Zagroda reprezentuje siedzibę zamożnego rolnika z okolic Radomia z pierwszej dekady XX wieku. O zamożności jej gospodarza świadczy m.in. rodzaj i liczba budynków znajdujących się w zagrodzie. Oprócz obiektów typowych dla każdego gospodarstwa, takich jak stodoła i obora, znajdują się tu budowle o funkcji magazynu, np. spichlerz, szopa. Gospodarz wynajmował do prac rolnych wędrujących co roku w poszukiwaniu pracy biednych najemników zwanych bandosami. Miejscem spożywania przez nich posiłków były ustawione koło płotu dwa płaskie kamienie pochodzące z Niedabyla.
Sposób lokalizacji (budynki w przeważającej części wolnostojące) i osobne przeznaczenie dla każdego z nich świadczy o nowym stylu zagospodarowywania zagrody, który stał się modny na przełomie XIX i XX w. Do tego czasu liczba budynków była ograniczona. Występowały w zwartej formie często pod jednym dachem.