Saodat Ismailova należy do pierwszego pokolenia artystów Azji Środkowej, którzy dorastali w erze postsowieckiej. W swoich pracach bada złożoną kulturę tego regionu, często przeplatając mity, rytuały i marzenia z życiem codziennym, a także podejmując kwestie społeczne i ekologiczne. Tożsamość i emancypacja kobiet to powracający temat w jej twórczości – częściowo ze względu na ich ważną rolę w zachowaniu dziedzictwa kulturowego i duchowego oraz przekazywaniu historii i zwyczajów z pokolenia na pokolenie.