W JAKICH KOLORACH DRUKOWAĆ AFISZE?

Ważną rolę w reklamie graficznej odgrywa wrażliwość wzroku na kolor i kombinacje kolorów. Pewna angielska firma plakatowa badała tę sprawę eksperymentalnie. Kombinowano tam wszystkie kolory tęczy t. j. siedem kolorów z czarnym i szarym (3 razy 6 kombinacyj) i otrzymano w ten sposób 18 rozmaitych kolorów; potem wzięto pierwszy z 6 kolorów normalnych i lepiono go kolejno w formach liczb na reszcie 17 dalszych kolorów i otrzymano tym sposobem 306 rozmaitych kombinacyj. Następnie badano tachitoskopem, na szeregu osób, jak szybko i jak wyraźnie dają się te liczby odczytać. Tym sposobem zbadano wydajność druków afiszowych, począwszy od jasnych liter na jasnym tle, aż do białych liter na ciemno-niebieskiem tle i od ciemno niebieskich liter aż do tła czarnego. Skonstantowano co następuje: najkorzystniejszym jest czarny druk na żółtem tle, potem zielony druk na białym papierze, czerwony druk na białym papierze, a w szóstym rzędzie dopiero, o ile chodzi o patrzenie na odległość, czarny druk na białem tle: najgorzej występuje druk czerwony na zielonem, zielony na czerwonem i czerwony na żółtem tle. Z powyższego wynika, że zasadniczo trzeba drukować ciemno barwne litery najasnem tle, a w każdym razie stwierdzić niewłaściwość drukowania czarnych liter na białem tle. Przy drukach czarno-białych jest racjonalniej jak stwierdził prof. Harlov Gale, wprowadzać biały druk na czarnem tle. Jak daleko odbiega czasem praktyka od teorji, która w tym wypadku jest konieczną, wykazuje statystyka artystycznych plakatów, którą przeprowadził R. Seyffert, (Die Statistik d. Plakates, Zeitschrift für Handelswissenschaft u. Handelspraxis, 12 Jahrg. 1919/20, S. 224 ff). Nie wolno jednak zapomnieć, że siła oddziaływania na wzrok, a wrażenie estetyczne to dwie odrębne dla siebie sprawy. Najlepiej traktuje tę sprawę “reklama“ Seidla, który przedstawia 252 kombinacyj kolorów, tak pod względem ich jaskrawości jak i wyglądu estetycznego. W końcu stwierdzić trzeba, że wydajność kolorów zmienia się pod wpływem ilości ogólnego światła. Chodzi tu o t. zw. fenomen Kurtiniego, wobec czego plakaty w półmroku wymagają zupełnie innej kombinacji kolorów.