Łącząc siły z Narodową Galerią Słowenii, Belvedere prezentuje najważniejsze dzieła malarstwa słoweńskiego z okresu emancypacji narodowej — od rewolucji w 1848 r. do upadku monarchii austro-węgierskiej w 1918 r.
Wystawa podkreśla charakterystyczną cechę malarstwa słoweńskiego około 1900 r.: intensywne zaangażowanie w kolor. Skupienie się na badaniu jego efektu dekoracyjnego, symboliki, siły ekspresji i zastosowania technicznego można było w tym czasie znaleźć w niewielu innych miejscach w takim samym stopniu.
Po Jožefie Tomincu, wybitnym malarzu z okresu sprzed 1848 r., w drugiej połowie XIX wieku wyróżniają się fascynujące osobowości, takie jak Jožef Petkovšek i Ivana Kobilca. Około 1900 r. grupa znana jako słoweńscy impresjoniści utworzyła się wokół Riharda Jakopiča, Ivana Grohara, Matiji Jamy i Mateja Sternena. Ich styl wpływał na sztukę słoweńską do 1918 roku i później.
Wystawa poświęci szczególną uwagę ambiwalentnemu stosunkowi słoweńskich artystów do Austrii i jej stolicy Wiednia. Wielu z tych artystów studiowało lub mieszkało przez jakiś czas w Wiedniu, Grazu lub Dolnej Austrii. Ta ambiwalencja wynikała z poczucia ukrytego wykluczenia, a jednocześnie zależności od państwowego finansowania. W tym kontekście wiele dokumentów z Archiwum Belwederu rzuci nowe, bardziej zniuansowane światło na kulturalno-polityczne powiązania między Wiedniem a Lublaną.
We współpracy z Narodową Galerią Słowenii.
Kuratorzy: Markus Fellinger (kurator Belvedere) i Barbara Jaki (dyrektor NGS).
Asystenci kuratorów: Michel Mohor (starszy kurator NGS) i Miroslav Haľák (asystent kuratora Belvedere)