Historia Miasta

Odwiedzając dawne Kasyno Urzędnicze możecie poznać bogate dzieje Łańcuta, liczące niemal 700 lat. Mieszczący się w obiekcie Dział Historii Miasta stanowi przestrzeń oddającą charakter życia codziennego lokalnej społeczności z końca XIX i 1. poł. XX w. Przestrzeń tę tworzą dwie ekspozycje - mieszczańska, obrazująca kulturę materialną, zarówno tutejszej inteligencji, jak i licznej grupy rzemieślników oraz ekspozycja 10 Pułku Strzelców Konnych – jednostki WP, która w l. 1921-1939 stacjonowała w Łańcucie, stając się jego chlubą za sprawą odniesionych w czasie II wojny światowej sukcesów.


Dopełnieniem całości są prezentowane na monitorach, wzbogacone archiwalną ikonografią, zestawienia najważniejszych faktów, z których wyłania się pełen ogląd niezwykłych dziejów niewielkiego miasteczka założonego w XIV w. na dawnym szlaku handlowym wiodącym z zachodu na wschód.


Lokowany na prawie magdeburskim i węgierskim Łańcut, przez wieki stanowił ośrodek produkcji tkackiej i metalurgicznej. Skoncentrowany początkowo wokół rynku i wychodzących z niego ulic, ufortyfikowany był niezależnie od obszaru tzw. Łysej Góry, na której mieścił się pierwszy zamek. Miasto zarządzane kolejno przez cztery rody - Pileckich, Stadnickich, Lubomirskich i Potockich, od początku odwiedzane było przez wielu dostojnych gości, w tym głowy koronowane. Do czasu zaborów pozostawało miastem prywatnym z paroletnią przerwą, kiedy weszło w posiadanie króla Władysława Jagiełły, męża właścicielki Łańcuta, Elżbiety z Pileckich Granowskiej. Dzięki światłym i przedsiębiorczym właścicielom przez wieki stało na wysokim poziomie gospodarczym, z wyjątkiem burzliwych okresów, jak np. rządy Stanisława Stadnickiego zw. Diabłem Łańcuckim. Wraz z I rozbiorem Polski włączone do Austrii, po czym ustanowione siedzibą powiatu. Szczycące się dużą ilością inteligencji, poddane zostało za jej sprawą prężnemu rozwojowi kulturalno-oświatowemu. Dodatkowo słynące m.in. z wykwintnych trunków, produkowanych w fabrykach należących do hr. Potockich. Przez lata doświadczone najazdami tatarskimi, wojnami i klęskami żywiołowymi, wielokrotnie odbudowywane było ze zniszczeń. Mimo zmiennych kolei losu do dziś zachowało się w nim wiele zabytków, jak np. klasztor dominikański czy kościół farny oraz liczne budynki użyteczności publicznej, kamienice, wille i domy w ogrodach malowniczo wpisane w tutejszy krajobraz.