„Powrót” Dawid Wawrzyniak

Dawid Wawrzyniak tak opowiada o tworzonej wystawie:

Pod tytułem „Powrót” kryje się pewien eksperyment, który podjąłem ponad dwa lata temu. Łączę w nim wiele elementów takich jak: narracja literacka, powieść audio, rysunek, grafika, ceramika, rzeźba i plenerowa forma przestrzenna. Źródłem inspiracji dla projektu stały się zachowane relikty przeszłości, te najokazalsze z rozpoznanych, związane z kulturą pierwszych rolników na Kujawach, sięgające w przeszłość ponad pięć tysięcy lat. To głównie olbrzymie nasypy ziemne, a niegdyś konstrukcje kamienno-ziemno-drewniane zwane megalitami oraz wszechobecna, znajdowana w odkrywkach, ceramika o specyficznym fasonie, od której nazwę wzięła cała formacja, tzw. kultura pucharów lejkowatych. „Powrót” - to przede wszystkim tekst prozatorski powołujący w swojej narracji wykreowaną osadę Stellem, leżącą gdzieś między dzisiejszym Strzelnem a lasami miradzkimi, która mogłaby istnieć u schyłku neolitu. Tekst został przeze mnie wzbogacony o realizację dźwiękową w formie audio, a także serię rysunków i grafik o zróżnicowanej stylistyce, budujących nastrój tej opowieści. W ramach projektu „Powrót” realizuję równolegle cykl ceramicznych form rzeźbiarskich, które przeznaczam do zaistnienia w kontekście przestrzennym ogromnego zespołu megalitycznego w lesie miradzkim. W swoim zamyśle rzeźbiarskim łączę obłą formę kamienia narzutowego, tak pospolitego w krajobrazie Kujaw, z ceramiką powstałą w świadomym, fizykochemicznym procesie przekształcania miękkiej ziemi w trwały kształt. Oba te elementy są ściśle związane z kulturą pierwszych rolników i oba niezwykle dla nich reprezentatywne. Prezentowana na niniejszej wystawie forma rzeźbiarska ma charakter projektowy, szkicowy, w której poszukuję optymalnego rozwiązania plastycznego dla pełnoskalowej realizacji plenerowej sytuowanej w przestrzeni lasu. Kształt kamienia jest z krajobrazem organicznie związany. Zespół megalitów, już nie. To intencjonalny układ kompozycyjny o charakterystycznym napięciu między bryłami. Praca projektowa plastycznej części „Powrotu” polega na balansowaniu między formą organiczną, surową, prymarną a kreacją, otwarciem narracji, sugestywnością. Opracowując powierzchnię brył wykorzystuję zróżnicowane techniki, co w efekcie daje obraz mglistego palimpsestu o miejscu, historii i kreacji.