Stodoła sześcioboczna z Grójca

Stodoła z Grójca (gm. Grójec, pow. grójecki) z II poł. XIX wieku
Bryła budynku jest obca architektonicznie dla okolicznego pejzażu, ponieważ jej pierwszymi właścicielami byli Rosjanie. Stodoła została wybudowana w połowie XIX w. na potrzeby grójeckiego majoratu, czyli majątku ziemskiego, którego właścicielem był oficer carski. Wzorowany na stodołach wielkoruskich, obiekt jest niemym świadkiem tragicznej historii Polski, która w XIX w. znajdowała się pod zaborami i była okupowana przez obce wojska.

Pierwotnie budynek posiadał dwie pary wrót przelotowych, umieszczonych asymetrycznie. Wewnątrz znajdowało się sześć sąsieków. W trzech sąsiekach przechowywano zboże. W pozostałych trzech znajdowały się: piwnica, murowana obórka i wyłożone drewnianą podłogą miejsce do cięcia sieczki.

Zabytek należy do bardzo interesującej grupy stodół poligonalnych, czyli zbudowanych na planie wieloboku. Formy te występowały szerzej głównie na Śląsku i w Krakowskiem, w gospodarstwach zamożnych chłopów. Zaczęły zanikać w II poł. XIX w. Proces ten związany jest z wprowadzeniem nowych, oszczędniejszych technik budowy ścian. Poza Polską stodoły takie wy stępowały na Rusi, Wołyniu, Polesiu i Ukrainie, Węgrzech, Słowacji, Morawach i w Czechach. Potwierdzono ich istnienie również w Turyngii w Niemczech.