Zbigniew Szymoniak „W kręgu przyjaciół i uczniów”

Zbigniew Szymoniak urodził się w Zielonej Górze i jako jeden niewielu, po studiach na PWSSP (obecnie ASP) w Poznaniu, wrócił do rodzinnego miasta. Tworzy tu do dzisiaj, z drobnymi przerwami na krótką emigrację do Berlina Zachodniego w 1981 roku i do Wiednia w latach 1987-1990.

Od początku w twórczości mocno teoretyzujący, filozofujący i poszukujący, silnie akcentuje pierwiastek duchowy. Ale miał i takie epizody, jak projektowanie form użytkowych dla zielonogórskich zakładów Novita.

Ostatecznie twórcze poszukiwania zakończył w 1993 roku wkraczając na ścieżkę, którą kontynuuje do dzisiaj. Wystawą retrospektywną w Muzeum Ziemi Lubuskiej, w 2008 roku, podsumował i uporządkował te poszukiwania, dzieląc je na etapy: okres intuicyjny 1978 -1983, okres analityczny 1983-1993, i okres transcendentny, od 1993 roku. Od tego czasu kolejne prace artysty zanurzone są w mistycznych doznaniach i inspirowane postacią, która, jak uważa, wywarła największy wpływ, nie tylko na jego twórczość, ale i życie – Jezusa Chrystusa. O aktualnym okresie twórczości artysta mówi: – Najpiękniejsze są w życiu te owoce, które pojawiły się wskutek zaufania naszemu Panu – Zbawicielowi rodzaju ludzkiego.

Obecna wystawa „Przyjaciele i uczniowie”, to kontynuacja działań, które realizował w początkach artystycznej drogi, gdy powoływał do życia „Laboratoria Młodych” w 1983 roku, i później, gdy był nauczycielem malarstwa i rysunku w Zespole Szkół Plastycznych w Zielonej Górze.

Piętnaście lat temu zebrał grupę kilkunastu adeptów próbujących swoich sił w malarstwie, wyznających podobne wartości i zmagających się z estetyczno-filozoficznym niepokojem. Dzielił się z nimi wiedzą i doświadczeniem, które zdobywał, jeszcze w latach siedemdziesiątych ub. wieku, w pracowniach wybitnych profesorów malarstwa prof. Eustachego Wasilkowskiego, prof. Tadeusza Brzozowskiego i prof. Jacka Waltosia.

Na wystawie zobaczymy prace tej grupy. Przyjaciele i uczniowie, obok dzieł samego mistrza zaprezentują wybrane i najbardziej charakterystyczne dla siebie, oddające ducha ich wrażliwości estetycznej, prace, powstałe z zachowaniem autonomii malarskiej, technicznej i technologicznej.