1654 r. Stanisław, syn Wojciecha, wnuk Mikołaja, pokwitował 1695 r. z należnej mu sumy Andrzeja i Zofię z Bieniewskich, małżonków Milęckich, i ich synów, Marcina i Pawła. Jan, syn Jana, występował 1700 roku w grodzie sochaczewskim (Metr. Kor., Conv. Vars., Don. Vars., Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Sochaczewskie). 

MILGAST. Jan, syn Marcina, pozwał 1665 r. Teofilę z Raciborska Andrzejową Rejową o należne sumy (Zap. Tryb. Lubel.). 

MILGEDEIN. Wrysch de Holbrechsdorff nabył 1426 roku grunty w Budziszu (Metr. Kor.). 

a MILHEIM v. MÜLHEIM h. WŁASNEGO. Herb - w polu błękitnem, na zielonym pagórku, jeleń z szyją przebitą strzałą lewo-ukośnie na dół; w koronie nad hełmem pół jelenia z szyją przebitą prawo-ukośnie w górę (Hr. Ostr.). Jan, rodem z nad Renu, kupiec gdański, w nagrodę zasług dla Rzeczypospolitej otrzymał indygenat 1569 r., co potwierdzono 1658 r. na prośbę jego wnuków, Fryderyka i Reinholda, którym zarzucano nieszlachectwo; Reinhold był dworzaninem królewskim 1665 r. (Metr. Kor., Metr. Litew., Sigil., Conv. Vars.). 

MILIARD. N., kapitan wojsk królewskich 1720 r. (Arch. Szemet.). 

MILICER v. MILLICER. Franciszek, syn Karola i Agnieszki Katyńskiej, ur. 1802 r. w m. Opocznie, wstąpił 1821 r. do 7 pułku piechoty liniowej iw 1831 r. został podporucznikiem, a następnie tegoż roku porucznikiem w pułku grenadyerów (Ks. Wojskowe). 

de MILICH. Jan, pułkownik kohorty królewskiej, żonaty z Anną Bojszówną, po śmierci którego wdowa pozwała 1720 r. Zamoyskiego Ordynata Tomasza o należne sumy (Zap. Tryb. Lubel.). 

MILIŃSKI. Zapewne taż rodzina co Mieliński i herbu Wczele. Jakób i Józef wylegitymowani w Galicyi 1783 r. Ignacy, dóbr Cecowa 1855 r., a Franciszek, dóbr Helenkowa 1864 r. dziedzice w Galicyi. 

MILIUS v. MILLIUS. Jan, syn Piotra i Krystyny Żurowskiej, W 1676 r. miał proces z Kowalewskimi, łowczymi kijowskimi. Ernest, posesor dóbr Warzno 1690 r., pozwany o wyłowienie ryb. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

MILKAMANOWICZ h. SERCE STRZAŁĄ PRZESZYTE. Rodzina tatarska na Litwie; z niej Amurat z synem Samuelem, Jakób z synami: Mustafą, Janem i Dawidem i Dawid, synowie Safara, wylegitymowani w Cesarstwie 1860 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.

MILKIEWICZ h. LUBICZ. Na Litwie. N., posesor dóbr w starostwie lubelskiem 1622 r. Jan, syn Daniela i Maryanny Markiewiczówny, 1691 r., elektor 1697 roku z wojew. mścisławskiego. Jerzy-Karol, dziedzic Zarewa 1699 r., z Anny Bubniewskiej miał synów: Jana, Kazimierza, Michała, Piotra i Teodora, dziedziców na Łaskach, Bołotnicy, Zarewie i Dawidkach, i Michał był żonatym z Agnieszką Pruszyńską, córką Jana, skarbnika żytomirskiego, i Apolonii Dołgierdówny (Ks. Gr. Owruckie). Anna Rogala Zawadzka, 1v. Tomaszowa Włodek, żona Antoniego, miecznika mozyrskiego 1699 r. Izabela, żona Wojciecha Milwińskiego 1720 r. 

Marcin i Tadeusz-Edward, kraj czy miński, podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. Witebskiem. Floryan, podstoli (?) 1759 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). Małgorzata, żona Piotra Łopacińskiego, pisarza grodzkiego bracławskiego 1760 r. Heronim, łowczy witebski 1768-1778 r., deputat na Trybunał litewski 1768 r. Wincenty, porucznik wojsk polskich 1822 r. Edward, podporucznik artyleryi konnej 1831 r., następnie emigrant w Szwajcaryi 1846 r. Piotr, prezes sądów w gub. witebskiej 1840 r. Adam, syn Józefa zasiadający w sądach pow. wileńskiego 1855 r. 

Józef, syn Mikołaja, z synami: Aleksandrem, Jerzym i Ignacym, ten z synem Władysławem 1853 roku, Aleksander i Julian, synowie Stanisława, 1849 r., oraz Maksymilian i Floryan, synowie Stanisława, 1861 roku wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

MILKIEWICZ h. ŚLEPOWRON. Franciszek-Wincenty, syn Kazimierza, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1804 roku. Szymon, Eliasz, Jan, Zacharyasz, Wojciech i Piotr, synowie Stanisława, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r. 

MILKINT h. BRODZIC. Daniel, syn Szymona, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

MILKOŃSKI. Władysław, komornik ziemski przemyślski 1781 r. 

MILKONT-NARWOJSZ v. MILIKONT-NARWOJSZ. Iwanko Narvoilis w Metr. Litew. 1446 r. F Narwosz, ziemianin żmudzki 1631 r. Michał podpisał elekcyę z wojew. trockiem 1697 r. Aleksander, podczaszy starodubowski, notowany 1754 r. w Lustracyach Królewszczyzn. Piotr, chorąży brzesko-litewski, podpisał elekcyę 1764 r. z pow. grodzieńskim. Patrz Narwojsz. 

MILKOWICZ. Byli na Litwie; z nich Piotr, Iwan, Matwiej i Oleksy sprzedali dobra Bildzinczyn Sapiehom 1513 r. 

MILKOWSKI h. ŚLEPOWRON. N., w pułku Piotra Sapiehy w Moskwie 1607 r. Augustyn ożeniony z Katarzyną Dobrzyńską 1694 r. (Akta Prużańskie). Jan i Józef z potomstwem, synowie Marcina, wnukowie Michała, wylegitymowani w Cesarstwie 1845 i 1852 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Julian, syn Józefa, obrońca sądowy w Siedlcach 1866 r. 

MILKOWSKI h. TARNAWA i AWDANIEC. Jan hr. z Tarnowa, wojewoda ziem ruskich, zaświadczył, że 1530 r. zeznali przed nim znani świadkowie, iż Stanisław Milkowski, zwany Tempy, jest szlachcicem herbu Tarnawa i Awdaniec, a z linii macierzystej herbu Nieczuja, zamieszkałym w pow. sandomierskim. W 1531 r. król Zygmunt na prośbę Melchiora, syna powyższego Stanisława, zatwierdził powyższe zaświadczenie (Metr. Kor.). 

MILKUSZYC (MILKUSCHITZ) MILEWSKI h. MILKUSZYC. Herb - w polu błękitnem, na srebrnych falach statek żaglowy z flagą czerwoną u masztu i z flagą mniejszą austryjacką, płynący w prawo; nad hełmem w koronie dwa czarne skrzydła barkami ku sobie. 

Stanisław Milkuschitz, kupiec krakowski, otrzymał szlachectwo galicyjskie 1803 r. z przydomkiem Milewski z Sary-Mendek, jego syn Szymon, dziedzic dóbr Czaple Małe, w pow. miechowskim, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. Tekla za Ignacym Laskiewiczem 1830 r. Ksawery żonaty z Natalią hr. Ponińską 1880 r. 

MILKUSZYC (MILKUSCHITZ) MILTOWSKI h. WŁASNEGO. Herbna tarczy przedzielonej na cztery części, w I i IV na polach złotych orzeł pruski, w II i III na polach błękitnych trzy kłosy pszenicy; nad tarczą dwa hełmy, nad niemi w koronie trzy pióra strusie. 

Ignacy-Franciszek Milkuschitz otrzymał 1817 r. szlachectwo galicyjskie z przydomkiem Miltowski (Siebmacher). 

MILLE. Chrystyan, chorąży pułku gwardyi królewskiej, pokwitowany 1721 r. przez Charskiego z pretensyi (Ks. Gr. Czerskie). 

MILLER von ZAKLIKA h. MILLER. Herb - tarcza w czworo przedzielona: w I i IV polach niebieskich srebrny kamień młyński ze znaczkiem Ł; w II i III polach czarnych lew złoty wspięty w prawo. W koronie nad hełmem pół lwa złotego między dwoma czarnemi skrzydłami, trzymającego w łapach kamień młyński ze znaczkiem jak na tarczy. Siebmacher daje tej rodzinie herb Jastrzębiec. 

Maciej Miller, właściciel domu we Lwowie, otrzymał nobilitacyę w Galicyi z przydomkiem von Zaklika 1796 r. Jakób, urzędnik w Tarnowie 1833 roku. 

MILLER h. POMIAN. Adam, syn Piotra, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1820 r. 

MILLER. Michał, kapitan wojsk koronnych 1654 r. Jan-Kazimierz, pisarz komory solnej na Pradze 1702 r., sekretarz królewski 1703 r., żonaty z Zofią Sierakowską. Jerzy i Józef, synowie Marcina, 1746 r., i z nich Jerzy, sekretarz królewski 1767 roku. Jan-Wilhelm, szambelan Stanisława Augusta 1774 r. Wilhelm, kapitan wojsk koronnych 1786 r. (Conv. Vars., Sigil., Kancl., Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Piotrk.). 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej: Jan, syn Jana, 1845 r., Bazyli i Jan, synowie Jana, wnukowie Michała, prawnukowie Pawła, 1860 r. Marcela, córka Macieja, dziedziczka dóbr Jurdyszki, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MILLER. Adam, syn Jerzego i Joanny, ur. 1798 r. w Warszawie, wszedł 1812 r. jako kadet do szkoły artyleryi inżynierów i w 1818 r. został podporucznikiem, a w 1824 r. przeniesiony do 3 pułku strzelców konnych, postąpił 1826 r. na porucznika; ostatnio był sekretarzem w wydziałach powstałych po byłej Komisyi Rządowej Wojny, i umarł w Warszawie jako emeryt 1847 r. 

Ignacy-Stanisław, syn Jerzego i Joanny z Mejerów, ur. 1809 roku w Warszawie, postąpił 1826 roku do pułku strzelców konnej gwardyi iw 1830 r. ze szkoły podchorążych jazdy został podporucznikiem, a w 1831 r. awansował na porucznika. 

Józef, syn Jerzego i Joanny z Mejerów, ur. 1794 r. w Warszawie, wszedł 1809 r. do ministeryum wojny; 1812 r. porucznik-adjutant do inspekcyi korpusu 5 popisu wojska, w 1813 r. przeznaczony na adjutanta do boku generała dywizyi Dąbrowskiego iw tymże stopniu naznaczony na płatnika w 4 pułku ułanów; kapitan 1814 r. w 2 pułku ułanów, przeszedł 1815 r. w tymże stopniu do szwadronu wzorowych strzelców konnych gwardyi z przeznaczeniem na adjutanta polowego przy generale brygady Kurnatowskim i w 1819 r. awansował na podpułkownika, a w 1829 roku na pułkownika; w 1831 roku był pułkownikiem kwatermistrzostwa, a następnie generałem brygady. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. 

Józef, rodem ze wsi Bodaczów, w obwodzie zamojskim, jako kadet wszedł 1808 roku do 6 pułku jazdy iw 1812 roku został podporucznikiem, a 1814 r. porucznikiem, i w 1815 r. wyszedł do dymisyi. Wszedł powtórnie do wojska 1830 r. jako kapitan do pułku Krakusów. 

Ludwik, syn Jana i Anny Kamińskiej, ur. 1782 r. w Warszawie, wszedł 1808 r. jako podporucznik do batalionu saperów Ks. Warszawskiego i w 1810 r. postąpił na podporucznika, a 1814 roku na kapitana klasy II i 1815 r. na kapitana klasy I w kompanii pionerów w batalionie saperów; w 1828 r. przeniesiony do kompanii 1 weteranów. Odbył kampanie: 1808-1811 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i otrzymał krzyż złoty polski. Józef, żonaty z Elżbietą Przystawską, miał trzy córki: Wandę 1817 r., Teodozyę 1819 r. i Emilię 1823 r. urodzone w Warszawie.

Wilhelm, syn Karola i Elżbiety, ur. 1785 roku w Salztalum, w Ks. Brunświckiem, wszedł 1812 r. do drukarni-litografii sztabu kwatermistrzostwa generalnego i był urzędnikiem przy drukarni polowej armii wojsk rosyjskich, a w 1818 r. w drukarni Komisyi Rządowej Wojny (Ks. Wojskowe). 

MILLER-HOLTZ. Jan, syn Karola, radca honorowy rosyjski, z synami, Janem i Aleksandrem wylegitymowani w Cesarstwie 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MILMONT v. MILIMONT h. ŁABĘDŹ. Dominik podpisał 1764 roku konwokacyę generalną litewską. Jerzy, syn Jerzego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r. 

a MILNHEIM v. MÜLENHEYM h. WŁASNEGO. Herb - Na tarczy obramowanej złotem, w polu czerwonem, pięciolistna róża srebrna; nad hełmem czapka czerwona z wyłogiem złotym, z którego pół róży srebrnej wychodzi, nad nią trzy pióra pawie (Hr. Ostr.). 

Gebhard, rodem z Alzacyi, dworzanin królewski, za odważne zasługi otrzymał indygenat 1641 r. Władysław, łowczy nadworny litewski 1689 r., notowany w Lustracyach Królewszczyzn (Vol. Leg., Lustracye). 

MILOŃSKI h. SULIMA. Zobacz Miłoński. 

MILOWICZ h. MIKULIŃSKI. Na Żmudzi; mają pochodzić od Milusa, syna Gineita, który podpisał Unię 1401 r. Krzysztof 1621 r. Jan, żyjący około 1750 roku, miał trzech synów: Kazimierza-Józefa, Szymona-Antoniego i Aloizego Józefa, wylegitymowanych w Galicyi 1789 r. 

Kazimierz-Józef, wylegitymowany w Cesarstwie 1834 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej, zaślubił Wiktoryę Mieszkowską i z niej pozostawił syna Karola, dziedzica dóbr Modrzyniec, sędziego pokoju hrubieszowskiego 1840 r., wylegitymowanego w Królestwie 1841 r., po którym z l-ej żony Joanny Dobrowolskiej syn Władysław żonaty z Truskolaską, a z 2-iej żony Joanny Milowiczówny synowie: Kazimierz, Leon wylegitymowani w Królestwie 1841 r., Stanisław, dziedzic Bereścia, w hrubieszowskiem, i Witold; po Leonie z Aleksandry Jaworskiej syn Karol, ur. 1864 r., żonaty z Wandą Kownacką. 

Szymon-Antoni, drugi syn Jana, dziedzic Dymitrówki, na Wołyniu, miał syna Seweryna, sędziego krzemienieckiego, po którym synowie, Edmund i Włodzimierz, dziedzic części Kolesiec, w pow. starokonstantynowskim 1863 r. (Żychl.). 

Zofia z Dymitrówki, żona Jana Żukowskiego 1840 r. Wiktorya, żona Feliksa Knolla 1860 r. (Pow. Starokonstynowski). 

MILOWSKI Mikołaj, kanonik i prokurator krakowski 1579 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). Marcin, podstarosta nurski, elektor 1632 roku. Tomasz podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią zakroczymską.

MILSKI. Jan 1546 roku. Piotr, starosta piński, kiecki i horodecki 1548 r. (Metr. Litew.). Adam z wojew. Sandomierskiem podpisał elekcyę 1648 r. Antoni, plenipotent Lasockich 1782 r. (Ks. Gr. Sochaczewskie). 

MILTAN v. MIŁTAŃ h. MIKULIŃSKI. Na Litwie. Adam podpisał konfederacyę generalną warszawską 1764 r. Po Józefie synowie: Walenty z synami, Edwardem i Bronisławem; Dominik z synami: Kazimierzem, Antonim, Maciejem, Kacprem i Józefem; Waleryan i Emilian wylegitymowani w Cesarstwie 1844 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

MILTHOMEN. Adam z pow. wołkowyskim podpisał elekcyę 1764 r. 

MILTUSKI (?). Antoni podpisał elekcyę 1733 roku z wojew. mazowieckiem. 

MILUCKI. Byli na Żmudzi; z nich Michał, regent grodzki rosieński 1788 roku. 

MILUŃSKI. Jakób kupił wieś Szygi, w ziemi łomżyńskiej 1444 r. za przywilejem ks. Bolesława Mazowieckiego. Wojciech, syn Salomona, dziedzic dóbr Miluń, Chrzczony i Szygi 1634 r. (Akta Wąsoskie). Waleryan podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią różańską. Maciej, Jezuita, doktór filozofii, poeta, kaznodzieja i autor, um. 1719 r. Patrz Miłoński. 

MILUSZA. Krzysztof i Franciszek z pow. lidzkim podpisali pospolite ruszenie 1698 r. 

MILWID h. BAJBUZA. Jan, syn Kazimierza, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1811 r. 

MILWID h. MASALSKI. Na Żmudzi. Niesiecki mylnie pisze ich Mielwid; nazwisko skandynawskie. Konstanty 1671 r. na Żmudzi. Melchior, pisarz ziemski starodubowski, poseł na sejm, komisarz do zapłaty wojsk 1662 r., deputat na Trybunał skarbowy 1653 r. Melchior, strażnik żmudzki 1699 r. Ludwika, żona Hilarego Ławrynowicza, komornika ziemskiego żmudzkiego 1780 r. Adam, regent ziemski grodzki 1768-1778 r., a regent aktowy żmudzki 1781 r. Mikołaj i Piotr, synowie Józefa, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

Leopold, syn Antoniego, kapitan wojsk rosyjskich, zasiadający w sądach pow. rosieńskiego. Koman, syn Antoniego, kapitan wojsk rosyjskich, dóbr Lejle, Aleksander, syn Onufrego, dóbr Greżyszki. Julian i Wiktor, synowie Tadeusza, dóbr Bordze-Pogławsce, w gub. kowieńskiej 1882 r. dziedzice. 

MILWIŃSKI Wojciech został 1709 roku horodniczym żytomirskim; żonaty 1720 r. z Izabelą Milkiewiczówną, zastawili części Dawidki, w pow. owruckim (Ks. Gr. Owruckie). Michał z wojew. pomorskiem podpisał elekcyę 1764 r.

MILŻECKI v. MILŻYCKI v. MILŻECKI h. ODROWĄŻ odm. Odmiana herbu - na tarczy czerwonej strzała srebrna żelezcem do góry, bez opierzenia, rozdarta u dołu; nad tarczą dwa hełmy ku sobie zwrócone z ozdobami złotemi i łańcuchami takiemiż; na prawym hełmie skrzydło orle czerwone barkiem w lewo, ze strzałą jak na tarczy, na lewym hełmie w koronie pięć piór strusich, skrajne i środkowe czerwone, inne białe. 

W wojew. krakowskiem. N. i Kazimierz podpisali elekcyę 1669 r. z wojew. krakowskiem. Kazimierz, Michał, Marcin, Mikołaj i Wojciech, synowie Jana, 1683 r. Jan i Karol, synowie Michała i Anny z Krozlowa, prowadzili proces o posiadanie dóbr Przyszowa 1690 r. 

Antoni, żona Teresa Kostkowska 1727 r. Jakób z Milzna, koniuszy pow. sandeckiego i czchowskiego, z wojew. krakowskiem, a Michał z wojew. Sandomierskiem podpisali elekcyę 1733 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lub.). 

Józef, w 1783 roku subdelegat grodzki sandomierski, poprzednio adwokat, otrzymał tytuł kawalera (Ritter) w Galicyi 1783 r.; z jego synów: 1) Stanisław z Anny Pieniążek miał synów, Ferdynanda, patrona Trybunału w Lublinie, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. z synem Feliksem, uznanego kawalerem (Ritter) w Królestwie 1839 r., i Sebastyana, uznanego kawalerem w Królestwie 1839 r.; 2) Jan z żony Salomei Borowicz pozostawił syna Ludwika, w wojsku rosyjskiem, w Królestwie 1866 r.