Sztuka i broń Japonii

Ekspozycja poświęcona jest dziedzictwu materialnemu Japonii od XIV do XX wieku. Prezentuje największą kolekcję sztuki i broni japońskiej na Podkarpaciu. Na zbiór składają się między innymi zbroje samurajskie, miecze, drzeworyty, kakemona, publikacje, rzeźby, ceramika, wyroby z laki i brązu, tkaniny, lalki, karty pocztowe
i fotografie.

Cennym eksponatem jest bojowa zbroja samurajska z okresu Edo (1603-1868), należąca do wojownika z rodu Ashikaga, jednego z najbardziej znaczących w Japonii w tym okresie. Dopełnieniem jest ubiór męski zwany kamishimo, wkładany pod zbroję. Wśród militariów znajdują się miecze: katana – dłuższy oraz wakizasi – krótszy. Większość z nich jest sygnowana. Osobliwościami są tessen, jitte oraz wachlarz wojskowy gunsen,
a także pozbawiony ozdób łuk z drewna pokrytego czarną laką, mający długość 219 cm.

Unikalna jest kolekcja grafik, barwnych drzeworytów typu ukiyo-e, czyli „obrazów płynącego świata”,
w których artyści ukazywali życie doczesne w jego rozmaitych przejawach. Publikacje pochodzą z okresu Edo oraz Meiji (1868-1912), opatrzone są niezwykle piękną i wyraźną kaligrafią oraz monochromatycznymi
i barwnymi drzeworytami. W zbiorze znajdują się również kakemona, rozwijane pionowo zwoje z malowidłem na papierze lub jedwabiu, przedstawiające postaci, sceny figuralne, a także kaligraficzny tekst.

Ceramika prezentowana na wystawie to barwne talerze, misy, flakony i filiżanki zdobione dekoracją podszkliwną i naszkliwną. Talerze, w większości typu Imari-yaki, o prostych lub falistych krawędziach, zdobione wyobrażeniami ptaków (żurawi), scenami figuralnymi oraz motywami kwiatowymi (chryzantemy, peonie, śliwa) i geometryczno-roślinnymi. Bardzo wartościowe są wyroby rzemiosła artystycznego z brązu, jak na przykład świecznik z żurawiem stojącym na żółwiu czy wazony zdobione plastycznymi przedstawieniami lecących żurawi, gęsi czy z karashishi (lwami) pełniącymi rolę uchwytów. Odrębną część ekspozycji stanowią wyroby z laki, które w Japonii osiągnęły szczególnie wysoki poziom artystyczny i technologiczny. Dominuje
w nich subtelna dekoracja, asymetryczne motywy pełne harmonii. Są to: szkatułki, talerze, lampion, sepet, jūbako, czy sagejū, czyli zestaw trzech pojemników połączonych wspólną rączką, służący do przenoszenia posiłków.

Uzupełnieniem zbiorów są lalki, ubrane w tradycyjne stroje japońskie – kimona, wykonane z niesamowitą drobiazgowością i dbałością o szczegóły – siedzący samuraj z mieczem katana (okres Edo, 1850-1868), postaci Cesarza i Cesarzowej (okres Edo) oraz Miko z psem (okres Meij, ok. 1900 roku).