Majorka w I połowie XIX wieku była wyspą nieodkrytą. Fascynowała pięknem przyrody, odmiennością zwyczajów i obietnicą artystycznej izolacji. Niewielu podróżników z Francji ją eksplorowało. Publikowali oni modne i poczytne dzienniki z podróży (récits de voyages). Artystyczne przedstawienia majorkańskich widoków ukazywały współistnienie wpływów Orientu, gotyku, ludowości. Opisywane przeżycia inspirowały odkrywaniem tego, co nieskażone europejską cywilizacją. Chopin i George Sand byli jednymi z nielicznych, którzy udali się w ryzykowną podróż na Majorkę. Wyobrażenie romantycznej idylli, w zetknięciu z surowymi realiami, przeobraziło się dla nich w niebezpieczną wyprawę. Zetknęli się z ostracyzmem. Jednak ich intymna relacja pogłębiła się. Po trzymiesięcznym pobycie na wyspie powrócili do Francji. Dopiero w Nohant odnaleźli spokój i warunki sprzyjające zdrowiu Chopina. „Och, jak ja nienawidzę Hiszpanię!”, pisała George Sand, podsumowując ich wyprawę.