Zagroda Alberta Klücka

Przeniesiona z Kluk Żeleskich. Obrazuje zmiany jakie zaszły w gospodarowaniu i urządzaniu wnętrz na terenach słowińskich w pierwszych dekadach XX wieku. Wówczas bowiem rozpoczęła się planowa melioracja łąk i pól otaczających jeziora Gardno i Łebsko, co przyczyniło się do rozwoju gospodarki rybacko-rolnej, a nawet rolno-rybackiej.

Albert Klück kupił w 1921 roku starą chałupę w Pobłociu (gm. Główczyce), którą rozebrał i pobudował z niej nowy dom w Klukach Żeleskich. Zamieszkał w nim z rodziną w 1923r. (w 1933 r. założono instalację elektryczną). Kilka lat później postawiono budynek inwentarski mieszczący warsztat, kurnik, oborę z chlewem, stajnię i część stodólną. Podstawą utrzymania rodziny była uprawa ziemi, hodowla zwierząt i rybołówstwo jeziorne. Gospodarstwo liczyło ok. 20 ha ziemi, a żywy inwentarz stanowił koń, cztery krowy, świnie i drób. Jednorodzinna chałupa Alberta Klücka mieści kuchnię, sień, trzy izby i komorę.

Aranżacja wystroju, sprzęt, narzędzia i ozdoby nawiązują do lat międzywojennych na wsi słowińskiej. Obecność niektórych przedmiotów wskazuje na zachodzące tu zmiany związane z rozwojem rolnictwa (masielnica, centryfuga, serownica, szatkownica do kapusty) i postępem technicznym ( radio, maszyna do szycia, barometr). Wyeksponowane we wnętrzach budynków gospodarczych i inwentarskich przedmioty pokazano w funkcjonalnym układzie, tak by same mówiły o swoim zastosowaniu i często zmyślnej, acz prostej konstrukcji.

Wnętrza budynków i otoczenie zagrody urządzone są zgodnie z relacją potomków Alberta Klücka, którzy w roku 1970 wyjechali wraz z seniorem do Niemiec.