FABRYKA NORBLINA

Wystawa stała Muzeum Fabryki Norblina oparta jest na 4 podstawowych ścieżkach zwiedzania: „Budynki i Architektura„, „Maszyny i Urządzenia„, „Wyroby„ i „Ludzie„. Dodatkową ścieżką łączącą najważniejsze i najciekawsze elementy ze ścieżek podstawowych jest „Fabryka Norblina w pigułce”, po której oprowadzają muzealni przewodnicy.

Najciekawszymi i najważniejszymi ścieżkami są Budynki i Architektura oraz Maszyny i Urządzenia. To na nich możemy oglądać obiekty będące elementami zabytkowej Fabryki Norblina, wpisane do rejestru zabytków. Równie ciekawą, choć nie opartą na obiektach wpisanych do rejestru zabytków i stanowiących integralny element Fabryki, jest ścieżka Wyroby, na której możemy obejrzeć oryginalne historyczne wyroby Fabryki. Zaś ścieżka Ludzie jest formą spaceru po fabrycznych uliczkach i skwerach, które mają swoich patronów – historycznych postaci związanych z Fabryką, których imionami są nazwane.

Czas przejścia po ścieżce, w zależności od zaangażowania oraz kondycji zwiedzającego, powinien zająć od 50 do 90 minut.

Rekomendowana jako pierwsza opcja zapoznania się z historią kompleksu w skrócie, prowadzi przez najważniejsze i najciekawsze stacje 4 ścieżek podstawowych.

Można na niej zobaczyć zarówno relikt willi Ryxa, jak i hydrauliczny akumulator wyrównawczy, przejść ulicą Ludwika Norblina czy zapoznać się ze stylami zdobień platerów produkowanych w Fabryce. Jesteśmy przekonani, że po jej zwiedzaniu goście muzeum zechcą pogłębić wiedzę na tematycznych trasach zwiedzania: Budynki i Architektura, Maszyny i Urządzenia, Wyroby oraz Ludzie.

Rekomendowana jako pierwsza opcja zapoznania się z historią kompleksu w skrócie, prowadzi przez najważniejsze i najciekawsze stacje 4 ścieżek podstawowych.

Można na niej zobaczyć zarówno relikt willi Ryxa, jak i hydrauliczny akumulator wyrównawczy, przejść ulicą Ludwika Norblina czy zapoznać się ze stylami zdobień platerów produkowanych w Fabryce. Jesteśmy przekonani, że po jej zwiedzaniu goście muzeum zechcą pogłębić wiedzę na tematycznych trasach zwiedzania: Budynki i Architektura, Maszyny i Urządzenia, Wyroby oraz Ludzie.

Rekomendowana jako pierwsza opcja zapoznania się z historią kompleksu w skrócie, prowadzi przez najważniejsze i najciekawsze stacje 4 ścieżek podstawowych.

Można na niej zobaczyć zarówno relikt willi Ryxa, jak i hydrauliczny akumulator wyrównawczy, przejść ulicą Ludwika Norblina czy zapoznać się ze stylami zdobień platerów produkowanych w Fabryce. Jesteśmy przekonani, że po jej zwiedzaniu goście muzeum zechcą pogłębić wiedzę na tematycznych trasach zwiedzania: Budynki i Architektura, Maszyny i Urządzenia, Wyroby oraz Ludzie.

Rekomendowana jako pierwsza opcja zapoznania się z historią kompleksu w skrócie, prowadzi przez najważniejsze i najciekawsze stacje 4 ścieżek podstawowych.

Można na niej zobaczyć zarówno relikt willi Ryxa, jak i hydrauliczny akumulator wyrównawczy, przejść ulicą Ludwika Norblina czy zapoznać się ze stylami zdobień platerów produkowanych w Fabryce. Jesteśmy przekonani, że po jej zwiedzaniu goście muzeum zechcą pogłębić wiedzę na tematycznych trasach zwiedzania: Budynki i Architektura, Maszyny i Urządzenia, Wyroby oraz Ludzie.

Rekomendowana jako pierwsza opcja zapoznania się z historią kompleksu w skrócie, prowadzi przez najważniejsze i najciekawsze stacje 4 ścieżek podstawowych.

Można na niej zobaczyć zarówno relikt willi Ryxa, jak i hydrauliczny akumulator wyrównawczy, przejść ulicą Ludwika Norblina czy zapoznać się ze stylami zdobień platerów produkowanych w Fabryce. Jesteśmy przekonani, że po jej zwiedzaniu goście muzeum zechcą pogłębić wiedzę na tematycznych trasach zwiedzania: Budynki i Architektura, Maszyny i Urządzenia, Wyroby oraz Ludzie.

Ścieżka "Budynki i Architektura"
Prowadzi przez zabytki nieruchome Fabryki Norblina opowiadając jej historię przez pryzmat architektury fabrycznej.

Na trasie zobaczymy 10 obiektów – od najstarszych do najmłodszych, od budynków powstałych w okresie przedfabrycznym, np. reliktu oficyny willi Franciszka Ryxa z końca XVIII w. do najmłodszych powstałych w latach 30. XX w., np. przybudówek tworzących tzw. Namiarownię. Oglądając obiekty na tej trasie poznamy także historię ich przekształceń wynikających ze zniszczeń spowodowanych II wojną światową i Powstaniem Warszawskim. Do najciekawszych punktów tego spaceru zaliczyć należy: relikt oficyny Franciszka Ryxa, Namiarownię, Halę Odlewni (elewacja wschodnia) oraz pomocniczy budynek administracyjno-mieszkalny (wraz z reliktem drugiej oficyny willi Franciszka Ryxa) – kamienicę na rogu Żelaznej i Łuckiej – obydwa obiekty pochodzą z drugiej połowy XIX w.

Ścieżka "Maszyny i urządzenia"
Oparta jest o zachowany pełen ciąg technologiczny dawnej fabryki.

Choć jest to ciąg powojennej Walcowani Matali “Warszawa”, służący do produkcji tzw. prefabrykatów (czyli specjalistycznych rur, prętów, kształtowników i drutów), to połowa tworzących go maszyn jest pochodzenia przedwojennego, a nawet sprzed okresu I wojny światowej, zaś część z nich jest produkcji własnej zakładów Norblin, Bracia Buch i T. Werner. Poruszając się tą trasą idziemy za materiałem, z którego były wykonywane produkty, od jednego zespołu maszyn do kolejnego zespołu maszyn. Na tej ścieżce goście muzeum mają do obejrzenia 50 maszyn i urządzeń pochodzących od końca XIX wieku do lat 50. XX wieku. Sercem ciągu technologicznego Fabryki Norblina jest zespół prasy 1000T, którego poznanie ułatwia wielkopowierzchniowa animacja. Zaś najciekawszym punktem tej trasy – zespół hydraulicznego akumulatora wyrównawczego, jednego z czterech – obok m.in. akumulatora z Tower Bridge – zachowanych w Europie tego typu urządzeń.

Ścieżka "Wyroby"
Prezentuje oryginalną posrebrzaną (i nie tylko) galanterię metalową, zwaną potocznie „platerami”, wyrabianą w Fabryce Norblina od połowy XIX wieku do 1940 roku. Ścieżka podzielona jest na 2 trasy.

Pierwsza, zwana „Gabloty Merytoryczne”, pokazuje obiekty pogrupowane według stylów zdobienia: rokoko, Ludwik XVI, secesja, art déco. Zaczynamy ją zwiedzać od gabloty poświęconej produkcji tzw. prefabrykatów, które były podstawą do tworzenia platerów, a kończymy, oglądając aranżację witryny przedwojennego sklepu firmowego fabryki mieszczącego się historycznie przy ulicy Marszałkowskiej 127 w Warszawie. Druga trasa tej ścieżki, zwana „Tematyczną”, prowadzi zwiedzających przez gabloty, w których pogrupowane są obiekty według ich zastosowania. Na tej trasie możemy zobaczyć przedmioty związane z oświetleniem, wyposażeniem restauracji czy domu lub przechowywaniem cukru i przypraw oraz przygotowaniem kawy i herbaty. Na obu trasach ścieżki Wyroby zobaczyć można około 400 obiektów katalogowych (ponad 600 pozycji jednostkowych). Podstawą muzealnego zbioru platerów jest zakupiona przez Muzeum Fabryki Norblina kolekcja Walentego Królikowskiego budowana przez niego 40 lat.

Ścieżka "Ludzie"
Prowadzi po uliczkach i skwerach Fabryki Norblina.

Spacer ten jest pretekstem do zapoznania się z losami zarówno poszczególnych postaci, które miały wpływ na historię zakładów, jak i z całymi rodami czy grupami ludzi. Główny trakt komunikacyjny Fabryki Norblina (wschód – zachód) noszący imię Ludwika Norblina jest pretekstem do zapoznania się z losami spolszczonego francuskiego rodu Norblin de La Gourdaine, zaś drugi co do ważności (północ – południe) noszący nazwę Teodora Wernera zachęca do poznania losów spolszczonego niemieckiego rodu Wernerów. Najstarsi przedstawiciele obu rodów pojawiają się w Polsce jeszcze za czasów I Rzeczypospolitej, doby stanisławowskiej. Łącznikiem obu rodów jest Albertyna – siostra Ludwika, a żona Teodora, która również ma swoją uliczkę w dzisiejszej Fabryce Norblina. Jej postać jest pretekstem do przemyślenia roli kobiet w budowaniu i kształtowaniu dziewiętnastowiecznego przemysłu warszawskiego. Spacerując po tej ścieżce przejdziemy również przez skwer Pracowników Fabryki, jak i pasaże jej dyrektorów: Stefana Przanowskiego i Henryka Zabłockiego. Jeden ze skwerów nosi imię wieloletniego dyrektora Muzeum Techniki, Jerzego Jasiuka, który postulując wpisanie dawnych budynków fabrycznych do rejestru zabytków w 1982 roku, ocalił je przed rozbiórką. Na tej trasie znajduje się również skwer, który posiada dwóch patronów: Jana Piotra oraz Stefana Norblinów – pierwszego i ostatniego z polskich Norblinów, którzy – tak się złożyło – nie byli przemysłowcami-platernikami a artystami malarzami.