KULTURA WSI LUBACZOWSKIEJ

Wystawa ukazuje podstawowe dziedziny życia mieszkańców wsi lubaczowskiej w końcu XIX i na początku XX w. Był to okres intensywnego rozwoju kultury ludowej zapoczątkowanej zniesieniem pańszczyzny (1848 r.).

Ważny wpływ na warunki życia i kulturę ludności wiejskiej okolic Lubaczowa wywierał las. Wystawę rozpoczyna ekspozycja prostych form gospodarki opartej na eksploatacji surowców puszczańskich, jak zbieractwo, łowiectwo, czy bartnictwo, które przerodziło się następnie w pasiecznictwo.

Kolejnym działem gospodarki chłopskiej prezentowanym na wystawie jest produkcja i przetwórstwo zbóż, czyli główne zajęcie mieszkańców wsi. Na przykładzie podstawowych narzędzi ukazano proces uprawy i sprzętu zbóż, a następnie przetwórstwo i przechowywanie płodów rolnych.

W dalszej kolejności, na przykładach narzędzi i wyrobów, ukazano bogate tradycje lokalnych rzemiosł wiejskich i małomiasteczkowych. Branżę metalową reprezentuje aranżacja kuźni Michała Markiewicza z Lubaczowa. Wyróżniają się również naczynia z ośrodka garncarskiego w Potyliczu pod Rawą Ruską i wykonywane w Lubaczowie wyroby bednarskie. Odrębne miejsce zajmuje popularne na wsiach rzemiosło tkackie uzupełnione o ekspozycję lokalnych strojów ludowych.

Kulturę życia codziennego przedstawiono w postaci aranżacji izby chłopskiej. Na jej wyposażeniu znajduje się m.in. ława do siedzenia i spania zwana bambetlem i malowana skrzynia wianna pochodząca z ośrodka stolarskiego w Jaworowie.

Osobne miejsce zajmuje sztuka miejscowych twórców ludowych i amatorskich takich jak m.in.: Mieczysław Strzębicki (Ruda Różaniecka), Piotr Rodzeń (Oleszyce Stare), Adam Wojtyszyn (Horyniec-Zdrój), Adam Gajdasz i Zofia Majerska (Wielkie Oczy). Lokalną plastykę obrzędową reprezentuje kolekcja pisanek, z których część została wykonana przez Franciszkę Wilczyńską i Janinę Kulik z Łukawicy.