ŁÓDZKIE MIKROHISTORIE. LUDZKIE MIKROHISTORIE

Historia to nasza pamięć, która czasami bywa ulotna albo płata nam figle. Powtarzamy to, co pamiętamy, snujemy opowieści, czasami je spisujemy dla siebie lub dla potomności. Żeby zatrzymać / uchwycić wspomnienia, można je osadzić na przedmiotach, budynkach czy fotografiach. Wtedy te obiekty niosą historie razem z nami.
Bywa też tak, że inni – dodają do tych samych rzeczy swoje osobiste tropy, ślady i myśli. Na skrzyżowaniu takich prywatnych reminiscencji zakotwiczonych w przedmiotach, na które codziennie pada nasz wzrok, tworzy się historia. Ale nie taka, którą ważne wydawnictwo opublikuje w dwunastu tomach oprawionych w safian, nie taka, której telewizja poświęci cykliczny program publicystyczny w godzinach dobrej oglądalności, nie taka, jaka stanie się kanonem dla maturzystów. To mikrohistoria. Wcale nie mniej ważna.

Wystawa stała „Łódzkie mikrohistorie. Ludzkie mikrohistorie” opowiada historię wielokulturowej, włókienniczej Łodzi z perspektywy codziennego życia jej mieszkańców. Losy bohaterów ukazane są na przestrzeni XIX i XX w. na tle zdarzeń historycznych i społecznych. Inspiracją dla tych mikrohistorii były rodzinne wspomnienia, pamiętniki i wywiady, będące zapisem historii mówionych najstarszych mieszkańców Łodzi. Ta wielonarracyjna opowieść rozpoczyna się w 1895 r., losami Florentyny Bennich, matki znanego łódzkiego fabrykanta, a kończy w 1985 r. historią pani Haliny Klimy, emerytowanej nauczycielki rosyjskiego. W trakcie zwiedzania poznamy m.in. losy pracujących w fabryce Poznańskiego Olszyckich, zobaczymy, jak wyglądało codzienne życie wielodzietnej żydowskiej rodziny Chaji i Abrama Pierników, zajrzymy do pracowni krawieckiej pana Liberskiego i PRL’owskiego mieszkania milicjanta Kondraciuka.

Różnorodne ludzkie losy, wzloty i upadki, radości i trudy życia codziennego oraz barwna galeria postaci. Narrację spaja wspólny wątek – włókienniczy obraz Łodzi, transformacja dynamicznie zmieniającego się miasta, które determinowało życie jej mieszkańców.

W każdym z pięciu domów zlokalizowanych na terenie Łódzkiego Parku Kultury Miejskiej (dawniej: Skansen Łódzkiej Architektury Drewnianej) – obok rekonstrukcji wnętrz mieszkalnych i rzemieślniczych z danego okresu – znajdują się pomieszczenia kontekstu odnoszące ukazane mikrohistorie do szerszych realiów życia w Łodzi.

Dla osób zainteresowanych warunkami życia w Łodzi w XIX i XX wieku przygotowany został zestaw artykułów. Dotyczą one zagadnień gospodarczych, społecznych i kulturowych, wpływających na codzienność mieszkańców miasta.

Wystawa "Łódzkie mikrohistorie. Ludzkie mikrohistorie" zdobyła I miejsce w kategorii Wystawa w 14. edycji konkursu Wydarzenie Historyczne Roku.

Zespół kuratorski: Anna Dąbrowicz, Damian Langner, Zofia Snelewska-Stempień
Współpraca merytoryczna: Agnieszka Bohdanowicz, Marcin Gawryszczak, Andrzej Jankowski, Agnieszka Wojciechowska-Sej
Teksty: Agnieszka Wojciechowska-Sej
Zespół scenograficzny pod kierunkiem Mai Pawlikowskiej:
Magdalena Gonera, Tomasz Rolniak, Michał Trzeciak
Aranżacja pokojów kontekstu: Filip Appel
Reżyseria światła: Artur Frątczak
Produkcja wystawy: Beata Bocian, Aleksandra Kmiecik, Paulina Kowalczyk, Karolina Melon.
Patronat: Polskie Towarzystwo Historii Mówionej, Łódzka Organizacja Turystyczna, TVP Kultura
Partner wystawy: kwiaciarnia Flowers box

Wystawa „Łódzkie mikrohistorie. Ludzkie mikrohistorie” została zrealizowana dzięki dofinansowaniu ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z programu „Wspieranie działań muzealnych” oraz dzięki dotacji z budżetu miasta (z MKiDN – 303 900 zł oraz z UMŁ 83 319 zł).