Ostatnio oglądane
Zaloguj się aby zobaczyć listę pozycji
Ulubione
Zaloguj się aby zobaczyć listę pozycji
HERBY RODZIN SZLACHECKICH TYTUŁAMI HONOROWEMI ZASZCZYCONYCH
HERB KSIĄŻĄT JABŁONOWSKICH
Na środek tarczy przećwiertowanej, rzucona tarcza niniejsza, mitrą książęcą nakryta, na której w polu srebrnem orzeł czarny, łową w prawo, tarczę małą na piersiach biało i niebiesko szachowaną mający. W polach głównej tarczy: w pierwszem czerwonem, krzyż srebrny półtoraczny; w drugiem dwudzielnem, w prawej połowie czerwonej, ko sa ostrzem do środka, a końcem na dół; w lewej połowie, w polu niebieskim, pół podkowy z tąż kosą w górze zetkniętej; na zetknięciu kosy z podkową, stoi krzyż srebrny półtoraczny; w trzeciem polu czerwonem dwie kosy na krzyż ostrzem do środka, a końcami w górę; w czwartek zaś niebieskiem, noga zbrojna złota w kolanie zgięta, stopą w prawo skierowana. Nad tarczą trzy hełmy, z tych środkowy z mitrą książęcą wprost, a obadwa skrajne koronami hrabiowskiem i nakryte, ku niemu zwrócone, w szystkie trzy z kratkami złotemi i takiemi z medalionami, na łańcuchach zawieszeniemi. Wszczycie pierwszego hełmu, ręka zbrojna złota w łokciu zgięta, z mieczem do cięcia w prawo; w szczycie drugiego hełmu, czarny orzeł dwójgłowy; aw szczycie trzeciego hełmu noga zbrojna, jak w czwartem polu głównej tarczy. Labry, poczynając od połowy środkowego hełmu, z prawej stron czerwone, a z lewej niebieskie, jedne i drugie srebrem podszyte. Tarczę wraz z trzema hełmami powyżej opisanemi, okrywa płaszcz książęcy gronostajami podbity.
Starożytna rodzina szlachecka Jabłonowskich , herbu Prus używająca, należy do liczby tych rodzin, których członkowie znakomite urząda w kraju piastowali. Z niej pochodzący Stanisław na Jabłonowie i Lachowcu Jabłonowski, Wojewoda Rawski, wnuk Stanisława Jabłonowskiego Kasztelana Krakow skiego i Wielkiego Hetmana Koronnego, był wyniesiony do godności Księcia Cesarstwa Rzymskiego, przez Karola VII Cesarza Rzymskiego, Dyplomem z roku 1744, którym herb powyżej opisany dla Książąt Jabłonowskich powiększony, i udzielony został. Od tegoż Stanisława Księcia Jabłonowskiego wy wiedli swoje pochodzenie: Maksymilian, Wielki Mistrz Dworu Cksarsko Rossyjskiego, i synowiec jego Antoni, Książęta Jabłonowscy, którzy wraz z prawem potomstwem są upoważnieni do używania tyłułu Książęcego, z mocy Najwy ż szej Decyzyi w dniu 29 Marca 1844 roku wyrzeczonej.
HERB KSIĄŻĄT KORYBUT-WORONIECKICH.
W polu czerwonem na księżycu złotym rogami na dół, krzyż czarny na trzech ramionach przekrzyżowany; pod księżycem złota gwiazda. Tarczę okrywa płaszcz książęcy, przykryty mitrą książęcą.
Rodzina Książąt Korybut Woronieckich, wywodzi pochodzenie swoje od Jerzego Fedorowicza Księcia Woronieckiego, wnuka Wasila Daniłowicza Księcia Zbarazkiego, żyjącego w końcu XV wieku, a przez głowę tegoż, od Książęcia Litewskiego Korybuta Dymitra, syna Olgierda, a brata Władysława Jagiełły. Powyżój rzeczony W asil Daniłowicz Książe Zbarazki, był również głową rodziny Książąt Wiśniowieckich, których herb przyjęli dla siebie Książęta Woronieccy. Z tych Bazyli Książę woroniecki miał synów Antoniego i Józefa , nad którymi opieka przywilejem Królewskim z roku 17 84 ustanowioną została. Potomstwo Antoniego: Jeremiasz, Ewaryst i Eleonora, Książęta Korybut Woroniecki, prawa swe do używania tytułu Książęcego usprawiedliwili.
HERB HRABIÓW ALEKSANDROWICZÓW.
Na tarczy ze skrajem złotym i koroną hrabiowską, w polu czerwonem dwie kosy na krzyż, końcam i w górę, a ostrzem do śro dka tarczy; w złączeniu ich schodzą się zgóry i z dołu dwa miecze w złoto oprawne. Nad koroną hrabiowską hełm, z kratkami, łańcuch medalionem złotem i, koroną szlachecką nakryty, w które są utkwione trzy pióra strusie; z tych skrajne czerwone, a środkowe żółte. Labry czerwone złotem podszyte.
Rodzina szlachecka Aleksandrowiczów, przydomku Witold, dawniej była osiadłą w Wielkim Księstwie Litew skiem, gdzie jej członkowie, tak w zawodzie wojskowym jak i cywilnym, wysokie stanowisko zajmowali. W XVIII wieku potomkowie rodziny tej przeniósłszy się do Polski, zaczęli piastować w Koronie znakomite urzędy. Z tych mianowicie Tomasz Aleksandrowicz Wojewoda Podlaski, był Marszałkiem Dworu Króla Stanisława Augusta, i od tegoż Monarchy Orderami Sgo Stanisława i Orła Białego ozdobiony. Syn zaś jego Stanisław, pierwszy do godności hrabiowskiej wyniesiony przez Cesarza Rzymskiego, Króla Galicyi i Lodomeryi, Franciszka II, xv dniu 9 Października 1800 roku, Dyplom na tę godność z zachowaniem dawnego herbu Aleksandrowicz zwanego, otrzymał.
HERB HRABIÓW BOBROWSKICH.
Na tarczy ze skrajem złotym, koroną hrabiowską pokrytej, w polu niebieskiem krzyż kawalerski srebrny, otoczony podkową złotą, barkiem na dół zwróconą. Nad koroną hrabiowską hełm stalowy ze złotą kratką, szlachecką koroną uwieńczony, aw jego szczycie jastrząb wzlatujący w prawo, z podobną jak w tarczy podkową i krzyżem w szponach prawej nogi. Labry niebieskie, z prawej strony srebrem, az lewej złotem podszyte.
Rodzina szlachecka z Bobrówki Bobrowskich, herbu Jastrzębiec używająca, w dawnych Księstw ach Zatorskiem i Oświecimskićm dobra ziemskie posiadała. Z tej rodziny Ignacy Bobrowski, Wo jsk i Księstw powyżej rzeczonych, i Orderu Sgo Stanisław aK aw aler, przez Cesarza Rzymskiego, Króla Galicyi i Lodomeryi Franciszka II, pierw szy do godności hrabiowskiej Dyplomem z dnia 29 Czerwca 1800 roku wyniesionym został, przy zachowaniu dawnego rodzinnego herbu, stosow nie do nowo otrzymanej godności w dodatkowe ozdoby przybranego.
HERB HRABIÓW BRZOSTOWSKICH.
Na tarczy owalnej ze złotym skrajem, hrabiowską koroną pokrytej, w polu czerwonem srebrny trójkąt; przez wierzchołek jego i przez podstawę przewieszone są dwa pierścienie złote. W koronie pięć piór strusich. W pobocznicach dwa olbrzymy w wieńcach na głowie i biodrach, na maczugach wsparte.
Rodzina szlachecka z Czarnożył Brzostowskich, pierwotnie rozkrzewiła się w dawnem Województwie Krakowskiem, a później w byłem Wielkiem Księstwie Litewskiem osiadła, gdzie niektórzy onej członkowie znakomite urzędy sprawowali. Potomkowie rzeczonej rodziny Ksawery Aleksander Brzostowscy, przez Króla Pruskiego Fryderyka W ilh e lma III, Dyplomem z dnia 5 Czerwca 1798 roku do godności Hrabiów byli wyn iesien i, i dawny ich herb Strzemię w sposób jak rysunek pokazuje, zmienionym został.
HERB HRABIÓW GUROWSKICH.
W sercu tarczy niebiesko i srebrno szachowanej, korony hrabiowską pokrytej, mniejsza tarcza podobnąz koroną nakryta, a na niej w polu srebrnem orzeł Królewsko-Pruski. W szczycie murzynka w białej sukni i koronie królewskiej, trzyma szachownicę pól srebrnych i niebieskich złożoną. Pod tarczą ozdoby Orła Białego i Śgo Stanisława, a w pobocznicach Iwy odwrócone złote, z rozdwojonemi ogonami i koronami na głowach.
Rodzina Hrabiów Gurowskich należy do szlachty polskiej, herbu W czele używającej, która w Wielkopolsce osiadła. Z tej pochodzący Rafał Gu ro wski, Kasztelan Kaliski, przez Króla Pruskiego Fryderyka Wilhelma II, do godności hrabiowskiej był wyniesiony, i na takowy tytuł Dyplom w roku 1787 otrzymał, ze zmianą dawniejszego herbu.
HERB HRABIÓW JEZIERSKICH.
Na tarczy ze skrajem złotym, koroną hrabiowską nakrytej, w polu niebieskiem: ucho srebrne od kotła, łukiem na dół; nad niera miecz ze złotą rękojeścią, prostopadle stojący. Nad koroną hrabiowską hełm, z kratkami złotemi i takimze medalionem na łańcuchu zawieszonym, szlachecką koroną przykryty, nad którą noga zbrojna w kolanie zgięta, stopą w lewo skierowana. Labry niebieskie srebrem podszyte.
Rodzina hrabiów Jezierskich, należy do dawnej polskiej szlachty herbu Nowina używając śj, w Mazowszu osiadłój. Potomek tejże Jacek Jezierski , Kasztelan -Łukowski, pierwszy do godności hrabiego, przez Cesarza Rzymskiego Króla Galicyi i Lodomeryi Franciszka II wyniesiony, Dyplom, z dodaniem do dawnego herbu ozdób nowej godności odpowiednich, w roku 1801 otrzymał.
HERB HRABIÓW KICIŃSKICH.
Na tarczy dwudzielnej ze skrajem złotym, koroną hrabiowską nakrytej, w prawem polu srebrnem róg jeleni czerwony, w lewem czerwonem róg bawoli szary. Nad koroną hrabiowską hełm stalowy ze złotą kratką, szlachecką koroną uwieńczony, a w szczycie jego takież jak w tarczy rogi, w odmiennym jednak porządku. Labry czerwone srebrem podszyte.
Starożytna rodzina szlachecka z Liptowy i Orawy Komorowskich, w roku jeszcze 1469 do godności Hrabiów wyniesioną była, przez Macieja Króla Węgierskiego i Czeskiego. W krótce później z Węgier przeniosła się do Polski, gdzie niektórzy jej członkowie wysokie piastowali Urzędy. Z tej rodziny pochodzącym Ignacemu i Cypryanowi Komorowskim, wr. 1803 Cesarz Rzymski Król Galicyi i Lodomeryi Franciszek II używanie tytułu Hrabiowskiego potwierdził, herb Korczak oddawna przez rodzinę Komorowskich używany, bez żadnej zmiany zachowując, z dodatkami tylko rodzinom hrabiowskim właściwemi.
HERB HRABIÓW KRASIŃSKICH.
Na tarczy przećwiertowanej koroną hrabiowską przykrytej, w polach na krzyż niebieskich i czerwonych; w pierwszem: miecz w złoto oprawny, ostrzem w górę; w drugiem: dwa orle skrzydła złote, pod któremi miecz ostrzem w prawo; w trzeciem: hełm w prawo z ślepowronem srebrnym na szczycie; w czwartem: ślepowron czyli kruk w prawo z pierścieniem w dziobie, pod nim krzyż kawalerski złoty na srebrnej podkowie. Nad koroną hrabiowską, hełm koroną szlachecką ozdobiony, z kratkami złotemi i takimże medalionem na łańcuchu zawieszonym; w szczycie zaś tego hełmu kruk wzlatujący wp ra wo, ze złotym pierścieniem w dziobie. Labry, z prawej strony czerwone, z lewej niebieskie, pierwsze złotem, a drugie srebrem, podszyte. Pod tarczą godło : Vaillance et loyaute.
Starożytna rodzina z Krasnego Korwin Krasińskich, herbu Ślepowron używająca, pierwotnie rozkrzewiła się w Mazowszu. Potomkowie tejże, tak w zawodzie wojskowym jako i na Urzędach cywilnych znakomite zajmowali stanowiska. Z tych pochodzi W incenty Krasiński, syn Jana Starosty Opinogórskiego, Jenerał Adjutant Je goCesarsk ie jMo ści, Jenerał Jazdy, Członek Rady Państwa i Rady Administracyjnej Królestwa Orderu Sgo Andrzeja pierwszego wezwania Kawaler, który mając sobie przez Cesarza Francuzów Napoleona, tytuł Hrabiego Dyplomem z roku 1811 nadany, potwierdzenie tej godności, od Najjaśniejszego Cesarza i Króla MIKOŁAJA I. Ukazem w dniu 17 Marca 1837 roku pozyskał.
HERB HRABIÓW KRUKOWIECKICH.
Na środek tarczy przećwiertowanej rzucona mniejsza tarcza, na której w polu niebieskiem, głowa żubra, mieczem skośnie od prawego ku Tewemu przebita. W polach głównej tarczy, na krzyż złotych i czerwonych, w pierwszem: czarny orzeł dwójgłowy, na piersiach złotą cyfrę Cesarza Rzymskiego Józefa II. mający; w drugiem: ryba srebrna głową w prawo; w trzeciem: trzy włócznie w gwiazdę, z których środkowa żeleźcem na dół, a czwartem: topór ostrzem w prawo. Nad tarczą korona hrabiowska, na niej pięć hełmów, ko ro nami szlacheckiemi przykrytych, z kratkami złotem i, i takimiż medalionami na łańcuchach zawieszonemi. W szczycie pierwszego hełmu: kozioł czarny w lewo wyskakujący; w szczycie drugiego, taki orzeł jak w tarczy; w szczycie trzeciego, ręka zbrojna, z mieczem do cięcia w prawo; w szczycie czwartego, pięć piór pawich między dwoma kluczami złotem i; aw szczycie piątego hełmu, utkwiony topór ostrzem w prawo. Labry: od środkowego hełmu czarne, podszyte niebiesko, a od skrajnych czerwone podszyte z prawej strony złotem, z lewej srebrem. W pobocznicach dwa tygrysy.
Rodzina Hrabiów Krukowieckich bierze początek od Piotra Barona Krukoxvieckiego, którego do godności hrabiowskiej wyniósł Cesarz Rzymski, Król Galicyi i Lodomeryi Franciszek II, Dyplomem z roku 1784, którym herb dawny Pomian rodziny Krukowieckich, w powyżej opisany sposób zmieniony został. Syn tego Piotra, Jan Hrabia Krukowiecki, był Jenerałem Dywizyi Wojsk Polskich.
HERB HRABIÓW KWIŁĘCKICH.
Na tarczy koroną hrabiowską nakrytej, w polu złotem orzeł biały, z małą tarczą na piersiach; na niej w polu czerwonem rzeka srebrna, skośnie od prawego ku lewemu płynąca; nad jej brzegiem krzyż srebrny. Nad koroną hrabiowską hełm stalowy koroną szlachecką ozdobiony, ze złotemi kratkami, i takimże medalionem na łańcuchu zawieszonym. W szczycie hełmu pięć piór strusich. Labry czerwone, złotem podszyte.
Rodzina HrabiówKw ileckich pochodzi ze szlachty Polskiej herbu Srzeniaw au żyw ającej, iwW ielkopolsce osiadłej. Z niej Józef Kwilecki pierw szy do godności Hrabiowskiej był wyniesiony, przez Fryderyka Wilhelma Króla Pruskiego, i Dyplom na tę godność w roku 1816 ze zmianą herbu dawnego, otrzym ał. Tenże sam, z mocy Ukazu Najjaśniejszego Cesarza i Króla MIKOŁAJA I. z dnia 2 Lipca 1842 roku, nabył prawa do używania powyższego tytułu Hrabiego Pruskiego, w Królestwie Polskiem.
HERB HRABIÓW WALEWSKICH.
Tarczy ze skrajem złotym w połowie ściętej, w górnem polu złotem pół orła Cesarstwa Rossyjskiego, w dolnem zaś niebieskiem srebrna kolumna, szlachecką koroną nakryta. Tarczę okrywą płaszcz książęcy i korona hrabiowska, z której wychodzi lew złoty w prawo, w łapach bułat trzymający. Pod tarczą godło: Sio recliludine.
Rodzina Hrabiów Walewskich bierze początek ze starożytnej szlachty z Walewic Walewskich herbu Kolumna, w dawnem Województwie Sieradzkiem osiadłej. Z tej pochodzący Aleksander Walewski, były Senator Kasztelan Królestwa Polskiego, później Rzeczywisty Tajny Radca, Senator, Członek Rady Administracyjnej, Prezes Heroldyi Królestwa i Kawaler wielu Orderów, za niezłomną wierność i przywiązanie do Tronn, godnością hrabiowską wr. 1833 był zaszczycony, która to godność przelaną została na jego synowrców Mikołaja i Konrada Walewskich. »
Dyplomat na otrzymany przez Hrabiów Walewskich tytuł, podpisany został przez NajjaśniejszeGo Cesarza i Króla MIKOŁAJA I., w dniu 21 Marca (2 Kwietnia) 1838 roku ze zmianą dawnego herbu.
HERB HRABIÓW WIELHORSKICH.
Na tarczy dwudzielnej ze skrajem złotym, koroną hrabiowską nakrytej, w prawej części w polu niebieskiem trzy lilie srebrne w słup, a w lewej samo pole czerwone. Nad koroną hrabiowską hełm, szlachecką koroną ozdobiony, z kratkami złotemi, i takimże medalionem na łańcuchu zawieszonym; w szczycie hełmu utkwione trzy pióra strusie, z tych prawe skrajne, niebieskie, a lewe czerwone. Labry z prawej strony niebieskie, z lewej zaś czerwone, jedne i drugie srebrem podszyte.
Rodzina szlachecka Wielhorskich, oddawna w byłem Województwie Wołyuskiem osiadła, herbu Kierdeja używała. Z niej pierwszego Michała Wielhorskiego, Kuchmistrza Wielkiego Księstwa Litew skiego, do godności Hrabiowskiej wyniósł Cesarz Rzymski, Król Galicyi i Lodomeryi Franciszek II, a udzielając mu w roku 1787 Dyplom, dodał do herbu pierwotnego ozdoby godności Hrabiowskiej odpowiednie.
HERB HRABIÓW WODZICKICH.
Na tarczy ze skrajem złotym i koroną hrabiowską, w polu niebieskiem złota Leliwa, to jest, księżyc rogami w górę, a nad nim gwiazda. Nad koroną hrabiowską hełm szlachecką koroną ozdobiony, z kratkami złotemi, i takimże medalionem na łańcucha zawieszonym; w szczycie tego hełmu wychodzi złoty lew w prawo, pęk liktorski w łapach trzymający. Labry niebieskie złotem podszyte. Tarcza lezy na złotym pęku liktorskim i mieczu wzłoto oprawnym, które się w środku z sobą krzyżują.
Rodzina Hrabiów z Granowa Wodzickich pochodzi z szlachty Polskiej herbu Leliwa używającej, i bierze początek od Franciszka z Granowa Wodzickiego, Starosty Grzybowskiego, którego do godności Hrabiego wy. niósł Cesarz Rzymski, Król Galicyi i Lodomeryi Franciszek II, Dyplomem z dnia 16 Października 1800 r.
HERB HRABIÓW WOŁŁOWICZOW.
Na tarczy owalnej ze skrajem złotym koroną hrabiowską przykrytej , w polu czerwonem sześć gwoździ srebrnych po trzy w wiązki końcami złączonych, i naprzeciw siebie głowami ku poprzecznej średnicy tarczy, nakształt dwóch trójzębów skierowanych. W koronie trzy strusie pióra. W pobocznicach dwa olbrzymy wieńcami na głowie i biodrach przepasane, maczugami się podpierające.
Rodzina Hrabiów Wołłowiczów, bierze swój początek z dawnej szlachty Litewskiej. Członkowie tej rodziny wysokie urzędy piastowali w kraju, az liczby tych, Antoni Kasztelan Merecki, pierw szy z rodziny Wołłowiczów do godności Hrabiego przez Najjaśniejszego Króla Pruskiego Fryderyka Wilhelma III wyniesiony, Dyplom na tę godność w dniu 5C zerw ca 1798 r. otrzymał. Dyplom atem tym pierwiastkowy herb rodziny Bogorya, zmieniony został nowo mianowanemu Hrabiemu, w sposób jak rysunek przedstawia.
HERB HRABIÓW ZAMOJSKICH
Na środek tarczy przećwiertow anej, rzucona mniejsza tarcza, na której w polu czerwonem trzy włócznie złote w gwiazdę, z tych środkowa zelezcem na dół. W polach głównej tarczy, na krzyż niebieskich i złotych, w pierwszem: lew złoty w lewo, aw czwartem takiż lew w prawo obrócony; w drugiem i trzeciem: w kazdem wieża kamienna. Tarcza główna koroną hrabiowską nakryta, nad którą cztery hełmy ze złotemi kratkami i takiemiż medalionami na złotych łańcuchach, i wszystkie koronami szlacheckiemi ozdobione. W szczycie pierwszego hełmu: lew złoty, w lewo wyskakujący, w szczycie drugiego: trzy włócznie złote, jak w małej tarczy, między dwoma bawolemi rogami; w szczycie trzeciego: kozieł szary w prawo wyskakujący; a czwartego zaś orzeł czarny. Labry od dwóch środkowych hełmów czerwone, od skrajnych zaś, niebieskie; jedne i drugie złotem podszyte. W pobocznicach dwaj rycerze w zbroi i w hełmach, czerwonemi żółtemi i niebieskiemi piórami strusiemi ozdobionych, na kopijach złotych oparci.
Rodzina Hrabiów z Zamościa Zamojskich, pochodzi ze starożytnej szlachty Polskiej, której członkowie wysokie Urzędy xv kraju piastowali. Tej rodziny potomków Jana Jakóba, Wojewodę Podolskiego i Andrzeja Wojewodę Inow rocław skiego, Kanclerza Wielkiego Koronnego, z Zamościa Zamojskich, Cesarzowa Rzymska, Królowa Galicyi i Lodomeryi, Marya Teressa, do godności Hrabiów wyniosła, a udzielając im na takową godność wr. 1780 Dyplom, w tym że herb pierwotny Jelita, zmieniła w sposób, jak rysunek na początku zamieszczony przedstawia. Syn powyższego Andrzeja, Stanisław Kostka Hrabia Zamoyski, Ordynat, Rzeczywisty Tajny Radca Państwa Rossyjskiego, Kawaler Orderu Sgo Andrzeja pierwszego w ezw ania, był Prezesem Senatu Królestwa Polskiego.
HERB HRABIÓW ZBOIŃSKICH.
Na tarczy owalnej, w srebrooprawnej, koroną hrabiowską nakrytej, w polu czerwonem strzała złota żeleżcem do góry na złotej podkowie. W koronie dwie zbrojne ręce, w ramionach z sobą złączone, podkowę złotą trzymające. W pobocznicach dwa olbrzymy, wieńcami na głowach i biodrach przepasane, na maczugach się podpierające.
Rodzina szlachecka z Kikoła Zboińskich herbu Ogończyk używająca, w Ziemi Dobrzyńskiej osiadła. Członkow ie onćjróżne U rzędy w Polsce spraw ow ali. Z tej rodziny pochodzącego Franciszka Ksawerego z Kikoła Zhoińskiego, Król Pruski Fryderyk Wilhelm i do godności hrabiowskiej wyniósł Dyplomem z dnia 5 Czerwca 1798 roku, zmieniając mu godła dawnego herbu, i dodając do niego ozdoby tej nowej godności odpowiednie. Nowomianowany Hrabią Zboiński, Kawaler Orderu Orła Białego i Śgo Stanisława, był po roku 1815 Senatorem Wojewodą Królestwa Polskiego.