Latarnie magiczne i diaskopy

Urządzenia optyczne, które służą do wyświetlania na ścianach obrazów są dziś powszechnie stosowane, ale czy znamy ich początki? I jaki mają one związek z duchami?

Pierwsze zapisy dotyczące użycia latarni magicznych pochodzą z XVI wieku, kiedy prawdopodobnie były wykorzystywane do pokazów spirytystycznych. Publiczność zgromadzona w ciemnym pomieszczeniu mogła oglądać pojawiające się nad ich głowami obrazy duchów i zjaw. Największą popularność latarnie magiczne zyskały jednak dopiero w XIX wieku, kiedy trafiły do prywatnych domów. Pokazy, które organizowano przy ich pomocy stały się wówczas namiastką kina. Urządzenia te były dużo tańsze od projektorów filmowych, dzięki czemu mogli pozwolić sobie na nie ludzie mniej zamożni.

W XX wieku rzutniki do wyświetlania przeźroczy zaczęto powszechnie nazywać diaskopami. Termin ten wyparł wcześniej używaną nazwę „latarnia magiczna”, a pochodzi od greckich słów: diá – „przez” oraz skopeín – „patrzeć”. W prywatnych domach nadal organizowano pokazy, jednak w tym przypadku przy użyciu „slajdów”, które przedstawiały zdjęcia z różnych zakątków świata czy obrazkowe historyjki dla najmłodszych.

Na wystawie zaprezentowane zostaną dziewiętnastowieczne latarnie magiczne oraz dwudziestowieczne diaskopy ze zbiorów MuFo, a projekcje wyświetlone na ścianach wprowadzą widzów w bajkowy klimat.