Fragmenty świata c.d. Wystawa obrazów reliefów Stanislaw Tomalaka

...przykuła moją uwagę niezwykła formalna klarowność tworzonych prac, ich kolorystyczna oszczędność, precyzja wykonania przy stosowaniu bardzo skomplikowanego warsztatu. Autor osiągnął pełnię artystycznej dojrzałości. Jego bardzo ciekawy dorobek, to nie tylko ciągły eksperyment z malarską materią ale refleksyjne spojrzenie na świat i nieodwracalność przemijania(...)
Profesor Stanisław Ryszard Kortyka ASP Wrocław
...pasja malarska Tomalaka trwa i co najistotniejsze ewoluuje, stając się tym samym sensem życia. Uderzyła mnie niezwykła skromność i dystans w stosunku do swoich dokonań. Jestem przekonany ze cechą tą są obdarzeni twórcy którzy na serio, autentycznie w swoją twórczość są zaangażowani, często traktując robotę malarską jako rodzaj misji czy wewnętrznej konieczności. Tak też odczytuję jego malarstwo. Obrazy pełne refleksji i nostalgii w których autor świadomie ogranicza ekspresje kolorystyczną, minimalizuje środki na rzecz ekspresji wewnętrznej. Prace te urzekają złożonością tkanki malarskiej. Ukazują trud indywidualnych, oryginalnych rozwiązań, dotyczących jednej z podstawowych wartości w obrazie - materii malarskiej. Aby to bogactwo i złożoność móc zobaczyć, należy się im przyjrzeć z bliska, pochylić się, poddać owe kompozycje cichej analizie, kontemplacji (.... )
Profesor Marian Waldemar Kuczma ASP Wrocław
....kontakt z twórczością Tomalaka to prawdziwe estetyczne i intelektualne przeżycie. Autor to eksperymentator, ale nie tylko w obszarze malarskiej materii. Działając na widza paletą swoich warsztatowych „sztuczek”, w pozytywnym tego słowa znaczeniu, eksperymentuje i obserwuje reakcję odbiorcy. Bezwolnie stajemy się „narzędziami” w jego badawczo-malarskim procesie, co pomaga mu kontynuować swoje twórcze wynalazki i kreować kolejne cykle prac w których zaskakuje, na nowo opracowaną, mięsistością malarskiej materii, jej świetlistą i matową strukturą. Z każdym nowym obrazem daje nam okazję do refleksji nad sztuką i samym sobą (...)
Prorektor profesor Kazimierz Pawlak ASP Wrocław
.... moja twórczość, mająca korzenie w pejzażu, oscyluje w stronę abstrakcji. Powierzchnie moich obrazów są skorodowane, bo świat ulega korozji, która w swej destrukcji jest malownicza. Nie jest to roztaczanie katastroficznych wizji, tylko stoickie akceptowanie nieodwracalnych reakcji chemicznych a szczególnie wszechobecnego utleniania. Jest to swoista metafora przemijania. Zagęszczam materię, unikam kolorów lokalnych, obrabiam powierzchnię metodami mechanicznymi. Czynności destrukcyjne traktuję jako twórcze. Stosuję kontrolowaną spontaniczność, w której przypadek jest pełnoprawnym współtwórcą. Moje motto to: malarskość i niepokój!
Autor o sobie