Tom XII (N)

NABELSKI. Tomasz z żony Maryanny Brzostowskiej miał córkę Józefę za Wildem, kapitanem gwardyi 1787 r., a w 1793 r. prowadził proces z Tepperem o sumy (Obiaty Gr. Warsz.). 

NABIAŁEK h. WŁASNEGO. Herb - w polu błękitnem podkowa żelazna, nabita gwoźdźmi, w środku której krzyż złoty, a nad podkową pół krzyża; w koronie nad hełmem trzy pióra strusie. 

Mikołaj, syn Stanisława i Doroty, mieszczanin łukowski, w nagrodę zasług wojennych, za wstawieniem się Mikołaja Firleja, wojewody krakowskiego, otrzymał 1596 r. nobilitacyę i herb powyższy (Metr. Kor.). 

NABIELAK. Ludwik, podporucznik, został 1831 roku porucznikiem i tegoż roku kapitanem wojsk polskich, a za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

NABOROWSKI h. NABRAM v. WALDORFF. Piszą się z Naborowa, w Zakroczymskiem, i podług wykazu Ksiąg poborowych byli herbu Ślepowron. Jan z Kisielnicy 1497 r. Piotr, Goliasz, Jan i inni kupili w 1524 r. od Janusza ks. Mazowieckiego wieś Koty, w pow. zambrowskim. Paweł, syn Wojciecha, kupił 1564 r. dobra Łempice i Pstrągowo, w ziemi wiskiej. Adam, syn Jakóba, 1589 r. 

Po Samuelu, elektorze 1648 r. z ziemi zakroczymskiej, synowie, Heronim i Jan, i z nich Heronim, rotmistrz pancerny. Wawrzyniec 1648 r., a Adam, namiestnik generalny ziemi zakroczymskiej, i Andrzej 1697 r. podpisali elekcye z ziemią zakroczymską. Samuel, stolnik chełmski, elektor 1669 r. z ziemi zakroczymskiej, miał syna Andrzeja (Conv. Vars., Don. Vars., Zap. Tryb. Lubel.). 

Z osiedlonych na Litwie. Daniel, cześnik i sędzia grodzki wileński 1640 r. Heronim, elektor 1669 r. z wojew. mińskiego. Dawid z wojew. mińskiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r. N., sekretarz królewski 1775 r. Józef, regent ziemski wileński 1811 r. (Arch. Dubr.).

Ignacy i Józef, synowie Tadeusza, wylegitymowani w Cesarstwie 1833 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. Melchior, syn Antoniego, zasiadający w sądach gub. mińskiej 1849 r. 

NABRZESKI. Byli w ziemi łomżyńskiej. Wojciech 1577 r. 

NABS. Patrz NAPS. 

NACELEWICZ h. TĘPA PODKOWA. Stanisław, woźny wołkowyski 1596 r. (Wittyg). Józef z Litwy, podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. 

NACEWICZ v. NACOWICZ h. LIS. Wacław, bojar birsztański 1522 r. Marcin i Stanisław przeprowadzili 1522 r. działy dóbr. Heronim, dworzanin królewski 1546 r. Jerzy 1560 r., miał córkę Annę za Kacprem ks. Gedroicem, podkomorzym kowieńskim (Metr. Litew.). 

Pochodzący: 1) po Franciszku, Augustynie, Józefie, Antonim i Ignacym, synach Jana, wnukach Kazimierza, prawnukach Jerzego, w 1854 i 1859 r., i 2) pochodzący po Adamie, Wincentym i Onufrym, synach Adama, wnukach Jana, w 1839, 1865 i 1866 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Ignacy, dziedzic dóbr Nowotrzeby, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

NACHOCKI. Marcin, koniuszy królewski, otrzymał 1557 r. zapewnienie dożywotniej pensy i (Metr. Kor.). 

NACHTIGAL h. NACHTIGAL. Herb - w polu niebieskiem na wzgórzu zielonem o trzech grzbietach, pień drzewa o dwóch konarach, jednym bezlistnym złotym, drugim liściami pokrytym, na tym słowik w prawo; w koronie takiż pień z słowikiem. 

Jan, aptekarz w mieście Zamościu, otrzymał 1786 r. herb powyższy i szlachectwo galicyjskie. 

NACHTRABA h. GOZDAWA. Cytowani w Niesieckim. 

NACIESŁAWSKI v. NACISŁAWSKI v. NACZESŁAWSKI h. KORAB. Wojciech dostał 1488 r. konsens na ustąpienie wsi Rajskowo. Andrzej otrzymał 1506 r. prawem lennem dom we Lwowie. Michał w 1508 r. został wynagrodzony za dostawę koni, i w tymże roku jako rotmistrz miał wypłacony żołd. Wojciech, dziedzic części Naczeslawic, w pow. kaliskim 1591 r. (Ks. poborowe). Piotr prowadził 1762 r. sprawę o królewszczyznę Mątwy (Metr. Kor., Sigil.).

NACKI. Brali przydomek Bryndza. Jan, elektor 1733 r. z wojew. nowogrodzkiego. Jan stronnik Augusta III. 

NACZ v. NACZA. Jan, dziedzic majątku Zośle, w wojew. trockiem, fundował w 1460 r. kościół parafialny w m. Zośle, który hojnie nadali jego synowie, Michał i Jan 1533 r. Bartłomiej otrzymał w nagrodę zasług 1576 r. pensyę roczną. Prawdopodobnie rodzina ta zmieniła nazwisko na Nacewicz. 

NACZACHOWSKI. Piszą się z Naczachowa, w Brzeskiem. Przecław 1443 r. Andrzej 1453 r. Jakób z Wielkiego Naczachowa 1464 r. Mikołaj i Stanisław, bracia, 1467 roku. Dobiesław żonaty z Dorotą z Ogorzelewa 1488 roku. 

Szymon, syn Wojciecha, 1504 r. Jan, Jakób i Agnieszka, synowie i córka Andrzeja, 1529 r. Mikołaj i Jan, bracia rodzeni, dziedzice Naczachowa 1529 r.; po Mikołaju córki: Anna, Barbara, Elżbieta i Katarzyna. Andrzej, Stanisław i Wojciech, zwani Dębiankowie dziedzice Dębianki 1587 roku. 

Jerzy, syn Stanisława, 1625 r., żonaty z Małgorzatą Straszkowską, 1v. Witkowską. Jan i Wojciech, synowie Wawrzyńca, 1625 r. (Ks. Gr. Brzeskie). 

NACZKO h. DOLIWA. Senator w rodzinie, Naczko, kasztelan trocki 1452 roku. 

Naczko, pan litewski, wziął na sejmie horodelskim herb Doliwę 1413 r. (Vol. Leg.); starosta brzeski 1441 r., kasztelan trocki 1452 r. Grzegorz Sangaw Saka 1499 r. Jan, bojar królewski 1549 r. (Bon.). 

NACZMER. Wilhelm, syn Joachima, dostał 1553 r. w administracyę starostwo drahimskie (Metr. Kor.). 

NACZORY. Byli na Litwie; z nich Stanisław, syn Jerzego, poborca w wojew. wileńskiem 1601 r. (Vol. Leg.). 

de NADABORZ. Krzysztof, starosta nakielski, został zabity przez mieszkańca Królewca, i rodzina otrzymała 1540 r. zupełną satysfakcyę pieniężną (Metr. Kor.). 

NADACHOWSKI. Jan z wojew. Sandomierskiem podpisał elekcyę 1697 r. Ignacy otrzymał 1792 r. nominacyę na geometrę przysięgłego królewskiego (Sigil.). 

NADARSKI h. RAWICZ. Mikołaj z Chronowa 1683 r. (Zap. Tryb. Piotrk.).. Michał i Stefan z wojew. bełskiem podpisali elekcyę 1764 r. Mikołaj 1717 r. i Kazimierz 1720 r. notowani w aktach Trybunału lubelskiego. Michał wylegitymowany w Galicyi 1782 r.

NADARZYCKI. Pisali się z Nadarzyć, w Wielkopolsce. Wojciech ożeniony 1460 r. z Agnieszką Wyssogota-Zakrzewską. Marcin, urzędnik celny, zwolniony od wyprawy wojennej 1509 r. (Metr. Kor.). 

NADARZYŃSKI h. RADWAN. Senatorowie w rodzinie. Mikołaj, kasztelan sierpski 1435 r. Aleksy, kasztelan czerski 1510 roku Walenty, kasztelan ciechanowski 1543 r., zakroczymski 1554 r., wiski 1555 r. N., kasztelan wiski około 1620 r. 

Dawna i do początków XVII stolecia zamożna mazowiecka rodzina, wywodząca swój początek od Antoniego, syna Wilhelma, wnuka Gotarda, hetmana, a prawnuka także Gotarda, kanclerza ks. Mazowieckiego Konrada I w 1228 r. Ów Antoni dostał działem wieś Nadarzyn, blisko Warszawy, od której w XV stoleciu wzięli nazwisko. Mikołaj, kasztelan sierpski 1435 r. Tomasz, piszący się z Ruśca, w 1453 r. otrzymał od Bolesława ks. Mazowieckiego przywilej na zamianę wsi Nadarzyn na miasto, i w niem 1458 r. fundował kościół parafialny. Aleksy, z podkomorzego warszawskiego 1490 r. kasztelan czerski 1510 r., miał córkę Małgorzatę za Stanisławem z Ciechanowca i synów: Aleksego, cześnika nurskiego 1563 r., Feliksa, Jakóba, Jana i Walentego, dziedziców m. Nadarzyna i Ruśca; po Jakóbie syn Aleksander żonaty z Anną N. 

Walenty z Nadarzyna, kasztelan ciechanowski 1543 roku., nabył dobra Przełaje; kasztelan zakroczymski 1554 r., a ostatnio 1555 r. wiski, z żony Zofii Mokronowskiej, kasztelanki warszawskiej, pozostawił syna Wiktoryna, dziedzica Iłowa 1563 r., po którym z Elżbiety z Grodziska córka Krystyna za Janem Brochowskim 1584 r. 

Po N., rodzonym bracie Aleksego, kasztelana czerskiego, synowie: Leon, Łukasz i Paweł 1543 r. Andrzej, Bartłomiej, Gabryel, Mikołaj i Wojciech, synowie Heronima, 1580 r. 

Stanisław 1610 r., ożeniony z Anną ks. Rożyńską, z niej córka Katarzyna za Maciejem Podhoreckim. N., kasztelan wiski 1620 r. (Metr. Kor., Conv. i Don. Vars., Kancl.). 

Są Nadarzyńscy tego herbu na Litwie iw gub. poltawskiej, biorą przydomek Janowski, lecz nie wiem, czy pochodzą od Nadarzyńskich mazowieckich; z nich Jan-Wojciech i Kazimierz podpisali pospolite ruszenie z wojew. trockiem 1698 r. Michał, syn Eliasza, urzędnik na Litwie 1841 r. 

NADBOR. Od dóbr Nadborowo wzięli nazwisko Nadbor. Jan z Nadborza (?), starosta nakielski, miał córkę Annę za Wojciechem Rydzyńskim, która w 1540 r. zapisała mężowi 1000 flor. Andrzej, dziedzic Nadborowa, kanonik poznański i wileński, ustąpił 1540 r. części Daroniec-Górki, w pow. kcyńskim, bratu Adamowi. Marcin z wojew. kaliskiego zeznał 1585 r. dług Rozdrażewskiemu. 

Wacław, syn Wojciecha, burgrabia 1635 r., a w 1637 r. podstarosta bydgoski, wspólnie z żoną Dorotą Chomentowską otrzymali 1642 r. w dożywocie części Bruszna, w pow. lubaczowskim. Krzysztof, syn Piotra, 1654 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Ks. Gr. Czerskie). 

NADEJOWSKI. Byli na Szląsku, pisali się von Nadejowa; z nich Aleksander, dziedzic dóbr Rejchau 1659 r. 

NADELWITZ h. NADELWITZ. Herb - w polu czerwonem na pagórku zielonym, pod palmą, pies srebrny w obroży w lewo idący; nad hełmem w koronie pod palmowem drzewem pies stojący jak na tarczy. 

Byli na Szląsku. N. otrzymał nobilitacyę 1539 r. od króla czeskiego Ferdynanda I; jedna ich linia wzięła nazwisko Krenski v. Kręski. 

NADKAŃSKI. Wojciech, syn Wawrzyńca i Maryanny Urbańskiej, ur. 1787 r. we wsi Burce, w Galicyi, wstąpił 1809 r. do 16 pułku ułanów Ks. Warszawskiego; przeznaczony 1815 r. do 1 pułku ułanów, wyszedł 1819 r. do dymisyi w stopniu podporucznika. Odbył kampanie, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym (Ks. Wojskowe). 

NADKOWSKI h. DĘBNO. Pisali się także Nałkowski; byli w ziemi przemyślskiej. Patrz NATKOWSKI. 

NADOBOWICZ h. WŁASNEGO. Herb - na tarczy cztery laski z zakrzywionemi rękojeściami ukośnie skrzyżowane, nad niemi i między niemi w środku po jednej gałce. Golimunt, starosta żmudzki, używał pierwotnie herbu Dębno, a następnie od 1434 r. przybrał herb własny (Piekosiński). 

NADOLSKI h. KOLUMNA. Niesiecki i inni heraldycy dają Nadolskim z Nadolnej mylnie herb Kolumna, gdyż byli oni herbu Roch II; jednakże z herbem Kolumna wylegitymował się w Galicyi Józef 1782 r. Tegoż herbu Albin, komisarz cyrkułowy we Lwowie 1808 r. 

NADOLSKI h. PIERZCHAŁA. Na Litwie. Henryk i Ryszard, synowie Józefa, oraz Leon i Michał, synowie Kazimierza, wylegitymowani w Cesarstwie 1848 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

NADOLSKI h. PRUS I. Józef i Michał z synami, Wojciechem i Kazimierzem, oraz Franciszek z synami: Aleksandrem, Józefem i Tomaszem, synowie Tomasza, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

NADOLSKI h. ROCH II. Senator w rodzinie, Samuel-Stanisław, kasztelan rozpierski 1649 r., rawski 1655 r. 

Piszą się od wsi Nadolnej, w wojew. rawskiem. Niesiecki mylnie daje im herb Kolumnę, v. Roch I, gdyż byli herbu Roch II, a brali przydomek Kolumna-, jedna ich linia osiedliła się w wojew. krakowskiem. Andrzej, podstarosta rawski, zwolniony 1509 r. od wyprawy wojennej. Stanisław nabył 1550 r. wójtostwo latyczowskie, aw 1552 r. młyn w Latyczowie; pisarz ziemski kamieniecki 1554 r., miał syna Macieja. Maciej, syn Jana, dziedzic wsi Morzkowce 1586 r. 

Samuel Stanisław, dziedzic wsi Skorupnie, Litwinów i Sopoćkowo, piszący się z Nadolnej na Łasku i Stanisławowie, jeden z dzielniejszych wojowników swojego czasu, walczył i dostał się do niewoli pod Cecorą 1621 r.; regimentarz w Prusach przeciw Szwedom, przyłożył się do zwycięstwa pod Hamersztynem; starosta tczewski i dworzanin królewski, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. Sieradzkiem; kasztelan rozpierski 1649 r., a rawski 1655 r., deputat na Trybunał radomski 1652 r., przyjaciel Jezuitów, znaczny zrobił im zapis; był żonaty z Katarzyną Piotrkowską, 2v. Wierzbowską, wojewodziną sieradzką, a um. 1660 r. 

Tomasz, syn Macieja, dziedzic części Bramki 1658 r. Walenty, syn Wojciecha, 1662 r. Jan, Wojciech i Zygmunt, elektorowie 1669 r. z ziemi gostyńskiej. Jan żonaty z Zofią Wylazłowską 1670 r. Stanisław podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią sochaczewską. Łukasz żonaty z Maryanną Wiśniewską. Michał i Maryan, synowie i córka Jana, 1676 r. Łukasz, elektor 1697 r. ziemi warszawskiej. 

Aleksander z Nadolnej, z Ewy Opatkowskiej miał czterech synów: 1) Wojciecha 1794 r., po którym z Zuzanny Dzierżanowskiej córka Apolonia Stembarska i synowie, Władysław, kanonik tarnowski, proboszcz solecki 1732 r., poeta, i Jan, po którym z Maciszewskiej syn Michał; 2) Marcina, który z Białaczowskiej pozostawił tylko córkę; 3) Aleksandra, kanonika kijowskiego, dziekana tarnowskiego, proboszcza szczucińskiego 1735 r.; 4) Michała, za młodu żołnierza, następnie księdza gwardyana Franciszkanów w Samborze. Antoni z ks. żmudzkiem i Maciej z wojew. kaliskiem podpisali elekcyę 1733 roku. Józef, kapitan 1780 roku, major 1783 roku, ostatnio podpułkownik 1787 roku, a Łukasz, chorąży pontonierów wojska koronnego 1793 roku. Józef-Dyonizy wylegitymowany w Galicyi 1797 roku z herbem Kolumna. N., major w legionach włoskich (Metr. Kor., Conv. Piotrk., Sigil., Kancl., Ks. Gr. Sochaczewskie i Nowokorczyńskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Po Janie, który w 1650 roku kupił wieś Mnich, w ziemi gostyńskiej, od Kicińskich, syn Łukasz z Maryanny Waśniewskiej miał syna Kazimierza, po którym z Katarzyny Izbińskiej syn Jan pozostawił syna Ignacego: tego synowie: 1) Józef z Franciszki Kulasińskiej miał syna Stanisława, wylegitymowanego w Królestwie 1858 roku; 2) Ignacy, po którym z Antoniny Golian syn Teofil wylegitymowany w Królestwie 1860 roku. 

Julian, syn Wiktora, 1829 r. i Wiktor 1853 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

NADOROWSKI. Jestto właściwie Nadrowski. Jan, dworzanin królewski, został 1650 r. wojskim bielskim (Metr, Kor.)

de NADRAM h. WŁASNEGO. Herb - pole tarczy przedzielone w poprzek na dwie części, górna część czerwona, dolna błękitna, na nich lew stojący żółty z dwoma ogonami, trzymający w łapach wieniec pleciony z liści laurowych; w koronie nad hełmem ręka trzymająca miecz do cięcia. 

Zygmunt w nagrodę zasług okazanych Rzeczypospolitej otrzymał 1665 r. szlachectwo i herb powyższy (Metr. Kor.). 

NADRATOWSKI h. NABRAM. (P. Wittyg daje im herb Rawicz). Licznie rozrodzeni w wojew. płockiem. Bartłomiej otrzymał 1531 r. prawo chełmińskie dla swych dóbr. Maciej, syn Wojciecha, zapisał 1696 r. dożywocie żonie swej Felicyannie Orłowskiej (Metr. Kor., Ks. Gr. Sochaczewskie). Jan z wojew. sandomierskiego i Ludwik z wojew. płockiego elektorowie 1697 r.

Antoni, trzech Franciszków, trzech Grzegorzów, Maciej, Michał, Piotr i Stanisław podpisali elekcyę 1764 r. z wojew. płockiem. Konstanty, dziedzic wsi Koziejaty, w pow. włocławskim 1858 r. 

NADREŃSKI. Jan otrzymał 1644 r. konsens na wójtostwo Rozlazłów (Metr. Kor.). 

NADROSKI h. BELINA. Marcin z Nadroża podpisał 1434 r. zapewnienie szlachty kujawskiej wyniesienia na tron jednego z synów Władysława Jagiełły. 

NADROWSKI h. OGOŃCZYK. W ziemi dobrzyńskiej, wzięli nazwisko od wsi Nadroża. Niesiecki daje im herb Nabrani, tymczasem podług świadectwa Wojciecha, dziedzica Krupa-Dyblino z 1577 r. (Zap. Tryb. Piotrk.), byli herbu Ogończyk. Ów Wojciech, dziedzic drugiej wsi Wągiersko, i brat jego Jerzy otrzymali 1588 r. połowę wójtostwa w Rypinie, i Wojciech miał syna Stanisława (Metr. Kor., Ks. Gr. Brzeskie). 

Jan i Sebastyan, synowie Piotra, 1645 r. Wawrzyniec, elektor 1648 r. z ziemi dobrzyńskiej. Jan, wojski bielski 1654 r., skarbnik płocki 1661 r., żonaty z Barbarą N. Mateusz, syn Andrzeja, elektor 1697 r. z ziemi dobrzyńskiej, z żony Maryanny Żółtowskiej pozostawił syna Józefa, żonatego z Maryanną Chlebowską. Marcin, syn Andrzeja, żonaty z Dorotą Rokicką, podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią dobrzyńską. 

Adam żonaty z Magdaleną Karwosiecką, burgrabianką płocką 1716 r. Roch, syn Jana, dziedzic Nadroża 1733 r. Maciej podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. płockiem. Maryanna, żona Jana Gronwalda 1795 r. (Conv. Vars., Ks. Gr. Bobrownickie i Piotrkowskie). 

Po Andrzeju, synu Łukasza, dziedzicu wsi Nadroż 1646 roku, pochodzący, Adam, dziedzic wsi Nadroż, w pow. lipnoskim, syn Bartłomieja, w 1839 r. i Antoni, syn Jana i Rozalii Chalińskiej, w 1842 r. wylegitymowani w Królestwie, a syn Antoniego i Anieli Brodzkiej, Ludwik, podoficer wojsk rosyjskich, wylegitymowany w 1847 r.

Antoni, rodem z Płockiego, podporucznik wojsk francuskich, następnie 1814 r. porucznik 2 pułku jazdy kaliskiej, był rannym pod Ołtarzewem (Ks. Wojskowe). 

NADSŁAWSKI h. KORAB. Podług Paprockiego dom dawny w wojew. Sieradzkiem. 

NADUCZYŃSKI. Jan z wojew. Sandomierskiem podpisał elekcyę 1697 r. 

NADZIEJA. Stanisław kupił 1609 r. dobra Cieplińsko, w Wielkopolsce od Cieplenieckich (Wyr. Tryb. Piotrk.). 

NADZIERZEWSKI. Jan, syn Wojciecha, notowany 1544 r. w aktach bobrownickich. 

NADZWOCKI. Jakób i Michał podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. brzesko-litewskiem. 

NAGAJEWSKI. Kacper, dworzanin królewski 1606 r., pozwał Wojciecha Suskiego o napad i zadanie ran (Don. Vars.). 

NAGANOWSKI h. NIEZGODA. Wojciech z żoną Maryanną Kulesza obrali 1796 r. plenipotentów (Plenip. Gr. Warsz.). Józef wylegitymowany w Galicyi 1783 r. 

NAGAWCZYŃSKI. Dominik, Kacper. Tomasz, Maciej i Ignacy, synowie Jana i Eleonory Olszewskiej, dziedzice wsi Susko-Junochy 1763 r. (Akta Łomżyńskie). 

NAGEL h. NAGEL. Herb - w polu srebrnem czerwona sprzączka od ostrogi; nad hełmem między dwoma skrzydłami srebrnem i czerwonem takaż sprzączka jak na tarczy (Siebmacher). 

Jan naznaczony 1612 r. komisarzem z Prus. Tomasz, porucznik 1771 r., a Fryderyk, kapitan 1783 r. wojsk koronnych (Sigil.). 

NAGIELSKI. Jakób otrzymał 1727 r. przywilej na wieś Mietelicę (Metr. Kor.). 

NAGIEWICZ h. DOLIWA. Jerzy z synami, Cypryanem i Norbertem i Wincenty z synem Joachimem, synowie Antoniego, wnukowie Jana, wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

NAGIEWICZ h. KOŚCIESZA. Szymon, syn Stefana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1800 r. 

NAGŁOWSKI. Ludwik, syn Jana, regent grodzki kościański 1754 r. Antoni-Felicyan podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. poznańskiem. Felicyan, regent w Komisyi Skarbu 1791 r. (Zap. Tryb. Piotrk., Sigil.). Stanisław, syn Antoniego, zasiadający w sądach gub. wileńskiej 1855 r.

NAGOLSKI. Stanisław, komornik ziemski lwowski i instygator sądowy, pozwany 1627 r. przez mieszczan lwowskich o bezprawia (Conv. Vars.). 

NAGÓRCZEWSKI v. NAGURCZEWSKI h. KOŚCIESZA. Taż rodzina co Nagurzewski i jeszcze w wieku XVIII zdarzało się, że taż sama osoba dowolnie brała nazwiska Nagurczewski v. Nagurzewski; z Korony przenieśli się do Litwy i założyli wieś Nagurki, w pow. pińskim, z której się pisali. Floryan, cześnik mielnicki, z żony Katarzyny Cieszkowskiej miał synów, Marcina, księdza Franciszkanina, i Tobiasza, podstolego włodzimirskiego 1740 r., z Baworowską bezpotomnego. Felicyan, regent grodzki Słonimski, podpisał elekcyę 1764 r. z pow. pińskim. Po Karolu, regencie grodzkim i ziemskim pińskim, z Joanny Hołowka syn Ignacy, Jezuita, uczony, literat za czasów Stanisława Augusta, lubiony od tego monarchy i do jego czwartkowych obiadów przypuszczony, był profesorem kadetów i nauczycielem ks. Józefa Poniatowskiego; członek Towarzystwa Przyjaciół Nauk Warszawskiego, tłomacz Cycerona, um. 1811 r. 

NAGÓRCZEWSKI h. OSTOJA. Ignacy, kanonik warszawski 1785 r. 

NAGÓRKA h. JASTRZĘBIEC v. BOLESTA. Sandek, Krystyn, Jan, Maciej i Wojciech cytowani w przywileju danym Jastrzębczykom w 1408 r. od Ziemowita ks. Mazowieckiego. Mikołaj, sędzia ciechanowski 1452 r. 

NAGÓRKA h. NABRAM. Byli w północnem Mazowszu, i wzięli nazwisko od wsi Nagórki, w ziemi łomżyńskiej, w pow. kolneńskim. Borko, dziedzic wsi Nagórki 1437 r. N., podkomorzy zambrowski, starosta brański 1441 r. Krystyn ze Smolska 1481 r., miał córki, Annę i Elżbietę, zakonnice. Michał, syn Daćboga, podwojewodzego zambrowskiego, 1551 r. Wielisław i Andrzej, synowie Bronisława, 1578 roku. Wacław i Piotr, synowie Piotra, 1581 r. Paweł i Jan, synowie Jana, 1584 roku. Marcin, kanonik poznański, proboszcz łukowski 1585 r Krzysztof, syn Wojciecha, dziedzic Wyszonki 1586 r. Michał, syn Leonarda, dziedzic Nagórki 1589 r. 

Aleksander, Jan i Leonard, synowie Pawła i Elżbiety Zielińskiej, 1606 r., i z nich Jan, dziedzic Myszczyna, żonaty z Jadwigą Okęcką, podstarosta 1625 r., elektor 1632 r. z ziemi warszawskiej, podsędek 1633 r., sędzia ziemski warszawski 1636 r., pozostawił syna Adryana, elektora 1632 r. z ziemi warszawskiej, który z żony Jadwigi Zarewskiej miał córki, Felicyannę za Stanisławem Laskowskim i Zofię, żonę Wiktoryna Puchały. Kacper, sekretarz królewski 1633 r. Jan, syn Józefa i Elżbiety, 1635 r. 

Grzegorz, komornik bełski 1651 r., miał synów, Andrzeja i Jakóba. Paweł-Jan, syn Jana i Barbary, 1667 r. Jacek i Leonard, synowie Filipa, 1678 r. Marcin-Franciszek, proboszcz w Dobrzyjałowie 1680 r. Marcin, proboszcz sulejowski 1686 r. Aleksander, syn Grzegorza, dziedzic wsi Sędziwuje i Prątnik 1691 r. Grzegorz i Łukasz z ziemią nurską, Jakób, Jan, Józef i Stanisław z ziemią łomżyńską podpisali elekcyę 1697 r. 

Łukasz, syn Józefa, dziedzic Nagórki, podstoli łomżyński 1707 r., cześnik i poseł łomżyński 1710 r., żonaty 1v. z Agnieszką Zambrzycką, 2v. z Ewą Gumowską, łowczanką ciechanowską 1721 r. Jerzy, burgrabia łomżyński 1717 r. Adam, syn Jana, vicegerenta zambrowskiego, komornik i burgrabia zambrowski 1719 r. Kazimierz, komornik ziemski zambrowski 1732 r., elektor 1733 r. z ziemi warszawskiej, żonaty z Justyną Rykaczewską 1734 roku. Jan i Tomasz, bracia rodzeni, 1740 r. dziedzice Nagórki, i z nich Tomasz, dziekan piaseczyński, proboszcz czerski 1765 r. (Ks. Gr. Brzeskie i Czerskie, Conv. i Don. Vars., Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Sigil., Kancl.). 

Po Pawle, dziedzicu wsi Jabłoń-Proski 1645 r. (Akta Zambrowskie), syn Szymon miał syna Antoniego, a ten syna Krzysztofa, po którym syn Bartłomiej, żonaty z Maryanną Konopka, pozostawił synów: 1) Wojciecha, tego z Maryanny Tyszka synowie: Nikodem w 1843 r. Marceli i Antoni w 1848 r. wylegitymowani w Królestwie; 2) Łukasz wylegitymowany w Królestwie 1845 r. 

NAGÓRNICZEWSKI h. JASTRZĘBIEC. Ludwik i Grzegorz, synowie Romualda, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1819 r. 

NAGÓRNY h. BOŃCZA. Byli w północnem Mazowszu. Jan 1437 r. w pow. zambrowskim. Jan z Białobrzegu z synami, Maciejem i Wojciechem 1480 r. Jakób, syn Jana i Heleny z Zielonków, dziedzic Malewic 1584 r. Piotr, Stanisław, Grzegorz i Wojciech, synowie Pawła, 1586 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). Jan, porucznik wojsk polskich 1770 r. (Sigil.). Kacper, żonaty z Józefą Niwińską, miał córkę Honoratę zaślubioną 1833 r. Ignacemu Jankowskiemu (Pow. Starokonstantynowski). 

NAGÓRNY. Jan, syn Stefana, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1842-1851 r. 

NAGÓRSKI h. LESZCZYC. Podług Niesieckiego byli w wojew. Sieradzkiem. Marcyan i Sebastyan podpisali elekcyę 1669 r. z wojew. Sieradzkiem. Aleksander, Heronim, Jan i Mikołaj, synowie Samuela, 1720 roku i z nich Aleksander, elektor 1733 r. z ziemi wieluńskiej. Józef, stolnik warszawski 1747 r. Anna, żona Dominika Izbińskiego, wojskiego sochaczewskiego 1750 r. (Zap. Tryb. Piotrk., Ks. Gr. Sochaczewskie). 

NAGÓRSKI h. OSTOJA. Wzięli nazwisko od wsi Nagórzyce, w Małopolsce. N., dziedzic wsi Nagórzyce i Modrzewie, i Jan, dziedzic części wsi Jerzów w 1470 r. (Lib. Benef.). Hebda otrzymał 1498 r. pewne dobra. Wojciech, dziedzic Zawad i Parzeńczewa, skarbnik łęczycki, otrzymał 1518 r. wójtostwo we wsi Orle, i miał synów: Łukasza, Stanisława, posesora wsi Lubino 1536 r., i Walentego, cześnika 1522 r., następnie 1532 r. podczaszego łęczyckiego. 

Stanisław, wojski i poborca łęczycki 1539 r. Łukasz, wojski łęczycki 1554 r., starosta garwoliński, podkomorzy łęczycki 1564 r., marszałek dworu królewny Anny Jagielonki, dziedzic Parzeńczewa, posesor wsi Rębkowa, żonaty z Barbarą Mniszchówną, podkomorzanką wielką koronną. 

Jakób z żoną Heleną nabyli w 1631 r. sołectwo. Andrzej i Marek podpisali 1669 r. elekcyę z wojew. bełskiem. Stanisław, syn Maryana, podstoli nowogrodzki 1691 r., elektor 1697 r. z wojew. bełskiego, stolnik bełski 1698 r., miał syna Aleksandra. 

Arnold, podczaszy bełski 1703 r. Heronim, rotmistrz królewski 1714 r. Jan-Paweł, komornik inowrocławski 1784 r., żonaty z Joanną Markowską (Metr. Kor., Conv. Piotrk., Ks. Gr. i Ziem. Łęczyckie i Brzeskie, Sigil., Wyr. Tryb. Piotrk.). 

NAGÓRSKI h. PILAWA. Po Jacku, dziedzicu wsi Tomisławie, z Wiktoryi Niszczewskiej synowie, Jan i Józef 1764-1775 r.; Józef, żonaty z Barbarą Palędzką, miał syna Mikołaja, wójta gminy Wierzbinka, w pow. kujawskim, wylegitymowanego w Królestwie 1841 r. z synami, Teofilem i Wiktorem, urodzonymi z Józefy Głoszkowskiej. 

Józef, syn Jana i Joanny Markowskiej, a wnuk Jacka, wylegitymowany w Królestwie 1843 r. 

Józef powyższy, ur. 1791 r. we wsi Kobyłka, w Poznańskiem, postąpił 1807 r. do 6 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1811 r. został podporucznikiem; przeznaczony do 8 pułku piechoty liniowej, został przeniesiony 1815 r. do grenadyerów gwardyi iw 1819 r. wyszedł do dymisyi i został adjunktem kontroli skarbowej. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1813 r. w Rosyi i 1813 r. w oblężeniu Zamościa i za waleczność otrzymał 1809 r. krzyż złoty polski (Ks. Wojskowe). 

NAGÓRSKI v. NAHORSKI h. POBÓG odm. Odmiana herbu - podkowa przeszyta strzałą żeleźcem ukośnie do góry w lewą stronę. 

Nagórscy zamieszkali na Litwie przyjęli herb powyższy (Zbiory Dziadulewicza). Jakób, dziedzic Dżuginian, w pow. telszewskim 1716 r. Franciszek, starosta wendeński 1716 r. Franciszek, ciwun Małych Dyrwian, podsędek żmudzki, i Wawrzyniec, starosta ginteński, elektorowie 1733 r. ze Żmudzi. Teresa, żona Michała Górskiego, kasztelana żmudzkiego 1735 r. Barbara, żona Józefa Karpia, ciwuna ejsagolskiego 1759 r. 

Jakób, ciwun berżański, pułkownik generalny i surrogat ziemski żmudzki, starosta ponwentski i giteński, i Józef, starosta dynaburgski podpisali elekcyę 1764 r. z ks. żmudzkiem; po Józefie z Giełgudówny syn Wincenty. Jan, poseł żmudzki 1782 r. Jakób, podkomorzy żmudzki, komisarz do zbierania ofiar 1789 r., żonaty z Maryanną Puzynianką, miał syna Kajetana, żonatego z Maryą de Meri, 2v. ks. Ogińską, podskarbiną wielką litewską. N., podkomorzyc żmudzki, poseł z Litwy 1791 r. (Vol. Leg., Arch. Dubr.). 

Wiktor, syn Antoniego, zapisany 1819 r. do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. Teodor, dóbr Dokurni, Franciszek, dóbr Nowiki, i Stanisław, dóbr Szylany, synowie Maurycego, a Luciusz, syn Jana, dóbr Dyrwiany, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

NAGÓRSKI h. TRZASKA. Do XVIII stolecia pisali się Nagórka od wsi tego nazwiska w pow. kolneńskim. Jan miał synów, Stanisława i Wojciecha; po Stanisławie, dziedzicu Godziszewa 1593 r., synowie: Bartłomiej żonaty z Magdaleną Piotrowską, Heronim i Stanisław ożeniony z Jadwigą Pełkówną. 

Wojciech pozostawił syna Jana, dziedzica Nagórki-Drożęcino, w pow. kolneńskim 1610 r., po którym z Doroty Grabowskiej syn Jan miał syna Wawrzyńca, a ten synów, Macieja, dziedzica wsi Nagórki i Jana; po Janie syn Kazimierz pozostawił syna Pawła, żonatego z Maryanną Gawrońską, z niej syn Szymon wylegitymowany w Królestwie 1855 r. 

NAGÓRSKI. Marceli, syn Jana i Katarzyny Żernickiej, ur. 1808 r. w m. Sompolnie, w obwodzie kujawskim, wstąpił 1826 r. do 1 pułku strzelców pieszych i w 1831 r. został podporucznikiem, a następnie tegoż roku porucznikiem. 

Tadeusz, syn Łukasza i Agnieszki Cichockiej, ur. 1784 r. w Nagórkach, w pow. łomżyńskim, wszedł 1802 r. do wojska pruskiego, a dostawszy się do niewoli, zaciągnął się 1807 r. do 2 pułku ułanów wojsk Ks. Warszawskiego i w 1822 r. został podporucznikiem w korpusie weteranów, a w 1831 r. porucznikiem 6 pułku ułanów. Odbył kampanie: 1806 i 1807 r. przeciw Francyi, 1809 roku przeciw Austryi i 1812 roku w Rosyi (Ks. Wojskowe). 

NAGÓRSKI. Józef, syn Jana, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1837 r. 

NAGÓRZEWSKI v. NAGURZEWSKI h. KOŚCIESZA. Z Mazowsza przenieśli się do Litwy i do Prus Zachodnich, gdzie posiadali majątki Dietrichsdorff, w Warmii, Hirschberg i Waplitz; jedna ich linia wzięła nazwisko Nagurczewski. Z tej familii Krzysztof, w 1630 r. dworzanin wojewody lubelskiego Oleśnickiego; jego brat Szczepan poległ w wojnie z Kozakami. Franciszek 1737 r. (Akta Latyczowskie). 

NAGOT. Gaspar nabył 1632 r. folwark Stara Karczma; w 1640 r. był sekretarzem królewskim. Kazimierz, pułkownik wojsk królewskich 1680 r., z żony Doroty Tyzenhauz miał syna Tobiasza. Tobiasz, major wojsk królewskich 1683 r. (Metr. Kor., Sigil., Conv. i Don. Vars., Zap. Tryb. Piotrk. i Lubel.).

NAGRODZKI h. BAWOLA GŁOWA. Na Litwie. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej: Franciszek, syn Kazimierza, z synami: Stanisławem, Franciszkiem i Józefem, i Andrzej, syn Jana, 1844 r.; 2) w gub. kowieńskiej pochodzący: po Aleksandrze, Andrzeju, Antonim, Adamie i Kazimierzu, synach Józefa, wnukach Jana, osób 37, w 1844 r. Jan i Józef, synowie Franciszka, dziedzice dóbr Iwaszki, Elżbieta, dziedziczka dóbr Lekemiany, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

NAGRODZKI h. LUBICZ. Na Podlasiu. Józef ożeniony z Katarzyną Konarzewską 1679 r. N., adwokat, stawał ze strony Jezuitów przeciw mieszczanom toruńskim obwinionym o gwałty 1724 r. Michał, sekretarz królewski 1715 r., następnie regent sądów zadwornych, miał synów: Franciszka 1746 r., Jakóba, kanonika inflanckiego, Ludwika, majora wojsk królewskich, i Józefa. N., dzielny kapitan wojsk Ks. Warszawskiego, poległ przy oblężeniu Saragossy w Hiszpanii 1809 r. (Metr. Kor., Ks. Gr. Sochaczewskie). 

Po Michale, podsędku drohickim 1765 roku, syn Jan miał synów, Edwarda, doktora medycyny i chirurgii, autora, i Karola, wylegitymowanych w Królestwie 1856 r. 

NAGRODZKI h. OSTOJA. Podobno tego herbu Jan na Rusi Czerwonej, jego syn Michał 1697 r., tego syn Józef 1733 r., a po tym syn Bonifacy, ksiądz Franciszkanin 1764 r. 

NAGRODZKI h. SAWUR v. LUBICZ II. Tytus, Metody i Stanisław, synowie Józefa, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1842 r. 

NAGURCZEWSKI. Patrz NAGÓRCZEWSKI. 

NAGURSKI v. NAGÓRSKI v. NAHORSKI h. POBÓG. Michał, sekretarz pieczęci mniejszej litewskiej 1781 r. Franciszek, deputowany szlachty pow. szawelskiego 1799 r. Maurycy, syn Gabryela, chorąży berżański, podpisał elekcyę 1764 r. z ks. żmudzkiem; żonaty z Ludwiką Gadon, miał synów: Franciszka, Dominika, Ignacego i Józefa, i tego synowie, Maurycy i Jan, po którym syn Łukasz z synami: Janem, Zygmuntem, Edwardem i Aleksandrem wylegitymowani w Cesarstwie 1833 i 1866 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Franciszek, syn Mateusza, z synami, Heronimem i Wincentym wylegitymowani w Cesarstwie 1841 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

NAGUSZEWSKI. Kazimierz żonaty z Elżbietą Jarnowską 1710 roku (Ks. Gr. Brzeskie). Karol notowany 1767 roku w Laudach Ziemi Kujawskiej. 

NAHAJEWICZ h. ŚWIETLIK. Kazimierz, po wyjściu z Uniwersytetu wileńskiego, w 1812 r. wstąpił jako podporucznik do 18 pułku piechoty liniowej, iw 1815 r., wyszedłszy ze służby wojskowej, został profesorem arytmetyki i fizyki w korpusie kadetów kaliskich, a następnie był dyrektorem gimnazyum w Lublinie; otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie i herb Świetlik. 

NAHOJEWSKI v. NAHOJOWSKI h. STARYKOŃ. Małachowski daje tej rodzinie herb Starykoń, lecz może jest to taż sama rodzina co Nahujewski, herbu Sas. Z Nahojewskich N., żona Jacka Chwaliboga 1585 r. Jan, mąż rycerski 1626 r. (Vol. Leg.). Piotr i Aleksander, na Rusi Czerwonej 1632 roku. 

NAHORECKI h. KOŚCIESZA. Z Rusi Czerwonej przenieśli się na Ukrainę, a do Prus w końcu XVII stolecia. Sienko podpisał konfederacyę szlachty czerwonoruskiej 1464 r. 

Samuel na Nahorcach, dziedzic Modlibożyc, cześnik bracławski, rotmistrz pancerny 1670 r., posłował do Chmielnickiego i dzielnie walczył z Kozakami; miał dwie żony, Ledóchowską i Annę Orzechowską; z pierwszej żony syn Samuel, z drugiej synowie, Stanisław i Jan. Samuel, porucznik husarski, raniony w bitwie pod Cudnowem, z Niewieścińskiej miał czterech synów: 1) Stanisława, 2) Marcina, sądowego tczewskiego, żonatego 1v. z Charlińską, 2v. z Mełdzyńską; 3) Samuela, starostę kotelnickiego, elektora 1733 r. z wojew. lubelskiego, deputata na Trybunał koronny, po którym z Anny Falęckiej synowie, Andrzej i Antoni; 4) Fabiana, podczaszego latyczowskiego 1718 r., miecznika wołyńskiego 1728 r., ożenionego z Lędzką. 

Stanisław, drugi syn Samuela, cześnika, dziedzic Wierzchowisk 1704 r., po którym synowie, Michał i Samuel. 

Jan, ostatni syn cześnika Samuela, 1702 r., miał synów, Andrzeja, porucznika wojsk koronnych, starostę kotelnickiego 1744 r., i Ignacego, miecznika czerniechowskiego 1739 roku, ożenionego z Katarzyną Brzezińską, wdową po Drzewieckim, po którym córki, Joanna i Maryanna (Sigil., Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Czerskie). 

Michał, żonaty z Zofią Cebrowską, miał syna Antoniego, chorążego artyleryi koronnej 1761 r., po którym z Jadwigi Ważyńskiej syn Wincenty nabył 1789 r. części wsi Starawieś v. Piszkowice, w wojew. lubelskiem, i legitymował się 1804 r. w Galicyi. 

Michał, naznaczony patronem, wykonał przysięgę 1726 r.; jego syn Samuel, ur. 1790 r. z żony Ewy, wylegitymował się w Galicyi 1804 roku (Quaterniones). 

NAHORNY h. NIEZGODA. Na Litwie; mieli przydomek Minkowski, który w XVII stoleciu wzięli za nazwisko (Zobacz Mińkowski). 

NAHORSKI h. OSTOJA. Niektórzy z Nagórskich, herbu Ostoja, dziedziczący na Litwie brali nazwisko Nahorski; z nich Joachim, syn Michała, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r.

NAHUJEWSKI h. KRZYWDA. Franciszek, chorąży wojsk koronnych, wylegitymowany w Galicyi 1783 r.; jego syn Antoni, dziedzic wsi Kropiwnik, członek Stanów galicyjskich 1817 r., po którym syn Jan 1864 roku. Józef, członek Stanów galicyjskich 1783 r., a Bazyli i Stefan 1790 r. wylegitymowani w Galicyi. 

NAHUJOWSKI h. SAS. Zdaje się, że taż sama rodzina, którą Niesiecki zowie Nahojewski, a której Kuropatnicki i Małachowski daje herb Starykoń. Paweł, dziedzic wsi Borynice 1583 r. Wojciech, syn Stanisława, 1616 roku. Jan skazany za swawolę na utratę szlachectwa, w nagrodę męstwa przywrócony 1620 r. do czci. Piotr, elektor 1632 r. z wojew. ruskiego, miał syna Aleksandra, który podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. ruskiem. Jan, Marcin, Stanisław, Zofia i Jadwiga, synowie i córki Jana, 1650-1654 r. Po Aleksandrze synowie: Aleksander, Antoni, Jan, dziedzic Kropiwnik, Marcin, Stanisław i Wojciech; po Marcinie z Katarzyny Bagińskiej synowie, Heronim i Michał-Antoni. 

Franciszek v. Franciszek-Antoni, dziedzic Jutrosina, łowczy czerniechowski 1691 r., podczaszy nowogrodzki 1699 r., ostatnio chorąży czerniechowski 1711 r. Jan, podczaszy 1698 r., następnie cześnik trembowelski, żonaty z Heleną. Franciszek-Piotr, cześnikowicz bracławski, podczaszy podolski 1718 r., z żony Joanny Siemińskiej pozostawił syna Józefa, elektora 1733 r. z wojew. ruskiego (Wyr. Tryb. Lubel., Conv. Vars., Sigil., Zap. Tryb. Piotrk.). Jakób wylegitymowany w Galicyi 1783 r. 

NAJAROWSKI. Samuel, stolnik przemyślski, obrany 1633 r. komisarzem do Węgier, Szląska i Pomorza (Vol. Leg.). 

NAJDAKOWSKI v. NAJDUKOWSKI. Bartłomiej Bernat, pisarz dworu drohobyckiego 1548 r., otrzymał pewne pola w pobliżu m. Drohobycza, aw 1550 r. młyn na rz. Leśna. 

NAJKOWSKI. Antoni, syn Augusta, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1811 r. 

NAJMANOWICZ. Jakób, dr. obojga praw, kanonik krakowski, zwrócił 1629 roku sumę 1,500 złp. Janowi Wieruskiemu iw tymże roku wziął w zastaw poddanego ze wsi Raciechowice, należącej do Wieruskiego (Zap. Tryb. Lubel.). 

NAKCYANOWICZ. Cytowani w Kuropatnickim i Małachowskim. Jakób, Jezuita, teolog, matematyk i autor, um. 1790 r. 

NAKIELSKI h. NAŁĘCZ. Jedna gałąź familii Czarnkowskich brała to nazwisko, a raczej przydomek w XIV i części XV stolecia.

NAKIELSKI. W ziemi różańskiej, wzięli nazwisko od wsi Nakły. Stefan, Wojciech i Andrzej, bracia, dziedzice Postękalic 1479 r. Maciej, syn Stanisława, 1526 r. Aleksy 1557 r. N., poseł na sejm 1565 r., gorliwy katolik, bronił praw kościoła i gorąco przemawiał za dziesięcinami. Dorota, żona Marcina i Katarzyna, żona Jana Bzowskich 1565 r. Marcin winien sumę Jarockiemu 1579 r. Jan, Stanisław i Jadwiga, synowie i córka Wojciecha i Anny Kwiatkowskiej, 1584 r. Wojciech, syn Jakóba, dziedzic wsi Olszewo-Drążewo 1587 r. Marcin, posesor Sulisławic 1579 r. 

Jadwiga, żona Michała Białoskórskiego 1620 r. Tomasz, syn Jakóba, dziedzic wsi Nakły-Drążewo 1634 r. Samuel, kanonik regularny, historyk, zostawił historyę klasztoru miechowskiego, bardzo ważną pod względem dawnych podań i dyplomatów; um. 1651 r. 

Po Augustynie, elektorze 1648 r. z ziemi różańskiej, komorniku ziemskim różańskim 1664 r., syn Jan-Augustyn miał syna Ludwika, po którym synowie: 1) Grzegorz, tego synowie, Jan i Paweł; 2) Antoni, żonaty z Teklą Kamińską, pozostawił synów: Antoniego, Andrzeja i Feliksa. 

Antoni, syn Antoniego i Tekli Kamińskiej, ur. 1784 r. we wsi Kamienicach-Ślesicach, w pow. przasnyskim, wstąpił 1806 r. do pułku powstania rawskiego i w 1807 r. został podporucznikiem w 6 pułku piechoty Ks. Warszawskiego; porucznik 1808 r., przeniesiony do 5 pułku piechoty, awansował 1809 r. na kapitana i w 1815 r. przeznaczony do 3 pułku strzelców pieszych, postąpił 1819 roku na majora, a w 1829 roku na podpułkownika i wkrótce wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. w Austryi i 1812 r. w Rosyi; w 1813 r. otrzymał krzyż złoty wojskowy (Ks. Wojskowe). 

Jakób, poborca różański 1662 r., syn Baltazara. Jan-Walenty i Paweł, elektorowie 1669 r. z ziemi różańskiej. Walenty, regent 1683 r., a następnie 1701 r. pisarz ziemski różański. Andrzej, syn Pawła, zwolniony od abusum szlachectwa, w które popadł jego ojciec. Jakób, Jan, Mateusz z ziemią nurską, a Jerzy z wojew. krakowskiem podpisali elekcyę 1697 r. 

Po Jakóbie syn Stanisław 1701 r. Antoni 1724 r. i Mateusz 1732 r. burgrabiowie różańscy. N., elektor 1733 r. z wojew. mazowieckiego. Jan, kanonik Skalmierski 1740 r. Roman-Franciszek, syn Felicyana, 1743 r. Bonawentura z wojew. Sieradzkiem i Grzegorz z ziemią łomżyńską podpisali elekcyę 1764 r. Augustyn, burgrabia zakroczymski 1770 roku. Michał ustąpił 1770 roku wójtostwo żydaczowskie. Michał-Antoni wylegitymowany w Galicyi 1782 roku (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Conv. Vars., Kancl.). 

Marceli, dziedzic dóbr. Bieniew, w pow. gostyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1858 r., żonaty z Kazimierą Higersbergerówną. 

NAKIELSKI. Bartłomiej, urzędnik w Warszawie, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1842 r.

NAKLIŃSKI. N. z wojew. Sandomierskiem podpisał elekcyę 1697 r. 

NAKUTOWICZ h. RAWICZ. Tadeusz, Kazimierz, Jan, Marcin i Dominik z potomstwem, synowie Piotra, wnukowie Marcina, wylegitymowani w Cesarstwie 1860 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

NAKWASKI h. PRUS II. Senatorowie w rodzinie: Józef, kasztelan rawski 1744 r. Franciszek, senator kasztelan Królestwa 1816 r., wojewoda Królestwa 1831 roku. 

Dawna mazowiecka rodzina, wzięła nazwisko od wsi Nakwasino, w ziemi wyszogrodzkiej. N. dostał w 1446 r. od Bolesława ks. Mazowieckiego wójtostwa w Wyszogrodzie i Rembowie. Mikołaj żonaty 1483 r. z Wszeborką, córką Andrzeja ze Strzałkowa. Podług genealogii rodziny, jej protoplastą był Heronim, zwany Budek (Budzisław), stolnik 1498 r., cześnik wyszogrodzki 1531 r., ostatnio wojski ciechanowski, który podpisał edykt przeciw dysydentom 1525 roku; miał on mieć z żony Anny ze Szczytna pięciu synów: Aleksandra, Macieja, Stanisława, Szczęsnego, proboszcza sierpskiego, i Wojciecha; z nich Stanisław i Wojciech są przedstawicielami dwóch gałęzi tego rodu, których potomkowie aż do ostatnich czasów posiadali urzędy i liczyli się do zamożnych obywateli ziemi wyszogrodzkiej. 

Aleksander, dziedzic Nakwasina 1571 r., po którym synowie, Aleksander żonaty z Agnieszką Skiwską i Krzysztof 1630 r. Maciej, poborca wyszogrodzki 1595-1609 r., ożeniony z Katarzyną Raszewską, miał syna Andrzeja, wójta wyszogrodzkiego i elektora 1632 r. ziemi wyszogrodzkiej, po którym syn Marcin v. Marcyan podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią wyszogrodzką. 

Gałąź Stanisława. Stanisław, sędzia ziemski 1570 roku, podkomorzy i poborca wyszogrodzki 1576 r., pozostawił córkę Eufrozynę za Krzysztofem Cybulskim, cześnikiem wyszogrodzkim, i dwóch synów, Feliksa-Kazimierza i Wojciecha. 

Feliks-Kazimierz, wojski wyszogrodzki 1652 r., elektor 1669 r. z ziemi wyszogrodzkiej, z Jadwigi Łosiówny miał syna Wojciecha, pisarza ziemskiego i wojskiego wyszogrodzkiego, po którym z 1-ej żony N. Nakwaskiej syn Jan, oberstlejtnant wojsk koronnych 1704 roku, a z 2-iej żony Felicyanny Młocki ej, podczaszanki płockiej, synowie, Franciszek, pisarz ziemski 1724 r., następnie 1746 r. podkomorzy wyszogrodzki, i Feliks. 

Feliks, dziedzic Nakwasina, łowczy wyszogrodzki 1732 r., następnie 1742 roku chorąży wyszogrodzki, z żony Anny Koziebrodzkiej pozostawił córki, Salomeę za Gabryelem-Antonim Karwosieckim, podkomorzym płockim, Teresę Matowiejską i synów, Franciszka i Wojciecha; po Franciszku córki, Paprocka i Karnkowska. 

Wojciech v. Wojciech-Józef, elektor 1764 r. z ziemi wyszogrodzkiej, regent 1781 r., następnie 1786 r. podskarbi wyszogrodzki, z żony Kunegundy Łempickiej miał córkę Maryannę Lasocką i syna Felicyana.

Gałąź Wojciecha. Wojciech z Nakwasina, wojski wyszogrodzki 1587 r., a następnie cześnik, z żony Barbary Kryskiej pozostawił syna Jana, pisarza ziemskiego i wojskiego wyszogrodzkiego 1621 roku, elektora 1648 roku z ziemi wyszogrodzkiej, który miał dwie żony, Agnieszkę z Kossobudzkich, kasztelankę wyszogrodzką, z niej syn Heronim, i Jadwigę Magnuską, z której córka Konstancya, 1v. Leżeńska, 2v. za Stanisławem Sariusz Skórkowskim, chorążym Winnickim. 

Heronim z Nakwasina podpisał elekcye 1669 i 1674 r. z ziemią wyszogrodzką i z N. Broniewskiej miał czterech synów: Stanisława, księdza Kamedułę, Józefa, Jana i Tomasza, elektora 1697 r. z wojew. płockiego, cześnika zakroczymskiego 1706 r., bezdzietnego. 

Józef, dziedzic dóbr Krysk, z stolnika chorąży wyszogrodzki 1716 r., starosta ciechanowski 1720 r., podkomorzy wyszogrodzki 1732 r., ostatnio kasztelan rawski 1744 r., miał trzy żony: Magdalenę Płochocką, z której córka Salomea za Maciejem Sołtykiem, kasztelanem warszawskim, Magdalenę Jelec, cześnikównę kijowską, 1v. za Jakóbem Rojewskim, stolnikiem wyszogrodzkim, i Eleonorę Potocką, starosciankę trembowelską, 2v. Potulicką, starościnę borzechowską. 

Jan, syn Heronima i Broniewskiej, stolnik 1715 r., następnie 1723 r. chorąży wyszogrodzki, miał dwie żony, Barbarę Sobolewską, podkomorzankę wyszogrodzką, z niej dwóch synów, Wincenty i Klemens, po których pochodzą dwie linie tego domu, i Teresę Moszczeńską. 

Linia Wincentego. Jej protoplasta Wincenty, skarbnik wyszogrodzki, elektor 1764 r. z ziemi wyszogrodzkiej, miecznik wyszogrodzki 1766 r., miał dwie żony, Magdalenę Mężyńską i Barbarę Szydłowską, z której córka Prakseda za Ignacym Kossobudzkim, a z pierwszej żony syn Kajetan, miecznik wyszogrodzki 1786 r., zm. 1831 r., z Maryanny Sulińskiej pozostawił synów: Jana, dziedzica dóbr Jastków, Józefa, dziedzica dóbr Święcice, w pow. pułtuskim, wylegitymowanego w Królestwie 1850 r.; Wincentego, Filipa, żonatego z Maryą Grabowską; i córki: Anielę, Febronię za Józefem Smolińskim i Kasyldę Biesiekierską. 

Linia Klemensa. Protoplasta tej linii Klemens, dziedzic Lesina, regent ziemski i grodzki 1763 r., pisarz ziemski i grodzki wyszogrodzki, elektor 1764 r. z ziemi wyszogrodzkiej, podkomorzy wyszogrodzki 1768 r., z Zuzanny Gembartówny miał córkę, Barbarę za Hipolitem Mikorskim i pięciu synów: Jana-Pawła, stolnika 1784 r., a od 1786 r. cześnika wyszogrodzkiego, Łukasza i Ignacego, bezpotomnych, Cypryana i Franciszka. 

Cypryan, szambelan Stanisława Augusta 1787 r., starosta wyszogrodzki, poseł na sejm czteroletni 1793 r., zm. 1822 r., z żony Tekli Mikorskiej pozostawił synów, Józefa, bezdzietnego, i Anatola, dziedzica dóbr Gosławice, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r., po którym z Ludwiki Primhault syn Paweł i córka Leonia, żona Edwarda, bar. Rastawieckiego. 

Franciszek, ur. 1771 r., kapitan wojsk i szambelan królewski 1793 r., major w powstaniu 1794 r., wylegitymował się w Galicyi 1804 r.; prefekt departamentu warszawskiego 1810 r., kasztelan Królestwa 1816 r., a wojewoda w 1831 r., dziedzic dóbr Maławieś, Wilkanów i Lipiny, mąż zacny, dobry urzędnik i patryota, um. 1846 r., pozostawiwszy z żony Anny Krajewskiej, córki Stanisława, instygatora wielkiego koronnego, literatki, swojego czasu słynnej z dowcipu i patryotyzmu, zm. 1851 r., syna Henryka-Mirosława. 

Henryk-Mirosław, radca wojew. płockiego i radca Tow. Kredyt. 1830 r., poseł na sejm 1831 r., gorący patryota i emigrant, autor kilku dzieł treści politycznej i ekonomicznej, z Karoliny hr. Potockiej, wdowy po Aleksandrze Starzeńskim, pozostawił córki: Karolinę za Cypryanem Walewskim, Maryę, młodo zmarłą 1845 r., Annę za Zygmuntem Dzierzbickim, Jadwigę i syna Bolesława, ur. 1833 r., dziedzica dóbr Małej-Wsi 1871 r., żonatego z Jadwigą Szymanowską, który usynowił Jerzego Bogusławskiego, żonatego z Henryką Skarżyńską (Metr. Kor., Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Sigil., Kancl., Ks. Gr. Wyszogrodzkie, Płockie i Sochaczewskie). 

NALEPIŃSKI h. DOŁĘGA. Na Podlasiu. Po Jakóbie, dziedzicu wsi Kruhłe 1768 roku, z Agnieszki Jaszewskiej pochodzący: 1) Michał, rejent w Radomiu, dziedzic wsi Geryczany, w 1845 roku; 2) Wojciech, urzędnik, w Warszawie, Teofil i Walery, urzędnik w górnictwie, synowie Jana, w 1847 r.; 3) Antoni i Władysław, synowie Antoniego i Małgorzaty Jaworskiej, w 1848 r. wylegitymowani w Królestwie. 

NALESKI v. NALEWSKI h. WCZELE. Podług Paprockiego dom starodawny w Wielkopolsce. 

NALEWAJKO h. NALEWKA. Na Wołyniu i Litwie. Stefan 1701 r. (Akta Krzemienieckie). Michał i Jan, synowie Piotra, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1812 r. Aleksander, syn Mikołaja, doktór rządowy w gub. witebskiej 1865 r. 

NALIBOCKI. Cytowani w Kuropatnickim i Małachowskim. 

NALIWAJKOWICZ. Mikołaj, urzędnik dubrowlański, 1672 r. pozwany o najazd (Arch. Dubr.). 

NALIWSKI. Czytałem w Vol. Leg. Naliwskiego Szczęsnego, wojskiego wyszogrodzkiego 1659 r., lecz może omyłką zamieszczony zamiast Zaliwski. 

NAŁĘCZ h. NAŁĘCZ. Stara dobrzyńska rodzina, która zachowała dawne miano rodu. Jan, burgrabia dobrzyński 1441 r. Jan, Jakób, Paweł, Maciej, Felicyan i Zacharyasz, synowie Andrzeja, 1533 r. Wojciech i Marcin. bracia z Łazina 1570 r. Mikołaj, syn Antoniego, dziedzic wsi Nałęcze, w ziemi ciechanowskiej 1576 r. 

Stanisław, syn Macieja, 1620 r., miał córkę Barbarę i syna Jana, po którym syn Stanisław 1664 r. Maciej, wojski dobrzyński 1631 r. Wojciech, wojski dobrzyński 1662 r., pozostawił synów, Franciszka i Jana.

Maciej, Kazimierz i Jakób 1720 r., synowie Franciszka i Anny Milewskiej; po Jakóbie z Maryanny Cieciszewskiej syn Koch, dziedzic Nałęczowa, wojski mniejszy 1768 r., skarbnik rypiński 1778 r., podstoli 1779 r., a 1790 r. stolnik dobrzyński, komisarz do zbierania ofiar, z Wiktoryi Stolińskiej pozostawił syna Franciszka, dziedzica dóbr Maliszew, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r. 

Jakób, Jan, dwóch Kacprów, Mikołaj de Nałęcze, Mikołaj, Szymon, Walenty, dwóch Wojciechów, Zygmunt de Nałęcze z ziemią ciechanowską, a Jan i Kazimierz z ziemią dobrzyńską podpisali elekcyę 1697 r. 

Kazimierz-Antoni, chorąży dobrzyński, z Agnieszki Mazowieckiej miał córkę Kunegundę za Józefem Pinińskim 1720 r. Józef, miecznik czerniechowski 1720 r. Po Kazimierzu synowie, Józef i Gabryel; z nich Józef, stolnik dobrzyński, elektor 1733 r., pozostawił syna Józefa-Macieja, elektora 1733 r. z ziemi dobrzyńskiej, wojskiego 1755 r., łowczego 1758 r., podczaszego 1761 r., stolnika 1767 r. dobrzyńskiego, podstarostę bobrownickiego, ostatnio chorążego rypińskiego 1775 r. i komisarza do zbierania ofiar 1789 r. 

Gabryel, drugi syn Kazimierza, podpisarz ziemski, łowczy i chorąży pow. dobrzyńskiego, elektor 1733 r. z ziemi dobrzyńskiej, podczaszy 1744 r., a ostatnio 1758 r. chorąży dobrzyński. 

Kazimierz, stolnik dobrzyński 1729 r. Franciszek i Józef, elektorowie 1733 r. z ziemi dobrzyńskiej. Józef-Antoni, sędzia grodzki bobrownicki 1739 r. Maciej, kanonik katedralny włocławski 1761 r. Franciszek, skarbnik 1761 r. wojski dobrzyński 1768 r., starosta ustrzeński 1784 r. Antoni, miecznik 1770 r., łowczy 1779 r. dobrzyński, podstoli rypiński 1788 r., komisarz do zbierania ofiar 1789 roku, ostatnio stolnik dobrzyński 1790 roku Ignacy, szambelan Stanisława Augusta 1785 roku. Jan, podstarosta płocki 1787 r. Karol-Antoni, dziedzic dóbr Steklinek, szambelan pruski 1798 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Conv. Vars., Sigil., Kancl., Ks. Gr. Bobrownickie). 

Po Gabryelu-Wojciechu, dziedzicu dóbr Steklinek i Niedźwiedź 1765 r., syn Piotr miał synów, Józefa, dziedzica dóbr Osiek i Laski, zm. 1870 r., i Kacpra, dziedzica dóbr Szygi, wylegitymowanych w Królestwie w 1837 roku. 

Po Franciszku, w 1766 r. dziedzicu dóbr Zębowo, syn Antoni, pozostawił syna Michała, dziedzica dóbr Zębowo, w pow. lipnoskim, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r.; z tej linii Mateusz i Baltazar, synowie Piotra i Katarzyny Miłoszewskiej, wylegitymowani w Królestwie 1843 r. 

Joachim, rotmistrz kawaleryi narodowej, w 1793 r. przeniósł się z Sandomierskiego na Ukrainę, i z żony Józefy Skrzyńskiej pozostawił dwóch synów, Jana i Wincentego. Jan, zamieszkały w pow. skwirskim, z Maryanny Moszyńskiej miał syna Józefa, zm. w Kijowie, po którym córki, Marya za Ludwikiem Walknowskim, Oktawia za dr. Władysławem Baranowskim, i syn Włodzimierz, znakomity współczesny malarz polski, osiadły w Warszawie, z żony Zofii Sułowskiej ma trzech synów: Mieczysława, Sławomira i Stefana (Akta deputacyi szlachty kijowskiej 1895 r.). 

NAMIENIECKI h. PILAWA. Jan-Franciszek z Noskorzewa podpisał 1697 r. elekcyę z ziemią chełmską. 

NAMOWICZ h. NATARCZ. Pochodzący po Janie i Józefie, synach Jana, wnukach Jakóba, wylegitymowani w Cesarstwie 1850 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

NAMOWICZ h. STARYKOŃ. Jerzy, woźny wojew. wileńskiego 1716 r. (Arch. Dubr.). Kazimierz-Aleksander, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

NAMYSŁOWSKI. Stanisław, sługa królewski, otrzymał 1624 roku konsens królewski na ustąpienie wójtostwo we wsi Przypust, w starostwie brzesko-kujawskiem, na rzecz syna swego Tyburcego (Metr. Kor.). 

NANKOWSKI h. PELIKAN odm. Jan i Sebastyan, bracia rodzeni, otrzymali 1592 r. indygenat cesarstwa Rzymskiego i do herbu ich własnego Pelikan dodatek, u dołu tarczy dewiza „Pro rege et grege christiano"; w koronie nad hełmem między dwoma mieczami półksiężyc złoty rogami do góry, nad nim gwiazda. Powyższy indygenat i zmianę herbu wniesiono 1592 r. do akt Metryki Koronnej. 

NANOWSKI h. SAS. Piszą się z Ternawy. Paweł z żoną Małgorzatą otrzymali 1605 roku wójtostwo wsi Smolnica, w starostwie przemyślskiem, a ich syn Prokop dostał w posesyę 1612 r. wieś Smolnicę. Jan, syn Jana, i Zacharyasz z ziemi przemyślskiej, a Daniel z ziemi chełmskiej elektorowie 1669 r. Adam żonaty 1680 r. z Anną N. Dwóch Eliaszów, Stefan i Teodor podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. ruskiem. 

Jan, podczaszy przemyślski 1711 r. Aleksander, dziedzic części Rosochy 1718 r. Hrehory, Samuel, Anna i Maryanna, sukcesorowie Jana, 1719 r. Jan i Anastazya-Konstancya dostali 1744 r. konsens na cesyę wójtostwa w Nanowie (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Kancl., Sigil.). 

Dwóch Aleksandrów, trzech Bazylich, dwóch Dymitrów, Gabryel, dwóch Grzegorzów, Jerzy, dwóch Józefów, jedenastu Janów, dwóch Konstantych, Marcin, dwóch Michałów, dwóch Mikołajów, Paweł, trzech Piotrów, Samuel, trzech Szczepanów, Stanisław i Wawrzyniec 1782 r., Ignacy i Ksawery 1783 r., Jan i Stanisław Aleksandrowicze, synowie Michała, Jan, syn Bazylego, 1790 r., a Błażej i Andrzej, synowie Dymitra, 1819 r., Stanisław, syn, i Aleksander, wnuk Szczepana, w 1829 r., Adam i Józef, synowie Michała, 1828 r., Antoni, Józef i Wit, synowie Stanisława, 1831 roku, oraz Teodor i Michał, synowie Bazylego, w 1834 r. wylegitymowani w Galicyi. 

Antoni, sekretarz deputacyi szlacheckiej w gub. podolskiej 1803-1811 r. Michał, adwokat we Lwowie 1815 r. Stanisław w 1853 r., Aleksander w 1860 r., dziedzice dóbr Kropiwnik, a Aleksander i Leon, dziedzice dóbr Koniuszki, w Galicyi 1855 r. 

NAORECKI. Samuel z wojew. inowrocławskiem podpisał elekcyę 1697 roku. 

NAPACKI. Jakób z ziemią ciechanowską podpisał elekcyę 1697 r. 

de NAPADIEWICZ-WIĘCKOWSKI h. INES. Herb - w polu niebieskiem pół księżyc złoty rogami w górę, na każdym jego rogu gwiazda złota, między gwiazdami tych rogów trzecia gwiazda; w koronie pięć piór strusich. 

Mikołaj Napadiewicz, adwokat, profesor i rektor Uniwersytetu lwowskiego, otrzymał w 1835 r. szlachectwo galicyjskie z przydomkiem de Więckowski i herbem powyżej opisanym. Z jego synów, Edward-Eliasz, radca sądu apelacyjnego we Lwowie i kawaler orderu Franciszka Józefa, i Aleksander-Mikołaj, dziedzic dóbr Więckowice, w cyrkule przemyślskim, zatwierdzeni w szlachectwie 1856 r. 

NAPADOWSKI. Byli na Wołyniu; z nich Michał, członek bractwa łuckiego (greko-unickiego«) 1616 r. 

NAPIERSKI h. DĄBROWA. W północnem Mazowszu; wywodzili się od Kostków, herbu Dąbrowa. Jan, poddziekan pułtuski, um. 1572 r. Aleksander-Leon w językach biegły, odważny, lecz niespokojnego charakteru i bez zasad prawości, chciał naśladować Chmielnickiego i 1651 r., zebrawszy kupy zbrojne, powiększej części górali karpackich, opanował zamek czorsztyński i głosząc równość ogólną i upadek szlachty, szerzył naokoło rabunki; lecz wkrótce biskup krakowski Gembicki, wysławszy przeciw niemu swoich nadwornych żołnierzy i nieco szlachty okolicznej, schwytał go i na pal wbić kazał; jego zaś towarzysze rozproszeni i surowo ukarani zostali. Jan i Samuel, dziedzic Piskrzynia 1664 r. Jerzy, towarzysz chorągwi pancernej 1680 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

Jan Nepomucen wylegitymowany w Galicyi 1782 r. Feliks, dziedzic dóbr Sumin, w Prusach Zachodnich 1820 r. 

NAPIÓRKOWSKI v. NAPIERKOWSKI h. PRUS III. Gniazdem tej rodziny wieś Napierki, w ziemi różańskiej; jedna gałąź tego domu już w XV stoleciu przeniosła się do wojew. bełskiego. Maciej, podstarosta zambrowski, przełożony ceł mazowieckich 1567 roku, miał syna Jana. Andrzej, syn Bartłomieja, 1578 r. Piotr, syn Wawrzyńca, 1578 r. Szczepan otrzymał 1582 r. wójtostwo ostrołęckie. Stefan, syn Jana, dworzanin królewski 1594 r. Tomasz, syn Macieja, 1596 r. Po Janie syn Baltazar otrzymał 1588 r. wójtostwo wsi Nowojeżów, w 1593 r. ustąpił części wsi Napiórki bratu Maciejowi, a w 1597 r. nabył sołectwo we wsi Konin; w 1598 r. był podstarostą bełskim. 

Jan, dziedzic Rośni 1605 r., poborca różański 1620 roku, miał syna Floryana. Tomasz, syn Macieja, dziedzic Gdeszyna, Luśniewa i Ornatowic 1622 r., elektor 1632 r. z wojew. bełskiego, żonaty z Barbarą Cieciszewską, miał córkę Zofię za Stanisławem Sarbiewskim. Jan, syn Wojciecha, dziedzic Dłużniewa i Gdeszyna 1627 r., podwojewodzy i pisarz grodzki bełski 1639 roku. Tomasz, starosta rajgrodzki, sługa Zamoyskich, odznaczył się w bitwie z Tatarami nad Murachwą. Jan, poborca różański 1643 r. 

Adam, Andrzej, trzech Bartłomiejów, Gaspar, Jakób, Jan, Józef, Krzysztof, Maciej, Marcin, Mateusz, Paweł, dwóch Piotrów, Sebastyan, Stanisław, Tomasz, dwóch Wojciechów z ziemią różańską, Aleksander z ziemią bielską i Aleksander z ziemią ciechanowską podpisali elekcyę 1669 roku. Jan i Andrzej, synowie Józefa, 1671 roku. Wawrzyniec, dziekan i proboszcz przasnyszki 1675 r. Wojciech, namiestnik i burgrabia włodzimierski 1691 r. Andrzej, rotmistrz królewski, miał synów, Jakóba i Wojciecha 1695 r. 

Norbert-Antoni, syn Pawła-Franciszka z Napiórek, 1732 r. Franciszek, Jakób, Józef, Kazimierz, Marcin, Mikołaj, dwóch Pawłów, Stanisław, dwóch Stefanów, Walenty i Wawrzyniec z wojew. mazowieckiem, a Paweł z wojew. krakowskiem podpisali elekcyę 1733 r. Bartłomiej i Jacek, sędzia kapturowy z ziemi różańskiej, a Marcin na Napiórkach, delegat wojew. krakowskiego, z wojew. krakowskiego elektorowie 1764 r. Marcin, komornik grodzki krakowski 1768 r. Piotr i Wojciech, dziedzice dóbr Modzele, w ziemi różańskiej 1772 r., synowie Wojciecha. Ksawery, podwojewodzy proszowski, komisarz do zbierania ofiar z pow. lelowskiego 1789 r. Jan, burgrabia grodzki różański 1793 r. Mateusz, chorąży gwardyi koronnej 1793 r. (Conv. Vars., Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Sigil, Kancl.). 

Po Marcinie, cześniku trembowelskim, komorniku grodzkim bielskim 1763 r., syn Ignacy-Floryan, geometra 1773 r., porucznik 1774 r., a od 1778 r. kapitan artyleryi koronnej, ostatnio 1790 r. major (Sigil., Kancl.), zaślubił Joannę Kosińską i z niej miał syna Józefa, ur. 1783 r., ochrzczonego w par. Panny Maryi w Warszawie, kapitana pułku strzelców wojsk polskich, który odbył kampanie, 1805 i 1809 r. przeciw Francyi, a wyszedłszy 1811 r. do dymisyi, został kontrolerem w komisyi rządowej wojny; po Józefie z Franciszki Relickiej, zaślubionej 1815 r. w par. Sędziszów, córki, Stefania, Aleksandra i synowie: Aleksander, Erazm, Juliusz i Józef. 

Aleksander, ur. 1818 r. w Warszawie, urzędnik rządu gub. radomskiego, wylegitymowany w Królestwie 1846 r. wraz z bratem Konstantym, zaślubił 1849 r. w Radomiu Józefę Szarawską i z niej pozostawił syna Romualda, ur. 1850 r. w Radomiu, urzędnika rządu gub. radomskiego, po którym z Jadwigi Kuncewiczówny, zaślubionej 1901 r. w par. św. Aleksandra w Warszawie synowie, Stanisław i Jan (Ks. Wojskowe, Zbiory mec. St. Kozłowskiego).

Po Tomaszu, pośle na sejm 1627 r., pochodzący: Piotr-Feliks, ksiądz i Franciszek, synowie Walentego i Petroneli Michałowskiej, 1838 r., Karol, Zacheusz, Julian i Jakób, synowie Stanisława i Barbary Pomaskiej, 1839 r.; Wojciech, syn Szymona, 1839 r., oraz Antoni i Ignacy, synowie Walentego i Wiktoryi Kamińskiej, 1843 r wylegitymowani w Królestwie. 

Po Wojciechu, w 1762 r. dziedzicu wsi Kardowo, w ziemi różańskiej, syn Józef miał syna Jana po którym z Bogumiły Grużewskiej syn Ferdynand, w wojsku rosyjskiem, wylegitymowany w Królestwie 1860 r. 

Stanisław i Piotr, synowie Pawła, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej w 1834 r. 

NAPIWOŃSKI h. NAPIWOŃ. Podług Ledebura byli w Prusach Zachodnich. 

NAPOLSKI h. NIEZGODA odm. Odmiana herbu - podkowa barkiem do góry, przez nią strzała na ukos, z lewej ku prawej stronie w górę; w koronie trzy pióra strusie. 

Byli w Prusach Zachodnich i na Litwie. Wojciech i Grzegorz otrzymali 1526 roku przywilej na wieś Napole. Jan, syn Mikołaja, dziedzic wsi Ninczyna i Perłowce 1558 r. Andrzej, Jan i Mikołaj, synowie Jana, 1580 r. Stanisław, komornik lwowski 1627 roku (Metr. Kor., Conv. Vars., Wyr. Tryb. Lubel.). Andrzej, syn Mikołaja, 1640 r. (Akta Piotrkowskie). 

Michał sprzedał Mirewiczom wieś Wólkę, w pow. włodzimierskim 1770 roku; jego syn Józef miał synów, Marcina, urzędnika w Warszawie, 1842 roku, i Andrzeja 1843 r. wylegitymowanych w Królestwie. 

NAPORA. Jan-Jarosław podpisał elekcyę 1669 roku z wojew. Sieradzkiem. 

NAPRUSZEWICZ. Michał z żoną Agnieszką Szygoską, posesorowie wsi Perłowo, pozwali 1713 r. Barbarę Głuchowską o wyzucie ich z dóbr (Zap. Tryb. Piotrk.). 

NAPRUSZEWSKI v. NAPRUSZOWSKI h. GRZYMAŁA bez bramy. Wzięli nazwisko od wsi Napruszewa, w pow. gnieźnieńskim. Marcin i Stanisław, synowie Jana z Napruszewa, 1581 r. Marcin z Napruszewa, elektor 1648 r. z wojew. kaliskiego. Marcin i Antoni, synowie Adama, 1666 roku. Franciszek, Jan i Wojciech, synowie Marcina, 1666 r. Marcin z Napruszewa, burgrabia kaliski 1666 r. 

Piotr, elektor 1669 r. z wojew. poznańskiego. Piotr, syn Aleksandra, 1680 r. Aleksander, burgrabia bydgoski 1682 r., instygator Trybunału koronnego 1692 r. Aleksander i Franciszek podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. kaliskiem. 

Aleksander, deputat na Trybunał koronny 1788 r. Krzysztof, dziedzic dóbr Chiczyce 1729 r. i Marcin podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. kaliskiem. Józef, elektor 1764 r. z wojew. kaliskiego. Felicyan żonaty z Maryanną Trzcińską 1766 r. Wiktor, towarzysz kawaleryi narodowej, otrzymał 1778 r. dymisyę z rangą chorążego. Po Mikołaju z Anny Radoszewskiej syn Jan, burgrabia kaliski 1789 roku (Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Sigil., Ks. Gr. Sochaczewskie). 

NAPS. Krzysztof, komisarz do spraw pruskich 1609 r. Jan został 1664 r. burgrabią toruńskim (Vol. Leg., Sigil.). 

NARACZOWSKI. Mają przydomek Terebesz; z nich Jakób, podstoli rzeczycki, podpisał elekcyę 1674 r. z pow. rzeczyckim. 

NARAJOWSKI v. NARAJEWSKI h. JANINA. W Małopolsce, z której przesiedlili się na Ruś Czerwoną. Rafał z synem Stanisławem otrzymali 1533 roku przywilej dla wsi Narajowa. Mikołaj, podstarosta lwowski, otrzymał 1537 r. wieś Piotrkowice; łowczy 1548 r., cześnik, został 1550 r. sędzią ziemskim lwowskim i miał syna Jana, żonatego z Anną Błędowską. Stanisław, podwojewodzy śniatyński 1550 r. Mikołaj, syn Jana, 1564 r. 

Stanisław i Wojciech, synowie Stanisława, przeprowadzili 1580 r. dział dóbr Narajowa. Krzysztof, sędzia ziemski lwowski 1584 r. Jerzy v. Benedykt-Jerzy, dziedzic Rachinie, Drozdowicz i Leszna, stolnik halicki 1584 r., lwowski 1586 r., wojski lwowski 1588 roku, miał syna Sebastyana, dziedzica Strzałkowa. Wojciech, dziedzic Derszowa, brat Benedykta, stolnik halicki 1590 roku, miał synów: Andrzeja, Jana i Wojciecha. Mikołaj, miecznik 1592 r., następnie podsędek, a w 1633 r. sędzia ziemski lwowski, ożeniony z Katarzyną Dzieduszycką, pozostawił synów: Jerzego-Mikołaja, dziedzica Warasza, Konstantego i Mikołaja. Józef, z podsędka sędzia ziemski lwowski 1613 r., żonaty z Elżbietą Sulima, pozostawił córkę Urszulę i syna Jerzego. Jan, wojski żydaczowski 1620 r. Samuel, stolnik przemyślski 1622 r., stolnik lwowski 1633 r. Jerzy i Rafał 1632 r. elektorowie z wojew. ruskiego. Po Mikołaju, stolniku lwowskim, córka Zofia Komorowska i syn Stefan, stolnik podolski 1658 r., sędzia ziemski lwowski 1661 r. Bieniasz, podstoli halicki 1698 roku (Conv. Vars. i Piotrk., Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Sigil., Kancl.). 

Bonifacy, chorąży traktu kamienieckiego, podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. brzesko-litewskiego. Mikołaj 1749 r. w ziemi przemyślskiej. Andrzej wylegitymowany w Galicyi 1782 r. 

NARAMOWSKI h. ŁODZIA. Senator w rodzinie, Adam, kasztelan szremski 1697 r., um. 1732 r. 

Wzięli nazwisko od wsi Naramowice, w Wielkopolsce. Małgorzata, żona Jana Kośmidra, chorążego sieradzkiego 1400 r. Anna, żona Adama Drzewieckiego, kasztelana radomskiego 1516 r. Andrzej, Jerzy, Krzysztof i Stanisław 1546 r.; z nich Jerzy, kanonik kujawski 1568 roku, a Andrzej, prałat i kanonik włocławski 1561 r. Andrzej z Naramowic, kustosz wiślicki, będąc pod zarzutem nieszlachectwa, przedstawił świadków, którzy zaprzysięgli, że jest on synem Jerzego Zeta, herbu Łodzią, mieszczanina poznańskiego, i żony tego Eufemii, herbu Prawdzie. Adam, poseł na sejmy w pierwszych bezkrólewiach, deputat do korekty praw 1589 r. i 1601 r., poborca poznański 1603 r., stronnik Zebrzydowskiego. 

Stanisław, elektor 1632 r. z wojew. kaliskiego. Franciszek 1660 r., ożeniony z Maryanną Skoraszewską, z niej córka Barbara Mielżyńska. Łukasz, syn Adama, dziedzic Krzesiny 1667 r. Jan i Władysław, elektorowie 1669 roku z wojew. sieradzkiego, synowie Wojciecha i Elżbiety Kosmowskiej. Franciszek podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. kaliskiem; jego synowie: Adam, Floryan i Władysław, dziedzice Naramowic 1682 r. Stanisław, elektor 1669 r. z wojew. poznańskiego, a Łukasz podpisał 1669 r. elekcyę z wojew. poznańskiem i pozostawił synów, Łukasza i Władysława 1678 r. Jerzy, opat koronowski 1677 roku. Jan, Mikołaj, Waleryan i Jerzy, synowie Stanisława, 1686 roku. Waleryan, burgrabia poznański, elektor 1697 roku z wojew. kaliskiego, cześnik wschowski i podwojewodzy poznański, deputat 1699 r. Jan, Łukasz, Władysław i Zygmunt, elektorowie 1697 roku z wojew. kaliskiego, iz nich Władysław miał córkę Ludwikę Kęszycką. 

Adam, elektor 1697 r. z wojew. kaliskiego, z starosty ujskiego kasztelan szremski 1697 r„ należał do poselstwa do Turcyi 1699 r.; mąż zdolny i energiczny, był jednym z najgorliwszych stronników Stanisława Leszczyńskiego, za co król August II odjął mu kasztelanię 1704 roku i nie powrócił, aż po uspokojeniu kraju; z żony Katarzyny Grzymułtowskiej, wojewodzianki poznańskiej, wdowy po Gembickim, miał synów, Franciszka, pułkownika królewskiego, i Stanisława, starostę ujskiego i pilzneńskiego, żonatego z Barbarą Siemianowską, chorążanką sandomierską, 1v. Fredrową, kasztelanową lwowską. Krzysztof żonaty z Agnieszką Kęszycką 1700 r. 

Zygmunt 1703 r., stronnik Leszczyńskiego. Łukasz, cześnik wschowski 1709 r., miał syna Wojciecha. Adam, Jezuita, proboszcz warszawski, mąż uczony i autor, zm. 1736 r. Wojciech podpisał elekcyę Leszczyńskiego 1733 r. Po Marcinie z Barbary Chrząstowskiej synowie, Ignacy, Władysław i córki: Maryanna Bobolecka, Konstancya i Teresa lv. Kiełczewska, 2v. Kamińska. Ignacy, cześnik wschowski 1765 r. (Metr. Kor., Ks. Gr. Brzeskie, Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel.). 

Jedna gałąź tego domu przesiedliła się do Litwy. Stanisław, poborca pow. oszmiańskiego 1686 r. Michał i Konstanty czynni w konfederacyi olkienickiej 1700 r. Jan z Naramowic, administrator czopowego pow. oszmiańskiego 1714 r. Michał-Stanisław, podsędek oszmiański 1715 r., deputat na Trybunał litewski 1722 r., sędzia ziemski oszmiański 1723 r., rotmistrz wojsk królewskich 1725 r. Stanisław, oboźny piński 1718 r. Adam, podczaszy lwowski 1722 r.

Józefat, krajczy oszmiański 1748 r., ożeniony z Krystyną Łopacińską, dziedzic dóbr Łoszy. Agnieszka, żona Jakóba Abramowskiego, skarbnika smoleńskiego 1758 r. Heronim z wojew. trockiem i Józef z Naramowic, chorąży parnawski, z wojew. połockiem podpisali elekcyę 1764 roku (Arch. Dubr. i Szem.). 

Feliks, syn Bonawentury i Elżbiety, ur. 1797 r. w m. Januszpolu, w obw. żytomierskim, wstąpił 1816 roku do 4 pułku strzelców konnych i w 1826 r. postąpił na podporucznika weteranów czynnych, a w 1830 r. przeniesiony na adjutanta placu twierdzy Zamość, w 1831 r. awansował na kapitana w szwadronie Krakusów (Ks. Wojskowe). 

Heronim, syn Samuela, z synami, Joachimem i Leonem wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

NARANOWICZ h. ZAGROBA v. ZAGŁOBA. Antoni, plenipotent regimentu pieszego artyleryi koronnej, pokwitował 1768 r. z pewnej sumy Lengiewicza, a w 1793 r. zaskarżył Borkowskiego o poczynione krzywdy (Ks. Gr. Brzeskie). 

NARBUT h. LIS. Podług Kojałowicza w pow. wiłkomierskim. Mikołaj, pisarz grodzki smoleński, oraz Mikołaj, Eliasz, Stanisław i Aleksander ludzie rycerscy, żyjący w XVII wieku. 

NARBUT h. TRĄBY. Senatorowie w rodzinie: Wojciech, biskup kijowski 1473 r., um. 1506 r. Mikołaj, marszałek nadworny litewski 1546 r., wojewoda podlaski 1551-1554 r. 

Rodzina Narbutów, herbu Trąby, należy do najdawniejszych litewskich i nie ulega prawie wątpliwości, że jest jednego pochodzenia z Ostikami; wspólnym protoplastą tych rodzin miał być Narymund ks. litewski, syn Romunda, żyjący 1255-1281 r.; jego syn Lezdejko miał mieć syna Wirszula, a ten Syrpucia, po którym syn Grzegorz na sejmie horodelskim 1413 r. wziął herb Trąby, i miał pięciu synów: Raka, Tokara, Niewiera, Radziwiłła i Szczęsnego, przodków Radziwiłłów, Ościków, Dziewiałtowskich i innych. 

Po Tokarzu byli synowie: Narbut, Iwaszko i Pieczek; od Iwaszka ma pochodzić rodzina Iwaszkiewiczów, od Pieczka, Pieczkiewicz v. Picekiewicz, a od Narbuta, który pozostawił dziewięciu synów, pochodzą Narbutowie, którzy często w XVI stoleciu po swym przodku pisali się Narbutowiczami; niekiedy zaś, lecz mylnie, pisano ich Narburtami. 

Choćby nawet, co bardzo być może, pochodzenie Narbutów od Narymunda, panującego księcia Litwy, było bezzasadne, zawsze przecież ich stanowisko publiczne w pierwszych już czasach po Unii z Koroną wskazuje, że należeli prawdopodobnie do dawnych niezależnych drobnych władców Litwy. Do połowy XVI stolecia Narbutowie tego herbu należeli do pierwszorzędnych domów litewskich, a choć stracili to wysokie stanowisko, zawsze jedna ich linia, dziedzicząca w pow. lidzkim, należała do znakomitego obywatelstwa tego powiatu i dziedzicznie posiadała w nim urzędy ziemskie; ta gałąź przez synów Michała-Jana, marszałka Trybunału litewskiego 1684 r., rozdzieliła się na kilka linij, istniejących do tego czasu. 

Wojciech, biskup kijowski 1473 r. Narbut, dziedzic dóbr Ormiany i Kołtyniany, miał pięciu synów: Dobrogosta, namiestnika dorsuniskiego 1501 r., po którym z N. Iliniczówny synowie, Krzysztof i Matys, dworzanie królewscy 1511 r., Mikołaja, ciwuna krewskiego 1495 r., po którym syn Piotr, dzierżawca dowgialiski 1551 r., Piotra, podkomorzego litewskiego 1506 r., Stanisława, posła do Moskwy 1500-1501 r., namiestnika omieliskiego 1503 r., po którym syn Stanisław 1542 r., i Wojciecha. 

Wojciech, dworzanin królewski 1495 r., namiestnik jaświoński 1505 r., przewalski i oski, marszałek królewski 1506 r., poseł do Moskwy 1508 r., z żony Hanny N. pozostawił czterech synów: Bohdana, Jana, Mikołaja i Wojciecha, chorążego litewskiego 1510 r., ożenionego z Zofią N. 

Jan, stolnik 1529 r., kuchmistrz litewski 1542 r., dzierżawca markowski, miał dwóch synów, Grzegorza i Kacpra; Kacper, pełnomocnik ks. Hołowczyńskiego 1604 r., pozostawił syna Jana, żonatego z Zuzanną Pielecką, który z żoną w 1636 roku zaarendował Szemetowszczyznę od Stabrowskiego. 

Grzegorz, starszy syn kuchmistrza Jana, miał syna Jana, dziedzica Niestaniszek, który w 1614 r. nabył ziemię Morszelewską od Jacyny, i z żony Maryanny Troszczanki pozostawił syna Stanisława, któremu w 1636 r. zapisał połowę Niestaniszek; Stanisław, żonaty z Krystyną Dukszczanką, sprzedał 1638 r. Niestaniszki. 

Mikołaj, syn marszałka Wojciecha, dworzanin królewski 1533 r., namiestnik żmudzki 1535 r., leśniczy berestejski 1537 r., starosta krzewski, uciański i mozyrski 1541-1547 r., marszałek nadworny litewski 1546 r., wojewoda podlaski 1551 roku, pozostawił dwóch synów, Stanisława, podstarostę oszmiańskiego 1581 r., podkomorzego Słonimskiego, starostę oszmiańskiego 1582 r., marszałka królewskiego i ciwuna birżańskiego, żonatego 1v. z Zofią Daniłowiczówną, 2v. z Halszką Hlebowiczówną, i Piotra. 

Piotr, sędzia ziemski Słonimski 1592-1594 roku, protoplasta gałęzi tego domu osiedlonej w pow. lidzkim; z jego synów, Jerzy bezpotomny, i Jan, sekretarz królewski 1606 r., pisarz ziemski lidzki, elektor 1669 roku z wojew. wileńskiego, z sędziego ziemskiego 1674 r. podkomorzy lidzki, fundator księży Franciszkanów w Kołtynianach, miał syna Jana, pisarza ziemskiego lidzkiego, po którym dwóch synów, Adam, wojski lidzki, fundator oo. Karmelitów w Lidzie 1672 r., i Jan-Michał. 

Jan-Michał, mąż zasłużony w obywatelstwie, sędzia ziemski lidzki, marszałek Trybunału litewskiego 1684 r., z żony Anny ks. Szujskiej pozostawił synów: Aleksandra, który poległ na wyprawie wiedeńskiej 1683 r., Władysława, Franciszka i Michała; po Michale synowie: Jan i Klemens, ks. Bazylianie, Antoni, Aleksander i Stanisław, deputat na Trybunał litewski 1740 r. 

Władysław, z podsędka podkomorzy lidzki 1695 r., mąż zacny i biegły w prawie, kilkakrotnie deputat na Trybunały litewskie, ostatni raz 1698 r.; jego synowie, Jan i Mikołaj, i po tym drugim synowie: Michał, Piotr i Józef 1764 r., i z nich Michał, podkomorzy lidzki, elektor z pow. lidzkiego 1764 r., i Józef, rotmistrz lidzki, podpisał elekcyę 1764 r. z pow. lidzkim. 

Franciszek, trzeci syn sędziego Michała-Jana, miał dwóch synów, Kazimierza i Michała, i z nich Kazimierz, miecznik lidzki, elektor 1733 r. z wojew. wileńskiego, poseł na sejmy i deputat na Trybunały, marszałek lidzki 1739 r., pozostawił syna Kazimierza, z księdza Pijara opata paradyskiego, proboszcza radzymińskiego i lidzkiego, męża głębokiej nauki, poetę i autora, któremu Stanisław August chciał dać biskupstwo grodzieńskie, nowo mające się utworzyć, co jednak dla Targowicy nie przyszło do skutku; opat um. 1807 r. 

Michał, drugi syn Franciszka, pisarz kapturowy pow. lidzkiego, elektor 1733 r. z wojew. wileńskiego, surogator i rotmistrz lidzki 1734 r., deputat na Trybunał litewski 1739 r., miał syna Józefa-Kazimierza, marszałka lidzkiego 1759-1768 r., który zostawił sześciu synów, i z których czterech wysokie stanowiska zajęli w swoim powiecie; z nich: 1) Ignacy, sędzia ziemski lidzki 1772 r.; 2) Tadeusz, chorąży pancerny, pułkownik petyhorski, elektor 1764 r. z pow. lidzkiego, podstoli 1768 r., stolnik 1778-1781 r„ a podkomorzy lidzki 1782-1793 r., ożeniony z Katarzyną Wiazewicz; jego syn Wojciech, szambelan królewski 1794 r., poseł na sejm czteroletni, wysoko ukształcony, kierował wychowaniem ks. Dominika Radziwiłła, ordynata Nieświeskiego; marszałek szlachty pow. lidzkiego 1809-1812 r., zostawił ciekawy pamiętnik swojego pobytu na dworze Stanisława Augusta, um. 1837 r.; 3) Feliks; 4) Antoni, sędzia kapturowy i elektor 1764 r. z pow. lidzkiego, koniuszy 1772 r., podczaszy 1778 r., stolnik, ostatnio wojski lidzki i poseł na sejm czteroletni 1793 r.; 5) Daniel; 6) Dominik, cześnik 1773 r., wojski lidzki 1778-1793 r., dostał w 1775 r. na lat 50 prawem emfiteutycznem starostwo trabskie. 

Z tej familii. Zofia, żona ks. Mateusza Gedroicia, marszałka ziemskiego litewskiego 1550 r. Mikołaj syn Pawła, dziedzic Dzieśny, żonaty z Zofią Milewską 1586 r. 

Jan wyznaczony z sejmu 1631 r. do oznaczenia ceny monety i towarów zagranicznych. Mikołaj i Stanisław, elektorowie 1632 r. z wojew. wileńskiego. Aleksander, syn Macieja i Katarzyny Horoskówny, 1643 roku, miał synów, Jana i Konstantego; po Janie synowie: Benedykt, Konstanty i Antoni, elektor 1733 r. z wojew. wołyńskiego. 

Krystyna, żona Aleksandra Hilchena, podczaszego trockiego 1650 r. Adam, Jan i Michał z wojew. wileńskiem i Dominik z wojew. wołyńskiem podpisali elekcyę 1697 r.

Konstancya, podkomorzanka lidzki, żona Józefa Dembowskiego, rotmistrza kawaleryi narodowej 1770 r. Józef, chorąży lidzki 1772-1793 r., dostał w 1775 r. na lat 50 prawem emfiteutycznem starostwo mereckie. N. żonaty z Anną ks. Radziwiłłówną, 2v. Józefową Chrapowicką 1780 r. Jan, sędzia ziemski lidzki 1783 r. Józef, regent wielkiego księstwa litewskiego w Komisyi policyi 1791 roku, konsyliarz Targowicy i jej sekretarz 1792-1793 roku, z żony Agaty Zalewskiej miał syna Prota, referendarza Stanu, urzędnika w gub. augustowskiej, wylegitymowanego w Królestwie 1854 r., który w 1837 r. otrzymał prawa nowego szlachectwa; ostatnio sędzia pokoju kalwaryjski 1866 r. Michał, strukczaszy wileński 1788-1793 roku. Kazimierz, szambelan królewski, marszałek Targowicy pow. lidzkiego 1792 r. 

Dominik, wojski lidzki, żonaty 1802 r. z Różą Kościałkowską. Katarzyna, żona Stanisława Ciemnołońskiego, radcy pow. sejneńskiego 1810 r. Józef, sędzia apelacyjny Księstwa Warszawskiego 1813 r. Karol, syn Ignacego, zasiadający w sądach pow. kobryńskiego 1845 r. Teodor, jeden z najcelniejszych historyków litewskich, obszerne jego dzieje narodu litewskiego, jakkolwiek niezawsze z surową krytyką skreślone, są jednem z ważniejszych naszych utworów historycznych; um. 1864 r. Aleksander, syn Mikołaja, podpułkownik wojsk rosyjskich 1863 r. Edward, syn Józefa, urzędnik gub. wileńskiej, i Waleryan, syn Fryderyka, urzędnik w pow. brzeskolitewskim 1865 r. (Metr. Kor., Metr. Litew., Don. i Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Bon., Arch. Dubr.). 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej: Antoni, syn Franciszka, z synami: Adamem, Ignacym, Floryanem, Piotrem i Hipolitem 1851 r.; gub. kowieńskiej, pochodzący: 1) po Tadeuszu, Wincentym i Janie, synach Jerzego, wnukach Stanisława, prawnukach Piotra; 2) po Antonim i Józefie, synach Józefa, wnukach Stanisława prawnukach Piotra; 3) Andrzej, Leon, Kajetan, Michał, Jan i Onufry z potomstwem, synowie Antoniego, wnukowie Jerzego, prawnukowie Piotra, syna Krzysztofa, 1853 r.; 4) Lambert i Onufry z potomstwem, synowie Jakóba, wnukowie Jerzego, 1851 r.; 5) Stanisław, Mikołaj, Franciszek, synowie Józefa, wnukowie Jana, z potomstwem 1861 r.; 6) potomstwo Adama i Rajmunda, synów Wincentego, wnuków Andrzeja, 1850 r. 

Karol, dziedzic dóbr Szpitalów, na Litwie, ożeniony z Ludwiką Estkówną, z niej córka Tekla za Iłłakowiczem i syn N., dziedzic wsi Połomie, w Galicyi 1878 r. Wiktorya, żona Ludwika Kisielnickiego 1880 r. Nikodem, syn Lamberta, dóbr Nikowinie, Wincenty, syn Józefa, dóbr Lasodol, Kazimierz, syn Wincentego, dóbr Bukańce, Antoni, syn Wincentego, dóbr Zacisze, Tadeusz, syn Wincentego, dóbr Polesie, Józef, syn Józefa, dóbr Jasudy, Hipolit, syn Kazimierza, dóbr Micajce-Podarby, Jan, syn Józefa, dóbr Sielany i Świrbucy, Józef, syn Antoniego, dóbr Biryki, i Zygmunt, syn Józefa, dóbr Jakutyszki dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r. 

Józef z Ostiko-Takon, syn Wincentego i Zofii z Wojnów, ur. 1795 r. we wsi Czujnie, gub. wileńskiej, wstąpił 1812 r. do 9 pułku gwardyi litewskiej, iw 1813 r. przy organizacyi przeznaczony do 1 pułku ułanów gwardyi francuskiej, został 1814 r. podporucznikiem; przeniesiony 1815 r. do wzorowych szwadronów ułanów, przeszedł 1817 r. do pułku strzelców konnych gwardyi i w 1818 r. awansował na porucznika, a 1827 r. na kapitana, iw 1831 r. postąpił na majora. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał 1814 r. krzyż srebrny kawalerski Legii Honorowej i krzyż złoty Virtuti Militari. Józef, żonaty z Julią Trybuszówną, um. 1846 r. w Warszawie, pozostawiwszy córkę Wilhelminę, żonę Kazimierza Tycza, kapitana wojsk polskich (Ks. Wojskowe). 

NARBUT h. ZADORA. Podług heraldyków litewskich N., wojewoda trocki 1413 r., stronnik Jagiełły przeciw Kiejstutowi i poseł od tego księcia do Polski z prośbą o rękę Jadwigi, zostawił dwóch synów, Aleksandra i Jana, z których Jan, chorąży litewski, dzielny wojownik przeciw Świdrygielle, z litewska nazywany Dawgialis (wielce potężny), z którego to imienia urosło nazwisko Dawgiałło v. Dowgiałło, miał synów: Marcina, Jana, Jerzego, Stanisława-Dawbara, Andruszkę, Hawryłai Kuroniosa; z tych braci, Andruszka, z litewska Narbut, jest protoplastą rodziny Narbutów, herbu Zadora, biorących przydomek Dowgiałło dla wspólności pochodzenia z tą rodziną. Lenard, syn Narbuta, miał trzech synów i cztery córki, z których Katarzyna była za Dowgierdem, a Dorota za Waszkiewiczem; z synów: 1) Wojciech, dziekan łucki, kanonik wileński 1548 r., pisarz królowej Bony, był też mierniczym Słonimskim 1549 r.; 2) Mikołaj, po którym z Szołkowskiej syn Paweł miał synów, Jana i Aleksandra; 3) Jarosz z Zofii Lackiej pozostawił synów: Stanisława i Jana, sędziego grodzkiego wileńskiego 1623 r., poborcę wileńskiego 1618 r., pisarza ziemskiego trockiego 1629 r., elektora 1632 r. z wojew. trockiego, posła na sejmy, komisarza do mennicy 1631 r. Jan, podczaszy witebski, elektor 1669 r. z wojew. wileńskiego. 

Bazyli, Jezuita, był takiej pobożności, że sejm 1733 r. zalecił staranie się u papieża o jego kanonizacyę. Kazimierz, strażnik, podstarosta i poseł wileński, podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. wileńskiem. 

Wincenty, syn Józefa, zasiadający w sądach gub. wileńskiej 1865 r. Michał, syn Michała, z synami: Józefem, Stanisławem, Franciszkiem, Kazimierzem i Karolem wylegitymowani w Cesarstwie 1833 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

NARBUT. Justyn, ur. 1776 roku, pułkownik wojsk polskich, dowodził pułkiem strzelców pod Sołami; um. 1845 r. 

Konstanty, syn Adama i Anny ze Stankiewiczów, ur. 1786 r. we wsi Radzwonisze, w pow. lidzkim, wstąpił 1800 r. do pułku tobolskiego piechoty rosyjskiej i w 1807 r. został podporucznikiem, 1809 r. porucznikiem, a 1810 r. sztabs-kapitanem iw 1811 r. wyszedł do dymisyi. W 1812 roku postąpił jako kapitan do 19 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1817 r. otrzymawszy dymisyę, wszedł 1822 r. na dozorcę budowli do dyrekcyi inżynierów i 1824 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie, 1806 r. we Francyi i 1813 r. w Niemczech. 

Ksawery, syn Joachima i Magdaleny, nr. 1787 r. we wsi Zielonej, w Grodzieńskiem, postąpił 1810 r. do 8 pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego i w 1812 r. został podporucznikiem, a 1813 r. porucznikiem w 17 pułku; odbył kampanie, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech. 

Zenon, syn Józefa i Józefy z Lewickich, ur. 1807 r. we wsi Zalesie, w Rosyi, wszedł 1825 r. do 2 pułku piechoty liniowej i w 1831 r. awansował na podporucznika (Ks. Wojskowe). 

NARBUTOWICZ h. RÓŻA. Byli w pow. oszmiańskim. Jurij, bojar żyzmorski 1496 r. Ławryn, dziedzic Baranowa i Bałwiniszek 1526 r. Bartosz, dziedzic Dubrowlan i Iwanowszczyzny 1529 r., z żony Zofii miał synów, Jana i Mikołaja; po Janie z Katarzyny N. syn Grzegorz (Hrehory), dziedzic Dubrowlan 1589 r. (Arch. Dubr.). 

Michała, wylegitymowani w Cesarstwie 1829 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

NARCHAWSKI. N.. towarzysz roty starosty piotrkowskiego, pozwany 1663 r. przez Zielińską o najazd na dobra (Wyr. Tryb. Lubel.). 

NARDUŁTOWSKI. Wojciech, dzierżawca wójtostwa we wsi Rogawki, na Podlasiu 1543 roku, następnie dziedzic tej wsi Rogawki (Metr. Litew., Bon.). 

NARECKI h. WIENIAWA. Jedna gałąź rodziny Narewski zmieniła nazwisko na Narecki; z niej Kazimierz, rotmistrz wojsk rosyjskich 1819 r., syn Jana i wnuk Jana. 

NAREJKO i NAREJKOWICZ h. LUBICZ odm. Odmiana herbu - w podkowie dwa krzyże, jeden przy drugim, na podkowie nie ma krzyża. 

Brali przydomek Ginwiłłowicz. Mikołaj, namiestnik mejsagolski 1522 r. Jan, sędzia ziemski kowieński 1761 roku, miał syna Jerzego, po którym z Anny Hanuszowskiej, czterech synów: i z nich Melchior pozostawił syna Andrzeja, rotmistrza bracławskiego 1793 r.; po Andrzeju syn Jerzy i córki: Joanna, Zuzanna za Zaborskim i Tekla za Józefem Koziełłem. 

Potomstwo Kazimierza i Tadeusza, synów Antoniego, wnuków Jana, 1580 r. i potomstwo Jana, syna Macieja, 1861 r. wylegitymowane w Cesarstwie i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

NAREMBSKI v. NARĘBSKI h. NOWINA. Rozrodzeni w wojew. krakowskiem. Stanisław i Jan nabyli 1581 r. wieś Kolebkę. Stanisław, podstarosta ojcowski 1586 r. Jan, Anna, żona Benedykta Lutosławskiego, i Zofia, 

NAREWICZ h. WIENIAWA. Na Żmudzi: piszą się z Wendziagołły. Andrzej 1621 r. Maciej, sekretarz królewski, deputat ad pacta conventa 1648 r. i elektor tegoż roku z ks. żmudzkiego. Jerzy z wojew. trockiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r. N., rotmistrz wiłkomierski 1764 r. 

NAREWSKI h. WIENIAWA. Na Litwie, mają pochodzić od rodziny Narkiewicz. Mikołaj, kapitan wojsk koronnych 1670 r., łowczy piaski 1681 r., z żony Anny Strzałkowskiej miał syna Franciszka, majora wojsk królewskich 1720 r., podczaszego rzeczyckiego 1744 roku, po którym z Anny Bojemskiej, podczaszanki latyczowskiej, synowie, Jan i Antoni. Antoni, dziedzic dóbr Siwianki, major wojsk koronnych, sędzia kapturowy czerski 1764 r., generał major wojsk koronnych 1767 roku, żonaty z Teresą Opacką (Metr. Kor., Conv. Vars., Ks. Gr. Czerskie). 

NARĘBSKI h. WŁASNEGO. Herb - na tarczy podkowa obrócona barkiem do góry, na niej krzyż kawalerski, aw środku strzała, żeleźcem w górę; w koronie nad hełmem skrzydło przeszyte strzałą w prawo. 

Jan, syn Franciszka i Ewy Domaradzkiej, w nagrodę zasług okazanych Rzeczypospolitej otrzymał 1780 roku herb powyższy i nobilitacyę (Kancl., Sigil.). 

NARGIAŁŁO h. NAPIWOŃ. Marcin, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

NARGIAŁOWICZ h. NAPIWOŃ. Samuel, syn Mikołaja, zapisany do do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

NARGIELEWICZ v. NARGIEŁOWICZ. Na Litwie. Krzysztof 1669 r. z ks. żmudzkiem i N. 1733 roku z wojew. trockiem podpisali elekcye. N., dziedzic dóbr Horawiec 1846 r., w pow. borysowskim. 

NARGIEŁO v. NARGIEŁŁO h. NOWINA. Jan, syn Walentego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

NARGIEŁO v. NARGIEŁŁO h. RADWAN. Stefan, syn Michała, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej: Ignacy, syn Michała, z synem Aloizym i wnukiem Józefem 1849 r., oraz potomstwo Józefa i Tomasza, synów Jakóba, 1853 r. 

NARKIEWICZ h. ŁABĘDŹ. Krzysztof, syn Mikołaja, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. 

NARKIEWICZ h. ŁUK-NAPIĘTY. Herb - łuk nałożony strzałą w górę, w koronie trzy pióra strusie. 

Podług Kojałowicza w pow. orszańskim; z nich Jan i Krzysztof 1700 roku.

NARKIEWICZ h. WIENIAWA. Rozgałęziona I na Litwie rodzina; pisze się z Wendziagołły, a jedna jej gałąź bierze przydomek Podwiński. Szymek otrzymał dobra w pow. ejszyskim, iw 1503 r. potwierdzono ten przywilej wdowie po nim Barbarze. Micko, chorąży lidzki 1524 r. Stanisław, chorąży lidzki 1533 r. Szymon, chorąży radliński 1542 r. Augustyn, syn Jerzego, 1573 r., miał synów, Jana, poborcę rzeczyckiego 1596 roku, i Marcina. Jerzy, dziedzic Norkowszczyzny, w pow. mińskim 1591 r. 

Kazimierz z ks. żmudzkiem i Mateusz z wojew. wileńskiem podpisali elekcyę 1648 r. N., geometra na Litwie, urządzał 1642 r. wydział ks. holszańskiego po Sapiesze. N. należał do związku wojskowego i zabójstwa hetmana Gosiewskiego 1662 r. N., poseł na sejm 1697 r. ze Żmudzi. Jan z wojew. trockiem i Franciszek ze Żmudzią podpisali pospolite ruszenie 1698 roku. 

Jan żonaty z Anną Sekulską 1701 r. Michał z wojew. wileńskiem i Zygmunt, oboźny wojew. brześciańskiego, z wojew. brzesko-litewskiem podpisali elekcyę 1733 r. 

Zygmunt, podkomorzy wendeński 1754 r. Marcin ożeniony z Katarzyną Cywińską 1755 r. Dawid, chorąży 1778 r., porucznik 1784 r. wojsk litewskich. Michał-Ignacy, podporucznik 1789 r., a w 1790 r. porucznik. 

Józef, syn Franciszka, zasiadający w sądach pow. szawelskiego 1840 roku. Edward, syn Jana, urzędnik gub. wileńskiej 1846 r. Edward, syn Michała, geometra rządowy pow. borysowskiego 1865 r. (Metr. Litew., Don. Vars., Sigil., Kancl., Bon.). 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. grodzieńskiej: Mikołaj i Michał z synem Michałem, synowie Mateusza, oraz Edward i Bronisław, synowie Michała, 1855 r.; 2) w gub. kowieńskiej: Szymon, Kazimierz i Władysław z potomstwem, synowie Michała, wnukowie Władysława, 1850 r.; Stanisław, Ignacy i Andrzej, z potomstwem, synowie Jakóba, wnukowie Macieja, 1854 r. Jerzy, Rudolf i Ludwik z potomstwem, synowie Jerzego, wnukowie Antoniego, 1853 r.; Marcin i Bonifacy z potomstwem, synowie Józefa, i potomstwo Michała, Antoniego i Jakóba, synów Jakóba, wnuków Józefa, prawnuków Jakóba, 1859 r.; Adam i Michał z potomstwem, synowie Mateusza, wnukowie Piotra, prawnukowie Marcina, 1862 r.; potomstwo Jana, Jakóba, Michała i Antoniego synów Jana wnuków Krzysztofa, osób 56, w 1859, 1866 i 1867 r., oraz Ignacy, Józef, Tadeusz i Jan z potomstwem, synowie Kazimierza, wnukowie Franciszka, 1859 i 1861 r. 

NARKIEWICZ v. NARKOWICZ h. ŻNIN. Jerzy, syn Antoniego, z synami, Józefem i Antonim i tego synem Aleksandrem wylegitymowani w Cesarstwie 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

NARKIEWICZ h. ŻUBRZA-GŁOWA. Leon z potomstwem, syn Józefa, wnuk i prawnuk Józefa, praprawnuk Franciszka, syna Szymona, wylegitymowani w Cesarstwie 1848 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Kajetan i Kazimierz, synowie Fabiana, dóbr Kryńce, Edward, syn Ignacego, dóbr Świrny, Leopold, syn Leona, dóbr Micajcy, Waleryan syn Józefa, dóbr Iwoszki, Felicyan, syn Józefa, dóbr Barajcy, Wawrzyniec, syn Jana, dóbr Lepary, Leon, syn Jana, dóbr Rubieżyczki, Antoni, syn Stanisława, dóbr Biryki, Józefat, syn Marcina, dóbr Wake, Antoni, syn Wincentego, dóbr Giełżyce, Józef, syn Kazimierza i Michał, dóbr Tamoszajcy, i Wiktor-Julian, syn Antoniego, dóbr Bierzynie dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 roku. 

NARKIEWICZ. Antoni, syn Michała i Maryi z Brzozowskich, ur. 1791 r. we wsi Adamicach, w Rosyi, wstąpił 1812 r. do 10 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego, a w 1815 r. przeniesiony do 2 pułku strzelców pieszych, awansował 1820 r. na podporucznika, a 1829 r. na porucznika; odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 roku we Francyi. 

Ezechiel, urodzony w Warszawie, postąpił 1810 r. do artyleryi pieszej Ks. Warszawskiego i tegoż roku został podporucznikiem, a następnie porucznikiem i w 1815 r. wyszedł do dymisyi w randze kapitana. 

Ignacy, syn Justyna i Katarzyny Nowickiej, ur. 1795 roku we wsi Świrny, w pow. wiłkomierskim, wstąpił 1817 r. do pułku grenadyerów gwardyi i w 1823 roku został podporucznikiem w 3 pułku piechoty liniowej, a w 1824 r. wyszedł do dymisyi. 

Justyn, syn Franciszka i Petroneli z Lawronowiczów, ur. 1800 roku w Bacajcach, postąpił 1819 roku do pułku strzelców konnych gwardyi i w 1827 r. awansował na podporucznika w 1 pułku strzelców konnych (Ks. Wojskowe). 

JODKO-NARKIEWICZ h. LIS. Jodkowie, zamieszkali w pow. starokonstantynowskim, brali przydomek Narkiewicz używany jako nazwisko. Ksawery, syn Franciszka, dziedzic dóbr Jaworowce, w pow. starokonstantynowskim 1789 r. 

NARKIEWSKI. Michał pozwany 1786 r. o sumy zabezpieczone na dobrach (Wyr. Tryb. Piotrk.). 

NARKUŃSKI. Może omyłką druku zamiast Narkuski Kazimierz, który w 1764 r. podpisał konwokacyę generalną litewską (Vol. Leg.). 

NARKUSKI. Senator w rodzinie, Stanisław, biskup żmudzki 1564 r., um. 1564 r. 

Rodzina żmudzka, właściwe jej nazwisko ma być Narkustis, które w XVI stoleciu spolszczyła na Narkuski. Stanisław, syn Gabryela, kanonik wileński 1550 r., sekretarz królewski, posłował w 1560 r. do Inflant, umawiająco poddanie się Polsce wielkiego mistrza kawalerów mieczowych; archidyakon wileński 1561 r., biskup żmudzki 1564 r., um. 1564 r. Gabryel, rotmistrz wojsk królewskich 1597 r. Michał, łowczy mozyrski, Jan i Samuel podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. brzesko-litewskiem (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Metr. Litew.). 

Michał, w pow. prużańskim, ożeniony z Joanną Bukraba 1709 roku. N., poseł mozyrski 1712 roku, generał-adjutant buławy wielkiej litewskiej. Franciszek i Wojciech, elektorowie 1733 r. z wojew. brzesko-litewskiego. Wojciech, ożeniony z Zofią Pawlikowską, kupił majątek Sowin, w pow. Słonimskim. Aleksander, syn Michała, zasiadający a w sądach pow. mozyrskiego 1840 r. 

NARMONT v. NARMUNT h. KORCZAK. Samuel, syn Andrzeja, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

NARMONT v. NARMUNT h. LELIWA. Na Litwie. Marek na Żmudzi 1621 r. Trzech synów Kazimierza zostało księżmi, i z nich Mikołaj był Jezuitą i proboszczem w Warszawie 1694 r. 

Jan, Maciej i Józef z potomstwem, synowie Jana, wnukowie Kazimierza, prawnukowie Jana, praprawnukowie Samuela, oraz Szymon i Jan z potomstwem, synowie Bartłomieja, wnukowie Jerzego, prawnukowie Stefana, praprawnukowie Samuela, w 1859 roku, a potomstwo Józefa i Stanisława, synów Dominika, wnuków Stanisława, w 1845 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Onufry, syn Józefa, dziedzic wsi Glewie, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

de NARNI-GUADAGNOLI. Margrabiowie. Heronim otrzymał 1780 r. szambelaństwo polskie (Kancl.). 

NAROCKI v. NAROSCKI. Byli w ziemi wiskiej. Jan, syn Pawła, 1506 r. (Akta Wiskie). Franciszek-Ignacy, syn Jana, mając lat 70 służył w konfederacyi barskiej; w 1807 r. przedstawiony był cesarzowi Napoleonowi I, który wyznaczył mu pensyą dożywotnią; um. w końcu 1809 r.; dwa razy żenił się, raz mając lat 70, drugi raz 85, z obydwu żon zostawił potomstwo. 

NAROJTIS. Pietrasz, bojar żmudzki 1524 r. (Bon.). 

NAROLSKI h. PRAWDZIC. Jedna z gałęzi rodziny Łaszcz od majątku Narole brała nazwisko Narolski. Mikołaj, porucznik dywizyi karabinierów, kawaler krzyża złotego Virtuti Militari 1831 r. 

NAROPIŃSKI h. BELINA. Wzięli nazwisko od wsi Naropina, w wojew. Sieradzkiem. Jan i Stanisław, bracia rodzeni; z nich Jan, kanonik łowicki i gnieźnieński 1511 r., proboszcz w Radomsku, sekretarz królewski 151.3r., kustosz włocławski 1519 r., scholastyk włocławski 1542 roku. Stanisław otrzymał 1534 r. wójtostwo kruszwickie; wojski bolesławski i poseł na sejm 1539 r., miał córki: Annę, Dorotę, Helenę, Elżbietę, Jadwigę i Katarzynę, i synów, Jakóba i Jana, dziedziców Naropina i Woli Naropińskiej. Wojciech z żoną Anną, posesorowie m. Stawiszyna 1518 r.; pisarz ziemski rawski 1520 r., miał syna Jana, dziedzica Piorunowa. 

Feliks, dziedzic Strzałkowa, kanonik włocławski 1518 r„ archidiakon łęczycki 1519 r. Piotr, Jakób, Maciej i Stanisław, synowie Heronima, dziedzice Woli Naropińskiej 1551 roku. Kacper z Naropina, pisarz ziemski rawski 1552 r. Jan, kustosz uniejowski, pleban raciąski 1561 roku. Feliks, dworzanin królewski 1592 r. Jan, rotmistrz królewski, żonaty z Katarzyną Rzuchowską 1594 r. 

Maksymilian żonaty 1609 r. z Łucyą, córką Łukasza Łubieńskiego, pisarzewicza, sieradzkiego, i Zofii Ślesińskiej. Jan, kanonik łowicki 1628 r. (Metr. Kor., Conv. Vars. i Piotrk., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Ks. Gr. Brzeskie i Czerskie). Seweryn, elektor 1632 r. z wojew. bełskiego. Stasław żonaty z Anną N. 1726 r. 

NAROSZYŃSKI. Michał, poseł wojew. pomorskiego, podpisał elekcyę 1733 roku. 

NAROWNIK. Daniel, pisarz ziemski kowieński, dzielny i doświadczony wojownik, był jednym z komisarzy wojskowych 1620 i 1621 roku (Vol. Leg.). 

NAROŻNICKI. Jan, krzemieniecki, i Antoni, włodzimierski subdelegaci grodzcy, wymienieni 1726 r. w aktach (Wyr. Tryb. Lubel.). 

NARSKI. Jan, podstoli bracławski, żonaty 1683 r. z Konstancyą, córką Gaspra Pleszowskiego (Wyr. Tryb. Piotrk.). 

NARTOW h. TRZASKA. Mają pochodzić od Nartowskich. Andrzej, prezes Akademii nauk w Petersburgu, miał syna Piotra, po którym z żony N. Oświęcimskiej syn Aleksander zaślubił Elżbietę Stackelberg i z niej pozostawił córki: Elżbietę Piotrowską, Emilię Kraszewską i Zofię Jełowicką (Pow. Starokonstantynowski). 

NARTOWICZ. Kazimierz, woźny wojew. nowogrodzkiego 1738 roku (Arch. Dubr.). 

NARTOWSKI h. TRZASKA. Z Mazowsza przenieśli się na Ruś Czerwoną. Wojciech nabył 1539 r. wójtostwo we wsi Janów, a w 1543 r. był podstarostą warszawskim. Jan, syn Marcina, dziedzic wsi Narty, żonaty z Anną N. 1566 roku. Mikołaj, syn Rafała, 1577 r., miał syna Wawrzyńca. Stanisław i Wojciech, synowie Mikołaja, dziedzice części wsi Sokółki 1631 r. (Akta Warszawskie). Mikołaj występował 1636 r. jako świadek przy wywodzie szlachectwa. Jakób i Jan podpisali elekcyę 1669 r. z ziemią nurską. Adam, Jakób i Paweł, synowie Marcyana, wnukowie Adama, prowadzili 1685 r. proces w Trybunale piotrkowskim. Piotr z ziemią chełmską i Samuel z ziemią warszawską podpisali elekcyę 1697 r. 

Samuel, syn Jana, żonaty z Zofią Bierzwiecką 1702 r. Józef i Mikołaj, elektorowie 1733 r. z wojew. bełskiego. Jan, Walenty i Franciszek, synowie Michała, 1792 r. (Metr. Kor., Conv. i Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie i Brzeskie). 

Tomasz w 1782 roku, a jego wnuk Erazm i prawnukowie, Łucyan i Julian 1853 r. wylegitymowani w Galicyi. Józef legitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 r. Aleksander, syn Marcina, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1850 roku. Lucyan, syn Feliksa, dziedzic dóbr Romajnie, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

NARTOWT h. TRZASKA. Na Litwie. Tomasz podpisał elekcyę 1764 r. z pow. kowieńskim. Michał i Jakób, synowie Krzysztofa, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1805 r. 

NARUSZEWICZ h. WADWICZ odm. Odmiana herbu - między rybami znajduje się linia wzdłuż. 

Senatorowie w rodzinie: Piotr, marszałek wielki litewski 1451 r. Mikołaj, podskarbi wielki litewski 1566 r. Stanisław, kasztelan mścisławski 1583 r., a smoleński 1588 r. Mikołaj, kasztelan żmudzki 1588 r. Krzysztof, podskarbi wielki litewski 1618 r. Aleksander, kasztelan żmudzki 1645 r., um. 1653 r. Aleksander, podkanclerzy litewski 1658 r., um. 1659 r. Adam-Stanisław, biskup smoleński 1788 r., łucki 1790 r. 

Znakomity i starożytny ród na Litwie, wyprowadzający swoje pochodzenie od Montygierda, jednego z możnych panów litewskich za czasów Olgierda wiel. ks. litewskiego. Piotr i Han, synowie Montygierda, podpisali 1401 r. Unię Korony z Litwą i z nich Piotr przyjął 1413 r. na sejmie w Horodle herb Wadwicz; Piotr w 1451 r. był marszałkiem wielkim litewskim i miał trzech synów: Dowkszę, Dowgierda i Narusza. 

Narusz, pan znacznego majątku na Litwie 1450 r., z nieznanej nam żony pozostawił syna Jana, który pisał się Naruszewiczem i to imię jego ojca potomkowie przyjęli za nazwisko; Jan miał córkę Annę za Piotrem Kiszką, kasztelanem wileńskim, i syna Wojciecha. 

Wojciech często notowany w Metryce Litewskiej, dziedzic kilku włości 1501 r., pozostawił córkę Katarzynę za Maciejem Żdanem i trzech synów: Jerzego, Mikołaja i Pawła, pisarza litewskiego 1527 r., dzierżawcę żyżmorskiego 1524 r., skirstymońskiego i rosieńskiego 1536 r., po którym trzech synów: Mikołaj, Paweł i Stanisław. 

Stanisław, ciwun wileński 1566 r., komisarz do dystrybuty pieniężnej 1578 r., kasztelan mścisławski 1583 r., a smoleński 1588 r., zaślubił N. Komajewską, marszałkównę litewską, i z niej pozostawił córki, Barbarę za Januszem Tyszkiewiczem, wojewodą wileńskim, Krystynę, żonę Jana Paca, wojewody mińskiego, i dwóch synów, Samuela i Wojciecha. 

Mikołaj, najstarszy syn pisarza Pawła, dworzanin królewski 1551 r., starosta wołkowyski 1556 r., sekretarz królewski 1558 r., pisarz litewski, starosta miadziolski i markowski, ostatnio podskarbi wielki litewski 1566 r., żonaty z Barbarą Kuncewiczówną, koniuszanką litewską, miał synów: Andrzeja, Jana, Krzysztofa, Mikołaja i Pawła; po Pawle syn Jan, łowczy litewski. 

Jan, mąż rycerski, łowczy litewski, starosta łodziejski i marszałek Trybunału litewskiego 1592 r., poseł na kilka sejmów, z żony N. ks. Sołomereckiej pozostawił synów: Aleksandra, Władysława, starostę łodziejskiego, i Zygmunta, elektora 1632 r. z wojew. trockiego; po Aleksandrze, leśniczym niemonoickim, elektorze 1632 r. z wojew wileńskiego, kasztelanie żmudzkim 1645 r., z Elżbiety ks. Radziwiłłówny, wojewodzianki nowogrodzkiej, córka Izabela, żona Stanisława ks. Masalskiego, podkomorzego grodzieńskiego. 

Krzysztof, syn podskarbiego Mikołaja, pisarz i łowczy litewski 1613 r., podskarbi nadworny 1615 r., a ostatnio podskarbi wielki litewski 1618 r., wielkiej prawości i na kościoły miłosierny, zaślubił Elżbietę Szymkiewiczównę, wojewodziankę witebską, i z niej miał synów 7: Aleksandra, Jana, ciwuna wieszniańskiego, elektora 1648 r. z wojew. wileńskiego, podskarbiego nadwornego litewskiego 1661 r., po którym córka Anna, wielkiej pobożności fundatorka oo. Karmelitów w Żołudku, za Kazimierzem Frąckiewicz-Radzimińskim, podskarbim nadwornym litewskim 1680 r., Kazimierza, starostę bułakowskiego, żonatego z Martą ks. Sołomerecką, i Stanisława. 

Aleksander, starosta lidzki, elektor 1648 r. z wojew. wileńskiego, pisarz litewski 1654 r., a od 1658 r. podkanclerzy litewski, starosta miadziolski, pieniański i wieszniański, poseł do Szwecyi, Sztokholmu i Moskwy, piękny mówca, znawca praw krajowych i gorący patryota, zaślubił Teodorę Sapieżankę, córkę Pawła, wojewody wileńskiego, 2v. żonę Władysława Tyszkiewicza, krajczego litewskiego, i z niej pozostawił córki, Katarzynę za Janem Wołłowiczem, łowczym litewskim, i Maryannę-Teklę, żonę 1v. Jerzego Chodkiewicza, oboźnego litewskiego, 2v. Piotra-Michała Paca, starosty żmudzkiego, i 3v. Jana Kaczanowskiego, starosty dawgilskiego. 

Stanisław, syn podskarbiego Krzysztofa, pisarz litewski, starosta nowodworski 1630 r., elektor 1632 r. z wojew trockiego, ostatnio 1639 r. referendarz litewski, głośny mówca, starosta simniński, żonaty z Anną, córką Aleksandra Sapiehy, wojewody mścisławskiego, miał z niej córki Joannę, za Janem Isajkowskim, kasztelanem smoleńskim, Konstancyę, żonę Władysława Karęgi, i trzech synów: Aleksandra, rotmistrza i dzielnego wojownika, starostę uszpolskiego, Krzysztofa i Kazimierza, kanonika wileńskiego 1670 r. 

Mikołaj, czwarty syn Mikołaja, podskarbiego, i Kuncewiczówny, starosta kupiski, kasztelan żmudzki 1588 r., starosta uszpolski i pieniański, miał dwie żony, Małgorzatę ks. Zbaraską, córkę ks. Jerzego, starosty pińskiego, i Felicyanny Nasiłowskiej, i Katarzynę, córkę ks. Radziwiłła, wojewody nowogrodzkiego, 2v. za Piotrem Gorajskim, i z 1-ej żony pozostawił córkę Barbarę-Katarzynę za Andrzejem ks. Dolskim, podkomorzym wołkowyskim, 2v. za Kazimierzem Krasickim, i dwóch synów, Piotra i Stanisława; po Stanisławie, pisarzu litewskim 1622 r. i staroście nowodworskim, córka Joanna, żona Jana Ogińskiego, wojewody połockiego. 

Piotr, sędzia ziemski piński 1618 r., miał syna Krzysztofa, skarbnika pińskiego 1650 r., po którym córka Barbara za N. Amforowiczem, podczaszym smoleńskim, i dwóch synów, Kazimierz-Franciszek i Władysław, ks. Karmelita. 

Kazimierz-Franciszek, podkomorzy inflancki 1681 roku, pozostawił trzech synów: Michała, Jezuitę, Józefa i Piotra; po Józefie, podkomorzym derpskim 1731 r., stronniku Augusta III, z żony N. Jankowskiej synowie, Kazimierz, scholastyk smoleński, proboszcz kościeniewski 1775 r., kawaler orderu św. Stanisława, mąż uczony i pięknej wymowy, i Tadeusz, ks. Franciszkanin. 

Piotr, podczaszy oszmiańki 1712 r., zaślubił Helenę Radowicką i z niej miał syna Jerzego, po którym z 1-ej żony Pauliny Abrahamowiczówny córki, Barbara, Maryanna i syn Adam-Stanisław, a z 2-iej żony Elżbiety Narbutówny syn Leopold. 

Adam-Stanisław, ur. 1733 r., wstąpił do Jezuitów, i po zwiedzeniu Włoch, Francyi i Niemiec został profesorem Uniwersytetu wileńskiego; po zniesieniu zakonu Jezuitów, został koadiutorem biskupstwa smoleńskiego i wkrótce pisarzem litewskim i sekretarzem Rady Nieustającej; biskup smoleński 1788 r., a łucki 1790 r., kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, mąż wielkiej nauki, pisał wiele rzeczy cennych i historycznych, a jego Historya Narodu Polskiego uwieczniła jego pamięć; król Stanisław August wielce go cenił i już za życia kazał odbić medal na jego pamięć. Biskup um. 1796 r. w Janowie. 

Leopold, dziedzic Nowoszyce, lennik dóbr Haniewicze, w Pińskiem, łowczy piński 1778 r., zaślubił Marcyannę Jankowską, strażnikówny żytomierską, i z niej pozostawił córkę Anielę za Stanisławem Tuchanowskim i syna Józefa-Romana. 

Józef-Roman, ur. 1787 r., dziedzic Nowoszyc, Sawicz i Grzybowszczyzny, żonaty z Felicyanną Austutowiczówną, pozostawił córki: Anielę za Kazimierzem Domejką, marszałkiem 1858 r., Teofilę za Henrykiem bar. Taube, Stefanię za Baltazarem Przygodzkim i dwóch synów, Adama-Maksymiliana, dziedzica Grzybowszczyzny, żonatego z Idalią Judycką i Tomasza-Stanisława, dziedzica Sawicz, żonatego z Jadwigą Domańską (Metr. Litew., Bon., Wyr. Tryb. Lubel., Arch. Szem., Żychl). 

Oprócz powyższych. Teodora, żona N. Szklińskiego, łowczego wołyńskiego 1668 r. Marcin-Michał, elektor 1674 r. z ks. żmudzkiego, podczaszy derpski, deputat ks. żmudzkiego 1684 roku. Elżbieta, żona Andrzeja Dąmbskiego, wojewodzica brzesko-kujawskiego 1685 r. Antoni podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. brzesko-litewskiem. 

Jan, syn Józefa, dóbr Ignalin i Żadowiejni, Telesfor, syn Franciszka, dóbr Mitkajce, w gub. kowieńskiej dziedzice 1882 r. 

NARUTOWICZ h. PODKOWA i TRZY STRZAŁY. Bonifacy z synami, Józefem i Stanisławem, zasiadającym w sądach pow. telszewskiego, i Bartłomiej z synami, Aleksandrem i Ignacym, synowie Jana, wnukowie Samuela, wylegitymowani w Cesarstwie 1851 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Konstanty, dóbr Kudrańce, Bonifacy, syn Bonifacego, dóbr Pod wojski, i Izydor, syn Stanisława, dóbr Dobrzynie, dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r. 

NARUTOWICZ h. RUDNICA. Ignacy z synami, Władysławem i Cezarym, syn Józefa, wnuk Ignacego, prawnuk Stanisława, wylegitymowany w Cesarstwie 1848 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

NARUTOWICZ, h. TOPÓR. Jan, syn Stanisława, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r. 

NARWICZ. Józef, syn Józefa i Rozalii Bujwidówny, ur. 1806 roku w Wysztyniu, w obwodzie kalwaryjskim, wstąpił 1826 r. do pułku grenadyerów gwardyi i w 1829 r. został pisarzem batalionowym, a w 1831 roku podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

NARWID v. NARWIT h. KOŚCIESZA. N., dworzanin Jana Zborowskiego, kasztelana gnieźnieńskiego 1578 r. Bartłomiej 1621 r. i Stanisław 1700 r. na Żmudzi. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej, Tomasz, syn Samuela, z sanami: Antonim, Maciejem, Bartłomiejem i Michałem 1863 r.; 2) w gub. kowieńskiej: potomstwo Józefa, Kazimierza, Ignacego, Ludwika i Wincentego, synów Macieja, wnuków Andrzeja, 1847 r.; oraz Wincenty i Franciszek z potomstwem, synowie Kazimierza, wnukowie Jana, 1853 r. Michał, syn Ignacego, dziedzic Paubieli, w gub. kowieńskiej 1882 r.  

NARWIDOWICZ h. KOŚCIESZA. Niektórzy członkowie rodziny Narwid, szczególniej też w pow. grodzieńskim dziedziczący, pisali się Narwidowicz. Mikołaj Janowicz 1460 r. Kacper 1521 r. (Bon.). 

NARWIŁO. Jan podpisał konwokacyę generalną warszawską 1764 r. (Vol. Leg.). 

NARWIŃSKI. Aleksander, deputat na Trybunał koronny 1665 roku (Wyr. Tryb. Lubel.).

NARWOJN v. NARWOYN h. GEJSZ. Na Żmudzi. Jan, syn Jana i Magdaleny Kibort, ożeniony z Apolonią Jamont, w 1783 r. dziedzic wsi Narwojnie, Orwidiszki i Sumiliszki, na Żmudzi; jego syn Tadeusz miał syna Józefa, żonatego z Ludwiką Klimowiczówną, z której synowie: Feliks, Ludwik i Ignacy wylegitymowani w Królestwie 1860 i 1862 r. 

NARWOJN h. NIECZUJA. Potomstwo Józefa i Jana, synów Jana, wnuków Zygmunta, wylegitymowane w Cesarstwie 1860 roku i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

NARWOJSZ v. NARWOYSZ h. JACYNA. Maciej, syn Mikołaja, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r. 

Romualda, wylegitymowani w Cesarstwie 1848 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

NARWOJSZ h. KOŚCIESZA. Pisano ich także Narwosz; na Żmudzi, brali przydomek Milkont v. z Milkonta. Kazimierz podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Piotr, stolnik czernihowski 1736 r. Franciszek, syn Jerzego, podpułkownik wojsk rosyjskich 1800 r. 

Benedykt z synami, Aleksandrem i Benedyktem i ich potomstwem, oraz Jerzy z synem Romualdem, synowie Jerzego, wnukowie Piotra, 1839 i 1848 r.; potomstwo Stanisława, Wawrzyńca, Felicyana i Franciszka, synów Jerzego, wnuków Albrychta, osób 52 w 1855 r. i potomstwo Tadeusza i Józefa, synów Michała, wnuków Jerzego, osób 27 w 1859 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

NARWOJSZ. Jerzy-Michał 1697 r. z wojew. trockiem, Aleksander, podczaszy, podstarosta i regent grodzki grodzieński, Jan, porucznik wojsk królewskich, Ludwik i Piotr z pow. grodzieńskim 1764 r. podpisali elekcye. Michał z przydomkiem Dyszlewski, regent ziemski witebski 1768 r. Franciszek, Jezuita, matematyk i profesor w Akademii wileńskiej, następnie proboszcz sokalski, użyty 1775 r. do oczyszczenia Niemna, gorliwie przez lat trzy zajmował się tą pracą. 

Michał, Adolf i Tomasz, synowie Rocha, wnukowie Michała, prawnukowie Wojciecha, wylegitymowani w Cesarstwie 1848 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Antoni, syn Jana, dóbr Letowiany, i Roman, syn Ignacego, dóbr Mażule, w gub. kowieńskiej dziedzice 1882 roku. 

NARYMUNT-WASZKLEWICZ. Michał podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. Witebskiem.

NARZECHOWSKI (?). N., starosta Samborski 1568 roku, notowany w Lustracyi starostwa Samborskiego. 

NARZYMSKI h. DOŁĘGA. Senatorowie w rodzinie: Wojciech, kasztelan zakroczymski 1472 r. Tomasz, kasztelan płocki 1511 r. Jakób, kasztelan dobrzyński 1535 r., a płocki 1536 roku. Mikołaj, kasztelan sierpski 1564-1570 r. Tomasz, kasztelan płocki 1571 r., um. 1576 r. Jakób. kasztelan raciąski 1655 r. Jan, kasztelan warszawski 1680 r., ustąpił 1698 r. Stanisław, kasztelan warszawski 1698 r. Jakób, kasztelan płocki 1730 r., wojewoda czernihowski 1734 r., pomorski 1737 r., ustąpił 1758 r. Stanisław, kasztelan ciechanowski 1779 r. 

Licznie rozrodzona mazowiecka rodzina, która, odziedziczywszy w połowie XVI stolecia większą część majątków Kryskich, liczyła się do możniejszych swojej prowincyi, a w XVIII stoleciu brała nawet tytuł hrabiowski; jedna jej linia dziedziczyła w Prusach Zachodnich. Za jej protoplastę może być uważany Wojciech z Bartnik, kasztelan zakroczymski 1472 r., którego syn Tomasz z Bartnik, kasztelan płocki 1511 r., ożeniony z Katarzyną Kryską, wojewodzianką płocką, miał syna Jakóba, kasztelana dobrzyńskiego 1535 r. a płockiego 1536 r., który z Katarzyny z Radzikowa zostawił córki, Zofię Trosińską, N. za Anzelmem Gostomskim, wojewodą rawskim, i trzech synów: Mikołaja, Stanisława i Tomasza, cześnika płockiego 1566 r., a podobno następnie kasztelana płockiego. 

Mikołaj, z cześnika płockiego kasztelan sierpski 1564 r., zaślubił Zofię Mdzewską i z niej miał synów: Jakóba, Jana, Mikołaja, który nabył 1566 r. wójtostwo w Mławie, i Stanisława. 

Jan, łowczy płocki 1592 roku, pozostawił czterech synów: Adama, wójta w Mławie, Heronima, Jana i Piotra, i z nich Jan, elektor 1632 roku z wojew. płockiego, pisarz ziemski płocki 1639 r., ostatnio podstoli ciechanowski, z Maryanny Cieciszewskiej, kasztelanki liwskiej, miał syna Adama, rotmistrza królewskiego 1648 r., który podpisał elekcye 1648 i 1669 roku z wojew. płockiem. 

Stanisław, syn Mikołaja, kasztelana sierpskiego, poborca ciechanowski 1598 r., pozostawił dwóch synów, Krzysztofa i Wojciecha; po Krzysztofie, elektorze 1632, 1648 i 1669 r. z ziemi ciechanowskiej, chorążym 1641 r., ostatnio 1644 r. podkomorzym ciechanowskim, syn Wojciech, komornik ciechanowski 1664 r., elektor 1669 r. z ziemi ciechanowskiej, był żonatym z Jadwigą Brzozowską. 

Jakób, najstarszy syn kasztelana Mikołaja i Mdzewskiej, zaślubił Małgorzatę, córkę Stanisława Radzanowskiego, kasztelana sierpskiego, i z niej miał dwóch synów, Jakóba i Mikołaja, posła na sejm i deputata na Trybunał radomski 1626 r., który podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. płockiem. 

Jakób, elektor 1632 roku z wojew. płockiego, deputat na Trybunał koronny 1634 r., chorąży płocki 1642 r., kasztelan raciąski 1655 r., żonaty z Izabelą z Żalna, pozostawił trzech synów: Mikołaja, Stanisława i Tomasza; po Tomaszu, dziedzicu Ratowa, elektorze 1669 i 1674 r. z wojew. płockiego, chorążym chełmińskim, z żony Zofii Brzoska, starościanki nurskiej, córka Dorota za Stanisławem Duczymińskim, łowczym ciechanowskim, i dwóch synów, Mikołaj i Tomasz, dziedzic Ratowa, skarbnik czerski 1730 r., miecznik 1739 roku, ostatnio podstoli czerski 1766 roku, żonaty z Maryanną Walicką. 

Mikołaj v. Mikołaj-Jakób, najstarszy syn kasztelana Jakóba, dziedzic na Niedzborzu, dworzanin króla, rotmistrz królewski, podpisał elekcye 1648, 1669 i 1671 r. z wojew. płockiem; chorąży 1668 roku, a podkomorzy płocki 1678 r., starosta bobrownicki, poseł na sejmy 1668 r. i deputat na Trybunał, z żony Barbary Wesslówny, krajczanki koronnej, miał córki: Izabelę za Jakóbem Zielińskim, chorążym dobrzyńskim, Elżbietę, Brygitę, Annę, Teresę i synów, Józefa, starostę bobrownickiego, dziedzica dóbr Niedzborz, elektora z ziemi dobrzyńskiej 1697 r., i Jana. 

Jan, dziedzic na Niedzborzu i Białut, stolnik zakroczymski, elektor 1669 r. z wojew. płockiego, podstoli ciechanowski, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. płockiem; kasztelan warszawski, starosta bobrownicki, ustąpił z kasztelanii 1698 roku; miał dwie żony, Zofię N. i Annę-Katarzynę Golczównę, z których pozostawił synów: Adama, Jakóba, Mikołaja, Stanisława i Władysława, dziedzica dóbr Piekiełko, Unieski i Białuty. 

Adam, dziedzic Unieski, sędzia ziemski zawskrzyński 1714 r., zaślubił Annę Podlodowską, 1v. Kochowską, i z niej pozostawił syna Jana, skarbnika zawskrzyńskiego 1768 r., komisarza do zbierania ofiar 1789 r., po którym z Zuzanny Górskiej syn Adam. 

Adam, ur. 1794 roku we wsi Zbroszni, w pow. pułtuskim, wstąpił 1807 r. do pułku artyleryi konnej Ks. Warszawskiego i w 1812 r. został podporucznikiem klasy 2 artyleryi pieszej; umieszczony 1815 r. w 41 kompanii lekkiej artyleryi pieszej, awansował 1816 r. na porucznika z przeznaczeniem do kompanii 2 lekkiej artyleryi pieszej, i w 1824 r. postąpił na kapitana klasy 2 z przeniesieniem do bateryi 2 artyleryi lekko-konnej; w 1830 r. dowódcą 1 bateryi artyleryi lekko-konnej, został 1831 r. majorem i otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. Adam odbył kampanie: 1809 roku przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w oblężeniu Modlina; po wyjściu ze służby dziedzic Łochowa, w pow. augustowskim, wylegitymowany w Królestwie 1838 r. (Ks. Wojskowe). 

Stanisław, drugi syn kasztelana Jakóba, łożniczy królewski 1685 r., cześnik 1687 r., a od 1693 r. chorąży ciechanowski, elektor 1697 r. z ziemi warszawskiej, otrzymał kasztelanie warszawską 1698 r. po Janie Narzymskim, i z żony Elżbiety z Falent Gadomskiej miał córki: Annę, Eleonorę, Maryannę za Janem Żurawskim, podkomorzym płockim, i dwóch synów, Jakóba i Józefa, kanonika pułtuskiego i kujawskiego 1721 r., archidyakona pomorskiego. 

Jakób, dziedzic dóbr Bogate, stolnik zakroczymski, elektor 1669 r. z ziemi ciechanowskiej, podkomorzy nurski 1720 r., kasztelan płocki 1730 r., starosta bobrownicki, wojewoda czernihowski 1734 r., ostatnio 1737 r. wojewoda pomorski i starosta skarszewski, który złożywszy województwo 1758 r., um. 1759 r., i zostawił z Anny Czapskiej, kasztelanki chełmińskiej, córki, N. Kuczyńską, podkomorzynę drohicką, Maryę-Klarę, Wizytkę w Warszawie, i trzech synów: Stanisława, Antoniego i Jana, młodo zmarłego, i z nich Antoni, kanonik gnieźnieński, sufragan pułtuski, biskup ewaryski, proboszcz łaski i pułtuski 1781-1788 r., opat sulejowski 1793 r. 

Stanisław, chorąży podlaski 1749 roku, podkomorzy ciechanowski 1754 r., a kasztelan ciechanowski 1779 r. i kawaler orderu św. Stanisława, tytułował się hrabią, i z żony Róży Sartowskiej miał czterech synów: Mateusza, księdza, Jana, Antoniego i Stanisława, dziedzica dóbr Bogate, w pow. przasnyskim, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r. 

Jan, ochrzczony 1757 roku w par. Dąbrowa, szambelan Stanisława Augusta 1786 r., legitymował się 1804 r. w Galicyi Zachodniej, i z żony Józefy z Mleczków pozostawił synów: Aleksandra, Cypryana, Mikołaja i Tadeusza, oraz córki: Apolonię, Helenę i Karolinę, wylegitymowanych w Królestwie 1838 roku. 

Antoni-Anzelm, skarbnik zawskrzyński 1791 r., zaślubił Barbarę Łączyńską i z niej miał córkę Izabelę za Downarowiczem i syna Konstantego, dziedzica Wilanowa, w pow. łomżyńskim, wylegitymowanego 1839 roku w Królestwie z synem Markiem, urodzonym z Barbary Kamionowskiej (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Don. Vars., Sigil., Kancl., Ks. Gr. Czerskie). 

Jan, w 1755 roku dziedzic dóbr Piekiełko i Zimnochy, miał syna Andrzeja, który podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. płockiem, i po którym z Teodory Rybczyńskiej syn Jakób, dziedzic dóbr Piekiełko, w pow. przasnyskim, wylegitymowany w Królestwie 1838 r. 

Jedna linia tego domu osiedliła się już w XVII stoleciu na Litwie. Michał, syn Antoniego, geometra powiatu Słonimskiego 1849 r. Stanisław, radca stanu, vice-dyrektor górnictwa w Rosy i 1863 r. i Józef, kasy er pow. święciańskiego 1865 roku, synowie Jakóba, wylegitymowani w Cesarstwie 1837 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. Jakób, syn Grzegorza, z synami: Antonim, Kazimierzem i Józefem wylegitymowani w Cesarstwie 1837 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

NARZYŃSKI. Wojciech, syn Karola i Maryanny Chmielewskiej, ur. 1790 r. w Kaliszu, wstąpił 1806 r. do 8 pułku piechoty Ks. Warszawskiego; przeniesiony 1821 roku na dozorcę do korpusu kadetów kaliskich, postąpił 1829 r. na podporucznika. Odbył kampanie: 1806 i 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 w Rosyi (Ks. Wojskowe). 

NAS v. NASS h. ŚLEPOWRON odm. Odmiana herbu - w polu złotem na sękatym pieńku kruk.

Byli na Szląsku i posiadali majątek Krabów, w ks. opolskiem; pisali się także Noss v. Nos i to było ich właściwe polskie nazwisko. 

NASADYNI. Patrz NOSADYNI. 

NASALSKI. Patrz NASSALSKI. 

NASIECHOWSKI h. GRYF. Pisali się z Nasiechowic, wsi w wojew. krakowskiem. Zbigniew, archidiakon krakowski, mistrz dekretów, um. 1382 r. Wojciech, kustosz krakowski 1383 roku. Andrzej, archidyakon krakowski 1440 r. Mikołaj, dziedzic Nasiechowic i Skoki 1538 r. Andrzej żonaty z Zofią N. 1553 r. (Conv. Piotrk.). 

NASIECHOWSKI h. JANINA. Andrzej, porucznik roty starosty horodelskiego 1570 r. (Wittyg). 

NASIEGNIEWSKI h. JASTRZĘBIEC. Byli w ziemi dobrzyńskiej, a wzięli nazwisko od wsi Nasiegniewa, niedaleko m. Lipna leżącej; jedna rodzina z Mchowskimi. Jan, łowczy dobrzyński 1518 r. (Metr. Kor.). Jakób, Jan i Marcin, synowie Jakóba, 1566 r. Paweł, syn Bartłomieja, 1576 r. Rafał, syn Stanisława, 1584 r. Maciej, syn Tomasza, dziedzic dóbr Koziejaty-Czemanino 1584 roku. Jan, Piotr i Sebastyan, synowie Macieja, 1600 r.; po Sebastyanie syn Kacper 1604 r. (Metr. Kor., Ks. Gr. Przedeckie i Brzeskie). NASIEJ0WSKI. Jakób został 1713 r. stolnikiem trembowelskim po śmierci Cieszkowskiego (Sigil.). 

NASIEKOWSKI. Jan, syn Stefana i Jadwigi Odrzywolskiej 1736 r. (Ks. Gr. Nowokorczyńskie). 

NASIEROWSKI v. NASIOROWSKI h. ŚLEPOWRON. Wzięli nazwisko od wsi Nasierowo, w ziemi ciechanowskiej, a przybrali przydomek Nagórka. Marcin, kanonik warszawski 1474 r. Marcin, syn Jakóba, 1578 r. Jakób, syn Jana, 1578 r. Maciej, syn Augustyna, 1583 r. Piotr i Stanisław, synowie Jakóba, 1598 r. Adam, Bazyli, Krzysztof, Marcyan, Walenty i Tomasz, synowie Marcina, 1598 roku. 

Anna, żona Jana Glinki, pisarza ziemskiego podolskiego 1615 roku. Balcer, Jan i Walery, komornik ziemski ciechanowski, elektorowie 1669 r. z ziemi ciechanowskiej. Adam i Jakób, synowie Wojciecha, 1689 r. Adam, Jakób i Jan, synowie Jana, 1690 r. Adam, Andrzej, Jakób, Jan, czterech Mateuszów i dwóch Pawłów podpisali elekcyę 1697 roku z ziemią ciechanowską. 

Po Wojciechu z żony Stoińskiej dwóch synów: 1) Adam żonaty z Konstancyą Kuberską, z niej synowie: Jan, Władysław, Jezuita, Franciszek, ks. Dominikanin, i Piotr, komornik ziemski podolski, elektor 1733 r. z wojew. podolskiego; 2) Jakób, stolnik halicki 1731 r., z żony Konstancyi Kurdwanowskiej miał synów, Tomasza, chorążego ciechanowskiego 1722 r., elektora 1733 r. z wojew. ruskiego, i Szymona, Wojciech, kanonik lateraneński, proboszcz lubotyński 1769 r. Antoni, komornik grodzki nowogrodzki 1777 r. (Conv. i Don. Vars., Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Po Franciszku syn Mateusz miał synów, Ksawerego i Antoniego, dziedzica dóbr Mączniki 1782 r., żonatego z Łucyą Skórzewską, z której syn Józef, dziedzic dóbr Kiszewy, w pow. konińskim, wylegitymowany w Królestwie 1838 r.; jego synowie, Marcin, dziedzic dóbr Kłodno, w pow. warszawskim, i Kacper, dziedzic dóbr Kiszewy. 

Stanisław, syn Józefa i Maryanny, ur. 1804 r. we wsi Mącznikach, w wojew. kaliskiem, postąpił 1816 r. na pensyonarza do korpusu kadetów w Kaliszu iw 1820 r. otrzymał dymisyę. 

Walenty, syn Józefa i Maryanny, ur. 1810 r. we wsi Mącznikach, wszedł 1817 r. na kadeta pensyonarza do kadetów w Kaliszu i 1820 roku otrzymał dymisyę (Ks. Wojskowe). 

Po Antonim, dziedzicu dóbr Nasierowo 1793 r., z Weroniki Bieńkowskiej syn Franciszek pozostawił syna Pawła, podoficera wojsk rosyjskich, wylegitymowanego w Królestwie 1855 r. 

Z tej familii. Aleksander, dziedzic dóbr Wysocko, w W. Ks. Poznańskiem, i Wierzchlas, w Królestwie Polskiem 1858 roku. Antoni, syn Piotra, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1842 roku. 

NASIĘGOWSKI. Kazimierz z ziemią zakroczymską podpisał elekcyę 1697 roku. 

NASIŁOWSKI h. PÓŁKOZIC. Senator w rodzinie, Jerzy, wojewoda witebski 1542-1547 r. 

Pisali się także Nasiełowski i Nasiołowski; ich gniazdem wojew. lubelskie, z którego przenieśli się w różne strony kraju. Klemens z Nasiłowa, żonaty z Sarą N., miał syna Jana 1453 r. Michał, burgrabia radziejowski 1456 r., a brzeski 1482 r. Jurij pozostawił synów, Jana i Wojciecha, starostę świsłockiego 1518 roku, po którym z żony Hanny córka Elżbieta-Anna za Mikołajem Radziwiłłem, wojewodą trockim, i synowie: Andrzej, Jan, Jerzy, Stanisław i Wojciech, dworzanin królewski 1550 roku żonaty z Dorotą Niemiryczówną; po Jerzym, dworzaninie królewskim 1541 roku, wojewodzie witebskim 1542 r., córki: Felicyanna za Jerzym ks. Zbaraskim, starostą pińskim, N. za Grzegorzem Ostikiem iN. za Mikołajem Wołczkiem. Andrzej i Wojciech, bracia, 1527 roku. Mikołaj, poborca z pow. wiślickiego i chęcińskiego 1532 r., komornik graniczny chęciński 1533 r. Jan, żonaty z Zofią N., miał córkę Katarzynę 1540 r. Andrzej, Maciej i Stanisław, dziedzice Nasiłowa 1556 r. Stanisław, syn Jana, 1563 r. Jan, syn Mikołaja, dziedzic Nasiłowa 1584 r. 

Stanisław, syn Wacława, dziedzic Nasiłowa 1618 r. Wojciech, żonaty z Jadwigą N., ustąpił 1629 roku wójtostwo Kołomyję, w starostwie halickiem. Mikołaj 1648 r. z ziemią nurską, Aleksander z wojew. ruskiem i Franciszek z wojew. podlaskiem 1697 r. podpisali elekcye. Aleksandra, żona Jana Charzewskiego, podkomorzego nowogrodzkiego 1670 r. Jan, elektor 1733 roku z wojew. podlaskiego (Ks. Gr. Brzeskie, Metr. Litew., Bon., Metr. Kor., Conv. Vars.). 

Adam, syn Jana, nabył 1783 r. części wsi Włodki, i w 1804 roku wylegitymował się w Galicyi. 

Adam sprzedał 1773 r. części Nasiłowa Antoniemu Nasiłowskiemu, synowi Piotra, wnukowi Mikołaja; Krzysztof, syn Antoniego i Anieli Skwierczyńskiej, ochrzczony 1752 r. w par. Paprotna. Józef 1783 r. i Stanisław 1787 r. ochrzczeni w par. Paprotna, synowie Antoniego i Zofii Kobylińskiej, wylegitymowani 1804 r. w Galicyi. 

Stanisław, syn Franciszka, sprzedał 1772 roku części wsi Zawady Franciszkowi Turskiemu; Antoni, syn Stanisława i Marceli Kobylińskiej, ochrzczony 1778 roku w par. Kożuchówek, wylegitymował się w Galicyi 1804 roku.

Baltazar i Józef, synowie Jakóba, w imieniu swem i brata swego Tomasza, zastawili części Nasiłowa; Dominik, syn Baltazara i Maryanny z Piorów, ochrzczony 1755 r. a brat jego Andrzej w 1763 r.; oraz Stanisław w 1766 r., Ignacy w 1773 r., ochrzczeni w par. Paprotna, synowie Józefa i Katarzyny, wylegitymowali się w Galicyi 1804 r.

Jacek sprzedał 1777 r. części wsi Kobylany Górne Floryanowi Nasiłowskiemu, synowi Józefa; Franciszek, syn Floryana i Petroneli Kobylińskiej, ochrzczony 1758 roku w Kożuchowku, wylegitymował się w Galicyi 1804 roku. 

Ignacy, syn Piotra, ustąpił 1727 roku części Nasiłowa bratu swemu rodzonemu Stanisławowi; Krzysztof, syn Ignacego i Franciszki, ochrzczony w 1731 roku w par. Paprotna, miał z żony Petroneli synów: Wojciecha w 1758 r., Tomasza w 1762 r. i Macieja w 1767 r. ochrzczonych w Paprotni, wylegitymowanych w Galicyi 1804 r. 

Katarzyna z Nasiłowskich, wdowa po Szymonie Nasiłowskim, sprzedała 1781 r. części Nasiłowa, Smoniewa Wielkiego i Kozołup Antoniemu, Józefowi i Dominikowi, synom Mateusza i Krystyny Nasiłowskich, którzy wylegitymowali się w Galicyi 1804 r. 

Kazimierz, syn Franciszka, nabył części wsi Paczoski w 1766 r.; Paweł, ochrzczony w 1766 roku w par. Rozbice, syn Kazimierza, pozostawił syna Walentego, ochrzczonego 1786 roku w par. Rozbice, wylegitymowanego 1804 r. w Galicyi. 

Grzegorz, syn Jakóba, nabył 1746 roku części wsi Pluty, i z żony Domiceli Smoniewskiej miał syna Antoniego, ochrzczonego 1758 r. w par. Paprotna; Franciszek 1787 r. i Kazimierz w 1791 r. ochrzczeni w par. Paprotna, synowie Antoniego i Antoniny Czarnockiej, wylegitymowani w Galicyi 1804 r. (Quaterniones).

NASIŃSKI h. PÓŁKOZIC. Jan, syn Antoniego, z synem Maciejem i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1841 r. 

NASKI. Józef, oberfejerwerker korpusu artyleryi, otrzymał 1792 r. patent na cejgwartostwo z rangą podporucznika w korpusie artyleryi obojga narodów (Kancl.). Konstanty, syn Józefa i Gertrudy, ur. 1798 r. w Warszawie, wszedł 1815 roku do batalionu instrukcyjnego strzelców gwardyi iw 1820 r. został podporucznikiem w 1 pułku piechoty liniowej; porucznik 1828 r., awansował 1831 r. na kapitana z przeniesieniem do 15 pułku piechoty; um. 1854 r. w Warszawie. 

NASSALSKI h. NASSALSKI (?). Jan, syn Mikołaja, występował 1690 roku w procesie Czosnowskiego (Wyr. Tryb. Lubel.). Antoni sprzedał Pawszom w 1763 r. majątek Rakówka i Machnaczka; z Teresy Sobolewskiej jego syn Franciszek, dziedzic dóbr Zelgoszczy, wylegitymowany w Królestwie 1842 r. de 

NASSAU h. NASSAU. Książęta. Karol-Henryk, pochodzący z linii Siegen, panującego książęcego domu Nassau, w Niemczech, jeden z dzielnych wojowników XVIII stolecia, mając sobie zarzucanem z powodu niestosownego ożenienia jego dziada prawa do majątku, a nawet nazwiska przodków, od pierwszej młodości puścił się na życie awanturnicze, odbył podróż na około świata, następnie służył jako pułkownik w wojsku francuskiem; grand I klasy i generał hiszpański, wszedłszy do służby morskiej rosyjskiej jako vice-admirał, pobił flotę turecką na Limanie, a Szwedów pod Wyborskiem, lecz gdy ścigał króla Gustawa-Adolfa, pobity był od niego 1790 r. Kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława 1791 r., w 1780 r. zaślubił Karolinę Gozdzką, wojewodziankę podolską, rozwódkę po Januszu ks. Sanguszce, marszałku wielkim litewskim, za którą dostał w posagu znaczne dobra Tynna, na Podolu i, otrzymawszy indygenat polski, zajmował się zagospodarowaniem swoich dóbr i urządzeniem spławu na Dniestrze; um. 1809 r. bezdzietny. 

NASSEWICZ. Ichnat z Byrmankowicz otrzymał 1564 r. przywilej na wieś Żurkowce, w pow. kamienieckim (Lustr.). 

NASSUTA h. RAWICZ. Jan, namiestnik w Drohiczynie, na Podlasiu 1440 r., ze strony Bolesława ks. Mazowieckiego, dawał z jego rozkazu pomoc i przytułek stronnikom księcia Michała, pretendenta do tronu litewskiego. 

NAST h. GRYF. Po Józefie, w 1786 r. komorniku ziemskim kcyńskim, syn Edward miał syna Jana, żonatego z Henryką Steter, z której synowie: Jan, Edward i Cypryan, dziedzic dóbr Bodzanowa, wylegitymowani w Królestwie 1845 r.

NASUTOWICZ v. NASUTICZ h. NOWINA. Nasuto, starosta drohicki 1450 r. Jan, starosta grodzieński 1484 r. (Metr. Litew.). 

NASZCZYŃSKI. Stanisław otrzymał 1634 r. przywilej na 40 włók w stanie iwanowskim (Metr. Litew.). 

NASZEWSKI h. TĘPA PODKOWA. Józef, Adam i Wincenty, dziedzic wsi Skirwojnie, z synem Stanisławem, synowie Felicyana, wnukowie Andrzeja, wylegitymowani w Cesarstwie 1850 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

NASZKOWSKI. Roman, szlachcic białoruski, dla wierności ojczyźnie uwięziony za Jana Kazimierza przez Moskwę, 14 lat zostawał w niewoli, o czem konstytucya sejmu 1697 r. (Vol. Leg.). 

NASZLAŃSKI. Michał z wojew. trockiem podpisał elekcyę 1697 r. 

NATALIS h. JELITA odm. Odmiana herbu - na tarczy herb Jelita; nad hełmem w koronie jastrząb. Tomasz, kanonik krakowski, otrzymał 1585 roku indygenat, a do herbu przyjętym został przez Stanisława Gomolińskiego, kanonika krakowskiego i scholastyka płockiego (Metr. Kor.). 

NATARCZ h. NATARCZ. Byli na Litwie, w pow. lidzkim i od majętności Bienica, nad rzeką Bienicą leżącej, wzięli nazwisko Bienicki. 

NATKIEWICZ h. DOLIWA. Andrzej, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

NATKOWSKI h. DĘBNO. Jan otrzymał przywilej 1509 roku na dobra Natkowo i Małkowice; był żonatym z Urszulą Dunikowską. Jan 1580 r. i Stanisław 1591 roku dziedzice części Czajkowic (Metr. Kor., Wyr. Tryb. Lubel). 

NATOROWSKI. Adam żonaty z Elżbietą Bąkowską, która po jego śmierci wyszła za Józefa Grabionkę 1714 r. (Zap. Tryb. Piotrk.). 

NAUMAN. Karol, syn Henryka i Fryderyki, ur. 1784 roku w Nordheim, pod Hanowerem, wstąpił 1815 r. na sztabs-lekarza do 2 pułku piechoty liniowej i w 1818 r. wyszedł do dymisyi (Ks. Wojskowe). 

NAUMOWICZ h. NATARCZ. Feliks i Kazimierz z potomstwem, synowie Tadeusza, wnukowie Szymona, wylegitymowani w Cesarstwie 1859 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

NAWADZKI. Józef, syn Michała i Józefy Zawadzkiej, ur. 1798 roku w m. Szremie, postąpił 1816 r. do 7 pułku piechoty liniowej i w 1820 roku został podporucznikiem; um. 1826 r. (Ks. Wojskowe).

NAWECKI. Jakób, burgrabia grodzki przemyślski, występował 1692 r. w procesie Bronickiego z Gorajskim (Wyr. Tryb. Lubel.). 

NAWLICKI h. NAWLICKI. Herb - w polu żółtem litera FI ruska, w niej podkowa i serce, na niej drzewko; w koronie nad hełmem trzy pióra strusie. Marcin występował 1628 r. jako świadek (Arch. Dubr.). 

NAWLICKI h. STARYKOŃ. Mateusz, syn Daniela, 1799 r., i Andrzej, syn Daniela, w 1819 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

NAWOJEWSKI. Jan, syn Ksawerego i Józefy Niwińskiej, ur. 1805 r. we wsi Trębanowie, w obwodzie opatowskim, wstąpił 1823 r. do 7 pułku piechoty liniowej i w 1831 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

NAWOJKOWSKI. Michał żonaty z Barbarą Złotnicką 1720 roku (Ks. Gr. Nowokorczyńskie). 

NAWOJOWSKI h. STARYKOŃ. Wzięli nazwisko od wsi Nawojowy, w wojew. krakowskiem. Klemens, kanonik krakowski 1439-1443 r. Tomasz, dziedzic wsi Nawojowa, 1449 r. i 1467 r. cytowany w aktach krakowskich. Piotr prowadził 1586 r. proces o granicę dóbr (Wyr. Tryb. Lubel.). 

NAWOJSKI. Jan, syn Andrzeja i Jadwigi Bykowskiej, ur. 1800 r. w Warszawie, wszedł 1816 r. do 5 pułku piechoty liniowej i w 1820 roku awansował na podporucznika; wyszedł do dymisyi 1821 roku (Ks. Wojskowe). 

NAWORSKI. Kacper cytowany w aktach łomżyńskich 1667 r.

NAWOSKI v. NAWOJSKI h. KORAB. Byli w wojew. bełskiem, pisali się z Nawoza, w pow. krasnostawskim, i brali przydomek Misoyad. Daniel, dziedzic Nawozu 1579 r., żonaty z Heleną Rykalską, miał synów: Andrzeja, Heronima, Jacka, Krzysztofa, Jana, Stanisława i Stefana, dziedziców Nawozu 1595 r.; po Heronimie synowie: Baltazar, Dobiesław i Jakób 1614 r. Daniel, Jan, Krzysztof i Stanisław, synowie Dobiesława, 1650 roku (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Don. Vars.). 

NAWRA h. CHALECKI. Ajsa Achmetowicz, kniaź tatarski, dziedzic Ołsukniki, w pow. trockim 1592 r., żonaty z Chadi Kiełd Awlet (Wittyg). 

NAWROCKI h. LUBICZ. Piotr, subdelegat radomski 1732 r., miał syna Walentego, po którym syn Napoleon, adjutant-podporucznik gwardyi narodowej warszawskiej 1831 r., następnie urzędnik w Maryampolu, wylegitymowany w Królestwie 1856 r.

Karol, syn Walentego i Julii Dobraszewskiej, ur. 1804 r. w Warszawie, postąpił 1822 r. na kadeta do pułku grenadyerów gwardyi iw 1831 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

NAWROCKI h. POBÓG. Stanisław, syn Piotra, z synami: Franciszkiem, Andrzejem, Jakóbem i Stanisławem wylegitymowani w Cesarstwie 1862 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. Jakób, syn Grzegorza, w 1855 r. w gub. wileńskiej, Eugeniusz w 1865 roku, w pow. benderskim urzędnicy. 

NAWROSOW. Jakób otrzymał 1773 r. patent na rangę podpułkownika wojsk polskich (Sigil., Kancl.). 

NAWROT h. KRUCYNI. Wawrzyniec, sługa Ożarowskiego 1564 r., w Krakowskiem (Wittyg). 

NAWROTOWSKI. Gabryel i Bartłomiej procesowali 1595 r. Grzybowskiego o należne im sumy (Wyr. Tryb. Lubel.). 

NAWROTYŃSKI h. SZAŁAWA. Byli na Wołyniu i pierwotnem ich nazwiskiem miało być Nawrotnik. 

NAWROWSKI. Jan Kanty otrzymał nobilitacyę 1790 r. (Kancl., Sigil., Vol. Leg.), a jako członek Stanów został wylegitymowany w Galicyi 1819 roku. 

NAWSUĆ h. KOŚCIESZA. Na Litwie. Piotr z wojew. trockiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Józef i Mikołaj podpisali elekcyę 1764 roku z wojew. trockiem. Józef, rotmistrz wojew. trockiego 1788 r. Mikołaj, syn Adama, z synami, Janem i Dominikiem wylegitymowani w Cesarstwie 1847 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

NAYKOWSKI h. DĄBROWA, Na Żmudzi. Wawrzyniec ze Żmudzią podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Mikołaj z synami: Józefem, Adamem i Stanisławem i ich potomstwem, Bartłomiej i Augustyn z synami: Piotrem, Benedyktem i Aloizym i ich potomstwem, synowie Franciszka, wnukowie Stanisława, wylegitymowani w Cesarstwie 1838 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

NAYNIEWICZ h. KORAB. Andrzej, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r. 

NAZARECHI. Jan, towarzysz pancerny 1768 r. Franciszek, kapitan wojsk królewskich 1777 r. (Sigil., Kanci.). 

NAZAREWICZ h. SZELIGA. Na Rusi Czerwonej. Marcin, subdelegat grodzki lwowski 1745 r. Andrzej, geometra królewski 1792 r. (Zap. Tryb. Lubel., Sigil.). Andrzej 1789 roku, Błażej, Józef i Andrzej 1809 roku i tego Andrzeja synowie, Wojciech i Franciszek w 1834 r. wylegitymowani w Galicyi. Bartłomiej, kanonik chełmski 1813 r., biskup nominat greko-unicki bełski 1816 r. 

NAZARKIEWICZ. Na Rusi Czerwonej; mają przydomek Brożek. Maciej, Jakób i Ignacy 1782 roku, a synowie Ignacego, Ambroży i Mikołaj 1841 r. wylegitymowani w Galicyi. 

NAZARSKI. Wawrzyniec wylegitymowany w Galicyi 1783 r. 

de NAZZIUS. Paweł - Teofil, kapitan wojsk koronnych, otrzymał 1773 r. dymisyę (Sigil., Kancl.). 

NECEWICZ v. NECZEWICZ h. JANINA. Necewicz, syn bojarski moskiewski, dostał się do niewoli przy zdobyciu Połocka za Stefana Batorego, osiedlił się w Polsce i zaślubił N. ks. Rożyńską; z niej trzech synów: Jarosz, Mikołaj i Jeremiasz zaleceni do indygenatu przez sejmik wołyński 1653 r. Teodor, regent ziemski włodzimierski 1662 r., pisarz grodzki włodzimierski 1666 r., żonaty z Joanną z Sarnowa, podpisał elekcyę 1674 roku z wojew. wołyńskiem. 

Mikołaj, dziedzic Bruchowki 1670 r. Samuel, zwany Szołowski, skarbnik czerniechowski 1690 r. Bazyli, syn Heronima, wnuk Gabryela, prowadził proces o dobra 1699 r. 

Franciszek, towarzysz chorągwi pancernej 1712 roku. Andrzej, podstoli włodzimierski 1712 r. Koźmian podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. wołyńskiem. Konrad-Józef kupił majątek Czereszówkę w 1792 r. od Sławoszewskich. Wiktor i Franciszek, synowie Ignacego, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1860 r. 

NECHAJ de FELSEIS h. FELSEIS. Herb - tarcza przedzielona w podłuż na dwie części: w prawej błękitnej części młot i tłoczek górnicze, na krzyż złożone, ich rękojeście złote, a głowy srebrne, w części lewej w polu czarnem krzyż kawalerski złoty; w koronie nad tarczą cztery strusie pióra: białe, błękitne, złote i czarne. 

Jan Nepomucen, radca apelacyjnego sądu kryminalnego, Adolf i Leopold otrzymali 1852 r. szlachectwo z przydomkiem Edler von Felseis. 

NECHAUS. Baronowie. N. zaliczony 1637 r. w poczet dworzan królewskich (Metr. Kor.). 

NECHWEDKOWICZ h. WŁASNEGO. Herb - na tarczy koloru niewiadomego litera starocerkiewna (D). 

Fedor Adamowicz, ziemianin wołkowyski 1596 r. (Wittyg). 

NECKI. Józef, syn Gaspra i Jadwigi Zawalskiej, ur. 1794 r. w Łowiczu, wstąpił 1815 r. do 4 pułku strzelców konnych i 1817 r. został podporucznikiem; porucznik w 3 pułku strzelców konnych, awansował 1830 r. na kapitana i w 1831 roku został nadany krzyżem Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

NECOJOWSKI. Konstanty, chorąży traktu kobryńskiego, podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. brzesko-litewskiem. 

NECONELSKI. Zygmunt podpisał elekcyę 1669 roku z wojew. krakowskiem. 

NECZ h. JASTRZĘBIEC. Okolski pisze ich Nęc; byli w wojew. krakowskiem. Mroczesław z Neczu 1408 roku. Szymona i Wojciecha, żyjących w 1580-r., cytuje Paprocki. Jerzy, elektor 1669 r. z wojew. kaliskiego. Stanisław występował 1699 r. w Trybunale piotrkowskim z żoną Maryanną N. (Zap. Tryb. Piotrk.). 

NECZ. Sebastyan na zalecenie hetmana koronnego, za znaczne posługi w sprawach rycerskich, otrzymał 1601 r. nobilitacyę (Vol. Leg.). 

NECZAJ. Stanisław wylegitymowany w Galicyi 1782 r. 

NEDMAN. Fryderyk i Marceli, synowie Leopolda, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1825 r. 

NEFEDOWICZ h. WŁASNEGO. Herb - na tarczy koloru niewiadomego strzała przekrzyżowana napięta w cięciwie. Grzegorz Adamowicz, ziemianin wołkowyski 1592 r. (Wittyg). 

NEHLEDYŃSKI h. MASALSKI. Książęta. Jedna linia książąt Masalskich od majątku Nehledyn brała w XVI stoleciu nazwę kniaziów Nehledyńskich v. Neledyńskich. 

NEHREBECKI h. SAS. Zamożna rodzina na Ukrainie i Rusi Czerwonej. Grzegorz, namiestnik władyki lwowskiego 1607 roku. Jan, pisarz grodzki Winnicki, deputat na Trybunał radomski 1637 roku, poseł na sejm z wojew. bracławskiego 1632 r., żonaty z Heleną Grocholską. Jan, pisarz grodzki 1629 r., a Winnicki 1638 r., poborca wojew. bracławskiego 1642 r. Markus, Sidor, Symeon i Szymon, synowie Mikołaja, 1650 r. 

Po Pawle syn Aleksander-Jan z Nehrefrka, żonaty z Elżbietą z Grabowa 1654 r., wojski żytomierski 1660 r., a bracławski 1663 r., miał synów: Jana, dziedzica Ptaszkowa 1682 r., żonatego z Anastazyą Dubrawską, Jerzego, Mikołaja i Pawła, elektora 1669 r. z ziemi przemyślskiej. Stefan, regent ziemski halicki 1682 r., następnie 1700 r. wojski halicki, pozostawił synów: Adama, Franciszka i Marcina. Michał, dziedzic Turka 1689 r., miał syna Teodora. 

Paweł, regent ziemski halicki 1703 roku. Marcin, wojski Winnicki 1720 r. N., chorąży latyczowski, z wojew. bełskiem i N., chorążyc łomżyński, z ziemią buską podpisali elekcyę 1733 roku. N., rotmistrz, stronnik Le Soczyńskiego 1734 roku, odniósł w jego obronie znaczne zwycięstwo nad wojskiem saskiem pod Międzyborzem. Marcin, chorąży łomżyński 1742 r., z żony Maryanny Baj buza zostawił synów: Michała, który podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią halicką, Aleksandra, Jana, Józefa, Dawida i Kazimierza, wylegitymowanych w Galicyi 1782 r.; z nich Aleksander, poseł ziemi lwowskiej, elektor 1764 r. z wojew. ruskiego, miecznik 1767 r., wojski żydaczowski 1769 r., podczaszy Winnicki 1781 r., starosta burczycki, dziedzic dóbr Kołubajowce, a po Janie wnuk Mikołaj wylegitymowany w Galicyi 1840 r. 

Kazimierz, Andrzej, Szczepan, Ignacy, Józef i Paweł wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Adam, szambelan Stanisława Augusta 1791 r. Maciej, chorąży wojsk koronnych 1791 r. 

Tadeusz i Michał, synowie Bazylego, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub, wołyńskiej 1842 r. Franciszek, syn Tadeusza, wnuk Bazylego, pozostawił synów: Adama, Andrzeja i Leonarda i860 r. Fortunat, dziedzic Wasylówki, na Wołyniu 1860 r., miał synów, Aleksandra i Hipolita (Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Metr. Kor., Sigil., Kancl.). 

NEHRYNG h. NEHRYNG. Herb - na tarczy rozdzielonej na cztery pola, w polach Ii IV błękitnych koń srebrny wspięty, w polach II i III złotych snop zielony; nad hełmem gołąb wzlatujący (Hr. Ostr.). 

Po Danielu, nobilitowanym 1810 roku, synowie, Stefan w 1842 roku i August, dziedzic dóbr Brochocin, w 1849 r. wylegitymowani w Królestwie. Krzysztof, dóbr Markowo, Jan, dóbr Montwy, i Gustaw, dóbr Trzcianka, w W. Ks. Poznańskiem, w 1846 r. dziedzice. Władysław, nauczyciel szkół w Poznaniu, historyk i autor 1860 r. 

NEIDENBURG h. PAW. Byli w Prusach; z nich Stefan, biskup chełmiński, um. 1495 r. 

NEJBER v. NEYBER. Krzysztof, sługa królewski, został 1709 roku burgrabią zamku warszawskiego (Sigil.). 

NEJCHROWICZ h. TĘPA PODKOWA. Andrzej Janowicz, ziemianin nowogrodzki 1554 r. (Wittyg). 

NEJMAN h. NAPIWOŃ. Antoni, syn Michała, z synem Janem wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1847 roku. 

NEJMAN h. TURZYMA. Antoni, syn Jana, i Ludwik, syn Michała, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1848 i 1858 r. 

NEJMAN v. NEYMAN. Aleksander-Marcin, pułkownik wojsk koronnych 1665 r. (Kancl., Sigil.). Franciszek zapisał 1736 r. części wsi Jamiołki Świśliki synowi swemu Maciejowi (Ks. Gr. Owruckie). Ludwik, kapitan wojsk koronnych 1792 r. (Kancl.). 

NEJMAN. Patrz NEUMAN i NEYMAN. 

NEJMANOWSKI. Jakób, pułkownik wojsk koronnych 1705 r. (Sigil.). Antoni wylegitymowany w Galicyi 1782 r. N., pułkownik artyleryi w powstaniu 1831 r., odznaczył się w bitwie pod Wawrem, Grochowem i Nurem. Paweł ożeniony z Adelaidą hr. Tyszkiewicz 1850 r. 

NEJSZTAD v. NEUSTADT h. WŁASNEGO. Herb - na tarczy w polu czarnem pas poprzeczny złoty, na nim trzy czerwone róże (Hr. Ostr.). Jan, major wojsk litewskich w nagrodę zasług wojennych otrzymał indygenat 1673 r. (Vol. Leg.). Jan, chorąży inflancki, podpisał pospolite ruszenie 1698 r. 

NEKIPOŁOWICZ. Semen Iwanowicz, bojar królewski 1547 r. (Bon.). 

NEKLUD. Matflej, dworzanin królewski 1538 r. (Metr. Litew., Bon.). 

NELEDIŃSKI. Książęta. Kn. Andrzej, syn Iwana, dworzanin królewski, w 1531 r. był świadkiem przy pewnej tranzakcyi; podkłuczy wileński 1540 r., zaślubił Hannę Kuncewiczównę, która w 1568 r. już jako wdowa nabyła wsie Maciejewszczyznę i Jankiszki, i z niej pozostawił córkę Sołomonię, żonę Michała Tyszkiewicza, i syna Hrehorego, archimandrytę supraślskiego, zm. 1572 r. (Metr. Litew., Wolff). 

NELEDYŃSKI-MIELECKI h GRYF. Podług heraldyków rosyjskich Stanisław Mielecki, szlachcic polski, osiedliwszy się w Rosyi, przeszedł na wiarę grecką i w 1425 r. nadany był majątkami ziemskiemi; jego potomkowie wzięli nazwisko Neledyński, z których Stefanowi, synowi Piotra, Konstantemu, synowi Pimona, i Jerzemu, synowi Stefana, cesarz Piotr Wielki pozwolił do nazwiska Neledyński dodawać nazwisko przodków Mielecki. 

NELEWICZ. Olechno, namiestnik perełajski 1528 r. (Metr. Litew.). 

NELICKI. Na Ukrainie. Jakób, Paweł i Stanisław 1768 r. pozwani o dobra. Jan, Franciszek i Paweł pozwani 1776 r. o szkody. Paweł, viceregent 1786 r., regent grodzki Winnicki 1791 r. Stanisław w nagrodę męstwa chorąży 1789 r., został 1790 r. podporucznikiem, a 1791 r. porucznikiem wojsk koronnych (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel., Kancl., Vol. Leg.). Paweł, Stanisław, Antoni i Tadeusz, synowie Szymona, z potomstwem 1816 r. i Jan, syn Jana, 1840 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. 

NELIPOWICZ. Stefan, skarbnik trocki, pozwał 1785 r. o sumę Mikołaja Skipora, podstolego mozyrskiego (Wyr. Tryb. Lubel.).

NELLI. Antoni i Wiktoryn, synowie Jana, rodem z Florencyi, prowadzili różne procesy o sumy (Don. Vars., Wyr. Tryb. Lubel.). 

NEMCZYNOWICZ. Ambroży, Krzysztof i Wojciech, synowie Wacława, bojarowie pow. wołkowyskiego 1548 r. (Bon.). 

NEMETHY h. WŁASNEGO. Herb - tarcza przedzielona pasem błękitnym poprzecznym na dwie części; na pasie siedm gwiazd, trzy u góry, cztery w drugim rzędzie; w części górnej czerwonej i większej snop zboża złoty, w części dolnej siedm pasów naprzemian złote i czerwone. 

Franciszek, asesor administracyjny, otrzymał 1817 r. szlachectwo galicyjskie i herb powyższy (Siebmacher). 

NEMITZ h. BIBERSZTEIN. Po Michale, viceregencie wschowskim 1764 r., syn Karol miał synów: 1) Karola, żonatego z Karoliną Paprocką, z niej syn Adolf, podoficer wojsk rosyjskich, wylegitymowany w Królestwie 1865 r.; 2) Ludwika, po którym z Maryanny Janiszewskiej syn Ferdynand z żony Stefanii Miłkowskiej pozostawił synów: Bazylego, Stefana, Ernesta i Konrada, wylegitymowanych w Królestwie 1864 r. 

NENCHA h. WŁASNEGO. Herb - w polu czerwonem róża biała, nad nią trzy lilie złotego koloru; w koronie nad hełmem trzy pióra kogucie, czerwonego i białego koloru. 

Maciej Nenchen, rodem z Misnii, w nagrodę męstwa otrzymał 1532 r. od cesarza Ferdynanda szlachectwo i herb powyższy. Maciej, dworzanin biskupa chełmińskiego, z żony N. Schellendorff miał syna Walentego, burgrabiego chełmińskiego, po którym z Eugenii N. syn Kasper, dziedzic dóbr Elditen i Crantzen, zaślubił Annę Petzeles  i z niej pozostawił sześciu synów: Macieja, Jezuitę, Konstantego, Krzysztofa, kanonika gudstadskiego, Eustachego-Placyda, kanonika warmińskiego i gnieźnieńskiego, sekretarza królewskiego, Jana i Jakóba, dziedzica dóbr Klakendorff; po Janie, dziedzicu Elditen z Anny a Protenau, dwóch synów: Eustachy-Placyd i Albert. Albert z Katarzyny a Stossel miał syna Jakóba, którego z Anny Barszczówny synowie, Jan i Karol. 

Jan-Kazimierz, major legionu pieszego, i Karol, rotmistrz rajtary i wojsk koronnych, w nagrodę wyprawy na Moskwę, Turków i Tatarów otrzymali 1679 roku indygenat polski i zatwierdzenie herbu powyższego i spolszczyli nazwisko na Nencha (Don. i Conv. Vars., Metr. Kor.). 

Jan-Kazimierz, pułkownik 1701 r., ostatnio rotmistrz wojsk koronnych 1715 r., miał czterech synów: 1) Wojciecha, łowczego żydaczowskiego 1720 r., po którym synowie, Jan i Ignacy; 2) Jana, komornika liwskiego 1725 r., następnie stolnika smoleńskiego, z Ewą Lasocką bezpotomnego; 3) Karola, podkomorzego inflanckiego, po którym z Bogumiły Sługockiej syn Ksawery 1752 r.; 4) Zygmunta, tego z Felicyanny Rozwadowskiej synowie, Józef, Jezuita i Antoni-Maciej, dziedzic Warchnowki, susceptant, a następnie 1788 roku vicegerent latyczowski 1791-1794 r. Pius, podporucznik wojsk koronnych (Metr. Kor., Conv. Vars., Sigil., Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

NENNACHBAUR. Paweł, sługa królewski, za 20-letnią służbę otrzymał 1633 r. prawo przewozu przez Wisłę pod wsią Palschaw (Metr. Kor.). 

NENNEKE h. WŁASNEGO. Herb - na tarczy koloru niewiadomego łeb koński ziejący płomieniem; nad hełmem w koronie trzy pióra strusie (Hr. Ostr.). 

Jan-Otto, komisarz policyi w Warszawie, otrzymał, prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1840 r. 

NEODIK h. WŁASNEGO. Herb - w polu srebrnem kozioł ze złotemi rogami z mieczem w pysku, wspięty na górę błękitną; nad hełmem w koronie między dwoma skrzydłami, srebrnem i błękitnem pół kozła z mieczem w pysku. 

Jan Sprengel-Neodik a Röbern, syndyk m. Elbląga, w nagrodę zasług dla Rzeczypospolitej otrzymał 1577 roku nobilitacyę i herb powyższy (Metr. Kor.). 

NEOKNAPP. Jan-Fryderyk został 1774 r. sekretarzem królewskim (Sigil.). 

de DATO-NEOPOLITANI. Cezar w nagrodę zasług, wykazanych względem króla i Rzeczypospolitej, nagrodzony 1540 r. godnością kawalera złotej ostrogi (Metr. Kor.). 

NEPELSKI. Pisano ich także Niepelski. Katarzyna, dziedziczka części Złotniki 1599 r. Jakób, Stanisław, Marcin i Sebastyan, synowie Mikołaja, 1583 r. Jan, towarzysz pancerny 1664 r. (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel.). 

NERESLA. Wzięli nazwisko od wsi Nereśli. Baltazar, syn Aleksego, Grzegorz, syn Wawrzyńca, dziedzice Nereśli 1585 roku, prowadzili proces o te dobra (Wyr. Tryb. Lubel.). 

NEREZIUSZ. Jerzy, porucznik wojsk królewskich 1737 r. (Arch. Dubr.). Wincenty, chorąży wojska narodowego 1791 roku, został 1792 roku podporucznikiem (Kancl). 

NERGER. Józef-Gotfryd został pisarzem i sekretarzem pow. piltyńskiego, w Kurlandyi 1780 r. (Kancl.). 

NERING. Piotr, pisarz zamku człuchowskiego, został 1766 r. sekretarzem królewskim (Sigil., Kancl).

NERKOWSKI. Dobiesław, zwany Gołąbek, z pow. halickiego, prosił 1595 r. sąd o dodanie sobie woźnego (Wyr. Tryb. Lubel.). 

NERLICH h. GODZIEMBA. Na Litwie, mają pochodzić od Dąmbskich, herbu Godziemba, i dlatego niektórzy z nich piszą się z Dąmbskich Nerlich; z tej familii Karol z synami, Romanem i Józefem i Julian, synowie Samuela, wnukowie Jana, wylegitymowani w Cesarstwie 1842 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

NERONOWICZ h. JELITA. Na Rusi Czerwonej, mają przydomek Szpilowski. Gabryel-Piotr, starosta stegwilski, sekretarz królewski 1712 r. Elizeusz 1782 r., a jego syn Józef, ksiądz, 1830 r. i wnukowie, Feliks i Marcin 1835 r. wylegitymowani w Galicyi. Medard, radca konsystorza w Tarnowie, Kajetan, urzędnik w Czerniowcach, i Józef, pocztmistrz w Jaśle, w Galicyi 1864 r. Henryka, żona Jana Dunikowskiego 1870 r. 

NERSEROWICZ. N., biskup trojanopolitański, oficyał łukowski i proboszcz zbuczyński 1690 r., pozwał Andrzeja Drohojowskiego, starostę łukowskiego, o prześladowanie mieszczan łukowskich (Zap. Tryb. Lubel.). 

NERSKI v. NYRSKI. Wzięli nazwisko od wsi Ner v. Nyr, w pow. Szadkowskim. Marcin i Stanisław przeprowadzili 1475 r. dział wsi Nyr (Ks. Gr. Sieradzkie). Jan syn Jana, dziedzic dóbr Ner 1592 r., żonaty z Jadwigą Tomisławską. Remigian, syn Stanisława, 1592 r. Stanisław, Jakób, Wojciech i Kacper 1618 r. Stanisław, syn Jana, żonaty z Izabelą z Łasku 1630 r. Jan ożeniony z Heleną Gołuchowską 1680 r. (Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Brzeskie i Przedeckie, Zap. Tryb. Piotrk.). Marcin ożeniony z Zofią Krzywkowską 1690 r. (Akta Warszawskie). 

Krzysztof w 1759 r. sporządził testament, w którym wymienił, że jest synem Adama, a wnukiem Józefa-Antoniego, i z żony Katarzyny Paczyńskiej pozostawił dwóch synów, Antoniego, nr. 1722 roku i Wojciecha, ur. 1731 r. (Zap. Tryb. Piotrk.). Antoni naznaczony 1775 r. komisarzem do rozsądzenia sprawy Niegolewskich; komornik ziemski poznański 1777 r., prowadził proces o dobra Taczały 1765 r. (Sent. Piotrk.). 

NERWICZ. Jan-Karol, kanonik wiślicki 1654 r. (Wyr. Tryb. Lubel.) 

NESCHREBE. Michał, 1773 r. fligiel-adjutant wojsk koronnych (Kancl.). 

NESSEL h. WEIS (?). Na Litwie. Michał, Leonard i Jan z potomstwem, synowie Jana, wnukowie Krzysztofa, wylegitymowani w Cesarstwie 1859 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

NESTER h. POBÓG. Adam, major wojsk koronnych 1740 r. (Sigil.). Michał zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

NESTEROWICZ v. NESTOROWICZ h. POBÓG odm. Odmiana herbu- lewa część podkowy przeszyta strzałą z góry na dół.

Senator w rodzinie, Jan-Piotr, kasztelan brzesko-litewski 1721 roku, ustąpił 1731 r. 

Na Litwie. Fedko, bojar teleżyński 1528 r. Jan z pow. orszańskim podpisał elekcyę 1674 r. Jan-Piotr, dziedzic Janowszczyzny, podstoli brzesko-litewski 1694 r., stronnik Augusta II, stolnik brzeski, został 1721 r. kasztelanem brzesko-litewskim, a ustąpił 1731 r.; z żoną Katarzyną z Wolskich fundowali Karmelitów w Krupczycach. Heronim i Michał, starosta oświcki, porucznik wojew. brześciańskiego, podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. brzesko-litewskiem. 

Józef, podstoli kowalski, posesor Woli Goryńskiej 1729 r., z żony Barbary Kamienieckiej, cześnikówny kijowskiej, miał syna Wiktora-Ignacego, ochrzczonego w par. Goryńskiej, który w 1783 r. został stolnikiem pomorskim i w 1791 r. nabył dobra Wola Bierzwiecka, a w 1804 roku legitymował się w Galicyi (Quaterniones, Akta po-Galicyjskie). 

Feliks, syn Ignacego i Heleny Domaszewskiej, ur. 1799 r. w Woli Bierzwieckiej, wstąpił 1816 r. do 8 pułku piechoty liniowej i w 1820 roku został podporucznikiem, a w 1824 r. wyszedł do dymisyi (Ks. Wojskowe). Dymitr, syn Piotra, zasiadający w sądach pow. kowieńskiego 1863 r. 

Po Józefie, subdelegacie radomskim 1778-1794 roku, z żony Anny Gotlich synowie: Józef, Ignacy i Jan, asesor ekonomiczny gub. płockiej, wylegitymowani w Królestwie 1840 r. 

NESTLER. Jan, major konnicy wojsk koronnych, otrzymał 1740 r. listy królewskie na werbunek wojska (Sigil.). 

NESTOROWICZ h. DOŁĘGA. Na Rusi Czerwonej i w Prusiech. Szczepan wylegitymowany w Galicyi 1782 roku. 

Po Kazimierzu, łowczym sanockim, dziedzicu dóbr Szarkówka 1764 r., z żony Jadwigi Wężyk-Rudzkiej syn Stefan miał syna Władysława, po którym syn Dominik, urzędnik w Sandomierzu, wylegitymowany w Królestwie 1844 r. (Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Czerskie). 

NESTOROWICZ-KRASSOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Stefan w nagrodę zasług otrzymał 1676 r. nobilitacyę i do herbu przyjętym został przez Myśliszowskich (Metr. Kor.). Patrz Krassowski. 

NETARBOWSKI. Brali przydomek Pięta. Wawrzyniec z wojew. pomorskiem podpisał elekcyę 1648 r. 

NETELHORST h. WŁASNEGO. Herb - na tarczy dwudzielnej, w polu prawem złotem chart czerwony wspięty w złotej obroży, w polu lewem czerwonem, trzy srebrne róże, jedna nad drugą; nad hełmem w koronie między skrzydłami czerwonem i złotem pół charta. (Hr. Ostr.). 

Henryk-Wilhem, major, Jan-Adolf, oberst-lejtnant wojsk rosyjskich, mieli 1775 r. sprawę z Adamem Ropem o dobra Wielki Chlebów (Vol. Leg.).

NETER. Zygmunt, kapitan wojsk koronnych, pozwany 1662 roku o najazd (Zap. Tryb. Lubel.). 

NETLER h. ORZEŁ BIAŁY. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

NETREBSKI h. LUBICZ. Na Mazowszu i Rusi Czerwonej. Franciszka, żona Stanisława Czołhańskiego 1725 roku. Wojciech, syn Walentego, żonaty z Barbarą Gadomską 1771 r. Józef i Teresa, syn i córka Wojciecha 1781 r. (Don. Vars.). 

Paweł kupił od Łuszczewskich wieś Dębówkę, w ziemi sochaczewskiej 1773 r.; jego syn Józef, radca stanu, z żony Antoniny Chmieleckiej pozostawił syna Michała, dziedzica dóbr Rokotów, w gub. mazowieckiej, wylegitymowanego w Królestwie 1841 r. 

Wojciech 1771 r., syn Walentego. Paweł, członek Stanów, w 1782 r., a jego syn Dominik i wnuk Paweł w 1853 r. wylegitymowani w Galicyi. 

NEUBART. Ernest, syn Krystyana i Maryanny Kilntz, ur. 1811 roku w Sieradzu, wszedł 1827 r. na kadeta w Kaliszu i 1831 r. został podporucznikiem w batalionie gwardyi ruchomej wojew. kaliskiego (Ks. Wojskowe). 

de la NEUFUILLE. Vice-hrabiowie. Bartłomiej otrzymał 1691 r. list wolnego przejazdu do Belgii (Sigil.). 

NEUHOF von der LEY h. WŁASNEGO. Baronowie i szlachta. Herb - na tarczy czarnej łańcuch srebrny z trzech ogniw; nad tarczą hełm, na którym biret niemiecki podszyty gronostajami, na nim dziewięć piór kogucich na wzór palmy, na których trzy ogniwa łańcucha srebrnego. 

Stary ród niemiecki, osiadły w Kurlandyi, który w osobach braci, Fryderyka-Kaspra i Jana-Chrystyana-Hermana zostali nadani tytułem baronowskim w 1696 r. przez cesarza Leopolda I; jedna linia tej rodziny osiadła na Litwie i pisała się Ley. Adolf, żyjący w 1420 roku, żonaty z N. von Bilke, miał syna Hermana i córkę N., żonę N. von Loe. Herman, dziedzic dóbr Kowerstein, zaślubił N. von Enze-Warnhagen i z niej pozostawił córkę Annę za Hermanem von Hacfeld i czterech synów: Adolfa, Engelberta, Krzysztofa i Jana. 

Engelbert, dziedzic dóbr Kowerstein 1530 r., żonaty z Katarzyną von Millenbek, miał córkę Agnieszkę, żonę Wilhelma von Steinrat, i pięciu synów: Moryca, Adolfa, dziedzica Dewen, Wernera, dziedzica Hawenstein, ożenionego 1v. z Dorotą von Holtey, 2v. z Henryką von Hoy, Kacpra, dziedzica Herwerehagen, żonatego z Maryą von Merkelbach, i Baltazara. 

Baltazar osiadł w Kurlandyi, gdzie nabył dobra Dunhot, i z żony Barbary von Rosen pozostawił syna Kacpra, dziedzica Klein-Sutten 1640 r., po którym z Elżbiety, córki Tomasza von Cardinal i Anny von Mellin, córki, Anna za Wilhelmem von Medem, Elżbieta i syn Baltazar, Baltazar, dziedzic dóbr Klein-Sutten 1671 r., zaślubił Gertrudę, córkę Gotarda von Bistram i Gertrudy von Szmeling, i z niej miał córkę Elżbietę-Helenę, żonę Krzysztofa von Henning, i dwóch synów, Kacpra-Wilhelma, dziedzica dóbr Meldzern 1628 r., i Rejnholda. 

Rejnhold osiadł na Litwie, gdzie w 1704 roku nabył dobra Łuby, i z żony Maryi-Elżbiety von Butlar pozostawił córkę Sybillę-Bogumiłę i dwóch synów, Ernesta- Wilhelma, kapitana wojsk litewskich, który z wojew. trockiem podpisał elekcyę 1733 r., i Karola-Teodora. 

Karol-Teodor, dziedzic dóbr Seraflniszki, rotmistrz wojsk królewskich, elektor 1733 r. z wojew. trockiego, zaślubił Elżbietę, córkę Fryderyka Korfa, i z niej miał syna Romualda, rotmistrza pow. upickiego, który z żony Eufrozyny von Haudryng pozostawił syna Józefa. 

Józef, szambelan Stanisława Augusta 1786 r., następnie prezes sądu ziemskiego prużańskiego, miał dwóch synów, Józefa-Ananiasza, po którym syn Tadeusz-Maryan, i Romualda-Benedykta. 

Romuald-Benedykt, dziedzic dóbr Siechniewicze, w gub. grodzieńskiej, zaślubił Michalinę Abramowiczównę i z niej pozostawił syna Romana-Fortunata, ur. 1850 r., dziedzica dóbr Siechniewicze, który zaślubił 1884 r. Anielę-Pelagię, córkę Aleksandra Radowickiego, i z niej ma syna Rejnholda-Aleksandra, ur. 1885 r. 

Oprócz powyższych Konrad-Jan, dziedzic dóbr Ejbach, miał córki, Agnieszkę-Eozynę za Krzysztofem bar. von Putkamerem 1671 roku, Katarzynę-Urszulę, żonę Maksymiliana bar. von Stepradt, i dwóch synów, Fryderyka-Franciszka i Engelberta-Jana. Engelbert-Jan, dziedzic dóbr Oszelej i Szlokhof, szambelan ks. kurlandzkiego, zaślubił Katarzynę-Zofię von der Recke i z niej pozostawił córkę Zofię-Agnieszkę, żonę 1v. Ottona von Hes, 2v. Jerzego von Medem, i syna Jana-Krzysztofa, dziedzica dóbr Datnental, zm. 1710 r., żonatego z Anną-Małgorzatą, córką Jerzego von Han (Akta szlachty kurlandzkiej w Mitawie). 

NEUKIRCH. Henryk, dworzanin królewski, otrzymał 1596 r. sołectwo we wsi Altenau (Metr. Kor.). 

NEUMAN h. NOWICZ. Herb - w polu błękitnem na czerwonym murze kruk stojący w prawo, trzymający złotą obrączkę w dziobie; w hełmie trzy pióra strusie. 

Jan, porucznik wojsk koronnych, 1790 r., i Krystyan 1791 r. otrzymali nobilitacyę i herb powyższy Nowicz; Krystyan wylegitymował się w Galicyi 1804 roku, a po Janie z Franciszki Pawłowicz syn Aleksander, dziedzic dóbr Barchów, w pow. stanisławowskim, wylegitymowany w Królestwie 1838 r. z synem Aleksandrem, ur. z Ludwiki z Kelbasów (Kancl., Sigil., Quaterniones).

Aleksander, syn Jana i Franciszki Pawłowicz, nr. 1801 r. w Warszawie, wstąpił 1821 r. do kompanii 3 lekkiej artyleryi pieszej i w 1828 r. został podporucznikiem w kompanii 1 lekkiej artyleryi pieszej i wyszedł do dymisyi 1830 r.; w 1831 r. wstąpił ponownie do wojska i awansował na porucznika. Po wyjściu z wojska został inżynierem pow. warszawskiego i um. 1851 r. w Warszawie (Ks. Wojskowe). 

NEÜMAN h. PRZYJACIEL. Jan, syn Jana, major wojsk rosyjskich, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1847, 1849 i 1853 r. 

NEÜMAN v. NEYMAN. Sebastyan, kanonik smoleński 1791 roku. Grzegorz, syn Karola, wylegitymowany w Cesarstwie 1856 roku i zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Franciszek, rodem z Ucharzówka, pow. białostockiego, postąpił 1798 r. do wojska pruskiego i wzięty do niewoli 1806 r., przeszedł do wojska francuskiego do 2 pułku strzelców konnych i w 1809 r. awansował na porucznika w 9 pułku jazdy, a w 1813 r. na kapitana i w 1816 r. wyszedł do dymisyi. Powołany powtórnie, został majorem w 7 pułku ułanów 1830 r. 

Franciszek, syn Fryderyka i Jadwigi, ur. 1759 r. w m. Neustadt, na Szląsku, wszedł 1807 r. jako urzędnik zdrowia klasy III do batalionu artyleryi pieszej; umieszczony 1815 r. jako lekarz batalionowy w 1 pułku strzelców pieszych, w 1817 r. przeniesiony do kompanii 1 inwalidów. 

Mateusz, syn Mateusza i Maryanny, ur. 1778 roku we wsi Rozbitki, w Poznańskiem, wstąpił 1795 r. do 4 pułku kirasyerów wojska pruskiego i w 1807 r. otrzymał dymisyę w stopniu kapitana. Postąpiwszy 1808 r. do wojska polskiego, umieszczony został w 1 pułku strzelców konnych i w 1813 r. mianowany szefem szwadronu, a w 1815 r. przeniesiony do 3 pułku ułanów, w 1820 r. postąpił na podpułkownika. Odbył kampanie: 1806 roku przeciw Francyi, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w oblężeniu twierdzy Gdańska; za waleczność otrzymał 1812 r. krzyż kawalerski Legii Honorowej (Ks. Wojskowe). 

NEUMARK. Leon, syn Ludwika i Beaty z Neumarków, ur. 1804 r. w Warszawie, wszedł 1823 roku do pułku strzelców konnych gwardyi i w 1827 r. postąpił na podporucznika w 1 pułku ułanów (Ks. Wojskowe). 

NEUTSCHMAN v. NEYCZMAN. August, syn Bogumiła i Anny, ur. 1795 r. w m. Micheln, w Saksonii, postąpił 1814 r. jako podlekarz do pułku eklerów; przeniesiony 1815 r. do 3 pułku strzelców pieszych, a 1817 r. do 3 pułku ułanów, wyszedł do dymisyi 1818 r. dla uczęszczania na kursa lekarskie w Uniwersytecie warszawskim, i w 1822 r. został lekarzem batalionowym w 2 pułku piechoty liniowej. 

Fryderyk, syn Bogumiła i Łucyi, ur. 1791 r. w m. Oberweisbach, w Prusach, wszedł 1813 r. jako podlekarz do gwardyi usarskiej i w 1815 r.

awansował na lekarza batalionowego w 3 pułku strzelców pieszych (Ks. Wojskowe).  

NEWE. Na Rusi Czerwonej i Ukrainie. Maciej, cześnik czerwonogrodzki, naznaczony 1764 roku komisarzem do rozgraniczenia dóbr. Ignacy wylegitymowany w Galicyi 1795 r. 

Michał i Władysław, synowie Onufrego, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1843 roku.

NEWELSKI h. KORCZAK odm. Odmiana herbu - półksiężyc rogami na dół między trzema dolnemi wrębami; nad hełmem w koronie trzy pióra strusie. 

Na Rusi Białej, piszą się od majątku Newla v. Niwla, w wojew. połockiem; rodzina w XVIII stoleciu jedna z możniejszych w swej prowincyi. Michajło i Iwan, bojarowie połoccy 1511 r. Regina, żona Jana Bykowskiego, wojskiego mińskiego 1570 r. Fedor, syn Jana, żonaty z Jadwigą, córką Zygmunta ks. Świrskiego 1585 r. Bohusz, dworzanin królewski, dostał przywilej na opactwo Wniebowstąpienia w Mińsku 1587 r., z warunkiem, aby został księdzem, lecz tego nie chcąc zrobić, ustąpił opactwu. Wasil w pow. bracławskim 1595 r. Jan, kanonik żmudzki, elektor 1648 r. z ks. żmudzkiego; deputat na Trybunał 1650 r., ostatnio kantor i prałat żmudzki 1655 r. Michał, łowczy połocki 1648 r., elektor 1648, 1669 i 1674 r., podsędek 1660 r., ostatnio sędzia ziemski połocki 1682 r., komisarz do zapłaty wojska 1689 roku; jego żona N. Tyszkiewiczówna, sędzianka płocka. Jan-Władysław, skarbnik brzesko-litewski, dobry rotmistrz, fortyfikował Brześć-Litewski; zabity był we własnym domu od Moskwy 1660 r. Józefat, stolnik połocki, elektor 1669 r. z wojew. połockiego. Konstanty, stolnik i deputat wojew. smoleńskiego 1699 roku. 

Aleksander, Franciszek, Jan, Józef i Tomasz, synowie Jerzego, 1703 r. Franciszek, towarzysz kawaleryi narodowej, otrzymał 1790 roku dymisyę z rangą chorążego. Jan, Józef i Wojciech, synowie Tomasza, 1780 roku. Jerzy, syn Józefa, 1780 roku (Arch. Dubr. i Szem., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Antoni, Józef i Karol, synowie Ignacego, Jan, Ignacy i Wincenty, synowie Franciszka, i inni potomkowie Stefana, syna Antoniego, wylegitymowani w Cesarstwie 1853, 1863, 1867 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

NEWELSKI. Jan, radca stanu, prezes sądu kryminalnego gub. radomskiej, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1859 r. 

NEWEROWICZ. Wojtek, żonaty z Barbarą N., miał córkę N. za Kacprem Aleksandrowiczem 1542 r. (Bon.). 

NEWLIŃSKI h. NEWLIN. Herb - w polu błękitnem strzała złota przekrzyżowana żeleźcem w górę, między dwoma złotemi gwiazdami; w koronie skrzydło czarne orle barkiem w prawo, przeszyte strzałą w prawo. 

Ernest Ronneberg, dzielny żołnierz, odznaczywszy się na Litwie pod Newlem, w Inflantach, otrzymał nobilitacyę od Zygmunta Augusta 1563 roku; jego potomkowie, od nazwy herbu Newlin wzięli nazwisko Newliński. Abraham, um. 1626 r.; jego syn także Abraham, Jezuita 1637 r. Franciszek z wojew. Sandomierskiem podpisał elekcyę 1697 roku. Samuel, cześnik ostrzeszowski, dziedzic dóbr Wulki, pod Radomiem, z Róży Malinowskiej miał synów: Antoniego, młodo zmarłego, i Ignacego, cześnika ostrzeszowskiego, który po długoletniej służbie wojskowej osiadł w wojew. kijowskiem, i z Agnieszki Kunickiej, podczaszanki mielnickiej, miał synów: Józefa, Michała i Longina 1791 r. (Zap. Tryb. Piotrk.). 

NEWSKI. Jan z ziemią chełmską podpisał elekcyę 1697 r. Jan, ks. Pijar, kaznodzieja 1740 r. 

NEYBURG. Ignacy, syn Ignacego i Józefy Strzeżyńskiej, ur. 1807 r. we wsi Liszno, w obwodzie krasnostawskim, wszedł 1824 r. do 7 pułku piechoty liniowej i w 1830 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

NEYMAN h. SPŁAWA. Herb - w polu czerwonem dwie srebrne belki falowate w wodę, ukosem w prawo; w koronie dwa orle pióra. 

Ten herb i nobilitacyę otrzymał w 1775 r. Mateusz dobrze królowi i Rzeczypospolitej zasłużony; z żony Maryanny Zwolińskiej jego synowie: Józef, Ludwik, Nepomucen, Mateusz, Michał i Piotr (Kancl., Sigil.). 

NEYMANOWSKI. Antoni, syn Jana i Teresy, ur. 1795 r. w Koroleszczewicach, w pow. mińskim, wszedł 1812 roku do kompanii lekko-konnej francuskiej i w 1813 r. został podporucznikiem w pułku 1 artyleryi morskiej, a w 1814 r. awansował na kapitana i w 1824 r. na kapitana klasy I Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej; major kompanii 4 lekkopieszej, ozdobiony 1831 roku krzyżem złotym Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). NĘCIŃSKI. Jakób 1768 r., miał synów, Franciszka i Józefa 1787 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). Katarzyna, żona Józefa Jasińskiego 1780 r. 

NIAŁECKI v. POZAROWSKI. Jan, syn Jana, 1641 r. Wawrzyniec i Franciszek, synowie Jana, 1666 roku (Conv. Vars., Zap. Tryb. Piotrk.). Franciszek z wojew. rawskiem podpisał elekcyę 1697 r. 

NIBSZYC h. WŁASNEGO. Herb - na tarczy koloru niewiadomego dwa łabędzie tyłami zwrócone do siebie, łby wygięte w środek tarczy.

Pisali się i Nipszyc z Barszczowej. Jan, wojski trembowelski 1533 r. Mikołaj, dworzanin królewski 1536 r. (Metr. Kor., Wittyg). 

NICHE. Krystyan, syn Karola i Elżbiety, nr. 1792 r. w m. Wschowie, w Poznańskiem, wszedł 1808 r. do 5 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1812 r. został podporucznikiem; porucznik 1813 r., przeznaczony 1815 r. do 4 pułku piechoty liniowej, otrzymał 1818 roku dymisyę w stopniu kapitana. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. przeciw Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym (Ks. Wojskowe). 

NICHMIEWICZ. Antoni podpisał konfederacyę litewską 1764 roku (Vol. Leg.). 

NICHOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Piszą się z Nichowic, w Chełmskiem. Baltazar świadczył 1550 roku we Lwowie (Ks. Ziem. Lwowska). Walenty otrzymał 1586 r. wójtostwo w Przemyślu (Metr. Kor.). 

NICHTEN h. DROGOMIR. Rodzina pochodzenia polskiego osiedlona w Prusach już w XII stoleciu; zniemczywszy się pod panowaniem krzyżackiem, wzięła nazwisko von Nichten v. Nickten i to zachowała jeszcze w XVII stoleciu. 

NICICKI. Adam z wojew. wileńskiem podpisał elekcyę 1697 r. 

NICIŃSKI. Jan nabył 1543 roku części wsi Raszkowa (Metr. Kor.). Marcin pozwał 1552 r. Mląckiego o sumy (Conv. Piotrk.). Władysław, stolnik owrucki, i Teresa Siestrzewitowska, małżonkowie, prowadzili 1757 roku proces o dobra. 

NICKI h. RADWAN. Piszą się z Nicka, w wojew. płockiem. Wojciech, syn Jakóba, otrzymał 1520 r. dobra po bracie przyrodnim Marcinie Nickim z Mielna. Marcin, Stanisław i Jakób 1525 r. Stanisław, syn Piotra, 1578 r. Wojciech żonaty 1584 r. z Maryanną Paplińską. 

Marcin 1610 r. Gotard podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. płockiem. Stefan, rotmistrz wojsk królewskich 1680 r. Andrzej podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią ciechanowską. 

Konstanty, syn Tomasza, Nicki-Wylazłowski nabył 1738 r. części Badowa-Dańki. Jan, syn Jakóba, żonaty z Maryanną N. 1751 roku (Metr. Kor., Conv. i Don. Vars., Ks. Gr. Sochaczewskie). 

NICKI h. TĘPA-PODKOWA. Marcin i Michał opłacali 1552 roku pobór ze wsi Nicka Kościelnego, w pow. szreńskim (Ks. poborowe). Wojciech i Andrzej z wojew. płockiem 1764 r. podpisali elekcyę. 

Byli także w Prusach, w których mieli indygenat już w początkach XVIII stolecia. Ci niekiedy pisali się von Nitzki. Jan-Jakób, sekretarz przyboczny króla szwedzkiego Karola XII, ułatwiał stosunki między nim, a królewiczem Jakóbem Sobieskim.

NICOWSKI. Jakób, wojski grabowiecki 1650 r., żonaty z Maryanną z Końskich, 2v. 1654 r. za Beniaminem Rylskim (Zap. Tryb. Lubel.). 

NICZ h. HERBURT. Sebastyan, syn Stanisława, mieszczanina krakowskiego, i Jadwigi Psarskiej, w nagrodę wielkich zasług wojennych, wspólnie ze Stanisławem i Jakóbem
Niczami, otrzymali 1601 r. szlachectwo, a do herbu przyjęci zostali przez Jana-Feliksa Herbulta z Fulsztynu, starostę mościckiego i wiskiego (Metr. Kor.). 

NICZ h. JASTRZĘBIEC. Wojciech opłacał 1564 r. pobór ze swej wsi Kuźnicy, w pow. lelowskim (Wittyg). 

NICZ h. NAŁĘCZ odm. Odmiana herbu - lewy koniec chusty przekrzyżowany. 

Jan z części swej wsi Pokrzywnicy, a Stanisław ze wsi Zbigniewie, w pow. szczyrzyckim, opłacali pobór 1578 r. (Wittyg). 

NICZ. Wawrzyniec nabył 1543 r. dobra Osieck i Charmusy. Wincenty 1549 r, Jan otrzymał 1552 r. młyn; jego synowie: Jan, Mikołaj i Sebastyan. Szymon i Wojciech, dziedzice Balowic 1585 roku; z nich Szymon żonaty z Katarzyną Grodowską, a Wojciech miał syna Piotra. Baltazar, dziedzic Ramstowa 1637 r. (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lub., Conv. Vars.). 

NICZEWSKI. Maciej v. Mateusz, syn Jana, dziedzic części wsi Grądy i Leszno 1590 r., żonaty z Anną Serocką, miał synów: Jana, Krzysztofa, Łukasza i Stanisława, którzy w 1620 r. sprzedali te dobra. Andrzej, syn Jana, dziedzic części Grądy i Leszno 1608 r. Jan, syn Mateusza, wprowadzony 1620 r. do wsi Załęże Większe (Conv. i Don. Vars.). 

NICZGÓRSKI h. ROGALA. Jan ze wsi Niczgóry i Feliks ze wsi Lipowca Podbornego, w pow. szreńskim, opłacali 1552 r. pobór (Wittyg). 

NIDECKI h. WIEŻE. Senator w rodzinie, Andrzej-Patryk, biskup inflancki 1584 r., um. 1586 r. 

Rodzina szląsko-polska, wzięła nazwisko od wsi Nidek, w ks. oświecimskiem, w której to wsi Jan restaurował kościół parafialny 1563 r. Andrzej-Patryk, urodzony z Pawłowskiej, siostry arcybiskupa ołomunieckiego, jeden z najznakomitszych europejskich filozofów XVI wieku, pisał wiele po łacinie, a jego komentarze Cycerona należą do najlepszych prac tego rodzaju; szanowany od uczonych swego stolecia i króla Stefana Batorego, był proboszczem warszawskim 1579 r., archidyakonem wileńskim 1571 r., kustoszem kleckim, kanonikiem krakowskim, sandomierskim, pułtuskim i warszawskim 1580 r., sekretarzem królewskim; od 1584 biskup inflancki, czyli wendeński, um. 1586 r.; jego brat Bernard, pleban w Nidku, mąż uczony. Tomasz, superintendent ceł 1599 r.

Aleksander żonaty z Maryanną Kijeńską 1648 roku. Po Zygmuncie z Nidka synowie, Jan, elektor 1669 r. z wojew. krakowskiego, i Kacper. Franciszek podpisał elekcyę 1669 r. z ks. oświecimskiem. Stanisław, elektor 1697 r. z wojew. krakowskiego, dworzanin królewski 1710 r., żonaty z Aleksandrą. Piotr, elektor 1697 r. z wojew. krakowskiego, z Zofii Jedleńskiej miał córkę Annę. 

Aleksander, żonaty z Katarzyną z Rozprzy, miał synów, Aleksandra i Franciszka 1701 r. Kazimierz, syn Wojciecha z Nidek i Katarzyny z Kempna, dziedzic części Brzeziny i Zalipie, żonaty z Heleną z Jaroszyną 1712 r. Stanisław z wojew. krakowskiem i N., stolnik owrucki, z wojew. Sandomierskiem podpisali elekcyę 1733 r. Stanisław, żonaty z Barbarą Radomyską, miał córkę Krystynę 1v. za Wojciechem Obałkowskim, 2v. za Jakóbem Pakoszewskim 1740 r. Marcin z Nidek, ożeniony z Teresą Gierską, pozostawił synów, Dominika i Ignacego 1751 r. Aleksander, Benedykt, rotmistrz królewski, Felicyan i Jakób, elektorowie 1764 r. z wojew. krakowskiego. Szymon posiadał krolewszczyznę Wolę Mystkowską, w pow. sandeckim 1771 r. Onufry, subdelegat sandomierski 1788 r., wojski mniejszy Zatorski 1793 r. Józef, wojski sandecki 1791. Antoni, subdelegat łucki 1793 r. (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Nowokorczyńskie). 

Benedykt, Felicyan, dwóch Jakóbów, Jan Kanty, Jan Nepomucen, Józef i Kajetan 1782 r., Antoni-Aloizy, syn, Bolesław-Jakób, wnuk Józefa, Aleksander-Jan, Gracyan-Grzegorz Jan-Aloizy i Romuald-Tomasz, synowie Jana Kantego, 1852 r. wylegitymowani w Galicyi. 

Aleksander, syn Jana i Maryanny, ur. 1789 r. w Krakowie, wszedł 1809 roku na kadeta do pułku 15 piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i tegoż roku został podporucznikiem; porucznik 1811 r., awansował 1813 r. na kapitana; odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym. 

Onufry, syn Antoniego i Franciszki, ur. 1795 r. we wsi Gregorewie, w gub. wołyńskiej, postąpił 1815 r. do batalionu saperów i w 1819 r. wyszedł do dymisyi w randze podporucznika (Ks. Wojskowe). 

NIDERHOFF. Edward, burmistrz gdański, otrzymał 1526 r. dobra Sulemin, pod Gdańskiem. Edward, Grzegorz i Leonard, posesorowie wsi Nestopole i Reneseld 1555 r. (Metr. Kor.). 

NIEBEŁTOWSKI. Stanisław, dziedzic dóbr Samozdrojowice, którego poddany pozwał 1586 r. Steczka Samozdrojowskiego o zabranie zboża (Wyr. Tryb. Lubel.). 

NIEBIERWICKI. Mikołaj, woźny generał skarbowy wielkiego Ks. Litewskiego, wręczył 1648 r. pozew o zwrot należności (Conv. Vars.). 

NIEBOROWSKI h. PRAWDZIC. Senatorowie w rodzinie: Dersław, wojewoda płocki 1322 r. Jan, wojewoda bełski 1451 r., a gostyński 1462 r.

Wacław, kasztelan bełski 1498 r. Jan, kasztelan sochaczewski 1698 r. Kacper, kasztelan gostyński 1721 r. 

Stara mazowiecka rodzina, której jedna gałąź już po 15 stoleciu osiadła w wójew. bełskiem i ta wydała dwóch senatorów, gałąź zaś mazowiecko-rawska należała aż do połowy XVIII stolecia do najmajętniejszych rodzin swojego województwa i dzierżyła w niem ciągle urzędy ziemskie. Nazwisko ta rodzina wzięła od majątku Nieborowa, pod Łowiczem, który w drugiej połowie XVII wieku sprzedała kardynałowi Radziejowskiemu. Dersław, wojewoda płocki 1322 r. Krystyn, kanonik płocki, obrany został w 1425 r. od większej części kapituły biskupem, lecz ustąpił tej godności Stanisławowi Pawłowskiemu, popieranemu od ks. Mazowieckiego Ziemowita. Jan, z przydomkiem Kmaczoła, wojewoda bełski 1451 r., a następnie gostyński, powszechnie poważany, był opiekunem małoletnich książąt mazowieckich 1461 r. Mikołaj, kuchmistrz ks. mazowieckich 1461 r. Wacław odznaczył się w wojnie z Krzyżakami iw nagrodę zasług nadany majątkiem od króla Kazimierza IV w 1462 r.; był kasztelanem bełskim 1498 r. 

Jan zwolniony 1509 r. od wyprawy wojennej. Sasin, dziedzic dóbr Moratyna 1533 r. Sebastyan, dziedzic Sypienia i Sokołowa 1570 r., miał syna Macieja, pisarza ziemskiego sochaczewskiego 1593 r., po którym synowie, Sebastyan i Stanisław. 

Stanisław, pisarz ziemski 1615 r., podsędek sochaczewski 1624 r., elektor 1632 r. z ziemi sochaczewskiej, ostatnio 1644 r. sędzia ziemski sochaczewski, podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią sochaczewską. 

Jakób, Jan, Paweł, Sasin, Tomasz i Walenty, dziedzice na Nieborowie 1572 r.; po Sasinie synowie, Andrzej i Floryan, i Andrzej pozostawił syna Jana 1606 r. Kazimierz zastawił 1576 r. wieś Nieborów. 

Paweł, syn Wawrzyńca, 1601 r. Marcin, pisarz ziemski sochaczewski 1611 r., dworzanin królewski, podczaszy gostyński 1622 r., elektor 1632 i 1648 r. z ziemi sochaczewskiej, podkomorzy sochaczewski 1648 r:, podpisał elekcye 1669 i 1674 r. ziemią sochaczewską, i nabył 1662 r. Kozłów Wojskowy, a 1659 r. sprzedał części Małej Wsi; podkomorzy z Zofii Radoszewskiej miał synów: Jana, Kacpra-Aleksandra, Marcina i Stanisława, sędziego ziemskiego sochaczewskiego 1658 r., i z nich Mikołaj, kanonik gnieźnieński i łęczycki, proboszcz nieborowski 1701 r., ustąpił 1692 r. części Nieborowa i Piaski bratu Janowi. 

Jan, chorąży sochaczewski, elektor 1669 i 1674 r. z ziemi sochaczewskiej, kasztelan sochaczewski 1698 r., zaślubił Annę Tarnowską, 2v. Parzniecką, i z niej pozostawił synów, Marcina i Wacława; Wacław, dziedzic Chochołowa, Tretki i części Gajewa i Grzybowa, chorąży sochaczewski 1710 r., podkomorzy rawski 1719 r., z żony Zofii Jasińskiej, łowczanki rawskiej, miał córki, Maryannę, Annę i synów, Andrzeja, starostę muchnowskiego 1741 r., i Dobrogosta. 

Kacper-Aleksander, dziedzic Próchnik, podczaszy gostyński, elektor 1674 r. z ziemi sochaczewskiej, był żonatym z Katarzyną-Elżbietą Trzcińską.

Marcin, syn podkomorzego Marcina, z miecznika cześnik sochaczewski 1693 r., żonaty z Ludwiką Kiełczewską, 1v. Szeliską, pozostawił córkę Annę i syna Michała, dziedzica Dylęgówka, starostę muchnowskiego, dziedzica dóbr Hyżne, w ziemi sanockiej, po którym z Felicyanny Mączyńskiej syn Kacper-Józef, starosta goszczyński, dziedzic dóbr Lahodyńce 1793 roku, deputat na Trybunał 1791 r., wylegitymowany w Galicyi 1782 r., był żonatym z Filipiną Chemlinge. 

Gabryel, syn Felicyana, 1618 r. Tomasz, kanonik krakowski i kamieniecki 1629 r. Mikołaj, z dworzanina królewskiego podstoli w 1625 r., następnie podkomorzy sochaczewski, um. 1632 r. Aleksander, dworzanin królewski 1630 r. Wojciech, dworzanin królewski, rotmistrz wojew. rawskiego 1635 roku; jego bracia: Andrzej, Jezuita, kapłan pobożny, Piotr, Heronim i Samuel. Mikołaj, podczaszy gostyński 1635 r. Heronim, Piotr i Wojciech, synowie Wacława, 1635 r. Aleksander, archidyakon łowicki, kanonik gnieźnieński, sekretarz królewski, podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią sochaczewską. Wojciech, dworzanin królewski 1664 r., żonaty z Zofią Ciecierską. Dorota, żona Piotra Kochanowskiego, kasztelana radomskiego 1676 r. Wawrzyniec, podkomorzy sochaczewski 1681 r. (Metr. Kor., Conv. Piotrk., Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Ks. Gr. Przedeckie, Brzeskie i Sochaczewskie). 

NIEBORSKI h. LUBICZ. Senatorowie w rodzinie: Kazimierz, kasztelan sierpski 1701 r. Michał, kasztelan płocki 1736, um. 1746 r. 

Paprocki mięsza tę rodzinę z Nieborowskimi, herbu Prawdzie; dziedziczyła w Płockiem i ziemi ciechanowskiej, a wzięła nazwisko od wsi Nieborzyna. Gotard-Jan, żyjący około 1560 roku, z Nossowskiej miał synów: Jakóba, Jana i Piotra 1587 r.; po Jakóbie synowie: Władysław z Nieborzyna, podczaszy ciechanowski 1624 r., elektor 1648 roku z ziemi ciechanowskiej, Walenty, dziedzic Węgrzynowa 1610 r., i Marcin 1632 roku elektor z ziemi ciechanowskiej. Stefan, archidyakon dobrzyński, kanonik płocki i pułtuski 1593 roku. Jakób, pisarz grodzki sandomierski 1593 r. 

N., rotmistrz, odznaczył się w wojnie moskiewskiej 1606 r. Jan, syn Aleksego, i Jan, syn Floryana, 1609 r. Stanisław, skarbnik zakroczymski 1624 r., podczaszy ciechanowski, cytowany w Vol. Leg. 1633 r. Jerzy i Andrzej, synowie Macieja i Małgorzaty z Drzewicy, dziedzic Studziane 1630 r. Stanisław, biskup metoński, sufragan wileński, um. 1644 r. Adam, Kacper, Jerzy i Marcin 1648 r. z ziemią ciechanowską, a Ignacy z ziemią dobrzyńską i Stanisław z ziemią ciechanowską 1697 r. podpisali elekeye. Po Andrzeju, dziedzicu dóbr Puszków 1649 r., syn Walenty ożeniony z Anną Dzierżanowską 1651 r. Adam 1675 r., krótko przed śmiercią mianowany kasztelanem płockim, nie objął tego dostojeństwa; z Agnieszki Łopackiej, kasztelanki zakroczymskiej, miał czterech synów: 1) Felicyana, starostę janowskiego, posła ciechanowskiego, który podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią ciechanowską; 2) Aleksandra, stolnika dobrzyńskiego 1699 r., ożenionego z Anną Jemielską, tego syn Stanislaw; 3) Krzysztofa, sekretarza królewskiego, poborcę wojew. sandomierskiego 1684 r.; 4) Kazimierza, dziedzica na Krzywonodze, kasztelana sierpskiego 1701 roku, starostę dobrzyńskiego i rypińskiego 1704 r., żonatego 1v. z Bogumiłą Dąmbską, kasztelanką brzeskokujawską, po którym z 2-iej żony Zofii Jemielskiej, kasztelanki inowrocławskiej, synowie: Józef bezpotomny i Michał, dziedzic Krusinka. 

Michał, dziedzic Osmoszczewa, chorąży ciechanowski 1718 r., deputat na Trybunał koronny 1723 r., podkomorzy ciechanowski 1729 r., poseł na sejm 1733 r. i stronnik Augusta III, starosta gostyński, kasztelan płocki 1736 roku, żonaty z Teresą-Antoniną, córką Tomasza Kickiego, wojewody mazowieckiego, 2v. za Kazimierzem Rudzieńskim, miał z niej córki: Walicką, wojewodzinę rawską, Agnieszkę za Stanisławem Bieganowskim, kasztelanem rypińskim, Bogumiłę za Melchiorem Szymanowskim, stolnikiem warszawskim, i syna Antoniego-Anzelma, starostę ciechanowskiego 1736 r., generała-majora wojsk koronnych 1755 r., zm. 1767 roku, z Anną Czapską, podskarbianką wielką koronną, bezpotomnego. 

Oprócz powyższych. Adam żonaty 1640 roku z Maryanną Molską. Jerzy, syn Macieja, 1666 r., miał syna Jana. Jan i Wojciech, elektorowie 1669 r. z ziemi ciechanowskiej. Po Stanisławie syn Wojciech 1671 r., pozostawił synów, Jana i Stanisława, podstolego ciechanowskiego 1700 roku. 

Jacek-Krzysztof, podwojewodzy stężycki, z żony Maryanny N. miał synów: Franciszka, elektora 1733 r. z ziemi dobrzyńskiej, Kazimierza i Macieja. Aleksander, stolnik płocki 1757 r. (Conv. Vars., Zap i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Don. Vars., Metr. Kor., Ks. Gr. Czerskie i Sochaczewskie). 

Po Franciszku, który sprzedał w 1677 roku ks. Karmelitom płockim majątek Płonne z prawem odkupu, syn Marcin pozostawił syna Ludwika, tego synowie: 1) Franciszek, dziedzic wsi Tyszki-Bregendy, w pow. mławskim, wylegitymowany w Królestwie 1844 r.; 2) Walenty, dziedzic dóbr Bardziny, w wojew. płockiem, wylegitymowany w Królestwie 1844 r. z synem Lucyanem, podoficerem wojsk rosyjskich, urodzonym z Tekli Wolskiej. 

NIEBORSKI h. PRAWDZIC. W ziemi wyszogrodzkiej. Marcin, podsądek wyszogrodzki, z Zofii Cybulskiej miał syna Adama, stolnika wyszogrodzkiego 1582 roku, dworzanina króla Zygmunta Augusta. Jan, poborca wyszogrodzki 1598 roku. 

Adryan, Jan, Stanisław i Wojciech, synowie Andrzeja, 1614 roku; z nich Adryan, skarbnik wyszogrodzki, elektor 1632 roku z ziemi wyszogrodzkiej. Mikołaj, podstoli sochaczewski 1623 r. Wojciech 1632 r., a Kacper 1648 roku, elektorowie z ziemi wyszogrodzkiej. Maryanna, Potencya i Walenty, córki i syn Andrzeja, prowadzili sprawę o sumę 1666 r. Piotr 1669 i 1674 r. podpisali elekcye z ziemią wyszogrodzką (Metr. Kor., Ks. Gr. Płockie i Sochaczewskie). 

NIEBORSKI. Paweł-Wawrzyniec, towarzysz chorągwi pancernej 1658 roku. Jan, dziedzic dóbr Nowydwór 1671 r. Wojciech, towarzysz pancerny, żonaty z Aleksandrą Dzierżgowską, dostał w 1672 r. w nagrodę zasług wojennych królewszczyznę Stupniki. Jan podpisał elekcyę 1697 roku z wojew. Witebskiem. 

NIEBROWSKI. Benedykt, na Łopienniku i Jaślikowie dziedzic; wdowa po nim Anna Jaślikowska 1583 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

NIEBRZEGOWSKI h. BOŃCZA. Mikołaj, dziedzic wsi Niebrzegów, w wojew. lubelskiem 1470 r. (Lib. Benef.). Bernard świadczył 1482 roku w Chełmie (Ks. Ziem. Chełmska). Jan 1581 r. notowany w Metr. Koronnej. Jan, dziedzic Niebrzegowa 1591 r., miał córki, Annę, Zofię i syna Krzysztofa (Wyr. Tryb. Lubel.). 

NIEBRZYDOWSKI h. RADWAN. Jan miał córkę Katarzynę za Maryanem Jeżewskim 1633 r. (Ks. Gr. Czerskie). Michał w pow. wąsoskim 1670 r. Tomasz z wojew. mińskiem podpisał pospolite ruszenie 1698 roku. Wojciech z ziemią chełmską 1697 r. i Adryan 1764 r. z ziemią łomżyńską podpisali elekcye; powyżej cytowany Adryan był burgrabią zambrowskim 1788 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

Stanisław i Stefan, syn Pawła, synowiec, dziedzice dóbr Niebrzydy, prowadzili sprawę 1780 r. o granicę dóbr; Paweł-Franciszek, syn Stanisława i Antoniny, ochrzczony 1773 r. w par. Targowice, wylegitymował się w Galicyi 1804 r. (Akta po Galicyjskie, Quaterniones). 

N. zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 roku. 

Franciszek, kontroler magazynu solnego w Kamieniu, gub. lubelskiej 1865 r. Franciszek, syn Felicyana i Zofii, ur. 1786 r. w Bronakach, w pow. augustowskim, postąpił 1809 roku do 13 pułku wojsk Ks. Warszawskiego i w 1812 r. został podporucznikiem; przeznaczony 1815 r. do 2 pułku piechoty liniowej, wyszedł 1816 r. do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. przeciw Rosyi i 1813 r. w Niemczech (Ks. Wojskowe). 

NIEBYLSKI. Jan i Anna, syn i córka Andrzeja, 1598 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). Agnieszka, żona Kazimierza Jasińskiego 1820 r. 

NIEBYŁOWSKI h. LUBICZ. Jakób, dziedzic Niebyłowa 1565 roku (Conv. Piotrk.). Józef i Maciej, synowie Piotra, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1841 r. 

NIEBYSZCZAŃSKI h. SAS. Byli w Sanockiem. Maciej otrzymał wieś Mrochów, która po jego śmierci dostała się 1531 r. na prawie lennem synowcowi jego Stanisławowi Pobiedzińskiemu (Metr. Kor.). 

NIECEWICZ. Jan, syn Jana i Katarzyny Maliszewskiej, miał córki, Franciszkę Zaleską i Małgorzatę, wdowę po Andrzeju Sikorskim 1785 roku (Ks. Gr. Czerskie).

NIECHANOWSKI. Piszą się z Niechanowa. Marcin, kanonik gnieźnieński 1485 r. Jan, kanonik krakowski 1496 r. (Metr. Kor.). 

NIECHCIANOWSKI h. GODZIEMBA. Mikołaj notowany 1533 roku w aktach brzeskich. Daniel, Jakób i Mikołaj opłacali pobór z Grochowa, w pow. łęczyckim 1552 r. (Ks. poborowe). Gabryel prowadził 1566 r. proces w Trybunale piotrkowskim (Ks. Gr. Brzeskie, Conv. Piotrk.). 

NIECHCIELSKI. Marceli, syn Mateusza i Maryanny Szymańskiej, ur. 1787 r. w Donaborowie, w pow. wieluńskim, wszedł 1806 r. do 3 pułku jazdy i w 1807 r. został podporucznikiem w 2 pułku piechoty legii nadwiślańskiej; w 1813 r. przeniesiony do 18 pułku piechoty francuskiej, przeszedł 1815 r. do 6 pułku piechoty liniowej i w 1816 r. awansował na kapitana i w 1823 r. przeznaczony do 3 pułku strzelców pieszych; um. 1828 r. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809-1811 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i 1814 r. we Francyi i za waleczność został kawalerem Legii Honorowej i kawalerem państwa francuskiego (Ks. Wojskowe). 

NIECHMIROWSKI v. NIECHMIEROWSKI h. PORAJ. Taż rodzina co Bużeński. N. w XV stoleciu, starosta krzepicki, posiadał majątki Lutomiersk, Bużenin i inne, lecz gdy przy rozgraniczeniu podkomorzy odjął mu znaczną ilość gruntów, zabił go wraz z asesorami, przy czem zginęło 13 ludzi, o co był sądzony i stracił wiele majętności; miał trzech synów i od jednego z nich pochodzą Niechmirowscy (Paprocki zowie ich Niekmirowski), tak nazwani od swego dziedzictwa wsi Niechmirów, w wojew. Sieradzkiem. Jan, poborca rawski 1581 r., a sochaczewski 1590 r. Jan, dziedzic Woli, ustąpił 1591 r. młyn w Bolimowie synowi swemu Janowi (Metr. Kor., Don. Vars.). 

NIECIECKI h. JASTRZĘBIEC. Piotr, syn Joachima, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1805 r. 

NIECIECKI h. PORAJ. Dawna podlaska rodzina, wzięła nazwisko od wsi Nieciecza, w ziemi drohickiej. Jerzy 1482 r. zastępca starosty drohickiego. Marek, syn Marka z Niecieczy, 1534 r., miał syna Stefana, dziedzica na Niecieczy 1549 r., po którym syn Maciej, dziedzic na Niecieczy, komornik ziemski bielski 1617 r., pozostawił czterech synów: Augustyna, Macieja, Waleryana i Wojciecha; po Augustynie syn Maciej 1653 r. 

Mikołaj, sędzia grodzki 1539 r., wojski mielnicki 1554 r., miał synów: Jakóba, Michała i Walentego, dziedziców na Niecieczy 1581 r. Jerzy, syn Jakóba, Józef, syn Jana, Maciej, syn Mikołaja, Michał, syn Stanisława, i Sebastyan, syn Wawrzyńca, podpisali 1569 roku przyłączenie do Korony Podlasia; po Jerzym, dziedzicu Wirowa, synowie: Adam, Marcin i Samuel 1598 r., a po Michale z Elżbiety Saczkówny synowie: Jan, Jerzy i Krzysztof 1619 r. 

Melchior, dziedzic Jabłonny i Rytele, instygator litewski 1566 r., łowczy podlaski 1580 roku, ostatnio podkomorzy drohicki 1582 roku, żonaty z Elżbietą Grotowską. Jan, syn Marcina z Niecieczy, 1586 r., miał syna Pawła 1623 r., po którym z Katarzyny, córki Jana Żędziana, córka Anna Jabłonowska i synowie: Jakób, Waleryan bezpotomny i Wojciech-Wacław, dziedzice Niecieczy i Żędzian. 

Wojciech- Wacław, dziedzic Kapice, Lipniki-Nowa-wieś 1663 r., zaślubił Zofię Dziekońską i z niej pozostawił córkę Krystynę za Wojciechem Kapicą i synów: Jana, Marcina, Stanisława i Szymona, regenta grodzkiego nowokorczyńskiego 1739 r.; po Stanisławie córka Katarzyna, żona Stefana Kapicy 1751 r. 

Jan, dziedzic na Niecieczy 1691 r., miał synów: Antoniego, żonatego z Małgorzatą, córką Pawła Rydzewskiego, Dominika, dziedzica dóbr Kapice-Stara-wieś, żonatego 1v. 1752 roku z Konstancyą, córką Antoniego Targońskiego, 2v. 1771 roku z Barbarą Kapica, Sylwestra, dziedzica dóbr Kapice, ożenionego z Rozalią Cholewińską, i Tomasza, żonatego 1v. 1748 r. z Barbarą Sokołowską, 2v. 1764 r. z Anielą Budwiłówną. 

Marek, Paweł i Stanisław, synowie Wojciecha, 1596 r.; po Stanisławie syn Szymon, komornik graniczny drohicki 1614 r., elektor 1632 r. z wojew. podlaskiego, ostatnio 1650 r. podstarosta drohicki, pozostawił syna Stanisława, który podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią chełmską. 

Mikołaj, odźwierny królewski 1637 r., żonaty z Jadwigą Czarnecką. Stefan, pisarz ziemski połocki, elektor 1669 r. z wojew. połockiego. Dwóch Maciejów podpisało elekcyę 1697 r. z ziemią chełmską. 

Józef i Wojciech 1733 r. z wojew. bełskiem, a Maciej 1764 roku z pow. orszańskim podpisali elekcye. Jerzy-Józef, woźny wojew. wileńskiego 1736 roku. Po Ludwiku synowie, Jan i Szymon 1791 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Ks. Ziem, i Gr. Łomżyńskie, Drohickie i Mielnickie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Mil.). 

Marcin wylegitymowany w Galicyi 1790 r. bez wskazania herbu, a Konstanty, syn Adama, wylegitymował się w Królestwie 1839 r. 

Augustyn, syn Jana i Katarzyny Babińskiej, ur. 1800 r. we wsi Kapice-Lipniki, w obwodzie łomżyńskim, wszedł 1823 r. do 1 pułku piechoty liniowej, i 1830 r. został podporucznikiem 20 pułku piechoty liniowej, a w 1831 r. otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg: 1) gub. wileńskiej: Joachim, syn Stanisława, z synami: Janem, Piotrem i Antonim i tego synami, Tomaszem i Ignacym 1849 r.; 2) w gub. grodzieńskiej: synowie Franciszka, Stefan i Mikołaj, ten z synami, Janem i Stefanem 1845 roku; 3) w okręgu białostockim, synowie Wawrzyńca: Stefan, Antoni i Jan, i tego syn Antoni 1836 r., a Mikołaj, Franciszek i Henryk, synowie Hipolita, zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1846 r.

NIECIEJEWICZ. Hawryło i Jarosz notowani 1660 r. w lustracji starostwa wołyńskiego. 

NIECIEWSKI v. NIECIESKI. Jan, syn Michała, 1606 r. Józef podpisał konwokacyę generalną warszawską 1764 r. 

NIECIKOWSKI h. GRZYMAŁA. Wzięli nazwisko od wsi Nieczyki, w ziemi wiskiej i pierwotnie pisali się Nieczykowski; szlachta zagrodowa. Stanisław, dziedzic wsi Nieczyki 1508 r., miał syna Feliksa, a ten syna Stanisława, po którym synowie: 1) Bartłomiej pozostawił syna Józefa, a ten syna Antoniego, po którym syn Jan, żonaty z Teresą Konopka, miał synów; Karola i Feliksa w 1846 r. i Piotra, wójta gminy w Kalwaryi, gub. augustowskiej, w 1847 r. wylegitymowanych w Królestwie; 2) Jakób, tego syn Marcin pozostawił syna Jana, a ten syna Andrzeja, po którym syn Marcin, żonaty z Katarzyną Nerkowską, miał synów: Andrzeja 1847 r. i Franciszka z synem Leonem 1848 r. wylegitymowanych w Królestwie. 

Z tej familii. Feliks 1859 r., syn Idziego i Izabeli Łazarskiej, oraz Karol, syn Jana, komornik Trybunału w Łomży, 1866 r. wylegitymowani w Królestwie. 

NIECIKOWSKI h. ŚLEPOWRON v. KORWIN. Pisali się od wsi Nieciki-Kamienny Stok, w pow. wąsoskim. Stanisław, syn Jana, mając sobie zarzucone nieszlachectwo, w 1676 roku przedstawił świadków, Jana, syna Wojciecha i Magdaleny, wnuka Pawła, prawnuka Jana, oraz Walentego, syna Wojciecha i Jadwigi Świderskiej, Niecikowskich z Niecików-Kamiennego Stoku, którzy zaprzysięgli szlacheckie pochodzenie powyższego Stanisława (Don. Vars.). 

NIECISZEWSKI h. BOŻE-ZDARZ. Na Kujawach: wzięli nazwisko od wsi Nieciszewa, w pow. bydgoskim; jedna ich gałąź przeniosła się do Litwy. Stanisław z Nieciszewa, wikary kościoła w Nieszawie 1474 r. Bartłomiej i Mikołaj 1494 r. Grzegorz i Mikołaj z Nieciszewa zastawili 1494 roku ks. Karmelitom w Bydgoszczy pół wsi Zachcice, w wojew. inowrocławskiem. Bartłomiej, podsędek 1509 r., 1514 r. sędzia ziemski inowrocławski. 

Kazimierz, syn Jerzego, 1643 r., podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. trockiem. Kazimierz, skarbnik trocki 1648 roku. Stanisław, łowczy trocki 1694 r., horodniczy i deputat wojew. trockiego 1704 roku. Wojciech, żonaty z Franciszką N., notowani w lustracyi starostw (Metr. Kor., Conv. Vars., Arch. Dubr.). 

NIECIULSKI. Krzysztof, którego żona Katarzyna Zamojska pokwitowała 1652 r. brata swego rodzonego Pawła z wypłacenia jej posagu (Ks. Gr. Czerskie). 

NIECIUŃSKI. Michał ze Żmudzią podpisał elekcyę 1697 roku. Krzysztof z wojew. trockiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r.

NIECKIEWICZ. Jan z pow. Słonimskim podpisał pospolite ruszenie 1698 roku. 

NIECZAJ v. NIECZAY h. PODKOWA. Herb - w polu czerwonem podkowa, w niej strzała rozdarta; w koronie trzy pióra strusie. 

Szlachta białoruska; brała przydomek Hruzewicz. Wasil Semenowicz, dworzanin królewski 1524 r. Jan, jeden z najzdolniejszych, lecz zarazem i najokrutniejszych pułkowników kozackich, w powstaniu Chmielnickiego, wymordował Polaków w Kijowie 1649 r., iw wielu bitwach przyłożył się do zwycięstw Chmielnickiego, którego córkę Stefanidę-Helenę zaślubił; w 1659 roku, poddawszy się Polsce, otrzymał dożywociem królewszczyzny Czauszy i Czereków, na Rusi Białej, a także sumę na starostwie bobrujskiem; w kilka lat jednak później przeszedł do Moskwy. 

Jan Hruzewicz, wojski kijowski 1662 r., żonaty z Elżbietą Woleńską. Jan, starosta zahalski, i Jerzy 1669 r. z wojew. mińskiem, a Bazyli 1674 r. z wojew. rawskiem podpisali elekcye. 

Michał, starosta nosowski, zapisał 1703 roku dożywocie żonie swej Joannie Rembekównie. Aleksander na Mosanach, łowczy inflancki, komornik ziemski kijowski 1714 r., i Bazyli, bracia rodzeni. Bazyli Hruzewicz, łowczy nowogrodzki 1731 r. (Metr. Litew., Wyr. Tryb. LubeL, Ks. Gr. Owruckie). 

Leon, syn Mikołaja, marszałek szlachty pow. czehryńskiego 1840 r. Piotr, syn Stefana, zasiadający w sądach pow. czehryńskiego 1865 r. 

NIECZAJSKI. Sebastyan podpisał pospolite ruszenie 1698 r. z pow. Słonimskim. 

NIECZKOWSKI h. KOŚCIESZA. Wzięli nazwisko od wsi Nieczkowo, w ziemi wiskiej. Krzysztof hetmanił Kozakom zaporoskim 1596 roku. Stanisław, dziedzic części we wsi Nieczkowie 1610 roku. Aleksander, podpisarz ziemski i grodzki wąsoski, pozwany 1690 r. przez Chrzanowskiego (Wyr. Tryb. Piotrk.). Maksymilian, porucznik gwardyi pruskiej, um. 1841 r. N., dziedzic dóbr Borówko, w W. Ks. Poznańskiem 1846 r. 

NIECZUJ h. NIECZUJA. Jeszcze w XVII stoleciu wielu członków rodu Nieczuja to rodowe miano brało za nazwisko. Jan, dziedzic Klonowice 1470 r. (Lib. Benef.). Adam obierał 1667 r. plenipotentów dla prowadzenia spraw (Wyr. Tryb. Piotrk.). 

NIECZULSKI. Stanisław 1582 r. notowany w Metryce Koronnej. Stanisław i Dorota, syn i córka Stanisława, 1590 r. dziedzice wsi Szeligi i posesorowie Trzciany. Stefan żonaty z Zofią Kurek 1590 r. (Metr. Kor.). 

NIECZYCKI h. LIS. Marcin Czyż Konstantynowicz, syn Macieja, w 1534 r. przypuszczony został do herbu Lis od Pawła Grzywy i innych Bzurów; pisał się z Nieczyc v. Nieczyckim. Jan, syn Piotra, Hipolit, Feliks i Wielisław, synowie Michała, oraz Jakób, syn Stanisława, 1578 r. prowadzili proces o dobra Nieczyki (Dudki Warszawskie).

NIECZYKOWSKI h. NIECZUJA. Z Mazowsza przenieśli się do Litwy. Jasiek 1432 roku (Akta Wąsoskie). Wojciech 1587 roku (Akta Łomżyńskie). Feliks, syn Michała 1578 r. Jan, syn Marcina, 1606 r. (Conv. Vars.). Jakób żonaty z Potencyanną, córką Sebastyana Rusinowskiego 1591 r. (Ks. Gr. Brzeskie). Aleksander, elektor 1669 r. z ziemi wiskiej. 

Fabian z synem Franciszkiem i Józef z synami, Wiktorem i Józefem, synowie Wincentego, wnukowie Piotra, wylegitymowani w Cesarstwie 1855 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

NIECZYMIRSKI v. NICZYMIRSKI. Stanisław, podsędek kamieniecki, rotmistrz wojsk pieszych królewski, i Barbara Czermińska, małżonkowie, mieli 1583 r. sprawę z Baworowskim (Wyr. Tryb. Lubel.). 

NIEDABYLSKI v. NIEDOBYLSKl h. BOŃCZA. Wzięli nazwisko od wsi Niedabyl, w ziemi czerskiej, lecz pisali się często Niedobylski. Wojciech i Maciej z Niedobyla 1417 r. Wojciech otrzymał 1540 r. w dożywocie wieś Strumiecz. Marcin, Jan i Prokop, synowie Macieja Prokopowicza ze Starego Niedabyla, 1544 roku. Feliks, Maciej, Mikołaj i Piotr, synowie Stanisława, otrzymali 1551 r. wójtostwo wsi Kozłow. Feliks, syn Mikołaja, 1590 roku. Bartłomiej, syn Jana, dziedzic części wsi Niedabyl Stary i Dziwisze, nabytych od brata Michała, ustąpił 1593 r. te części synowcowi swemu Marcinowi, synowi Stanisława. Jan, syn Stanisława, 1596 r. 

Jerzy, syn Stanisława, nabył 1607 r. części Grotowa. Franciszek, syn Jana, ustąpił 1610 roku części wsi Niedabyl bratu swemu Marcinowi. Stanisław, syn Jana, żonaty 1613 r. z Zofią Boską. Bartłomiej, syn Jakóba, dziedzic Stempkowa 1619 r. Wojciech, instygator koronny 1623 r., słynny swojego czasu prawnik. Andrzej i Bartłomiej, synowie Bartłomieja, dziedzice wsi Szadurki 1626 r. Adam, syn Marcina, był żonatym 1v. 1626 r. z Dorotą Sieklucką, 2v. 1650 z Katarzyną Sułkowską. 

Daniel, syn Andrzeja, dziedzic wsi Chojna 1654 r. Aleksander, Daniel i Remigian z ziemią chełmską, Balcer z ziemią czerską i Jan z wojew. ruskiem podpisali elekcyę 1669 roku. Szymon i Maryan, synowie Andrzeja, 1678 r., i z nich Szymon ożeniony z Anną Kożuchowską. Kazimierz z ziemi nurskiej i Ludwik z ziemi czerskiej, elektorowie 1697 r. 

Jan, stolnik czerniechowski 1722 r. Adam, rektor Jezuitów w Krasnym Stawie, um. 1723 roku. Jan, Stefan i Wawrzyniec podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. ruskiem. Michał, stolnik chełmski 1751 r. Józef i Maciej wylegitymowani 1783 r. w Galicyi (Ks. Ziem, i Gr. Czerskie, Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Po Stanisławie, komorniku grodzkim chełmskim 1715 r., syn Wawrzyniec miał syna Mikołaja, a ten syna Stanisława, po którym z Wiktoryi Kosińskiej synowie, Ignacy, nauczyciel szkół rządowych w Opolu, i Władysław wylegitymowani w Królestwie 1844 r. 

Kacper, syn Ludwika i Barbary, ur. 1788 roku we wsi Michałowie, w pow. czerskim, wstąpił 1809 r. jako chirurg klasy III do 5 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego iw 1815 r. przeznaczony jako lekarz batalionowy do 4 pułku strzelców pieszych, a w 1817 r. przeniesiony do kompanii 2 artyleryi garnizonowej; um. 1825 r. w Zamościu. Odbył kampanie, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw Prusom. 

Walery, syn Józefa i Katarzyny Ostrowskiej, ur. 1781 r. we Lwowie, wszedł 1800 r. jako kadet do wojska austryjackiego regimentu ułanów i w 1801 r. awansował na podporucznika, a 1804 r. na porucznika w tymże regimencie; przeniesiony 1807 r. do regimentu intanteryi, wyszedł 1810 r. do dymisyi i postąpił 1811 r. jako magazynier wojskowy II klasy do wojsk Ks. Warszawskiego. Odbył kampanię 1813 r. przeciw sprzymierzonym. 

Władysław, syn Stanisława, ur. 1804 r. w m. Chojnie, w obwodzie krasnostawskim, postąpił 1823 r. do 4 pułku piechoty liniowej i 1827 r. przeniesiony do 3 pułku piechoty, został 1830 roku podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

NIEDARZOWSKI. Jan cytowany w aktach krakowskich 1489 r. 

NIEDASZKOWSKI. Szlachta zagrodowa, licznie osiedlona od XVI stolecia we wsi Niedaszki, w pow. owruckim. Samuel i Aleksander, towarzysze pancerni 1656 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Andrzej i N. z wojew. kijowskiego i N. z wołyńskiego elektorowie 1733 r. Kazimierz, na Rusi Czerwonej, ożeniony z Krystyną Obertyńską 1733 r., a 1v. z Barbarą Piotrowską. Jakób z wojew. kijowskiem podpisał elekcyę 1764 r. 

NIEDOBYLSKI. Patrz NIEDABYLSKI. 

NIEDOSPIELSKI. Andrzej, zwolniony 1509 r. od wyprawy wojennej, był w 1518 r. posesorem wsi Heleniszczów (Metr. Kor.). 

NIEDROHLAŃSKI. Jerzy z pow. oszmiańskim podpisał pospolite ruszenie 1698 r. 

NIEDROSKI h. JASTRZĘBIEC. Na. Mazowszu, pisali się z Niedrosz. Stanisław, Franko, Jan, Wojciech, Mroczysław, Wit, Paweł i Marcin, dziedzice wsi Niedrosz, zamieszczeni 1408 r. na przywileju danym Boleścicom przez Ziemowita ks. Mazowieckiego. Walenty 1728 roku ożeniony z Anną Osiecką. Do tej familii w XVIII wieku należał majątek Plowentz, w Prusach Zachodnich. 

NIEDROSKI v. NIEDROWSKI h. POBÓG. Pisali się z Niedrosza Starego, w pow. raciąskim. Mikołaj w nagrodę zasług wojennych otrzymał 1497 r. pewne dobra. Marcin, dziedzic wsi Nowa-wieś 1506 r. 

Jakób i Jan, synowie Adama, 1624 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Ks. Gr. Przedeckie). Walenty i Zbigniew z ziemią dobrzyńską, a Jan i Walenty z wojew. płockiem 1697 r. podpisali elekcye. Wawrzyniec, syn Walentego, 1755 r. (Ks. Gr. Brzeskie).

NIEDROSZLAŃSKI v. NIEDRUSZLAŃSKI h. ŁABĘDŹ. Niegdyś zamożna w wojew. wileńskiem, lecz już oddawna zubożała rodzina, zachowuje list Stefana Batorego, w którym ten monarcha, za swego pobytu na Litwie, zaprasza jednego z jej członków na pogadankę. Mikołaj, Jan i Andrzej, synowie Stanisława, 1605 r. Adam i syn jego Heronim oskarżeni 1647 r. o zadanie ran (Arch. Dubr.). Herman, Samuel i Teofil podpisali elekcyę 1669 r. z wojew. wileńskiem. Jan-Karol, horodniczy wiłkomierski, podpisał elekcyę 1674 roku z pow. wiłkomierskim. Michał, syn Jerzego, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1820 r. 

NIEDRZWIECKI h. OGOŃCZYK. Senator w rodzinie, Andrzej, kasztelan połaniecki 1590 r. 

Wzięli nazwisko od wsi Niedrzwicy, w wojew. Sandomierskiem, właściwem więc ich nazwiskiem jest Niedrzwicki, które jednak zmieniano na Niedrwicki i Niedrzwiński; dom dawny, lecz, jak się zdaje, już zgasły. Jan, dziedzic wsi Niedrzwicy w 1470 r. (Lib. Benef.). Stanisław z Niedrwicy podpisał Unię 1569 r. jako poseł sandomierski; po Stanisławie syn Marcin miał syna Andrzeja, z podkomorzego sanockiego kasztelana połanieckiego 1590 r., który dostarczył znaczny oddział zbrojny na wojnę moskiewską za Stefana Batorego; kasztelan z żony Elżbiety Wzdowskiej zostawił córki, Annę za Andrzejem N. i Barbarę za Krzysztofem Stadnickim, przez co Niedrzwica przeszła do Stadnickich (Zap. Tryb. Piotrk., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

NIEDZIAŁKOWSKI h. RADWAN. Andrzej, pisarz grodzki płocki 1569 r. (Wittyg). 

NIEDZIAŁKOWSKI h. RAWICZ. Wzięli nazwisko od wsi Niedziałki, w pow. mławskim; od początku XVII stolecia urzędnicza i jedna z zamożniejszych rodzin w ziemi nurskiej. Jakób, Mikołaj i Wojciech otrzymali 1526 roku przywilej na wieś Wlewsko. Andrzej, syn Jana, kanonik płocki 1592 r., sędzia deputat na Trybunał lubelski 1597 r. 

Walenty, starosta wyszogrodzki 1616 roku, sędzia ziemski nurski, elektor 1632 r. z ziemi nurskiej, zaślubił Zofię Górską i z niej miał synów: Ignacego, łowczego nurskiego 1657 r., elektora 1669 r. z ziemi nurskiej, ostatnio wojskiego nurskiego, który podpisał elekcyę 1697 roku z ziemią nurską, Jana, sekretarza królewskiego 1647 r., kanonika płockiego 1649 r., Franciszka, Krzysztofa, podstolego 1653 r., podsędka 1665 r. nurskiego, elektora 1669 r. z ziemi nurskiej, Pawła i Wojciecha; po Pawle synowie, Stefan, elektor 1697 roku z ziemi nurskiej. Jan, łowczy nurski, podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią nurską. 

Po Stefanie synowie: Grzegorz 1722 r., Antoni 1751 r., ożeniony z Rozalią Poleksza i Paweł, łowczy halicki, elektor 1733 r. z wojew. płockiego, łowczy nurski 1750 r., dziedzic dóbr Krągów i Gulczewo, pozostawił syna Józefa, po którym z Maryanny Łapińskiej synowie, Kacper 1841 roku i Stanisław 1843 r. wylegitymowani w Królestwie.

Po Wojciechu, dziedzicu dóbr Niedziałki, syn Grzegorz miał syna Łukasza, a ten syna Walentego, po którym z Joanny Milewskiej syn Andrzej, w wojsku rosyjskiem, wylegitymowany w Królestwie 1844 r. 

Po Wojciechu, dziedzicu dóbr Komarowo, Grądy i inne 1766 roku, synowie: 1) Antoni, po którym z Wiktoryi Przybylskiej syn Antoni, adwokat w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.; 2) Andrzej, po którym z Kunegundy Milewskiej synowie: Franciszek z synami, Stanisławem i Kazimierzem w 1841 r., i Antoni z synem Karolem w 1841 r. wylegitymowani w Królestwie. Z tej linii Aleksander, syn Andrzeja, wylegitymowany w Królestwie w 1841 r. 

Józef, syn Wojciecha, starosta długołęcki, dziedzic dóbr Mocin (?) i Kamień 1787 r., pozostawił syna Andrzeja, którego z Salomei Wojna syn Józef wylegitymowany w Królestwie 1845 r. 

Marcin, Wacław, Krzysztof, Wawrzyniec i Jerzy, synowie Marcina, 1742 r. Maciej, cześnik nurski 1743 r. Bartłomiej, Chryzostom i Wojciech podpisali elekcyę 1764 roku z wojew. płockiem. Dyonizy, skarbnik nurski 1782 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk.). Franciszek i Andrzej 1782 r., a Wojciech, syn Andrzeja, 1830 r. wylegitymowani w Galicy i. 

Antoni, zasiadający w sądach pow. machnowieckiego 1836 roku. Franciszek, syn Ludwika, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1849 r. 

NIEDZIELNICKI. Jan, Michał i Piotr, bracia, otrzymali 1602 r. sołectwo we wsi Niedzielna (Metr. Kor.). 

Grzegorz i Jakób, synowie Bazylego, i 38 innych osób tego nazwiska zapisano do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r. 

NIEDZIELSKI h. LARYSSA. Antoni i Antoni-Ignacy wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Maciej, urzędnik w Galicyi 1787 r., uspokoił rozruchy włościan, za co ozdobiony medalem. Antoni, dóbr Zabawy i Erazm, dóbr Śledziejowice 1853 r., w Galicyi. Wincenty, urzędnik w Olesku 1858 r. 

NIEDZIELSKI h. PRUS I. Paweł, pleban kleszczelewski, kapelan królowej Anny Jagielonki 1587 r. Gaspar, pleban stanisławowski 1592 r., kanonik warszawski 1597 roku. Stanisław, vicerotmistrz wojsk koronnych 1654 r. Mikołaj, podpisarz bydgoski 1673 r. Antoni z wojew. Sieradzkiem podpisał elekcyę 1697 r. Stefan, stolnik liwski 1690 r., ożeniony z Maryanną Zaleską. 

Cyryl, syn Teodora, z synami wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1864 r. 

NIEDZIELSKI h. SAS. Byli na Rusi i brali przydomek Dumicz. Jan z Niedzielska, starosta przemyślski 1654 r. Mikołaj zginął pod Wiedniem; jego prawnukowie: Jan, Piotr i Jacek występowali 1767 r. przed aktami halickiemi. Jan, stolnikowicz mścisławski 1775 r. (Vol. Leg.). 

NIEDZIELSKI h. SZELIGA. Józef, neofita, otrzymał nobilitacyę i herb powyższy w 1765 r. (Kancl.). 

NIEDZIELSKI h. TOPÓR. Maciej, syn Stanisława, z synem Tomaszem wylegitymowany w Cesarstwie 1863 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

NIEDZIELSKI. Antoni, syn Franciszka i Maryanny Beller, ur. 1792 r. w Warszawie, wstąpił 1819 r. jako lekarz batalionowy do 1 pułku strzelców pieszych i tegoż roku postąpił na sztabs-lekarza iw 1823 r. przeniesiony do 2 pułku strzelców konnych; umieszczony 1825 r. jako sekretarz w Komisyi rządowej wojny, wyszedł 1826 r. do dymisyi. 

Stanisław, syn Jana i Elżbiety, ur. 1780 roku we wsi Chryćkowie, gub. podolskiej, wszedł 1795 r. do 1 pułku ułanów wojska austryjackiego; wzięty do niewoli francuskiej, postąpił do 1 pułku ułanów legionu włoskiego i w 1811 r. awansował na podporucznika, a w 1812 r. na porucznika; po reformie 1816 r. przykomenderowany do 1 pułku strzelców, w 1820 r. został kapitanem; odbył kampanie: 1808-1809 r. w Niemczech, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech, i za waleczność otrzymał 1813 r. krzyż kawalerski Legii Honorowej (Ks. Wojskowe). 

NIEDZIESKI h. POGOŃ. Jakób-Filip sprzedał Tomaszkiewiczom wieś Krzywę, na Wołyniu 1771 r.; jego syn Jan miał synów, Jakóba, dziedzica wsi Kraśnicza Mała, w pow. warszawskim, 1843 r. i Franciszka 1853 roku wylegitymowanych w Królestwie. 

NIEDZILSKI. Byli na Litwie. N. z pow. lidzkim podpisał pospolite ruszenie 1698 r. 

NIEDZIŃSKI h. PRUS I. W Mazowszu i na Litwie. Stanisław, szafarz poborów w ziemi zakroczymskiej i wyszogrodzkiej 1567 roku, sędzia i poseł wyszogrodzki, podpisał Unię 1569 r.; poborca wyszogrodzki 1578 r. Jan otrzymał 1579 r. wójtostwo we wsi Młodzieszyn. Władysław z wojew. trockiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Marcin i Aleksander podpisali konwokacyę generalną litewską 1764 r. (Metr. Kor., Wyr. Tryb. Lubel.). 

Po Andrzeju, który w 1775 r. sprzedał majątek Chorążyce, w pow. wileńskim, swemu krewnemu Kazimierzowi Niedzińskiemu, z żony Róży Chworaciej synowie: 1) Wawrzyniec, właściciel domu w m. Sejny, wylegitymowany w Królestwie z synami, Joachimem i Jerzym 1842 r.; 2) Maciej, po którym z Konstancyi Leszczyńskiej syn Wawrzyniec, ksiądz greckounicki, dziedzic wsi Hołynka, w gub. augustowskiej, wylegitymowany w Królestwie 1849 r. z synem Lucyanem, urodzonym z Józefy Giejsztorówny. 

NIEDŹWIEDZIA h. CHORĄGIEW. Herb - w polu czerwonem chorągiew złota. 

Piszą się z Niedźwiadowa, w Orszańskiem, i wylegitymowani w 1773 r. w ziemstwie orszańskiem (Herbarz Orszański). 

NIEDŹWIEDZIA v. NIEDŹWIECKI h. OGOŃCZYK. Podług Niesieckiego w wojew. bełskiem, lecz byli licznie rozrodzeni i w północnem Mazowszu, a do nich obecnie dołączyli się i Niedźwieccy innych herbów. Wojciech, syn Adama z Lipnik, 1544 r. Andrzej i Fryderyk, synowie Macieja z Brzezna, 1544 r. (Zap. Tryb. Piotrk.). Jan, Jawdon i Stanisław, bracia, nabyli 1576 r. części wsi Lipniki (Metr. Kor.). Andrzej, dworzanin Zygmunta Augusta, poseł sandomierski na elekcyę 1573 r., protestował przeciw władzy prymasów. Bartłomiej, kanonik wileński 1580 r. Marcin, Jan, Wojciech i Stanisław, dziedzice Kiełczyna i Woli Kiełczyńskiej 1590 roku. Jan, syn Melchiora, dziedzic Niedźwiedzia 1590 r., żonaty z Emerencyanną N. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

Piotr i Stanisław z Niedźwiedzia podpisali elekcyę 1632 r. z wojew. bełskiem. Floryan-Samuel Bal, syn Jana, 1639 r., miał z Barbary Zielonka synów, Andrzeja i Jana, żonatego z Anną Skomorowską. Adam, Jan i Władysław, bracia, i z nich Adam ożeniony z Heleną Brzechwa 1668 r. 

Po Andrzeju, dziedzicu dóbr Lipniki-Rakowo 1669 r. (Akta Wąsoskie), synowie Adam i Aleksander; po Adamie syn Piotr miał syna Łukasza, a ten syna Mateusza, żonatego z Anną Radoszkowską, z niej syn Jakób, właściciel części wsi Pieńczykowo, w pow. augustowskim, wylegitymowany w Królestwie 1840 r.; z tej linii Andrzej, syn Jana, wylegitymowany w Królestwie 1848 r. 

Po Ludwiku córka Eleonora Świętochowska ustąpiła 1722 r. części swych dóbr braciom swym, Andrzejowi i Władysławowi; po Andrzeju syn Michał nabył 1766 r. w grodzie liwskim części Świętochowa. Jan, syn Michała i Katarzyny Zieleńskiej, ochrzczony 1744 r. w par. Pniew, wylegitymował się w Galicyi 1804 r. (Akta po-Galicyjskie, Quaterniones). 

Andrzej, komornik ziemi łomżyńskiej, pozostawił syna Tomasza dziedzica wsi Niedźwieck 1722 r., po którym z żony Teodory Skwierczyńskiej pochodzący: Antoni, syn Fabiana, w 1845 r., Mikołaj, Józef i Walenty, synowie Jakóba, 1845 r. i Floryan, syn Antoniego i Anastazyi Milewskiej, w 1845 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Po Janie, dziedzicu wsi Niedźwiecko-Ludwigolas 1732 r., syn Kilian, miał syna Kazimierza, po którym z Anieli Burzymowskiej syn Antoni, żołnierz w wojsku rosyjskiem, wylegitymowany w Królestwie 1853 r. 

Po Pawle, dziedzicu wsi Kurki, synowie, Adam i Michał 1746 roku; z nich pochodzący: 1) po Adamie: Wiktor, Ignacy i Adam, dziedzic wsi Kurkowa, w pow. augustowskim, synowie Józefa i Józefaty Obryckiej, w 1838 roku wylegitymowani w Królestwie; po 2) Michale syn Atanazy z Rozalii Czaplejewskiej pozostawił syna Antoniego, dziedzica wsi Kadysz, w pow. augustowskim, wylegitymowanego w Królestwie 1840 r. 

Pochodzący po Antonim, dziedzicu dóbr Modliborz w 1751 r.: Kazimierz, dziedzic dóbr Pomianowej, w pow. sieradzkim, Piotr, dziedzic dóbr Źródły, w pow. lipnoskim, i Maciej, synowie Bartłomieja i Agnieszki Boruckiej, wylegitymowani w Królestwie 1837 r. 

Józef, Kazimierz i Łukasz, synowie Jana, 1802 r., Bazyli, syn Jakóba, 1816 roku i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. Szymon, syn Aleksandra, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1845-1853 r. 

NIEDŹWIEDZKI h. OSTOJA. Do tego herbu zalicza Duńczewski niektórych Niedźwiedzkich, osiedlonych w ziemi łomżyńskiej, a następnie na Rusi Czerwonej. Dobrosław 1424 r., Mikołaj 1490 r., i Jakób, syn Dobiesława, 1552 r. notowani w aktach łomżyńskich. Stanisław, syn Mikołaja, 1578 r. Jan i Stanisław, synowie Wojciecha, 1578 r. Stanisław, syn Wita, 1578 r. (Conv. Vars.). 

Maciej 1632 roku z wojew. podlaskiem, dwóch Wojciechów, z wojew. ruskiem, Jakób z ziemią łomżyńską 1697 r., oraz Antoni, Floryan i Paweł, podczaszy różański, 1733 r. z wojew. ruskiem podpisali elekcye. Stanisław, burgrabia łomżyński 1725 r. 

Jakób, dziedzic wsi Niedźwieck, miał syna Kazimierza, po którym z Maryanny Szumowskiej syn Jacek, podstarosta i sędzia grodzki kolneński 1708 r., dziedzic dóbr Niedźwieck i Żabno, z Petroneli Mieczkowskiej pozostawił synów: Antoniego, regenta grodzkiego oświęcimskiego, subdelegata łukowskiego 1737 r., Józefa, Floryana, i Pawła, łowczego żydaczowskiego 1738 r., pisarza ziemskiego przemyślskiego 1757 r., po którym z Klary Karwowskiej trzy córki: Joanna za Kruzerem, Franciszka Żurowska, N., zakonnica, i synowie, Antoni ożeniony z Sikorską i Stanisław ożeniony z Horodyską (Metr. Kor., Zap. Tryb. Lubel.). 

NIEDŹWIEDZKI h. PRZYROWA. Byli w ziemi wiskiej, a pisali się z Niedźwiadny. Bartłomiej 1520 r., miał syna Stanisława, po którym czterech synów: Adam, Andrzej, Mikołaj i Serafin; po Adamie synowie: Jakób, Stanisław i Wojciech i Wojciech pozostawił syna Marcina 1669 r. 

Andrzej, dziedzic Niedźwiadny 1594 r., zaślubił Annę Nieczykowską iz niej miał syna Mikołaja, żonatego z Anną Górską, z której syn Maciej, posesor żurobicki 1650 r., mając sobie zarzucane nieszlachectwo, oczyścił się zaprzysiężeniem świadków, i pozostawił dwóch synów, Gabryela i Krzysztofa. 

Mikołaj, trzeci syn Stanisława z Niedźwiadny, 1598 r., miał synów, Bartłomieja i Grzegorza; po Bartłomieju syn Heronim świadczył szlachectwo powyższego Macieja, a Grzegorz pozostawił syna Hrehorego, osiadłego w Orszańskiem, i który w 1637 r. udowadniał swoje szlachectwo. 

Serafin, ostatni syn Stanisława z Niedźwiadny 1601 r., pozostawił dwóch synów, Macieja i Pawła; po Pawle syn Jakób był świadkiem co do szlachectwa rzeczonego Macieja i miał syna Piotra, świadczącego w 1667 r. o szlachectwie Stefana Niedźwiedzkiego, miecznika liwskiego. 

Maciej, starszy syn Serafina, miał syna Marcyana, po którym z Agnieszki Trojanowskiej syn Stefan, miecznik 1667 r., elektor 1669 r. z ziemi liwskiej, 1671 r. podstarosta liwski, na zarzut nieszlachectwa przedstawił swych krewnych, Gabryela i Piotra w 1667 r., i pozostawił trzech synów: Ludwika, Piotra i Wojciecha, burgrabiego 1690 roku, regenta grodzkiego 1693 r., elektora 1697 r. z ziemi mielnickiej, ostatnio 1712 r. pisarza mielnickiego, po którym synowie: Aleksander, Łukasz i Tomasz, burgrabia grodzki wiski 1739 r. (Don. Vars., Wyr. Tryb. Lubel.). 

Oprócz powyższych. Tomasz i Wojciech z Radosznej 1648 r. z ziemią liwską, Jan i Piotr 1669 r., Adam, Aleksander, Jan, Jakób, Kazimierz, Łukasz, Marcin, Mateusz, Paweł, Stanisław i Wojciech z ziemią wiską, Kazimierz, sędzia kapturowy, Ludwik, sędzia obozowy, i posłowie liwscy, oraz Stanisław z ziemią liwską 1697 r. podpisali elekcye. 

NIEDZWIEDZKI h. RADWAN. Piszą się z Niedźwiedzia, w pow. warszawskim, i są jednego pochodzenia ze Służewskimi. Stanisław 1697 r. z ziemi warszawskiej, i Szymon 1733 r. z wojew. mazowieckiego podpisali elekcye. 

NIEDZWIEDZKI v. NIEDŹWIECKI h. TOPACZ. Antoni, AntoniJan i Aleksander wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Aleksander i Korneli, dziedzice dóbr Uherce, w Galicyi 1855 r. 

NIEDŹWIEDZKI. Anzelm, syn Marcina i Katarzyny Kossowskiej, ur. 1783 r. w Kotubyszkach, w Rosy i, postąpił 1807 r. do 8 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i tegoż roku został podporucznikiem; porucznik 1809 r., kapitan 1810 r., przeniesiony 1815 r. do 4 pułku strzelców pieszych, przeszedł tegoż roku do korpusu weteranów. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż złoty polski. Anzelm w 1849 r. z zasady stopnia oficerskiego wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie. 

Paweł, syn Piotra i Agnieszki Krasowskiej, ur. 1789 roku we wsi Żmudzi, w pow. krasnostawskim, postąpił 1806 r. do wojska austryjackiego, a wzięty 1809 roku do niewoli, zaciągnął się dobrowolnie do 11 pułku piechoty; przeniesiony 1815 r. do batalionu grenadyerów gwardyi, awansował 1825 r. na podporucznika w batalionie weteranów czynnych. Odbył kampanie, 1809 r. przeciw Francyi i 1812 r. w Rosyi (Ks. Wojskowe).

NIEGARDOWSKI h. KORCZAK. Kajetan, syn Fabiana, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1845 roku. 

NIEGIBALSKI h. ROLA. Niesiecki mylnie pisze ich Niegibulski. Falislaw z Niegibalic 1456 r., burgrabia brzesko-kujawski 1459 r., ostatnio sędzia grodzki brzesko-kujawski 1478 r.; jego brat Stefan. Sędziwój, burgrabia brzesko-kujawski 1486 r.; jego synowie: Błażej był świadkiem 1547 r. przy wywodzie szlachectwa Suliszowskiego, Mikołaj i Sędziwój, dziedzice Niegibalic; po Błażeju synowie: Andrzej, dziedzic części Świnarzewa 1586 r., Stanisław i Walenty. 

Anna, żona Jana Grodzkiego 1619 roku. Wojciech, syn Walentego i Jadwigi Ziemięckiej, 1761 r. (Ks. Gr. Brzeskie i Sieradzkie). 

NIEGLEWSKI. Dobiesław z Oszkudna został 1589 roku pozwany przez Witoszyńskiego o przetrzymywanie zbiegłych poddanych (Wyr. Tryb. Lubel.). 

NIEGŁOSZEWSKI. Jan, syn Niewrstępa z Niegłoszewa, 1544 roku. Andrzej, dziedzic części wsi Chrosna 1555 r. (Zap. Tryb. Piotrk., Ks. Gr. Brzeskie). 

NIEGOCKI. Stanisław, sekretarz królewski, walczył na Woloszczyznie 1572 roku. Mikołaj, dziedzic części Wiśniowczyka 1590 r. Jan żonaty z Maryanną N. 1678 r. (Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk.). 

NIEGOLEWSKI h. GRZYMAŁA z rycerzem. Dawna w wojew. poznańskiem rodzina; wzięła nazwisko od wsi Niegolewa, pod miastem Bukiem, w Wielkopolsce. Lankomierz z Niegolewa 1388 r., zaślubił Jadwigę N. i z niej miał synów: Jaśka, Paska, Tomasza i Wojciecha; z nich Pasek (Paweł), dziedzic Niegolewa 1428 r., pozostawił syna Grzymka, po którym córka Anna Kąkolewska i dwóch synów, Mikołaj i Wawrzyniec. 

Mikołaj, dziedzic Niegolewa 1480 roku, zaślubił Annę Przetocką i z niej miał syna Macieja, po którym z Katarzyny Piekarskiej córki: Anna Gołuchowska, Barbara Brodnicka, Jadwigą Konarzewska, Katarzyna Chobieniecka i syn Jakób. 

Jakób, dziedzic Niegolewa, Otusza i Wysocka 1543 r., z żony Anny Przecławskiej pozostawił córkę Jadwigę za Mikołajem Zawadzkim i dwóch synów, Jana i Macieja; po Janie, dziedzicu Kazimierza, podsędku 1595 r., następnie 1630 r. sędzim ziemskim poznańskim, z żony Anny Konarzewskiej córki, Dorota 1v. Moszczeńska, 2v. za Jerzym Pigłowskim i Maryanna za Zygmuntem Zielińskim. 

Maciej, dziedzic Niegolewa 1578 r., z żony Katarzyny Orzelskiej miał córkę Elżbietę za Krzysztofem Mielżyńskim, kasztelanem kaliskim, i syna Andrzeja.

Andrzej, dworzanin królewski, otrzymał 1599 r. wieś Czeków; komisarz do rozstrzygania sporów granicznych ze Szląskiem, sędzia ziemski poznański 1621 r., starosta pobiedziski 1635 r., ożeniony z Barbarą Radomicką, pozostawił syna Macieja, dziedzica Niegolewa i Rakowa, chorążego wschowskiego 1683 r., starostę pobiedziskiego, który podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. kaliskiem, i z 1-ej żony Urszuli Żegockiej miał córki, Konstancyę za Stefanem Szołdrskim, Ludwikę 1v. Działyńską, 2v. Doręgowską, i syna Michała, a z 2-iej żony Anny Dzierzbińskiej pozostawił córki, Annę 1v. za Adamem Mycielskim, chorążym poznańskim, 2v. za Andrzejem Tuczyńskim, Teresę Miaskowską, i syna Kazimierza. 

Kazimierz, dziedzic Kąsinowa 1718 r., starosta pobiedziski 1720 r., z żony Zofii Świerczyńskiej miał córki, Barbarę 1v. za Floryanem Świrskim, 2v. za Nepomucenem Wyssogota-Zakrzewskim, Jadwigę Kurowską i dwóch synów, Bartłomieja, żonatego z Petronelą Bojanowską i Tomasza, starostę pobiedziskiego, ożenionego z Magdaleną Dorpowską. 

Michał, syn Macieja i Żegockiej, starosta pobiedziski, elektor 1697 r. z wojew. kaliskiego, chorąży wschowski 1706 r., zaślubił Krystynę Czacką, wojszczankę kaliską, i z niej pozostawił córkę Magdalenę i dwóch synów, Andrzeja i Jana. 

Jan, elektor 1733 r. z wojew. kaliskiego, skarbnik kaliski, następnie łowczy poznański, z żony Zofii Twardowskiej miał córkę Juliannę za Marcelim Żółtowskim i czterech synów: Franciszka, Józefa, Benedyktyna, Michała, elektora 1764 r. z wojew. kaliskiego, i Wojciecha-Bernarda, opata jędrzejowskiego, kanonika krakowskiego, sędziego na Trybunał koronny 1786 roku. 

Andrzej, starszy syn Michała, dziedzic Bytynia, elektor 1733 roku z wojew. poznańskiego, stolnik poznański 1751 roku, starosta pobiedziski, chorąży poznański 1773 r., ustąpił 1774 r. starostwo pobiedziskie; z żony Anny Skaławskiej jego córki: Nepomucena za Ignacym Mierzejewskim, Magdalena za Stefanem Szczytnickim, pułkownikiem wojsk koronnych, Teodora za Ludwikiem Skórzewskim, szambelanem królewskim, i syn Felicyan. 

Felicyan, starosta pobiedziski 1755 r., elektor 1764 r. z wojew. poznańskiego, sędzia deputat 1787 r., kawaler orderu św. Stanisława, z żony Magdaleny Potockiej pozostawił córki, Antoninę, Emilię za Janem Żółtowskim i trzech synów: Andrzeja, Apolinarego i Chryzostoma; po Chryzostomie z Łucyi Bnińskiej, starościanki szredzkiej, córki, Eufrozyna na Janem Mierzyńskim, Walerya i syn Felicyan. 

Andrzej, ur. 1786 r., postąpił 1806 r. do wojska polskiego iw 1807 r. został podporucznikiem; porucznik tegoż roku, awansował 1812 r. na kapitana iw 1813 r. został szefem szwadronu, a w 1831 r. był podpułkownikiem-adjutantem naczelnego wodza. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1808-1810 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym, i za waleczność dostał krzyż oficerski Legii Honorowej (Ks. Wojskowe).

Andrzej, żonaty z Anną Krzyżanowską, pozostawił córki: Emilię, żonę Mateusza Lniskiego, Felicyę za Edmundem Żółtowskim, Jadwigę, żonę Józefa Wężyka, Leokadyę za Ignacym Modlińskim, Magdalenę za Konstantym Rekowskim, i trzech synów: Kazimierza, Władysława i Zygmunta. 

Kazimierz, dziedzic dóbr Włościejówek, w W. Ks. Poznańskiem 1867 r., zaślubił Helenę Skorzewską i z niej pozostawił synów: Andrzeja, Władysława, Ignacego, Tadeusza i Zygmunta. 

Maurycy-Władysław, doktór praw, na sejmie frankfurckim 1848 r. protestował przeciwko wcieleniu Wielkiego Ks. Poznańskiego do Niemiec; dzielny na sejmach pruskich obrońca narodowości polskiej, prezes Koła polskiego w Berlinie, ożeniony z Wandą hr. Kwilecką. 

Zygmunt, syn Andrzeja i Krzyżanowskiej, dziedzic Niegolewa, zaślubił Helenę hr. Skorzewską iz niej pozostawił córki: Annę, Emilię, Maryę, Wandę i trzech synów: Felicyana, Kazimierza i Stanisława (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Piotr., Kancl., Sigil., Żychl.). 

NIEGÓRSKI v. NIEGURSKI. W Prusach Zachodnich i na Rusi Czerwonej. Andrzej podpisał elekcyę z wojew. ruskiem 1648 r. Piotr żonaty z Barbarą N. 1667 r. Bartłomiej, elektor 1669 r. z ziemi drohickiej. Stanisław żonaty 1678 r. z Zofią N. (Wyr. Tryb. Piotrk.). Adam, kanonik chełmiński 1793 r. 

NIEGOSZEWSKI h. JASTRZĘBIEC. Wzięli nazwisko od wsi Niegoszewice, pod Krakowem. Wawrzyniec, Pietrasz i Bernard, dziedzice dóbr Niegoszewic 1399 r. (Akta Krakowskie). Piotr cytowany w aktach krakowskich 1404 r. Mikołaj otrzymał 1544 roku sołectwo we wsi Wełcz. Jan, w wojew. krakowskiem, dostał 1557 r. wójtostwo we wsi Chyżyny. Wojciech, dziedzic części wsi Czajęcice 1591 r. Stanisław, sekretarz królewski 1592 r. Mikołaj, posiadacz wójtostwa we wsi Wełcz 1603 r. Jan i N. podpisali elekcyę 1669 r. z wojew. krakowskiem. Zygmunt-Piotr, podczaszy kijowski, ekonom starostwa kowelskiego, z żoną Maryanną Grabiańską i swym krewnym Piotrem Niegoszewskim fundowali misyę jezuicką w Kowlu 1686 r. (Metr. Kor., Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Brzeskie, Don. Vars.). 

NIEGOWIECKI. Iwaszko i Steczko, bracia, otrzymali 1516 r. przywilej na dobra Niegotyn (Metr. Kor.). 

NIEGRABIECKI. Jan w ziemi wiskiej 1672 r. (Akta Wiskie). 

NIEHIELEWICZ h. POMIAN. Stanisław, syn Piotra, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

NIEHREBECKI h. SAS. Zobacz NEHREBECKI. 

NIEKŁOŃSKI. Piotr i Maryna Ściborówna, małżonkowie, zawarli 1644 r. pewną umowę z Wojciechem Wesslem, starostą różańskim (Zap. Tryb. Lubel.); w 1676 r. Maryna jako córka Gabryela Ścibora, miecznika nowogrodzkiego, wdowa po Piotrze powyższym, sprzedała części wsi Roguszyno-Wypychy, w pow. liwskim, Bartłomiejowi Roguskiemu (Don. Vars.). 

NIEKMIEROWSKI h. PORAJ. Taż familia co Niechmierowski. Jan i Marcin, dziedzice Niekmirowa, pozwani 1567 r. przez Bużeńskiego (Zap. Tryb. Piotrk.). 

NIEKRAŚ. Wojciech, syn Józefa i Justyny, ur. 1780 roku we wsi Świżawach, w pow. lipnoskim, postąpił 1807 r. do 6 pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego, i awansował 1813 r. na podporucznika; przeniesiony do 3 pułku strzelców konnych, przeszedł 1823 roku do korpusu weteranów w stopniu kapitana. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. przeciw Rosyi, 1813 r. w Saksonii i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej (Ks. Wojskowe). 

NIEKRASZ h. KLAMRY. Po Franciszku, który w 1756 r. kupił od Stanisława Chalińskiego wieś Świeżawy-Rogowo synowie: Antoni, Jan i Łukasz; po Łukaszu z Katarzyny Nadroskiej synowie, Stanisław, urzędnik sądowy w Brześciu Kujawskim, wylegitymowany w Królestwie 1838 r. bez wskazania herbu, i Wojciech z Maryanny Dąbrowskiej pozostawił synów: Tomasza, Adama, Filipa i Romana, oraz córki, Katarzynę i Weronikę, wylegitymowanych w Królestwie 1849 r. 

Grzegorz i Jan, synowie Jana, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1859 r. 

NIEKRASZ h. PORAJ. Samuel, syn Mikołaja, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

NIEKRASZ h. ŚLEPOWRON. Na Litwie, biorą przydomek Narwojsz. Jerzy, syn Jana, 1621 r. Stanisław i Mikołaj, synowie Jerzego, 1632 roku i Stanisław 1678 r. wszyscy na Żmudzi. Jan, syn Pawła, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

NIEKRASZ h. TOPÓR. Na Litwie; niektórzy z nich wzięli nazwisko Niekraszewicz. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej: Mateusz i Maciej z synami: Janem, Andrzejem i Mateuszem, synowie Stefana, 1849 roku; 2) w gub. kowieńskiej: Wawrzyniec, Tadeusz, Ignacy, Wincenty i Antoni, synowie Jerzego, wnukowie Samuela, prawnukowie Mikołaja, z potomstwem, osób 41, w 1843-1862 latach i innych. Jan, Mateusz i Szymon, synowie Macieja, wnukowie Stanisława, z potomstwem, osób 42 w 1849 r. i następnych. 

Julian, syn Adama, dóbr Kruwondy, Igor, syn Józefa, dóbr Purwiszki, Antoni, syn Ignacego, dóbr Martinajce, Jan, dóbr Użmiedze, Jerzy i Józef, dóbr Pożybrze, synowie Wincentego, dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 roku. 

NIEKRASZ h. ŻNIN. Potomstwo Bartłomieja i Ludwika, synów Antoniego, wnuków Jana, wylegitymowane w Cesarstwie 1860 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

NIEKRASZ Iwanowicz, sokolniczy królewski 1538 r. (Bon.). Stanisław 1697 r. z wojew. nowogrodzkiego i Bartłomiej 1764 r. z wojew. trockiego elektorowie. Jan podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. 

NIEKRASZEWICZ h. LUBICZ. Na Litwie; niektórzy nosili przydomek Szwansko. Semen i Fedko, bojarowie nowogrodzcy 1511 roku. Andrzej, syn Stanisława, 1526 r. Stanisław dostawiał 1528 r. 27 koni. Szymon, bojar sumiliski, żonaty z Maryanną N. 1538 r. Lew, chorąży kobryński 1549 r. Jan i Zygmunt, synowie Bohdana, 1549 r. (Metr. Litew., Metr. Kor., Bon.). 

Gabryel i Stefan Szymonowicz z wojew. wileńskiem 1648 roku, i Eliasz, skarbnik trocki 1669 r., a skarbnik brzesko-litewski, 1674 r. podpisali elekcye z wojew. wileńskiem i ks. żmudzkiem. Samuel, pisarz grodzki nowogrodzki 1687 r., ożeniony z Krystyną Suchodolską, miał syna Stefana, wojskiego czerniechowskiego 1700 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). Aleksander, wojski smiłowski 1701 r. Franciszek podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. 

Józef, syn Marcina, z synami: Janem, Henrykiem, Tomaszem, Aloizym, Gabryelem i Józefem wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

NIEKRASZEWICZ h. NIECZUJA. Aleksander zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1805 r. 

NIEKRASZEWICZ h. TOPÓR. Adam, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. 

NIEKSIŃSKI h. WŁASNEGO. Herb - na tarczy litera M, nad jej górnem i bokami dwa krzyże (Wittyg). 

Jan i Piotr, synowie Mikołaja, występowali 1552 roku w Trybunale piotrkowskim. Andrzej opłacał 1552 r. pobór ze wsi Nieksina, w pow. płockim (Ks. poborowe). Barbara Lubecka, wdowa po Mikołaja, pozwała 1552 r. Andrzeja, Piotra i Stanisława, dziedziców Nieksina, o wczucie jej z dóbr Nieksina (Zap. Tryb. Piotrk.). 

NIEKURSKI. Piszą się z Niekurza. Franciszek 1697 r. i Aleksander 1733 r. podpisali elekcye z wojew. Sandomierskiem; z nich Franciszek z Zofii Domaniewskiej miał syna Stefana, żonatego z Anną, córką Tomasza z Kuszewa, a Aleksander nabył 1736 r. części wsi Klepice Dolne (Ks. Gr. Nowokorczyńskie).

NIELCZEWSKI. Podług Niesieckiego byli w wojew. brzesko-litewskiem. 

NIELEDOWSKI h. PRAWDZIC. Jestto przydomek rodziny Łaszczów, brany niekiedy za nazwisko. Stanisław, łowczy bełski 1594 roku, żonaty z Zofią Barzy z Błożewa. Mikołaj żonaty z Barbarą, córką Jana Ożarowskiego, 1597 roku. Izabela, żona Seweryna Jabłońskiego. Po Floryanie, dziedzicu Łaszczówki, synowie, Jerzy i Stanisław 1631 roku (Metr. Kor., Don. Vars., Zap. Tryb. Lubel.). 

NIELEPIEC h. PRUS I. W Małopolsce. Gabryel, dziedzic Nielepicze 1596 r. Andrzej, dziedzic części Nielepicze 1614 r. Andrzej i Stanisław, synowie Adama, 1672 r.; z nich Andrzej, dziedzic Wilamowa i Osieka Dolnego 1680 r., miał synów: Andrzeja, Józefa i Macieja, dziedziców wsi Grodziec, i Andrzej był 1702 r. prokuratorem krakowskim. 

Franciszek, syn Stanisława, major wojsk koronnych 1712 r. Ewa, żona Antoniego-Felicyana Szembeka, podkomorzego krakowskiego, starosty wielickiego i bocheńskiego 1712 r. Wojciech, elektor 1733 r. z wojew. krakowskiego. Salomea, żona Franciszka Czernego, kasztelana oświęcimskiego 1735 r. Barbara, żona Piotra Szembeka, kasztelana oświęcimskiego 1740 r. Stanisław żonaty z Krystyną ze Zdanów; ich córka Anna, wdowa po Antonim z Brzezia Rusockim, skarbniku Zatorskim i oświęcimskim 1750 r. Franciszek, poseł halicki, podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią halicką (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). Franciszek wylegitymowany w Galicyi 1782 r. 

Po Tomaszu, dziedzicu wsi Bieńkowice, w wojew. krakowskiem 1738 r., syn Antoni miał synów: 1) Maurycego, wylegitymowanego w Galicyi 1804 r., tego syn Adam wylegitymowany w Królestwie 1846 r.; 2) Macieja, po którym syn Ignacy pozostawił syna Wincentego, który z Maryanny Malinowskiej miał syna Jana nauczyciela szkół w Szczebrzeszynie, i Józefa, wylegitymowanych w Królestwie 1851 r. 

Józef, syn Teodora i Anny Kotarskiej, ur. 1796 r. we wsi Golimowrie, w obwodzie miechowskim, postąpił 1822 r. do bateryi 2 artyleryi lekkokonnej i w 1830 roku awansował na podporucznika w 4 pułku ułanów, a w 1831 roku na porucznika z przeniesieniem do 6 pułku ułanów (Ks. Wojskowe). 

NIELIPOWICZ h. PRUS I. Samuel z powiatem oszmiańskim podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Justyn, syn Szymona, z synami: Konstantym, Janem i Marcinem wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

NIELIPOWICZ v. NELIPOWICZ. Jan, towarzysz chorągwi pancernej 1676 r. Aleksander żonaty z Anną Jankowską 1691 r. (Ks. Gr. Sochaczewskie). Jan i Antoni, synowie Grzegorza, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1862 r.

NIELISKI h. LUBICZ. Wzięli nazwisko od wsi Nielisz, w pow. szczebrzeszyńskim. Jakób, podstarosta terebowski 1546 r. Jan, podstarosta szczebrzeszyński, otrzymał 1552 r. dobra Mukarów Tatarski (Metr. Litew., Metr. Kor.). Bogumiła, żona Jana z Nielisz 1580 r. Baltazar, Jan i Krzysztof, synowie Aleksego, dziedzice Nielisz 1583 r. Jan, Szymon i Wojciech, synowie Jana, dziedzice Nielisz 1583 r., i z nich Jan, dziedzic Sułowie, miał syna Wojciecha, dziedzica Rudnik 1609 r., a Szymon był żonatym z Anną N. 1591 r. 

Maciej, dziedzic części wsi Sułowice i Nielisz, podsędek szczebrzeszyński, nie chciał ulegać władzy zwierzchniej Jana Zamoyskiego, hetmana, jako pana majątku Szczebrzeszyńskiego, lecz do tego wyrokiem sejmu 1596 r. zmuszony został. 

Bronisław, dziedzic Nielisz 1619 roku. Krzysztof żonaty z Anną N 1679 r. Jan 1697 r. z ziemią chełmską, a Antoni 1733 r. z wojew. ruskiem podpisali elekcye (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk.). 

NIELUBA h. LUBICZ. Mikołaj, ziemianin wołkowyski 1613 roku (Wittyg). 

NIELUBOWICZ h. KOŚCIESZA. Rusko-litewska rodzina, brała przydomek Tukalski, który często używała za nazwisko. Stanisław, bojar ostryński 1514 roku (Metr. Litew.). Jan, marszałek Trybunału litewskiego 1589 r. Jan-Kazimierz z wojew. nowogrodzkiem i Jerzy, poseł piński, z pow. pińskim podpisali elekcyę 1648 r. Józef, biskup grecko-unicki mohylowski 1661 r., metropolita ruski 1663 r. Jerzy, poseł piński 1698 r. 

Po Stanisławie, cześniku pińskim, synowie: Julian, Antoni, kapitan wojsk litewskich, i Walenty 1748 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Stanisław 1764 r. Mateusz, prawnik i historyk, sekretarz sejmu 1784 r., biegły w historyi, dopomagał Naruszewiczowi w zbieraniu materyałów do jego dziejów polskich. Julian, deputat szlachty pow. pińskiego 1802 r. Bazyli, syn Antoniego, zasiadający w sądach pow. Słonimskiego 1855 r. 

NIELUBOWSKI. Adam występował 1681 r. w Trybunale piotrkowskim. Władysław, towarzysz wojsk koronnych 1711 r., prowadził 1712 r. proces o wieś Rokitno (Wyr. Tryb. Piotrk., Zap. Tryb. Lubel.). 

NIEŁAWICKI h. LUBICZ. Na Mazowszu i na Litwie; wzięli nazwisko od wsi Nieławice, w ziemi wiskiej. Marcin i Paweł przyjęli 1497 roku udział w wyprawie wołoskiej (Baranowski). Paweł, Włost, Jan i Maciej, synowie Sasina z Nieławic, 1521 r. Paweł, syn Michała, oraz Mikołaj i Zacheusz, synowie Jana, 1578 r. 

Andrzej podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią wiską. Paweł, występujący 1663 r. w Trybunale lubelskim, elektor 1697 r. z ziemi wiskiej, miał synów: Andrzeja, Jakóba i Samuela, dziedziców Brozdowiec; z nich Jakób pozostawił syna Franciszka, cześnika wołyńskiego 1713 r.

Samuel, elektor 1697 roku z wojew. ruskiego, miał dwóch synów, Jana i Wojciecha, skarbnika Winnickiego, który podpisał 1733 r. elekcyę z wojew. ruskiem, i z żony Petroneli N. pozostawił synów: Andrzeja, Jakóba i Kazimierza 1762 r. (Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Andrzej i Józef wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Karol i Józef z potomstwem, synowie Józefa, wnukowie Jakóba, wylegitymowani w Cesarstwie 1837 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Rudolf, syn Michała, dóbr Połankiesie, i Józef, syn Karola, dóbr Gabryałowa, dziedzice 1882 r. w gub. kowieńskiej. 

NIEŁAWSKI h. LUBICZ. W ziemi wiskiej. Jakób, syn Piotra Mrówki, i inni 1550-1600 r. Ignacy, stolnik Słonimski 1764 r. 

NIEŁOJEWSKI. Na Litwie. Jan i Konstanty-Aleksander z wojew. brzesko-litewskiem 1648 r. i Kazimierz z wojew. trockiem 1697 r. podpisali elekcye. 

NIEMAJEWSKI (?) h. DOLIWA. Jan, pleban w Świerżu, administrator dóbr sandomierskich 1572 r. (Wittyg). 

NIEMASZEWSKI. Samuel z Niktorowa 1589 r. Brykcy 1599 r. Dariusz, syn Arnolfa, 1620 r. Marcin, syn Floryana, 1620 r. (Ks. Gr. Przedeckie). 

NIEMCEWICZ h. RAWICZ. Brali przydomek Ursyn. Znaczny ród na Litwie. Jerzy, żyjący około 1528 r., miał syna Jana, dziedzica dóbr Rukczyszki, w pow. wiłkomierskim 1595 r., po którym z Barbary Kmicianki synowie, Samuel-Kazimierz i Stanisław bezpotomny. 

Samuel-Kazimierz, cześnik 1655 r., następnie stolnik wilkomierski, elektor 1669 r. z wojew. wileńskiego, bogobojny i na kościoły miłosierny, zaślubił Aleksandrę-Krystynę, córkę Stanisława Zdzitowieckiego, i z niej pozostawił trzech synów: Aleksandra, Andrzeja i Samuela. 

Andrzej, dziedzic dóbr Kleniki, elektor 1669 r. z wojew. wileńskiego, a 1674 r. z pow. Słonimskiego, stolnik wiłkomierski, starosta hniewczyński, poseł na Trybunał, osobliwy dobrodziej Jezuitów, miał dwie żony, Floryannę, córkę ks. Dymitra-Samuela Połubińskiego, wojewody nowogrodzkiego, z której synowie, Kazimierz, strażnik litewski, następnie ks. Bonifrater, i Samuel i dwie córki, Tekla 1v. Buchowiecka, 2v. Kościuszkowa, 3v. za Tomaszem Suzinem, koniuszym brzeskim, i Franciszka 1v. za Leonardem Stankiewiczem, podkomorzycem żmudzkim, 2v. za Górskim. Z drugiej żony Zofii Godlewskiej, podstolanki połockiej, pozostawił Andrzej dwie córki, Katarzynę, 1v. żonę Konstantego ks. Szujskiego, cześnika brzeskiego, 2v. za Czapskim, Teresę za Franciszkiem ks. Szujskim, podstolim bracławskim, i dwóch synów, Aleksandra-Andrzeja i Stanisława, towarzysza pancernego, następnie stolnika litewskiego, męża wielkiego męstwa i waleczności.

Samuel, syn stolnika Andrzeja i Połubińskiej, miał dwie żony, Katarzynę Terlecką, stolnikównę pińską, i Katarzynę Protaszewiczównę, i z 1-ej żony pozostawił córki, Floryannę, w zakonie Bernardynek, Elżbietę 1v. Lipską, 2v. Ejnarowiczową, 3v. Antoniowę Padkowską, i syna Kazimierza, strażnika brzeskiego, który następnie został ks. Reformatem. 

Aleksander-Andrzej, syn stolnika Andrzeja i Godlewskiej, elektor 1733 r. z wojew. brzesko-litewskiego, miecznik brzeski, zaślubił Bogumiłę Kuczborską, miecznikównę grodzieńską, i z niej miał córki: Antoninę za Feliksem Owsianym, cześnikiem wołkowyskim, Konstancyę za Ignacym Paszkowskim, rotmistrzem brzeskim, Teresę, zakonnicę Bernardynkę, i czterech synów: Franciszka, Ignacego, Marcelego i Michała, sekretarza królewskiego, kanonika smoleńskiego. 

Franciszek, dziedzic dóbr Neple, cześnik brzeski 1750 r., sędzia kapturowy i elektor 1764 r. z wojew. brzeskiego, z żony Anny Korytyńskiej pozostawił córki, Eleonorę, żonę Benedykta Orzeszki, szambelana królewskiego, 2v. za Tadeuszem Sadowskim, Marcelinę za Wincentym Ciechomskim, starostą gostyńskim, i dwóch synów, Jakóba-Ignacego, szambelana Stanisława Augusta 1790 r., legitymującego się w Galicyi 1804 r., i Stanisława, starostę rewiatyckiego, generał-majora wojsk litewskich, posła z wojew. brzeskiego 1782 r., ostatnio gubernatora grodzieńskiego 1815 r. 

Marceli, syn miecznika Andrzeja, dziedzic dóbr Skoki i Kleniki, sędzia kapturowy i elektor 1764 roku z wojew. brzesko-litewskiego, wojski mniejszy mielnicki 1772 r., łowczy 1775 r., cześnik 1777 r., podstoli 1779 r., ostatnio 1790 r. podczaszy mielnicki, komisarz do zbierania ofiar 1789 r., zaślubił Jadwigę Suchodolską, wojszczankę podlaską, i z niej miał córki, Annę za Tymoteuszem Duninem, chorążym dobrzyńskim, Benedyktę za Krasowskim, Kazimierę Hryniewską, Teklę, Kanoniczkę w Lublinie, i trzech synów: Jana, Juliana i Kajetana. 

Jan, marszałek pow. brzeskiego 1804 r., z Tekli Wygonowskiej pozostawił synów, Karola, marszałka pow. brzeskiego 1828 r., bezpotomnego, i Tadeusza, sędziego grodzkiego brzeskiego 1830 r., po którym z Barbary Frankowskiej córki, Eleonora za Bolesławem Mazowskim, Jadwiga, żona Jana Szwykowskiego, i syn Jan. 

Jan, marszałek szlachty gub. grodzieńskiej 1872 r., szambelan dworu rosyjskiego, zaślubił Weronikę Lachnicką i z niej pozostawił córkę Barbarę i synów: Jana, żonatego z Julią Mazarakówną, Juliana, Marcelego, znanego malarza, ożenionego z Zofią hr. Starzeńską, i Romualda. 

Julian, syn Marcelego i Suchodolskiej, ur. 1758 r. we wsi Skoki, odbył podróże po Włoszech i Ameryce, zacny mąż stanu, publicysta, historyk i poeta, poseł z Inflant na sejm czteroletni, sekretarz Senatu i członek Izby edukacyjnej, był żonatym z Zuzanną z Levingston Keane, i umarł w Paryżu 1841 r. 

Kajetan, ostatni syn Marcelego i Suchodolskiej, sędzia grodzki bełski, żonaty z Anną Paszkowską, stolnikówną brzeską, miał synów, Aleksandra i Cypryana; po Aleksandrze z Emilii Wisłockiej syn Lucyan i córki: Aleksandra za Mamertem Telszewskim, Hermancya, Idalia i Klementyna, żona Michała Mogilskiego (Metr. Litew., Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Litew., Kancl., Żychl.). 

Jan, syn Piotra i Maryanny z Giedwiłłow, ur. 1800 r. w Kodyniu, w obwodzie bialskim, postąpił 1818 roku ze szkoły kadetów kaliskich do kompanii 2 pozycyjnej artyleryi pieszej i w 1827 r. awansował na podporucznika w 3 kompanii lekkiej artyleryi pieszej. 

Stanisław, syn Daniela i Jadwigi, ur. 1786 r. we wsi Adamkowie, w pow. kujawskim, wszedł 1808 r. do 4 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1809 r. postąpił na podporucznika, a 1811 r. na porucznika; umieszczony w 1 pułku strzelców pieszych, wyszedł 1817 roku do dymisyi Odbył kampanie: 1808-1812 r. w Hiszpanii, 1812 r. przeciw Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał 1813 r. krzyż Legii Honorowej (Ks. Wojskowe). 

NIEMCZEWSKI h. RADWAN. Marcin, komornik nowogrodzki, miał synów, Franciszka i Kazimierza 1672 r. (Sigil., Wyr. Tryb. Lubel.). Zacharyasz, profesor Uniwersytetu wileńskiego 1820 r. 

Potomstwo Wawrzyńca, Antoniego i Bartłomieja, synów Jakóba, wnuków Wawrzyńca, prawnuków Jana, syna Stanisława, wylegitymowane w Cesarstwie 1854 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

NIEMCZYKOWSKI. Aleksander podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. kaliskiem. 

NIEMCZYNOWICZ h. PRUS I. Na Litwie. Łukasz i Wojciech 1528 r. Ambroży i Krzysztof, bojarowie, otrzymali 1549 roku grunt (Metr. Litew.). Kazimierz, elektor 1669 r. z wojew. nowogrodzkiego. Kazimierz i Jakób z pow. wołkowyskim podpisali pospolite ruszenie 1698 r. Antoni, Jan i Piotr z pow. wołkowyskim podpisali elekcyę 1764 r. N., rotmistrz wołkowyski 1775 roku (Vol. Leg.). 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. grodzieńskiej: Jan-Mikołaj, syn Antoniego, z synami, Antonim i Pawłem, Wacław, syn Pawła, i Piotr, syn Stanisława, z synami: Kazimierzem, Marcinem, Aleksandrem, Antonim i Ignacym 1848 roku; 2) w okręgu białostockim, Konstanty, syn Michała, 1863 roku. 

NIEMCZYNOWSKI h. PRUS I. Na Litwie, taż familia co Niemczynowicz. Sebastyan 1573 r. Heronim, sędzia ziemski wileński 1611 r., nadawca kolegium jezuickiego w Brześciu Litewskiem 1624 r. Stanisław, syn Sebastyana, 1619 r. Łukasz nabył 1641 r. wójtostwo w m. Bolemow (Conv. i Don. Vars.). Jerzy z wojew. brzesko-litewskiem i Michał z wojew. nowogrodzkiem podpisali elekcyę 1697 r. Jan 1698 r. 

Sylwester 1719 r. Kazimierz ożeniony z Maryanną Barszczewską 1719 r. i Franciszek 1759 roku, ożeniony z Krystyną Szpilewską, wszyscy w pow. prużańskim. Maciej, Jezuita 1750 r. Antoni, syn Stanisława, urzędnik w gub. grodzieńskiej 1845 r. 

NIEMENTOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Mikołaj, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. Jerzy, syn Nikodema, dziedzic wsi Dudławki, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

NIEMENTOWSKI h. POBÓG. Na Podolu. Jan, miecznik podolski, syn Aleksandra i Zofii Mniszkówny, stryj i opiekun Antoniego i Zofii, dzieci Mikołaja i Anny Lenkiewiczówny, sprzedał 1727 r. części wsi Pułachaczów, w pow. owruckim. Synfora, córka powyższego Mikołaja, żona Franciszka Bandynellego, starościca budowieckiego 1730 roku (Ks. Gr. Owruckie). 

Tadeusz, syn Franciszka i Anny Sierpińskiej, ur. 1797 r. we wsi Drohuczu, w Żytomierskiem, wstąpił 1820 r. do 4 pułku piechoty liniowej iw 1825 r. został podporucznikiem; porucznik 1830 r., awansował 1831 r. na kapitana i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

NIEMENTOWSKI h. SULIMA. Po Stanisławie, regencie grodzkim radomskim 1729 r., syn Franciszek, żonaty z Anną Sierpińską, miał syna Pawła, wylegitymowanego w Królestwie 1852 r. 

NIEMESKI. Anna z Łetowskich wylegitymowana w Galicyi 1782 r. 

NIEMIECKI. N., sekretarz królewski, otrzymał 1660 r. mandat królewski dla wymierzenia mu sprawiedliwości (Sigil.). 

NIEMIECZKOWSKI h. PRZOSNA (Wittyg). Krzysztof opłacał 1566 r. pobór ze wsi Niemieczkowa, w pow. poznańskim (Ks. poborowe). Adam żonaty z Gertrudą Biegańską 1606 r. (Akta Poznańskie). 

NIEMLEKSZA h. ŁABĘDŹ. Byli na Litwie. Aleksander, syn Jerzego, lekarz rządowy w Krzemieńcu, gub. wołyńska 1865 r. 

NIEMIELKA v. NIEMIELKA. Jan podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. Witebskiem. Jan i Andrzej, szlachta białoruska, była więzioną przez Moskwę za Jana Kazimierza, o czem konstytucya z 1677 r. (Vol. Leg.). 

NIEMIELNICKI. Władysław z wojew. Witebskiem podpisał elekcyę 1697 roku. 

NIEMIERA h. GOZDAWA i JASTRZĘBIEC. Zobacz NIEMIRA. 

NlEMIERKA h. GOZDAWA. Po Pawle syn Jan miał synów, Adama i Pawła 1580 r. Jakób, syn Jakóba, dziedzic Niemierki 1580 r. Jerzy, syn Heronima, 1580 r. Jan, syn Stanisława, dziedzic Niemierki 1590 roku. 

Po Wojciechu synowie, Maciej i Stanisław 1649 r., i z nich Stanisław pozostawił syna Krzysztofa, po którym synowie: Franciszek, Kazimierz i Szymon, dziedzice Niemierki, prowadzili 1694 r. proces o granice dóbr.

Waleryan miał trzech synów: Jana, Macieja i Wojciech, i z nich Maciej pozostawił syna Jana 1694 r. 

Po Janie dwóch synów, Maciej i Sebastyan, i z nich Maciej miał syna Mateusza, którego syn Ignacy zaślubił Katarzynę Czarnecką i z niej pozostawił dwóch synów, Jana i Wojciecha, dziedzica Niemierki, subdelegata grodzkiego drohickiego, którzy w 1704 r. otrzymali pewne sumy od stryja Józefa, legitymujących się 1808 r. w Galicyi. 

Sebastyan, drugi syn Jana, żonaty 1680 r. z Maryanną Niewiadomską, pozostawił syna Wawrzyńca, po którym z Elżbiety Torkowskiej syn Józef, elektor 1764 r. z ziemi drohickiej, przekazał 1794 roku pewne sumy swym synowcom. 

Jerzy, syn Jana, miał syna Stanisława, który w 1697 r. podpisał elekcyę z wojew. podlaskiem, i z żony Bogumiły Czarneckiej pozostawił synów, Karola i Jacka, dziekana latowickiego, proboszcza jeruzalskiego, który w 1791 r. ustąpił części wsi Niemierki Wojciechowi Niemierce, subdelegatowi grodzkiemu drohickiemu. 

Józef, syn Grzegorza, nabył części wsi Niemierki 1769 r. od Jana Toczyskiego i na mocy tego aktu wylegitymował się w Galicyi 1804 roku (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Czerskie, Don. Vars., Quaterniones). 

NIEMIEROWSKI v. NIEMIROWSKI h. TRZASKA. Stanisław, syn Jana z Niemirowic, 1549 r. Jan, syn Filipa, w ziemi rawskiej 1581 r. Walenty, komornik bielski 1586 roku. Krzysztof, elektor 1669 r. z ziemi rawskiej. Mikołaj i Samuel, dziedzice wsi Kłopoty i Piotry 1683 r. 

Adam v. Adam-Antoni, burgrabia łucki 1694 r., skarbnik sanocki 1706 r., miał syna Mikołaja. Jan z wojew. Smoleńskiem, Jan i Stanisław z wojew. wołyńskiem podpisali elekcyę 1733 r. Stefan, pułkownik wojsk koronnych 1784 r. (Don. Vars., Zap. Tryb. Piotrk., Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Czerskie, Kancl.). 

Tomasz, syn Wojciecha i Anny, ur. 1773 r. w Warszawie, postąpił 1808 r. jako chirurg do 12 pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego; przeniesiony 1815 r. do 1 pułku piechoty liniowej, wyszedł tegoż roku do dymisyi (Ks. Wojskowe). 

NIEMIERSKI. Wojciech, syn Piotra, 1618 roku. Zygmunt, syn Ludwika, sprzedał 1645 r. Starą Wieś (Conv. Vars.). 

NIEMIERZA h. NAŁĘCZ. Mikołaj, kanonik krakowski, kustosz u św. Floryana, dziedzic na Chorzelowie 1421 r. Paweł ze Strzeszowa 1523 roku. Jan z Kozubowej Woli 1523 r. Katarzyna, wdowa, z synami: Mikołajem, Pawłem i Zygmuntem otrzymali 1525 roku pewne sumy. Andrzej i Marcin, bracia, dziedzice Brodzina 1530 roku. Stanisław dostał 1549 r. wójtostwo w Rypinie. 

Andrzej, Maciej i Stanisław, dziedzice Niemierzy 1578 r. Maciej, syn Wojciecha, z Brzumina Pawłowic 1588 roku. Jan i Wojciech, synowie Stanisława, 1598 roku. Jan 1599 r. Marcin, Stanisław i Tomasz, synowie Jana, 1600 roku. 

Po Bartłomieju syn Tomasz-Stanisław, archidyakon pomorski, elektor 1669 r. z ziemi sochaczewskiej, deputat na Trybunał koronny 1676 r., scholastyk sandomierski 1682 r., mąż uczony i autor (Zap. Tryb. Piotrk., Metr. Kor., Conv. i Don. Vars., Zap. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Sochaczewskie). 

NIEMIERZEWSKI h. DRYA. Pisali się z Niemierzewa, w Poznańskiem (Ks. poborowe). Bartłomiej, elektor 1669 r. z wojew. poznańskiego. 

NIEMIERZYCKI h. JEZIERZA. Maciej 1500 r. w Wielkopolsce, ożeniony z Katarzyną Kwilecką. Maciej, syn Mikołaja, 1580 r. Piotr, woźny wojew. kijowskiego 1593 roku. Jan, syn Jana, 1608 r. Jan, Marcin, Samuel i Wojciech, synowie Dyonizego, 1611 r. Kacper, Jan i Stanisław, synowie Wojciecha, 1611 roku. Antoni-Jacek, komornik ziemski kijowski 1713 roku (Conv. Vars., Zap. Tryb. Piotrk., Wyr. Tryb. Lubel.). 

Andrzej, Lucyan i Leopold, synowie Szymona, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1828-1841 r. 

NIEMIŃSKI h. PRAWDZIC. Podług Niesieckiego byli na Litwie. 

NIEMIRA v. NIEMIERA h GOZDAWA. Senatorowie w rodzinie. Wojciech, kasztelan podlaski 1613 r., wojewoda podlaski 1616 roku, um. 1625 roku. Stanisław, kasztelan podlaski 1621 r., wojewoda podlaski 1638 r., um. 1641 roku. Aleksander-Maksymilian, kasztelan derpski 1660 roku. 

Rodzina Niemirów do połowy XVI stolecia była na Litwie i na Wołyniu, a następnie na Podlasiu, gdzie posiadała znaczne majątki i wysokie dostojeństwa; samo jej nazwisko pokazuje, że jest pochodzenia polskiego, gdyż Niemira, v. Niemiera, albo Niemierza, jest imieniem przez Polaków często używanem; jakoż Okolski daje jej za przodka Grzymałę zDąbska i Dar, herbu Gozdawa, ziemianina wojew. płockiego. Niemira, dworzanin Konstantyna i Teodora Korjatowiczów, książąt podolskich, dostał od nich w nagrodę zasług wojennych w 1388 r. majątek Bakotę, na Podolu, inny zaś Niemira od Witolda wiel. ks. Litewskiego dostał majątki, na Wołyniu Targowicę, a w wojew. nowogrodzkiem Czerwiszcze, których posiadanie w 1550 r. zatwierdził jednemu z jego potomków król Zygmunt z dodaniem mu, trzymanych przez jego brata Micka majątków Zemna, Dubna, Mostynicz it. d. Byli także Niemirowie z przydomkiem Tolpszyński, którzy wygaśli 1519 r., a majątki po nich pozostałe król Zygmunt I nadał marszałkowi litewskiemu biskupowi Bohowityniczowi. 

Niemira Hrymalicz z braćmi podpisał Unię 1401 roku, a na sejmie horodelskim wziął herb Jastrzębiec. Jan, namiestnik połocki 1412 r. Jan, poseł od stanów litewskich 1433 r., należał 1453 r. do poselstwa wysłanego do Wrocławia do sprowadzenia arcyksiężniczki Elżbiety, narzeczonej Kazimierza IV. Mikołaj, jeden z możnych panów litewskich, przyłożył się 1440 r. do wyniesienia Kazimierza IV na tron wielkoksiążęcy; nieprzyjaciel Unii z Polską, porzucił herb Jastrzębiec, a wrócił do ojczystego herbu Gozdawy. 

Krystyna, żona Heronima Irzykowicza, podkomorzego drohickiego 1600 r. Zofia za Samuelem Humnickim, podstolim sanockim 1630 r. Barbara za Mateuszem Gosiewskim, stolnikiem nowogrodzkim 1665 r. 

Za protoplastę przecież rodziny Niemirów, herbu Gozdawa, uważają heraldycy nasi Niemirę z przydomkiem Grzymalczyk, z ruska Hrymalicz, starostę mielnickiego 1501 r., który w nagrodę zasług otrzymał 1503 roku wieś Hnojno, w pow. mielnickim, i Chłopków; starosta łosicki 1506 r., marszałek królewski 1511 r., zm. 1533 r., z żony Owdotii kn. Świrskiej miał syna Szczasnego, dziedzica Draźniewa i Kobylczyc, dworzanina królewskiego 1529 r., po którym syn Stanisław. 

Stanisław, dziedzic Ostromęczyna i Kamionki 1540 r., zaślubił Jadwigę Firlejównę, wojewodziankę lubelską, i z niej pozostawił synów: Heronima, Jana, dziedzica Ostrowa, stolnika podlaskiego 1561 r., i Mikołaja. 

Heronim, dziedzic Draźniewa, łowczy podlaski 1591 r., zamienił niektóre grunty na królewszczyznę Sawice 1611 r.; miał trzech synów: Marcina, Stanisława i Wojciecha; po Marcinie, sędzim ziemskim drohickim 1627 r., z żony N. Łoknickiej synowie: Heronim, Karol, podstoli drohicki, elektor 1669 r. z ziemi drohickiej, i Stanisław. 

Stanisław, drugi syn łowczego Heronima, dziedzic dóbr Niwice 1609 roku, łowczy podlaski 1612 roku, chorąży mielnicki 1614 roku, dowodził 1621 roku husaryą pod Chocimem; kasztelan podlaski 1621 roku, elektor 1632 r., wojewoda po Haski 1638 r., zaślubił Ewę z Oleksowa Gniewoszównę, starościankę latowicką, i z niej pozostawił dwóch synów, Aleksandra-Maksymiliana i Konstantego-Achacego, po którym z Anny Cieciszewskiej synowie: Jan-Władysław, Konstanty i Stanisław, dziedzice Niemirowa, i z nich Jan-Władysław był elektorem 1674 roku z wojew. podlaskiego, a 1697 r. z ziemi mielnickiej, i Stanisław, dziedzic Łubkowa, żonaty z Katarzyną Magnuszewską. 

Aleksander-Maksymilian, dziedzic Grążówki i Krupicz, elektor 1648 r. z wojew. podlaskiego, a 1697 r. z ziemi mielnickiej, rotmistrz wojsk koronnych 1650 r., kasztelan derpski 1660 r., żonaty z Anną Noskowską, 1v. Kopciówną, miał dwóch synów, Adama, łowczego mielnickiego 1698 roku, ożenionego z Eufrozyną Szczawińską, i Stanisława. 

Stanisław, dworzanin królewski, podczaszy lubelski, elektor 1669 i 1674 r. z ziemi bielskiej, deputat do Komisyi wojskowej 1673 r., ostatnio 1694 r. chorąży mielnicki, pozostawił z N. Koryckiej trzech synów: Aleksandra, Antoniego i Heronima, cześnika podlaskiego 1720 r.; po Antonim, dziedzicu Niemirowa, stolniku mielnickim 1720 r., elektorze 1733 r. z wojew. podlaskiego, syn Stanisław 1751 r. Wojciech, drugi syn łowczego Heronima, stolnik drohicki 1603 r., stolnik podlaski 1604 r., zapisał 1608 r. dożywocie żonie Annie z Sienna; kasztelan podlaski 1613 r., wojewoda podlaski 1616 r. i starosta mielnicki, um. 1625 r., pozostawiwszy dwóch synów, Jana-Kazimierza i Wojciecha. 

Jan-Kazimierz, dziedzic Draźniewa, Ostromęczyna, Buśniewa, Chłopkowa i Kisielewa, elektor 1632 r. z wojew. podlaskiego, stolnik podlaski 1635 r., miał trzech synów: Bogusława, Jana-Władysława i Jerzego. 

Wojciech, starszy syn wojewody Wojciecha, deputat na Trybunał radomski 1625 r., elektor 1632 r. z wojew. podlaskiego, podkomorzy drohicki 1642 roku, zaślubił 1v. Barbarę Ossolińską, 2v. Annę Regowską, córkę Adama z Pękosławic, 2v. Tyszkiewiczowę, i miał dwóch synów, Jana i Stanisława. 

Jan, dziedzic wsi Iwanów i Kwasy, podstoli 1710 r., chorąży drohicki 1718 roku, a następnie łukowski, ostatnio podkomorzy nowogrodzki 1724 r., z żony Heleny Mączyńskiej pozostawił trzech synów: Karola-Józefa, dziedzica Gniewowic, łowczego 1730 r., chorążego drohickiego, elektora 1733 roku z wojew. podlaskiego, a 1764 roku z ziemi drohickiej, Mateusza i Piotra. 

Mateusz, dziedzic na Niemirowie 1751 r., pozostawił syna Macieja, który zaślubił Kunegundę Kurzeniecką i z niej miał syna Feliksa, dziedzica części wsi Gorzewa, w pow. kaliskim, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r. z synami, Władysławem i Stanisławem, urodzonymi z Julii Pawłowskiej, 1v. Pęcherzewskiej. 

Piotr, ostatni syn podkomorzego Jana, dziedzic wsi Zawady i Kwasy na Podlasiu, skarbnik mielnicki 1758 r., chorąży mielnicki 1768 r., z Maryanny Grzybowskiej, kasztelanki czerskiej, pozostawił syna Jana, wylegitymowanego w Galicyi 1804 r., pułkownika wojsk polskich, następnie prezesa Rady obywatelskiej departamentu siedleckiego, dziedzica wsi Królowa-Niwa, w pow. siedleckim, i Michała, skarbnika mielnickiego, wylegitymowanego w Galicyi 1804 roku, komisarza cywilno-wojskowego ziemi mielnickiej 1791 r., wylegitymowanych w Królestwie 1839 r. (Metr. Litew., Metr. Kor., Conv. i Don. Gr. Wars., Sigil., Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Sochaczewskie i Czerskie). 

NIEMIRA h. JASTRZĘBIEC. Na Mazowszu i na Litwie. Adam, syn Erazma, 1581 roku. Stanisław, elektor 1669 r. z ziemi czerskiej. Kazimierz, syn Melchiora, 1676 roku, z żony Anny Orłowskiej miał synów, Mateusza i Melchiora 1690 r. Grzegorz, Jakób, Kazimierz, Maciej i Wojciech podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią czerską. 

Szymon, elektor 1697 roku z ziemi nurskiej, pozostawił syna Zygmunta, który podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. mazowieckiem i miał syna Mikołaja, elektora 1733 r. z wojew. mazowieckiego, burgrabiego warszawskiego, po którym z Maryanny Kempista syn Augustyn-Aloizy. 

Augustyn-Aloizy, vicegerent grodzki, burgrabia 1748 r., komornik i sędzia kapturowy ziemi warszawskiej, podpisał elekcyę 1764 r., i z żony Maryanny de Locci pozostawił trzech synów: Ignacego i Władysława, elektorów 1764 r. z ziemi warszawskiej, i Wawrzyńca, iz nich Ignacy był 1793 r. komornikiem ziemskim warszawskim (Wyr. Tryb. Lubel., Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie). 

Po Janie, dziedzicu Nowej-wsi, Kujawy i Kempisty 1721 r., z żony Anastazyi Zabielskiej syn Marcin pozostawił synów: Walentego, Stefana i Macieja; z nich Walenty miał synów: 1) Michała, tego syn Józef z Anny Tymińskiej pozostawił syna Franciszka, wylegitymowanego w Królestwie 1844 roku; 2) Fabiana, po którym z Maryanny Rytlówny syn Wawrzyniec wylegitymowany w Królestwie 1845 r.; 3) Dyonizego, po którym z Justyny Rytlówny syn Jan wylegitymowany w Królestwie 1845 r.; 4) Mateusza, tego syn Piotr; 5) Michała, po którym syn Adam wylegitymowany w Królestwie 1845 r. Po innych synach powyższego Walentego: Mateusz, syn Szymona, Franciszek, Ignacy i Antoni, synowie Karola, wylegitymowani w Królestwie 1848 r. Z tej familii, Antoni, syn Ignacego i Maryanny z Gawkowskich, wylegitymowany w Królestwie 1850 r. 

NIEMIRA. Kacper, syn Józefa i Katarzyny, ur. 1794 roku we wsi Ostrojkach, w gub. grodzieńskiej, wstąpił 1812 roku do 17 pułku ułanów i w 1816 r. przeszedł na pisarza pułkowego, a w 1819 r. wyszedł do dymisyi w stopniu podporucznika; odbył kampanię 1813 r. w Niemczech (Ks. Wojskowe). 

NIEMIRA. Niemirowie, zamieszkali w pow. oszmiańskim, brali przydomek Chodkowicz. Jan, dzierżawca juretyski, sędzia grodzki oszmiański 1638 r„ następnie 1647 r. horodniczy nowogrodzki. Dominik, syn Franciszka, komisarz magazynowy 1817 r. (Arch. Dubr. i Szem.). 

NIEMIROWICZ h. JASTRZĘBIEC. Senator w rodzinie, Andrzej, wojewoda kijowski 1515 r., hetman nadworny litewski 1536 r. 

Jedna gałąź rodziny Niemira, która została przy wziętym na sejmie horodelskim herbie Jastrzębiec, pisała się po swym przodku Niemirowicz i zwykle brała przydomek Szczyt, lecz byli i Niemirowicze, herbu Jastrzębiec, bez przydomku, zamieszkiwali głównie na Białej Rusi. 

Niemir, występujący 1412 roku, miał synów: Jana, Mikołaja, namiestnika witebskiego 1466 r., a smoleńskiego 1467 r., Andrzeja i Fedka. Jakób, syn Jana, dziedzic Brajkowic 1469 r., marszałek królewski, namiestnik brzeski 1483 r., z żony Świętochny pozostawił synów: Butryma, Andrzeja, Jana i Wacława, i z nich Butrym, dworzanin królewski 1500 r., nabył wieś Tejpiny i był 1507 roku ciwunem wileńskim. 

Andrzej, syn Jakóba, namiestnik mozyrski 1509 r., czerkaski 1511 r., wojewoda kijowski 1515 roku, dzierżawca świsłocki 1522 roku, hetman nadworny litewski i starostą owrucki 1536 r., dzielny wojownik przeciw Tatarom, w 1534 r. oblegał Starodub i w 1536 roku odebrał Moskwie Homel, lecz pod Siebierzem został zabity; z żony Miłochny Daszkiewiczówny, 2v. Borysowej Tyszkiewiczowej, zostawił trzy córki: Bohdanę za Olizarem Wołczkiewiczem, Anastazyę i Dachnę Dublańską. 

Jan, syn Jakóba, wojski brzeski-litewski 1489 r., otrzymał 1501 r. przywilej na wieś Lubin, w dobrach Bobreckich; namiestnik czeczerski 1510 r., żonaty z Jadwigą, a Wacław, jego brat, miał trzy córki: Hannę, Nastazyę i Dorotę. 

Andrzej, trzeci syn Nimiry, pozostawił syna Jana, starostę drohickiego, po którym dwóch synów, Jurij i Mikołaj, i z nich Jurij, dziedzic Kupy, w pow. nowogrodzkim, namiestnik krzyszewski 1511 r., dzierżawca dowgowski 1518 r., luboszański 1520 r. i wasiliski 1521 r., ostatnio marszałek królewski 1523 r. 

Fedko, ostatni syn Niemiry, miał syna Piotra i córkę Annę, i syn Piotr, dziedzic Korostny, pozostawił syna Jana, dworzanina królewskiego 1529 r., starostę kaniowskiego i czerkaskiego, po którym z Bohdany, córki Jana Sapiehy, synowie: Andrzej, Mikołaj i Olbracht, dworzanie królewscy 1549 r. (Metr. Litew., Bon.). 

NIEMIROWSKI v. NIEMIEROWSKI h. TRZASKA. Na Mazowszu i na Rusi Czerwonej. Walenty, poborca bielski 1578 r. Wojciech, syn Krzysztofa, 1619 r. Szymon, syn Pawła, sprzedał 1624 r. części Niemirowic. Marcin, kanonik łęczycki, pleban bużeński i bełżecki 1662 roku (Zap. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Czerskie). 

Ignacy i Paweł wylegitymowani w Galicyi. Julian, dóbr Jankowice, w Galicyi 1855 roku, a Tytus, dziedzic dóbr Frampola, w pow. zamojskim 1858 r. Franciszek, dziedzic dóbr Dreglin, w pow. mławskim 1858 r. 

Po Adamie-Antonim, skarbniku sanockim, dziedzicu dóbr Romanowka 1712 r., syn Jan miał syna Ludwika, a ten syna Leona, dziedzica dóbr Nowosiółek i Frampola, w pow. krasnostawskim, wylegitymowanego w Królestwie 1840 r. 

NIEMIROWSKI. Mikołaj, syn Ludwika, i Leopold, syn Mikołaja, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej. 

NIEMIRYCZ h. JASTRZĘBIEC. Otrzymali w 1518 r. z kilku innemi domami Jastrzębców przywilej pasowania na rycerzy i odbierania przysięgi od trzech z domu Jastrzębców. 

NIEMIRYCZ h. KLAMRY. Senatorowie w rodzinie: Józef, wojewoda kijowski 1604 r. Stefan, kasztelan kijowski 1680 r., wojewoda kijowski 1681 r. Władysław, kasztelan połaniecki 1706 r., um. 1712 roku. August, kasztelan połaniecki 1773 roku. Pisali się także Niemierycz i Niemierzyc, jedna z najdawniejszych i najznakomitszych ukraińskich rodzin; Okolski wywodzi ją od Niemiry Gozdawity Mikołaja, kasztelana trockiego, a Niesiecki daje jej za przodka Hryczka Woronę, wspólnego domniemanego protoplastę Olizarów, Woroniczów, Kmitów i t. d. Najprawdopodobniej przecież pochodzą od któregoś z Niemirów, nadanych już przez Witolda na Wołyniu i Podolu; tak naprzykład: Niemira z przydomkiem Rezanowicz dostał w 1450 r. od Kazimierza IV potwierdzenie nadania majątków Targowicy i Czerwiszcze, jego przodkom od Witolda uczynionego, a nadto otrzymał majątki: Zemno, Dubno, Marków, Staw, Sern i Mostynicz, przez jego brata Micka (widać już zmarłego) trzymane. Wojna Niemirycz w 1458 r. swojej siostrze Maryi ks. Czartoryskiej zapisał dobra Zytan, Beznichrest, Litowicz, Horki i wiele innych. 

Znajomym protoplastą domu jest dopiero Iwaszko, ziemianin owrucki 1510 r., dworzanin królewski 1514 r., dzierżawca czarnobylski 1536 r., który z Fedii Bułhakówny miał syna Józefa, dworzanina królewskiego 1546 roku, sędziego ziemskiego kijowskiego, wojewodę kijowskiego 1604 roku, który od króla Zygmunta Augusta dostał dobra Olewsko, w pow. owruckim, i urządził gród; wojewoda miał czterech synów: Szymona, bezdzietnego, Jana, po którym została się córka jedynaczka Fedora Hańska, Mateusza, dziedzica na Olewsku, i Andrzeja, dziedzica na Czerniechowie i Noryńsku, przodków dwóch gałęzi tego domu, z których druga rozdzielona w końcu XVII stolecia na dwie linie, ukraińską i małopolską, istnieje dotychczas. Ta gałąź, już w XVI stoleciu przeszedłszy na wyznanie aryańskie, gorliwie popierała aryanizm na Ukrainie, gdzie jeszcze przy końcu XVII wieku znaczne posiadała majątki. 

Gałąź Mateusza. Mateusz, dziedzic na Olewsku 1560 r., z żony Anastazyi Mukarówny miał córkę Bogumiłę Terlecką i synów: Krzysztofa, Mikołaja i Samuela, bezpotomnych, i Aleksandra. 

Aleksander, dziedzic na Olewsku, jeden ze szlachty w czasie buntu kozackiego 1648 roku został się w domu, lecz napadnięty i zabity został 1648 roku, po nim z Aleksandry Maszkiewiczówny była córka Eufrozyna Chreptowiczowa i syn Józef-Karol, dobrze zasłużony ojczyźnie, otrzymał 1655 r. dobra Choczeń, w pow. owruckim; rotmistrz królewski 1665 roku, elektor 1674 r. z wojew. kijowskiego, zaślubił Helenę Krasicką, kasztelankę przemyślską, i z niej miał dwóch synów, Eliasza-Aleksandra i Stefana. 

Eliasz-Aleksander, dziedzic na Olewsku i wsi Maliny, stolnik mozyrski 1707 roku, starosta hadziacki, z podsędka sędzia ziemski kijowski, elektor 1733 roku z wojew. kijowskiego, z żony Zofii Wyhowskiej, córki Jerzego, podczaszego podolskiego, i Heleny Czarniawskiej, 2v. Dymitrowej Jełowickiej, pozostawił dwóch synów, Daniela i Józefa. 

Józef, komornik graniczny wiślicki, elektor 1764 r. z wojew. sandomierskiego, cześnik 1778 r., a następnie 1784 r. podstoli stężycki, komisarz 1789 r. do zbierania ofiar, kawaler orderu św. Stanisława 1790 r., fundator kościoła w m. Jeruzalu, w pow. rawskim, z żony Agnieszki Błociszewskiej miał syna Wincentego, dziedzica Staropola, w pow. rawskim, po którym z Tekli Palczewskiej synowie: Antoni, dziedzic dóbr Psary, Artur i Ignacy, dziedzic dóbr Bartodzieje i Modzele, wylegitymowani w Królestwie 1839 roku.

Gałąź Andrzeja. Andrzej, czwarty syn wojewody Józefa, dziedzic na Czerniechowie, Noryńsku i Przyborsku 1570 r., zaślubił Maryannę Chreptowiczównę-Bohuryńską i z niej pozostawił córkę Aleksandrę, 1v. Zaborowską, 2v. Hostcką, kasztelanowę kijowską, i syna Stefana, podkomorzego kijowskiego 1619 r., deputata na Trybunał radomski 1616 r., starostę owruckiego, delegata do urządzenia Kozaków 1625 r., po którym z Marty Wojnarowskiej trzy córki: Katarzyna 1v. Sieniuta, 2v. Leszczyńska, wojewodzina derpska, Zofia Tyszkiewiczowa i Helena 1v. Lubieniecka, 2v. Ryszkowska, kasztelanowa mścisławska, i dwóch synów, Władysław i Stefan, przedstawicieli dwóch linij tej gałęzi-ukraińskiej i małopolskiej. 

Linia Ukraińska. Władysław, starosta owrucki 1642 roku, dziedzic na Noryńsku, prześladował zagrodową szlachtę owrucką; z żony Teofili ks. Czetwertyńskiej, podkomorzanki łuckiej, miał córkę Maryannę 1v. za Pawłem Hulewiczem, chorążym czerniechowskim, 2v. Zabokrzycką, 3v. Heronimowę Zawadzką, i syna Jerzego. 

Jerzy, dworzanin i rotmistrz królewski, podkomorzy kijowski 1641 roku, starosta owrucki i krzemieniecki, deputat na Trybunał radomski 1638 roku, elektor 1648 r. z wojew. kijowskiego i wołyńskiego, poseł na sejmy, chociaż go jako aryanina nie chciano do nich przypuszczać; zdolny i ukształcony, a nawet poeta, lecz awanturniczego charakteru, dzielny wojownik przeciw Tatarom, w 1650 roku komisarz do układów z Kozakami, za wojny szwedzkiej przeszedł na stronę wrogów kraju i był generałem szwedzkim, następnie przeszedł do Kozaków, był ich pułkownikiem, wiarę grecką przyjął, hetmana Wyhowskiego namówił jednak do uległości Polsce i posłował od nich; od Jana Kazimierza 1658 roku dostał prawem lennem majątek Łupienniki, lecz gdy dążył do pisarstwa, a nawet hetmaństwa kozackiego, został zabity od wzburzonej czerni w 1659 roku; z Elżbiety Słupeckiej z Konar, kasztelanki lubelskiej, miał dwóch synów, Tadeusza, po którym syn Adam, rotmistrz królewski 1789 roku, i Teodora. 

Teodor na Horoszkach, elektor 1669 i 1674 r. z wojew. kijowskiego, starosta tarnogórski, posiadał miasto Uszomierz z siedmioma wsiami, które zostały zniszczone od Kozaków 1689 i 1692 roku, po którym z Aleksandry Żytkiewiczówny córki: Anna Trębińska i Franciszka 1v. za Stanisławem, a 2v. za Michałem Boguszami, i Barbara Moskorzewska. 

Linia Małopolska. Stefan, drugi z rządu syn Stefana i Wojnarowskiej, dziedzic na Czerniechowie i Kościelcu, elektor 1648 r. z wojew. wołyńskiego, chorąży 1656 r., podkomorzy kijowski 1659 r., kasztelan kijowski 1680 r., wojewoda kijowski 1681 r., dzielny wojownik przeciw Moskwie 1660 roku i Rakoczemu 1657 roku, w 1666 r. gorliwy stronnik Lubomirskiego przeciw królowi, miał dwie żony, Gryzellę Wiliams i Teresę Opalińską, wojewodziankę łęczycką, 1v. za Wojciechem Brezą, wojewodą poznańskim, i z 1-ej żony pozostawił czterech synów: Krzysztofa, elektora 1674 roku z wojew. kijowskiego, Konstantego i Jerzego, bezdzietnych, i Władysława.

Władysław na Przyborsku, Czerniechowie i Noryńsku, dziedzic wsi Krupę, rotmistrz królewski, starosta nowosielski 1702 r., osiadł w wojew. Sandomierskiem i podpisał elekcyę 1697 r. z tern województwem; kasztelan połaniecki 1706 roku, miał trzy żony: Helenę Pruszyńską, N. Błażejowską i Ludwikę ze Skorczyc, i z ostatniej pozostawił trzy córki: Konstancyę 1v. Drzewiecką, 2v. Stępkowską, Izabelę Kicińską Waleryanowę i Eleonorę, zakonnicę, i sześciu synów: Aleksandra, Stefana, pisarza grodzkiego kijowskiego, Jerzego, ożenionego z Brześciańską, Stanisława, Michała, Jezuitę, Karola-Józefa i Augusta. 

Karol-Józef, miecznik kijowski 1726 r., chorąży wiski, elektor 1733 roku z wojew. kijowskiego, literat, jego żona Antonina Jełowicka, łowczanka wołyńska, jedna z najuczeńszych polek swojego czasu, biegła w językach, muzyce, poetka i dobra malarka, król Stanisław-August wielce ją poważał; zmarła 1780 r., jest w druku kilka jej dzieł. Chorąży Karol-Józef miał syna Bonawenturę, starostę nowosielskiego, po którym z Anieli Krzyckiej, 2v. za Walentym Łaźnińskim, łowczym koronnym, córka Dominika zaślubiona Franciszkowi Swoboda-Niklewiczowi, stolnikowi bełskiemu 1788 roku, i Katarzyna za kasztelanem Ignacym Stadnickim. 

Stanisław, syn kasztelana Władysława, dziedzic na Przyborsku, elektor 1733 r. z wojew. kijowskiego, zaślubił Zofię Bandynelli, starościankę budowiecką, której w 1732 r. zapisał dożywocie, i z niej miał dwóch synów, Jana i Michała, którzy w 1757 r. prowadzili sprawę o dobra Rudnicę i Wachówkę. 

Michał v. Michał-Antoni, poseł z wojew. kijowskiego i elektor 1764 roku, skarbnik, a następnie wojski mniejszy sandomierski 1788 r., rotmistrz królewski 1789 roku, z żony Katarzyny Walewskiej jego synowie: Antoni, August i Józef wylegitymowani w Królestwie 1837-1842 roku; po Józefie, dziedzicu dóbr Rakowa i Rodostowa, radcy wojew. sandomierskiego 1830 roku, sędzim pokoju staszowskim, z Krystyny Ejdziatowiczówny synowie Michał i Włodzimierz wylegitymowani w Królestwie 1842 r. 

August, ostatni syn kasztelana Władysława, chorąży sandomierski 1764 r., kasztelan połaniecki 1773 r., z Zofii Żebrowskiej pozostawił synów: Antoniego, starostę perejasławskiego, Michała, kanonika honorowego, i Andrzeja; z nich Antoni, dziedzic Rodostowa i Szumską, wylegitymowany w Galicyi Zachodniej 1804 r., a Tomasz na Czerniechowie i Przyborsku, elektor 1764 r. z wojew. sandomierskiego, po którym z Felicyty Ożarowskiej, córki Waleryana, miecznika halickiego, i Katarzyny Jezierskiej, synowie: Klemens wylegitymowany w Królestwie 1838 roku i Andrzej, dziedzic dóbr Łukawki, w pow. sandomierskim, wylegitymowany w Królestwie 1838 r. z synem Józefem, urodzonym z Maryanny Popiel. 

Oprócz powyższych. Zofia za Tomaszem Kazimierskim, chorążym owruckim 1659 roku. Barbara za Marcyanem Czaplicem, podkomorzym kijowskim 1660 roku. Ignacy, szambelan Stanisława Augusta 1767 roku, chorąży owrucki 1784 r., Tadeusz, podstoli kijowski 1768 r., stolnik żytomierski 1785 r., podkomorzy owrucki 1788 roku, był ożeniony z Małgorzatą Trypolską, kobietą gwałtowną i chciwą; jej siostrzeniec Józef Trypolski był pod ich opieką, a gdy doszedłszy do pełnoletności, żądał zwrotu majątku, Niemirycz, podburzony przez żonę, nie chciał tego uczynić. Trypolski gwałtem wszedł w posiadanie dóbr, a Niemirycz, zebrawszy do dwustu ludzi, napadł na niego; zawiązała się walka, w której Trypolski zabity został. Henryk, generał-adjutant królewski 1770 r., rotmistrz kawaleryi narodowej 1787 r., dziedzic dóbr Czerniechów. Andrzej, wojski wiślicki 1780 r. Magdalena za Charlęskim 1800 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Vol. Leg., Ks. Gr. Owruckie, Bon.). 

NIEMKOWSKI. Stanisław podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. kaliskiem. 

NIEMOJEWSKI h. ROLA odm. Odmiana herbu - w koronie mąż w sukni błękitnej trzyma w ręku dwa kroje. 

Senatorowie w rodzinie. Jerzy, kasztelan chełmiński 1611 roku, um. 1615 r., Jan v. Janusz, kasztelan chełmiński 1615 r., um. 1618 r. Stanisław, kasztelan elblągski 1615 r., chełmiński 1619 r., um. 1620 r. Maciej, kasztelan chełmiński 1620 r., wojewoda pomorski 1623 r. Andrzej, kasztelan bydgoski 1687 roku. 

W Prusach Zachodnich i Wielkopolsce; pisali się z Lubieńca. z Lubieńca, Maciej dworzanin królewski 1527 r. Jan v. Janusz, dziedzic na Łowienku, przez zabiegłe gospodarstwo i posag otrzymany po żonie Katarzynie Kostka, wojewodziance chełmińskiej, zebrał znaczny majątek, i dożył późnego wieku; sędzia grodzki inowrocławski 1589 r., deputat na Trybunał koronny 1594 r., podkomorzy inowrocławski 1615 r., przy końcu życia został kasztelanem chełmińskim; um. 1618 r., pozostawiwszy sześć córek: N. Orzelską, Małgorzatę Rozrażewską, kasztelanowę szremską, Krasińską, kasztelanowę ciechanowską, Kaczkowską, Grabską, starościnę kruszwicką, i Kliczewską, i trzech synów: Jerzego, Stanisława i Macieja. 

Jerzy, kasztelan chełmiński, zm. 1615 r., z żoną Karnkowską, kasztelanką lędzką, miał potomstwo, lecz młodo zmarłe; posłował do Turcyi. 

Stanisław z Lubieńca, starosta pielaskowski 1601 r., z podstolego koronnego 1606 roku kasztelan elblągski 1615 r., a ostatecznie chełmiński 1619 r., starosta osiecki, międzyrzecki, smiłowski i rogoziński, jeździł z Maryną Mniszchówną do Moskwy i tam był jakiś czas więziony; skąpy i gospodarny, zebrał ogromny majątek, z którego miał na dzisiejszą monetę do pół miliona dochodu, a w srebrach i kosztownościach domowych kilka milionów zostawił; miał dwie żony, Zofię Czarnkowską, wojewodziankę kaliską, i Zofię Zebrzydowską, wojewodziankę krakowską, i z pierwszej żony pozostawił córki, Apolinarę za Mikołajem Daniłowiczem, podczaszym koronnym, Zofię-Annę za Jakóbem Smoguleckim, i z drugiej żony córka Teresa-Konstancya 1v. Maciejowa Smogulecka, 2v. Czerska, kasztelanowa chełmińska. 

Maciej z Lubieńca, trzeci syn kasztelana Jana, deputat na Trybunał radomski 1616 r., poseł na sejm 1618 r., podkomorzy malborgski 1619 r., kasztelan chełmiński 1620 r., wojewoda pomorski 1623 roku, starosta starogrodzki, kowalewski i rogoziński, z żony Katarzyny Grabianki, wdowy po Plemięckim, staroście kowalskim, miał trzech synów: Andrzeja, Dadźboga i Stanisława, żonatego z Maryanną N. 

Dadźbog v. Władysław-Dadźbog, dziedzic na Słupowie, elektor 1669 r. z wojew. kaliskiego, z żony Anny z Jemielskich miał synów: Andrzeja, Władysława i Zygmunta; po Zygmuncie, elektorze 1697 r. z wojew. inowrocławskiego, z Katarzyny Grabskiej synowie: Andrzej, Jan, Kazimierz, elektor 1697 r. z wojew. poznańskiego, i Stefan. 

Andrzej, elektor 1733 r. z wojew. inowrocławskiego, cześnik kruszwicki 1746 r., zaślubił Helenę Witkowską i z niej pozostawił córkę Apolonię 1v. za Wawrzyńcem Ostromęckim, łowczym bydgoskim 1745 r., 2v. za Józefem Wilksickim, miecznikiem łęczyckim 1759 r., 3v. za Adamem Lasockim, kasztelanem sochaczewskim 1776 r. 

Władysław, syn Dadźboga i Jemielskiej, sędzia ziemski inowrocławski 1690 r., z Doroty Trzebuchowskiej miał córki, Apolonię, Elżbietę i synów: Andrzeja, kanonika płockiego, który 1716 roku sprzedał wieś Wolne, Macieja, elektora 1697 r. z wojew. inowrocławskiego, żonatego z Konstancyą Działyńską, Mikołaja i Teodora. 

Mikołaj otrzymał 1740 r. Biskupice; z żony Ewy Żelskiej pozostawił córki, Eleonorę za Pawłem Trzebuchowskim, Teresę, żonę Pawła Dąmbskiego, i dwóch synów, Michała i Władysława. 

Teodor v. Dadzibog z Lubieńca, miecznik brzesko-kujawski 1718 r., z żony Apolinary Rydzyński pozostawił córkę Dorotę za Andrzejem Gostomskim, cześnikiem inflanckim, i syna Franciszka, starostę kruszwickiego 1750 r., po którym z Apolonii Orsetti syn Narcyz 1779 roku, miał synów: Ignacego, Jakóba i Stanisława. 

Andrzej z Lubieńca, syn wojewody Macieja, łożniczy królewski 1667 r., elektor 1669 roku z wojew. brzesko-kujawskiego, a 1674 r. z wojew. inowrocławskiego, burgrabia kcyński 1672 r., cześnik inowrocławski 1682 r., kasztelan bydgoski 1687 r., żonaty z Anną z Tuczna Tuczyńską, miał czterech synów: Andrzeja, Jakóba, Jana i Józefa. 

Jan z Lubieńca, skarbnik kruszwicki 1727 r., miał dwie żony, Helenę Gostkowską i Teresę Trzebuchowską, i z 1-ej żony pozostawił córkę Apolinarę za Franciszkiem Kanigowskim, podczaszym nowogrodzkim, a ostatnio kasztelanem wyszogrodzkim. 

Józef z Lubieńca, dziedzic m. Służewa 1731 r., elektor 1733 roku z wojew. inowrocławskiego i poznańskiego, starosta szremski, rotmistrz królewski, miał dwie żony, Franciszkę Dorpowską i Annę Kościelską, 1v. Andrzejowę Milęcką, i z 1-ej żony synowie: Antoni, kanonik katedralny poznański i kujawski 1780 r., i Ignacy otrzymał 1773 roku wójtostwo wsi Stary Radziejów. 

Po Antonim, w 1776 r. dziedzicu dóbr Biezdrzewo, Zakrzewo, Pierwoszewo, Popowo i inne, szambelanie Stanisława Augusta 1787 r., syn Józef, ur. 1763 r. w Poznańskiem, wszedł 1786 roku do pułku lejb-huzarów pruskich i odbył kampanię holenderską; w 1792 r. opuściwszy obcą służbę, przeszedł do wojska polskiego i brał udział w bitwach 1793 r. Po upadku kraju udał się do Włoch, gdzie postąpił do legionów; odbył kampanię 1809 i 1812 r. iw tym roku dowodził 6i8 pułkiem ułanów polskich, i należał do związku, mającego na celu podniecenia do powstania zabranych prowincyj polskich; generał wojsk polskich, kawaler Legii Honorowej, wyszedł 1816 r. do dymisyi i um. 1839 r.; dziedzic dóbr Opalenica, w W. Ks. Poznańskiem, oraz Ratowa i Rokitnicy, w gub. płockiej, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. z synami, Stanisławem i Feliksem, urodzonymi z Julianny Klug, pozostawił córkę Antoninę za Franciszkiem Ksawerym Zboińskim, ordynatem kozłowskim, w Prusach Zachodnich. 

Oprócz powyższych. Krzysztof i Stanisław, bracia, 1514 r. Wojciech, Andrzej, Łukasz, Jan, Ludwik i Maciej, synowie Wawrzyńca i Barbary, 1615 r. Marcin, syn Mikołaja i Ludwiki Łubieńskiej, 1616 r. Antoni, Prokop i Wojciech, synowie Jana, 1726 roku. Makary, komisarz cywilno-wojskowy wojew. kaliskiego 1792 r. (Metr. Kor., Don, Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Conv. Vars., Sigil., Kancl.). 

NIEMOJEWSKI h. SZELIGA. Stara kujawska rodzina. Grot, dziedzic dóbr Niemojewo, regent kujawski i bydgoski 1461 r. Stanisław-Mikołaj, sędzia ziemski inowrocławski 1522 r., referendarz królewski 1515 r., wojski inowrocławski 1527 r., biegły prawnik i do korekty praw od Zygmunta I używany; z jego synów Jakób, deputat inowrocławski 1579 r., chorąży inowrocławski, jeden z najzdolniejszych inowierców swojego czasu, niepospolitej wymowy, gorliwy kalwin i zacięty nieprzyjaciel Jezuitów, pisał wiele; był jednak jednym z najburzliwszych posłów swojego czasu i stronnikiem Zborowskiego; podkomorzy miał syna Marcyana, po którym synowie, Andrzej i Paweł 1652 r. 

Jan, drugi syn Mikołaja, wojskiego, równych co brat zdolności i wymowy, gorliwy aryanin, odbywał zacięte dysputy z katolikami w obronie swego wyznania i zdaniem duchowieństwa zgubny wpływ wywierał w Polsce na katolicyzm, o co był prześladowanym; był ministrem zboru lubelskiego 1582 r., posłował na sejmy i uchodził za jednego z najzdolniejszych prawników swojego czasu i był deputatem do korekty praw 1589 r., a w 1585 roku stawał na sejmie jako obrońca Krzysztofa Zborowskiego, obwinionego o zbrodnię obrazy majestatu; pisał wiele po polsku i po łacinie, um. 1598 r. 

Wojciech, surogator, sędzia grodzki inowrocławski, sędzia ziemski, a ostatnio podkomorzy 1585 roku inowrocławski, podpisał Unię 1569 roku; pozostawił dwóch synów, Krzysztofa, komisarza inowrocławskiego 1582 r., i Mikołaja, dworzanina Zygmunta Augusta 1570 roku, dzielnego rotmistrza w wojnie 1581 roku. Wawrzyniec, deputat na Trybunał radomski 1607 roku. Aleksander, regent koronny, podpisał poddanie się Szwedom Małopolski 1655 r. Maciej i Jan, bracia, 1696 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Don. Vars.).

NIEMOJEWSKI v. NIEMOJOWSKI h WIERUSZOWA. Rodzina wielkopolska. Bieniasz, dziedzic Wieruszowa, Niemojowa i Walknowy, sędzia ziemski wieluński 1400 r., miał synów: Klemensa, dziedzica Kowala, protoplastę Kowalskich, Władysława, dziedzica Walknowy, przedstawiciela rodu Walknowskich, i Bieniasza, który od swego majątku Niemojow, w ziemi wieluńskiej, wziął nazwisko Niemojewski. 

Bieniasz, dziedzic Niemojewa i Osieka 1410 r., rotmistrz królewski, miał córkę Katarzynę za Janem Wierzchlejskim i syna Jana, dziedzica Niemojewa i Osieka 1462 r., po którym syn Andrzej, dziedzic Niemojewa 1507 r., z żony Barbary N. pozostawił synów: Bieniasza, Marcina i Mikołaja; po Mikołaju z Maryanny Jeżowskiej synowie: Krzysztof żonaty z Ewą Stawską, Łukasz ożeniony z Maryanną Lisiecką, Mikołaj, dworzanin królewski 1563 r., posesor wsi Czelejow, w wojew. ruskiem, i Jaćwięgi, w starostwie żydaczowskiem, deputat na Trybunał 1586 r., z Ludwiki Lubieńskiej miał syna Jakóba, i Stanisław, dziedzic Lututowa 1570 r., żonaty z Barbarą Widawską. 

Bieniasz, dziedzic Niemojewa i Lututowa 1561 r., z żony Barbary miał synów: Andrzeja, Mikołaja i Stanisława; po Mikołaju z Niemojewa z żony Katarzyny ze Szczegosz córki, Agnieszka za Jerzym Wielowiejskim, Ewa za Janem Wyleżyńskim i dwóch synów, Andrzej żonaty z Elżbietą Kowalską i Marcin. 

Marcin, dziedzic Niemojewa i Kiosków 1616 r., elektor 1669 roku z ziemi wieluńskiej, zaślubił Zofię Mikołajewską i z niej pozostawił synów: Andrzeja, Franciszka, Jana, żonatego z Zofią Jaworską, Pawła i ks. Stanisława; po Andrzeju, żonatym 1v. z Elżbietą Pierzchlińską, 2v. z Katarzyną Ruszkowską, syn Franciszek-Antoni ożeniony z Anną Gielarowską. 

Paweł, dziedzic Pomiany 1644 r., z żony Jadwigi Grabowieckiej miał synów, Heronima, Marcina i Stanisława, z których Heronim i Stanisław są protoplastami dwóch gałęzi tego rodu, a po Marcinie, dziedzicu Niemojewa, z Ewy Stedebrandt syn Kazimierz, generał wojsk koronnych. 

Gałąź I. Heronim, dziedzic, Bobrownik, podczaszy lidzki 1704. roku, podstarosta i sędzia grodzki wieluński 1710 roku, ostatnio sędzia ziemski wieluński, z żony Ludmiły Wierzchlejskiej pozostawił córki: Agnieszkę za Antonim Stawskim, Małgorzatę za Stanisławem Olszewskim, Maryannę, żonę Kazimierza Skórzewskiego, i dwóch synów, Antoniego i Jana, przedstawicieli dwóch linij tej gałęzi. 

Linia I. Antoni, dziedzic dóbr Krzyż, podczaszy żytomierski, elektor 1733 r. z ziemi wieluńskiej, skarbnik 1750 r., chorąży ostrzeszowski, miał dwie żony, Zofię Bleszyńską, z niej synowie, Chryzostom i Piotr, i Eufrozynę Podoską, z której córki, Joanna za Józefem Trusickim, Katarzyna za Antonim Olszowskim i synowie, Andrzej i Feliks. 

Chryzostom, dziedzic Świercza 1748 r., zaślubił Maryannę Wolską i z niej pozostawił synów, Józefa i Kazimierza. Andrzej, dziedzic Rzetni 1 Radoszewic, skarbnik wieluński 1751 roku, z podczaszego stolnik ostrzeszowski 1769 r., żonaty z Martyną Wężykówną. 

Feliks, drugi syn chorążego Antoniego i Podoskiej, dziedzic Słupi, łowczy ostrzeszowski 1767 r., cześnik wieluński 1769 r., żonaty 1v. z Wiktoryą Siemianowską, z niej syn Józef, 2v. z Anielą Walknowską, z której synowie: Bonawentura, Gabryel, Ildefons, Norbert i Wincenty, dziedzic Przystani, żonaty z Katarzyną Umińską. 

Józef, dziedzic Krzyża i Zaczernię, wylegitymowany w Galicyi 1783 r. poseł na sejm 1813 r., z Ludwiki Walewskiej miał synów, Adolfa, dziedzica dóbr Słupi i Sędziszowa, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r., po którym z Julii Michałowskiej syn Aleksander, dziedzic Słupi, i Edwarda, dziedzica dóbr Oleszna i Włoszczowy, koniuszego dworu rosyjskiego, marszałka szlachty gub. radomskiej 1860 r., słynnego z dowcipu i rządności, po którym z Heleny hr. Wodzickiej, zm. 1882 r., córka N. za Janem Kołłątajem i synowie, Józef i Stanisław, ożeniony z ks. Katarzyną Golicyn, wylegitymowany w Królestwie 1850 r., pozostawił syna Sergiusza. 

Adolf, ur. 1800 r. w Krakowie, wstąpił 1818 r. jako podchorąży do artyleryi konnej gwardyi, iw 1823 r. został podporucznikiem w bateryi 2 artyleryi lekko-konnej, a w 1829 r. wyszedł do dymisyi w randze porucznika. W 1831 r. otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

Bonawentura, syn Feliksa i Walknowskiej, dziedzic Marchwacza, radca Tow. kred, kaliskiego 1827 roku, poseł opozycyjny na sejmy 1820-1830 r., naprzód prezes Izby obrachunkowej, a ostatnio prezes rządu narodowego, mąż zdolny i nieposzlakowanej prawości, patryota, zm. 1835 r. we Francyi, z Wiktoryi Lubowidzkiej pozostawił córkę Felicyę za Aleksandrem hr. Szembekiem i syna Kazimierza, dziedzica dóbr Marchwacz, pod Kaliszem, zdolnego i przedsiębiorczego, zm. 1871 roku, który z żony Wandy Tokarskiej pozostawił córkę Maryę i syna Wacława. 

Gabryel, syn Feliksa i Walknowskiej, dziedzic Radoszewic, prezes Trybunału kaliskiego 1813 r., sędzia apelacyjny 1816 r., mąż prawy i zdolny, z żony Katarzyny Lubowidzkiej, córki generała wojsk Rzeczypospolitej, miał córkę Emilię za Kaczkowskim, dziedzicem dóbr Bełchatów, i synów, Franciszka, oficera w powstaniu 1831 r. i adjutanta generała Dłuskiego, następnie emigranta i dziedzica dóbr Słupi, w W. Ks. Poznańskiem, ożenionego z Eleonorą Skorzewską, 2v. za Leopoldem Niemojewskim, który miał córki, Gabryelę za Stefanem i Franciszkę za Teofilem Żółtowskimi, i Ludwika, ur. 1823 r., dziedzica dóbr Radoszewic, zdolnego literata i poetę, po którym z 1-ej żony Emilii Kaczkowskiej córka Emilia za Władysławem Wodzińskim i z 2-iej żony Joanny Osińskiej córka Joanna i synowie, Stefan i Ludwik. 

Linia II. Jan, drugi syn sędziego Heronima, dziedzic Przedmoście i Sieroszewic, łowczy łukowski 1740 roku, zaślubił Urszulę Koźmińską i z niej pozostawił córkę Ludmiłę-Ludwikę za Franciszkiem Wyssogota-Zakrzewskim i dwóch synów, Prokopa i Wojciecha; Wojciech, dziedzic Przystani, skarbnik ostrzeszowski 1744 r., cześnik, elektor 1764 r. z ziemi wieluńskiej, został 1766 r. podczaszym, a ostatnio 1780 r. stolnikiem wieluńskim i był żonatym z Anną Żabicką. 

Prokop, dziedzic Przedmoście, elektor 1733 r. z ziemi wieluńskiej, miecznik 1739 r., podczaszy ostrzeszowski 1742 r., z żony Róży Lipskiej miał córkę Katarzynę za Franciszkiem Zbijewskim i trzech synów: Ignacego, Ludwika, kanonika, i Makarego. 

Ignacy, dziedzic dóbr Psary, cześnik ostrzeszowski 1767 r., z Katarzyny Walknowskiej pozostawił córkę Franciszkę za Józefem hr. Mielżyńskim i syna Teodora, dziedzica dóbr Psary i Chwalęcice, radcę Tow. Kred., wylegitymowanego w Królestwie 1840 r., po którym z Teodozyi Niemojewskiej syn Feliks i córki, Emilia za Stanisławem i Ignacya za Rafałem Suchorskimi. 

Makary, ostatni syn Prokopa, dziedzic dóbr Śliwniki, podczaszy ostrzeszowski, komisarz cywilno-wojskowy 1792 r., z żony Ewy Pruskiej miał córki, Florentynę za Witem Gorzeńskim-Ostrorogiem, Józefę za Józefem Skorzewskim i trzech synów: Jana, dziedzica dóbr Śliwniki, oficera wojsk polskich 1830 r., żonatego z Joanną hr. Ponińską, Kacpra i Leopolda; po Leopoldzie, dziedzicu dóbr Jedlce, oficerze wojsk polskich, z Eleonory Skorzewskiej synowie, Jan, Wincenty i córka Melania za Zygmuntem Celińskim. 

Kacper, dziedzic dóbr Grudziela, oficer wojsk polskich, z Maryi Sokolnickiej pozostawił córki: Annę za Alfredem Radolińskim, Ewę za Sylwestrem Błociszewskim, Józefę za Feliksem Skarżyńskim, Elizę za Władysławem Radońskim i syna Jana, dziedzica, Dzierznicy, a z 2-iej żony Antoniny Chłapowskiej, córki Michała i Emilii Ożegalsklej, pozostali: córka Marya i synowie, Jan i Michał. 

Gałąź II. Jej przedstawiciel Stanisław, syn Pawła i Grabowieckiej, dziedzic Niemojowa i Kusna 1702 r., miał dwie żony, Konstancyę Gorzewską i Konstancyę Papieską i z 2-iej żony pozostawił synów: Felicyana, Teodora i Zygmunta, i z nich Teodor, łowczy łukowski, był żonatym 1v. z Elżbietą Doruchowską, 2v. z Kunegundą Miniszewską. 

Felicyan, dziedzic Niemojowa 1738 r., z żony Anny Wieniawskiej pozostawił dwie córki, Dorotę za Józefem Leśniewskim, Salomeę i syna Antoniego, podwojewodzego ostrzeszowskiego 1771 r., po którym z Małgorzaty Porowskiej syn Aloizy, dziedzic Włocina, w pow. sieradzkim, wylegitymowany w Królestwie 1838 r. z synem Ludwikiem, urodzonym z Otylii Lenartowiczówny (Metr. Kor., Conv. Vars., Wyr. Tryb. Piotrk., Sigil., Kancl., Ks. Gr. Brzeskie, Nowokorczyńskie, Żychl.). 

NIEMOJEWSKI. Julian, syn Józefa, ur. 1789 roku w m. Berlinie, wstąpił 1813 roku jako porucznik-adjutant przy generale Niemojewskim i w 1815 r. umieszczony w 2 pułku strzelców konnych; um. 1817. Odbył kampanie, 1813 r. w Saksonii i 1814 r. we Francyi (Ks. Wojskowe).

NIEMORSZAŃSKI h. PÓŁORŁA. Na Litwie. Józef, sędzia miński 1798 r. (Arch. Dubr.). Antoni, deputat szlachty pow. mińskiego 1811 roku, jego syn Adryan, dziedzic dóbr Dowbory, w gub. kowieńskiej 1882 r., zasiadający w sądach gub. mińskiej 1849 r. 

Kajetan, syn Tadeusza, z synami: Tomaszem, Bolesławem, Kazimierzem i Robertem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1846 r. Emilia, żona Pawła Jeleńskiego 1838 roku. 

NIEMSTA h. JASTRZĘBIEC. Imię słowiańskie Niemsta już w XIV stoleciu wzięła za nazwisko jedna z gałęzi rodziny Kula, najstarsza w rodzie Jastrzębców. Z tych Niemstów-Kulów Niemsta był dziedzicem majątków: Gosków, Zedno, Ossowo i Gogolnie w 1360 r. Mikołaj, sędzia ziemski krakowski 1445-1451 roku. Andrzej, dziedzic wsi Szczytniki, i Stanisław, dziedzic części Dąbrowa 1470 r. (Lib. Benef.). 

Jerzy, żonaty z Reginą N, miał córki, Katarzynę za Piotrem Kazimierskim, Reginę za Janem Dembińskim i syna Jerzego, dziedzica dóbr Krzęcice, Dziuracze, Skorocze i Włochy, miecznika koronnego, zdolnego i wymownego, posła na sejmy, mężnego wojownika przeciw Moskwie 1578-1581 r., starostę warszawskiego, który chciał wybudować kościół luteranom w Warszawie 1581 r., lecz studenci i pospólstwo podburzone przez duchowieństwo katolickie, przeszkadzali temu zamiarowi; Jerzy z żony Anny Frykaczówny z Mnikowa pozostawił córki, Annę, Jadwigę i synów: Heronima, Jana, dworzanina królewskiego, Jerzego, żonatego z Barbarą Secygniewską, Krzysztofa, Mikołaja, Piotra i Samuela i z nich; Mikołaj, Jerzy, Jan i Heronim otrzymali 1602 r. pensyę z żup krakowskich. Po Samuelu z żony Heleny de Rożen syn Mikołaj. 

Mikołaj, syn starosty Jerzego, pozostawił syna Baltazara, po którym z Maryanny Ożarowskiej syn Franciszek sprzedał 1677 roku Deszno i Ważyn, w pow. księskim. Stefan, sędzia ziemski Zatorski 1625 r., z żony Zuzanny Siennickiej miał synów, Jana, elektora 1648 r. z wojew. kijowskiego, i Stefana. Jadwiga, żona Mikołaja Baranowskiego, stolnika kijowskiego 1660 r. Franciszek podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. Sieradzkiem. Franciszek i Jerzy 1698 roku (Metr. Kor., Don. i Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Jedna linia rodziny Niemstów osiedliła się na Litwie. Niesiecki Niemstom na Litwie osiedlonym daje herb Poraj, lecz ja ich czytałem z herbem Jastrzębiec i byli kalwinami; sądzę jednak, że ci Niemstowie litewscy wrócili do nazwiska Kula. Samuel był deputatem na Trybunał skarbowy litewski 1631 roku. 

NIEMYGŁOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Senatorowie w rodzinie. Sławiec, kasztelan sochaczewski 1493 r. Piotr, kasztelan rawski 1503-1507 r. 

Byli w wojew. rawskim i pisali się z Niemy głów, w ziemi rawskiej, lecz już w XVI stoleciu zgaśli. Sławiec, kasztelan i starosta Sochaczewski 1493 r., otrzymał dobra Uniejów i Bolimow 1494 r., oraz wieś Humin, Miedniewice i Orzyszów; kasztelan miał syna Pawła, dziedzica Golejowa, po którym syn Piotr, starosta 1501 r., kasztelan 1503 r. rawski, otrzymał 1498 roku od dziadka Sławca dobra Orzyszów i Miedniewice; Piotr został zabitym 1518 r. (Metr. Kor., Zap. Tryb. Piotrk.). 

NIEMYSKI h. JASTRZĘBIEC odm. v. Białynia. Baronowie i szlachta. Odmiana herbu linii w Królestwie - na tarczy w polu błękitnem podkowa złota na dół, w niej strzała żeleźcem w górę, rozdarta z pióropuszem z każdej strony; w koronie nad hełmem jastrząb z podkową i strzałą w prawej szponie jak na tarczy, w prawo; gałąź galicyjska kładzie w podkowie złotej krzyż złoty, a nad nim strzałę rozdartą, a w koronie pięć piór strusich, środkowe złote, obok dwa błękitne, a boczne srebrne.  

Wzięli nazwisko od wsi Niemyje, na Podlasiu i pisali się często Niemyjski; rozrodzeni na Podlasiu przeszli do Litwy i Małopolski. Andrzej, Jan, Maciej, Paweł i Stanisław przeprowadzili 1540 r. działy dóbr Niemyje. Stanisław, syn Wojciecha, 1581 r. Andrzej, Jan, Stanisław, Szymon i Wojciech, dziedzice dóbr Niemyje 1582 r.; z nich Stanisław miał synów, Jakóba i Jerzego 1590 r., i po Jakóbie, komorniku ziemskim drohickim, syn Andrzej, elektor 1669 r. z ziemi drohickiej, pozostawił syna Adryana. 

Szymon, dziedzic części wsi Niemyje, burgrabia drohicki 1621 r., pozostawił trzech synów: Aleksandra, Jana, elektora 1669 r. z ziemi drohickiej, a 1674 r. z wojew. podlaskiego, i Stanisława 1652 roku, z których Aleksander, dziedzic na Chechłowie, burgrabia drohicki 1663 r., elektor 1669 r. z ziemi drohickiej, a 1674 r. z wojew. podlaskiego, następnie skarbnik drohicki, miał dwóch synów: Mikołaja, elektora 1674 r. z wojew. podlaskiego, i Wojciecha. 

Wojciech v. Wojciech-Kazimierz, dziedzic Suchej Woli, elektor 1669 r. z ziemi drohickiej, wojski mielnicki 1671 r., podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią mielnicką, a jako wojski mielnicki i pisarz grodzki lubelski, 1674 r. z wojew. podlaskiem; cześnik drohicki i sędzia grodzki lubelski 1690 roku, stolnik podlaski i podstarosta lubelski 1691 r, ostatnio podsędek lubelski 1692 r., miał dwie żony, Zofię Sawicką i Jadwigę Tomisławską, i pozostawił synów, Kazimierza i Mikołaja, komornika granicznego mielnickiego 1699 r., po którym z Anny Szaszowskiej syn Józef, kanonik łucki, proboszcz Winnicki, ustąpił 1738 r. części wsi Chechłowa, Przeczki, Bąki i Miodusy bratu stryjecznemu Leopoldowi. 

Kazimierz, elektor 1674 r. z wojew. podlaskiego, skarbnik drohicki 1699 r., zaślubił Zofię Karską iz niej miał dwóch synów, Leopolda i Wojciecha, który podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. podlaskiem. 

Leopold, subdelegat grodzki drohicki 1725 r., podczaszy 1732 roku, pisarz ziemski krakowski 1738 r., podsędek 1755 r. drohicki, ostatnio 1765 r. chorąży podlaski 1765 roku, pozostawił trzech synów: Kazimierza, Macieja i Pawła, i z nich Maciej, podczaszy drohicki 1758 roku, następnie członek Stanów galic., został 1783 r. baronem galicyjskim; był żonatym z Apolonią Pietruską, 2v. Strzyżowską. 

Oprócz powyższych. Jan, syn Macieja, dziedzic dóbr Jarmołty 1585 r. Bartłomiej, Stanisław i Andrzej, synowie Adama, 1589 roku, dziedzice dóbr Niemyje. Jan, syn Leonarda, 1594 r. Marcin, syn Andrzeja, dziedzic dóbr Skłody 1596 roku. 

Heronim, stolnik drohicki 1609 roku, miał synów: Jana, Jerzego i Mikołaja; po Mikołaju z Doroty Siekierczanki syn Maciej. Wojciech, syn Piotra, 1618 roku. Mateusz, elektor 1648 roku z wojew. brzesko-litewskiego. Maciej i Stanisław, synowie Michała, 1653 roku. Andrzej, syn Arnolfa, 1654 roku. Franciszek 1669 roku z ziemią drohicką, Franciszek i Antoni 1674 roku z wojew. podlaskiem, a Tomasz 1697 roku z ziemią nurską podpisali elekcye. 

Andrzej-Jacek, syn Jana, dziedzic dóbr Niemyje i Suchej Woli, burgrabia mielnicki 1715 r. Jan i Szymon 1733 r. z wojew. podlaskiem podpisali elekcyę. Karol, podporucznik wojsk koronnych 1790 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Sochaczewskie i Nowokorczyńskie, Sigil., Kancl.). 

Walenty, w 1716 r. dziedzic dóbr Lubowicze, Byzie i Kwiatki, miał synów: 1) Bartłomieja, tego syn Leonard, po którym syn Julian z Felicyanny Wyszyńskiej pozostawił synów, Benedykta i Stanisława, wylegitymowanych w Królestwie 1842 r.; 2) Mikołaja, którego syn Jakób miał syna Kazimierza, w wojsku rosyjskiem, wylegitymowanego w Królestwie 1842 roku; 3) Jana, tego syn Dominik z Łucyi Łuniewskiej pozostawił syna Jana, wylegitymowanego w Królestwie 1842 r. 

Na Litwie. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: gubernii wileńskiej, Andrzej, syn Łukasza, z synem Tomaszem i wnukami: Ignacym, Dominikiem, Maciejem i Wiktorem 1834 r.; w okręgu białostockim: Jacenty i Józef, synowie Szymona, i Wojciech, syn Józefa, z synem Władysławem 1837 i 1845 r.; Antoni i Wojciech, synowie Wojciecha, 1854 r.; Franciszek, syn Pawła-Franciszka, z synami: Pawłem, Janem i Piotrem, Piotr, syn Ignacego, z synami: Józefem, Andrzejem i Antonim, Józef i Wawrzyniec, synowie Jakóba, 1863 r.; Walenty, syn Macieja, z synami, Maciejem i Mateuszem, Piotr, syn Macieja, z synem Antonim, Feliks, syn Jana, z synami, Teofilem i Janem, Jan i Adolf, synowie Kazimierza, 1861 roku; Tomasz, z synem Kazimierzem, Karol, Michał i Marcin, synowie Ambrożego, 1862 r.; Michał, syn Urbana, z synami: Wojciechem i Jacentym 1853 roku. 

W Małopolsce. Jan, podstoli królewski, jego syn Krzysztof 1628 r. Kazimierz i Maciej podpisali elekcyę 1764 roku z wojew. Sandomierskiem. Emeryk i Paweł wylegitymowani w Galicyi 1782 r. N. żonaty z Justyną, córką Stanisława Gostkowskiego, wojskiego sandeckiego 1785 roku. Adam, dziedzic dóbr Karwodrza, w Galicyi 1855 roku.

NIEMYSKI h. OGOŃCZYK. Jan i Stanisław z Niemyi świadczyli 1552 r. za bratem rodzonym Piotrem, synem Wita (Ks. Ziems. Drohickie). 

NIEMYSKI. Wojciech, syn Kacpra i Agaty, ur. 1786 roku we wsi Niemyje-Skłody, w pow. drohickim, wstąpił 1810 roku do artyleryi konnej wojsk Ks. Warszawskiego i w 1813 r. został porucznikiem klasy II w pułku artyleryi pieszej; porucznik klasy I w 1814 r., umieszczony 1815 r. w bateryi 2 artyleryi lekko-konnej, wyszedł 1817 r. do dymisyi, a w 1831 roku, po wstąpieniu do wojska, awansował na kapitana (Ks. Wojskowe). 

NIENADKIEWICZ h. PORAJ. Konstanty i Aleksy, synowie Gabryela, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1845 r. 

NIENAŁTOWSKI h. NAŁĘCZ. Wzięli nazwisko od wsi Nienałty, w ziemi nurskiej; licznie rozrodzona zagrodowa szlachta. Rosłan, syn Marcina, 1564 r. Jakób, syn Stanisława, 1625 r. Piotr, żonaty z Anną Gnoińską, miał synów, Jana i Macieja 1650 r. Maciej, burgrabia przemyślski 1660 r. Floryan, Jan, Stanisław i Walenty, synowie Wojciecha, 1692 r., i z nich Floryan żonaty z Barbarą Gołębiewską. Jakób, syn Adama, dziedzic Nienałty-Kuleszki 1692 r. Dwóch Andrzejów, dwóch Bartłomiejów, Benedykt, Floryan, Grzegorz, Jan, Kazimierz, Maciej, trzech Marcinów, Marcyan, Mateusz, dwóch Michałów, Nikodem, dwóch Stefanów, Szymon i Wojciech podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią nurską. 

Dwóch Adamów, Franciszek i Wojciech, komornik nurski, elektorowie 1733 r. z wojew. mazowieckiego. Adam, burgrabia nurski 1755 roku. Piotr, burgrabia warszawski 1779 r. (Conv. Vars., Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk.). Po Wojciechu, który w 1712 r. kupił od Gierałtowskich majątek Gołębie i Świeże, pochodzący: Franciszek, dziedzic wsi Nienałty-Kuleszki, w pow. ostrołęckim, syn Szymona i Katarzyny z Sokolnickich, 1841 roku, Fabian w 1841 r. i Wincenty 1851 r., synowie Piotra i Anastazyi z Zaorskich, Jan i Paweł, synowie Andrzeja, Kacper z synem Wiktorem i Józef, synowie Jana, w 1841 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Po Wojciechu, dziedzicu wsi Nienałty-Brewki, ożenionym z Ewą Czarzasty 1750 roku, syn Rafał z żony Apolonii Kalinowskiej miał syna Piotra, wachmistrza żandarmów, wylegitymowanego w Królestwie 1860 r. Z tej linii Konstanty, urzędnik w Warszawie, i Aleksander, synowie Leona i Tekli z Czartoryjskich, wylegitymowani w Kólestwie w 1840 r. 

NIENIEWICZ. Prokop na Rusi Czerwonej 1421-1430 r. 

NIENIEWSKI h. NAŁĘCZ. Senator w rodzinie, Jan, kasztelan wieluński 1462 r.

Wzięli nazwisko od wsi Nieniewo (pierwotnie Niniewo), w wojew. Kaliskiem. Jan z Niniewa, kasztelan wieluński, ręczył 1462 roku za Jana Zarembę z Kalinowy, kasztelana sieradzkiego. Jan, dziedzic Nieniewa 1537 r., miał syna Marcina, po którym syn Andrzej, dziedzic obojga Nieniewa, sprzedał 1564 r. części tych dóbr; po Andrzeju syn Piotr pozostawił syna Władysława, którego syn Franciszek miał syna Antoniego, a ten syna Józefa, po którym z Maryanny Kąsinowskiej synowie, Józef i Feliks wylegitymowani w Królestwie 1842 r. 

Andrzej i Jakób Pszenicowie, oraz Andrzej i Stanisław, dziedzice Niniewa 1579 r. (Ks. poborowe). Łukasz 1597 r. Marcin, po którym wdowa Katarzyna Kowalska 1598 r. Stanisław, syn Jakóba, b621 r. Wojciech, syn Andrzeja, 1631 r. 

Piotr z Nieniewa, elektor 1648 r. z wojew. kaliskiego, pisarz grodzki wieluński 1678 roku, z żony Doroty z Łukomi miał synów, Adama i Jakóba; po Adamie, posesorze Wietchinina, dziedzicu Bukowiny 1684 roku, z Maryanny Dobrosielskiej synowie: Jakób, Jan żonaty z Konstancyą Rylską, Ludwik ożeniony z Katarzyną Rzepecką, córką Wojciecha i Zofii Zapolskiej, oraz Stefan byli dziedzicami Bukowiny. 

Jakób, drugi syn Piotra, dziedzic na Nieniewie 1686 roku, żonaty z Anną Bartochowską, pozostawił synów: Andrzeja, Nepomucena, Romualda, Wojciecha, elektora 1764 r. z wojew. sieradzkiego, i Zygmunta; po Wojciechu córki, N. Horchowska i N. Masłowska. 

Andrzej, skarbnik i komornik sieradzki, elektor 1733 roku z ziemi wieluńskiej, podstoli piotrkowski, nabył 1736 r. dobra Sędzice, w pow. sieradzkim, od Pstrokońskiego; pisarz grodzki wieluński 1742 r., deputat na Trybunał koronny, ostatnio podsędek wieluński 1765 roku, zaślubił Annę Myszkowską iz niej miał córki: N. Wolską, N. Idzikowską, N. Kobylańską, N. Madalińską, N. Pstrokońską i pięciu synów: Jakóba, Macieja, Michała Piotra, elektora 1764 r. z wojew. sieradzkiego, i Walentego; po Walentym, burgrabim grodzkim piotrkowskim, z żony Maryanny Wolickiej synowie, Filip, Józef i córki, Justyna i Maryanna. 

Walenty, syn Macieja i Salomei Wierzbickiej, ur. 1799 r. we wsi Smolary, w obwodzie sieradzkim, wstąpił 1825 roku do bateryi 2 lekko-konnej i został porucznikiem wojsk rosyjskich 1832 r., a po wyjściu do dymisyi był sędzią pokoju okręgu kaliskiego; żonaty z Maryą Przepałkowską, wylegitymowany w Królestwie 1844 r. (Ks. Wojskowe). 

Michał nabył 1762 r. dobra Urbanice, w ziemi wieluńskiej, i z żony N. Belinówny pozostawił córki: Franciszkę, Maryannę, Zuzannę 1v. Mikołajewską, 2v. Karczewską, i trzech synów: Ignacego, Heronima i Stanisława, który osiadł na Litwie; po Heronimie z żony Walichnowskiej córki, Barbara Dobrzelewska i Zuzanna Radońska. 

Ignacy, dziedzic części Urbanie, z żony N. Taczanowskiej miał córkę N. Ojrzanowską i syna Marcelego, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r., po którym zN. Brzypińskiej córka Kamila i synowie, Adolf żonaty z Czyżewską i Feliks wylegitymowany w Królestwie 1839 r. 

Jakób, najstarszy syn podsędka Andrzeja, dziedzic dóbr Sędzice i Młodawin 1789 r„ miał trzy żony: Strobiniewską, Wysocką i Przełucką, i pozostawił córkę Helenę Madalińską i czterech synów: Cypryana, gubernatora cywilnego kaliskiego, Józefa, po którym z Kostrówny córka Karolina za Karolem Kowalskim, Mateusza i Wincentego, wylegitymowanych w Królestwie 1837 r. 

Mateusz, ur. około 1790 r., zaślubił N. Komarnicką i z niej pozostawił córki: Anielę Sadokierską, Julię Trojanowską, Urszulę, żonę Józefa Berenta, Zuzannę Czerniakowską i dwóch synów, Mikołaja, bezżennego i Wincentego, ożenionego z Kurczewską. 

Wincenty, syn Jakóba, ur. 1796 r., dziedzic Sędzic, miał dwie żony, Paulinę Kicińską, zm. 1849 r., i N. Zbierzchowską, 2v. Gołębowską, i z 1-ej żony miał syna Cypryana, ur. 1828 r., dziedzica Sędzic, Tubądzina, Zawad, Orzeżyna i Suchy, po którym z 1-ej żony Augusty Dembińskiej synowie: August, zmarł młodo, Apoloniusz, Stanisław i córka Wanda za Ignacym Świnarskim, a z 2-iej żony Wandy Dembińskiej córka Marya i synowie: Jan, Władysław żonaty z Heleną Kulikowską i Paweł. 

Apoloniusz, ur. 1856 r., architekt, zaślubił Joannę Rola-Załuskowską i z niej ma córki, Irenę za Wacławem Konarskim i Halinę. 

Stanisław, ur. 1859 r., dziedzic Zawad, z żony Haliny Wybickiej ma córkę Jadwigę i synów: Adama, Bolesława, Stanisława, Józefa i Augusta. 

Jan, syn Cypryana, ur. 1865 roku, dziedzic Sędzic, w pow. sieradzkim, z żony Wandy Brodowskiej ma trzech synów: Wincentego, Ludwika i Feliksa. 

Paweł, ostatni syn Cypryana, dziedzic dóbr Zaremby Małe, w Płockiem, z żony Maryi Tymienieckiej ma synów, Kazimierza i Jerzego (Ks. Gr. Sieradzkie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Sigil., Zbiory sędziego Józefa Korab-Kobierzyckiego).

Antoni, porucznik wojsk koronnych w regimencie pieszym 1789 r., następnie major, ostatnio podpułkownik i szef szwadronu wojsk polskich 1810 roku, komendant placu w Zakroczymiu, kawaler krzyża wojskowego i Legii Honorowej, zm. 1847 roku w Warszawie, pozostawił syna Adama, urzędnika sądowego, po którym z Nowickiej synowie, Kazimierz i Seweryn; po Kazimierzu syn Czesław (Ks. Wojskowe). 

NIEPELSKI. Stanisław pozwany 1533 roku przez Bratkowskiego o poddanego ze wsi Brzeźnicy. Jakób, Stanisław, Piotr, Marcin i Sebastyan, synowie Mikołaja, 1582 r. Stanisław, Łukasz, Heronim, Mikołaj i Sebastyan 1593 r. (Zap. Tryb. Piotrk., Metr. Kor., Wyr. Tryb. Lubel.). 

NIEPIEKŁO. Na Podlasiu, wzięli nazwisko od wsi Niepiekło. Szymon podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. podlaskiem. Walenty, syn Szymona, dziedzic wsi Niepiekło 1780 r.; jego syn Kazimierz legitymował się w Galicyi 1806 r.

NIEPOCZOŁOWSKI. Jan Borsik, syn Piotra i Florencyi Gostomskiej, udowodnił 1630 roku swoje szlachectwo na sejmiku w Starogardzie (Wyr. Tryb. Piotrk.). Piotr, poseł prowincyi pruskiej, stronnik Augusta III. 

NIEPOKOJCZYCKI v. NIEPOKOYCZYCKI h. WAGA odm. Odmiana herbu - pod herbem Waga trzy wręby. 

Zdawna osiadła i od środka XVII stolecia zamożna i urzędnicza w wojew. brzesko-litewskiem rodzina, pisała się z Niepokojczyc, i brała przydomek Akramowicz, a niekiedy Pociej, uważając się za jednego pochodzenia z tą znakomitą rodziną. Jermolin Markowicz w pow. Słonimskim 1582 r. Aleksander, żyjący około 1620 roku, dziedzic na Niepokojczycach, zaślubił Reginę Myszczankę-Warkowską, córkę Abraama, starosty owruckiego, i z niej miał dwóch synów, Macieja i Marcina. 

Maciej na Niepokojczycach pozostawił syna Adama, elektora 1674 r. z wojew. brzeskiego, po którym z Pudencyanny Szeptunowskiej czterech synów: Franciszek, Jerzy, strażnik brzeski 1717 r., Józef i Waleryan. 

Marcin, drugi syn Aleksandra i Warkowskiej, elektor 1648 roku z wojew. brzeskiego, zaślubił Zuzannę Kościuszko-Siechnowiecką i z niej miał synów, Antoniego, elektora 1674 r. z wojew. brzeskiego, wojskiego brzeskiego 1698 r., i Aleksandra-Kazimierza, po którym z Konstancyi Głębockiej syn Waleryan-Jakób, pisarz grodzki brzeski, elektor 1697 r. z wojew. brzeskiego, sprzedał 1698 roku dobra Boroczyce i Choloniew, w pow. łuckim, Annie Wielhorskiej, kasztelanowej wołyńskiej. 

Józef Lewkowicz, i Mikołaj 1632 r., Boguchwał, Daniel, Floryan, Hektor, Konstanty, Marcin, Paweł i Władysław 1648 r. i Jan 1674 r. podpisali elekcye z wojew. brzeskiem. N., pułkownik, walczył w oblężeniu zbaraskiem 1649 r. jako porucznik husarski, i poległ pod Batohem 1652 roku. Floryan-Bohdan, podkomorzy brzesko litewski 1674 r. Jan-Stefan, miecznik brzesko-litewski 1680 r. i deputat 1681 r. Antoni, stolnik brzesko-litewski 1691 r. Benedykt, Franciszek, Hrehory, Jan-Michał, Kazimierz, strażnik brzeski, Michał i Stanisław z wojew. brzeskiego, a Franciszek z wojew. nowogrodzkiego i Franciszek z wojew. mińskiego elektorowie 1697 r. Benedykt, cześnik bracławski, podpisał pospolite ruszenie 1698 roku. Po Tomaszu-Dominiku, cześniku rzeczyckim, z żony Zofii-Sylwestry Horbowskiej synowie: Jan, Leon, Stanisław i córki, Domicela i Anna. Wojciech, Hrehory i Antoni należeli do konlederacyi olkienickiej 1700 r. 

Wojciech, skarbnik brzeski 1705 r. Leon, cześnik rzeczycki 1717 r., żonaty z Wiktoryą Wojnarowską 1733 r. Jan, skarbnik brzeski 1733 r. Katarzyna za Leopoldem Korewą, horodniczym upickim 1741 r. Adam, cześnik brzeski 1743 r. Waleryan, pisarz grodzki, i Bogusław, mostowniczy brzesko-litewscy 1764 r. Stanisław, koniuszy 1775 r., miecznik 1778 r., łowczy 1793 r. brzesko-litewski. Kajetan, stolnik rzeczycki 1785 r. 

Adam, sekretarz ks. Dominika Radziwiłła 1805 r., miał syna Artura, generał-lejtnanta wojsk rosyjskich 1863 r. Jan, radca wojew. podlaskiego 1830 r. Karol, syn Piotra, porucznik wojsk rosyjskich 1840 roku. Jan, syn Bartłomieja, zasiadający w sądach pow. drysieńskiego 1845 roku. Benedykt, syn Stanisława, tajny radca stanu, prezes Banku polskiego, członek rady Stanu 1862 r. Wincenty, syn Stanisława, radca stanu, urzędnik w Królestwie, dziedzic dóbr Orzechów, w pow. piotrkowskim 1862 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Arch. Szem.). 

Józef, syn Sebastyana, cześnika brzeskiego i Brygidy Łuczyckiej, ur. 1698 r. w par. Zbierohy, stolnik wiłkomierski, dziedzic dóbr Nowosad i Niemirowszczyzny v. Romanowszczyzny 1743 r., z żony Katarzyny z Protasewiczów miał syna Tadeusza, ur. 1742 r. w par. Zbierohy, legitymującego się 1804 r. w Galicyi; tego synowie: 1) Jan, dziedzic dóbr Orzechów, wylegitymowany w Królestwie 1841 r. z synem Władysławem, urodzonym z Tekli Sosnowskiej; 2) Stanisław, dziedzic dóbr Głębokie, w pow. radzyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1843 r. z synami: Telesforem, Józefem i Cypryanem, urodzonymi z Zofii Hybel (Akta po-Galicyjskie). 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. grodzieńskiej: Mikołaj, syn Mikołaja, i Wincenty, syn Stanisława, z synem Ksawerym 1851 r.; 2) w gub. kowieńskiej: po Ignacym synowie: Michał z synem Adamem i Seweryn, Tadeusz z synami: Stanisławem, Janem, Leonem i Adamem, Ignacy z synami, Romualdem i Edwardem, Stanisław z synami, Benedyktem i Wincentym, Antoni z synami, Jakóbem i Janem i Romuald z synami, Mieczysławem i Konstantym 1832 i 1854 r. 

Kalikst, syn Jana, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1845 r. 

NIEPRANOWICZ. Byli w XVII stoleciu w pow. pińskim. 

NIEPROSZEWSKI. Szymon, syn Jana, występował 1627 r. w grodzie przedeckim (Ks. Gr. Przedeckie). 

NIEPROWSKI h. WIENIAWA. Wzięli nazwisko od wsi Nieprowice, w wojew. Sandomierskiem. Stanisław, kanonik krakowski 1432-1448 roku, cytowany w aktach krakowskich. Stanisław i Jan, kolatorzy kościoła św. Wawrzyńca w Wiślicy 1470 r. (Lib. Benef.). 

NIEPRSKI h. POBÓG. Na Rusi Czerwonej. Jakób zm. 1692 roku; jego syn Aleksander, Jezuita, kaznodzieja i autor, um. 1729 roku. Tomasz, kapitan regimentu dragonów 1767 roku, miał syna N., komisarza 1789 roku do zbierania ofiar. Heronim, syn Jana i Anny, posiadał królewszczyznę Wierzbie, w pow. ksiąskim 1774 r. Samuel, major wojsk koronnych 1776 r. (Sigil., Kancl., Vol. Leg.). 

Wincenty, syn Heronima i Tekli, ur. 1794 r. we wsi Winiarach, w pow. stopnickim, wszedł 1813 r. do 1 pułku gwardyi konnej, a przeniesiony 1815 roku do 4 pułku ułanów, postąpił 1818 roku na podporucznika; adjutant pułkowy 1821 r., został 1828 r. porucznikiem. Odbył kampanie, 1813 r. w Saksonii, a 1814 r. we Francyi i po wyjściu z wojska był 1856 r. naczelnikiem powiatu w Olkuszu (Ks. Wojskowe). 

NIEPRZECKI h. PAPRZYCA. Stara małopolska rodzina; w XVIII stoleciu licznie rozrodzona i zamożna w wojew. lubelskiem, wzięła nazwisko od wsi Nieprzec. Myszka, podsędek krakowski 1416 r. Andrzej, dworzanin królewski, starosta bielski, dzierżawca wójtostwa w m. Osieku i Suchej 1539 r., starosta nowodworski 1546 r., był żonatym z Anną N. Jan 1596 r. 

Jan i Mikołaj, elektorowie 1632 roku z wojew. mińskiego. Floryan, syn Adama, zapisał 1653 r. dożywocie żonie swej Maryannie Sierakowskiej; elektor 1669 r. z wojew. lubelskiego, miał trzech synów: Franciszka, Michała i Mikołaja 1675 r. Floryan żonaty z Teresą Szabrańską 1700 r. 

Józef i Stanisław podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. lubelskiem. Mikołaj-Stanisław, podczaszy inflancki, komornik ziemski lubelski, elektor 1733 r. z wojew. lubelskiego, podczaszy 1747 r., ostatnio 1765 r. podsędek lubelski, z żony Katarzyny N. pozostawił synów: Józefa, Jezuitę, zm. 1724 r., Antoniego, kanonika lwowskiego i kijowskiego, zmarłego młodo w opinii świętości, Jana i Mikołaja, vicegerenta lubelskiego, żonatego z N. Boniecką. Jan, syn Stanisława, 1767 r. Mikołaj wylegitymowany w Galicyi 1782 r. Stefan, łowczy sanocki 1788 r. Jan, podczaszy urzędowski 1788 r., komisarz do zbierania ofiar 1789 r. (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Czerskie). 

Stefan z Maryi Podlesieckiej miał synów: Józefa-Jana, dziedzica na Stępkowie, regenta lubelskiego 1740 r., a vicegerenta 1752 r., ostatnio pisarza grodzkiego żydaczowskiego, który podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. lubelskiego, Kajetana 1751 roku i Mikołaja, czesnika i regenta ziemskiego 1741 r., podsędka 1768 r., a miecznika lubelskiego 1775 r., dziedzica dóbr Podlodowa, Blizocina i innych, po którym synowie: 1) Antoni, dziedzic Wierzbowka, legitymujący się w Galicyi 1804 r., z Rozalii Skorzyńskiej pozostawił syna Seweryna, dziedzica dóbr Kobiele Małe, w pow. piotrkowskim, wylegitymowanego w Królestwie 1840 r.; 2) Mikołaj, po którym syn Jan Kanty, a tego syn Jan, dziedzic dóbr Blizocina, w pow. radzyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1840 r. (Akta po-Galicyjskie). 

Jan Nepomucen, porucznik artyleryi konnej wojsk Ks. Warszawskiego, wstąpił 1831 r. do sztabu jazdy jako major i um. 1874 r. w Warszawie, przeżywszy lat 82. 

Maksymilian, syn Józefa i Anieli Gostkowskiej, ur. 1801 r. we wsi Turze Rogi, w obwodzie łukowskim, wstąpił 1823 r. do kompanii 3 lekkiej artyleryi pieszej i w 1830 r. został podporucznikiem w kompanii 1 lekkiej artyleryi pieszej; za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. 

Wincenty, syn Jana i Praksedy Szypowskiej, ur. 1796 r. we wsi Wrzosowie, w obwodzie radzyńskim, wszedł 1817 roku do 2 pułku strzelców konnych i w 1830 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe).

NIEPUTUSZCZ. Byli na Rusi Białej. Roman w nagrodę zasług wojskowych dostał na dożywocie dwie wsie w starostwie bracławskiem 1601 roku. 

NIERADZKI h. OSTOJA. Jedna gałąź miejskiej krakowskiej rodziny Gilhorn wzięła nazwisko Nieradzki v. Nierodzki i Nieroda, a druga Błeszyński. Mikołaj z Nieradza 1445 r. (Akta Sieradzkie). Józef, podstarosta kazimierski 1596 r. Jakób, dziedzic wsi Strupice 1596 roku. Wojciech, syn Jana, otrzymał 1598 r. sołectwo w Różance. 

Aleksy, Kazimierz, Sebastyan i Świętosław, synowie Adama, 1629 r. Jakób, pisarz grodzki radziejowski 1633 roku, żonaty z Anną Grodzińską. Jan, syn Jana, 1667 r. Bartłomiej, Bartosz i Jan podpisali elekcyę 1669 r. z wojew. Sieradzkiem. Józef, kanonik łucki 1671 r., a lubelski 1677 roku, proboszcz makuszowski i sędzia deputat na Trybunał. Franciszek i Paweł, synowie Wojciecha, 1695 r. Wojciech, Antoni i Sebastyan, synowie Józefa, 1758 r. (Metr. Kor., Don. i Conv. Vars., Wyr. i Zap. Tryb. Piotrk. i Lubel.). 

NIERESKI h. ROCH III. Pisali się Nieresli, w ziemi bielskiej, i występowali 1580 r. jako dziedzice tych dóbr (Ks. poborowe). 

NIEREWICKI. Maciej, rotmistrz w wojsku Piotra Sapiehy w Moskwie 1607-1611 r., należał do rokoszu wojskowego i od niego był deputatem do króla Zygmunta III w 1612 r. 

NIERODZKI h. OSTOJA. Jeszcze w XV stoleciu pisali się Nieroda, jak Stanisław, dziedzic części na wsiach Przybysławice i Węgierka 1470 r. Stanisław, podstarosta lwowski 1537 r. 

NIERONOWICZ v. NERONOWICZ h. JELITA. Biorą przydomek Szpilowski. Z piszących się Nieronowicz, Michał, elektor 1697 roku z wojew. mścisławskiego. Rafał - Tadeusz podpisał uchwałę generalną warszawską 1733 r. (Vol. Leg.). 

NIEROŃSKI. Marcin podpisał elekcyę 1733 r. z wojew: Witebskiem. 

NIEROSZYŃSKI h. POBÓG odm. Odmiana herbu - w koronie trzy pióra strusie. 

W wojew. brzesko-litewskiem. Mikołaj, elektor 1632 r. z wojew. mińskiego, podsędek i deputat pow. rzeczyckiego, pułkownik królewski, mąż rycerski, długo i mężnie za Jana-Kazimierza bronił Bychowa, i aby do obrony zachęcić dowódców zaciężnego cudzoziemskiego wojska, pożenił ich z swemi córkami; jego syn Stefan został 1649 r. podczaszym rzeczyckim, także dobry żołnierz. Stefan, Jakób i Aleksander podpisali elekcyę 1648 roku z wojew. mińskiem (Metr. Litew., Arch. Dubr.). 

NIEROWSKI h. JASTRZĘBIEC. Byli w Poznańskiem (Siebmacher).

NIEŚCIERSKI. Wiktor z Jusanic, starosta bobowski, pozwał 1596 r. Sapitanowskiego o przetrzymywanie poddanego (Wyr. Tryb. Lubel.). 

NIEŚCIUK. Franciszek podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. trockiem. 

NIESIECKI h. PORAJ. Tej rodzinie dają Małachowski i Kuropatnicki herb Poraj, lecz jej nie zamieścił w swoim herbarzu Niesiecki, może przez skromność; istnieje przecież dotychczas w wojew. Sieradzkiem. Jan otrzymał 1635 roku nominacyę na burgrabiego krakowskiego (Metr. Kor.). Kacper, Jezuita, słynny heraldyk polski i autor pierwszego krytycznego herbarza naszego, którego jednak wydanie wiele mu nasunęło prześladowań, szczególniej od Michała Potockiego, wojewody wołyńskiego; um. 1744 roku w Krasnymstawie. Jan, komornik bracławski 1779 r. (Kancl.). 

NIESIOBĘDZKI v. NIESIOBĘCKI. Patrz NIESOBĘDZKI. 

NIESIOŁOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Podług Niesieckiego w ziemi gostyńskiej, lecz ci przeszli następnie do herbu Korzbok. Stanisław 1632 r. Stanisław i Wojciech 1669 r. z ziemią gostyńską, a dwóch Marcinów i Wacław 1733 r. z wojew. rawskiem podpisali elekcye. 

NIESIOŁOWSKI h. KORZBOK. Senatorowie w rodzinie: Kazimierz, wojewoda mścisławski 1735 roku, ustąpił tegoż roku; kasztelan smoleński 1738 r., ustąpił 1752 r. Józef, kasztelan nowogrodzki 1766 r., wojewoda nowogrodzki 1773 r. 

W Wielkopolsce i w Prusach, zkąd w XVIII stoleciu przenieśli się do Litwy; mają pochodzić od familii niemieckiej Zeidlitz i dlatego nosili przydomek Zeidlitz. Krzysztof, wojownik 1642 r., z Eleonory Żychcickiej pozostawił syna Samuela, chorążego pancernego, który w wojnie szwedzkiej ranny w twarz, wzięty był do niewoli; wróciwszy do ojczyzny 1660 roku zaślubił Zofię Mikorską, z której miał córki, Gowarczewską, Radwańską i synów, Kazimierza i Adama. 

Adam, stronnik Augusta III, chorąży wendeński, następnie owrucki, starosta dyamentowski 1735 r., miał dwie żony, Elżbietę Strzemeską i Annę Berezowską, i z pierwszej pozostawił synów: Jana, Józefa i Joachima. 

Kazimierz, starszy syn Samuela, elektor 1697 r. z wojew. ruskiego, czynny i zdolny, będąc chorążym petyhorskim 1717 r., wziął udział w konfederacyi tarnogordzkiej; gorliwy stronnik Augusta III, pułkownik husarski i marszałek konfederacyi wojew. nowogrodzkiego, tak ważne oddał usługi Augustowi III, że ten go mianował w 1735 r. wojewodą mścisławskim, z tej godności jednak rezygnował Niesiołowski, aby nie porzucić marszałkostwa; starosta cyryński i poseł do Petersburga, w 1738 r. kasztelan smoleński, ustąpił 1752 r. i um. 1754 r., pozostawiwszy z Teofili de Rac dwóch synów, Adama, poetę i stronnika Augusta III, i Józefa.

Józef, starosta cyryński, generał-major, a następnie generał-lejtnant wojsk litewskich, poseł i pułkownik nowogrodzki, elektor 1764 r. z wojew. nowogrodzkiego, podkomorzy nowogrodzki, a od 1765 r. cześnik litewski, kasztelan, a od 1773 r. wojewoda nowogrodzki, mąż zacny, odznaczył się w 1791 i 1794 r. jako rozumny i dobry patryota; zaślubił Katarzynę ks. Masalską, siostrę biskupa wileńskiego, przy pomocy króla Stanisława Augusta, bo biskup był przeciwny temu związkowi, uważając go za mezalians, a gdy dóbr siostry biskup nie chciał zwrócić, Niesiołowski przy pomocy szlachty je odebrał; zaskarżony do Trybunału o gwałt i skazany na wieżę, tę odsiedział, choć się mógł od niej uwolnić, lecz nie chciał przełamywać praw krajowych; dziedzic dóbr Myszy, przyjmował w nich wspaniale Stanisława Augusta w 1784 r., i należał do powstania 1794 r.; um. 1814 r., pozostawiwszy syna Ksawerego. 

Ksawery, ur. 1773 r. we wsi Lachowicach, w Mińskiem, dziedzic dóbr Burdakowszczyzny, Worończy, Józefowa, i in., wszedł 1788 r. do 6 pułku piechoty litewskiej na szefa pułku i w 1794 r. postąpił na generała brygady; generał-inspektor piechoty na Litwie 1812 r., wyszedł 1818 r. do dymisyi i um. 1843 r. w Józefowie, w gub. lubelskiej. Ksawery był dwukrotnie żonaty, 1v. z Wiktoryą ks. Radziwiłłówną, z którą się rozwiódł, i 2v. z Zofią Pac, iv. Potocką; jego córka N. za Emilem Dolińskim. Ci Niesiołowscy tytułowali się hrabiami, i ten tytuł nosił w aktach urzędowych Józef, wojewoda, pisząc się hrabią na Myszy. 

Z tej familii. Dobrogost 1620 r.; jego syn Stanisław, dziedzic dóbr Zakrzewko, w wojew. poznańskiem, ożeniony z Ewą Żychlińską. Bonawentura, syn Abraama i Heleny Golińskiej, z Ewy Konarzewskiej miał synów, Adama, Jezuitę, zm. 1690 r., i Heronima, który w 1667 r. nabył dobra Potycz, Cieniaki i Białołękę, i miał synów, Adama, ożenionego z ks. Czetwertyńską, i Stanisława, po którym synowie, Mikołaj i Józef, dziedzice dóbr Suchorzec. Józef, cześnik mielnicki 1737 r., żonaty dwa razy, z N. Hulewiczówną i N. ks. Woroniecką, z 1-ej żony synowie, Antoni i Franciszek. 

N., żona Artura hr. Choiseul-Gauffier 1800 r. Ludwika za Gustawem i Józefa za Konstantym Hartingami 1847 r. Michalina, żona Ottona Chłędowskiego 1855 r. (Conv. Vars., Metr. Kor., Sigil., Wolff, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Arch. Dubr.). 

Po Jakóbie, dziedzicu wsi Jastrzębiec, w ziemi gostyńskiej 1621 r. (herbu Jastrzębiec), syn Wojciech miał syna Stanisława, a ten syna Władysława, po którym syn Mateusz pozostawił syna Ferdynanda, żonatego z Katarzyną Krzywkowską, z której synowie, Tymoteusz i Konrad wylegitymowani w Królestwie 1857 r. 

Albert i Hipolit, synowie Antoniego, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1849 r. 

NIESIOŁOWSKI h. NAŁĘCZ. Na Rusi Czerwonej; mają przydomek Gawin. N., pisarz grodzki biecki 1692 r. Michał z Niesiołowa, podczaszy liwski 1738 r., z żony Heleny Wrzeszcz miał córkę Helenę i synów, Ignacego i Józefa (Wyr. Tryb. Lubel.). Kazimierz, Dominik, Aleksander, Antoni, Augustyn, Damian, Jan-AIoizy i Spirydyon 1782 r., a syn Damiana, Józef, członek Stanów 1817 r. wylegitymowani w Galicyi. Antoni, dziedzic dóbr Sokola, w Galicyi 1828 roku. Michał, profesor szkoły agronomicznej w Dublanach 1858 roku. Dominik, radca Namiestnikostwa w Krakowie 1864 roku. 

NIESIOROWSKI. Cytowani w Kuropatnickim i Małachowskim. 

NIESIOWICZ. Heronim, Hrycz, Fedko, Jaczko i Piotr, posesorowie. królewszczyzny Dobra, pozwani 1564 r. o należne skarbowi podatki (Ziem. i Gr. Warsz.). 

NIESKOROWSKI. Marcin wylegitymowany w Galicyi 1782 r. 

NIESKORSKI. Jakób, syn Macieja, cytowany w aktach wąsoskich 1589 roku. 

NIEŚLADOWSKI. Bartłomiej z ziemią ciechanowską podpisał elekcyę 1697 r., (Vol. Leg.). 

NIESŁAWSKI. Walenty, syn Stanisława, wspólnie z Piotrowskim przeprowadzili działy dóbr Kobelej-łąki, w pow. kowalskim, w 1589 roku w grodzie przedeckim. Ów Walenty, w 1590 roku dziedzic części Fajewa i Sławęcina, w pow. przedeckim, sprzedał części tych dóbr (Ks. Gr. Przedeckie). 

NIESŁUCHOWSKI h. NAŁĘCZ. Dawna familia na Rusi Czerwonej. Jan podpisał konfederacyę szlachty czerwonoruskiej 1564 roku. N. żonaty z Katarzyną Abramowiczówną 1700 r. Rozalia, żona Dworzaniewicza 1767 r. Kazimierz, ks. pleban świrski, i Antoni wylegitymowani w Galicyi 1782 r. 

NIESŁUCHOWSKI h. NIECZUJA. Wzięli nazwisko od wsi Niesłuchowa, w północnem Mazowszu; szlachta zagrodowa w XVII stoleciu w ziemi ciechanowskiej. Andrzej, syn Wojciecha z Niesłuchowa i Anny Ostrzyniewskiej, 1660 r. Feliks, syn Łukasza, 1697 r. Andrzej, Bartłomiej i Szymon, synowie Adryana, 1697 r. (Ks. Gr. Zakroczymskie). Bartłomiej, Bartłomiej i Wojciech z Marusze, Franciszek, Jan, trzech Kazimierzów, Krzysztof, dwóch Mateuszów, Paweł, i czterech Walentych z ziemią ciechanowską, a Józef z ziemią zakroczymską 1697 r., Adam, Augustyn i Paweł z wojew. mazowieckiem 1733 roku podpisali elekcye. Felicyan, syn Wawrzyńca, zapisał 1700 r. dożywocie żonie Magdalenie Łempickiej (Ks. Gr. Bobrownickie). 

Szymon, dziedzic dóbr Chmielowo 1779 r., w ziemi zakroczymskiej, z Michaliny Koziorowskiej miał syna Józefa, a ten syna Jana, po którym z Agnieszki Mieszkowskiej syn Stanisław wylegitymowany w Królestwie 1848 r.; z tej linii Marcin, syn Jana i Dominiki Kruszyńskiej, wylegitymowany w Królestwie 1861 r. 

NIESŁUCHOWSKI. Byli na Litwie, lecz nie wiem, którego herbu. Felicyan, Paweł, Samuel i Stefan, stolnik wiłkomierski, podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. litewskiem. Paweł, strażnik Słonimski 1704 r. Franciszek, strażnik piński 1719 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Jakób, syn Franciszka, zasiadający w sądach pow. pińskiego 1840 roku. Lucyan, syn Jerzego, urzędnik w gub. mińskiej 1865 r. 

NIESŁYCHANOWSKI. Gotard prosił 1612 r. Trybunał o dodanie mu woźnego (Wyr. Tryb. Piotrk.). 

NIEŚMIERSKI h. JASTRZĘBIEC. W ziemi przemyślskiej. Jan 1580 r. Walenty, dziedzic wsi Tomanowicze 1584 r., żonaty z Reginą z Żoratyna. Wiktor, proboszcz bobowski, oficyał pilzneński i pleban w Brzosku 1592 r. 

Mikołaj, syn Walentego, prowadził proces 1609 r. Samuel, syn Stanisława, występował 1626 r. w grodzie przedeckim. Jan podpisał elekcyę 1669 r. z ziemią gostyńską (Wyr. Tryb. Lubel., Conv. Vars., Ks. Gr. Przedeckie). 

NIEŚNIOŁOWSKI. Paweł podpisał 1697 r. potwierdzenie praw koronnych, uczynione przez Augusta II (Vol. Leg.). 

NIEŚNIOWSKI. Paweł, sekretarz królewski, poseł m. Krakowa, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. krakowskiem. 

NIESOBĘDZKI v. NIESOBĘCKI. W północnem Mazowszu, pisali się ze Stoku. Bogusław 1527 r. w ziemi ciechanowskiej. Jan, syn Andrzeja, 1654 r. Mateusz, syn Stanisława, 1695 r. Jan podpisał elekcyę 1687 r. z ziemią ciechanowską. Floryan, syn Wojciecha, 1699 r. Andrzej, elektor 1733 roku z wojew. mazowieckiego (Conv. Vars., Wyr. Tryb. Piotrk.). Zygmunt, syn Jana, dziedzic wsi Korczaki 1770 roku (Ks. Gr. Ostrołęckie). Józef, burgrabia grodzki zakroczymski 1791 r. 

NIESOŁOWSKI. Sądzę, że taż sama rodzina co Niesułowski. Kazimierz i Wojciech z wojew. płockiem podpisali elekcyę 1697 r. 

NIESTEN v. NIETEN h. DROHOMIR odm. Odmiana herbu - w koronie noga piętą w górę przewrócona. Pisano ich także von Niesten; byli w Prusach Zachodnich. 

NIESTOJEMSKI v. NIESTOIMSKI h. ŚLEPOWRON. Byli w ziemi ciechanowskiej. Melchior 1531 r. Aleksy, Andrzej, Jakób, Mikołaj i Stanisław, dziedzice Gostkowa 1539 r. Sebastyan, syn Jana, 1557 r.

Jakób, Paweł i Wojciech 1605 roku; z nich Wojciech miał synów: Aleksandra, Jakóba, Jana i Pawła 1629 r., i po Jakóbie syn Władysław 1666 r. Stanisław, syn Piotra, burgrabia. grodzki ciechanowski 1678 r. Marcin podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią ciechanowską. 

Szymon, dziedzic wsi Kucki, Zubły i in., sędzia kapturowy łomżyński 1697 r., nabył 1700 r. dobra Kosmany i Witułdy; z Doroty Bogdańskiej miał synów: Pawła, Antoniego, Władysława i Macieja; z nich Paweł, rotmistrz królewski 1714 r., ożeniony z Anną Jaroszyńską, podkomorzanką bracławską, 2v. za Sebastyanem Woroniczem. Marcin, Dominikanin, słynny kaznodzieja 1714 r. Jan, stolnik 1748 r. i Maciej, cześnik 1751 r. ciechanowscy. Jakób żonaty z Wiktoryą Karśnicką, cześnikówną trembowelską 1752 roku (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel.). 

Michał wylegitymowany w Galicyi 1782 roku. Antoni, syn Michała, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1846 roku. 

NIESTROJ. Aleksander w pow. wąsoskim 1671 r. Michał, cześnik nowogrodzki, um. 1688 r. Patrz NIEWSTROJ. 

NIESUŁKOWSKI h. RAWICZ. Andrzej w wojew. krakowskiem w 1580 r. 

NIESUŁOWSKI h. DOŁĘGA. W wojew. płockiem. Heronim, Mikołaj i Piotr, synowie Piotra, dziedzice Niesułowic 1544 r.; po Mikołaju synowie, Mikołaj i Stanisław 1593 r. Jakób, syn Jakóba, 1604 r. Jan-Dobrogost, syn Abrahama, 1641 r. Stefan, syn Andrzeja, 1686 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Ks. Gr. Przedeckie). Andrzej z ziemią nurską podpisał elekcyę 1697 r. Jan, elektor 1733 r. z wojew. podlaskiego. Soter, syn Antoniego, urzędnik w gub. kijowskiej 1865 r. 

NIEŚWIASTOWSKI v. NIEŚWIATOWSKI h. NAŁĘCZ. W Wielkopolsce; piszą się z Nieświastowic. Jan 1541 r. w wojew. poznańskiem, ożeniony z Katarzyną Sokolnicką. Abraham, Jan i Janusz 1570 r. 

Mikołaj, elektor 1632 r. z wojew. wołyńskiego. Jan sprzedał 1634 r. wsie Kozino i Czartoryę; jego synowie, Jerzy i Wojciech i z nich Jerzy podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. kaliskiem. Mikołaj, syn Wojciecha, 1636 r. Jerzy i Stanisław, towarzysze pancerni 1653 r. Jan żonaty z Zofią z Mirowa 1660 r. Jan żonaty z Różą Krzywańską 1668 r. Krzysztof, dziedzic Wrześnicy 1682 r. Wawrzyniec, elektor 1697 r. z wojew. kaliskiego, żonaty z Jadwigą Wyssogota-Zakrzewską, 1v. Laskowską. 

Katarzyna, córka Antoniego i Katarzyny Kierskiej, prowadziła proces z Andrzejem Wyssogota-Zakrzewskim. Wojciech z Nieświastowa, cześnik poznański, miał synów: Andrzeja, Marka i Walentego 1725 r. Jan podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. poznańskiego. Józef, elektor 1764 r. z wojew. kaliskiego, szambelan Stanisława Augusta 1793 r., żonaty z Zofią Mycielską, starościanką ośnicką (Conv. Vars., Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel.). 

NIEŚWICKI v. NIEŚWISKI v. NIEŚWIECKI h. WŁASNEGO. Książęta. Herb - na tarczy krzyż równoramienny, którego końce ramion przekrzyżowane (Miesięcznik Heraldyczny Lwów 1911 r.). 

Ród książąt Nieświckich wziął nazwisko od dóbr Nieśwież, w pow. łuckim, i zaliczał się na Wołyniu do najstarszych. Kn. Jurij i Hryhory występowali 1387 r. Kn. Iwan podpisał 1403 r. akt zapewnienia ks. Witolda, że nie będzie zawierał przymierza z Krzyżakami bez woli i wiedzy króla. Kn. Fedko, stronnik Świdrygiełły, świadek 1431 r. przy traktacie z Krzyżakami; starosta podolski 1432 r., opuściwszy ks. Świdrygiełłę, przyrzekł wierność królowi i został starostą krzemienieckim i bracławskim; kn. Fedko miał dwóch synów, Jurja i Wasila. 

Kn. Jurij, dziedzic Zaborola i Żytyna, otrzymał Zbaraż; żonaty z Nastazyą, córką Iwana Muszaty, zapisał żonie posag na obu Żytynach. 

Kn. Wasil, drugi syn Fedki, dziedzic na Zbarażu, miał trzech synów; Semena, Sołtana i Wasila, którzy w 1463 roku przeprowadzili działy dóbr, i z nich Semen dostał Kołodeń i Czerniahów, Sołtan Horodek i oba Wiszniowce, a Wasil Zbaraż i inne włości, i ci bracia pisali się kn. Zbaraskimi i dali początek temu rodowi i pochodzącym od niego ks. Poryckim Wiśniowieckim i Woronieckim. 

Kn. Semen, dziedzic dóbr Kołoden, Czerniahów i in., nabył 1461 r. wieś Równo, w pow. łuckim; zaślubił Maryę N. i z niej pozostawił córkę Anastazyę, żonę kn. Semena Juriewicza Holszańskiego. 

Kn. Wasil, dziedzic na Zbarażu, zaślubił Hannę N. i z niej pozostawił synów: Fedora, Michajła, dziedzica Wiśniowca, protoplastę ks. Wiśniowieckich, i Semena, dziedzica na Zbarażu, przedstawiciela rodu ks. Zbaraskich. 

Kn. Fedor, dziedzic Porycka i Woronczyna, żonaty z Barbarą N., miał trzech synów: Aleksandra, piszącego się pierwotnie Zbaraskim, a następnie kn. Poryckim, protoplastę ks. Poryckich, Juria i Wojnę, z których Jurij, dziedzic na Woronczynie, dał początek ks. Woronieckim. 

Oprócz powyższych. Kn. Iwan Nieświecki zaślubił około 1438 r. Jarochnę z Bybla, dziedziczkę dóbr Przedzielnicza, w ziemi przemyślskiej, i miał synów, Jaczka i Michała, dziedziców na Przedzielniczy. Kn. Wasil Nieświski przeszedł 1508 r. z Litwy do Rosyi i jest protoplastą rodu kn. Nieświckich, istniejących dotądw Rosyi. Kn. Borys był 1530 r. posesorem dóbr w pow. Słonimskim (Metr. Litew., Bon., Wolff). 

NIEŚWICKI h. WŁASNEGO. Herb - na tarczy na związaniu trąby, barkiem na dół obróconej, a wylotem w prawo, kotwica środkiem przekrzyżowana, której żeleźce w kształcie orlich głów; nad hełmem w koronie trzy pióra strusie (Hr. Ostr.).

Na Wołyniu i na Rusi Czerwonej, pisali się z Nieświeża. Marcin, dziedzic dóbr Wojnicz 1483 r.; jego córka Anna Obertyńska (Akta Halickie). Bogusz 1528 r. Adam zaślubił Nastazyę Zaborowską iz niej miał synów, Jarosza i Jana, notowanych w Sumaryuszu Wołyńskim 1590 roku. Teodora, córka Adama, za Hrehorym Rzyszczewskim 1600 roku (Pułaski). Jan i Konstanty, dziedzice części Nieświeża 1614 r. (Bon.). 

NIEŚWIEŃSKI v. NIEŚWIŃSKI h. ODROWĄŻ. Byli w wojew. Sandomierskiem i pochodzą od Bębnowskich i Konieckich, z których Jan, dziedziczący 1435 r. na Nieświeniu v. Nieświniu, wziął nazwisko Nieświeński. Jan, Bartłomiej i Gabryel, dziedzice dóbr Nieśwień 1555 r. (Akta Ziem. Opoczyńskie i Radomskie, Mil.). 

NIESWOJOWSKI. Podług Bielskiego Jan Nieswojowski poległ na Wołoszczyznie 1448 r.; zdaje się jednak, że właściwem jego nazwiskiem było Niezwojowski. 

NIESZCZEWSKI. Wzięli nazwisko od wsi Nieszczewice, na Kujawach. Rafał, syn Stanisława, dziedzic części Mierzyna 1587 roku. Jan, syn Marcina, 1594 r., miał synów: Jana, Stanisława i Stefana, żonatego 1634 r. z Ewą Ponętowską. 

Andrzej, syn Wojciecha, 1633 r., pozostawił syna Wojciecha, po którym z Joanny Prusinowskiej synowie: Bernard, elektor 1697 r. z wojew. inowrocławskiego, Jan-Władysław, Kazimierz, Ludwik, Maksymilian, Tomasz i Wojciech, elektor 1697 r. z wojew. inowrocławskiego. Z nich Jan-Władysław, pisarz grodzki buski 1701 r., następnie ksiądz, kanonik katedralny i prebendarz kapituły brzeskiej 1720 r. 

Paweł, syn Andrzeja, miał synów, Piotra, towarzysza pancernego 1685 r., i Szymona, który podpisał elekcyę 1697 roku z wojew. kaliskiem i pozostawił syna Adama 1729 r. 

Samuel, żonaty z Wiktoryą Michałowską, miał syna Wojciecha, po którym z Maryanny Umińskiej syn Walenty-Heronim 1706 r., zaślubił Katarzynę Ostrowską i z niej pozostawił syna Jana 1721 r. 

Władysław z Jadwigi Wolskiej miał trzech synów: Antoniego, kanonika kruszwickiego, plebana w Świnarzewie 1717 r., Michała i Stefana, żonatego z Rozalią Chrząszczewską; z nich Michał, komornik graniczny brzeski, z żony Franciszki Trąmpczyńskiej pozostawił córkę Annę za Chryzostomem Morzyckim. 

Jan, Tomasz i Walenty z wojew. brzesko-kujawskiem, a Stanisław z wojew. kaliskiem 1697 r., oraz Antoni i Paweł z wojew. brzesko-kujawskiem 1733 r. podpisali elekcye (Conv. Vars., Ks. Gr. Brzeskie i Przedeckie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.). 

NIESZCZUKOWICZ-CZERNIEWSKI. Eliasz-Kazimierz, zasłużony wojownik, otrzymał 1649 r. zwrót długu (Vol. Legum).

NIESZEWICZ. Jaśko dostał w nagrodę zasług od wiel. ks. Witolda dworzyszcze zwane Jaropełkowe, na Podolu 1426 r. 

NIESZKOWSKI h. KOŚCIESZA. Rodzina wielkopolska, pisała się z Nieszkowic; po większej części kalwińskiego wyznania. Zofia z Krześlina, żona Piotra Gomolińskiego, podczaszego sieradzkiego 1515 roku. Andrzej zwolniony 1519 roku od wyprawy wojennej. Kacper, posiadacz sołectwa wsi Trzeciewina 1530 r. Mikołaj, dziedzic Nieszkowic i Woli Nieszkowickiej 1586 r. Sebastyan, podstarosta sławkowski 1589 r., starosta siewierski 1598 r, Andrzej i Szymon, synowie Stanisława, 1590 r. 

Stanisław, elektor 1733 r. z ziemi wieluńskiej. Jan, Krzysztof i Helena, synowie i córka Floryana i Agnieszki z Wielgiej-wsi 1733 r. Krzysztof, podpułkownik wojsk królewskich 1763 r. Stanisław, kapitan regimentu gwardyi 1775 r. Andrzej, rotmistrz wojsk koronnych 1780 r. Jan, syn Floryana, kapitan wojsk koronnych, zapisał dożywocie żonie Joannie 1780 r. Stanisław, Andrzej, Aleksander, Konstanty i Joanna, synowie i córka Bogusława, wnukowie Stanisława, 1780 roku. Anna, żona Ludwika Habermana, regenta Komisyi skarbowej 1790 r. (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Sigil., Kancl., Ks. Gr. Nowokorczyńskie). 

Po Stanisławie, który w roku 1724 kupił od Walknowskich wieś Kąty, synowie: 1) Bogusław, tego syn Konstanty, po którym z Wiktoryi Piotrowskiej syn August, dziedzic dóbr Walichnowy i Kąty, w pow. wieluńskim, wylegitymowany w Królestwie 1838 r.; jego synowie: Alfred, dóbr Chotów, i Edmund, dóbr Walichnowy w 1858 roku dziedzice; 2) Jan, tego syn Adam miał syna Wilhelma, po którym synowie: Jan, Władysław, Adam, Zdzisław, Feliks i Bronisław wylegitymowani w Królestwie 1852 r. 

Jan-Karol, dziedzic wsi Wilczyce 1766 r., z Zofii Bobrownickiej miał syna Stanisława, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r.; z tej linii Stanisław, syn Heronima i Heleny Kosickiej, dziedzic wsi Kącika, w pow. wieluńskim, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. 

Alfons, syn Stanisława i Aleksandry Nieszkowskiej, ur. 1809 r. we wsi Kąciku, w obwodzie piotrkowskim, wstąpił 1828 r. do 1 pułku strzelców pieszych i 1831 r. został podporucznikiem. 

Ignacy, syn Adama i Maryanny, ur. 1788 r. w Dąbrowie, wszedł 1806 r. do 7 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i 1807 roku został podporucznikiem; porucznik 1809 r., kapitan 1812 r. w 4 pułku piechoty, 1816 r. wyszedł do dymisyi i został kasyerem dyrekcyi szczegółowej T. K. Z. gub. płockiej. Odbył kampanie: 1806 i 1807 roku przeciw Prusom, 1808-1811 w Hiszpanii, 1812 r. przeciw Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym i za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej. Ignacy otrzymał 1838 r. przyznanie szlachectwa z zasady stopnia oficerskiego. 

Jan, syn Adama i Maryanny z Olszewskich, ur. 1797 roku we wsi Bogumiłowie, w obwodzie sieradzkim, postąpił 1817 r. do 5 pułku piechoty liniowej iw 1824 roku został podporucznikiem, a 1831 roku porucznikiem, ostatnio kapitanem, i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. 

Wilhelm, syn Adama i Maryanny, ur. 1795 r. w Bogumiłowie, postąpił 1811 r. do 7 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1817 r. awansował na podporucznika w 5 pułku piechoty liniowej, a w 1831 r. był kapitanem; odbył kampanie, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi. 

Józef, syn Adama i Magdaleny Szwejkowskiej, ur. 1805 r. w m. Kaliszu, wszedł 1824 r. do 2 pułku strzelców konnych iw 1831 roku został podporucznikiem w 5 pułku strzelców konnych (Ks. Wojskowe). 

Po Andrzeju z Jadwigi Prytwitz synowie, Leon i Bogusław 1797 r.; z nich Bogusław, dziedzic dóbr Korzeniowo, w pow. piotrkowskim, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. 

NIESZOKOĆ h. CZERWNIA. Na Litwie, pisano ich także Niszokos v. Neszokos. Stanisław, syn Wojciecha, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

NIESZOKOĆ h. LUBICZ. Maciej, syn Jerzego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1801 r. 

Wincenty, syn Rajmunda i Zofii, ur. 1792 r. w Ponoszurnie, w Rosyi, postąpił 1813 r. do artyleryi pieszej i w 1816 r. awansował na podporucznika; przeniesiony 1820 r. na kasyera brygady, postąpił 1823 r. na porucznika w kompanii 1 lekkiej artyleryi pieszej i w 1831 r. postąpił na kapitana i za waleczność otrzymał krzyż złoty polski Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

NIESZOWSKI. Jan, Jakób, Piotr, Andrzej, Mikołaj i Jerzy, synowie Feliksa, Jakób i Jan, synowie Sebastyana, oraz Adam, syn Krzysztofa, bracia stryjeczni, prowadzili 1596 roku sprawę o sukcesyę po Mikołaju Nieszowskim (Wyr. Tryb. Lubel.). 

NIESZUCHOWICZ. Stanisław podpisał elekcyę 1669 r. z ks. żmudzkiem (Vol. Leg.). 

NIESZYKA h. SYROKOMLA odm. Herb - podobny do herbu Iłgowskich, z odmianą, że na strzale zamiast pierścienia znajduje się serce. 

Na Rusi Białej. Jan, dziedzic części hrabstwa drujskiego 1589 r. Jerzy, dziedzic części dóbr Zalesie, na Rusi Białej 1598 r. Samuel więziony przez Moskwę za wierność dla ojczyzny 1677 r. (Vol. Leg.). Jan w pow. Słonimskim 1670 r., ożeniony z Leonorą Szostawicką. 

NIETĄSZKOWSKI. Piotr, kanonik poznański, deputat na Trybunał litewski 1585 r. z kapituły poznańskiej (Wyr. Tryb. Lubel.). 

NIETECKI. Marcin Czyż, syn Konstantego z Nieteczy, otrzymał 1534 r. szlachectwo i nazwał się Nieteckim (Bon.).

von NIETEN v. NITEN. Zobacz NIESTEN. 

NIETRZPIELSKI. Mikołaj 1631 r. (Akta Łomżyńskie). 

NIETUCHOWSKI h. POMIAN. W Wielkopolsce; pisali się z Nietuchowa. Maciej, mąż wojenny, um. 1617 r. i miał syna Remigiana. 

NIETUPSKI. N. z wojew. Sandomierskiem 1697 r. i Antoni 1733 r. z wojew. nowogrodzkiem podpisali elekcye. 

NIETYXA v. NIETYKSZA h. MORA. Gniazdem tej rodziny ziemia warszawska, w której w XVII stoleciu posiadali majątki Konotopa, Pogroszewo i Bliznę. Jan, syn Stanisława, nabył 1539 r. części wsi Bliznę. Stanisław, dziedzic wsi Mory 1542 r., miał trzech synów: Marcina, Mikołaja, żonatego 1563 r. z Zofią Bylinianką, i Szymona. 

Marcin z Bliznego 1563 r. pozostawił synów: Jana, Krzysztofa, żonatego z Jadwigą Kochanowską, Mikołaja i Stanisława; po Stanisławie synowie, Jan i Kacper. 

Jan z Konotopy, syn Marcina z Bliznego, 1570 r., miał syna Sebastyana, podwojewodzego warszawskiego 1581 r., po którym z Anny Kryskiej synowie, Krzysztof i Wawrzyniec. 

Wawrzyniec, dziedzic na Bliznem 1594 r., pozostawił synów, Mikołaja i Teofila; po Teofilu, elektorze 1632 r. z ziemi warszawskiej, poborcy czerskim 1659 r., synowie, Paweł i Marcin. 

Mikołaj, starszy syn Wawrzyńca, elektor 1632 r. z ziemi warszawskiej, miał dwóch synów, Waleryana i Zygmunta, i z nich Zygmunt, dziedzic Śniadkowa Nadolnego 1640 r., elektor 1648 r. z ziemi czerskiej, zaślubił Zuzannę Śniadkowską i z niej pozostawił syna Jana, który w 1680 r. zapisał dożywocie żonie swej Konstancyi Glinieckiej. 

Waleryan, starszy syn Mikołaja, elektor 1669 r. z ziemi czerskiej, żonaty z Ewą Uwielińską, której w 1661 r. zapisał dożywocie, miał dwóch synów, Pawła i Wojciecha; po Pawle, elektorze 1697 r. z ziemi czerskiej, z Anny Mierzyńskiej syn Józef, burgrabia czerski 1725 roku, był żonatym z Maryanną Lisiecką i tej w 1724 r. zapisał dożywocie. 

Wojciech, drugi syn Waleryana, podpisał 1697 r. elekcyę z ziemią warszawską, i z Maryanny Orłowskiej pozostawił syna Michała, po którym z Ewy Szopskiej synowie, Władysław i Wojciech. 

Władysław, burgrabia warszawski 1711 r., zaślubił Maryannę Chajęcką i z niej miał syna Józefa, elektora 1764 r. z ziemi warszawskiej, komornika ziemskiego warszawskiego 1781 r., komisarza do zbierania ofiar 1789 r. i szambelana Stanisława Augusta 1790 r. 

Szymon, ostatni syn Stanisława z Mory, żonaty z Anną Orłowską 1571 r., pozostawił dwóch synów, Adama i Jana; po Adamie, dziedzicu wsi Mory, z Agnieszki Mieczkowskiej synowie: Jan, Marcyan i Stanisław; po Stanisławie syn Jan, elektor 1669 r. z ziemi warszawskiej.

Marcyan, dziedzic części Żylina, elektor 1632 i 1669 r. z ziemi warszawskiej, zaślubił Małgorzatę Orłowską i z niej miał syna Wojciecha, po którym z Teodory Jeziorkowskiej synowie, Marcin i Świętosław (Metr. Kor., Conv. i Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Sigil., Kancl.). 

Marek 1632 r. z wojew. lubelskiem, Bartłomiej i Stanisław 1669 r. z ziemią warszawską, Jan z ziemią czerską i Adam 1697 r., oraz Antoni, Władysław i Wojciech 1764 r. z ziemią warszawską podpisali elekcye. 

Jedna gałąź tego domu osiedliła się na Litwie. Rafał, elektor 1764 r. z wojew. brzesko-litewskiego, koniuszy brzeski 1788 r. Michał, sędzia ziemski brzesko-litewski 1772 r. Leon, syn Michała, z synami: Janem, Kazimierzem, Stanisławem i Józefem wylegitymowani w Cesarstwie 1840 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

NIEUMIERZYCKI. Patrz NIEWMIERZYCKI. 

NIEUSŁOWSKI. Stefan z wojew. płockiem podpisał elekcyę 1648 r. 

NIEWALKOWSKI. Teodor, Bazyli, Szczepan, Tymoteusz i Siemion wylegitymowani w Galicyi 1782 r. 

NIEWCZASOWSKI. Wincenty, syn Józefa, kapitan gwardyi rosyjskiej, z synem Michałem i tego synami, Stanisławem i Józefem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1861 r. 

NIEWĘGŁOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Rodzina mazowiecka, licznie rozrodzona; pisze się z Niewęgłowa. Jan, Mikołaj, Stanisław, Wawrzyniec i Wojciech, synowie Benedykta, 1582 r. Bartłomiej, Jakób, Jan, Maciej i Paweł, synowie Klemensa, 1586 r. 

Wojciech, podstarosta latowicki 1609 roku. Stanisław, syn Marka, 1629 r. Wawrzyniec, burgrabia łukowski 1633 r. Jan, dworzanin królewski 1648 r. Grzegorz, Piotr i Wojciech, synowie Piotra, dziedzice Stoka 1651 r.; po Piotrze synowie, Józef i Krzysztof i z nich Józef, vicegerent grodzki łukowski 1714 r. Andrzej, poborca ziemi łukowskiej 1666 r. Andrzej, Maciej, Mateusz, Piotr, Stanisław i Wojciech z wojew. lubelskiem i Andrzej z ziemią czerską podpisali elekcye 1669 r. Jan, syn Wojciecha, 1677 r. Jan, syn Wawrzyńca, 1685 r. Andrzej, elektor 1697 r. z wojew. lubelskiego. 

Sebastyan, syn Michała, 3 701 r. Po Marcinie z Doroty Ostrowskiej synowie, Andrzej i Michał, pleban bystrzycki 1753 r.: po Andrzeju z Maryanny Łętowskiej synowie: Antoni, Benedykt i Stanisław, dziedzice części Ostrowa 1776 roku. Kazimierz podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią chełmską. Tomasz, miecznik halicki 1758 r., posesor Wysoczanki 1765 r., ostatnio rotmistrz wojsk królewskich 1777 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Conv. Vars.,, Sigil., Lustracye, Ks. Gr. Czerskie).

Józef, vicegerent grodzki lwowski. Mikołaj i Tomasz, rotmistrz wojsk koronnych, z przydomkiem Dzierżek, wylegitymowani w Galicyi 1782 roku. 

Dziedziczący na Niewęgłoszu-Lichtach, w pow. radzyńskim. Wylegitymowani w Galicyi 1803-1804 r. Bartłomiej, dziedzic części Niewęgłosza-Lichty 1694 roku, miał syna Franciszka, po którym syn Antoni otrzymał 1783 r. części Niewęgłosza-Lichty i wylegitymowany 1803 r. 

Andrzej 1704 r., miał dwóch synów, Jakóba i Łukasza, zwanych Śmietanki; z nich Jakób nabył 1737 r. części Niewęgłosza-Lichty i z żony Teresy miał syna Piotra, ur. 1735 r., wylegitymowanego 1803 r. Łukasz pozostawił syna Franciszka, który w 1786 r. nabył części Niewęgłosza-Lichty i wylegitymował się 1803 r. 

Wojciech Dzindzioł nabył 1787 r. części Niewęgłosza-Lichty i Paszek Wielkich i Małych i z 1-ej żony Brygidy pozostawił syna Kajetana-Józefa, ur. 1751 r., po którym z Antoniny Chojeckiej synowie: Jan Nepomucen, ur. 1786 r., Adalbert-Aloizy, ur. 1788 r. i Józef ur. 1793 r., wylegitymowani 1803 r., a z 2-iej żony Maryanny miał Wojciech synów, Macieja-Kazimierza, ur. 1759 r., i Leonarda-Piotra, ur. 1767 r., wylegitymowanych 1803 r. 

Stanisław Dzindzioł nabył części Niewęgłosza-Lichty i pozostawił synów: Franciszka, Grzegorza i Jana; po Franciszku z żony Teresy syn Wojciech, ur. 1735 r., miał syna Piotra, ur. 1764 roku, wylegitymowanego 1803 r. Grzegorz sprzedał 1780 roku części Niewęgłosza-Lichty, i z żony Anieli pozostawił synów: Antoniego, Macieja i Piotra, wylegitymowanych 1803 roku. 

Jan, ostatni syn Stanisława, ustąpił 1737 roku części Niewęgłosza-Lichty iw 1766 r. nabył części Niewęgłosza Starego, i miał syna Piotra, ur. 1763 r., wylegitymowanego 1803 r.

Andrzej miał syna Wojciecha Dzindzioła, po którym syn Tomasz, dziedzic części Niewęgłosza-Lichty, nabył 1758 roku części wsi Paszki, i z żony Rozalii pozostawił synów: Andrzeja, ur. 1754 r., Kazimierza, ur. 1758 r., i Jana, ur. 1770 r. w par. Radzyń, wylegitymowanych 1803 r. 

Marcin Dzindzioł miał syna Józefa, który nabył 1760 r. części Niewęgłosza-Lichty i z żony Maryanny pozostawił syna Mateusza, ur. 1767 r., wylegitymowanego 1803 r. 

Jan sprzedał 1741 r. części wsi Paszki i miał syna Piotra, który w 1780 r. nabył części Niewęgłosza-Lichty i z żony Jadwigi pozostawił synów, Michała, ur. 1754 r. i Antoniego, ur. 1764 r., wylegitymowanych 1803 roku. 

Mateusz pozostawił syna Sebastyana-Zygmunta, który nabył 1767 r. części Niewęgłosza-Lichty i z żony Maryanny miał syna Michała, ur. 1776 r., wylegitymowanego 1804 r. 

Po Jakóbie syn Piotr Dzindzioł nabył 1769 r. części Niewęgłosza-Lichty i Paszki i pozostawił syna Antoniego, ur. 1771 r., wylegitymowanego 1804 r. 

Paweł Wasko, żonaty z Anną Miłkowską, miał syna Stanisława, który w 1780 r. sprzedał części Niewęgłosza Starego v. Lichty, i z Teresy Jurskiej pozostawił syna Wojciecha-Karola, nr. 1766 r. w par. Wohiny, wylegitymowanego 1804 r. 

Dziedziczący na Paszkach. Stanisław miał syna Pawła, a ten syna Stanisława, który w 1772 r. nabył części Paszek Małych i z żony Maryanny pozostawił syna Jakóba, ur. 1770 r., dziedzica na Zabielu, wylegitymowanego 1803 r. 

Antoni nabył 1718 r. części Paszek Wielkich i miał syna Gaspra, po którym z żony Maryanny syn Ludwik, ur. 1773 roku, dziedzic części Paszek, wylegitymowany 1803 r. 

Andrzej z żony Barbary Zabielskiej pozostawił synów, Adama i Antoniego, dziedzica części Paszek Wielkich i Zabiele, po którym z żony Anieli synowie, Adam-Stefan, ur. 1753 r. i Andrzej, ur. 1758 r., wylegitymowani 1803 r. 

Dziedziczący na Stoku. Tomasz miał syna Józefa, dziedzica na Stoku 1713 r., po którym syn Jan nabył 1767 r. części wsi Stoku i z żony Barbary pozostawił syna Marcina, ur. 1766 r. w par. Ułan, wylegitymowanego 1803 roku. 

Jakób miał dwóch synów, Antoniego i Tomasza; Antoni nabył 1739 r. części Stoku i z żony Agnieszki Turczyńskiej pozostawił dwóch synów, Franciszka-Łukasza, ur. 1757 r., i Kazimierza, ur. 1771 r. w par. Ułan, wylegitymowanych 1804 r. (Akta po-Galicyjskie, Quaterniones). 

Po Janie, dziedzicu wsi Uniewel 1682 r. (Akta Opoczyńskie), z Anny Łepkowskiej syn Andrzej miał syna Wojciecha, a ten syna Kajetana, po którym z Antoniny Chojeckiej synowie: Jerzy, ur. 1787 r. we wsi Lichty, podpułkownik grenadyerów gwardyi wojsk polskich, dziedzic dóbr Stawin, w pow. krasnostawskim, z Maryanny Dowiakowskiej pozostawił synów, Edwarda i Franciszka, Józef, audytor wojsk polskich, i Jan Nepomucen (dwaj ostatni legitymowali się 1803 r. w Galicyi) wylegitymowani w Królestwie 1840 roku; z tej linii Stanisław, syn Tomasza, i Paweł, syn Franciszka i Anny Krasuskiej, wylegitymowani w Królestwie 1867 roku. 

Franciszek, komornik graniczny 1779 r., wojski mniejszy stężycki 1784 r., wylegitymowany w Galicyi 1803 roku, pozostawił syna Stefana, po którym z Franciszki Jurkiewiczówny syn Maksymilian wylegitymowany w Królestwie 1840 r. 

Po Ignacym, w 1788 r. dziedzicu dóbr Borowe i Kudłów, z Magdaleny Wilczyńskiej syn Kajetan, podporucznik grenadyerów gwardyi wojsk polskich, wylegitymowany w Królestwie 1845 r. 

Jedna gałąź tego domu osiadła na Litwie i wzięła przydomek Dobut. Franciszek-Felicyan, wojski bracławski, kupił od Rudominów w 1721 r. majątek Krycewicze, a 1727 roku Szczołno i Kozakow; wojski miał trzy żony: Helenę Pruszewską, z niej córka Joanna 1v. za Antonim Mirskim, 2v. za Konstantym Zacharewiczem, Teklę Mirską i Annę Sołtanównę, łowczankę bracławską, 2v. za Janem Mirskim i z tej córki: Franciszka, żona Jakóba Kozła, Helena, żona Szymona Kossa, skarbnika smoleńskiego, Róża 1v. Rymszowa, 2v. za Ignacym Kozłem i synowie, Michał i Tadeusz-Onufry. 

Michał, dziedzic dóbr Szczołno, zaślubił 1v. N. Wawrzecką, córkę Felicyana, z tej syn Justyn, 2v. Aloizę Rohoziankę, z niej synowie, Jan żonaty z Ujazdowską i Kazimierz. 

Justyn, dziedzic Szczołna i Paszkowszczyzny, sędzia grodzki bracławski 1796 r., żonaty z Franciszką Wołodźkówną, miał córki, Bogumiłę Salomonowiczową, Kasyldę Zawadzką i syna Wincentego, ur. 1805 r., żonatego 1v. z Kaletą Wróblewską, 2v. z Ewą Michniewiczową, który pozostawił z 1-ej żony syna Justyna, ur. 1847 r., po którym z Józefy Wasilewskiej córki: Bronisława, Marya i Michalina. 

Tadeusz-Onufry. drugi syn Franciszka-Felicyana, chorąży husarski, deputat na Trybunał litewski 1770 r., dziedzic dóbr Krycewicze, z Bogumiły Szaumanówny pozostawił trzech synów: Jerzego, porucznika,: i Jana, kapitana w wojsku litewskiem, bezdzietnych, i Ferdynanda, dziedzica dóbr Krycewicze, prezesa sądów granicznych pow. dzisneńskiego, po którym z Anny Lewandowskiej syn Ignacy, dziedzic dóbr Krycewicz i Dancyszowa, prezes sądów pow. dzisneńskiego, zm. 1859 r. z Edwiny Rudnickiej pozostawił córki, Michalinę Fedorowiczową i Adę Bogusławską. 

Potomstwo Jana, syna Tadeusza, a mianowicie: Andrzej i Jan, synowie Józefa, Franciszek i Ignacy, synowie Stefana, i inni, osób 24, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1854 r. Jan, syn Antoniego, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1853-1872 r. 

NIEWĘGŁOWSKI. Grzegorz, setnik pułku humańskiego, w nagrodę męstwa i wierności otrzymał 1661 roku nobilitacyę (Sigil.). 

NIEWIADOMSKI h. KOŚCIESZA. Po Andrzeju, burgrabim rawskim 1692 r. (a więc Niewiadowski), syn Michał miał syna Ignacego, tego syn Józef pozostawił syna Wojciecha, po którym syn Kazimierz z Anny Turobojskiej miał syna Hipolita, wylegitymowanego w Królestwie 1856 r. 

NIEWIADOMSKI h. NIEWIADOMSKI. Herb - trzy złote miecze, schodzące się z sobą szpicami do góry w formie gwiazdy; w koronie pięć piór strusich. 

Rodzina szląska pochodzenia polskiego; wzięła nazwisko od dziedzicznego majątku Niewiadom. N., major wojsk pruskich 1830 r. 

NIEWIADOMSKI h. PORAJ. Na Litwie. Aleksander, kapitan wojsk rosyjskich, syn Tadeusza, wnuk Franciszka, prawnuk Antoniego, praprawnuk Władysława, syna Antoniego, z synami: Juliuszem, Tadeuszem i Stanisławem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1850-1854 r.

NIEWIADOMSKI h. PRUS I odm. Odmiana herbu - w polu czerwonem półtora krzyża białego; z prawej jego strony podkowa, z lewej pół podkowy, złote; w koronie trzy pióra strusie. 

Wzięli nazwisko od wsi Niewiadoma, na Podlasiu, zkąd się przenieśli do Litwy i na Ruś Czerwoną. Dorota, żona Pawła Kossakowskiego 1450 r. N., podstarosta drohicki, marszałek królewski 1525 roku. Stanisław, namiestnik drohicki, 1525 r. N. walczył na turnieju w Krakowie 1598 r.; dzielny wojownik przeciw Kozakom i Tatarom. 

Jan, rotmistrz królewski 1611 r. Stanisław, syn Wojciecha, 1649 r. Po Piotrze syn Krzysztof, rotmistrz wojsk koronnych 1658 r., poborca bielski 1661 r., podstoli wiski 1664 r., elektor 1669 r. z ziemi bielskiej, żonaty z Antoniną Mokrzecką, miał dwóch synów, Ludwika i Władysława. 

Władysław z Niewiadomy, podstoli wiski 1694 r., zaślubił Antoninę Mokrzecką i z niej pozostawił trzech synów: Antoniego, Jana i Stefana, stolnika bracławskiego 1721 r.; po Antonim syn Aleksander, elektor 1697 r. z ziemi chełmskiej, chorąży pancerny 1713 r., w 1722 r. komornik ziemski chełmski. 

Ludwik, starszy syn Krzysztofa, miał syna Antoniego, tego syn Jacek pozostawił syna Ignacego, po którym z Kunegundy Myszkowskiej synowie, Jakób i Józef, urzędnicy, wylegitymowani w Królestwie 1841 r.; z tej. linii Zygmunt, Teofil i Wirgiliusz, synowie Stanisława, i Jan, syn Teofila i Olimpii Seifreid, wylegitymowani w Królestwie 1842 r. 

Jakób, syn powyższego Ignacego, ur. 1780 r. w Trzcinnicy, w Galicyi. postąpił 1811 r. na szefa rachuby w dyrekcyi żywności wojska i w 1813 r. został przeniesiony na szefa wydziału III w dyrekcyi administracyi wojennej, a następnie został radcą Najwyższej Izby obrachunkowej; odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Saksonii i 1814 r. we Francyi i za pracę nadmierną otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. 

Józef, brat rodzony Jakóba, ur. 1796 roku w Trzcinnicy, w Galicyi, postąpił 1816 r. na aplikanta do Komisyi Rządowej Wojny i w 1817 roku awansował na sekretarza, a w 1825 r. na kontrolera II klasy (Ks. Wojskowe). 

Piotr-Sebastyan, elektor 1674 r. z wojew. podlaskiego, pisarz grodzki krasnostawski 1685 r., podpisał elekcyę 1697 r. ziemią chełmską i miał syna Andrzeja, dziedzica Wiśniewa. Stanisław i Wacław podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. Sieradzkiem. 

Franciszek, burgrabia łucki 1701 r. Jan i Stefan z wojew. podlaskiem i Ludwik z wojew. brzeskiem podpisali elekcyę 1733 r. Jan, porucznik kawaleryi narodowej 1790 roku. Michał, chorąży wojsk koronnych 1791 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Do tego herbu dolicza Kojałowicz osiedlonych na Litwie, i biorących przydomek Goleń. Mikołaj-Wawrzyniec, syn Jana, dziedzic dóbr Polany, żonaty 1622 r. z Krystyną Olbrychtówną Oborską. Jan z pow. orszańskiego i Kazimierz, stolnik mozyrski, podpisali pospolite ruszenie 1698 r.

Stanisław, starosta antowilski, deputat i komisarz pow. oszmiańskiego 1754 r., skarbnik oszmiański 1759 r. Piotr, rotmistrz pow. oszmiańskiego 1759 r., elektor 1764 roku. Tadeusz, elektor 1764 r. z pow. oszmiańskiego, prowadził proces o granice dóbr Polany. Piotr, budowniczy oszmiański 1768-1777 r. Piotr, sędzia graniczny zawilejski 1813 r. (Arch. Dubr.). Stanisław, syn Jakóba, porucznik wojsk rosyjskich, deputat szlachty pow. lipowieckiego 1845 r. 

Tadeusz-Marcin, Ignacy, Jan i Józef 1782-1783 r., Ignacy, Dominik, burmistrz drohobycki, Ewaryst i Kajetan, synowie Ignacego, 1838 r., oraz Ignacy-Maciej, Julian-Wincenty, Juwenal i Henryk-Józef, wnukowie Ignacego, 1857 roku wylegitymowani w Galicyi z przydomkiem Goleń. Ignacy, urzędnik we Lwowie, i Tadeusz, członek Tow. agronomicznego lwowskiego 1864 roku. 

NIEWIADOMSKI h. ZŁOTOGOLEŃCZYK. Na Litwie. Jacek, Kacper i Wacław, synowie Stefana, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r. Stanisław, syn Jana, z synem Piotrem i wnukami: Adamem, Janem i Aloizym 1848 r.. i synowie Piotra: Stanisław, Grzegorz, Wincenty i Krzysztof z synem Ryszardem 1848 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

NIEWIADOWSKI h. DOŁĘGA. Piszą się z Niewiadowa. Bartłomiej, dziedzic Niewiadowa 1555 r. Jan, syn Macieja, 1556 r. Stanisław z Niewiadowa 1562 r. Zofia, żona Stanisława Golońskiego 1601 roku. Waleryan, syn Mikołaja, 1636 r. 

Stanisław, burgrabia piotrkowski 1662 r., miał syna Leonarda. Andrzej, Dobrogost i Stefan podpisali elekcyę 1669 r. z ziemią rawską. Bonawentura, syn Andrzeja, 1679 r. Andrzej na Niewiadowie, burgrabia rawski 1695 r., poseł na sejm i deputat na Trybunał koronny 1698 r., miał, syna Aleksandra. 

Stanisław, syn Wacława, żonaty 1716 r. z Konstancyą Rogowską. Antoni, syn Tomasza, 1742 r. Kazimierz, burgrabia rawski 1784 r. Karol, szambelan Stanisława Augusta 1792 roku (Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Ks. Gr. Czerskie, Metr. Kor.). 

Byli i na Litwie. Dadźbog, poborca oszmiański 1672 r., podpisał elekcyę 1674 r. z pow. oszmiańskim. Mikołaj, porucznik, elektor 1764 r. z ks. żmudzkiego (Arch. Dubr.). 

NIEWIARDOWSKI h. DOŁĘGA. Ambroży, syn Bohdana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

NIEWIARDOWSKI h. LELIWA. Na Żmudzi, piszą się z Gotowta. Jan i Józef 1648 r., Eliasz 1669 r., Jan, sekretarz królewski, 1674 r. i Kazimierz 1697 r. podpisali elekcye z ks. żmudzkiem. Piotr ze Żmudzią podpisał pospolite ruszenie 1698 r.

Andrzej, Maciej i Antoni z potomstwem, synowie Bartłomieja, wnukowie Piotra, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1842, 1856 i 1860 r. 

NIEWIARDOWSKI h. LUBICZ. Mikołaj, syn Józefa, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1800 r. 

NIEWIARDOWSKI h. SULIMA. Piotr, syn Michała, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1803 r. 

NIEWIARDOWSKI h. TĘPA-PODKOWA. Pochodzący po Karolu, synie Benedykta: Leon, syn Karola, z synami: Antonim, Jakóbem, Jerzym, i Wincenty, syn Antoniego, oiaz Adolf, syn Feliksa, i inni osób 32, w 1845, 1853 i 1866 r.; Gaudenty i Aleksander z potomstwem, synowie Jakóba, wnukowie Stanisława, 1850 i i860 r., osób 20, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Konstanty, Ignacy i Wacław, synowie Dominika, dóbr Wygontyszki, Adolf i Feliks, synowie Feliksa, dóbr Kupsce, Józef, syn Szymona, dóbr Tarwidzy i Kubeli, Adam, dóbr Aryszki i Józef, dóbr Ławrynajce, synowie Leontego, Jan, syn Kazimierza, dóbr Poszejki, Józef i Leonard, synowie Marcina, dóbr Siawciły, Apolinary, syn Szymona, dóbr Drabukszty, Szymon, syn Wincentego, dóbr Dulkiławki, Ignacy, syn Floryana, dóbr Michalin, i Floryan, syn Wincentego, dóbr Pakalniszki, Józef, dóbr Gwałdy dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 roku. 

NIEWIAROWICZ v. NIEWIEROWICZ h. PÓŁKOZIC. Na Litwie. Chrzczon, ciwun wileński 1494 r. N., woźny pow. oszmiańskiego 1591 roku. Jan i Michał podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. wileńskiem. Józef z pow. oszmiańskim podpisał pospolite ruszenie 1698 r.

Jan, dziedzic Wyholenięt, w pow. oszmiańskim, skarbnik wileński 1726 r., miał syna Józefa, elektora 1733 r. z wojew. witebskiego. Stefan, stronnik Augusta III. Józef, proboszcz świrski 1783 r. Fabian, namiestnik ziemski pow. zawilejskiego 1798 roku. Franciszek, dworzanin skarbu litewskiego 1798 r., żonaty ze Scholastyką Kunicką. 

Ignacy, komisarz cywilno-wojskowy zawilejski 1801 r. Józef, dziedzic dóbr Bohdanów, w pow. wilejskim, sędzia grodzki pow. zawilejskiego 1801 r. (Arch. Dubr.). 

Fabian, syn Piotra, z synami, Władysławem i Adolfem wylegitymowani w Cesarstwie 1849 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

NIEWIAROWICZ h. PRAWDZIC. Ignacy, Benedykt i Kazimierz, z potomstwem, synowie Jana, wnukowie Andrzeja, wylegitymowani w Cesarstwie 1836 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

NIEWIAROWSKI h. PODKOWA. Na Litwie. Józef, Jan, Antoni, Michał i Tomasz, synowie Antoniego, wnukowie Macieja, prawnukowie Kazimierza, praprawnukowie Stefana, syna Władysława, wylegitymowani w Cesarstwie 1859 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

NIEWIAROWSKI h. PÓŁKOZIC. Jan Ligęza, wojewoda łęczycki 1389 r., założył wieś Niewiarów i od niej pisał się Niewiarowskim, a to nazwisko przyjęli jego potomkowie, z których jedni zamieszkiwali w Małopolsce i do środka XVII stolecia należeli do zamożniejszych właścicieli w wojew. krakowskiem, inni przesiedlili się na Podlasie i tam założyli już w XV wieku wieś Niewiarówv. Niewierów, od której też i Niewierowskimi byli nazywani. Z gałęzi podlaskiej Feliks, syn Walentego, dzielny pułkownik, osiedlił się na Litwie i jest protoplastą linii Niewiarowskich w tej prowincyi dziedziczących; z gałęzi podlaskiej pochodziła również Helena, żona Franciszka Poniatowskiego, matka kasztelana krakowskiego Stanisława, a babka króla Stanisława Augusta, która, po śmierci męża, zostawszy zakonnicą Wizytką w Warszawie, umarła w późnej starości. 

Gałąź Krakowska. Mikołaj restaurował kościół w Niego wicach 1443 r. Jan był dziedzicem wsi Winnica, Jaroszówka i Niegowice w 1470 r., jego synami, lub wnukami byli Krzysztof v. Seweryn i Adam, przedstawiciele dwóch linij tej gałęzi. 

Linia Krzysztofa v. Seweryna. Krzysztof (Seweryn), dziedzic Niegowic 1543 r., z Anny z Krotoszyna, wojewodzianki inowrocławskiej, miał synów: Krzysztofa burgrabiego zaniku krakowskiego 1581 r., żonatego z Ewą N., bezdzietnego, Przecława, zm. 1599 r., który, umierając, zapisał Dominikanom krakowskim wsie Jodłownik, Kostrzę, Ryje i Markuszową, po którym synowie, Jan i Krzysztof, Seweryna i Jana, który tymże Dominikanom nadał wieś Kąsinę 1596 r., i który miał czterech synów: Aleksandra, Andrzeja, Samuela, dziedzica dóbr Krakuszowice, z Zofią Latoszyńską, podczaszanką krakowską, 2v. za Heronimem Kazanowskim, chorążym sandomierskim, bezdzietnego, i Seweryna. 

Andrzej, dziedzic dóbr Dąbrowicy, wojownik w Prusach przeciw Szwedom 1626-1628 r., pozostawił synów: Balcera, elektora 1632 r. z wojew. krakowskiego, wojownika przeciw Moskwie, po którym syn Piotr, burgrabia krakowski 1700 r., żonaty z Heleną ze Stoku, Aleksandra, Dominikanina, kaznodzieję i autora, i Stefana, którego synowie: Fabian, Jacek, Stanisław i Stefan. 

Seweryn, ostatni syn Jana, dziedzic dóbr Niewiarowa, elektor 1669 r. z wojew. krakowskiego, z Lubowidzkiej miał syna Seweryna-Feliksa, tego syn Franciszek pozostawił syna Aleksandra, po którym syn Jan Nepomucen, dziedzic dóbr Niedarczów, w pow. radomskim, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. z synami, Włodzimierzem i Józefem, urodzonymi z Anastazyi Potkańskiej. Z tej linii Robert, syn Ignacego, dziedzica wsi Model, w pow. kutnowskim, i Klementyny Roesler, dziedzic wsi Woli Gołkowskiej, zaślubił Stefanię Maszewską, córkę Adama, właściciela wsi Kossów, w Grójeckiem.

Linia Adama. Adam, dziedzic dóbr Niewiarowo, Niegowice i Cichawa 1543 r., miał synów, Adama, po którym z Jadwigi Otwinowskięj tylko córki zostały, i Wojciecha, który z Barbary Mstowskiej pozostawił synów: Adama, Jana, dziedzica na Książnicach, tego z Anny Pacanowskiej syn Przecław, elektor 1632 r. z wojew. krakowskiego, Kacpra, Olbrychta i Stanisława. 

Olbrycht, dziedzic na Marszonicach, z Jadwigi Lubomirskiej miał synów: Kacpra, kanonika krakowskiego, sekretarza królewskiego, zm. 1631 r. i Stanisława, dziedzica na Cichawie, po którym synowie, Joachim, oficjał pilecki, i Jan, przeor Dominikanów w Krakowie 1650 r. 

Z tej gałęzi. Adam i Wawrzyniec cytowani w aktach krakowskich 1560 r. Anna, żona Jana Jordana, strukczaszego królewskiego 1570 r. Jan, dworzanin Zygmunta Augusta 1570 r. Kacper, dworzanin królewski 1583 r. Magdalena za Janem Gołuchowskim 1600 r. Anna, żona Rafała Brzechfy, chorążego krakowskiego 1660 r. Jan, dziedzic Bronczyna, podczaszy kaliski, elektor 1669 r. i 1674 r. z ziemi liwskiej, miał córki: Annę, Konstancyę, Zofię i synów, Franciszka i Walentego. Franciszek i Kazimierz, elektorowie 1669 r. z wojew. krakowskiego. Franciszek, podczaszy kaliski 1674 r., żonaty z Gorazdowską. (Metr. Kor., Conv. Vars., Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel.). 

Gałąź Podlaska. Leonard z Niewiarowa, w pow. bielskim, miał z Heleny Zielepuszanki córkę Krystynę za Heronimem Bajkowskim i synów: Andrzeja, żonatego z Dorotą, córką Walentego Szora, Jana, Macieja, Michała, ożenionego z Zofią, córką Jerzego Tarusa, i Walentego. 

Walenty, dziedzic Niewierowa i Krarakówki, komornik ziemski bielski 1585 r., zaślubił Aleksandrę, córkę Jerzego Tarusa, i z niej pozostawił synów: Feliksa, Kacpra i Stanisława, dworzanina królewskiego 1596, r. po którym syn Walenty. 

Feliks, rotmistrz wojsk królewskich 1605 r., dzielny wojownik pod Kircholmem przeciw Szwedom i w Moskwie 1609-1612 r., z Anny Jezierskiej miał sześciu synów: Feliksa, Jana, Jerzego, referendarza litewskiego 1659 r., opata trzemeskiego 1667 r., Stanisława, kanonika płockiego, Pawła i Stefana; po Feliksie, majorze wojsk królewskich, synowie: Aleksander, Jan i Ludwik, po Janie syn Zacharyasz, tego synowie, Franciszek i Walenty. 

Paweł, pułkownik królewski, elektor 1632 r. z wojew. trockiego, dzielny wojownik przeciwko Kozakom pod Pińskiem i Łojowem 1650 r., był członkiem poselstwa do Francyi 1640 r.; leśniczy merecki, z żony Anny Krasińskiej, wojewodzianki podlaskiej, miał syna Krzysztofa, pułkownika wojsk litewskich, który odznaczył się chlubnie w wielu wojnach; popadłszy w niewolę moskiewską 1660 r., został uwolniony 1662 r., lecz za udział w rokoszu wojskowym i zabójstw e hetmana Gosiewskiego został ukarany śmiercią 1665 r.; z Zofii Frąckiewicz jego synowie: Jan, Jerzy i Paweł. 

Stefan, ostatni syn Feliksa, dziedzic Nowosiółki, elektor 1648 r. z wojew. trockiego, pułkownik królewski, wojownik przeciw Tatarom, Szwedom i Moskwie, w bitwie pod Werkami dostał się do niewoli z hetmanem Gosiewskim, w której dwa lata zostawał; starosta budowiecki, z żony Maryanny Tryzna pozostawił synów, Stanisława, starostę budowieckiego 1686 r., po którym z Teodory Masalskiej syn Franciszek, pułkownik wojsk koronnych, bezdzietny i córka Konstancya Łaźniewska, i Stefana. 

Stefan, rotmistrz królewski, wojownik przeciw Turkom, dostał się do niewoli 1689 r.; stolnik lidzki, z żony Maryanny Mokrzeckiej, 1v. Brzostowskiej, miał syna Antoniego, łowczego drohickiego, chorążego czernihowskiego, żonatego 1v. z Katarzyną Jaruzalską, cześnikówną podolską, 2v. z Teresą Jaruzalską, po którym synowie: Stanisław, pułkownik, Stefan, rotmistrz, i Franciszek, chorąży czernihowski 1756 r. 

Z tej gałęzi podlasko-litewskiej. Jakób, Marek, Paweł, Stanisław i Wojciech, synowie Macieja, przeprowadzili 1541 r. działy dóbr. Po Zygmuncie córki, Małgorzata za Maciejem Grochowarskim i Zofia, żona Michała Mońki 1546 r. Zygmunt, komornik drohicki 1572 r. 

Stanisław 1632 r. z wojew. podlaskiem, Stanisław-Kazimierz 1669 r. z ziemią bielską, N. 1697 r., Kazimierz, Marcin i Wawrzyniec 1733 r. z wojew. podlaskiem podpisali elekcye. Jan, Maciej i Stanisław, synowie Jakóba, i z nich Maciej, vicegerent, następnie 1713 r. burgrabia drohicki, miał syna Dominika (Metr. Litew., Metr. Kor., Conv. Vars., Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Czerskie). 

W księgach szlachty obwodu białostockiego z roku 1827 r. znajduje się następujący wywód szlachectwa tej rodziny. Jan, syn Stanisława, ustąpił 1600 r. części swoje na Niewiarowie, Przypkach i Sochach synowi swemu Maciejowi. Maciej, syn Jana, ustąpił 1631 r. grunt we wsi Niewiarowie i Sochach Andrzejowi, synowi Macieja, Niewiarowskiemu. Szymon, syn Macieja, zastawił 1663 r. grunt wsi Korzeniówki Wielkiej Janowi Tołwińskiemu, a w 1691 r. tenże Szymon nabył od Łukasza Korzeniowskiego części Korzeniówki Wielkiej. 

Andrzej, syn Szymona, nabył 1700 r. części Korzeniówki Wielkiej i Małej od Andrzeja Korzeniowskiego. Grzegorz i Maciej, synowie Andrzeja, wzięli 1750 r. w zastaw grunt we wsiach Korzeniówce Wielkiej i Małej od Franciszka Korzeniowskiego, komornika ziemskiego drohickiego; po Grzegorzu synowie, Józef ur. 1761 r. i Ignacy, ur. 1769 r. w par. Sadowskiej, i z nich Józef, podkomorzy drohobycki 1794 r., w 1803 r. sprzedał części wsi Korzeniówki Wielkiej i Małej, Tołwina i Wiercienia bratu rodzonemu Janowi. 

Ignacy został księdzem, a Józef z żony Apolonii Błażowskiej miał synów, Honorata-Feliksa-Godfryda, i Nikodema-Franciszka, ur. 1810 r. w par. lwowskiej, którzy z ojcem zapisani zostali 1827 r. w poczet szlachty okręgu białostockiego. 

Honorat-Feliks, ur. 1794 r. we Lwowie, wszedł 1811 r. do kompanii 6 batalionu saperów i w 1815 r. przeniesiony na konduktora w korpusie inżynierów, awansował 1818 r. na podporucznika, a 1822 r. na porucznika iw 1826 r. wyszedł do dymisyi w stopniu kapitana; odbył oblężenie w Zamościu 1813 r. (Ks. Wojskowe). 

Maciej, drugi syn Andrzeja, a brat Grzegorza, dziedzic wsi Niewiarowo-Sochy, w wojew. podlaskiem 1767 r., z żony Antoniny Skiwskiej miał syna Ignacego, po którym z Weroniki Osieckiej syn Klemens wylegitymowany w Królestwie 1848 r. 

Klemens, ur. 1808 r. we wsi Babianka, w obwodzie grodzieńskim, wszedł 1826 r. do 4 pułku ułanów i w 1831 r. awansował na podporucznika (Ks. Wojskowe). 

Kazimierz miał syna Mateusza, który w 1781 r. nabył części wsi Moczydły Stara-wieś i Krynki-Sobole, i zostawił syna Wincentego, wylegitymowanego w Galicyi 1804 r. 

Sebastyan 1760 r., miał syna Szymona, który w 1778 r. nabył części wsi Polkowo-Pobratyny, i z Teresy N. pozostawił syna Fabiana-Józefa, ur. 1772 r. w par. Kopce, wylegitymowanego w Galicyi 1804 r. (Quaterniones). 

Heronim, syn Pawła i Julianny Krasińskiej, ur. 1809 r. w Warszawie, wstąpił 1828 r. do 1 pułku piechoty liniowej iw 1838 r. postąpił na podporucznika (Wojskowe). 

Kazimierz, syn Franciszka i Katarzyny, ur. 1789 r. w Warszawie, wszedł 1809 r. do 12 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego; wcielony 1815 r. do batalionu grenadyerów gwardyi, wyszedł 1817 r. do dymisyi w stopniu podporucznika; odbył kampanię 1812 r. w Rosyi (Ks. Wojskowe). 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego: Leon, syn Antoniego, z synami: Aloizym, Kazimierzem, Antonim, i tego synowie: Józef, Ludwik, Adam i Julian, Wojciechem i Franciszkiem i tego syn Władysław 1842 r.; Piotr, syn Stanisława, z synami, Franciszkiem i Sewerynem i tego synowie: Ryszard, Bolesław i Wiktor, i Antoni, syn Jana, z synem Franciszkiem 1845 r.; Franciszek, syn Józefa, z synami: Ignacym, Grzegorzem, Karolem, Wincentym, Piotrem i Wojciechem 1843 r.; Bernard i Donat, synowie Aleksandra, 1830 r.; synowie Bartłomieja: 1) Mateusz z synami, Janem i Antonim, 2) Krzysztof, 3) Stanisław z synem Stanisławem, 4) Walenty z synem Konstantym 1839 r.; synowie Franciszka: Tomasz z synami: Stanisławem, Adamem i Janem, Grzegorz z synem Teofilem i Franciszek, oraz Antoni i Franciszek, synowie Mateusza, 1852 r.; Feliks i Julian, synowie Romualda, 1858 r; Stanisław, syn Franciszka, z synem Antonim 1854 r.; synowie Macieja: Szymon z synami, Janem i Kazimierzem, Józef z synami: Bronisławem, Franciszkiem i Kazimierzem i Adam, a także Bartłomiej, syn Franciszka, 1862 r.; Tomasz, syn Bartłomieja, z synami, Stanisławem i Franciszkiem 1863 r.; Szymon, Andrzej i Tomasz, synowie Walentego, 1861 r. 

Mateusz, syn Franciszka, z synami: Julianem, Józefem, Wawrzyńcem i Janem 1851 r.; Antoni, syn Leona, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1842-1858 r.

NIEWIAROWSKI. Marcin, neofita litewski, otrzymał nobilitację 1764 roku (Vol. Leg.). 

NIEWIASTOWSKI. Jerzy, Marya i Teresa, syn i córki Mikołaja 1689 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.). Józef, szambelan Stanisława Augusta 1777 r. (Sigil.). 

NIEWIER h. TRĄBY. Pochodzą od Ostikow, herbu Trąby, z których Grzegorz miał syna Niewiera, a tego synowie, Marcin i Wojciech brali imię ojca za nazwisko. Niewier-Ostik 1499 r. 

NIEWIERKOWSKI. Dominik podpisał elekcyę 1733 roku z woje w. podlaskiem. 

NIEWIEROWICZ. Na Litwie. Karol i Józef podpisali konfederacyę generalną litewską 1764 r. Piotr, syn Michała, zasiadający w sądach pow. sieńskiego, gub. mohylowskiej 1840 r. 

NIEWIEROWSKI h. PÓŁKOZIC. Taż familia co Niewiarowski, herbu Półkozic. Prochor, Mikołaj i Teodor, synowie Stefana, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1784 r. 

NIEWIERSKI h. PRUS II. Pisali się z Niewierza; dawna rodzina w Prusach Zachodnich. Piotr 1503 roku. Antoni, Jan i Dobrogost, synowie Bonifacego, 1548 r.; z nich Dobrogost, dziedzic Kolna 1557 roku. Szczęsny 1648 roku z wojew. pomorskiem podpisał elekcyę, następnie był burgrabią wałeckim. 

Byli i na Podolu. Zygmunt, elektor 1648 r. z wojew. kijowskiego. Piotr, syn Łukasza, 1661 r., miał syna Władysława, żonatego 1v. z Anną Zajączkowską, 2v. z Magdaleną Sokolską, który pozostawił trzech synów: Józefa, Michała i Wawrzyńca 1710 r. Wacław 1698 r. 

Jan, Józef i Mikołaj, synowie Pawła, 1728 r. Szymon żonaty z Urszulą Fedorowiczówną, burgrabianką mielnicką 1745 r. (Metr. Kor., Wyr. Tryb. Piotrk., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

NIEWIERSKI h. RADWAN. Antoni wylegitymowany w Galicyi 1782 roku. 

NIEWIEŚCIŃSKI h. PRZEGONIA. Senator w rodzinie, Stanisław, kasztelan elblągski 1694 r., um. 1695 r. 

Gniazdem tej rodziny jest wieś Niewieścin, pod Świecem, w Prusach Zachodnich. Jan, sędzia pow. świeckiego, otrzymał 1526 r. przywilej dla Niewieścina i Złotowa. Maciej podpisał ugodę będzińską 1589 r. Mikołaj, deputat na Trybunał koronny z wojew. pomorskiego 1596 r. Mikołaj, sekretarz królewski, znakomity prawnik, należał do korekty praw pruskich 1588 roku; mąż zacny, widząc się osłabionym chorobą i wiekiem, złożył 1607 r. dobrowolnie urząd starosty tucholskiego, pozbawiając się tym sposobem znacznego dochodu, ponieważ nie mógł pełnić osobiście swoich obowiązków. 

Jan, syn Jana, dworzanin królewny szwedzkiej Anny, siostry Zygmunta III, elektor 1648 r. z wojew. pomorskiego. Michał z Niewieścina miał syna Fabiana, elektora 1648 roku z wojew. pomorskiego, dworzanina królewskiego 1666 roku, po którym z Barbary Konarskiej synowie: Franciszek, elektor 1669 r. z wojew. pomorskiego, rotmistrz królewski 1685 roku, Jacek i Stanisław-Kazimierz, elektor 1674 r. z wojew. pomorskiego, sekretarz królewski 1676 r., burgrabia pomorski 1689 r., miecznik 1690 r., chorąży 1691 r. ziem pruskich, marszałek Trybunału koronnego 1691 r., ostatnio kasztelan elblągski 1694 r. Stanisław 1669 r. z wojew. pomorskiem, Stanisław 1674 i 1697 r. z wojew. malborgskiem podpisali elekcye. 

Jan 1670 r., żonaty z Zofią Czerwińską, miał syna Adama, po którym z Ludwiki Domaradzkiej syn Jakób, dziedzic dóbr Marków, Piścin. Zalesie i Wilkostów, pisarz grodzki 1720 r., podwojewodzy 1724 r., ostatnio 1734 r. podsędek inowrocławski, zaślubił Agnieszkę Jarnowską iz niej pozostawił synów, Antoniego i Józefa, dziekana i kanonika krakowskiego, deputata na Trybunał koronny 1761 r. 

Antoni v. Antoni-Władysław, dziedzic Markowa i Piścina-Zalesie, elektor 1733 r. z wojew. inowrocławskiego, miecznik 1737 r., stolnik i sędzia grodzki 1748 r., ostatnio 1772 r. chorąży bydgoski, po którym z Katarzyny Wiesiołowskiej córki, Anna, żona Stefana Przyłubskiego, wojskiego bydgoskiego, Klara Michałowa Kiełczewska i synowie, Jan, elektor 1764 r. z wojew. inowrocławskiego, szambelan królewski 1782 roku, dziedzic dóbr Losowo, żył jeszcze 1832 r., Józef, chorąży wojsk pruskich. 

N., żona Samuela Nahoreckiego, porucznika husarskiego 1701 roku. Jan, elektor 1697 r. z wojew. pomorskiego, starosta mławski 1710 r., żonaty z Elżbietą z Tuchołków, miał córkę N. za Józefem Czapskim, miecznikiem ziem pruskich, i syna Jerzego, żonatego z Ludwiką Czapską, kasztelanką gdańską. Antoni, kanonik katedralny kujawski, sędzia deputat 1785 roku, prałat i kantor włocławski 1793 r., otrzymał 1791 r. order św. Stanisława (Metr. Kor., Don. Vars., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Sigil., Kancl., Ks. Gr. Brzeskie). 

NIEWIESKI h. NOWINA. Zamożna sieradzka w XVI wieku rodzina, posiadała między innemi rozległy majątek Krotoszyn w Wielkopolsce, który w 1570 roku sprzedała Rozrażewskim. Mikołaj i Stanisław, synowie Jana, 1538 r. Stanisław, syn Mikołaja i Zofii z Lubrańca, 1539 r. Jan i Zofia, syn i córka Mikołaja, 1563 r. (Zap. Piotrk.). 

Stanisław-Jan, doktor medycyny, profesor matematyki w Akademii krakowskiej i wydawca słynnych kalendarzy krakowskich, um. 1699 roku; jego syn Franciszek, sekretarz królewski, doktór filozofii, profesor retoryki i astronomii w Akademii zamojskiej, matematyk królewski, wydawał kalendarze, które w całej Rzeczypospolitej miały wielką wziętość. Michał wylegitymowany w Galicyi 1782 r. 

NIEWMIERZYCKI v. NIEUMIERZYCKI. Zagrodowa szlachta w starostwie mozyrskiem. Katarzyna, wdowa po Prokopie, z synami, Bazylim i Michałem 1711 r. Aleksander, Andrzej, Dymitr, Kliment, Kondrat, Oponas, Samuel i Sawa 1711 r. Antoni-Joachim, komornik ziemski kijowski 1713 r., stolnik smoleński 1723 r. Niewmirzycki v. Romanowski Stefan miał synów: Andrzeja, Antoniego, Grzegorza, Mateusza i Tadeusza 1747 r. 

Timofiej, Melentij i Stefan Wasilewicze Diakowicze sprzedali 1727 r. grunt w Niewmirzycach Ofanasowiczowi Niewmirzyckiemu (Ks. Gr. Owruckie, Wyr. Tryb. Lubel.). Jan, Józef, Michał i Szymon podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. kijowskiem. Maryan, syn Szymona, marszałek szlachty pow. żytomierskiego 1855 r. 

NIEWOCKI. Piotr żonaty z Elżbietą Sarnecką 1677 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

NIEWODOWSKI h. LUBICZ. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

NIEWODOWSKI h. MODZELE. Szymon z Modzeli i jego synowiec Sunisław z Zakliczewa dostali 1417 r. od Janusza ks. Mazowieckiego w nagrodę zasług 60 włók gruntu Niewodowo i Drozdowo zwanego, w ziemi wiskiej; ten przywilej zatwierdził 1420 r. Ziemowit ks. Mazowiecki powyżej cytowanemu Sunisławowi i synom Szymona: Adamowi, Mikołajowi i Janowi, którzy podzielili się dobrami Szymona, i ci, co wzięli wieś Drozdów, nazwali się Drozdowski, a Sunisław od wsi Niewodowa przybrał nazwisko Niewodowski; z czasem przecież, jeśli nie wszyscy, to większość jego potomków przeszła do herbu Suchekomnaty. 

NIEWODOWSKI h. SUCHEKOMNATY. Wzięli nazwisko od wsi Niewodowo, w ziemi wisk ej. Jan 1427 roku (Akta Łomżyńskie). Jan i Piotr przyjmowali 1497 r. udział w wyprawie wołoskiej. Bernard, syn Andrzeja, wywiódł szlachectwo w grodzie łomżyńskim 1510 r. Dorota, żona Jakóba Budziszowskiego 1590 r. 

Jakób i Stanisław podpisali elekcyę 1669 r. z ziemią wiską. Agnieszka za Janem Jeziorkowskim, chorążym różańskim 1700 r. Tomasz, elektor 1697 r. z ziemi wiskiej, żonaty z Agnieszką Jeziorkowską, chorążanką różańską, miał syna Antoniego, skarbnika 1761 roku, a 1762 r. miecznika wiskiego, elektora 1764 r. z ziemi wiskiej, po którym syn Józef, komisarz do zbierania ofiar 1789 r. (Sigil., Wyr. Tryb. Piotrk.). 

Tadeusz, syn Józefa i Brygidy Cywińskiej, ur. 1782 roku we wsi Bokszyszczach, w pow. augustowskim, wszedł 1799 roku do wojska pruskiego; i w 1807 roku wyszedł do dymisyi w randze podporucznika; w 1808 roku postąpił jako podporucznik do pułku piechoty legii nadwiślańskiej; porucznik 1811 roku, kapitan 1813 roku, został 1815 roku umieszczony w 6 pułku piechoty liniowej i w 1816 r. wyszedł do dymisyi. W 1821 roku ponownie wstąpił do wojska do 3 pułku strzelców konnych i w 1824 r. awansował na podpułkownika. Odbył kampanie: 1806 i 1807 r. przeciw Prusom, 1808-1811 r. w Hiszpanii i 1813 r. przeciw sprzymierzonym. (Ks. Wojskowe). 

NIEWODZKI-MIDROWSKI. Zobacz MIDROWSKI. 

NIEWSTEMPOWSKI. Byli w ziemi różańskiej, a wzięli nazwisko od wsi Niewstempowa. Mikołaj, Jan, Maciej i Dobiesław, wszyscy przydomku Kaim, dostali w 1398 roku przywilej od książąt mazowieckich na 9 włók gruntu we wsi Czerninie. Niewstamp z Czernina, Mścisław i Mikołaj w 1420 r. nabyli 10 włók gruntu Czetostańce. Bartłomiej, Jan i Mścisław, bracia, zastawili 1451 r. siedm i pół włók w Niewstempowie w 36 kopach groszy Zarembom, a w 1463 roku wystąpili przed sąd bracia Zarembowie i prosili przysądzić im na wieczność 7 i pół włók gruntu w Niewstempowie niewykupione w swoim czasie, co też książęta mazowieccy Konrad, Kazimierz, Bolesław i Jan uczynili (Mil.). 

NIEWSTROJ v. NIESTROJ. Brali przydomek Trupczany. Aleksander, łowczy starodubowski 1666 roku. N., podstoli nowogrodzki 1667 roku. Jerzy, łowczy starodubowski, podpisał elekcyę 1733 roku z wojew. Smoleńskiem (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel.). 

NIEZABITOWSKI h. LUBICZ. Senatorowie w rodzinie: Aleksander-Ludwik, kasztelan sandecki 1664 r., bełski 1669 roku. Bogusław, kasztelan nowogrodzki 1734 r., um. 1739 r. Gniazdem tej rodziny jest wojew. lubelskie, w którem rozrodzona brała przydomki: Pieniek, Dziadek, Piorun i inne; niektórzy z nich pisali się Niezabytowski i tę pisownię przyjęła w ostatnich czasach gałąź tego domu litewska. Przy rozrodzeniu się Niezabitowscy przenieśli się w różne strony kraju i obecnie, zamieszkują na Rusi Czerwonej, Litwie, Podlasiu i w ziemi lubelskiej, stanowiąc trzy gałęzie tego rodu: Czerwono-ruską, Litewsko-podlaską i Lubelską. 

Gałąź Czerwono-ruska. Piotr przydomku Pieniek, dziedzic na Niezabitowie 1507 r., z Petroneli Górskiej miał syna Mateusza, a ten z Ewy Zielenieckiej syna Kacpra, po którym z Zofii Górskiej syn Andrzej 1591 roku, zaślubił Elżbietę Zieleniecką i z niej pozostawił syna Szymona, ożenionego z Zofią Ługowską, po którym było czterech synów: 

Aleksander-Ludwik, Daniel, dziedzic Moszenki Małe, w Lubelskiem, żonaty z Anną Głębocką, Jan i Łukasz; z nich Jan i Łukasz są przedstawicielami dwóch linij tej gałęzi. Aleksander-Ludwik, najstarszy syn Szymona, elektor 1648 r. z wojew. lubelskiego, dworzanin i sługa ks. Jeremiasza Wiśniowieckiego, stolnik bracławski 1652 r. i rotmistrz pancerny 1658 r., pułkownik i regimentarz 1660-1669 roku, dzielny wojownik z Czarnieckim przeciw Kozakom i Moskwie, marszałek związku wojskowego zwanego pobożnym, miał sobie ofiarowane dowództwo na Ukrainie 1666 r., lecz dla zwątlonego zdrowia nie przyjął; starosta lubelski i tarnogrodzki 1662 r., kasztelan sandecki 1664 r., a ostatnio 1669 r. bełski, elektor 1674 r. z wojew. bełskiego, miał na starostwie lubelskiem zabezpieczoną sumę 175,000 złotych, którą jego sukcesorom zalecił wypłacić sejm 1775 r.; był deputatem do ugody z Lubomirskim 1666 r.; jako stronnik dworu chciał w 1662 r. zawiązać konfederacyę pod nazwą pobożnej, któraby w przeciwieństwie była i osłabiła konfederacyę wojskową pod Borzęckim, lecz to nie przyszło do skutku; kasztelan był żonatym z Jadwigą Stamirowską. 

Linia Jana. Jan, zwany Bieniek, dziedzic Ługów 1680 r., zaślubił Joannę Stempkowską i z niej miał syna Gabryela, dziedzica Ługowa 1745 r., skarbnika wschowskiego 1748 r., po którym z Magdaleny Iżyckiej córka Maryanna i syn Antoni. 

Antoni, dziedzic na Ługowie, żonaty z Klarą Sosnowską, pozostawił synów: Józefa, urzędnika w Lublinie, Feliksa, Jana, Leopolda i Walentego i po Leopoldzie syn Erazm, wylegitymowanych w Królestwie 1839 r. 

Linia Łukasza. Łukasz, dziedzic dóbr Moszenki Małe, w wojew. lubelskiem, które nabył 1710 r. od brata Jana, żonaty z Zofią Rudnicką, pozostawił syna Aleksandra, chorążego pancernego, po którym z Heleny Jeziorkowskiej syn Mikołaj-Łukasz, podczaszy żytomierski 1730 r., z Maryanny Orzechowskiej, córki Mikołaja, stolnika czorsztyńskiego, miał synów: Aleksandra, Józefa, Karola-Michała i Łukasza.

Józef, dziedzic dóbr Uherce, komornik ziemski podolski 1767 roku, następnie podsędek latyczowski, sprzedał 1783 r. części Kozarzewa, w wojew. lubelskiem; członek Stanów galic., wylegitymowany w Galicyi 1782 r., z żony Joanny, córki Benedykta Zaleskiego, stolnika czerniechowskiego, pozostawił syna Jana-Floryana, dziedzica Uherce 1778 r., przyjętego 1817 r. do grona Stanów galic., po którym z Anny, córki Antoniego Żurakowskiego, łowczego żytomierskiego, córki: Antonina Borowska, Emilia Hondorf, Julia za Drogomirem Skarbek-Wojczyńskim, i synowie: Franciszek, Jan-Jakób, dziedzic Butyny i Przystanie, żonaty z Ludwiką, córką hr. Franciszka Dunin-Borkowskiego, Józef, żonaty z Antoniną Malczewską i Napoleon, członkowie Stanów galic., wylegitymowani w Galicyi 1823-1830 r. 

Franciszek, dziedzic Uherce, deputat stanów galicyjskich 1826 r.? żonaty z Ludwiką Ostaszewską, pozostawił syna Włodzimierza, dziedzica Uherce, posła sejmowego i prezesa rady pow. w Gródku, zm. 1900 r., po którym z Kazimiery, córki hr. Kazimierza Badeniego. krajczego galic., córki: Helena, żona Bronisława Horodyskiego, Jadwiga, żona Augusta Stojowskiego, i syn Stanisław, ur. 1860 r., dziedzic Uherce, prezes kasy oszczędnościowej we Lwowie, marszałek galic., żonaty z Anną hr. Kwilecką. 

Maksymilian, syn Józefa i Anny (!) Zaleskiej, ur. 1771 r. w Uhercach, wszedł 1792 r. jako kadet do korpusu artyleryi pieszej, i po rozbiorze kraju postąpił w 1806 r. w stopniu porucznika do pułku huzarów i w 1807 roku przeniesiony do 7 pułku ułanów legii nadwiślańskiej, został 1813 r. szefem szwadronu; przeniesiony 1815 r. do 1 pułku ułanów, wyszedł 1819 roku do dymisyi w stopniu podpułkownika. Odbył kampanie: 1807-1811 r. w Hiszpanii, a 1813 r. przeciw sprzymierzonym i za waleczność otrzymał 1813 r. krzyż złoty polski, a 1813 r. krzyż Legii Honorowej (Ks. Wojskowe). 

Karol-Michał, trzeci syn Mikołaja-Łukasza i Orzechowskiej, zaślubił Karolinę Izdebską i z niej miał córkę Idalię za Edmundem hr. Dzieduszyckim i syna Kwiryna, dziedzica dóbr Płuhów, po którym z Maryi bar. Błażowskiej syn Witold, dziedzic dóbr Lanki, w pow. bobreckim, zaślubił 1880 r. Maryę bar. Błażowską. 

Kwiryn, ur. 1803 r. we Lwowie, postąpił 1822 r. do 1 pułku ułanów i w 1830 r. awansował na podporucznika; porucznik 1831 r., otrzymał krzyż złoty wojskowy i postąpił na kapitana (Ks. Wojskowe). 

Łukasz, ostatni syn Mikołaja-Łukasza i Orzechowskiej, zaślubił Zofię Drohojowską, sędziankę grodzką przemyślską, i z niej pozostawił syna Maryana, kontrolera podatkowego, wylegitymowanego w Galicyi 1853 r., po którym z Teofili Załęskiej syn Antoni żonaty z N. Gorczyńską (Metr. Kor., Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Oprócz powyższych. Jakób otrzymał 1585 r. wieś Jabłonówkę i wójtostwo kołomyjskie. Dominik i Jan, synowie Jakóba i Teofili Grochowskiej, 1650 r. Jan v. Przecław-Jan, miecznik podolski, sędzia grodzki lwowski 1652 r. 

Gałąź Litewska-Podlaska. Wawrzyniec, syn Jana, dziedzic na Niezabitowie 1600 r., z Anny Niezabitowskiej miał czterech synów: Jana, Macieja, Mikołaja i Piotra, i z nich Jan z Niezabitowa zaślubił Reginę Grzymalankę i z niej pozostawił córkę Urszulę za Michałem Kwileckim i dwóch synów, Jana i Mikołaja. 

Mikołaj z Niezabitowa 1670 r., żonaty z Anną Mackiewiczówną, sędzianką ziemską pińską, z niej miał syna Stanisława, pisarza Trybunału litewskiego 1692 r., podczaszego kaliskiego 1695 r., po którym z N. Mirskiej, strażnikówny litewskiej, dwóch synów, Jan i Stefan, przedstawiciele dwóch linij tej gałęzi. 

Linia Jana. Jan, poseł wojew. nowogrodzkiego i elektor 1697 r., cześnik brzesko-litewski, ożeniony z N. Ottenhausen, pozostawił syna Bogusława, elektora 1733 r. z wojew. nowogrodzkiego, kasztelana nowogrodzkiego 1734 r., starostę propojskiego i trabskiego, pułkownika petyhorskiego, który na sejmie 1736 r. proponował, aby podatki równo były nakładane i aby nie uprzedzano w ich poborze bogatych, lecz przeciwnie ubogich; był marszałkiem dworu ks. Heronima Radziwiłła i odbył z nim podróż do Austryi; kasztelan z żony Maryanny Orzechowskiej miał syna Teodora, dziedzica Lebiedzienia, który podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. nowogrodzkiem i z żony H. Gimbatówny pozostawił syna Michała, którego z N. Kotarskiej syn Teodor um. bezżenny.

Linia Stefana. Stefan, elektor 1697 r. z wojew. nowogrodzkiego, z żony N. Billewiczówny miał dwóch synów, Jana i Stanisława. 

Jan, dziedzic Świsłoczy, podkomorzy nowogrodzki 1781 r., żonaty z Barbarą Zawiszanką, starościanką starodubowską, pozostawił córkę Elżbietę za Józefem Wołłowiczem i dwóch synów, Krzysztofa i Jakóba. 

Krzysztof, podkomorzy nowogrodzki 1796 r., żonaty z N. Rajską, miał córkę Waleryę za Konstantym Rdułtowskim, marszałkiem słuckim, i trzech synów: Feliksa i Jana, wylegitymowanych w Cesarstwie i zapisanych 1835 r. do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej, i Konstantego, dziedzica Bolcewicz, po którym z Cecylii Kamieńskiej synowie: Karol, Ludwik i Stefan. 

Jakób, drugi syn podkomorzego Jana, dziedzic Świsłoczy, żonaty z Franciszką Kuncewiczówną, pozostawił syna Stefana, dziedzica Sworotwy, Miratycz i Kojszówki, w Nowogrodzkiem, i Świsłoczy, w Bobrujskiem, marszałka gub. grodzieńskiej 1870 r., po którym z Celiny, córki Adama Bispinga, dwie córki, Elżbieta 1v. za Augustem Ostrowskim, 2v. za margr. Zygmuntem Wielopolskim, i Marya za Rodrygiem hr. Potockim. 

Stanisław, drugi syn Stefana i Billewiczówny, starosta propojski, generał-lejtnant wojsk litewskich 1730 r., miał dwie żony, Józefę Baranowiczównę, strażnikównę litewską, z niej syn Jan, i N. Makowiecką, z której syn Stefan, sędzia ziemski Słonimski, następnie 1794 r. podkomorzy nowogrodzki, zaślubił Krystynę Bułhakównę i z niej pozostawił córki, Hortensyę za Konstantym Wojną, Kornelię, żonę Konstantego Pileckiego, i dwóch synów, Adolfa i Heronima; po Heronimie z Ludwiki Lebeau syn Oskar zamieszkały w Paryżu. 

Adolf, dziedzic Horek, w Słonimskiem, sędzia grodzki Słonimski, zapisany 1828 r. do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej, miał dwie żony. Sofronię Ginejtównę, z niej syn Wacław-Jan żonaty z Anną, córką Konstantego Rdułtowskiego, marszałka słuckiego, i Pelagię Chojecką, z której córka Amelia 1v. Niemonowska, 2v. Kiersznowską, i syn Edmund, dziedzic Horek, wylegitymowany w Cesarstwie 1852 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej, poślubił w 1881 r. Alinę, córkę Antoniego Łopacińskiego; po Wacławie-Janie syn Jan zamieszkały w Wilnie (Żychl.). 

Z tej Gałęzi. Zofia, żona Wojciecha Humieckiego, kasztelana kamienieckiego 1600 r. N. żonaty z Anną Grużewską, podkomorzycówną żmudzką, 1v. Grzegorzową Oborską, starościną horbowską 1690 r. Stanisław, stolnik rzeczycki 1702 r. Anna, żona Józefa Iżyckiego, cześnika nowogrodzkiego 1720 r. Eufrozyna, żona Melchiora Jezierskiego, stolnika wiłkomierskiego 1730 r. Joanna, żona Jana-Józefa Kłokockiego, wojskiego mińskiego 1772 r. Marya, żona Ksawerego Brzostowskiego, starosty dowgowskiego 1800 r. 

Gałąź Lubelska. Jan, kanonik chełmski i poborca ziemi chełmskiej 1520 r. Andrzej, żonaty z Anną Kłodnicką, miał córkę Annę i synów: Jakóba, Jana, Mikołaja i Stanisława, dziedziców Niezabitowa 1580 r.; po Janie syn Sebastyan, a po Stanisławie synowie, Krzysztof i Stanisław, dziedzic Niezabitowa. Jadwiga, żona Andrzeja Górskiego, kasztelana kamienieckiego, podskarbiego nadwornego koronnego, ostatnio wojewody mazowieckiego. 

Stanisław, sędzia grodzki kazimierski, żonaty z Elżbietą Górską, miał syna Stanisława 1602 r. Sebastyn-Przecław, syn Wojciecha, ożeniony z Zofią Smogorzewską 1602 r. Adam, zwany Pieniek, miał synów, Krzysztofa i Stanisława 1602 r. Sylwester, zwany Pieniek, pozostawił synów, Samuela i Stanisława 1604 r.; po Stanisławie syn Seweryn 1645 r. Jan Szuba, syn Jana, miał syna Aleksandra, żonatego z Dorotą Gruszecką 1626 r. Jan Nieczuja, syn Stanisława, ożeniony z Elżbietą Więckowską 1621 r. Po Janie Rojek synowie: Gabryel, Jakób, pisarz grodzki nowokorczyński 1637 r, Jan, Krzysztof, Mikołaj i Stanisław. Gabryel, syn Andrzeja Kurek, 1631 r. Jan Sobieraj, syn Jakóba, 1639 r. Jan 1632 r., Aleksander, Ambroży, Andrzej, Andrzej z Giszowic, Jan, Jan z Thorzewa, dwóch Pawłów, Sebastyan, dwóch Stanisławów, Szczęsny i Szymon 1669 r. podpisali elekcye z wojew. lubelskiem. 

Stanisław miał syna Kazimierza, dziedzica na Niezabitowie 1711 r., po którym z Maryanny Włodkówny dwóch synów, Jakób i Marcin. 

Jakób Dziadek, dziedzic części Niezabitowa 1770 r., nabył 1775 r. części wsi Łubki, i z żony Maryanny Zdzieborskiej pozostawił synów, Kazimierza, ur. 1778 r. w par. Ostrów, i Ładysława-Michała, ur. 1770 r. w par. Modlibożyce, wylegitymowanych w Galicyi Zachodniej 1804 r. 

Marcin Dziadek, drugi syn Kazimierza, nabył 1765 r. części Niezabitowa i miał dwóch synów, Jana i Józefa, ur. 1779 r. w par. Wąwolnicy, wylegitymowanego w Galicyi Zachodniej 1804 r. 

Jan, ur. 1768 r., zaślubił Agnieszkę Piotrowską i z niej pozostawił syna Adama-Antoniego, ur. 1800 r., dziedzica Ostromęczyna, na Podlasiu, po którym z Antoniny Bogusławskiej synowie, Heronim-Michał i Józef wylegitymowani w Królestwie 1855 r.

Heronim-Michał, ur. 1822 r., zaślubił Władysławę Dąbrowską i z niej pozostawił synów, Edwarda, zamieszkałego w Krakowie, i Ludwika-Juliana, administratora dóbr Głęboka, pod Felsztynem. 

Andrzej, żonaty z Heleną Myśliszewską, miał synów, Jana i Stanisława; po Janie z Anny Godowskiej syn Adam 1715 r. Michał Kurek, elektor 1733 r. z wojew. lubelskiego. Antoni-Trojan, syn Jana, miał dwie żony, Gąsiorowską, z niej syn Jan 1744 r., i Annę Gruszecką, z której synowie, Andrzej i Bonifacy żonaty 1776 r. z Łuczycką. Jan, syn Antoniego, pułkownik wojsk koronnych 1735 r. Jan, syn Szymona, pozostawił z żony Joanny synów, Antoniego i Jana; po Antonim syn Bonifacy 1773 r. 

Gabryel nabył 1753 r. części Moszny Wielkiej i miał syna Antoniego, vicegerenta grodzkiego lubelskiego, który w 1794 r. został komornikiem ziemskim lubelskim i wylegitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 r.

Dominik, żonaty z Heleną Słotwińską, nabył 1756 roku części Słotwiny i pozostawił syna Pawła, ur. 1770 r. w par. Korczmin, wylegitymowanego w Galicyi Zachodniej 1804 r. 

Stanisław Pieniek, syn Adama i Maryanny Baczyńskiej, nabył 1762 r. części Niezabitowa i z Katarzyny N. pozostawił syna Pawła, ur. 1759 roku w par. Wojciechów, wylegitymowanego 1804 r. w Galicyi Zachodniej. 

Andrzej Pieniek z żony Maryanny Kołodyńskiej miał synów, Franciszka i Kajetana, dziedziców części Niezabitowa, wylegitymowanych 1804 r. w Galicyi Zachodniej. 

Jacek z żony Anieli miał syna Kiliana-Jakóba, ur. 1768 r. w par. Wąwolnicy, wylegitymowanego w Galicyi Zachodniej 1804 r. (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Akta po-Galicyjskie, Quaterniones).

Ignacy, syn Aleksandra i Franciszki, ur. 1775 roku w Niezabitowie, leśniczy w Paszkowie, żonaty z Maryanną Kotońską, pozostawił córki, Apolonię, ur. 1810 r. w Rembartowie, Elżbietę i trzech synów: Wojciecha, ur. 1801 r., Piotra, ur. 1804 r. w Rembartowie, w Grójeckiem, i Macieja-Józefa. 

Wojciech zaślubił 1822 r. w Warszawie Maryannę Zawadzką i z niej miał syna Józefa Andrzeja, ur. 1824 r. w Warszawie. 

Maciej-Józef, ur. 1820 r. w par. Nadarzyn, leśniczy w Prażmowie, zm. 1884 roku w Prażmowie, miał dwie żony, Franciszkę Gajewską, z niej syn Aleksander, i Juliannę Frej, z której dwóch synów, Waleryan-Bonifacy, ur. 1878 r. w Prażmowie, współpracownik firmy Lilpop, Rau i Loewensztejn, i Jan, ur. 1884 r., handlowiec. 

Aleksander, ur. 1855 r. w Prażmowie, rządca dóbr Stryków, w pow. grójeckim, zaślubił Ludwikę Bulkowską i z niej ma córki, Natalię, Apolonię i synów: Stanisława, Wiktora i Władysława. 

NIEZABITOWSKI. Kajetan, szef Komitetu cenzury, biegły w języku litewskim, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1845 r. 

NIEZACKI. Piszą się z Niezaczyc. N., na Rusi Czerwonej, w takiem był poważaniu u Turków, że ci za jego wdaniem się wielu naszych jeńców uwolnili z niewoli; żył w 1510 r.; jego córka Kacprowa Stanisławska, stolnikowa sandomierska. 

NIEZDECKI. Grzegorz, syn Hniewosza, miał zarzucone szlachectwo 1623 r., lecz je udowodnił (Akta Bracławskie). 

NIEZDROSKI h. JASTRZĘBIEC. Pisali się z Niezdrozda, rodzina już zgasła; z niej Mikołaj z żony Zofii Wyganowskiej miał córkę Barbarę za Adamem-Franciszkiem Złotnickim 1671 r. 

NIEZDZIŃSKI. Wzięli nazwisko od Nieździna, w ziemi czerskiej. Stanisław, syn Jakóba, 1476 r. Michał z Nieździna 1522 r. (Akta Czerskie). Jerzy, syn Piotra, 1550 r. Stanisław, podsędek 1562 r., podpisał Unię 1569 r.; sędzia ziemski i poborca wyszogrodzki 1578 r.

Stanisław, podwojewodzy płocki 1567 r. Arnold, syn Stanisława, 1590 r. Stanisław, syn Jana, 1590 r. Maciej, syn Adama, 1590 r. 

Wojciech, syn Andrzeja, sekretarz królewski, pisarz grodzki sochaczewski 1658 r., podwojewodzy wyszogrodzki 1663 r. Stanisław z Nieździna podpisał elekcyę 1669 r. z ziemią wyszogrodzką (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. Piotrk., Ks. Gr. Sochaczewskie). 

Byli na Litwie. Stanisław, szafarz ziemi inflanckiej 1569 r. Stanisław Lenartowicz, świadek przy akcie 1579 r. (Arch. Dubr.). 

NIEZGODA. Barnaba, dziedzic Dawidkowic, prokurator Trybunału koronnego 1552 r. (Zap. Tryb. Piotrk.). 

NIEZIOŁYŃSKI. Patrz NIZIOŁYŃSKI. 

NIEZNANOWSKI. Wzięli nazwisko od majątku Nieznanowice, w wojew. Sandomierskiem. Sebastyan, mąż wojenny, jego syn Jan, dworzanin kardynała Barbariniego w 1640 r. Jan, elektor 1632 r. z wojew. sandomierskiego. Jan, syn Marcina, prowadził 1652 r. proces z Gosławskim (Wyr. Tryb. Lubel.). 

NIEZNAŃSKI. Wzięli nazwisko od wsi Nieznanice, w wojew. Sieradzkiem. Adryan podpisał elekcyę 1669 r. z ziemią wieluńską. Stanisław żonaty z Katarzyną N. 1678 r. N., elektor z wojew. sieradzkiego 1697 r. 

Krzysztof i Jan, dziedzice Nieznanie 1721 r. Józef i Michał, synowie Stanisława i Teresy, 1741 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.). 

Po Stanisławie, dziedzicu Nieznanie w 1628 roku, synowie: Samuel, Jan, Adryan i Stanisław; po Stanisławie z Zofii Zabawskiej synowie, Adryan i Michał, łowczy różański, który z Maryanny Gorzeńskiej pozostawił syna Antoniego, burgrabiego piotrkowskiego 1754 r., łowczego rawskiego 1768 r. po którym z Joanny Pikarskiej syn Józef, szambelan królewski, komornik ziemski rawski 1791-1793 r., z Anny Zielińskiej miał córkę Monikę za Danielem Lasockim i syna Kaliksta-Ferdynanda, kapitana wojsk polskich 1822 r., emigranta we Francyi od 1831 r. Józef, poseł na sejm 1825 r., sędzia pokoju pow. mławskiego 1833 r.

Ferdynand, syn Ignacego i Urszuli, ur. 1796 r. w Mławie, wszedł do korpusu kadetów w Chełmie iw 1816 r. został mianowany konduktorem kwatermistrzostwa generalnego, a w 1820 r. awansował na podporucznika; w 1831 r. był kapitanem i otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. 

Ignacy, syn Ignacego i Maryanny, ur. 1800 r. w Mławie, postąpił 1824 roku jako lekarz batalionowy i w 1826 roku wyszedł do dymisyi (Ks. Wojskowe). 

NIEŻUCHOWSKI h. LEW. Herb - w polu błękitnem lew złoty. 

Marcin, syn Macieja, z wojew. kaliskiego 1615 r. Stanisław, skarbnik kaliski 1659 r. Władysław, elektor 1669 r. z wojew. poznańskiego, a Józef podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. kaliskiem. Michał, szambelan Stanisława Augusta 1785 r. (Don. Vars., Sigil., Kancl.). 

NIEZWIECKI h. LELIWA. Piszą się od wsi Niezwiesz, w pow. człuchowskim. Jakób, posiadacz dóbr ziemskich 1531 r., miał syna Marcina, po którym z Anny Grabowskiej syn Tomasz pozostawił syna Grzegorza, który na zarzut szlachectwa wywiódł swoje pochodzenie szlacheckie 1643 roku w Starogardzie, przedstawiając świadków ze strony ojczystej Jakóba Prządzyńskiego i Jana Pawłowskiego, herbu Leliwa, a z linii macierzystej Michała Grabowskiego (Wyr. Tryb. Piotrk.). Jerzy, syn Pawła, 1626 roku. Mateusz podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. podlaskiem (Ks. Gr. Przedeckie). 

NIEZWOJEWSKI h. HOŁOBOK. Wzięli nazwisko od wsi Niezwojowice, w Sandomierskiem; podług Paprockiego dom starodawny. Jan i Jakób, dziedzice wsi Niezwojowice 1470 r. Stanisław, tego córka Katarzyna Stadnicka 1530 r. Mateusz, dziedzic dóbr Sroczkowa 1560 r. 

Piotr, elektor 1632 z wojew. krakowskiego, miał 1658 roku sprawę z Pągowskim. Stefan podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. wołyńskiem. 

Stefan, miecznik żytomierski 1742 r., miał synów: Antoniego, Józefa i Tadeusza, i z nich Józef, poborca owrucki 1764 roku, łowczy 1775 roku, a 1785 r. podstoli żytomierski, był w 1789 r. komisarzem do zbierania ofiar. N. został 1765 r. podczaszym wendeńskim (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel., Sigil., Kancl.). 

NIEŻYCHOWSKI h. POMIAN. W Wielkopolsce. Po Andrzeju z Chwałkowa synowie, Władysław i Piotr 1656 r.; z nich Piotr, wojownik przeciw Szwedom za Jana Kazimierza, miał córkę Aleksandrę za Prokopem Lipskim, kasztelanem rogozińskim, a Władysław, dziedzic Rogaczewa, elektor 1669 r. z wojew. poznańskiego. Remigian, dziedzic dóbr Chocisze 1679 r. Jan i Kazimierz, synowie Piotra, 1683 r. 

Po Piotrze z żony Katarzyny Drozdowskiej synowie, Andrzej i Mikołaj, elektorowie 1697 r. z wojew. kaliskiego, i z nich Andrzej żonaty z Ludwiką Gurowską, córką Melchiora, kasztelana poznańskiego, i Krystyny Przybyszewskiej. Franciszka, żona Aleksandra Gurowskiego, miecznika poznańskiego 1700 r. 

Mikołaj, syn Łukasza, dziedzic Krzycka 1717 r. Władysław, elektor 1733 roku z wojew. poznańskiego. Franciszek podpisał elekcyę 1733 roku z wojew. poznańskiem; dziedzic dóbr Długie, chorąży regimentu pieszego 1785 r. Jakób i Michał podpisali elekcyę 1764 r. z wojew. poznańskiem. Marceli, sekretarz wojew. wielkopolskich, sędzia kapturowy nakielski, elektor 1764 r. z wojew. poznańskiego. Stanisław, syn Melchiora, 1766 roku. Ignacy, podkomorzy wschowski 1768 r., miał syna Adama, elektora 1764 r. z wojew. kaliskiego, ostatnio szambelana królewskiego 1774 r. Zygmunt, burgrabia gostyński 1775 r., oberstlejtnant wojsk koronnych 1780 r., żonaty z Jadwigą Szczaniecką, z niej syn Michał i córka Ewa Wincentowa Zbijewska. Jan, komisarz do zbierania ofiar z pow. gnieźnieńskiego 1789 r. (Wyr. i Zap. Tryb. Piotrk., Sigil., Kancl., Ks. Gr. Sochaczewskie). 

Franciszek, podprefekt wągrowiecki 1813 r. Jan Nepomucen, dóbr Granówka, Józef, dóbr Zelice, N., landrat, dóbr Nieświatowic w 1849 roku dziedzice w Wiel. Ks. Poznańskiem. Marcin, syn Bogusława, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. Antonina, żona hr. Józefa Grabowskiego z Grylewa 1840 r. 

NIJOWSKI h. JUNOSZA. Podług Paprockiego jeden dom z Kormanickimi. Walenty w 1580 r. mąż zasłużony, poseł na sejmy, z żoną N. Fredrówną zostawił potomstwo. Magnus z Grochowic, kantor przemyślski, proboszcz sanocki 1637 r. 

NIKIFOROWICZ. Bazyli, dworzanin królewski 1540 r. (Metr. Litew.); wyszedł do Moskwy 1547 r. (Bon.). 

NIKIŃSKI. Teodor, syn Karola i Łucyi, ur. 1804 roku w Poznaniu, wstąpił 1821 r. do 4 pułku strzelców pieszych i w 1831 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

NIKLEWICZ h. GRYF. Wojciech, towarzysz chorągwi pancernej 1670 r., miecznik nowogrodzki 1689 roku, żonaty z Barbarą N. Franciszek miał synów: Jana, Józefa i Michała, którzy w 1773 r. przeprowadzili dział majątku. Kazimierz, szambelan Stanisława Augusta 1788 r. 

Jan, rotmistrz wojsk koronnych 1680 r., zaślubił Maryannę Wronowską i z niej miał syna Wojciecha, żonatego z Katarzyną Czajowską, z której syn Idzi, pisarz grodzki oświęcimski 1761 r., żonaty z Maryanną Gołębiewską, pozostawił syna Franciszka Swobodę, stolnika bełskiego, który w 1788 r. zapisał dożywocie 2-iej żonie Dominice Niemiryczównie, starościance nowosieleckiej (Conv. Vars., Metr. Kor., Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Po Franciszku powyższym, stolniku bełskim, z 1-ej żony Doroty Łaznińskiej syn Wawrzyniec, zastawny posesor wsi Olbimirza (?), w pow. zamojskim, wylegitymowany w Królestwie 1842 r. 

NIKLEWICZ. Wojciech, regent grodzki Zatorski 1781 roku, i Józef otrzymali nobilitacyę 1768 r. Augustyn, subdelegat grodzki 1759 r., następnie vicegerent grodzki oświęcimski; powyższy Wojciech i Stanisław Kostka wylegitymowani w Galicyi 1782 r. 

NIKLEWSKI. Wojciech żonaty z Heleną Jastrzębską 1663 r. Franciszek z żoną Maryanną nabyli 1668 r. wójtostwo wsi Rybna (Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Przedeckie).

NIKODYMOWICZ. Andrzej, starościc mielnicki 1569 r. (Arch. Dubr.). 

NIKOLAY h. NIKOLAY (?). Otto, syn Wilhelma, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

NIKOLSKI. N., syn Wasila, wnuk Pawła, 1506 r. (Bon.). 

NIKOŁOWSKI. Antoni, pisarz ziemski radomski, deputat na Trybunał z wojew. sandomierskiego, pozwany 1787 r. o niespełnienie swego obowiązku urzędowego (Zap. Tryb. Lubel.). 

NIKONOWICZ. Juchno Andrzejowicz sprzedał 1527 r. części w Dubrowlanach Reskiemu (Arch. Dubr.). 

NIKOROWICZ h. NIKOROWICZ I. Herb - tarcza w ukos przedzielona, górne pole niebieskie, dolne srebrne; na przecięciu tarczy kotwica na srebrnej części niebieska, na niebieskiej srebrna; nad tarczą dwa hełmy w koronach: na prawym kotwica z prawej strony niebieska, z lewej srebrna, na lewym ramię w zbroi trzyma w ręku miecz do cięcia w lewo. 

Rodzina ormiańska. Grzegorz, prezes Trybunału wekslowego w Galicyi w 1781 r., a Dominik, asesor tegoż Trybunału, 1782 r. otrzymali austryjackie szlachectwo. Jan, prezes Senatu Rzeczypospolitej krakowskiej 1846 roku. 

NIKOROWICZ h. NIKOROWICZ II. Herb - tarcza w ukos przedzielona, górne pole niebieskie, dolne srebrne, na nich kotwica na ukos, srebrna w niebieskiej części tarczy, a niebieska w srebrnej; nad hełmem w koronie ramię zbrojne z szablą do cięcia w lewo. Józef, kupiec lwowski, otrzymał szlachectwo austryjackie 1788 r. 

NIKOROWICZ. Grzegorz, sekretarz królewski 1744 r. Szymon otrzymał pewien przywilej 1749 r. Grzegorz, dziedzic Cypurowa 1773 r. Jan, szambelan Stanisława Augusta 1790 r. Franciszek, kanonik łowicki 1790 r. (Sigil., Metr. Kor., Zap. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Sochaczewskie). 

Adam, syn Adama i Anny Wolskiej, ur. 1797 r. w m. Machnowie, gub. kijowskiej, postąpił 1817 r. do 1 pułku ułanów i w 1822 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

Józef, prezes Trybunału w Krakowie 1813-1816 r. Roman w 1828 r., a Paweł w 1864r. dóbr Hortowo. Jan w 1828 r. dóbr Zboiska, Jelsiw 1833 r., Justyn w 1843 r., a Mikołaj w 1855 r. dóbr Ulwówka, Atanazy dóbr Grzymałowa 1853 r., Ignacy, dóbr Słobudki 1858 r., Spirydyon, dóbr Krzywotuły 1860 r., Karol, dóbr Rokietnicy 1860 r., Stanisław, dóbr Zielony, Józef, dóbr Grzybowice, a Edward, dóbr Ulwówka 1864 r. dziedzice w Galicyi. 

NIKORSKI. Jan, podczaszy rawski 1762 r., obrany plenipotentem przez Józefa Pruszaka (Metr. Kor.).

NIKUCKI. Pisali się z Nikut, wsi w ziemi wiskiej. Aleksander, syn Łukasza, ożeniony z Maryanną Suską 1672 r. 

NIKUTA. Marcin, biegły w kilku językach, profesor w korpusie kadetów, filozof i moralista, autor, otrzymał nobilitacyę 1775 r. (Vol. Leg.); 1780 r. utrzymywał pensyę prywatną i zajmował się wychowaniem kilku młodzieży znakomitych naszych rodzin; um. 1812 r. 

NIMPSCH v. NYMPSCH h. NIMPSCH. Hrabiowie, baronowie i szlachta. 

Herb - tarcza w poprzek przedzielona, górna część srebrna, dolna czarna, na nich pół jednorożca czarnego w prawo, zakończonego od środka ciała w dolnej połowie tarczy ogonem rybim srebrnym, u dołu skręconym; nad hełmem w koronie biała kita strzałą przeszyta (Hr. Ostr.). 

Dawna i znakomita polskiego pochodzenia rodzina na Szląsku, wzięła nazwisko od swego dziedzictwa majątku Nimpsch. Maciej, król węgierski, mając na względzie wielkie zasługi, okazane w wojnie z Turkami, wodza swego Klemensa de Nymsch, zatwierdził 1460 r. onemu dawny herb rodzinny i dodał gwiazdę złotą, zwaną Jutrzenka, umieszczając ją z lewej strony rogu jednorożca. Dyplom powyższy zatwierdził w 1579 r. król Stefan prawnukom Klemensa: Janowi, Wolfgangowi i Justynowi, braciom Nimpschom (Metr. Kor.). 

Jan-Fryderyk otrzymał godność baronowską przy końcu XVII stolecia, a syn Jana-Fryderyka, baron Jan-Henryk, godność hrabiowską w pierwszych latach XVIII wieku, ze zmianą herbową. Ta rodzina istnieje dotychczas, i niektórzy jej członkowie w XVII stoleciu przesiedlili się do Prus Zachodnich i spolszczyli nazwisko i herb na Niemczyk, lecz już w XVII stoleciu wygaśli. 

NIMSZEWSKI. W Prusach, zniemczyli nazwisko na von Nimscheffsky. Krzysztof-Wilhelm, pułkownik pruski, komendant fortecy Glatzu, um. 1764 roku. 

NINIEWSKI h. NAŁĘCZ. Dwie były rodziny tego nazwiska i herbu; jedna, której właściwem nazwiskiem było Nieniewski (zobacz), zamieszkiwała w Wielkopolsce, i druga osiedlona w Prusach Zachodnich, a wywodząca się od słynnej rodziny Szwenców z 1300 r., i ta posiadała znaczne majątki jeszcze w XVI stoleciu, lecz już w następnym wieku straciła je przez niedbalstwo i procesy. 

NINIŃSKI. Jan i Wojciech 1553 r. notowani w Metryce Koronnej. Andrzej, Krzysztof, Mateusz i Stanisław, synowie Walentego, 1589 roku. Stanisław, podstarosta upicki 1590 roku. Franciszek, Barbara, Dorota, Katarzyna i Zofia, rodzeństwo, 1684 roku (Metr. Kor., Don. Vars., Wyr. Tryb. Lubel.).

NINKOWSKI. Wzięli nazwisko od wsi Ninkowa, w wojew. Sandomierskiem. Jakób, Jan i Leonard, żonaty z Katarzyną, dziedzice dóbr Bobrek 1538 r. N., podstarosta warszawski 1582 r. Jan, poseł na sejm 1587 r. 

Wojciech, syn Stanisława, 1604 r. Sebastyan, stryj, oraz Paweł, syn Pawła, sprzedali 1604 r. części Bobrek. Krzysztof, syn Pawła, dziedzic części Bobrek, komornik graniczny warszawski 1620 r. Jan, sędzia kapturowy radomski, podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. Sandomierskiem. Krzysztof 1648 roku. Joanna, żona Konstantego Dunin-Brzezińskiego, chorążego parnawskiego 1680 r. (Metr. Kor., Zap. Tryb. Piotrk., Don. i Conv. Vars., Ks. Gr. Czerskie). 

NINKOWSKI. Konstanty, po ukończeniu nauk w kaliskim korpusie kadetów, postąpił 1827 r. do 3 pułku strzelców jako podporucznik, a po wyjściu z wojska został 1833 r. mianowany inżynierem pow. mariampolskiego, a w 1837 r. inżynierem pow. włocławskiego, i otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1859 r. 

NIOKŁOK. Antoni, stronnik Augusta III. 

NIPCZYC v. NIPSZYC. Jan otrzymał 1520 roku konsens na wykup wsi w pow. trembowelskim. Mikołaj, dworzanin królewski, otrzymał 1526 r. pensyi 100 dukatów węgierskich. Jan i Mikołaj z Barczowy, bracia rodzeni, w nagrodę zasług przy legacyi otrzymali 1529 r. w posesyę m. Buczniew, w pow. trembowelskim iw 1533 r. mieli zapisane 200 dukatów na tych dobrach; z nich Jan, starosta buczniewski, został 1533 r. wojskim trembowelskim, a Mikołaj, starosta buczniewski, miał 1534 r. sprawę z Wierszylami (Metr. Kor.). 

NISKI h. DOŁĘGA. W ziemi ciechanowskiej, szlachta po większej części zagrodowa; pierwotnie pisali się Nisko. Mikołaj, dziedzic dóbr Czerniakowa pod Warszawą 1569 r., jego syn Baltazar 1592 r. Grzegorz, Jan, Krzysztof, Piotr i Stanisław, synowie Andrzeja, 1592 r. Franciszek, syn Bartłomieja, 1593 r., żonaty z Zofią Wolską. Mateusz, syn Jana, żonaty 1595 r. z Agnieszką Świderską, miał syna Jana, dziedzica na Czerniakowie 1604 r., po którym syn Paweł 1646 r. Andrzej, Franciszek, Maciej, Paweł i dwóch Stanisławów podpisało elekcyę 1697 r. z ziemią ciechanowską. 

Maciej, kanonik płocki, dziekan łomżyński, proboszcz ostrołęcki 1724 roku. Katarzyna, żona Kazimierza Kamieńskiego, komornika ziemskiego ciechanowskiego 1780 r. Jan, komornik ziemski ciechanowski 1785 roku. Idzi, komornik ziemski ciechanowski 1785 - 1796 r., sędzia pokoju przasnyski 1813-1825 roku. Antoni, burgrabia grodzki ciechanowski 1787 roku. Józef z Czarzastych, komisarz do zbierania ofiar z ziemi ciechanowskiej 1789 r. (Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Ks. Gr. Czerskie). 

Po Kacprze, dziedzicu wsi Obiedzino-Suwały 1749 r., synowie, Jan i Stanisław; po Stanisławie synowie, Mikołaj, dziedzic wsi Obiedzino, w 1844 r. i Jan, po którym syn Kacper, w 1848 roku wylegitymowani w Królestwie.

Jan, dziedzic dóbr Wierzbowa w 1758 roku, miał synów, Antoniego i Józefa; po Antonim z Klary Bartoldówny syn Tadeusz, oficer wojsk polskich 1820-1831 r., wylegitymowany w Królestwie 1837 r. 

Józef, dziedzic Sierakowa, w pow. przasnyskim 1790 r., z żony Kunegundy Wielgolaskiej miał synów: Floryana, Jacentego i Józefa, dwóch ostatnich wylegitymowanych w Królestwie 1841 r. 

Floryan, ur. 1791 r. w Sierakowie, postąpił 1806 r. do 4 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1816 roku awansował na porucznika w 1 pułku strzelców pieszych iw 1818 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1808-1812 r. w Hiszpanii i w 1813 r. otrzymał krzyż kawalerski Legii Honorowej. 

Jacenty, ur. 1796 r. w Sierakowie, wstąpił 1809 r. do 2 pułku jazdy Ks. Warszawskiego iw 1820 r. wyszedł do dymisyi w stopniu podporucznika; powołany powtórnie został 1830 r. porucznikiem w 20 pułku piechoty (Ks. Wojskowe). 

NISKIEWICZ h. KOWNIA. Jan wylegitymowany w Galicyi 1782 r. 

NISKOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Stanisław, dworzanin Zygmunta I, poległ pod Orszą 1514 roku, król kazał jego ciało uroczyście pogrzebać w Hajnie (pow. borysowski). Kazimierz i Jakób, synowie Szymona, wnukowie Igora, prawnucy Piotra, syna Zygmunta, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani wraz z swem potomstwem do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1841 roku. 

NISŁAWOWICZ. Aleksander z ks. żmudzkiem podpisał elekcyę 1697 roku. 

NISOGÓRSKI. Mikołaj z Komornik, miecznik sanocki, żonaty z Heleną ze Żmigrodu (Stadnicką), którego żona prowadziła 1666 proces z Zakrzewskim (Zap. Tryb. Lubel.). NISOWSKI. Jan i Stanisław, synowie Jana, 1583 r. (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel.). 

NISZCZEWSKI. Andrzej miał córkę Agnieszkę, żonę Pawła Orłowskiego, skarbnika dobrzyńskiego 1690 r. (Pułaski). 

NISZCZYCKI h. PRAWDZIC. Senatorowie w rodzinie: Andrzej, wojewoda płocki 1460 r., a bełski 1480 r., um. 1485 roku. Andrzej, kasztelan wiski 1506 r., wojewoda płocki 1517 r., um. 1524 roku. Mikołaj, kasztelan sierpski 1521 r., wojewoda bełski 1538 roku. Stanisław, kasztelan raciąski 1538 r., wojewoda płocki w 1550 r. Piotr, kasztelan bełski 1584 r., płocki 1590 r., wojewoda bełski 1596 r. Krzysztof, kasztelan raciąski 1587 r., wojewoda bełski 1615 r., um. 1620 r. Paweł, kasztelan sierpski 1617 r. Paweł, kasztelan sierpski 1690 r., płocki 1699 roku. Stanisław, kasztelan raciąski 1722 r., um. 1740 r. Walenty, kasztelan raciąski 1746 r., ustąpił 1760 r. 

Pochodzą od rodziny Radzanowskich i przodkiem tej znakomitej mazowieckiej rodziny był Paweł z Radzanowa, wojewoda i starosta płocki 1380 roku, który należał do głównej linii Prawdziców, i do której należeli Sierpscy, Radzanowscy, Szczawińscy i inni, a pisał się z Niszczyć, wsi dwie mile od Płocka oddalonej; od tej wsi jego potomkowie wzięli nazwisko Niszczycki i przez przeciąg dwóch stoleci należeli do najmożniejszych rodzin Mazowsza, w którem również, jak i w wojew. bełskiem znaczne posiadali majątki; jedna ich linia od dóbr dziedzicznych Hunów pisała się z Kunowa v. Hunowskimi i spokrewniła się z książętami mazowieckimi przez małżeństwo Bolesława V, księcia warszawskiego, z córką Pawła Hunowskiego, wojewody bełskiego. W XVI stoleciu dom ten przeszedł na wyznanie aryańskie, był jego krzewicielem na Mazowszu i protektorem zboru, który założył w swem dziedzictwie Niszczycach; w tym też czasie stracił wiele na swej dumnej świetności, gdyż kilku z jego członków miało tylko córki, a te w obce domy przeniosły rodzinne majątki, została się jedna tylko linia Niszczyckich, pochodząca od Krzysztofa, wojewody bełskiego, a choć nie wyrównywała dawnemu znaczeniu rodziny, zawsze przecież należała do możniejszych na Mazowszu; obecnie, zdaje się, że już nie istnieje ta rodzina, wygasłszy w końcu XVIII stoleciu. 

Pawła z Radzanowa, wojewody płockiego, syn Zygmunt 1409 roku, miał synów, Zygmunta, chorążego płockiego 1461 r., i Andrzeja, wojewodę płockiego 1460 r., a bełskiego 1480 r., po którym synowie: Paweł v. Pasko Hunowski, wojewoda bełski, i Andrzej, z kasztelana wiskiego 1506 r. wojewoda płocki 1517 r., który ważną rolę odgrywał w swoich czasach na Mazowszu, kilkakrotnie posłował w interesie tej prowincyi do króla Zygmunta I, a w 1517 r. stanął na czele opozycyi panów mazowieckich, żądających, aby księżna Anna, wdowa po Konradzie II, oddaliła od swego boku ulubieńca Zaliwskiego, a rządy zdała swym synom; wojewoda z żony N. Oporowskiej miał pięciu synów: Feliksa, Bartłomieja, kanonika krakowskiego 1533 r., a następnie gnieźnieńskiego, Jana, Mikołaja i Stanisława; po Janie z Małgorzaty Sierpskiej, wojewodzianki rawskiej, córki, N. 1v. Kłoczewska, 2v. Gostomska, i N. Pikarska, podkomorzyna brzeska. 

Mikołaj, z kasztelana sierpskiego 1521 r. wojewoda bełski 1538 r. i starosta płocki, znany ze swych sporów z Andrzejem Krzyckim, poetą, ówczesnym biskupem płockim, a następnie prymasem, którego krewnych i domowników zawzięcie prześladował; z żony Katarzyny Brudzewskiej wojewodzianki łęczyckiej, pozostawił synów, Jana, Stanisława i cztery córki: Annę, żonę Aleksandra Iłowskiego, wojewody płockiego, Felicyę, Jadwigę i Katarzynę za Gabryelem Grabowieckim, starostą mławskim. 

Stanisław, ostatni syn wojewody Andrzeja, dziedzic dóbr Poryte, z kasztelana raciąskiego 1538 r. wojewoda płocki 1550 r., zaślubił Agnieszkę Sienińską, kasztelankę małagoską, wdowę po Szafrańcu, która go skłoniła do przejścia na wyznanie aryańskie, i z niej miał trzech synów: Jana, Piotra i Krzysztofa.

Piotr, dziedzic Wierzbicy, Muchnowa i Nowosiółek, poseł od Zygmunta Augusta do Baru, kasztelan bełski i starosta przasnyski 1584 roku, kasztelan płocki i deputat do kwarty 1590 r., ostatecznie wojewoda bełski 1596 r., miał dwie żony, Annę Nagierównę i Dorotę Gruszczyńską, i zostawił córkę Annę, która w dom męża Marcina Łaszcza-Tuczanowskiego przeniosła majątek ojczysty, 2v. żonę Jana Bełżeckiego. 

Krzysztof, dziedzic Srzebiny i Uhnów, starosta przasnyski 1576 r., rotmistrz wojsk królewskich 1579 r., starosta ciechanowski 1580 r., wojownik przeciw Gdańszczanom 1577 r. i Moskwie 1579-1582 r., przeciwko której dowodził wojskiem nadwornem królewskiem, poseł na sejmy, kasztelan raciąski 1587 r., wojewoda bełski 1615 r., miał trzy żony: Katarzynę Kucińską, N. Kossobudzką, kasztelankę lwowską, i N. Dębowską, z nich synowie: Andrzej, Jan, Krzysztof-Karol, kanonik gnieźnieński, sekretarz królewski i sejmowy 1620 roku, archidyakon płocki, autor i poeta, Paweł, Piotr, Stefan i Zygmunt. 

Piotr, starosta ciechanowski, poseł na sejm 1576 r., podług Niesieckiego miał córkę Maryannę Izbińską i synów, Andrzeja, dziedzica Kruszewa, chorążego wyszogrodzkiego, elektora 1632 r. z ziemi wyszogrodzkiej, żonatego z Dorotą Wrońską, i Zygmunta, opata tynieckiego. 

Stefan, dworzanin królewski 1616 r., wojski bełski, sprzedał 1618 r. dobra Niszczyce bratu Pawłowi; elektor 1648 r. z woje w. bełskiego, chorąży bełski 1649 r., dzielny rotmistrz, z żony Maryanny z Radzanowa zostawił syna Krzysztofa i trzy córki: Ewę Kanigowską, Konstancyę Wilkanowską i Jadwigę 1v. Łysakowską, 2v. Ciesielską. 

Zygmunt, rokoszanin Zebrzydowskiego, należał do wymawiających posłuszeństwo Zygmuntowi III w 1607 r.; w 1613 r. starosta przasnyski, deputat do zapłaty wojska, chorąży wyszogrodzki 1620 r., żonaty z Zofią Lipską, miał córkę Annę-Jadwigę Gorajską i dwóch synów, Adama i Zygmunta; po Adamie, chorążym wyszogrodzkim, elektorze 1632 roku z ziemi ciechanowskiej, z Agnieszki Czerskiej córka Maryanna Łoś i synowie, Andrzej i Stanisław. 

Paweł, najstarszy z synów wojewody Krzysztofa, z innymi bracią powrócił do katolicyzmu i zamknął zbór aryański w Niszczycach; dzielny wojownik przeciw Szwedom pod Kircholmem 1605 r. i w Prusach 1628 r., przeciw Turkom pod Chocimem 1621 r., przeciw Moskwie pod Smoleńskiem 1611 r., dworzanin królewski, otrzymał 1609 r. od ojca Opinogórę; kasztelan sierpski 1617 r. i deputat na Trybunał radomski 1627 r., z żony Eleonory-Eulalii Radziejowskiej, wojewodzianki łęczyckiej, pozostawił dwóch synów, Krzysztofa i Stanisława; Krzysztof z żony Katarzyny Łysakowskiej miał syna Jana, a ten syna Stefana, chorążego bełskiego, żonatego 1v. z Zofią Klińską, 2v. z Krystyną Szyszkowską, córką Piotra, kasztelana wojnickiego, 2v. Michałową Stanisławską. 

Stanisław, żonaty z Zofią z Wawrzymowa, 2v. z Jadwigą Sokołowską, pozostawił syna Pawła, miecznika 1685 r., chorążego płockiego i rotmistrza 1697 r., kasztelana sierpskiego 1690 r., apłockiego 1699 r., stronnika Leszczyńskiego, który podpisał detronizacyę Augusta II; kasztelan z Teresy Zielińskiej miał córki: Konstancyę, zakonnicę, Wiktoryę, żonę Stanisława Karnkowskiego, i Zuzannę, oraz trzech synów: Jana, deputata na Trybunał koronny 1712 r., Stanisława i Walentego. 

Stanisław, sędzia deputat 1712 r., kasztelan raciąski 1722 r., otrzymał dzierżawę bielską 1722 r.; pułkownik wojew. płockiego, elektor 1733 r. z wojew. płockiego, zaś ubił Marcyannę Iwańską, kasztelankę brzesko-kujawską, i z niej miał dwóch synów, Adama i Antoniego. Antoni, cześnik zawskrzyński, elektor 1764 r. z wojew. płockiego, stolnik zawskrzyński, chorąży sierpski 1768 r., zapisał 1785 r. z żoną Anna Oborską dożywocie. 

Walenty, dziedzic Dobrzeńca, z podkomorzego płockiego 1741 r. kasztelan raciąski 1746 r., ustąpił 1760 r.; z Doroty Karczewskiej, kasztelanki liwskiej, miał córkę Symforyę za Joachimem Czernym, chorążym Zatorskim 1725 r., i dwóch synów, Józefa i Stanisława, elektora 1764 r. z wojew. płockiego, stolnika zawskrzyńskiego 1768 r. 

Józef, dziedzic dóbr Rudna, wojski raciąski 1768 r., starosta bielski, ostatnio 1775 r. stolnik zawskrzyński, żonaty z Anną Maciszewską, miał syna Bonawenturę-Józefa, który w 1782 r. został wprowadzony do dóbr Rudna, Sempochowa i Borkowa. 

Oprócz powyższych. Barbara, żona Anzelma Gostomskiego, wojewodzica rawskiego 1590 r. Agnieszka, żona Jana Czerskiego, starosty dobrzyńskiego 1605 r. Maryanna, żona Wojciecha Drozdowskiego, pisarza ziemskiego rawskiego 1630 r. Zygmunt, starosta przasnyski 1740 r. Michał, kanonik płocki, proboszcz czerski 1760 r. (Metr. Kor., Sigil., Conv. Vars., Wyr. i Zap. Tryb. Piotrk. i Lubel., Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie). 

NISZCZYŃSKI h. RADWAN. Mieli być w Sochaczewskiem 1680 r. (Herbarz Anonima w Bibliotece ordynacyi hr. Krasińskich). 

NITOSŁAWSKI h. DOŁĘGA. Niesiecki pisze tę rodzinę mylnie Nitostawski. Paweł, syn Zygmunta i Barbary Jasińskiej, pułkownika wojsk królewskich, burgrabia grodzki Winnicki, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. bracławskiem; um. 1727 r. i zaczął fundacyę Trynitarzy w Stanisławowie, którą dokończył jego syn Franciszek Ksawery, urodzony z Magdaleny Ożgiewiczówny, łowczy chełmski, starosta sielski, sędzia grodzki grabowiecki i podwojewodzy kijowski, elektor 1733 r. z wojew. ruskiego; Franciszek Ksawery, dziedzic Siedlisk, z Elżbiety Kunickiej miał synów: Antoniego, Józefa i Łukasza, młodo zmarłych, i córki, Katarzynę Pruszyńską i Urszulę Szczeniowską. 

Jan, starosta sielski 1731 r., pozostawił syna Łukasza, łowczego chełmskiego i rotmistrza wojsk królewskich 1756 r. Katarzyna, żona Marcina Dydyńskiego, kasztelana Jubaczowskiego 1750 r. (Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Czerskie).

NITOWSKI h. DOŁĘGA. Wincenty, Jan i Antoni, synowie Macieja, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1841-1860 r. 

NITOWSKI h. LUBICZ. Rafał, łowczy kijowski 1615 r. (Don. Vars.). Michał, dziedzic dób Zołotyjewa, w wojew. kijowskiem 1693 r., z Teresy Zawadzkiej miał syna Stanisława, po którym synowie: 1) Wincenty, tego syn Tomasz-Mikołaj wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1841 r.; 2) Maciej, tego syn Dominik, żonaty z Magdaleną Ciechanowską, pozostawił syna Henryka, sędziego pow. krasnostawskiego, dziedzica wsi Łukowek Górny, wylegitymowanego w Królestwie 1848 r. 

NITTHOF. Gotard, porucznik wojsk koronnych, za waleczność otrzymał 1623 r. sumy zabezpieczone na dobrach brata swego Michała prawem kaduka po zdrajcy Henryku Hagens (Metr. Kor.). 

NITZ. Jerzy, sekretarz królewski 1670 r. (Sigil.). 

de NITZKY. Baronowie. Posiadali w Prusach Zachodnich majątek Schwenten (Święte?), pod Swiecem. Bar. N., podpułkownik wojsk królewskich 1763 r. (Sigil.). 

NIWICKI h. KORCZAK. Cypryan, syn Marcina i Zofii Michałowskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. 

NIWICKI h. ROGALA. Pierwotnie byli w ziemi drohickiej, skąd przeszli na Litwę. Jedna linia zamieszkała w Wielkopolsce i ta pochodzi od Paczkowskich. Krzysztof Niwicki v. Paczkowski, udowadniając szlachectwo w grodzie bydgoskim 1599 r., wykazał, że jest synem Grzegorza Paczkowskiego i Doroty Gołębiowskiej, a wnukiem Macieja i Anny Niwińskiej, prawych małżonków i szlachty. Wywód powyższy oblatował w Metryce Koronnej 1713 r. Michał Niwicki, sekretarz królewski (Metr. Kor.). 

Wacław, ożeniony z Teodorą Ławską 1660 r., miał synów, Kazimierza i Stefana 1699 r. Konstanty, cześnik starodubowski 1680 r., jego żona Agnieszka Zaborowska, z niej syn Wojciech-Franciszek i córka Maryanna. Michał, cześnik starodubowski i sekretarz królewski 1713 r., podczaszy trocki, miał dwie córki (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

NIWICKI h. ZADORA. Pisali się z Niwisk, majątku w ziemi czerskiej. Gotard, sędzia ziemski liwski 1513 r., jego syn Jan, dziedzic Niwisk, skarbnik czerski, podpisał dekret przeciw heretykom 1525 r. Jan, syn Marcina, dziedzic Biernaszówki 1608 r., poborca ziemi liwskiej 1610 r., cześnik liwski 1613 r., miał syna Heronima v. Jarosza, który podpisał 1632 r. z ziemią liwską elekcyę. Stanisław, podczaszy liwski 1632 r. Ludwik-Stanisław, syn Jana-Marcina i Elżbiety Walewskiej, 1668 r. Stanisław, elektor 1669 r. z ziemi przemyślskiej. Świętosław, z Jezuity kanonik warszawski 1677 r., protonotariusz papieski i sekretarz królewski, kaznodzieja i autor, um. 1702 r. Mikołaj, kanonik jarosławski, proboszcz tyczyński 1694 r., nadał pewnym funduszem kolegium jezuickie w Jarosławiu. Andrzej, Karol i Stanisław, synowie Marcina i Zofii Michnowąskiej, 1748 r. (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie). 

NIWIŃSKI h. LUBICZ. Byli w ziemi brańskiej. Jakób 1708 r. Ludwik i Wawrzyniec, synowie Jacka i Heleny Zawadzkiej, 1782 r. 

NIWIŃSKI h. ŁABĘDŹ. Adam, syn Ignacego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. 

NIWIŃSKI h. NOWINA. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego: Franciszek z synami: Janem, Mateuszem i Józefem i Walenty z synem Mikołajem, synowie Stanisława, 1843 r.; Walenty, syn Piotra, z synem Piotrem i Bartłomiej, syn Jana, z synami, Andrzejem i Adamem 1861 r.; Augustyn, Kazimierz i Jan, synowie Wawrzyńca, 1853 r.; Konstanty i Jan z synem Józefem, synowie Józefa, Wojciech, syn Antoniego, Piotr, syn Jana, z synem Maciejem i tego synem Feliksem i Appollon, syn Piotra, 1854 r.; Mikołaj, syn Wojciecha, z synami: Janem, Edmundem, Józefem i Teofilem, Antoni i Józef, synowie Mikołaja, Walenty, Jakób i Piotr, synowie Mateusza, Adam, syn Walentego, z synami, Michałem i Mikołajem, i Klemens, syn Andrzeja, 1853 r.; Józef, syn Ignacego, z synem Piotrem i Stanisław, syn Ignacego, z synami: Józefem, Wincentym i Janem 1863 r.; Jan, syn Aleksandra, z synem Ferdynandem 1853 r., oraz Teofil i Ignacy, synowie Jana, 1863 roku. 

NIWIŃSKI h. PAPRZYCA. Zagrodowa podlaska szlachta, wzięła nazwisko od wsi Niwina, w ziemi bielskiej. Andrzej, Maciej, Marcin, Piotr i Wojciech, synowie Andrzeja, 1542 r. Wawrzyniec, syn Grzegorza, z synem Janem, dziedzice Niwina Borowego 1545 roku. Stanisław, syn Macieja Książyk, złożył z inną szlachtą podlaską przysięgę wierności Koronie polskiej 1569 r., i pozostawił synów, Jakóba i Macieja 1586 roku. Sebastyan, syn Macieja, 1586 roku. Wawrzyniec, syn Mikołaja, dziedzic Niwina-Popławy 1586 roku. Stanisław, Maciej, Marek i Michał, synowie Wojciecha, dziedzice Niwina 1586 roku. Benedykt, dziedzic Niwina, żonaty z Anną z Tuszowic 1589 roku Adam i Nikodem, synowie Marcina, 1593 roku. 

Jan Książyk miał synów: Jana, Teofila i Tomasza 1610 r. Maciej z Niwina Leśnego, pleban w Ciechanowie i Kuczynie 1613 r. Jan i Wojciech, synowie Macieja Chreba, 1642 r. Stanisław, poborca ziemi bielskiej 1663 r., żonaty z Maryanną Łubianką, 2v. za Stefanem Osiemborowskim, miał córkę Helenę 1v. za Walentym Makowskim, 2v. za Jakóbem Perkowskim. Andrzej, syn Jakóba, 1663 r. Stanisław, syn Macieja, 1698 r. 

Paweł, wojski podlaski 1711 roku, z żony Konstancyi Borawskiej pozostawił córkę Maryannę za Franciszkiem Jaruzalskim, podczaszym bielskim. Aleksander i Ignacy, synowie Jana, 1721 roku. Franciszek, Jakób, Jan, Paweł i Piotr, synowie Wawrzyńca, dziedzice Niwina 1725 r. Antoni i Mateusz, elektorowie 1733 r. z ziemi bielskiej. Kazimierz, wojski bielski 1736 r. Łukasz, proboszcz siemiatycki 1744 r. Michał, podczaszy bielski 1747 r. 

Po Wojciechu syn Andrzej, dziedzic Niwina Starego 1759 r., z żony Agnieszki, córki Antoniego Skibickiego, miał syna Jakóba, żonatego z Anną Makowską 1788 r. Franciszek Chreba podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią bielską. Łukasz i Maciej, synowie Macieja, dziedzice części wsi Borowo-Szczepany 1780 r. Maryanna żona Pawia Grobickiego 1800 r. (Metr. Litew., Mil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Sigil., Ks. Gr. Sochaczewskie). 

Michał, łowczy owrucki 1768 r., z żony Anny miał synów: Antoniego, Filipa i Wincentego, z nich Antoni, podstarosta kijowski 1790 r. 

Benedykt, syn Adama i Maryanny, ur. 1777 r. we wsi Niwino-Borowe, wstąpił 1809 r. do 15 pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego, i w 1815 r. przeznaczony w stopniu podporucznika do 3 pułku ułanów, w 1823 roku został podporucznikiem; odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi (Ks. Wojskowe). 

Po Tomaszu, dziedzicu dóbr Swinikierz, ożenionym z Anną Plichta 1754 r., pochodzący: Jan, dziedzic wsi Olsze, w pow. rawskim, syn Daniela, 1837 r., Jacenty, syn Michała, 1839 r., Albin, Władysław i Henryk, synowie Wilhelma, burmistrza w Kałuszynie, 1855 r., Gabryel, ekspedytor poczty w Bełżycach, syn Józefa z potomstwem, Adam, ekspedytor poczty w Bachowie, syn Kazimierza, Antoni z synem Stanisławem, syn Piotra, 1845 r., Jan i Teofil, synowie Józefa, 1848 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Po Józefie, synie Tadeusza, 1746 r., syn Maciej, tego z Justyny Wężyk syn Jan, rejent w Kaliszu, wylegitymowany w Królestwie 1853 r. 

Byli i na Litwie. Jakób-Kazimierz podpisał elekcyę 1697 r. z ks. żmudzkiem. Kazimierz, elektor z wojew. trockiego 1733 r. Piotr, syn Mikołaja, w gub. witebskiej, i Jan, syn Józefa, w Kownie, urzędnicy 1865 r. Kazimierz dóbr Witkuny, Karol, dóbr Kondratowicze, synowie Stanisława, Felicyan, syn Andrzeja, dóbr Tucewiczy i Kempa dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r.  

NIWIŃSKI h. PAPRZYCA odm. Odmiana herbu - na kamieniu kwiat lilii (Wittyg). Mateusz, syn Jana, dziedzic Niwina-Pasów, w ziemi bielskiej 1501 r. (Ks. poborowe). 

NIWIŃSKI h. PÓŁKOZIC. Byli w ziemi rawskiej i pisali się z Niwny. Józef 1782 r., Maciej 1808 roku, Józef, Tomasz i Symplicjusz 1810 r. wylegitymowani w Galicyi. 

NIWOSZYCKI. Hrehory podpisał elekcyę 1669 r. z ziemią przemyślską. 

NIWSKI h. JUNOSZA. Paprocki pisze ich Niewski; wzięli nazwisko od wsi Niwek, w Wielkopolsce. Jan, dziedzic Niwek 1518 r. Marcin i Stanisław, synowie Mikołaja, dziedzice Niwek 1563 roku; z nich Marcin miał syna Wacława, dworzanina królewskiego 1589 roku. Wincenty tytułowany 1589 r. atamanem kozackim. 

Adryan i Tomasz, synowie Wojciecha, 1641 r. Jan, dziedzic dóbr Wilcze 1679 r., z żony Barbary Cieleckiej pozostawił synów: Franciszka, Kacpra, Michała i Wojciecha; po Michale, elektorze 1733 r. z wojew. poznańskiego, z Maryanny Kwiatkowskiej syn Piotr. Agnieszka, żona Mateusza Kawieckiego, komornika ziemskiego sieradzkiego 1746 roku (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Ks. Gr. Przedeckie). 

NIWSKI h. PORAJ. Sebastyan w nagrodę zasług otrzymał 1558 r. nobilitacyę i herb powyższy, t. j. w polu czerwonem biała róża. Sebastyan, prokurator sądowy, dziedzic Łukowa, w Kaliskiem 1567 r., zapisał 1582 r. na Płowcach sumę żonie Barbarze (Metr. Kor.). 

NIXDORFF. Jan, sekretarz królewski 1666 roku (Metr. Kor., Conv. Vars.). 

NIZANKOWSKI. Jerzy z ziemią wiską podpisał elekcyę 1697 r. Feliks i Piotr, synowie Grzegorza, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1801 roku. 

NIŻECKI. Na Rusi Czerwonej. Augustyn 1766 roku, ożeniony z Maryanną Broszniewską. 

NIZGIERSKI. Szymon z ziemią nurską podpisał elekcyę 1697 r. 

NIZIELSKI v. NIZELSKI h. SZELIGA. N., neofita litewski, otrzymał nobilitacyę 1764 r. (Vol. Leg.). Józef wylegitymowany w Galicyi 1782 r. Marcin zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1827 r. 

NIZIŁOWSKI. Wojciech, towarzysz chorągwi pancernej 1657 roku (Metr. Kor.). 

NIZIŃSKI v. NIZIEŃSKI. Patrz NIŻYŃSKI.

NIZIOŁYŃSKI v. NIEZIOŁYŃSKI h. ŁÓDŹ. N, elektor 1669 roku z wojew. krakowskiego. Maciej podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. sandomierskiego, i był żonatym z Anną Janowską. Marcin, elektor 1733 r. z wojew. sandomierskiego. 

Magdalena z Kotłów, wdowa po Macieju Nieziołyńskim, oraz jej syn Józef i córki, Konstancya i Maryanna pokwitowali 1717 r. z tysiąca złotych Eleonorę Lipską. Józef zaślubił Agnieszkę Libiszowską i z niej pozostawił syna Jana ochrzczonego w par. Końskie 1766 r., który wylegitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 r. (Quaterniones). 

NIZMAN. Sebastyan, porucznik wojsk królewskich 1664 r. (Sigil.).

NIZOCKI. Stanisław, dworzanin i ulubieniec Izabeli, córki króla Zygmunta I, a królowej węgierskiej i księżnej siedmiogrodzkiej 1558 roku, rządził w jej imieniu tern księstwem. 

NIZOWSKI h. NIZOWSKI-SIŁA. Antoni wstąpił 1812 r. do 2 pułku liniowego piechoty i 1817 r. awansował na podporucznika w 3 pułku ułanów; w 1831 r. na żądanie uwolniony od służby, rozkazem komenderującego czynną armią Księcia Warszawskiego wcielony do 3 okręgu korpusu żandarmów w randze porucznika, i w 1835 roku mianowany naczelnikiem radzyńskiej żandarmeryi, a w 1841 r. został sztabs-kapitanem i otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1842 r.; jego syn Konrad, podoficer wojsk rosyjskich, wylegitymowany w Królestwie 1848 r. 

NIZOWSKI. Brali przydomek Wizgierd. Bazyli 1658 r. Jan, instygator grodzki owrucki 1791 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

Antoni, syn Michała i Krystyny, ur. 1795 r. we wsi Czechlewice, gub. grodzieńskiej, wszedł 1810 r. do 16 pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego; przeniesiony 1815 r. do 3 pułku ułanów, awansował 1817 r. na podporucznika, i w 1824 r. został porucznikiem. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi (Ks. Wojskowe). 

NIŻYŃSKI v. NIZIŃSKI h. GODZIEMBA. Na Podlasiu, zkąd się przenieśli na Litwę. Franciszek, dziedzic dóbr Skłody i Godlewo 1728 r., miał syna Kazimierza, żonatego z Konstancyą Ostrowską, z niej syn Franciszek, dziedzic dóbr Zakliczewo, w pow. pułtuskim, wylegitymowany w Królestwie 1842 r. 

Andrzej, skarbnik bracławski 1718 r. Stanisław, syn Wojciecha, żonaty z Barbarą Nahujowską, był 1724 r. stolnikiem dobrzyńskim (Ks. Gr. Radomskie). Karol, dziedzic dóbr Hołoskow, w Galicyi 1855 r. 

Na Litwie. Kazimierz, skarbnik i deputat wojew. wileńskiego 1683 r. Melchior, definitor i przeor wileński kanoników od pokuty 1685 r. (Arch. Szem.). Heronim, elektor 1697 r. z ks. żmudzkiego. N., podczaszy smoleński, podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. Smoleńskiem. Mikołaj, cześnik smoleński 1765 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

NOAK. Krystyn-Fryderyk otrzymał urząd sekretarza królewskiego 1761 r. (Sigil.). 

NOAKOWSKI. Piotr, syn Jana i Agnieszki z Minkiewiczów, ur. 1788 r. we wsi Dzisiątej, w pow. lubelskim, postąpił 1809 roku do 6 pułku ułanów i w 1813 r. awansował na podporucznika; przeniesiony 1815 roku do 1 pułku ułanów, został 1821 r. porucznikiem. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 roku w Rosyi i 1818 roku w Niemczech (Ks. Wojskowe). 

NOCHOTKO. Kazimierz podpisał elekcyę 1669 roku z wojew. wileńskiem.

de NOEK. N., podpułkownik piechoty wojsk koronnych 1730 roku (Sigil.). 

NOFFOK. Antoni, syn Jana i Magdaleny Gretz, ur. 1790 r. w Warszawie, wszedł 1807 r. na podporucznika do gwardyi narodowej warszawskiej iw 1809 r. postąpił na porucznika w 16 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego, a 1810 r. na kapitana; wcielony 1815 r. do batalionu wzorowego strzelców, w 1824 r. awansował na podpułkownika i w 1831 roku przeznaczony na dowódcę 1 pułku strzelców pieszych. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech i za waleczność otrzymał 1812 r. krzyż złoty polski; um. 1855 r. we wsi Okrzejska Wola, na Podlasiu. 

Jan postąpił 1807 r. do wojska na porucznika pułku gwardyi narodowej warszawskiej i w 1812 r. mianowany adjutantem polowym przy generale dywizyi, awansował 1813 r. na kapitana; odbył 1813 r. kampanię w Niemczech i um. 1846 r. w Warszawie (Ks. Wojskowe). 

NOGACKI v. NOGATSKI h. PRUS III odm. Odmiana herbu - w koronie kładli trzy pióra strusie. Rodzina pruska, osiedlona w XVII stoleciu w Żuławach. 

NOGAWCZYŃSKI h. SZELIGA. Zobacz NOGAWKA. 

NOGAWKA h. SZELIGA. Jedna linia Mierzejewskich, dziedzicząca we wsi Nogawki, w ziemi różańskiej, brała w XV i XVI stoleciach nazwisko Nogawka. Jan 1477 r. Stanisław, syn Wojciecha, w księstwie sieluńskiem 1557 r. Jednak już w początkach XVII wieku ci Nogawkowie wzięli nazwisko Nogawczyński, i z nich Tomasz 1748 roku był ożeniony z Heleną Hausen (Akta Ostrogskie). 

NOGAWSKI. Heronim, podczaszy wyszogrodzki 1536 r. Andrzej, komornik ziemski krakowski 1658 r. Antoni, burgrabia grodzki sandomierski 1710 r. (Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Sandomierskie). 

NOGIAŁO h. NAPIWOŃ. Stanisław, syn Krzysztofa, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

NOHORSKI. Krzysztof, zw. Teszlik, kawaler maltański i dworzanin królewski, otrzymał 1502 roku dochody ze stacyi królewskiej w Lądzie (Metr. Kor.). 

NOIŃSKI h. GRZYMAŁA. Rodzina podlaska. Po Józefie, dziedzicu wsi Suchawa, w ziemi mielnickiej 1792 r., pochodzący: Paweł, syn Ignacego i Ludwiki z Jawornickich, w 1852 r., Aleksander, prezes sądu kryminalnego w Płocku, i Jan Kanty, urzędnik w Komisyi skarbu, synowie Jana i Tekli z Głodowskich, w 1854 roku wylegitymowani w Królestwie. Ignacy, dziedzic dóbr Skorocice, w pow. stopnickim 1858 r.

NOISZEWSKI v. NOYSZEWSKI h. BRODZIC. Licznie rozrodzeni w ziemi liwskiej i piszą się z Noiszewa. Jan, syn Mikołaja, z Szamot 1584 r. Piotr żonaty z Barbarą Czosnowską 1622 r. Piotr, syn Jakóba, żonaty z Zuzanną Staniszewską 1631 r. Wojciech, elektor 1648 r. z ziemi liwskiej. Marcin, syn Sebastyana, 1653 r. Marcin-Jan podpisał elekcyę 1669 r. z ziemią liwską. Kazimierz, Sebastyan i Wojciech, synowie Bartłomieja, dziedzice Noiszewa 1669 r., i z nich Kazimierz, dziedzic dóbr Sułki. Bartłomiej, Jacek i Jan, synowie Antoniego, 1681 r. Kazimierz-Marcin, syn Arnolfa, żonaty z Zofią Budziską 1689 r., był subdelegatem grodzkim liwskim. Michał, elektor 1697 r. z ziemi mirskiej. Kazimierz, syn Wojciecha, burgrabia liwski 1716 r. Stanisław, burgrabia liwski 1725 r. Floryan, syn Jana, 1742 r. Wawrzyniec, syn Jana i Petroneli, 1742 r. Adam, skarbnik liwski, miał syna Jana 1747 r. Jan. elektor 1764 r. z wojew. brzesko-litewskiego. Maciej, chorąży 1791 r., podporucznik 1792 r. wojsk koronnych (Don. i Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Kancl.). 

Maksymilian Synowczyk miał syna Seweryna, który w 1753 r. sprzedał części Noiszewa Izajaszowi Noiszewskiemu, synowi Jana Synowczyk, i z żony Zofii Świętochowskiej pozostawił syna Pawła, który w 1778r. nabył części Świętochowa Starego, i legitymował się 1804 r. w Galicyi; Paweł z Barbary Kurowskiej miał synów: Stefana, Michała i Kazimierza. 

Andrzej Socha, syn Floryana, wnuk Jana, dziedzic części Roguszy i Szczurowa, w ziemi liwskiej, wylegitymowany w Galicyi 1804 r. (Akta po-Galicyjskie, Quaterniones). Patrz Noyszewski. 

NOISZEWSKI h. LIS. Wawrzyniec, syn Tadeusza, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1819 r., a Jan, syn Wawrzyńca, z synami: Konstantym, Mikołajem i Włodzimierzem wylegitymowani w Cesarstwie 1847 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

de NOJERS-REHODE. Piotr, sekretarz królowej 1661 r., otrzymał przywilej na Stok Ponikowski (Sigil.). 

NOLDE v. NOLDEN h. NOLDEN. Magnus i Gerard, bracia, dworzanie Zygmunta III, nie mogąc znieść ucisku Wilhelma ks. kurlandzkiego, zrobili spisek na jego strącenie z tronu, a przyłączenie Kurlandyi do Polski; książę Wilhelm, odkrywszy sprzysiężenie, kazał Noldenów ukarać śmiercią 1613 r. Zapozwany o to morderstwo przez Zygmunta III i ogłoszony banitą uszedł do Szwecyi. W 1622 r. Herman, może syn jednego z zabitych, zaniósł prośbę do Zygmunta III o należące mu się sumy pieniężne od Wilhelma i Fryderyka książąt kurlandzkich i od sukcesorów hetmana Jana-Karola Chodkiewicza, zaciągnięte od Magnusa i Gerarda Noldenów, dworzan królewskich. Gotard, Herman i Magnus, dworzanie królewscy 1640 r. (Conv. Vars.) Jan-Fryderyk, starosta frauenburski 1763 roku. Adam, major gwardyi wojsk rosyjskich, otrzymał 1765 r. rangę pułkownika wojsk koronnych (Sigil.). Bar. Jan, syn Krzysztofa, dziedzic dóbr Luszenhof, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

NOLITEWICZ. Byli na Litwie; z nich Mikołaj pisał się ziemianinem soleckim królowej 1555 r. 

NOLL v. NOLLEN. Erhard otrzymał 1576 r. przywilej na dobra Grambsen i Hasenpol (Metr. Kor.). Łazarz, dworzanin królewski 1659 roku (Sigil., Kancl.). 

NONHARDT h. NONNARTI. Szlachta kurlandzka. Piotr, budowniczy wileński, wybudował w swym majątku Gościeniszki, na Litwie, obronny zamek, cytowany w Voluminach Legum 1611-1613 r. N. ożeniony z Podbereską 1620 r.; jego córka Zuzanna zaślubiona Jerzemu Chreptowiczowi, wojewodzie nowogrodzkiemu, przeniosła w dom męża Gościeniszki. Patrz Nonnarti. 

NONIEWICZ h. PRUS I. Antoni, syn Adama, z synem Ignacym i wnukiem Antonim wylegitymowani w Cesarstwie 1847 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

NONIEWICZ h. WARNIA. W pow. lidzkim. Marcin, elektor 1632 r. z wojew. trockiego. Eliasz 1674 r. Kazimierz i Antoni podpisali 1698 roku pospolite ruszenie. Kazimierz, łowczy i deputat pow. lidzkiego 1700 r. 

Karol, łowczy lidzki, Piotr i Szymon podpisali elekcyę 1733 roku z wojew. wileńskiem. N. otrzymał 1740 r. wieś Kierszyszki, w pow. lidzkim. N. został 1752 r. skarbnikiem lidzkim. Antoni, oboźny, i Roman, rotmistrz lidzcy. Roman-Kazimierz, sędzia grodzki lidzki (Arch. Dubr. i Szem.). 

NONIEWSKI h. JASTRZĘBIEC. Podług Paprockiego dom na Rusi Czerwonej znakomity i z męstwa słynny. 

NONKUŃSKI (Zapewne Nowkuński). Jan podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. (Vol. Leg.). 

NONNARTI v. NONHARDT h. WŁASNEGO. Herb-w polu czerwonem srebrna kotwica, której zęby wzniesione do góry, a pierścień na dół; po obu stronach kotwicy po jednej gwiaździe. W koronie nad tarczą dwa skrzydła orle, białe i czerwone, a między niemi kotwica jak na tarczy. 

Piotr i Stanisław, bracia rodzeni, w nagrodę zasług wojennych, wykazanych w czasie wojen z Moskwą i Szwedami, otrzymali 1590 r. indygenat na mocy dokumentów nobilitacyi nadanej ich przodkom przez cesarzy rzymskich, oraz zatwierdzono im herb powyższy. W 1609 r. wniesiono do obiaty ów akt indygenatu (Metr. Kor.).

NOOCHI. Paweł został sekretarzem królewskim 1789 r. (Sigil.). 

NORCEWICZ. Byli na Żmudzi. Jan, syn Andrzeja, 1670 roku (Metr. Litew.). 

NOREJKO v. NOREYKO h. PRAWDZIC. Na Litwie, piszą się z Ramonta. Franciszek podpisał ze Żmudzią elekcyę 1764 r. Franciszek, regent ziemski rosieński 1768-1781 r. Piotr, regent ziemski rosieński 1775 r. 

Andrzej z synem Dominikiem i tego potomstwem i Jerzy z synem Antonim i tego synami: Stanisławem, Jerzym i Wincentym, synowie i wnukowie Andrzejów, wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

NOREJKO v. NOREYKO h. PRUS I. Potomstwo Dyonizego, Justyna i Ferdynanda, synów Jana, wnuków Macieja, wylegitymowane w Cesarstwie 1844-1861 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

NOREJKO. Jan-Jerzy i Jan-Daniel z potomstwem, synowie Jana, wnukowie Antoniego, prawnukowie Rajmunda, syna Józefa, wylegitymowani w Cesarstwie 1853, ’856 i 1862 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Sylwester, syn Jana, dóbr Romaszki, Kazimierz i Zygmunt, synowie Antoniego, dóbr Piadzi, Józef, syn Szymona, dóbr Piadzi, Józef, syn Jana, dóbr Antoginie, Józef, syn Józefa, dóbr Poromoczy i Wojszajcy, Józef, syn Feliksa, dóbr Beniszki dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r. 

NOREJKOWICZ v. NOREYKOWICZ h. NAŁĘCZ. Andrzej, syn Stanisława, z synem Jerzym i tego synem Michałem wylegitymowani w Cesarstwie 1859 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

NORNICKI h. NORNICKI. Herb - na tarczy głoska H., w której na poprzecznej linii lilia rozdarta. 

Stara rodzina na Litwie; brała przydomki Petryszczewicz i Packiewicz, miała lenne nadania dóbr Mereszowo i Brynkowszczyznę. Według jej genealogii przodek domu Hrehory Saczkowicz miał synów, Fedka i Petryszcze, po którym byli synowie: Iwan, Piotr, Stefan, Rycer i Słoma. 

Słoma żyjący za czasów Zygmunta Augusta jest właściwym historycznym przodkiem rodziny, zdaje się nawet, że on pozyskał dla niej nobilitacyę i herb, który też od jego imienia nazywany jest niekiedy Słoma. Słoma zaślubił Teodorę Bułharynównę i z niej pozostawił dwóch synów, Romana i Eustachego; Roman dostał od Zygmunta Augusta lenność Gierdziegole, i miał syna Stefana, po którym syn Krzysztof, a tego syn Józef. 

Eustachy zaślubił N. Oszczewską i z niej pozostawił synów, Stefana i Benedykta, porucznika petyhorskiego, którego  z N. Zacharzewskiej synowie, Jan i Eustachy; Eustachy 1620 roku, z Ludwiki Komarówny miał czterech synów: Jana, Mateusza, Kazimierza i Bogusława, i z nich Jan służył wojskowo. 

Mateusz, mostowniczy oszmiański 1646 r., pozostawił córki: Annę, Eleonorę, Franciszkę, Teresę i trzech synów: Augustyna, Benedykta, proboszcza pachowskiego, i Ignacego, elektora 1733 r. z wojew. brzesko-litewskiego, następnie regenta grodzkiego oszmiańskiego. 

Kazimierz, trzeci syn Eustachego i Komarówny, podstoli oszmiański 1650 r., zaślubił Zofię Gedwiłowiczównę i z niej miał córki, Apolonię Polańską, Eufrozynę Szujską i trzech synów: Dominika, kanonika smoleńskiego, proboszcza Wiśniewskiego, Józefa, oboźnego brzesko-litewskiego, po którym z Marceliny Jodzewiczówny synowie, Walenty i Adam, i Antoniego, pisarza ziemskiego smoleńskiego, a następnie pisarza skarbu litewskiego, rotmistrza traktu prużańskiego, który podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. brzesko-litewskiego i z Elżbiety Zachorskiej pozostawił synów: Hilarego i Dominika. Hilary, wprowadzony 1765 r. do dóbr Ossowiec, był 1793 r. sędzią ziemskim oszmiańskim. 

Bogusław, czwarty syn Eustachego i Komarówny, strażnik miński 1706 r., porucznik petyhorski, dziedzic dóbr Bohuszewicze, otrzymał 1720 r. dobra Świadkowszczyznę i z Anny Biegańskiej miał synów: Jana, starostę radziskiego, rotmistrza wojsk litewskich, elektora 1733 roku, Józefa i Antoniego, starostę zegaryjskiego 1733 roku, chorążego husarskiego, po którym z Rozalii Sielickiej, podwojewodzianki witebskiej, synowie, Urban, starosta zegaryjski 1775 r., i Jan, starosta szarkowski 1789 r., szambelan królewski 1775 roku, pozostawił syna Jana, dziedzica dóbr Bohuszewicze 1793 r., po którym z Anny Petrykowskiej córka Anna Klot i syn Antoni z Teresy Bielikowiczówny pozostawił synów: Jana, Ludwika i Antoniego 1870 roku. 

Z tej familii. Eustachy, krajczy oszmiański 1747 r. Leon, krajczy oszmiański 1768-1772 r. Jan, chorąży połocki 1788-1791 r. (Metr. Kor., Metr. Litew., Ks. Gr. Sochaczewskie, Arch. Szem. i Dubr.). 

NOROWSKI. Stanisław, subdelegat grodzki krakowski 1677 r. Jan-Kazimierz z Warszyc, starosta ojcowski 1683 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

NORUCKI h. SIOSTRZENIEC. Na Litwie. Dominik, syn Michała, z synami, Janem i Wincentym wylegitymowani w Cesarstwie 1860 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

NORWID h. TOPÓR. Byli na Żmudzi, gdzie posiadali dziedziczny majątek Norwidyszki, w pow. telszewskim, który dopiero w 1791 r. przez sprzedaż wyszedł z ich ręku. Maciej, dziedzic Norwidyszek i Puszczy Germinasiła, miał dwóch synów, Bartłomieja, bezdzietnego, i Jana 1699 roku, po którym syn Szymon-Tadeusz z Magdaleny Wambutówny pozostawił synów: Antoniego, Józefa i Mikołaja; po Mikołaju, dziedzicu dóbr Ukryniszki, Szyliski i in., synowie: Jerzy, Nikodem i Szymon, którego syn Jan, sędzia sądów głównych gub. mińskiej 1808-1811 r., zaślubił dziewięcioletnią N. Węcławowiczównę, skłoniony do tego prośbą jej umierającej matki. 

Józef, drugi syn Szymona-Tadeusza, miał syna Szymona, który sprzedał Barcikowskim Norwidyszki w 1791 roku; jego syn Jan z Ludwiki Zdzieborskiej pozostawił dwóch synów, i z nich Ludwik, dziedzic dóbr Laskowo-Głuchy, w pow. stanisławowskim, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. 

Cypryan, starszy syn Jana i Zdzieborskiej, nie bez talentu, lecz wybujałej egzaltacyi, poeta, zajmował się rzeźbą i rytownictwem; emigrant we Francyi 1840-1860 r. 

Pochodzący od Ignacego, syna Jerzego, a mianowicie synowie: Jan, Wincenty, Antoni i Feliks z ich potomstwem 1847 r., i Antoni, Jan, Józef i Ignacy, synowie Wincentego, wnukowie Ignacego, z ich potomstwem 1860 roku wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

NORWIŁO v. NORWIŁŁO h. GOZDAWA. Tadeusz, syn Jakóba, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

NORWIŁO v. NORWIŁŁO h. ŁABĘDŹ. Ignacy, Benedykt i Rafał z potomstwem, synowie Jerzego, wnukowie Jana, prawnukowie Jana, syna Michała, wylegitymowani w Cesarstwie 1854 i 1867 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

NORWIŁO v. NORWIŁŁO h. PRZYJACIEL. Andrzej z synami: Tadeuszem, Kazimierzem i Aleksandrem i ich potomstwem i Antoni z synami, Izydorem i Tadeuszem i ich potomstwem, synowie Mateusza, wnukowie Andrzeja, 1858 r.; Dementy, syn Antoniego, oficer gwardyi rosyjskiej, 1840 r., Józef i Jan, synowie Antoniego, wnukowie Andrzeja, 1842 r.; Julian i Szymon z potomstwem, synowie Józefa, wnukowie Kazimierza, prawnukowie Andrzeja, 1842 i 1860 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

NORWIŁO v. NORWIŁŁO h. ŚLEPOWRON. Andrzej, syn Krzysztofa, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 roku. Tomasz, Jan i Maciej z potomstwem, synowie Jerzego, wnukowie Jana, wylegitymowani w Cesarstwie 1836 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

NORZEWICZ. Eliasz z pow. lidzkim podpisał elekcyę 1674 r. 

NOS h. TOPÓR. Była to rodzina rusko-litewska i Nos był raczej jej przydomkiem; od niej wywodzą się Nosewicze, herbu Topór. Jan walczył przeciw Krzyżakom 1410 r. Jerzy, starosta drohicki i mielnicki 1414 r., znakomity wojownik, ks. Witold oddał mu dowództwo wojsk w Pieszkowie; w 1432 r. stronnik Świdrygiełły, zdobył dla niego Łuck, lecz był pobity i do niewoli wzięty od Jerzego Kierdeja, hetmana wojsk wielkiego ks. litewskiego Zygmunta. 

NOSACZ. Timofiej (Tymoteusz), pułkownik i generalny oboźny kozacki 1648-1660 r., lubiony i szanowany od Bohdana Chmielnickiego, był od umierającego naznaczony opiekunem syna jego Jurka (Jerzego); w 1659 r. poddał się Polsce, otrzymał nobilitacyą i wieś Kapustną Dolinę od starostwa korsuńskiego, w Kijowszczyźnie (Lustracya), lecz już tego roku przeszedł do Moskwy i walczył przeciw Polsce w bitwie pod Cudnowem 1660 r. (Wyr. Tryb. Lubel., Lustr.). 

NOSADOWSKI h. NAŁĘCZ i LIS. Noszą te herby razem złączone, lecz nie wiem w jaki sposób. Wojciech, syn Wojciecha, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. Romuald, podchorąży w powstaniu 1831 roku, następnie emigrant we Francyi. 

NOSADYNI v. NOSSADYNI niekiedy NASADYNI h. NOSADYNI. Herb - tarcza w podłuż przedzielona, w prawej części błękitnej drzewo przez dwóch lwów wspiętych po jednemu z każdej strony podparte, na wierzchołku drzewa żóraw w prawo stoi na lewej nodze, a w prawej trzyma kamień; w lewej części czerwonej orzeł biały darty ukoronowany, łbem w lewo zwrócony; w koronie żóraw stojący na lewej nodze, a w prawej trzymający kamień-cały w prawo zwrócony. 

Antoni, rodem wenecyanin, sekretarz króla Michała Wiśniowieckiego, za ofiarę sześciu sztuk armat na potrzeby Rzeczypospolitej, otrzymał indygenat 1673 r.; dziedzic Radawca, sekretarz królewski, nabył 1680 r. dobra Polikije i Miłocin; z żony Wiktoryi Wężyk jego syn Jan, łowczy 1711 r., chorąży latyczowski 1718 r., z Konstancyi Siekierzyńskiej pozostawił córkę Wiktoryę Dobraczyńską, sędziankę grodzką krasnostawską i syna Jana-Antoniego, dziedzica Radawca 1747 r., ożenionego z Barbarą Rosnowską, z której syn Antoni, podstoli 1768 r., a podczaszy urzędowski 1777 r. N., kanonik 1758 r., koadjutor 1759 roku, przemyślski (Metr. Kor., Vol. Leg., Sigil., . Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Hipolit i Wiktor, synowie Onufrego, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1848 r. 

NOSAKOWSKI v. NOSSAKOWSKI h. PRUS I. Piotr Francuch z Nosakowic cytowany 1467 r. w aktach krakowskich, a Jan Francuch 1427 r. 

NOSALEWSKI. Jan żonaty z Małgorzatą N. 1522 r. (Metr. Kor.). Kazimiera, żona Stanisława Starorypińskiego 1820 r. (Pułaski). 

NOSALSKI h. PRAWDZIC. Jan, Krzysztof, Piotr i Samuel, synowie Dobrogosta, dziedzice dóbr Obicze 1583 roku. Jan, Józef i Michał, synowie Wojciecha, 1684 r. Andrzej, syn Pawła i Katarzyny Łęskiej, wnuk Stefana i Anny Grabczyńskiej, w imieniu swem i Daniela i Michała, synów Tomasza, swoich synowców, pozwał 1755 r. brata swego rodzonego Jana o dobra rodzinne, leżące w pow. Winnickim. Jakób, subdelegat grodzki lubelski 1787 roku (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel.). Józef, urzędnik w pow. lubelskim 1856 roku. 

NOSARZEWSKI h. DOŁĘGA. W wojew. płockiem iw ziemi ciechanowskiej, w której w XVIII stoleciu należeli do zamożniejszego obywatelstwa. Paweł 1530 roku. Stanisław, poborca ceł w ziemi ciechanowskiej 1549 r. 

Mikołaj, syn Macieja, 1557 r. Wojciech otrzymał 1579 r. pewne grunty i pozostawił synów, Jakóba i Wojciecha. Jan, syn Jakóba, w pow. przasnyskim 1598 r., a Wojciecha z Katarzyny Szwarackiej syn Krzysztof, kanonik krakowski 1626 r., kantor wiślicki, um. 1633 r. Mikołaj, rotmistrz wojsk koronnych, przywrócony do czci na sejmie 1638 r. Krzysztof, syn Bartłomieja, 1640 r. Stanisław, Jezuita, um. 1645 r. Marcyan, syn Macieja, 1650 r. Stanisław żonaty z Zofią z Witosławic 1659 r. Wojciech i Paweł z wojew. płockiem 1674 r. i Piotr z Żebrów z ziemią ciechanowską 1697 r. podpisali elekcye. Samuel, sędzia grodzki płocki 1687 r. 

Tomasz, elektor 1674 roku z wojew. płockiego, miał syna Tomasza, dziedzica dóbr Kośmin i Poniatów, który w 1696 r. zapisał dożywocie żonie swej Annie, córce Wawrzyńca Poniatowskiego, i w 1697 r. podpisał elekcyę z wojew. płockiem; Tomasz, sędzia ziemski ciechanowski, miał i drugą żonę Elżbietę Narzymską i z 1-ej żony pozostawił synów: Andrzeja, Antoniego i Michała. 

Antoni, podczaszy 1749 r., sędzia ziemski ciechanowski, podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią ciechanowską, i miał dwóch synów, Jana i Macieja, kapitana wojsk koronnych, elektora 1764 r. z ziemi ciechanowskiej. 

Jan, elektor 1764 r. z ziemi ciechanowskiej, miecznik 1770 r., łowczy 1771 r., ostatnio 1773 r. sędzia ziemski ciechanowski, otrzymał 1772 r. wójtostwo w Makowie, i pozostawił synów, Jana, komisarza 1789 roku do zbierania ofiar, i Macieja. 

Michał, ostatni syn sędziego Tomasza, sędzia grodzki i podstarosta 1734 r., a następnie sędzia ziemski ciechanowski, po którym z Agaty Iłowickiej syn Jan z Felicyanny Radzickiej miał synów, Leopolda, dziedzica dóbr Steklin, i Michała, dziedzica dóbr Głęboczek, w pow. lipnoskim, wylegitymowanych w Królestwie 1837 r. 

Michał, ur. 1800 r. we wsi Chotumie, w obwodzie mławskim, wszedł 1816 r. do 7 pułku piechoty liniowej, i w 1817 r. przeniesiony do 4 pułku ułanów, wyszedł 1826 r. do dymisyi w stopniu podporucznika; w 1831 r. był kapitanem 8 pułku ułanów i otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

Jan, poseł na sejm 1788 roku, z Zofii Glinka pozostawił synów, Ignacego, dóbr Kowalewa i Bogurzyna, i Józefa, dóbr Wojówki, dziedziców, wylegitymowanych w Królestwie 1837 r.

Po Janie z żony Amelii córka Janina i synowie: Józef, Leopold, Władysław, Jerzy i Tadeusz; Józef, właściciel wsi Skórzno, w pow. lipnoskim, zaślubił 1910 roku Lucynę Lewalt-Majerównę, i z niej ma córkę Zofię ur. 1912 r. i syna Jana, ur. 1913 r. 

Mikołaj, burgrabia dobrzyński 1717 r. Józef, stolnik ciechanowski, podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią ciechanowską. Stanisław, elektor 1764 r. z ziemi ciechanowskiej. Fabian-Piotr, podporucznik wojsk koronnych 1789r. Ignacy, członek ambasady w Dreźnie 1789 r. Antoni, syn Andrzeja i Elżbiety Szydłowskiej, dziedzic dóbr Szulmierza, rotmistrz kawaleryi narodowej w 1790 r., uzbroił własnym kosztem chorągiew wojska; z Franciszki Jackowskiej jego synowie: Adam, Julian i Augustyn. 

Adam, ur. 1788 r. na Pradze, wszedł 1801 r. jako junkier do wojska pruskiego i w 1803 r. postąpił na podporucznika, a w 1805 r. na porucznika iw 1807 r. wyszedł do dymisyi w stopniu kapitana. W 1809 r. wstąpił na szefa szwadronu 7 pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego i w 1813 roku został podpułkownikiem w 14 pułku kirasyerów; umieszczony 1817 roku w 4 pułku ułanów, w 1821 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1806 i 1807 r. przeciw Francyi, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech, i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari 1813 r.; um. 1864 r. w Warszawie (Ks. Wojskowe). 

Rafał, inspektor generalny skarbowy w departamencie płockim 1813 r. N., landrat w Szremie 1830 roku. Teresa, żona Karola Chwaliboga, członka Senatu 1830 r. 

Po Wojciechu, burgrabim grodzkim płockim 1690 r., syn Jan miał syna Piotra, a ten syna Bartłomieja, po którym syn Wawrzyniec pozostawił syna Kajetana, żonatego z Maryanną Żebracką, z której synowie, Wiktor, w wojsku rosyjskiem, 1847 r. i Edmund, urzędnik w Radzyniu, członek rady szpitala w Lublinie 1862 r., w 1848 r. wylegitymowani w Królestwie (Metr. Kor., Conv. Piotrk., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Sigil., Kancl.). 

Adam, syn Antoniego, wylegitymowany 1847 r. w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

NOSARZOWSKI h. LUBICZ. Wojciech w 1587 r. dworzanin starosty czerkaskiego (Wittyg). 

NOSECKI. Teodor, sługa Jana Nehrebeckiego, wojskiego bracławskiego 1663 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

NOSEK h. ŚLEPOWRON. Byli na Podlasiu i nazwisko wzięli od dóbr Noski; pierwotnie od wsi Śnietna brali nazwisko Śnieciński; od tych zaś Śniecińskich pochodzi rodzina Kostro. Z Nosków Jan Nosek ze Śnietny 1525 r. Abraham, syn Stanisława, 1544 r. Po Wawrzyńcu, dziedzicu Noski-Śnietna, córka Anastazya za Jakóbem ze Szembory 1545 r. (Mil.).

Serafin, syn Wawrzyńca, dziedzic wsi Noski 1582 r. Baltazar, Jan i Paweł, synowie Salomona, dziedzice wsi Śnietna-Noski 1582 roku. Piotr, Paweł i Franciszek, synowie Macieja, 1590 r. Maciej, syn Jana, i Baltazar, dziedzice Śnietna-Noski, prowadzili 1598 r. proces o różne krzywdy (Wyr. Tryb. Lubel.). ; 

NOSEWICZ v. NOSOWICZ h. TOPÓR. Pisano ich także Nossowicz i Noszewicz, na Litwie; podług tradycyi rodziny mają pochodzić od starej rodziny Nos, herbu Topór. Stanisław z pow. lidzkim podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Antoni i Marcin podpisali konfederacyę generalną litewską 1764 r. (Vol. Leg.). 

Edward, syn Michała, z synami: Stanisławem, Teodozyuszem, Kazimierzem i Antoni, syn Franciszka, z synem Stanisławem wylegitymowani w Cesarstwie 1851 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

NOSIELSKI v. NOSILSKI h. PRAWDZIC. Pisano ich także Nosylski; pochodzą od Radzanowskich, z których Janusz, mąż rycerski w 1386 r., dostał od Janusza ks. Mazowieckiego części miasta i dóbr Nosielsk, obecnie Nasielsk, i nadanie prawa chełmińskiego, i od tego majątku pisał się z Nosielska, a jego potomkowie Nosielskimi. Paweł i Jakób, dziedzice dóbr Nosielsk 1506 r. Jan, skarbnik zakroczymski, otrzymał w 1532 r. od Zygmunta I zatwierdzenie nadania Nasielska; jego synowie, Samuel i Piotr; po Samuelu syn Marcin-Samuel został podsędkiem 1634 r.; sędzia ziemski zakroczymski 1645 r., podpisał elekcye 1632 i 1648 r. z ziemią zakroczymską; jego córki, Katarzyna Ołdakowska i Wiktorya Szumska. Kacper podpisał elekcyę 1618 r. z ziemią zakroczymską. Teodor, rektor Jezuitów w Łomży 1674 r. 

NOSIŁOWSKI h. POMIAN. Senator w rodzinie, Jerzy, wojewoda nowogrodzki 1542 r. 

Wojciech Jurewicz, dziedzic dóbr 1514 r. Jerzy, syn Wojciecha, dworzanin królewski 1541 r„ wojewoda nowogrodzki 1542 r., był żonatym z Jadwigą Stanisławówną. Maciej, syn Wojciecha, 1550 roku. Stanisław 1669 r. z wojew. wileńskiem, a Stanisław i Tomasz 1697 r. z wojew. nowogrodzkiem podpisali elekcye (Metr. Litew., Bon., Arch. Dubr.). 

NOSKOWSKI h. DĘBNO. Sebastyan, urzędnik hr. Górki, w Gnieźnieńskiem 1553 r. (Wittyg). 

NOSKOWSKI h. GRYF. Miejska krakowska rodzina. Jan, doktór medycyny; profesor i dziekan Akademii krakowskiej, lekarz, rozległą mający praktykę, um. 1542 r.; jego brat Łukasz, doktór medycyny i filozofii, profesor Akademii krakowskiej, a w 1526 r. jej rektor; um. 1532 r.

NOSKOWSKI h. ŁADA. Senatorowie w rodzinie: Andrzej, biskup płocki 1546 r., um. 1567 r. Adam-Achacy, kasztelan gostyński 1633 r. 

Dawna mazowiecka rodzina, której dał chwilową świetność Andrzej, biskup płocki, mąż wielkich przyrodzonych zdolności i zabiegły gospodarz, zbogacił on i połączył małżeństwami z najznakomitszemu ówczesnemi rodzinami kraju swoich synowców, świetność jednak tego domu skończyła się już w trzeciem pokoleniu. Przodkiem tej rodziny był Mieczko (Mieczysław), chorąży zakroczymski 1442 r.; jego córka Anna była żoną Dobrogosta Nowodworskiego, kasztelana warszawskiego, z synów, Jan i Mikołaj, zdaje się, nie zostawili potomstwa, a Wacław 1480 r., zasłużony książętom mazowieckim, miał czterech synów: Jana, Mikołaja, dziedzica dóbr Noskowo, Wacława i Piotra, dziedzica dóbr Trąbki, od których nazywany był Trąbskim. 

Piotr, dziedzic Noskowa i in. 1500 r., z niewiadomej nam żony pozostawił synów, Mikołaja i Pawła, kanonika i archidyakona warszawskiego 1511 r., kanclerza mazowieckiego 1517 r., który prezydował w radzie opiekuńczej nad małoletnimi książętami mazowieckimi Stanisławem i Januszem i w 1517 r. stanął na czele tych panów mazowieckich, którzy żądali, aby księżna Anna oddaliła od siebie swego ulubieńca Zaliwskiego, a rządy kraju zdała starszemu synowi. 

Mikołaj, drugi syn Piotra, z podsędka sędzia zakroczymski 1540 r., miał dwóch synów, Wojciecha i Floryana; po Floryanie z żony Anny Lesczyńskiej córki, Wichorowska i Święcicka i dwóch synów, Andrzej i Piotr. 

Andrzej, kanonik pułtuski i krakowski, koadjutor gnieźnieński 1544 r., biskup płocki 1546 r., choć małej nauki, lecz wielkich przyrodzonych zdolności, posłował do Ołomuńca dla sprowadzenia, do Polski arcyksiężniczki Katarzyny, zaślubionej Zygmuntowi; oszczędnością i gospodarstwem znaczny zebrał majątek, który przekazał synowcom, lecz znaczną część na dobre cele obrócił; tak naprzykład: założył bursę w Krakowie dla 20 biednej młodzieży mazowieckiej, w Pułtusku wystawił kościół Panny Maryi, katedrę płocką restaurował, i osadził w Pułtusku Jezuitów, którym zbudował kolegium; um. 1567 r. 

Piotr, dziedzic Noskowa, wojski ciechanowski 1549 r., pan znacznego majątku i poważania w obywatelstwie, z niewiadomej żony pozostawił dwóch synów, Floryana i Andrzeja, przedstawicieli dwóch linij tego rodu. 

Linia Floryana. Floryan, starosta ciechanowski i różański 1584 r., wojownik pod Obertynem, z Katarzyny Tarnowskiej, wojewodzianki sandomierskiej, miał synów, Adryana i Pawła 

Adryan, wojownik w Moskwie, zaślubił Zofię Włostowską iz niej miał syna Adama-Achacego, stolnika bełskiego 1604 r., z chorążego I621r., podkomorzego gostyńskiego 1626 roku i starostę dobrzyńskiego, ostatnio 1633 roku kasztelana gostyńskiego, po którym córka Anna Ciołek i synowie, Jan-Adam i Franciszek, po których potomstwo niewiadome. 

Paweł, dziedzic Szreńska, elektor 1632 r. z ziemi łomżyńskiej, cześnik, a następnie chorąży płocki, starosta łomżyński, kolneński i zambrowski, zebrawszy 6000 Lisowczyków, przeszedł z nimi w służbę cesarską, skargi jednak posła francuskiego skłoniły Zygmunta III do odwołania Noskowskiego. Paweł um. 1636 r., pozostawiwszy z dwóch żon, Teofili Tarłówny i Barbary Kossobudzkiej, wojewodzianki mazowieckiej, trzech synów: Stanisława, dworzanina królewskiego 1648 r., ożenionego z Kretkowską, wojewodzianką brzesko-kujawską, Pawła i Marcina. 

Marcin v. Marcin-Stanisław, dworzanin królewski, podpisał elekcye 1632 i 1648 roku z ziemią łomżyńską i z dwóch żon, Zofii Radziejowskiej i Anny-Konstancyi Opackiej, wojewodzianki derpskiej, miał trzech synów: Dominika, Jana i Ludwika; po Janie syn Aleksander, ożeniony z Anną Mieroszewską, pozostawił syna Józefa, po którym syn Wawrzyniec miał syna Józefa, a ten z Julianny Sierzputowskiej pozostawił synów, Józefa Kalasantego, rejenta w Warszawie, wylegitymowanego w Królestwie 1842 r., i Jana. 

Jan, ur. 1800 r. w m. Uniejowie, w Kaliskiem, wszedł 1816 roku do 7 pułku piechoty liniowej i w 1823 r. został podporucznikiem w 5 pułku piechoty liniowej, a w 1831 r. był kapitanem w 5 pułku strzelców pieszych i otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

Linia Andrzeja. Andrzej, drugi syn wojskiego Piotra, dziedzic Noskowa, starosta makowski, różański i stanisławowski 1590 r., z żony Anny Tarłówny pozostawił czterech synów, z których Jan, Stanisław i Andrzej bezpotomni, a Adam, dziedzic Sycyny, podkomorzy lubelski 1605 r., starosta makowski 1620 r., fundował kościół w Łęczny 1647 roku; podkomorzy z żony Katarzyny Firlejówny, podskarbianki wielkiej koronnej, miał córkę Annę, żonę Aleksandra Kopcia, wojewody brzesko-litewskiego, i synów, Adama-Kazimierza, pisarza wojsk koronnych, starostę dobrzyńskiego 1661 r., z żoną Joanną Krasińską, bezpotomnego, i Jana-Karola, starostę dobrzyńskiego 1663 r., który należał do poselstwa wysłanego dla sprowadzenia do Polski Cecylii Renaty arcyksiężniczki austryjackiej, zaślubionej Władysławowi IV, po którym z Katarzyny Gorajskiej syn Adam (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel.). 

NOSKOWSKI h. RAWICZ. Po Janie, który w 1640 r. sprzedał Sulikowskim majątek Włyń, Zamoście i Poddębice, pochodzący Jan, dzierżawca dóbr Chrząstowo, w pow. sieradzkim, syn Stanisława i Maryanny z Chlebowskich, wylegitymowany w Królestwie 1848 r. 

NOSKOWSKI h. ZAREMBA. Byli w Wielkopolsce. Maciej, burgrabia kaliski 1513 r. Jan, żonaty z Anną Herburtówną 1559 r. Adam, Franciszek i Eustachy, synowie Piotra i Heleny, 1669 r. Jan z wojew. inowrocławskiego, Marcin, Samuel i Stanisław z wojew. sieradzkiego i Sebastyan z wojew. poznańskiego elektorowie 1669 roku. Rafał i Stanisław 1697 roku z wojew. Sieradzkiem, a Maciej 1733 roku z wojew. kaliskiem podpisali elekcye.

NOSKOWSKI. Feliks, syn Bartłomieja i Ludwiki, ur. 1786 r. we wsi Dżuryn, w Galicyi, w 1809 r. postąpił do 11 pułku jazdy wojska Ks. Warszawskiego i tegoż roku został podporucznikiem, a 1810 r. porucznikiem; kapitan 1815 r., przykomenderowany z reformy do 3 pułku ułanów 1816 r., wyszedł do dymisyi 1817 r. Odbył kampanie: 1809 r. w Austryi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej (Ks. Wojskowe). 

NOSNOWSKI (?). Kazimierz podpisał konfederacyę generalną litewską 1764 r. 

NOSOWICZ v. NOSEWICZ v. NOSZE WICZ h. TOPÓR. Aleksander, elektor 1697 r. z wojew. kaliskiego. Jan, dziedzic dóbr Witowice 1725 r. Józef z wojew. poznańskiem i Antoni z wojew. wileńskiem podpisali elekcyę 1733 r. a Marcin i Antoni 1764 r. konfederacyę generalną litewską (Vol. Leg.). 

NOSOWSKI v. NOSSOWSKI h. RAWICZ. Wzięli nazwisko od wsi Nosy, w ziemi warszawskiej. Andrzej, syn Heronima, 1580 roku. Jan, syn Mikołaja, dziedzic Szamoty Wielkie 1581 r. Bartłomiej, Jan i Wawrzyniec, synowie Tomasza z Nosów, 1588 r. Jerzy, syn Serafina, 1595 r. Kacper, Aleksy i Walenty, synowie Jana z Szamotów, 1595 r.; z nich Aleksy miał synów, Wawrzyńca i Wojciecha 1642 r. i po Wojciechu syn Jerzy żonaty z Dorotą Puchała 1694 r. 

Stanisław i Wojciech, synowie Jana, 1601 r. Stanisław, syn Krzysztofa, 1602 r. Szymon, syn Sebastyana z Góry i Katarzyny Krzowskiej, żonaty z Dorotą Szczucką 1608 r., miał syna Grzegorza. Mikołaj, syn Piotra z Kozarzewa, 1611 r., z Anny Skidzińskiej pozostawił syna Zygmunta, elektora 1669 r. z wojew. lubelskiego. 

Andrzej i Wojciech, synowie Jana, dziedzice wsi Szamoty 1618 r. Andrzej i Maciej, synowie Andrzeja z Kozarzewa 1647 r. Marcin 1674 r. z wojew. lubelskiego, a Bartłomiej i Grzegorz 1697 r. z ziemi warszawskiej elektorowie. Wojciech, syn Jana i Maryanny Czemiernickiej, 1697 roku. Wojciech, syn Władysława, 1759 r. (Don. i Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

NOSS h. OSTOJA. Pisali się także Nass i Nasse, na Szląsku i na Pomorzu. Karol-Jerzy, major wojsk pruskich, dziedzic dóbr Stregantz 1803 r. N., podpułkownik wojsk pruskich 1855 r. 

NOSTYTZ h. NOSTITZ i RYŚ. Herb Nostitz - w polu białem serce czerwone o dwóch rożkach złotych wywiniętych na zewnątrz. 

Rodzina sasko-niemiecka, w XIV stoleciu osiedliła się na Szląsku i na Morawii, zkąd za czasów Krzyżackich przeniosła się do Prus. Z Nostitzów szląskich, Michał w 1497 r. zamienił swą wieś Zaszkę na Drzewce, majątek w Wielkopolsce, od którego jego potomkowie nazywali się Drzewieckimi, lecz wróciwszy na Szląsk, powrócili i do dawnego nazwiska Nostitz, i dopiero Gotfryd-Ertman, szambelan królewski, wykazawszy swe pochodzenie od Nostytzów-Drzewieckich, uznany został na sejmie 1768 r. za dawnego szlachcica polskiego (Vol. Leg.). 

Nostitze, osiedleni w Prusach, w wojnie z Krzyżakami za Kazimierza IV trzymali stronę zakonu, lecz przeszedłszy pod panowanie polskie, służyli gorliwie nowej ojczyźnie, a Jan, syn Wawrzyńca, żyjący około 1520 r., mając czterech synów i rozdzieliwszy ich majątkami: Jackowem, Choczewem, Lewartowem i Bąkowem, został protoplastą rodziny: Jackowski, Choczewski, Lewartowski i Bąkowski. Ów Jan herb pierwotny Nostitzów zamienił na herb Ryś. 

Są przecież dotychczas Nostitze w Prusach i na Szląsku, hrabiowie, baronowie i szlachta bez polskiego przydomku, lecz ci zdają się być inną rodziną od powyżej wspomnianych, zwłaszcza, że i herb mają inny. 

NOŚWICKI v. NOSWITZKI. Pisali się także von Noswitz, rodzina pochodząca z Litwy, otrzymała nobilitacyę na Szląsku 1630 r.; z niej Karol-Ferdynand, pocztmistrz w Lignicy 1724 r. 

NOSWITZ h. DOLIWA odm. Odmiana herbu - na złotej belce trzy róże czerwone. 

Stara szląska rodzina, posiadała majątek Noswitz, w ks. głogowskiem. 

NOTESKI. Jakób, Piotr i Szymon, synowie Mikołaja, dziedzice na Piotrkowie, otrzymali 1509 roku prawo posesyi do królewszczyzny Powidz, będącej w posiadaniu sukcesorów Michała Powidzkiego (Metr. Kor.). 

NOTRZYŃSKI. Konstanty z ziemią ciechanowską podpisał elekcyę 1697 roku. 

NOWACKI h. JASTRZĘBIEC z ŁABĘDZIEM. Jan, syn Adama, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. 

NOWACKI h. KOTWICA. Józef, rotmistrz wojsk królewskich 1603 r. (Wittyg). 

NOWACKI h. LUBICZ. Tego herbu mają być Nowaccy, dziedziczący na Białej Rusi, z których Ignacy, elektor 1697 r. z wojew. połockiego, sędzia ziemski witebski, starosta wisztyński 1712 roku, z żony Reginy ks. Łukomskiej, 1v. Szczytowej, zostawił trzech synów: Augustyna, bezdzietnego, Józefa, rektora Jezuitów w Mohylowie, i Bartłomieja, sędziego grodzkiego orszańskiego, starostę zahorańskiego, po którym z Joanny Bohomolec było pięć córek i czterech synów: Józefat ożeniony z Kamińską, wdową po Kirkorze, Michał żonaty z N. Bohomolcówną, Józef, Jezuita, i Ludwik z rotmistrza sędzia pograniczny orszański 1788 r., po którym z Domiceli Sztejnówny syn Ludwik. 

Z tej familii. Samuel, elektor 1669 r. z woje w. witebskiego, Kazimierz, podczaszy rzeczycki, elektor 1674 r. z wojew. mińskiego. Petronela, żona Stanisława Buchowieckiego, wojskiego oszmiańskiego 1695 r. August, starosta wyszogrodzki, i Michał, rotmistrz pow. orszańskiego, podpisali elekcyę 1733 roku z wojew. Witebskiem. Helena, żona Jana Józefowicza-Hlebickiego, starosty orszańskiego 1746 roku. Piotr, syn Franciszka, porucznik wojsk rosyjskich, sędzia pow. suraskiego 1845 r. 

NOWACKI h. ŁABĘDŹ. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej, Jan, syn Adama, z synem Kazimierzem i wnukiem Kajetanem 1825 r.; 2) gub. grodzieńskiej: Aleksander z synem Ignacym, Kajetan, Władysław, Franciszek i Julian, synowie Antoniego, 1854 r.; 3) gub. kowieńskiej: Jan, Piotr i Józef z potomstwem, osób 36, synowie Józefa, wnukowie Pawła, prawnukowie Dominika, 1859 roku. 

NOWACKI h. NOWACKI (?). Fryderyk-Kazimierz, syn Franciszka, urzędnik w rządzie gub. mazowieckiej, otrzymał prawa nowego szlachectwa 1840 r.; jego syn Ludomir, oficer wojsk rosyjskich, wylegitymowany w Królestwie 1853 r. 

NOWACKI h. OGOŃCZYK. W wojew. Sieradzkiem i na Kujawach. Po Józefie, dziedzicu dóbr Wilczkowice, w wojew. Sieradzkiem 1738 roku, synowie: 1) Andrzej, żonaty z Barbarą Orzechowską, z niej syn Michał, doktór medycyny we Włocławku, wylegitymowany w Królestwie 1842 r.; 2) Hijacynt, tego syn Michał z Wiktoryi Latosińskiej pozostawił syna Alojzego, urzędnika przy kolei żelaznej, wylegitymowanego w Królestwie 1854 r. 

NOWACKI. Tomasz, syn Józefa i Antoniny, ur. 1777 r. w Kamieńcu, w pow. białostockim, wstąpił 1794 roku jako lekarz do 3 pułku piechoty iw 1807 r. postąpił na sztabs-lekarza i 1815 roku przeniesiony do 4 pułku strzelców, wyszedł do dymisyi tegoż roku. Odbył kampanie: 1794 r. w Polsce, 1807 r. w Prusach, 1809 roku przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi. 

Wawrzyniec, syn Józefa i Teresy, ur. 1789 roku w m. Pułtusku, wszedł 1806 r. do 4 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i 1808 roku postąpił na podporucznika w gwardyi narodowej warszawskiej; przeniesiony 1810 r. do 2 pułku piechoty, awansował 1812 r. na kapitana z przeznaczeniem do 19 pułku piechoty; odbył kampanie: 1807 r. w Austrii, 1812 roku w Rosyi i 1813 r. w Niemczech (Ks. Wojskowe). 

Szymon i Tomasz, synowie Jana, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1808 r. Józef, syn Feliksa, sędzia pow. czechryńskiego 1840 r. Leokadya, córka Kazimierza i Emilii Zagórskiej, żona bar. Władysława Gostkowskiego 1875 r. 

NOWACZYŃSKI h. PRZYJACIEL. Paweł, kapitan wojsk litewskich, w nagrodę zasług wojennych otrzymał nobilitacyę 1775 r. (Vol. Leg., Metr. Litew.). Mikołaj, Stanisław, Ignacy, regent ziemski i komornik grodzki przemyślski 1781 r. i Józef wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Józef, patron sądowy w Warszawie 1788 r. 

Jakób, syn Józefa i Konstancyi, ur. 1785 r. w Warszawie, postąpił 1807 r. do 4 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego; przeniesiony 1814 r. do batalionu wzorowego grenadyerów, wyszedł 1817 r. do dymisyi w randze podporucznika. Odbył kampanie: 1808-1812 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż srebrny Legii Honorowej (Ks. Wojskowe). 

NOWAK h. NOWAK. Baronowie i szlachta. Herb - na tarczy wilk koloru naturalnego. 

Na Szląsku rodzina polska, z której Henryk-Wacław, radca królewski, otrzymał 1660 r. w Czechach tytuł baronowski. Józef, rotmistrz wojsk królewskich 1711 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

NOWAK. Aleksander, syn Błażeja i Rozalii, ur. 1807 r. w Warszawie, wszedł 1824 r. do 5 pułku piechoty liniowej i w 1831 r. został podporucznikiem. 

Antoni, syn Ignacego i Cecylii, ur. 1795 r. Warszawie, postąpił 1812 r. do 6 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1820 r. awansował na podporucznika i w 1821 r. wyszedł do dymisyi. 

Józef, syn Michała i Franciszki, ur. 1783 r. we wsi Spytkowicach, w Galicyi, wszedł 1809 r. do korpusu artyleryi pieszej i w 1811 r. postąpił na porucznika klasy II, a 1812 r. na porucznika klasy I; przeniesiony 1815 r. do 5 pułku piechoty liniowej, wyszedł 1817 r. do dymisyi. Odbył kampanie, 1809 r. w Austryi i 1812 r. w Rosyi iw 1830 r. otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

NOWAKOWSKI h. CHOLEWA. Walenty-Józef, subdelegat grodzki biecki, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. Henryk, dziedzic dóbr Kamienopola 1828 r., Józef, dóbr Sowiny 1832 r., Gabryel, dóbr Semerówki 1843 r., Karol, dóbr Cudyłowa 1853 r. w Galicji. Henryk, naczelnik powiatu w Przemyślu, i Józef, proboszcz w Żółkwi 1864 r. 

NOWAKOWSKI h. KROCYUSZ. Herb - w polu błękitnem trzy złote półksiężyce, dwa i jeden, rogami w prawo; nad hełmem w koronie trzy pióra strusie (Hr. Ostr.). 

Tomasz kupił wieś Bieny, pod Bobową, w wojew. krakowskiem, od Bratkowskich 1789 r. i miał kilku synów; z nich Leon, dziedzic dóbr Bezwoli, poseł na sejmy 1813-1826 r., sędzia pokoju radzyński, wylegitymowany w Królestwie 1841 r., i Stanisław, szambelan Stanisława Augusta 1794 r., ożeniony 1v. z Eleonorą z Kamieńskich, wojszczanką wołyńską, wdową po ks. Michale Radziwille, koniuszym litewskim, a 2v. z Teresą Szczygielską, dostał w posagu za Kamieńską m. Biłgoraj, w wojew. lubelskiem; poseł na sejmy 1813 i 1831 r. sędzia pokoju pow. tarnogrodzkiego i radca departamentu lubelskiego 1813 r., wylegitymowany w Królestwie 1841 r.; z 1-ej żony miał dwie córki, N. 1v. za doktorem Drzewieckim, 2v. za Płatonowem, ministrem sekretarzem Stanu Królestwa 1862 r., i Eleonorę za Walewskim, a z drugiej żony Szczygielskiej zostawił synów, Edwarda i Ksawerego, wylegitymowanych w Królestwie 1841 r. 

NOWAKOWSKI h. NOWAKOWSKI. Herb - w polu czerwonem złota rzeka, a nad rzeką dwie gwiazdy i lilia w środku, pod rzeką także lilia; w koronie trzy strusie pióra z lilią w pośrodku. 

Franciszek-Mateusz, neofita, otrzymał nobilitacyę 1765 r. i herb powyższy, i legitymował się w Galicyi 1804 r.; jego syn Jan miał synów: 1) Wojciecha, po którym z Apolonii Dobrzańskiej syn Franciszek, dziedzic wsi Rapacice(?), patron Trybunału kieleckiego, wylegitymowany w Królestwie 1841 roku; 2) Daniela, tego z Maryanny Jaźwińskiej syn Tomasz, mecenas w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1846 r.; 3) Pawła, po którym z Franciszki Podczaskiej synowie: Karol, Leopold i Kazimierz wylegitymowani w Królestwie 1860 r.; 4) Jana, po którym z Eleonory Tróhlichówny syn Seweryn wylegitymowany w Królestwie 1838 r. z synem Janem, urodzonym z Barbary Jawornickiej; ten przecież Seweryn i z synem Janem swój herb zowią Złota-rzeka (Kancl., Vol. Leg., Quaterniones). 

NOWAKOWSKI h. NOWINA. Tomasz wylegitymowany w Galicyi 1782 r., jego synowie: Feliks członek Stanów 1817 r., Franciszek 1829 r., a Józef 1832 r. Andrzej wylegitymowany w Galicyi 1789 r., a Gabryel-Onufry, członek Stanów, przyjęty do grona Stanów 1817 r. 

Fabian z Olgerdem, synem Kazimierza, wnukiem Bartłomieja, prawnukiem Wincentego, synem Fabiana, wylegitymowani w Cesarstwie 1851 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Franciszek i Michał, synowie Bazylego, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1842-1872 r. 

NOWAKOWSKI h. PRZYJACIEL. Jan, syn Jana i Zofii Kiełczewskiej, nabył 1768 r. części Paszek Wielkich i Pęcowa od Grochowskiego; Stanisław, syn Jana i Teresy, ochrzczony 1755 r. w par. Radzyń, wylegitymował się w Galicyi 1803 r. (Akta po-Galicyjskie, Quaterniones). 

Kacper, Stanisław, Antoni i Aleksander, synowie Jakóba, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1849 r. 

NOWAKOWSKI h. SAS. Wojciech wylegitymowany w Galicyi 1782 r. 

NOWAKOWSKI h. ŚLEPOWRON. W północnem Mazowszu i wojew. Sandomierskiem. Po Kazimierzu 1733 r., syn Wawrzyniec miał syna Tadeusza, porucznika artyleryi koronnej 1790 r. Leon-Marcin, burgrabia wiski 1757 r. Po Janie, dziedzicu dóbr Górek 1763 r. (Akta Stężyckie), synowie: 1) Wojciech żonaty z Anną Ochocką, z niej syn Urban, wylegitymowany w Królestwie 1852 r.; 2) Jan, po którym z Katarzyny Ejsmontówny syn Szymon wylegitymowany w Królestwie 1862 r. z synami, Czesławem, urzędnikiem na Litwie, i Edwardem, urodzonymi z Anieli Wolańskiej. 

NOWAKOWSKI h. TRZY KSIĘŻYCE v. KROCYUSZ. Jan, neofita litewski, otrzymał nobilitacyę 1764 roku; jego syn Tomasz pozostawił syna Franciszka, po którym z Tekli Urbańskiej syn Franciszek, urzędnik w Radomiu, wylegitymowany w Królestwie w Królestwie 1853 r. 

Stanisław, adwokat sądowy, i Leon wylegitymowani w Galicyi 1787 r. 

NOWAKOWSKI h. ZŁOTA-RZEKA. Zobacz NOWAKOWSKI h. NOWAKOWSKI. 

NOWAKOWSKI. Serbin-Eustachy, zaporożec, otrzymał nobilitacyę 1660 r. (Vol. Leg., Sigil.). 

NOWAKOWSKI. Jan, podczaszy bielski 1715 r. Po Andrzeju, synu Stanisława, dziedzicu dóbr Grabowo 1720 r. (Akta Brańskie), syn Antoni miał syna Leona, a ten syna Ludwika, po którym z Antoniny Podgórskiej synowie, Aleksander 1860 r. i Stanisław 1861 r. wylegitymowani w Królestwie. 

NOWAKOWSKI. Franciszek, syn Adama i Małgorzaty, ur. 1789 r. we wsi Łukowie, w obwodzie tarnogrodzkim, wstąpił 1811 r. do 8 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1812 roku przeszedł na dozorcę budowli przy dyrekcyi inżynierów twierdzy Zamościa, a w 1825 r. został dozorcą magazynów inżynierskich w stopniu podporucznika; Franciszek z żony Salomei Zielińskiej pozostawił syna Feliksa-Antoniego, ur. 1823 r., żołnierza dagestańskiego pułku piechoty. 

Józef, syn Mateusza i Agnieszki, ur. 1805 r., wszedł 1829 r. do 3 pułku strzelców pieszych iw 1831 r. został podporucznikiem. 

Józef, syn Jana i Agnieszki Schwartz, ur. 1787 roku we wsi Szkło, w obwodzie krakowskim, postąpił 1804 r. do pułku jazdy wojsk pruskich i w 1806 r. wzięty do niewoli francuskiej, przeznaczony został do pułku gwardyi lekkokonnej; w 1808 r. przeniesiony do pułku strzelców pieszych wojsk Ks. Warszawskiego, a następnie do 7 pułku piechoty, awansował 1809 r. na podporucznika, 1812 r. na porucznika i w 1820 r. na kapitana i w 1825 r. umieszczony został w Komisyi Rządowej wojny. Odbył kampanie: 1806 r. przeciw Francyi, 1807 r. przeciw Prusom, 1808-1811 roku w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi. Józef z żony Teodory Baczyńskiej pozostawił synów, Władysława, podpisarza sądu apelacyjnego, i Tomasza, podleśnego rządowego w gub. lubelskiej, wylegitymowanych w Królestwie 1854 r. z zasady stopnia oficerskiego ich ojca. 

Marcin, syn Ignacego i Magdaleny Jankowskiej, ur. 1791 r. w Sandomierzu, postąpił 1812 r. do 12 pułku ułanów; przeznaczony 1815 r. do szwadronu strzelców konnych gwardyi, w 1823 r. został podporucznikiem w korpusie weteranów; odbył kampanię 1812 r. w Rosyi.

Stanisław, syn Jana i Moniki Rękawieckiej, ur. 1798 roku we wsi Brudnie, w Ks. Poznańskiem, wszedł 1816 r. do 7 pułku piechoty liniowej 1 w 1819 r. postąpił na podporucznika, a 1828 r. na porucznika w kompanii 2 fizylierów. 

Stanisław, syn Mateusza i Maryanny, ur. 1782 roku w Gliniku, w cyrkule jasielskim, w Galicyi, postąpił 1806 r. do gwardyi francuskiej; przeniesiony do 8 pułku jazdy legii nadwiślańskiej został 1815 r. podporucznikiem i w 1815 roku wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1808 roku w Hiszpanii, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym (Ks. Wojskowe). 

NOWALIŃSKI h. NOWINA. Tadeusz zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

NOWASZEWSKI h. PRZYJACIEL. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

NOWERK. Józef, rotmistrz łuczników, 1712 r. pozwał Zamoyskiego o należne mu sumy. Dominik, stolnik owrucki 1723 r., pozwał mieszczan Zatorskich o należną sumę (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Nowokorczyńskie). 

de NOWERSZ. Piotr, szlachcic francuski, sekretarz i podskarbi królowej Maryi-Ludwiki, otrzymał indygenat 1658 r. (Vol. Leg.). 

NOWICKI h. HERBURT. Kazimierz i Franciszek z potomstwem, synowie Franciszka, wnukowie Szymona, w 1847 r., a Jan, Wincenty, Fabian i Kazimierz z potomstwem, synowie Władysława, wnukowie Mateusza, wylegitymowani w Cesarstwie 1858 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Alfred, dóbr Alfredowa, Konstanty, dóbr Nowopol, Leonard, dóbr Skirmontyszki, Stanisław, dóbr Senkany, synowie Franciszka, Cezary, syn Michała, dóbr Spokojność v. Rudańce, dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 roku. 

NOWICKI h. KOTWICA. Jan, syn Stanisława, z synem Tomaszem wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1852 r. 

NOWICKI h. LUBICZ. Antoni otrzymał szlachectwo 1776 roku, następnie 1787 r. był stolnikiem płockim; jego synowie: 1) Wincenty, nadleśny generalny w gub. płockiej, wylegitymowany w Królestwie 1837 roku z synami, Konstantym i Michałem, urodzonymi z Anny Rutkowskiej; 2) Józef żonaty z Zofią Niezabitowską, z niej synowie, Seweryn i Stanisław wylegitymowani w Królestwie 1853 r. (Sigil.). 

NOWICKI h. NOWICKI. Herb -w polu błękitnem trzy osęki z sobą schodzące się w pośrodku tarczy, tak że jeden z nich prosto na dół obrócony, drugie dwa, jeden w prawą stronę, drugi w lewą hakami obrócone; na hełmie w koronie trzy strusie pióra, na nich takież trzy osęki. 

Licznie rozrodzeni na Litwie, brali przydomek Siła. Ostafij Wasilewicz 1524 r. Własiej Nestorowicz, dworzanin królewski 1527 r., miał syna Ostafia, dworzanina królewskiego, który w 1528 r. otrzymał pięć wsi w pow. kamienieckim. Mikołaj, dworzanin królewski 1533 r., był w 1549 r. namiestnikiem skidelskim i kryńskim. Jan, syn Andrzeja, namiestnik wileński 1552 r. (Metr. Litew., Bon., Arch. Dubr.). 

Prokop, dzielny rotmistrz za Zygmunta III, otrzymał w nagrodę zasług wieś Rozłucz, pod Samborem, i z żony Cieszkowskiej pozostawił syna Wojciecha, po którym z N. Szujskiej syn Mikołaj ożeniony z Eufrozyną Horodyską. 

Jan i Paweł z wojew. trockiem 1632 r., a Kazimierz-Władysław 1648r. z pow. kowieńskim podpisali elekcye. Jan, Teodor i Władysław z wojew. wileńskiego, Jan i Krzysztof z wojew. trockiego 1669 r., oraz Andrzej, Jerzy, Łukasz, Piotr i Samuel z wojew. brzesko-litewskiego, Kazimierz z wojew. witebskiego i Łukasz z wojew. nowogrodzkiego 1697 r. elektorowie. 

Michał, skarbnik miński 1701 r., miał syna Jana-Antoniego, skarbnika 1717 r., a następnie podczaszego mińskiego, po którym z Wereszczakówny synowie: Franciszek, sędzia grodzki 1728 r., cześnik miński 1745 r. Feliks (Szczęsny), podwojewodzy 1760 r., łowczy chełmski 1761 r., elektor 1764 r. z ziemi chełmskiej, i Stanisław, cześnik chełmski, poseł i elektor z ziemi zakroczymskiej 1764 r., podstoli wendeński 1766 r., który w 1765 r. nabył części Popowa, w pow. serockim; po Feliksie z żony Barbary Poświatowskiej syn Józef. 

Łukasz, towarzysz pancerny 1712 r. Piotr, łowczy owrucki 1718 r. Adam, Adam, horodniczy lidzki, Jerzy, Józef i Władysław z wojew. wileńskiego, Antoni i Władysław z wojew. trockiego, Bonifacy i Józef z wojew. mińskiego, i Andrzej z wojew. kijowskiego elektorowie 1733 r. Ferdynand, podczaszy kijowski 1742 r. Franciszek, viceregent grabowiecki, z ziemią chełmską, Jan, porucznik i poseł ziemi sochaczewskiej, z wojew. rawskiem i Michał, komornik i poseł wojew. wileńskiego, z wojew. wileńskiem podpisali elekcyę 1764 r. Karol, vicegerent grodzki buski 1772 r., podstoli bełski 1788 r. Hilary, sędzia ziemski oszmiański 1793 r. (Metr. Litew., Bon., Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb Lubel., Sigil., Kancl., Arch. Dubr.).

Franciszek otrzymał 1726 r. urząd subdelegata grodzkiego trembowelskiego, a następnie był chorążym wojsk koronnych, i z żony Barbary Osińskiej miał syna Łukasza, ochrzczonego 1743 r. w par. Pawłowice; Rudolf-Antoni, syn Łukasza i Konstancyi Bohdanowiczówny, ochrzczony 1774 r. w par. Chmielnik, wylegitymował się w Galicyi 1804 r. (Quaterniones). 

Józef, kapitan artyleryi wojsk litewskich 1792 r., zaślubił Wiktoryę z Szuratów-Sołtan i z niej pozostawił trzech synów: Kastellego, komisarza wojny, Ryszarda i Zygmunta, prof. Akademii wileńskiej.

Ryszard, ur. 1799 r. we wsi Kodosy, w W. Ks. Poznańskiem, wszedł 1817 r. jako pontonier klasy 2 do batalionu saperów i w 1820 roku został podporucznikiem, a w 1821 roku wyszedł do dymisyi; um. 1864 roku (Ks. Wojskowe). 

NOWICKI h. NOWICKI. Ignacy-Ludwik, sekretarz królewski, metrykant kancelaryi większej koronnej, otrzymał nobilitacyę i zatwierdzenie herbu powyższego 1764 roku; z żony Elżbiety Zajdliczówny jego synowie: Szymon, sekretarz królewski 1772 roku, Aleksander, kanonik warszawski 1768-1793 r., Ludwik, łowczy bełski, i Stanisław. 

Stanisław, ostatni syn Ignacego-Ludwika, miał syna Stanisława; po Stanisławie, synowie, Ignacy, żonaty z Teklą Merecką, pozostawił syna Maurycego, wylegitymowanego w Królestwie 1840 r., a Stanisław, żonaty z Albertyną Marchwicówną miał synów, Stanisława, Michała i córkę Józefę, wylegitymowanych w Królestwie 1842 r. 

Szymon, starszy syn Ignacego-Ludwika, zaślubił Józefę Majewską i z niej pozostawił synów: Władysława, urzędnika w Warszawie, Teodora, w wojsku rosyjskiem, 1848 r. i Jana w 1855 r. wylegitymowanych w Królestwie, którzy z wyjątkiem Maurycego wylegitymowali się z herbem Nowicki odmienny. 

Oprócz powyższych z herbem Nowicki wylegitymowali się w Królestwie: Franciszek i Józef, synowie Walentego, Michał, syn Jana, Franciszek, syn Józefa i Jan-Władysław, syn Michała, 1838-1841 r. 

Nadto Józef, kanonik inflancki, proboszcz horochowski, i jego potomstwo urodzone z Franciszki de Nytze, oraz Stanisław, urzędnik skarbu koronnego, bracia rodzeni, otrzymali szlachectwo 1768 r. i zatwierdzenie używanego dotąd herbu Nowicki (Kancl.). 

NOWICKI h. NOWICKI odm. Odmiana herbu - na tarczy trzy osęki z sobą schodzące się; jeden do góry, dwa na dół, i z tych jeden w prawą, drugi w lewą stronę i pomiędzy osękami trzy gwiazdy; nad tarczą lilia (Wittyg). 

Jan, ziemianin nowogrodzki 1608 r. (Notaty Dziadulewicza). 

NOWICKI h. NOWINA. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

NOWICKI h. OSĘKI v. NOWICKI. Rudolf-Antoni i Jan, synowie Łukasza, wylegitymowani w Królestwie 1838 r. 

NOWICKI h. PORAJ. Jan, Feliks i Kajetan 1809 r., a Justynian, syn Kajetana, 1840 r. wylegitymowani w Galicyi. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej: Marcin, syn Szymona, z synami, Marcinem i Ignacym 1850 roku i Michał, syn Kazimierza, z synami, Felicyanem i Maciejem 1863 roku; 2) w gub. kowieńskiej potomstwo: Kazimierza, Jana, Dominika i Jakóba, synów Michała, wnuków Stanisława, prawnuków Krzysztofa, osób 35, w 1845 i 1855 r., i potomstwo Jana, Piotra i Józefa, synów Józefa, wnuków Pawła, prawnuków Dominika, osób 16, w 1848-1856 r. 

Łukasz, syn Jana, z synami, Ignacym i Wincentym i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1848- 1867 roku. 

NOWICKI h. ROCHLIK (?). Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej: potomstwo: Tadeusza, Wincentego, Jerzego i Franciszka, synów Marcina, wnuków Jana, prawnuków Jana-Benedykta, syna Jana, 1848 roku; potomstwo Andrzeja i Jana, synów Józefa, wnuków Antoniego, 1848 r.; Antoni, Karol; i Wincenty z potomstwem, synowie Marcina, wnukowie Antoniego, 1835 r.; Fabian, Feliks, Józef, Ignacy i Leonty z potomstwem, synowie Bartłomieja, wnukowie Józefa, 1832 r. 

NOWICKI h. ROGALA. Po Floryanie, dziedzicu dóbr Nowosiolka 1689 r., z Anny N. syn Andrzej miał syna Mikołaja; Klemens, doktór medycyny i chirurgii, członek rady lekarskiej, Ludwik, urzędnik leśny, Józef, aptekarz w Pułtusku, i Jan, pisarz komory celnej w Aleksocie, synowie Mikołaja, w 1842 r., oraz Ignacy, syn Wojciecha i Agnieszki Radońskiej, w 1848 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Józef, syn Mikołaja i Maryanny, ur. 1795 roku we wsi Kozanach, w obwodzie bielskim, wszedł 1821 r. do apteki głównej wojska polskiego i w 1822 r. został adjunktem apteki głównej (Ks. Wojskowe). 

Zygmunt, syn Józefa, urzędnik rosyjski, z synem Zygmuntem 1844 r. i Tadeusz, syn Stanisława, w 1838 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. 

NOWICKI h. SIEKIERZ. Podług Dziadulewicza tego herbu był Michał z przydomkiem Siła, sędzia grodzki kijowski 1614 r. Iwan, syn Andrzeja, namiestnik wileński 1554 r, (Wittyg). 

NOWICKI h. WŁASNEGO. Herb-na tarczy podkowa ocelami na dół, na niej krzyż, po bokach którego iw środku podkowy po jednej gwiaździe; nad hełmem lilia. 

NOWICKI. Tadeusz, kwatermistrz w pułku przedniej straży litewskiej i kapitan, otrzymał 1790 r. szlachectwo (Vol. Leg.). 

Adam, syn Tadeusza i Konstancyi, ur. 1790 r. w Warszawie, postąpił 1806 r. do 1 pułku jazdy Ks. Warszawskiego; przeniesiony 1807 r. do pułku gwardyi polsko-francuskiej; awansował 1811 roku na podporucznika w 8 pułku jazdy legii nadwiślańskiej i w 1812 r. został porucznikiem; przeznaczony 1815 roku do 3 pułku ułanów, w 1820 r. postąpił na kapitana w 2 pułku ułanów, a w 1831 r. na majora. Odbył kampanie: 1806 roku w Prusach, 1808 r. w Hiszpanii, 1809 r. w Austryi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż srebrny Legii Honorowej (Ks. Wojskowe). 

NOWICKI. Antoni-Aleksy, referendarz stanu, komisarz poczt, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1837 r. 

Antoni, syn Wawrzyńca i Magdaleny, ur. 1790 roku w Krakowie, wszedł 1810 roku do korpusu kadetów artyleryi i inżynierów; mianowany 1812 r. adjunktem komisarzów wojennych, w 1815 r. został przeznaczony jako audytor do 3 pułku strzelców pieszych, a w 1829 r. miał nadaną sobie asymilacyę do stopnia majora; po wyjściu ze służby wojennej był podsędkiem w Łukowie, a ostatnio rejentem w Brzezinach, gdzie um. 1861 r.; otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1849 r. z zasady stopnia oficerskiego; Antoni był żonaty z Izabelą Wojciechowską. 

Feliks, syn Feliksa i Teresy d’Elilie, ur. 1794 r. w Warszawie, postąpił 1806 r. jako kadet do 6 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1809 roku został podporucznikiem; przeniesiony do 7 pułku piechoty, awansował 1812 r. na porucznika, a w 1813 r. na kapitana; umieszczony 1815 r. w 1 pułku strzelców pieszych, wyszedł 1826 r. do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1811 r. w Hiszpanii i 1813 r. przeciw sprzymierzonym. 

Franciszek, syn Antoniego i Magdaleny z Bukowskich, ur. 1791 r. we wsi Koszczenie, w W. Ks. Poznańskiem, wszedł 1867 r. do 6 pułku ułanów i w 1826 r. został podporucznikiem w 1 pułku ułanów; przeniesiony 1821 r. do 4 pułku ułanów, w 1830 r. awansował na porucznika z przeznaczeniem do 3 pułku strzelców konnych. Odbył kampanie 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż srebrny polski. 

Jan, syn Stanisława i Zofii Kulmerowskiej, ur. 1783 r. we wsi HuIowie, w pow. bracławskim, wszedł 1809 r. do 12 pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego i w 1812 r. został podporucznikiem; przeznaczony 1816 r. do 1 pułku strzelców konnych, wyszedł 1824 r. do dymisyi. Odbył kampanie, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 w Rosyi. 

Józef, ur. 1766 r. w Warszawie, postąpił 1783 r. do kawaleryi narodowej wojska koronnego i w 1794 r. został vicebrygadyerem i wyszedł do dymisyi. Po powtórnem wstąpieniu 1806 r. jako pułkownik inspektor popisów do legionów, mianowany komendantem kwatery naczelnego wodza, a 1810 r. szefem sztabu 3 okręgu wojska, w 1818 r. awansował na generała brygady. Odbył kampanie: 1792 i 1794 r. w Polsce, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 w Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i za waleczność otrzymał krzyż kawalerski Legii Honorowej. 

Stanisław, syn Stanisława i Elżbiety, ur. 1785 roku w Warszawie, wszedł 1807 r. do 1 pułku gwardyi konnej i w 1812 r. został podporucznikiem, a 1813 r. porucznikiem z przeznaczeniem do 4 pułku ułanów i wyszedł do dymisyi 1815 r. Odbył kampanie: 1808 r. w Hiszpanii, 1809 roku w Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi.

Szymon, syn Jana i Agnieszki, ur. 1787 r. w Nowej Wsi, w pow. łęczyckim, postąpił 1806 r. do 3 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1807 r. awansował na podporucznika, 1808 r. na porucznika i 1809 r. na kapitana; przeznaczony 1815 r. do 2 pułku strzelców pieszych, przeszedł 1816 r. do korpusu weteranów. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi i za waleczność otrzymał krzyż polski Virtuti Militari. 

Wincenty, dziedzic dóbr Borków, w pow. łęczyckim, kapitan w 3 pułku piechoty, następnie w korpusie weteranów, a w 1831 roku major sztabu generalnego; kawaler krzyża Virtuti Militari, otrzymał w 1843 roku przyznanie szlachectwa w Królestwie z zasady posiadanego stopnia oficerskiego (Ks. Wojskowe). 

NOWIERSKI h. JASTRZĘBIEC. Mieli być w wojew. ruskiem. 

NOWIKIEWICZ. Piszą się z Nowików; z nich Bazyli wylegitymowany w Galicyi 1782 r. 

NOWINICKI. Piotr, pisarz ziemski przemyślski, pozwany 1620 roku z innymi urzędnikami sądu ziemskiego o niewykonanie swego urzędu (Conv. Vars.). 

NOWIŃSKI h. NOWINA. Podług Wielądka na Podgórzu i w Lubelskiem. Jakób, Stanisław i Wojciech 1607 r.; z nich Wojciech otrzymał 1615 r. wójtostwo w m. Purchnica, a w 1623 r. wieś Polichno, w starostwie chęcińskiem, a Jakób miał syna Wojciecha 1629 roku (Metr. Kor., Conv. Vars.). 

Wojciech, porucznik wojsk koronnych 1780 r. Antoni, Filip i Wincenty, synowie Michała i Anny Żukowskiej, 1790 r. Po Bartłomieju synowie: 1) Jan, po którym syn Stanisław, oficer austryjacki; 2) Walenty, 3) Tomasz, proboszcz, infułat miechowski 1791 r., prałat krakowski 1813 r., sędzia pokoju miechowski 1818-1825 r., biskup biblijski 1830 r. N. żonaty z Idalią hr. Grabowską 1830 r. 

Jan, syn Dominika, 1803 r., Jan, syn Antoniego, 1808 r. i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. Roman, syn Pawła, stanowy prystaw pow. Wasilkowskiego 1845 r. 

NOWIŃSKI h. STARY-KOŃ. Marcin, towarzysz kawaleryi narodowej, otrzymał szlachectwo 1790 r.; jego syn Aleksander miał syna Wincentego, po którym z Ludwiki Prejss syn Aleksander wylegitymowany w Królestwie 1861 r. (Vol. Leg., Sigil.). 

Antoni, syn Józefa i Józefy Adamowskiej, ur. 1797 r. we wsi Sieńsku, w obwodzie kieleckim, wszedł 1811 roku do 12 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego; przeznaczony 1815 roku do 8 pułku piechoty liniowej, w 1824 r. awansował na podporucznika; a w 1831 r. był kapitanem. Odbył kampanie, 1812 r. w Rosyi i 184.3r. w oblężeniu Zamościa.

Franciszek, syn Walentego i Urszuli, ur. 1792 r. we wsi Joszwiszowice (?), w pow. miechowskim, postąpił 1809 r. do 6 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i 1810 r. został podporucznikiem, a 1813 r. porucznikiem i w 1815 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi. 

Franciszek, syn Jakóba i Agaty Herrówny, ur. 1798 w m. Kikole, wszedł 1817 r. do 19 pułku piechoty wojska pruskiego i w 1821 r. przeszedł na kadeta do pułku grenadyerów gwardyj, a w 1829 r. został przeniesiony do dyrekcyi inżynierów na dozorcę budowli (Ks. Wojskowe). 

NOWISZEWSKI. Wojciech z ziemią mielnicką podpisał elekcyę 1674 roku. 

NOWKUŃSKI h. LIS. Anna, żona Franciszka Danilewicza, starosty plotelskiego 1705 roku. Aleksander, horodniczy nowogrodzki, posesor dóbr Spiahła 1713 roku. Marcin, miecznik oszmiański 1719 roku, pisarz grodzki oszmiański 1723 r., posesor dóbr Spiahła, żonaty z Maryanną Sulistrowską, miał syna Aleksandra, który w 1738 r. nabył dobra Spiahłę. Delicya, żona Wincentego Bohuszewicza 1820 roku (Arch. Szem.). 

Stanisław, syn Franciszka, z synami: Tomaszem, Józefem, Ignacym i Hipolitem wylegitymowani w Cesarstwie 1855 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

NOWODWORSKI h. DĘBNO. Senator w rodzinie, Mikołaj, kasztelan kamieniecki 1440 r. 

Mikołaj z Nowego Dworu, kasztelan kamieniecki, otrzymał 1440 r. zapis 60 grzywien na wsiach Jaromirka i Kujałow; jego syn N. miał córki, Elżbietę za Herburtem z Fulsztynu i Konstancyę, żonę Jana Świerszcza z Olchowiec, które przeniosły majątki rodowe w domy swych mężów (Metr. Kor., Wyr. Tryb. Lubel.). Jan, posesor wsi Leszkowice, w pow. szczyrzyckim 1564 r. (Ks. poborowe). 

NOWODWORSKI h. NAŁĘCZ. Senatorowie w rodzinie: Dobrogost, biskup poznański 1382 r., arcybiskup gnieźnieński 1394 r., um. 1402 roku. Niemierza, kasztelan warszawski 1426 r. Dobrogost, kasztelan warszawski 1436-1458 r. Jurgian, kasztelan liwski 1600 r. Adam, biskup kamieniecki 1617 r., przemyślski 1627 r., poznański 1631 roku. Jan, kasztelan raciąski 1630 roku. 

Stara mazowiecka rodzina, pochodzi od tej gałęzi Nałęczan, która w XIII stoleciu przeniosła się do Mazowsza i wojew. lubelskiego i dała początek kilku znakomitym rodzinom, jak Zbąskim, Leżeńskim, Odrzywolskim i Gostomskim. N. z Leżenie od swego dziedzictwa wsi Nowego-Dworu, w ziemi warszawskiej, pisał się z Nowego Dworu, a jego potomkowie: Nowodworski. W XV stoleciu dom ten należał do możniejszych na Mazowszu, a prócz tego posiadał znaczne majątki w Prusach i na Podolu, gdzie posiadał dobra Czarny Ostrów i Gródek, któremu dał nazwę Nowy-dwór; ród ten założył jeszcze Nowy Dwór, wieś w ziemi różańskiej. W 1572 r. Bartłomiej z swymi synami, Stanisławem i Adamem założyli z swych dóbr ordynacyę, lecz ta się nie utrzymała od czasu sprzedaży w 1643 r. Ossolińskim Nowodworu przez Jana, syna Adama. 

Dobrogost z przydomkiem Wydrzeoko, doktór prawa, proboszcz krakowski 1369 r., dziekan 1377 r. i kantor krakowski 1382 r., kanonik poznański, obrany przez kapitułę arcybiskupem gnieźnieńskim, nie był przyjęty od króla Ludwika jako stronnik Piastów Mazowieckich; biskup poznański 1382 r., arcybiskup gnieźnieński 1394 r., kapłan czynny, kilkakrotnie odbył podróże do papieża, i króla Władysława Jagiełłę skłonił do dokończenia Akademii krakowskiej; um. 1402 r. Niemierza, kasztelan warszawski 1426 roku, miał córkę Katarzynę, żonę Jako ba z Nasielska i Rudzewa, kasztelana ciechanowskiego. Dobrogost, kasztelan warszawski 1436-1458 r., żonaty z Anną Noskowską, chorążanką zakroczymską. Stanisław, kanonik krakowski 1460 roku. Po Stanisławie z żony Katarzyny synowie, Abraham i Niemierza zastawili 1499 r. Koprzywnicę, w pow. zakroczymskim. Andrzej i Michał, dziedzice dóbr Gródek, który przezwali Nowodworem, i Czarny Ostrów, na Podolu 1499 r.; te majątki jednak już w 1545 r. przeszły po kądzieli do Włodków, z których jednego zaślubiła Anna Nowodworska. 

Bartłomiej, syn Stanisława z Nowego Dworu, żonaty z Zofią Harynek, z synami, Adamem i Stanisławem fundowali 1572 r. z swych majątków ordynacyę; po Adamie z Anny Podoskiej, córki Jana, kasztelana ciechanowskiego, starosty różańskiego, syn Jan sprzedał 1632 r. Ossolińskim dobra Nowy Dwór; Jan żonaty z Katarzyną Krępską. Po Augustynie z Maryanny Deryng trzech synów: Bartłomiej, Grzegorz i Dawid. Bartłomiej, urodzony w Prusach Zachodnich, kawaler maltański i komandor poznański, jeden z najznakomitszych wojowników swojego czasu, w młodości walczył przeciw Turkom i Tatarom, a odznaczył się w wojnie moskiewskiej za Stefana Batorego, lecz gdy zabił w pojedynku jednego z dworzan królewskich, musiał uchodzić z kraju; służył wojskowo jakiś czas we Francyi, a zostawszy kawalerem maltańskim, chlubnie odznaczył się w wielu wyprawach przeciw Turkom. Wróciwszy do kraju, mianowany dowódcą przybocznych wojsk Zygmunta III, Bartłomiej głównie przyłożył się do zdobycia Smoleńska i następnie w 1616 r. należał do wyprawy przeciwko Moskwie, gdzie został ciężko raniony; wdzięczny król, ozdobił go złotym łańcuchem z medalem ze swem popiersiem; burgrabia krakowski 1614 r., lubiąc nauki i uczonych, fundował tak zwaną bursę Nowodworskiego przy Akademii krakowskiej dla ubogiej młodzieży; umarł 1624 r. 

Grzegorz, drugi syn Augustyna, sędzia ziemski tucholski 1600 r., miał syna Grzegorza-Wojciecha, sekretarza królewskiego, elektora 1648 r. z ziemi warszawskiej, po którym z Anny Łomieńskiej córki, Katarzyna i Maryanna, a po Dawidzie, trzecim synie Augustyna, syn Jerzy, elektor 1632 r. z ziemi warszawskiej.

Jurgian z Nowego Dworu, podkomorzy nurski 1595 r., następnie kasztelan liwski, miał dwóch synów. Adama i Jana, z podkomorzego nurskiego kasztelana raciąskiego 1630 r., który z żoną Barbarą Kretkowską fundowali kościół w Przasnyszu. Jan w imieniu swem i brata Adama sprzedał 1617 r. dobra Gulcew, Ośnica, Mirosława i Borowice, w wojew. płockiem, a w 1635 r. ustąpił Nowodwór, Suchocin, Krobin i Trzciannę, w ziemi warszawskiej, Janowi, synowi Adama Nowodworskiego. 

Adam, z opata przemętskiego biskup kamieniecki 1617 roku, przemyślski 1627 r., a poznański 1631 r., fundował Jezuitów w Łomży; elektor 1632 r. z wojew. poznańskiego, mąż wielkiej nauki i patryota, w 1616 roku dodany był od Zygmunta III królewiczowi Władysławowi do towarzyszenia i rady w wyprawie moskiewskiej; um. 1634 r. 

Jan 1632 r. z ziemią nurską, Mikołaj 1669 r. z ziemią przemyślską, a 1674 r. z wojew. Sandomierskiem podpisali elekcye. Jan, dziedzic dóbr Lubiel 1660 r., miał synów: Adama, Stefana, Tomasza i Wojciecha; Wojciech, elektor 1669 r. z ziemi ciechanowskiej i 1674 r. z ziemi różańskiej, łowczy różański 1676 r., pozostawił dwóch synów, Stanisława, łowczego różańskiego 1700 r., i Walentego. 

Stanisław, elektor 1697 r. z wojew. sandomierskiego, zaślubił Katarzynę Mękarską i z niej miał córkę Salomeę za Józefem Rudzkim i syna Mikołaja. Stanisław, sędzia ziemski różański 1728 r., żonaty z Konstancyą N. Adam, sędzia ziemski różański 1746 r. Adam, dziedzic dóbr Lubiel, skarbnik różański 1760 r., elektor 1764 r. z ziemi różańskiej, łowczy 1773 r., podstoli 1775 r. różański, komisarz do zbierania ofiar 1789 r., z Teresy Krasińskiej jego synowie: 1) Franciszek wylegitymowany w Królestwie 1837 r., 2) Ignacy, po którym z Maryanny Przeradowskiej synowie, Karol, urzędnik w Radomiu, 1837 r. i Wincenty, w 1839 r. wylegitymowani w Królestwie (Metr. Kor., Ks. Gr. i Ziem. Warsz., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Sigil., Kancl.). 

Wincenty, ur. 1797 roku we wsi Łachy, w obwodzie pułtuskim, wszedł 1809 r. do 6 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1815 r. postąpił na podporucznika w 4 pułku strzelców konnych; porucznik 1823 r., przeznaczony na adjutanta polowego do generała Rożnieckiego, w 1831 r. był kapitanem w 1 pułku strzelców konnych. Odbył kampanię 1812 roku w Rosyi i zmarł na Podolu 1858 r. (Ks. Wojskowe). 

Michał, syn Franciszka i Maryanny Dryackiej, ur. 1837 r. we Włocławku, profesor seminaryum duchownego Warszawie, został 1889 roku biskupem płockim. 

Byli na Litwie. Zacharyasz, Heronim, Jan, Kazimierz, Michał i Piotr, 1648 r., Jan, Kazimierz i Mikołaj 1697 r., Adam 1764 r. z wojew. mińskiem, a Samuel 1674 r. z wojew. mścisławskiem podpisali elekcye. 

Wiktor i Faustyn, synowie Jana, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1849 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej, a Józef, syn Jana, 1860 r. do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.

NOWODZIELSKI h. ŚLEPOWRON. Piotr, syn Szymona, z potomstwem zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1803 r. 

NOWOGORSKI. Stanisław podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. mińskiem. Antoni, syn Wawrzyńca, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r. 

NOWOGRODZKI h. OSTOJA. Stanisław-Jerzy, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

NOWOHOŃSKI h. RUDNICA v. NASTĘP. Na Litwie, a szczególniej w pow. prużańskim; mają przydomek Krzywice; jeszcze w XVI stoleciu brali herb Leliwę. Po Mikołaju synowie, Jerzy, dziedzic dóbr Pieski 1540 r., ożeniony z Julianną Posławiecką, i Stanisław 1555 r. Wawrzyniec 1695 r., ożeniony z Justyną Białobłocką, Michał, syn Andrzeja, ożeniony z Elżbietą Doliwa, i Jan 1750 r., wszyscy trzej w pow. prużańskim. 

Antoni 1810 r., żonaty z Konstancyą Podbereską, 1v. Gedroic. Andrzej, syn Ignacego, stanowy prystaw w Widzach, gub. wileńskiej 1840 r. Antoni, syn Antoniego, wnuk Michała, z synami: Józefem, Władysławem, Adolfem i Antonim wylegitymowani w Cesarstwie 1866 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

NOWOKUŃSKI h. STRZEMIĘ. Na Litwie. Aleksander z pow. oszmiańskim podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Karol, syn Franciszka, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1800 roku. Kacper, syn Mateusza, sędzia pow. lidzkiego 1865 r. 

NOWOŁOŃSKI. Jan i Wojciech z wojew. nowogrodzkiem podpisali elekcyę 1697 r. 

NOWOMIEJSKI h. JASTRZĘBIEC. Podług Paprockiego zamieszkiwali pod Poznaniem. Sądzę, że tego herbu Jan, susceptant grodzki wieluński 1793 roku. 

NOWOMIEJSKI h. PRUS II. Podług Niesieckiego byli w ziemi przemyślskiej. 

NOWOMIEJSKI v. NOWOMIEYSKI h. RADWAN. Na Litwie. Bonifacy, Kazimierz, Maciej i Antoni, synowie Józefa, wnukowie Kazimierza, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1848 r. 

NOWOMIEJSKI v. NOWOMIESCKI h. RAWICZ. Senatorowie w rodzinie: Jan, wojewoda rawski 1470 r. Jan, kasztelan rawski 1516 r. 

Gałąź rodu Rawiczan, brała miano Grot, z tych jedna linia, będąca tegoż pochodzenia co Trzcińscy, herbu Rawicz, od majątku Nowemiasto, w wojew. rawskiem, pisała się Grotami z Nowego Miasta, a od połowy XVI stolecia Nowomiejskimi, niektórzy zaś z nich brali przydomek Prandota. Dom możny na Mazowszu w XV stoleciu, jeszcze w XVII wieku należał do majętniejszych swego województwa, lecz następnie znacznie zubożał; jedna linia osiedliła się na Litwie. 

Jan, z podkomorzego 1468 r. wojewoda rawski 1470 r., był podobno i wojewodą płockim 1470 roku; mąż wielkiego znaczenia w Mazowszu, miał dwóch synów, Heronima i Piotra; z nich Heronim, dworzanin królewski 1484 r., cześnik rawski 1493 r., pozostawił synów, Bartłomieja i Jana, kasztelana rawskiego 1516 r., po którym dwóch synów, Floryan i Wacław, dziedzice Gostomi, w imieniu których stryj Bartłomiej prowadził proces o granice tych dóbr. Wawrzyniec, dziedzic dóbr Grzmiąca i Górki, podstoli rawski 1590 r., ożeniony z Agnieszką Boglewską, miał syna Dersława, żonatego z Anną Kruszyńską. Piotr, cześnik rawski 1591 r., dziedzic Paprotni. Po N. trzech synów: Bartłomiej, Floryan i Jan, poborca sochaczewski 1598 r. 

Bartłomiej z Nowego Miasta z Zofii Boglewskiej pozostawił syna Jana, dziedzica Minowa 1623 roku, po którym z Jadwigi Dzikówny synowie: Jurgian v. Jerzy, Marcin, Mikołaj, dziedzic Pobiedna, Remigian i Samuel; po Samuelu, podstolim rawskim, z 1-ej żony Konstancyi Radziejowskiej synowie: Feliks, Franciszek, żonaty z Felicyanną z Rudawicy, Jan i Zygmunt żonaty z Jadwigą ze Służewa 1650 r.; z drugiej żony Anny Trzebickiej miał podstoli syna Samuela, elektora 1674 r. z wojew. rawskiego, żonatego z Zuzanną Sulistrowską. 

Jan, syn podstolego Samuela, zaślubił Krystynę Trzebińską i z niej pozostawił córkę Annę, 1v. za Kazimierzem Szostkowskim, 2v. żonę Kacpra Palczewskiego. 

Jurgian v. Jerzy, syn Jana i Dzikówny, nabył 1625 r. Kozietuły i miał syna Heronima v. Jarosza, elektora 1648 roku z wojew. rawskiego, stolnika sochaczewskiego 1659 r., który podpisał 1674 r. z ziemią sochaczewską i wojew. rawskiem elekcyę; posła na sejmy i czynnego członka w konfederacyi gołąbskiej, po którym z Katarzyny Rylskiej czterech synów: Adryan, kanonik łucki, archidyakon łęczycki i proboszcz nowomiejski 1690 r., Filip, Floryan i Mikołaj. 

Floryan, elektor 1674 r. z wojew. rawskiego, podczaszy 1684 roku, cześnik 1699 r. rawski, z żony Katarzyny z Borowa pozostawił córki, Maryannę, Teofilę, żonę Andrzeja Kamienieckiego, cześnika kijowskiego 1712 r., i synów, Aleksandra i Stanisława. 

Mikołaj, ostatni syn stolnika Heronima, stolnik rawski 1702 roku, z żony Jadwigi miał synów, ks. Bonifacego i Stefana, rotmistrza wojsk koronnych 1715 r., podczaszego rawskiego 1726 r., po którym z Zofii Prażmowskiej syn Józef, dziedzic Zalesie, Wilcze i Skonieczne, elektor 1764 r. z wojew. sandomierskiego, żonaty 1v. z Franciszką Okuniówną, 2v. z Maryanną Baranowską.

Floryan, brat Bartłomieja i Jana, poborca rawski 1590 r., pisarz ziemski rawski 1602 r., a lubelski 1626 r., pozostawił trzech synów: Heronima, Piotra i Jana, dziedziców Nowego Miasta. 

Heronim, szafarz poborów rawskich 1591 roku, miał synów: Filipa, Jana, Jerzego, Łukasza i Pawła; po Filipie syn Heronim, a po Pawle synowie, Andrzej, elektor 1674 r. z wojew. rawskiego, i Władysław. 

Piotr, syn pisarza Floryana, pozostawił synów: Andrzeja, Franciszka, Jana, elektora 1674 r. z wojew. rawskiego, Pawła i Stanisława, podsędka i podstarostę rawskiego 1670 r., elektora 1674 r. z wojew. rawskiego. 

Jan, najmłodszy syn pisarza Floryana, podczaszy inowłodzki 1668 r., miał dwóch synów, Bonawenturę, kanonika łęczyckiego 1718 roku, i Jana, podczaszego inowłodzkiego 1719 roku, po którym synowie, Józef, kanonik płocki, i Wojciech. 

Wojciech, podczaszy inowłodzki 1748 r., zaślubił Barbarę Dłuską i z niej pozostawił synów: Albina-Kazimierza, komisarza sądu lwowskiego, wylegitymowanego w Galicyi 1782 r., ożenionego z N. Żórawską, i Jana-Klemensa, majora kawaleryi narodowej, ochrzczonych 1748 r. w par. Żydaczów, Antoniego, Józefa, chorążego wojsk polskich, i Wojciecha. 

Antoni, podpułkowik wojsk koronnych 1789 r., z żony Honoraty N. miał córki, Teklę, Wiktoryę i synów: Feliksa, Konstantego, Pawła, Wincentego i Wojciecha. 

Wojciech, ostatni syn podczaszego Wojciecha, porucznik wojsk koronnych 1791 r., wylegitymowany w Galicyi 1804 r., zaślubił Konstancyę Mirachowską iz niej miał córki: Annę za Błażejem Malskim, Elżbietę, żonę Wiktora Wysłoucha, podkomorzego brzeskiego, Karolinę za Piotrem Szwykowskim, wojskim trockim, i Teresę, żonę Aleksandra Buchowicza, podkomorzego brzeskiego (Akta po-Galicyjskie, Quaterniones).

Oprócz powyższych. Maciej, syn Wacława 1634 roku. Jan, elektor 1669 r. z ziemi czerskiej. Stanisław, cześnik wyszogrodzki, podpisał elekcyę 1669 r. z ziemią ciechanowską. 

Adam, z podsędka i pisarza grodzkiego rawskiego 1659 r., sędzia ziemski i grodzki, vice-instygator koronny, biegły prawnik, elektor 1669 i 1674 r. z wojew. rawskiego, z żony N. Jarzyna, kasztelanki sochaczewskiej, miał synów, Aleksandra i Marcina, z żoną N. Gniewoszówną bezpotomnego. Baltazar, poseł ziemi różańskiej, był 1689 r. pisarzem ziemskim ciechanowskim. Jan 1674 r. z wojew. rawskiem i Tomasz, łowczy wyszogrodzki, 1764 r. z ziemią wyszogrodzką podpisali elekcye (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Sigil., Ks. Gr. Czerskie). 

Z osiedlonych na Litwie. Floryan i Józef, rotmistrz pow. wiłkomierskiego, elektorowie 1764 r. z pow. wiłkomierskiego; z nich Józef był 1768 roku sędzią ziemskim wiłkomierskim. Józef, syn Jana, zasiadający w sądach pow. ihumeńskiego 1840 r. Wiktor, syn Tadeusza, sędzia pow. ihumeńskiego 1865 r. Antoni, syn Wojciecha, z synami: Konstantym, Feliksem i Wincentym 1835 roku, oraz Ludwik i Seweryn, synowie Feliksa, 1849 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

de NOWE-MIASTO h. WŁASNEGO. Herb - na tarczy złotej ręka uzbrojona mieczem, wzniesiona do cięcia, koloru błękitnego; część dolna tarczy, czyli podnóże, koloru czerwonego; nad tarczą hełm, nad nim korona, w której ręka z mieczem jak na tarczy.

Jan de Nowe-Miasto w nagrodę zasług wojennych z Turkami otrzymał 1498 r. szlachectwo i herb powyższy (Metr. Kor.). 

NOWOMŁYŃSKI. Jan na mocy konsensu królewskiego z 1598 r. cedował młyn, zwany Nowy-młyn, w starostwie radzyńskiem, synowi swemu Grzegorzowi (Metr. Kor.). 

NOWOPOLSKI h. NAŁĘCZ. Wojciech, słynny uczony XVI stolecia, anatom, fiziolog, nauczyciel Jana-Zygmunta królewicza węgierskiego, siostrzeńca Zygmunta Augusta, autor 1558 r.; jego brat Paweł, uczony lekarz i także autor, 1576 r. Andrzej, syn Władysława, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. 

NOWOSADOWSKI. Marcin podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. brzeskolitewskiem. 

NOWOSIELECKI h. NOWOSIELECKI v. NAŁĘCZ odm. Herb - w polu niebieskiem Nałęcz, na którym strzała bez pióropusza żeleźcem w górę. 

Stara ruska rodzina na Wołyniu i Rusi i Czerwonej, brała przydomek Czeczel, a nazwisko wzięła od wsi Nowosiółki. Jacek podpisał konfederacyę szlachty czerwonoruskiej 1464 r. Fedor Ohremowicz, ziemianin wołyński 1548 r. Semen żonaty z Anastazyą Hulewiczówną 1590 r. Andrzej, Mikołaj i Stanisław, synowie Piotra, dziedzice Nowosiółki 1591 r. 

Kacper, elektor 1648 r. z wojew. wołyńskiego. Wacław 1650 roku, miał synów: Baltazara, Kazimierza, Ludwika, Michała i córki: Annę, Zofię i Justynę 1668 r. Baltazar, podczaszy żytomierski, elektor 1697 r. z ziemi halickiej, zaślubił Magdalenę Korytkównę i z niej pozostawił synów: Baltazara, podstolego czerniechowskiego 1739 r., Jana, Józefa, Jerzego, Ludwika, Marcina, skarbnika halickiego, i Stanisława, komornika granicznego przemyślskiego 1730 r., i z nich Jan, podczaszy żytomierski 1724 r., chorąży buski, z żony Magdaleny Górskiej miał córkę Annę i synów, Aleksandra i Piotra, podstolego Winnickiego 1739 r. 

Stanisław, rotmistrz wojsk koronnych 1651 roku. Michał, sędzia 1658 r., cześnik 1661 roku przemyślski. Mikołaj-Franciszek, poborca przemyślski 1663 r. Aleksander, rotmistrz wojsk koronnych 1665 r. Eufrozyna, żona Mikołaja Jełowickiego, stolnika nowogrodzkiego 1672 r. Stanisław, elektor 1697 r. z wojew. ruskiego.

Michał, podczaszy żytomierski 1714 r. Anna za Janem Golejewskim, stolnikiem halickim 1741 r. Magdalena, żona Jerzego Jaworskiego, podczaszego nurskiego 1750 r. Ignacy, porucznik wojsk koronnych 1792 r. (Bon., Wyr. Tryb. Lubel., Conv. Vars., Sigil., Kancl.). Józef, syn Stefana, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1849-1857 r. 

NOWOSIELSKI h. SAS. Na Rusi Czerwonej, pisali się z Nowosiółek; legitymując się w Galicyi, podali się z przydomkiem Czeczel. Olechno zapisał 1555 roku w grodzie trembowelskim sumę na Dołhem, i miał córkę Maruszę za Mikołajem Bojarskim i syna Semena, który w 1572 r. otrzymał od ojca sumę zabezpieczoną na dobrach Czarnokuńcach. Semen pozostawił syna Wawrzyńca 1603 r., po którym synowie, Stanisław i Tomasz, mając zaprzeczone szlachectwo, udowodnili takowe 1649 r. na mocy powyższych dokumentów (Wyr. Tryb. Lubel.). 

Piotr z wojew. Witebskiem i Stanisław z ziemią przemyślską podpisali elekcyę 1669 roku, a Aleksander, Bazyli, Eliasz, Stanisław i Stefan, elektorowie 1697 r. z wojew. ruskiego. 

Wylegitymowani w Galicyi: Adam 1782 r., tego syn Wojciech i wnukowie: Feliks, Ignacy, Jan i Stanisław 1833 r.; Aleksander 1782 r., Mikołaj, wnuk Aleksandra, 1836 roku; Aloizy-Paweł, subdelegat grodzki przemyślski 1782 r. i August 1805 r.; Bazyli 1782 r., tego wnuk Bazyli 1845 r.; Floryan 1782 r., Franciszek 1789 r. i Franciszek 1805 r.; Grzegorz 1782 roku, tego wnuk Gabryel 1850 r.; Jacek 1782 r., siedmiu Janów 1782 r. i Jan 1805 r., dwóch Józefów 1782 r., i po jednym z nich syn Feliks i wnuk Roch-Józef 1830 r.; Ksawery 1805 r.; dwóch Marcinów, Maciej, Michał i Mikołaj, adwokat przemyślski 1782 r.; Paweł-Sebastyan, adwokat sądowy, i Piotr 1782 roku, oraz Piotr 1805 r.; czterech Szczepanów 1782 r., a Roman 1845 r., Józef, Michał i Mikołaj 1847 r., oraz Aleksander 1851 r., prawnukowie Szczepana; Tadeusz, dwóch Teodorowi Tomasz 1782 r. i Szczepan, wnuk Teodora, 1845 r. 

Stanisław, syn Antoniego, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1849 i 1859 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej. 

Byli na Litwie. Jakób, syn Szymona, z synami: Szymonem, Franciszkiem i Kazimierzem wylegitymowani w Cesarstwie 1847 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

Piotr w nagrodę zasług otrzymał 1791 r. szlachectwo i herb Sas; jego synowie: 1) Wojciech, dziedzic dóbr Szczecno, w pow. stopnickim, wylegitymowany w Królestwie 1838 roku z synami, Franciszkiem, dziedzicem dóbr Gnatowic, i Sabinem, urodzonymi z Anastazyi Michalskiej; 2) Wincenty, dziedzic dóbr Mścichowa, w pow. opatowskim, wylegitymowany W Królestwie 1838 r.; 3) Heronim wylegitymowany w Królestwie 1838 r.; 4) Jakób, po którym z Rozalii Żuchowskiej syn Wincenty, dziedzic dóbr. Radwanów, w pow. opoczyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1839 roku (Sigil., Kancl.).

NOWOSIELSKI h. ŚLEPOWRON. Senatorowie w rodzinie: Antoni, kasztelan nowogrodzki 1710-1725 r. Jan, kasztelan ciechanowski 1759 r. 

Rodzina podlaska, od połowy XVII stolecia licząca się do znaczniejszych w ze mi mielnickiej, a w XVIII wieka wydała dwóch senatorów; jedna jej gałąź przeniosła się do Litwy i dotąd w niej istnieje; wzięła nazwisko od wsi Nowosielce i niektórzy z niej brali przydomek Pierzchała. Mikołaj, dziedzic Nowosielec, na Podlasiu 1510 r., miał synów: Bartłomieja, Feliksa, Jana, Macieja, Piotra i Stanisława. 

Jan, dziedzic dóbr Nowosielce 1545 r., pozostawił czterech synów: Bartłomieja, Jakóba, Jana i Stanisława, dziedziców Nowosielec 1591 roku, i z nich Jan miał syna Stefana, elektora 1648 r, z wojew. podlaskiego, komornika granicznego mielnickiego 1651 r., pisarza ziemskiego mielnickiego, elektora 1674 r. z ziemi mielnickiej, ostatnio sędziego ziemskiego mielnickiego 1687 r., po którym trzech synów: Jakób, elektor 1674 roku z ziemi mielnickiej, podstoli bielski 1701 r., żonaty z Krystyną Hadziewiczówną, wdową po Butlerze, Jan i Mikołaj, elektor 1674 r. z ziemi mielnickiej, stolnik latyczowski 1701 r., ożeniony z Maryanną Raczkowską. 

Jan, dziedzic Suchowoli, elektor 1674 roku z ziemi mielnickiej, komornik ziemski drohicki 1678 r., łowczy mielnicki 1682 r., stolnik podlaski 1692 r., starosta łukowski 1702 r., żonaty z Anną Domaszewską, 2v. Kiełczewską, podsędkową lubelską, miał córkę Antoninę za Wiktorynem Cieszkowskim, kasztelanem liwskim, 2v. Radzińską, wojewodzinę mazowiecką, i syna Franciszka. 

Franciszek: dziedzic Nowosielec, Zakrze, Domaszewnicy i Chomiejowej Woli, elektor 1697 r. z ziemi mielnickiej, starosta łukowski 1712 r. i rotmistrz wojsk królewskich, sędzia kapturowy łukowski i elektor 1733 r. z wojew. lubelskiego, ostatnio 1744 r. podkomorzy lubelski, zaślubił Zofię Gozdzką, starościankę stężycką, i z niej pozostawił córkę Maryannę Cieszkowską, starościnę błotnicką, i dwóch synów, Ignacego i Jana. 

Jan z Nowosielec, starościc łukowski, elektor 1733 r. z wojew. lubelskiego, starosta łukowski 1742 r., kasztelan ciechanowski 1759 r., podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. lubelskiem; kasztelan w 1759 roku ustąpił dobra Ołeksińce Napolne, darowane mu 1725 r. przez dziada stryjecznego, podstolego Jakóba, siostrze swej Maryannie Cieszkowskiej, podkomorzynej królewskiej. 

Jan i Stefan, synowie Adama i Zuzanny Kłopotowskiej 1660 roku, i Stefan z żony Maryanny z Rybna miał syna Gabryela. Szymon, elektor 1697 r. z ziemi mielnickiej. Po Mikołaju z żony Katarzyny syn Sebastyan zaślubił Zuzannę Zulińską i z niej miał czterech synów: Jana, Kazimierza, Władysława i Wojciecha; po Janie z Katarzyny Wyrzykowskiej synowie: Benedykt, Józef, elektor 1733 r. z wojew. lubelskiego, i Marcin, dziedzice Nowosielce. 

Katarzyna, żona Seweryna Kochanowskiego, stolnika sanockiego 1724 r. Mikołaj, Piotr i Roch 1733 r., a Antoni, poseł łukowski 1764 roku z woje w. lubelskiem podpisali elekcye. Marcin, kanonik kijowski 1788 r. Adam, regent 1781 r., pisarz ziemski mielnicki 1789 r., komisarz do zbierania ofiar (Metr. Litew., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Metr. Kor., Kancl.). 

Piotr miał syna Bartłomieja, który w 1702 r. nabył części Rozwadowa i z żony Katarzyny pozostawił syna Andrzeja, ochrzczonego 1699 r. w par. Sarnaki; po Andrzeju z żony Marceli syn Łukasz, ochrzczony 1726 r. w Sarnakach, z żony Magdaleny miał syna Antoniego, ochrzczonego w Sarnakach 1759 roku, po którym syn Antoni wylegitymowany w Królestwie 1841 roku. 

Szymon nabył 1691 r. części wsi Wysokinie, a jego syn Maciej kupił 1736 r. części wsi Mierzejki; Mikołaj, syn Macieja, nabył 1789 roku części wsi Wierzejki, a brat jego Wojciech w 1788 r. sprzedał części Wierzejki, i obaj wylegitymowali się 1803 r. w Galicyi; po Mikołaju syn Ignacy wylegitymowany w Królestwie 1841 r. 

Stefan z żony Katarzyny pozostawił syna Wojciecha ochrzczonego 1713 r. w par. Zbuczyn, który w 1754 r. nabył części Oknina; Mikołaj, syn Wojciecha i Konstancyi, ochrzczony 1753 r. w Zbuczynie, legitymował się w Galicyi Zachodniej 1803 r. 

Po Piotrze syn Andrzej nabył 1751 części wsi Wysokinie, i z żony Doroty miał syna Jana, ochrzczonego 1745 r. w par. Trzebieszów, po którym z żony Elżbiety synowie: Józef 1787 r., Łukasz 1789 roku ochrzczeni w Trzebieszowie, wylegitymowani w Galicyi Zachodniej 1804 r., i Franciszek wylegitymowany w Królestwie 1841 r. 

Stefan z żony Katarzyny pozostawił synów: Michała, Pawła i Wojciecha; Paweł nabył 1755 r. części wsi Ryszki, i z żony Apolonii Szaniawskiej miał synów, Józefa, ochrzczonego 1763 r. w Łukowie, dziedzica wsi Ryszki, wylegitymowanego w Galicyi Zachodniej 1804 r., i Adolfa, wylegitymowanego 1841 r. w Królestwie. 

Adolf, ur. 1796 r. w Warszawie, wszedł 1820 r. jako aplikant do Komisyi rządowej wojny i w 1824 roku został pisarzem w komisoryacie ubiorczym wojska, a w 1826 r. przeniesiony do kasy głównej wpływów. 

Andrzej, syn Pawia i Julianny, ur. 1807 r. w Brwinowie, w obwodzie warszawskim, wstąpił 1819 r. do korpusu kadetów kaliskich, a będąc przeznaczony 1825 r. do 8 pułku piechoty liniowej, awansował 1830 r. na podporucznika w 1 pułku strzelców pieszych, i w 1831 roku został porucznikiem w 22 pułku piechoty. 

Feliks, syn Pawła i Julianny, ur. 1809 r. w Brwinowie, z korpusu kadetów kaliskich wszedł do batalionu saperów i w 1824 roku postąpił na podporucznika; porucznik 1830 r., awansował 1831 r. na kapitana, i za waleczność dostał krzyż wojskowy Virtuti Militari. 

Leon, syn Marcina i Julianny z Pohorowskich, ur. 1799,r. we wsi Zarudzie, w cyrkule Samborskim, wszedł 1820 roku do pułku grenadyerów gwardyj i w 1827 r. postąpił na podporucznika (Ks. Wojskowe).

Z osiedlonych na Litwie. Wawrzyniec z pow. oszmiańskim podpisał pospolite ruszenie 1698 r., Antoni, kasztelan nowogrodzki 1710-1725 r., deputat do układów z konfederacyą tarnogrodzką 1716 r. Leon, starosta luboszański i berezyński, pułkownik królewski 1736 r., ożeniony z Zofią Sapieżanką, wojewodzianką mścisławską, wdową po Antonim Szczuce, podkanclerzym litewskim, 3v. za Jerzym ks. Radziwiłłem, wojewodą nowogrodzkim. Augustyn, opat kobryński 1777 r. i sekretarz generalny Bazylianów na Litwie, autor, um. 1799 roku. Michał, regent grodzki rzeczycki 1788-1793 r. 

Jerzy-Anicet, Franciszek, Jan, Adam i Felicyan, synowie Józefa, wylegitymowani w Cesarstwie 1841 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

Ignacy, Szymon i Aleksander, synowie Michała, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani 1850 r. do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. 

Jan, syn Franciszka i Doroty, ur. 1788 r. w Słucku, wszedł 1807 r. jako urzędnik zdrowia klasy III do pułku 5 wojsk Ks. Warszawskiego, i 1816 r. przeszedł do korpusu inwalidów; odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 roku przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w oblężeniu Gdańska (Ks. Wojskowe). 

NOWOSIELSKI h. WUKRY. Jedna gałąź rodziny Mokosiej, herbu Wukry, brała od majątku przydomek Nowosielski, który niekiedy używała jako nazwisko. 

NOWOSILSKI. Książęta. Pochodzą z rodu książąt Czernihowskich, a od udziałum. Nowosila, w gub. tulskiej, pisali się ks. Nowosilskimi. Kn. Roman Semenowicz 1375 roku, uchodząc przed Tatarami, przeniósł się do Odojewa, i miał synów: Semena, Wasila Bielewskiego, Lwa, zwanego niekiedy Worotyńskim, Juria, nazywanego Odojewskim, Michała zw. Bielewskim i Daniła, i od nich pochodzą kn. Bielewscy, Odojewscy i Worotyńscy. 

Kn. Fedor Lwowicz 1447 r., a synowie jego, Dymitr i Semen 1449 r., oraz kn. Iwan Juriewicz z bratankami swymi, Fedorem i Wasilem Michajłowiczami 1459 r. zaprzysięgli wierność królowi polskiemu; traktatem jednak z 1494 roku zawarowano, że kn. Bielewscy, Nowosilscy, Odojewscy i Worotyńscy mieli podlegać wiel. ks. Moskiewskiemu (Bon., Wolff). 

NOWOSZYCKI h. NOWINA. W wojew. krakowskiem, a obecnie na Wołyniu. Mikołaj, Olechno i Andrzej, dziedzice Nowoszyc 1593 roku (Wyr. Tryb. Lubel.). Zacharyasz, sufragan lwowski, biskup nikopolski 1640 r. Hrehory na Rusi Czerwonej 1665 roku. N. żonaty z Petronelą Grabianką, chorążanką zakroczymską 1695 r. Teodor i Wojciech z wojew. ruskiem podpisali elekcyę 1697 r. Józef z księstwem zatorskiem podpisał konfederacyę sandomierską 1705 r.

Po Samuelu, majorze wojsk litewskich 1699 r., z Konstancyi Domaradzkiej syn Jacek-Jakób, woźny brzesko-litewski 1722 r., z Reginy Nowomiejskiej miał czterech synów; z nich Kacper i Baltazar bezdzietni, Adam i Melchior; po Adamie z Katarzyny Jastrzębskiej syn Wincenty, chorąży kawaleryi narodowej, dzielny żołnierz w powstaniu 1794 r., z Magdaleny Bobrowskiej pozostawił synów: 1) Antoniego, po którym z Józefy Dzierzkowskiej syn Witold; 2) Samuela, adwokata w Krzemieńcu, bibliografa i historyka, autora, 1845 roku; 3) Wincentego, adwokata w Zasławiu; 4) Jana; 5) Izydora; 6) Michała. 

Melchior, ostatni syn Jacka-Jakóba i Nowowiejskiej, miał synów: Wojciecha, podczaszego przemyślskiego, Macieja, deputata szlachty gub. wołyńskiej, Michała, Józefa i Antoniego, regenta w Zasławiu, po którym z Elżbiety Zasławskiej synowie: Michał, Stanisław i Adam. Cała ta rodzina Nowoszyckich wpisana do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej w 1802 i 1832 r. 

Antoni, Kajetan, Jan, Aleksander i Michał, synowie Wincentego, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1853 r. 

NOWOSZYŃSKI h. BELINA. N., rotmistrz, należał do związku wojskowego 1662 r.; on to odkrył układy marszałka tego związku Żymirskiego z hetmanem Wincentym Gosiewskim i przyłożył się do zabójstwa obydwóch 1662 r. Floryan z żoną Ewą Chrapowską fundowali cerkiew w Kochanowicach 1694 r. Jan, syn Szymona, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r. 

NOWOWIECKI. Wacław, dziedzic części Siemunowic Większych, w dyecezyi krakowskiej 1470 r. (Lib. Benef.). 

NOWOWIEJSKI v. NOWOWIEYSKI h. GISSA II odm. Pochodzą od saskiej rodziny von Thumberg, za czasów Krzyżackich osiedlonej w Prusach, i która pod panowaniem polskiem wzięła od majątku nazwisko Nowowiejski; jednak jedna jej linia pisała się zawsze von Thumberg, a druga von Neudorff und Thumberg. 

NOWOWIEJSKI h. JASTRZĘBIEC. Już w XV stoleciu zamieszkiwali w Łomżyńskiem i posiadali kilka wsi i osad z nazwą Nowawieś i różnemi dodatkami, jak Kujawy, Średnia i inne; w XVIII wieku jedna ich linia osiedliła się na Wołyniu i tam znaczne posiadała majątki. Maciej 1470 r. Ścibor 1498 r.; jego syn Ścibor-Wężyk i Andrzej, syn Jana, 1505 r. Joachim, syn Jana, i inni 1578 r. (Akta Łomżyńskie). Jan, syn Mikołaja, 1593 r. Bartłomiej i Maciej, synowie Aleksego, 1593 r. Jan, syn Stanisława, dziedzic Nowej-wsi 1598 r. 

Paweł, syn Stanisława, 1609 r. Sasin, syn Jana, 1618 r. Andrzej, elektor 1632 r. z ziemi chełmskiej. Szymon, syn Krzysztofa, 1666 roku.

Franciszek z ziemią warszawską i Serafin z ziemią łomżyńską podpisali elekcyę 1697 r. . 

Piotr, syn Walentego, dziedzic części wsi Nowawieś-Kujawy 1709 r. Kazimierz, cześnik buski, dziedzic wsi Dzierzgi, syn Jana i Katarzyny Marzeckiej, starosta piaseczyński, podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. mazowieckiem. Maciej, vicegerent ziemski i grodzki 1771 r., burgrabia i komisarz ziemi łomżyńskiej 1789 r., ostatnio sędzia ziemski łomżyński. Franciszek i Paweł, synowie Stanisława, wnukowie Jana. Józef, chorąży łomżyński 1788 r. Walenty, burgrabia i sędzia grodzki łomżyński 1792 r. (Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Sigil.). 

Józef-Hipolit, z Bernardyna kanonik kielecki i sandomierski, proboszcz w Iłży, słynny kaznodzieja, um. 1824 r. Feliks, podpretekt kielecki 1813 r. Karol, dóbr Gąska, a Stanisław, sędzia pokoju łukowski, dóbr Łazy w 1858 r. dziedzice. 

Po Andrzeju, komorniku ziemskim i burgrabim łomżyńskim 1720 r., z. żony Ewy Gałązka pochodzący Stanisław, urzędnik w Warszawie, syn Antoniego, w 1843 r. wylegitymowany w Królestwie. 

Tomasz, łowczy wyszogrodzki (herbu Pomian), który w 1767 r. sprzedał Rościszewskim majątek Woroniec, tego syn Cypryan, szambelan Stanisława Augusta 1781 roku, kawaler orderu św. Stanisława, miał syna Andrzeja, po którym z Maryanny Szabłowskiej syn Piotr, dziedzic wsi Penza, w pow. łomżyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1840 roku; z tej linii Joachim wylegitymowany w Królestwie 1840 r., a jego synowie z Małgorzaty Wasilewskiej, Antoni i Jan, w wojsku rosyjskiem, i Władysław wylegitymowani w Królestwie 1842 r. 

Na Wołyniu. Konstanty, dziedzic na Poszutyńce 1758 r., generał-major wojsk koronnych 1759 r., starosta borzewski i kościerzyński 1762 r. Stanisław, stolnik bracławski 1761 roku, starosta chruślicki i poseł wojew. bracławskiego, elektor 1764 r. z wojew. bracławskiego, wojski 1765 r., starosta 1767 r. bracławski, żonaty z Franciszką ks. Czetwertyńską, podsędkówną bracławską (Kancl., Sigil.). Balbina, żona Tomasza Jełowickiego 1842 roku. 

Mikołaj, syn Karola, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej w 1845 r. 

NOWOWIEJSKI h. LUBICZ. Byli w ziemi dobrzyńskiej, a pisali się z Nowej-wsi, w pow. rypińskim. Andrzej i Władysław, synowie Pawła i Maryanny Węgierskiej, 1668 r., i z nich Andrzej miał syna Jana. Józef, łowczy dobrzyński 1739 r., z żony Konstancyi pozostawił syna Antoniego, łowczego dobrzyńskiego 1778 r., żonatego z Praksedą Rembowską, z której syn Wojciech (Ks. Gr. Bobrownickie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.). 

Walenty, syn Samuela i Maryanny z Kołudzkich, ur. 1794 r. we wsi Zajezierzu, w obwodzie szrodzkim, wstąpił 1809 roku do 11 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego iw 1817 r. awansował na podporucznika; 1819 r.

przeniesiony do 1 pułku strzelców pieszych, w 1821 r. został porucznikiem, a 1831 r. kapitanem, i otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. Odbył kampanie, 1812 r. w Rosyi, gdzie walczył we wszystkich bitwach, i 1813 r. przeciw sprzymierzonym (Ks. Wojskowe). 

NOWOWIEJSKI h. POBÓG. Aleksy i Andrzej, zwany Lis, opłacali pobórz Nowej-wsi 1552 r., w pow. mławskim (Ks. poborowe). 

NOWOWIEJSKI h. PÓŁKOZIC. Przemieszkiwali w wojew. płockiem i ziemi wyszogrodzkiej. Jan i Mikołaj podpisali elekcye 1669 i 1674 r. z ziemią wyszogrodzką. Baltazar v. Balcer, elektor 1669 r. z ziemi wyszogrodzkiej, pisarz ziemski i grodzki ciechanowski 1682 r., żonaty z Anną Karniewską. Franciszek i Kazimierz 1697 r„ a Adam i Józef 1733 r. podpisali elekcye z wojew. płockiem. 

Franciszek, łowczy 1717 r., sędzia ziemski 1726 roku sochaczewski. Kazimierz, cześnik wyszogrodzki 1734 r., miał syna Michała. 

Mikołaj z Nowej-wsi i Odrążno, podsędek płocki 1729 r., miał synów; Jana, który w 1738 r. ustąpił części Nowej-wsi i Odrążno braciom rodzonym, Kazimierzowi, kanonikowi płockiemu, i Michałowi; po Janie z Franciszki Sowińskiej syn Andrzej, ochrzczony 1739 r. w par. Janów, na Podlasiu, z żony Katarzyny Zabierzowskiej pozostawił synów, Felicyana, 1774 roku i Józefa-Teodora, 1774 r. ochrzczonych w par. Biała, na Podlasiu, wylegitymowanych w Galicyi Zachodniej 1804 r. (Akta po-Galicyjskie, Quaterniones). 

NOWOWIEJSKI h. POMIAN. W Wielkopolsce iw Prusach. Marcin, sędzia ziemski poznański 1473 r., żonaty z Jadwigą Bielawską. Piotr, tego córka Katarzyna, żona Mikołaja Jedleńskiego 1537 r. Zofia, żona Jana Gostomskiego, kasztelana rawskiego 1570 r. Maciej, syn Stanisława, żonaty z Anną Pinińską 1570 r. Baltazar, części Morawska, a Jan, dóbr Nowa-wieś dziedzice, w pow. poznańskim 1580 r. 

Wolfgang żonaty z Maryanną Dziembowską 1614 r. Maciej, elektor 1669 roku z wojew. poznańskiego. Aleksander, kanonik kamieniecki, proboszcz sieradzki i oficyał kaliski 1690 r. Andrzej, syn Stanisława, i Maciej z wojew. kaliskiem, a Marcin, Stanisław i Zygmunt z ziemią dobrzyńską podpisali elekcyę 1697 r. 

Aleksander, Jan, Jezuita, Józef, żonaty z Lipską, 1v. Mielecką, i ks. Maciej, deputat na Trybunał koronny 1734 r., synowie Andrzeja i Zofii Zakrzewskiej, 1701 r. Maciej i Wojciech, elektorowie 1733 r. z wojew. kaliskiego. Ignacy, elektor 1733 roku z wojew. poznańskiego, łowczy wyszogrodzki 1752 r., miał syna Tomasza, łowczego 1778 r., a 1792 r. cześnika wyszogrodzkiego, komisarza 1789 r. do zbierania ofiar. Cyryak, podkomorzy królewski, sędzia ziemski piotrkowski 1785 r. (Metr. Kor., Ks. Gr. Sochaczewskie, Sigil., Kancl.).

NOWOWIESKI h. JASTRZĘBIEC. Niektórzy z Nowowiejskich, herbu Jastrzębiec, zmienili nazwisko na Nowowieski. Po Andrzeju, sędzim kapturowym łomżyńskim 1733 roku, syn Antoni, żonaty z Konstancyą Modzelewską, z niej synowie, Piotr, dziedzic wsi Nagórki-Jabłoń, w pow. łomżyńskim, i Grzegorz wylegitymowani w Królestwie 1843 r. 

Jan-Kazimierz, dziedzic dóbr Chmielewo, Zacharzewo i inne 1736 r., miał potomstwo, z którego pochodzący: Józef, urzędnik w gub. augustowskiej, 1837 r., i Szymon 1839 r., synowie Mateusza i Maryanny Cyglerówny, a Jan, syn Pawła, w 1845 r., i Julian, urzędnik w Warszawie, syn Józefa i Karoliny Karwowskiej, 1857 r. wylegitymowani w Królestwie. 

NOWOWIESKI h. LUBICZ. Podług Wittyga mieli być w ziemi różańskiej. 

NOWSKI. Wojciech otrzymał 1493 r. wójtostwo wsi Nowe Jeżowo (Metr. Kor.). 

de NOWY-COSTEL h. CELBASZ v. ROGALA. Wolfgang, koniuszy Kazimierza ks. Cieszyńskiego, otrzymał 1511 r. szlachectwo, a do herbu przyjętym został przez Sebastyana z Krassowa, kanonika lwowskiego, i Krzysztofa z Szydłowca, kasztelana sandomierskiego (Metr. Kor.). 

des NOYERS. Piotr, sekretarz królowej Ludwiki-Maryi, sprzedał 1665 r. dwie części na siole Punikowskiej Olkuskiej z mocy konsensu królewskiego (Metr. Kor.). 

NOYSZEWSKI h. BRODZIC. Właściwie NOISZEWSKI (patrz Noiszewski). Z piszących się Noyszewski. Po Adamie, skarbniku horodelskim 1788 r., syn Maciej, kapitan wojsk polskich, dziedzic dóbr Małczew, w pow. rawskim, wylegitymowany w Królestwie 1841 r. 

Piotr, syn Jakóba, z Małgorzaty Górskiej miał syna Stanisława 1694 r., po którym z Konstancyi Wielądkówny syn Adam pozostawił synów, Macieja, ożenionego z Maryanną Idzińską, i Jana, po którym z żony Anieli Nowosielskiej synowie: Adam, Józefat i Piotr. 

NOZDROWICKI. Ambroży żonaty z Ewą Skarszewską 1779 r. 

NOZDROWICZ h. LELIWA. Po Adamie, vicegerencie brańskim 1748 r., syn Walenty miał syna Felicyana, a ten syna Kazimierza, po którym syn Zygmunt wylegitymowany w Królestwie 1854 r. 

NOZDROWSKI. Na Białej Rusi. Maciej, dziedzic wsi Poczepy, prowadził 1579 r. proces o sumy z kapitułą chełmską (Wyr. Tryb. Lubel.). Dymitr, syn Piotra, urzędnik w gub. witebskiej 1865 r. 

NOŻEWSKI v. NOŻOWSKI h. GODZIEMBA. Piszą się z Nożewa-Laskarek, w ziemi różańskiej (Ks. poborowe). Po Andrzeju synowie: Jakób, Paweł i Wawrzyniec, dziedzice Nożewa 1563 r.; z nich po Jakóbie syn Jerzy 1582 r. Stanisław, syn Mikołaja, żonaty z Anną Opacką 1588 roku. Abraham, proboszcz rzekuński 1589 roku (Conv. i Don. Vars., Wyr. Tryb. Lubel.). Marcin i Stanisław podpisali elekcyę 1669 r. z ziemią różańską; po Marcinie syn Wojciech 1691 roku. Po Mikołaju z Maryanny Lipińskiej syn Piotr zastawił 1732 r. części wsi Tuniki (Ks. Gr. Czerskie). Heronim, syn Pawła, dziedzic wsi Łaskarze, w ziemi różańskiej 1769 r. 

NOŻEWSKI h. RAWICZ. Po Franciszku, dziedzicu wsi Kaczyno-Wypychy 1585 roku, pochodzący Mikołaj, podoficer wojsk rosyjskich, syn Franciszka, wnuk Adama, wylegitymowany w Królestwie 1851 r. 

NOZIŃSKI h. GODZIEMBA. Stanisław otrzymał nominacyę 1717 r. na strażnika ceł i mytów w miastach ukraińskich (Metr. Kor.). 

NOŻKOWICZ. Jan, ciwun iłgowski 1531 r. (Bon.). 

NUDUSKI. Maciej z Raciąża został 1547 r. woźnym wojew. inowrocławskiego (Metr. Kor.). 

NUHERSKI v. NUHORSKI. Brali przydomek Taszlik. Krzysztof, kawaler maltański, dworzanin królewski, otrzymał 1501 r. przywilej na wykup m. Cieszkowice ze wsiami Ostrwsza, Bogniewice i Kipierna, w ziemi krakowskiej, a w 1509 r. został zwolniony od wyprawy wołoskiej iw 1510 r. przekazał trzymane dobra Cieszkowice Mikołajowi Szczykowskiemu, miecznikowi krakowskiemu, a otrzymał od króla dochody ze stacyi w Sulejowie (Metr. Kor.). 

NUMMERS. Jan-Krzysztof, Piotr-Wilhelm i Karol-Jan, kapitani wojsk koronnych 1772 r. (Sigil.). 

NURECKI. Mikołaj, posesor wsi Zachocinowo, w pow. ihumeńskim 1650 roku (Wyr. Tryb. Lubel.). 

NURHYŃSKI. Franciszek z wojew. nowogrodzkiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r. (Vol. Leg.). 

NURKIEWICZ. Stefan podpisał elekcyę 1669 r. ze Żmudzią 

NURKOWICZ. Kn. Habil, Tatarzyn, otrzymał 1525 r. wieś (Bon.). 

NURNICKI. Józef, major wojsk koronnych, został 1754 r. podpułkownikiem wojsk koronnych (Sigil.). Czy to nie NORNICKI? 

NUROWSKI h. KOŚCIESZA. Stanisław-Mikołaj, dziekan przemyślski, proboszcz dobromilski, pleban w Rokitnicy 1659 r. Antoni, syn Michała, subdelegat grabowiecki 1755 r., podczaszy bydgoski 1759 r., miał syna Piotra, cześnika bydgoskiego 1785 r., po którym syn Adam pozostawił syna Karola, wylegitymowanego w Cesarstwie 1861 r., a jego syn Seweryn, urodzony z Emilii Bobkiewicz, wylegitymowany w Królestwie 1852 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Michał, syn Ksawerego, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1849 r. 

NURSKI. Józef podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. krakowskiem. 

NURYŃSKI. Lenart, mając zarzucone sobie nieszlachectwo, postawił świadka Jana Sobolewskiego, który w 1550 r. zeznał, że Nuryński jest jego krewnym w trzeciem pokoleniu, a w drugiem po matce Bartosza Popławskiego i pochodzi z pow. łukowskiego (Metr. Litew.). 

NURZEJOWSKI. Franciszek, syn Marcyana i Anny Leszczyńskiej, 1677 r. (Zap. Tryb. Lubel.). 

NURZYŃSKI h. RAWICZ. Jan, Leonard, Maciej, Paweł i Stanisław 1581 r. Maciej, dziedzic części Nurzyna-Świercze i Wronowic 1586 roku, miał synów: Jana, Macieja, Stanisława i Tomasza, którzy w 1593 r. prowadzili proces o granice Wronowic. Walenty, syn Augustyna, 1597 r., pozostawił syna Pawła. 

Mikołaj i Wojciech, synowie Andrzeja, 1610 r. Jan, Kilian, Mateusz i Wojciech,, synowie Wawrzyńca, dziedzice części Przedworzyc i Woli Przedworskiej 1610 r. Grzegorz, kanonik łucki, został Jezuitą; um. 1628 r. Po Marcinie syn Jan, pisarz skarbu koronnego 1611 r., miał syna Jana 1650 r., podstolego ciechanowskiego 1677 roku. Andrzej Tomczyk, dziedzic Nurzyna 1691 roku. 

Adam, sędzia ziemski ciechanowski, pozostawił syna Jana 1721 r., stronnika Augusta III. Franciszek i Wojciech, synowie Mateusza, .1744 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Czerskie). 

Krzysztof, zw. Bartosiewicz, miał syna Mateusza, który w 1709 roku nabył części wsi Role i pozostawił syna Wojciecha; Brygita, córka Mateusza i Maryanny Rola, wdowa po Janie Szaniawskim, sprzedała 1769 roku części wsi Role Leonowi i Stanisławowi, synom Wojciecha i Maryanny Zabłockiej, Nurzyńskim, i z nich Stanisław legitymował się w Galicyi Zachodniej 1803 roku. 

Wojciech, zw. Tomczyk, miał syna Jana, po którym z Franciszki Szaniawskiej syn Wojciech nabył 1789 roku części Nurzyna i pozostawił synów: Franciszka, Jana i Michała, wylegitymowanych w Galicyi Zachodniej 1804 r. 

Walenty, syn Adama, nabył 1774 r. części wsi Role, i z Magdaleny Sulej miał dwóch synów, Franciszka, który w 1802 r. nabył części Role, i Pawła, ochrzczonego 1769 r. w Łukowie, wylegitymowanego w Galicyi: Zachodniej 1803 r. 

Andrzej, dziedzic części Wyczółki, ustąpił 1755 r. części tej wsi beatu Sylwestrowi; po : Sylwestrze z Maryanny Kukawskiej syn - Jakób, ochł-zczony 1749 r. w par. Hadynów, wylegitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 r. 

Kazimierz, syn Antoniego, nabył 1774 roku części Nurzyna, i z Elżbiety Karwowskiej miał syna Jakóba, ochrzczonego 1749 r. w Łukowie, po którym z żony Cecylii Żukowicz synowie, Józef, 1772 r. i Mateusz 1790 r. ochrzczeni w Łukowie, wylegitymowani w Galicyi Zachodniej 1804 r. 

Mateusz, syn Wojciecha, ustąpił 1784 r. części Nurzyna synowi swemu Józefowi; Szymon 1787 r., Wawrzyniec 1791 r., ochrzczeni w Łukowie synowie Józefa i Anny, wylegitymowali się w Galicyi Zachodniej 1804 roku. 

Stanisław, syn Piotra i Jadwigi Szaniawskiej, sprzedał 1785 r. części Domaszewnicy bratu Józefowi; Tomasz, syn Józefa i Anny, ochrzczony 1779 r. w par. Bordziłów-Kurzelówka, wylegitymowany w Galicyi Zachodniej 1804 r. (Akta po-Galicyjskie, Quaterniones). 

Jakób z żony Maryanny miał syna Piotra, ur. 1698 r. w par. Ułan, dziedzica części Domany-Rzymki 1698 r., po którym z Jadwigi Szaniawskiej dwóch synów, Szymon i Stanisław; po Szymonie ochrzczonym 1732 roku w par. Ułan, z żony Salomei Boguszewskiej syn Sebastyan, dziedzic części wsi Rzymy, na Podlasiu, żonaty z Katarzyną Rola, miał syna Józefa, naczelnika poczty w Siedlcach, wylegitymowanego w Królestwie 1840. r. a Stanisław, drugi syn Szymona, pozostawił syna Adama, po którym z Łucyi Morawskiej syn Heronim wylegitymowany w Królestwie 1843 r. (Akta po-Galicyjskie, Quaterniones). 

NUSZCZYŃSKI. Ignacy, kanonik chełmiński 1777 r. 

NUTOWĆ h. LELIWA. Na Litwie. Po Dawidzie, synu Piotra, synowie, Jan i Ignacy, których potomstwo, osób 50, zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r., a z nich potomstwo wylegitymowane w Cesarstwie i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1847 r. 

NUTOWĆ h. NIEZGODA. Szymon, syn Stanisława, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1800 r. Potomstwo Franciszka i Józefa, synów Antoniego, wnuków Macieja, wylegitymowane w Cesarstwie 1837 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Antoni i Augustyn, synowie Henryka, dóbr Nutowcy, Piotr i Szymon, dóbr Andrejajcy i Mikołaj, syn Tadeusza, dóbr Kuszlejki 1882 roku dziedzice w gub. kowieńskiej. 

NUŻEWSKI. Stanisław, dziedzic na Komnatach-Borowych, notowany 1589 r. w aktach płockich (Ks. Gr. Płockie). Zapewne NOŻEWSKI. 

NYCZ h. JASTRZĘBIEC. Piotr, syn Wojciecha, dziedzic Balowic 1598 r. Baltazar sprzedał 1622 r. wójtostwo we wsi Kłaj. Jan, akademik krakowski, poeta, pisał po łacinie 1640 r. Michał-Krzysztof, geometra królewski 1696 r. (Wyr. Tryb. Lubel,, Ks. Gr. Sochaczewskie).

NYKA v. NYKO h. OSTOJA. Wojciech, chorąży 1789 r., porucznik 1790 r. wojsk koronnych. N., podporucznik 1 pułku liniowego 1831 roku, kawaler krzyża złotego Virtuti Militari. 

Michał, syn Wojciecha, i inni, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1839-1869 r. Karol, żonaty z Pauliną Frankowską, miał córkę Krystynę za Józefem Karwickim, zmarłą 1893 r. 

NYMITEWSKI. Antoni podpisał elekcyę 1733 r. z ziemią nurską. 

NYNKOWSKI. Konstanty, syn Jana i Antoniny Pudlichówny, ur. 1806 roku w Warszawie, postąpił 1819 roku na kadeta do korpusu kadetów w Warszawie, a w 1820 r. przeniesiony został do kadetów w Kaliszu; elew szkoły wojskowej aplikacyjnej, awansował 1827 r. na podporucznika w 3 pułku strzelców pieszych, i 1831 r. przeniesiony do korpusu inżynierów (Ks. Wojskowe). 

NYRA. Marcin podpisał 1764 roku konfederacyę generalną litewską (Vol. Leg.). 

NYRSKI. Patrz NERSKI. 

NYRTOWT h. PORAJ. Maciej, syn Wincentego, wnuk Franciszka, prawnuk Ignacego, z synem Wiktorem wylegitymowany w Cesarstwie 1861 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

NYSKO. Marcin, syn Macieja, nabył 1609 r. pewne grunty we wsi Mieczki (Don. Vars.). Michał 1775 r. (Vol. Leg.).